Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

contextus

  • 1 contextus

        contextus adj.    [P. of contexo], woven together, closely connected, continuous: voluptates: historia eorum temporum, N.
    * * *
    I
    contexta, contextum ADJ
    interwoven; closely joined; connected, coherent (literary composition); continuous, uninterrupted, unbroken; covered with a network (of rivers)
    II
    weaving (action), joining/putting together; connection, coherence; continuity; ordered scheme, plan/course; structure/fabric; series, complex/whole of parts; context

    Latin-English dictionary > contextus

  • 2 contextus

        contextus ūs, m    [com-+TEC-], connection, coherence: rerum: orationis. — The context, sequel: (alia) in contextu operis dicemus, Ta.
    * * *
    I
    contexta, contextum ADJ
    interwoven; closely joined; connected, coherent (literary composition); continuous, uninterrupted, unbroken; covered with a network (of rivers)
    II
    weaving (action), joining/putting together; connection, coherence; continuity; ordered scheme, plan/course; structure/fabric; series, complex/whole of parts; context

    Latin-English dictionary > contextus

  • 3 contextus

    [st1]1 [-] contextus, a, um, part. de contexo. [st1]2 [-] contextŭs, ūs, m. a - assemblage.    - Lucr. 1, 243; Cic. Fin. 5, 32. b - fig. réunion, enchaînement.    - Cic. Fin. 5, 83. c - succession [de lettres].    - Quint. 1, 1, 24. d - contexture d'un discours.    - Cic. Part. 82.    - in contextu operis, Tac. H. 2, 8: au cours de l'ouvrage.
    * * *
    [st1]1 [-] contextus, a, um, part. de contexo. [st1]2 [-] contextŭs, ūs, m. a - assemblage.    - Lucr. 1, 243; Cic. Fin. 5, 32. b - fig. réunion, enchaînement.    - Cic. Fin. 5, 83. c - succession [de lettres].    - Quint. 1, 1, 24. d - contexture d'un discours.    - Cic. Part. 82.    - in contextu operis, Tac. H. 2, 8: au cours de l'ouvrage.
    * * *
        Contextus, Participium: vt Argento et auro contextus vir. Tibul. Vestu de drap d'or et d'argent.
    \
        Contextus equus trabibus acernis. Virgil. Composé de pieces de bois joinctes ensemble.
    \
        Contextus, huius contextus. Cic. Pennarum contextu corpori tegumenta faciebat. De plumes cousues et entr'attachees l'une à l'autre, Connexion, Composition et assemblage.
    \
        Contextu longiore loqui. Plin. Parler et entretenir longuement un propos tout d'une suite.
    \
        Contextus et continuatio sermonis. Quintil. Continuation et suite de parolles.
    \
        Vno contextu. Vlpianus. Par un contexte, Tout d'un train, Sans rien entremesler, Tout d'une suite.

    Dictionarium latinogallicum > contextus

  • 4 contextus

    1.
    contextus, a, um, Part. and P. a., from contexo.
    2.
    contextus, ūs, m. [contexo], a joining or putting together, a connection (class.; esp. freq. in the trop. signif., and in Quint.).
    I.
    Lit.: corporum, * Lucr. 1, 243:

    aedificiorum,

    the building of, Dig. 39, 2, 15:

    ratis,

    Aus. Per. Odyss. 5.—
    II.
    Trop., connection, coherence (very freq. in Quint.):

    mirabilis est apud illos (sc. Stoicos) contextus rerum: respondent extrema primis, etc.,

    Cic. Fin. 5, 28, 83; cf.:

    in toto quasi contextu orationis,

    id. Part. Or. 23, 82; and:

    rerum ac verborum,

    Quint. 11, 2, 2:

    verborum,

    id. 11, 2, 28; 11, 2, 24:

    sermonis,

    id. 8, 3, 38:

    dicendi,

    id. 10, 7, 26:

    per partes dissolvitur, quod contextu nocet,

    id. 5, 13, 28; 9, 4, 55. historia non tam finitos numeros quam orbem quendam contextumque desiderat, id. 9, 4, 129; cf.

