-
81 pensilis
pēnsilis, e (pendeo), I) hangend, herabhangend, lychnuchi, Plin.: uva, zur Aufbewahrung aufgehängte, getrocknete, Hor.: reste se facere pensilem, sich aufhängen, Plaut.: u. so mit Anspielung auf das Aufhängen, pro uva passa pensilis, Plaut.: libertas pens., die Freiheit, sich aufzuhängen, Plin. – subst., pēnsilia, ium, n., α) (sc. poma) = Obst, das man zur Winterzeit aufhängt, um es zu erhalten, Varro r. r. 1, 59, 3. – β) (sc. horologia) viatoria, transportable Reiseuhren, Vitr. 9, 8, 1. – γ) (sc. membra) = penis, Priap. 52, 7. – II) insbes., als t. t. der Baukunst, schwebend = auf Schwibbögen ruhend, horreum, Colum.: fabrica, Colum.: urbs, Plin.: horti, Curt. u. Lact.: agros et maria et urbes et montes pensiles facere, auf Schwibbögen anlegen, Lact. – plumis pensilibus, auf elastischen Polstern, Iuven. 1, 159. – bes. balineae (balneae, balinea), nach Sprengel (Gesch. der Medizin, T. 2. S. 23) = »Tropfbäder«, nach anderen = »Badezimmer mit einem von unten erwärmten hohen Fußboden«, Val. Max. 9, 1, 1. Plin. 9, 168. Macr. sat. 3, 15, 3. – übtr., schwebend, tribus, auf beweglichen Sitzen (im Theater), Plin. 36, 119. – / Abl. Sing. pensile, Ven. Fort. vit. S. Mart. 4, 79.
-
82 pronus
prōnus, a, um (prō), vorwärts geneigt, sich vorwärts neigend, vorwärts hangend, schräg, I) eig. u. übtr.: A) aai.: a) v. leb. Wesen, puerum imponere equo pronum in ventrem, postea sedentem, Varro: pronus pendens in verbera, vorhangend zum Schlage, Verg.: pr. in baculum, sich bückend auf usw., Apul.: pecora, quae natura prona finxit, Sall.: pronis (armentis) directa in humum cornua officiunt, Mela. – poet., v. schnell Enteilenden, vorwärts geneigt, uterque carcere pronus emicat, Ov.: leporem pronum catulo sectari, Ov. – b) v. Gliedern des Leibes und deren Lage, Bewegung usw. (Ggstz. supinus), manus, Quint.: cubitus, Plin.: prona supinaque corpora iacēre, Pacat. pan.: exanimata naufragiis corpora supina iacebant aut prona, Amm.: omne animal, ut vult, ita utitur motu sui corporis prono, obliquo, supino, Cic. – c) v. a. lebl. Ggstdn.: ilex, Sall.: pr. atque vergentes ampullae, Plin. ep. – poet., crateres, umgestürzte, Stat.: cunus, abwärtsstürzende, Ov.: u. so amnis, herabstürzend, Verg. – d) übtr.: α) v. Örtl.: αα) nach einer Richtung sich absenkend, Anxur fuit urbs prona in paludes, Liv. 4, 59, 4. – poet., abschüssig, via, Ov. met. 2, 67. – ββ) nach einer Himmelsgegend usw. sich hinneigend, liegend, gelegen, solum pr. orienti, Colum.: campus ad solem pr., Colum. – β) v. Gestirnen, sich zum Untergange neigend, Orion, Hor.: sidera, Prop.: dies, Stat. – γ) v. der Zeit, enteilend, menses, Hor. carm. 4, 6, 39. – B) subst. prōnum, ī, n., a) übh.: nihil proni habere, nichts, was nach untenhin zieht, Cic. Tusc. 1, 42. – b) v. Örtl. = der Abhang, qui per pronum (bergab) eunt, resupinant corpora, qui in arduum (bergauf), incumbunt, Sen. ep. 123, 14: per