Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

delictum

  • 1 delictum

    delictum delictum, i n проступок

    Латинско-русский словарь > delictum

  • 2 delictum

    delictum delictum, i n преступление

    Латинско-русский словарь > delictum

  • 3 delictum

    dēlictum, ī n. [ delinquo ]
    проступок, правонарушение (d. committere Cs M facere Pl; delicta fateri O); погрешность, ошибка H

    Латинско-русский словарь > delictum

  • 4 delictum

    см. delinquere.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > delictum

  • 5 delictum

    , i n
      проступок, преступление

    Dictionary Latin-Russian new > delictum

  • 6 committo

    com-mitto, mīsī, missum, ere
    1) сводить (для состязания, борьбы, драки, ссоры), натравливать, выпускать, бросать друг на друга (pugiles Latinos cum Graecis, aoquales inter se Su)
    2) сопоставлять, сравнивать ( aliquid alicui rei Prp)
    3) скреплять ( malos Cs); соединять (viam viae, munimenta inter se, opera L)
    oras vulneris suturis inter se c. CCсшивать края раны
    quā naris fronti committitur O — там, где нос соединяется со лбом
    c. manūs alicui V — схватиться (вступить в рукопашный бой) с кем-л.
    auribus magnos elenchos c. Jвдеть в уши крупные серьги
    4)
    5) производить, устраивать (judicium C; spectaculum L); совершать, учинять (aliquid in, erga и adversus aliquem C, L; maleficia, scelus, nefarias res C; delictum majus Cs; caedem O)
    Caesar respondit, quod neque commissum a se intellegĕret, quare timeret (neque) Cs — Цезарь ответил, что он не сделал ничего такого, чего следовало бы ему опасаться (и не)
    commisit ut... L, C etc. — (он) допустил (довёл дело до того, был виною того), что...
    non committam, ut me accusare possis C — я не допущу, чтобы ты мог меня обвинять
    7) навлекать на себя, заслуживать (poenam, multam C); провиниться ( adversus aliquem L)
    c. aliquam rem in discrimen L — подвергнуть риску (поставить на карту) что-л.
    8) поручать, вверять, предоставлять (alicui salutem suam QC; rem difficilem C)
    c. se fidei (in fidem) alicujus H, L, C etc. — довериться кому-л.
    c. alicui invidiam suam in aliquem Lcn — передать кому-л. свою ненависть к кому-л., т. е. сделать кого-л. орудием своей мести
    c. alicui bellum C — возложить на кого-л. ведение войны (ср. 4.)
    c. alicui, ut videat C — поручить кому-л., чтобы он наблюдал (за)
    se c. alicui tutandum Ph — стать под чью-л. защиту
    nihil his committendum existimavit Cs — (Цезарь) решил, что на них ни в чём положиться нельзя
    c. rem in aciem L (или proelio Cs) — предоставить решение дела сражению
    c. alicui portam V — доверить кому-л. (возложить на кого-л.) охрану дверей
    aliquid litteris c. C — изложить что-л. в письме
    c. se — отваживаться, осмеливаться, решаться идти (in aciem L; in senatum C)
    9) pass. committi быть предоставленным, доставаться
    committi in publicum( fisco) Dig — быть конфискованным, поступить в казну
    10) юр. вводить в действие, применять ( в смысле исполнительного акта) (edictum, stipulationem Dig)
    hypothecae commissae sunt Cна ипотечные ценности выдан исполнительный документ (кредитору, в силу истечения срока и невыполнения обязательства)
    dies committendi Dig — срок выполнения обязательств, день платежа

    Латинско-русский словарь > committo

  • 7 delinquo

    dē-linquo, līquī, lictum, ere
    1) редко недоставать, отсутствовать ( luna delinquens Ap)
    2) совершить проступок, допустить погрешность, провиниться (d. adversus aliquem L; d. aliquā re T, in aliquā re и aliquid Pl etc.)
    quod venti et fluxus deliquerunt T — то, что натворили ветер и волны
    nihil a me delictum puto C — я ни в чём, по-моему, не провинился
    haec, quae deliquit Cдопущенные им ошибки

    Латинско-русский словарь > delinquo

  • 8 postdelictum

    post-dēlictum, ī n.
    последующее преступление, т. е. рецидив Dig

    Латинско-русский словарь > postdelictum

  • 9 praetereo

    praeter-eo, īvī (iī), itum, īre
    1) проходить мимо, миновать (aliquem, aliquid C etc.); протекать мимо ( flumina ripas praetereunt H); тянуться вдоль ( mons Ciliciam praetĕrit QC)
    2) (о времени) проходить, истекать
    viri praeteriti Prp — жившие прежде люди, угасшие поколения
    3) опережать, обгонять ( aliquem cursu V); превзойти (aliquem O; aliquem vincere et p. Sen); переступить ( modum O)
    4) перен. ускользать, т. е. оставаться неизвестным
    non me praeterit C — мне не безызвестно, я (очень) хорошо знаю
    5) не упоминать, опускать, оставлять без внимания (p. peccatum, v. l. delictum PS)
    p. aliquid silentio C etc. — обойти что-л. молчанием (умолчать о чём-л.)
    praeteritā, ōrum Hierparalipomena
    non praetereundus VP — о котором нельзя умолчать, т. е. заслуживающий упоминания
    7) обходить, обделять ( dignos C)
    aliquis praeterĭtur Cs — кто-л. ничего не получает (уходит ни с чем)
    9) ускользать, избегнуть (aliquid măli p. Ter; poenam PS)

    Латинско-русский словарь > praetereo

  • 10 coercere

    1) ограничивать, сдерживать: aquam coerc. (1. 1 § 9 D. 43, 22);

    coerc. incrementa Nili (1. 10 D. 43, 11);

    arborem coerc., обстригать (1. 1 § 7 - 9 D. 43, 27).

    2) удерживать в границах, находиться в пределах, custodia coerceri (l. 3 § 2. D. 41, 1). 3) ограничивать, стеснять: legibus, SCtis coerceri (1. 1 pr. D. 3, 4.) 4) наказывать (1. 3 pr. § 1 D. 2, 2. 1. 17 D. 3, 2);

    magistratus qui coerc. aliquem possunt (1. 2 D. 2, 4);

    noxae, quae publice coercere solent (1. 11 § 1 D. 21, 2);

    delictum, fraudem coerc. (1. 41 D. 48, 19. 1. 12 § 2 D. 49, 16);

    coerc. aliquem exsilio v. interdictione (I. 45 D. 47, 10), poena falsi (1. 20. 21 D. 48, 10);

    coerc. pnblicam utilitatem (1. 1 § 4 D. 16, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > coercere

  • 11 committere

    1) поручать, вверять: commit. alicui rem (I. 10 § 3 D. 13, 6. 1. 110 D. 50, 16), administrationem (1. 58 D. 3, 3. 1. 1 § 3. I). 4, 4), negotia (1. 33. eod.), causam suam (1. 31 I). 4, 8), rem quaerendam (1. 8 § 17 D. 2, 15), custodiam (1. 1 4 pr. D. 48, 3), honorem (1. 8 D. 50, 4) fidei heredis committ. (1. 13 D. 5, 2. 1. 95 pr. D. 35, 2);

    adulteris v. stupratoribus se comm. (1. 43 § 1 D. 23, 2).

    2) делать, совершать: committ. delictum (1. 24 § 1 D. 5, 1. 1. 7 D. 48, 9), dolum (1. 9 § 4 D. 4, 3), noxam (1. 18 § 1 D. 5, 1), damnum (1. 15 § 36 D. 39, 2), furtum (1. 25 § 1 D. 44, 7), adulterium, stuprum, incestum (1. 68 D. 23, 3. 1. 101 pr. D. 50, 16. 1. 6 § 7 D. 1, 18);

    commit. contra leges (1. 37 § 1 D. 4, 4), in legem (1. 8 D. 18, 3. 1. 56 § 3 D. 46, 1. 1. 6 D. 47, 15. 1. 10 pr. D. 48, 10);

    adversus testamentum (1. 8 § 2. 3 D. 34, 3);

    commissum (subst.) проступок, comm. plagii (1. 12 C. 7, 14), stellionatus (1. 4 C. 9, 34);

    magnitudo commissi (1. 22 C. 9, 22), commissi conscius (1. 3 C. 9, 8).

    3) связывать, соединять, приводить в исполнение, committit edictum (эдикт имеет место) (1. 8 § 11. 14. 1. 10 § 5. 1. 11 pr. D. 37, 4);

    committere stipulationem, когда прибавляется условие к стипуляции, от наступления которого зависит действие таковой (I. 63 D. 45, 1. 1. 14 § 1 D. 46, 2);

    committitur stipul., стипуляция получает силу (1. 35 § 3. 1. 45 § 2 D. 3, 3. 1. 24. 67 D. 35, 1. 1. 70 D. 35, 2. 1. 3 pr. § 9 1. 6 § 2. 3. 1. 7. 9. 17. 20 D. 46, 7); саutio committitur (1. 114 § 4 D. 30);

    lex commissa est (1. 4 § 2 D. 18, 3);

    dies committendi, срок платежа (1. 38. pr. D. 4, 4), indebiti condictio committitur, иск имеет место (1. 3 pr. D. 46, 8);

    commit. poenam, mulctam, заслуживать наказание (1. 23 § 1. 1. 32 § 11. 1. 37 D. 4, 8. 1. 6 pr. D. 35, 1);

    committere in poenam, подвергнуться наказанию (1. 4 D. 2, 2. 1. 47 D. 19, 1);

    committ. in actionem (1. 65 § 5 D. 17, 2);

    committi in publicum, ftsco, быть отобранным в казну, поступать в казну (1. 13 D. 3, 5. 17 § 2 D. 16, 1. 1. 2 C. 4, 55);

    commissum (subst.) переход в собственность казны, особ. в случае неуплаты пошлин: comm. vectigalium поmine (1. 14 D. 39, 4), vectigalis (1. 9 § 5 D. 4, 4);

    quaestio commissi (1. 1 C. 4, 61);

    poena commissi;

    in commissum, in causam commissi cadere (1. 16 D. 39, 4);

    commisso vindicari (1. 11 § 4. 1. 16 § 8 eod.), tolli (1. 61 § 1 D. 19, 2).

    4) сражаться (1. 1 § 11 D. 9, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > committere

  • 12 communis

    1) общий, то, что есть предметом общей собственности, общности имущественных прав, на основании договора товарищества или других соглашений, nihil interest, cum societate, an sine societ. res inter aliquos communis sit (1. 2 D. 10, 3);

    comm. pro diviso - pro indiviso (1. 5 § 16 D. 27, 9. l. 5 D. 45, 3);

    communi dividundo judicium s. actio (tit. D. 10, 3. C. 3, 37);

    in commune conferre, redigere, вносить, возвращать в состав общей наследственной массы, подлежащей разделу, все то, что было получено наследниками от умершего ранее (1. 1 § 11. 16 D. 37, 6);

    in commune (= communiter) rem emere (1. 33. 52 § 13 D. 17, 2);

    fundus mihi tecum comm. (1. 8 D. 6, 1);

    comm. ager meus et tuus (l. 6 § 4 B. 39, 3);

    comm. aedes (1. 11 D. 10, 3. 1. 18 § 5 D. 39, 2);

    c. hereditas (I. 35 D. 2, 14);

    c. servus (1. 5 D. 45, 3);

    c. servitus (1. 19 D. 8, 5);

    communi dividundo judicium s. actio (tit. D. 10, 3. C. 3, 37);

    communiter (adv.) обще, вместе, comm. rem agere, negotium gerere (l. 31. 32 D. 17, 2);

    comm. (прот. separatim) uti frui (1. 14 D. 33, 2);

    comm. sibi et Titio stipulari, comm. duobus legare (1. 56 pr. D. 45, 1);

    comm. rem habere (1. 84 § 13 D. 30);

    comm. deberi (1. 36 pr. D. 29, 1).

    2) в особ. общий, всеобщий, quaedam naturali jure communia sunt omnium (1. 2 D. 1, 8), comm. usus fluminum public., maris, aeris etc. (1. 24 pr. D. 39, 2. 1. 3 § 1 D. 43, 8);

    jus omnibus animalibus comm. - jus naturale;

    jus comm. omnium hominum-jus gentium (1. 1 § 4. 1. 9 D. 1, 1);

    jus comm. (civium Rom.), противоп. privilegium (I. 15 D. 28, 6. 1. 20 pr. D. 29, 1);

    jure comm. прот. jur. militari) testamentum facere, heredem scribere posse etc. (1. 11 pr. 1. 25. 34 § 1. 1. 36 § 4. 1. 38 § 1. eod. 1. 7 D. 28, 3. 1. 8 § 4 D. 29, 7);

    comm. jus universae cognationis, прот. proprium jus (1. 195 § 2 D. 50, 16);

    comm. nomen, прот. proprium n. (1. 233 § 2 eod. 1. 2 § 5 D. 1, 2);

    comm. delictum прот. militare d. (I. 1 D. 38, 12);

    c. consilium plurium, прот. proprium c. (1. 15 § 2 D. 43, 24);

    c. consensus (1. 7 § 19 D. 2, 14), opinio (1. 6 C. 7, 21), utilitas (1. 51 § 2 D. 9, 2), culpa (1. 9 § 1 D. 45, 2), periculum (1. 13 D. 50, 1);

    qui comm. causam omnis sui numeri persequitur, прот. procurator in rem suam datus (l. 8 § 2 D. 3, 3); (1. 10 § 4 D, 49, 1): (1. 7 D. 2, 11);

    comm. debitores (1. 14 D. 20, 5);

    c. pater (1. 9. 12. 13. C. 6, 20), frater (I. 34 § 2 D. 23, 2), filius (1. 25 pr. D. 35, 2);

    communiter (adv.) вообще (1. 33 pr. D. 9, 2);

    comm. accipiendum, dicendum esse (1. 1 § 5 D. 15, 1. 1. 12 § 1 D. 16, 3), comm. appellari (1. 163 D. 50, 16).

    3) иметь что с кем-нибудь общее, быть в связи, plures controversiae nihil sibi communes (I. 21 pr. D. 4, 8);

    nihil commune habet proprietas cum possessione (1. 12 § 1 D. 41, 2);

    communiter (adv.) вместе: una communiterve nati (1. 4 § 1 D. 38, 10).

    4) обыкновенные, comm. аuxilium, прот. extraordinarium aux. (1. 16 pr. D. 4, 4);

    comm. d ies, прот. fasti (1. 2 C. 1, 24);

    comm. usurae, прот. nauticum foenus (1. 1 C. 4, 33).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > communis

  • 13 delinquere

    провиниться, соверишать преступление;

    delictum (subst.) недозволенное действие, гражданское преступление (1. 9 § 2 D. 4, 4. 1. 3 D. 9, 1. 39 D. 24, 3. -1. 134 § 1 D. 50, 17. Gai. III. 182. 209).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > delinquere

  • 14 demonstrare

    1) показывать, указывать, доказывать, demonstratur ex rescriptis (1. 5 § 2 D. 50, 6);

    Scto demonstratum est (1. 22 § 2 D. 40, 5); (1. 1 § 3 D. 49, 8); (1. 5 D. 2, 4); (1. 23 D. 1, 5);

    demonstr. transfugas (1. 5 § 8 D. 49, 16).

    2) объяснять;

    demonstratio, объяснение, определение особ. а) о значении выражения (1. 94 § 3 D. 46, 3. 1. 123. 201. 204 D. 50, 16);

    b) о точном определении предмета, demonstrare terminos, fines;

    demonstratio affinium (1. 12 D. 10, 1. 1. 18 § 1 D. 18, 1. 1. 45 D. 21, 2);

    demonstratio loci, fundi, mensurae agri (1. 13 D. 8, 1. 1. 63 § 1 D. 18, 1. 1. 36 § 1 D. 50, 1), (1. 13 § 2 D. 8, 3); (1. 69 § 4 D. 23, 3); (1. 106 D. 45, 1); (1. 5 § 15 D. 39, 1); в формулярной системе производства demonstratio есть формула, обнимающая краткое изложение фактов (contractus или delictum), которые вызвали процесс (Gai. IV. 39. 40. 44. 58 - 60. 136); с) об изображении или объяснении лица или предмета, противоп. обозначению имени или названия, nihil referre, proprio nomine res appelletur, an digito ostendatur, an vocabulis quibusdam demonstretur (1. 6. D. 12, 1); (1. 6 D. 6, 1); (1. 9 § 8 D. 28, 5); (1. 34 pr. D. 35, 1); (1. 40 § 4 cf. 1. 17 pr. § 2. 1. 33 pr. 34 eod. 1. 10 D. 34, 2. 1. 76 § 3 D. 31. 1. 75 § 1 D. 30); (1. 75 § 2 eod. cf. 1. 6 D. 30).

    3) в 1. 65 § 1 D. 31 demonstrare re обознач.: вести, "equus, qui demonstrabat quadrigam".

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > demonstrare

  • 15 enormis

    чрезмерный, огромный: en. damnum (1. 1 C. 2, 29), delictum (1. un. C. 9, 15). Enormitas, огромность, размер, donationis (1. 4 C. 3, 29. Vatic. § 282).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > enormis

  • 16 famosus

    1) пользующийся дурною славою (1. 3 § 1 D. 1, 15. 1. 28 § 15 D. 48, 19). 2) бесчестный, infamis (1. 2 § 5. 1. 14 D. 3, 2. 1. 9 § 2 D. 12, 2. 1. 3 § 18. D. 26, 10. 1. 3 § 4 D. 38, 17. 1. 13 D. 48, 2. 1. 7 pr. D. 48, 4. 1. 28 § 16 D. 48, 19). 3) оскорбляющий честь, поносительный: fam. libelli, пасквили (1. 16 pr. D. 48, 19. tit. C. 9, 36);

    fam. carmen (см.) 4) влекущий за собою бесчестие (infamia): fam. delictum (1. 32 § 6 D. 4, 8);

    fam. actio, иск, который влечет за собою infamiam в случае приговора (1. 6 § 1. 1. 7. D. 3. 2. 1. 1 § 4 D. 4, 3. 1. 5 § 1 D. 37, 15. 1. 7 pr. D. 47, 10. 1. 1 § 10 D. 3, 1. 1. 9 § 2 D. 12, 2. 1. 13 D. 43, 16. 1. 36 D. 44, 7. 1. 7 D. 46, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > famosus

  • 17 habere

    1) иметь, hab. iurisdictionem (1. 2 § 1. 1 8. 11 D. 1, 16. 1. 1 § 1 D. 26, 1. 1. 41 D. 2, 14. 1. 5 6. D. 4, 3);

    petitionem (1. 7 § 1 D. 13, 5), conditionem (1. 30 D. 12, 6), exceptionem (1. 40 pr. eod. 1. 1 § 5 D. 21, 3. 1. 8 D. 12, 4);

    hab. clavum, morbum, febrem (1. 12 pr. 1. 53 D. 21, 1. 1. 60 D. 42, 1);

    hab. patrem (1. 23 D. 1, 5. 1. 73 § 1 D. 50, 17. § 10 J. 1, 11. 1. 4 D. 5, 1. 1. 21. 23 § 1 D. 48, 5);

    locum habere, иметь место (1. 34 pr. D. 12, 2. 1. 30 D. 12, 6);

    carendum habere (1. 38 D. 6, 1. 1. 1 § 1 D. 49, 4), redimendos hab. servos (1. 55 § 2 D. 40, 4);

    laborare, operari hab. = debere (1. 15 § 3 D. 48, 5. 1. 10 § 1 D. 48, 19), hab. mandare actiones (1. 43 D. 24, 3);

    rem habere относится к собственнику, владельцу, удержателю вещи и к всякому, кто имеет право на вещь (1. 38 § 9 D. 45 1. cf. 1. 2 § 38 D. 43, 8. 1. 1 § 33 D. 43, 16. 1. 143 D. 50, 16. 1. 15 D. 50, 17); особ. обозн. удерживать предмет как собственность, вполне владеть вещью, habere, licere cavere, spondere, praestare emtori (l. 11 § 8 D. 19, 1. 1. 8 cf. 1. 21 § 1. 1. 34 § 1 D. 21, 1. 1. 38 D. 45, 1. 1. 45 § 1 D. 30. 1. 29 § 3 D. 32);

    sic accipere, ut habeat, противоп. quod est restituturus (1. 71 pr. D. 50, 16);

    emerc (servos), ut ipse haberet, противоп. ut venderet (1. 203 eod. 1. 1 § 1 D. 29, 6);

    ita legare: - sumito sibique habeto (1. 20 D. 33, 5. 1. 2 § 1 D. 24, 2. 1. 10 D. 39, 5); получать, приобретать, habere totam hereditatem, vel partem, semissem (1. 1 § 12 D. 25, 4. 1. 2 D. 38, 4. 1. 19 D. 5, 2).

    2) иметь а) смотреть за, обращать внимание на, сохранять, diligentius hab. servum (1. 5 § 3 D. 12, 4. 1. 3 § 1. 1. 4 D. 1, 15. 1. 9 § 3 D. 19, 2. 1. 3 § 1 D. 8, 3);

    b) обходиться с, durius habiti servi (1. 2 D. 1, 6);

    c) употреблять: in hoc haberi, ut etc. (1. 30 pr. D. 50, 16. 1. 7 D. 20, 1);

    d) считать, Praetor bon. possessorem heredis loco habet (1. 117 D. 50, 17. 1. 21 D. 3, 2. 1. 15 § 3 D. 48, 5. 1. 37 D. 4, 3. 1. 2 D. 3, 4. 1. 36 D. 1, 3).

    3) заключать в себе, hab. summam aequitatem (1. 15 pr. D. 43, 16. 1. 19 D. 4, 6. 1. 6 § 1 D. 26, 1), conventionem (1. 1 § 3 D. 2,14), delictum (1. 1 § 8 D. 21, 1). 4) = adhibere s. 1: hab, fidem, доверять (1. 21 D. 3, 2), rationem, соображать (см. ratio s. 3). 5) совершать юрид. акт, hab. Contractum;

    contractus recte habitus (1. 10 C. 4, 2. 1. 5. C. 4, 10. 1. 4 C. 4, 64);

    habita conventio (1. 8 C. 4, 54), stipulatio (1. 1 C. 5, 69. 1. 1 C. 10, 3. 1. 2 § 1 D. 18, 1. 1. 25 § 4 D. 22, 3. 1. 4 D. 22, 4. 1. 21 D. 3, 2);

    hab. luctum (1. 25 pr. eod.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > habere

  • 18 militaris

    1) (adi.) военный, mil. disciplina (1. 9 D. 2, 12);

    mil. delictum (1. 1 D. 38, 12. 1. 2 pr. D. 49, 16. 1. 2 § 2 D. 3, 2);

    milit. munera (1. 18 D. 50, 16);

    ministeria (1. 7 § 1 D. 1, 16);

    mil. vir = miles (1. 6 § 3 D. 1, 18);

    mil. iudex (1. 2 C. 7, 48);

    mil. manus (1. 68 D. 6, 1);

    custodia (1. 4 § 1 D. 2, 11. 1. 3 D. 49, 17);

    equus mil. (1. 12 § 1 D. 49, 16);

    viae milit. (1. 3 § 1 D. 43, 7. 1. 3 D. 29, 1. 1. 4. 7. 10. 11. pr. 42. 44 eod. 1. 8 § 4 D. 29, 7);

    militariter (adv.) по-военному: milit. puniendus (1. 4 § 9 D. 49, 16).

    2) = miles (1. 7 C. 12, 38).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > militaris

  • 19 peccare

    ошибаться, per imprudentiam pecc. (1. 9 § 5 D. 19, 2. 1. 6 D. 50, 13);

    peccatum, погрешность, проступок, = delictum (1. 52 pr. § 8 D. 44, 7. 1. 18 D. 47, 10. 1. 131 § 1. 1. 244 D. 50, 16);

    peccator, злодей, delinquens (§ 4. 8 I. 4, 18).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > peccare

  • 20 publicare

    1) объявлять, обнародовать, suum delictum public. прот. celare (1. 2 § 24 D. 47, 8. 1. 41 pr. D. 9, 2. 1. 2. 18 C. 6, 23. 1. 30 C. 8, 55. 1. 14 C. 11, 58). 2) сделать предмет публичным, делать публичным (res publica) употребление вещью (1. 23 § 2 D. 8, 3. 1. 33 D. 19, 2. 1. 2 § 21 D. 43, 8); особ. отбирать в казну, конфисковать;

    publicatio, конфискация (1. 22 § 1 D. 5, 2. 1. 22 § 5 D. 17, 1. 1. 65 § 12 D. 17, 2. 1. 6 § 1 D. 22, 1. 1. 24 § 7. 1. 36 D. 24, 3. 1. 8 § 4 D. 28, 1. 1. 27 § 11 et seq. D. 48, 5. 1. 1 pr. D. 48, 7. 1. 1 § 13 D. 48, 10. 1. 6 pr. D. 48, 18. 1. 1 pr. 1. 3. 5 pr. D. 48, 20).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > publicare

См. также в других словарях:

  • delictum — index crime, delict, delinquency (misconduct), fault (responsibility), misconduct, misdeed, misdemea …   Law dictionary

  • Delictum —    • Delictum,          проступок не против государства (в этом случае это называется crimen, а также crimen publicum), но против частного лица (напр., грабеж, воровство, оскорбление), дающий потерпевшему право преследовать виновного гражданским… …   Реальный словарь классических древностей

  • Delictum — (lat.), Verbrechen; z.B. D. manifestum, handhafte That; D. universitatis, ein Vergehen von einer Gemeinheit, Corporation, Geseñschast begangen; Delicta nomināta u. D. innomināta, s. u. Amtsverbrechen I …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Delictum — (lat.), Verbrechen. Im kanonischen Recht nannte man D. ecclesiasticum (z. B. Apostasie, Häresie, Simonie) eine Straftat, für die nur das geistliche, D. saeculare, für die nur das weltliche, D. mixtum (z. B. Blasphemie, Ehebruch, Konkubinat, Magie …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Delictum — (Delikt, lat.), Verbrechen, Vergehen; nach Deutschem Bürgerl. Gesetzb. § 823 fg. eine unerlaubte Handlung, die den Täter zum Schadenersatz verpflichtet. Deliktsklage, die Schadenersatzklage des durch eine unerlaubte Handlung Verletzten gegen den… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • delictum — /dsliktsm/ A delict, tort, wrong, injury, or offense. Actions ex delicto are such as are founded on a tort, as distinguished from actions on contract. Culpability, blameworthiness, or legal delinquency. The word occurs in this sense in the maxim …   Black's law dictionary

  • delictum — /dsliktsm/ A delict, tort, wrong, injury, or offense. Actions ex delicto are such as are founded on a tort, as distinguished from actions on contract. Culpability, blameworthiness, or legal delinquency. The word occurs in this sense in the maxim …   Black's law dictionary

  • delictum — de·lic·tum …   English syllables

  • delictum — A wrongful act; a tortious act; a criminal act; a misdemeanor. See 3 Bl Comm 117. See actions ex delicto; ex delicto …   Ballentine's law dictionary

  • delictum — …   Useful english dictionary

  • DELICTUM COMMISSIONIS, DELICTUM OMISSIONIS — – правонарушение, выразившееся в совершении чего либо (виновное действие); правонарушение, выразившееся в упущении (виновное упущение) …   Советский юридический словарь

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»