    Ernest. Lex. Techn. p. 90: litterarum,

    the succession of the letters, id. 1, 1, 24 sq.; cf.:

    in contextu operis,

    in the course, Tac. H. 2, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > contextus

  • 5 contextus

    1. contextus, a, um, PAdi. (v. contexo), in sich selbst zusammenhängend, ununterbrochen, a) von mater. Ggstdn.: contexta condensaque corpora (Ggstz. diffusa), Lucr. 4, 55. – b) v. abstr. Ggstdn.: α) übh.: perpetuae et contextae voluptates, eine ununterbrochene Reihenfolge (Kette) von V., Cic. Tusc. 5, 96. – β) v. der Rede: c. historia eorum temporum, fortlaufende, Nep. Att. 16, 3: oratio vincta atque c. (Ggstz. soluta), Quint. 9, 4, 19. – Plur. subst., contexta, ōrum, n. (Ggstz. carptim dicta), Plin. ep. 8, 4, 7.
    ————————
    2. contextus, ūs, m. (contexo), I) aktiv = die Zusammenfügung, -setzung, ratis temere properatae, Auson. perioch. Odyss. 5. – II) passiv = die enge Verknüpfung od. Verbindung, der Zusammenhang, a) mater. Ggstde.: c. aedificiorum, Ulp. dig. 39, 2, 15. § 13: totus hic rerum omnium c., Sen. ep. 71, 12: contextum corporum dissolvere, Lucr. 1, 243. – b) abstr. Ggstde.: α) übh.: mirabilis c. rerum Cic. de fin. 5, 83: litterarum nomina et c., Reihenfolge, Quint. 1, 1, 24: c. querelarum, Reihe von Kl., Val. Max. 7, 2, 1 extr.: c. rerum asperarum, Zusammenstellung, ibid. – β) der Rede, totus quasi c. orationis, Cic. part. or. 82: u. nachaug., c. unius orationis, Plin. ep.: c. sermonis, verborum, rerum et verborum, Quint.: c. dicendi, Quint.: in contextu operis, im Verfolg, Tac.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contextus

  • 6 contextus

    I 1. a, um [ contexo ]
    part. pf. к contexo
    2. adj.
    1) тесно сплетённый, плотно примыкающий ( contexta condensaque corpora Lcr)
    2) связный ( oratio vincta atque contexta Q); непрерывный, сплошной (historia Nep; voluptates C)
    II contextus, ūs m. [ contexo ]
    сплетение, сцепление, соединение, связь ( rerum omnium Sen); цепь, ряд, вереница (litterarum Q; querelarum VM; fabularum Pt)

    Латинско-русский словарь > contextus

  • 7 contextus [1]

    1. contextus, a, um, PAdi. (v. contexo), in sich selbst zusammenhängend, ununterbrochen, a) von mater. Ggstdn.: contexta condensaque corpora (Ggstz. diffusa), Lucr. 4, 55. – b) v. abstr. Ggstdn.: α) übh.: perpetuae et contextae voluptates, eine ununterbrochene Reihenfolge (Kette) von V., Cic. Tusc. 5, 96. – β) v. der Rede: c. historia eorum temporum, fortlaufende, Nep. Att. 16, 3: oratio vincta atque c. (Ggstz. soluta), Quint. 9, 4, 19. – Plur. subst., contexta, ōrum, n. (Ggstz. carptim dicta), Plin. ep. 8, 4, 7.

    lateinisch-deutsches > contextus [1]

  • 8 contextus [2]

    2. contextus, ūs, m. (contexo), I) aktiv = die Zusammenfügung, -setzung, ratis temere properatae, Auson. perioch. Odyss. 5. – II) passiv = die enge Verknüpfung od. Verbindung, der Zusammenhang, a) mater. Ggstde.: c. aedificiorum, Ulp. dig. 39, 2, 15. § 13: totus hic rerum omnium c., Sen. ep. 71, 12: contextum corporum dissolvere, Lucr. 1, 243. – b) abstr. Ggstde.: α) übh.: mirabilis c. rerum Cic. de fin. 5, 83: litterarum nomina et c., Reihenfolge, Quint. 1, 1, 24: c. querelarum, Reihe von Kl., Val. Max. 7, 2, 1 extr.: c. rerum asperarum, Zusammenstellung, ibid. – β) der Rede, totus quasi c. orationis, Cic. part. or. 82: u. nachaug., c. unius orationis, Plin. ep.: c. sermonis, verborum, rerum et verborum, Quint.: c. dicendi, Quint.: in contextu operis, im Verfolg, Tac.

