Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

hĕbrus

  • 21 conpes

    1.
    com-pēs ( conp-), pĕdis, f. (m. acc. compedem meum, Vulg. Thren. 3, 7; plur. compedes parati, Lact. Mort. Persec. c. 21), a (wooden) fetter or shackle, for the feet (usu. in plur.).
    I.
    Prop., nom. and acc.:

    jubete huic crassas conpedis inpingier,

    Plaut. Capt. 3, 5, 76:

    ut istas conpedis Tibi adimam,

    id. ib. 5, 4, 30; id. Men. 1, 1, 4; id. Pers. 2, 3, 17; Ter. Phorm. 2, 1, 19; gen. conpedium, Plaut. Pers. 3, 3, 15, abl.:

    conpedibus levior filius,

    id. Capt. 5, 4, 28; Cato ap. Gell. 11, 18, 18; Hor. Ep. 1, 16, 77; Juv. 10, 182.—In sing. gen. compedis, Claud. in Eutr. prol. 2, 3; acc. compedem, Vulg. Thren. 3, 7; abl.:

    durā compede,

    Tib. 1, 7, 42:

    validā,

    id. 2, 6, 25; Hor. Epod. 4, 4; Ov. Tr. 4, 1, 5:

    magnā,

    Juv. 11, 80 (nom. and dat. of sing. apparently not in use).—Prov.:

    compedes, quas ipse fecit, ipsus ut gestet faber,

    Aus. Idyll. 7 fin.
    II.
    Trop., fetlers, bonds, bands, chains:

    corporis,

    Cic. Tusc. 1, 31, 75:

    ipsum Philippum compedes eas (urbes) Graeciae appellare,

    Liv. 32, 37, 4:

    grata (of the chains of love),

    Hor. C. 1, 33, 14:

    gratā compede vinctum aliquem puella tenet,

    id. ib. 4, 11, 24:

    nivali compede vinctus Hebrus,

    id. Ep. 1, 3, 3: aërias corpori imponere, of adverse winds, Varr. ap. Non. p. 28, 13.—And of a hinderance in gen.:

    has compedes, fasces inquam hos laureatos, etc.,

    Cic. Att. 8, 3, 5. —
    B.
    As a female ornament of silver, Plin. 33, 12, 54, § 151.
    2.
    compes, i. q. compos, acc, to Prisc. 1, p. 553.

    Lewis & Short latin dictionary > conpes

  • 22 Cypsela

    Cypsĕla, ōrum, n., = Kupsela, a town in Thrace, on the Hebrus, now Ipsala, Plin. 4, 11, 18, § 43; Liv. 31, 16; 38, 40.—Also Cypsĕla, ae, f., Mel. 2, 2, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Cypsela

  • 23 exigo

    ex-ĭgo, ēgi, actum, 3, v. a. [ago], to drive out or forth, to thrust out, to take or turn out.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    reges ex civitate,

    to expel, Cic. de Or. 2, 48, 199:

    hostem e campo,

    Liv. 3, 61, 8: exigor patria, Naev. ap. Non. 291, 4:

    aliquem domo,

    Liv. 39, 11, 2:

    aliquem campo,

    id. 37, 41, 12:

    omnes foras,

    Plaut. Aul. 3, 1, 7:

    adcolas ultra famam,

    Plin. 2, 68, 68, § 175:

    exacti reges,

    driven away, Cic. de Or. 1, 9, 37; cf.:

    Tarquinio exacto,

    id. Rep. 1, 40:

    anno post Tarquinios exactos,

    Tac. A. 11, 22:

    Orestes exactus furiis,

    driven, tormented, Ov. Tr. 4, 4, 70:

    virum a se,

    Plaut. Mil. 4, 6, 62:

    uxorem,

    to put away, divorce, Ter. Hec. 2, 1, 45; Suet. Caes. 50; id. Claud. 26; cf.: illam suam (uxorem) suas res sibi habere jussit ex duodecim tabulis; claves ademit;

    exegit,

    turned her out of the house, Cic. Phil. 2, 28, 69: aliquem vitā, i. e. to kill, Sen. de Ira, 1, 6: corpus e stratis, to raise up or out, Sil. 16, 234:

    maculam,

    to take out, Suet. Aug. 94: et sacer admissas exigit Hebrus aquas, pours out into the sea, Ov. H. 2, 114; of weapons, to thrust from one, thrust, drive:

    non circumspectis exactum viribus ensem Fregit,

    thrust, impelled, Ov. M. 5, 171; so,

    ensem,

    Luc. 8, 656; cf.:

    ensem per medium juvenem,

    plunges through the middle, Verg. A. 10, 815:

    gladium per viscera,

    Flor. 4, 2, 68:

    tela in aliquem,

    Sen. Cons. ad Marc. 16;

    hence: aliquem hastā,

    i. e. to thrust through, transfix, Val. Fl. 6, 572.—Mid.:

    quae (hasta) cervice exacta est,

    passed out, passed through, Ov. M. 5, 138: prope sub conatu adversarii manus exigenda, to be put forth, raised (for a blow), Quint. 6, 4, 8 Spald.:

    (capellas) a grege in campos, hircos in caprilia,

    to drive out, Varr. R. R. 2, 3, 8:

    sues pastum,

    id. ib. 2, 4, 6:

    radices altius,

    to send out, Cels. 5, 28, 14; cf.:

    vitis uvas,

    Col. 3, 2, 10; 3, 6, 2; Cels. 8, 1 med.
    B.
    In partic.
    1.
    A scenic t. t., to drive off, i. e. hiss off a piece or a player from the stage (rare):

    spectandae (fabulae) an exigendae sint vobis prius,

    Ter. And. prol. 27 Ruhnk.; so, fabulas, id. Hec. prol. alt. 4; id. ib. 7.—
    2.
    To demand, require, enforce, exact payment of a debt, taxes, etc., or the performance of any other duty (very freq.;

    syn.: posco, postulo, flagito, contendo, etc.): ad eas pecunias exigendas legatos misimus,

