-
1 dotrzeć
глаг.• добираться• добрать• добраться• достигать• достичь• доходить• получить• притираться• проникать* * *dot|rzeć\dotrzećrę, \dotrzećrzyj, \dotrzećarł, \dotrzećarty сов. 1. do kogo-czego дойти, добраться до кого-чего; достичь чего;\dotrzeć do domu добраться домой; \dotrzeć do celu достичь цели;
\dotrzeć do czyichś uszu дойти до чьйх-л. ушей;2. тех. обкатать (автомобиль); nie \dotrzećarty samochód необкатанный автомобиль+1. dojść
* * *dotrę, dotrzyj, dotarł, dotarty сов.dotrzeć do domu — добра́ться домо́й
dotrzeć do celu — дости́чь це́ли
dotrzeć do czyichś uszu — дойти́ до чьи́х-л. уше́й
2) тех. обката́ть ( автомобиль)nie dotarty samochód — необка́танный автомоби́ль
Syn:dojść 1) -
2 dotrzeć czas
добраться времяOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > dotrzeć czas
-
3 miano dotrzeć
иметь добралисьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > miano dotrzeć
-
4 obowiązek dotrzeć
долг добратьсяOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obowiązek dotrzeć
-
5 rano dotrzeć
рано добратьсяOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > rano dotrzeć
-
6 dobić
1) (dotrzeć) добраться2) (do brzegu) подчалить3) przen. pot. dobić (wykończyć) разг. добить (доконать)rozbić добить (разбить до конца)* * *dobi|ć\dobićty сов. 1. добить;\dobić wroga добить врага; ta wiadomość go \dobićła перен. это известие его доконало;
2. добраться;\dobić do brzegu пристать к берегу; \dobić do celu достичь цели;
3. полигр. допечатать, отпечатать дополнительно;● \dobić targu (umowy) сторговаться, договориться+2. dotrzeć;
przybić 3. dodrukować* * *dobity сов.1) доби́тьdobić wroga — доби́ть врага́
ta wiadomość go dobiła — перен. э́то изве́стие его́ докона́ло
2) добра́тьсяdobić do brzegu — приста́ть к бе́регу
dobić do celu — дости́чь це́ли
3) полигр. допеча́тать, отпеча́тать дополни́тельно•- dobić umowySyn: -
7 dolecieć
глаг.• долететь* * *dolec|ieć\doleciećę сов. 1. долететь;2. долететь, донестись; 3. разг. добежать, прибежать; \dolecieć do mety прибежать к финишу+1, 2. dojść, dotrzeć 3. dobiec
* * *dolecę сов.1) долете́ть2) долете́ть, донести́сь3) разг. добежа́ть, прибежа́тьdolecieć do mety — прибежа́ть к фи́нишу
Syn: -
8 dobrnąć
глаг.• добрести* * *сов. 1. добрести, добраться;\dobrnąć do domu добраться (доплестись) домой:
2. перен. дотянуть;\dobrnąć do końca tygodnia дотянуть до конца недели+1. dowlec się, dotrzeć 2. dociągnąć
* * *сов.1) добрести́, добра́тьсяdobrnąć do domu — добра́ться (доплести́сь) домо́й
2) перен. дотяну́тьdobrnąć do końca tygodnia — дотяну́ть до конца́ неде́ли
Syn: -
9 dociągnąć
dociągn|ąć\dociągnąćięty сов. 1. дотянуть;\dociągnąć łódź do brzegu дотянуть лодку до берега; \dociągnąć do emerytury дотянуть до пенсии; ledwo do zimy \dociągnąćie он с трудом дотянет до зимы;
2. добраться;● \dociągnąć do końca довести до конца, закончить+2. dotrzeć
* * *dociągnięty сов.1) дотяну́тьdociągnąć łódź do brzegu — дотяну́ть ло́дку до бе́рега
dociągnąć do emerytury — дотяну́ть до пе́нсии
