Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

intemperans

  • 1 intemperans

    intempĕrans, antis [st2]1 [-] qui n'a pas de modération, de retenue; immodéré, sans mesure, violent, désordonné. [st2]2 [-] dissolu. [st2]3 [-] indiscret.
    * * *
    intempĕrans, antis [st2]1 [-] qui n'a pas de modération, de retenue; immodéré, sans mesure, violent, désordonné. [st2]2 [-] dissolu. [st2]3 [-] indiscret.
    * * *
        Intemperans, pen. corr. intemperantis. Cic. Adiect. Qui fait beaucoup d'excez de bouche et semblables, Qui n'est point maistre de ses appetits ou affections, ne de soymesme, Immoderé, Qui n'ha point d'attrempance, Intemperé, Excessif.
    \
        Intemperans sum in eius rei cupiditate, quam nosti. Cic. Je suis desmesuré en convoitise.

    Dictionarium latinogallicum > intemperans

  • 2 intemperans

    in-tempĕrans, antis, adj., intemper, ate, immoderate.
    I.
    Lit.:

    intemperans atque immoderata permixtio,

    App. Dogm. Plat. 1, p. 11.— Comp., Sen. Cons. ad Helv. 6, 3.—
    II.
    Trop.
    A.
    That cannot govern himself, without moderation, extravagant, immoderate, intemperate:

    intemperantis esse arbitror scribere, quod occultari velit,

    Cic. Ac. 1, 1:

    fui paulo intemperantior fortasse, quam debui,

    i. e. I ought to have exhibited more moderation, id. Vatin. 1:

    intemperans sum in ejus rei cupiditate,

    id. Att. 13, 26:

    intemperans militaris in forti viro gloria,

    id. Tusc. 2, 17:

    in augendo eo non alius intemperantior est,

    Liv. 36, 38:

    avidi atque intemperantes animi,

    id. 24, 25:

    in voluptates,

    Sen. Ira, 1, 3:

    ad vescendum,

    Aur. Vict. Epit. 6.—
    B.
    Incontinent, profligate, debauched:

    inter impudicas mulieres, et intemperantes viros versari,

    Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:

    libidinosa et intemperans adulescentia,

    id. de Sen. 9, 29:

    impurissima atque intemperantissima pecus,

    id. Pis. 29.— Adv.: intempĕranter, immoderately, extravagantly, intemperately:

    nimis iracunde hoc quidem, et valde intemperanter,

    Cic. Phil. 1, 5: intemperanter abuti et otio et litteris, [p. 975] id. Tusc. 1, 3:

    lacerare aliquem,

    Plin. Ep. 1, 5.— Comp.:

    ne intemperantius opibus suis utatur,

    Cic. Phil. 5, 18:

    insequi,

    Liv. 31, 37:

    amare,

    Plin. Pan. 68: adesse adversus aliquem. Suet. Claud. 38.— Sup.:

    intemperantissime gloriari,

    App. Mag. p. 321, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > intemperans

  • 3 intemperans

    1. in-temperāns, āntis
    adj. неумеренный, не знающий меры, невоздержный (in aliquā re, ad aliquid); разнузданный, наглый ( adulescentia C)
    2. m.

    Латинско-русский словарь > intemperans

  • 4 intemperans

    in-temperāns, antis, ungemäßigt, I) eig., Apul. de dogm. Plat. 1, 17: Compar. intemperantius b. Sen. ad Helv. 6, 5. – II) übtr.: a) maßlos im Benehmen, ungebührlich, unbesonnen, ungestüm, schrankenlos, schonungslos, übermütig, frech, v. Pers.,?& intemperantis es(es ist indiskret) m. folg. Infin., Cic.: in augendo eo intemperantior, Liv.: v. Lebl., libertas, gloria, Cic. – b) maßlos in Neigungen u. Begierden, kein Maß haltend, unmäßig, unenthaltsam, v. leb. Wesen, viri, Cic.: fera, Sen.: intemperantissima pecus, v. Piso, Cic.: int. in alqa re, Cic., ad alqd, Suet.: v. Lebl., adulescentia, Cic.: intemperantissimae perpotationes, Cic.

    lateinisch-deutsches > intemperans

  • 5 intemperans

    in-temperāns, antis, ungemäßigt, I) eig., Apul. de dogm. Plat. 1, 17: Compar. intemperantius b. Sen. ad Helv. 6, 5. – II) übtr.: a) maßlos im Benehmen, ungebührlich, unbesonnen, ungestüm, schrankenlos, schonungslos, übermütig, frech, v. Pers., intemperantis est (es ist indiskret) m. folg. Infin., Cic.: in augendo eo intemperantior, Liv.: v. Lebl., libertas, gloria, Cic. – b) maßlos in Neigungen u. Begierden, kein Maß haltend, unmäßig, unenthaltsam, v. leb. Wesen, viri, Cic.: fera, Sen.: intemperantissima pecus, v. Piso, Cic.: int. in alqa re, Cic., ad alqd, Suet.: v. Lebl., adulescentia, Cic.: intemperantissimae perpotationes, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intemperans

  • 6 intemperans

    intemperantis (gen.), intemperantior -or -us, intemperantissimus -a -u ADJ
    headstrong, lacking self-control; licentious, lewd; extreme, bad-tempered