    Cic. Fam. 13, 11, 1: pecunias a civitatibus, id. Div. ap. Caecil. 10, 33:

    acerbissime pecunias imperatas,

    Caes. B. C. 3, 32; cf. id. ib. 1, 6 fin.; Cic. Pis. 16, 38; id. N. D. 3, 34, 84:

    quaternos denarios,

    id. Font. 5, 9:

    tributa,

    id. Fam. 3, 7, 3:

    pensionem,

    id. ib. 6, 18, 5:

    nomina sua,

    id. Verr. 2, 1, 10, § 28:

    mercedem,

    id. Lael. 21, 80 et saep.:

    equitum peditumque certum numerum a civitatibus Siciliae,

    Caes. B. C. 1, 30, 4:

    obsides ab Apolloniatibus,

    id. ib. 3, 12, 1:

    viam,

    to demand the construction of a road, Cic. Verr. 2, 1, 59, § 154; Liv. 42, 3, 7:

    a quoquam ne pejeret,

    Juv. 13, 36.—Esp.: rationem, to exact an account:

    ut Athenienses rationibus exigendis non vacarent,

    Val. Max. 3, 1, ext. 1; Plin. Ep. 10, 81, 1:

    libertorum nomina a quibus ratio exigi posset,

    Suet. Aug. 101 fin.
    (β).
    In pass.: exigor aliquid, to be solicited, dunned for money, etc. (post-class.): exigor portorium, id est, exigitur de me portorium, Caecil. ap. Gell. 15, 14, 5; id. ap. Non. 106, 24: (Rib. Com. Fragm. p. 51): sese pecunias maximas exactos esse, Q. Metell. Numid. ap. Gell. 15, 14, 2; Dig. 23, 4, 32.—
    3.
    To examine, inquire into (post-Aug.):

    nec illae (conjuges) numerare aut exigere plagas pavent,

    Tac. G. 7 fin. (so Ritter, Halm, with all MSS., cf. Holzmann ad loc.; al. exugere, said to have been the read. of a lost codex, the Arundelianus; cf. exsugo); cf.:

    exactum et a Titidio Labeone, cur omisisset, etc.,

    id. A. 2, 85.—
    4.
    Of places, to go or pass beyond, to pass by, leave behind ( poet. and in post-Aug. prose):

    cum primus equis exegit anhelis Phoebus Athon,

    Val. Fl. 2, 75; cf. Prop. 3, 20, 11 (4, 20, 3 M.):

    Troglodytae hibernum mare exigunt circa brumam,

    Plin. 12, 19, 42, § 87.—
    5.
    In mercant. lang., to dispose of, sell:

    agrorum exigere fructus,

    Liv. 34, 9, 9 Drak.: mercibus exactis, Col. poët. 10, 317. —
    6.
    Mathemat. t. t., to apply to a standard or measure, i. e. to examine, try, measure, weigh by any thing:

    ad perpendiculum columnas,

    Cic. Verr. 2, 1, 51, § 133:

    materiam ad regulam et libellam,

    Plin. 36, 25, 63, § 188:

    pondus margaritarum sua manu,

    Suet. Caes. 47; cf.:

    aliquid mensura,

    Plin. 17, 21, 35, § 159.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to drive out, expel (very rare):

    locus, Ubi labore lassitudo exigunda ex corpore,

    Plaut. Capt. 5, 4, 4: frigus atque horrorem vestimentis, Lucil. ap. Non. 291, 8.—Far more freq. and class.,
    B.
    In partic.
    1.
    (Acc. to I. B. 2.) To require, demand, claim any thing due:

    ego vero et exspectabo ea quae polliceris, neque exigam, nisi tuo commodo,

    Cic. Brut. 4, 17:

    aliquid exigere magis quam rogare,

    id. Fam. 2, 6, 1:

    longiores litteras exspectabo vel potius exigam,

    id. ib. 15, 16, 1:

    omnibus ex rebus voluptatem quasi mercedem,

    id. Fin. 2, 22, 73:

    ab hoc acerbius exegit natura quod dederat,

    demanded back, reclaimed, id. Tusc. 1, 39, 93 Klotz.:

    non ut a poëta, sed ut a teste veritatem exigunt,

    id. Leg. 1, 1, 4:

    has toties optata exegit gloria poenas,

    has cost, Juv. 10, 187:

    poenas,

    to take vengeance, id. 10, 84:

    de vulnere poenas,

    Ov. M. 14, 478: poenam (alicui), Sen. de Ira, 2, 22 fin.; Ov. F. 4, 230:

    gravia piacula ab aliquo,

    Liv. 29, 18, 18 et saep.—With ut:

    exigerem ex te cogeremque, ut responderes,

    Cic. Fin. 2, 35, 119; 4, 28, 80; cf.:

    Calypso exigit fata ducis,

    questions, inquires into, Ov. A. A. 2, 130:

    exactum a marito, cur, etc.,

    Tac. A. 2, 85:

    exigite ut mores seu pollice ducat,

    Juv. 7, 237 sq. —With an object-clause:

    exigimus potuisse eum eo tempore testamentum facere,

    Dig. 29, 7, 8; 24, 3, 2.— Absol.:

    in exigendo non acerbum,

    Cic. Off. 2, 18, 64:

    cum res exiget,

    Quint. 5, 11, 5; 10, 3, 3; cf.:

    ut res exiget,

    id. 12, 10, 69:

    si communis utilitas exegerit,

    id. 12, 1, 37.— Esp.: rationem, to require an account:

    rerum gestarum,

    Just. 19, 2, 6:

    numquid rationem exiges, cum tibi aliquis hos dixerit versus?

    an explanation, Sen. Ep. 94, 28; Plin. Ep. 19, 9.—
    2.
    Of time, life, etc., to lead, spend, pass, complete, finish:

    non novisse quicum aetatem exegerim,

    Plaut. Trin. 4, 2, 111; id. Capt. 3, 5, 62:

    tecum aetatem,

    id. Mil. 4, 2, 48; 4, 6, 60; id. Cas. 2, 5, 12:

    ut te dignam mala malam aetatem exigas,

    id. Aul. 1, 1, 4: vitam taetre, Cat. Or. inc. 15; Ter. Heaut. 2, 3, 39:

    cum maerore graviorem vitam,

    Sall. J. 14, 15; 85, 49; Plin. 7, 44, 45, § 139; Vitr. 2, 1, 4; Val. Max. 3, 5, 4 al.:

    vitae tempus,

    Sen. Ep. 2, 2; Val. Max. 3, 3, ext. 6:

    jam ad pariendum temporibus exactis,

    Cic. Verr. 2, 1, 18, § 48: qui exacta aetate moriuntur, at the close of the vigorous period of life, Cic. Tusc. 1, 39, 93; id. Verr. 2, 5, 8, § 21; Sall. J. 6, 2; Liv. 2, 40, 11 al.:

    mediam dies exegerat horam,

    Ov. Am. 1, 5, 1:

    aevum,

    Lucr. 4, 1235; Verg. A. 7, 777; Ov. M. 12, 209:

    tristissimam noctem,

    Petr. 115:

    diem supremum noctemque,

    Tac. A. 3, 16:

    ullum tempus jucundius,

    Plin. Ep. 3, 1, 1:

    jam aestatem exactam esse,

    Sall. J. 61, 1:

    per exactos annos,

    at the end of every year, Hor. C. 3, 22, 6:

    exacto per scelera die,

    Tac. H. 1, 47; id. A. 3, 16; so,

    exacto quadriennio,

    Plin. 2, 47, 48, § 130; Verg. G. 3, 190; Stat. S. 2, 2, 47.—
    3.
    To conduct, urge forward, superintend, drive:

    opus,

    Ov. M. 14, 218; Col. 3, 13, 11.—
    4.
    To bring to an end, to conclude, finish, complete a thing ( poet. and in post-Aug. prose):

    exegi monumentum aere perennius,

    Hor. C. 3, 30, 1:

    opus,

    Ov. R. Am. 811; id. M. 15, 871:

    exactus tenui pumice versus eat,

    Prop. 3, 1, 8; Verg. A. 6, 637:

    commentarii ita sunt exacti, ut, etc.,

    Quint. 10, 7, 30:

    eandem gracilitatem stilo exigere condiscant,

    to reach, attain to, id. 1, 9, 2.—
    5.
    To determine, ascertain, find out:

    sociisque exacta referre,

    his discoveries, Verg. A. 1, 309:

    non prius exacta tenui ratione saporum,

    before he has ascertained, Hor. S. 2, 4, 36.— Pass. impers.:

    non tamen exactum, quid agat,

    Ov. F. 3, 637; cf. id. Am, 3, 7, 16. —
    6.
    (Acc. to I. B. 3.) To weigh, try, prove, measure, examine, adjust, estimate, consider, = examinare, ponderare (class. but perh. not in Cic.): si ad illam summam veritatem legitimum jus exegeris, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 1; cf.: nolite ad vestras leges atque instituta exigere ea, quae Lacedaemone fiunt, to estimate by the standard of, etc., Liv. 34, 31, 17; so,

    opus ad vires suas,

    Ov. A. A. 2, 502:

    si omnia argumenta ad obrussam coeperimus exigere,

    Sen. Q. N. 4, 5, 1; cf.:

    principatus tuus ad obrussam exigitur,

    id. de Clem. 1, 1, 6:

    se ad aliquem,

    id. Ep. 11 fin.:

    regulam emendate loquendi,

    Quint. 1, 5, 2:

    illa non nisi aure exiguntur, quae fiunt per sonos,

    are judged of, id. 1, 5, 19; cf. id. 1, 4, 7.—
    7.
    To treat, consult, deliberate respecting something, = considerare, deliberare (class. but not in Cic.): de his rebus ut exigeret cum eo, Furnio mandavi, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 7:

    cum aliquo,

    Plin. Ep. 6, 12, 3; cf.:

    secum aliquid,

    Verg. A. 4, 476; Ov. M. 10, 587; Sen. Ep. 27:

    de aliqua re coram,

    Plin. Ep. 9, 26, 13:

    haec exigentes hostes oppressere,

    Liv. 22, 49, 12:

    quid dicendum, quid tacendum, quid differendum sit, exigere consilii est,

    Quint. 6, 5, 5.—
    8.
    To endure, undergo:

    aerumnam,

    Plaut. Capt. 5, 4, 12. —Hence, exactus, a, um, P. a. (acc. to I. B. 5., measured; hence), precise, accurate, exact (poet and in post-Aug. prose):

    difficile est, quot ceciderint, exacto affirmare numero,

    Liv. 3, 5, 12:

    acies falcis,

    Plin. 17, 27, 42, § 251:

    fides,

    Ov. Pont. 4, 9, 46.— Comp.:

    cura,

    Suet. Tib. 18; Mart. 4, 87, 4. — Sup.:

    diligentia,

    Front. Aquaed. 89:

    vir,

    Plin. Ep. 8, 23, 5.—With gen.:

    Mamurius, morum fabraene exactior artis, Difficile est dicere,

    Ov. F. 3, 383.— Adv.: exacte, exactly, precisely, accurately:

    ut exacte perorantibus mos est,

    Sid. Ep. 7, 9.— Comp.: dicere, disserere, Mel. Prooem. § 2; Gell. 1, 3, 21.— Sup.:

    pascere,

    Sid. Ep. 5, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > exigo

  • 24 frigidum

    frīgĭdus, a, um, adj. [frigeo], cold, cool, chill, chilling (opp. calidus; syn.: gelidus, algidus, glacialis; corresp. in most of its senses to the Gr. psuchros).
    I.
    Lit.:

    calida et frigida, et amara et dulcia,

    Cic. Rep. 3, 8 fin.:

    fons luce diurnā Frigidus, et calidus nocturno tempore,

    Lucr. 6, 849:

    fons,

    id. ib. 6, 873; 879; cf.:

    frigidior umor,

    id. 6, 840; 844:

    nec ullum hoc frigidius flumen attigi,

    Cic. Leg. 2, 3, 6:

    ut nec frigidior Thracam ambiat Hebrus,

    Hor. Ep. 1, 16, 13:

    loca frigidissima,

    Caes. B. G. 4, 1 fin.:

    rura,

    Hor. Ep. 1, 15, 9:

    Praeneste,

    id. C. 3, 4, 22:

    Tempe,

    Verg. G. 2, 469:

    aquilo,

    id. ib. 2, 404:

    aura,

    Ov. Am. 2, 16, 36; cf.:

    manet sub Jove frigido Venator,

    Hor. C. 1, 1, 25:

    umbra noctis,

    Verg. E. 8, 14:

    caelum est hieme frigidum et gelidum,

    cold and frosty, Plin. Ep. 5, 6, 4:

    frigidus aëra vesper Temperat,

    Verg. G. 3, 336:

    frigidus latet anguis in herba,

    id. E. 3, 93:

    anguis,

    id. ib. 8, 71 (cf. psuchron ophin, Theogn. 602;

    Theocr. 15, 58): pellis duraque,

    Lucr. 6, 1194:

    febris,

    an ague, Plin. 26, 11, 71, § 289; so,

    quartana,

    Hor. S. 2, 3, 290:

    fomenta,

    id. Ep. 1, 3, 26.— Poet.:

    ille frigidas Noctes non sine multis Insomnis lacrimis agit,

    i. e. without a bedfellow, lonely, Hor. C. 3, 7, 6:

    frigidus annus,

    winter, Verg. A. 6, 311; Tib. 4, 8, 4 Huschke (al. amnis).—Prov.: aquam frigidam suffundere, to pour cold water over for to slander, Plaut. Cist. 1, 1, 37; v. suffundo.—
    2.
    As subst.
    a.
    frīgĭdum, i, n., the cold: obaequalitas ferventis ac frigidi, Apul. Dog. Plat. 1, p. 11, 24.— Plur.:

    frigida (opp. calida),

    Ov. M. 1, 19.—
    b.
    frī-gĭda, ae, f. (sc. aqua), cold water (like calida or calda, ae, warm water):

    frigida lavare lubenter,

    Plaut. Most. 1, 3, 1:

    frigidam bibere,

    Cels. 1, 5:

    frigidam aegro dare,

    Suet. Claud. 40:

    frigidā lavari,

    Plin. Ep. 3, 5, 11:

    noxia ut frigidam febri,

    Quint. 5, 11, 31.—
    c.
    In a contracted form: FRIDVM, i, n.: DA FRIDVM PVSILLVM, i. e. a little ice-water, Inscr. Pompej. in Mus. Borbon. IV. p. 5 (cf.:

    solve nives,

    Mart. 5, 64).—
    B.
    In partic., cold, chilled, of a dead person, or one stiffened with fright (for the latter cf.:

    est et frigida multa, comes formidinis aura,

    Lucr. 3, 290; poet.):

    illa (Eurydice) Stygiā nabat jam frigida cymbā,

    Verg. G. 4, 506; Ov. M. 7, 136; also,

    transf.: Eurydicen vox ipsa et frigida lingua, Ah, miseram Eurydicen! anima fugiente vocabat,

