cum+aliquā+re

sum, fui, esse (2d pers. es, but usu. es in Plaut and Ter; old forms, indic. pres. esum for sum, acc. to Varr. L. L. 9, § 100 Mull.: essis for es, Att. ap. Non. 200, 30, or Trag. Rel. p. 283 Rib.: simus for sumus, used by Augustus, acc. to Suet. Aug. 87; fut. escit for erit, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 25:

esit, XII. Tab. ap. Fest. s. v. nec, p. 162 Mull.: escunt for erunt,

Cic. Leg. 2, 24, 60, 3, 3, 9; Lucr. 1, 619; perf. fuvimus for fuimus, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 168:

FVVEIT, C. I. L. 1, 1051: fuit,

Plaut. Capt. 3, 4, 23; id. Mil. 3, 1, 159:

fuerim,

id. ib. 4, 8, 54:

fuerit,

id. As. 4, 1, 37; subj. pres. siem, sies, siet, etc., very freq., esp. in Plaut.; e. g. siem, Am. prol. 57; Ter. And. 3, 4, 7:

sies,

Plaut. Am. 3, 2, 43; Ter. And. 2, 5, 13:

siet,

Plaut. Am. prol. 58; Ter. And. 1, 4, 7; Lucr. 3, 101:

sient,

Plaut. Am. 1, 1, 54; Ter. And. 2, 3, 16; cf. Cic. Or. 47, 157; also,

fuam, fuas, etc., regarded by G. Curtius, de Aorist. Lat. Rel. in Studien zur Gr. u. Lat. Gram. 1, 431 sqq., as an aorist: fuam,

Plaut. Bacch. 1, 2, 48; id. Mil. 2, 6, 112: fuas, Liv. Andron. ap. Non 111, 13; Plaut. Capt. 2, 3, 71; 2, 3, 83; id. Pers. 1, 1, 52; id. Trin. 2, 1, 32: fuat, Pac. ap. Non. 111, 8; Carm. ap. Liv. 25, 12; Plaut. Am. 3, 4, 2; id. Aul. 2, 2, 56; id. Capt. 2, 2, 10 et saep.; Ter. Hec. 4, 3, 4; Lucr. 4, 639; Verg. A. 10, 108:

fuant,

Plaut. Bacch. 4, 9, 110; id. Ep. 5, 1, 13; id. Ps. 4, 3, 12: fuvisset, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4; part. pres. ens, used by Caesar, acc. to Prisc. p. 1140 P.; and by Sergius Flavius, acc. to Quint. 8, 3, 33; fut. inf. fore for futurum esse, very freq., and so always with partt.; cf. Madv. Gram. § 108; whence, subj. imperf. forem fores, etc., for essem; esp. in conditional sentences and in the histt., but very rare in Cic.; v. Neue, Formenl. 2, 597 sqq.), v. n. [root es; Sanscr. as-mi, and the Greek es-mi, whence eimi; perf. fui; root in Sanscr. bhu, to become; bhavas, condition; Gr. phuô, to beget; cf.: fetus, futuo, etc.], to be, as a verb substantive or a copula.

As a verb substantive, to be.

In gen.

Asserting existence, to be, exist, live:

definitionum duo sunt genera prima: unum earum rerum quae sunt: alterum earum quae intelleguntur. Esse ea dico, quae cerni tangive possunt, ut fundum, aedes, parietem, cetera. Non esse rursus ea dico, quae tangi demonstrarive non possunt, cerni tamen animo atque intellegi possunt, ut si usucapionem, si tutelam, etc.... definias,

Cic. Top. 5, 26 sq.:

si abest, nullus est,

Plaut. Bacch. 2, 2, 16:

nunc illut est, quom me fuisse quam esse nimio mavelim,

id. Capt. 3, 3, 1:

ita paene nulla sibi fuit Phronesium ( = paene mortuus est),

id. Truc. 1, 2, 95:

omne quod eloquimur sic, ut id aut esse dicamus aut non esse,

Cic. de Or. 2, 38, 157:

non statim, quod esse manifestum est, etiam quid sit apparet,

Quint. 3, 6, 81: est locus, Hesperiam quam mortales perhibebant, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 23 Vahl.):

flumen est Arar, quod, etc.,

Caes. B. G. 1, 12:

homo nequissimus omnium qui sunt, qui fuerunt, qui futuri sunt!

Cic. Fam. 11, 21, 1; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43:

si quos inter societas aut est aut fuit aut futura est,

id. Lael. 22, 83:

nec enim, dum ero, angar ulla re, cum omni vacem culpa: et, si non ero, sensu omnino carebo,

id. Fam. 6, 3, 4:

si modo futuri sumus, erit mihi res opportuna,

id. Att. 11, 4, 1:

si quando erit civitas, erit profecto nobis locus: sin autem non erit, etc.,

id. Fam. 2, 16, 6:

nolite arbitrari, me cum a vobis discessero, nusquam aut nullum fore,

id. Sen. 22, 79:

si erit ulla res publica... sin autem nulla erit,

id. Fam. 2, 16, 5:

fuimus Troes, fuit Ilium,

Verg. A. 2, 325:

sive erimus seu nos fata fuisse volunt,

Tib. 3, 5, 32: per quinquennia decem fuimus, Prud. Cath. praef. 2.—

Of events, to be, happen, occur, befall, take place:

illa (solis defectio) quae fuit regnante Romulo,

Cic. Rep. 1, 16, 25:

neque enim est periculum, ne, etc.,

id. ib. 1, 23, 37:

amabo, quid tibi est?