ledwo do zimy dociągnie — он с трудо́м дотя́нет до зимы́
2) добра́ться•Syn:dotrzeć 2) -
10 docierać
-
11 donieść
глаг.• докладывать• доложить• донести• дотащить• извещать• передать• сообщать• сообщить• уведомить• уведомлять* * *doni|eść\donieśćosę, \donieśćesie, \donieśćósł, \donieśćosła, \donieśćeśli, \donieśćesiony сов. 1. принести, доставить; донести;2. komu сообщить кому, уведомить, информи ровать кого; 3. na kogo донести, сделать донос; накапать pot.; 4. долететь, донестись+2. zawiadomić, poinformować 3. zadenuncjo-wać 4. dolecieć, dotrzeć
* * *doniosę, doniesie, doniósł, doniosła, donieśli, doniesiony сов.1) принести́, доста́вить; донести́3) na kogo донести́, сде́лать до-но́с; нака́пать pot.4) долете́ть, донести́сьSyn: -
12 dostać się
dostanę się, dostanie się, dostaną się, dostań się, dostał się сов.1) доста́ться2) попа́стьdostać się się na wyższą uczelnię — попа́сть в вы́сшее уче́бное заведе́ние
dostać się się pod samochód — попа́сть под автомоби́ль
3) дойти́, дое́хать, добра́тьсяdostać się się dokądś autobusem — добра́ться куда́-л. на авто́бусе
•- ale mu się dostało!Syn: -
13 nadbiec
nadbie|c\nadbiecgnie, \nadbiecgł сов. 1. подбежать, прибежать; подоспеть;2. подойти;\nadbiecgł pociąg подошёл поезд;
3. набежать;\nadbiecgła fala набежала волна;
4. донестись, дойти;\nadbiecgły głosy донеслись голоса+1. przybiec 2. nadejść, przybyć, nadjechać 3. nadpłynąć 4. dobiec, dolecieć, dotrzeć
* * *nadbiegnie, nadbiegł сов.1) подбежа́ть, прибежа́ть; подоспе́ть2) подойти́nadbiegł pociąg — подошёл по́езд
3) набежа́тьnadbiegła fala — набежа́ла волна́
4) донести́сь, дойти́nadbiegły głosy — донесли́сь голоса́
Syn: -
14 dostać\ się
dosta|ć się\dostać\ sięnę się, \dostać\ sięnie się, \dostać\ sięną się, \dostać\ sięń się, \dostać\ sięł się сов. 1. достаться;2. попасть;\dostać\ się się na wyższą uczelnię попасть в высшее учебное заведение; \dostać\ się się pod samochód попасть под автомобиль;
3. дойти, доехать, добраться;\dostać\ się się dokądś autobusem добраться куда-л. на автобусе; ● \dostać\ się się na czyjś język попасть(ся) на язычок кому-л.; ale mu się \dostać\ sięło! ну и попало (влетело) ему!+2. dotrzeć, trafić 3. dojechać, dotrzeć, dojść
-
15 dobić się
сов.1) czego, do czego добра́ться до чего2) доби́тьсяdobić się się uznania — доби́ться призна́ния
Syn: -
16 dobrać się
1) (dopasować się) сойтись (подойти друг другу)2) posp. seks. dobrać się окончательно добиться интимных отношений3) pot. dobrać się (rozprawić się) разг. добраться (расправиться)dostać się, dotrzeć добраться (дойти, доехать)osiągnąć добраться (достичь)* * *сов.1) do kogo-czego добра́ться до кого-чегоdobrać się się do spiżarni — зале́зть в кладо́вку
2) подобра́ться; подойти́ друг дру́гу•- dobrali się jak w korcu makuSyn: -
17 donieść się
-
18 dobić\ się
сов. 1. czego, do czego добраться до чего;2. добиться; \dobić\ się się uznania добиться признания+1. dotrzeć 2. osiągnąć, zdobyć, uzyskać
-
19 donieść\ się
сов. донестись, долететь+dojść, dolecieć, dotrzeć
См. также в других словарях:
dotrzeć — dk XI, dotrzećtrę, dotrzećtrzesz, dotrzećtrzyj, dotrzećtarł, dotrzećtarty docierać ndk I, dotrzećam, dotrzećasz, dotrzećają, dotrzećaj, dotrzećał, dotrzećany 1. «utrzeć dodatkową ilość czegoś, utrzeć coś do końca» Trzeba dotrzeć chrzanu, bo… … Słownik języka polskiego
dotrzeć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. docierać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
docierać się – dotrzeć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o maszynie, urządzeniu technicznym: dopasowywać wzajemnie swoje współpracujące części : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mechanizm jeszcze się nie dotarł. Silnik już się dotarł. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
docierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, docieraćam, docieraća, docieraćają, docieraćany {{/stl 8}}– dotrzeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vb, docieraćtrę, docieraćtrze, docieraćtrzyj, docieraćtarł, docieraćtarli, docieraćtarty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zalecieć — dk VIIa, zaleciećcę, zaleciećcisz, zaleciećleć, zaleciećciał, zaleciećcieli zalatywać ndk VIIIa, zaleciećtuję, zaleciećtujesz, zaleciećtuj, zaleciećywał 1. «lecąc, unosząc się w powietrzu dotrzeć gdzieś, osiągnąć jakiś cel, kres; dolecieć»… … Słownik języka polskiego
strzecha — Trafić, zbłądzić, dotrzeć itp. pod strzechy «zwykle o książce lub idei: dotrzeć do bardzo wielu ludzi, także prostych i niewykształconych»: Oryginalne dzieła sztuki zdobiły nie tylko domy bogatych mieszczan, ale masowo trafiały także pod strzechy … Słownik frazeologiczny
dobiec — + rzad. dobiegnąć dk Vc, dobiecbiegnę, dobiecbiegniesz, dobiecbiegnij, dobiecbiegł, dobiecbiegli, dobiecbiegłszy dobiegać ndk I, dobiecam, dobiecasz, dobiecają, dobiecaj, dobiecał 1. «biegnąc osiągnąć jakiś cel, dotrzeć do kogoś a. do czegoś»… … Słownik języka polskiego
dojść — dk, dojśćjdę, dojśćjdziesz, dojdź, doszedł, doszła, doszli, doszedłszy dochodzić ndk VIa, dojśćdzę, dojśćdzisz, dojśćchodź, dojśćdził 1. «posuwając się osiągnąć określone miejsce, cel» a) «o ludziach i zwierzętach: idąc dotrzeć dokądś» Dojść do… … Słownik języka polskiego
dolecieć — dk VIIa, doleciećcę, doleciećcisz, doleciećleć, doleciećciał, doleciećcieli dolatywać ndk VIIIa, doleciećtuję, doleciećtujesz, doleciećtuj, doleciećywał 1. «lecąc osiągnąć jakiś cel, kres; dotrzeć» a) «o locie powietrznym» Ptaki dolatują do… … Słownik języka polskiego
nadbiec — a. nadbiegnąć dk Vc, nadbiecbiegnę, nadbiecbiegniesz, nadbiecbiegnij, nadbiecbiegł, nadbiecbiegła, nadbiecbiegli, nadbiecbiegłszy nadbiegać ndk I, nadbiecam, nadbiecasz, nadbiecają, nadbiecaj, nadbiecał 1. «przybyć biegiem w odpowiednim momencie … Słownik języka polskiego
przyjść — dk, przyjdę, przyjdziesz, przyjdź, przyszedł, przyszła, przyszli, przyszedłszy przychodzić ndk VIa, przyjśćdzę, przyjśćdzisz, przyjśćchodź, przyjśćdził 1. «o ludziach i zwierzętach: idąc przybyć dokądś, do kogoś» Przyjść do biura, do domu.… … Słownik języka polskiego
