-
81 exeo
exire, exivi(ii), exitus V INTRANScome/go/sail/march/move out/forth/away, leave; pass (away), expire/perish/die; discharge (fluid); rise (river); become visible; issue/emerge/escape; sprout -
82 exonero
exonerare, exoneravi, exoneratus Vunload, disburden, discharge -
83 extinctio
Iannihilation, slaughter; extinction; dissolutionIIextinction; quenching (esp. of lime); L:debt-discharge -
84 menstruum
monthly payment/term; menstrual discharge (usu. pl.); monthly sacrifices (L+S) -
85 perfungor
perfungi, perfunctus sum V DEPperform, discharge, have done with (w/ABL) -
86 profusio
extravagance, lavish spending; (morbid) discharge of body fluid; libation -
87 proluvier
innundation; scouring; discharge -
88 defungo
to discharge one's duties, quit, retire, die, finish -
89 erumpo
, erumpi, eruptumI.(-ere) to break out, burst forth / (milit.) attackII., erumpi, eruptum(-ere) to break open, vent, discharge, erupt -
90 expleo
I.to make losses good/ fulfil, discharge (duties).II., explevi, expletumto fill, fill up, complete, finish. -
91 proluvier
innundation / scouring / discharge. -
92 absolvo
ab-solvo, vi, ūtum, 3, v. a., to loosen from, to make loose, set free, detach, untie (usu. trop., the fig. being derived from fetters, qs. a vinculis solvere, like vinculis exsolvere, Plaut. Truc. 3, 4, 10).I.Lit. (so very rare):II.canem ante tempus,
Amm. 29, 3:asinum,
App. M. 6, p. 184; cf.:cum nodo cervicis absolutum,
id. ib. 9, p. 231:valvas stabuli,
i. e. to open, id. ib. 1, p. 108 fin.:absoluta lingua (ranarum) a gutture,
loosed, Plin. 11, 37, 65, § 172.Trop.A.To release from a long story, to let one off quickly: Paucis absolvit, ne moraret diutius, Pac. ap. Diom. p. 395 P. (Trag. Rel. p. 98 Rib.); so,B.te absolvam brevi,
Plaut. Ep. 3, 4, 30.To dismiss by paying, to pay off:C.absolve hunc vomitum... quattuor quadraginta illi debentur minae,
Plaut. Most. 3, 1, 120; so Ter. Ad. 2, 4, 13 and 18.—Hence, in gen., to dismiss, to release:jam hosce absolutos censeas,
Plaut. Aul. 3, 5, 43;and ironic.,
id. Capt. 3, 5, 73.To free from (Ciceronian): ut nec Roscium stipulatione alliget, neque a Fannio judicio se absolvat, extricate or free himself from a lawsuit, Cic. Rosc. Com. 12:D.longo bello,
Tac. A. 4, 23: caede hostis se absolvere, to absolve or clear one's self by murdering an enemy, id. G. 31.—With gen.:tutelae,
Dig. 4, 8, 3; hence,In judicial lang., t. t., to absolve from a charge, to acquit, declare innocent; constr. absol., with abl., gen., or de (Zumpt, § 446;E.Rudd. 2, 164 sq.): bis absolutus,
Cic. Pis. 39:regni suspicione,
Liv. 2, 8: judex absolvit injuriarum eum, Auct. ad Her. 2, 13; so Cic. Verr. 2, 1, 29 al.:de praevaricatione absolutus,
id. Q. Fr. 2, 16.—In Verr. 2, 2, 8, § 22: hic (Dionem) Veneri absolvit, sibi condemnat, are dativi commodi: from the obligation to Venus he absolves him, but condemns him to discharge that to himself (Verres).—With an abstract noun: fidem absolvit, he acquitted them of their fidelity (to Otho), pardoned it, Tac. H. 2, 60.In technical lang., to bring a work to a close, to complete, finish (without denoting intrinsic excellence, like perficere; the fig. is prob. derived from detaching a finished web from the loom; cf.:A.rem dissolutam divulsamque,
Cic. de Or. 1, 42, 188).—So of the sacrificial cake:liba absoluta (as taken from the pan),
