Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

fashioned

  • 1 prīscus

        prīscus adj.    [for * prius-cus; PRO-], of former times, of old, olden, ancient, primitive, antique: viri: prisci illi, quos cascos appellat Ennius: tempus, O.— Plur m. as subst, the ancients, men of old: cum colerent prisci agros, O.— Old-fashioned, ancient, venerable: gens mortalium, H.: Pudor, H.: priscos deos precatus, O.: acumen, Iu.: fides, V.— Former, previous: quid si prisca redit Venus? H.: nomen, O.— Old-fashioned, strict, severe: Cato, H.
    * * *
    prisca, priscum ADJ
    ancient, early, former

    Latin-English dictionary > prīscus

  • 2 prisci

    1.
    priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).
    I.
    Lit.:

    credendum est veteribus et priscis viris,

    Cic. Univ. 11:

    prisca illa et antiqua rei publicae forma,

    Vell. 2, 89, 3:

    illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,

    Cic. Tusc. 1, 12, 27:

    nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,

    id. N. D. 3, 16, 42:

    severitas,

    id. Har. Resp. 13, 27:

    et illud quod loquitur priscum visum iri putat,

    id. de Or. 3, 11, 42:

    priscae sanctimoniae virgo,

    Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:

    tempus,

    Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:

    prisca gens mortalium,

    Hor. Epod. 2, 2:

    priscus Inachus,

    id. C. 2, 3, 21:

    Pudor,

    id. C. S. 57:

    prisco more,

    Ov. F. 2, 282:

    prisco ritu,

    Plin. 12, 1, 2, § 3:

    priscum illud acumen, Brute, tuum,

    Juv. 4, 102:

    fides,

    Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:

    cum colerent prisci studiosius agros,

    Ov. F. 3, 779.—
    II.
    Transf.
    A.
    Former, previous ( poet.):

    quid si prisca redit Venus?

    Hor. C. 3, 9, 17:

    nomen,

    Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—
    B.
    Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):

    prisci praecepta parentis,

    Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:

    prisca supercilia,

    Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):

    utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,

    Cic. Cael. 14, 33.
    2.
    Priscus, i, m., a Roman surname, the elder.
    I.
    Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—
    II.
    Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—
    III.
    Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—
    IV.
    Two Latin poets:

    Priscus uterque,

    Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > prisci

  • 3 Priscus

    1.
    priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).
    I.
    Lit.:

    credendum est veteribus et priscis viris,

    Cic. Univ. 11:

    prisca illa et antiqua rei publicae forma,

    Vell. 2, 89, 3:

    illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,

    Cic. Tusc. 1, 12, 27:

    nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,

    id. N. D. 3, 16, 42:

    severitas,

    id. Har. Resp. 13, 27:

    et illud quod loquitur priscum visum iri putat,

    id. de Or. 3, 11, 42:

    priscae sanctimoniae virgo,

    Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:

    tempus,

    Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:

    prisca gens mortalium,

    Hor. Epod. 2, 2:

    priscus Inachus,

    id. C. 2, 3, 21:

    Pudor,

    id. C. S. 57:

    prisco more,

    Ov. F. 2, 282:

    prisco ritu,

    Plin. 12, 1, 2, § 3:

    priscum illud acumen, Brute, tuum,

    Juv. 4, 102:

    fides,

    Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:

    cum colerent prisci studiosius agros,

    Ov. F. 3, 779.—
    II.
    Transf.
    A.
    Former, previous ( poet.):

    quid si prisca redit Venus?

    Hor. C. 3, 9, 17:

    nomen,

    Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—
    B.
    Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):

    prisci praecepta parentis,

    Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:

    prisca supercilia,

    Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):

    utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,

    Cic. Cael. 14, 33.
    2.
    Priscus, i, m., a Roman surname, the elder.
    I.
    Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—
    II.
    Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—
    III.
    Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—
    IV.
    Two Latin poets:

    Priscus uterque,

    Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > Priscus

  • 4 priscus

    1.
    priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).
    I.
    Lit.:

    credendum est veteribus et priscis viris,

    Cic. Univ. 11:

    prisca illa et antiqua rei publicae forma,

    Vell. 2, 89, 3:

    illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,

    Cic. Tusc. 1, 12, 27:

    nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,

    id. N. D. 3, 16, 42:

    severitas,

    id. Har. Resp. 13, 27:

    et illud quod loquitur priscum visum iri putat,

    id. de Or. 3, 11, 42:

    priscae sanctimoniae virgo,

    Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:

    tempus,

    Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:

    prisca gens mortalium,

    Hor. Epod. 2, 2:

    priscus Inachus,

    id. C. 2, 3, 21:

    Pudor,

    id. C. S. 57:

    prisco more,

    Ov. F. 2, 282:

    prisco ritu,

    Plin. 12, 1, 2, § 3:

    priscum illud acumen, Brute, tuum,

    Juv. 4, 102:

    fides,

    Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:

    cum colerent prisci studiosius agros,

    Ov. F. 3, 779.—
    II.
    Transf.
    A.
    Former, previous ( poet.):

    quid si prisca redit Venus?

