drażliwy

См. также в других словарях:

• drażliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, drażliwywi, drażliwywszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} łatwo obrażający lub denerwujący się; przewrażliwiony, przeczulony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jest niezwykle drażliwy na punkcie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• drażliwy — drażliwywi, drażliwywszy 1. «mogący doprowadzić do zadrażnień, do nieporozumienia, do scysji; drażniący» Drażliwe sprawy, pytania. Unikali w rozmowie drażliwych tematów. 2. «skłonny do obrażania się, zbytnio wrażliwy, pobudliwy, przeczulony» Był… …   Słownik języka polskiego

• majestat — iron. Obraza majestatu «obrażenie kogoś, kto jest przewrażliwiony, drażliwy lub bardzo zarozumiały»: (...) wszelkie skargi pod jego (ich) adresem zakrawają co najmniej na obrazę majestatu. Metr 09/03/2001 …   Słownik frazeologiczny

• zryw — Pracować, uczyć się itp. zrywami «pracować, uczyć się itp. niesystematycznie, od czasu do czasu zwiększając gwałtownie tempo pracy»: Odznacza się usposobieniem krańcowo zmiennym. Ludzi ocenia zależnie od tzw. sympatii i antypatii, gwałtowny,… …   Słownik frazeologiczny

• delikatny — delikatnyni, delikatnyniejszy 1. «odznaczający się kruchością budowy, małą odpornością, subtelnością kształtów, rysów; niemasywny» Delikatna porcelana, roślina. Delikatne rysy twarzy. Człowiek delikatnej budowy, delikatnego zdrowia. 2.… …   Słownik języka polskiego

• drażliwie — drażliwieej przysłów. od drażliwy …   Słownik języka polskiego

• nerwicowiec — m II, DB. nerwicowiecwca; lm M. nerwicowiecwcy DB. nerwicowiecwców pot. «człowiek cierpiący na nerwicę; człowiek nerwowy, pobudliwy, nadmiernie drażliwy» …   Słownik języka polskiego

• niedotykalski — m, niedotykalskiscy niedotykalska ż, odm. jak przym., żart. «człowiek urażający się z byle jakiego powodu, szczególnie drażliwy, obraźliwy» …   Słownik języka polskiego

• struna — ż IV, CMs. strunie; lm D. strun «sprężysta nić wykonana z jelit zwierzęcych, metalu, jedwabiu lub nylonu, odpowiednio naciągnięta, stanowiąca źródło dźwięku w niektórych instrumentach muzycznych» Stalowa, barania struna. Struna fortepianu,… …   Słownik języka polskiego

• subtelny — subtelnyni, subtelnyniejszy 1. «odznaczający się taktem, wrażliwością w sposobie bycia; świadczący o takich cechach; delikatny» Subtelny człowiek. Subtelne zachowanie. 2. «odznaczający się delikatnością, filigranowością budowy, kształtów»… …   Słownik języka polskiego

• temat — m IV, D. u, Ms. tematacie; lm M. y 1. «to, co stanowi zasadniczą, podstawową myśl, przedmiot rozmowy, pracy, utworu, dzieła; wątek» Aktualny, dowolny, drażliwy, główny, oryginalny, poważny, wdzięczny, zajmujący temat. Temat lekcji, książki,… …   Słownik języka polskiego