Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

efficere

  • 1 efficere

    совершать, а) делать = facere, constituere s. 4;

    actum effic. inanem (1. 11 D. 44, 7);

    actio efficitur utilis, inanis (1. 24 § 2 D. 40, 12);

    inutile effici legatum (1. 82 pr. D. 31);

    causa melior efficitur (1. 3 D. 20, 3. 1. 12 pr. D. 20, 6);

    res deterior effecta (1. 8 pr. D. 18, 6); (1. 9 D. 34, 4): - effici часто = fieri: debitor effectus (1. 9 § 7 D. 15, 1);

    heredem effici adeundo (1. 43 § 3 D. 28, 6), (l. 26 § 9 D. 12, 6);

    exheredatum effic. (1. 20 pr. D. 37, 4);

    pro parte intestatum effici (1. 19 D. 5, 2);

    effici sui iuris (1. 3 § 4 D. 14, 6. 1. 1 § 4 D. 15, 2. 1. 11 § 10. 11 D. 32);

    effici liberum, patremfam. (1. 15 D. 3, 5);

    ex libero servus effectus (1. 83 § 5 D. 45, l), compos mentis effectus (1. 1 D. 37, 3);

    effectus annorum XIV (1. 22 pr. D. 36, 2);

    pupilli, legitimae aetatis effecti (1. 2 C. 5, 46);

    effici maiorem (1. 3 § 1 D. 4, 4);

    effic. aliquem inter infames (1. 2 § 2 D. 3, 2); (1. 9 § 7. 1. 62 D. 41, 1);

    in domino alicuius effici (1. 9 § 1 D. 23, 3); (1. 7 § 3. 1. 9 § 1. 1. 27 eod.);

    fructus efficiuntur fructuarii, emtoris (1. 12 § 5 D. 7, 1. 1. 2 § 4 D. 41, 4), сделать: filia nubendo efficit dotem esse (1. 10 D. 23, 1): effic. legatum non deberi (1. 1 § 11 D. 35, 3);

    effic. aliter aquam fluere (1. 1 § 3 D. 43,13);

    ius dici causam perorari effic. (1. 1 pr. D. 2, 2. 1. 14 § 8 D. 38, 2), nihil. effic. (1. 29 § 1 D. 29, 1);

    b) осуществлять, сделать, оканчивать, (quod maior pars curiae effecit, pro eo habetur, ac si omnes egerint (1. 19 D. 50, 1);

    effic. opus (1. 13 § 10. 1. 24 § 3. 1. 51 § 1 D. 19, 2. 1. 113 pr. D. 45, 1); (1. 22 C. 6, 23);

    sponsalia effic. (1. 14 D. 23, 1);

    partus effectus - perfectus, развитый (1. 14 D. 1, 5. cp. 1. 135. D. 50, 16);

    c) составлять, plus quam hereditaria portio efficit (1, 31 D. 12, 6);

    tantundem, quod fundi pretium efficiat (1. 67 § 5 D. 31); (1. 88 § 3 D. 35, 2);

    effic. (quartam bonorum (1. 93 eod.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > efficere

  • 2 efficio

    efficere, effeci, effectus V
    bring about; effect, execute, cause; accomplish; make, produce; prove

    Latin-English dictionary > efficio

  • 3 efficio

    efficio (ecficio), ĕre, fēci, fectum [ex + facio] - tr. - [st2]1 [-] faire, effectuer, opérer, terminer, achever, former. [st2]2 [-] réaliser, exécuter, remplir. [st2]3 [-] enfanter, produire, rendre. [st2]4 [-] établir (en discutant), prouver. [st2]5 [-] faire des progrès, profiter.    - aliquid in aliqua re efficere: faire qqch avec qqch.    - aliquid ab aliquo efficere: obtenir qqch de qqn.    - jucundam senectutem efficere: rendre la vieillesse agréable.    - aliquem consulem efficere: faire arriver qqn au consulat, nommer qqn dictateur.    - efficere ut: aboutir à faire que, faire en sorte que, réussir à.    - si possim efficere ut Milonem absolvatis, Cic. Mil.: si je pouvais réussir à vous convaincre d'acquitter Milon.    - efficere ne: aboutir à ne pas faire que, faire en sorte que... ne... pas, empêcher que.    - efficitur + prop. inf.: on conclut que, il s’ensuit que.    - ex quo efficitur hominem non posse...: d'où il résulte que l'homme ne peut...    - Cato quod proposuit efficit, Cic. Par. prooem. § 2: Caton prouve ce qu'il a avancé.    - efficitur ut: - [abcl]a - il se fait que, il s'ensuit que, il en résulte que. - b - il est ainsi prouvé que.    - quantum in studiis jam effecerit, Quint.:... combien il a déjà fait de progrès dans l'étude.
    * * *
    efficio (ecficio), ĕre, fēci, fectum [ex + facio] - tr. - [st2]1 [-] faire, effectuer, opérer, terminer, achever, former. [st2]2 [-] réaliser, exécuter, remplir. [st2]3 [-] enfanter, produire, rendre. [st2]4 [-] établir (en discutant), prouver. [st2]5 [-] faire des progrès, profiter.    - aliquid in aliqua re efficere: faire qqch avec qqch.    - aliquid ab aliquo efficere: obtenir qqch de qqn.    - jucundam senectutem efficere: rendre la vieillesse agréable.    - aliquem consulem efficere: faire arriver qqn au consulat, nommer qqn dictateur.    - efficere ut: aboutir à faire que, faire en sorte que, réussir à.    - si possim efficere ut Milonem absolvatis, Cic. Mil.: si je pouvais réussir à vous convaincre d'acquitter Milon.    - efficere ne: aboutir à ne pas faire que, faire en sorte que... ne... pas, empêcher que.    - efficitur + prop. inf.: on conclut que, il s’ensuit que.    - ex quo efficitur hominem non posse...: d'où il résulte que l'homme ne peut...    - Cato quod proposuit efficit, Cic. Par. prooem. § 2: Caton prouve ce qu'il a avancé.    - efficitur ut: - [abcl]a - il se fait que, il s'ensuit que, il en résulte que. - b - il est ainsi prouvé que.    - quantum in studiis jam effecerit, Quint.:... combien il a déjà fait de progrès dans l'étude.
    * * *
        Efficio, efficis, pen. corr. effeci, pen. prod. effectum, efficere. Terent. Parfaire et parachever quelque chose, Accomplir, Mettre en effect.
    \
        Vt enim non efficias quod vis, tamen, etc. Cic. Ja soit que tu ne faces ce que tu vouldrois, etc.
    \
        Instituere et efficere aliquid. Cic. Commencer et parfaire.
    \
        Efficere argentum alicui. Plaut. Luy recouvrer argent par quelque moyen.
    \
        Efficere clamores. Cic. Crier.
    \
        Efficere columnam nouam ab integro. Cic. Refaire.
    \
        Facinora magna. Plaut. Faire grans faicts.
    \
        Mandata alicuius. Cic. Accomplir ce qu'on nous a baillé en charge de faire, Parfaire une charge.
    \
        Efficere morbos varios dicitur aqua. Hirt. Engendrer maladies.
    \
        Munus colere et efficere. Cic. Faire et accomplir son office et sa charge.
    \
        Nuptias alicui efficere. Terent. Estre cause du mariage d'aucun.
    \
        Officium suum. Plaut. Faire son debvoir.
    \
        Omni opere effecto. Caesar. Parfaict et achevé.
    \
        Per se efficere. Quintil. Faire tout seul sans aide.
    \
        Pollicita efficere. Terent. Tenir ou accomplir sa promesse.
    \
        Id similitudinem panis efficiebat. Caesar. Cela servoit de pain, on en mangeoit en lieu de pain.
    \
        In studiis aliquid efficere. Quintil. Prouffiter à l'estude.
    \
        Summam efficere, numerum, longitudinem, et similia. Pli. Faire.
    \
        Spodii vicem efficiunt. Plin. Ils servent en lieu de, etc.
    \
        Votum efficere alicui Lucan. Faire ce qu'il desiroit.
    \
        Efficere vt. Plaut. Efficiam tibi, tua vt sit. Je feray qu'elle sera tienne.
    \
        Efficitur, Impersonale. Cic. Rationes omnes descripserit eas, quibus efficitur multis partibus solem maiorem esse quam terram, etc. Par lesquelles il appert, et s'ensuit que, etc.
    \
        Quibus rebus effectum est, vt infinita pecuniae cupiditas esset. Cic. Il est faict et advenu.

    Dictionarium latinogallicum > efficio

  • 4 efficio

    ef-ficio (ec-ficio), fēcī, fectum, ere (ex u. facio), I) hervor-, herausbringen, bereiten, erzeugen, schaffen, entstehen lassen, machen, bewirken, hervorrufen, veranlassen, verursachen, 1) im allg.: α) m. konkr. Objj.: panem ex alqa re, Caes.: mundum, Cic.: caeruleum colorem (v. Waid), Caes.: varios concentus (v. Tönen), Cic.: magnos viros (v. Abstr.), Cic.: deos u. homines (v. Phidias), Quint.: levibus et rotundis corporibus animum concursu quodam fortuito, Cic.: m. folg. Acc. u. Infin., quae (lues) efficit in aridioribus locis agentes caloribus crebris interpellari, Amm. 19, 4, 7. – β) m. abstr. usw. Objj.: clamores et admirationes, Cic.: magnas rerum commutationes, Caes.: nihil dignum re, Cic.: tantos processus, ut etc., Cic. – 2) insbes.: a) bauend, bildend schaffen, herstellen, errichten, bauen, columnam, Cic.: pontem in flumine, Caes.: urbem ex latere (Ziegelst.), Cic.: v. lebl. Subjj. (zB. von Flüssen), schaffen, bilden, portum, insulam, Caes.: arcum alqā re, Ov. – b) v. Acker usw. = einbringen, tragen, plurimum, Cic.: cum octavo (achtfach), Cic. – c) einen Betrag, eine Zahl ausmachen, betragen, enthalten, u. Passiv effici = herauskommen, ea tributa vix in fenus Pompei quod satis est efficiunt, Cic.: qui modus sexaginta armatorum milia efficiebat, Eutr.: maior aliquanto summa efficitur ex etc., Liv. – d) eine Summe od. eine Mengezusammenbringen, aufbringen, auftreiben, alci aurum. Plaut.: liciti sunt usque eo, quoad se efficere (das Gebot wieder herausbringen) posse arbitrabantur, Cic.: magnum cratium numerum, Caes.: magnam multitudinem (serpentium), Nep.: frequentem senatum, Cic. – e) Soldaten, Schiffe aufbringen, zusammenbringen, auf die Beine bringen, herstellen, XIII cohortes, Caes.: duas legiones, Caes.: unam legionem ex duabus, Caes.: exercitum, Liv.: classem celeriter, Nep. – f) als philos. t.t.: α) folgern, schließen, dartun, erweisen, minutis interrogationibus quod proposuit efficit, Cic.: ex quibus vult efficere m. folg. Acc. u. Infin., Cic.: ita efficitur, ut etc., Cic.: ex quo illud efficitur, ne etc., Cic. – β) ursächlich bewirken, alqd, Cic. (vgl. efficiens); dah. effecta, ōrum, n., bewirkte Dinge, Cic. – g) mit Prädik. Acc. = machen, α) m. Prädik.-Subst.: Catilinam consulem (zum K.), Cic.: montem arcem (zur B.), Caes.: alqm puerum de virgine, Ov. – β) m. Prädik.-Adjj. usw.: in dies exercitum eius confirmatiorem, Caes.: hostes ad pugnam alacriores, Caes.: iter longius eff. brevius, Phaedr.: se ex contempto metuendum, Sall. – II) zustande-, zuwege-, zu Ende bringen, vollenden, fertig machen od. bringen, ausführen, dah. auch ins Werk setzen, bewerkstelligen, durchsetzen, durchführen, auswirken, erwirken, erzwingen, 1) im allg.: omne opus, Caes.: sphaeram, Cic.: basilicam, Lampr.: epistulam ad alqm, Cic.: mirabilia facinora, Cic.: iussa paucis diebus, Sall.: viam, Tibull.: iter, Ov.: alci nuptias, Ter.: unum consilium totius Galliae, Caes.: quod a Curione effeceram, mir K. schon zugestanden hatte, Cic.: id facile effici posse, Nep.: ad ea efficienda, quae pollicetur, Nep.: hoc ego tibi effectum reddam, Ter.: hoc (od. id, illud) eff., ut etc., Cic. u. Nep.: u. bl. eff., ut od. ne etc., Cic. u.a.: his rebus eff., ut etc., Nep.: per alqm eff., ut etc., Sall.: eff., quo (= ut eo) magis etc., Liv.: eff., quo minus etc., Lucr., Liv. u. Quint.: non efficere posse, quo minus etc., Cic. de rep. 2, 1, 2: effici non potest, quin etc., Cic. Phil. 11, 36: u.m. bl. Konj., effice, coëamus in unum, Ov. fast. 3, 683.: effice sit, Ov. ex Pont. 3, 3, 63. – dah. eff. alqd in alqo, eine Übeltat bei jmd. ins Werk setzen, jmdm. antun, an jmd. verüben, Cic. de amic. 41 u. Phil. 14, 9. – 2) eine Strecke zurücklegen, a) im Raume, quantumcumque itineris equitatu efficere poterat, Caes. b.c. 3, 102, 1: tanto spatio secuti, quantum cursu et viribus efficere potuerunt, Caes. b.G. 4, 35, 3. – b) in der Zeit, so u. so viel Jahre usw. zurücklegen, verleben, in matrimonio effecit annos XI, Corp. inscr. Lat. 3, 1315. – / Archaist. Perf. Coni. effēxis, Plaut. Cas. 709 u.a.: Coni. Praes. Pass. effīant (ecfīant), Lucr. 6, 761: Infin. Praes. Pass. effīerī (ecfīerī), Plaut. Pers. 761.

