Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

fury

  • 21 (in-temperiēs)

        (in-temperiēs)(only acc. and abl.), f    want of moderation, irregularity, excess, inclemency: caeli, L.: aquarum, immoderate rains, L.— Fig., of conduct, excess, outrage, fury: amici: unius: cohortium, Ta.

    Latin-English dictionary > (in-temperiēs)

  • 22 īra

        īra ae, f    anger, wrath, rage, ire, passion, indignation: irā inflammatus: Ira furor brevis est, H.: irae suae parēre, N.: irā conmotus, S.: iram in eos evomere, T.: in hostilīs domos Iram vertite, H.: quorum non sufficit irae Occidisse aliquem, Iu.: irae indulgere, L.: iram ponere, H.: dum defervescat ira: ira inter eas intercessit, T.: in Romanos, propter obsides nuper interfectos, L.: ira deorum, O.: victoriae, fury: diremptae pacis, L.: ereptae virginis, V.: dicti sibi criminis, O.: Amantium, quarrels, T.: pro levibus noxiis iras gerunt, T.: veteres in populum R., L.: horribilīs exercere iras, V.: inde irae et lacrimae, Iu.: irae imperatorum, against, L.—An indignant desire: subit ira cadentem Ulcisci patriam, V.—A cause of anger, provocation: Quibus iris inpulsus? T.: dic aliquam, quae te mutaverit, iram, O.—An object of anger: iustae quibus est Mezentius irae, V.—An expression of anger: Pestis et ira deum (Harpyiae), V.—Person.: Iraeque Insidiaeque, dei (Mavortis) comitatus, V.
    * * *
    anger; resentment; rage; wrath

    Latin-English dictionary > īra

  • 23 lēniter

        lēniter adv. with comp. and sup.    [lenis], softly, mildly, gently: adridens: atterens Caudam, H.: lenius equites lacessere, with less fury, Cs.: collis leniter acclivis, gently, Cs.: editus collis, L.: torrens lenius decurrit, O.—Fig., quietly, calmly, gently, moderately, leniently: id ferre: lenissime sentire: multa leniter multa aspere dicta sunt: consulto lenius agere, S.: dicis lenius quam solebas.— Remissly, indolently: si cunctetur atque agat lenius, Cs.
    * * *
    lenius, lenissime ADV
    gently/mildly/lightly/slightly; w/gentle movement/incline; smoothly; moderately

    Latin-English dictionary > lēniter

  • 24 saevitia

        saevitia ae, f    [saevus], fury, fierceness, violence, harshness, savageness, cruelty, barbarity, severity: meam saevitiam veritus, T.: iudicis: hostium, S.: in militiā, L.: undae, O.: temporis, S.: caeli, Cu.: annonae, dearness, Ta.
    * * *
    rage, fierceness, ferocity; cruelty, barbarity, violence

    Latin-English dictionary > saevitia

  • 25 violentia

        violentia ae, f    [violentus], violence, vehemence impetuosity, ferocity, fury: novi hominis: fortu nae, S.: voltūs, fierceness, O.
    * * *
    violence, aggressiveness

    Latin-English dictionary > violentia

  • 26 debacchatio

    fury; passionate raving

    Latin-English dictionary > debacchatio

  • 27 euminis

    Latin-English dictionary > euminis

  • 28 impetus

    attack, assault, charge; attempt; impetus, vigor; violent mental urge, fury

    Latin-English dictionary > impetus

  • 29 rabies

    madness, fury, frenzy.

    Latin-English dictionary of medieval > rabies

  • 30 adtono

    at-tŏno (better than adt-), ŭi, ĭtum, 1, v. a., to thunder at; hence, to stun, stupefy (a poet. word of the Aug. per.; most frequent as P. a.; syn.: percello, perturbo, terreo): altitudo attonat, Maecen. ap. Sen. Ep. 19:

    quis furor vestras attonuit mentes!