prona voluti, Sil. 15, 235: Plur. m. Genet., montium prona, Curt. 5, 3 (12), 18: prona montis, Curt. 7, 11 (41), 3. – II) übtr.: A) dem Sinne usw. nach geneigt, 1) im allg., zu etwas Gutem od. Schlechtem geneigt, aufgelegt, pr. ad poëticam, Suet.: pr. ad novas res, Tac.: pronus ad decertandum, Tac.: pr. ad cuiusque necem, Suet.: omnes ad peccandum generaliter proni, Oros.: mens ad credendum prona, Aur. Vict.: ad indulgentias pronissimus fuit, Capit. Anton. Pius 10, 8. – pr. in arma, Tac.: pr. in libidines, Suet.: pr. in obsequium, Hor.: in hoc consilium pronior erat animus regis, Liv.: nonne hinc apparet, in quid velut pondere suo proclivis et prona sit vitiosa natura? Augustin. de civ. dei 22, 22, 2. p. 605, 8 D2. – pronio. es offensioni aures, Tac. – mens prona ruendi in ferrum, Lucan. 1, 461. – 2) insbes., geneigt, günstig, gewogen, pr. alci, Vell. u. Suet. – pr. in alqm, Tac.: favore in Pisonem pronior, Tac.: prona sententia, Val. Flacc.: pronis auribus accipi, williges Gehör finden, Tac.: pronis animis audiri, Tac.: pronior fortuna, Vell. – B) meton., leicht, ohne Schwie rigkeit, omnia virtuti prona, Sall.: omnia prona victoribus, Tac.: iter ad honores pronum, Plin. ep.: id pronius ad fidem est, ist weit glaubhafter, Liv.: pronum est m. Infin., Tac. Agr. 1. Lucan. 6, 606. Stat. silv. 5, 3, 141. Iuven. 9, 4: u. so pronius est m. Infin., Solin. 30, 26.
-
83 suspendo
sus-pendo, pendī, pēnsum, ere, aufhängen, I) eig.: a) übh.: nidum tigno, Verg.: oscilla ex pinu, Verg.: columbam malo ab alto, Verg.: alqd collo od. e collo od. in collo, Plin.: funiculum de clavo parieti affixo, Amm.: alqm arbori infelici reste, Liv., u. bl. alqm arbori infelici, Cic. u. Liv.: alqm in oleastro, Cic.: se laqueo, Augustin.: u. so ille suspenditur laqueo, Firm.: se de ficu, Cic.: bl. se, sich hängen, -erhängen, Cic.: poet., suspendit pictā vultum mentemque tabellā, heftete (richtete) seinen Blick und seinen Geist auf ein Gemälde, Hor. – Partiz. suspēnsus, a, um, gehängt, hangend, Liv. u. Cels.: suspensus tabulam lacerto, eine Tafel am Arme hängen habend, Hor.: bildl., cum admodum tenui filo suspensa rei publicae salus ex sociorum fide pendēret, Val. Max. – b) insbes., aufhängen, einem Gotte zu Ehren im Tempel etwas Gelobtes, weihen, heiligen, arma Quirino, Verg.: vestimenta deo maris, Hor. – II) übtr.: A) machen, daß etw. hoch ist, in die Höhe bringen, erheben, hoch machen, tectum turris, Caes.: castra saxis praeruptis, auf hohen Felsen aufschlagen, Sil.: nemora, auf den Dächern der Häuser anlegen, Sen.: tellurem sulco tenui, flach pflügen, auflockern, Verg.: campus subeunte stagno suspensus, brüchig, Mela. – B) machen, daß etw. gleichs. hängt od. schwebt, in der Schwebe halten, schweben lassen, 1) eig.: a) übh.: suspendi lectus debet et moveri, Cels.: Iunonem Olympo, an dem Himmel befestigen, schweben lassen, Val. Flacc. – gressum, leise auftreten, Veget. mul.: tenui et molli incessu suspendere gradum, Sen.: pedem summis digitis, auf den Zehen gehen, auf die Zehen treten, Quint.: suspenso gradu ire, auf den Zehen gehen, Ter.: so auch suspenso pede evagari, Phaedr., u. ferre suspensos gradus, Ov.: dentes, nicht sehr zubeißen, Lucr.: Seianus genu vultuque et manibus super Caesarem suspensus, in schwebender Stellung, mit Knie, Gesicht u. Armen sich über den Kaiser hinbeugend, Tac. ann. 4, 59. Vgl. suspensus no. I, b. – b) insbes., ein Gebäude schwebend bauen, so daß es auf einem Schwibbogen od. Gewölbe ruht, balneola, Cic. Hortens. fr. 69 Kays. (bei Non. 194, 13). – 2) übtr.: a) stützen, terram columnis, Plin.: tignis contignationem, hinaufschrauben, Caes.: dolia subiectis lapidibus, darüberstürzen, Colum.: murum furculis, Liv.: ita aedificatum, ut suspendi non posset, ohne Unterstützung feststehen, Cic. – b) locker halten, lupinum solidiores glebas sustinet et suspendit, Colum. 2, 15 (16), 6. – c) locker setzen, vineam in summa terra, Colum. 3, 13, 8. – 3) bildl.: a) einhalten, hemmen, unterbrechen, aufheben, beseitigen, spiritum, Quint.: fletum, Ov.: dolore per intervalla suspenso, Ps. Quint. decl.: causas morbi, Veget.: fluxiones oculorum, Plin.: pronuntiationis terminum ita, ut etc., Diom.: dah. aura suspensa levisque, gelinde, sanft, ruhig, Lucr. – b) unentschieden lassen, medio responso rem, Liv. 39, 29, 1. – c) in Ungewißheit setzen, -lassen, iudicum animos, Quint.: animos fictā gravitate, Ov.: alqm exspectatione, Plin. ep.
-
84 Christ
Christ, I) Christus: Christus. – Christum bekennen, Christo anhangen, s. »sich zum Christentum bekennen etc.« unter »Christentum«: Christum verleugnen, se Christianum esse negare (leugnen, daß man ein Christ sei); Christo maledicere (Christum lästern). – der heilige Christ, meton. = Christfest, w. s. – II) ein Bekenner Christi: Christianus. – Christianae legis studiosus. – ein wahrer Ch., vere Christianus; qui re verā Christianus est: die Christen, alle Christen, s. Christenheit: ein Ch. werden, sein, Christianum fieri, esse: kein Ch. mehr sein, Christianum esse desinere. – Christabend, *vesper is, qui praecedit diem natalem Iesu Christi. – Christenfeind, *Christianae legi infestus (Feind des Christentums). – Christiani nominis hostis (Feind der ganzen Christenheit. Eccl.). – als Ch. auftreten, persequi nomen Christianum (Eccl.). – Christengemeinde, Christianorum ecclesia (Spät.). Vgl. »Christenheit«. – Christenglaube, Christiana lex. – am Ch. hängend, Christianae legis studiosus. – Christenheit, Christiani (die Christen). – populus Christianus. nomen Christianum (alle Christen, Eccl.). – Christianorum ecclesia, im Zshg. bl. ecclesia (die christl. Gemeinde, Spät.). – die Ch. von der Erde vertilgen, de terris nomen Christianum auferre (Eccl.). – Christenkind, *parentibus Christianis natus. – Christenliebe, *pietas Christiana; im Zshg. auch bl. pietas.