    Verg. G. 4, 525:

    membra nati,

    Ov. M. 14, 743:

    mors,

    Verg. A. 4, 385; Val. Fl. 5, 26; cf.:

    pausa vitaï,

    Lucr. 3, 930:

    stricto Aesonides stans frigidus ense,

    stiffened with fright, Val. Fl. 7, 530:

    miles nec frigidus aspicit hostem,

    i. e. fearless, Sil. 9, 49; cf.:

    formidine turpi Frigida corda tremunt,

    id. 2, 339:

    frigida mens criminibus,

    Juv. 1, 166:

    mihi frigidus horror Membra quatit,

    Verg. A. 3, 29.
    II.
    Trop.
    A.
    Without ardor or encrgy, cold, frigid, indifferent, inactive, remiss, indolent, feeble:

    nimis lentus in dicendo et paene frigidus,

    Cic. Brut. 48, 178:

    accusatoribus frigidissimis utitur,

    lukewarm, indolent, id. Q. Fr. 3, 3, 3:

    non frigida virgo,

    i. e. glowing with love, Ov. Am. 2, 1, 5; cf.:

    frigidus aevo Laomedontiades,

    Juv. 6, 325: (equus) Frigidus in Venerem senior, Verg. [p. 782] G. 3, 97:

    (Empedocles) ardentem Frigidus Aetnam Insiluit,

    in cold blood, Hor. A. P. 465:

    in re frigidissima cales, in ferventissima friges,

    Auct. Her. 4, 15, 21:

    frigidae litterae,

    cold, frigid, Cic. Fam. 10, 16, 1:

    solacia,

    Ov. P. 4, 2, 45; cf.

    cura,

    Lucr. 4, 1060 (with which cf.:

    curarum frigus,

    Ov. P. 3, 9, 25):

    frigida bello Dextera,

    feeble, Verg. A. 11, 338:

    ensis,

    inactive, idle, Luc. 5, 245; 7, 502:

    (apes) Contemnuntque favos et frigida tecta relinquunt,

    i. e. not animated by labor, Verg. G. 4, 104 (cf. opp. fervet opus, id. ib. 169).—
    B.
    Without force or point, flat, insipid, dull, trivial, frigid, vain (syn.: jejunus, inanis;

    opp. salsus, facetus, esp. in post-Aug. prose): cave in ista tam frigida, tam jejuna calumnia delitescas,

    Cic. Caecin. 21, 61; cf.:

    haec aut frigida sunt, aut tum salsa, cum aliud est exspectatum,

    id. de Or. 2, 64, 260:

    (sententias) dicere leves, frigidas ineptas,

    Quint. 8, 5, 30:

    verba frigidiora vitare,

    Cic. de Or. 2, 63, 256; cf. id. Or. 26, 89:

    frigidi et arcessiti joci,

    Suet. Claud. 21; cf. Quint. 9, 3, 69:

    illud frigidum et inane,

    id. 10, 2, 17:

    illud apud Euripidem frigidum sane, quod, etc.,

    id. 5, 10, 31:

    frigida et puerilis affectatio,

    id. 4, 1, 77:

    frigida et inanis affectatio,

    id. 7, 3, 74:

    genus acuminis in reprehendendis verbis, nonnumquam frigidum, interdum etiam facetum,

    Cic. Brut. 67, 236:

    in salibus aliquando frigidus,

    Quint. 12, 10, 12:

    dies frigidis rebus absumere,

    Plin. Ep. 1, 9, 3:

    negotia,

    id. ib. 9, 2, 1; cf.:

    omnia ista frigida et inania videntur,

    id. ib. 4, 17, 4; Sen. de Ira, 2, 11.— With a subject-clause:

    leve ac frigidum sit his addere, quo propinquos amicosque pacto tractaverit,

    Suet. Calig. 26.—
    * C.
    With active meaning, causing cold or fright, frightening:

    frigidus a rostris manat per compita rumor,

    Hor. S. 2, 6, 50.—Hence, adv.: frīgĭde (only acc. to II. and very rare; not in Cic.).
    1.
    Inactively, slowly, feebly: quae cupiunt, tamen ita frigide agunt, ut nolle existimentur, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 3.—
    2.
    Flatly, trivially, insipidly, frigidly:

    verbis inepte et frigide uti,

    Gell. 13, 24, 7;

    so with inaniter,

    id. 7, 3, 43;

    with exigue, opp. graviter,

    id. 19, 3, 1; cf.

    also: quae sunt dicta frigidius,

    Quint. 6, 3, 4:

    transire in diversa subsellia, parum verecundum est... Et si aliquando concitate itur, numquam non frigide reditur,

    i. e. in a silly, ridiculous manner, id. 11, 3, 133:

    tum ille infantem suam frigidissime reportavit,

    id. 6, 1, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > frigidum

  • 25 frigidus

    frīgĭdus, a, um, adj. [frigeo], cold, cool, chill, chilling (opp. calidus; syn.: gelidus, algidus, glacialis; corresp. in most of its senses to the Gr. psuchros).
    I.
    Lit.:

    calida et frigida, et amara et dulcia,

    Cic. Rep. 3, 8 fin.:

    fons luce diurnā Frigidus, et calidus nocturno tempore,

    Lucr. 6, 849:

    fons,

    id. ib. 6, 873; 879; cf.:

    frigidior umor,

    id. 6, 840; 844:

    nec ullum hoc frigidius flumen attigi,

    Cic. Leg. 2, 3, 6:

    ut nec frigidior Thracam ambiat Hebrus,

    Hor. Ep. 1, 16, 13:

    loca frigidissima,

    Caes. B. G. 4, 1 fin.:

    rura,

    Hor. Ep. 1, 15, 9:

    Praeneste,

    id. C. 3, 4, 22:

    Tempe,

    Verg. G. 2, 469:

    aquilo,

    id. ib. 2, 404:

    aura,

    Ov. Am. 2, 16, 36; cf.:

    manet sub Jove frigido Venator,

    Hor. C. 1, 1, 25:

    umbra noctis,

    Verg. E. 8, 14:

    caelum est hieme frigidum et gelidum,

    cold and frosty, Plin. Ep. 5, 6, 4:

    frigidus aëra vesper Temperat,

    Verg. G. 3, 336:

    frigidus latet anguis in herba,

    id. E. 3, 93:

    anguis,

    id. ib. 8, 71 (cf. psuchron ophin, Theogn. 602;