    Latin-English dictionary > intemperans

  • 7 intemperanter

    неумеренно, невоздержно, разнузданно (i. abūti aliquā re C; concupiscere Nep, insequi L)

    Латинско-русский словарь > intemperanter

  • 8 intemperanter

    in-tempĕrans, antis, adj., intemper, ate, immoderate.
    I.
    Lit.:

    intemperans atque immoderata permixtio,

    App. Dogm. Plat. 1, p. 11.— Comp., Sen. Cons. ad Helv. 6, 3.—
    II.
    Trop.
    A.
    That cannot govern himself, without moderation, extravagant, immoderate, intemperate:

    intemperantis esse arbitror scribere, quod occultari velit,

    Cic. Ac. 1, 1:

    fui paulo intemperantior fortasse, quam debui,

    i. e. I ought to have exhibited more moderation, id. Vatin. 1:

    intemperans sum in ejus rei cupiditate,

    id. Att. 13, 26:

    intemperans militaris in forti viro gloria,

    id. Tusc. 2, 17:

    in augendo eo non alius intemperantior est,

    Liv. 36, 38:

    avidi atque intemperantes animi,

    id. 24, 25:

    in voluptates,

    Sen. Ira, 1, 3:

    ad vescendum,

    Aur. Vict. Epit. 6.—
    B.
    Incontinent, profligate, debauched:

    inter impudicas mulieres, et intemperantes viros versari,

    Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:

    libidinosa et intemperans adulescentia,

    id. de Sen. 9, 29:

    impurissima atque intemperantissima pecus,

    id. Pis. 29.— Adv.: intempĕranter, immoderately, extravagantly, intemperately:

    nimis iracunde hoc quidem, et valde intemperanter,

    Cic. Phil. 1, 5: intemperanter abuti et otio et litteris, [p. 975] id. Tusc. 1, 3:

    lacerare aliquem,

    Plin. Ep. 1, 5.— Comp.:

    ne intemperantius opibus suis utatur,

    Cic. Phil. 5, 18:

    insequi,

    Liv. 31, 37:

    amare,

    Plin. Pan. 68: adesse adversus aliquem. Suet. Claud. 38.— Sup.:

    intemperantissime gloriari,

    App. Mag. p. 321, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > intemperanter

  • 9 indiskret

    indiskret, immodestus (unbescheiden). – intemperans (ohne Schonung, rücksichtslos). – incautus. parum providus (unvorsichtig). – es ist ind., das zu schreiben, was er verheimlicht wissen will, intemperantis est scribere, quod occultari velit.Adv.immodeste; intemperanter; incaute. Indiskretion, immodestia (Unbescheidenheit). – animus intemperans (Rücksichtslosigkeit). – es zeugt von I., s. (es ist) indiskret.

    deutsch-lateinisches > indiskret

  • 10 wüst

    wüst, I) eig.: vastus (wüst, öde). – desertus (von Menschen verlassen); verb. vastus et desertus (z.B. urbs, ager). – incultus (nicht urbar gemacht u. besät, vom Felde). – ganz wüst, vastus ab natura et humano cultu (z.B. mons); nulla ex parte cultus (z.B. ager).[2753] w. (liegen) lassen, deserere; incultum relinquere: w. bleiben, incultum relinqui: w. liegen, sine cultu hominum esse. – II) uneig.: a) verworren, z.B. der Kopf ist mir noch w. (nach einem Rausch), crapulam nondum edormivi. – b) verwildert etc.: dissolutus (unordentlich, liederlich, z.B. Mensch, Leben). – perditus (heillos verderbt, z.B. Leben). – libidinosus (den Begierden u. Lüften frönend). – intemperans (unmäßig in Befriedigung grober Sinnenlust u. Begierden); verb. libidinosus et intemperans (z.B. adulescentia).

    deutsch-lateinisches > wüst

  • 11 libidinosus

    lĭbīdĭnōsus (lŭbīdĭnōsus), a, um [libido] [st1]1 [-] qui suit son caprice, sa fantaisie, ses désirs ; capricieux, arbitraire, tyrannique ; voluptueux, passionné, débauché [en parl. de pers. et de choses].    - Cic. Fin. 5,62 ; Phil. 2, 115 ; Cael. 38.    - homo libidinosissimus, Cic. Verr. 2, 192: le pire des débauchés.    - libidinosae sententiae, Cic. Tusc. 3, 46: idées voluptueuses.    - libidinosissimae liberationes, Cic. Pis. 87: les acquittements les plus arbitraires.    - libidinosa et intemperans adulescentia, Cic. de Sen. 9, 29: une jeunesse livrée à la débauche et à l'intempérance.    - libidinosior Cic. Pis. 66. [st1]2 [-] [décad.] passionné pour.    - libidinosus alicujus rei: passionné pour qqch. --- Tert. Apol. 48; id. Virg. Vel. 13; id. Res. Carn. 32.
    * * *
    lĭbīdĭnōsus (lŭbīdĭnōsus), a, um [libido] [st1]1 [-] qui suit son caprice, sa fantaisie, ses désirs ; capricieux, arbitraire, tyrannique ; voluptueux, passionné, débauché [en parl. de pers. et de choses].    - Cic. Fin. 5,62 ; Phil. 2, 115 ; Cael. 38.    - homo libidinosissimus, Cic. Verr. 2, 192: le pire des débauchés.    - libidinosae sententiae, Cic. Tusc. 3, 46: idées voluptueuses.    - libidinosissimae liberationes, Cic. Pis. 87: les acquittements les plus arbitraires.    - libidinosa et intemperans adulescentia, Cic. de Sen. 9, 29: une jeunesse livrée à la débauche et à l'intempérance.    - libidinosior Cic. Pis. 66. [st1]2 [-] [décad.] passionné pour.    - libidinosus alicujus rei: passionné pour qqch. --- Tert. Apol. 48; id. Virg. Vel. 13; id. Res. Carn. 32.
    * * *
        Libidinosus, pen. prod. Adiectiuum. Cic. Subject à son plaisir et volunté desordonnee.
    \
        Libidinosae dapes. Columel. Exquises et delicates.
    \
        Libidinosae sententiae. Cic. Donnees à plaisir.
    \
        Libidinosus. Plin. Quintil. Addonné à paillardise, Paillard, Libidineux, Luxurieux.

