-
1 contextus
contextus adj. [P. of contexo], woven together, closely connected, continuous: voluptates: historia eorum temporum, N.* * *Icontexta, contextum ADJinterwoven; closely joined; connected, coherent (literary composition); continuous, uninterrupted, unbroken; covered with a network (of rivers)IIweaving (action), joining/putting together; connection, coherence; continuity; ordered scheme, plan/course; structure/fabric; series, complex/whole of parts; context -
2 contextus
contextus ūs, m [com-+TEC-], connection, coherence: rerum: orationis. — The context, sequel: (alia) in contextu operis dicemus, Ta.* * *Icontexta, contextum ADJinterwoven; closely joined; connected, coherent (literary composition); continuous, uninterrupted, unbroken; covered with a network (of rivers)IIweaving (action), joining/putting together; connection, coherence; continuity; ordered scheme, plan/course; structure/fabric; series, complex/whole of parts; context -
3 contextus
[st1]1 [-] contextus, a, um, part. de contexo. [st1]2 [-] contextŭs, ūs, m. a - assemblage. - Lucr. 1, 243; Cic. Fin. 5, 32. b - fig. réunion, enchaînement. - Cic. Fin. 5, 83. c - succession [de lettres]. - Quint. 1, 1, 24. d - contexture d'un discours. - Cic. Part. 82. - in contextu operis, Tac. H. 2, 8: au cours de l'ouvrage.* * *[st1]1 [-] contextus, a, um, part. de contexo. [st1]2 [-] contextŭs, ūs, m. a - assemblage. - Lucr. 1, 243; Cic. Fin. 5, 32. b - fig. réunion, enchaînement. - Cic. Fin. 5, 83. c - succession [de lettres]. - Quint. 1, 1, 24. d - contexture d'un discours. - Cic. Part. 82. - in contextu operis, Tac. H. 2, 8: au cours de l'ouvrage.* * *Contextus, Participium: vt Argento et auro contextus vir. Tibul. Vestu de drap d'or et d'argent.\Contextus equus trabibus acernis. Virgil. Composé de pieces de bois joinctes ensemble.\Contextus, huius contextus. Cic. Pennarum contextu corpori tegumenta faciebat. De plumes cousues et entr'attachees l'une à l'autre, Connexion, Composition et assemblage.\Contextu longiore loqui. Plin. Parler et entretenir longuement un propos tout d'une suite.\Contextus et continuatio sermonis. Quintil. Continuation et suite de parolles.\Vno contextu. Vlpianus. Par un contexte, Tout d'un train, Sans rien entremesler, Tout d'une suite. -
4 contextus
1.contextus, a, um, Part. and P. a., from contexo.2.contextus, ūs, m. [contexo], a joining or putting together, a connection (class.; esp. freq. in the trop. signif., and in Quint.).I.Lit.: corporum, * Lucr. 1, 243:II.aedificiorum,
the building of, Dig. 39, 2, 15:ratis,
Aus. Per. Odyss. 5.—Trop., connection, coherence (very freq. in Quint.):mirabilis est apud illos (sc. Stoicos) contextus rerum: respondent extrema primis, etc.,
Cic. Fin. 5, 28, 83; cf.:in toto quasi contextu orationis,
id. Part. Or. 23, 82; and:rerum ac verborum,
Quint. 11, 2, 2:verborum,
id. 11, 2, 28; 11, 2, 24:sermonis,
id. 8, 3, 38:dicendi,
id. 10, 7, 26:per partes dissolvitur, quod contextu nocet,
id. 5, 13, 28; 9, 4, 55. historia non tam finitos numeros quam orbem quendam contextumque desiderat, id. 9, 4, 129; cf.Ernest. Lex. Techn. p. 90: litterarum,
the succession of the letters, id. 1, 1, 24 sq.; cf.:in contextu operis,