    Ov. M. 3, 532; id. H. 4, 50.—Hence, attŏnĭtus ( adt-), a, um, P. a., thundered at; hence trop. as in Gr. embrontêtheis, embrontêtos.
    A.
    Thunderstruck, stunned, terrified, stupefied, astonished, amazed, confounded:

    attonitus est stupefactus. Nam proprie attonitus dicitur, cui casus vicini fulminis et sonitus tonitruum dant stuporem,

    Serv. ad Verg. A. 3, 172:

    quo fragore edito concidunt homines, exanimantur, quidam vero vivi stupent, et in totum sibi excidunt, quos vocamus attonitos, quorum mentes sonus ille caelestis loco pepulit,

    Sen. Q. N. 2, 27:

    aures,

    Curt. 8, 4, 2; Petr. 101:

    talibus attonitus visis ac voce deorum,

    Verg. A. 3, 172:

    attonitus tanto miserarum turbine rerum,

    Ov. M. 7, 614; 4, 802; 8, 777; 9, 409 and 574; 11, 127; 8, 681 al.: alii novitate ac miraculo attoniti, Liv 1, 47; 2, 12; 5, 46; 3, 68 fin.; 7, 36; 30, 30; 39, 15;

    44, 10: subitae rei miraculo attoniti,

    Tac. H. 4, 49; so id. ib. 2, 42; 3, 13. —With de:

    mentis de lodice parandā Attonitae,

    crazed, bewildered about getting a bed-blanket, Juv. 7, 67.—Also without an abl.:

    Attonitae manibusque uterum celare volenti, Ov M. 2, 463: mater... Attonitae diu similis fuit,

    id. ib. 5, 510; 6, 600;

    12, 498: ut integris corporibus attoniti conciderent,

    Liv. 10, 29:

    attoniti vultus,

    Tac. H. 1, 40:

    circumspectare inter se attoniti,

    id. ib. 2, 29:

    attonitis etiam victoribus,

    id. ib. 4, 72:

    attonitā magis quam quietā contione,

    id. A. 1, 39:

    attonitis jam omnibus,

    Suet. Caes. 28; id. Claud. 38; id. Dom. 17:

    attonitos habes oculos,

    Vulg. Job, 15, 12; ib. Prov 16, 30.— Poet., with gen.:

    attonitus serpentis equus,

    Sil. 6, 231.—Also poet. transf. to inanimate things:

    neque enim ante dehiscent Attonitae magna ora domūs,

    Verg. A. 6, 53 (but acc. to Serv. in an act. sense, syn. with attonitos facientes, stupendae, stunning, terrifying, as pallida senectus, etc.):

    mensa,

    Val. Fl. 1, 45:

    arces,

    Sil. 4, 7 Drak.:

    quorundam persuasiones,

    Plin. 29, 1, 8, § 28. —
    B.
    Seized with inspiration, smitten with prophetic fury, inspired, frantic:

    attonitae Baccho matres,

    Verg. A. 7, 580:

    Bacchus attonitae tribuit vexilla catervae,

    Stat. S. 5, 1, 116: Vates, * Hor. C. 3, 19, 14.—
    * Adv.: attŏnĭtē, frantically, etc.:

    Britannia hodieque eum attonite celebrat etc.,

    Plin. 30, 1, 4, § 13 (Jan, attonita).

    Lewis & Short latin dictionary > adtono

  • 31 agito

    ăgĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [ago], as if the supine were agitu; cf.: quaero quaerito.
    I.
    Lit., to put a thing in motion, to drive or impel (mostly poet., or in more elevated prose; from poetry it passed, after the Aug. per., into common prose).
    A.
    Of cattle, to drive, conduct (cf. ago):

    calcari quadrupedem agitabo advorsum clivom,

    Plaut. As. 3, 3, 118:

    stimulo boves agitat,

    Vulg. Eccli. 38, 26:

    hanc in curru bijugos agitare leones,

    drives her span of lions, Lucr. 2, 602:

    agitantur quadrigae,

    Varr. L. L. 6, § 41 Müll.:

    ad flumina currus,

    Verg. G. 3, 18:

    jussit agitari currum suum,

    Vulg. 2 Macc. 9, 4: lanigeros greges hirtasque capellas, to drive, poet. for to tend, Verg. G. 3, 287:

    sacros jugales (dracones),

    Ov. M. 5, 661:

    quadrigas bigasque et equos desultorios,

    Suet. Caes. 39.—
    B.
    Of the motion of other things, to move, impel, shake:

    triremem in portu,

    Nep. Dion, 9, 2:

    alas,

    Ov. Tr. 3, 4, 21:

    manibusque leves agitavit habenas,

    id. M. 7, 221:

    hastam,

    id. ib. 3, 667: caput, to move the head ( in token of assent = annuere), id. ib. 1, 567:

    arundinem vento agitatam,

    Vulg. Matt. 11, 7.—Esp., of animals, to hunt, chase, pursue: etiamsi excitaturus [p. 72] non sis nec agitaturus feras, Cic. Off. 3, 17:

    aquila insectans alias aves atque agitans,

    id. Div. 2, 70:

    trepidas columbas,

    Ov. M. 5, 606; 11, 300:

    damas,

    id. ib. 10, 539:

    cursu timidos onagros,

    Verg. G. 3, 409 al. —
    C.
    Of the motion caused by the wind, to drive to and fro, toss about, agitate, disturb:

    ventus enim fit, ubi est agitando percitus aër,

    when the air is violently agitated and driven, Lucr. 6, 686:

    mare ventorum vi agitari atque turbari,

    Cic. Clu. 49 fin.; id. Univ. 3, 7:

    freta ponti Incipiunt agitata tumescere,

    Verg. G. 1, 357:

    aristas,

    Ov. A. A. 1, 553:

    Zephyris agitata Tempe,

    Hor. C. 3, 1, 24:

    ventis agitatur pinus,

    id. ib. 2, 10, 9:

    veteres agitantur orni,

    id. ib. 1, 9, 12:

    agitaret aura capillos,

    id. Epod. 15, 9.—
    D.
    Of the motion caused by the water: agitata numina Trojae, tossed or driven about upon the sea, Verg. A. 6, 68; Prop. 3, 21, 5.—
    E.
    In gen., of the motion caused by other things:

    magnes (lapis) agitat (ferri ramenta) per aes,

    Lucr. 6, 1054:

    agitari inter se concursu,

    Cic. N. D. 1, 39: pulsu externo agitari, Macr Somn. Scip. 9.— Poet. of mist, to produce it by motion or agitation: dejectuque (Peneus) gravi tenues agitantia fumos Nubila conducit, and by its impetuous descent (into the valley) raises clouds producing mist, Ov. M. 1, 571—
    II.
    Trop.
    A.
    To rouse up, excite, move, urge, drive, impel one to something: aliquem, sometimes in aliquid (so in Florus very freq.):

    in furias agitantur equae,

    are excited to fury, Ov. A. A. 2, 487:

    agitare plebem,

    to stir up, rouse, Liv. 3, 11:

    populum,

    Flor. 2, 12, 2; so id. 11, 6, 2 al.:

    agitatus cupiditate regni,

    id. 3, 1:

    gens sacratis legibus agitata in exitium urbis,

    id. 1, 16, 7.—
    B.
    To disquiet, disturb, to drive hither and thither, to vex, trouble, torment (the fig. taken from the sea agitated by storm; cf. Gernh. and Beier upon Cic. Off. 1, 24, 82):

    dii deaeque te agitant irati,

    Plaut. Pers. 4, 4, 115:

    atra bilis agitat hominem,

    id. Capt. 3, 4, 64; so id. Curc. 1, 1, 92; 2, 1, 24:

    ut eos agitent furiae, neque usquam consistere patiantur,

    Cic. Rosc. Am. 24 (cf. Verg. A. 3, 331:

    scelerum furiis agitatus Orestes,

    id. ib. 4, 471):

    suum quemque scelus agitat amentiaque afficit,

    id. ib. 24:

    agitare et insequi poëtas,

    Tac. Or. 4; 25 and 41:

    multis injuriis jactata atque agita ta,

    Cic. Quint. 2:

    est magni viri, rebus agitatis (= perturbatis, Beier) punire sontes,

    id. Off. 1, 24, 82:

    agitabatur animus inopiā rei familiaris et conscientiā scelerum,

    Sall. C. 5, 7:

    quos conscientia defectionis agitabat,

    Tac. Agr. 16:

    commotus metu atque libidine diversus agitabatur,

    was drawn in different directions, Sall. J 25, 6; Liv. 22, 12. ne te semper inops agitet vexetque cupido, Hor. Ep. 1, 18, 98:

    quos agitabat timor,

    Tac. Agr. 16:

    timore et metu agitati,

    Vulg. Judith, 15, 1:

    injuriis agitatus,

    Flor. 1, 8, 7:

    seditionibus,

    Just. 12, 4, 12.—
    C.
    To assail with reproach, derision, insult; to reprove, blame, scoff, deride, insult, mock:

    agitat rem militarem, insectatur totam legationem,

    attacks, ridicules, Cic. Mur. 9, 21; id. Brut. 28, 109: mea saevis agitat fastidia verbis, Hor Epod. 12, 13; without verbis:

    agitant expertia frugis,

    id. A. P. 341:

    vesanum poëtam agitant pueri,

    id. ib. 456.—
    D.
    In gen., to drive or urge on a thing, to accomplish or do, to drive at, to be employed in, be engaged in, to have, hold, keep, to celebrate; v. ago, II. D. (in the historians, esp. Sallust, very freq.):

    Haec ego non agitem?

    should I not drive at? Juv. 1, 52:

    vigilias,

    to keep, Plaut. Trin. 4, 2, 27; so,

    custodiam,

    id. Rud. 3, 6, 20; so Tac. A. 11, 18:

    hoc agitemus convivium vino et sermone suavi,

    let us celebrate, Plaut. As. 5, 1, 7:

    Dionysia,

    Ter. Heaut. 4, 4, 11; so id. Hec. 1, 2, 18:

    convivia,

    Ov. M. 7, 431; Suet. Claud. 32 festa gaudia, Sil. 15, 423:

    meum natalem,

    Plaut. Pers. 5, 1, 16;

    so festos dies,

    Cic. Verr. 2, 2, 63:

    jocos,

    Ov. M. 3, 319:

    agraria lex a Flavio tribuno plebis vehementer agitabatur,

    was powerfully urged, supportcd, Cic. Att. 1, 19:

    quae cum praecepta parentis mei agitarem,

    was striving to comply with, Sall. J. 14, 2 (modestius dictum pro:

    studere, ut agerem, Cort.): laeti pacem agitabamus,

    were at peace, enjoyed the delights of peace, id. ib. 14, 10:

    dicit se missum a consule venisse quaesitum ab eo, pacem an bellum agitaturus foret,

    id. ib. 109, 2:

    quoniam deditionis morā induciae agitabantur,

    there was a truce, id. ib. 29, 4; id. C. 24, 2.— Poet.:

    ceu primas agitant acies, certamina miscent,

    as if they formed the front rank, Sil. 9, 330.—Hence of time, esp. life, to pass, spend (cf. ago, II. D 5.):

    vita hominum sine cupiditate agitabatur,

    Sall. C. 2, 1:

    agitare aevum,

    Verg. G. 4, 154; id. A. 10, 235:

    festos dies,

    Tac. H. 3, 78.—In Sall., Tac., Flor., et al., agitare absol., to live, dwell, abide, sojourn, be:

    hi propius mare Africum agitabant,

    Sall. J 18, 9; cf id. ib. 19, 5; id. Fragm. H. 3, 11; so id. J. 54, 2; 59, 1; 94, 4:

    laeti Germant agitabant,

    Tac. A. 1, 50:

    secretus agitat,

    id. ib. 11, 21:

    montium editis sine cultu atque eo ferocius agitabant,

    id. ib. 4, 46; Flor. 4, 12, 48.—
    E.
    Of the mind: agitare aliquid or de aliquā re (in corde, in mente, animo, cum animo, secum, etc.), to drive at a thing in the mind, i. e. to turn over, revolve, to weigh, consider, meditate upon, and with the idea of action to be performed or a conclusion to be made, to deliberate upon, to devise, contrive, plot, to be occupied with, to design, intend, etc.: id ego semper mecum sic agito et comparo, Att ap. Non. 256, 20:

    quom eam rem in corde agito,

    Plaut. Truc 2, 5, 3:

    id agitans mecum,

    Ter. Phorm. 4, 3, 10; so Sall. J. 113, 3:

    habet nihil aliud quod agitet in mente,

    Cic. N. D. 1, 41:

    est tuum sic agitare animo, ut, etc.,

    id. Fam. 6, 1:

    quae omnes animo agitabant,

    Tac. A. 6, 9:

    provincias secretis imaginationibus agitans,

    id. ib. 15, 36 in animo bellum, Liv 21, 2; Vell. 1, 16; Quint. 12, 2, 28.—With inf., as object:

    ut mente agitaret bellum renovare,

    Nep. Ham. 1, 4.— Poet.:

    aliquid jamdudum invadere magnum Mens agitat mihi,

    Verg. A 9, 187. —Sometimes also without mente, animo, and the like, agitare aliquid, in the same signif:

    quodsi ille hoc unum agitare coeperit, esse, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 96:

    rem a me saepe deliberatam et multum agitatam requiris,

    id. Ac. 1, 2: oratori omnia quaesita, disputata, tractata, agitata ( well considered or weighed) esse debent, id. de Or. 3, 14:

    fugam,

    Verg. A. 2, 640.—So esp. freq. in Tac.:

    Britanni agitare inter se mala servitutis, Agr 15: bellum adversus patrem agitare,

    id. H. 4, 86, id. A. 1, 5; 1, 12.—With de:

    de bello,

    Tac. H. 2, 1:

    agitanti de Claudio,

    id. A. 6, 46:

    de tempore ac loco caedis agitabant,

    id. ib. 15, 50; 1, 12; id. H. 4, 59.—With num:

    agitavere, num Messalinam depellerent amore Silli,

    Tac. A. 11, 29; id. H. 1, 19.— With - ne:

    agitavere placeretne, etc.,

    Tac. H. 3, 1.—With an:

    an Artaxata pergeret, agitavit,

    Tac. A. 13, 41 —With quomodo, Tac. A. 2, 12.—With ut (of purpose):

    ut Neronem pudor caperet, insita spe agitari,

    Tac. A. 16, 26.—
    F.
    To treat or speak of or concerning a thing, to confer about, deliberate upon. Romae per omnīs locos et conventus de facto consulis agitart ( impers., for agitabatur), discussions were had, Sall. J 30, 1;

    cum de foedere victor agitaret,

    Liv. 9, 5; 30, 3.—
    * G.
    Sat agitare, with gen., in Plaut., = sat agere, to have enough to do, to have trouble with: nunc agitas sat tute tuarum rerum, Bacch. 4, 3, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > agito

  • 32 attono

    at-tŏno (better than adt-), ŭi, ĭtum, 1, v. a., to thunder at; hence, to stun, stupefy (a poet. word of the Aug. per.; most frequent as P. a.; syn.: percello, perturbo, terreo): altitudo attonat, Maecen. ap. Sen. Ep. 19:

    quis furor vestras attonuit mentes!

    Ov. M. 3, 532; id. H. 4, 50.—Hence, attŏnĭtus ( adt-), a, um, P. a., thundered at; hence trop. as in Gr. embrontêtheis, embrontêtos.
    A.
    Thunderstruck, stunned, terrified, stupefied, astonished, amazed, confounded:

    attonitus est stupefactus. Nam proprie attonitus dicitur, cui casus vicini fulminis et sonitus tonitruum dant stuporem,

    Serv. ad Verg. A. 3, 172:

    quo fragore edito concidunt homines, exanimantur, quidam vero vivi stupent, et in totum sibi excidunt, quos vocamus attonitos, quorum mentes sonus ille caelestis loco pepulit,

    Sen. Q. N. 2, 27:

    aures,

    Curt. 8, 4, 2; Petr. 101:

    talibus attonitus visis ac voce deorum,

    Verg. A. 3, 172:

    attonitus tanto miserarum turbine rerum,

    Ov. M. 7, 614; 4, 802; 8, 777; 9, 409 and 574; 11, 127; 8, 681 al.: alii novitate ac miraculo attoniti, Liv 1, 47; 2, 12; 5, 46; 3, 68 fin.; 7, 36; 30, 30; 39, 15;