-
85 herabhangen, -hängen
herabhangen, -hängen, dependēre. – h. an od. von etw., pendēre od. dependēre de alqa re: an od. von der Brust h., pectore demissum pendēre (v. Geschmeide). – über etw. h., impendēre, imminere alci rei (herüberragend); tegere alqd (bedeckend, z.B. umeros, v. Haupthaar). – herabhängen lassen, demittere. – herabhangend,- hängend, dependens. – pensilis (schwebend). – herabhängende Ohren, flaccidae praegravantesque aures.
-
86 ununterbrochen
ununterbrochen, continens. continuus (ohne Unterbrechung aufeinander folgend). – contextus (aneinander hängend, nicht unterbrochen, [2438] z.B. voluptates: u. cura). – assiduus (anhaltend, z.B. Regen, Arbeit). – perpetuus (fortwährend, z.B. Glück, Freundschaft). – perennis (beständig dauernd); verb. continuus et perennis (z.B. motio). – un. Umgang mit jmd. haben, in consuetudine cum alqo permanere: die Worte in un. Folge fortlaufen lassen, perpetuare verba. – Adv. continenter: uno tenore; perpetuo. – un. mit etw. fortfahren, non cessare ab alqa re (bei etw. nicht feiern; z.B. non die, non nocte umquam cess. ab opere); alqd non intermittere (etw. nicht einstellen, z.B. navigandi laborem): Tag u. Nacht un. zu Pferde sitzen. in equo dies noctesque persedere.
-
87 πρός-πλαστος
πρός-πλαστος (von προςπλάσσω), dazu od. daran gebildet, daran hangend, haftend.
-
88 προς-φυής
προς-φυής, ές, daran gewachsen, fest daran hangend, anschließend, befestigt; ϑρῆνυν προςφυέ' ἐκ κλισίης, Od. 19, 58, die am Sessel befestigte Fußbank; von Natur dazu gehörig, damit verbunden, angemessen, οἰκειότερον καὶ προςφυέστερον τῇ τοῠ νικῶντος ἰδέᾳ, Plat. Phil. 67 a; ἐδωδαῖς καὶ τοιούτων ἡδοναῖς προςφυεῖς γιγνόμεναι, Rep. VII, 519 b; καὶ συγγενεῖς, Ep. VII, 344 a u. Sp., wie Luc. D. Meretr. 5. – Adv. προςφυῶς, ion. προςφυέως, z. B. λέγειν, auf eine geschickte Weise sprechen, Her. 1, 27.
-
89 προς-εχής
προς-εχής, ές, vom Raume, zusammen, daran hangend, womit verbunden, benachbart, nah angränzend; sowohl absol., als τινί, Her. 3, 13. 89. 91. 9, 28. 102; ἄκρα προςεχὴς τῇ Λιβύῃ, nach Libyen hin, Strab. 6, 2, 1; προςεχεστέρα τῇ ἠπείρῳ, 5, 2, 6; ἔπλωον προςεχεῖς τῇ γῇ, Arr. Ind. 33, sich ans Land haltend; Parthen. 21; αἰγιαλός, Dion. Hal. 3, 44, wo v. l. προεχής ist; aber bei Suid. steht διὰ τὸ προςεχεῖς εἶναι ἀκτὰς τοῖς ἐτησίαις, weil das Ufer dem Winde ausgesetzt ist; daher ἀλίμενος καὶ προςεχὴς αἰγιαλός, wie Strab. noch hinzusetzt, καὶ ῥαχιώδης, wo προεχής, = προβλής, vorragende, schroffe Ufer, vorzuziehen scheint. – Von der Zeit, anhaltend, S. Emp. pyrrh. 2, 240. – Seinen Geist auf Etwas richtend, verständig, Hesych.; κατὰ τὸ προςεχὲς καὶ ἀκριβές, Plut. plac. phil. 4, 4, bei genauer Betrachtung.
-
90 παρ-αυχένιος
παρ-αυχένιος, auch 3 Endgn, neben od. am Halse befindlich, hangend, παραυχενίη φαρέτρη, Ep. ad. 269 ( Plan. 253).