    lateinisch-deutsches > efficio

  • 5 efficio

    ef-ficio (ec-ficio), fēcī, fectum, ere (ex u. facio), I) hervor-, herausbringen, bereiten, erzeugen, schaffen, entstehen lassen, machen, bewirken, hervorrufen, veranlassen, verursachen, 1) im allg.: α) m. konkr. Objj.: panem ex alqa re, Caes.: mundum, Cic.: caeruleum colorem (v. Waid), Caes.: varios concentus (v. Tönen), Cic.: magnos viros (v. Abstr.), Cic.: deos u. homines (v. Phidias), Quint.: levibus et rotundis corporibus animum concursu quodam fortuito, Cic.: m. folg. Acc. u. Infin., quae (lues) efficit in aridioribus locis agentes caloribus crebris interpellari, Amm. 19, 4, 7. – β) m. abstr. usw. Objj.: clamores et admirationes, Cic.: magnas rerum commutationes, Caes.: nihil dignum re, Cic.: tantos processus, ut etc., Cic. – 2) insbes.: a) bauend, bildend schaffen, herstellen, errichten, bauen, columnam, Cic.: pontem in flumine, Caes.: urbem ex latere (Ziegelst.), Cic.: v. lebl. Subjj. (zB. von Flüssen), schaffen, bilden, portum, insulam, Caes.: arcum alqā re, Ov. – b) v. Acker usw. = einbringen, tragen, plurimum, Cic.: cum octavo (achtfach), Cic. – c) einen Betrag, eine Zahl ausmachen, betragen, enthalten, u. Passiv effici = herauskommen, ea tributa vix in fenus Pompei quod satis est efficiunt, Cic.: qui modus sexaginta armatorum milia efficiebat, Eutr.: maior aliquanto summa efficitur ex etc., Liv. – d) eine Summe od. eine Menge
    ————
    zusammenbringen, aufbringen, auftreiben, alci aurum. Plaut.: liciti sunt usque eo, quoad se efficere (das Gebot wieder herausbringen) posse arbitrabantur, Cic.: magnum cratium numerum, Caes.: magnam multitudinem (serpentium), Nep.: frequentem senatum, Cic. – e) Soldaten, Schiffe aufbringen, zusammenbringen, auf die Beine bringen, herstellen, XIII cohortes, Caes.: duas legiones, Caes.: unam legionem ex duabus, Caes.: exercitum, Liv.: classem celeriter, Nep. – f) als philos. t.t.: α) folgern, schließen, dartun, erweisen, minutis interrogationibus quod proposuit efficit, Cic.: ex quibus vult efficere m. folg. Acc. u. Infin., Cic.: ita efficitur, ut etc., Cic.: ex quo illud efficitur, ne etc., Cic. – β) ursächlich bewirken, alqd, Cic. (vgl. efficiens); dah. effecta, ōrum, n., bewirkte Dinge, Cic. – g) mit Prädik. Acc. = machen, α) m. Prädik.-Subst.: Catilinam consulem (zum K.), Cic.: montem arcem (zur B.), Caes.: alqm puerum de virgine, Ov. – β) m. Prädik.-Adjj. usw.: in dies exercitum eius confirmatiorem, Caes.: hostes ad pugnam alacriores, Caes.: iter longius eff. brevius, Phaedr.: se ex contempto metuendum, Sall. – II) zustande-, zuwege-, zu Ende bringen, vollenden, fertig machen od. bringen, ausführen, dah. auch ins Werk setzen, bewerkstelligen, durchsetzen, durchführen, auswirken, erwirken, erzwingen, 1) im allg.: omne opus, Caes.: sphaeram, Cic.: basilicam, Lampr.: epistulam
    ————
    ad alqm, Cic.: mirabilia facinora, Cic.: iussa paucis diebus, Sall.: viam, Tibull.: iter, Ov.: alci nuptias, Ter.: unum consilium totius Galliae, Caes.: quod a Curione effeceram, mir K. schon zugestanden hatte, Cic.: id facile effici posse, Nep.: ad ea efficienda, quae pollicetur, Nep.: hoc ego tibi effectum reddam, Ter.: hoc (od. id, illud) eff., ut etc., Cic. u. Nep.: u. bl. eff., ut od. ne etc., Cic. u.a.: his rebus eff., ut etc., Nep.: per alqm eff., ut etc., Sall.: eff., quo (= ut eo) magis etc., Liv.: eff., quo minus etc., Lucr., Liv. u. Quint.: non efficere posse, quo minus etc., Cic. de rep. 2, 1, 2: effici non potest, quin etc., Cic. Phil. 11, 36: u.m. bl. Konj., effice, coëamus in unum, Ov. fast. 3, 683.: effice sit, Ov. ex Pont. 3, 3, 63. – dah. eff. alqd in alqo, eine Übeltat bei jmd. ins Werk setzen, jmdm. antun, an jmd. verüben, Cic. de amic. 41 u. Phil. 14, 9. – 2) eine Strecke zurücklegen, a) im Raume, quantumcumque itineris equitatu efficere poterat, Caes. b.c. 3, 102, 1: tanto spatio secuti, quantum cursu et viribus efficere potuerunt, Caes. b.G. 4, 35, 3. – b) in der Zeit, so u. so viel Jahre usw. zurücklegen, verleben, in matrimonio effecit annos XI, Corp. inscr. Lat. 3, 1315. – Archaist. Perf. Coni. effēxis, Plaut. Cas. 709 u.a.: Coni. Praes. Pass. effīant (ecfīant), Lucr. 6, 761: Infin. Praes. Pass. effīerī (ecfīerī), Plaut. Pers. 761.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > efficio

  • 6 möglich

    möglich, qui, quae, quod fieri od. effici potest (was geschehen od. bewirkt werden kann). – qui, quae, quod per rerum naturam admitti potest (was der Natur der Dinge nach zulässig, also möglich ist, z.B. Fall, condicio). – Überall bleibt gew. »möglich« unübersetzt, wo die Verbindung und der Zusammenhang das Objekt als etwas in der Vorstellung Bestehendes, also erst zu Erwartendes und Zukünftiges bezeichnen, z.B. Cic. Rab. Perd. 16 (wo condicio = möglicher Fall). Cic. de or 1, 3 (wo communis pestis = mögliche Vernichtung des Staates). – es ist möglich, d.i. a) es kann sein: esse potest (z.B. wie ist ein Friede möglich mit einem Manne, der etc., pacis quae esse potest cum eo ratio, qui etc). – od. bl. potest (z.B. es ist m., daß andere so glauben, potest, ut alii ita arbitrentur). – b) es kann geschehen, bewirkt werden: fieri od. agi od. effici potest. – Auch hier oft bl. potest (z.B. wie ist es m.? qui potest?: wenn es m. ist od. wäre (womöglich), si potest; si posset: soviel als m., quantum potest od. poterit. – es ist m., daß etc., fieri potest od. potest fieri, ut etc., u. bl. potest, ut etc. (z.B. ut fallar): dies sei leicht m., id facile effici posse: beides zug leich ist nicht wohl m., utrumque simul agi non potest: es ist alles m., [1703] nihil est quod fieri non possit. – c) es kann sich zugetragen haben: factum esse potest; accĭdisse potest. – d) es ist vergönnt, fas est, bes. mit der Negation, non fas est (es ist nicht m.) m. folg. Infin., s. Caes. b. G. 1, 50, 5. – wenn es möglich ist, womöglich, möglichenfalls, si fas est. – ist es möglich? d.i. α) was sagst du? quid als? – β) was meinst du? ain? ain tu? – es ist nicht anders m., als daß ich etc., fieri non potest, ut non od. quin etc.; facere non possum, ut non (ut nihil etc.). – es ist mir etw. möglich, alcis rei faciendae copiam od. facultatem habeo; possum alqd facere: dem guten Willen ist alles m., nihil est, quod benevolentia efficere non possit. – m. machen, efficere (bewirken, zuwege bringen); vgl. »ermöglichen«: alles m. machen können, nihil non efficere posse: mit Geld ist alles m. zu machen, pecuniā omnia effici possunt. – sich etwas nicht m. denken können, sibi de alqa re persuadere non posse. – wenn es irgend m. ist, womöglich, si ullā ratione efficere possum (potes etc.); si ullo modo fieri poterit. – soviel immer m. ist, quoad fieri potest od. poterit. – so... als möglich, möglichst, quam mit dem Superlativ, z.B. so früh als m. (sobald als m., möglichst früh, in möglichster Kürze), quam maturrime: so kurz als m., möglichst kurz (in möglichster Kürze), quam brevissime; od. durch quam... potero, quam od. ut... potui, z.B. ich will es so kurz als m. (möglichst kurz) machen, agam quam brevissime potero: soviel über die Grammatik, so kurz als m., haec de grammatice, quam brevissime potui. – so schnell als m., möglichst schnell, quam celerrime; quantā maximā possum celeritate: er marschierte so schnell als m. (in möglichst schnellen Märschen) zu seinem Kollegen, quantis maximis poterat itineribus exercitum ducebat ad collegam. – sogut als m., s. so gut. – so viele als möglich, möglichst viele, quos possum (z.B. conquisivit quos potuit). – möglicherweise, fieri potest od. potest fieri u. bl. potest, ut etc. (es kann geschehen, ist möglich, daß etc., z.B. potest fieri, ut fallar): od. durch fore (bes. bei putare, exspectare, polliceri u. ähnlichen), z.B. welch ein Schauspiel nun stellen wir uns möglicherweise vor, wenn etc., quod tandem spectaculum fore putamus, cum etc. – aller od. jeder m., alle od. jede m., alles od. jedes m., quicumque (jeder mögliche, nur erdenkliche, z.B. quaecumque ornamenta in te proficiscentur); omnes quotquotsuntod. erunt. omnes quicumque (alle, so viele oder die nur immer, jeder mögliche); omnis, quem (quam) possum, omne quod possum, gew. bl. omnis, e (aller, alle, alles, den, die, das ich kann, z.B. ich tue jmdm. alle m. Ehren an, alci omnes, quos possim, honores habeo: alle m. Sorgfalt anwenden, daß etc., omnem curam adhibere, ut etc.: auf alle m. Fälle, ad omnes casus). – alles mögliche, omnia, z.B. alles mögliche (sein möglichstes) tun, versuchen, omnia facere od. omnia experiri; nihil inexpertum omittere: bei etwas, nihil sibi celi qui facere in alqa re: auf alle m. Art, quācumque ratione; auch omnibus rebus.

    deutsch-lateinisches > möglich

  • 7 ecfacio

    ef-fĭcĭo ( ecfacio), fēci, fectum, 3 ( perf. subj. effexis, Plaut. As. 3, 5, 63; id. Poen. 1, 3, 19; inf. pass. ecfiĕri, id. Pers. 5, 1, 9; Lucr. 6, 761), v. a., to make out, work out; hence, to bring to pass, to effect, execute, complete, accomplish, make, form (very freq. in all periods and sorts of writing).
    I.
    In gen.
    (α).
    With acc.:

    male quod mulier facere incepit, nisi id ecficere perpetrat,

    Plaut. Truc. 2, 5, 12 sq.; cf. id. Pers. 5, 1, 9; Caes. B. C. 1, 36 fin.; 1, 61, 2:

    magna facinora,

    Plaut. Ps. 2, 1, 16; so,

    facinora,

    Cic. Phil. 2, 42, 109; cf.

    opus,

    id. ib. 4, 1, 6; Plaut. Truc. 5, 17; Caes. B. G. 4, 18, 1; 7, 35, 4 et saep.:

    pontem,

    id. ib. 6, 6, 1; id. B. C. 1, 40, 1; 1, 62 fin.:

    ligneas turres, tormenta,

    id. ib. 3, 9, 3; 3, 39 fin.:

    castella,

    id. ib. 3, 44, 3:

    panes ex hoc (genere radicis),

    id. ib. 3, 48, 3:

    sphaeram (Archimedes),

    Cic. Rep. 1, 17:

    columnam,

    id. Verr. 2, 1, 56 et saep.:

    Mosa insulam efficit Batavorum,

    Caes. B. G. 4, 10, 2; id. ib. § 4; id. B. C. 3, 40, 4; cf.:

    portum (insula),

    id. ib. 3, 112, 2; Verg. A. 1, 160:

    magnum numerum cratium, scalarum, etc.,

    Caes. B. G. 7, 81, 1:

    aliquid dignum dono deorum,

    Cic. Rep. 3, 3; cf. id. de Or. 1, 26, 120:

    civitatem,

    id. Rep. 2, 30; cf. id. ib. 3, 32:

    varios concentus, septem sonos,

    id. ib. 6, 18:

    magnas rerum commutationes,

    Caes. B. C. 3, 68, 1:

    tantos progressus,

    Cic. Brut. 78, 272:

    clamores et admirationes in bonis oratoribus,

    id. de Or. 1, 33, 152; id. Q. Fr. 3, 1, 3 et saep.:

    XIII. cohortes,

    Caes. B. C. 1, 15, 5; cf.:

    delectu habito duas legiones,

    id. ib. 1, 31, 2:

    unam ex duabus (legionibus),

    id. ib. 3, 89, 1:

    ad duo milia ferme boum,

    Liv. 22, 16 et saep.:

    lepide meum officium,

    Plaut. Truc. 4, 2, 1 sq.; cf.:

    nostra munia,

    id. Stich. 5, 4, 13:

    munus,

    Cic. Rep. 1, 46 fin.; id. Leg. 1, 5, 16:

    nuptias alicui,

    Ter. And. 3, 4, 16:

    aurum alicui,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 55; cf. id. Poen. 1, 1, 57; Ter. Heaut. 3, 3, 23:

    hanc mulierem tibi,

    Plaut. Ps. 1, 1, 110 et saep.:

    quod a Curione effeceram,

    had procured, obtained, Cic. Att. 10, 10:

    amor mores hominum moros et morosos ecficit,

    Plaut. Trin. 3, 2, 43.—With two accs.:

    fortuna eos efficit caecos, quos complexa est,

    Cic. Lael. 15, 54; id. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 2, 42; Caes. B. G. 3, 24 fin. et saep.; cf.:

    hunc (montem) murus circumdatus arcem efficit,

    id. ib. 1, 38, 6:

    aliquem consulem,

    Cic. Lael. 20, 73:

    aliquem dictatorem,

    id. Att. 15, 21; cf.

    also: quae res immani corporum magnitudine homines efficit,

    Caes. B. G. 4, 1, 9; and:

    id (genus radicis) ad similitudinem panis efficiebant,

    id. B. C. 3, 48, 1.—
    (β).
    With ut:

    eniti et efficere, ut, etc.,

    Cic. Lael. 16, 59; id. Rep. 1, 20; 3, 31; Caes. B. G. 2, 5, 5; 2, 17, 4 et saep.; cf.:

    hoc si efficiam plane, ut, etc.,

    Plaut. Mil. 3, 3, 62:

    si id efficere non posset, ut, etc.,

    Caes. B. G. 5, 50, 3:

    neque polliceor me effecturum, ut, etc.,

    Cic. Rep. 1, 24 fin. —Ellips. of ut:

    effice, di coëamus in unum,

    Ov. F. 3, 683.—
    (γ).
    With ne (rare):

    efficio ne cui molesti sint publicani,

    Cic. Att. 6, 1, 16:

    qui efficiant, ne quid inter privatum et magistratum differat,

    id. Rep. 1, 43, 67; id. Fin. 4, 4, 10; Liv. 8, 7, 6:

    efficiam, posthac ne quemquam voce lacessas,

    Verg. E. 3, 51; Dig. 3, 3, 78; cf.:

    aliquem or aliquid, ne, etc.,

    ib. 19, 2, 35; Quint. 3, 6, 102; 8, 3, 20.—
    (δ).
    With quominus (very seldom), Lucr. 1, 977; Quint. 11, 1, 48; Dig. 49, 14, [p. 630] 29; so with quo magis:

    saevitia collegae quo is magis ingenio suo gauderet effecit,

    Liv. 2, 60, 1.—
    (ε).
    With obj. acc. and inf. (very rare, and not ante-Aug.):

    vehementer efficit ea coire, etc.,

    Vitr. 2, 6; Dig. 38, 2, 14, § 8; 47, 11, 10.—
    (ζ).
    Absol. (freq. and class.):

    si effecero, Dabin' mihi argentum?