    Theocr. 15, 58): pellis duraque,

    Lucr. 6, 1194:

    febris,

    an ague, Plin. 26, 11, 71, § 289; so,

    quartana,

    Hor. S. 2, 3, 290:

    fomenta,

    id. Ep. 1, 3, 26.— Poet.:

    ille frigidas Noctes non sine multis Insomnis lacrimis agit,

    i. e. without a bedfellow, lonely, Hor. C. 3, 7, 6:

    frigidus annus,

    winter, Verg. A. 6, 311; Tib. 4, 8, 4 Huschke (al. amnis).—Prov.: aquam frigidam suffundere, to pour cold water over for to slander, Plaut. Cist. 1, 1, 37; v. suffundo.—
    2.
    As subst.
    a.
    frīgĭdum, i, n., the cold: obaequalitas ferventis ac frigidi, Apul. Dog. Plat. 1, p. 11, 24.— Plur.:

    frigida (opp. calida),

    Ov. M. 1, 19.—
    b.
    frī-gĭda, ae, f. (sc. aqua), cold water (like calida or calda, ae, warm water):

    frigida lavare lubenter,

    Plaut. Most. 1, 3, 1:

    frigidam bibere,

    Cels. 1, 5:

    frigidam aegro dare,

    Suet. Claud. 40:

    frigidā lavari,

    Plin. Ep. 3, 5, 11:

    noxia ut frigidam febri,

    Quint. 5, 11, 31.—
    c.
    In a contracted form: FRIDVM, i, n.: DA FRIDVM PVSILLVM, i. e. a little ice-water, Inscr. Pompej. in Mus. Borbon. IV. p. 5 (cf.:

    solve nives,

    Mart. 5, 64).—
    B.
    In partic., cold, chilled, of a dead person, or one stiffened with fright (for the latter cf.:

    est et frigida multa, comes formidinis aura,

    Lucr. 3, 290; poet.):

    illa (Eurydice) Stygiā nabat jam frigida cymbā,

    Verg. G. 4, 506; Ov. M. 7, 136; also,

    transf.: Eurydicen vox ipsa et frigida lingua, Ah, miseram Eurydicen! anima fugiente vocabat,

    Verg. G. 4, 525:

    membra nati,

    Ov. M. 14, 743:

    mors,

    Verg. A. 4, 385; Val. Fl. 5, 26; cf.:

    pausa vitaï,

    Lucr. 3, 930:

    stricto Aesonides stans frigidus ense,

    stiffened with fright, Val. Fl. 7, 530:

    miles nec frigidus aspicit hostem,

    i. e. fearless, Sil. 9, 49; cf.:

    formidine turpi Frigida corda tremunt,

    id. 2, 339:

    frigida mens criminibus,

    Juv. 1, 166:

    mihi frigidus horror Membra quatit,

    Verg. A. 3, 29.
    II.
    Trop.
    A.
    Without ardor or encrgy, cold, frigid, indifferent, inactive, remiss, indolent, feeble:

    nimis lentus in dicendo et paene frigidus,

    Cic. Brut. 48, 178:

    accusatoribus frigidissimis utitur,

    lukewarm, indolent, id. Q. Fr. 3, 3, 3:

    non frigida virgo,

    i. e. glowing with love, Ov. Am. 2, 1, 5; cf.:

    frigidus aevo Laomedontiades,

    Juv. 6, 325: (equus) Frigidus in Venerem senior, Verg. [p. 782] G. 3, 97:

    (Empedocles) ardentem Frigidus Aetnam Insiluit,

    in cold blood, Hor. A. P. 465:

    in re frigidissima cales, in ferventissima friges,

    Auct. Her. 4, 15, 21:

    frigidae litterae,

    cold, frigid, Cic. Fam. 10, 16, 1:

    solacia,

    Ov. P. 4, 2, 45; cf.

    cura,

    Lucr. 4, 1060 (with which cf.:

    curarum frigus,

    Ov. P. 3, 9, 25):

    frigida bello Dextera,

    feeble, Verg. A. 11, 338:

    ensis,

    inactive, idle, Luc. 5, 245; 7, 502:

    (apes) Contemnuntque favos et frigida tecta relinquunt,

    i. e. not animated by labor, Verg. G. 4, 104 (cf. opp. fervet opus, id. ib. 169).—
    B.
    Without force or point, flat, insipid, dull, trivial, frigid, vain (syn.: jejunus, inanis;

    opp. salsus, facetus, esp. in post-Aug. prose): cave in ista tam frigida, tam jejuna calumnia delitescas,

    Cic. Caecin. 21, 61; cf.:

    haec aut frigida sunt, aut tum salsa, cum aliud est exspectatum,

    id. de Or. 2, 64, 260:

    (sententias) dicere leves, frigidas ineptas,

    Quint. 8, 5, 30:

    verba frigidiora vitare,

    Cic. de Or. 2, 63, 256; cf. id. Or. 26, 89:

    frigidi et arcessiti joci,

    Suet. Claud. 21; cf. Quint. 9, 3, 69:

    illud frigidum et inane,

    id. 10, 2, 17:

    illud apud Euripidem frigidum sane, quod, etc.,

    id. 5, 10, 31:

    frigida et puerilis affectatio,

    id. 4, 1, 77:

    frigida et inanis affectatio,

    id. 7, 3, 74:

    genus acuminis in reprehendendis verbis, nonnumquam frigidum, interdum etiam facetum,

    Cic. Brut. 67, 236:

    in salibus aliquando frigidus,

    Quint. 12, 10, 12:

    dies frigidis rebus absumere,

    Plin. Ep. 1, 9, 3:

    negotia,

    id. ib. 9, 2, 1; cf.:

    omnia ista frigida et inania videntur,

    id. ib. 4, 17, 4; Sen. de Ira, 2, 11.— With a subject-clause:

    leve ac frigidum sit his addere, quo propinquos amicosque pacto tractaverit,

    Suet. Calig. 26.—
    * C.
    With active meaning, causing cold or fright, frightening:

    frigidus a rostris manat per compita rumor,

    Hor. S. 2, 6, 50.—Hence, adv.: frīgĭde (only acc. to II. and very rare; not in Cic.).
    1.
    Inactively, slowly, feebly: quae cupiunt, tamen ita frigide agunt, ut nolle existimentur, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 3.—
    2.
    Flatly, trivially, insipidly, frigidly:

    verbis inepte et frigide uti,

    Gell. 13, 24, 7;

    so with inaniter,

    id. 7, 3, 43;

    with exigue, opp. graviter,

    id. 19, 3, 1; cf.