    Dictionarium latinogallicum > libidinosus

  • 12 continens

    continēns, entis, PAdi. m. Compar. (contineo), I) zusammenhängend, 1) mit einem andern Gegenstande = anstoßend, unmittelbar angrenzend, m. Dat. od. m. cum u. Abl., a) eig.: α) im Raume: aër est c. mari, Cic.: c. ripae collis, Caes.: huic fundo uxoris continentia quaedam praedia atque adiuncta, Cic.: Cappadociae pars ea, quae cum Cilicia continens est, Cic. – absol., c. tecta, an das Nachbarhaus anstoßende Dächer, Liv. – neutr. plur. subst., continentia urbis, die Vorstädte, ICt.: c. usque Atho montem, die angrenzenden Landstriche, Plin. – β) in der Zeit, unmittelbar darauf folgend, continentibus diebus, Caes. b. c. 3, 84, 2. – b) übtr.: motus sensui iunctus et c., Cic.: timori perpetuo ipsum malum c. fuit, folgte auf dem Fuße, Liv.: videre igitur primum oportebit, quae sint continentia (im wesentlichen Zusammenhang stehen) cum ipso negotio, hoc est, quae ab re separari non possint, Cic. – 2) in sich zusammenhängend, ununterbrochen, fortlaufend, a) eig.: α) im Raume, agmen migrantium, Liv.: grex elephantorum, Liv.: flamma, Hirt. b. G.: continentes ruinae (murorum), der ununterbrochene Einsturz, Liv. – v. Örtl., paludes, Caes.: silvae ac paludes, Caes.: iugum, Liv.: aedificia, ICt.: litus, die Küste des Festlandes, Liv.: so auch ripa c., Hor. – terra c., das Festland, Cic. fr. u. Nep.: u. so c. Gallia, das Festland G., Caes. – subst., continēns, entis, Abl. gew. enti, f. (verst. terra), das Festland, der Kontinent (Ggstz. insula), continentis regio, Liv.: c. proxima, Plin.: in continentem legatos mittere, Caes.: ex continenti traicere (sc. in insulam), Curt.: a continenti, vom F. aus (Ggstz. a mari), Liv. – β) in der Zeit, ununterbrochen, anhaltend, biduo continenti, Suet. – c. spiritus (Ggstz. sp. intermissus), Cic.: somnus, Cels.: totius diei c. labor, Caes.: itinera, Liv.: bella, Caes.: c. febres sine intermissione, Cels.: c. die ac nocte proelium, Liv.: imber c., Liv.: continenti cursu, in einem Laufe, Liv.: so auch continenti impetu, in einem Anlaufe, unaufhaltsam, Caes.: e continenti genere, in ununterbrochener Geschlechtsfolge, Cic. – subst., ex continenti, unverzüglich, sofort, Iustin. 1, 9, 19 u.a.: so auch in continenti, ICt. – b) übtr.: continentia tua scripta, deine zusammenhängenden historischen Hauptwerke, Cic.: sed nihil te interpellabo; continentem orationem audire malo, Cic.: quod quidem continens memoria (Geschichte) sit, Liv.: subactis iis gentibus, quae inter nos vosque sunt, continens imperium us que ad nos habebitis, Liv. – II) (m. Compar. u. Superl.) bei Leidenschaften u. Begierden an sich haltend = Herr od. Meister seiner Leidenschaften und Begierden, voll Selbstbeherrschung, enthaltsam-, mäßig in Genüssen (griech. εγκρατής; Ggstz. intemperans, libidinosus), puer, Cic.: reges, Cic.: Epaminondas, Nep. – ne continentior in vita hominum, quam in pecunia fuisse videatur, Caes. – C. Laelius, L. Furius, moderatissimi homines et continentissimi, Cic. – III) subst., continēns, entis, n. = το συνέχου, als rhetor. t. t., der Punkt, der die Verteidigung wesentlich enthält, auf den sich die Verteidigung wesentlich stützt, der Haltpunkt, der Hauptpunkt, die Hauptsache, Sing., Quint. 3, 6, 104; 3, 11, 9: Plur., continentia causarum, Cic. part. or. 103: ea continentia vocentur, quasi firmamenta (Stützpunkte) defensionis, Cic. top. 95.

