Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

blemish

  • 1 macula

        macula ae, f    a spot, mark, stain: (bos) maculis insignis et albo, i. e. white spots, V.: in maculis (terra) ubi habitatur, i. e. small places: parcit cognatis maculis similis fera, Iu.: Conbibit os maculas, contracts, O.—A mesh, hole (in network): reticulum minutis maculis: retia maculis distincta, O.—A spot, stain, blot, blemish, mole: est corporis macula naevus: maculas de vestibus aufers. O.— Fig., a blot, stain, stigma, blemish, fault, defect, disgrace: hanc maculam Effugere, T.: delenda est vobis illa macula: vitae splendorem maculis aspergis?: flagitiorum: iudiciorum: Claudiae genti inusta, L.: in carmine Offendar maculis, H.
    * * *
    spot, stain, blemish; dishonor; mesh in a net

    Latin-English dictionary > macula

  • 2 vitium

    vĭtĭum, ii ( gen. plur. vitiūm, Titin. ap. Non. p. 495, 13), n. [from the same root with vieo, vitis, vitta; prop. a twist; hence], a fault, defect, blemish, imperfection, vice (syn. menda).
    I.
    Lit.: quomodo autem in corpore est morbus, est aegrotatio, est vitium: sic in animo. Morbum appellant totius corporis corruptionem: aegrotationem morbum cum imbecillitate: vitium, cum partes corporis inter se dissident;

    ex quo pravitas membrorum, distortio, deformitas. Itaque illa duo, morbus et aegrotatio, ex totius valetudinis corporis conquassatione et perturbatione gignuntur: vitium autem integrā valetudine ipsum ex se cernitur,

    Cic. Tusc. 4, 13, 29:

    corporis,

    Plaut. Most. 1, 3, 118; Ov. F. 4, 148:

    mancipii,

    Dig. 21, 1, 1, § 6:

    jumenti,

    ib. 21, 1, 38 init. —In buildings, a breach, defect:

    si nihil est in parietibus aut in tecto vitii,

    Cic. Fam. 9, 15, 5; cf.:

    si aedes corruerunt vitiumve fecerunt,

    have received damage, become damaged, id. Top. 3, 15.—In plants, a blemish, vice:

    sive illis (agris) omne per ignem Excoquitur vitium atque exsudat inutilis umor,

    Verg. G. 1, 88:

    vitio moriens sitit aëris herba,

    id. E. 7, 57.—In fruits, the useless part, the core:

    vitiumque cinctum fructu,

    Plin. 15, 28, 34, § 112.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., a fault, defect, blemish:

    acutius atque acrius vitia in dicente quam recta videre,

    Cic. de Or. 1, 25, 116; cf.

    orationis,

    Quint. 1, 5, 1; 12, 1, 22:

    sermonis,

    id. 1, 1, 13:

    soloecismi,

    id. 1, 5, 53:

    ingenii,

    id. 10, 1, 60:

    mentis,

    id. 12, 1, 32:

    Stoicae sectae,

    id. 11, 1, 70:

    et illud mihi vitium'st maximum,

    my greatest fault, Ter. Hec. 1, 2, 37:

    huc si perveneris, meum vitium fuerit,

    my fault, Cic. Ac. 2, 16, 49:

    quamvis quis fortunae vitio, non suo decexisset,

    id. Phil. 2, 18, 44:

    honorem vitio civitatis, non suo, non sunt adsecuti,

    id. Har. Resp. 26, 56:

    male conjecta falsa sunt, non rerum vitio, sed interpretum inscientiā,

    id. Div. 1, 52, 118: animadverso vitio castrorum totā nocte munitiones proferunt, i. e. the faulty, unfavorable position (just before:

    natura iniquo loco castra ponunt),

    Caes. B. C. 1, 81:

    milites item conflictati et tempestatis et sentinae vitiis,

    the injurious effects, id. ib. 3, 28:

    sese nihil adhuc arbitrari vitio factum eorum,

    id. ib. 3, 57:

    vini vitio atque amoris feci,

    through the fault of, Plaut. Aul. 4, 10, 15.—
    B.
    In partic.
    1.
    A moral fault, failing, error, offence, crime, vice (the predom. signif. of the word in prose and poetry; cf.:

    scelus, delictum): nullam quidem ob turpitudinem, nullum ob totius vitae non dicam vitium, sed erratum,

    Cic. Clu. 48, 133:

    legibus et praemia proposita sunt virtutibus et supplicia vitiis,

    id. de Or. 1, 58. 247:

    virtus est vitium fugere, Hor. ep. 1, 1, 41: senectus est naturā loquacior, ne ab omnibus eam vitiis videar vindicare,

    Cic. Sen. 16, 55:

    in vitio esse,

    id. Off. 1, 19, 62: ne sibi vitio verterent, quod abesset a patriā, reckon it a fault, id. Fam. 7, 6, 1:

    te laudem Sex. Roscio vitio et culpae dedisse,

    id. Rosc. Am. 16, 48; Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 2.—
    b.
    In respect of female chastity (whether of maidens or wives), a violation:

    quia pudicitiae hujus (Alcumenae) vitium me hic absente est additum,

    Plaut. Am. 2, 2, 179:

    pudicitiae ejus nunquam nec vim nec vitium attuli,

    id. Ep. 1, 2, 7:

    quoi misere per vim vitium obtulerat,

    Ter. Ad. 3, 2, 10; so,

    offerre,

    id. ib. 3, 1, 9:

    virginis,

    id. Eun. 4, 4, 55; cf.:

    vitium auctore redemit,

    Ov. H. 16 (17), 49.—
    2.
    In relig. lang., a defect in the auspices or auguries: si cui servo aut ancillae dormienti evenit, quod comitia prohibere solet, ne id quidem mihi vitium facit, Cato ap. Fest. s. v. prohibere, p. 234 fin. Müll.; Ter. Hec. prol. 2; Liv. 8, 23, 16; 4, 7, 3:

    id igitur obvenit vitium, quod tu jam Cal. Jan. futurum esse provideras,

    Cic. Phil. 2, 33, 83:

    tabernaculum vitio captum,

    id. N. D. 2, 4, 11; cf.:

    vitio navigare,

    id. Div. 1, 16, 29:

    comitiorum solum vitium est fulmen,

    id. ib. 2, 18, 43.—
    3.
    A fault of language:

    barbarismi ac soloecismi foeditas absit... haec vitia, etc.,

    Quint. 1, 5, 5.—
    4.
    In coinage, t. t., base metal, alloy:

    in aurum vitii aliquid addere,

    Dig. 48, 10, 9 praef.; cf.:

    ignis vitium metallis Excoquit,

    Ov. F. 4, 785.

    Lewis & Short latin dictionary > vitium

  • 3 lābēs

        lābēs is, f    [2 LAB-], a falling, sinking in, subsidence: ut multis locis labes factae sint: terrae, L.— A fall, stroke, ruin, destruction: innocentiae: prima mali, first stroke of misfortune, V. — A spot, blot, stain, blemish, defect (poet.): tractata notam labemque remittunt Atramenta, H.: Victima labe carens, spotless, O.—Fig., a stain, blot, stigma, disgrace, discredit: domestica: labem integris inferre: domus sine labe, Iu.: vita sine labe peracta, O.: conscientiae labīs in animo habere.— A cause of ruin, disgrace, scandal, reproach: (Verres) provinciae, scourge: civitatis (of a bad law): labes illa atque caenum, filthy wretch.
    * * *
    landslip/subsidence; disaster/debacle; fault/defect/blot/stain/blemish/dishonor

    Latin-English dictionary > lābēs

  • 4 menda

        menda ae, f    [3 MAN-], a fault, blemish: in corpore, O.
    * * *
    bodily defect, blemish; fault, error (usu. in writing)

    Latin-English dictionary > menda

  • 5 mendum

        mendum ī, n    [3 MAN-], a fault, error, blunder: quod mendum ista litura conrexit?: librariorum.— A blemish, defect: Rara mendo facies caret, O.—Fig., a mistake, omission: Idūs Martiae magnum mendum continent.
    * * *
    bodily defect, blemish; fault, error (usu. in writing)

    Latin-English dictionary > mendum

  • 6 vitium

        vitium ī, n    [VI-], a fault, defect, blemish, imperfection, vice: vitium (appellant), cum partes corporis inter se dissident: corporis, O.: si nihil est in tecto vitii: si aedes conruerunt vitiumve fecerunt, have been damaged: vitio moriens sitit aëris herba, V.—A defect in the auspices, unfavorable sign, impediment: divinare, quid in castris vitii obvenisset, L.: vitio navigare: comitiorum solum vitium est fulmen.—In coinage, base metal, alloy: ignis vitium metallis Excoquit, O.—Fig., a fault, defect, blemish: acutius vitia in dicente quam recta videre: Et illud mihi vitiumst maximum, my greatest fault, T.: animadverso vitio castrorum, i. e. the unfavorable situation, Cs.: milites conflictati et tempestatis et sentinae vitiis, the injurious effects, Cs.—A moral fault, failing, error, offence, crime, vice: legibus proposita sunt supplicia vitiis: Virtus est vitium fugere, H.: ne sibi vitio verterent, quod abesset, i. e. blame him. —A crime against female chastity, violation: Quoi misere per vim vitium obtulerat, T.: vitium auctore redemit, O.
    * * *
    fault, vice, crime, sin; defect

    Latin-English dictionary > vitium

  • 7 Macula

    1.
    măcŭla, ae, f. [for malocula, malcula, dim.; cf. Sanscr. mala, dirt], a spot, mark, stain (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., Plin. 37, 10, 56, § 155:

    (bos) maculis insignis et albo,

    i. e. with white spots, Verg. G. 3, 56:

    maculis albis equus,

    id. A. 9, 49:

    maculis auro squalentibus ardens (rex apum),

    id. G. 4, 91: in ipsis quasi maculis (terra), ubi habitatur, in those spots, i. e. small places, Cic. Rep. 6, 19 fin.:

    parcit cognatis maculis similis fera,

    Juv. 15, 160; cf. 5, 104.—
    2.
    Transf., a mesh in a net, a hole in network or in a web:

    rete grandibus maculis,

    Varr. R. R. 3, 11, 3; Col. 8, 15, 1:

    reticulum minutis maculis,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 27:

    retia maculis distincta,

    Ov. H. 5, 19. —Of the meshes of a spider's web, Plin. 11, 24, 28, § 81.—
    B.
    In partic., a spot, stain, blot, blemish, mole, etc.:

    maculari corpus maculis luridis,

    Plaut. Capt. 3, 4, 63:

    est corporis macula, naevus,

    Cic. N. D. 1, 28, 79:

    maculas auferre de vestibus,

    Ov. F. 3, 821:

    extrahere,

    Plin. 20, 13, 50, § 120:

    in veste facere,

    id. 12, 25, 54, § 123:

    e veste abluere,

    id. 28, 7, 23, § 109:

    mederi maculis corporis,

    id. 36, 19, 33, § 140; cf.:

    lentigines ac maculas e facie tollere,

    id. 20, 2, 4, § 9.—
    II.
    Trop. (acc. to I. B.), a blot, stain, stigma, blemish, fault in character: quem scis scire tuas omnes maculasque notasque, Lucil. ap. Non. 350, 13:

    inest amoris macula huic homini in pectore,

    Plaut. Poen. 1, 1, 70:

    jam ego ex corpore exigam omnis maculas maerorum tibi,

    id. Capt. 4, 2, 61: vitium commune omnium est, Quod nimium ad rem in senecta attenti sumus: hanc maculam nos decet Effugere, * Ter. Ad. 5, 8, 31:

    delenda vobis est illa macula, Mithridatico bello suscepta,

    Cic. Imp. Pomp. 3, 7:

    est hujus saeculi labes quaedam et macula, virtuti invidere,

    id. Balb. 6, 15:

    vitae splendorem maculis aspergere,

    id. Planc. 12, 30:

    furtorum et flagitiorum,

    id. Verr. 2, 5, 46, § 121:

    adulescentiae,

    id. ib. 1, 4, 11:

    familiae,

    id. Clu. 5, 12:

    in oratione nitida notabile humilius verbum et velut macula,

    Quint. 8, 3, 18; 8, 5, 28:

    ne Claudiae genti eam inustam maculam vellent,

    Liv. 3, 58:

    plurima sunt nitidis maculam haesuram figentia rebus,

    enduring disgrace, Juv. 14, 2.
    2.
    Măcŭla, ae, m., a Roman surname, e. g. of Q. Pompeius, Cic. Fam. 6, 19, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Macula

  • 8 macula

    1.
    măcŭla, ae, f. [for malocula, malcula, dim.; cf. Sanscr. mala, dirt], a spot, mark, stain (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., Plin. 37, 10, 56, § 155:

    (bos) maculis insignis et albo,

    i. e. with white spots, Verg. G. 3, 56:

    maculis albis equus,

    id. A. 9, 49:

    maculis auro squalentibus ardens (rex apum),

    id. G. 4, 91: in ipsis quasi maculis (terra), ubi habitatur, in those spots, i. e. small places, Cic. Rep. 6, 19 fin.:

    parcit cognatis maculis similis fera,

    Juv. 15, 160; cf. 5, 104.—
    2.
    Transf., a mesh in a net, a hole in network or in a web:

    rete grandibus maculis,

    Varr. R. R. 3, 11, 3; Col. 8, 15, 1:

    reticulum minutis maculis,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 27:

    retia maculis distincta,

    Ov. H. 5, 19. —Of the meshes of a spider's web, Plin. 11, 24, 28, § 81.—
    B.
    In partic., a spot, stain, blot, blemish, mole, etc.:

    maculari corpus maculis luridis,

    Plaut. Capt. 3, 4, 63:

    est corporis macula, naevus,

    Cic. N. D. 1, 28, 79:

    maculas auferre de vestibus,

    Ov. F. 3, 821:

    extrahere,

    Plin. 20, 13, 50, § 120:

    in veste facere,

    id. 12, 25, 54, § 123:

    e veste abluere,

    id. 28, 7, 23, § 109:

    mederi maculis corporis,

    id. 36, 19, 33, § 140; cf.:

    lentigines ac maculas e facie tollere,

    id. 20, 2, 4, § 9.—
    II.
    Trop. (acc. to I. B.), a blot, stain, stigma, blemish, fault in character: quem scis scire tuas omnes maculasque notasque, Lucil. ap. Non. 350, 13:

    inest amoris macula huic homini in pectore,

    Plaut. Poen. 1, 1, 70:

    jam ego ex corpore exigam omnis maculas maerorum tibi,

    id. Capt. 4, 2, 61: vitium commune omnium est, Quod nimium ad rem in senecta attenti sumus: hanc maculam nos decet Effugere, * Ter. Ad. 5, 8, 31:

    delenda vobis est illa macula, Mithridatico bello suscepta,

    Cic. Imp. Pomp. 3, 7:

    est hujus saeculi labes quaedam et macula, virtuti invidere,

    id. Balb. 6, 15:

    vitae splendorem maculis aspergere,

    id. Planc. 12, 30:

    furtorum et flagitiorum,

    id. Verr. 2, 5, 46, § 121:

    adulescentiae,

    id. ib. 1, 4, 11:

    familiae,

    id. Clu. 5, 12:

    in oratione nitida notabile humilius verbum et velut macula,

    Quint. 8, 3, 18; 8, 5, 28:

    ne Claudiae genti eam inustam maculam vellent,

    Liv. 3, 58:

    plurima sunt nitidis maculam haesuram figentia rebus,

    enduring disgrace, Juv. 14, 2.
    2.
    Măcŭla, ae, m., a Roman surname, e. g. of Q. Pompeius, Cic. Fam. 6, 19, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > macula

  • 9 dē-decus

        dē-decus oris, n    disgrace, dishonor, infamy, shame: sumptūs effusi cum dedecore: iudicia operta dedecore: domus plena dedecoris: vitam per dedecus amittere, dishonorably, S.: ob tantum dedecus amens, V.: nihil est detestabilius dedecore. — A cause of shame, disgrace, blemish, reproach, dishonor: tantum, Cs.: dolor meus vestrum dedecus haberetur: prodere visum dedecus, expose the unnatural feature, O.: quod tantum evenire dedecus potest?: si una huic dedecorist parum, T.: ampla domus dedecori domini fit: naturae, Ph.—A deed of shame, outrage, disgraceful act: Omni dedecore infamis: in dedecora incurrunt: Dedecorum pretiosus emptor, H.

    Latin-English dictionary > dē-decus

  • 10 dēfōrmitās

        dēfōrmitās ātis, f    [deformis], ugliness, deformity, hideousness: insignis ad deformitatem puer: in tantā deformitate, L. — Fig., baseness, vileness, turpitude: animi: fugae: ludicra, i. e. the disgrace of appearing on the stage, Ta.
    * * *
    ugliness, deformity, blemish, disfigurement; disrepair; disgrace, degradation; inelegance, impropriety, lack of good taste (speach/writing); shapelessness

    Latin-English dictionary > dēfōrmitās

  • 11 dehonestāmentum

        dehonestāmentum ī, n    [dehonesto], that which disfigures, a blemish, disgrace, dishonor: oris, Ta.: nullum insigne, Ta.
    * * *
    source/act inflicting disgrace/dishonor; degradation; disfigurement, blimish