    Plaut. Ps. 1, 5, 121; cf. id. ib. 4, 1, 39 sq.; 4, 8, 5; id. Pers. 1, 3, 87; Caes. B. G. 7, 26, 2 et saep.:

    se a scientiae delectatione ad efficiendi utilitatem referre,

    Cic. Rep. 5, 3.
    II.
    In partic.
    A.
    In econom. lang., to produce, bear, yield:

    (ager Leontinus) plurimum efficit,

    Cic. Verr. 2, 3, 63 fin.; cf.:

    ager efficit cum octavo, cum decumo,

    id. ib. 2, 3, 47:

    si (vineae) centenos sestertios in singula jugera efficiant,

    Col. 3, 3, 3:

    cum matres binae ternos haedos efficiunt,

    id. 7, 6, 7.— Transf. to persons:

    liciti sunt usque eo, quoad se efficere posse arbitrabantur,

    i. e. to make a profit, Cic. Verr. 2, 3, 33 fin.
    B.
    Of numbers, to make out, yield, amount to a certain sum:

    ea (tributa) vix, in fenus Pompeii quod satis sit, efficiunt,

    Cic. Att. 6, 1, 3 (cf. shortly before:

    nec id satis efficit [al. efficitur] in usuram menstruam),

    Plin. 6, 33, 38, § 206; cf. ib. § 209; Col. 5, 2, 6; 8 sq.—
    C.
    In philos. lang., to make out, show, prove (with acc. and inf., ut, ne, or absol.):

    quod proposuit efficit, Cic. Par. prooem. § 2: in quibus (libris) vult efficere animos esse mortales,

    id. Tusc. 1, 31 fin. —In the pass. impers.: efficitur, it follows (from something):

    ita efficitur, ut omne corpus mortale sit,

    id. N. D. 3, 12, 30:

    ex quo efficitur, hominem naturae obedientem homini nocere non posse,

    id. Tusc. 3, 5, 25; cf.:

    ex quo illud efficitur, ne justos quidem esse natura,

    id. Rep. 3, 11:

    quid igitur efficitur?

    what follows from that? id. ib. 3, 12.—Hence,
    1.
    effĭcĭens, entis, P. a.
    A.
    Adj., effecting, effective, efficient. —In philos. lang.:

    proximus est locus rerum efficientium, quae causae appellantur: deinde rerum effectarum ab efficientibus causis,

    Cic. Top. 14 fin.; cf. id. Ac. 1, 6, 24; id. Fin. 3, 16, 55; id. Div. 1, 55, 125; id. Fat. 14, 33; Quint. 5, 10, 86. —
    B.
    Subst., with gen.: virtus efficiens utilitatis, the producer = effectrix, Cic. Off. 3, 3, 12; so,

    voluptatis (virtus),

    id. ib. 3, 33; cf.:

    ea, quae sunt luxuriosis efficientia voluptatum,

    id. Fin. 2, 7, 21; and:

    (causae) efficientes pulcherrimarum rerum,

    id. Univ. 14 fin.
    * Adv.: effĭcĭenter, efficiently (for which in the post-Aug. per., efficaciter):

    ut id ei causa sit, quod cuique efficienter antecedat,

    Cic. Fat. 15, 34.—
    2.
    effectus, a, um, P. a., worked out, i. e.
    A.
    Effected, completed:

    una (materia) diligenter effecta plus proderit quam plures inchoatae et quasi degustatae,

    Quint. 10, 5, 23; cf. id. 5, 13, 34; 8, 3, 88.—In the comp.:

    aliquid nitidius atque effectius,

    Quint. 12, 10, 45.—
    B.
    Effected, in philos. lang. (opp. causa efficiens), Cic. Top. 18; cf.

    res,

    id. ib. 4; 14 fin.; and subst.: effectum, i, n., an effect, id. ib. 3; Quint. 6, 3, 66; 5, 10, 94. — Adv.: effecte.
    a.
    Effectively, in fact, Mart. 2, 27, 3; Amm. 16, 5, 7.—
    b.
    Effectually, efficaciously:

    effectius,

    App. Flor. 16, p. 357.— Sup. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > ecfacio

  • 8 effectum

    ef-fĭcĭo ( ecfacio), fēci, fectum, 3 ( perf. subj. effexis, Plaut. As. 3, 5, 63; id. Poen. 1, 3, 19; inf. pass. ecfiĕri, id. Pers. 5, 1, 9; Lucr. 6, 761), v. a., to make out, work out; hence, to bring to pass, to effect, execute, complete, accomplish, make, form (very freq. in all periods and sorts of writing).
    I.
    In gen.
    (α).
    With acc.:

    male quod mulier facere incepit, nisi id ecficere perpetrat,

    Plaut. Truc. 2, 5, 12 sq.; cf. id. Pers. 5, 1, 9; Caes. B. C. 1, 36 fin.; 1, 61, 2:

    magna facinora,

    Plaut. Ps. 2, 1, 16; so,

    facinora,

    Cic. Phil. 2, 42, 109; cf.

    opus,

    id. ib. 4, 1, 6; Plaut. Truc. 5, 17; Caes. B. G. 4, 18, 1; 7, 35, 4 et saep.:

    pontem,

    id. ib. 6, 6, 1; id. B. C. 1, 40, 1; 1, 62 fin.:

    ligneas turres, tormenta,

    id. ib. 3, 9, 3; 3, 39 fin.:

    castella,

    id. ib. 3, 44, 3:

    panes ex hoc (genere radicis),

    id. ib. 3, 48, 3:

    sphaeram (Archimedes),

    Cic. Rep. 1, 17:

    columnam,

    id. Verr. 2, 1, 56 et saep.:

    Mosa insulam efficit Batavorum,

    Caes. B. G. 4, 10, 2; id. ib. § 4; id. B. C. 3, 40, 4; cf.:

    portum (insula),

    id. ib. 3, 112, 2; Verg. A. 1, 160:

    magnum numerum cratium, scalarum, etc.,

    Caes. B. G. 7, 81, 1:

    aliquid dignum dono deorum,

    Cic. Rep. 3, 3; cf. id. de Or. 1, 26, 120:

    civitatem,

    id. Rep. 2, 30; cf. id. ib. 3, 32:

    varios concentus, septem sonos,

    id. ib. 6, 18:

    magnas rerum commutationes,

    Caes. B. C. 3, 68, 1:

    tantos progressus,

    Cic. Brut. 78, 272:

    clamores et admirationes in bonis oratoribus,

    id. de Or. 1, 33, 152; id. Q. Fr. 3, 1, 3 et saep.:

    XIII. cohortes,

    Caes. B. C. 1, 15, 5; cf.:

    delectu habito duas legiones,

    id. ib. 1, 31, 2:

    unam ex duabus (legionibus),

    id. ib. 3, 89, 1:

    ad duo milia ferme boum,

    Liv. 22, 16 et saep.:

    lepide meum officium,

    Plaut. Truc. 4, 2, 1 sq.; cf.:

    nostra munia,

    id. Stich. 5, 4, 13:

    munus,

    Cic. Rep. 1, 46 fin.; id. Leg. 1, 5, 16:

    nuptias alicui,

    Ter. And. 3, 4, 16:

    aurum alicui,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 55; cf. id. Poen. 1, 1, 57; Ter. Heaut. 3, 3, 23:

    hanc mulierem tibi,

    Plaut. Ps. 1, 1, 110 et saep.:

    quod a Curione effeceram,

    had procured, obtained, Cic. Att. 10, 10:

    amor mores hominum moros et morosos ecficit,

    Plaut. Trin. 3, 2, 43.—With two accs.:

    fortuna eos efficit caecos, quos complexa est,

    Cic. Lael. 15, 54; id. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 2, 42; Caes. B. G. 3, 24 fin. et saep.; cf.:

    hunc (montem) murus circumdatus arcem efficit,

    id. ib. 1, 38, 6:

    aliquem consulem,

    Cic. Lael. 20, 73:

    aliquem dictatorem,

    id. Att. 15, 21; cf.

    also: quae res immani corporum magnitudine homines efficit,

    Caes. B. G. 4, 1, 9; and:

    id (genus radicis) ad similitudinem panis efficiebant,

    id. B. C. 3, 48, 1.—
    (β).
    With ut:

    eniti et efficere, ut, etc.,

    Cic. Lael. 16, 59; id. Rep. 1, 20; 3, 31; Caes. B. G. 2, 5, 5; 2, 17, 4 et saep.; cf.:

    hoc si efficiam plane, ut, etc.,

    Plaut. Mil. 3, 3, 62:

    si id efficere non posset, ut, etc.,

    Caes. B. G. 5, 50, 3:

    neque polliceor me effecturum, ut, etc.,

    Cic. Rep. 1, 24 fin. —Ellips. of ut:

    effice, di coëamus in unum,

    Ov. F. 3, 683.—
    (γ).
    With ne (rare):

    efficio ne cui molesti sint publicani,

    Cic. Att. 6, 1, 16:

    qui efficiant, ne quid inter privatum et magistratum differat,

    id. Rep. 1, 43, 67; id. Fin. 4, 4, 10; Liv. 8, 7, 6:

    efficiam, posthac ne quemquam voce lacessas,

    Verg. E. 3, 51; Dig. 3, 3, 78; cf.:

    aliquem or aliquid, ne, etc.,

    ib. 19, 2, 35; Quint. 3, 6, 102; 8, 3, 20.—
    (δ).
    With quominus (very seldom), Lucr. 1, 977; Quint. 11, 1, 48; Dig. 49, 14, [p. 630] 29; so with quo magis:

    saevitia collegae quo is magis ingenio suo gauderet effecit,

    Liv. 2, 60, 1.—
    (ε).
    With obj. acc. and inf. (very rare, and not ante-Aug.):

    vehementer efficit ea coire, etc.,

    Vitr. 2, 6; Dig. 38, 2, 14, § 8; 47, 11, 10.—
    (ζ).
    Absol. (freq. and class.):

    si effecero, Dabin' mihi argentum?

    Plaut. Ps. 1, 5, 121; cf. id. ib. 4, 1, 39 sq.; 4, 8, 5; id. Pers. 1, 3, 87; Caes. B. G. 7, 26, 2 et saep.:

    se a scientiae delectatione ad efficiendi utilitatem referre,

    Cic. Rep. 5, 3.
    II.
    In partic.
    A.
    In econom. lang., to produce, bear, yield:

    (ager Leontinus) plurimum efficit,

    Cic. Verr. 2, 3, 63 fin.; cf.:

    ager efficit cum octavo, cum decumo,

    id. ib. 2, 3, 47:

    si (vineae) centenos sestertios in singula jugera efficiant,

    Col. 3, 3, 3:

    cum matres binae ternos haedos efficiunt,

    id. 7, 6, 7.— Transf. to persons:

    liciti sunt usque eo, quoad se efficere posse arbitrabantur,

    i. e. to make a profit, Cic. Verr. 2, 3, 33 fin.
    B.
    Of numbers, to make out, yield, amount to a certain sum:

    ea (tributa) vix, in fenus Pompeii quod satis sit, efficiunt,

    Cic. Att. 6, 1, 3 (cf. shortly before:

    nec id satis efficit [al. efficitur] in usuram menstruam),

    Plin. 6, 33, 38, § 206; cf. ib. § 209; Col. 5, 2, 6; 8 sq.—
    C.
    In philos. lang., to make out, show, prove (with acc. and inf., ut, ne, or absol.):

    quod proposuit efficit, Cic. Par. prooem. § 2: in quibus (libris) vult efficere animos esse mortales,

    id. Tusc. 1, 31 fin. —In the pass. impers.: efficitur, it follows (from something):

    ita efficitur, ut omne corpus mortale sit,

    id. N. D. 3, 12, 30:

    ex quo efficitur, hominem naturae obedientem homini nocere non posse,

    id. Tusc. 3, 5, 25; cf.:

    ex quo illud efficitur, ne justos quidem esse natura,

    id. Rep. 3, 11:

    quid igitur efficitur?

    what follows from that? id. ib. 3, 12.—Hence,
    1.
    effĭcĭens, entis, P. a.
    A.
    Adj., effecting, effective, efficient. —In philos. lang.:

    proximus est locus rerum efficientium, quae causae appellantur: deinde rerum effectarum ab efficientibus causis,

    Cic. Top. 14 fin.; cf. id. Ac. 1, 6, 24; id. Fin. 3, 16, 55; id. Div. 1, 55, 125; id. Fat. 14, 33; Quint. 5, 10, 86. —
    B.
    Subst., with gen.: virtus efficiens utilitatis, the producer = effectrix, Cic. Off. 3, 3, 12; so,

    voluptatis (virtus),

    id. ib. 3, 33; cf.:

    ea, quae sunt luxuriosis efficientia voluptatum,

    id. Fin. 2, 7, 21; and:

    (causae) efficientes pulcherrimarum rerum,

    id. Univ. 14 fin.
    * Adv.: effĭcĭenter, efficiently (for which in the post-Aug. per., efficaciter):

    ut id ei causa sit, quod cuique efficienter antecedat,

    Cic. Fat. 15, 34.—
    2.
    effectus, a, um, P. a., worked out, i. e.
    A.
    Effected, completed:

    una (materia) diligenter effecta plus proderit quam plures inchoatae et quasi degustatae,

    Quint. 10, 5, 23; cf. id. 5, 13, 34; 8, 3, 88.—In the comp.:

    aliquid nitidius atque effectius,

    Quint. 12, 10, 45.—
    B.
    Effected, in philos. lang. (opp. causa efficiens), Cic. Top. 18; cf.

    res,

    id. ib. 4; 14 fin.; and subst.: effectum, i, n., an effect, id. ib. 3; Quint. 6, 3, 66; 5, 10, 94. — Adv.: effecte.
    a.
    Effectively, in fact, Mart. 2, 27, 3; Amm. 16, 5, 7.—
    b.
    Effectually, efficaciously:

    effectius,

    App. Flor. 16, p. 357.— Sup. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > effectum

  • 9 efficio

    ef-fĭcĭo ( ecfacio), fēci, fectum, 3 ( perf. subj. effexis, Plaut. As. 3, 5, 63; id. Poen. 1, 3, 19; inf. pass. ecfiĕri, id. Pers. 5, 1, 9; Lucr. 6, 761), v. a., to make out, work out; hence, to bring to pass, to effect, execute, complete, accomplish, make, form (very freq. in all periods and sorts of writing).
    I.
    In gen.
    (α).
    With acc.:

    male quod mulier facere incepit, nisi id ecficere perpetrat,

    Plaut. Truc. 2, 5, 12 sq.; cf. id. Pers. 5, 1, 9; Caes. B. C. 1, 36 fin.; 1, 61, 2:

    magna facinora,

    Plaut. Ps. 2, 1, 16; so,

    facinora,

    Cic. Phil. 2, 42, 109; cf.