    Hor. C. 3, 9, 17:

    nomen,

    Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—
    B.
    Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):

    prisci praecepta parentis,

    Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:

    prisca supercilia,

    Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):

    utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,

    Cic. Cael. 14, 33.
    2.
    Priscus, i, m., a Roman surname, the elder.
    I.
    Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—
    II.
    Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—
    III.
    Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—
    IV.
    Two Latin poets:

    Priscus uterque,

    Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > priscus

  • 5 antīquē

        antīquē adv. with comp.    [antiquus], like the ancients, in the old fashion: dicere, H.: antiquius permutatione mercium uti, the old method of barter, Ta.
    * * *
    antiquius, antiquissime ADV
    in the old way, in an old fashioned manner

    Latin-English dictionary > antīquē

  • 6 antīquus (-īcus)

        antīquus (-īcus) adj. with comp. and sup.    [ante], ancient, former, of old times: tua duritia, former severity, T.: causa antiquior memoriā tuā: patria, L.: urbs, V.: antiquae leges et mortuae. — Plur m. as subst, the ancients, ancient writers: antiquorum auctoritas: traditus ab antiquis mos, H.—Old, long in existence, aged: hospes, T.: genus, N.: Graiorum antiquissima scripta, H.: antiquissimum quodque tempus spectare, i. e. longestablished rights, Cs.: antiquum obtinere, to hold fast an old custom, T.: morem antiquum obtines, T. — Fig., old, venerable, reverend, authoritative: fanum Iunonis: templa deum, H.: longe antiquissimum ratus sacra facere, etc., a most venerable custom, L.: antiquior alia causa (amicitiae), more original.—Old-fashioned: (cives) antiquā virtute, T.: homines: vestigia antiqui officii. — Comp, more desirable, preferable: ne quid vitā existimem antiquius: antiquior ei fuit gloria quam regnum: id antiquius consuli fuit, was of more pressing importance, L.

    Latin-English dictionary > antīquus (-īcus)

  • 7 prō-cūdō

        prō-cūdō dī, sus, ere,    to fashion by hammering, forge: ensīs, H.: vomeris obtusi dentem, V. —Fig.: procudenda lingua est, to be fashioned.

    Latin-English dictionary > prō-cūdō

  • 8 configuratus

    configurata, configuratum ADJ
    made like; fashioned; conformable

    Latin-English dictionary > configuratus

  • 9 formabilis

    formabilis, formabile ADJ
    shapeable, formable; that can be formed/fashioned; able to be formed

    Latin-English dictionary > formabilis

  • 10 cascus

    cascus, a, um, adj. [cf. canus], old:

    cascum significat vetus: ejus origo Sabina quae usque radices in Oscam linguam egit,

    Varr. L. L. 7, § 28; cf.

    Müll. Etrusk. 1, p. 41, and v. casnar: quam prisci casci populi tenuere Latini,

    Enn. Ann. 24 Vahl.; cf. Cic. Tusc. 1, 12, 27; so Manil. and Papin. ap. Varr. l. l.;

    Att. ib.: sal,

    Aus. Ep. 22, 27.— Hence, * cascē, adv.:

    casce nimis et prisce loquens,

    in an old-fashioned manner, Gell. 1, 10 in lemm.

    Lewis & Short latin dictionary > cascus

  • 11 compluviatus

    complŭvĭātus, a, um, adj. [compluvium, ll.], fashioned like a compluvium, i.e. square (rare):

    species jugationis,

    Varr. R. R. 1, 8, 2:

    vites,

    Plin. 17, 21, 35, § 164.