ready, Varr. R. R. 2, 8;but esp. freq. in Cic.: ut pictor nemo esset inventus, qui Coae Veneris eam partem, quam Apelles inchoatam reliquisset, absolveret,
Cic. Off. 3, 2 (cf. Suet. Claud. 3); id. Leg. 1, 3, 9; id. Att. 12, 45; cf. id. Fin. 2, 32, 105; id. Fam. 1, 9, 4; id. Att. 13, 19 al.—So in Sallust repeatedly, both with acc. and de, of an historical statement, to bring to a conclusion, to relate:cetera quam paucissumis absolvam, J. 17, 2: multa paucis,
Cic. Fragm. Hist. 1, n. 2:de Catilinae conjuratione paucis absolvam,
id. Cat. 4, 3; cf.:nunc locorum situm, quantum ratio sinit, absolvam,
Amm. 23, 6.— Hence, absŏlūtus, a, um, P. a., brought to a conclusion, finished, ended, complete (cf. absolvo, E.).In gen.:B.nec appellatur vita beata nisi confecta atque absoluta,
when not completed and concluded, Cic. Fin. 2, 27, 87; cf.:perfecte absolutus,
id. ib. 4, 7, 18; and:absolutus et perfectus per se,
id. Part. Or. 26, 94 al. — Comp., Quint. 1, 1, 37.— Sup., Auct. ad Her. 2, 18, 28; Plin. 35, 10, 36, § 74; Tac. Or. 5 al.—Esp.1.In rhet. lang., unrestricted, unconditional, absolute:2.hoc mihi videor videre, esse quasdam cum adjunctione necessitudines, quasdam simplices et absolutas,
Cic. Inv. 2, 57, 170.—In gram.a.Nomen absolutum, which gives a complete sense without any thing annexed, e. g.:b.deus,
Prisc. p. 581 P.—Verbum absolutum, in Prisc. p. 795 P., that has no case with it; in Diom. p. 333 P., opp. inchoativum.—c.Adjectivum absolutum, which stands in the positive, Quint. 9, 3, 19.— Adv.: absŏlūtē, fully, perfectly, completely (syn. perfecte), distinctly, unrestrictedly, absolutely, Cic. Tusc. 4, 17, 38; 5, 18, 53; id. Fin. 3, 7, 26; id. Top. 8, 34 al.— Comp., Macr. Somn. Scip. 2, 15. -
93 causarius
causārĭus, a, um, adj. [causa, II. D.].I.In medic. lang., sick, diseased, ill (not ante-Aug.):II.corpus,
Sen. Q. N. 1 praef. §4: partes, quibus adhibenda curatio est,
id. Ep. 68, 7:dens,
Marc. Emp. 12:dentes,
Plin. 23, 3, 37, § 75.— Subst.:causarii vel latere vel faucibus,
sick, Plin. 25, 5, 25, § 61:oculorum,
Marc. Emp. 8.—In milit. lang., discharged on account of ill health, invalid, Liv. 6, 6, 14.—Hence, missio, a discharge from military service on account of sickness, a liberation from service, Dig. 3, 2, 2; 29, 1, 26; 49, 16, 13; App. M. 4, p. 144, 16.— -
94 defluxio
-
95 delapsus
-
96 diffluxio
diffluxĭo, ōnis, f. [diffluo], a flowing off, discharge, Cael. Aur. Acut. 2, 18. -
97 dissolutum
dis-solvo, solvi, sŏlūtum, 3, v. a., to loosen asunder, to unloose, disunite, separate, dissolve, destroy (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.facilius est apta dissolvere quam dissipata conectere,
Cic. Or. 71, 235:opus ipsa suum eadem quae coagmentavit natura dissolvit,
id. de Sen. 20, 72:dissolvunt nodos omnes et vincla relaxant,
Lucr. 6, 356:contextum,
id. 1, 243:stamina,
Tib. 1, 7, 2:ornatus comae,
id. 1, 10, 62:capillum,
Plin. 28, 7, 23, § 78:sparta navium,
id. 24, 9, 40, § 65:pontem,
Nep. Them. 5, 1 et saep.:nubila ventis,
Lucr. 6, 514; cf.nubes (ventus, with diducit),
id. 6, 216:glaciem (sol),
to melt, id. 6, 964:aes (fulmen),
id. 6, 352:corpora (vis),
id. 1, 224:se (venti vortex),
id. 6, 446:tenebras luce,
Varr. L. L. 6, § 79 Müll.:dissolutum navigium vel potius dissipatum,
Cic. Att. 15, 11, 3; so,navem,
Phaedr. 4, 22, 10; Ov. Tr. 4, 8, 18:stomachum,