    opus,

    id. ib. 4, 1, 6; Plaut. Truc. 5, 17; Caes. B. G. 4, 18, 1; 7, 35, 4 et saep.:

    pontem,

    id. ib. 6, 6, 1; id. B. C. 1, 40, 1; 1, 62 fin.:

    ligneas turres, tormenta,

    id. ib. 3, 9, 3; 3, 39 fin.:

    castella,

    id. ib. 3, 44, 3:

    panes ex hoc (genere radicis),

    id. ib. 3, 48, 3:

    sphaeram (Archimedes),

    Cic. Rep. 1, 17:

    columnam,

    id. Verr. 2, 1, 56 et saep.:

    Mosa insulam efficit Batavorum,

    Caes. B. G. 4, 10, 2; id. ib. § 4; id. B. C. 3, 40, 4; cf.:

    portum (insula),

    id. ib. 3, 112, 2; Verg. A. 1, 160:

    magnum numerum cratium, scalarum, etc.,

    Caes. B. G. 7, 81, 1:

    aliquid dignum dono deorum,

    Cic. Rep. 3, 3; cf. id. de Or. 1, 26, 120:

    civitatem,

    id. Rep. 2, 30; cf. id. ib. 3, 32:

    varios concentus, septem sonos,

    id. ib. 6, 18:

    magnas rerum commutationes,

    Caes. B. C. 3, 68, 1:

    tantos progressus,

    Cic. Brut. 78, 272:

    clamores et admirationes in bonis oratoribus,

    id. de Or. 1, 33, 152; id. Q. Fr. 3, 1, 3 et saep.:

    XIII. cohortes,

    Caes. B. C. 1, 15, 5; cf.:

    delectu habito duas legiones,

    id. ib. 1, 31, 2:

    unam ex duabus (legionibus),

    id. ib. 3, 89, 1:

    ad duo milia ferme boum,

    Liv. 22, 16 et saep.:

    lepide meum officium,

    Plaut. Truc. 4, 2, 1 sq.; cf.:

    nostra munia,

    id. Stich. 5, 4, 13:

    munus,

    Cic. Rep. 1, 46 fin.; id. Leg. 1, 5, 16:

    nuptias alicui,

    Ter. And. 3, 4, 16:

    aurum alicui,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 55; cf. id. Poen. 1, 1, 57; Ter. Heaut. 3, 3, 23:

    hanc mulierem tibi,

    Plaut. Ps. 1, 1, 110 et saep.:

    quod a Curione effeceram,

    had procured, obtained, Cic. Att. 10, 10:

    amor mores hominum moros et morosos ecficit,

    Plaut. Trin. 3, 2, 43.—With two accs.:

    fortuna eos efficit caecos, quos complexa est,

    Cic. Lael. 15, 54; id. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 2, 42; Caes. B. G. 3, 24 fin. et saep.; cf.:

    hunc (montem) murus circumdatus arcem efficit,

    id. ib. 1, 38, 6:

    aliquem consulem,

    Cic. Lael. 20, 73:

    aliquem dictatorem,

    id. Att. 15, 21; cf.

    also: quae res immani corporum magnitudine homines efficit,

    Caes. B. G. 4, 1, 9; and:

    id (genus radicis) ad similitudinem panis efficiebant,

    id. B. C. 3, 48, 1.—
    (β).
    With ut:

    eniti et efficere, ut, etc.,

    Cic. Lael. 16, 59; id. Rep. 1, 20; 3, 31; Caes. B. G. 2, 5, 5; 2, 17, 4 et saep.; cf.:

    hoc si efficiam plane, ut, etc.,

    Plaut. Mil. 3, 3, 62:

    si id efficere non posset, ut, etc.,

    Caes. B. G. 5, 50, 3:

    neque polliceor me effecturum, ut, etc.,

    Cic. Rep. 1, 24 fin. —Ellips. of ut:

    effice, di coëamus in unum,

    Ov. F. 3, 683.—
    (γ).
    With ne (rare):

    efficio ne cui molesti sint publicani,

    Cic. Att. 6, 1, 16:

    qui efficiant, ne quid inter privatum et magistratum differat,

    id. Rep. 1, 43, 67; id. Fin. 4, 4, 10; Liv. 8, 7, 6:

    efficiam, posthac ne quemquam voce lacessas,

    Verg. E. 3, 51; Dig. 3, 3, 78; cf.:

    aliquem or aliquid, ne, etc.,

    ib. 19, 2, 35; Quint. 3, 6, 102; 8, 3, 20.—
    (δ).
    With quominus (very seldom), Lucr. 1, 977; Quint. 11, 1, 48; Dig. 49, 14, [p. 630] 29; so with quo magis:

    saevitia collegae quo is magis ingenio suo gauderet effecit,

    Liv. 2, 60, 1.—
    (ε).
    With obj. acc. and inf. (very rare, and not ante-Aug.):

    vehementer efficit ea coire, etc.,

    Vitr. 2, 6; Dig. 38, 2, 14, § 8; 47, 11, 10.—
    (ζ).
    Absol. (freq. and class.):

    si effecero, Dabin' mihi argentum?

    Plaut. Ps. 1, 5, 121; cf. id. ib. 4, 1, 39 sq.; 4, 8, 5; id. Pers. 1, 3, 87; Caes. B. G. 7, 26, 2 et saep.:

    se a scientiae delectatione ad efficiendi utilitatem referre,

    Cic. Rep. 5, 3.
    II.
    In partic.
    A.
    In econom. lang., to produce, bear, yield:

    (ager Leontinus) plurimum efficit,

    Cic. Verr. 2, 3, 63 fin.; cf.:

    ager efficit cum octavo, cum decumo,

    id. ib. 2, 3, 47:

    si (vineae) centenos sestertios in singula jugera efficiant,

    Col. 3, 3, 3:

    cum matres binae ternos haedos efficiunt,

    id. 7, 6, 7.— Transf. to persons:

    liciti sunt usque eo, quoad se efficere posse arbitrabantur,

    i. e. to make a profit, Cic. Verr. 2, 3, 33 fin.
    B.
    Of numbers, to make out, yield, amount to a certain sum:

    ea (tributa) vix, in fenus Pompeii quod satis sit, efficiunt,

    Cic. Att. 6, 1, 3 (cf. shortly before:

    nec id satis efficit [al. efficitur] in usuram menstruam),

    Plin. 6, 33, 38, § 206; cf. ib. § 209; Col. 5, 2, 6; 8 sq.—
    C.
    In philos. lang., to make out, show, prove (with acc. and inf., ut, ne, or absol.):

    quod proposuit efficit, Cic. Par. prooem. § 2: in quibus (libris) vult efficere animos esse mortales,

    id. Tusc. 1, 31 fin. —In the pass. impers.: efficitur, it follows (from something):

    ita efficitur, ut omne corpus mortale sit,

    id. N. D. 3, 12, 30:

    ex quo efficitur, hominem naturae obedientem homini nocere non posse,

    id. Tusc. 3, 5, 25; cf.:

    ex quo illud efficitur, ne justos quidem esse natura,

    id. Rep. 3, 11:

    quid igitur efficitur?

    what follows from that? id. ib. 3, 12.—Hence,
    1.
    effĭcĭens, entis, P. a.
    A.
    Adj., effecting, effective, efficient. —In philos. lang.:

    proximus est locus rerum efficientium, quae causae appellantur: deinde rerum effectarum ab efficientibus causis,

    Cic. Top. 14 fin.; cf. id. Ac. 1, 6, 24; id. Fin. 3, 16, 55; id. Div. 1, 55, 125; id. Fat. 14, 33; Quint. 5, 10, 86. —
    B.
    Subst., with gen.: virtus efficiens utilitatis, the producer = effectrix, Cic. Off. 3, 3, 12; so,

    voluptatis (virtus),

    id. ib. 3, 33; cf.:

    ea, quae sunt luxuriosis efficientia voluptatum,

    id. Fin. 2, 7, 21; and:

    (causae) efficientes pulcherrimarum rerum,

    id. Univ. 14 fin.
    * Adv.: effĭcĭenter, efficiently (for which in the post-Aug. per., efficaciter):

    ut id ei causa sit, quod cuique efficienter antecedat,

    Cic. Fat. 15, 34.—
    2.
    effectus, a, um, P. a., worked out, i. e.
    A.
    Effected, completed:

    una (materia) diligenter effecta plus proderit quam plures inchoatae et quasi degustatae,

    Quint. 10, 5, 23; cf. id. 5, 13, 34; 8, 3, 88.—In the comp.:

    aliquid nitidius atque effectius,

    Quint. 12, 10, 45.—
    B.
    Effected, in philos. lang. (opp. causa efficiens), Cic. Top. 18; cf.

    res,

    id. ib. 4; 14 fin.; and subst.: effectum, i, n., an effect, id. ib. 3; Quint. 6, 3, 66; 5, 10, 94. — Adv.: effecte.
    a.
    Effectively, in fact, Mart. 2, 27, 3; Amm. 16, 5, 7.—
    b.
    Effectually, efficaciously:

    effectius,

    App. Flor. 16, p. 357.— Sup. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > efficio

  • 10 ausrichten

    ausrichten, I) veranstalten und die Kosten dazu hergeben: instruere (gehörig einrichten, mit dem Nötigen versehen, epulas). – apparare (zu etw. Anstalt machen, das Erforderliche herbeischaffen, z. B. prandium, convivium, nuptias). – adornare. exornare (mit dem gehörigen Aufwand ausstatten, z. B. nuptias). – facere. conficere (ins Werk setzen, z. B. nuptias). – II) etwas Übertragenes verrichten: exsequi. persequi. – efficere. conficere (zustande bringen). – curare (besorgen). – einen Auftrag au., mandatum efficere, conficere, exsequi, persequi, exhaurire (exh. = aufs vollständige au.): einen Befehl, imperium exsequi; imperio defungi; quod alqs imperavit, facere: ein Geschäft au., negotium conficere: einen Gruß, ein Kompliment vonjmd. (an einen) au., dicere alci salutem ab alqo; nuntiare alci salutem od. salutare alqm alcis verbis. – III) die verlangte Wirkung hervorbringen, seinen Zweck erreichen: proficere (vorwärts kommen, vor sich bringen). – facere. efficere [280]( bewirken). – agere (ausführen). – nicht viel an, non multum proficere; parum proficere: nichts au., nihil proficere: non operae pretium facere; nihil movere; nihil agere (auch durch Worte, verbis): viel (sehr viel) au. können, multum (plurimum) posse, valere, pollere (u. zwar posse – wirklich imstande sein, leisten; valere, die Kraft haben zu leisten; poll. die Macht u. die Mittel haben zu leisten; alle auch bei jmd., apud alqm [u. plurimum pollere inter homines]: u. durch etw., z. B. gratiā): nichts au. können, nihil posse od. valere: durch Bitten etwas au., precibus aliquid movere: durch Bitten nicht viel (soviel wie nichts), precibus parum proficere: durch Beredsamkeit viel au. können, facundiā esse pollentem: gegen jmd. nichts au., nihil agere contra alqm: wenn du etwas (gegen mich) au. willst, si quid es facturus: ohne etwas ausgerichtet zu haben, s. »unverrichteter Sache« unter »unverrichtet«. – Ausrichtung, I) Veranstaltung: apparatio; apparatus. – Au. eines Gastmahls, celebratio epuli das feierliche Begehen eines G. in großer Anzahl). – II) Verrichtung: cura. curatio (Besorgung).

    deutsch-lateinisches > ausrichten

  • 11 unmöglich

    unmöglich, qui, quae, quod fieri oder effici non potest; u. als Adv. durch nullo pacto oder plane non. – es ist unm., daß alles sich gleich. sei, non fieri potest, ut paria sint omnia: es ist unm., daß jemand in Rom sei. wenn er in Athen ist, fieri non potest, ut quis Romae sit, cum est Athenis: kein Ding ist unm., nihil est, quod accĭdere non possit: bei Gott ist kein Ding unm., nihil est, quod deus efficere non possit: dem guten Willen ist nichts unm., nihil est, quod benevolentia efficere non possit: ich halte dies für unm., non puto hoc fieri posse: ich halte nichts für unm., nihil non me efficere posse duco: es ist mir unm., zu etc., fieri non potest, ut etc.; nequeo mit folg. Infin. (ich kann nicht); (mihi) copia non est m. folg. Genet. Gerund. od. mit folg. ut u. Konj. od. mit folg. Infin. erepta est od. mihi erepta est facultas od. potestas mit Genet. Gerundii (es ist mir die Gelegenheit od. Möglichkeit zu etw. entrissen): es ist ganz unm., daß etc., nullo pacto fieri potest, ut etc.: ich kann unm. glauben, daß etc., non possum adducci, ut putem etc. – etw. unm. machen, eripere copiam oder facultatem od. potestatem m. Genet. Gerundii (die Gelegenheit oder Tunlichkeit zu etwas entreißen); alqd perimere (vereiteln, z.B. reditum); alqd tollere (wegräumen, z.B. iudicium veri): er hat sich bei den Seinigen unm. gemacht, sui eum diutius non ferent.