in the course, Tac. H. 2, 8. -
5 contextus
1. contextus, a, um, PAdi. (v. contexo), in sich selbst zusammenhängend, ununterbrochen, a) von mater. Ggstdn.: contexta condensaque corpora (Ggstz. diffusa), Lucr. 4, 55. – b) v. abstr. Ggstdn.: α) übh.: perpetuae et contextae voluptates, eine ununterbrochene Reihenfolge (Kette) von V., Cic. Tusc. 5, 96. – β) v. der Rede: c. historia eorum temporum, fortlaufende, Nep. Att. 16, 3: oratio vincta atque c. (Ggstz. soluta), Quint. 9, 4, 19. – Plur. subst., contexta, ōrum, n. (Ggstz. carptim dicta), Plin. ep. 8, 4, 7.————————2. contextus, ūs, m. (contexo), I) aktiv = die Zusammenfügung, -setzung, ratis temere properatae, Auson. perioch. Odyss. 5. – II) passiv = die enge Verknüpfung od. Verbindung, der Zusammenhang, a) mater. Ggstde.: c. aedificiorum, Ulp. dig. 39, 2, 15. § 13: totus hic rerum omnium c., Sen. ep. 71, 12: contextum corporum dissolvere, Lucr. 1, 243. – b) abstr. Ggstde.: α) übh.: mirabilis c. rerum Cic. de fin. 5, 83: litterarum nomina et c., Reihenfolge, Quint. 1, 1, 24: c. querelarum, Reihe von Kl., Val. Max. 7, 2, 1 extr.: c. rerum asperarum, Zusammenstellung, ibid. – β) der Rede, totus quasi c. orationis, Cic. part. or. 82: u. nachaug., c. unius orationis, Plin. ep.: c. sermonis, verborum, rerum et verborum, Quint.: c. dicendi, Quint.: in contextu operis, im Verfolg, Tac.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contextus
-
6 contextus
I 1. a, um [ contexo ]part. pf. к contexo2. adj.1) тесно сплетённый, плотно примыкающий ( contexta condensaque corpora Lcr)2) связный ( oratio vincta atque contexta Q); непрерывный, сплошной (historia Nep; voluptates C)II contextus, ūs m. [ contexo ]сплетение, сцепление, соединение, связь ( rerum omnium Sen); цепь, ряд, вереница (litterarum Q; querelarum VM; fabularum Pt) -
7 contextus [1]
1. contextus, a, um, PAdi. (v. contexo), in sich selbst zusammenhängend, ununterbrochen, a) von mater. Ggstdn.: contexta condensaque corpora (Ggstz. diffusa), Lucr. 4, 55. – b) v. abstr. Ggstdn.: α) übh.: perpetuae et contextae voluptates, eine ununterbrochene Reihenfolge (Kette) von V., Cic. Tusc. 5, 96. – β) v. der Rede: c. historia eorum temporum, fortlaufende, Nep. Att. 16, 3: oratio vincta atque c. (Ggstz. soluta), Quint. 9, 4, 19. – Plur. subst., contexta, ōrum, n. (Ggstz. carptim dicta), Plin. ep. 8, 4, 7.
-
8 contextus [2]
2. contextus, ūs, m. (contexo), I) aktiv = die Zusammenfügung, -setzung, ratis temere properatae, Auson. perioch. Odyss. 5. – II) passiv = die enge Verknüpfung od. Verbindung, der Zusammenhang, a) mater. Ggstde.: c. aedificiorum, Ulp. dig. 39, 2, 15. § 13: totus hic rerum omnium c., Sen. ep. 71, 12: contextum corporum dissolvere, Lucr. 1, 243. – b) abstr. Ggstde.: α) übh.: mirabilis c. rerum Cic. de fin. 5, 83: litterarum nomina et c., Reihenfolge, Quint. 1, 1, 24: c. querelarum, Reihe von Kl., Val. Max. 7, 2, 1 extr.: c. rerum asperarum, Zusammenstellung, ibid. – β) der Rede, totus quasi c. orationis, Cic. part. or. 82: u. nachaug., c. unius orationis, Plin. ep.: c. sermonis, verborum, rerum et verborum, Quint.: c. dicendi, Quint.: in contextu operis, im Verfolg, Tac.