Ter. Heaut. 2, 4, 24:

quid se futurum esset,

Liv. 33, 27. —

Of location, to be present, to be at a place.

With adv., or other expressions of place:

cum non liceret quemquam Romae esse, qui, etc.,

Cic. Verr. 2, 2, 41, § 100:

cum Athenis decem ipsos dies fuissem,

id. Fam. 2, 8, 3; id. de Or. 2, 7, 27:

cum Africanus constituisset in hortis esse,

id. Rep. 1, 9, 14:

cum essemus in castris,

id. ib. 1, 15:

nonne mavis sine periculo tuae domi esse quam cum periculo alienae?

id. Fam. 4, 7, 4:

vos istic commodissime sperem esse,

id. ib. 14, 7, 2: te hic tutissime puto fore, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 11, A.—

Of passages in a book or writing, with in and abl., to be, stand, be written, etc.:

deinceps in lege est, ut, etc.,

Cic. Leg. 2, 16, 40:

quid enim in illis (litteris) fuit praeter querelam temporum,

id. Fam. 2, 16, 1.—

Of personal relations, with ad or apud and acc., or cum and abl. of person:

cum esset (Sulpicius Gallus) casu apud M. Marcellum,

Cic. Rep. 1, 14, 21:

eram cum Stoico Diodoto: qui cum habitavisset apud me mecumque vixisset, etc.,

id. Brut. 90, 309:

erat nemo, quicum essem libentius quam tecum et pauci, quibuscum essem aeque libenter,

id. Fam. 5, 21, 1:

qui me admodum diligunt multumque mecum sunt,

id. ib. 4, 13, 6; cf. with simul:

Smyrnae cum simul essemus complures dies,

id. Rep. 1, 8, 13.—Hence, esp.: esse cum aliquo (aliqua), to be with, i. e. live with, associate with, as husband or wife:

cujus soror est cum P. Quintio,

Cic. Quint. 24, 77:

ea nocte mecum illa hospitis jussu fuit,

Plaut. Merc. 1, 1, 101; Ov. A. A. 3, 664:

cum hac (meretrice) si qui adulescens forte fuerit,

Cic. Cael. 20, 49; Ov. Am. 2, 8, 27: tum ad me fuerunt, qui, etc., Varr. ap. Non. 133, 28:

Curio fuit ad me sane diu,

Cic. Att. 10, 4, 8:

cum ad me bene mane Dionysius fuit,

id. ib. 10, 16, 1; cf.:

esse sub uno tecto atque ad eosdem Penates,

Liv. 28, 18.—

Of relations analogous to place, of dress, condition, position, office, etc., to be, live, be found, etc., with in and abl.:

cum est in sagis civitas,

Cic. Phil. 8, 11, 32:

in laxa toga,

Tib. 2, 3, 78: sive erit in Tyriis, Tyrios laudabis amictus;

Sive erit in Cois, Coa decere puta,

Ov. A. A. 2, 297: hominem non modo in aere alieno nullo, sed in suis nummis multis esse et semper fuisse, Cic. Verr [p. 1798] 2, 4, 6, §

11: in servitute,

id. Clu. 7, 21:

in illa opinione populari,

id. ib. 51, 142:

in magno nomine et gloria,

id. Div. 1, 17, 31:

in spe,

id. Fam. 14, 3, 2:

in tanta moestitia,

id. Phil. 2, 15, 37:

in odio,

id. Att. 2, 22, 1:

in probris, in laudibus,

id. Off. 1, 18, 61:

in officio,

id. ib. 1, 15, 49:

in injustitia,

id. ib. 1, 14, 42:

in vitio,

id. ib. 1, 19, 62; id. Tusc. 3, 9, 19:

ne in mora quom opus sit, sies,

Ter. And. 2, 5, 13:

ne in mora illi sis,

id. ib. 3, 1, 9:

hic in noxia'st,

id. Phorm. 2, 1, 36:

quae (civitas) una in amore atque in deliciis fuit,

Cic. Verr. 2, 4, 1, § 3:

in ingenti periculo,

Liv. 5, 47:

in pace,

id. 31, 29.—So with abl. without in, when qualified by an adj.:

(statua) est et fuit tota Graecia summo propter ingenium honore et nomine,

Cic. Verr. 2, 2, 35, § 87:

si quis asperitate ea est et inmanitate naturae,

id. Lael. 23, 87:

ne quo periculo proprio existimares esse,

id. Fam. 4, 15, 2 (B. and K. ex conj.:

in periculo): ego sum spe bona,

id. ib. 12, 28, 3:

res nunc difficili loco mihi videtur esse,

id. ib. 12, 28, 3:

incredibili sum sollicitudine de tua valetudine,

id. ib. 16, 15, 1; esp. in phrase periculo alicujus esse, to be at the risk of any one:

rem illam suo periculo esse,

id. Att. 6, 1, 6:

ut quae in naves inposuissent, ab hostium tempestatisque vi publico periculo essent,

Liv. 23, 49, 2 Weissenb. ad loc.:

dare nummos meo periculo,

Dig. 46, 1, 24:

communi periculo,

ib. 13, 6, 21, § 1 (cf. II. B. 1. b. infra).—

To depend upon, rest with, with in and abl.:

res erat non in opinione dubia,

Cic. Dom. 5, 11:

sed totum est in eo, si, etc.,

id. Att. 2, 22, 5:

omnem reliquam spem in impetu esse equitum,

Liv. 10, 14, 12:

quoniam totum in eo sit, ne contrectentur pocula,

Col. 12, 4, 3. —

In partic.