    deutsch-lateinisches > unmöglich

  • 12 copia

    [co-ops; copia [[ →] inopia] [st1]1 [-] cōpĭa, ae, f.: a - abondance (d'objets divers), grande quantité de; moyens d'existence, ressources, fortune, richesses.    - copia frugum, Cic.: récolte abondante.    - omnis copia narium, Hor. C. 2, 15, 6: tous les trésors de l'odorat (toutes les fleurs).    - exercitum Cn. Domitii suis copiis sustentare, Cic.: entretenir à ses frais l'armée de Cn. Domitius.    - copiae maris, Plin. Ep. 5, 2: les ressources de la mer.    - circumfluere omnibus copiis, Cic. Lael. 15: nager dans l'abondance.    - exercitus Afranii omnium rerum abundabat copia, Caes. BC. 1: l'armée d'Afranius avait tout en abondance.    - magna copia pabuli suppetebat, Caes. BC. 1: il avait du fourrage en grande quantité.    - numerus exiguus pro copia agri, Liv. 35: nombre insuffisant par rapport à l'étendue du territoire.    - in magna copia rerum aliud alii natura iter ostendit, Sall. C. 2: dans le vaste champ des activités humaines la nature montre à chacun la route à suivre.    - avaritia pecuniae studium habet... neque copia neque inopia minuitur, Sall. C. 11: l'avidité, c'est le désir d'argent... ni l'abondance, ni l'indigence n'en diminuent la violence. b - au plur. provisions (de bouche), approvisionnements, subsistances, vivres.    - inops copiarum, Vell.: sans provisions de bouche, (privé de tout).    - copias Dyrrhachii comparare, Caes.: réunir des provisions à Dyrrachium.    - copias in castra convehere, Tac.: transporter des approvisionnements dans le camp.    - au sing. - copia cum egestate confligit, Cic.: la richesse lutte contre le dénûment.    - bonam copiam alicui ejurare, Cic.: déclarer à qqn qu'on est insolvable.    - bonam copiam jurare, Varr.: affirmer par serment sa solvabillité. c - grand nombre, foule, multitude.    - copia latronum, Sall.: une grande quantité de brigands.    - copia poetarum, Cic.: une grande quantité de poètes. d - souvent au plur. corps d'armée, troupes, forces militaires.    - navalis copia, Cic.: forces navales.    - augebatur illis copia, Caes. BC. 1: leurs effectifs augmentaient.    - copias suas exponit; legiones habere sese paratas decem, Caes. BC. 1: il dénombre ses forces: il a dix légions toutes prêtes.    - omnibus copiis Sicorim transeunt, Caes. BC. 1: ils passent le Sicoris avec toutes leurs troupes. e - abondance oratoire.    - copia dicendi (copia in dicendo), Cic.: l’éloquence.    - copia inventionis, Quint.: la richesse d'invention. g - moyen, ressource, faculté, pouvoir, permission, liberté.    - copiam quaerere, Ter.: chercher un moyen.    - Adherbalis appellandi copia non fuit, Sall. J. 22: il n'y eut pas moyen de rencontrer Adherbal.    - non emendi aut mutandi copia erat, Sall. J. 18: il n'y avait pas moyen de faire des achats ou des échanges.    - alicui copiam facere alicujus rei: donner à qqn la libre disposition de qqch.    - civibus suis consilii sui copiam facere, Cic.: mettre ses avis à la disposition de ses concitoyens.    - copiam dare, Virg. (copiam efficere, Plaut.): donner la permission.    - dare senatus copiam, Tac.: accorder une audience du sénat.    - copiam facere ut, Plaut.: permettre de.    - non cunctandi copia est, Plaut. Ep. 1, 2, 58: je n'ai pas de temps à perdre.    - si modo copia detur, Ov.: pourvu que j'en aie l'occasion.    - pro copia, Plaut.: à ma discrétion, à ma disposition.    - pro copia cujusque, Curt.: suivant les facultés de chacun.    - pro copia rerum et temporis, Amm. 25: en raison des circonstances.    - ex copia rerum statuit sibi nihil agitandum, Sall. J. 39: en raison de la situation, il décida qu'on ne devait rien faire.    - avec ut + subj. - copia est ut... Plaut. Ter.: il y a possibilité de.    - avec inf. - quibus in otio vel magnifice vel molliter vivere copia erat, bellum quam pacem malebant, Sall. C. 17: alors qu'ils auraient pu vivre sans rien faire dans le luxe ou dans la mollesse, ils préféraient la guerre à la paix. [st1]2 [-] Cōpĭa, ae, f.: l'Abondance (déesse).    - aurea fruges Italiae pleno defundit Copia cornu, Hor. Ep. 1: l'Abondance dorée répand sa pleine corne de fruits sur l'Italie. [st1]3 [-] Cōpĭa Augusta = Lugdunum: Lyon.
    * * *
    [co-ops; copia [[ →] inopia] [st1]1 [-] cōpĭa, ae, f.: a - abondance (d'objets divers), grande quantité de; moyens d'existence, ressources, fortune, richesses.    - copia frugum, Cic.: récolte abondante.    - omnis copia narium, Hor. C. 2, 15, 6: tous les trésors de l'odorat (toutes les fleurs).    - exercitum Cn. Domitii suis copiis sustentare, Cic.: entretenir à ses frais l'armée de Cn. Domitius.    - copiae maris, Plin. Ep. 5, 2: les ressources de la mer.    - circumfluere omnibus copiis, Cic. Lael. 15: nager dans l'abondance.    - exercitus Afranii omnium rerum abundabat copia, Caes. BC. 1: l'armée d'Afranius avait tout en abondance.    - magna copia pabuli suppetebat, Caes. BC. 1: il avait du fourrage en grande quantité.    - numerus exiguus pro copia agri, Liv. 35: nombre insuffisant par rapport à l'étendue du territoire.    - in magna copia rerum aliud alii natura iter ostendit, Sall. C. 2: dans le vaste champ des activités humaines la nature montre à chacun la route à suivre.    - avaritia pecuniae studium habet... neque copia neque inopia minuitur, Sall. C. 11: l'avidité, c'est le désir d'argent... ni l'abondance, ni l'indigence n'en diminuent la violence. b - au plur. provisions (de bouche), approvisionnements, subsistances, vivres.    - inops copiarum, Vell.: sans provisions de bouche, (privé de tout).    - copias Dyrrhachii comparare, Caes.: réunir des provisions à Dyrrachium.    - copias in castra convehere, Tac.: transporter des approvisionnements dans le camp.    - au sing. - copia cum egestate confligit, Cic.: la richesse lutte contre le dénûment.    - bonam copiam alicui ejurare, Cic.: déclarer à qqn qu'on est insolvable.    - bonam copiam jurare, Varr.: affirmer par serment sa solvabillité. c - grand nombre, foule, multitude.    - copia latronum, Sall.: une grande quantité de brigands.    - copia poetarum, Cic.: une grande quantité de poètes. d - souvent au plur. corps d'armée, troupes, forces militaires.    - navalis copia, Cic.: forces navales.    - augebatur illis copia, Caes. BC. 1: leurs effectifs augmentaient.    - copias suas exponit; legiones habere sese paratas decem, Caes. BC. 1: il dénombre ses forces: il a dix légions toutes prêtes.    - omnibus copiis Sicorim transeunt, Caes. BC. 1: ils passent le Sicoris avec toutes leurs troupes. e - abondance oratoire.    - copia dicendi (copia in dicendo), Cic.: l’éloquence.    - copia inventionis, Quint.: la richesse d'invention. g - moyen, ressource, faculté, pouvoir, permission, liberté.    - copiam quaerere, Ter.: chercher un moyen.    - Adherbalis appellandi copia non fuit, Sall. J. 22: il n'y eut pas moyen de rencontrer Adherbal.    - non emendi aut mutandi copia erat, Sall. J. 18: il n'y avait pas moyen de faire des achats ou des échanges.    - alicui copiam facere alicujus rei: donner à qqn la libre disposition de qqch.    - civibus suis consilii sui copiam facere, Cic.: mettre ses avis à la disposition de ses concitoyens.    - copiam dare, Virg. (copiam efficere, Plaut.): donner la permission.    - dare senatus copiam, Tac.: accorder une audience du sénat.    - copiam facere ut, Plaut.: permettre de.    - non cunctandi copia est, Plaut. Ep. 1, 2, 58: je n'ai pas de temps à perdre.    - si modo copia detur, Ov.: pourvu que j'en aie l'occasion.    - pro copia, Plaut.: à ma discrétion, à ma disposition.    - pro copia cujusque, Curt.: suivant les facultés de chacun.    - pro copia rerum et temporis, Amm. 25: en raison des circonstances.    - ex copia rerum statuit sibi nihil agitandum, Sall. J. 39: en raison de la situation, il décida qu'on ne devait rien faire.    - avec ut + subj. - copia est ut... Plaut. Ter.: il y a possibilité de.    - avec inf. - quibus in otio vel magnifice vel molliter vivere copia erat, bellum quam pacem malebant, Sall. C. 17: alors qu'ils auraient pu vivre sans rien faire dans le luxe ou dans la mollesse, ils préféraient la guerre à la paix. [st1]2 [-] Cōpĭa, ae, f.: l'Abondance (déesse).    - aurea fruges Italiae pleno defundit Copia cornu, Hor. Ep. 1: l'Abondance dorée répand sa pleine corne de fruits sur l'Italie. [st1]3 [-] Cōpĭa Augusta = Lugdunum: Lyon.
    * * *
        Copia, copiae, Abondance de quelque chose que ce soit, Foison, Copiosité, Largesse, Plenté.
    \
        Pro copia. Plaut. Selon ma puissance et richesse.
    \
        Pro copia et sapientia. Plaut. Selon mon povoir et sagesse.
    \
        Exiguae amicorum copiae. Cic. Peu d'amis.
    \
        Neque consilii locum habeo, neque auxilii copiam. Terent. Je n'ay ne lieu de prendre conseil n'aide d'aucun.
    \
        Causae copia. Cic. Abondance de droict.
    \
        Vitae copia defit illis. Lucret. Ils meurent.
    \
        Ex copia rerum consilium trahere. Sallust. Prendre conseil et advis selon la fourniture de ce qu'on ha.
    \
        Cassa copia verborum. Lucret. Vaine, Inutile.
    \
        Fastidiosa copia. Horat. Qui fait mespriser et ne tenir compte des choses dont on ha abondance.
    \
        Mala copia. Horat. Qui nuit, et porte dommage.
    \
        Opulenta copia manabit benigno cornu. Horat. Tu auras abondance de tous biens.
    \
        Stipata copia rei alicuius. Lucret. Espesse, Serree.
    \
        Copia. Tacit. Provision de vivres.
    \
        Copia, vel Copiae, tam in singulari, quam in plurali. Terent. Armee, Bende de gens de guerre.
    \
        Copiam aliam quaerere. Terent. Aide et support.
    \
        Copia, Povoir et puissance. Et iungitur plerumque cum hoc verbo Facio vel Do. Terent. - date crescendi copiam Nouarum. Baillez, ou donnez povoir et liberté.
    \
        Dare copiam existimandi aliquid. Terent. Donner ouverture de povoir juger, etc.
    \
        Ea res dedit tum existimandi copiam. Terent. Donna.
    \
        Copia est quae volumus. Sub. eorum. Plaut. Nous avons ce que nous demandons.
    \
        Copia est, vt pedem efferamus ex aedibus. Plaut. Nous avons liberté de sortir.
    \
        Copia est illi in otio viuere. Sallust. Il peult.
    \
        Copia vix fuit eum adeundi. Plaut. Congé, Faculté, A grand peine peuls je, etc. ou me fut il permis, etc.
    \
        Id repetundi copia'st quando velis. Plaut. Tu peuls, Il est en ta puissance de, etc.
    \
        Cunctandi copia non est. Plaut. Je n'ay pas loisir d'arrester, Je ne puis tarder.
    \
        Copiam facere conueniendi alterum. Plaut. Faire qu'on puisse parler à un autre.
    \
        Copiam pugnae facere. Liu. Donner congé de combatre.
    \
        Copiam facere consilii sui. Cic. Recevoir et ouir un chascun qui veult venir demander conseil.
    \
        Cui copiam scientiae tuae facias. Plin. iunior. A qui tu communiques ta science.
    \
        Copiam facere argenti. Plaut. Prester argent.
    \
        Orat vt tui copiam sibi potestatemque facias. Plaut. Elle te prie qu'elle te puisse gouverner. B.
    \
        Copiam efficere alicui ad aliquam amicam. Plaut. Donner accez et entree.

    Dictionarium latinogallicum > copia

  • 13 conatum

    cōnātum, ī, n. (conor), der genommene Anlauf, das Unterfangen = das Unternehmen, Wagnis, cuius ego non modo factum, sed inceptum ullum conatumve contra patriam deprehendero, Cic. Cat. 2, 27: conatum simulare, Quint. 11, 3, 158: conatum efficere, Auct. b. Hisp. 16, 3. – öfter Plur. (u. zwar gew. Nom. u. Akk., s. Drak. Liv. 42, 11, 3. Ruhnken Vell. 2, 35, 5), cōnāta, ōrum, n. (Ggstz. consilium od. consilia), conata efficere, Cic., od. perficere, Caes.: Carthaginiensium conata exponere, Liv.: Persei conatis obviam ire, Liv.

    lateinisch-deutsches > conatum

  • 14 conor

    cōnor, ātus sum, ārī, I) den Ansatz-, den Anlauf nehmen, sich körperlich anstrengen, dum moliuntur (mulieres), dum conantur, annus est, Ter. heaut. 240: conari manibus pedibus noctesque et dies, Ter. Andr. 676: c. alci obviam, jmdm. entgegengehen wollen, Ter. Phorm. 52. – m. contra u. Akk. = sich stemmen gegen usw., c. contra fluminis tractum od. contra ictum fluvii, wir »gegen den Strom schwimmen wollen«, Augustin. epist. 73, 3 in. Vulg. Sirach 4, 32. Vgl. Gloss. IV, 496, 49: ›connixi, conantes‹; u. Isid. 10, 198: ›obnixus, connisus, conabundus‹. – II) übtr., zu einer Unternehmung den Anlauf nehmen, zur Unternehmung schreiten, unternehmen, sich beigehen lassen, den Versuch machen, versuchen, sich entschließen (Synon. audere [wagen, sich unterfangen]; Ggstz. bald cogitare, bald efficere, perficere, bald cunctari), α) absol.: ut conare, Plaut.: qui, cum cogitasset, facere auderet et prius cogitare quam conari consuesset, Nep.: a conantibus priusquam id effici posset, adesse Romanos nuntiatur, Caes.: Atheniensium populum celerem et supra vires audacem esse ad conandum, Liv. – β) m. Acc.: id ne fieret omnia et conanda et audenda Magnetibus esse, Liv.: vides profecto illum (Demosthenem) multa perficere, nos multa conari, Cic.: quod igitur et conari occultius et efficere cautius potuit, id etc., Cic.: ut desperent se id quod conantur (ihre Zwecke) consequi posse, Cic.: magnum opus et arduum conamur, Cic.: sceleris conandi consilia inierat, Vell. – γ) m. Infin.: conantur id, quod constituerant, facere, Caes.: ii qui haec delere conati sunt, Cic.: quod planum facere non modo non possis, verum ne coneris quidem, Cic.: quare a vobis peto, ne frustra dehortando impedire (consilium meum) conemini, Nep. – δ) m. folg. indir. Fragesatz m. si u. Konj., nonnumquam interdiu, saepius noctu, si (ob) perrumpere possent, conati, Caes. b. G. 1, 8, 4. – / Partiz. cōnātum, bes. Plur. cōnāta, subst., s. bes.