    lateinisch-deutsches > contextus [2]

  • 9 contextus

    -a/um adj A
    intriqué, emmêlé

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > contextus

  • 10 contextus

    1) соединение, связь: cont. aedificiorum (1. 15 § 13 D. 39, 2);

    uno contextu (без перерыва) actus testari oportet (1. 21 § 3 D. 28, 1): uno contextu testamentum celebrare (§ 3 J. 2. 10).

    2) мысль, содержание: cont. tesfamenti (1. 75 D. 32), verborum (1. 44 D. 40, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > contextus

  • 11 contextus

    [\contextust, \contextusa, \contextusok] nyelv. контекст

    Magyar-orosz szótár > contextus

  • 12 contexo

    con-texo, texuī, textum, ere, zusammenweben, -flechten, I) eig.: 1) im allg.: villos ovium, Cic.: arundines scopasque, Auct. b. Afr.: amarantis lilia alba, Tibull. – 2) prägn., webend oder flechtend bilden, zusammenweben, zusammenflechten, webend, vitam (die Lebensfäden), von der Parze (Ggstz. ordiri u. rumpere), Lact. 2, 10, 20: totus et argento contextus, totus et auro, Tibull. 1, 2, 69. – flechtend, membra viminibus, reliquum corpus navium viminibus, Caes.: sucum tenui vimine, Col. – II) übtr., im weitern Sinne, übh. Lage an Lage, Schicht an Schicht, Reihe an Reihe fügend zusammensetzen, 1) im allg. = aneinanderreihen, in einer Reihe fortlaufen lassen, -fortführen, a) mater. Ggstde.: haec circum sedes late contexta locavit, Catull.: c. fossam loricamque, Tac. – b) geistige u. abstr. Ggstde.: α) übh., mit etw. verflechten, eng verknüpfen, omnes partes, zu einem Ganzen vereinigen, Quint.: memoriam rerum cum superiorum aetate, Cic.: extrema cum primis, Cic.: coniuncte cum reliquis rebus nostra, meine Geschichte in das übrige Ganze verweben, Cic. – β) in der Rede etw. anknüpfen = unmittelbar anfügen, epilogum defensioni, Sen. rhet.: his plasticen, Plin.: absol., conteximus de Sili, wir haben das, was über den Silis zu bemerken ist, hier sogleich angefügt, Plin. – γ) in der Rede gleichs. anknüpfendfortweben, fortsetzen, carmen longius, Cic.: commentarios Caesaris, Hirt. b. G.: interrupta, wieder anknüpfen, Cic.: omnibus ad hoc provocantibus ille contexuit (fuhr jener fort) mit folg. dir. Rede, Macr. sat. 7, 3, 1. – δ) einen Zustand, eine Handlung gleichsam fortweben, ununterbrochen fortsetzen, imperfectis adhuc interscinditur laetitia, sapientis vero contexitur gaudium, geht ohne Unterbrechung fort, Sen. ep. 72, 4: c. sceleribus scelera, Schandtaten an Schandtaten reihen, Sen. de ira1, 16, 2. – 2) ein Ganzes aus Lagen usw. zusammensetzen, a) mater. Ggstde.: sic deinceps omne opus contexitur, Caes.: c. equum trabibus acernis, Verg.: u. als t. t. der Kochkunst, in eine Form bringen, Apic. 6, 232 u. 7, 293. – v. lebl. Subjj., vineae unam faciem longe lateque contexunt, geben dadurch, daß sie Reihe an Reihe stehen, der Gegend ein gleichförmiges Ansehen, Plin. ep. 5, 6, 9. – b) geistige u. abstr. Ggstde. zusammensetzen, -fügen, α) übh.: verba copulat totamque ita contexit orationem (beim Meditieren), ut etc., Quint. 10, 6, 2: reliquas litteras usuali sermone contexo, verfasse ich, Sidon. ep. 4, 10: totus his contexitur liber, zusammengestoppelt, Sen. ep. 114, 17. – β) (wie ὑφαίνειν) anzetteln = listig anstiften, at quam festive crimen contexitur! Cic. Deiot. 19. – / PAdi. contextus, a, um, s. bes.