-
9 contextus
-a/um adj Aintriqué, emmêlé -
10 contextus
1) соединение, связь: cont. aedificiorum (1. 15 § 13 D. 39, 2);2) мысль, содержание: cont. tesfamenti (1. 75 D. 32), verborum (1. 44 D. 40, 4).uno contextu (без перерыва) actus testari oportet (1. 21 § 3 D. 28, 1): uno contextu testamentum celebrare (§ 3 J. 2. 10).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > contextus
-
11 contextus
[\contextust, \contextusa, \contextusok] nyelv. контекст -
12 contexo
con-texo, texuī, textum, ere, zusammenweben, -flechten, I) eig.: 1) im allg.: villos ovium, Cic.: arundines scopasque, Auct. b. Afr.: amarantis lilia alba, Tibull. – 2) prägn., webend oder flechtend bilden, zusammenweben, zusammenflechten, webend, vitam (die Lebensfäden), von der Parze (Ggstz. ordiri u. rumpere), Lact. 2, 10, 20: totus et argento contextus, totus et auro, Tibull. 1, 2, 69. – flechtend, membra viminibus, reliquum corpus navium viminibus, Caes.: sucum tenui vimine, Col. – II) übtr., im weitern Sinne, übh. Lage an Lage, Schicht an Schicht, Reihe an Reihe fügend zusammensetzen, 1) im allg. = aneinanderreihen, in einer Reihe fortlaufen lassen, -fortführen, a) mater. Ggstde.: haec circum sedes late contexta locavit, Catull.: c. fossam loricamque, Tac. – b) geistige u. abstr. Ggstde.: α) übh., mit etw. verflechten, eng verknüpfen, omnes partes, zu einem Ganzen vereinigen, Quint.: memoriam rerum cum superiorum aetate, Cic.: extrema cum primis, Cic.: coniuncte cum reliquis rebus nostra, meine Geschichte in das übrige Ganze verweben, Cic. – β) in der Rede etw. anknüpfen = unmittelbar anfügen, epilogum defensioni, Sen. rhet.: his plasticen, Plin.: absol., conteximus de Sili, wir haben das, was über den Silis zu bemerken ist, hier sogleich angefügt, Plin. – γ) in der Rede gleichs. anknüpfendfortweben, fortsetzen, carmen longius, Cic.: commentarios Caesaris, Hirt. b. G.: interrupta, wieder anknüpfen, Cic.: omnibus ad hoc provocantibus ille contexuit (fuhr jener fort) mit folg. dir. Rede, Macr. sat. 7, 3, 1. – δ) einen Zustand, eine Handlung gleichsam fortweben, ununterbrochen fortsetzen, imperfectis adhuc interscinditur laetitia, sapientis vero contexitur gaudium, geht ohne Unterbrechung fort, Sen. ep. 72, 4: c. sceleribus scelera, Schandtaten an Schandtaten reihen, Sen. de ira1, 16, 2. – 2) ein Ganzes aus Lagen usw. zusammensetzen, a) mater. Ggstde.: sic deinceps omne opus contexitur, Caes.: c. equum trabibus acernis, Verg.: u. als t. t. der Kochkunst, in eine Form bringen, Apic. 6, 232 u. 7, 293. – v. lebl. Subjj., vineae unam faciem longe lateque contexunt, geben dadurch, daß sie Reihe an Reihe stehen, der Gegend ein gleichförmiges Ansehen, Plin. ep. 5, 6, 9. – b) geistige u. abstr. Ggstde. zusammensetzen, -fügen, α) übh.: verba copulat totamque ita contexit orationem (beim Meditieren), ut etc., Quint. 10, 6, 2: reliquas litteras usuali sermone contexo, verfasse ich, Sidon. ep. 4, 10: totus his contexitur liber, zusammengestoppelt, Sen. ep. 114, 17. – β) (wie ὑφαίνειν) anzetteln = listig anstiften, at quam festive crimen contexitur! Cic. Deiot. 19. – / PAdi. contextus, a, um, s. bes.