    lateinisch-deutsches > conor

  • 15 enitor

    ē-nītor, nīsus u. nīxus sum, nītī, I) intr.: A) sich heraus-, sich emporarbeiten, 1) sich herausarbeiten, -winden, sich durcharbeiten, per adversos fluctus ingenti labore remigum, Liv.: per angustias aditus et ingruentem multitudinem, Tac. – 2) emporsteigen, -klimmen, sich emporarbeiten, per angustias, Tac.: in altiora, Tac.: in verticem montis, Curt. – poet., viribus furcarum, sich emporwinden an usw., Verg. – im Bilde, in summum ambitionis eniti, Sen. de brev. vit. 20, 1: nihil tam alte natura constituit, quo virtus non possit eniti, Curt. – B) übh. sich anstrengen, sich bemühen, etw. erstreben, durchsetzen, m. folg. ut u. Konj., Cic.: precibus enitens, ut etc., Suet.: u. verb. en. et contendere, en. et efficere, ut etc., Cic.: m. folg. ne u. Konj., Sall.: verb. pugnare et eniti, ne etc., Cic. – mit allg. Acc., quod quidem certe enitar, Cic.: quod ut enitare contendasque, Cic.: in quo quid eniti et quid efficere possim malo in aliorum spe relinquere quam in oratione mea ponere, Cic.: quantum facere enitique potui, Cic.: tantum en., ut etc., Caes.: mit folg. Infin., Ter., Sall. u.a. – absol., Ter. u. Cic.: pro alqo, Ter.: in alqa re, Cic.: ad dicendum, Cic. – Passiv unpers., ab eisdem illis regis fautoribus summā ope enisum est, ne tale decretum fieret, Sall. Iug. 25, 2. – II) tr.: A) mit Anstrengung hervorbringen = gebären, partus plures, Liv.: duos virilis sexus simul, Tac.: in luco Martis duos pueros, Iustin.: alqm ex priore viro, Val. Max.: coniunx sex partus enixa, Tac.: binos quater enixa, Plin.: sus triginta capitum fetus enixa (geworfen), Verg.: absol., difficilius eniti, Plin.: gravidas (conchas) postea eniti, Plin.: ne spatio quidem ad enitendum dato, Tac.: enixae quaedam in spectaculis dicuntur, Suet. – Passiv, quod in luco Martis enixi sunt, Iustin. 43, 2, 7: u. so Partiz. enixus, Augustin. de civ. dei 22, 8, 22. p. 578, 26 D.2 Sulp. Sev. chron. 1, 30, 2. – B) ersteigen, erklimmen, aggerem, Tac.: totum spatium, Col.

    lateinisch-deutsches > enitor

  • 16 facio

    facio, fēcī, factum, ere (verwandt mit dem Stamme θε in τίθημι, ε-θη-κα), machen in der weitesten Bedeutung; dah. I) tr. u. zwar: A) zunächst von jeder äußerlichen Tätigkeit, die sich in Hervorbringung eines handgreiflichen, in die Sinne fallenden Produktes kundgibt, 1) machen = verfertigen, bauen, lectulos faciundos dare, Ter.: alci anulum, Cic.: classem, bauen, Caes.: castra, aufschlagen, Caes.: murum saxo quadrato, Liv.: pontem in Istro flumine, schlagen über, Nep.: semitam per fundum, anlegen, Plaut.: litteram, schreiben, Cic. – armis faciendis praeesse, eine Waffenfabrik leiten, Cic. – phalerae pulcherrime factae (gearbeitet), Cic. – dah. a) von der Tätigkeit des Schreibenden, niederschreiben, schriftlich aufsetzen, litteras ad alqm, an jmd. schreiben, Cic.: sermonem inter nos habitum in Cumano, Cic. – b) v. körperlicher Tätigkeit übh., wie unser machen, tun, geben, iactum, einen Wurf tun, Auct. b. Alex.: gradum, Cic.: sibi viam, bahnen, Liv.: alci transitum, jmd. durchlassen, Liv.: alci savium, geben, Plaut.: alci ventulum, zufächeln, Ter.: vela, s. 1. vēlum(Segel): significationem, ein Zeichen (Signal) geben, Caes.: impetum in hostes, machen, Liv.

    2) zeugen, erzeugen, hervorbringen, volucres ova ac pullos faciunt, legen Eier u. brüten Junge aus, Varro: asinus od. apis facit subolem, Col. u. Plin.: rapa facit cymam, treibt hervor, Col.: stercus, Mist machen, Col.: stercus facit multam herbam, erzeugt, gibt, Col.: corpus facere, s. corpus(no. I, B, 1): calorem, Wärme erzeugen, Plin.: maculas, Flecken machen (verursachen), Plin.: ignem ex lignis viridibus, Feuer machen (anmachen) aus usw., Cic. – homo ad ista expedienda factus, wie gemacht, -geschaffen (= von Natur geschickt), Cic.: ex industria factus ad imitationem stultitiae, geflissentlich den Schein der Narrheit suchend, Liv. 1, 56, 8: factus naturā et consuetudine exercitus m. Infin., Tac. ann. 14, 56. – dah. a) von der schaffenden Tätigkeit des Redners u. Dichters, machen = schaffen, bilden (s. Voß Verg. ecl. 3, 86), orationem, versus, poëma, Cic.: in versu faciendo saepe caput scabere, Hor.: orationis faciendae et ornandae auctores locupletissimi, Cic. – u. b) als gramm. t. t. von Wörtern = die u. die (Kasus- od. Tempus- od. abgeleitete) Form bilden, cur aper apri, pater patris faciat? (im Genetiv) apri bildet od. hat, Quint.: cum Alba faciat Albanos et Albenses, volo volui et volavi, Quint. (vgl. Quint. 1, 6, 13 sqq.): eadem (littera) fecit ex duello bellum, Quint.: genetivus Oedipi faciet, wird haben, Donat.: si numerum pluralem facere cogetur, Gramm. Vatic.

    3) erzielen, erwerben, gewinnen, sich machen, ex arvo aeque magno, sed male consito et minus multum et minus bonum vinum et frumentum f., Varro (vgl. ποιειν τι εκ της γης): praedam, machen, Caes.: praedas ab alqo, Nep.: rem, sich Vermögen erwerben, Hor.: lucrum, manubias sibi ex etc., Cic.: divitias ex alqa re, Plaut.: magnas pecunias ex metallis, Nep.: liberis plurimum, erwerben, Ter.: stipendia, Sold verdienen = Kriegsdienste tun, Sall. u. Liv.

    4) = conficere, a) aufbringen, auf die Beine bringen, auftreiben, tributum, Cic.: manum, Cic.: exercitum, Vell.: exercitum argento, Sall. in Sen. ep.: auxilia mercede, Tac. – b) eine Strecke im Raume durchmachen = zurücklegen, cursu quingenta stadia, Iustin. 11, 8, 2. – u. dav. übtr. c) eine Zeit durchmachen = zubringen, verleben, paucissimos unā dies, Sen.: annum in fuga, ICt.

    5) (als arithm. t. t.) = efficere, machen, ausmachen, Lais μυρίας δραχμὰς poposcit, hoc facit nummi nostratis denariûm decem milia, Gell. 1, 8, 5: actus quadratus undique finitur pedibus CXX; hoc duplicatum facit iugerum, Col. 5, 1, 5: quae utraeque summae in se multiplicatae quadratorum faciunt pedum viginti octo milia et octingentos (pedes), ibid. § 6.

    B) von derjenigen Tätigkeit, die sich im Hervorbringen von Handlungen und Zuständen kundgibt, also: 1) machen, tun = verrichten, ausüben, vornehmen, begehen, leisten, ausführen, zustande ( zuwege) bringen, verwirklichen (Ggstz. velle od. facere velle, beabsichtigen), α) m. allg. Objj.: ego plus quam feci facere non possum, Cic.: neque hoc in uno fecit Annaeo (tat er an usw.), sed in omnibus senatoribus, Cic.: omnia amici causā f., Cic.: id quod neque facere neque velle per sese honestum est, Gell. – β) m. Acc. subst.: opus, Feldarbeit verrichten, Ter.: iter, s. iter(Reise, Marsch): facinus, Cic.: u. so fortia facinora fecimus, M. Caes. in Fronto epist. ad M. Caes. 5. p. 68, 7 N.: caedem, furtum, fraudem, Cic.: exempla in alqm, Exempel an jmd. statuieren, Plaut.: gratulationem, abstatten, Quint.: largitionem, vornehmen, Cic.: alci medicinam, jmd. heilen, Cic.: nullus melius medicinam facit, kein Arzt versteht sich besser darauf, Plaut.: brevi dignum exitum facturos, würden sich bald ihr verdientes Ende bereiten, Suet.: initium, finem, moram, periculum u. dgl., s. fīnis, initium usw. – comitia, abhalten, Liv.: indutias, pacem, Waffenstillstand-, Frieden machen, -schließen, Cic. u.a.: seditionem, Cic.: bellum, Kr. anstiften, anfangen, Cic.; alci, jmd. in Krieg verwickeln, jmd. bekriegen (wie πόλεμον ποιειν τινι), Nep. u.a.: neque fecisse Rhodienses bellum neque facere voluisse, Gell.: proelium, ein Treffen anfangen, sich in einen Kampf einlassen, Cic., Sall. u.a.: fugam, die Fl. ergreifen, Sall. u. Liv.; aber fugam (mit u. ohne hostium u. dgl.) facere, eine Fl. bewirken, in die Fl. schlagen, Sall. u. Liv. (s. Weißenb. Liv. 21, 5, 16): deditionem, sich ergeben, Sall.: nomina, s. nōmen. – imperata, ausführen, Caes.: promissum, erfüllen, Cic. – quas res neque solverunt neque fecerunt (leisteten), Liv. – γ) m. Advv.: multa impure atque taetre, Cic.: vel facere quod non optime possis, vel facere quod non pessime facias, humanitatis est, Cic.: ut nihil intemperanter, nihil effeminate faciam, optabo, Sen. – δ) m. quid in Fragesätzen: αα) quid facis? was beginnst du? Ov. fast. 2, 386 u. ö. – ββ) quid faciam? was soll ich tun od. anfangen? quid facerem? was sollte ich tun? was zu tun? (von solchen, die ratlos sind u. mit Ratlosigkeit sich entschuldigen), s. Ruhnk. Ov. her. 8, 50; 10, 59: quid faciam infelix? Ov.: quid facerem? Verg.: sed tu quid faceres? Ov. – ε) fac. de alqo od. de alqa re, bl. alqo od. alqā re, alci od. alci rei, cum alqa re, mit jmd. od. etw. tun, machen, anfangen, gew. in Fragesätzen (s. Bünem. Lact. 2, 3, 3), quid de puero era tua fecit? Plaut.: quid de eo facies? Lact.: quid de his faciunt facturive sunt? Lact.: quid de praeda faciendum censerent? Liv.: quidnam facerent de rebus suis? was sie in ihrer Lage tun sollten? Nep. Them. 2, 6. – nescit quid faciat auro, Plaut.: quid illis faciat ceteris (Dat.), Plaut.: quid hoc homine od. huic homini facias? was will man od. willst du mit dem M. anfangen? Cic.: quid faceret Chrysippus huic conclusioni? was könnte Chr. gegen diesen Schluß einwenden? quid hic cum tragicis versibus et syrmā facis? Valer. com.: quid hic homo tantum incipissit facere cum tantis minis? Plaut. – ζ) prägn., m. quid od. m. allgem. Acc., tun = begehen, verbrechen, sündigen, quid feci? nihil feci, Plin. ep.: quid feci? quid commerui aut peccavi pater? Ter.: quid fecit? Ter.: faciunt hi plura, Iuven.

    2) insbes.: a) eine Feierlichkeit veranstalten, cenas, Cic.: ludos, Cic.: sacra od. sacrificium od. res divinas, ein Opfer vollziehen, opfern ( ἱερὰ ῥέζειν), Cic. (vgl. Fabri Liv. 22, 10, 3 sqq.; u. absol. s. unten no. III, 4). – b) etw. als gewöhnl. Geschäft betreiben, treiben, ausüben, praeconium (Geschäft eines Ausrufers), argentariam, Cic.: medicinam, als Arzt praktizieren, Phaedr. Vgl. Gräve Cic. Verr. 5, 18, 46 und die Auslgg. zu Phaedr. 1, 14, 2.

    3) bewirken = bereiten, verschaffen, nomen, cognomen alci rei, geben, Liv.: alci auspicium, jmd. zu etw. auffordern, veranlassen, Hor.: dci negotium, s. negōtium: silentium, verschaffen, Liv.: orationi audientiam, Gehör verschaffen, Cic.: alci famam prompti ingenii, Quint.: favorem, Liv.

    4) jmdm. etw. geben, gewähren, potestatem (Erlaubnis), Cic.: commercium sermonis, Liv.: alci gratiam alcis rei (Verzeihung, Nachsicht), Cic.

    5) einen Körper- od. Gemütszustand an od. in jmd. erregen, rege machen, erwecken, einflößen, alci fletum, jmd. zum Weinen bringen, Col.: alci dolorem, Cic. ad Att. 11, 8, 2: alci desiderium alcis rei, Liv.: alci fidem, bei jmd. Glauben erwecken = jmd. (von etw.) überzeügen, Cic.: hosti audaciam, Liv.: divitiae animos (Mut) faciunt, Liv.: spiritus (hohen Mut), Liv.: spem, Cic. u. Liv.: curam, Tac.: taedium, stomachum, Cic.: iram, Quint.: metum, Cels. u. Tac.: metum insidiarum, Liv.: timorem, Liv.: suspicionem, Cic.

    6) machen, bewirken, es fertig bringen, dahin arbeiten, daß usw., lassen, a) m. ut u. Konj., faciuntne intellegendo ut nihil intellegant, Ter.: facis, ut rursus plebes in Aventinum sevocanda esse videatur, Cic.: splendor vester facit, ut peccare sine summo rei publicae periculo non possitis, Cic.: alterum facio, ut caveam, alterum, ut non credam, facere non possum, Cic.: ut nihil ad te dem litterarum facere non possum (ich kann es nicht über mich gewinnen), Cic. – dah. facere ut nicht selten gebraucht, um den Begriff der Tätigkeit nachdrücklicher hervorzuheben, facite, ut mores eius et vultum recordemini, macht, daß ihr euch erinnert = erinnert euch, Cic. – u. facio ut etc. m. einem Adi. od. Adv. = ich verstehe mich dazu, zu usw., invitus feci, ut Flamininum e senatu eicerem, Cic.: itaque feci non invitus, ut prodessem multis rogatu tuo, habe mich ganz gern dazu verstanden, Cic.: facio libenter, ut per litteras tecum colloquar, Cic. – b) m. bl. Konj.: immo illi mitem faxo faciant fustibus, Afran. fr.: ego faxim ted Amphitruonem malis esse quam Iovem, Plaut.: haud sibi cum Danais rem faxo et pube Pelasgā esse ferant, Verg.: fallat eam faxo, Ov.: faxo sciatis, Petron.: et ita ultima sit, faciam, Veneris concordia vestrae, Ov.: di facerent, sine patre forem! Ov.: der Imperat. fac (facito) mit folg. Konjunktiv als Umschreibung eines affirmativen Imperativs, unser mache od. tue dafür, daß usw., od. laß mit folg. Infinitiv, certum hominem ad eum mittas face, Nep.: fac sciam, tue mir zu wissen, laß mich wissen, Cic.: surculos facito sint longi binos pedes, mache, daß sie sind, od. laß sie sein, Cato. – c) fac. m. folg. ne od. quo u. Konj., non fac. m. folg. quin od. quo minus u. Konj., luctus facit ne dubitem, Acc. fr.: quod ne permittat in hostem, ipsa facit gravitas, Ov.: mors faciet ne sim, cum venerit, exsul, Ov.: nach dem Imperat. (vgl. no. b), tu fac ne ventis verba profundam, Lucr.: fac ne quid aliud cures hoc tempore nisi ut quam commodissime convalescas, Cic.: per se quisque sedulo faciebant, quo illam mihi lenirent miseriam, Ter. – non enim faciam, quin scias, ich werde es nicht fertig bringen (nicht über mich gewinnen), dich in Unwissenheit zu lassen, Plaut.: numquam quisquam faciet, quin soror ista sit germana huius, nimmer wird es jemand fertig bringen (beweisen), daß sie nicht usw., Plaut. (vgl. Brix u. Lorenz Plaut. mil. 283 u. 473): facere non possum (ich kann nicht umhin), quin cotidie ad te mittam (litteras), Cic.: facere non potui, quin tibi voluntatem declararem meam, Cic.: neu quis facito, quo minus ei oetantur (= utantur) fruantur habeant, Corp. inscr. Lat. 1, 200. no. XI (p. 79). – d) m. Acc. u. Infin. (s. Ruhnken Ov. her. 17, 174), vel carnuficinam hunc facere possum perpeti, Plaut.: qui nati coram me cernere letum fecisti, Verg.: noc me telum flere facit, Ov.: illum forma timere facit, Ov.: desiderium facit macrescere volucres, Varro: u. nach dem Imperat. (vgl. no. b), mel Atticum ter intervere facito, Col.: noch dem Fut., succum mori agrestis paulum facies defervere, Pallad.: quae res scissuris eos faciet aperiri, Pallad. – e) faxo m. folg. Indic. Fut. (s. Klotz u. Spengel Ter. Andr. 854), temperi ego faxo scies, Plaut.: iam faxo hic aderit, Ter.: immo vero indignum iam facinus faxo ex me audies, Ter. – f) m. Infin., facias videre Romam, Corp. inscr. Lat. 8, 2632: m. Infin. pass., remitti fecit, Amm. 27, 7, 3.