    lateinisch-deutsches > contexo

  • 13 Zusammenhang

    Zusammenhang, cohaerentia (das Zusammen. hängen, z.B. mundi). – contextus (Verbindung, z.B. orationis, sermonis: u. rerum et verborum); verb. contextus et continuatio (z.B. sermonis). – perpetuitas (das ununterbrochene Fortgehen in einem Zug, z.B. orationis). – im Z., s. zusammenhängend: den Z. (in der Rede) verlieren, contextum dicendi intermittere: jmdm. den ganzen Z. einer Sache erzählen, cuncta, ut acta sunt, alci exponere; alci omnem rem ordine narrare: Z. haben, cohaerere sibi od. inter se: im Z. stehen (von zwei etc. Dingen), inter se conexos et aptos esse: mit etw. im Z. stehen, pertinere ad alqd (sich auf etw. mit erstrecken).

    deutsch-lateinisches > Zusammenhang

  • 14 contexo

    contexo, ĕre, texŭi, textum [cum + texo] - tr. - [st1]1 [-] entrelacer, ourdir.    - Cic. Nat. 2, 158. [st1]2 [-] fig. unir, relier, rattacher.    - contexere rem cum re: rattacher une chose à une autre. --- Cic. Or. 120; Rep. 1, 16; Fam. 5, 12, 2.    - contexere epilogum defensioni, Sen. Contr. 7, 5, 7: rattacher la péroraison à la défense.    - contexta sceleribus scelera, Sen. Ir. 1, 16, 2: crimes formant une trame ininterrompue.    - tu contexes extrema cum primis, Cic. Fam. 10, 13, 2: tu finiras comme tu as commencé. [st1]3 [-] continuer, prolonger.    - interrupta contexere, Cic. Leg. 1, 9: renouer le fil de ce qui a été interrompu.    - carmen longius contexere, Cic. Cael. 18: prolonger la citation d'une poésie.    - sapientis contexitur gaudium, Sen. Ep. 72, 4: la joie du sage est d'une trame inaltérable.    - historia contexta, Nep. Att. 16, 4, histoire suivie. [st1]4 [-] former par assemblage, par entrelacement, par couches successives.    - Caes. BG. 6, 16, 4; BC. 1, 54, 2; 2, 2, 1; Caes. BG. 7, 23, 4.    - trabibus contextus acernis equus, Virg. En. 2, 112: cheval formé d'un assemblage de poutres d'érable.    - contexere puppes tenui cannā, Val. Fl. 2, 108: construire des barques avec le flexible roseau.    - fig. orationem contexere, Quint. 10, 6, 2: composer un discours.    - crimen contexere, Cic. Dej. 19, ourdir une accusation.
    * * *
    contexo, ĕre, texŭi, textum [cum + texo] - tr. - [st1]1 [-] entrelacer, ourdir.    - Cic. Nat. 2, 158. [st1]2 [-] fig. unir, relier, rattacher.    - contexere rem cum re: rattacher une chose à une autre. --- Cic. Or. 120; Rep. 1, 16; Fam. 5, 12, 2.    - contexere epilogum defensioni, Sen. Contr. 7, 5, 7: rattacher la péroraison à la défense.    - contexta sceleribus scelera, Sen. Ir. 1, 16, 2: crimes formant une trame ininterrompue.    - tu contexes extrema cum primis, Cic. Fam. 10, 13, 2: tu finiras comme tu as commencé. [st1]3 [-] continuer, prolonger.    - interrupta contexere, Cic. Leg. 1, 9: renouer le fil de ce qui a été interrompu.    - carmen longius contexere, Cic. Cael. 18: prolonger la citation d'une poésie.    - sapientis contexitur gaudium, Sen. Ep. 72, 4: la joie du sage est d'une trame inaltérable.    - historia contexta, Nep. Att. 16, 4, histoire suivie. [st1]4 [-] former par assemblage, par entrelacement, par couches successives.    - Caes. BG. 6, 16, 4; BC. 1, 54, 2; 2, 2, 1; Caes. BG. 7, 23, 4.    - trabibus contextus acernis equus, Virg. En. 2, 112: cheval formé d'un assemblage de poutres d'érable.    - contexere puppes tenui cannā, Val. Fl. 2, 108: construire des barques avec le flexible roseau.    - fig. orationem contexere, Quint. 10, 6, 2: composer un discours.    - crimen contexere, Cic. Dej. 19, ourdir une accusation.
    * * *
        Contexo, contexis, contexui, contextum, contexere. Cic. Tistre ensemble.
    \
        Lilia contexere amaranthis. Tibul. Mettre avec, Conjoindre.
    \
        Vineae porriguntur, vnamque faciem longe lateque contexunt. Plin. iunior. Couvrent tout un grand pais, en sorte qu'on n'y voit que vignes.
    \
        Amores contexere. Catul. Conjoindre.
    \
        Puppes contexere cannis. Valer. Flac. Faire navires de, etc.
    \
        Contexere interrupta. Cic. Rejoindre, Reprendre à faire les choses delaissees et rompues.
    \
        Contexere extrema cum primis. Cic. Conjoindre, Assembler.
    \
        Contexere carmen. Cic. At longius quidem mihi hoc carmen liceret contexere. Je le pourroye bien plus longuement poursuyvre.
    \
        Contexere crimen. Cic. Composer et bastir finement une accusation.

