Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

perditus

  • 1 perditus

        perditus adj. with comp. and sup.    [P. of perdo], lost, hopeless, desperate, ruined, past recovery: puer: aere alieno: rebus omnibus perditis: valetudo: Quanto perditior quisque est, H.— Morally lost, abandoned, corrupt, profligate, flagitious, incorrigible: adulescens luxu, T.: homines: consilia: floribus austrum Perditus inmisi, in my folly, V.: nihil fieri potest perditius: omnium mortalium perditissimus: mores, Cu.
    * * *
    I
    perdita -um, perditior -or -us, perditissimus -a -um ADJ
    ruined; broken/debilitated; bankrupt, financially ruined; lost, done for; degenerate, morally depraved, wild, abandoned; reckless; desperate/hopeless
    II
    ruination, ruin

    Latin-English dictionary > perditus

  • 2 perditus

    perditus perditus, a, um пропащий, падший

    Латинско-русский словарь > perditus

  • 3 perditus

    perditus perditus, a, um развращённый, бесчестный

    Латинско-русский словарь > perditus

  • 4 perditus

    perdĭtus, a, um, Part. and P. a., from perdo.

    Lewis & Short latin dictionary > perditus

  • 5 perditus

    [st1]1 [-] perdĭtus, a, um: part. passé de perdo. - [abcl][b]a - perdu, détruit, ruiné, anéanti. - [abcl]b - qui est dans un état pitoyable, malade, malheureux, désespéré. - [abcl]c - perdu, dépensé inutilement. - [abcl]d - complètement corrompu, dépravé, pervers, débauché. - [abcl]e - égaré par la passion, éperdu d'amour. - [abcl]f - extrême, excessif, immodéré.[/b]    - amor perditus: amour éperdu. [st1]2 [-] perdĭtŭs, ūs, m.: ruine, perte.
    * * *
    [st1]1 [-] perdĭtus, a, um: part. passé de perdo. - [abcl][b]a - perdu, détruit, ruiné, anéanti. - [abcl]b - qui est dans un état pitoyable, malade, malheureux, désespéré. - [abcl]c - perdu, dépensé inutilement. - [abcl]d - complètement corrompu, dépravé, pervers, débauché. - [abcl]e - égaré par la passion, éperdu d'amour. - [abcl]f - extrême, excessif, immodéré.[/b]    - amor perditus: amour éperdu. [st1]2 [-] perdĭtŭs, ūs, m.: ruine, perte.
    * * *
        Perditus, pen. corr. Participium, siue Nomen ex participio. Plaut. Perdu tellement qu'on ne le scauroit recouvrer.
    \
        Homo perditus. Cic. Meschant, Perdu et gasté, et corrompu, auquel il n'y a point de remede.
    \
        AEre alieno perditus, et egens. Cic. Destruict du tout par debtes et appovri.
    \
        Adolescens perditus. Cic. Enfant perdu et gasté.
    \
        Perditus et dissolutus adolescens. Cic. Prodigue et mauvais mesnager.
    \
        Nequitia perdita. Cic. Grande meschanceté.
    \
        Perdita valetudo. Cic. Maladie de laquelle on n'ha aucun espoir de guarison.
    \
        Perdita erat valetudine. Cic. Il n'avoit point de santé. B.

    Dictionarium latinogallicum > perditus

  • 6 perditus

    1. perditus, a, um, PAdi. (v. perdo), verloren, hoffnungslos, verzweifelt, heillos, unglücklich, I) im allg. (Ggstz. salvus): aeger, Ov.: valetudo, Cic.: res (Sing. = Sache od. Lage), Ter., Liv. u. (Ggstz. integra) Cic.: res (Plur. = Lage), Liv., Tac. u. Eutr.: iudicia, Cic.: sum perditus, ich bin verloren, Plaut. – II) insbes.: A) unmäßig, von starken Affekten, heftigen Leidenschaften, amor, Catull.: perditus amore, bis zum Sterben verliebt, Plaut.: perditus in quadam tardis pallescere curis incipis, sterblich verliebt, Prop.: perditus luctu, in tiefe Trauer versunken, Cic.: perditi animi esse, aufgebrachten Sinnes, Plaut. – B) moralisch, heillos, grunbverdorben, grundschlecht, ruchlos, verworfen, homines, Curt.: aere alieno p., durch Schulden heruntergekommen, Cic.: miseriā perditus, Cic.: adulescens p. et dissolutus, Cic.: p. atque dissoluta consilia, Cic.: mores, Curt.: nequitia, Cic.: nihil fieri potest miserius, nihil perditius, nihil foedius, Cic.: homo perditissimus, Cic.
    ————————
    2. perditus, ūs, m. (perdo), der Verlust, possessionum amissio et pecuniarum ingentium perditus, Ps. Cypr. de aleat. 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perditus

