-
1 canon
canon [kaanõ]〈m.〉1 kanon ⇒ vuurmond, (stuk) geschut5 〈 religie〉 canon ⇒ verzameling geschriften die tot de bijbel worden gerekend ⇒ 〈 ook〉 kerkelijke leerstelling♦voorbeelden:canon de marine • scheepskanoncanon à neige • sneeuwkanontir au canon • (het) schieten met de kanonnencanon antiaérien • luchtafweergeschutcanon antichar • antitankgeschuttirer le canon • het kanon afvuren→ chaircanon de soufre • zwavelstok(je)m1) kanon2) loop [vuurwapen]3) buis, pijp4) canon [bijbel]5) beurtzang6) maatstaf -
2 canon
-
3 armer
armer [aarmee]♦voorbeelden:♦voorbeelden:s'armer de tout son courage • al zijn moed verzamelen1. v1) (be)wapenen2) uitrusten (met), voorzien (van)3) versterken, wapenen [beton]4) uitrusten [schip]5) spannen [trekker]6) laden [kanon]2. s'armer (de)v -
4 culasse
-
5 grondement
grondement [grõdmã]〈m.〉♦voorbeelden:m1) gebrom, gegrom2) gebulder [kanon] -
6 pièce
pièce [pjes]〈v.〉1 stuk ⇒ exemplaar, (onder)deel2 stuk ⇒ scherf, brok4 kamer ⇒ vertrek, ruimte5 stuk ⇒ muziekstuk, toneelstuk♦voorbeelden:pièces détachées • onderdelenpièces jointes • bijlagenêtre fait d'une seule pièce, tout d'une pièce • uit één stuk gemaakt zijninventer de toutes pièces • van a tot z verzinnenmettre une pièce à un pantalon • een stuk in een broek zettenvendre à la pièce • per stuk verkopentravail aux pièces • stukwerktravailler aux pièces • stukwerk verrichten〈 informeel〉 on n'est pas aux pièces! • het is geen aangenomen werk!la pièce • per stukcela coûte dix francs pièce • dat kost tien frank per stuk→ monnaieen pièces • in stukken, kapotdonner la pièce à qn. • iemand een fooi geven4 appartement de deux pièces • tweekamerwoning, -flatpièce à conviction • bewijsstukpièces d'identité • (identiteits)papierenjuger sur pièces • op grond van bewijsstukken een oordeel vellenpièce de résistance • hoofdschotelpièce montée • monumentale taartfaire pièce à • (iemand) de voet dwars zetten; paal en perk stellen aan (iets)f1) stuk, exemplaar2) scherf, brok3) muntstuk4) kamer5) akker6) document [juridisch]7) kanon, geschut [leger]8) schaakstuk -
7 tuyau
nm., (d'un poêle, d'une conduite d'eau), conduit, conduite: teuyô (Arvillard.228, Billième), tèyô (Beaufort, Cusy, Domessin, Faverges, Granier, Montendry), tiyô (Allues, St-Nicolas-Cha.), toyô nm. (Albanais.001, Annecy.003, Balme-Si.020, Morzine.081, Thorens-Gl.), tuyô (Argentières, Biot, Évian, Leschaux.006, Marthod, Montagny-Bozel.026, Passy, Saxel.002, Thônes.004), tuhél (Lanslebourg) ; kana nf. (006), R. gr.. - E.: Fontaine, Tuile.A1) tuyau (d'une conduite d'eau): kana nf. (001, COD.).A2) tuyau (de pipe): lonje (de pipa) nf. (002).A3) tuyau (d'une plume d'oiseau): borné nm. (002).A4) tuyau de descente des eaux du toit: kolyeûza < couleuse> nf. (002, Juvigny), kolôzhe d'la déchêta (001), kolôzhe nf. (003,004, Alex, Cordon), golôzhe (003). - E.: Gouttière.A5) partie inférieure, recourbée, d'un tuyau de descente des eaux du toit: dôfin nm. (002).A6) tuyau de zinc pour amener l'eau d'un bassin dans un grand récipient: kolyeûza < couleuse> nf. (002).A7) tuyau d'arrosage (en toile, caoutchouc ou plastique): bornyô nm. (Albertville), toyô nm. (001).A8) conduit de cheminée (en tuf, brique ou grès): shèmnâ < cheminée> (001).A9) petit chenal // canule // tuyau tuyau qui amène l'eau au-dessus d'un bassin depuis une borne-fontaine ou une source: borné nm. (001b,004,020,081b, Annemasse), bornyô (001a,003,228, Bourget-Huile), bourné (081a), bornê, pl. borné (Villard- Doron.), bornêhi (026) ; pèchèta nf. (021). - E.: Abeille, Filet (de liquide), Jet, Pommeau, Trou. - N.: HVV.114, dans son histoire de Vienne, parle de bourneaux de terre cuite qui amenaient l'eau dans la ville.A10) tuyau de fumée: kanon nm. (Cordon.083).A11) clé de réglage du tuyau de fumée: klyâ du kanon nf. (083).A12) conduite, tuyau, (en bois) ; tuyau en bois, pouvant mesurer jusqu'à quatre mètres de long, qui va chercher l'eau au fond d'un puits à l'aide d'une pompe (il faut parfois raccordé plusieurs tuyaux): bourné nm. (081) ; taiza nf. (001). - E.: Percer, Tarière. -