    Dictionarium latinogallicum > contexo

  • 15 contexte

    contextē, adv. [contextus] d'une façon bien enchaînée. --- Cic. Fat. 31.
    * * *
    contextē, adv. [contextus] d'une façon bien enchaînée. --- Cic. Fat. 31.
    * * *
        Contexte, Aduerbium: vt Omnia naturali colligatione conserte contexteque fiunt. Cic. En telle sorte qu'ils s'entretiennent, Sans separation et interruption, Conjoinctement, et Comme entretissus.

    Dictionarium latinogallicum > contexte

  • 16 contextim

    contextim, adv. [contextus] en formant un tissu. --- Plin. 10, 147.
    * * *
    contextim, adv. [contextus] en formant un tissu. --- Plin. 10, 147.
    * * *
        Contextim, Aliud aduerbium. Plin. Nidificantes pene contextim. Faisans leurs nids si pres l'un de l'autre, qu'il semble qu'ils s'entretouchent, Comme s'ils estoyent tissus ensemble.

    Dictionarium latinogallicum > contextim

  • 17 fluens

    fluens, fluentis part. présent de fluo. [st2]1 [-] qui coule, qui ruisselle, qui dégoutte; qui circule (en parl. de l' air). [st2]2 [-] flottant, pendant, traînant. [st2]3 [-] mou, énervé, languissant, chancelant, efféminé. [st2]4 [-] qui descend, qui glisse, qui tombe. [st2]5 [-] qui a un cours heureux. [st2]6 [-] (--] langage) coulant, naturel, facile; mélodieux; qqf. prolixe, traînant.    - eunt anni more fluentis aquae, Ov.: les années passent comme l'eau qui s'écoule.    - fluens alvus, Cels.: ventre relâché, flux du ventre.    - fluens cruore, Ov.: baigné dans son sang.    - fluens Menaetes, Virg.: Ménétès tout ruisselant d'eau.    - sudore fluentia bracchia, Ov.: bras inondés de sueur.    - fluentes morbi, Cels.: maladies qui se résolvent en écoulement.    - fluentem nauseam coercere, Hor.: arrêter le vomissement.    - fluens aura de littore, Luc.: vent qui souffle du rivage.    - comae per levia colla fluentes, Prop.: chevelure qui flotte sur un cou d'ivoire.    - feries veste fluente pedes, Prop.: ta robe traînante frappera tes talons.    - buccis fluentibus, Cic.: les joues pendantes.    - tunicae fluentes, Ov.: tuniques très amples.    - fluentia membra, Curt.: membres languissants.    - soluti ac fluentes, Quint.: mous et énervés.    - fluens mollitiis, Vell.: nageant dans la mollesse, efféminé.    - fluentes pueri, Quint.: jeunes efféminés.    - incessu fluens, Sen.: d'une démarche nonchalante.    - fluentes capilli, Cels.: cheveux qui tombent (à la suite d'une maladie).    - fluens respublica, Vell.: Etat chancelant.    - in rebus ad voluntatem fluentibus, Cic.: quand tout tourne selon nos voeux.    - rebus supra votum fluentibus, Sall.: le succès dépassant les espérances.    - fluens oratio, Cic.: style coulant et facile.    - fluens contextus, Quint.: style naturel.    - fluens cantus, V.-Fl.: chant mélodieux.    - ne angusta aut fluens sit oratio, Cic.: que le style ne soit ni serré ni redondant.    - inculta et fluens oratio, Cic.: style négligé et prolyxe.
