Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

intermissa

  • 1 intermissus

    [st1]1 [-] intermissus, a, um: part. passé de intermitto. - [abcl][b]a - interrompu, suspendu, qui a cessé. - [abcl]b - placé entre, laissé entre ( → espace, temps).[/b]    - planities intermissa collibus, Caes.: plaine entrecoupée de collines.    - pars oppidi intermissa a flumine, Caes.: la partie de l'enceinte séparée du fleuve par un intervalle.    - per intermissa moenia oppidum intrare, Liv.: entrer dans la ville par les brèches des remparts.    - intermissus ventus, Caes.: vent qui est tombé.    - intermissa libertas, Cic.: liberté suspendue.    - intermisso triduo, Caes.: au bout de trois jours.    - nocte intermissâ: comme la nuit s'était passée dans l'intervalle.    - verba intermissa: mots entrecoupés.    - intermissis passibus CCCC, Caes.: à une distance de quatre cents pas. [st1]2 [-] intermissŭs, ūs, m. (seulement à l'abl. intermissu): interruption, relâche.
    * * *
    [st1]1 [-] intermissus, a, um: part. passé de intermitto. - [abcl][b]a - interrompu, suspendu, qui a cessé. - [abcl]b - placé entre, laissé entre ( → espace, temps).[/b]    - planities intermissa collibus, Caes.: plaine entrecoupée de collines.    - pars oppidi intermissa a flumine, Caes.: la partie de l'enceinte séparée du fleuve par un intervalle.    - per intermissa moenia oppidum intrare, Liv.: entrer dans la ville par les brèches des remparts.    - intermissus ventus, Caes.: vent qui est tombé.    - intermissa libertas, Cic.: liberté suspendue.    - intermisso triduo, Caes.: au bout de trois jours.    - nocte intermissâ: comme la nuit s'était passée dans l'intervalle.    - verba intermissa: mots entrecoupés.    - intermissis passibus CCCC, Caes.: à une distance de quatre cents pas. [st1]2 [-] intermissŭs, ūs, m. (seulement à l'abl. intermissu): interruption, relâche.
    * * *
        Intermissus, Participium: vt Intermissus ordo. Plin. Delaissé pour un temps, Discontinué.
    \
        Intermissa tecta. Plin. iun. Quand il y a grand espace entre les maisons, et ne sont point continuees et entretenants.
    \
        Intermissus, huius intermissus. Plin. Cesse, Discontinuation, Intermission.
    \
        Garrulus sine intermissu cantus. Plin. Sans cesse.

    Dictionarium latinogallicum > intermissus

  • 2 intermitto

    inter-mitto, mīsī, missum, ere, I) tr.: A) dazwischenkommen lassen = dazwischenlegen, trabes paribus intermissae spatiis, Caes.: valle intermissā, diesseits eines Tales, Caes.: intermissā nocte, da inzwischen die Nacht hereingebrochen war, Caes. – B) dazwischenlassen = dazwischen leer lassen, frei-, offen-, unbesetzt lassen, 1) eig.: pars oppidi a flumine intermissa, Caes.: planities collibus intermissa, Caes.: loca custodibus intermissa, Liv.: quā erat opus intermissum, eine Lücke hatte, Caes.: intermissa munimenta, moenia, Lücken in den Bef., in den M., Liv.: nunc continua nunc intermissa tecta villarum, bald fortlaufende, bald freistehende, Plin. ep.: mediocribus spatiis intermissis, in mäßigen Abständen, Caes.: perexiguo intermisso spatio, Caes.: intermissis circiter passibus CCCC, in einer Entfernung von usw., Caes. – 2) übtr.: a) eine Tätigkeit usw. auf kürzere od. längere Zeit unterlassen, einstellen, aussetzen, unterbrechen ( während omittere = gänzlich unterlassen, ganz einstellen), studia, Cic.: proelium, iter, Caes.: ludorum solemnia, Liv.: cultum agrorum, Liv.: ob iustitium solita munia, Tac.: paulisper otium, Plin. ep.: laborem, Ov.: non intermisso navigandi labore, Caes.: mit folg. Infin., alci litteras mittere, Cic.: obsides dare, Caes.: non ille intermisit affirmare se sine mora venire, Cic.: bei vorherg. Negation m. folg. quin u. Konj., hoc opus numquam intermittendum est, quin (ohne daß es) omnibus instauretur annis, Colum. 7, 17, 2. – Passiv medial = aussetzen, nachlassen, mediā circiter nocte vento intermisso, Windstille eingetreten war, Caes.: paulum intermissā flammā, Caes.: u. so intermissa verba, abgebrochene, Ov.: aber verba ab usu cotidiani sermonis intermissa, aufgegebene, Cic.: intermissus tamdiu mos, unterlassene, Plin. ep.: intermissa libertas, das eine Zeitlang gehemmte freie Wort (Ggstz. lib. retenta), Cic. – b) eine Zeit aussetzen, vorbeigehen-, verstreichen lassen, unbenutzt lassen, ne quem diem intermitterem, has dedi litteras, Cic.: triduo intermisso, brevi tempore intermisso, quinque intermissis diebus, nach Ablauf von usw., Caes.: intermisso spatio, nach einiger Zeit, Caes. – m. ab u. Abl., ut reliquum tempus ab labore intermitteretur, ausgesetzt, gerastet würde, Caes. – m. ad u. Akk., nulla pars nocturni temporis ad laborem intermittitur, wird für die A. nicht unbenutzt gelassen, Caes. – bei vorhergehender Negation mit folg. quin u. Konj., numquam unum intermittit diem, quin semper veniat, Ter.: neque ullum fere diem intermittebat, quin quid in quoque esset animi ac virtutis suorum perspiceret, Caes.: totius hiemis nullum tempus intermiserunt, quin trans Rhenum legatos mitterent, Caes. – c) ein Amt zeitweilig unbesetzt lassen, intermissis magistratibus, nachdem die weltlichen Ämter zeitweilig unbesetzt gelassen, suspendiert waren, Caes. b. G. 7, 33, 4. – d) eine Provinz für jetzt aufgeben, Eutr. 9, 15. – II) intr. aussetzen, absetzen, nachlassen, quā (wo) flumen intermittit, Caes.: sic canere coepisse, ut nihil intermitterent, ohne abzusetzen, Cic.: aves intermittentes bibunt, setzen beim Trinken ab, Plin.: hostes subeunt, non intermittunt, rücken unaufhaltsam heran, Caes.: non intermittunt interim cotidiana proelia, Hirt. b. G.: febris intermittit, ist ein Wechselfieber, Cels.: tertiana, quae ex toto intermittit, Cels.: Ggstz., si (vitia eius) non desinent, intermittent, Sen. ep. 29, 8.

