-
1 erschlaffen
-
2 erschlagen
erschlágen* vtубива́тьer wú rde vom Blitz erschlá gen — его́ уби́ло мо́лнией
ich fǘ hle mich wie erschlá gen разг. — я чу́вствую себя́ соверше́нно разби́тым
ich bin (wie) erschlá gen разг. — я ошеломлё́н, я сбит с то́лку
-
3 erschlaffen
erschláffen sw.V. sn itr.V. 1. отмалявам, отпадам; 2. отпускам се, повяхвам (кожа).* * *itr s отпускам сe, отмалявам; -
4 erschlagen
erschlágen I. unr.V. hb tr.V. убивам. II. adj пребит (от умора), изтощен; sich erschlagen fühlen чувствам се като пребит.* * ** tr убивам; sich wie erschlagen fьhlen като пребит съм. -
5 labaviti
erschla'ffen, schlaff (kippelig) werden (b) (196) -
6 malaksalost
Erschla'ffung f (-, -en), Mattigkeit f (-), Schlaffheit f (-), Müdigkeit f (-), Erschö'pfung f (-), Ermü'dung f (-), Abspannung f (-) -
7 malaksati
erschla'ffen, erma'tten, matt (schwach, erschö'pft, kraftlos) werden (b) (196); (popustiti) nach|-lassen (84), ab|lauen -
8 olabaviti
erschla'ffen, locker (lose) werden (b) (196); lockern -
9 umlatiti
erschla'gen, töten, morden; u. voće hera'b|schlagen -
10 Erschlaffung
Erschláffung f =сла́бость; изнеможе́ние; мед. тж. расслабле́ние, атони́я -
11 erschlagen
I *vt убиватьSie wúrde mit éínem Gewéhr erschlágen. — Она была убита выстрелом из ружья.
Er wúrde vom Blitz erschlágen. — Его убило молнией.
Ich bin erschlágen! разг — Я поражён! / Я в шоке!
II *1.part II от erschlagen I2.part adj разг:Ich fühle mich totál erschlágen. — Я очень устал. / Я без сил.
-
12 omlitaviti
(omlohaviti) erschla'ffen, erma'tten, träge (unbeweglich) werden (b) (196), schlaff (matt) werden; o-jeli erma'ttet, erschla'fft, schlaff gewo'rden -
13 убитый
1) прил. getötet, ermórdet, erschlágen; gefállen ( на войне)2) прил. перен. geschlágen; verníchtet ( уничтоженный)уби́тый го́рем — vom Gram [vom Kúmmer] gebróchen, grámgebeugt
с уби́тым ви́дом — níedergeschlagen
-
14 убить
1) töten vt, tótschlagen (непр.) отд. vt (тж. о насекомых и т.п.); (er)mórden vt ( совершить убийство); erschlágen (непр.) vt ( ударом); úmbringen (непр.) vt (с применением насилия; тж. разг.); erschíeßen (непр.) vt ( застрелить)уби́ть кого́-либо из-за угла́ — j-m (A) méuchlings ermórden
2) перен. erschlágen (непр.) vt; verníchten vt ( уничтожить); in Verzwéiflung stürzen vt ( повергнуть в отчаяние)3) разг. (потратить, израсходовать) verschwénden vt, vergéuden vt••уби́ть вре́мя разг. — die Zeit tótschlagen (непр.)