8 crack
-
9 bruit
bruit [brŵie]〈m.〉1 geluid ⇒ ge(d)ruis, lawaai3 ophef ⇒ drukte, opzien4 ruis♦voorbeelden:bruit de chaînes • gerammel van ketenenbruit de ferraille • gekletter, gerinkelbruit de l'orage, du tonnerre • gerommel van het onweer, van de donderbruit des voix • gegons van de stemmenbruits cardiaques • hartruisà grand bruit • met veel lawaaiau bruit de • bij het horen (van het nieuws) vanmauvais bruit • lasterpraatjele bruit court que • het gerucht gaat datfaire, mener grand bruit de qc. • veel ophef over iets makenm1) geluid2) gerucht3) lawaai, drukte4) ruis -
10 gueule
gueule [gul]〈v.〉♦voorbeelden:gueule de raie • lelijke smoelune fine gueule • een fijnproeverc'est une grande gueule • hij heeft een grote bekcrever la gueule ouverte • verrekkenta gueule! • hou je bek, scheur!se fendre la gueule • zich een aap lachentaire sa gueule • z'n bek houdengueules noires • mijnwerkers, kompelsune jolie petite gueule • een aardig koppieune sale gueule • een rotkopavoir la gueule de bois • een kater hebbencasser la gueule de, à qn. • iemand op z'n bek slaanse casser la gueule • op z'n bek vallenfaire la gueule • een lelijk gezicht trekken, mokkense faire casser la gueule • overhoop geschoten worden, op z'n donder krijgenc'est bien fait pour ta gueule! • net goed voor je!s'en mettre plein la gueule • zich volproppenramener sa gueule • een grote mond hebben, tekeergaanf1) bek, muil2) moel, ponem, lop3) uiterlijk -
11 tube
tube [tuub]〈m.〉1 buis2 pijp3 tube♦voorbeelden:tube à essais • reageerbuisjetube luminescent • tl-buisconduire à plein tube • keihard rijden→ coupm1) buis2) pijp3) tube4) telefoontje5) tophit6) strot -
12 bruit du canon
bruit du canon -
13 la gueule d'un canon
la gueule d'un canon -
14 le tube d'un canon
le tube d'un canon -
15 tirer le canon
-
16 bien
adv. (contraire de mal) ; très, beaucoup, pas mal ; volontiers ; comme il faut, à l'aise, remarquablement ; remarquable, digne d'éloges ; pas moins de, au moins ; agréablement ; assez, pas mal: beïn (Aussois 287c), bi (Bogève, Sallanches), BIN dc./fgm. (Aix 017c, Albanais 001c COD, Annecy 003d, Arvillard 228bB, Balme- Sillingy 020b, Bellevaux 136b, Chable 232b, Chambéry 025b, Chamonix 044, Gets, Giettaz 215bB, Houches, Leschaux 006c, Monnetier-Mornex, Megève 201b, Morzine 081c, Notre-Dame-Bellecombe 214b, Praz-Arly 216, Reyvroz 218b, St- Martin-Porte 203b, St-Pierre-Albigny 060b, Samoëns 010b, Saxel 002c, Thônes 004c, Villards-Thônes 028b), BIN-N dv. (004b), BN dv. dce. (001b, 002b, 003c, 006b, 010a, 020a, 025c, 081b, 218a) ; bn dv. (Bozel) || byê(-n) (001a, 003b, 006a, 017b, 025a, 060a, Aillon-Vieux 273, Attignat-Oncin 253, Bellecombe-Bauges 153, Billième, Chapelle-St-Maurice, Combe-Sillingy, Compôte-Bauges 271, Doucy-Bauges 114, Hauteville-Savoie, St-Jean-Arvey 224, Ste-Reine, Table 290, Thoiry 225, Vaulx 082b COD 339, Viviers-Lac 226), byê-n (287b, Peisey 187b, Tignes), byin(-n) (002a, 003a, 004a, 017a, 028a, 082a YVO, 136a, 201a, 203a, 214a, 215aA, 228aA, 232a, Aillon-Jeune, Albertville 021 VAU, Alex 019, Beaufort, Bogève 217, Cordon 083, Côte-Aime 188, Jarrier, Lanslevillard, Magland, Montagny-Bozel 026, Montendry 219, Notre-Dame-Bellecombe, St-Nicolas-Chapelle 125, St-Pancrace), byin dc. (187a, 287a), byinh dc./fgm. (Lanslevillard), byi-n dc. / dv. (Macôt-Plagne 189), byann (Jarrier) ; ban < bon> (Thonon 036), bon (081a) ; du (216). - E.: Beau.Fra. Il buvait volontiers un verre avec ses amis: é bèvive byê on kanon awé sôz ami (001).Fra. Il est très