Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

criticise

  • 1 cavillor

        cavillor ātus, ārī    [cavilla, raillery], to jeer, mock, criticise, satirize, jest: cum ipso: togam eius praetextam: tribunos plebis, L.: in eo, aestate grave esse, etc.—To reason captiously, quibble, L.
    * * *
    cavillari, cavillatus sum V DEP
    jest, banter; make fun of, satirize, mock; use sophistry, quibble, cavil (at)

    Latin-English dictionary > cavillor

  • 2 cōgnōscō

        cōgnōscō gnōvī (often contr., cōgnōstī, cōgnōrō, cōgnōsse, etc.), gnitus, ere    [com- + (g)nōscō], to become acquainted with, acquire knowledge of, ascertain, learn, perceive, understand ; perf., to know: regiones, Cs.: domūs atque villas, S.: amnem, V.: quam (antiquitatem) habuit cognitam, N.: casūs nostros, V.: miserias sociorum: quis sim, ex eo, S.: per exploratores montem teneri, Cs.: furto postridie cognito: quibus (scriptis) cognitis, after reading, N.: id se a Gallicis armis cognovisse, knew by their weapons, Cs.: fide cognitā, tested, N.: ab his, non longe oppidum abesse, Cs.: sed Metello experimentis cognitum erat, genus infidum esse, S.: quem plane perditum cognorat: vos fortīs, S.: aliter ac sperarat rem p. se habentem, N.: alqm magni animi: alqm paratissimo animo: tandem qui siem, T.: id socordiāne an casu acciderit, S.: cognito, vivere Ptolemaeum, L.—Poet.: casus multis hic cognitus, experienced by, Iu. — Supin. acc.: promissa eius cognitum ex praesentibus inisit, S.—Supin. abl.: pleraque digna cognitu. — To recognize, acknowledge, identify: in eā re utilitatem meam, T.: alii, ne cognoscerentur, ad necem rapiebantur: inter ceteras Veturiam, L.: ostendimus Cethego signum, cognovit: signa sua, S.: cognoscenti similis fuit, seemed to recognize him, O.: pecus exceptum est, quod cognovissent, identified, L.: neque currentem se cognoscit, is like himself, V.: eum Syracusis, to identify.—To seek to know, inquire into, investigate, examine: Verres cognoscebat, Verres iudicabat: accusationem causamque: numerum militum: de agro Campano: de hereditate.—To criticise, appreciate: ut neque spectari neque cognosci (fabula) potuerit, T.: et cognoscendi et ignoscendi peccati locus, T. — To reconnoitre, spy, act as scout: qualis esset natura montis, qui cognoscerent, misit, Cs.
    * * *
    cognoscere, cognovi, cognitus V TRANS
    become acquainted with/aware of; recognize; learn, find to be; inquire/examine

    Latin-English dictionary > cōgnōscō

  • 3 dē-stringo

        dē-stringo inxī, ictus, ere,     to strip off: tunica ab umeris destricta est, Ph.—To unsheathe, draw: gladios in rem p.: gladiis destrictis impetum facere, Cs.: ensem, H.: in se destrictis securis, brandished, L.—To touch gently, graze, skim, skirt (poet.): Aequora alis, O.: corpus, O.—Fig., to criticise, censure, satirize: mordaci carmine quemquam, O.: alios contumeliā, Ph.

    Latin-English dictionary > dē-stringo

  • 4 ex-agitō

        ex-agitō āvī, ātus, āre,     freq, to rouse, keep in motion, disquiet, harass, persecute, disturb, torment, vex: istius iniuriis exagitati: ab Suevis exagitati, Cs.: rem p. seditionibus, S.: di exagitent me, Si, etc., H.: quos egestas exagitabat, S.—To rail at, censure, criticise, satirize, rally: hi convicio consulis conrepti exagitabantur, Cs.: cum Demosthenes exagitetur ut putidus: exagitabantur omnes eius fraudes.—To stir up, irritate, rouse, excite, stimulate, incite: senatum criminando plebem, S.: disputationibus exagitatus orator: volgum, S.: maerorem: furores corde, Ct.: vis hominis exagitanda, S.: manes, Pr.