  • 7 perditus [1]

    1. perditus, a, um, PAdi. (v. perdo), verloren, hoffnungslos, verzweifelt, heillos, unglücklich, I) im allg. (Ggstz. salvus): aeger, Ov.: valetudo, Cic.: res (Sing. = Sache od. Lage), Ter., Liv. u. (Ggstz. integra) Cic.: res (Plur. = Lage), Liv., Tac. u. Eutr.: iudicia, Cic.: sum perditus, ich bin verloren, Plaut. – II) insbes.: A) unmäßig, von starken Affekten, heftigen Leidenschaften, amor, Catull.: perditus amore, bis zum Sterben verliebt, Plaut.: perditus in quadam tardis pallescere curis incipis, sterblich verliebt, Prop.: perditus luctu, in tiefe Trauer versunken, Cic.: perditi animi esse, aufgebrachten Sinnes, Plaut. – B) moralisch, heillos, grunbverdorben, grundschlecht, ruchlos, verworfen, homines, Curt.: aere alieno p., durch Schulden heruntergekommen, Cic.: miseriā perditus, Cic.: adulescens p. et dissolutus, Cic.: p. atque dissoluta consilia, Cic.: mores, Curt.: nequitia, Cic.: nihil fieri potest miserius, nihil perditius, nihil foedius, Cic.: homo perditissimus, Cic.

    lateinisch-deutsches > perditus [1]

  • 8 perditus [2]

    2. perditus, ūs, m. (perdo), der Verlust, possessionum amissio et pecuniarum ingentium perditus, Ps. Cypr. de aleat. 6.

    lateinisch-deutsches > perditus [2]

  • 9 perditus

    I 1. a, um
    part. pf. к perdo
    2. adj.
    1) безнадёжный ( aeger O); совершенно подорванный, расстроенный ( valetudo C); погибший, несчастный (sum p. Pl)
    3) пропащий, распутный, развращённый, бесчестный (homo Ter, QC; mores QC)
    II perditus, ūs m.
    потеря, утрата Pl, Eccl

    Латинско-русский словарь > perditus

  • 10 Потерянный

    - perditus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Потерянный

  • 11 Утраченный

    - perditus; amissus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Утраченный

  • 12 perdo

    per-do, dĭdi, ditum, 3 (old form of the pres. subj. perduim, Plaut. Aul. 4, 6, 6:

    perduis,

    id. Am. 2, 2, 215; id. Capt. 3, 5, 70:

    perduit,

    id. Ep. 1, 1, 64; id. Poen. 3, 4, 29;

    but esp. freq., perduint,

    Plaut. As. 2, 4, 61; id. Aul. 4, 10, 55; id. Curc. 5, 3, 41; id. Cas. 3, 5, 17; id. Most. 3, 1, 138; id. Men. 2, 2, 34; 3, 1, 6; 5, 5, 31; id. Merc. 4, 3, 11; 4, 4, 53; id. Poen. 3, 2, 33; 4, 2, 41; id. Stich. 4, 2, 15; id. Truc. 2, 3, 10; Ter. Heaut. 4, 6, 7; id. Hec. 3, 4, 27; id. Phorm. 1, 2, 73; Cic. Deiot. 7, 21; id. Att. 15, 4, 3.—As the pass. of perdo, only pereo, perditus, perire appear to be in good use.—The only classical example of a pass. form in the pres. is:

    perditur haec inter misero lux non sine votis,

    Hor. S. 2, 6, 59 (K. and H. ad loc.), where Lachm., perh. needlessly, reads lux porgitur, the day seems too long for me. —In the pass. perdi, in late Lat.; v. infra), v. a., to make away with; to destroy, ruin; to squander, dissipate, throw away, waste, lose, etc. (class.; syn.: dissipo, perimo, deleo).
    I.
    Lit.:

    aliquem perditum ire,

    Plaut. Aul. 4, 10, 5:

    Juppiter fruges perdidit,

    Cic. Rosc. Am. 45, 131:

    funditus civitatem,

    id. Att. 6, 1, 5:

    se ipsum penitus,

    id. Fin. 1, 15, 49:

    perdere et affligere cives,

    id. Rosc. Am. 12, 33:

    perdere et pessundare aliquem,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 3:

    aliquem capitis,

    i. e. to charge with a capital offence, id. As. 1, 2, 6; id. Bacch. 3, 3, 86:

    sumat, consumat, perdat,

    squander, Ter. Heaut. 3, 1, 56; so,

    perde et peri,

    Plaut. Truc. 5, 59:

    perdere et profundere,

    to waste, Cic. Fam. 5, 5, 3:

    perdere tempus,

    id. de Or. 3, 36, 146:

    operam,

    id. Mur. 10, 23; cf.:

    oleum et operam,

    id. Fam. 7, 1, 3:

    Decius amisit vitam: at non perdidit,

    Auct. Her. 4, 44, 57:

    cur perdis adulescentem nobis? cur amat? Cur potat?

    Ter. Ad. 1, 1, 36.—In execrations (very common): di (deaeque omnes) te perduint, may the gods destroy you! See the passages with perduint cited init.—Pass. (late Lat.):

    verbis perderis ipse tuis, Prosp. Epigr.: impii de terrā perdentur,

    Vulg. Prov. 2, 22: quasi sterquilinium in fine perdetur, id. Job, 20, 7.—
    II.
    Transf., in gen., to lose utterly or irrecoverably:

    eos (liberos),

    Cic. Fam. 5, 16, 3:

    omnes fructus industriae et fortunae,

    id. ib. 4, 6, 2:

    litem,

    to lose one's cause, id. de Or. 1, 36, 167:

    libertatem,

    id. Rab. Post. 9, 24:

    dextram manum,

    Plin. 7, 28, 29, § 104:

    memoriam,

    Cic. Sen. 7, 21:

    causam,

    id. Rosc. Com. 4, 11:

    spem,

    Plaut. Rud. 1, 4, 3:

    vitam,

    Mart. Spect. 13, 2:

    perii hercle! nomen perdidi,

    i. e. I have quite forgotten the name, Ter. Phorm. 2, 3, 39.— Pass. (late Lat.):

    si principis vita perditur,

    Amm. 14, 5, 4; Hor. S. 2, 6, 59 (v. supra).—Of loss at play:

    ne perdiderit, non cessat perdere lusor,

    Ov. A. A. 1, 451; Juv. 1, 93.—Hence, perdĭtus, a, um, P. a., lost, i. e.,
    A.
    Hopeless, desperate, ruined, past recovery (class.;

    syn. profligatus): perditus sum, i. q. perii,

    I am lost! Plaut. Bacch. 5, 1, 6; id. Rud. 5, 1, 3:

    per fortunas vide, ne puerum perditum perdamus,

    Cic. Fam. 14, 1, 5:

    perditus aere alieno,

    id. Phil. 2, 32, 78:

    lacrimis ac maerore perditus,

    id. Mur. 40, 86:

    tu omnium mortalium perditissime,

    id. Verr. 2, 3, 26, § 64:

    rebus omnibus perditis,

    id. Caecin. 31, 90:

    senatoria judicia,

    id. Verr. 1, 3, 8:

    valetudo,

    id. Tusc. 5, 10, 29.—
    2.
    In partic., desperately in love; lost, ruined by love ( poet.):

    amore haec perdita est,

    Plaut. Cist. 1, 2, 13:

    in puellā,

    Prop. 1, 13, 7:

    amor,

    Cat. 89, 2.—
    B.
    Lost in a moral sense, abandoned, corrupt, profligate, flagitious, incorrigible:

    adulescens perditus ac dissolutus,

    Cic. Tusc. 4, 25, 55:

    homo contaminatus, perditus, flagitiosus,

    id. Verr. 2, 3, 58, § 134:

    abjecti homines et perditi,

    id. Mil. 18, 47; id. Cat. 1, 6, 9:

    homo perditā nequitiā,

    id. Clu. 13, 36:

    perdita atque dissoluta consilia,

    id. Agr. 2, 20, 55:

    luxuriae ac lasciviae perditae,

    Suet. Calig. 25:

    nihil fieri potest miserius, nihil perditius, nihil foedius,

    Cic. Att. 8, 11, 4; id. Q. Fr. 3, 9, 1; Cat. 42, 13.—Hence, sup.:

    omnium mortalium perditissimus,

    Cic. Verr. 2, 3, 26, § 65; Just. 21, 5, 5.— Adv.: perdĭtē.
    1.
    In an abandoned manner, incorrigibly:

    se gerere,

    Cic. Att. 9, 2, A, 2.—
    2.
    Desperately, excessively:

    amare,

    Ter. Phorm. 1, 2, 32:

    conari,

    Quint. 2, 12, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > perdo

  • 13 grundverdorben

    grundverdorben, perditus; stärker, ad extremum perditus; od. verb. perditus ac dissolutus.

    deutsch-lateinisches > grundverdorben

  • 14 liederlich

    liederlich, neglegens, in etwas, in alqa re (nachlässig übh. v. Pers. u. Dingen, z.B. in der Kleidung, in cultu: in der Wirtschaft, in re familiari). – dissolutus, in etwas, in alqa re (der sich alles Zwanges entbunden hat, locker, z.B. in der Wirtschaft, in re familiari: dann von dem, was von solcher Ungebundenheit zeugt, z.B. l. Lebenswand el, mores dissoluti; vita dissoluta). – nequam (nichtsnutzig, bes. v. Sklaven). – libidinosus. libidinibus deditus (wollüstig, v. Pers.; ersteres auch v. Zuständen, z.B. Jugend, Leben). – plenus stupri (voll Unzucht, verhurt, z.B. homo). – perditus (verdorben, verkommen, z.B. l. Gesindel, perditi homines). – luxu perditus (durch Schwelgerei verkommen, z.B. adulescentia). – perditae luxuriae (in grundlose Schwelgerei versunken, z.B. adulescens). – ein l. Haus, deversorium libidinum (als zeitweiliger Sitz der Wollust); lupānar. lustrum (als Bordell). – eine l. Dirne, scortum; meretrix (feile D.). – ein l. Leben führen, cum meretricibus lenonibusque vivere.Adv.neglegenter; dissolute; libidinose (alle z.B. leben, vivere). Liederlichkeit, neglegentia (Nachlässigkeit übh.). – mores dissoluti. vita dissoluta (lockeres Betragen, lockerer Lebenswandel). – nequitia od. nequities (nichtsnutzige Streiche). – vita libidinosa od. libidinibus dedita (ausschweifender Lebenswandel). – L. in der Jugend, adulescentia libidinosa et intemperans: jmd. zur L. verführen, alqm ad nequitiam adducere.

    deutsch-lateinisches > liederlich

  • 15 moralisch

    moralisch, moralis. qui, quae, quod ad mores pertinet (die Sitten betreffend). – bene od. recte moratus, im Komparat. melius moratus, im Superlat. optime moratus (gut gesittet, sittlich gut). – probus (rechtschaffen). – honestus,Adv.honeste (tugendhaft, von Pers. und Handlungen). – moralisch schlecht, male moratus (schlecht gesittet); improbus [1708]( unredlich, gottlos); turpis (schändlich): m. verdorben, perditus (übh.); voluntate perditus (der Gesinnung nach): das Moralisch-Gute, honestum; decus, ŏris, n.: m. Vorschriften, de moribus oder de virtute praecepta: m. Verse, versus honestum aliquid monentes: ein m. Betragen, recti mores; vita honesta: sich nur durch m. Gründe bestimmen lassen, nullā aliā re nisi honestate duci: das m. Gefühl (für das Schickliche), verecundia: etwas aus dem m. Gesichtspunkte betrachten, alqd referre ad mores.

    deutsch-lateinisches > moralisch

  • 16 verworfen

    verworfen, vilis (verächtlich). – perditus (moralisch verdorben, hoffnungslos verloren, z.B. homo, animus). – profligatus (moralisch gänzlich ruiniert); verb. (= ganz verworfen) profligatus et perditus. – sceleratus. scelerosus (mit Verbrechen beladen, verrucht). – der verworfenste Mensch, profligatissimus omnium mortalium et perditissimus.