    Lewis & Short latin dictionary > compluviatus

  • 12 extundo

    ex-tundo, tŭdi, tūsum, 3, v. a., to beat out, strike out, force out (mostly poet. and post-Aug.; not in Cic. or Caes.).
    I.
    Lit.:

    calcibus frontem extudit,

    Phaedr. 1, 21, 9; cf. Sen. Contr. 5, 33, 2:

    frequens tussis sanguinem quoque extundit,

    Cels. 4, 4, 5.—
    II.
    Trop.:

    priusquam id extudi, cum illi subblandiebar,

    squeezed out, extorted, Plaut. Most. 1, 3, 64; cf.:

    ea demum extudit magis convicio quam precibus vel auctoritate,

    Suet. Vesp. 2:

    quis nobis extudit hanc artem?

    struck out, found out, devised, Verg. G. 4, 315:

    eloquentiam,

    Gell. 17, 20, 4:

    vitae mortalis honorem,

    Verg. G. 4, 328:

    perseveranti postulatione extuderunt, ut, etc.,

    Val. Max. 5, 2, 10; so with ut, id. 1, 4, 4: alios (discentes) continuatio extundit, in aliis plus impetus facit, hammers out, forms (the figure being taken from a sculptor), Quint. 1, 3, 6:

    hic exsultantis Salios... et lapsa ancilia caelo extuderat,

    embossed, fashioned in relief, Verg. A. 8, 665: cum labor extuderit fastidia, has driven off (= cum vi excusserit, removerit), Hor. S. 2, 2, 14:

    unum librum extudit et elucubravit,

    elaborated, Tac. Or. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > extundo

  • 13 fabrefio

    fā̆brēfīo, factus sum, fĭĕri [ pass. of fabrefacio], to be made or fashioned skilfully, Vulg. Exod. 31, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > fabrefio

  • 14 figuro

    fĭgūro, āvi, ātum, 1, v. a. [figura], to form, fashion, shape (rare but class.).
    I.
    Lit.:

    mundum ea forma figuravit, qua una omnes reliquae formae concluduntur,

    Cic. Univ. 6:

    aes in habitum statuae,

    Sen. Ep. 65:

    medullas in lapidis naturam,

    Plin. 36, 22, 45, § 161:

    caseos,

    id. 16, 38, 72, § 181:

    barbam peregrina ratione,

    Petr. 102.— Absol., Cic. N. D. 1, 39, 110.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    voces lingua,

    to pronounce, utter, Lucr. 4, 550; cf. id. 2, 413:

    os tenerum pueri balbumque poëta figurat,

    forms, trains, Hor. Ep. 2, 1, 126:

    dum tempora nostra figurat,

    represents, Prud. Psych. 66.—
    B.
    In partic.
    1.
    To imagine, fancy, picture:

    qui in crepidine viderat Marium in sella figuravit,

    Sen. Contr. 3, 17 med.:

    quales ad bella excitanda exeunt Furiae, talem nobis iram figuremus,

    Sen. Ira, 2, 35 med.:

    inanes species anxio animo,

    Curt. 7, 1 fin.
    2.
    In rhet. lang., to adorn with figures:

    tam translatis verbis quam propriis figuratur oratio,

    Quint. 9, 1, 9:

    plurima mutatione figuramus,

    id. 10, 1, 12.— Absol.:

    affectus efficaciter movit, figurabat egregie,

    Sen. Contr. 3 praef. —Hence, fĭgū-rātus, a, um, P. a.
    A.
    Lit., formed, fashioned, shaped:

    boum ipsa terga declarant non esse se ad onus accipiendum figurata,

    Cic. N. D. 2, 63, 159:

    (hominis) ita figuratum corpus,

    id. Fin. 5, 12, 34:

    signum in modum Liburnae figuratum,

    Tac. G. 9:

    venter ei, qui a periculo tutus est, reddit mollia, figurata,

    well-formed stools, Cels. 2, 3; 2, 8 med. —Of a word, derived:

    dicatur a Graeca voce figurata esse,

    Gai. Inst. 3, 93 fin.
    B.
    Trop., of speech, figurative (not in Cic., but very freq. in Quint.): oratio eschêmatismenê, id est figurata (opp. aschêmatistos, figuris carens), Quint. 9, 1, 13; cf. id. 8, 3, 59:

    verba,

    id. 8, 1, 1; 9, 2, 7:

    controversiae,

    id. 9, 2, 65; 88; 9, 1, 14.— Adv. (acc. to B.), figuratively; in two forms: fĭgūrāto, Tert. adv. Marc. 3, 14 al.: fĭgūrāte, Ascon. ap. Cic. Verr. 2, 6:

    figuratius,

    Sid. Ep. 5, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > figuro

  • 15 formabilis

    formābĭlis, e, adj. [formo], that may be formed or fashioned (eccl. Lat.):

    os,

    Prud. Apoth. 1034:

    primordia,

    Aug. Trin. 11, 2 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > formabilis