    Latin-English dictionary > ex-agitō

  • 5 intellegō

        intellegō (not intelligō), ēxī (intellēxtī, T., C.; intellēgit, S.), ēctus    [inter+lego], to come to know, see into, perceive, understand, discern, comprehend, gather: quod ubi intellexi: id quod omnes intellegunt: cum sententia interdicti intellegatur: non intellecta vox, O.: magna ex parvis: ut quid agam intellegas, T.: utrum apud nos officium an timor valeret, Cs.: Quanti me facias, H.: corpus quid sit: ferre me posse intellego: facile intellectu est, N.: intellegi necesse est, esse deos.—Colloq.: intellego, I understand, take, T.—To understand, be master of: Faciuntne intellegendo ut nihil intellegant? i. e. criticise so keenly, T.: non multum in istis rebus: linguam avium: quantum ego Graece scripta intellegere possum.—To see, perceive, discern: quā re hostis adesse intellegitur, S.: ubi neque cohortationes suas neque preces audiri intellegit, Cs.: intellego, quid loquar.
    * * *
    I
    intellegere, additional, forms V
    understand; realize
    II
    intellegere, intellexi, intellectus V
    understand; realize

    Latin-English dictionary > intellegō

  • 6 cavillor

    căvillor, ātus, 1, v. n. and a. [cavilla], to practise jeering or mocking; or ( act.) to censure, criticise; to satirize in jest or earnest, to jest, etc. (syn.: jocari, ludere, illudere).
    (α).
    Absol.:

    familiariter cum ipso etiam cavillor ac jocor,

    Cic. Att. 2, 1, 5; cf. Liv. 39, 13, 3; 39, 42, 9; Suet. Tib. 8:

    facetissime apud aliquem,

    Gell. 5, 5, 1.—
    (β).
    With acc.:

    togam ejus praetextam,

    Cic. Q. Fr. 2, 10 (12), 2:

    hanc artem ut tenuem ac jejunam,

    Quint. 1, 4, 5:

    verba patrum,

    Tac. A. 1, 46:

    tribunos plebis,

    Liv. 2, 58, 9:

    milites Romanos,

    id. 5, 15, 4 et saep.—Hence, cavillatus in pass. sense, App. M. 9, p. 230.—
    (γ).
    With an objective clause:

    in eo et etiam cavillatus est, aestate grave esse aureum amiculum, hieme frigidum,

    Cic. N. D. 3, 34, 83. —
    * II.
    Meton., to reason captiously, to use sophisms, to quibble, Liv. 3, 20, 4; Plin. 11, 51, 112, § 267; 35, 10, 36, § 85.

    Lewis & Short latin dictionary > cavillor

  • 7 destringo

    dē-stringo, inxi, ictum, 3, v. a.
    I. A.
    Lit. (class.), of the leaves of plants:

    avenam,

    Cato R. R. 37, 5:

    oleam,

    Col. 11, 2, 83:

    bacam myrti,

    id. 12, 38, 7:

    frondem,

    Quint. 12, 6, 2:

    ramos,

    Luc. 4, 317 al. —Of rubbing the body in the bath, Plin. Ep. 3, 5, 14; Plin. 34, 8, 19, § 55; 62; Mart. 14, 51; hence also of scouring out the intestines:

    interanea,

    Plin. 32, 9, 31, § 96. Esp. freq. of the sword; to unsheathe, draw:

    gladium,

    Cic. Off. 3, 31, 112; Caes. B. G. 1, 25, 2; id. B. C. 1, 46; Liv. 27, 13 al.:

    ensem,

    Hor. Od. 3, 1, 17; Ov. F. 2, 99; 207 et saep.;

    hence also securim,

    Liv. 8, 7.—
    B.
    Trop. (very rare):

    non laturi homines destringi aliquid et abradi bonis,

    should be taken from, Plin. Pan. 37, 2.—
    II.
    To touch gently, to graze, skim, skirt (perh. only in the poets).
    A.
    Lit.:

    aequora alis,

    Ov. M. 4, 562:

    pectus arundine,

    id. ib. 10, 526:

    pectora summa sagittā,

    id. H. 16, 275;

    for which, corpus harundo,

    id. M. 8, 382; cf.:

    Cygnum cuspis,

    id. ib. 12, 101;

    and even vulnus,

    to cause a slight wound, Grat. Cyn. 364.—
    B.
    Trop., to criticise, censure, satirize:

    quemquam mordaci carmine,

    Ov. Tr. 2, 563:

    alios gravi contumelia,

    Phaedr. 1, 29, 2.—Hence, dē-strictus, a, um, P. a., severe, rigid, censorious:

    quam destrictam egerunt censuram,

    Val. Max. 2, 9, 6.— Comp.:

    ut quis destrictior accusator, velut sacrosanctus erat,

    Tac. A. 4, 36 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > destringo

  • 8 exagito

    ex-ăgĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a., to drive out of its position or place; to stir up, rouse up, disturb.
    I.
    Lit. (very seldom):

    ut quicquid faecis subsederit exagitet, et in summum reducat,

    Col. 12, 19, 4:

    vis (venti) exagitata foras erumpitur,

    Lucr. 6, 583. — Poet.:

    lustra ferarum Venatu,

    to disturb, Sil. 16, 553:

    lepus hic aliis exagitandus erit,

    to rouse, start, Ov. A. A. 3, 662; cf. Petr. 131, 7.—
    II.
    Trop., to rouse up (qs. like a wild beast), to disquiet, harass, persecute, disturb, torment.
    A.
    In gen.:

    insectandis exagitandisque nummariis judicibus,

    Cic. Att. 1, 16, 8; cf. Prop. 2, 8, 19:

    permulti sedes suas patrias, istius injuriis exagitati, reliquerant,

    Cic. Verr. 2, 3, 18:

    ab Suevis complures annos exagitati bello premebantur et agricultura prohibebantur,

    Caes. B. G. 4, 1, 2; cf. id. ib. 2, 29 fin.:

    at omnes di exagitent me, si, etc.,

    Hor. S. 2, 6, 54; cf. Ov. F. 5, 141:

    exagitari verberibus Furiarum,

    Suet. Ner. 34:

    quos flagitium, egestas, conscius animus exagitabat,

    Sall. C. 14, 3:

    senatus vulgi rumoribus exagitatus,

    id. ib. 29, 1:

    rem publicam seditionibus,

    id. ib. 51, 32.—
    B.
    In partic.
    1.
    To scold, rail at, to attack violently, to censure, criticise, satirize, rally (cf.: objurgo, improbo, increpo, vitupero, calumnior, reprehendo;

    peto, incuso, etc.): hi omnes convicio L. Lentuli consulis correpti exagitabantur,

    Caes. B. C. 1, 2, 4:

    cum etiam Demosthenes exagitetur ut putidus,

    Cic. Or. 8 fin.; cf. Suet. Aug. 86:

    inventi sunt, qui hanc dicendi exercitationem exagitarent atque contemnerent,

    Cic. de Or. 3, 16:

    in rebus palam a consularibus exagitatis et in summam invidiam adductis,

    id. Fam. 1, 1 fin.; cf. Cael. ap. Cic. Fam. 8, 11, 3:

    exagitabantur omnes ejus fraudes atque fallaciae,

    Cic. Clu. 36, 101; cf. id. Sull. 21:

    quod apud Lucilium scite exagitat in Albucio Scaevola, quam lepide lexeis compostae, etc.,

    id. Or. 44, 149.—
    2.
    To stir up, irritate, excite:

    coepere (tribuni) senatum criminando plebem exagitare,

    Sall. C. 38, 1; cf.

    vulgum,

    id. J. 73, 5.—In a good sense:

    hujus disputationibus et exagitatus maxime orator est et adjutus,

    incited, urged onwards, Cic. Or. 3, 12.—Of abstract objects:

    in tali tempore tanta vis hominis leniunda quam exagitanda videbatur,

    Sall. C. 48, 5; Tac. A. 4, 12.—
    b.
    Transf., to stir up, excite the passions themselves: ne et meum maerorem exagitem et te in eundem luctum vocem, Cic. Att. 3, 7, 2;

    tristes curas,

    Luc. 8, 44:

    furores immiti corde,

    Cat. 64, 94.