i. e. to loosen, relax, Plin. 20, 23, 96, § 256:ilia sua visu,
Petr. 24, 5:resinam omnem oleo,
Plin. 14, 20, 25, § 123: collegia, Suet. Aug. 32:cohortem Germanorum,
id. Galb. 12 et saep.:animam,
i. e. to die, Lucr. 3, 601; cf. id. 456; Cic. Tusc. 1, 11, 24.—In partic.1.In mercant. lang., to pay, discharge what one owes:* b.dinumerando solvere: aes alienum praediis venditis,
Cic. Sull. 20, 56; id. Off. 2, 2, 4; Plin. 33, 3, 13, § 44:nomen,
Cic. Planc. 28:omne quod debuit,
id. Rosc. Com. 13, 38:quae debeo,
Ter. Ph. 4, 3, 50: pecuniam pro iis rebus, * Caes. B. C. 1, 87, 1:pecuniam publicam ulli civitati,
Cic. Verr. 2, 3, 75:poenam,
to pay a fine, id. Tusc. 1, 42, 100; cf.:dissolvere et compensare damna,
id. Verr. 2, 5, 13:vota,
id. Att. 15, 11 fin.; Cat. 66, 38.—Mid., transf. to the person: quarum (possessionum) amore adducti dissolvi nullo modo possunt, free or release themselves from debt, Cic. Cat. 2, 8, 18.—2.In medic. lang., like digerere, discutere, to discuss, dissipate morbid matter, Plin. 20, 12, 48, § 122; 24, 6, 14, § 23; 24, 9, 38, § 60 al.II. A.In gen.:B.utilitas si amicitias conglutinaret, eadem commutata dissolveret,
Cic. Lael. 9, 32; cf. id. de Or. 1, 42, 188:amicitiam,
id. Rosc. Am. 39:societatem,
id. Rosc. Com. 13, 38:consortionem,
id. Off. 3, 6:matrimonia,
Cod. Just. 5, 17, 8 et saep.:perjurium,
Cic. Off. 3, 32, 113; cf.religiones,
Liv. 40, 29:acta Caesaris,
Cic. Phil. 1, 7 fin.; cf.:leges Caesaris,
ib. 1, 8 init.:judicia publica,
id. Agr. 2, 13 fin.:hoc interdictum,
id. Caecin. 14, 40 et saep.:argentariam,
id. ib. 4, 11:regiam potestatem,
Nep. Lys. 3 fin.; cf.rem publicam,
Liv. 5, 6 fin.:severitatem,
Cic. Mur. 31, 65:frigus,
Hor. C. 1, 9, 5 et saep.:mortem cuncta mortalium mala dissolvere,
Sall. C. 51, 20; cf.with pers. object: plerosque senectus dissolvit,
id. J. 17, 6.—In partic.1.In rhet. and philos. lang., to refute, reply to, answer an assertion:2.criminatio tota dissoluta est (with diluere),
Cic. Rosc. Am. 29, 82:seu proposita confirmamus, seu contra dicta dissolvimus,
Quint. 4 prooem. § 6; Cic. de Or. 2, 38; id. Tusc. 3, 30; Quint. 5, 13, 2; Tac. A. 13, 21 al.—(Acc. to I. B. 1. b.) To release, disengage one:A.obsecro, dissolve jam me,
Plaut. Merc. 1, 2, 54; id. Poen. 1, 1, 20; Ter. Heaut. 3, 1, 102.—Hence, dissŏ-lūtus, a, um, P. a., unloosed, loose, disconnected.Of discourse: alterum nimis est vinctum, ut de industria factum appareat;B.alterum nimis dissolutum, ut pervagatum ac vulgare videatur,
Cic. Or. 57, 195; Quint. 2, 11, 7; 8, 6, 62 al.—Hence, subst.: dissolūtum, i, n., a gram. fig., i. q. asundeton, asyndeton, Auct. Her. 4, 30, 41; Cic. de Or. 3, 54, 207 (also ap. Quint. 9, 1, 34).—Of character, lax, remiss, negligent, inattentive, careless; licentious, dissolute (cf.:a. b.mollis, luxuriosus, effeminatus): negligere quid de se quisque sentiat, non solum arrogantis est, sed omnino dissoluti,
Cic. Off. 1, 28, 99:cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,
id. Cat. 1, 2, 4; cf.:in praetermittendo (opp. crudelis in animadvertendo),
id. Verr. 2, 5, 3 fin.:opp. vehemens,
id. ib. 2, 5, 40:(Verres) omnium hominum dissolutissimus crudelissimusque,
id. ib. 2, 3, 56; cf. id. ib. 2, 3, 57; id. Tusc. 4, 25 fin.; Nep. Alcib. 1 fin. al.:quis tam dissolutus in re familiari fuisset, quis tam negligens, etc.?