    * * *
    fluens, fluentis part. présent de fluo. [st2]1 [-] qui coule, qui ruisselle, qui dégoutte; qui circule (en parl. de l' air). [st2]2 [-] flottant, pendant, traînant. [st2]3 [-] mou, énervé, languissant, chancelant, efféminé. [st2]4 [-] qui descend, qui glisse, qui tombe. [st2]5 [-] qui a un cours heureux. [st2]6 [-] (--] langage) coulant, naturel, facile; mélodieux; qqf. prolixe, traînant.    - eunt anni more fluentis aquae, Ov.: les années passent comme l'eau qui s'écoule.    - fluens alvus, Cels.: ventre relâché, flux du ventre.    - fluens cruore, Ov.: baigné dans son sang.    - fluens Menaetes, Virg.: Ménétès tout ruisselant d'eau.    - sudore fluentia bracchia, Ov.: bras inondés de sueur.    - fluentes morbi, Cels.: maladies qui se résolvent en écoulement.    - fluentem nauseam coercere, Hor.: arrêter le vomissement.    - fluens aura de littore, Luc.: vent qui souffle du rivage.    - comae per levia colla fluentes, Prop.: chevelure qui flotte sur un cou d'ivoire.    - feries veste fluente pedes, Prop.: ta robe traînante frappera tes talons.    - buccis fluentibus, Cic.: les joues pendantes.    - tunicae fluentes, Ov.: tuniques très amples.    - fluentia membra, Curt.: membres languissants.    - soluti ac fluentes, Quint.: mous et énervés.    - fluens mollitiis, Vell.: nageant dans la mollesse, efféminé.    - fluentes pueri, Quint.: jeunes efféminés.    - incessu fluens, Sen.: d'une démarche nonchalante.    - fluentes capilli, Cels.: cheveux qui tombent (à la suite d'une maladie).    - fluens respublica, Vell.: Etat chancelant.    - in rebus ad voluntatem fluentibus, Cic.: quand tout tourne selon nos voeux.    - rebus supra votum fluentibus, Sall.: le succès dépassant les espérances.    - fluens oratio, Cic.: style coulant et facile.    - fluens contextus, Quint.: style naturel.    - fluens cantus, V.-Fl.: chant mélodieux.    - ne angusta aut fluens sit oratio, Cic.: que le style ne soit ni serré ni redondant.    - inculta et fluens oratio, Cic.: style négligé et prolyxe.
    * * *
        Fluens, Participium: vt Fluens aqua. Coulante.
    \
        Demonstraui digito pictum Gallum buccis fluentibus. Cic. Faisant la moue, Estendant les levres.
    \
        Nauseam fluentem coercere. Horat. Le vomissement.
    \
        Soluti ac fluentes pueri. Quintil. Addonnez du tout à delices, Effeminez.
    \
        Res prosperae, et ad voluntatem nostram fluentes. Cic. Qui nous viennent à souhait.
    \
        Fluens sylua. Martial. Arbres qui s'abbaissent, ou s'affaissent, et se laissent aller.
    \
        Tunicis fluentibus auras excipit. Ouidius. Qui ne sont point ceinctes.
    \
        Vestis fluens. Propert. Longue et allant jusques aux pieds, Qui n'est point troussee.