-
13 Zusammenhang
Zusammenhang, cohaerentia (das Zusammen. hängen, z.B. mundi). – contextus (Verbindung, z.B. orationis, sermonis: u. rerum et verborum); verb. contextus et continuatio (z.B. sermonis). – perpetuitas (das ununterbrochene Fortgehen in einem Zug, z.B. orationis). – im Z., s. zusammenhängend: den Z. (in der Rede) verlieren, contextum dicendi intermittere: jmdm. den ganzen Z. einer Sache erzählen, cuncta, ut acta sunt, alci exponere; alci omnem rem ordine narrare: Z. haben, cohaerere sibi od. inter se: im Z. stehen (von zwei etc. Dingen), inter se conexos et aptos esse: mit etw. im Z. stehen, pertinere ad alqd (sich auf etw. mit erstrecken).
-
14 contexo
contexo, ĕre, texŭi, textum [cum + texo] - tr. - [st1]1 [-] entrelacer, ourdir. - Cic. Nat. 2, 158. [st1]2 [-] fig. unir, relier, rattacher. - contexere rem cum re: rattacher une chose à une autre. --- Cic. Or. 120; Rep. 1, 16; Fam. 5, 12, 2. - contexere epilogum defensioni, Sen. Contr. 7, 5, 7: rattacher la péroraison à la défense. - contexta sceleribus scelera, Sen. Ir. 1, 16, 2: crimes formant une trame ininterrompue. - tu contexes extrema cum primis, Cic. Fam. 10, 13, 2: tu finiras comme tu as commencé. [st1]3 [-] continuer, prolonger. - interrupta contexere, Cic. Leg. 1, 9: renouer le fil de ce qui a été interrompu. - carmen longius contexere, Cic. Cael. 18: prolonger la citation d'une poésie. - sapientis contexitur gaudium, Sen. Ep. 72, 4: la joie du sage est d'une trame inaltérable. - historia contexta, Nep. Att. 16, 4, histoire suivie. [st1]4 [-] former par assemblage, par entrelacement, par couches successives. - Caes. BG. 6, 16, 4; BC. 1, 54, 2; 2, 2, 1; Caes. BG. 7, 23, 4. - trabibus contextus acernis equus, Virg. En. 2, 112: cheval formé d'un assemblage de poutres d'érable. - contexere puppes tenui cannā, Val. Fl. 2, 108: construire des barques avec le flexible roseau. - fig. orationem contexere, Quint. 10, 6, 2: composer un discours. - crimen contexere, Cic. Dej. 19, ourdir une accusation.* * *contexo, ĕre, texŭi, textum [cum + texo] - tr. - [st1]1 [-] entrelacer, ourdir. - Cic. Nat. 2, 158. [st1]2 [-] fig. unir, relier, rattacher. - contexere rem cum re: rattacher une chose à une autre. --- Cic. Or. 120; Rep. 1, 16; Fam. 5, 12, 2. - contexere epilogum defensioni, Sen. Contr. 7, 5, 7: rattacher la péroraison à la défense. - contexta sceleribus scelera, Sen. Ir. 1, 16, 2: crimes formant une trame ininterrompue. - tu contexes extrema cum primis, Cic. Fam. 10, 13, 2: tu finiras comme tu as commencé. [st1]3 [-] continuer, prolonger. - interrupta contexere, Cic. Leg. 1, 9: renouer le fil de ce qui a été interrompu. - carmen longius contexere, Cic. Cael. 18: prolonger la citation d'une poésie. - sapientis contexitur gaudium, Sen. Ep. 72, 4: la joie du sage est d'une trame inaltérable. - historia contexta, Nep. Att. 16, 4, histoire suivie. [st1]4 [-] former par assemblage, par entrelacement, par couches successives. - Caes. BG. 6, 16, 4; BC. 1, 54, 2; 2, 2, 1; Caes. BG. 7, 23, 4. - trabibus contextus acernis equus, Virg. En. 2, 112: cheval formé d'un assemblage de poutres d'érable. - contexere puppes tenui cannā, Val. Fl. 2, 108: construire des barques avec le flexible roseau. - fig. orationem contexere, Quint. 