-
91 παρ-ῄορος
παρ-ῄορος ( αἰωρέω), 1) daneben hangend; daher das Handpferd, Il. 16, 471. 474; Hesych. erkl. παράσειρος; vgl. D. Hal. 7, 73. Uebertr. vrbdt Aesch. Ag. 363 ἀχρεῖον καὶ παρῄορον δέμας κεῖται. – 2) daneben ausgestreckt, außerhalb des Weges, Il. 7. 156. – 3) übertr., wahnsinnig, Il. 23, 603, Hesych. erkl. ὁ παραιωρούμενος, ἄφρων; Archil. bei Stob. Flor. 105, 24 vrbdt νόου παρῄορος.
-
92 περι-κρεμής
περι-κρεμής, ές, darum od. daran hangend, ναὸς περικρεμὴς ἀναϑήμασι, Luc. Tragodop. 141, ein Tempel, in welchem Geschenke aufgehängt sind.
-
93 σύν-οχος
σύν-οχος, wie συνεχής, zusammenhaltend, -hangend, übertr. = zusammenstimmend, παίγματα σύνοχα φοιτάσιν, Eur. Bacch. 163, von der Zeit, anhaltend, Sp.
-
94 κρεμαστός
κρεμαστός, hangend, schwebend; κρεμαστὴν τὴν γυναῖκ' ἐςείδομεν Soph. O. R. 1263, wie Ant. 1906, – der Strick zum Erhenken heißt κρεμαστὴ ἀρτάνη O. R. 1266, wie βρόχοι κρεμαστοί Eur. Hipp. 778, – Folgde, κλινίδιον Plut. Pericl. 27. – Im Schiffe sind τὰ κρεμαστά das hangende Geräth, Tauwerk und Segel, Xen. oec. 8, 12, Att. Seew., ἱστία Ath. I, 27 f.
-
95 κρεμαστήριος
κρεμαστήριος, hangend, schwebend, Sp.
-
96 ἀρτάω
ἀρτάω ( ἄρω), aufknüpfen, aufhängen, δέρην Eur. Ant. 812, vgl. Tr. 1012 Hipp. 779; Thuc. 2, 76; λίϑους Xen. An. 3, 5, 10; gew. pass., bes. perf., angeknüpft, befestigt sein, Cyr. 9, 2, 15; ἐν βρόχοις ἠρτημένη, in der Schlinge hangend, Eur. Hipp. 799; wovon herabhängen, ἔκ τινος, übertr., wovon abhangen, vgl. Plat. Theaet. 156 a Legg. I, 631 b; αἱ ἐξ ἡμῶν ἠρτημέναι πόλεις Xen. Hell. 6, 1, 4; παῤῥησία ἐκ τῆς ἀληϑείας ἠρτημένη Dem. 60, 26; auch bloßer gen., ἤρτηται πᾶσα ἡ ἀρχὴ τῆς ὑμετέρας ἀνδρείας Hdn. 4, 14, 14; Sp. auch ἀπό. – Med., für sich anknüpfen, Eur. Tr. 1042; aor., Con. 35. S. ἀρτέω.
-
97 ἀ-σύ-στατος
ἀ-σύ-στατος, wie ἀξύστατος, nicht zusammenhaltend, hängend, ὕδωρ ἀσ. καὶ ἀπαγές Plut. de prim. frig. 11; γάλα, nicht gerinnend; Medic. übh. unvereinbar, uneinig, τύχαι Xenarch. Ath. II, 63 f; – ἀξύστατον ἄλγος Aesch. Ag. 1446, nicht zu stillender, oder nach Andern nicht zu tilgender, parodirt von Ar. Nub. 1371.
-
98 ἀορτέω
ἀορτέω, = ἀείρω, nur ἀορτηϑεὶς ἐκ πίτυος, an der Fichte aufgehängt, hangend, Arch. 22 (VII, 696).