    44, 10: subitae rei miraculo attoniti,

    Tac. H. 4, 49; so id. ib. 2, 42; 3, 13. —With de:

    mentis de lodice parandā Attonitae,

    crazed, bewildered about getting a bed-blanket, Juv. 7, 67.—Also without an abl.:

    Attonitae manibusque uterum celare volenti, Ov M. 2, 463: mater... Attonitae diu similis fuit,

    id. ib. 5, 510; 6, 600;

    12, 498: ut integris corporibus attoniti conciderent,

    Liv. 10, 29:

    attoniti vultus,

    Tac. H. 1, 40:

    circumspectare inter se attoniti,

    id. ib. 2, 29:

    attonitis etiam victoribus,

    id. ib. 4, 72:

    attonitā magis quam quietā contione,

    id. A. 1, 39:

    attonitis jam omnibus,

    Suet. Caes. 28; id. Claud. 38; id. Dom. 17:

    attonitos habes oculos,

    Vulg. Job, 15, 12; ib. Prov 16, 30.— Poet., with gen.:

    attonitus serpentis equus,

    Sil. 6, 231.—Also poet. transf. to inanimate things:

    neque enim ante dehiscent Attonitae magna ora domūs,

    Verg. A. 6, 53 (but acc. to Serv. in an act. sense, syn. with attonitos facientes, stupendae, stunning, terrifying, as pallida senectus, etc.):

    mensa,

    Val. Fl. 1, 45:

    arces,

    Sil. 4, 7 Drak.:

    quorundam persuasiones,

    Plin. 29, 1, 8, § 28. —
    B.
    Seized with inspiration, smitten with prophetic fury, inspired, frantic:

    attonitae Baccho matres,

    Verg. A. 7, 580:

    Bacchus attonitae tribuit vexilla catervae,

    Stat. S. 5, 1, 116: Vates, * Hor. C. 3, 19, 14.—
    * Adv.: attŏnĭtē, frantically, etc.:

    Britannia hodieque eum attonite celebrat etc.,

    Plin. 30, 1, 4, § 13 (Jan, attonita).

    Lewis & Short latin dictionary > attono

  • 33 bilis

    bīlis, is (abl. bili, Plaut. Am. 2, 2, 95; Lucr. 4, 664; Cic. Tusc. 3, 5, 11;

    bile,

    Hor. C. 1, 13, 4; Petr. 124, 2; Plin. 22, 20, 23, § 49; Suet. Tib. 59; Pers. 2, 14; Juv. 13, 143; Inscr. Grut. 1040, 3), f. [kindr. with galbus, gilbus; Germ. gelb].
    I.
    Lit., bile (the bilious fluid secreted by the liver, jecur, while fel is the vessel in which the fluid is contained): rufa, viridis, nigra, Ceis. 7, 18; Lucr. 4, 664; Cato, R. R. 156, 4; Cic. [p. 238] N. D. 2, 55, 137; id. Tusc. 4, 10, 23:

    bilem pellere,

    Plin. 23, 8, 74, § 142:

    trahere,

    id. 27, 4, 10, § 27:

    detrahere,

    id. 27, 12, 93, § 119.— In plur. biles, the yellow and black bile, Plin. 20, 9, 34, § 84:

    purgare,

    Scrib. Comp. 136 (cf. poet.:

    purgor bilem,

    Hor. A. P. 302). —
    B.
    Esp.: bilis suffusa, the overflowing of bile, i.e. the jaundice, Plin. 22, 21, 26, § 54 (in Sen. Ep. 95, 16, called subfusio luridae bilis).—And so, bile suffusus, having the jaundice, jaundiced, Plin. 22, 20, 23, § 49.—
    II.
    Trop.
    A.
    Anger, wrath, choler, ire, displeasure, indignation (v. jecur):

    non placet mihi cena, quae bilem movet,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 8; so Hor. Ep. 1, 19, 20:

    bilem alicui commovere,

    to stir up, excite, Cic. Att. 2, 7, 2:

    bile tumet jecur,

    Hor. C. 1, 13, 4:

    meum jecur urere bilis,

    id. S. 1, 9, 66:

    bilis inaestuat praecordiis,

    id. Epod. 11, 16:

    jussit quod splendida bilis,

    id. S. 2, 3, 141:

    expulit bilem meraco,

    id. Ep. 2, 2, 137:

    bilem effundere,

    to vent, Juv. 5, 159:

    turgescit vitrea bilis,

    Pers. 3, 8:

    cui sententiae tantum bilis, tantum amaritudinis inest, ut, etc.,

    Plin. Ep. 4, 11, 2: videte metuendam inimici et hostis bilem et licentiam, Cic. Fragm. Clod. et Cur. 4, 4 B. and K.—
    B.
    Atra (or nigra) bilis, black bile, for melancholy, sadness, dejection, melancholia, Cic. Tusc. 3, 5, 11: bilem atram generantes, quos melancholikous vocant, Scrib. Comp. 104.—Also as in Gr., = furor, rage, fury, madness: Am. Delirat uxor. So. Atra bili percita est, Plaut. Am. 2, 2, 95; id. Capt. 3, 4, 64:

    bilis nigra curanda est, et ipsa furoris causa removenda,

    Sen. Ep. 94, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > bilis

  • 34 debacchatio

    dēbacchātĭo, ōnis, f. [debacchor], passionate raving, fury:

    libidinis,

    Salv. Gub. D. 7 init.

    Lewis & Short latin dictionary > debacchatio

  • 35 Erinnys

    Erīnys (or, less correctly, Erinnys; cf. Wagner ad Verg. A. 2, 337), yos, f., = Erinnus (Erinus), one of the Furies, Verg. A. 7, 447; 570; Ov. M. 1, 241; 4, 490; 11, 14 et saep.— Acc. Erinyn, Ov. M. 1, 725.—In plur.:

    Erinyes,

    the Furies, Prop. 2, 20, 29 (3, 13, 29 M.); Ov. H. 11, 103.— Acc. Erinyas, Stat. Th. 11, 345.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of Helen:

    Trojae patriae communis Erinys,

    the scourge, curse, Verg. A. 2, 573.—
    B.
    Appellatively, fury, frenzy, madness = furor, Verg. A. 2, 337:

    civilis,

    i. e. civil war, Luc. 4, 187.

    Lewis & Short latin dictionary > Erinnys

  • 36 Erinys

    Erīnys (or, less correctly, Erinnys; cf. Wagner ad Verg. A. 2, 337), yos, f., = Erinnus (Erinus), one of the Furies, Verg. A. 7, 447; 570; Ov. M. 1, 241; 4, 490; 11, 14 et saep.— Acc. Erinyn, Ov. M. 1, 725.—In plur.:

    Erinyes,

    the Furies, Prop. 2, 20, 29 (3, 13, 29 M.); Ov. H. 11, 103.— Acc. Erinyas, Stat. Th. 11, 345.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of Helen:

    Trojae patriae communis Erinys,

    the scourge, curse, Verg. A. 2, 573.—
    B.
    Appellatively, fury, frenzy, madness = furor, Verg. A. 2, 337:

    civilis,

    i. e. civil war, Luc. 4, 187.

    Lewis & Short latin dictionary > Erinys

  • 37 Eumenides

    Eumĕnĭdes, um, f., = Eumenides (the benevolent, the gracious ones), a euphemistic name for the Furies, Cic. N. D. 3, 18, 46; Hor. C. 2, 13, 36; Verg. G. 1, 278; 4, 483; id. A. 4, 469 al.—In the sing.: Eumenis, a Fury, Sil. 2, 559; Stat. Th. 12, 423.

    Lewis & Short latin dictionary > Eumenides

  • 38 Eumenis

    Eumĕnĭdes, um, f., = Eumenides (the benevolent, the gracious ones), a euphemistic name for the Furies, Cic. N. D. 3, 18, 46; Hor. C. 2, 13, 36; Verg. G. 1, 278; 4, 483; id. A. 4, 469 al.—In the sing.: Eumenis, a Fury, Sil. 2, 559; Stat. Th. 12, 423.