    lateinisch-deutsches > intermitto

  • 3 intermitto

    inter-mitto, mīsī, missum, ere, I) tr.: A) dazwischenkommen lassen = dazwischenlegen, trabes paribus intermissae spatiis, Caes.: valle intermissā, diesseits eines Tales, Caes.: intermissā nocte, da inzwischen die Nacht hereingebrochen war, Caes. – B) dazwischenlassen = dazwischen leer lassen, frei-, offen-, unbesetzt lassen, 1) eig.: pars oppidi a flumine intermissa, Caes.: planities collibus intermissa, Caes.: loca custodibus intermissa, Liv.: quā erat opus intermissum, eine Lücke hatte, Caes.: intermissa munimenta, moenia, Lücken in den Bef., in den M., Liv.: nunc continua nunc intermissa tecta villarum, bald fortlaufende, bald freistehende, Plin. ep.: mediocribus spatiis intermissis, in mäßigen Abständen, Caes.: perexiguo intermisso spatio, Caes.: intermissis circiter passibus CCCC, in einer Entfernung von usw., Caes. – 2) übtr.: a) eine Tätigkeit usw. auf kürzere od. längere Zeit unterlassen, einstellen, aussetzen, unterbrechen ( während omittere = gänzlich unterlassen, ganz einstellen), studia, Cic.: proelium, iter, Caes.: ludorum solemnia, Liv.: cultum agrorum, Liv.: ob iustitium solita munia, Tac.: paulisper otium, Plin. ep.: laborem, Ov.: non intermisso navigandi labore, Caes.: mit folg. Infin., alci litteras mittere, Cic.: obsides dare, Caes.: non ille intermisit affirmare se sine mora venire, Cic.: bei vorherg. Negation m. folg.
    ————
    quin u. Konj., hoc opus numquam intermittendum est, quin (ohne daß es) omnibus instauretur annis, Colum. 7, 17, 2. – Passiv medial = aussetzen, nachlassen, mediā circiter nocte vento intermisso, Windstille eingetreten war, Caes.: paulum intermissā flammā, Caes.: u. so intermissa verba, abgebrochene, Ov.: aber verba ab usu cotidiani sermonis intermissa, aufgegebene, Cic.: intermissus tamdiu mos, unterlassene, Plin. ep.: intermissa libertas, das eine Zeitlang gehemmte freie Wort (Ggstz. lib. retenta), Cic. – b) eine Zeit aussetzen, vorbeigehen-, verstreichen lassen, unbenutzt lassen, ne quem diem intermitterem, has dedi litteras, Cic.: triduo intermisso, brevi tempore intermisso, quinque intermissis diebus, nach Ablauf von usw., Caes.: intermisso spatio, nach einiger Zeit, Caes. – m. ab u. Abl., ut reliquum tempus ab labore intermitteretur, ausgesetzt, gerastet würde, Caes. – m. ad u. Akk., nulla pars nocturni temporis ad laborem intermittitur, wird für die A. nicht unbenutzt gelassen, Caes. – bei vorhergehender Negation mit folg. quin u. Konj., numquam unum intermittit diem, quin semper veniat, Ter.: neque ullum fere diem intermittebat, quin quid in quoque esset animi ac virtutis suorum perspiceret, Caes.: totius hiemis nullum tempus intermiserunt, quin trans Rhenum legatos mitterent, Caes. – c) ein Amt zeitweilig unbesetzt lassen, intermissis magistratibus, nachdem die weltlichen
    ————
    Ämter zeitweilig unbesetzt gelassen, suspendiert waren, Caes. b. G. 7, 33, 4. – d) eine Provinz für jetzt aufgeben, Eutr. 9, 15. – II) intr. aussetzen, absetzen, nachlassen, quā (wo) flumen intermittit, Caes.: sic canere coepisse, ut nihil intermitterent, ohne abzusetzen, Cic.: aves intermittentes bibunt, setzen beim Trinken ab, Plin.: hostes subeunt, non intermittunt, rücken unaufhaltsam heran, Caes.: non intermittunt interim cotidiana proelia, Hirt. b. G.: febris intermittit, ist ein Wechselfieber, Cels.: tertiana, quae ex toto intermittit, Cels.: Ggstz., si (vitia eius) non desinent, intermittent, Sen. ep. 29, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intermitto

  • 4 intermitto

    inter-mitto, mīsī, missum, ere
    1) класть посреди, ставить между
    trabes paribus intermissae spatiis Cs — брёвна, расположенные на равном друг от друга расстоянии
    2) пересекать ( pars oppidi a flumine intermissa Cs); прерывать, делать пропуск, пропускать
    3) приостанавливать, прекращать, прерывать (iter, proelium Cs)
    studia longo intervallo intermissa C — занятия, которые пришлось надолго бросить
    verba ab usu cotidiani sermonis intermissa C — слова, вышедшие из повседневного употребления
    4) оставлять свободным, незанятым
    quā flumen intermittit Cs — там, где течение реки прерывается

    Латинско-русский словарь > intermitto

  • 5 inter-mittō

        inter-mittō mīsī, missus, ere,    to leave off, intermit, omit, suspend, interrupt, neglect: iter, proelium, Cs.: hoc intermisi, quoad non licuit: laborem, O.: Intermissa diu bella, H.: litteras mittere: non intermittit caelum mitescere, etc.—P. pass.: ludi, interrupted: ventus, intermittent, Cs.: bella, H.: pars oppidi, quae, intermissa a flumine et a paludibus, etc., where an interval was left, Cs.: per intermissa moenia, a gap in, L.: verba ab usu cotidiani sermonis iamdiu intermissa, i. e. disused. —Of space, to leave unoccupied, leave vacant: mediocribus intermissis spatiis, Cs.: custodiis loca, L.—To leave an interval, pause: spatium, quā flumen intermittit, does not flow, Cs.—Of time, to let pass, suffer to elapse, omit, leave unimproved: unum diem, Quin veniat, T.: plurīs dies, Cs.: dies intermissus perturbat omnia: nocte intermissā, having intervened, Cs.: nulla pars nocturni temporis ad laborem intermittitur, Cs.: diem.—To leave off, cease, pause: hostīs neque subeuntes intermittere, Cs.: sic adsidue canere, ut nihil intermitterent.