Cic. Quint. 11, 38; cf. id. ib. 12, 40 et saep.:animus,
id. Rosc. Am. 11, 32; cf.mens luxu,
Tac. A. 15, 49 fin.:consuetudo Graecorum,
Cic. Fl. 9;and, mores,
Phaedr. 1, 2, 12:comitas,
Quint. 2, 2, 5:libelli multo dissolutiores ipsis actionibus,
Sen. Contr. 5 praef.:nihil asperum... nec tamen quicquam populare ac dissolutum,
Cic. Att. 1, 19, 8; id. Off. 1, 35, 129.— Adv.: dissŏlūte.Acc. to B., laxly, negligently, carelessly:dissolute et turpiter scribere de restitutione alicujus,
Cic. Att. 14, 13 fin.:vendere decumas,
id. Verr. 2, 3, 39 fin.:jus suum relinquere,
id. Caecin. 36:factum aliquid,
id. Verr. 2, 5, 8; cf. id. Phil. 6, 1. -
98 dissolvo
dis-solvo, solvi, sŏlūtum, 3, v. a., to loosen asunder, to unloose, disunite, separate, dissolve, destroy (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.facilius est apta dissolvere quam dissipata conectere,
Cic. Or. 71, 235:opus ipsa suum eadem quae coagmentavit natura dissolvit,
id. de Sen. 20, 72:dissolvunt nodos omnes et vincla relaxant,
Lucr. 6, 356:contextum,
id. 1, 243:stamina,
Tib. 1, 7, 2:ornatus comae,
id. 1, 10, 62:capillum,
Plin. 28, 7, 23, § 78:sparta navium,
id. 24, 9, 40, § 65:pontem,
Nep. Them. 5, 1 et saep.:nubila ventis,
Lucr. 6, 514; cf.nubes (ventus, with diducit),
id. 6, 216:glaciem (sol),
to melt, id. 6, 964:aes (fulmen),
id. 6, 352:corpora (vis),
id. 1, 224:se (venti vortex),
id. 6, 446:tenebras luce,
Varr. L. L. 6, § 79 Müll.:dissolutum navigium vel potius dissipatum,
Cic. Att. 15, 11, 3; so,navem,
Phaedr. 4, 22, 10; Ov. Tr. 4, 8, 18:stomachum,
i. e. to loosen, relax, Plin. 20, 23, 96, § 256:ilia sua visu,
Petr. 24, 5:resinam omnem oleo,
Plin. 14, 20, 25, § 123: collegia, Suet. Aug. 32:cohortem Germanorum,
id. Galb. 12 et saep.:animam,
i. e. to die, Lucr. 3, 601; cf. id. 456; Cic. Tusc. 1, 11, 24.—In partic.1.In mercant. lang., to pay, discharge what one owes:* b.dinumerando solvere: aes alienum praediis venditis,
Cic. Sull. 20, 56; id. Off. 2, 2, 4; Plin. 33, 3, 13, § 44:nomen,
Cic. Planc. 28:omne quod debuit,
id. Rosc. Com. 13, 38:quae debeo,
Ter. Ph. 4, 3, 50: pecuniam pro iis rebus, * Caes. B. C. 1, 87, 1:pecuniam publicam ulli civitati,
Cic. Verr. 2, 3, 75:poenam,
to pay a fine, id. Tusc. 1, 42, 100; cf.:dissolvere et compensare damna,
id. Verr. 2, 5, 13:vota,