    lateinisch-deutsches > continens

  • 13 cupiditas

    cupiditās, ātis, f. (cupidus), die Begierde, das Verlangen, die Lust, im üblen Sinne = die Sucht, der Hang, die Leidenschaft (auch wie επιθυμία, als affektvolle Stimmung), I) im allg.: a) eig. (oft verb. libido vel. c., vel libido vel c., libido cupiditasve, s. Baiter Cic. Tusc. 4, 44. p. 317, 24), de voluntate tua, ut simul simus, vel potius studio et cupiditate non dubito, Cic.: eādem levitate cupiditas est in appetendo, quā laetitia in fruendo, Cic.: ardens in cupiditatibus, Sall.: intemperans sum in eius rei cupiditate, quam nosti, Cic.: quam diu in his annis sumus cupiditatum, in der Sturm- und Drangperiode, Ps. Quint. decl.- c. acrior, acerrima, Cic.: c. tam caeca, Cic.: c. alcis effrenata et furiosa, Cic.: c. flagrans, flagrantissima, Cic. u. Val. Max.: cupiditates immodicae, Curt.: c. inexplebilis, Cic.: c. incredibilis, Cic.: cupiditates indomitae atque effrenatae, Cic.: cupiditates infinitae, Cic.: c. insana, Cic.: cupiditates insatiabiles, Cic.: c. nimis magna, Cic., maior, Nep., maxima, Val. Max.: c. mala, Ter.: mira, Tac., mirabilis, Nep.: nimia, Cic.: cupiditates naturales, necessariae, Cic.: cupiditates turpissimae, Nep. – m. subj. Genet., temeritas cupiditasque militum, Hitze, Caes.: cupiditates principum (Ggstz. continentia plebis), Cic.: administer istius cupiditatum erat, Cic. – m. obj. Genet., c. argenti caelati, Cic.: pecuniae, Cic.: praedae, Caes., praedae ac rapinarum, Cic. – c. cognitionis et scientiae, Cic.: gloriae, maioris gloriae, Cic.: c. gloriae nimia, Cic.: honorum, Cic.: c. honestatis et dignitatis nimis magna, Cic.: c. imperii, Nep., imperiorum, Cic., regni, Caes.: potentiae, Suet.: ultionis, Tac. – vitae, Lust, Liebe zum Leben, Val. Max.: dass. c. lucis (Lebenslicht), Quint. – infinita quaedam c. aedificandi, Lact.: c. audiendi, Plin. ep., Platonis audiendi, Nep.: c. discendi, Cic. u. Sen.: bellandi, Nep., belli gerendi, Caes.: ignota cognoscendi, Sen.: dominandi, Cic.: edendi, bibendi, Fest.: habendi, Rutil. Lup.: imitandi, Cic.: laedendi, Quint.: mercandi, Sen.: pugnandi, Nep.: gratiae referendae, Cic.: ulciscendi, Liv.: c. summa videndi mei, Cic.: vincendi, Cic.: vivendi, Lust, Liebe zum Leben, Amm. (vgl. vorher c. vitae). – m. ad u. Akk., tanta c. ad reditum, Cic. Phil. 1, 4, 9: tanta c. ad venandum, Curt. 9, 1 (6), 33. – tantum abesse a cupiditate pecuniae, ut etc. (v. Pers.), Nep.: cum spe vincendi simul abicere certandi cupiditatem, Cic.: accendi (accensus) regni cupiditate, Curt.: ardere cupiditate, Cic., cupiditate inimicos ulciscendi, Liv. – coërcere cupiditates, Cic.: meditare, quibus verbis incensam illius cupiditatem comprimas atque restinguas, Cic. – ubi animus semel se cupiditate devinxit malā, Ter.: duci (ductus) cupiditate pecuniae vel gloriae, Scrib. – efferri gloriae cupiditate, Cic. – explere cupiditates (suas), Cic.; vgl. neque expletur umquam nec satiatur cupiditatis sitis, Cic.: an potest cupiditas finiri? tollenda est atque extrahenda radicitus, Cic. – ferri (sich fortreißen lassen) cupiditate pecuniae, Cic.: flagrare cupiditate (absol.), Cic.: flagrare aedium (alcis) cupiditate, Cic.: flagrare mirabili pugnandi cupiditate, Nep.: flagrare cupiditate discendi, Sen.: frangere cupiditates Cic.: frangi cupiditate, Cic.: fugienda est pecuniae cupiditas, Cic. – honestatis et dignitatis habere nimis magnam cupiditatem, Cic.: quam multas cupiditates, quam varias, quam infinitas habuerit, Cic. – turpissimis imbui cupiditatibus, Nep.: alqm in od. ad regni cupiditatem impellere, Brut. in Cic. ep. u. Curt.: cuius rei cupiditas impellit me interdum, ut te hortari velim, Cic.: imperare cupiditatibus (Ggstz. servire cupiditatibus), Cic.: cum incendisses cupiditatem meam consuetudinis augendae nostrae, Cic.: illa me incendit c. festinationis, Cic.: hunc tantā cupiditate incendit bellandi, ut etc., Nep.: philosophia cognitionis cupiditate incensa, Cic.: incĭdere in imperiorum, honorum, gloriae cupiditatem, Cic.: incitare alqm cupiditate imitandi, Cic.: omnem suam mentem, curam, cogitationem ad alcis rei cupiditatem incitare, Cic.: cupiditati suae indulgere alqā re, Val. Max.: cupiditatibus principum et vitiis infici solet tota civitas, Cic.: inflammare cupiditates (Ggstz. minuere), Cic.: inflammari solere corporis facibus ad omnes fere cupiditates, Cic.: inflammari (inflammatus) incredibili cupiditate, Cic.: inflammari (inflammatum esse) cupiditate honorum od. vincendi, Cic.: cupiditatum incendiis inflammatus, Cic.: summa alacritas et cupiditas belli gerendi innata est, Caes.: nimia cupiditas principatus innascitur, Cic. – cupiditates minuere (Ggstz. inflammare), Cic.: illae leges cupiditates nostras libidinesque moderantur, Plin. pan.: sapientis animus numquam cupiditate movetur, Cic. – ne qua oriatur pecuniae cupiditas, Caes. – parēre alcis libidini cupiditatique, Cic.: prolabi (sich verleiten lassen) cupiditate regni, Liv.; vgl. se cupiditate (Pachtlust) prolapsos nimium magno conduxisse, Cic. – praedae ac rapinarum cupiditas caeca rapit alqm, Cic.: eorum studio cupiditatique resistere, Auct. b. Afr.: respiravit cupiditas atque avaritia paululum, Cic.: restinguere cupiditates eloquentiā, Cic. – servire cupiditatibus (Ggstz. imperare cupiditatibus), Cic. – alqm tanta cupiditas tenet dimicandi cum alqo, ut etc., Liv.: tenere (im Zaume halten) cupiditates suas, Cic.: consuetudine ad imperii cupiditatem trahi, Nep.: omnes trahimur et ducimur (werden unwillkürlich, unwiderstehlich hingezogen) ad cognitionis et scientiae cupiditatem, Cic.: vincere alqm cupiditate (Eifer) in alqa re, Cic. – b) meton., wie επιθυμία, der Gegenstand der Begierde, das Gelüste, alcis ex impurissimis faucibus inhonestissimam cupiditatem eripere, Cic. ad Q. fr. 1, 1, 6. § 19.