    Lewis & Short latin dictionary > Eumenis

  • 39 extensio

    extensĭo, ōnis, f. [extendo].
    I.
    A stretching out, extension.
    A.
    Lit.:

    chordarum,

    Isid. 3, 15, 1.—Esp. of the body or limbs:

    corporum,

    Cael. Aur. Acut. 3, 6, 63; id. Tard. 2, 1, 2; 3; 14;

    16: crurum,

    id. ib. 2, 1, 44; so,

    alarum,

    a spreading, Vulg. Isa. 8, 8:

    membranae (in a water-fowl's foot),

    Ambros. Hexaem. 5, 22, 74:

    follis nostri corporei,

    Arn. in Psa. 149.—
    B.
    Transf.
    (α).
    A swelling, tumor:

    extensiones et tubercula in dorso,

    Veg. 3, 15, 2.—
    (β).
    An extension, extended space:

    caelorum,

    Hier. in Isa. 12, 44, § 24.—
    II.
    Trop., a strain, stretching: mentis = ekstasis, i. e. fury, Cael. Aur. Tard. 1, 5, 150.

    Lewis & Short latin dictionary > extensio

  • 40 furiositas

    fŭrĭōsĭtas, ātis, f. [furiosus], rage, fury:

    nihil turpius m pastore furiositate,

    Pseudo August. ad Fratr. Erem. Serm. 36.

    Lewis & Short latin dictionary > furiositas

См. также в других словарях:

  • Fury — is a form of anger.Fury may also refer to:In fiction: * Bryan Fury, a video game character from the Tekken series * Fury (DC Comics), two superheroine characters * Fury (Marvel Comics), a robot that battled Captain Britain and the X Men * Nick… …   Wikipedia

  • Fury — bezeichnet: Fury, den Originaltitel eines Romans von Henry Kuttner Fury, den Originaltitel eines Films von Fritz Lang, siehe Blinde Wut (deutscher Verleihtitel) Fury (Fernsehserie), eine US amerikanische Fernsehserie Fury (Jugendbuchreihe) eine… …   Deutsch Wikipedia

  • Fury — Fu ry, n.; pl. {Furies}. [L. furia, fr. furere to rage: cf. F. furie. Cf. {Furor}.] 1. Violent or extreme excitement; overmastering agitation or enthusiasm. [1913 Webster] Her wit began to be with a divine fury inspired. Sir P. Sidney. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • fury — ► NOUN (pl. furies) 1) extreme anger. 2) extreme strength or violence in an action or a natural phenomenon. 2) (Fury) Greek Mythology a spirit of punishment, often represented as one of three goddesses. ● like fury Cf. ↑ …   English terms dictionary

  • fury — or Furies [fyoor′ē] n. pl. furies [ME furie < OFr < L furia < furere, to rage, prob. < IE * dhus , to rage, storm, dust colored < base * dheu , to blow: see DULL] 1. a) violent anger; wild rage b) a fit of this 2. violence; v …   English World dictionary

  • Fury — (parfois capitalisé; FURY) était un jeu de rôle en ligne massivement multijoueur (MMORPG) sur ordinateur orienté principalement joueur contre joueur (PvP) développé par Auran le 16 octobre 2007 et fermé le 7 août 2008. Voir aussi CORPG MMORPG …   Wikipédia en Français

  • Fury-R — Nom Yézio et Sty low Activité principale chanteur Genre musical World music, Rap La Fury R (se prononce la fourrière) composé de deux jeunes étudiants Sty low et Yéziao est un groupe de rap en Côte d Ivoire qui a déjà sorti 2 albums depuis sa… …   Wikipédia en Français

  • Fury — Fu ry, n. [L. fur.] A thief. [Obs.] [1913 Webster] Have an eye to your plate, for there be furies. J. Fleteher. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • fury — index furor, outbreak, outburst, passion, resentment, severity, violence Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton …   Law dictionary

  • fury — late 14c., fierce passion, from O.Fr. furie (14c.), from L. furia violent passion, rage, madness, related to furere to rage, be mad. Romans used Furiæ to translate Gk. Erinyes, the collective name for the avenging deities sent from Tartarus to… …   Etymology dictionary

  • fury — 1 rage, ire, *anger, wrath, indignation Analogous words: *passion: exasperation, irritation, aggravation (see IRRITATE): *acrimony, asperity, acerbity 2 frenzy, inspiration, afflatus …   New Dictionary of Synonyms

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»