id. Att. 15, 11 fin.; Cat. 66, 38.—Mid., transf. to the person: quarum (possessionum) amore adducti dissolvi nullo modo possunt, free or release themselves from debt, Cic. Cat. 2, 8, 18.—2.In medic. lang., like digerere, discutere, to discuss, dissipate morbid matter, Plin. 20, 12, 48, § 122; 24, 6, 14, § 23; 24, 9, 38, § 60 al.II. A.In gen.:B.utilitas si amicitias conglutinaret, eadem commutata dissolveret,
Cic. Lael. 9, 32; cf. id. de Or. 1, 42, 188:amicitiam,
id. Rosc. Am. 39:societatem,
id. Rosc. Com. 13, 38:consortionem,
id. Off. 3, 6:matrimonia,
Cod. Just. 5, 17, 8 et saep.:perjurium,
Cic. Off. 3, 32, 113; cf.religiones,
Liv. 40, 29:acta Caesaris,
Cic. Phil. 1, 7 fin.; cf.:leges Caesaris,
ib. 1, 8 init.:judicia publica,
id. Agr. 2, 13 fin.:hoc interdictum,
id. Caecin. 14, 40 et saep.:argentariam,
id. ib. 4, 11:regiam potestatem,
Nep. Lys. 3 fin.; cf.rem publicam,
Liv. 5, 6 fin.:severitatem,
Cic. Mur. 31, 65:frigus,
Hor. C. 1, 9, 5 et saep.:mortem cuncta mortalium mala dissolvere,
Sall. C. 51, 20; cf.with pers. object: plerosque senectus dissolvit,
id. J. 17, 6.—In partic.1.In rhet. and philos. lang., to refute, reply to, answer an assertion:2.criminatio tota dissoluta est (with diluere),
Cic. Rosc. Am. 29, 82:seu proposita confirmamus, seu contra dicta dissolvimus,
Quint. 4 prooem. § 6; Cic. de Or. 2, 38; id. Tusc. 3, 30; Quint. 5, 13, 2; Tac. A. 13, 21 al.—(Acc. to I. B. 1. b.) To release, disengage one:A.obsecro, dissolve jam me,
Plaut. Merc. 1, 2, 54; id. Poen. 1, 1, 20; Ter. Heaut. 3, 1, 102.—Hence, dissŏ-lūtus, a, um, P. a., unloosed, loose, disconnected.Of discourse: alterum nimis est vinctum, ut de industria factum appareat;B.alterum nimis dissolutum, ut pervagatum ac vulgare videatur,
Cic. Or. 57, 195; Quint. 2, 11, 7; 8, 6, 62 al.—Hence, subst.: dissolūtum, i, n., a gram. fig., i. q. asundeton, asyndeton, Auct. Her. 4, 30, 41; Cic. de Or. 3, 54, 207 (also ap. Quint. 9, 1, 34).—Of character, lax, remiss, negligent, inattentive, careless; licentious, dissolute (cf.:a. b.mollis, luxuriosus, effeminatus): negligere quid de se quisque sentiat, non solum arrogantis est, sed omnino dissoluti,
Cic. Off. 1, 28, 99:cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,
id. Cat. 1, 2, 4; cf.:in praetermittendo (opp. crudelis in animadvertendo),
id. Verr. 2, 5, 3 fin.:opp. vehemens,
id. ib. 2, 5, 40:(Verres) omnium hominum dissolutissimus crudelissimusque,
id. ib. 2, 3, 56; cf. id. ib. 2, 3, 57; id. Tusc. 4, 25 fin.; Nep. Alcib. 1 fin. al.:quis tam dissolutus in re familiari fuisset, quis tam negligens, etc.?