sage: al byê sazho (001).Fra. Ils étaient en train de bien faire: al tô / il étyon bien apré byê fére (001 / 060).A1) bien (explétif, accompagnant ou renforçant une simple affirmation) ; effectivement, en effet, vraiment ; sûrement ; certainement, volontiers: bê (290), BIN dc./ devant on <un>, BIN-N dv. (001, 003, 010, 025, 026, 028, 060, 081, 114, 125, 136, 153, 201, 215, 217, 218, 219, 224, 225, 226, 228, 232, 271, Flumet, Sciez 133), bi-n (187), byin(-n) (003, 082) ; preu < assez> (001, 136) ; pwé (001, 025) ; bèl dv. (189).Fra. Il vous le fera volontiers: é voz yu fara bien bin // preu (001).Fra. Je suis bien effectivement // vraiment bien ici>: d'sé bin tyè < je suis bien ici> (001).Fra. je me sens à l'aise ici (bien installé, tranquille, au calme, à l'ombre): d'sé byê tyè < je suis bien là> (001).A2) bien sûr => Sûr.A3) bien, très bien, fort bien, que trop: preu < assez> (001, 188, Reyvroz), preû (002, 025), prô (026).Fra. Il le sait fort bien / il ne le sait que trop: al yu sâ preu < il y sait assez> (001), al ê sâ preû (010).A4) tant bien que mal, avec peine: tan bin k'mâ (001), de mâ z an mâ < de mal en mal> (002).A5) très bien: preu (001), preû (025).Fra. Il sait très bien ce qu'il fait: é sâ preu s'k'é fâ (001), i sâ preû sê k'i fâ (025).A6) bien tant, autant que ça, une aussi grande quantité, (marquant la surprise): bin tan (001, 002).Fra. il y a autant de travail que ça à faire: y a bin tan à bien fére / fâre (001 / 002) !A7) bien, tranquille: fêrt (203).B1) intj., eh bien: è bê (253), È BIN / BIN (001, 028, 036, 060, 081 JCH, 114, 133, 153, 201, 215, 225, Montagny-Bozel 026), é bin (273, 287), è binh (187), bêê / â bêê (001b BEA / 001a BEA, 290).B2) ben oui // eh bien oui // oui, je vous l'accorde // oui, je (le) reconnais: bin wa (001, 026), bin wê (002, 153).C1) adj., beau, bien: byê adv. (001) ; brâvo, -a, -e adj. (001).C2) remarquable, très bien, digne d'éloges: byê adv. (001).D1) cj., bien que, quoique, malgré que, encore que, (+ subj.) ; quand même // quand bien même, (+ cond.) ; même si, même quand, (+ ind.): kanbin (ke) (001, 003, 004, 021, 025, 224), kan bin, (+ ind. / cond.) (001, 201), kan bêy (+ ind.) (219) ; kapwé (ke) (001, 003, 004, 025, COD 287b7), kanpwé (020, 021, Mûres), (+ ind.) ; byê ke (+ subj.) (001) ; mâgrâ / malgrâ bien ke, (+ ind. / subj.) (001, 002), mâgré ke (Arvillard) ; pwé ke (+ ind.) (002) ; mémo kè (+ ind. / subj.) (001, 188), mimaman ke (002), mimamin se (218) ; kan (+ cond.) (001, 004).D2) si bien que: s'kè fâ kè < ce qui fait que>, finalamê adv., total (001).E1) n., bien (contraire de mal) ; bien moral, bienfaisance: byê nm. (001) BIN (002, 003, 004, 017, 026, 114, 215), bîn (028), byin (083, 228).E2) bien, richesse, propriété (terres, bois, bâtiments), patrimoine: BIN nm. (001, 003, 004, 026, 044, 203), bîn (028), byin (228).E3) sensation de plaisir, de bien-être, de satisfaction, de soulagement, (physiologiquement /// moralement): BIN nm. (001, 081), bîn (028).Fra. Ça fait du bien // ça soulage: é fâ d'bin (001).F1) v., appartenir à une famille bien qui a du bien // qui est riche: étre bien bin // byin bien de shi seu < être bien de chez soi> (002).F2) faire beaucoup de bien ; rendre bien service (ep. de l'argent): fére gran bin (215).F3) n'être pas bien, être bien indisposé /// fiévreux: étre mâ fotu (028), (être) mal fotu (Tignes).G1) expr., être pas assez bien (ep. de qq.): éshre pâ prô du gran < être pas assez du grand (monde)> (026). -
17 canon
nm. (machine de guerre) ; verre de vin, mesure de vin de 12,5 centilitre: KANON (Aix, Albanais, Albertville.VAU., Annecy, Arvillard, Côte-Aime, Montagny-Bozel). - E.: Chopine, Tournée.A1) canon (machine de guerre): (par dérision) bâli < canonnière> nm. (Combe-Si.). -
18 verre
nm., vitre ; verre (à boire, de lampe): VAIRO (Aix, Albanais.001, Annecy.003b, Arvillard, Beaufort, Billième, Giettaz, Lully, Montagny-Bozel, Saxel.002, Table, Thônes, Villard-Doron), vêre (001a.TER.), vé-e (St-Pancrace), véro (Cordon, Morzine), vêzho (St-Martin-Porte.203), viro (Notre-Dame-Be.). - E.: Tâte-vin.A1) verre à boire dont le tour présente des facettes: vairo talyà < verre taillé> nm. (002). - E.: Pot.A2) petit verre à eau-de-vie: grélè nm. (003).A3) verre (matière): vairo nm. (001) || nf., vitro (203).A4) carreau de fenêtre: vitro < vitre> nm. (001), vitrê (203).B1) expr., boire un verre: baire < boire> verre on vairo < un verre> (001,003) // na gota < une goutte> (001, Reyvroz) // on kou < un coup> (001) // on kanon < un canon> (001). -
19 canon
1. armata2. działko3. działo4. kanon5. lufa6. reguła7. rura8. wzór9. zasada -
20 chair
1. ciało2. goleń3. kanon4. lufa5. miarka6. miąższ7. mięsiwo8. mięso
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Kanon — („allgemeiner Maßstab, festgesetzte Ordnung“, von lateinisch canon „Richtschnur“, von griechisch κανών kanón, eigentlich „Rohrstab, gerade Stange, Messstab“; vergleiche auch lateinisch/ italienisch cánna „Rohr“) bezeichnet: Kanon (Schriftmaß),… … Deutsch Wikipedia
Kanon in D — Kanon und Gigue in D Dur ist das populärste Werk des Nürnberger Barockkomponisten Johann Pachelbel (1653–1706). Vielfach wird Pachelbel über dieses Werk identifiziert. Die Originalbezeichnung der Urtextausgaben lautet Canon per 3 Violini e Basso … Deutsch Wikipedia
kanon — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. kanonnie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ogólnie przyjęta norma, model, do którego należy się dostosować; zasada, reguła, wzorzec : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dogmatyczne,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Kanon — puede referirse a: Kanon, una serie de anime y novela visual. Kanon (manga), el shōjo manga en 6 volúmenes de Chiho Saito. Kanon, un instrumento musical de Armenia. Kanon, un personaje de Saint Seiya. Kanon, un tipo de himno ortodoxo. Un… … Wikipedia Español
Kanon — Sm erw. fach. (8. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. canōn Regel, Vorschrift , dieses aus gr. kanṓn Stange , dann Richtscheit , dann Regel usw. . Es gehört wohl metonymisch zu gr. kánna f. Rohr , einem semitischen Lehnwort. Zuerst entlehnt in der… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Kānon [1] — Kānon (griech.), im allgemeinen soviel wie Maßstab, Richtschnur; Regel, Vorschrift; bedeutet in der Musik die strengste Form der Nachahmung, bei der zwei oder mehr Stimmen dieselbe Melodie ausführen, aber nicht gleichzeitig, sondern in kurzen… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
kanon — kȁnon m <G kanóna> DEFINICIJA 1. strogo pravilo učenja ili stvaralačkog rada, ono što se po tradiciji i običajima smatra bitnim, obveznim [prema kanonima]; norma, princip 2. crkv. pravilo koje je propisala najviša crkvena vlast; crkveni… … Hrvatski jezični portal
Kanon [1] — Kanon (gr.), s. Canon … Pierer's Universal-Lexikon
Kanon [2] — Kanon (v. fr. Canon), so v.w. Kanone … Pierer's Universal-Lexikon
Kānon [2] — Kānon (griech.) bezeichnet in der Kirchensprache teils das Verzeichnis der biblischen Bücher, die für inspiriert gelten und in den gottesdienstlichen Versammlungen gelesen werden, im Gegensatz zu den Apokryphen (s. Kanonische Bücher), teils jede… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Kanon — Kānon (grch.), Regel, Maßstab, Richtschnur; in der Rechtssprache: jährl. Abgabe, durch welche eine vorher ungewisse Leistung abgelöst wird; auch der feste, jährl. Erbzins des Pächters an den Grundherrn; in der Musik der Griechen: eine Art… … Kleines Konversations-Lexikon