    7) machen, darstellen, lassen, m. folg. Acc. u. Infin., v. Künstlern, fecerat et viridi fetam Mavortis in antro procubuisse lupam, Verg.: stare deum pelagi longoque ferire tridente aspera saxa facit, Ov.: v. Schriftstellern, qui nuper fecit servo currenti in via decesse populum, Ter.: quem tamen Homerus apud inferos conveniri facit ab Ulisse, Cic.: quem in suis libris fecit (Cicero) de re publica disputare, Augustin. de civ. dei 2, 21, 4 in.: quos loqui facit in ea disputatione, Augustin. de civ. dei 2, 21, 4.

    8) zum Ausdrucke der bloß gedachten od. angenommenen Wirkung, mit folg. Acc. u. Infin., a) lassen = den Fall setzen, annehmen, voraussetzen, esse deos faciamus, Cic.: fac, quaeso, qui ego sum, esse te, Cic. – b) sich stellen, als ob usw., se facit esse venustum, Catull. 97, 9: facio me alias res agere, ich tue (stelle mich), als ob ich usw., Cic. ep. 15, 18, 1.

    9) (= efficere) bewirken, beweisen, haec enim ratio facit lunam non habere lumen proprium, Macr. somn. Scip. 1, 19, 9.

    10) mit dopp. Acc., a) mit einem Subst. als Acc. ber Wirkung, jmd. od. etw. zu etw. machen, α) übh.: alqm consulem, jmd. zum K. machen (sowohl v. Volke als v. einem einzelnen, der bewirkt, es durchsetzt, daß jmd. K. wird, s. Ellendt Cic. de or. 2, 66, 268), Cic.: alqm regem Epiri, Iustin.: alqm reum, in den Anklagestand versetzen, Cic.: alqm heredem, zum E. machen = einsetzen, Cic.: alqm testem, zum Z. nehmen, Ter. u. Liv.: Siciliam provinciam, zur Provinz machen, Vell.: captivum de rege facturi videbantur, Iustin.: im Passiv m. dopp. Nom., de accusatore Scipionis venerator factus est, Val. Max.: u. ohne Prädikat, si ille factus esset (sc. consul), dazu (zum Konsul) gemacht worden wäre, Cic. Muren. 50; vgl. Cic. Planc. 9 u. 14. – β) vorgeblich zu etwas machen, für etwas ausgeben, me unum ex iis feci, qui etc., ich gab mich aus für einen usw., ich tat, als wäre ich einer usw., Cic.: facio te apud illum deum, Ter.: ut puellae unum me facerem beatiorum, um mich als einer von den Wohlhabenden aufzuspielen, Catull. 10, 17: et se facit venustum, spielt sich als schöner Mann (als Adonis) auf, Catull. 97, 7.: verbis se locupletem f., sich reich machen, Cic. – b) mit einem Adi. od. Partic, im Acc. zur Angabe der Wirkung, des Zustandes, der an jmd. hervorgebracht wird, animum dubium, zweifelhaft machen, Cic.: alqm sanum, disertum, Cic.: alqm peritum alcis rei, geschickt machen in usw., Nep.: alqm certum, certiorem, s. certusno. II, B, 3, b. S. 1097 (vgl. Lorenz Plaut. Pseud. 16): u. certum od. certius facere alci, s. certusno. II, B, 3, a, α S. 1096 (vgl. Brix Plaut. Men. 764. Lorenz Pseud. 16): alqm scientem, Plaut. asin. 48. Ter. heaut. 873: alqd planum, deutlich machen, Quint. – selten mit einem Adv., wie alqd palam, offenbar machen, Nep. – Partiz. factus m. dopp. Voc., o tu lectule deliciis facte beate meis! Prop. 2, 15, 2. – c) mit einem Partic, od. Adi. im Acc. zur Bezeichnung der Tatigkeit, in der jmd. od. etw. dargestellt wird, Xenophon facit Socratem disputantem etc., stellt dar, führt ein als behauptend usw., Cic. (vgl. oben no. 7): alqm od. alqd missum, s. mittono. II, A u. B: alqd reliquum, s. reliquus: u. so ademptum tibi iam faxo (= adimam) omnem metum, Ter.: faxo tali eum mactatum (mactabo) atque hic est infortunio, Ter.

    11) etwas zum Eigentum jmds. machen, jmd. in Besitz von etwas setzen, mit Genet. des Besitzers, tota Asia populi Romani facta est, fiel dem röm. Volke anheim, Cic.: Graeci optionem Carthaginiensium faciunt, legen die Wahl in die Hände der K., Sall.: facere alqd potestatis od. dicionis suae, in seine Gewalt od. Botmäßigkeit bringen, Liv. (vgl. Fabri Liv. 21, 53, 6): ebenso alqm sui iuris, jmd. sich untertan machen, Vell.: omnia arbitrii sui, seiner Willkür untertan machen, Liv.: alqd sui muneris od. beneficii sui, etw. als sein Geschenk, seine Wohltat betrachten lassen, Tac. u. Iustin. (vgl. Benecke u. Fittb. Iustin. 13, 4, 9): alqm proprii iuris, selbständig-, unabhängig machen, Iustin. (vgl. Benecke u. Fittb. Iustin. 9, 1, 3). – Aber auch mit dem Pron. possess., alqam terram suam, ein Land sich unterwerfen, Caes.: alqm suum, sich jmd. zum Freunde machen, Ter.: neque gloriam meam, laborem illorom faciam, ich werde nicht mir den Ruhm nehmen, ihnen die Mühe lassen, Sall.

    12) einen gewissen Wert auf etwas legen (vgl. unser »sich wenig aus etwas machen« u. dgl.) = so u. so achten, schätzen, si aliter nos faciant, quam aequum est, Plaut. – u. bes. mit Genet. des Wertes, parvi, minimi, pluris, maximi, nihili, Plaut., Cic. u.a.: nec pluris nunc facere Camillum hoc bellum, kümmere sich ebensowenig um usw., Cic. – Hierher gehören wohl auch die Formeln: aequi bonique f. alqd, mit etwas zufrieden sein u. dgl. (s. aequusno. II, 2, b a. E), Cic.: lucri, gewinnen, Nep.

    13) die Wirkung der Tatigkeit als eine reflexive gedacht = etwas leiden, erleiden, (vgl. unser »er hat sich Schaden getan«), parietes vitium faciunt, werden schadhaft, Plin.: naufragium f., Schiffbruch leiden, Cic. u.a.: damnum, detrimentum, Schaden leiden, Cic. u.a. (nicht hierher, sondern oben zu no. B, 1 gehört iacturam f., s. iactūra).

    14) wie das deutsche tun u. das griechische ποιειν, so steht auch facere im zweiten Redegliede, wenn das Verbum des ersten Gliedes im zweiten bleibt u. man die Wiederholung desselben Wortes vermeiden will, wo also facere den allgemeinen Begriff eines Verbums bezeichnet (wenn auch im Verbum kein »Tun« liegt) u. seine nähere Bestimmung aus dem vorhergehenden Satzgliede empfängt, wie: an Scythes Anacharsis potuit pro nihilo ducere pecuniam: nostrates philosophi facere non potuerunt? konnten es nicht tun (= konnten das Geld nicht verachten), Cic.: cum collega consentiente (sicut milites faciunt, wie die S. tun) hostibus obviam ire, Cic.: me, ut adhuc fecistis, audiatis, Cic.: incumbite in causam, ut facitis, Cic. Vgl. Heusinger Cic. de off. 1, 1. Kühner Cic. Tusc. 4, 31. Wopkens Lectt. Tull. 1, 3. p. 17 H. Orelli Hor. sat. 1, 1, 63 sq. Ruhnken Ov. her. 11, 31.

    II) (spätlat.) v. refl. (se) facere alqo, wohin ma chen = sich begeben, intra limen sese facit, Apul. met. 5, 2: homo meus coepit ad stelas facere, Petron. 62, 4: ad illum ex Libya Hammon facit, Tert. de pall. 3. Vgl. Oudend. Apul. met. 5, 2. p. 321. Salmasius Tert. de pall. 3. p. 206 (ed. Lugd. Bat. 1656).

    III) intr.: 1) = εργάζεσθαι, arbeiten, Feldarbeit verrichten, Ter. heaut. 60 (73 opus facere).

    2) handeln, handelnd auftreten, deus, qui primitus operatur ac facit, Chalcid. Tim.: qui, cum cogitasset, facere auderet, Nep.: facto non consulto in tali periculo opus esse, Sall.: opus est facto, Komik.: quoniam, ut aiunt, dei facientes adiuvant, Varro: ratio faciendi, Quint. – m. Advv. – irgendwie handeln, nequiter, schlechte Streiche spielen, Plaut.: bene et benigne, Plaut.: illiberaliter, Ter.: arroganter, Caes.: sedulo, Ter.: humaniter, bene, praeclare, amice, Cic.: iucunde, Plin. ep.: recte, Ter. u. Cic.: seu recte seu perperam, Cic.: fortius, quam locutus est, fecit, Curt. – alci bene, gegen jmd. gut handeln, jmdm. dienen, nützen, Ter.; Ggstz. male alci, jmdm. schaden, Plaut.: alci aegre, jmdm. wehtun, ihn kränken, Ter.: ex voluntate alcis, Liv.: e re publica, Liv.: adversus rem publicam, Caes.: contra rem publicam, Sall.: adversus senatus consultum, Liv.: animo bono, Nep.: animo optimo, Cic.: more tuo, Plaut.: iure, Acc. fr. u. Quint.: lege, Quint.: malā fide, Nep.

    3) facere cum od. ab alqo, mit jmd. od. auf jmds. Seite tätig sein, mit jmd. es halten, zusammenhalten, auf jmds. Seite od. Partei sein, jmd. unterstützen, begünstigen, cum alqo, Cic., Nep. u.a.; ab alqo, Cic. u.a. (so auch illinc od. unā facere, auf seiner Seite stehen, es mit ihm halten, Cic. ad Att. 7, 3, 5 W.; Sull. 36); Ggstz. facere adversus alqm, es wider jmd. halten, die Gegenpartei begünstigen, Nep. Eum. 8, 2 (dazu Bremi): eae res contra nos ambae faciunt in hoc tempore, Cic. Quinct. 1.

    4) eine Opferhandlung vornehmen, mit Dat. der Gottheit, der man opfert (wie ῥέζειν τινί), m. Acc. der Sache, die man opfert, od. mit Abl. des Opfers, mit dem man opfert, qui faciet quando volet, quāque lege volet, facito, Plebisc. vet. bei Liv. 22, 10, 3. – fac. dis, Plaut.: Iunoni Sospitae, Cic.: Marti et Robigini, Tert. – grandia liba Pali, Ov.: bidentes Herculi propter viam, Laber. fr.: Iovi Victori pocillum mulsi, Liv.: pro populo faciens quantum Saufeia bibebat, Iuven. – fac. agnis, Plaut.: catulo, Col.: fac. Iovi bidenti verre, Pompon. com. fr.: agnā Iovi, Varro LL.: vitulā pro frugibus, Verg.

    5) euphem., vollenden = sterben, faciendum (faciundum) fuit od. faciundum hoc fuit, Anthol. epigr. II. no. 63–66 (Rhein. Mus. 27, 131 f.).

    6) obszön: a) suae rei causā facere, zu Stuhle gehen, kacken, Petron. 47, 4 u. 66, 2. – b) v. Beischlaf, Catull. 110, 2 u. 5. Pers. 4, 48. Iuven. 7, 239. Petron. 9, 9; 45, 8; 87, 9.

    7) zu od. für etw. passen, geschickt sein, m. ad u. Akk. od. m. bl. Dat., v. leb. Wesen, alii ad aprum, alii ad cervum canes faciunt, einige sind Saufänger (Saurüden), andere Schweißhunde, Sen. exc. contr. 3. praef. § 9: Aurelianus ad nostra iam non facit tempora, Vopisc. Aurel. 8, 3: v. Lebl., Medeae faciunt ad scelus omne manus, Ov.: ad talem formam non facit iste locus, Ov.: haec aetas optime facit ad haec studia, Sen.: quod belle facit ad versum, Sen.: quorumdam contumelia non facit ad aulam, Sen.: m. Dat., non faciet capiti dura corona meo, Prop. 3, 1, 20.

    8) zu, für, gegen od. bei etw. tun, wirken, nützen, helfen, dienlich, förderlich, nützlich sein, absol., od. m. ad, in, adversus u. Akk., od. m. bl. Dat., a) übh.: nec caelum nec aquae faciunt nec terra nec aurae, weder das Klima bekommt mir, noch usw., Ov.: multum viva vox facit, Sen.: fecit aliquid et materia, Sen.: quid stemmata faciunt? Iuven.: quid faciunt leges, ubi etc.? Petron.: dicite, pontifices, in sancto (Tempel) quid facit aurum? Pers.: mire facit (es tut eine außerordentliche Wirkung) in peroratione confessio, Quint. – illa ad publicos usus facientia, Pacat. pan.: quorum (oppidorum) mentio tantum ad ordinem facit, Mela: faciunt in hunc usum arundinum quoque folia, Col. – incolumi Rhodos et Mitylene pulchra facit, Hor. – m. Infin. (als Subj.), plurimum facit diligenter nosse causas, Quint. 6, 4, 8: adversus omnia tela, adversus omnium hostium genus facit mortem contemnere, Sen. ep. 36, 8. – b) als mediz. t. t., id bene faciet, Cato: quod idem remedium optime facit exemptā stirpe, Col. – hic sucus facit (ist gut, schlägt an) ad difficultatem urinae, Plin.: quicquid ad salivam facit, Petron.: nihil aeque facere ad urinae morsum, Suet.: medicamentum quod proprie adversus solutionem stomachi facit, Scribon. – radix coeliacis praeclare facit in cinere tosta, leistet den Unterleibskranken vortreffliche Dienste, Plin.: feniculi suci cyathus unus potui datus mirifice pulmoni facit, Plin. Val.