    Latin-English dictionary > inter-mittō

  • 6 intermitto

    inter-mitto, mīsi, missum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act.
    A.
    To leave off, intermit, omit, neglect; constr. with acc., aliquid ab, ad, or inf.
    (α).
    With acc.:

    studia,

    Cic. Or. 10:

    iter,

    Caes. B. C. 3, 3:

    proelium,

    id. B. G. 3, 5:

    opus,

    id. ib. 3, 29:

    admirationem rerum,

    Cic. Fin. 5, 20, 57:

    officia militaria,

    Just. 25, 1, 9:

    curam rerum,

    Tac. A. 4, 13:

    laborem,

    Ov. M. 3, 154:

    quod (otium) quidem paulisper intermisit,

    Plin. Ep. 7, 31, 4; cf.:

    qua erat nostrum opus intermissum,

    Caes. B. G. 7, 71.—
    (β).
    Aliquid ab:

    ut reliquum tempus a labore intermitteretur,

    Caes. B. C. 1, 32, 1:

    tempus ab opere,

    id. B. G. 7, 24, 2; cf. id. ib. 7, 17, 1. —
    (γ).
    With ad:

    nulla pars nocturni temporis ad laborem intermittitur,

    Caes. B. G. 5, 40, 5; 5, 11, 6.—
    (ε).
    With inf.:

    quod tu mihi litteras mittere intermisisses,

    Cic. Fam. 7, 12, 1; so,

    non intermittit suo tempore caelum mitescere, etc.,

    id. Tusc. 1, 28, 69:

    consulere rei publicae,

    id. Div. 2, 1, 1; id. Fam. 7, 12, 1:

    obsides dare,

    Caes. B. G. 4, 31. —
    B.
    To let pass, suffer to elapse:

    tempus, quin,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 31:

    unum diem, quin veniat,

    Ter. Ad. 3, 1, 6:

    diem,

    Cic. Att. 9, 16, 1. —
    II.
    Neutr.
    A.
    To leave off, cease, pause:

    gallos gallinaceos sic assidue canere coepisse, ut nihil intermitterent,

    Cic. Div. 1, 34, 74:

    aves intermittentes bibunt,

    drink by separate draughts, Plin. 10, 46, 63, § 129.—
    B.
    To leave an interval, to pause:

    spatium, qua flumen intermittit,

    does not flow, Caes. B. G. 1, 38; Plin. 17, 22, 35, § 171:

    febris intermittit,

    is intermittent, Cels. 3, 14:

    febris intermittens,

    an intermitting fever, id. 3, 13.—Hence, intermissus, a, um, Part.
    A.
    Of a place, not occupied by, free from:

    custodiis loca,

    Liv. 7, 36, 1; 24, 35, 8:

    planities intermissa collibus,

    Caes. B. G. 7, 70.—
    2.
    Of time or space, permitted to elapse, intervening, left between.
    (α).
    Of time:

    brevi tempore intermisso,

    Caes. B. G. 4, 34.—
    (β).
    Of space:

    intermissis circiter passibus quadringentis,

    Caes. B. G. 1, 41; 7, 73 al.—
    B.
    Intermitted, neglected, or omitted for a time, respited, interrupted:

    ludi,

    Cic. Div. 1, 26, 55:

    ventus,

    Caes. B. G. 5, 8:

    libertas,

    Cic. Off. 2, 7, 24:

    impetus remorum,

    id. de Or. 1, 33, 153:

    bella,

    Hor. C. 4, 1, 1:

    bellum,

    Suet. Aug. 16:

    censura diu,

    id. Claud. 16: nono die, intermisso rure, ad mercatum venire, Rutil. ap. Macr. S. 1, 16, 34. —
    C.
    Not surrounded, unenclosed:

    pars oppidi, quae intermissa a flumine et a paludibus: aditum angustum habebat,

    Caes. B. G. 7, 17:

    trabes intermissae spatiis,

    separated, id. ib. 7, 23:

    verba prisca et ab usu quotidiani sermonis jamdiu intermissa,

    i. e. given up, abandoned, Cic. de Or. 3, 38:

    ordo,

    Plin. 7, 12, 10, § 50:

    mos,

    Plin. Ep. 9, 13:

    per intermissa moenia urbem intrārunt,

    i. e. where the wall was discontinued, Liv. 34, 37 fin.:

    facies, non multarum imaginum et intermissarum, sed unius longae et continuae,

    Sen. Q. N. 1, 3, 8.—
    D.
    Left out, omitted (late Lat.): nonnulla, quae mihi intermissa videbantur, adjeci, Hier. praef. ad Chron. Euseb.

    Lewis & Short latin dictionary > intermitto

  • 7 intermitto

    intermitto, ĕre, mīsi, missum - tr. - [st2]1 [-] suspendre, interrompre (une action). [st2]2 [-] laisser passer (un intervalle de temps). [st2]3 [-] laisser libre, laisser inoccupé. [st2]4 [-] omettre. - intr. [st2]5 [-] cesser, discontinuer, laisser un intervalle, laisser de l'espace, faire une pause.    - noctem intermittere: laisser s’écouler une nuit d’intervalle.    - opus intermittere: interrompre un travail.    - morem intermittere, Liv.: abandonner un usage.    - neque diem neque noctem intermittit: il ne perd ni un jour ni une nuit.    - spatium quâ flumen intermittit, Caes.: espace laissé libre par le fleuve.    - febris intermittit, Cels.: la fièvre est intermittente.    - intermitto + inf.: je cesse de.    - obsides dare intermiserant, Caes.: ils avaient cessé de donner des otages.    - non intermittit caelum nitescere, Cic.: le ciel ne cesse pas de briller.    - intermittunt ad vicenos pedes, Plin.: ils laissent des espaces de vingt pieds.    - aves intermittentes bibunt, Plin. 10, 46, 63, § 129: les oiseaux boivent à plusieurs reprises.    - numquam unum intermittit diem quin veniat, Ter. Ad. 3, 1, 6: jamais il ne laisse passer un jour sans venir.    - voir intermissus.
    * * *
    intermitto, ĕre, mīsi, missum - tr. - [st2]1 [-] suspendre, interrompre (une action). [st2]2 [-] laisser passer (un intervalle de temps). [st2]3 [-] laisser libre, laisser inoccupé. [st2]4 [-] omettre. - intr. [st2]5 [-] cesser, discontinuer, laisser un intervalle, laisser de l'espace, faire une pause.    - noctem intermittere: laisser s’écouler une nuit d’intervalle.    - opus intermittere: interrompre un travail.    - morem intermittere, Liv.: abandonner un usage.    - neque diem neque noctem intermittit: il ne perd ni un jour ni une nuit.    - spatium quâ flumen intermittit, Caes.: espace laissé libre par le fleuve.    - febris intermittit, Cels.: la fièvre est intermittente.    - intermitto + inf.: je cesse de.    - obsides dare intermiserant, Caes.: ils avaient cessé de donner des otages.    - non intermittit caelum nitescere, Cic.: le ciel ne cesse pas de briller.    - intermittunt ad vicenos pedes, Plin.: ils laissent des espaces de vingt pieds.    - aves intermittentes bibunt, Plin. 10, 46, 63, § 129: les oiseaux boivent à plusieurs reprises.    - numquam unum intermittit diem quin veniat, Ter. Ad. 3, 1, 6: jamais il ne laisse passer un jour sans venir.    - voir intermissus.
    * * *
        Intermitto, intermittis, intermisi, pe. prod. intermissum, intermittere. Cic. Discontinuer, Entrelaisser, Cesser par fois, Desister, Intermettre.
    \
        Intermisit dare. Caesar. Il laissa de donner, Il ne continua point de donner.
    \
        Non intermittere. Caes. Ne cesser point, Continuer.
    \
        Vbi habitamus, non intermittit caelum nitescere. Cic. Il y faict tousjours beau temps.
    \
        Non intermittere admirationem. Cic. Ne cesser de s'esmerveiller.
    \
        Bella diu intermissa. Horat. Intermis, Discontinuez.
    \
        Consuetudinem intermittere. Cic. Laisser à se hanter, Discontinuer, ou entrelaisser la hantise.
    \
        Nunquam vnum intermittit diem, quin semper veniat. Terent. Il ne fault point un jour qu'il ne vienne.
    \
        Neque diem, neque noctem intermittit. Caesar. Il ne cesse ne jour ne nuict.
    \
        Iter non intermittere. Caes. Ne cesser de cheminer, Cheminer tousjours, Continuer son chemin.
    \
        Nec tui mentionem intermitti sinit. Cic. Il ne cesse de faire mention de toy.
    \
        Officium intermittere. Cic. Laisser à faire son debvoir.
    \
        Opus intermittere. Caes. Entremettre, ou intermettre la besongne, La laisser pour un temps, Discontinuer.
    \
        Studia intermissa longo interuallo. Cic. Delaissez et discontinuez long temps, Entrelaissez.