10, 6, 2: composer un discours. - crimen contexere, Cic. Dej. 19, ourdir une accusation.* * *Contexo, contexis, contexui, contextum, contexere. Cic. Tistre ensemble.\Lilia contexere amaranthis. Tibul. Mettre avec, Conjoindre.\Vineae porriguntur, vnamque faciem longe lateque contexunt. Plin. iunior. Couvrent tout un grand pais, en sorte qu'on n'y voit que vignes.\Amores contexere. Catul. Conjoindre.\Puppes contexere cannis. Valer. Flac. Faire navires de, etc.\Contexere interrupta. Cic. Rejoindre, Reprendre à faire les choses delaissees et rompues.\Contexere extrema cum primis. Cic. Conjoindre, Assembler.\Contexere carmen. Cic. At longius quidem mihi hoc carmen liceret contexere. Je le pourroye bien plus longuement poursuyvre.\Contexere crimen. Cic. Composer et bastir finement une accusation. -
15 contexte
contextē, adv. [contextus] d'une façon bien enchaînée. --- Cic. Fat. 31.* * *contextē, adv. [contextus] d'une façon bien enchaînée. --- Cic. Fat. 31.* * *Contexte, Aduerbium: vt Omnia naturali colligatione conserte contexteque fiunt. Cic. En telle sorte qu'ils s'entretiennent, Sans separation et interruption, Conjoinctement, et Comme entretissus. -
16 contextim
contextim, adv. [contextus] en formant un tissu. --- Plin. 10, 147.* * *contextim, adv. [contextus] en formant un tissu. --- Plin. 10, 147.* * *Contextim, Aliud aduerbium. Plin. Nidificantes pene contextim. Faisans leurs nids si pres l'un de l'autre, qu'il semble qu'ils s'entretouchent, Comme s'ils estoyent tissus ensemble. -
17 fluens
fluens, fluentis part. présent de fluo. [st2]1 [-] qui coule, qui ruisselle, qui dégoutte; qui circule (en parl. de l' air). [st2]2 [-] flottant, pendant, traînant. [st2]3 [-] mou, énervé, languissant, chancelant, efféminé. [st2]4 [-] qui descend, qui glisse, qui tombe. [st2]5 [-] qui a un cours heureux. [st2]6 [-] (--] langage) coulant, naturel, facile; mélodieux; qqf. prolixe, traînant. - eunt anni more fluentis aquae, Ov.: les années passent comme l'eau qui s'écoule. - fluens alvus, Cels.: ventre relâché, flux du ventre. - fluens cruore, Ov.: baigné dans son sang. - fluens Menaetes, Virg.: Ménétès tout ruisselant d'eau. - sudore fluentia bracchia, Ov.: bras inondés de sueur. - fluentes morbi, Cels.: maladies qui se résolvent en écoulement. - fluentem nauseam coercere, Hor.: arrêter le vomissement. - fluens aura de littore, Luc.: vent qui souffle du rivage. - comae per levia colla fluentes, Prop.: chevelure qui flotte sur un cou d'ivoire. - feries veste fluente pedes, Prop.: ta robe traînante frappera tes talons. - buccis fluentibus, Cic.: les joues pendantes. - tunicae fluentes, Ov.: tuniques très amples. - fluentia membra, Curt.: membres languissants. - soluti ac fluentes, Quint.: mous et énervés. - fluens mollitiis, Vell.: nageant dans la mollesse, efféminé. - fluentes pueri, Quint.: jeunes efféminés. - incessu fluens, Sen.: d'une démarche nonchalante. - fluentes capilli, Cels.: cheveux qui tombent (à la suite d'une maladie). - fluens respublica, Vell.: Etat chancelant. - in rebus ad voluntatem fluentibus, Cic.: quand tout tourne selon nos voeux. - rebus supra votum fluentibus, Sall.: le succès dépassant les espérances. - fluens oratio, Cic.: style coulant et facile. - fluens contextus, Quint.: style naturel. - fluens cantus, V.