  • 16 formabilitas

    formābĭlĭtas, ātis, f. [formabilis], capacity for being fashioned, plasticity:

    secundum materiae quandam, ut ita dicam, formabilitatem,

    August. Gen. ad Lit. 5, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > formabilitas

  • 17 indolatilis

    in-dŏlātĭlis, e, adj. [2. in-dolo], that cannot be fashioned, formed, or cultivated:

    corporibus ac sensibus rigidi indolatilesque (al. indociles),

    Sid. Ep. 5, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > indolatilis

  • 18 pistrinus

    1.
    pristĭnus, a, um, adj. [cf. priscus], former, early, original, primitive, pristine (class.):

    tua pristina dignitas et gloria,

    Cic. Fam. 1, 5, b, 2:

    labor meus pristinus,

    id. Sull. 9, 26:

    vestra pristina bonitas et misericordia,

    id. Rosc. Am. 52, 156:

    veterem consuetudinem fori et pristinum morem judiciorum requirere,

    id. Mil. 1, 1:

    odio pristino incensa mulier,

    id. Clu. 7, 18:

    pristinum animum erga populum Romanum conservare,

    Liv. 31, 2:

    pro pristina amicitiā,

    Nep. Eum. 4, 4:

    reminiscens pristini temporis,

    id. Alc. 6, 3:

    consuetudo,

    Caes. B. C. 1, 32:

    pristina omnium confirmatur opinio,

    id. ib. 3, 82:

    in pristinum statum redire,

    id. B. G. 7, 54; so,

    gloria,

    Verg. A. 10, 143:

    conjux,

    id. ib. 6, 473:

    mens,

    Ov. M. 3, 203:

    consulatus super pristinum quattuor gessit,

    Suet. Claud. 14:

    annotationes, Gell. praef.: pristina jura recipere,

    Gai. Inst. 1, 129.— Subst.: pristĭ-num, i, n., a former condition:

    in pristinum restituere,

    Nep. Timol. 1, 1.—
    II.
    In partic.
    A.
    Just past, preceding, previous, of yesterday:

    diei pristini perfidia,

    Caes. B. G. 4, 14:

    somnium pristinae noctis,

    Suet. Aug. 94.—
    B.
    = priscus, old-fashioned, old, former, early (ante-class. and postAug.):

    in vobis resident mores pristini,

    Plaut. Truc. prol. 6:

    tribus pristinum nomen possident,

    Col. 5, 1, 7:

    aetas,

    Claud. II. Cons. Stil. 124.
    2.
    pristīnus or pistrīnus, a, um, adj. [pristis for pistrix], of or belonging to (the constellation of) the Whale (post-Aug.):

    ex occasu pristini sideris,

    Col. 11, 2, 5; id. 11, 2, 64.

    Lewis & Short latin dictionary > pistrinus

  • 19 pristinum

    1.
    pristĭnus, a, um, adj. [cf. priscus], former, early, original, primitive, pristine (class.):

    tua pristina dignitas et gloria,

    Cic. Fam. 1, 5, b, 2:

    labor meus pristinus,

    id. Sull. 9, 26:

    vestra pristina bonitas et misericordia,

    id. Rosc. Am. 52, 156:

    veterem consuetudinem fori et pristinum morem judiciorum requirere,

    id. Mil. 1, 1:

    odio pristino incensa mulier,

    id. Clu. 7, 18:

    pristinum animum erga populum Romanum conservare,

    Liv. 31, 2:

    pro pristina amicitiā,

    Nep. Eum. 4, 4:

    reminiscens pristini temporis,

    id. Alc. 6, 3:

    consuetudo,

    Caes. B. C. 1, 32:

    pristina omnium confirmatur opinio,

    id. ib. 3, 82:

    in pristinum statum redire,

    id. B. G. 7, 54; so,

    gloria,

    Verg. A. 10, 143:

    conjux,

    id. ib. 6, 473:

    mens,

    Ov. M. 3, 203:

    consulatus super pristinum quattuor gessit,

    Suet. Claud. 14:

    annotationes, Gell. praef.: pristina jura recipere,

    Gai. Inst. 1, 129.— Subst.: pristĭ-num, i, n., a former condition:

    in pristinum restituere,

    Nep. Timol. 1, 1.—
    II.
    In partic.
    A.
    Just past, preceding, previous, of yesterday:

    diei pristini perfidia,

    Caes. B. G. 4, 14:

    somnium pristinae noctis,

    Suet. Aug. 94.—
    B.
    = priscus, old-fashioned, old, former, early (ante-class. and postAug.):

    in vobis resident mores pristini,

    Plaut. Truc. prol. 6:

    tribus pristinum nomen possident,

    Col. 5, 1, 7:

    aetas,

    Claud. II. Cons. Stil. 124.
    2.
    pristīnus or pistrīnus, a, um, adj. [pristis for pistrix], of or belonging to (the constellation of) the Whale (post-Aug.):

    ex occasu pristini sideris,

    Col. 11, 2, 5; id. 11, 2, 64.