    Dictionarium latinogallicum > intermitto

  • 8 revoco

    re-voco, āvī, ātum, āre
    1)
    а) звать назад, вызывать обратно (aliquem ab exsilio T, Just и ex exsilio L; revocari ad cenam Pt); отзывать ( in Italiam Cs); призывать ( ad misericordiam C); отводить ( fluctūs O)
    r. animum ab irā Oсмягчить свой гнев
    r. gradum Vотступать или возвращаться
    2) отклонять, отговаривать (aliquem ab aliquā re C, O etc.); удерживать, предохранять ( aliquem a peccato Aug)
    3)
    а) вновь призывать, приглашать (in suffragium L; ad bibendum Pt); вновь созывать ( veteranos T)
    aliquem ad rationem r. Cato — требовать от кого л, отчёта
    4)
    а) восстанавливать (vires C; priscos mores L)
    umbram alicujus r. in florem Pt — воскресить кого-л. в виде цветка
    (in) spirĭtum r. Ptприводить в чувство
    r. memoriam alicujus rei Sen, Just — вспомнить о чём-л.
    se r. — возвращаться ( ad pristĭna studia C) или C (тж. se ad se r. C) приходить в себя, опомниться
    5) отменять, уничтожать ( libertatem T); брать назад (r. promissum suum Sen); обрезывать ( multa in vitibus C)
    6) стеснять, уплотнять. втискивать (r. in unam domum C): укорачивать ( Phoebus revocaverat umbras VF)
    7) доводить, сводить, приводить ( aliquid ad meliorem statum C)
    aliquid ad sortem r. C — бросить жребий о чём-л.
    aliquid in dubium (или ad incertum) r. C — подвергать что-либо сомнению, ставить что-л. под вопрос
    omnia ad aliquid r. C — использовать всё для чего-л.
    8) относить ( crimen ad se C); отсылать, направлять ( rem ad populum L); сообразовать, подчинять (rationem ad veritatem C; consilia ad naturam C)
    aliquid in crimen r. C — вменять что-л. в вину
    9) театр. вызывать, требовать повторения

    Латинско-русский словарь > revoco

  • 9 Nón sum quális erám

    Я не тот, каким был прежде.
    Гораций, "Оды", IV, 1, 1-4:
    Íntermíssa, Venús, diu
    Rúrsus bélla movés? Párce precór, precor.
    Súb regnó Cinaráe.
    Ты ль, Венера, опять меня
    Вызываешь на бой? Сжалься, молю, молю!
    Уж не тот я, каким я был
    При Кинаре моей.
    (Перевод Г. Церетели)
    Он, значит, припомнил меня не скоро. Да и точно, я с тех пор, как видел его, очень переменился. Non sum qualis eram. Много я перетерпел за это время, а ничто так не меняет человека, как горе. (Генри Фильдинг, История Тома Джонса Найденыша.)
    Non sum qualis eram. Я, к сожалению, далеко не тот человек, каким был в 1811 году. Поэтому я не буду ничего исправлять в моих дневниках 1811 года. Они столько же утратили бы в отношении сходства с моими тогдашними ощущениями, сколько выиграли бы в смысле ясности и отделки. (Стендаль, Дневники.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Nón sum quális erám