-
99 ἀορτήρ
ἀορτήρ, ῆρος, ὁ (ἀείρω), woran etwas hangend getragen wird, der Träger; Hom. fünfmal: Od. 13, 438. 17, 198. 18, 109 ἀεικέα πήρην, πυκνὰ ῥωγαλέην· ἐν δὲ στρόφος ἦεν ἀορτήρ, ein gedrehter Strick; 11, 609 σμερδαλέος δέ οἱ ἀμφὶ περὶ στήϑεσσιν ἀορτήρ χρύσεος ἦν τελαμών: Iliad. 11, 31 περὶ κουλεὸν ἦεν ἀργύρεον, χρυσέοισιν ἀορτήρεσσιν ἀρηρός, Degengehenk; – = ζωστήρ Phereer. Poll. 10, 162. – Bei Dio Chrys. sind ἵπποι ἀορτῆρες die Leinpferde, die nicht am Joch, sondern an Zugriemen ziehen, v. l. ἀκροτῆρες.
-
100 ἐπ-ήορος
ἐπ-ήορος, daran, darüber hangend, schwebend; ἐπήορα δούραϑ' ὕπερϑεν Ap. Rh. 2, 1065; ἄνϑος καυλοῖσιν διδύμοισιν ἐπήορον 3, 856; 4, 142.
См. также в других словарях:
Hangend — German (“The Hanging” or “to hang”) An important and very versatile long sword movement referring to positions or actions where the point “hangs” downward from above, covering the body. The Hängen is not a guard (but in a sense, results in one),… … Medieval glossary
tief hängend — tief hän|gend, tief|hän|gend <Adj.>: weit nach unten hängend. * * * tief hän|gend: s. ↑tief (1 c) … Universal-Lexikon
hgd. — hängend EN handing, pendant; inverted … Abkürzungen und Akronyme in der deutschsprachigen Presse Gebrauchtwagen
Liste der Deutz-Motoren — Luftgekühlter Deutz Motor in einem Magirus Deutz Lastwagen Deutz Motor … Deutsch Wikipedia
Argus Motoren Gesellschaft — Die Argus Motoren Gesellschaft m.b.H. war ein deutsches Entwicklungs und Herstellerunternehmen von Kraftfahrzeugen sowie Fahrzeug , Boots und Flugmotoren mit Sitz in Berlin. Argus Typ 4 … Deutsch Wikipedia
Argus Triebwerke — Die Argus Motoren Gesellschaft m.b.H. war eine deutsche Entwicklungs und Herstellerfirma von Kraftfahrzeugen, Fahrzeug , Boots und Flugmotoren. Argus Typ 4 Argus As 17 A … Deutsch Wikipedia
Röhr 8 — Ein Röhr 8 Typ F aus dem Jahr 1933 Der Röhr 8 ist ein Pkw der oberen Mittelklasse, den die Automobilfirma Röhr Auto AG 1927 herausbrachte. Der Wagen zeichnete sich durch eine besonders gute Straßenlage aus, die auf die Schwingachsen und den… … Deutsch Wikipedia
Röhr Olympier — Ein Röhr 8 Typ F aus dem Jahr 1933 Der Röhr 8 ist ein Pkw der oberen Mittelklasse, den die Automobilfirma Röhr Auto AG 1927 herausbrachte. Der Wagen zeichnete sich durch eine besonders gute Straßenlage aus, die auf die Schwingachsen und den… … Deutsch Wikipedia
Austro-Daimler ADR — Limousine (1928) … Deutsch Wikipedia
Cycadales — Cycas circinalis, junger (zentral stehend) und alter (zur Seite hängend) männlicher Zapfen. Systematik Reich … Deutsch Wikipedia
Cycadeen — Cycadales Cycas circinalis, junger (zentral stehend) und alter (zur Seite hängend) männlicher Zapfen. Systematik Reich … Deutsch Wikipedia