    also: quae sunt dicta frigidius,

    Quint. 6, 3, 4:

    transire in diversa subsellia, parum verecundum est... Et si aliquando concitate itur, numquam non frigide reditur,

    i. e. in a silly, ridiculous manner, id. 11, 3, 133:

    tum ille infantem suam frigidissime reportavit,

    id. 6, 1, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > frigidus

  • 26 Geta

    Gĕtae, ārum, m., = Getai, a Thracian tribe on the Danube, bordering on the Dacians, the Getœ, Cic. Att. 9, 10, 3; Mel. 2, 2, 3; Plin. 4, 11, 18, § 41; 4, 12, 25, § 80; Cic. Att. 9, 10, 3; Verg. G. 3, 462; Ov. P. 3, 4, 92; Hor. C. 3, 24, 11; 4, 15, 22.—In sing.: Gĕta, ae, m., a Getan, Ov. P. 1, 8, 6; Sen. Hippol. 167; in the Gr. form, Gĕtes, ae, Ov. P. 1, 2, 108; 2, 1, 66; Luc. 2, 54 al.—
    B.
    Transf.: Gĕta, ae, m., a Roman surname; as C. Licinius Geta, consul A. U. C. 638, censor 646, Cic. Clu. 42, 119; and Geta, brother and coregent of the emperor Caracalla, Spart. Ant. Geta, 1 sqq. Also the name of a Greek slave, Ter. Ad. and Phorm.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Gĕtes, ae, adj. m., of or belonging to the Getœ, Getan:

    poëta,

    Ov. P. 4, 13, 17:

    Hebrus,

    Sen. Herc. Oet. 1041.—
    B.
    Gĕtĭcus, a, um, adj., Getan, in poet. transf. also for Thracian:

    gens,

    Ov. Tr. 5, 7, 13:

    arma,

    id. P. 2, 8, 69;

    hence also: maritus Veneris (i.e. Mars),

    Stat. S. 1, 2, 53:

    sermo,

    Ov. P. 4, 13, 19:

    lyra,

    i. e. of the Thracian Orpheus, Stat. S. 3, 1, 17; cf.

    plectrum,

    id. ib. 2, 2, 61: volucres, i. e. the swallows (because Progne, wife of the Thracian king Tereus, was changed into a swallow), id. Th. 12, 478:

    (aqua) frigidior Geticis pruinis,

    Juv. 5, 50 — Adv.: Gĕtĭce, like the Getœ:

    loqui,

    Ov. Tr. 5, 12, 58.

    Lewis & Short latin dictionary > Geta

  • 27 Getae

    Gĕtae, ārum, m., = Getai, a Thracian tribe on the Danube, bordering on the Dacians, the Getœ, Cic. Att. 9, 10, 3; Mel. 2, 2, 3; Plin. 4, 11, 18, § 41; 4, 12, 25, § 80; Cic. Att. 9, 10, 3; Verg. G. 3, 462; Ov. P. 3, 4, 92; Hor. C. 3, 24, 11; 4, 15, 22.—In sing.: Gĕta, ae, m., a Getan, Ov. P. 1, 8, 6; Sen. Hippol. 167; in the Gr. form, Gĕtes, ae, Ov. P. 1, 2, 108; 2, 1, 66; Luc. 2, 54 al.—
    B.
    Transf.: Gĕta, ae, m., a Roman surname; as C. Licinius Geta, consul A. U. C. 638, censor 646, Cic. Clu. 42, 119; and Geta, brother and coregent of the emperor Caracalla, Spart. Ant. Geta, 1 sqq. Also the name of a Greek slave, Ter. Ad. and Phorm.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Gĕtes, ae, adj. m., of or belonging to the Getœ, Getan:

    poëta,

    Ov. P. 4, 13, 17:

    Hebrus,

    Sen. Herc. Oet. 1041.—
    B.
    Gĕtĭcus, a, um, adj., Getan, in poet. transf. also for Thracian:

    gens,

    Ov. Tr. 5, 7, 13:

    arma,

    id. P. 2, 8, 69;

    hence also: maritus Veneris (i.e. Mars),

    Stat. S. 1, 2, 53:

    sermo,

    Ov. P. 4, 13, 19:

    lyra,

    i. e. of the Thracian Orpheus, Stat. S. 3, 1, 17; cf.

    plectrum,

    id. ib. 2, 2, 61: volucres, i. e. the swallows (because Progne, wife of the Thracian king Tereus, was changed into a swallow), id. Th. 12, 478:

    (aqua) frigidior Geticis pruinis,

    Juv. 5, 50 — Adv.: Gĕtĭce, like the Getœ:

    loqui,

    Ov. Tr. 5, 12, 58.

    Lewis & Short latin dictionary > Getae

  • 28 Getes

    Gĕtae, ārum, m., = Getai, a Thracian tribe on the Danube, bordering on the Dacians, the Getœ, Cic. Att. 9, 10, 3; Mel. 2, 2, 3; Plin. 4, 11, 18, § 41; 4, 12, 25, § 80; Cic. Att. 9, 10, 3; Verg. G. 3, 462; Ov. P. 3, 4, 92; Hor. C. 3, 24, 11; 4, 15, 22.—In sing.: Gĕta, ae, m., a Getan, Ov. P. 1, 8, 6; Sen. Hippol. 167; in the Gr. form, Gĕtes, ae, Ov. P. 1, 2, 108; 2, 1, 66; Luc. 2, 54 al.—
    B.
    Transf.: Gĕta, ae, m., a Roman surname; as C. Licinius Geta, consul A. U. C. 638, censor 646, Cic. Clu. 42, 119; and Geta, brother and coregent of the emperor Caracalla, Spart. Ant. Geta, 1 sqq. Also the name of a Greek slave, Ter. Ad. and Phorm.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Gĕtes, ae, adj. m., of or belonging to the Getœ, Getan:

    poëta,

    Ov. P. 4, 13, 17:

    Hebrus,

    Sen. Herc. Oet. 1041.—
    B.
    Gĕtĭcus, a, um, adj., Getan, in poet. transf. also for Thracian:

    gens,

    Ov. Tr. 5, 7, 13:

    arma,

    id. P. 2, 8, 69;

    hence also: maritus Veneris (i.e. Mars),

    Stat. S. 1, 2, 53:

    sermo,

    Ov. P. 4, 13, 19:

    lyra,

    i. e. of the Thracian Orpheus, Stat. S. 3, 1, 17; cf.

    plectrum,

    id. ib. 2, 2, 61: volucres, i. e. the swallows (because Progne, wife of the Thracian king Tereus, was changed into a swallow), id. Th. 12, 478:

    (aqua) frigidior Geticis pruinis,

    Juv. 5, 50 — Adv.: Gĕtĭce, like the Getœ:

    loqui,

    Ov. Tr. 5, 12, 58.