  • 10 continuus

    continuus, a, um (contineo), zusammenhaftend, -hängend, I) im Raume, a) mit einem andern Ggstde., α) von zwei oder mehreren Ggstdn., aneinander hängend, unmittelbar aneinander liegend, -stoßend, ununterbrochen fortlaufend (Ggstz. intermissus), agri, Suet.: montes, Hor. u. Plin.: rupes, Mela: tecta (Ggstz. tecta intermissa), Plin. ep.: tela, fort u. fort abgeschossene, Stat. – neutr. Plur. subst., continua, ōrum, n. = die aneinander stoßenden Örtlichkeiten, Liv. 30, 5. § 7. u. 6. § 5. – β) von einem Ggstde., der unmittelbar an einen andern stößt, sich unmittelbar anreihend, -anschließend, unmittelbar anstoßend, Leucada continuam veteres habuere coloni, mit dem Festlande zusammenhängend, als Halbinsel, Ov. met. 15, 289: m. Dat. (wem? an wen?), aër continuus terrae est, Sen. nat qu. 2, 6, 1. – übtr., v. der Pers., jmdm. zunächst stehend, Nerva, continuus principi, Tac. ann. 6, 26 in. – b) in sich zusammenhängend, ununterbrochen fortlaufend, ununterbrochen, ungetrennt, ungeteilt, humus (die Masse des Landes), Ov.: alveus, Plin.: mare, Tac.: flumen Tiberis, Val. Max.: litus, litora, Mela: Pyrenaeus trahit perpetua latera continuus, Mela: Rhenus uno alveo continuus, Tac. – mons aequali dorso continuus us que ad proximum castellum, Tac. – übtr., translationes, Cic. or. 94: narratio (Ggstz. divisa), Quint.: expositio (Ggstz. partita), Quint.: oratio, Tac. u. (Ggstz. oratio inter respondentem et interrogantem discissa) Sen. u. (Ggstz. sermo) Suet.: quae apud Sallustium rara fuerunt, apud hunc crebra sunt et paene continua, Sen. – II) in der Zeit: a) mit einem andern Ggstde., α) von zwei oder mehreren Ggstdn., unmittelbar aufeinander folgend, secutae sunt continuos complures dies tempestates, Caes.: quaerebant ex eo palam, tot dies continuos quid egisset? Plaut.: stella crinita per septem dies continuos fulsit, Suet.: duabus continuis noctibus somnia vit, Suet.: per continuos menses (Monate nacheinander) caput interdum foribus illisit, Suet.: superiora continuorum annorum decreta, Cic.: aliquot annos continuos ante legem Gabiniam, Cic.: equester ordo iudicavit annos prope quadraginta continuos, Cic.: ex eo die dies continuos quinque Caesar pro castris suas copias produxit, Caes. – von Kollektiven, biduum, Suet.: triduum, Plaut. u. Suet.: biennium, Suet.: triennium, Plaut. u. Suet. – von Ereignissen usw. in der Zeit, triumphi ex Hispania duo continui (unmittelbar nacheinander) acti, Liv.: duo continua regna viro ac deinceps genero dedit, Liv.: post Cassandri regis filiique eius continuas mortes, Iustin. – β) von einem Ggstde., darauf folgend, continuā die, Ov.: continuā nocte, Ov. – b) in sich zusammenhängend, ununterbrochen, unausgesetzt, unaufhörlich, unablässig, sex mensibus dies, et totidem aliis nox usque continua est, Mela. – c. iter, Curt., itinera, Lepid. in Cic. ep. u. Val. Max.: navigatio, Plin. ep.: obsidio, oppugnatio, Liv.: labor, Quint. u.a.: fragor, Curt.: clamor, Cornif. rhet.: incommoda, Caes.: sterilitates, Plin. ep.: c. vitia (Ggstz. vitia ex intervallis redeuntia), Sen.: felicitas, Iustin. – als publiz. t. t., c. consulatus, zwei oder mehrere Jahre ohne Unterbrechung fortgeführtes, auch auf das zweite Jahr oder immer wieder auf das folgende Jahr verlängertes, Plin. pan., Suet. u. Val. Max. – übtr., postulandis reis tam continuus annus fuit, ut etc., in diesem Jahre hörte die Vorladung von Angeschuldigten gar nicht auf, sodaß usw., Tac.: continuus inde et saevus accusandis reis Suillius, ließ nicht ab, mit wahrer Wut Beschuldigte anzuklagen, Tac.

    lateinisch-deutsches > continuus

  • 11 recolo [2]

    2. re-colo, coluī, cultum, ere, wieder (von neuem) warten, -pflegen, -bauen, -anbauen, -bearbeiten, I) eig. u. übtr.: A) eig.: terram, Liv.: humum, Ov.: metalla intermissa, Liv. – B) übtr., einen Ort wieder besuchen, locum, Phaedr. 1, 18, 1: silvas, v. Pan, Calp. – II) bildl.: 1) im allg., von neuem pflegen, -hegen, d.i. a) von neuem bearbeiten, -bilden, ingenia, Plin. ep. 7, 9, 7. – b) wieder vornehmen, erneuern, wieder treiben, -pflegen, antiqua, Plaut.: haec studia, Cic. – c) wieder errichten, erneuern, wiederherstellen, imagines subversas, Tac.: dignitatem, Cic.: decus avitum, Tac. – d) wieder-, von neuem beehren, alqm sacerdotiis, wieder bekleiden, Tac.: dies dapibus recoletur, wird verherrlicht werden, Claud. – 2) insbes. denkend wieder vornehmen, a) im Geiste noch einmal an sich vorübergehen lassen, im Geiste noch einmal überschauen, inclusas animas lustrabat studio recolens, Verg.: pompam mente priorem, Claud.: militis sui numerum, seine Soldaten überzählen, Solin. – b) noch einmal überdenken, -überlegen, haec ego cum ago cum animo meo et recolo, Plaut.: quae si tecum ipse recolis, Cic.: r. sua facta pectore, Catull. – c) von neuem sich ins Gedächtnis rufen, sich erinnern, Ov. her. 5, 113. Vopisc. Tac. 6, 4. Augnstin. de doctr. Chr. 2, 17 u.a. Eccl.: m. folg. Acc. u. Infin., Sen. suas. 2, 10. Augustin. serm. 309, 3 u. s.

    lateinisch-deutsches > recolo [2]