    II) insbes.: a) die phys. Begierde, Lust, der Drang nach etw., α) übh.: c. cibi (Appetit), zB. si cibi c. est od. non est, Cels.: cibi cupiditatem excitare, Cels.: quodsi c. cibi reverterit, Cels.: cibi cupiditate redditā, Cels. – c. deiectionis, deiciendi, Drang zum Stuhlgang, Cels.: c. tussiendi, Cels.: crebra c. urinae, cels. – β) insbes., der Begattungstrieb, die Brunst eines Menschen, Plin. 36, 21: eines Tieres, Col. 6, 27, 4. – b) die Leidenschaft = die Liebe, cupiditatis ardor, Curt. 8, 4 (16), 27: summa, Val. Max. 5, 7 ext. 1: c. insana, Val. Max. 7, 3, 10: reliquas sorores nec cupiditate tantā nec dignatione dilexit, ut etc., Suet. Cal. 24, 3. – c) das ehrsüchtige (ehrgeizige) Streben, die Ehrsucht, der Ehrgeiz, Plur. = ehrgeizige Absichten, Bestrebungen od. Gelüste, bes. nach einem Amte od. nach Verlängerung eines Amtes, Tib. Claudii, Liv.: collegarum, Liv.: popularis, der blinde Ehrgeiz, die Neuerungssucht der Demagogen (Ggstz. consilium principum, besonnene Überzeugung der usw.), Cic.: P. Naso ommi carens cupiditate, Cic.: quanto modestior illius cupiditas fuit, quam tua, Appi? Liv.: cupiditatem et arrogantiam incendere, Cic.: illius cupiditatem refutare, Cic.: alcis cupiditati suffragari, Cic. – nachaug. auch = die Herrschsucht, das Herrschergelüst, non te propria cupiditas, sed aliena utilitas principem fecit, Plin. pan. 7, 1. – d) der Hang zu wüsten Begierden, vita maxime disiuncta a cupiditate, Cic. Rosc. Am. 39. – insbes. der Hang zu üppigem Leben, die Genußsucht, cum propinquitas et celebritas loci suspicionem desidiae tollat aut cupiditatis, Cic. pro Scauro 45. – e) die Begehrlichkeit nach fremdem Gut, der Eigennutz, das Interesse, allgem. Ausdruck für das spez. Habsucht, Geldgier, Plur. = habsüchtige, eigennützige Gelüste (Ggstz. abstinentia, integritas et innocentia, contemptus pecuniae; zuw. verb. cupiditas atque avaritia, avaritia et cupiditas, s. Bünem. Lact. 1, 20, 25): c. immodica, Liv.: c. immensa, Suet.: c. proiecta quaedam et effrenata, Cic.: c. pristina, Suet. – Sex. Naevi cupiditas crudelitasque, Cic. – homo a cupiditate omni remotissimus, Cic.: quanto ab eiusmodi cupiditatibus remotior eius animus esset, tanto etc., Plin. ep.: ita caecum cupiditate et avaritiā fuisse, ut etc., Quint. – cupiditas causa sceleris fuit, Quint.: vicinus dives cupiditatem irritat, Sen.: alcis cupiditati morem gerere, obtemperare, Cic.: sine cupiditate vixisse, Cic.; vgl. etiamtum vita hominum sine cupiditate agitabatur, sua cuique satis placebant, Sall. – f) die Leidenschaft für jmd. (Ggstz. invidia), α) im guten Sinne, die leidenschaftliche Hingebung, Ergebenheit, der Enthusiasmus, tanta erat magnificentia apud opulentiores, cupiditas apud humiliores, Hirt. b. G. 8, 51, 3. – β) im üblen Sinne, die Leidenschaftlichkeit des Redners, Richters, Zeugen usw., mit der er wider Recht und Pflicht nur nach persönlicher Neigung spricht, richtet, zeugt usw., das parteiische Interesse, die Parteilichkeit (vgl. Benecke Cic. Lig. 3. p. 11 sq. Drak. Liv. 24, 28, 8. Gräve u. Ruhnken Suet. Caes. 12), c. inconsiderata, Cic.: cupiditatis atque inimicitiarum suspicio, Cic.: quo minus cupiditatis et studii (Parteilichkeit u. Vorliebe) visa est oratio habere, eo plus auctoritatis habuit, Liv.: et sine amore et sine cupiditate et rursus sine odio et sine invidia iudicabunt, Cic.: qui (testes) aut sine ullo studio dicebant aut dissimulatione aliquā cupiditatis, Cic.: his utitur laudatoribus Flaccus, his innocentiae testibus, ut Graecorum cupiditati Graecorum auxilio resistamus, Cic. – / Genet. Plur. gew. cupiditatum; doch auch cupiditatium, zB. Cic. Sest. 138. Sen. ep. 5, 7 u. 117, 25; de tranqu. anim. 12, 1.