-
15 caedo
caedo, cecīdī, caesum, ere (vgl. altind. khidáti, stößt, drückt, reißt), auf etw. auftreffen, I) etw. od. auf (an) etw. hauen, schlagen, klopfen, jmd. od. auf jmd. hauen, schlagen, jmd. stoßen, prügeln, aushauen, a) übh.: lapidem ferro, Lucr.: silicem rostro, Liv.: ianuam saxis, Cic.: pectus, frontem, Quint.: sacrum lapidem rostro, hacken, Liv. – alqm, zB. uxorem, Augustin.: alqm calcibus, pugnis, Plaut.: alqm lapidibus, Cic. fr.: hastili tergum alcis, Liv.: discentes, Quint.: alqm verberibus, Komik.: alqm ferulā, Hor.: alqm virgis od. loris, Cic.: alqm flagris, Quint.: alqm flagellis, Sen.: alqm virgis ad necem, Cic.: alqm flagellis ad mortem, Hor.: alqm valide, Sen. rhet.: loris bene caesus, Gell. – Sprichw., stimulos pugnis caedere (= durch törichten Widerstand das Übel verschlimmern), Plaut. truc. 768. – übtr., testibus caedi, durch Z. gedrängt werden, Cic. ad Q. fr. 3, 3, 3. – b) obszön, v. Beischlaf, beschlafen, schänden, Catull. u.a. – II) prägn.: A) fällen = niederhauen, 1) Lebl., hauen = um-, abhauen, trabem abiegneam, Enn. fr.: lignum, Plaut.: ligna, Vulg.: ligna (in silvis), Salvian.: caedentes ligna, Holzhauer, Vulg.: silvam, Caes.: et maiores et magis ramosas arbores, Liv.: montanorum Ligurum vineas, Liv.: fenum, Col.: ruta (et) caesa, s. ruo. – Sprichw., s. vīnētum. – 2) lebende Wesen: a) Menschen, einen einzelnen erschla gen = töten, morden, od. eine Masse niederhauen, niedermachen, zusammenhauen, in die Pfanne hauen, gänzlich schlagen, Ti. Gracchum, Cic.: cives, Auct. b. Afr.: milites dispersos, Auct. b. Alex.: consulem exercitumque, Liv.: Antiochum, den A. (u. sein Heer), Hor.: ante oculos suorum caesi, Iustin.: caesa corpora, Auct. b. Afr.: reliqui caesorum, die Reste der Zusammengehauenen, Tac.: poet., caesi acervi, Haufen Erschlagener, Catull.: caesus sanguis, das Blut der Erschlagenen, Verg. – b) Tiere, α) erlegen, dentes aprorum, quos cecidit, Corp. inscr. Lat. 2, 2660. – β) schlachten, greges armentorum reliquique pecoris, Cic.: boves, Ov.: bes. Opfertiere schlachten, opfern, sues, Varr.: hostias, victimas, Cic.: inter caesa et porrecta, s. porricio. – B) zerschlagen, zerhauen, zerhacken, vasa dolabris, Curt.: thynnos membratim, Plin.: cucurbitam minutim, Gell. – C) an-, auf- oder ausschneiden od. -hauen, ventrem, den Kaiserschnitt machen, Spart.: securibus umida vina, zerhauen, Verg.: latius (murus) quam caederetur (angebrochen wurde) ruebat, Liv.: montes in marmora, aushöhlen, Plin.: übtr., oratio caesa, die ungebundene Rede (v. Asyndeton), Cornif. rhet. 4, 26. Aquil. Rom. 18 u. 19. Mart. Cap. 5. § 528. – D) prägn.: a) hauend, schneidend zurechtmachen: palos, zurechthauen, Col. 11, 2, 12: volutas, ausmeißeln, Vitr. 3, 3 (4), 7 Schn. (Rose succidantur): toga rotunda et apte caesa (zugeschnitten), Quint. 11, 3, 139: übtr., caedere sermones = κόπτειν τὰ ῥήματα, schwatzen, plaudern, Ter. heaut. 242 (vgl. Prisc. 18, 232). – b) heraushauen, -brechen, lapides ex lapidicinis, Ulp. dig. 8, 4, 13. § 1: lapidem, lapides, Cic. II. Verr. 1, 147. Ulp. dig. 8, 4, 13. § 1: marmor, ibid. 24, 3, 7. § 13. – / vulg. Perf. caederunt, Itala Matth. 21, 35 u. 26, 67. Augustin. spec. 112. p. 99 M.