  • 12 revoco

    re-voco, āvī, ātum, āre, I) wieder rufen, d.i. A) wieder rufen, nochmals rufen, -aufrufen, a) übh.: in suffragium, Liv.: rursus ad bibendum, Petron. – b) als gerichtl. t. t., jmd. von neuem vor Gericht laden, auf erneute Anklage jmds. dringen, hominem populus revocat, Cic. ad Q. fr. 2, 4 (6), 6. – c) als szenischer t. t., jmd. von neuem zum Vortrage einer Stelle auffordern, jmdm. da capo zurufen, cum saepius revocatus vocem obtudisset, v. Schauspieler, Cic.: revocatus eandem rem dicit, vom vortragenden Dichter, Cic.: praeco revocatus, Liv. – m. Acc. der Sache, primos tres versus, dacapo rufen bei usw., Cic. – absol., cur revocabas, Plin. ep. – impers., milies revocatum est, Cic. – d) als milit. t. t., beurlaubte Soldaten ( wieder) einberufen, milites, Cic. Verr. 5, 80: veteranos, Tac. hist. 2, 82: inter ceteros conveteranos suos revocatus, Corp. inscr. Lat. 13, 1837. – B) wieder-, dagegen rufen, a) übh.: unde tu me ex iure manum consertum vocasti, inde ego te revoco, rufe ich dich dagegen (rufe ich dich meinerseits), Cic. Mur. 26. – b) wieder-, dagegen einladen, istum non fere quisquam vocabat, nec mirum, qui non revocaturus esset, der nicht wieder Gäste einladen konnte, Cic.: r. vulpem, Phaedr. – II) zurückrufen, A) im engeren Sinne: 1) eig.: a) übh.: alqm intro, Plaut.: inde, Cic.: alqm domum (nach H., in die Heimat), Iustin.: alqm de suo cursu, Cic.: alqm de exsilio, Liv., ab exsilio, Tac. u. Iustin.: alqm ab exercitu, Iustin.: alqm a morte, Verg.: alqm ex itinere, Cic.: alqm de legatione (vom Legatenposten), Cic.: qui me revocastis (aus der Verbannung), Cic. – v. lebl. Subjj., spes Samnites ad Caudium rursus revocavit, Liv. – mit sächl. Objj., zurückziehen, -wenden, pedem ab alto, Verg.: gradum, Verg.: lumina, oculos suos, Ov.: deficientem capillum a vertice, zurückstreichen, Suet.: proscissam terram in liram, zurückbringen, -schaffen, Plin.: ad superficiem rheumatismum, hinleiten, Th. Prisc.: poet., artus gelidos in vivum calorem, die Lebenswärme in die k. Gl. zurückrufen, Ov. – b) insbes., als milit. t. t., zurück-, abrufen, equites, copias, Caes.: legiones ab opere, Caes.: hos certo signo, Caes.: vigiliae finitis horis a cornicine revocantur, abgerufen, abgelöst, Veget. mil. – poet. übtr., flumina signo dato, Ov. – 2) übtr.: a) zurückrufen, wieder hervorbringen, wiederherstellen, erneuern, vires, Cic.: animos, Verg.: priscos mores, Liv. – studia longo tempore intermissa, wieder aufnehmen, Cic.: antiquam militiam, Tac. – b) zurückrufen, -ziehen, -setzen, -bringen, -führen, -holen, praetermissa, wieder einbringen, nachholen, Plin.: periuria, wiederholen, Prop.: se ad industriam, wieder anfangen, tätig zu sein, Cic.: hominum mentes ab hisce isdem permotionibus ad lenitatem misericordiamque, Cic.: mentes hominum ad sanitatem, zur Vernunft bringen Lact.: u. so exulceratas mentes ad sanitatem, Petron.: u. cives suos ad sanitatem, Auct. b. Alex.: revocare alqm ad servitutem, wieder versetzen, Suet.: non numquam animum incitatum ad ulciscendam orationem tuam revoco ipse et reflecto, Cic.: se ad ea revocat, e quibus etc., ruft sich Dinge ins Gedächtnis zurück, bei denen er usw., Cic.: se ad se revocare u. bl. se revocare, sich besinnen, Cic.: u. so revocato rursus impetu, nachdem der erste Sturm sich gelegt hatte, Suet.: revocari in memoriam somnii, oraculi, sich des Tr., des Or. wieder erinnern, Iustin. 1, 5, 3 u. 7, 1, 8: so rursus in memoriam revocatus iniuriae, sich aufs neue wieder erinnernd, Petron. 10, 3: spätlat. auch revocare alci alqd in memoriam, jmdm. etw. ins G. zurückrufen, Augustin. de civ. dei 16, 38, 2 u. c. Acad. 2, 25; serm. 280, 1. – dah. α) ab-, zurückhalten, alqm a turpissimo consilio, Cic.: alqm a tanto scelere, Cic.: animum ab ira, Ov. Vgl. Bünem. Lact. 1, 1, 21. – β) in einen engeren Raum zurückziehen, einschränken, vitem, beschneiden, Cic.: comitia in unam domum, Cic.: revocare se non poterat, konnte sich seinem Umgange nicht ganz entziehen, Cic.: Phoebus revocaverat umbras, hatte verkürzt, Val. Flacc. – γ) zurückziehen = widerrufen, promissum suum, Sen.: facta, Ov.: libertatem, wieder zum Sklaven machen, Tac. – δ) zurückziehen = zurückfor dern, praemia coronarum, Suet.: ut pecuniae, quas creditoribus solverat, revocarentur, Plin. ep. Vgl. Lagergren de vit. et eloc. Plin. Sec. p. 141. – c) als jurist. t. t., r. domum, domum suam, sich auf den heimischen Richter berufen (s. revocātioa. E.), ICt. – B) im weiteren Sinne, zurück-, d.i. zu sich berufen, herbeirufen, hinrufen, 1) eig.: abi, quo blandae iuvenum te revocant preces, Hor. carm. 4, 1, 8. – 2) übtr.: a) wohin beziehen, anwenden, alqd ad suas res (Verhältnisse), Cic.: ostenta ad coniecturam aliquam interpretatione, durch Deutung eine mutmaßliche Beziehung geben, Cic.: haec ratione (Gründe) explicari et ad naturam revocari possunt, kann ihnen eine natürliche Beziehung gegeben werden, Cic.: nonnulli autem illam rem ad illam rationem coniecturamque revocabant, bezogen jenen Vorfall auf den Grund und die wahrscheinliche Berechnung der Umstände. Cic. – b) wohin ziehen, bringen, in dubium, in Zweifel ziehen, Cic.: ad rationem, wieder zur Rechenschaft ziehen, Cato: omnia ad suam potentiam, benutzen, Cic.: rem ad manus, Cic.: rem ad sortem, es aufs Los ankommen lassen, Liv.: spem consulatus in partem, teilen, Liv.: revocare ad se maximi facinoris crimen, die Beschuldigung auf sich ziehen, -laden, Cic.: memoriam ad referendam gratiam admonitione, das G. durch Mahnung dazu bringen, den Dank abzustatten, Sen. de ben. 5, 25, 6. – c) wohin ziehen, verweisen, an me ad M. Antonii aestumationem frumenti exactionemque pecuniae revocaturus es? Cic. Verr. 3, 213: revocata res ad populum est, Liv. 10, 24, 4. – d) auf etw. richten, rationem ad veritatem (auf die Wirklichkeit), Cic. – e) auf etw. verwenden, quod temporis hortorum aut villarum curae seponitur, in animum revocabo, werde ich auf geistige Beschäftigung verwenden, Tac. ann. 14, 54. – f) nach etw. einrichten od. beurteilen, reliquas res ad lucrum praedamque, es bei den übrigen Dingen auf G. u. B. absehen, Cic.: omnia ad gloriam, Cic.: consilia ad naturam, Cic. – / Vulg. auch reboco, Inscr. bei Rossi Bullett Christ. a. 1863. p. 25. – vulg. Partiz. Perf. revocitus = revocatus, Exc. Vales. (Amm.) 14, 85 codd. optt. (Gardhausen revocatus); vgl. vocitus unter voco.