    Dictionarium latinogallicum > fluens

  • 18 contexo

    con-texo, texuī, textum, ere, zusammenweben, - flechten, I) eig.: 1) im allg.: villos ovium, Cic.: arundines scopasque, Auct. b. Afr.: amarantis lilia alba, Tibull. – 2) prägn., webend oder flechtend bilden, zusammenweben, zusammenflechten, webend, vitam (die Lebensfäden), von der Parze (Ggstz. ordiri u. rumpere), Lact. 2, 10, 20: totus et argento contextus, totus et auro, Tibull. 1, 2, 69. – flechtend, membra viminibus, reliquum corpus navium viminibus, Caes.: sucum tenui vimine, Col. – II) übtr., im weitern Sinne, übh. Lage an Lage, Schicht an Schicht, Reihe an Reihe fügend zusammensetzen, 1) im allg. = aneinanderreihen, in einer Reihe fortlaufen lassen, -fortführen, a) mater. Ggstde.: haec circum sedes late contexta locavit, Catull.: c. fossam loricamque, Tac. – b) geistige u. abstr. Ggstde.: α) übh., mit etw. verflechten, eng verknüpfen, omnes partes, zu einem Ganzen vereinigen, Quint.: memoriam rerum cum superiorum aetate, Cic.: extrema cum primis, Cic.: coniuncte cum reliquis rebus nostra, meine Geschichte in das übrige Ganze verweben, Cic. – β) in der Rede etw. anknüpfen = unmittelbar anfügen, epilogum defensioni, Sen. rhet.: his plasticen, Plin.: absol., conteximus de Sili, wir haben das, was über den Silis zu bemerken ist, hier sogleich angefügt, Plin. – γ) in der Rede gleichs. anknüpfend
    ————
    fortweben, fortsetzen, carmen longius, Cic.: commentarios Caesaris, Hirt. b. G.: interrupta, wieder anknüpfen, Cic.: omnibus ad hoc provocantibus ille contexuit (fuhr jener fort) mit folg. dir. Rede, Macr. sat. 7, 3, 1. – δ) einen Zustand, eine Handlung gleichsam fortweben, ununterbrochen fortsetzen, imperfectis adhuc interscinditur laetitia, sapientis vero contexitur gaudium, geht ohne Unterbrechung fort, Sen. ep. 72, 4: c. sceleribus scelera, Schandtaten an Schandtaten reihen, Sen. de ira1, 16, 2. – 2) ein Ganzes aus Lagen usw. zusammensetzen, a) mater. Ggstde.: sic deinceps omne opus contexitur, Caes.: c. equum trabibus acernis, Verg.: u. als t. t. der Kochkunst, in eine Form bringen, Apic. 6, 232 u. 7, 293. – v. lebl. Subjj., vineae unam faciem longe lateque contexunt, geben dadurch, daß sie Reihe an Reihe stehen, der Gegend ein gleichförmiges Ansehen, Plin. ep. 5, 6, 9. – b) geistige u. abstr. Ggstde. zusammensetzen, -fügen, α) übh.: verba copulat totamque ita contexit orationem (beim Meditieren), ut etc., Quint. 10, 6, 2: reliquas litteras usuali sermone contexo, verfasse ich, Sidon. ep. 4, 10: totus his contexitur liber, zusammengestoppelt, Sen. ep. 114, 17. – β) (wie ὑφαίνειν) anzetteln = listig anstiften, at quam festive crimen contexitur! Cic. Deiot. 19. – PAdi. contextus, a, um, s. bes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contexo

  • 19 Соединение

    - conjunctio; junctura; junctio; coitus; compages, -is f; complexio; complexus; congregatio; contextus; nexus;