    lateinisch-deutsches > cupiditas

  • 14 intemperanter

    intemperanter, Adv. (intemperans), a) maßlos, ohne Mäßigung, ohne Maß im Benehmen, ungebührlich, unbesonnen, schrankenlos, ungestüm, int. abuti et otio et litteris, Cic.: intemperantius sequi, Liv.: intemperantius opibus suis uti, Cic.: id apud omnes intemperantissime gloriari, Apul. – b) unmäßig in Begierden u. Neigungen, concupiscere, Nep.: intemperantius haurire, Curt.

    lateinisch-deutsches > intemperanter

  • 15 intemperantia

    intemperantia, ae, f. (intemperans), I) die ungemäßigte Beschaffenheit, der Ungestüm, caeli, Sen. de const. sap. 9, 1. Colum. 1. prooem. 1. – II) übtr., der Mangel an Mäßigung, -an Selbstbeherrschung, a) die Maßlosigkeit im Benehmen gegen Gleiche u. Niedere = widerrechtliche Anmaßung, Übermut (Ggstz. aequitas), gegen Höhere = Widersetzlichkeit, Auflehnung (Ggstz. obsequium), Cic., Nep. u.a. – b) die Maßlosigkeit in Neigungen u. Begierden, die Unmäßigkeit, Ausschweifung, m. obj. Genet., vini (im W.), Liv.: risus (im L.), Plin.: libidinum (in den B.), Cic.: litterarum (in den Wissenschaften), Sen. – m. subj. Genet., intemp. civitatis, donec unus eligatur, multos destinandi, Tac. – absol., multorum matrimoniorum experientiam quasi legitimae (privilegierter) cuiusdam intemperantiae signum esse credentes, Val. Max.: morbo et intemperantiā (Unm. in Genüssen) perire, Suet.

    lateinisch-deutsches > intemperantia

  • 16 libidinosus

    libīdinōsus, a, um (libido, s. Varro LL. 6, 47), I) genußsüchtig, lüstern, wollüstig, ausschweifend, zügellos, frech, a) v. leb. Wesen: libidinosus crudelisque tyrannus, Cic.: idem (Alcibiades) luxuriosus, dissolutus, libidinosus, Nep.: varia et libidinosa domina, Sen.: nihil isto homine libidinosius, Cic.: libidinosior es quam ullus spado, Anonym. bei Quint.: homo libidinosissimus, Cic.: caper, geiler. Hor. – Plur. subst., libidinosi, Cic. Phil. 2, 115. – b) v. lebl. Subjj.: dapes, Colum.: amor, Cic.: voluptates, Cic.: libidinosa et intemperans adulescentia, Cic.: libidinosissimae liberationes, Cic. – II) nach etw. gelüstend, begierig, gloriae, Tert. apol. 47 u. de virg. vel. 13: suae sapientiae, Tert. de res. carn. 32.