-Fl.: chant mélodieux. - ne angusta aut fluens sit oratio, Cic.: que le style ne soit ni serré ni redondant. - inculta et fluens oratio, Cic.: style négligé et prolyxe.* * *fluens, fluentis part. présent de fluo. [st2]1 [-] qui coule, qui ruisselle, qui dégoutte; qui circule (en parl. de l' air). [st2]2 [-] flottant, pendant, traînant. [st2]3 [-] mou, énervé, languissant, chancelant, efféminé. [st2]4 [-] qui descend, qui glisse, qui tombe. [st2]5 [-] qui a un cours heureux. [st2]6 [-] (--] langage) coulant, naturel, facile; mélodieux; qqf. prolixe, traînant. - eunt anni more fluentis aquae, Ov.: les années passent comme l'eau qui s'écoule. - fluens alvus, Cels.: ventre relâché, flux du ventre. - fluens cruore, Ov.: baigné dans son sang. - fluens Menaetes, Virg.: Ménétès tout ruisselant d'eau. - sudore fluentia bracchia, Ov.: bras inondés de sueur. - fluentes morbi, Cels.: maladies qui se résolvent en écoulement. - fluentem nauseam coercere, Hor.: arrêter le vomissement. - fluens aura de littore, Luc.: vent qui souffle du rivage. - comae per levia colla fluentes, Prop.: chevelure qui flotte sur un cou d'ivoire. - feries veste fluente pedes, Prop.: ta robe traînante frappera tes talons. - buccis fluentibus, Cic.: les joues pendantes. - tunicae fluentes, Ov.: tuniques très amples. - fluentia membra, Curt.: membres languissants. - soluti ac fluentes, Quint.: mous et énervés. - fluens mollitiis, Vell.: nageant dans la mollesse, efféminé. - fluentes pueri, Quint.: jeunes efféminés. - incessu fluens, Sen.: d'une démarche nonchalante. - fluentes capilli, Cels.: cheveux qui tombent (à la suite d'une maladie). - fluens respublica, Vell.: Etat chancelant. - in rebus ad voluntatem fluentibus, Cic.: quand tout tourne selon nos voeux. - rebus supra votum fluentibus, Sall.: le succès dépassant les espérances. - fluens oratio, Cic.: style coulant et facile. - fluens contextus, Quint.: style naturel. - fluens cantus, V.-Fl.: chant mélodieux. - ne angusta aut fluens sit oratio, Cic.: que le style ne soit ni serré ni redondant. - inculta et fluens oratio, Cic.: style négligé et prolyxe.* * *Fluens, Participium: vt Fluens aqua. Coulante.\Demonstraui digito pictum Gallum buccis fluentibus. Cic. Faisant la moue, Estendant les levres.\Nauseam fluentem coercere. Horat. Le vomissement.\Soluti ac fluentes pueri. Quintil. Addonnez du tout à delices, Effeminez.\Res prosperae, et ad voluntatem nostram fluentes. Cic. Qui nous viennent à souhait.\Fluens sylua. Martial. Arbres qui s'abbaissent, ou s'affaissent, et se laissent aller.\Tunicis fluentibus auras excipit. Ouidius. Qui ne sont point ceinctes.\Vestis fluens. Propert. Longue et allant jusques aux pieds, Qui n'est point troussee. -
18 contexo