Esse (est, sunt, etc.) often stands without a subject expressed, or with an indef. subj., as antecedent of a rel.-clause, whose verb may be in the indic. or subj.; the former only when the subject is conceived as particular or limited, and actually existing; the latter always when it is conceived as indefinite; cf. Zumpt, Gram. § 562 sq.; Roby, Gram. § 1686 sq.; Madv. Gram. § 365; but the distinctions usually drawn by grammarians are not always observed by the best writers; and the subjunctive is always admissible, being the prevailing construction after sunt qui in class. prose, and nearly universal in postAug. writers: sunt, qui (quae), there are those ( people or things) who ( that), or simply some.

With indic.

Without subject expressed:

mulier mane: sunt Qui volunt te conventam,

Plaut. Cist. 4, 2, 37:

sunt hic quos credo inter se dicere,

id. Cas. prol. 67:

sunt quae te volumus percontari,

id. Ps. 1, 5, 47:

quid est, quod tu gestas tabellas?

id. ib. 1, 1, 10:

quid est, quod tu me nunc optuere?

id. Most. 1, 1, 69; cf.:

quid hoc est, quod foris concrepuit?

id. ib. 5, 1, 15:

tun' is es, Qui in me aerumnam obsevisti?

id. Ep. 4, 1, 34:

quid est, quod tuo animo aegre est?

id. Cas. 2, 2, 9; id. Cist. 4, 1, 3:

at ego est quod volo loqui,

id. As. 1, 3, 79:

est quod te volo secreto,

id. Bacch. 5, 2, 30:

sunt quos scio amicos esse, sunt quos suspicor,

id. Trin. 1, 2, 54:

ita subitum'st, quod eum conventum volo,

id. ib. 5, 2, 51:

sunt quae ego ex te scitari volo,

id. Capt. 2, 2, 13:

sed est quod suscenset tibi,

Ter. And. 2, 6, 17:

est quod me transire oportet,

id. Hec. 2, 2, 31:

quid sit quapropter te jussi, etc.,

id. ib. 5, 1, 7:

sunt item quae appellantur alces,

Caes. B. G. 6, 27 init.:

(nationes) ex quibus sunt qui ovis vivere existimantur,

id. ib. 4, 10 fin.:

sunt qui putant posse te non decedere,

Cic. Fam. 1, 9, 25:

sunt autem, qui putant non numquam complexione oportere supersederi,

id. Inv. 1, 40, 72:

quamquam sunt, qui propter utilitatem modo petendas putant amicitias,

id. ib. 2, 55, 167:

sunt autem quae praeterii,

id. Att. 10, 4, 11:

sunt, qui abducunt a malis ad bona, ut Epicurus. Sunt, qui satis putant ostendere, nihil inopinati accidisse... Sunt etiam qui haec omnia genera consolandi colligunt,

id. Tusc. 3, 31, 76 Kuhn. N. cr.:

sunt, qui, quod sentiunt, non audent dicere,

id. Off. 1, 24, 84:

Argiletum sunt qui scripserunt ab Argola, etc.,

Varr. L. L. 5, § 157 Mull.:

sunt qui ita dicunt,

Sall. C. 19, 4:

sunt qui spiritum non recipiunt sed resorbent,

Quint. 11, 3, 55:

sunt, quos curriculo pulverem Olympicum Collegisse juvat,

Hor. C. 1, 1, 3; cf. id. S. 1, 4, 24: sunt quibus unum opus est, etc., id. C. 1, 7, 5:

sunt quibus in satira videor nimis acer,

id. S. 2, 1, 1:

sunt quorum ingenium nova tantum crustula promit,

id. ib. 2, 4, 47.—

With a subject expressed by an indefinite word or clause:

sunt alii qui te volturium vocant,

Plaut. Trin. 1, 2, 64:

est genus hominum qui se primos omnium esse volunt,

Ter. Eun. 2, 2, 17:

multae sunt causae, quam ob rem cupio abducere,

id. ib. 1, 2, 65 Fleck. (Ussing, cupiam):

erat quidam eunuchus, quem mercatus fuerat,

id. ib. 3, 5, 21:

multaeque res sunt in quibus de suis commodis viri boni multa detrahunt,

Cic. Lael. 16, 57:

sunt ejus aliquot orationes, ex quibus lenitas ejus perspici potest,

id. Brut. 48, 177:

fuerunt alia genera philosophorum, qui se omnes Socraticos esse dicebant,

id. de Or. 3, 17, 62:

nonnulli sunt, qui aluerunt, etc.,

id. Cat. 1, 12, 301:

sunt quidam, qui molestas amicitias faciunt, cum ipsi se contemni putant,

id. Lael. 20, 72:

sunt vestrum, judices, aliquam multi, qui L. Pisonem cognoverunt,

id. Verr. 2, 4, 25, § 56:

multae et pecudes et stirpes sunt, quae sine procuratione hominum salvae esse non possunt,

id. N. D. 2, 52, 130:

sunt bestiae quaedam, in quibus inest aliquid simile virtutis, etc.,

id. Fin. 5, 14, 38:

permulta sunt, quae dici possunt, quare intellegatur, etc.,

id. Rosc. Am. 33, 94; cf. id. Div. in Caecil. 7, 22; id. Off. 1, 14, 43; 1, 20, 69; id. Div. 1, 54, 123:

fuere complures, qui ad Catilinam initio profecti sunt,

Sall. C. 39, 5: haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis oratoribus efficiunt. Cic. de Or. 1, 33, 152:

alia fuere, quae illos magnos fecere,

Sall. C. 52, 21.—

With. subj.: sunt, qui discessum animi a corpore putent esse mortem;

sunt qui nullum censeant fieri discessum,

Cic. Tusc. 1, 9, 18:

sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent,

id. Off. 1, 21, 71:

de impudentia singulari sunt qui mirentur,

id. Verr. 2, 1, 2, § 6:

est eisdem de rebus quod dici potest subtilius,

id. Tusc. 3, 15, 32:

praesto est qui neget rem ullam percipi esse sensibus,

id. Ac. 2, 32, 101:

quicquid est quod deceat, id, etc.,

id. Off. 1, 27, 94:

sunt qui nolint tetigisse nisi illas, etc.,

Hor. S. 1, 2, 28:

sunt qui Crustis et pomis viduas venentur avaras,

id. Ep. 1, 1, 78:

vestes Gaetulo murice tinctas Sunt qui non habeant, est qui non curet habere,

id. ib. 2, 2, 182 et saep.—

With a more or less indefinite expression of the subject:

sunt quidam e nostris, qui haec subtilius velint tradere et negent satis esse, etc.,

Cic. Fam. 1, 9, 31:

rarum est quoddam genus eorum, qui se a corpore avocent,

id. Div. 1, 49, 111:

quotus igitur est quisque qui somniis pareat?

id. ib. 2, 60, 125; id. de Or. 2, 50, 196:

solus est hic, qui numquam rationes ad aerarium referat,

id. Verr. 2, 1, 38, § 98:

quae quibusdam admirabilia videntur, permulti sunt, qui pro nihilo putent,

id. Lael. 23, 86:

erat nemo in quem ea suspicio conveniret,

id. Rosc. Am. 23, 65, cf.:

quis enim miles fuit, qui Brundisii illam non viderit? quis, qui nescierit, etc.,

id. Phil. 2, 25, 61:

sit aliquis, qui nihil mali habeat,

id. Tusc. 1, 35, 85:

sunt nonnullae disciplinae, quae officium omne pervertant,

id. Off. 1, 2, 5:

est quaedam animi sanitas quae in insipientem quoque cadat,

id. Tusc. 4, 13, 30:

Syracusis lex est de religione, quae jubeat,

id. Verr. 2, 2, 51, § 126:

unus est qui curet constantia magis quam consilio,

id. Att. 1, 18, 7:

si est una ex omnibus quae sese moveat,

id. Rep. 6, 26, 28:

multi sunt, qui non acerbum judicent vivere, sed supervacuum,

Sen. Ep. 24, 26:

erant sententiae quae castra Vari oppugnanda censerent,

Caes. B. C. 2, 30:

fuere cives qui seque remque publicam obstinatis animis perditum irent,

Sall. C. 36, 4:

sunt verba et voces, quibus hunc lenire dolorem Possis,

Hor. Ep. 1, 1, 34:

sunt delicta tamen, quibus ignovisse velimus,

id. A. P. 347.—

Poet.: est, quibus (acc. to the Gr. estin hois):

est quibus Eleae concurrit palma quadrigae: est quibus in celeres gloria nata pedes,

Prop. 3, 9 (4, 8), 17.—

With dat., to belong or pertain to; or, rendering the dative as the subject of the verb, to have ( possess, = the Fr. etre a used of property, and of permanent conditions or characteristics, not of temporary states, feelings, etc.; cf. Krebs, Antibarb. p. 417 sq.): aliquid reperiret, fingeret fallacias, Unde esset adulescenti, amicae quod daret, Ter. Heaut. 3, 2, 23:

nomen Mercurio'st mihi, Plaut Am. prol. 19: nisi jam tum esset honos elo quentiae,

Cic. Brut. 10, 40:

est igitur homini cum deo similitudo,

id. Leg. 1, 8, 25:

familiaritas, quae mihi cum eo est,

id. Att. 8. 3, 2:

privatus illis census erat brevis,

Hor. C. 2, 15, 13; cf.:

Trojae et huic loco nomen est,

Liv. 1, 1, 5:

Hecyra est huic nomen fabulae,

Ter. Hec. prol. 1:

cui saltationi Titius nomen esset,

Cic. Brut. 62, 225:

cui (fonti) nomen Arethusa est,

id. Verr. 2, 4, 53, § 118:

Scipio, cui post Africano fuit cognomen,

Liv. 25, 2, 6.—With ellips. of dat. ( poet.):

nec rubor est emisse palam (sc. ei),

nor is she ashamed, Ov. A. A. 3, 167:

neque testimonii dictio est (sc. servo),

has no right to be a witness, Ter. Phorm. 2, 1, 63.—

Esse alicui cum aliquo, to have to do with, to be connected with a person:

tecum nihil rei nobis, Demipho, est,

Ter. Phorm. 2, 3, 74:

sibi cum illa mima posthac nihil futurum,

Cic. Phil. 2, 31, 77:

jussit bona proscribi ejus, quicum familiaritas fuerat, societas erat,

id. Quint. 6, 25:

si mihi tecum minus esset, quam est cum tuis omnibus,

id. Fam. 15, 10, 2.—

Esse with certain prepp. and their cases (cf. also I. A. 2. 3. 4. supra).

Esse ab aliquo, to be of a person, to be the servant, disciple, adherent, partisan, etc., of:

es ne tu an non es ab illo milite e Macedonia?

do you belong to? Plaut. Ps. 2, 2, 21:

ab Andria est ancilla haec,

Ter. And. 3, 1, 3; 4, 4, 17:

erat enim ab isto Aristotele,

Cic. de Or. 2, 38, 160:

sed vide ne hoc, Scaevola, totum sit a me,

makes for me, id. de Or 1, 13, 55 (cf. ab, I. B. 3., II. B. 2. o.). —

Esse pro aliquo, to be in favor of, make for:

(judicia) partim nihil contra Habitum valere, partim etiam pro hoc esse,

Cic. Clu. 32, 88.—

Esse ex aliqua re, to consist of, be made up of:

(creticus) qui est ex longa et brevi et longa,

Cic. de Or. 3, 47, 183; cf.:

duo extremi chorei sunt, id est, e singulis longis et brevibus,

id. Or. 63, 212:

etsi temeritas ex tribus brevibus et longa est,

id. ib. 63, 214; 64, 215 (v. also 6. infra). —

Euphem., in perf. tempp., of one who has died or a thing that has perished, to be no more, to be gone, departed, dead ( poet.):

horresco misera, mentio quoties fit partionis: Ita paene tibi fuit Phronesium,

i. e. had almost died, Plaut. Truc. 1, 2, 92:

nunc illud est, cum me fuisse quam esse nimio mavelim,

id. Capt. 3, 3, 1:

sive erimus, seu nos fata fuisse velint,

Tib. 3, 5, 32:

fuimus Troes, fuit Ilium et ingens Gloria Teucrorum,

Verg. A. 2, 325:

certus in hospitibus non est amor: errat ut ipsi, Cumque nihil speres firmius esse, fuit,

Ov. H. 16, (17), 192.—

Pregn., to be real or a fact, to be the case; so esp.: est, esto, it is even so, be it so, such is or let such be the case, granted, well, etc.:

quid tibi vis dicam, nisi quod est?

Plaut. Ep. 1, 1, 17:

sunt ista, Laeli,

Cic. Lael. 2, 6:

ista esse credere,

id. Tusc. 1, 6, 10: est vero, inquit, Africane, id. Fragm. ap. Lact. 1, 18:

est ut dicis, inquam,

id. Fin. 3, 5, 19:

sit quidem ut sex milia seminum intereant,

Col. 3, 3, 13:

esto: ipse nihil est, nihil potest,

Cic. Div. in Caecil. 15, 47; cf.:

verum esto,

id. Fin. 2, 23, 75:

esto,

Verg. A. 7, 313; 10, 67; Hor. Ep. 1, 1, 81; 1, 17, 37 al.—Hence,

The connections est ut, ubi, cum, quod, or with a subject-clause, it happens or chances that, it is the case that, there is cause or reason why, there is a time when, it is allowed or permissible that, one may, etc.

Est ut, it is the case or fact, that, etc.:

sin est, ut velis Manere illam apud te, dos hic maneat,

Ter. Phorm. 5, 7 (8), 32:

si est, ut dicat velle se, Redde,

id. Hec. 4, 1, 43:

si est, culpam ut Antipho in se admiserit,

id. Phorm. 2, 1, 40:

est, ut id maxime deceat,

Cic. Or. 59, 199:

quando fuit, ut, quod licet, non liceret?

id. Cael. 20, 48:

non est igitur, ut mirandum sit, ea praesentiri, etc.,

id. Div 1, 56, 128:

non erat, ut fieri posset, mirarier umquam,

Lucr. 5, 979:

futurum esse ut omnes pellerentur,

Caes. B. G. 1, 31:

non est, ut copia major Ab Jove donari possit tibi,

Hor. Ep. 1, 12, 2:

est ut viro vir latius ordinet Arbusta sulcis,

id. C. 3, 1, 9; Dig. 38, 7, 2.—Cf. esse after a neg., with quin:

numquam est enim, quin aliquid memoriae tradere velimus,

Auct. Her. 3, 24, 40.—Also, est ut, there is reason, that, etc.:

magis est ut ipse moleste ferat errasse se, quam ut, etc.,

Cic. Cael. 6, 14 fin.: ille erat ut odisset primum defensorem salutis meae, he had good reason for hating [p. 1799] id. Mil. 13, 35; cf.:

quid erat cur Milo optaret,

id. ib. 13, 34:

neque est ut putemus ignorari ea ab animalibus,

Plin. 18, 1, 1, § 3. —

Est ubi, sometime or another, sometimes:

erit, ubi te ulciscar, si vivo,

Plaut. Ps. 5, 2, 26:

est, ubi id isto modo valeat,

Cic. Tusc. 5, 8, 23.—

Est cum, sometimes:

est cum non est satius, si, etc.,

Auct. Her. 4, 26, 36.—

Est quod, there is reason to, I have occasion:

est quod visam domum,

Plaut. Aul. 2, 2, 26:

etsi magis est, quod gratuler tibi quam quod te rogem,

I have more reason to, Cic. Att. 16, 5, 2:

est quod referam ad consilium: sin, etc.,

Liv. 30, 31, 9:

quod timeas non est,

Ov. H. 19, 159:

nil est illic quod moremur diutius,

Ter. Heaut. 4, 7, 6:

non est quod multa loquamur,

Hor. Ep. 2, 1, 30.—Cf. with cur:

non est cur eorum spes infragatur,

Cic. Or. 2, 6:

nihil est cur,

id. Fam. 6, 20, 1.—

Est, sit, etc., with infin. in Gr. constr., it is possible, is allowed, permitted, one may, etc. (mostly poet. and post-class.):

est quadam prodire tenus, si non datur ultra,

Hor. Ep. 1, 1, 32:

Cato, R. R. prooem. § 1: scire est liberum Ingenium atque animum,

Ter. Ad. 5, 3, 42:

nec non et Tityon terrae omniparentis alumnum Cernere erat,

Verg. A. 6, 596; 8, 676; Sil. 2, 413:

neque est te fallere quicquam,

Verg. G. 4, 447:

unde Plus haurire est,

Hor. S. 1, 2, 79:

est Gaudia prodentem vultum celare,

id. ib. 2, 5, 103:

quod versu dicere non est,

id. ib. 1, 5, 87:

quod tangere non est,

Ov. M. 3, 478:

quae verbo objecta, verbo negare sit,

Liv. 42, 41, 2 Weissenb. ad loc.:

ut conjectare erat intentione vultus,

Tac. A. 16, 34:

est videre argentea vasa,

id. G. 5; Val. Max. 2, 6, 8; v. Zumpt, Gram. § 227.— With dat.:

ne tibi sit frigida saxa adire,

Prop. 1, 20, 13; Tib. 1, 6, 24 (32):

tu procul a patria (nec sit mihi credere tantum!) Alpinas nives Me sine vides,

Verg. E. 10, 46:

fuerit mihi eguisse aliquando amicitiae tuae,

Sall. J. 110, 3; Dig. 46, 3, 72, § 4.—

In eo ease ut, etc., to be in a condition to reach the point that, to be possible, etc., to be about to, on the point of, etc. ( impers. or with res, etc., as subj.):

cum jam in eo esset, ut in muros evaderet miles,

Liv. 2, 17, 5:

si viderent in eo jam esse ut urbs caperetur,

id. 28, 22, 8:

jamque in eo rem fore, ut Romani aut hostes aut domini habendi sint,

id. 8, 27, 3:

cum res non in eo essent ut, etc.,

id. 33, 41, 9:

non in eo esse Carthaginiensium res, ut, etc.,

id. 30, 19, 3; 34, 41. —With person. subj. (late Lat.):

cum ab Ulixe adducta Iphigenia in eo esset, ut immolaretur,

Hyg. Fab. 261. —

Like the Engl. to be, for to come, fall, reach, to have arrived, etc. (hence also with in and acc.):

ecquid in mentem est tibi, Patrem tibi esse?

Plaut. Bacch. 1, 2, 54:

nam numero mi in mentem fuit,

id. Am. 1, 1, 26:

ex eo tempore res esse in vadimonium coepit,

Cic. Quint. 5, 22:

portus in praedonum fuisse potestatem sciatis,

id. Imp. Pomp. 12, 33:

ut certior fieret, quo die in Tusculanum essem futurus,

id. Att. 15, 4, 2:

qui neque in provinciam cum imperio fuerunt,

id. Fam. 8, 8, 8:

quae ne in potestatem quidem populi Romani esset,

Liv. 2, 14, 4:

nec prius militibus in conspectum fuisse,

Suet. Aug. 16:

esse in amicitiam populi Romani dicionemque,

Cic. Div. in Caecil. 20, 66; cf.:

in eorum potestatem portum futurum,

id. Verr. 2, 5, 38, § 98; v. Gell. 1, 7, 16 sq.; Zumpt, Gram. § 316.—

Of time, to pass, elapse (rare but class.):

diem scito nullum esse, quo, etc.,

Cic. Q. Fr. 3, 3, 1.

As a copula, to be any thing or in any manner.

In gen.

With an adj., subst., or pron.:

et praeclara res est et sumus otiosi,

Cic. Lael. 5, 17:

quod in homine multo est evidentius,

id. ib. 8, 27:

sperare videor Scipionis et Laelii amicitiam notam posteritati fore,

id. ib. 4, 15:

non sum ita hebes, ut istud dicam,

id. Tusc. 1, 6, 12:

cum, ignorante rege, uter esset Orestes, Pylades Orestem se esse diceret, Orestes autem ita ut erat, Orestem se esse perseveraret,

id. Lael. 7, 24:

consul autem esse qui potui? etc.,

id. Rep. 1, 6, 10:

nos numerus sumus et fruges consumere nati,

are a mere number, Hor. Ep. 1, 2, 27:

pars non minima triumphi est victimae praecedentes,

Liv. 45, 49:

nobile erit Romae pascua vestra forum,

Prop. 4 (5), 9, 20:

sanguis erant lacrimae,

Luc. 9, 811:

ego tu sum, tu es ego: unanimi sumus,

Plaut. Stich. 5, 4, 49:

tuos sum,

id. Bacch. 1, 1, 60: domus non ea est, quam parietes nostri cingunt, Cic. Rep. 1, 13, 19:

is enim fueram, cui, etc.,

id. ib. 1, 4, 7.—

Less freq. with adv. (esp. in colloq. language): Am. Satin' tu sanus es? Sos. Sic sum ut vides, Plaut. Am. 2, 1, 57:

sic, inquit, est,

Cic. Rep. 1, 38, 60:

est, inquit, ut dicis,

id. ib. 1, 40, 63:

quod ita cum sit,

id. ib. 1, 45, 69:

quia sunt haud procul ab hujus aetatis memoria,

id. ib. 1, 1, 1 B. and K.:

nec vero habere virtutem satis est,

id. ib. 1, 2, 2: frustra id inceptum Volscis fuit. Liv. 2, 25:

dato qui bene sit: ego, ubi bene sit, tibi locum lepidum dabo,

Plaut. Bacch. 1, 1, 51:

apud matrem recte est,

Cic. Att. 1, 7:

cum in convivio comiter et jucunde fuisses,

id. Deiot. 7, 19:

omnes hanc quaestionem haud remissius sperant futuram,

id. Rosc. Am. 5, 11:

dicta impune erant,

Tac. A. 1, 72.—Esp.: facile alicubi (in aliqua re) esse, with pleasure, glad to be:

quod in maritimis facillime sum,

Cic. Fam. 2, 16, 2:

locum habeo nullum ubi facilius esse possum,

id. Att. 13, 26, 2 (on esse with an adverb, v. Haase ap. Reisig, Vorles. p. 394; cf. also bene under bonus fin.).—

In partic.

With gen. part., to be of, belong to a class, party, etc.:

in republica ita est versatus, ut semper optimarum partium et esset et existimaretur,

Nep. Att. 6, 1:

qui ejusdem civitatis fuit,

id. Them. 9, 1:

qui Romanae partis erant, urbe excesserunt,

Liv. 35, 51, 7: ut aut amicorum aut inimicorum Campani simus;

si defenditis, vestri, si deseritis, Samnitium erimus,

id. 7, 30, 9 sq. —

With gen. or abl. denoting quality.

With gen.:

nimium me timidum, nullius animi, nullius consilii fuisse confiteor,

Cic. Sest. 16, 36:

disputatio non mediocris contentionis est,

id. de Or. 1, 60, 257:

magni judicii, summae etiam facultatis esse debebit,

id. Or. 21, 70:

(virtus) nec tantarum virium est, ut se ipsa tueatur,

id. Tusc. 5, 1, 2; id. Fin. 5, 12, 36:

Sulla gentis patriciae nobilis fuit,

Sall. J. 95, 3:

summi ut sint laboris,

Caes. B. G. 4, 2:

civitas magnae auctoritatis,

id. ib. 5, 54:

refer, Cujus fortunae (sit),

Hor. Ep. 1, 7, 54:

se nullius momenti apud exercitum futurum,

Nep. Alcib. 8, 4:

qui ejusdem aetatis fuit,

id. ib. 11, 1:

invicti ad laborem corporis erat,

Liv. 9, 16:

nec magni certaminis ea dimicatio fuit,

id. 21, 60:

somni brevissimi erat,

Suet. Claud. 33.—So of extent, number, etc.:

classis centum navium,

Nep. Them. 2, 2; 2, 5:

annus trecentarum sexaginta quinque dierum,

Suet. Caes. 40.—

With abl.:

bono animo es,

Ter. Eun. 1, 2, 4:

jam aetate ea sum, ut, etc.,

id. Hec. 5, 1, 11:

bellum varia victoria fuit,

Sall. J. 5, 1:

L. Catilina nobili genere natus fuit magna vi et animi et corporis, set ingenio malo,

id. C. 5, 1:

Sulla animo ingenti,

id. J. 95, 3:

esse magna gratia,

Caes. B. G. 1, 8:

tenuissima valetudine esse,

id. ib. 5, 40:

si fuerit is injustus, timidus, hebeti ingenio atque nullo,

Cic. Tusc. 5, 15, 45:

mira sum alacritate ad litigandum,

id. Att. 2, 7, 2:

bono animo sint et tui et mei familiares,

id. Fam. 6, 18, 1:

ut bono essent animo,

id. Rep. 1, 17, 29:

ut uxores eodem jure sint quo viri,

id. ib. 1, 43, 67:

qui capite et superciliis semper est rasis,

id. Rosc. Com. 7, 20:

abi, quaere, unde domo quis, Cujus fortunae, quo sit patre quove patrono,

Hor. Ep. 1, 7, 54 (cf. I. A. 4. supra). —

With gen. or abl. of price or value.