Cic. Quint. 11, 38; cf. id. ib. 12, 40 et saep.:animus,
id. Rosc. Am. 11, 32; cf.mens luxu,
Tac. A. 15, 49 fin.:consuetudo Graecorum,
Cic. Fl. 9;and, mores,
Phaedr. 1, 2, 12:comitas,
Quint. 2, 2, 5:libelli multo dissolutiores ipsis actionibus,
Sen. Contr. 5 praef.:nihil asperum... nec tamen quicquam populare ac dissolutum,
Cic. Att. 1, 19, 8; id. Off. 1, 35, 129.— Adv.: dissŏlūte.Acc. to B., laxly, negligently, carelessly:dissolute et turpiter scribere de restitutione alicujus,
Cic. Att. 14, 13 fin.:vendere decumas,
id. Verr. 2, 3, 39 fin.:jus suum relinquere,
id. Caecin. 36:factum aliquid,
id. Verr. 2, 5, 8; cf. id. Phil. 6, 1. -
99 eluvies
I.Lit., Plin. 2, 82, 84, § 197; Pall. 1, 40, 4; Juv. 3, 32: ventris, Lucil. ap. Non. 103, 33; Aur. Vict. Epit. 9 fin. —II.In gen., an overflowing, an inundation of a river, etc.:B.eluvie mons est deductus in aequor,
Ov. M. 15, 267; Tac. A. 13, 57.—Meton., a chasm, abyss, ravine produced by the violent rushing of water, Curt. 5, 4 fin. (shortly before: vorago concursu cavata torrentium); 6, 4 fin. —In plur. (with voragines), id. 8, 11.—III.Trop., of a ruinous law:ad illam labem atque eluviem civitatis pervenire,
Cic. Dom. 20, 53 fin. -
100 emitto
I.Lit.A.In gen.:B.quibuscum tamquam e carceribus emissus sis,
Cic. Lael. 27, 101; cf.:aperiam carceres et equos emittere incipiam,
Varr. R. R. 2, 7, 1:ex porta ludis cum emissu'st lepus,
Plaut. Pers. 3, 3, 31:aliquem e carcere,
Cic. Planc. 12 fin.:aliquem ex vinculis,
Plaut. Capt. 2, 3, 48; Cic. Tusc. 1, 31:aliquem e custodia,
id. ib. 1, 49, 118 (cf. Nep. Cim. 1).—As milit. t. t., to send out against the enemy:essedarios ex silvis,
Caes. B. G. 5, 19, 2; cf.:equitibus emissis,
id. ib. 5, 26, 3:Caesar omnibus portis eruptione facta equitatuque emisso hostes in fugam dat,
id. ib. 5, 51, 5;5, 58, 4 et saep.: aliquem de carcere,
Cic. Verr. 2, 5, 9; cf.:Licinium fugere conantem de manibus,
id. Cael. 28; Liv. 21, 48;for which: Hannibalem e manibus,
id. 22, 3;and merely manibus,
id. 44, 36:aliquem noctu per vallum,
Caes. B. C. 1, 76, 4:aliquem pabulatum,
id. ib. 1, 81, 4; cf. id. ib. 3, 76, 1:aliquem sub jugum,
Liv. 9, 6 fin. et saep.:ut abs te non emissus ex urbe, sed immissus in urbem esse videatur,
sent out, turned out, Cic. Cat. 1, 11; cf. id. Rep. 4, 5 fin.:scutum manu,
to throw away, throw aside, Caes. B. G. 1, 25, 4:pila,
to throw, hurl, cast, discharge, id. ib. 2, 23, 1; Liv. 9, 13; 32, 17 et saep.; cf.:hastam in fines eorum,
Liv. 1, 32:aquam ex lacu Albano,
to let off, id. 5, 15; cf.:aquam impetu,
Suet. Claud. 32:lacus Velinus, a Curio emissus,
Cic. Att. 4, 15, 5; Suet. Caes. 44:flumen per prona montis,
Curt. 7, 11:sanguinem de aure,
to let, Col. 6, 14, 3; cf.:sanguinem venis,
Plin. 25, 5, 23, § 56:ova,
to lay, id. 11, 24, 29, § 85:folia,
to put forth, produce, id. 18, 20, 49, § 182; cf.transf.: ulmi emittuntur in ramos,
id. 17, 12, 18, § 90:librum de arte aleam ludendi,
to put forth, publish, Suet. Claud. 33; cf.:aliquid dignum nostro nomine emittere,
Cic. Fam. 7, 33:fulmina,
id. Div. 2, 19 fin.:sonitum ex alto,
Lucr. 4, 694; cf.:vocem caelo,
Liv. 5, 51:sonitum linguae,
Lucr. 5, 1044:vocem,
to utter, id. 4, 548; 5, 1088; Liv. 1, 54 et saep.:flatum crepitumque ventris,
Suet. Claud. 32 fin.: animam, to expire, Nep. Epam. 9, 3:spiritum,
Vulg. Matt. 27, 50:si nubium conflictu ardor expressus se emiserit, id esse fulmen,