    deutsch-lateinisches > verworfen

  • 17 luctus

    luctŭs, ūs, m. [st2]1 [-] douleur, chagrin, affliction, détresse, deuil. [st2]2 [-] lamentations, larmes, gémissements, pleurs. [st2]3 [-] perte, mort. [st2]4 [-] sujet de douleur, cause d'affliction. [st2]5 [-] deuil, vêtement de deuil.    - in luctu esse: êre en deuil.    - in luctu jacere: être plongé dans le deuil.    - luctu afflictus (confectus, perditus): plongé (abîmé) dans le deuil.    - luctu afficere: plonger dans le deuil.
    * * *
    luctŭs, ūs, m. [st2]1 [-] douleur, chagrin, affliction, détresse, deuil. [st2]2 [-] lamentations, larmes, gémissements, pleurs. [st2]3 [-] perte, mort. [st2]4 [-] sujet de douleur, cause d'affliction. [st2]5 [-] deuil, vêtement de deuil.    - in luctu esse: êre en deuil.    - in luctu jacere: être plongé dans le deuil.    - luctu afflictus (confectus, perditus): plongé (abîmé) dans le deuil.    - luctu afficere: plonger dans le deuil.
    * * *
        Luctus, huius luctus. Cic. Dueil, Douleur qu'on ha de la mort de son ami.
    \
        Afficere luctu. Cic. Mettre en dueil.
    \
        Luctum operire. Plin. iunior. Dissimuler son dueil.
    \
        Vocare in luctum. Cicero. Mettre en tristesse et dueil.

    Dictionarium latinogallicum > luctus

  • 18 septunx

    septunx, uncis [septem + uncia] [st2]1 [-] poids de sept onces. --- Liv. 23, 19, 16. [st2]2 [-] sept cyathes [pour les liquides]. --- Mart. 8, 51, 25. [st2]3 [-] les 7/12 du jugérum. --- Col. 5, 1, 11.    - septunce multo perditus, Mart. 3, 82, 29: mis à mal par de nombreuses coupes de 7 cyathes.
    * * *
    septunx, uncis [septem + uncia] [st2]1 [-] poids de sept onces. --- Liv. 23, 19, 16. [st2]2 [-] sept cyathes [pour les liquides]. --- Mart. 8, 51, 25. [st2]3 [-] les 7/12 du jugérum. --- Col. 5, 1, 11.    - septunce multo perditus, Mart. 3, 82, 29: mis à mal par de nombreuses coupes de 7 cyathes.
    * * *
        Septunx, septuncis, masc. gen. Columella. Sept onces dont les douze font le tout. Quant à mesures de terre, Septunx, ce sont trois arpents et demi, et la douzieme partie d'un arpent.

    Dictionarium latinogallicum > septunx

  • 19 adulescens

    ădŭlescens (only ădŏl- in the verb and part. proper), entis ( gen. plur. usu. adulescentium, e. g. Cic. Tusc. 5, 27 al.:

    adulescentum,

    Plaut. Ps. 1, 3, 130).
    A.
    P. a., growing up, not yet come to full growth, young:

    eodem ut jure uti senem liceat, quo jure sum usus adulescentior, Ter. Hec. prol. alt. 3: uti adulescentior aetati concederet, etc.,

    Sall. H. 1, 11 (Fragm. ap. Prisc. 902).— Trop., of the new Academic philosophy:

    adulescentior Academia,

    Cic. Fam. 9, 8, 1.— Sup. and adv. not used.—
    B.
    Subst. comm. gen., one who has not yet attained maturity, a youth, a young man; a young woman, a maiden (between the puer and juvenis, from the 15th or 17th until past the 30th year, often even until near the 40th; but the same person is often called in one place adulescens, and in another juvenis, e. g. Cic. Fam. 2, 1, with Att. 2, 12; cf. id. Top. 7; often the adulescentia passes beyond the period of manhood, even to senectus; while in other cases adulescentia is limited to 25 years, Cic. Tusc. 2, 1, 2 Goer.: “Primo gradu usque ad annum XV. pueros dictos, quod sint puri, i. e. impubes. Secundo ad XXX. annum ab adolescendo sic nominatos,” Varr. ap. Censor. cap. 14. “Tertia (aetas) adulescentia ad gignendum adulta, quae porrigitur (ab anno XIV.) usque ad vigesimum octavum annum,” Isid. Orig. 11, 2, 4. Thus Cicero, in de Or. 2, 2, calls Crassus adulescens, though he was 34 years old; in id. Phil. 2, 44, Brutus and Cassius, when in their 40th year, are called adulescentes; and in id. ib. 46, Cicero calls himself, at the time of his consulship, i. e. in his 44th year, adulescens; cf. Manut. ap. Cic. Fam. 2, 1, p. 146):