    Lewis & Short latin dictionary > Getes

  • 29 nivalis

    nĭvālis, e, adj. [nix], of or belonging to snow, snowy, snow-.
    I.
    Lit.:

    nivalis dies,

    a snowy day, Liv. 21, 54, 7:

    nivalia (sc. loca),

    Plin. 26, 8, 29, § 46:

    Haemonia,

    Hor. C. 1, 37, 19:

    venti,

    Plin. 2, 47, 48, § 126:

    axis,

    the region of snow, Val. Fl. 5, 225:

    Hebrus nivali compede vinctus,

    Hor. Ep. 1, 3, 3:

    undae,

    water filled with snow, Mart. 14, 118, 1:

    aqua nivalis,

    snow-water, Gell. 19, 5, 3:

    terrae et pruinosae,

    Amm. 23, 6, 43.—
    II.
    Transf.
    A.
    Cold: dies, a cold, dull day:

    dicimus nivalem diem, cum altum frigus et triste caelum est,

    Sen. Q. N. 4, 4, 3; Flor. 2, 6, 12:

    osculum,

    cold, frigid, Mart. 7, 95, 2.—
    B.
    Snow-like, snowy:

    equi candore nivali,

    Verg. A. 3, 538.— Trop.:

    nivalis Pietas,

    Prud. Symm. 2, 249.

    Lewis & Short latin dictionary > nivalis

  • 30 Odrusae

    Odrysae, ārum, m., = Odrusai, a people of Thrace, on the Hebrus, now Rumili, Liv. 39, 53; Plin. 4, 11, 18, § 40.—Written Odrŭsae, Tac. A. 3, 38.—Hence,
    II.
    Odrysĭus, a, um, adj., Odrysian, poet. for Thracian:

    rex,

    Ov. M. 6, 490:

    tyrannus,

    i. e. Tereus, id. R. Am. 459:

    dux,

    i. e. Rhesus, id. A. A. 2, 130:

    domus,

    i. e. of Tereus, king of Thrace, Sen. Thyest. 273:

    carmen,

    of Orpheus, Val. Fl. 5, 440.— Subst.: Odrysĭus, ii, m., the Odrysian, Thracian, i. e. Orpheus, Val. Fl. 5, 100.—In plur.: Odrysii, ōrum, m., Odrysians, Thracians, Ov. P. 1, 8, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Odrusae

  • 31 Odrysae

    Odrysae, ārum, m., = Odrusai, a people of Thrace, on the Hebrus, now Rumili, Liv. 39, 53; Plin. 4, 11, 18, § 40.—Written Odrŭsae, Tac. A. 3, 38.—Hence,
    II.
    Odrysĭus, a, um, adj., Odrysian, poet. for Thracian:

    rex,

    Ov. M. 6, 490:

    tyrannus,

    i. e. Tereus, id. R. Am. 459:

    dux,

    i. e. Rhesus, id. A. A. 2, 130:

    domus,

    i. e. of Tereus, king of Thrace, Sen. Thyest. 273:

    carmen,

    of Orpheus, Val. Fl. 5, 440.— Subst.: Odrysĭus, ii, m., the Odrysian, Thracian, i. e. Orpheus, Val. Fl. 5, 100.—In plur.: Odrysii, ōrum, m., Odrysians, Thracians, Ov. P. 1, 8, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Odrysae

  • 32 Odrysii

    Odrysae, ārum, m., = Odrusai, a people of Thrace, on the Hebrus, now Rumili, Liv. 39, 53; Plin. 4, 11, 18, § 40.—Written Odrŭsae, Tac. A. 3, 38.—Hence,
    II.
    Odrysĭus, a, um, adj., Odrysian, poet. for Thracian:

    rex,

    Ov. M. 6, 490:

    tyrannus,

    i. e. Tereus, id. R. Am. 459:

    dux,

    i. e. Rhesus, id. A. A. 2, 130:

    domus,

    i. e. of Tereus, king of Thrace, Sen. Thyest. 273:

    carmen,

    of Orpheus, Val. Fl. 5, 440.— Subst.: Odrysĭus, ii, m., the Odrysian, Thracian, i. e. Orpheus, Val. Fl. 5, 100.—In plur.: Odrysii, ōrum, m., Odrysians, Thracians, Ov. P. 1, 8, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Odrysii

  • 33 Odrysius

    Odrysae, ārum, m., = Odrusai, a people of Thrace, on the Hebrus, now Rumili, Liv. 39, 53; Plin. 4, 11, 18, § 40.—Written Odrŭsae, Tac. A. 3, 38.—Hence,
    II.
    Odrysĭus, a, um, adj., Odrysian, poet. for Thracian:

    rex,

    Ov. M. 6, 490:

    tyrannus,

    i. e. Tereus, id. R. Am. 459:

    dux,

    i. e. Rhesus, id. A. A. 2, 130:

    domus,

    i. e. of Tereus, king of Thrace, Sen. Thyest. 273:

    carmen,

    of Orpheus, Val. Fl. 5, 440.— Subst.: Odrysĭus, ii, m., the Odrysian, Thracian, i. e. Orpheus, Val. Fl. 5, 100.—In plur.: Odrysii, ōrum, m., Odrysians, Thracians, Ov. P. 1, 8, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Odrysius

  • 34 Oeagrius

    Oeā̆grus, i, m., = Oiagros, a king of Thrace, the father of Orpheus, Ov Ib. 484; Hyg. Fab. 14.—Hence,
    II.
    Oeā̆grĭus, a, um, adj., = Oiagrios, Œagrian, poet. for Thracian:

    Oeagrius Hebrus,

    Verg. G. 4, 524:

    Haemus,

    where Orpheus was torn in pieces, Ov. M. 2, 219:

    dulcius Oeagrios pulsabat pectine nervos,

    played on the cithara like Orpheus, Sil. 4, 463.

    Lewis & Short latin dictionary > Oeagrius

  • 35 Oeagrus

    Oeā̆grus, i, m., = Oiagros, a king of Thrace, the father of Orpheus, Ov Ib. 484; Hyg. Fab. 14.—Hence,
    II.
    Oeā̆grĭus, a, um, adj., = Oiagrios, Œagrian, poet. for Thracian:

    Oeagrius Hebrus,

    Verg. G. 4, 524:

    Haemus,

    where Orpheus was torn in pieces, Ov. M. 2, 219:

    dulcius Oeagrios pulsabat pectine nervos,

    played on the cithara like Orpheus, Sil. 4, 463.