    Lewis & Short latin dictionary > pristinum

  • 20 pristinus

    1.
    pristĭnus, a, um, adj. [cf. priscus], former, early, original, primitive, pristine (class.):

    tua pristina dignitas et gloria,

    Cic. Fam. 1, 5, b, 2:

    labor meus pristinus,

    id. Sull. 9, 26:

    vestra pristina bonitas et misericordia,

    id. Rosc. Am. 52, 156:

    veterem consuetudinem fori et pristinum morem judiciorum requirere,

    id. Mil. 1, 1:

    odio pristino incensa mulier,

    id. Clu. 7, 18:

    pristinum animum erga populum Romanum conservare,

    Liv. 31, 2:

    pro pristina amicitiā,

    Nep. Eum. 4, 4:

    reminiscens pristini temporis,

    id. Alc. 6, 3:

    consuetudo,

    Caes. B. C. 1, 32:

    pristina omnium confirmatur opinio,

    id. ib. 3, 82:

    in pristinum statum redire,

    id. B. G. 7, 54; so,

    gloria,

    Verg. A. 10, 143:

    conjux,

    id. ib. 6, 473:

    mens,

    Ov. M. 3, 203:

    consulatus super pristinum quattuor gessit,

    Suet. Claud. 14:

    annotationes, Gell. praef.: pristina jura recipere,

    Gai. Inst. 1, 129.— Subst.: pristĭ-num, i, n., a former condition:

    in pristinum restituere,

    Nep. Timol. 1, 1.—
    II.
    In partic.
    A.
    Just past, preceding, previous, of yesterday:

    diei pristini perfidia,

    Caes. B. G. 4, 14:

    somnium pristinae noctis,

    Suet. Aug. 94.—
    B.
    = priscus, old-fashioned, old, former, early (ante-class. and postAug.):

    in vobis resident mores pristini,

    Plaut. Truc. prol. 6:

    tribus pristinum nomen possident,

    Col. 5, 1, 7:

    aetas,

    Claud. II. Cons. Stil. 124.
    2.
    pristīnus or pistrīnus, a, um, adj. [pristis for pistrix], of or belonging to (the constellation of) the Whale (post-Aug.):

    ex occasu pristini sideris,

    Col. 11, 2, 5; id. 11, 2, 64.

    Lewis & Short latin dictionary > pristinus

См. также в других словарях:

  • Fashioned — Fash ioned, a. Having a certain style or fashion; as, old fashioned; new fashioned. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • -fashioned — fashioned, combining form. in fashion or style: »Old fashioned = old in fashion or style …   Useful english dictionary

  • Fashioned — Fashion Fash ion, v. t. [imp. & p. p. {Fashioned}; p. pr. & vb. n. {Fashioning}.] [Cf. F. faconner.] 1. To form; to give shape or figure to; to mold. [1913 Webster] Here the loud hammer fashions female toys. Gay. [1913 Webster] Ingenious art …   The Collaborative International Dictionary of English

  • fashioned — adjective planned and made or fashioned artistically beautifully fashioned dresses • Similar to: ↑designed, ↑intentional …   Useful english dictionary

  • fashioned — un·fashioned; …   English syllables

  • fashioned — adjective a) (in combination) having a specified fashion or style b) being in style …   Wiktionary

  • fashioned — (Roget s IV) modif. Syn. molded, shaped, intended; see formed …   English dictionary for students

  • fashioned — adj. shaped, formed; adjusted, fitted; created, made fash·ion || fæʃn n. style, mode; custom; manner, way something is done; type, sort v. shape, form; adjust, adapt, fit; create, make …   English contemporary dictionary

  • Old Fashioned — IBA Official Cocktail Type Cocktail Primary alcohol by volume Bourbon whiskey …   Wikipedia

  • Old Fashioned (horse) — Old Fashioned Sire Unbridled s Song Grandsire Unbridled Dam Collect Call Damsire Meadowlake Sex Stallion …   Wikipedia

  • Old Fashioned Love — Studio album by John Fahey Released 1975 …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»