-
16 erschlaffen
v/i1. Glieder, Penis etc.: go limp; Muskel: grow tired, slacken; Haut: (begin to) sag, become ( oder get, go) flabby3. fig. Kraft, Interesse etc.: (begin to) flag* * *to wilt; to abate; to droop* * *er|schlạf|fen [ɛɐ'ʃlafn] ptp erschla\#fft1. vi aux sein(= ermüden) to tire, to grow weary; (= schlaff werden) to go limp; (Seil) to slacken, to go slack; (Interesse, Eifer) to wane, to flag2. vtto tire; (Medikament) to relax* * *er·schlaf·fen *[ɛɐ̯ˈʃlafn̩]vi Hilfsverb: sein1. (schlaff werden) to become limp▪ etw \erschlaffen lassen to let sth go limp [or relax2. (die Straffheit verlieren) to become loose3. (welk werden) to wither, to become withered* * *intransitives Verb; mit sein1) <muscle, limb> become limp; (fig.) <resistance, will> weaken2) < skin> grow slack* * *erschlaffen v/i1. Glieder, Penis etc: go limp; Muskel: grow tired, slacken; Haut: (begin to) sag, become ( oder get, go) flabby3. fig Kraft, Interesse etc: (begin to) flag* * *intransitives Verb; mit sein1) <muscle, limb> become limp; (fig.) <resistance, will> weaken2) < skin> grow slack -
17 erschlagen
I v/t (unreg.) kill; er wurde vom Blitz erschlagen he was struck (dead) by lightning; jemanden mit Argumenten etc. förmlich erschlagen umg., fig. overwhelm s.o. by the force of one’s arguments etc.II P.P. siehe IIII Adj. umg.: ( vollkommen oder wie) erschlagen (verblüfft) flabbergasted; (erschöpft) whacked, bushed, out for the count* * *to butcher; to slay; to slaughter* * *er|schla|gen I [ɛɐ'ʃlaːgn] ptp erschlagenvt irregto kill, to strike dead (liter)II [ɛɐ'ʃlaːgn]vom Blitz erschlágen werden — to be struck (dead) by lightning
adj* * *(to kill: Cain slew his brother Abel.) slay* * *er·schla·gen *1vt1. (totschlagen) to beat sb to death2. (durch Darauffallen töten) to fall [down] and kill sb [in the process]die Säule fiel um und erschlug ihn the pillar fell down and killed him3. (überwältigen) to overwhelm sb4.er·schla·gen2adj (fam)* * *Iunregelmäßiges transitives Verb strike dead; killIIjemanden mit Argumenten erschlagen — (fig.) defeat somebody with arguments
Adjektiv (ugs.)1) (erschöpft) worn out2) (verblüfft)wie erschlagen sein — be flabbergasted (coll.) or thunderstruck
* * *A. v/t (irr) kill;er wurde vom Blitz erschlagen he was struck (dead) by lightning;B. pperf → AC. adj umg: (wie)* * *Iunregelmäßiges transitives Verb strike dead; killIIjemanden mit Argumenten erschlagen — (fig.) defeat somebody with arguments
Adjektiv (ugs.)1) (erschöpft) worn out2) (verblüfft)wie erschlagen sein — be flabbergasted (coll.) or thunderstruck
* * *v.to slay v.(§ p.,p.p.: slew, slain)to strike dead expr. -
18 caedo
caedo, cecīdī, caesum, ere (vgl. altind. khidáti, stößt, drückt, reißt), auf etw. auftreffen, I) etw. od. auf (an) etw. hauen, schlagen, klopfen, jmd. od. auf jmd. hauen, schlagen, jmd. stoßen, prügeln, aushauen, a) übh.: lapidem ferro, Lucr.: silicem rostro, Liv.: ianuam saxis, Cic.: pectus, frontem, Quint.: sacrum lapidem rostro, hacken, Liv. – alqm, zB. uxorem, Augustin.: alqm calcibus, pugnis, Plaut.: alqm lapidibus, Cic. fr.: hastili tergum alcis, Liv.: discentes, Quint.: alqm verberibus, Komik.: alqm ferulā, Hor.: alqm virgis od. loris, Cic.: alqm flagris, Quint.: alqm flagellis, Sen.: alqm virgis ad necem, Cic.: alqm flagellis ad mortem, Hor.: alqm valide, Sen. rhet.: loris bene caesus, Gell. – Sprichw., stimulos pugnis caedere (= durch törichten Widerstand das Übel verschlimmern), Plaut. truc. 768. – übtr., testibus caedi, durch Z. gedrängt werden, Cic. ad Q. fr. 3, 3, 3. – b) obszön, v. Beischlaf, beschlafen, schänden, Catull. u.a. – II) prägn.: A) fällen = niederhauen, 1) Lebl., hauen = um-, abhauen, trabem abiegneam, Enn. fr.: lignum, Plaut.: ligna, Vulg.: ligna (in silvis), Salvian.: caedentes ligna, Holzhauer, Vulg.: silvam, Caes.: et maiores et magis ramosas arbores, Liv.: montanorum Ligurum vineas, Liv.: fenum, Col.: ruta (et) caesa, s. ruo. – Sprichw., s. vinetum. – 2) lebende Wesen: a) Menschen, einen einzelnen erschla-————gen = töten, morden, od. eine Masse niederhauen, niedermachen, zusammenhauen, in die Pfanne hauen, gänzlich schlagen, Ti. Gracchum, Cic.: cives, Auct. b. Afr.: milites dispersos, Auct. b. Alex.: consulem exercitumque, Liv.: Antiochum, den A. (u. sein Heer), Hor.: ante oculos suorum caesi, Iustin.: caesa corpora, Auct. b. Afr.: reliqui caesorum, die Reste der Zusammengehauenen, Tac.: poet., caesi acervi, Haufen Erschlagener, Catull.: caesus sanguis, das Blut der Erschlagenen, Verg. – b) Tiere, α) erlegen, dentes aprorum, quos cecidit, Corp. inscr. Lat. 2, 2660. – β) schlachten, greges armentorum reliquique pecoris, Cic.: boves, Ov.: bes. Opfertiere schlachten, opfern, sues, Varr.: hostias, victimas, Cic.: inter caesa et porrecta, s. porricio. – B) zerschlagen, zerhauen, zerhacken, vasa dolabris, Curt.: thynnos membratim, Plin.: cucurbitam minutim, Gell. – C) an-, auf- oder ausschneiden od. -hauen, ventrem, den Kaiserschnitt machen, Spart.: securibus umida vina, zerhauen, Verg.: latius (murus) quam caederetur (angebrochen wurde) ruebat, Liv.: montes in marmora, aushöhlen, Plin.: übtr., oratio caesa, die ungebundene Rede (v. Asyndeton), Cornif. rhet. 4, 26. Aquil. Rom. 18 u. 19. Mart. Cap. 5. § 528. – D) prägn.: a) hauend, schneidend zurechtmachen: palos, zurechthauen, Col. 11, 2, 12: volutas, ausmeißeln, Vitr. 3, 3 (4), 7 Schn. (Rose succidantur): toga————rotunda et apte caesa (zugeschnitten), Quint. 11, 3, 139: übtr., caedere sermones = κόπτειν τὰ ῥήματα, schwatzen, plaudern, Ter. heaut. 242 (vgl. Prisc. 18, 232). – b) heraushauen, -brechen, lapides ex lapidicinis, Ulp. dig. 8, 4, 13. § 1: lapidem, lapides, Cic. II. Verr. 1, 147. Ulp. dig. 8, 4, 13. § 1: marmor, ibid. 24, 3, 7. § 13. – ⇒ vulg. Perf. caederunt, Itala Matth. 21, 35 u. 26, 67. Augustin. spec. 112. p. 99 M. -
19 erschlaffen
ɛr'ʃlafənv1) se relâcher, perdre de sa vigueur2) ( Seil) se relâcher3) ( ermüden) se relâcher, se fatiguer4) ( Interesse) se relâchererschlaffenerschlạffen * [ε495bc838ɐ̯/495bc838'∫lafən]Muskeln se relâcher; Arme, Penis mollir; Haut se ramollir; Beispiel: etwas erschlaffen lassen relâcher quelque chose -
20 iznemoći
erma'tten (b), ermü'den (b), erschla'ffen (b), die Kräfte verlie'-ren (185); i-gao erma'ttet, er- schla'fft, entkrä'ftet, totmüde
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Schlafen — 1. Beter is dôt geslapen, denn dôt gelopen. Lat.: Stertendo praestat quam cursu fata subire. (Tunn., 192.) 2. Beyzeiten schlaffen gehen, früe auffstehen vnd jung freyen soll niemand gerewen. – Henisch, 1207, 32; Mathesy, 203b. 3. De da will… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon