-
1 deformitas
dēformĭtās, ātis, f. difformité, laideur, vice, défaut; déshonneur, honte, infamie.* * *dēformĭtās, ātis, f. difformité, laideur, vice, défaut; déshonneur, honte, infamie.* * *Deformitas, penul. cor. huius deformitatis. Cic. Laideur, Difformité.\Deformitas. Quintil. Honte, Deshonneur.\Deformitas fugae, negligentiaeque alicuius. Cic. La honte qu'on ha de s'en fuir. -
2 deformitas
I.Lit. (physically):II.quae si in deformitate corporis habet aliquid offensionis, quanta illa depravatio et foeditas animi debet videri?
Cic. Off. 3, 29, 105; id. de Or. 2, 59, 239; cf. of mutilation, Amm. 14, 7, 16:in tanta deformitate,
hideousness, Liv. 2, 23; Quint. 2, 13, 12 al.:aedificiorum,
Suet. Ner. 38.—Trop. (morally), baseness, vileness, deformity of character:B.an corporis pravitates habebunt aliquid offensionis, animi deformitas non habebit?
Cic. Leg. 1, 19, 51; id. Att. 9, 10, 2; id. de Or. 1, 34, 156; Sen. Ben. 1, 10, 2; Quint. 6, 1, 12; 8, 3, 48.— Plur.:verba meretricum vitia atque deformitates significantia,
Gell. 3, 3, 6 et saep.—An uncouth style:rusticitas et rigor et deformitas adferunt frigus,
Quint. 6, 1, 37. -
3 deformitas
deformitas deformitas, atis f безобразие -
4 deformitas
defōrmitās, ātis f. [ deformis ]1) безобразие, уродливость (corporis C, Sen etc.; homo insigni deformitate AG и insignis ad deformitatem C)2) гнусность, позор (d. atque indignitas alicujus rei rhH.), -
5 deformitas
dēfōrmitās, ātis, f. (deformis) = δυςμορφία, die Mißförmigkeit, Mißgestaltheit ( Mißgestalt), Entstellung, Verunstaltung, das entstellte Aussehen, und in diesem Sinne = die Häßlichkeit, das häßliche-, garstige Aussehen, die häßliche Gestalt, I) eig. (Ggstz. pulchritudo, dignitas), a) einer Pers., deren Körper, Körperteile u. körperl. Vornahmen, def. et corporis vitia, Cic.: summa def. (Ggstz. nimia pulchritudo), Gell.: def. Pleminii, Liv.: civium nostrorum, Liv.: insignis ad deformitatem puer, Cic.: homines insigni deformitate, Gell.: noscitabatur tamen in tanta deformitate, Liv.: quae res nonnullamafferebat deformitatem, ein Gebrechen, das ihn etwas verunstaltete, Nep. – def. corporis (Ggstz. pulchritudo animi), Sen. u. (Ggstz. turpitudo ingenii) Vell. u. (Ggstz. depravatio et foeditas animi), Cic.: def. oris, Tac. u. Gell.: praecipue haec def. circa faciem deprehenditur, Scribon.: in aure et naribus def. sola timeri potest; in labris vero etc., Cels.: risus habet sedem in deformitate aliqua et turpitudine, Quint.: ne malā consuetudine ad aliquam deformitatem pravitatemque veniamus, Entstellung und Verdrehung (in den Gebärden), Cic. – def. agendi, widerlicher Vortrag (Ggstz. actionis dignitas), Cic. – Plur., verba meretricum vitia atque deformitates significantia, Gell. 3, 3, 6. – b) sachl. Ggstde.: def. aedificiorum, Suet.: cultus, Val. Max. – II) übtr., a) übh., die Mißgestalt, animi, Cic. de legg. 1, 51 (Ggstz. corporis pravitates) u. Sen. de ben. 1, 10, 2 (Ggstz. cultus corporum nimius et formae cura). – b) die moral. Häßlichkeit einer Handlung usw. = die Unanständigkeit, die Widrigkeit ( das Widrige), der Greuel, das Entehrende, Schimpfliche, Schmähliche, der Schimpf, die Schmach,ludicra def., die Schmach des Auftretens als Schauspieler, Tac.: cuius rei def., Val. Max.; verb. cuius rei def. atque indignitas, Cornif. rhet.: def. exitus, Tac.: illius fugae neglegentiaeque def., Cic.: def. opprobrii, Val. Max.: iudicibus ipsis deformitati est (gereicht zur Schmach) futura absolutio rei, Quint.
-
6 deformitas
dēfōrmitās, ātis, f. (deformis) = δυςμορφία, die Mißförmigkeit, Mißgestaltheit ( Mißgestalt), Entstellung, Verunstaltung, das entstellte Aussehen, und in diesem Sinne = die Häßlichkeit, das häßliche-, garstige Aussehen, die häßliche Gestalt, I) eig. (Ggstz. pulchritudo, dignitas), a) einer Pers., deren Körper, Körperteile u. körperl. Vornahmen, def. et corporis vitia, Cic.: summa def. (Ggstz. nimia pulchritudo), Gell.: def. Pleminii, Liv.: civium nostrorum, Liv.: insignis ad deformitatem puer, Cic.: homines insigni deformitate, Gell.: noscitabatur tamen in tanta deformitate, Liv.: quae res nonnullamafferebat deformitatem, ein Gebrechen, das ihn etwas verunstaltete, Nep. – def. corporis (Ggstz. pulchritudo animi), Sen. u. (Ggstz. turpitudo ingenii) Vell. u. (Ggstz. depravatio et foeditas animi), Cic.: def. oris, Tac. u. Gell.: praecipue haec def. circa faciem deprehenditur, Scribon.: in aure et naribus def. sola timeri potest; in labris vero etc., Cels.: risus habet sedem in deformitate aliqua et turpitudine, Quint.: ne malā consuetudine ad aliquam deformitatem pravitatemque veniamus, Entstellung und Verdrehung (in den Gebärden), Cic. – def. agendi, widerlicher Vortrag (Ggstz. actionis dignitas), Cic. – Plur., verba meretricum vitia atque deformitates significantia, Gell. 3, 3, 6. – b) sachl. Ggstde.: def. aedificiorum, Suet.: cultus, Val.————Max. – II) übtr., a) übh., die Mißgestalt, animi, Cic. de legg. 1, 51 (Ggstz. corporis pravitates) u. Sen. de ben. 1, 10, 2 (Ggstz. cultus corporum nimius et formae cura). – b) die moral. Häßlichkeit einer Handlung usw. = die Unanständigkeit, die Widrigkeit ( das Widrige), der Greuel, das Entehrende, Schimpfliche, Schmähliche, der Schimpf, die Schmach,ludicra def., die Schmach des Auftretens als Schauspieler, Tac.: cuius rei def., Val. Max.; verb. cuius rei def. atque indignitas, Cornif. rhet.: def. exitus, Tac.: illius fugae neglegentiaeque def., Cic.: def. opprobrii, Val. Max.: iudicibus ipsis deformitati est (gereicht zur Schmach) futura absolutio rei, Quint.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deformitas
-
7 dēfōrmitās
dēfōrmitās ātis, f [deformis], ugliness, deformity, hideousness: insignis ad deformitatem puer: in tantā deformitate, L. — Fig., baseness, vileness, turpitude: animi: fugae: ludicra, i. e. the disgrace of appearing on the stage, Ta.* * *ugliness, deformity, blemish, disfigurement; disrepair; disgrace, degradation; inelegance, impropriety, lack of good taste (speach/writing); shapelessness -
8 deformitas
, atis fбезобразие; уродливость -
9 pulchritudo
pulchritūdo (pulcritūdo), inis, f. (pulcher), die Schönheit, I) eig. (Ggstz. deformitas), corporis, Cic.: venustas et pulchritudo corporis, Cic.: equi, Gell.: operis, Plin. ep. – Plur., inaccessae pulchritudines urbis, Amm. 31, 16, 7: pulchritudines alienae, schöne Edelsteine, Plin. 37, 129. – II) bildl., die Schönheit, Trefflichkeit, Herrlichkeit, virtutis, Cic.: verborum, Cic.
-
10 turpitudo
turpitūdo, inis, f. (turpis), die Häßlichkeit, häßliche Gestalt, I) eig. u. meton.: a) eig.: Cic. de off. 3, 105. Apul. apol. 15: Ggstz. decentia, Chalcid. Tim. 226. – b) meton., als mediz. t.t., eine garstige-, wunde Stelle, Marc. Emp. 31. Plin. Val. 1, 38. – II) übtr., die Häßlichkeit, Schändlichkeit, Schimpflichkeit, Unsittlichkeit, der Schimpf, die Schmach (Ggstz. honestas), iudicum, Schlechtigkeit, Cic.: ordinis, v. Katilina, Ps. Sall.: generis, Quint.: pristinae vitae, Gell.: turpitudo et impudentia, eine gemeine u. unverschämte Denkart, Suet. – existimatio, dedecus, infamia, turpitudo verba atque ineptiae (sunt), Cic.: hinc pugnat honestas, illinc turpitudo, Cic.: in quo deformitas corporis cum turpitudine certabat ingenii, Vell.: o vix ullo otio compensandam hanc rei publicae turpitudinem! Cic.: quanta erit turpitudo, quantum dedecus, Cic.: divitiis per turpitudinem abuti, Sall.: esse turpitudini, Nep.: maximam turpitudinem suscipere vitae cupiditate, Cic.: nullā condicione hanc turpitudinem subire, Cic.: ut mihi illa omnia immortalem gloriam dederint, tibi sempiternam turpitudinem inflixerint, Cic.: ut turpitudinem fugae virtute delerent, Caes.: vos aliquot iam per annos conceptam huic ordini turpitudinem atque infamiam delere ac tollere potestis, Cic. – Plur., flagitiorum ac turpitudinum societas, Cic.: immensa aliqua vorago est aut gurges vitiorum turpitudinumque omnium, Cic.: sunt enim turpitudines plurimae, quae nisi honestas naturā plurimum valeat, cur non cadant in sapientem non est facile defendere, Cic.
-
11 pulchritudo
pulchritūdo (pulcritūdo), inis, f. (pulcher), die Schönheit, I) eig. (Ggstz. deformitas), corporis, Cic.: venustas et pulchritudo corporis, Cic.: equi, Gell.: operis, Plin. ep. – Plur., inaccessae pulchritudines urbis, Amm. 31, 16, 7: pulchritudines alienae, schöne Edelsteine, Plin. 37, 129. – II) bildl., die Schönheit, Trefflichkeit, Herrlichkeit, virtutis, Cic.: verborum, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pulchritudo
-
12 turpitudo
turpitūdo, inis, f. (turpis), die Häßlichkeit, häßliche Gestalt, I) eig. u. meton.: a) eig.: Cic. de off. 3, 105. Apul. apol. 15: Ggstz. decentia, Chalcid. Tim. 226. – b) meton., als mediz. t.t., eine garstige-, wunde Stelle, Marc. Emp. 31. Plin. Val. 1, 38. – II) übtr., die Häßlichkeit, Schändlichkeit, Schimpflichkeit, Unsittlichkeit, der Schimpf, die Schmach (Ggstz. honestas), iudicum, Schlechtigkeit, Cic.: ordinis, v. Katilina, Ps. Sall.: generis, Quint.: pristinae vitae, Gell.: turpitudo et impudentia, eine gemeine u. unverschämte Denkart, Suet. – existimatio, dedecus, infamia, turpitudo verba atque ineptiae (sunt), Cic.: hinc pugnat honestas, illinc turpitudo, Cic.: in quo deformitas corporis cum turpitudine certabat ingenii, Vell.: o vix ullo otio compensandam hanc rei publicae turpitudinem! Cic.: quanta erit turpitudo, quantum dedecus, Cic.: divitiis per turpitudinem abuti, Sall.: esse turpitudini, Nep.: maximam turpitudinem suscipere vitae cupiditate, Cic.: nullā condicione hanc turpitudinem subire, Cic.: ut mihi illa omnia immortalem gloriam dederint, tibi sempiternam turpitudinem inflixerint, Cic.: ut turpitudinem fugae virtute delerent, Caes.: vos aliquot iam per annos conceptam huic ordini turpitudinem atque infamiam delere ac tollere potestis, Cic. – Plur., flagitiorum ac turpitudinum societas, Cic.: immensa aliqua vorago est aut gurges vi-————tiorum turpitudinumque omnium, Cic.: sunt enim turpitudines plurimae, quae nisi honestas naturā plurimum valeat, cur non cadant in sapientem non est facile defendere, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turpitudo
-
13 deformis
безобразный, def. ruinae (1. 5 C. 8, 12); постыдный, def. ministeria (1. 6 C. 12, 1);deformitas, безобразие (1. 7 D. 1, 18. 1. 3 D. 9, 1. 1. 7 D. 9, 3); бесчестие (1. 8 C. Th. 7, 13).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > deformis
-
14 depravatio
dēprāvātĭo, ōnis, f. [depravo], a perverting, distorting, corrupting, vitiating (freq. in Cic.; elsewh. rare).I.Lit.:II.distortio et depravatio quaedam (membrorum),
Cic. Fin. 5, 12, 35; cf.:pedum, manuum, articulorum omnium depravationes,
Sen. Ep. 24 med.:oris,
Cic. de Or. 2, 62, 252.—Trop.:depravatio et foeditas animi (c. c. deformitas corporis),
Cic. Off. 3, 29, 105:verbi,
id. Part. Or. 36, 127:consuetudinum,
id. Leg. 1, 10, 29.— Absol.:nostra (c. c. superstitio),
perversity, Cic. Div. 2, 67, 136. -
15 frigus
frīgus, ŏris, n. [Gr. rhigos, cold, pigeô;I.the connection with Lat. rĭgeo, rĭgor, is doubtful,
Curt. Gr. Etym. 353; Corss. Ausspr. 1, 451], cold, coldness, coolness (for syn. cf.: algor, gelu, rigor, glacies, pruina).Lit.A.In gen. (class.):B.nec calor (mihi obsistet) nec frigus metuo,
Plaut. Merc. 5, 2, 19;so opp. calor,
Lucr. 2, 517; 6, 371; Cic. Univ. 14 med.; id. Rosc. Am. 45, 131; Verg. G. 2, 344; 4, 35:calidis torrescere flammis aut... rigere Frigore,
Lucr. 3, 892:cum esset vinctus nudus in aëre, in imbri, in frigore,
Cic. Verr. 2, 4, 40, § 87:vix in ipsis tectis frigus vitatur,
id. Fam. 16, 8, 2:fere matutinis temporibus frigus est,
coolness, Cels. 2, 1; cf.:frigus captabis opacum,
Verg. E. 1, 53; Hor. C. 3, 13, 10; Ov. M. 10, 129:quae frigore sola Dormiat,
in the cold night, Tib. 1, 8, 39:cum Appius senatum coegisset, tantum fuit frigus ut coactus sit nos dimittere,
Cic. Q. Fr. 2, 12, 1.—In plur.:nec frigora quimus usurpare oculis,
Lucr. 1, 300:ut tectis saepti frigora caloresque pellamus,
the cold, Cic. N. D. 2, 60, 151; cf.:ex verna intemperie variante calores frigoraque,
Liv. 22, 2, 10:tecta quibus frigorum vis pellitur,
Cic. Off. 2, 4, 13:propter frigora... frumenta in agris matura non erant,
Caes. B. G. 1, 16, 2:Alpinae nives et frigora Rheni,
Verg. E. 10, 47:Scythiae,
Ov. M. 2, 224:Peligna,
Hor. C. 3, 19, 8:matutina,
id. S. 2, 6, 45:nocturna,
Liv. 40, 22, 7:intolerabilia,
id. 21, 58, 1:ficum frigoribus ne serito,
in cold weather, Col. 5, 10, 9:quisquam picta colit Spartani frigora saxi,
i. e. the variegated cold marble floor, Mart. 1, 56, 5; Tac. Agr. 12; id. G. 16; Suet. Aug. 81.—In partic. ( poet.).1.The cold of winter, winter (like calor for summer;2. 3.v. calor): lac mihi non aestate novum, non frigore defit,
Verg. E. 2, 22:ante focum, si frigus erit,
id. ib. 5, 70:quae frigore sola dormiat,
Tib. 1, 8, 39:per medium frigus,
Hor. Ep. 1, 15, 5.— Plur.:frigoribus parto agricolae plerumque fruuntur,
Verg. G. 1, 300:frigoribus mediis,
id. E. 10, 65.—The coldness of death, death:4.et gelidos artus in leti frigore linquit,
Lucr. 3, 401:aeternum leti,
id. 4, 924:letale,
Ov. M. 2, 611:supremum animae,
Stat. S. 3, 3, 20:ast illi solvuntur frigore membra Vitaque cum gemitu fugit,
Verg. A. 12, 951 (diff. from the foll.).—A cold shudder produced by fear:II.extemplo Aeneae solvuntur frigore membra, Ingemit, etc.,
Verg. A. 1, 92.—Transf., a cold region or place:III.frigus non habitabile,
Ov. Tr. 3, 4, 51:et quodcumque jacet sub urbe frigus,
Mart. 4, 64, 14.—Trop. (cf. frigeo and frigidus, II.; not in Cic.).A.Coldness in action, inactivity: si Parthi vos nihil calfaciunt, nos hic frigore frigescimus, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 5; Ov. F. 2, 856.—B.A cold or frigid reception of a person or thing, esp. a discourse; coolness, coldness, indifference, disfavor (perh. not ante-Aug.):majorum ne quis amicus Frigore te feriat,
coolness, loss of favor, Hor. S. 2, 1, 62; cf.:Montanus Julius et amicitia Tiberii notus et frigore,
Sen. Ep. 122:et imperitia et rusticitas et rigor et deformitas afferunt interim frigus,
Quint. 6, 1, 37; Plin. Ep. 6, 15, 4; Quint. 5, 7, 31:illud quaestionum et argumentorum apud corrupta judicia frigus evitant,
id. 2, 12, 6. -
16 Morbus
morbus, i, m. [Sanscr. mar-, die; Gr. brotos (for mrotos), marainô; cf. morior, marceo], a sickness, disease, disorder, distemper, ailment, illness, malady, of body or mind (class.).I.Corporeal:II.morbum appellant totius corporis corruptionem: aegrotationem morbum cum imbecillitate: vitium cum partes corporis inter se dissident: ex quo pravitas membrorum, distortio, deformitas,
Cic. Tusc. 4, 13, 28: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, qui usum ejus facit deteriorem, Labeo ap. Gell. 4, 2, 3:morbi aegrotationesque,
Cic. Tusc. 4, 10, 23:aeger morbo gravi,
id. Cat. 1, 13, 31:in morbo esse,
to be sick, id. Tusc. 3, 4, 9:morbo affectum esse,
id. Div. 1, 30, 63:corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur,
id. Fin. 1, 18, 59:animi valentes morbo tentari non possunt, corpora possunt,
id. Tusc. 4, 14, 31:affligi,
id. Pis. 35, 85:urgeri,
id. Fat. 9, 17:tabescere,
id. N. D. 3, 35, 84:languere,
Lucr. 6, 1221:conflictari,
Nep. Dion. 2, 4:in morbum cadere,
to fall sick, Cic. Tusc. 1, 32, 79:incidere,
id. Clu. 62, 175:delabi,
id. Att. 7, 5, 1:morbum nancisci,
Nep. Att. 21, 1:morbo consumi,
id. Reg. 2, 1:perire,
id. ib. 3, 3:mori,
id. Them. 10, 4:absumi,
Sall. J. 5, 6:confici,
id. ib. 9, 4:opprimi,
Cic. Clu. 7, 22:homo aeger morbo gravi,
id. Cat. 1, 13, 31:ex morbo convalescere,
to recover, id. Fam. 13, 29, 4:a morbo valere,
Plaut. Ep. 1, 2, 26:morbum depellere,
Cic. Fam. 7, 26, 2:levare,
to alleviate, relieve, Plaut. Mil. 4, 6, 57:amplior fit,
becomes more violent, Ter. Hec. 3, 1, 50:adgravescit,
id. ib. 3, 2, 2:ingravescit,
Cic. Cat. 1, 13, 31:comitialis or major,
epilepsy, Cels. 3, 23:regius,
the jaundice, id. 3, 24: in morbo consumat, a form of imprecation, may he spend it (the money) in sickness, Sen. Ben. 4, 39, 2.—Mental.A.Disease, a fault, vice, etc.: animi morbi sunt cupiditates immensae, et inanes, divitiarum, etc., Cic. Fin. 1, 18, 59:B.morbum et insaniam,
id. Verr. 2, 4, 1, § 1:nomen insaniae significat mentis aegrotationem et morbum,
id. Tusc. 3, 4, 9:hic morbus qui est in re publicā, ingravescet,
id. Cat. 1, 13, 31:ut, si qui aegrotet, quo morbo Barrus,
Hor. S. 1, 6, 30:maxima pars hominum morbo jactatur eodem,
id. ib. 2, 3, 121:qui vultu morbum incessuque fatetur,
Juv. 2, 17.—Grief, sorrow, distress:III.quod mulier facere incepit, nisi id efficere perpetrat, Id illi morbo, id illi senio est,
affliction, distress, Plaut. Truc. 2, 5, 12; cf.:salvere me jubes, quoi tu abiens offers morbum?
id. As. 3, 3, 3.—Trop., of trees, plants, etc.:IV.infestantur namque et arbores morbis,
a disease, Plin. 17, 24, 37, § 116 al. —Morbus, personified as a deity, the son of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Hyg. Fab. praef.; Sen. Herc. Fur. 694; cf. Verg. A. 6, 275; Claud. VI. Cons. Hon. 323. -
17 morbus
morbus, i, m. [Sanscr. mar-, die; Gr. brotos (for mrotos), marainô; cf. morior, marceo], a sickness, disease, disorder, distemper, ailment, illness, malady, of body or mind (class.).I.Corporeal:II.morbum appellant totius corporis corruptionem: aegrotationem morbum cum imbecillitate: vitium cum partes corporis inter se dissident: ex quo pravitas membrorum, distortio, deformitas,
Cic. Tusc. 4, 13, 28: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, qui usum ejus facit deteriorem, Labeo ap. Gell. 4, 2, 3:morbi aegrotationesque,
Cic. Tusc. 4, 10, 23:aeger morbo gravi,
id. Cat. 1, 13, 31:in morbo esse,
to be sick, id. Tusc. 3, 4, 9:morbo affectum esse,
id. Div. 1, 30, 63:corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur,
id. Fin. 1, 18, 59:animi valentes morbo tentari non possunt, corpora possunt,
id. Tusc. 4, 14, 31:affligi,
id. Pis. 35, 85:urgeri,
id. Fat. 9, 17:tabescere,
id. N. D. 3, 35, 84:languere,
Lucr. 6, 1221:conflictari,
Nep. Dion. 2, 4:in morbum cadere,
to fall sick, Cic. Tusc. 1, 32, 79:incidere,
id. Clu. 62, 175:delabi,
id. Att. 7, 5, 1:morbum nancisci,
Nep. Att. 21, 1:morbo consumi,
id. Reg. 2, 1:perire,
id. ib. 3, 3:mori,
id. Them. 10, 4:absumi,
Sall. J. 5, 6:confici,
id. ib. 9, 4:opprimi,
Cic. Clu. 7, 22:homo aeger morbo gravi,
id. Cat. 1, 13, 31:ex morbo convalescere,
to recover, id. Fam. 13, 29, 4:a morbo valere,
Plaut. Ep. 1, 2, 26:morbum depellere,
Cic. Fam. 7, 26, 2:levare,
to alleviate, relieve, Plaut. Mil. 4, 6, 57:amplior fit,
becomes more violent, Ter. Hec. 3, 1, 50:adgravescit,
id. ib. 3, 2, 2:ingravescit,
Cic. Cat. 1, 13, 31:comitialis or major,
epilepsy, Cels. 3, 23:regius,
the jaundice, id. 3, 24: in morbo consumat, a form of imprecation, may he spend it (the money) in sickness, Sen. Ben. 4, 39, 2.—Mental.A.Disease, a fault, vice, etc.: animi morbi sunt cupiditates immensae, et inanes, divitiarum, etc., Cic. Fin. 1, 18, 59:B.morbum et insaniam,
id. Verr. 2, 4, 1, § 1:nomen insaniae significat mentis aegrotationem et morbum,
id. Tusc. 3, 4, 9:hic morbus qui est in re publicā, ingravescet,
id. Cat. 1, 13, 31:ut, si qui aegrotet, quo morbo Barrus,
Hor. S. 1, 6, 30:maxima pars hominum morbo jactatur eodem,
id. ib. 2, 3, 121:qui vultu morbum incessuque fatetur,
Juv. 2, 17.—Grief, sorrow, distress:III.quod mulier facere incepit, nisi id efficere perpetrat, Id illi morbo, id illi senio est,
affliction, distress, Plaut. Truc. 2, 5, 12; cf.:salvere me jubes, quoi tu abiens offers morbum?
id. As. 3, 3, 3.—Trop., of trees, plants, etc.:IV.infestantur namque et arbores morbis,
a disease, Plin. 17, 24, 37, § 116 al. —Morbus, personified as a deity, the son of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Hyg. Fab. praef.; Sen. Herc. Fur. 694; cf. Verg. A. 6, 275; Claud. VI. Cons. Hon. 323. -
18 translaticius
translātīcĭus ( trālātīcĭus) or - tĭus, a, um, adj. [translatum, v. transfero]; in jurid. and publicists' lang., handed down, transmitted, preserved by transmission, hereditary, customary.I.Lit.:II.edictum,
an edict which a magistrate receives as made by his predecessors, Cic. Verr. 2, 1, 44, § 114; 2, 1, 45, § 117; id. Att. 5, 21, 11; Gell. 3, 18, 7:jus,
Suet. Aug. 10. —Transf., usual, common:B.di sunt locuti more translaticio,
Phaedr. 5, 7, 24:funus,
Suet. Ner. 33:postulationes,
id. ib. 7 fin.:translatitia et quasi publica officia,
Plin. Ep. 9, 37, 1:deformitas,
Petr. 110:propinatio,
id. 113:humanitas,
id. 114:verba,
Gell. 9, 9, 8:hoc tralaticium est,
is common, old, Cic. Fam. 3, 8, 4:animalia (quaedam alicubi) non nasci, translaticium: invecta emori, mirum,
Plin. 10, 29, 41, § 76; 7, 5, 4, § 39: nostri enim haec tralaticia, the ordinary course of affairs, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 5, 2.—Tropical, metaphorical, Varr. L. L. 6, 7, §§ 55 and 64 Müll.— Adv.: translātīcĭē, slightly, carelessly, negligently, Dig. 37, 14, 1; 48, 16, 1; 36, 1, 55. -
19 turpitudo
I.Lit. (very rare):II.an est ullum malum majus turpitudine?
Cic. Off. 3, 29, 105:virtutis laude turpitudinem tegere,
App. Mag. p. 283, 9.—Trop., baseness, shamefulness, disgrace, dishonor, infamy, turpitude (syn.:obscenitas, dedecus): ut nullum probrum, nullum facinus, nulla turpitudo ab accusatore obiceretur,
Cic. Font. 16, 37:quanta erit turpitudo, quantum dedecus, quanta labes,
id. Phil. 7, 5, 15:turpitudinem atque infamiam delere ac tollere,
id. Verr. 1, 16, 49; id. Fin. 3, 11, 38:si omnia fugiendae turpitudinis adipiscendaeque honestatis causā faciemus,
id. Tusc. 2, 27, 66; cf.:fuga turpitudinis, appetentia laudis et honestatis,
id. Rep. 1, 2, 2:(divitiis) abuti per turpitudinem,
Sall. C. 13, 2:cum summā turpitudine in exsilio aetatem agere,
id. ib. 58, 12:populo turpitudinem et impudentiam exprobrare,
Suet. Aug. 42:verborum,
Cic. de Or. 2, 59, 242:ut turpitudinem fugae virtute delerent,
Caes. B. G. 2, 27:generis,
Quint. 3, 7, 19:pristinae vitae,
Gell. 18, 3, 3.— Plur.:propter flagitiorum ac turpitudinum societatem,
fellowship in vile practices, Cic. Verr. 2, 5, 41, § 107; v. also turpido. -
20 vitium
vĭtĭum, ii ( gen. plur. vitiūm, Titin. ap. Non. p. 495, 13), n. [from the same root with vieo, vitis, vitta; prop. a twist; hence], a fault, defect, blemish, imperfection, vice (syn. menda).I.Lit.: quomodo autem in corpore est morbus, est aegrotatio, est vitium: sic in animo. Morbum appellant totius corporis corruptionem: aegrotationem morbum cum imbecillitate: vitium, cum partes corporis inter se dissident;II.ex quo pravitas membrorum, distortio, deformitas. Itaque illa duo, morbus et aegrotatio, ex totius valetudinis corporis conquassatione et perturbatione gignuntur: vitium autem integrā valetudine ipsum ex se cernitur,
Cic. Tusc. 4, 13, 29:corporis,
Plaut. Most. 1, 3, 118; Ov. F. 4, 148:mancipii,
Dig. 21, 1, 1, § 6:jumenti,
ib. 21, 1, 38 init. —In buildings, a breach, defect:si nihil est in parietibus aut in tecto vitii,
Cic. Fam. 9, 15, 5; cf.:si aedes corruerunt vitiumve fecerunt,
have received damage, become damaged, id. Top. 3, 15.—In plants, a blemish, vice:sive illis (agris) omne per ignem Excoquitur vitium atque exsudat inutilis umor,
Verg. G. 1, 88:vitio moriens sitit aëris herba,
id. E. 7, 57.—In fruits, the useless part, the core:vitiumque cinctum fructu,
Plin. 15, 28, 34, § 112.—Trop.A.In gen., a fault, defect, blemish:B.acutius atque acrius vitia in dicente quam recta videre,
Cic. de Or. 1, 25, 116; cf.orationis,
Quint. 1, 5, 1; 12, 1, 22:sermonis,
id. 1, 1, 13:soloecismi,
id. 1, 5, 53:ingenii,
id. 10, 1, 60:mentis,
id. 12, 1, 32:Stoicae sectae,
id. 11, 1, 70:et illud mihi vitium'st maximum,
my greatest fault, Ter. Hec. 1, 2, 37:huc si perveneris, meum vitium fuerit,
my fault, Cic. Ac. 2, 16, 49:quamvis quis fortunae vitio, non suo decexisset,
id. Phil. 2, 18, 44:honorem vitio civitatis, non suo, non sunt adsecuti,
id. Har. Resp. 26, 56:male conjecta falsa sunt, non rerum vitio, sed interpretum inscientiā,
id. Div. 1, 52, 118: animadverso vitio castrorum totā nocte munitiones proferunt, i. e. the faulty, unfavorable position (just before:natura iniquo loco castra ponunt),
Caes. B. C. 1, 81:milites item conflictati et tempestatis et sentinae vitiis,
the injurious effects, id. ib. 3, 28:sese nihil adhuc arbitrari vitio factum eorum,
id. ib. 3, 57:vini vitio atque amoris feci,
through the fault of, Plaut. Aul. 4, 10, 15.—In partic.1.A moral fault, failing, error, offence, crime, vice (the predom. signif. of the word in prose and poetry; cf.:b.scelus, delictum): nullam quidem ob turpitudinem, nullum ob totius vitae non dicam vitium, sed erratum,
Cic. Clu. 48, 133:legibus et praemia proposita sunt virtutibus et supplicia vitiis,
id. de Or. 1, 58. 247:virtus est vitium fugere, Hor. ep. 1, 1, 41: senectus est naturā loquacior, ne ab omnibus eam vitiis videar vindicare,
Cic. Sen. 16, 55:in vitio esse,
id. Off. 1, 19, 62: ne sibi vitio verterent, quod abesset a patriā, reckon it a fault, id. Fam. 7, 6, 1:te laudem Sex. Roscio vitio et culpae dedisse,