con-texo, texuī, textum, ere, zusammenweben, - flechten, I) eig.: 1) im allg.: villos ovium, Cic.: arundines scopasque, Auct. b. Afr.: amarantis lilia alba, Tibull. – 2) prägn., webend oder flechtend bilden, zusammenweben, zusammenflechten, webend, vitam (die Lebensfäden), von der Parze (Ggstz. ordiri u. rumpere), Lact. 2, 10, 20: totus et argento contextus, totus et auro, Tibull. 1, 2, 69. – flechtend, membra viminibus, reliquum corpus navium viminibus, Caes.: sucum tenui vimine, Col. – II) übtr., im weitern Sinne, übh. Lage an Lage, Schicht an Schicht, Reihe an Reihe fügend zusammensetzen, 1) im allg. = aneinanderreihen, in einer Reihe fortlaufen lassen, -fortführen, a) mater. Ggstde.: haec circum sedes late contexta locavit, Catull.: c. fossam loricamque, Tac. – b) geistige u. abstr. Ggstde.: α) übh., mit etw. verflechten, eng verknüpfen, omnes partes, zu einem Ganzen vereinigen, Quint.: memoriam rerum cum superiorum aetate, Cic.: extrema cum primis, Cic.: coniuncte cum reliquis rebus nostra, meine Geschichte in das übrige Ganze verweben, Cic. – β) in der Rede etw. anknüpfen = unmittelbar anfügen, epilogum defensioni, Sen. rhet.: his plasticen, Plin.: absol., conteximus de Sili, wir haben das, was über den Silis zu bemerken ist, hier sogleich angefügt, Plin. – γ) in der Rede gleichs. anknüpfend————fortweben, fortsetzen, carmen longius, Cic.: commentarios Caesaris, Hirt. b. G.: interrupta, wieder anknüpfen, Cic.: omnibus ad hoc provocantibus ille contexuit (fuhr jener fort) mit folg. dir. Rede, Macr. sat. 7, 3, 1. – δ) einen Zustand, eine Handlung gleichsam fortweben, ununterbrochen fortsetzen, imperfectis adhuc interscinditur laetitia, sapientis vero contexitur gaudium, geht ohne Unterbrechung fort, Sen. ep. 72, 4: c. sceleribus scelera, Schandtaten an Schandtaten reihen, Sen. de ira1, 16, 2. – 2) ein Ganzes aus Lagen usw. zusammensetzen, a) mater. Ggstde.: sic deinceps omne opus contexitur, Caes.: c. equum trabibus acernis, Verg.: u. als t. t. der Kochkunst, in eine Form bringen, Apic. 6, 232 u. 7, 293. – v. lebl. Subjj., vineae unam faciem longe lateque contexunt, geben dadurch, daß sie Reihe an Reihe stehen, der Gegend ein gleichförmiges Ansehen, Plin. ep. 5, 6, 9. – b) geistige u. abstr. Ggstde. zusammensetzen, -fügen, α) übh.: verba copulat totamque ita contexit orationem (beim Meditieren), ut etc., Quint. 10, 6, 2: reliquas litteras usuali sermone contexo, verfasse ich, Sidon. ep. 4, 10: totus his contexitur liber, zusammengestoppelt, Sen. ep. 114, 17. – β) (wie ὑφαίνειν) anzetteln = listig anstiften, at quam festive crimen contexitur! Cic. Deiot. 19. – ⇒ PAdi. contextus, a, um, s. bes. -
19 Соединение
- conjunctio; junctura; junctio; coitus; compages, -is f; complexio; complexus; congregatio; contextus; nexus;• в месте соединения створок - ad valvarum conjunctionem; connexio; cohaerentia; consociatio; contextus;
-
20 связь
nexus [us, m] (причинная связь nexus causalis); connexus [us, m], conexio [onis, f] [connexio]; affinitas [atis, f]; conjunctio [onis, f]; conjunctus [us, m] (balneae instructae communi conjunctu); contextus [us, m]; retinaculum [i, n]; vinculum [i, n] (vincula concordiae; uno societatis vinculo contineri); cohaerentia [ae, f]; societas [atis, f]; tenor [oris, m]; textus [us, m]; contextus [us, m]; coetus [us, m]; compages [is, f]; complexus [us, m]; congregatio [onis, f]; congressio [onis, f]; congressus [us, m]; consolidatio [onis, f]• внебрачная связь adulterium [ii, n]; pelicatus [us, m]