    • в месте соединения створок - ad valvarum conjunctionem; connexio; cohaerentia; consociatio; contextus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Соединение

  • 20 связь

    nexus [us, m] (причинная связь nexus causalis); connexus [us, m], conexio [onis, f] [connexio]; affinitas [atis, f]; conjunctio [onis, f]; conjunctus [us, m] (balneae instructae communi conjunctu); contextus [us, m]; retinaculum [i, n]; vinculum [i, n] (vincula concordiae; uno societatis vinculo contineri); cohaerentia [ae, f]; societas [atis, f]; tenor [oris, m]; textus [us, m]; contextus [us, m]; coetus [us, m]; compages [is, f]; complexus [us, m]; congregatio [onis, f]; congressio [onis, f]; congressus [us, m]; consolidatio [onis, f]

    • внебрачная связь adulterium [ii, n]; pelicatus [us, m]

    • любовная связь amor [oris, m]; necessitudo [inis, f] amatoria; amicitiae conjuntionisque necessitudo

    • интимная связь usus [us, m] (furtivus)

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > связь

См. также в других словарях:

  • contextus — index coherence, coherent (joined) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Contextus, S. — S. Contextus (Contestius), (19. Jan.), Bischof von Bayeux in der Normandie, der dem hl. Manväus (28. Mai) folgte, und wegen seines Eifers gegen das Laster Vieles zu erdulden hatte …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • contexte — [ kɔ̃tɛkst ] n. m. • 1539; lat. contextus « assemblage », de contexere « tisser avec » 1 ♦ Ensemble du texte qui entoure un mot, une phrase, un passage et qui sélectionne son sens, sa valeur. Éclaircir un mot ambigu par le contexte. Citation… …   Encyclopédie Universelle

  • КОНТЕКСТ — (лат. con с, и лат. textis). Текст, напечатанный рядом с другим текстом. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. КОНТЕКСТ [лат. contextus соединение, тесная связь] словесное окружение; текстовая… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • контекст — а; м. [от лат. contextus сплетение, соединение] 1. Единая в смысловом отношении часть текста, высказывания, позволяющая установить значение входящего в неё слова или фразы. Широкий, узкий к. Слово вне контекста. Эта фраза вырвана из контекста. 2 …   Энциклопедический словарь

  • Contexto — (Del lat. contextus.) ► sustantivo masculino 1 Texto anterior y posterior al que se está considerando y del que depende su significado: ■ si lo sacas de contexto, su comentario no tendrá sentido. 2 Conjunto de las circunstancias en las que se… …   Enciclopedia Universal

  • Kontext — Zusammengehörigkeit; Kohärenz; Umfeld; Zusammenhalt; Rahmen; Zusammenhang; Konstellation; Lage; Zustand; Umstand; Lebenslage; Status; …   Universal-Lexikon

  • context — CONTÉXT, contexte, s.n. 1. Fragment dintr o scriere în cadrul căruia se găseşte un cuvânt, o expresie, un pasaj etc. interesant. ♦ Text, cuprins. 2. fig. Conjunctură, situaţie specifică, circumstanţă, stare de lucruri într un anumit moment. – Din …   Dicționar Român

  • Johann Christoph Pohl — auch: Johann Christian Pohle (* 22. Juni 1706 in Lobendau (heute Lubiatów, Gemeinde Złotoryja, Polen); † 26. August 1780 in Leipzig) war ein deutscher Mediziner. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 3 Leben …   Deutsch Wikipedia

  • contexture — [ kɔ̃tɛkstyr ] n. f. • XIVe; du lat. contextus « assemblage » 1 ♦ Manière dont les éléments d un tout organique complexe se présentent. ⇒ agencement, composition, constitution, organisation, structure. « La contexture des différents plans de… …   Encyclopédie Universelle

  • contesto — contesto1 /kon tɛsto/ agg. [dal lat. contextus, part. pass. di contexĕre contessere ], lett. [connesso insieme, anche fig.] ▶◀ intessuto, intrecciato, tessuto.   contesto2 s.m. [dal lat. contextus us connessione, nesso , der. di contexĕre… …   Enciclopedia Italiana

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»