    Latin-English dictionary > dehonestāmentum

  • 12 lābēcula

        lābēcula ae, f dim.    [labes], a slight stain, reproach: viro labeculam aspergere.
    * * *
    stain, blemish; slight stain; minor disgrace

    Latin-English dictionary > lābēcula

  • 13 dedecus

    disgrace/dishonor/discredit/shame/infamy; misbehavior; vice, turpitude (L+S); shameful/repulsive appearance; blot, blemish (L+S); vicious act, shameful deed

    Latin-English dictionary > dedecus

  • 14 immaculatus

    immaculata, immaculatum ADJ
    immaculate/unstained/spotless/without blemish; undefiled/pure/chaste; blameless

    Latin-English dictionary > immaculatus

  • 15 inmaculatus

    inmaculata, inmaculatum ADJ
    immaculate/unstained/spotless/without blemish; undefiled/pure/chaste; blameless

    Latin-English dictionary > inmaculatus

  • 16 labes

    stain, blemish, disgrace, infamy / misfortune.

    Latin-English dictionary of medieval > labes

  • 17 labis

    stain, blemish, disgrace, infamy / misfortune.

    Latin-English dictionary of medieval > labis

  • 18 macula

    stain, mark, spot/ blemish, fault, flaw.

    Latin-English dictionary of medieval > macula

  • 19 maculo

    to stain, blemish, defile, pollute.

    Latin-English dictionary of medieval > maculo

  • 20 mendum

    fault, blemish, mistake, error

    Latin-English dictionary of medieval > mendum

См. также в других словарях:

  • BLEMISH — (Heb. מוּם), a defect in the body of a man or an animal. Defects of conduct are also metaphorically called blemishes (Deut. 32:5; Prov. 9:7; Job. 11:15). A blemished priest was unfit to serve in the priesthood (Lev. 21:16–23) and was precluded… …   Encyclopedia of Judaism

  • blemish — n Blemish, defect, flaw all denote an imperfection. Blemish applies to something (as a spot or stain) that is external or superficial and mars or disfigures the appearance of an object {on their sustaining garments not a blemish Shak.} {he… …   New Dictionary of Synonyms

  • Blemish — Blem ish, n.; pl. {Blemishes}. Any mark of deformity or injury, whether physical or moral; anything that diminishes beauty, or renders imperfect that which is otherwise well formed; that which impairs reputation. [1913 Webster] He shall take two… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Blemish — Blem ish, v. t. [imp. & p. p. {Blemished}; p. pr. & vb. n. {Blemishing}.] [OE. blemissen, blemishen, OF. blemir, blesmir, to strike, injure, soil, F. bl[^e]mir to grow pale, fr. OF. bleme, blesme, pale, wan, F. bl[^e]me, prob. fr. Icel bl[=a]man… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Blemish — may refer to: * A minor imperfection. For skin imperfection, see Acne vulgaris * Blemish (album) a music album from David Sylvian released in 2003 …   Wikipedia

  • blemish — [n] flaw beauty spot, birthmark, blackhead, blister, bloom*, blot, blotch, blot on the landscape*, blur, brand, bruise, bug*, catch, chip, cicatrix, defacement, defect, deformity, dent, discoloration, disfigurement, disgrace, dishonor, eyesore,… …   New thesaurus

  • blemish — index damage, deface, defacement, defame, defect, denigrate, detriment, disgrace, dishonor ( …   Law dictionary

  • blemish — ► NOUN 1) a small flaw which spoils the appearance of something. 2) a moral defect. ► VERB ▪ spoil the appearance of. ORIGIN from Old French blesmir make pale, injure …   English terms dictionary

  • blemish — [blem′ish] vt. [ME blemishen < OFr blemiss , extended stem of blesmir, to injure, prob. via Frank * blesmjan, to cause to turn pale < * blesmi, akin to BLAZE2] to mar, as by some flaw or fault; spoil the perfection of n. 1. a mark that mars …   English World dictionary

  • blemish — noun ADJECTIVE ▪ minor, slight ▪ ugly, unsightly ▪ skin VERB + BLEMISH ▪ have …   Collocations dictionary

  • blemish — I UK [ˈblemɪʃ] / US noun [countable] Word forms blemish : singular blemish plural blemishes 1) a) a mark or spot that spoils the appearance of something b) a mark on someone s skin, such as a spot or a scar 2) a mistake or dishonest action that… …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»