    lateinisch-deutsches > revoco

  • 13 usura

    ūsūra, ae, f. (utor), I) der Gebrauch einer Sache auf eine gewisse Zeit, die Nutzung, der Genuß, a) übh.: neque adeo hasce (aedes) emi mihi neque usurae meae, Plaut.: usuram eius (Alcumenae) corporis cepit sibi et gravidam fecit, Plaut.: atque hanc postremo solis usuram cape! Acc. fr.: natura dedit usuram vitae tamquam pecuniae nullā praestitutā die, Cic.: cur ipsis piratis lucis usuram tam diuturnam dedisti? Cic.: unius usuram horae gladiatori isti ad vivendum non dedissem, Cic.: parvam exigui temporis usuram bonae de me opinionis postulo, Cic.: ut longi temporis usuram, quā caruimus intermissā nostrā consuetudine, et gratiā et crebritate et magnitudine officiorum meorum sarciam, Cic.: ne ab huius quidem usura gloriae temperavit animum Cn. Pompeius, Vell.: hanc iam ut intercalatae poenae usuram habeant, Liv. – b) insbes., die Benutzung des geliehenen Kapitals, Cic. Verr. 3, 168. – II) meton., die Zinsen, Interessen für ein geliehenes Kapital (und zwar bei den Römern monatlich; Ggstz. caput, sors), usura menstrua, Cic.: usurae leviores, graviores, ICt.: usurae gravissimae, Caes.: usura centesima, ICt.: usurae trientes, quincunces, semisses, ICt.: usuram accipere, Nep.: alci usuram pendĕre (zahlen), Cic.: alci reliquae pecuniae usuram pendĕre, Cic.: usuram minuere, Plin. ep.: leviorem usuram constituere, Plin. ep.: certare cum usuris fructibus praediorum, den ganzen Ertrag der Grundstücke zu Zinsen verwenden, Cic.: mergentibus semper sortem usuris, Liv.: eorum aes alienum multiplicandis usuris crescere, Nep.: usurae applicantur ad sortem, werden zum Kapital geschlagen, Ambros. – übtr., terra nec umquam sine usura reddit, Cic.: ingratus est, qui beneficium reddit sine usura, Sen.: appositis usuris, mit Hinzufügung der Zinsen, d.i. anderer Briefe, die ich als Zinsen betrachten werde, Plin. ep.

    lateinisch-deutsches > usura

  • 14 bearbeiten

    bearbeiten, I) im allg.: tractare (übh. eine Sache behandeln, mit ihr umgehen, sich mit ihr beschäftigen, z. B. agrum: u. orationem membratim). – dolare. edolare (mit der Zimmeraxt behauen, Holz etc.). – subigere (durcharbeiten, zurecht-, gar machen, durch Kneten, z. B. panem, corium). – colere. excolere (bebauen, agrum, übtr., bilden, z. B. animum). – exercere (im Gange erhalten, ausbeuten, z. B. argenti fodinam, metalla). – elaborare in alqa re (in einer Sache nach einem Erfolge strebend sich abmühen). – operam dare alci rei. versari od. operam et studium collocare in alqa re (sich mit etwas beschäftigen). – von neuem b., retractare (wieder vornehmen, -behandeln, z. B. libellum); recolere (wieder bebauen, agros, metalla intermissa; übtr., bilden, z. B. ingenium suum meditatione); de integro facere (wieder ganz neu machen, z. B. fabulam): gehörig b., pertractare (z. B. animos eorum, qui audiunt). – II) insbes., jmd. bearb., d. i. ihn aufzuwiegeln suchen, alqm sollicitare, für etwas, ad alqd; auch impellere alqm ad od. in alqd. Bearbeiter, einer Kunst, artifex. – B. des Landes, s. Ackersmann. – Bearbeitung, tractatio. tractatus (die Behandlung einer Sache, die Beschäftigung mit etwas). – fabrica (die künstliche Bildung, z. B. aeris et ferri). – cultio, cultus (die Bebauung des Landes; cultus auch = Bildung des Geistes). – ich halte etwas einer sorgsamen B. wert, dignum statuo alqd, in quo elaborem.

    deutsch-lateinisches > bearbeiten

  • 15 befleißen, befleißigen, sich

    befleißen, befleißigen, sich, einer Sache, studere alci rei. studiosum esse alcis rei. dedere se studio alcis rei (z. B. eloquentiae u. citharae). – operam dare od. navare alci rei. operam ponere, studium collocare in alqa re. operam conferre in alqd (Mühe, Fleiß auf etwas verwenden, bei etwas anwenden). – colere alqd (etw. hegen u. pflegen). – incumbere ad od. in alqd (sich mit Eifer auf etwas legen). – servire, inservire alci rei (einer Sache ergeben sein). – elaborare in alqa re (mit angestrengter Tätigkeitbetreiben, mit dem Nbbgr. des Strebens, etwas produzieren zu wollen). – sequi alqd (einer Sache nachgehen = nach ihr mit Eifer streben). – se applicare od. se conferre ad alqd od. ad studium alcis rei (seine geistige Tätigkeit auf etw. lenken, anfangen einer Sache sich zu befleißigen). – sich einer Sache nicht mehr b., omittere studium alcis rei (z. B. sapientiae): sich einer Sache mit ganzem, allem Eifer b., totum se conferre ad studium alcis rei; omni cogitatione et curā in alqd incumbere; omni studio eniti ad alqd (z. B. der Beredsamkeit, ad dicendum): sich einzig u. allein einer Sache b., in una re quasi tabernaculum vitae suae collocare: sich ganz der Erforschung einer Sache b., totum se in alqa re exquirenda collocare: von neuem sich der Wissenschaften b., referre se ad studia; intermissa studia revocare: der Wahrheit sich b., veritati studere; veritatis amantem od. diligentem esse.

    deutsch-lateinisches > befleißen, befleißigen, sich

  • 16 Bergfall

    Bergfall, ruina montis. Bergfestung, castellum montanum. – castellum in rupe (Felsenschloß). – praeruptae altitudinis castellum (sofern es auf einer steilen Anhöhe liegt). – Berggegend, regio montuosa, loca montuosa; montuosa. ōrum,n.;montana, ōrum,n. Berggipfel, montis vertex od. culmen od. cacumen (Bergscheitel, -spitze; vgl. »Gipfel« über vert., culm. u. cae.). – montis iugum (Bergrücken). – Plur. auch montium summa,n. pl. (Berghöhen). – Berggöttin, Orēas (Ορειάς). – Berggruppe, montes continenter et quasi de industria in ordinem expositi. berghoch, montis instar. Berghöhen, montium culmina; montium summa(n. pl.): insofern sie über eine Örtlichkeit herüberragen, imminentes tumuli. Berghöhle, antrum montanum. bergicht, acclivis oder acclivus (bergauf gehend, Ggstz. declivis). bergig, montuosus. Bergkamm, dorsum montis. Bergkette, montes continui; continua od. perpetua montium iuga. Bergland, s. Gebirgsgegend. – Bergmann (im Plur. Bergleute), metallicus. – fossor (Metallgräber). – Bergnymphe, Orēas (Ορειάς). – Bergpaß, s. Gebirgspaß. – Bergreihe, s. Bergkette. – Bergrücken, dorsum montis (Bergkamm). – iugum montis (fortlaufendes Bergjoch). – Bergschloß, [420] arx munita; vgl. »Bergfestung«. – Bergschlucht, saltus (waldige Gebirgsschlucht, z. B. bei Tyermopylä, Thermopylarum). – angustiae vallis (Talschlucht). – Bergspitze, s. Berggipfel. – Bergstadt, oppidum montanum. Bergstraße, via inter montes excīsa. Bergstrom, monte praecipiti devolutus torrens. – ein reißender B) rapidus flumine montano torrens. Bergsturz, ruina montis. – das Erdbeben verursachte mehrere gewaltige Bergstürze, terrae motus montes ingenti lapsu prostravit. Bergtal, montium intervallum. bergunter, s. bergab. – Bergwald, saltus. Bergwasser, aqua montana. – Ist es = Bergstrom, s. d. – Bergwerk, metallum od. Plur. metalla, ōrum,n. – neue Bergwerke anlegen, metalla nova instruere: B. bearbeiten, betreiben, metalla exercere: ein B. aufgeben, nicht mehr betreiben, liegen lassen, metallum destituere (ganz); metallum intermittere (auf einige Zeit): die B. wieder bauen, die man hatte liegen lassen, metalla intermissa recolere.