    tute me ut fateare faciam esse adulescentem moribus,

    Plaut. Mil. 3, 1, 67:

    bonus adulescens,

    Ter. And. 4, 7, 4:

    adulescentes bonā indole praediti,

    Cic. Sen. 8, 26:

    adulescens luxu perditus,

    Ter. Ad. 4, 7, 42:

    adulescens perditus et dissolutus,

    Cic. Tusc. 4, 25; Vulg. Gen. 34, 19; ib. Matt. 19, 20.—Homo and adulescens are often used together:

    amanti homini adulescenti,

    Plaut. Trin. 4, 2, 94; Ter. Phorm. 5, 9, 53; Cic. Fam. 2, 15:

    hoc se labore durant homines adulescentes,

    Caes. B. G. 6, 28; Sall. C. 38; id. J. 6; Liv. 2, 6.— Fem.:

    optimae adulescenti facere injuriam,

    Ter. And. 3, 2, 8:

    Africani filia adulescens,

    Cic. Div. 1, 18 fin. The young Romans who attended the proconsuls and propraetors in the provinces were sometimes called adulescentes (commonly contubernales), Caes. B. C. 1, 23; 1, 51. Sometimes adulescens serves to distinguish the younger of two persons of the same name:

    Brutus adulescens,

    Caes. B. G. 7, 87: P. Crassus adulescens, id. ib. 1, 52, and 3, 7:

    L. Caesar adulescens,

    id. B. C. 1, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > adulescens

  • 20 imperditus

    im-perditus, a, um
    неумерщвлённый, пощажённый V, Sil, St

    Латинско-русский словарь > imperditus

См. также в других словарях:

  • perditus — index immoral, incorrigible, profligate (corrupt), reprobate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Hellinsia perditus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta …   Wikipedia

  • Mastigoproctus perditus — Mastigoproctus perditus …   Wikipédia en Français

  • Metalycomedes perditus —   Metalycomedes perditus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • List of Thomisidae species — See also the List of Thomisidae genera, which is sorted by subfamilies. This page lists all described species of the spider family Thomisidae as of June 18, 2008.Acentroscelus Acentroscelus Simon, 1886 * Acentroscelus albipes Simon, 1886 Brazil * …   Wikipedia

  • List of Gnaphosidae species — This page lists all described species of the spider family Gnaphosidae as of June 18, 2008.Allozelotes Allozelotes Yin Peng, 1998 * Allozelotes dianshi Yin Peng, 1998 China * Allozelotes lushan Yin Peng, 1998 ChinaAmazoromus Amazoromus Brescovit… …   Wikipedia

  • Darkseed — Pays d’origine  Allemagne, Munich Genre musical Gothic metal, heavy metal …   Wikipédia en Français

  • perdre — Perdre, Perdere, Disperdere, Amittere. Perdre quelque chose que ce soit, Naufragium facere. Perdre courage, Animos submittere, cerchez le mot Courage. Le Roy perdit toute contenance, Adeo perturbauit ea vox regem, vt non color, non vultus ei… …   Thresor de la langue françoyse

  • Oxycanus — antipoda Scientific classification Kingdom …   Wikipedia

  • List of reptiles of Brazil — Total number of species = 633TestudinesCheloniidae (4 species)*Caretta caretta (Linnaeus, 1758) *Chelonia mydas (Linnaeus, 1758) *Eretmochelys imbricata (Linnaeus, 1766) *Lepidochelys olivacea (Eschscholtz, 1829)Dermochelyidae (1… …   Wikipedia

  • List of Bionicle toys — Contents 1 2001 1.1 Summer 2001 Toa 2 2002 2.1 …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»