    Lewis & Short latin dictionary > exagito

  • 9 genuini

    1.
    gĕnŭīnus, a, um, adj. [geno, gigno], innate, native, natural.
    I.
    Lit. (rare but class.): genuinae domesticaeque virtutes, * Cic. Rep. 2, 15, 29:

    naturales et genuini honores,

    Gell. 2, 2, 9:

    pietas,

    Dig. 43, 28, 3, § 4:

    nequitia,

    App. M. 9, p. 230.—
    II.
    Transf., genuine, authentic (post-class.):

    comoedia Plauti,

    Gell. 3, 3, 7. [p. 810]
    2.
    gĕnŭīnus, a, um, adj. [genae; cf. Paul. ex Fest. p. 94 Müll.], of or belonging to the cheek:

    dentes,

    jaw-teeth, back-teeth, Cic. N. D. 2, 54, 134; Plin. 11, 37, 63, § 166; also as subst.: gĕnŭīni, orum, m., Verg. Cat. 5, 36; and in sing.: gĕnŭīnus, i, m., Juv. 5, 69.—Prov.: genuinum frangere in aliquo, to break one's jaw-tooth on a person, i. e. to criticise him severely, Pers. 1, 115.

    Lewis & Short latin dictionary > genuini

  • 10 genuinus

    1.
    gĕnŭīnus, a, um, adj. [geno, gigno], innate, native, natural.
    I.
    Lit. (rare but class.): genuinae domesticaeque virtutes, * Cic. Rep. 2, 15, 29:

    naturales et genuini honores,

    Gell. 2, 2, 9:

    pietas,

    Dig. 43, 28, 3, § 4:

    nequitia,

    App. M. 9, p. 230.—
    II.
    Transf., genuine, authentic (post-class.):

    comoedia Plauti,

    Gell. 3, 3, 7. [p. 810]
    2.
    gĕnŭīnus, a, um, adj. [genae; cf. Paul. ex Fest. p. 94 Müll.], of or belonging to the cheek:

    dentes,

    jaw-teeth, back-teeth, Cic. N. D. 2, 54, 134; Plin. 11, 37, 63, § 166; also as subst.: gĕnŭīni, orum, m., Verg. Cat. 5, 36; and in sing.: gĕnŭīnus, i, m., Juv. 5, 69.—Prov.: genuinum frangere in aliquo, to break one's jaw-tooth on a person, i. e. to criticise him severely, Pers. 1, 115.

    Lewis & Short latin dictionary > genuinus

См. также в других словарях:

  • Criticise — Crit i*cise (kr?t ? s?z), v. t. [imp. & p. p. {Criticised} ( s?zd); p. pr. & vb. n. {Criticising}.] [Written also, more analogically, but less commonly, criticize.] [Cf. G. kritisiren. See {Critic}.] 1. To examine and judge as a critic; to pass… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Criticise — Crit i*cise, v. i. 1. To act as a critic; to pass literary or artistic judgment; to play the critic; formerly used with on or upon. [1913 Webster] Several of these ladies, indeed, criticised upon the form of the association. Addison. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • criticise — [krit′ə sīz΄] vi., vt. criticised, criticising alt. Brit. sp. of CRITICIZE * * * …   Universalium

  • criticise — British English spelling of CRITICIZE (Cf. criticize); for suffix, see IZE (Cf. ize) …   Etymology dictionary

  • criticise — [krit′ə sīz΄] vi., vt. criticised, criticising alt. Brit. sp. of CRITICIZE …   English World dictionary

  • criticise — v. 1) to criticise fairly; harshly, severely, sharply 2) (D; tr.) to criticise for (to criticise smb. for sloppy work) …   Combinatory dictionary

  • criticise — British variant of criticize …   New Collegiate Dictionary

  • criticise — verb a) To evaluate (something), and judge its merits and faults They criticised him for endangering peoples lives. b) To find fault (with something) See Also: critic, critical …   Wiktionary

  • criticise — 01. She was [criticized] for not finishing the project on time. 02. Television reporters always [criticize] the government. 03. The student thought that the teacher s [criticism] was too harsh. 04. David Ben Gurion once said that the test of… …   Grammatical examples in English

  • criticise — crit|i|cise [ krıtı,saız ] a British spelling of criticize …   Usage of the words and phrases in modern English

  • criticise — [[t]krɪ̱tɪsaɪz[/t]] see criticize …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»