    deutsch-lateinisches > Bergfall

  • 17 unbesetzt

    unbesetzt, vacuus (ledig, z.B. Amt, Provinz). – praesidiis nudatus. inermis ac nudus praesidiis (ohne Besatzung, von Orten). – eine Stelle ist unb., locus vacat: (von Posten) unb. gebliebene Stellen, intermissa custodiis loca.

    deutsch-lateinisches > unbesetzt

  • 18 unbewacht

    unbewacht, incustoditus (v. Pers. u. Dingen). – sine custodiis (ohne Bedeckung, v. Pers.). – neglectus (vernachlässigt, v. Örtl.). – unb. gebliebene Punkte, custodiis intermissa loca.

    deutsch-lateinisches > unbewacht

  • 19 unterbrechen

    unterbrechen, interrumpere (etwas mitten in seinem Gange aufhören machen, z.B. orationem, somnum, ordinem). – interpellare (eig. im Reden unterbrechen; dann im allg. = unterbrechen, stören). – intermittere (auf eine Zeitlang unterlassen, z.B. iter, proelium: den Briefwechsel mit mir, mihi litteras mittere) intercipere (plötzlich hemmen, z.B. iter: u. sermonem medium). – intervenire alci rei (durch sein Dazwischentreten etwas aufhalten, hemmen, z.B. deliberationi). – incī dere (gleichs. ein-, abschneiden, z.B. sermonem, ludum). – interfari alqm u. absol. (dazwischenreden, jmd. im Reden unterbrechen). – dirimere (gänzlich aufhören machen, z.B. sermonem: u. proelium). – das Schweigen unt., rumpere silentium. – eine durch Hügel unterbrochene Ebene, planities collibus intermissa: unt. Umgang, consuetudo interrupta: unt. Arbeiten wieder anknüpfen (aufnehmen), interrupta contexere.

    deutsch-lateinisches > unterbrechen

  • 20 recolo

    [st1]1 [-] rĕcŏlo, ĕre, cŏlŭi, cultum: - tr. - [abcl][b]a - cultiver de nouveau, retravailler. - [abcl]b - pratiquer de nouveau, reprendre (les études), exercer (les esprits). - [abcl]c - restaurer, renouveler. - [abcl]d - repasser dans son esprit, réfléchir, se rappeler.[/b]    - Attis sua facta recoluit, Cat. 63, 45: Attis se rappela ce qu'elle avait fait. [st1]2 [-] rĕcōlo, āre: - tr. - couler de nouveau, filtrer de nouveau.
    * * *
    [st1]1 [-] rĕcŏlo, ĕre, cŏlŭi, cultum: - tr. - [abcl][b]a - cultiver de nouveau, retravailler. - [abcl]b - pratiquer de nouveau, reprendre (les études), exercer (les esprits). - [abcl]c - restaurer, renouveler. - [abcl]d - repasser dans son esprit, réfléchir, se rappeler.[/b]    - Attis sua facta recoluit, Cat. 63, 45: Attis se rappela ce qu'elle avait fait. [st1]2 [-] rĕcōlo, āre: - tr. - couler de nouveau, filtrer de nouveau.
    * * *
        Recolo, recolis, pen. corr. recolui, recultum, recolere, Liu. Relabourer, Recultiver.
    \
        Recolere. Tacit. Remettre sus, Restaurer, Remettre à honneur, Redecorer, Rembellir.
    \
        Recolere. Cicero. Rememorer, Reduire en memoire, Rafreschir la memoire.
    \
        Studio recolere. Virgil. Rememorer soingneusement.
    \
        Intermissa recolere. Liu. Remettre sus, Remettre en nature ce qui avoit esté entremis et delaissé pour un temps.
    \
        Recolunt artes inter se. Cic. Les ramentoyvent et s'y exercent.
    \
        Ingenia recolere. Plin. iun. Refaire et rafreschir.

    Dictionarium latinogallicum > recolo

См. также в других словарях:

  • Apis mellifera intermissa —   Abeja de Tellian de Magreb Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • European honey bee — Taxobox name = Western honey bee ( Apis mellifera ) image caption = Honey bee approaching a Milk Thistle flowerhead regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Hymenoptera subordo = Apocrita superfamilia = Apoidea familia =… …   Wikipedia

  • Apis mellifera major —   Abeja del Rif o Abeja de Marruecos Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Apis mellifera —   Abeja domestica …   Wikipedia Español

  • Hugo Berthold von Buttel-Reepen — Nacimiento 1860 Fallecimiento …   Wikipedia Español

  • Apis mellifera — Abeille européenne …   Wikipédia en Français

  • Liste des races d'abeilles d'élevage — Cette liste recense les différentes races d abeilles à miel élevées par l Homme. L apiculture moderne s est surtout focalisée sur Apis mellifera Linnaeus, naturellement présente en Eurasie et en Afrique, puis exportée vers les Amériques et l… …   Wikipédia en Français

  • nature — Nature, Natura. La nature et maniere de faire, qu un chacun a de nature, Ingenium. Bonne nature, Bonitas ingenij, Bonum ingenium. Nature pleine de vices, Mendosa natura. La nature et vertu des arbres et des herbes, Arborum atque herbarum natura.… …   Thresor de la langue françoyse

  • Odes (Horace) — Contents 1 Book 1 2 Book 2 3 Book 3 4 Book 4 …   Wikipedia

  • Bienenrasse — Westliche Honigbiene, Rasse Carnica Nest der Afrikanisierten Honigbiene in Viçosa City, Brasilien …   Deutsch Wikipedia

  • Bienenrassen — Westliche Honigbiene, Rasse Carnica Nest der Afrikanisierten Honigbiene in Viçosa City, Brasilien …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»