id. Rosc. Am. 16, 48; Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 2.—In respect of female chastity (whether of maidens or wives), a violation:2.quia pudicitiae hujus (Alcumenae) vitium me hic absente est additum,
Plaut. Am. 2, 2, 179:pudicitiae ejus nunquam nec vim nec vitium attuli,
id. Ep. 1, 2, 7:quoi misere per vim vitium obtulerat,
Ter. Ad. 3, 2, 10; so,offerre,
id. ib. 3, 1, 9:virginis,
id. Eun. 4, 4, 55; cf.:vitium auctore redemit,
Ov. H. 16 (17), 49.—In relig. lang., a defect in the auspices or auguries: si cui servo aut ancillae dormienti evenit, quod comitia prohibere solet, ne id quidem mihi vitium facit, Cato ap. Fest. s. v. prohibere, p. 234 fin. Müll.; Ter. Hec. prol. 2; Liv. 8, 23, 16; 4, 7, 3:3.id igitur obvenit vitium, quod tu jam Cal. Jan. futurum esse provideras,
Cic. Phil. 2, 33, 83:tabernaculum vitio captum,
id. N. D. 2, 4, 11; cf.:vitio navigare,
id. Div. 1, 16, 29:comitiorum solum vitium est fulmen,
id. ib. 2, 18, 43.—A fault of language:4.barbarismi ac soloecismi foeditas absit... haec vitia, etc.,
Quint. 1, 5, 5.—In coinage, t. t., base metal, alloy:in aurum vitii aliquid addere,
Dig. 48, 10, 9 praef.; cf.:ignis vitium metallis Excoquit,
Ov. F. 4, 785.
См. также в других словарях:
Deformitas — deformuotumas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Deformitas ryšiai: platesnis terminas – nenormalumas sinonimas – apsigimėlis … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
Deformitas — deformuotumas statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Deformitas ryšiai: platesnis terminas – nenormalumas … Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas
Deformitas angularis articulationis — sąnarių kampinis apsigimėlis statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija apibrėžtis (šleivas į išorę, šleivas į vidų) atitikmenys: lot. Deformitas angularis articulationis ryšiai: platesnis terminas – kojų sutrikimai … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
Deformitas flexa articulationis — sąnarių sulenkimo nenormalumas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Deformitas flexa articulationis ryšiai: platesnis terminas – kojų sutrikimai … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
Deformitas localis — vietinis deformuotumas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Deformitas localis ryšiai: platesnis terminas – gemalo yda siauresnis terminas – dauginis siauresnis terminas – paprastasis … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
Deformitas placentalis — placentos apsigimimas statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Deformitas placentalis ryšiai: platesnis terminas – gaurelinio dangalo trūkumas … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
Deformitas localis — vietinis deformuotumas statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Deformitas localis ryšiai: platesnis terminas – gemalo yda siauresnis terminas – dauginis siauresnis terminas – paprastasis … Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas
Deformitas placentalis — placentos apsigimimas statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Deformitas placentalis ryšiai: platesnis terminas – gaurelinio dangalo trūkumas … Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas
deformità — {{hw}}{{deformità}}{{/hw}}s. f. 1 Caratteristica di deforme. 2 (med.) Anomalia permanente … Enciclopedia di italiano
difformité — [ difɔrmite ] n. f. • XIVe; lat. médiév. difformitas, de deformitas 1 ♦ Défaut grave, souvent congénital, de la forme physique, anomalie dans les proportions. ⇒ déformation, gibbosité, infirmité, malformation, monstruosité. La difformité d un… … Encyclopédie Universelle
Paul Michel (Germanist) — Paul Michel Paul Michel (* 19. März 1947 in der Stadt Zürich im Kanton Zürich) ist emeritierter Professor für ältere Deutsche Literatur an der Universität Zürich und ein führender Vertreter der Enzyklopädiekritik. Inhaltsverzeichnis … Deutsch Wikipedia