• любовная связь amor [oris, m]; necessitudo [inis, f] amatoria; amicitiae conjuntionisque necessitudo
• интимная связь usus [us, m] (furtivus)
См. также в других словарях:
contextus — index coherence, coherent (joined) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Contextus, S. — S. Contextus (Contestius), (19. Jan.), Bischof von Bayeux in der Normandie, der dem hl. Manväus (28. Mai) folgte, und wegen seines Eifers gegen das Laster Vieles zu erdulden hatte … Vollständiges Heiligen-Lexikon
contexte — [ kɔ̃tɛkst ] n. m. • 1539; lat. contextus « assemblage », de contexere « tisser avec » 1 ♦ Ensemble du texte qui entoure un mot, une phrase, un passage et qui sélectionne son sens, sa valeur. Éclaircir un mot ambigu par le contexte. Citation… … Encyclopédie Universelle
КОНТЕКСТ — (лат. con с, и лат. textis). Текст, напечатанный рядом с другим текстом. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. КОНТЕКСТ [лат. contextus соединение, тесная связь] словесное окружение; текстовая… … Словарь иностранных слов русского языка
контекст — а; м. [от лат. contextus сплетение, соединение] 1. Единая в смысловом отношении часть текста, высказывания, позволяющая установить значение входящего в неё слова или фразы. Широкий, узкий к. Слово вне контекста. Эта фраза вырвана из контекста. 2 … Энциклопедический словарь
Contexto — (Del lat. contextus.) ► sustantivo masculino 1 Texto anterior y posterior al que se está considerando y del que depende su significado: ■ si lo sacas de contexto, su comentario no tendrá sentido. 2 Conjunto de las circunstancias en las que se… … Enciclopedia Universal
Kontext — Zusammengehörigkeit; Kohärenz; Umfeld; Zusammenhalt; Rahmen; Zusammenhang; Konstellation; Lage; Zustand; Umstand; Lebenslage; Status; … Universal-Lexikon
context — CONTÉXT, contexte, s.n. 1. Fragment dintr o scriere în cadrul căruia se găseşte un cuvânt, o expresie, un pasaj etc. interesant. ♦ Text, cuprins. 2. fig. Conjunctură, situaţie specifică, circumstanţă, stare de lucruri într un anumit moment. – Din … Dicționar Român
Johann Christoph Pohl — auch: Johann Christian Pohle (* 22. Juni 1706 in Lobendau (heute Lubiatów, Gemeinde Złotoryja, Polen); † 26. August 1780 in Leipzig) war ein deutscher Mediziner. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 3 Leben … Deutsch Wikipedia
contexture — [ kɔ̃tɛkstyr ] n. f. • XIVe; du lat. contextus « assemblage » 1 ♦ Manière dont les éléments d un tout organique complexe se présentent. ⇒ agencement, composition, constitution, organisation, structure. « La contexture des différents plans de… … Encyclopédie Universelle
contesto — contesto1 /kon tɛsto/ agg. [dal lat. contextus, part. pass. di contexĕre contessere ], lett. [connesso insieme, anche fig.] ▶◀ intessuto, intrecciato, tessuto. contesto2 s.m. [dal lat. contextus us connessione, nesso , der. di contexĕre… … Enciclopedia Italiana