    Lewis & Short latin dictionary > Oeagrus

  • 36 Philippopolis

    Phĭlippŏpŏlis, ĕos (acc. -in or -im; abl. -i), f., = Philippopolis.
    I.
    A city of Thrace on the Hebrus, now Philippopoli, Liv. 39, 53, 13 sq.; Tac. A. 3, 38; Plin. 4, 11, 18, § 41; Amm. 26, 10, 4; 6.—
    II.
    A city of Palestine, perh. the ruins of Ghereyah, Aur. Vict. Caes. 28, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Philippopolis

  • 37 sodalis

    sŏdālis, is (abl., regularly, sodali;

    sodale,

    Mart. 1, 86, 5; Plin. Ep. 2, 13, 6), comm. [cf. Sanscr. svadhā, will, power; Gr. ethos, custom; v. Curt. Gr. Etym. p. 251].
    I.
    In gen., a mate, fellow, intimate, comrade, crony, boon-companion, etc. (freq.and class.; a favorite word with Plautus; cf.:

    socius, familiaris): tuos amicus et sodalis,

    Plaut. Merc. 2, 4, 7:

    hic sodalis tuos amicus optimus,

    id. Cas. 3, 3, 18; so (with amicus) id. Bacch. 3, 3, 71:

    sodalem me esse scis gnato tuo,

    id. Most. 5, 2, 32:

    sex sodales repperi, Vitam, amicitiam, etc.,

    id. Merc. 5, 2, 4:

    quid enim aut illo fidelius amico aut sodale jucundius?

    Plin. Ep. 2, 13, 6:

    si frater aut sodalis esset,

    Ter. Ad. 4, 5, 74: sodalis et familiarissimus Dolabellae, Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 14, 7:

    primum habui semper sodales. Sodalitates autem me quaestore constitutae sunt sacris Idaeis... epulabar igitur cum sodalibus omnino modice, etc. (shortly after: coetu amicorum),

    Cic. Sen. 13, 45:

    popularis et sodalis,

    id. Ac. 2, 37, 118:

    meus sodalis,

    id. de Or. 2, 49, 200:

    adulescentes aliquot, aequales sodalesque: adulescentium Tarquiniorum,

    Liv. 2, 3:

    in urbem reversus sodalibus legi,

    Plin. Ep. 7, 4, 7:

    Pompei meorum prime sodalium,

    Hor. C. 2, 7, 5:

    gaudentem parvisque sodalibus et lare certo Et ludis,

    id. Ep. 1, 7, 58:

    sodalis istius (Verris) in hoc morbo et cupiditate,

    Cic. Verr. 2, 1, 36, § 91:

    veterem tutare sodalem,

    Ov. P. 2, 4, 33:

    O jucunde sodalis,

    id. ib. 1, 8, 25:

    dilectos inter sors prima sodalis,

    id. Tr. 4, 5, 1.—
    b.
    In the poets, adject.:

    turba sodalis,

    the band of friends, Ov. R. Am. 586.—Of things:

    Hebrus,

    Hor. C. 1, 25, 19:

    cratera,

    id. ib. 3, 18, 6.—
    II.
    In partic.
    A.
    A fellow or member of a corporation, society, fraternity, college, etc.: sodales sunt, qui ejusdem collegii sunt, quam Graeci hetairian vocant, Dig. 47, 12, 4.—Of the members of a college of priests:

    sodales in Lupercis,

    Cic. Cael. 11, 26:

    Sodales Titii,

    Tac. A. 1, 54:

    Augustales,

    id. ib. 3, 64; Suet. Claud. 6; id. Galb. 8; Inscr. Orell. 2364 sq.; 1588; 1593; 1611 et saep.—
    B.
    In a bad sense, a participator, accomplice in unlawful secret associations (esp. for buying votes, plotting against the State, etc.):

    quos tu si sodales vocas, officiosam amicitiam nomine inquinas criminoso,

    Cic. Planc. 19, 46:

    tu in illis es decem sodalibus: Te in exsilium ire hinc oportet,

    Plaut. Pers. 4, 4, 12.—
    2.
    A gallant, Mart. 9, 3, 8; Hier. adv. Juv. 1, 48.

    Lewis & Short latin dictionary > sodalis

См. также в других словарях:

  • HEBRUS — I. HEBRUS Cyzicenus a Polluce in conflictu nocturno caesus ac semianimis relictus, Idem l. 3. v. 149. Philas et trepido Pollux impingitur Hebro. II. HEBRUS Thraciae fluv. aureas volvens arenas, in Rhodope monte nascens; supra Philippopolim, et e… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ГЕБР —    • Hĕbrus,           Έβρος, н. Марица, главная река Фракии, берет свое начало на горном узле Скомия и Родопы (Thuc. 2. 96) и принимает в числе многих притоков, главным образом, реки Тонc (н. Туиджу) и Агриан или Ергин (н. Ергине) с рекой Теаром …   Реальный словарь классических древностей

  • Odrysian kingdom — ← 460 BC–46 …   Wikipedia

  • Velvet water bug — Taxobox name = Velvet water bugs regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Hemiptera subordo = Heteroptera infraordo = Gerromorpha superfamilia = Hebroidea superfamilia authority = familia = Hebridae familia authority =… …   Wikipedia

  • Odrisen — Die Odrysen waren der größte thrakische Stamm (Völkerschaft), der etwa um 450 v. Chr. ein eigenes Reich gründete, das sich bis zur Donau und zum Strymon erstreckte. Unter König Sitalkes (440–424 v. Chr.) erlebte es eine Blütezeit. Die Odrysen… …   Deutsch Wikipedia

  • Odrissen — Die Odrysen waren der größte thrakische Stamm (Völkerschaft), der etwa um 450 v. Chr. ein eigenes Reich gründete, das sich bis zur Donau und zum Strymon erstreckte. Unter König Sitalkes (440–424 v. Chr.) erlebte es eine Blütezeit. Die Odrysen… …   Deutsch Wikipedia

  • Odrysenreich — Die Odrysen waren der größte thrakische Stamm (Völkerschaft), der etwa um 450 v. Chr. ein eigenes Reich gründete, das sich bis zur Donau und zum Strymon erstreckte. Unter König Sitalkes (440–424 v. Chr.) erlebte es eine Blütezeit. Die Odrysen… …   Deutsch Wikipedia

  • Philip II of Macedon — Infobox Monarch name =Philip II title =Basileus of Macedon caption =Victory medal (niketerion) struck in Tarsus, 2nd c. BC (Cabinet des Médailles, Paris) reign =359 BC – 336 BC coronation = othertitles = full name = native lang1 = Greek native… …   Wikipedia

  • Maritsa — For other uses, see Maritsa (disambiguation). For other uses, see Meriç (disambiguation). Maritsa (Марица), Evros (Εβρος), Meriç The source valley of the Maritsa river in the Rila Mountains Origin Rila Mountains, Bulgar …   Wikipedia

  • Battle of Adrianople (324) — Infobox Military Conflict conflict=Battle of Adrianople partof=the Wars of Constantine I caption=Constantine I, bust in bronze date=July 3, 324 place=near Adrianople result=Constantinian victory combatant1=forces of Constantine (Western Empire)… …   Wikipedia

  • List of aquatic heteropteran bug species of Great Britain — This is a list of aquatic heteropteran bug species recorded in Britain. Family Nepidae * Nepa cinerea * Ranatra linearis Family Corixidae * Micronecta scholtzi * Micronecta griseola * Micronecta minutissima * Micronecta poweri * Cymatia… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»