    lateinisch-deutsches > libidinosus

  • 17 ausgelassen

    ausgelassen, impotens (der seiner in etwas nicht Herr ist, od. worin man seiner nicht Herr ist). – immoderatus (ohne Maß u. Ziel, übertrieben; beide v. Pers. u. Lebl.). – dissolutus (der sich alles Zwanges entbunden hat, ungebunden, z. B. comitas). – intemperans (unmäßig). – effrenatus (zügellos). – lascivus. petulans (mutwillig, u. zwar lasc. spielend-, schalkhaft mutwillig, pet. frech mutw. [Ggstz. modestus]; alle diese v. Pers.). – ferox (sich wild gebärdend, v. Pers.). – effusus. profusus (das Maß überschreitend, maßlos, v. Lebl.). – au. vor Freude, impotens laetitiae; laetitiā od. gaudio exsultans: au. sein, lascivire (vor Mutwillen); luxuriari (in der Freude schwelgen); exsultare (v. Pers., vor Freude hüpfen u. springen, mit u. ohne den Zus. gaudio, laetitiā; aber auch von Bühnenstücken, in denen das Maß überschritten wird); in iocos effundi (sich in vielen Scherzen ergehen. ausgel. scherzen): ganz au. sein, in omnes ludos et in omnes iocos se resolvere: vor Freuden ganz au. sein, laetum esse omnibus laetitiis. – eine au. Freude, laetitia exsultans, gestiens, exsultans gestiensque, effusa, praeter modum elata: au. Heiterkeit, profusa hilaritas: au. Mutwille, Scherz, lascivia ioci: au. Art zu scherzen, profusum iocandi genus.Adv.intemperanter; effrenate; effuse; praeter modum (über das Maß). – au. lustig, nimis elatus laetitiā: au. mutwillig, effuse petulans: au. lachen, in cachinnos effundi.

    deutsch-lateinisches > ausgelassen

  • 18 ausschweifen

    ausschweifen, I) v. tr.sinuare (z. B. bogenförmig, in arcum: kreisförmig, in orbem). – II) v. intr.: 1) eig.: a) von Lebl.: α) v. Örtl.: sinuari (z. B. bogenförmig, in arcum: kreisförmig, in orbem). – se sinuare ambagibus. – β) v. a. Ggstdn.: sinuari. – b) v. leb. Wesen: evagari (z. B. longius: u. per agros). – 2) übtr.: a) im Reden (vgl. abschweifen): α) vom Redner: evagari. exspatiari (sich frei ergehen). – longius prolabi. oratione longius progredi (vom Thema sich etwas weit entfernen). – extra cancellos egredi. quos sibi ipse circumdedit alqs (über die selbst gestellten Schranken hinausgehen). – zuw. auch exsultare (gleichs. über die Stränge hauen). – β) v. der Rede: longius labi; longius excurrere. – eine Rede schweift im Lobe jmds. aus, oratio exsultat in laude virtutis alcis. – b) in Begierden u. Genüssen: luxuriari (sich einem schwelgerischen Leben hingeben, Ggstz. frugaliter vivere). – non temperare sibi (sich nicht mäßigen). – in etwas au., immodicum, nimium esse in alqa re (unmäßig sein); modum excedere oder modum non tenere in alqa re (das Maß überschreiten, kein Maß halten). – effundi od. effusum esse ad oder in alqd (sich maßlos einer Sache hingeben, z. B. eff. ad luxuriam: u. effusum esse in venerem). ausschweifend, a) im engern Sinne: α) im Reden: longius progrediens, evagans. – praeter modum longus (über die Maßen weitläufig). – multus. nimius (der des Guten viel-, zu viel tut). – β) in Begierden u. Genüssen.: dissolutus (locker, liederlich). – luxuriosus. ad luxuriam effusus (üppig, schwelgerisch in der Lebensart). – libidinosus (voller Sinnlichkeit. wollüstig). – intemperans (unmäßig in Befriedigung grober Sinnenlust und Begierden). – effrenatus (zügellos). – au. in der Liebe, in venerem effusus: au. Sinnlichkeit, libidinum intemperantia.Adv.dissolute: libidinose; intemperanter; effrenate. – b) im weitern Sinne = übertrieben, w. s. – Ausschweifung, I) eig.: error. – II) uneig.: a) in der Rede: oratio vagans. – b) in den Sitten: intemperantia. libidinum intemperantia (Unmäßigkeit in Befriedigung grober Sinnenlust u. Begierden, Ggstz. temperantia). – libido. li bidines. voluptates libidinosae (ausschweifende Sinnlichkeit, Au. in sinnlichen Genüssen, bes. in der Liebe). – licentia (willkürliche Übertretung der äußerlichen Zucht u. Ordnung); verb. licentia libidoque. – luxuria (lockere, schwelgerische Lebensart). – flagitium (ausschw. Handlung). – alle möglichen Ausschweifungen. effusae in omni intemperantia libidines: sich den Ausschweifungen hingeben, luxuriari coepisse: jmd. vor Au. bewahren, von Au. ab halten, alqm a libidinibus arcēre: jmd. zu Au. verleiten, alqm ad nequitiam adducere; libidinum [289] illecebris irretire alqm (dazu verlocken).

    deutsch-lateinisches > ausschweifen

  • 19 insolent

    insolent, insolens (übermütig, s. d.). – intemperans (ungemäßigt im Benehmen). – Adv.insolenter; intemperanter. Insolenz, insolentia (Übermut). – intemperantia. intemperies (ungemäßigtes Betragen).