has broken forth, burst forth, Cic. Div. 2, 19, 44.—In partic.: manu emittere aliquem for the usu. manu mittere aliquem, to release a person from one's potestas, to set free, emancipate (anteclass. and since the Aug. per.), Plaut. Capt. 3, 5, 55; id. Men. 5, 8, 52; id. Rud. 4, 6, 14 et saep.; Ter. Ph. 5, 5, 2; Liv. 24, 18, 12; Suet. Vit. 6; Tac. A. 15, 19; Macr. S. 1, 11;II.so without manu,
Plaut. Ps. 4, 2, 37; Ter. Ad. 5, 9, 19; cf.of a debtor: libra et aere liberatum emittit,
Liv. 6, 14, 5.Trop., to let forth, let go, send out:manibus manifesta suis emittere quoquam,
to let slip from our hands that which is evident, Lucr. 4, 504; cf.:emissa de manibus res est,
Liv. 37, 12:cum illud facetum dictum emissum haerere debeat (a fig. borrowed from missive weapons),
Cic. de Or. 2, 54, 219; cf.:et semel emissum volat irrevocabile verbum,
Hor. Ep. 1, 18, 71:argumenta,
Cic. de Or. 2, 53, 214; and:maledictum,
id. Planc. 23 fin.
См. также в других словарях:
discharge — dis·charge 1 /dis chärj, dis ˌchärj/ vt 1: to release from an obligation: as a: to relieve of a duty under an instrument (as a contract or a negotiable instrument); also: to render (an instrument) no longer enforceable a formal instrument...may… … Law dictionary
Discharge — Saltar a navegación, búsqueda Discharge Información personal Origen … Wikipedia Español
Discharge — in the context to expel or to let go may refer to: A military discharge, issued when a member of the armed forces is released from service Termination of employment, the end of an employee s duration with an employer A patient discharge, the… … Wikipedia
Discharge — Discharge … Википедия
Discharge — Dis*charge , n. [Cf. F. d[ e]charge. See {Discharge}, v. t.] 1. The act of discharging; the act of relieving of a charge or load; removal of a load or burden; unloading; as, the discharge of a ship; discharge of a cargo. [1913 Webster] 2. Firing… … The Collaborative International Dictionary of English
Discharge — live in Rom 2006 Logo von Discharge … Deutsch Wikipedia
discharge — [n1] setting free acquittal, clearance, disimprisonment, exoneration, liberation, pardon, parole, probation, release, remittance; concept 127 Ant. hold, imprisonment, incarceration, keep, retention discharge [n2] dismissal from responsibility ax … New thesaurus
Discharge — Dis*charge , v. t. [imp. & p. p. {Discharged}; p. pr. & vb. n. {Discharging}.] [OE. deschargen, dischargen, OF. deschargier, F. d[ e]charger; pref. des (L. dis) + chargier, F. charger. See {Charge}.] 1. To relieve of a charge, load, or burden; to … The Collaborative International Dictionary of English
Discharge — en concert à Rome en 2006 Pays d’origine … Wikipédia en Français
discharge — An order from the Bankruptcy Court releasing the debtor from any and all dischargeable debts which arose prior to the petition date (SA Bankruptcy.com) The legal elimination of debt through a bankruptcy case. When a debt is discharged, it is no… … Glossary of Bankruptcy
Discharge — Dis*charge , v. i. To throw off or deliver a load, charge, or burden; to unload; to emit or give vent to fluid or other contents; as, the water pipe discharges freely. [1913 Webster] The cloud, if it were oily or fatty, would not discharge. Bacon … The Collaborative International Dictionary of English