    / Alter Imperat. face, zB. Enn. ann. 20*. Plaut. asin. 605 u. ö. Ter. Andr. 680 u. ö. Cato r. r. 7 u. 32, 1 ö. Catull. 36, 16. Nep. Paus. 2, 4. Ov. her. 2, 98 u. ö. (als veraltet angef. bei Quint. 1, 6, 21; vgl. Mart. Cap. 3, § 320). – Arch. Fut. faciem, Cato bei Quint. 1, 7, 23 (die besten Hdschrn. facie, wofür Bergk Beitr. 1, 153 faciee schreiben will). – Arch. Perf. fecei, Corp. inscr. Lat. 1, 551. – Arch. Konj. Perf. faxim (= fecerim), Enn. fr. scen. 308. Plaut. Amph. 511; aul. 420. Ter. adelph. 887. 896. – Archaist. Fut. exakt. faxo (= fecero), Afran. com. 67. Plaut. Amph. 355. Ter. Andr. 854. Verg. Aen. 9, 158. Ov. met. 3, 271. Petron. 95, 3. Sil. 17, 235: faxis, Naev. com. 47. Pacuv. tr. 123. Plaut. capt. 124. Ter. Andr. 753. Hor. sat. 2, 3, 38: faxsit, XII tabb. 8, 4 (bei Gell. 20, 1, 12). Pacuv. tr. 424. Acc. tr. 556; od. faxit, Lex Num. Pomp. bei Paul. ex Fest. 6, 2. Plaut. capt. 622. Ter. heaut. 198: faximus, Plaut. truc. 61: faxitis, Formul. vet. bei Liv. 23, 11, 2 u. 29, 27, 3: faxint, in der Formel di faxint, Plaut. Amph. 632; vidul. fr. 2, 31 St. Ter. heaut. 161. Cic. Verr. 3, 81 u. ep. 14, 3, 3. – Passiv facitur, Nigid. comm. gr. bei Non. 507, 15: faciatur, Titin. com. 97. Petron. 71, 10: faxitur (= factum erit), Formul. vet. bei Liv. 22, 10, 6. – Das Passiv von facio vertritt fio, w. s.

    lateinisch-deutsches > facio

  • 17 navo

    nāvo, āvī, ātum, āre (navus), etw. rührig-, emsig betreiben, -verrichten, etw. eifrig betätigen, -erweisen, aliquod πολιτικον opus efficere et navare, Cic.: nemo est tam afflictus, qui non possit aliquid navare et efficere, Cic.: obsequium, Chalcid. Tim.: rem publicam, das Staatsinteresse eifrig betreiben, dem Staate eifrig dienen, Cic.: alci bellum, jmdm. durch Krieg behilflich sein, Tac.: huiuscemodi suavitatis multa, quae appareat navata esse, non fortuita, viele offenbar absichtlich gesuchte, nicht etwa zufällige Beispiele lieblicher Klangwirkung, Gell. – alci operam suam studiumque, Cic.: benevolentiam suam in alqm, Cic.: operam navare alci, jmdm. mit Eifer dienen, Dienste od. Hilfe leisten, mit Eifer behilflich sein, -helfen, -beistehen, Cic.: so auch rei publicae, Cic.: alci operam ad reconciliandam pacem, Liv.: u. ohne Dat., navent aliam operam, mögen auf eine andere Weise behilflich sein, sich betätigen, Cic.: fortiter in acie operam n., sich wacker am Kampfe betätigen, Liv.: aut observandis auguriis aut extis consulendis op. nav., Min. Fel. 7, 1: bonam operam adversus Sabinos navaverat, Aur. Vict. de vir. ill. 4, 1: navabatur opera diligens in palatio, Amm. 19, 5, 2: diligens opera navabatur exstingui Silvanum ut fortissimum perduellem, Amm. 15, 5, 19: navabatur opera diligens nequi Romanam rem eversurus relinqueretur, Amm. 31, 4, 5.

    lateinisch-deutsches > navo

  • 18 weh, wehe [2]

    2. weh, wehe, aeger (krank, z.B. Glied). – laesus (verletzt, z.B. Hand). – wehetun, wehtun, [2654] dolere (körperlich, z.B. lumbi sedendo, oculi spectando dolent: u. geistig, hoc dolet). dolorem facere od. efficere (Schmerz verursachen, körperlich, von Dingen). – mordere (gleichs. beißen = schmerzlich berühren, z.B. paupertas mordet). es tut mir etwas weh, dolet mihi alqd (sowohl körperlich, z.B. mihi oculi od. genua dolent: als geistig, id mihi vehementer dolet). – mihi alqd condoluit (körperlich, z.B. caput de vento [von der scharfen Luft]: latus mihi dicenti [beim Reden]) – doleo alqd od. alqā re od. de alqa re. dolorem mihi affert alqd (geistig). – pungit od. mordet me alqd. me od. animum fodicat alqd (geistig, es berührt mich etw. schmerzlich, es kränkt mich etwas sehr). – es tut mir w., daß etc., (hoc) mihi dolet, quod etc. od. mit folg. Akk. u. Infin.: es tut mir w., wenn etc., doleo, si etc.: es tut mir sehr w., wenn etc, doleo et acerbe fero, si etc.; vehementer doleo, si etc.: es tat mir w., als ich sah, dolebam, cum viderem. – jmdm. weh[e]tun (von Personen), dolorem alci facere od. efficere [körperlich und geistig]; alqm laedere, violare (körperlich und geistig verletzen); aegre facere alci (geistig kränken). – sich weh[e]tun, corpus laedere (den Körper verletzen); aegre sibi facere (bildl., sich selbst eine Kränkung zufügen).

    deutsch-lateinisches > weh, wehe [2]

  • 19 ausmachen

    ausmachen, I) herausmachen, -nehmen: tollere. delere (tilgen, Flecken, maculas). – abluere. eluere (weg-, auswaschen, maculas e veste). – II) ausfindig machen: quaerere. [274] exquirere (suchen, letzteres mit Sorgfalt, Genauigkeit). – conficere (zusammen-, aufbringen). – expedire (austreiben, mit Mühe au., z. B. pecuniam). – curare. providere (Sorge tragen für etwas). – invenire (durch Nachforschung ausfindig machen). – die Wahrheit ist schwer auszumachen, difficilis coniectura est veritatis. – III) zu Ende, fertig machen: a) auslöschen: exstinguere (z. B. ignem, lumen). – b) entlassen: dimittere (z. B. concilium, scholam). – c) übh. beendigen (vgl. »abmachen«): finire alqd. finem facere oder imponere alci rei (eine Sache beendigen, ihr ein Ende machen, -setzen). – conficere alqd (zustande bringen. vollenden, ausführen, z. B. bellum). – alqd transigere, decīdere, transigere atque decīdere (mit jmd., cum alqo, etwas abtun, bes. vergleichsweise). – disceptare alqd (entscheiden, bes. nachdem man vorher die Gründe dafür und dagegen geprüft). – einen Streit au., controversiam dirimere, disceptare, diiudicare (schlichten, als Richter); componere litem (in der Güte abmachen, beilegen, von den streitenden Parteien); de controversia transigere (über den Streit gütlich sich vergleichen, z. B. colloquio): die Sache (der Prozeß, Streit) ist noch nicht ausgemacht, adhuc sub iudice lis est; adhuc de hac re apud iudicem lis est: etw. in der Güte mit jmd. au. alqd cum alqo suā voluntate decīdere; alqd alcis voluntate transigere: etw. nicht au., alqd in medio od. integrum relinquere. – dah. α) festsetzen, bestimmen: constituere. – pacisci, mit jmd., cum alqo (das Abkommen treffen, daß etc., ut etc.). – wir haben untereinander ausgemacht, daß etc., constituimus, pacti sumus, convenit inter nos, ut etc.: es wurde ausgemacht, daß etc., convenit, ut etc. – (in der Ansicht der Menschen, Schriftsteller) ausgemacht sein, eine ausgemachte Wahrheit sein, constare, z. B. als ob dieses ausgemacht sei, quasi id constet: es gilt allen für eine au. Wahrheit, daß etc., inter omnes constat mit folg. Akk. u. Infin. – β) zustande bringen-, entscheiden wollen: disceptare de alqa re, mit Worten, verbis, mit Waffen, armis. ausgemacht, s. bes. – IV) aus etwas bestehen: constare ex alqa re. – contineri alqā re (wesentlich in etwas enthalten, in etw. einbegriffen sein, das Wesen einer Sache ausmachen). – u. aktiv continere alqd (etw. wesentlich enthalten). – dah. a) betragen, bes. der Zahl nach: facere. efficere. auch esse (dem Inhalte, Werte nach aus etw. bestehen). – explere. implere (etw. betragen, expl. der Zahl u. dem Inhalte, Werte nach; impl. bl. der Zahl nach). – wieviel macht es aus? quae summa est? quantum est? viertausend Mann au., quattuor milia militum explere: die Perser machten hunderttausend Mann aus, Persarum erant centum milia: eine große Summe au., longam summam efficere: das Gold, das ein attisches Talent ausmachte, aurum, quod summam Attici talenti explebat. – b) Bedeutung-, Gewicht haben: alicuius momenti esse. – es macht (viel, wenig, nichts) aus, durch refert (es ist von dem u. dem Gewicht, kommt darauf an) od. interest (es ist von dem und dem Interesse, [275] macht den u. den Unterschied), mit Genet. der Person, für die es etwas ausmacht, u. mit Genet. od. Adv. dessen, wieviel es ausmacht; od. durch pertinet ad mit Akk. (es erstreckt sich bis auf jmd. od. etw., es ist von Einfluß für etc.), z. B. es macht viel aus, was etc., magni refert od. interest, quid etc.: was macht es aus, ob... oder etc., quid refert, utrum... an etc.: es macht nicht viel od. es macht nichts aus für jmd., ob... oder, haud multum od. nihil ad alqm pertinet od. haud multum od. nihil alcis interest, utrum... an od. an... ne (enklit.): es macht wenig aus, daß etc., parvi refert od. interest mit folg. Akk. u. Infin.: das machtnichts aus, id nihil refert: das macht für mich nichts aus, hoc nihil ad me pertinet: die Jahre machen nichts aus, nihil ad rem pertinent anni. Ausmachen, das, - ung, die, confectio (das Vollenden, z. B. belli). – disceptatio (die Entscheidung einer strittigen Sache).

    deutsch-lateinisches > ausmachen

  • 20 bewirken

    bewirken, facere. efficere. perficere (zustande bringen). – afferre, bei jmd., alci (verursachen, Körper-u. Gemütszustände, z. B. alacritatem, languorem, admirationem, terrorem). – excitare, bei jmd., alci (erregen, Zustände, z. B. plausum: u. alci fletum). – habere (mit etw. verbunden sein, z. B. morum similitudo tantam habet coniunctionem et concordiam, ut etc.). – zu b. suchen, tentare (auch durch etwas, alqā re); moliri (mit Aufwand von Kraft u. Mühe): mit allen Kräften zu b. suchen, daß etc., verb. facere, efficere, ut etc.; agere et moliri, ut etc. – nichts b., nihil proficere: etwas von jmd. b., impetrare alqd ab alqo, für jmd., alci: durch sein Ansehen viel bei jmd. b. können, auctoritate suā multum valere apud alqm. Bewirkung, effectio.

    deutsch-lateinisches > bewirken

См. также в других словарях:

  • efficere — index compose, constitute (compose), execute (accomplish), exercise (discharge a function), fulfill …   Law dictionary

  • quod nullius esse potest id ut alicujus fieret nulla obligatio valet efficere — /kwod nalayas esiy powtast id at aelakyuwjas fayarat nala 6blageysh(iy)ow vaelat afisariy/ No agreement can avail to make that the property of any one which cannot be acquired as property …   Black's law dictionary

  • Quod nullius esse potest, id ut alicujus fieret nulla obligatio valet efficere — (Civil law.) No agreement is effective to bring it about that that which can belong to no one shall be the property of someone …   Ballentine's law dictionary

  • effet — [ efɛ ] n. m. • 1430; effect XIIIe; aifait 1272; lat. effectus, de efficere « réaliser, exécuter » I ♦ 1 ♦ Ce qui est produit par une cause. ⇒ conséquence, résultat, suite. Effet immédiat. ⇒ impact. Effet indirect. ⇒ contrecoup, répercussion,… …   Encyclopédie Universelle

  • efficient — efficient, iente [ efisjɑ̃, jɑ̃t ] adj. • 1290; lat. efficiens, de efficere « réaliser » 1 ♦ Philos. Cause efficiente, qui produit un effet (opposé à cause finale). 2 ♦ (1948; angl. efficient) Anglic. (abusif) Efficace, dynamique, capable de… …   Encyclopédie Universelle

  • Koeffizient — Faktor * * * Ko|ef|fi|zi|ẹnt 〈m. 16〉 1. 〈Math.〉 Faktor, der durch eine allgemeine od. bestimmte Zahl bezeichnet wird 2. 〈Messtech.〉 = Beiwert 3. 〈Phys.〉 für bestimmte physikalische od. technische Vorgänge kennzeichnende Größe [<Kon... + lat.… …   Universal-Lexikon

  • Effekt — Nachwirkung; Folge; Konsequenz; Ergebnis; Folgeerscheinung; Reaktion; Einfluss; Wirkung; Auswirkung * * * Ef|fekt [ɛ fɛkt], der; [e]s, e: [außerordentliche] Wirkung, die etwas hat …   Universal-Lexikon

  • КОЭФФИЦИЕНТ — в алгебре: постоянная величина, показывающая, сколько раз взято слагаемым стоящее рядом с нею выражение; в физике: число, которым измеряется сила к. н. явления, нпр., упругости. Полный словарь иностранных слов, вошедших в употребление в русском… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • efficiente — ● efficient, efficiente adjectif (latin efficiens, entis, de efficere, exécuter) Cause efficiente, chez Aristote, action qui produit le changement. (Cette définition s est maintenue chez les scolastiques.) ● efficient, efficiente (expressions)… …   Encyclopédie Universelle

  • effizient — verlustfrei (fachsprachlich); rationell; weitreichend; verlustarm (fachsprachlich); wirksam; wirkungsvoll; tiefgreifend; wirtschaftlich; sparsam; durchschlagend; …   Universal-Lexikon

  • effizieren — ef|fi|zie|ren <sw. V.; hat [lat. efficere, zu: facere = machen] (bildungsspr. selten): hervorrufen, bewirken. * * * ef|fi|zie|ren <sw. V.; hat [lat. efficere, zu: facere = machen] (bildungsspr. selten): hervorrufen, bewirken …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»