    deutsch-lateinisches > insolent

  • 20 liederlich

    liederlich, neglegens, in etwas, in alqa re (nachlässig übh. v. Pers. u. Dingen, z.B. in der Kleidung, in cultu: in der Wirtschaft, in re familiari). – dissolutus, in etwas, in alqa re (der sich alles Zwanges entbunden hat, locker, z.B. in der Wirtschaft, in re familiari: dann von dem, was von solcher Ungebundenheit zeugt, z.B. l. Lebenswand el, mores dissoluti; vita dissoluta). – nequam (nichtsnutzig, bes. v. Sklaven). – libidinosus. libidinibus deditus (wollüstig, v. Pers.; ersteres auch v. Zuständen, z.B. Jugend, Leben). – plenus stupri (voll Unzucht, verhurt, z.B. homo). – perditus (verdorben, verkommen, z.B. l. Gesindel, perditi homines). – luxu perditus (durch Schwelgerei verkommen, z.B. adulescentia). – perditae luxuriae (in grundlose Schwelgerei versunken, z.B. adulescens). – ein l. Haus, deversorium libidinum (als zeitweiliger Sitz der Wollust); lupānar. lustrum (als Bordell). – eine l. Dirne, scortum; meretrix (feile D.). – ein l. Leben führen, cum meretricibus lenonibusque vivere.Adv.neglegenter; dissolute; libidinose (alle z.B. leben, vivere). Liederlichkeit, neglegentia (Nachlässigkeit übh.). – mores dissoluti. vita dissoluta (lockeres Betragen, lockerer Lebenswandel). – nequitia od. nequities (nichtsnutzige Streiche). – vita libidinosa od. libidinibus dedita (ausschweifender Lebenswandel). – L. in der Jugend, adulescentia libidinosa et intemperans: jmd. zur L. verführen, alqm ad nequitiam adducere.

    deutsch-lateinisches > liederlich

См. также в других словарях:

  • intempérant — intempérant, ante [ ɛ̃tɑ̃perɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1552; lat. intemperans 1 ♦ Vx Qui manque de tempérance, de modération. Didact. Excessif, abusif. Faire un usage intempérant de l alcool. ⇒ immodéré. 2 ♦ Didact. Qui abuse des plaisirs de la table (⇒… …   Encyclopédie Universelle

  • intempérante — ● intempérant, intempérante adjectif (latin intemperans, antis) Littéraire. Qui n est pas retenu, mesuré, modéré dans son comportement. Qui fait preuve d intempérance. ● intempérant, intempérante (synonymes) adjectif (latin intemperans, ant …   Encyclopédie Universelle

  • Intemperant — In*tem per*ant, a. [L. intemperans, antis. See {In } not, and {Temperant}.] Intemperate. [Obs.] [1913 Webster] Such as be intemperant, that is, followers of their naughty appetites and lusts. Udall. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Accumulatio — is a figure of speech, in which the points made previously are presented again in a compact, forceful manner. It often employs the use of climax in the summation of a speech.The word is from the Latin, and means to amass. Examples* Your… …   Wikipedia

  • Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire  A   B … …   Wikipédia en Français

  • intempérance — [ ɛ̃tɑ̃perɑ̃s ] n. f. • 1361; lat. intemperentia 1 ♦ vx ⇒ abus, excès. Intempérance de jugement, d imagination. « Intempérance de savoir » (La Bruyère). ♢ Spécialt Liberté excessive dans l expression. « À la Convention, l intempérance de langage… …   Encyclopédie Universelle

  • intemperante — (Derivado del lat. intemperare, no templar.) ► adjetivo Que se comporta sin templanza. * * * intemperante 1 adj. Aplicado a personas, intemperado. 2 *Intolerante o *intransigente en el trato con otras personas. 3 Muy *exigente en el trato que… …   Enciclopedia Universal

  • intemperante — [dal lat. intempĕrans antis, der. di tempĕrans temperante , col pref. in in 2 ]. ■ agg. 1. [di persona, che non sa moderarsi negli appetiti e nei desideri, anche assol.: essere i. nel mangiare ; un uomo i. ] ▶◀ esagerato, incontinente, (non com.) …   Enciclopedia Italiana

  • ԱՆԱՐԳԵԼ — (ի, ից.) NBH 1 0114 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 8c, 10c, 11c ա. Չունօղ արգելս. զոր չէ մարթ արգելուլ. անխափան. ազատ. համարձակ. արձակ. ἁκώλυτος, ἅσχετος impedimenti expers, expeditus ... *Անվրէպ, բարեսէր, երագ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՆԺՈՅԺ — (ժուժի, ից.) NBH 1 0153 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 7c, 10c, 11c, 12c ա. ἁκρατής, ἁκατάσχετος intemperans, incontinens Որ չունի ժոյժ. անհամբեր. անժուժկալ. անարգել. անսանձ. անկարգ. ցոփ. ... *Անժոյժք, վէսք, անբարեսէրք …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՆԽՈՒԶ — (ի, ից.) NBH 1 0163 Chronological Sequence: 6c, 8c, 12c, 13c, 14c ա. որ եւ ԱՆԽՈՅԶ. Երբեմն որպէս անխուզելի. անհետազօտելի. անբաւ. ἁνήνυτος infinitus *Ընկէց ʼի ծով՝ յապականութիւն գործոցն, եւ յանխուզ խորս անդնդոց. Փիլ. այլաբ.: Կամ որ խոյզ եւ խնդիր… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»