kalectwo

См. также в других словарях:

• kalectwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. kalectwowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poważne uszkodzenie ciała spowodowane nieszczęśliwym wypadkiem lub chorobą; uniemożliwiające lub utrudniające normalne funkcjonowanie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kalectwo — 1. Kalectwo ducha, duchowe «brak istotnych dla człowieka cech, ograniczoność»: Rodzina (...) jest dziś bardzo zagrożona. (...) I trzeba, by (...) mówiły o tym pozbawione prawdziwej miłości, ranione u początku życia w swej osobowości i skazane na… …   Słownik frazeologiczny

• kalectwo — n III, Ms. kalectwowie; lm D. kalectwoectw «stan organizmu spowodowany ciężkim uszkodzeniem, utrudniającym lub uniemożliwiającym jego normalne funkcjonowanie; ciężkie uszkodzenie ciała» Kalectwo wrodzone. Ktoś dotknięty ciężkim kalectwem. Jazda… …   Słownik języka polskiego

• kalectwo życiowe — {{/stl 13}}{{stl 7}} nieumiejętność radzenia sobie w życiu; nieporadność, nieudolność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skąd u niego takie życiowe kalectwo? Przecież miał takich obrotnych rodziców. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• życiowy — Kalectwo życiowe zob. kalectwo 2. Kaleka życiowy (życiowa) zob. kaleka. Przestrzeń życiowa zob. przestrzeń. Zdać życiowy egzamin zob. egzamin 2 …   Słownik frazeologiczny

• duch — 1. Człowiek małego ducha «człowiek tchórzliwy, przesadnie ostrożny»: Przyznaję się – człowiek małego ducha – iż dałem się sprowokować do dyskusji (...) B. Maj, Kronika. 2. Człowiek wielkiego ducha «człowiek odważny, szlachetny»: Stańczyk to… …   Słownik frazeologiczny

• duchowy — 1. Duchowy ojciec a) «wychowawca, mistrz»: (...) jest on nie tylko bardzo wysoko ceniony, lecz stał się także w dużej mierze ojcem duchowym młodego pokolenia prozaików (...). P. Kuncewicz, Agonia. b) «inicjator, patron jakiegoś przedsięwzięcia»:… …   Słownik frazeologiczny

• okaleczyć — dk VIb, okaleczyćczę, okaleczyćczysz, okaleczyćecz, okaleczyćczył, okaleczyćczony rzad. okaleczać ndk I, okaleczyćam, okaleczyćasz, okaleczyćają, okaleczyćaj, okaleczyćał, okaleczyćany «spowodować czyjeś kalectwo, zranić, poranić» Okaleczone… …   Słownik języka polskiego

• pochłonąć — dk Vb, pochłonąćnę, pochłonąćniesz, pochłonąćchłoń, pochłonąćnął, pochłonąćnęła, pochłonąćnęli, pochłonąćnięty, pochłonąćnąwszy pochłaniać ndk I, pochłonąćam, pochłonąćasz, pochłonąćają, pochłonąćaj, pochłonąćał, pochłonąćany 1. «wciągnąć w… …   Słownik języka polskiego

• spowodować — dk IV, spowodowaćduję, spowodowaćdujesz, spowodowaćduj, spowodowaćował, spowodowaćowany «stać się przyczyną czegoś, wywołać coś; pociągnąć coś za sobą» Spowodować wypadek. Topnienie lodu spowodowało powódź. Susza spowodowała nieurodzaj. Kalectwo… …   Słownik języka polskiego

• trwały — trwałyali, trwałyalszy «istniejący, zdatny do użytku przez długi, dłuższy czas; odporny na działanie czynników zewnętrznych; nie ulegający zmianom, stały, ciągły» Trwałe materiały budowlane. Trwałe obuwie. Trwały pokój. Trwałe dzieła kultury.… …   Słownik języka polskiego