With gen.:

pluris est oculatus testis quam auriti decem,

Plaut. Truc. 2, 6, 8:

videtur esse quantivis pretii,

Ter. And. 5, 2, 15:

a me argentum, quanti (servus) est, sumito,

id. Ad. 5, 9, 20:

si ullo in loco frumentum tanti fuit, quanti iste aestimavit,

Cic. Verr. 2, 3, 84, § 194:

ager nunc multo pluris est, quam tunc fuit,

id. Rosc. Com. 12, 33:

ut quisque, quod plurimi sit, possideat, ita, etc.,

id. Par. 6, 2, 48:

magni erunt mihi tuae litterae,

id. Fam. 15, 15, 4:

parvi sunt foris arma, nisi, etc.,

id. Off. 1, 22, 76:

an emat denario quod sit mille denarium,

id. ib. 3, 23, 92:

parvi pretii est quod nihili est,

id. Q. Fr. 1, 2, 4:

mea mihi conscientia pluris est quam omnium sermo,

is worth more to me, weighs more with me, id. Att. 12, 28, 2:

neque pluris pretii cocum quam vilicum habeo,

Sall. J. 85, 39:

erat (agellus) centum milium nummum,

Plin. Ep. 6, 3, 1. —

With abl.: sextante sal et Romae et per totam I i aliam erat, was worth, stood at, Liv. 29, 37.—

With gen. of possession, etc., it belongs, pertains to; or it is the part, property, nature, mark, sign, custom, or duty of, etc.

In gen.:

audiant eos, quorum summa est auctoritas apud, etc.,

who possess, Cic. Rep. 1, 7, 12:

ea ut civitatis Rhodiorum essent,

Liv. 37, 55, 5:

teneamus eum cursum, qui semper fuit optimi cujusque,

Cic. Rep. 1, 2, 3:

quamobrem neque sapientis esse accipere habenas,

id. ib. 1, 5, 9; id. de Or. 2, 20, 86:

sapientis est consilium explicare suum, etc.,

id. ib. 2, 81, 333:

temeritas est florentis aetatis, prudentia senescentis,

id. Sen. 6, 20:

est adulescentis majores natu vereri,

id. Off. 1, 34, 122:

Aemilius, cujus tum fasces erant,

Liv. 8, 12, 13:

tota tribuniciae potestatis erat,

id. 3, 48:

alterius morientis prope totus exercitus fuit,

id. 22, 50:

jam me Pompeii totum esse scis,

Cic. Fam. 2, 13, 2:

hominum, non causarum, toti erant,

Liv. 3, 36:

plebs novarum, ut solet, rerum atque Hannibalis tota esse,

were devoted to, favored, id. 23, 14:

Dolopes numquam Aetolorum fuerant: Philippi erant,

id. 38, 3:

Ptolemaeus propter aetatem alieni arbitrii erat,

id. 42, 29:

est miserorum ut malevolentes sint,

Plaut. Capt. 3, 4, 51:

quod alterum divinitatis mihi cujusdam videtur,

Cic. de Or. 2, 20, 86:

negavit moris esse Graecorum, ut, etc.,

id. Verr. 2, 1, 26, § 66:

non est gravitatis ac sapientiae tuae, ferre immoderatius casum incommodorum tuorum,

id. Fam. 5, 16, 5:

est hoc Gallicae consuetudinis, uti, etc.,

Caes. B. G. 4, 5.—Rarely with pronom. posses.:

est tuum, Cato, videre quid agatur,

Cic. Mur. 38, 83:

fuit meum quidem jam pridem rem publicam lugere,

id. Att. 12, 28, 2.—

Esp., with gerundive, to denote tendency, effect, etc.:

quae res evertendae rei publicae solerent esse,

Cic. Verr. 2, 2, 53, § 132:

regium inperium, quod initio conservandae libertatis fuerat,

Sall. C. 6, 7:

qui utilia ferrent, quaeque aequandae libertatis essent,

Liv. 3, 31, 7:

ea prodendi imperii Romani, tradendae Hannibali victoriae esse,

id. 27, 9, 12:

nihil tam aequandae libertatis esse quam potentissimum quemque posse dicere causam,

id. 38, 51, 8:

frustrationem eam legis tollendae esse,

id. 3, 24, 1 Weissenb. ad loc.; 3, 39, 8; 5, 3, 5; 40, 29, 11.—

With dat. of the end, object, purpose, etc.:

vitam hanc rusticam tu probro et crimini putas esse oportere,

Cic. Rosc. Am. 17, 48:

etiam quae esui potuique non sunt, contineri legato,

Dig. 33, 9, 3; Gell. 4, 1, 20:

ut divites conferrent, qui essent oneri ferendo,

Liv. 2, 9:

magis vis morbi curae esset, maxime quod, etc.,

id. 4, 21, 5:

cum solvendo aere (i. e. aeri) alieno res publica non esset,

id. 31, 13:

iniciuntur ea, quae umori extrahendo sunt,

Cels. 4, 10 fin. — Esp. in phrase solvendo esse, to be solvent, able to pay:

tu nec solvendo eras,

Cic. Phil. 2, 2, 4:

cum solvendo civitates non essent,

id. Fam. 3, 8, 2 (v. solvo).—

With predicative dat. sing., denoting that which the subject is, becomes, appears to be, etc.

Without second dat. of pers.:

auxilio is fuit,

Plaut. Am. prol. 94:

magis curae'st,

id. Bacch. 4, 10, 3; id. Curc. 4, 2, 15; id. As. 1, 3, 23; id. Capt. 5, 2, 13 sq.:

cui bono fuerit,

Cic. Phil. 2, 14, 35:

eo natus sum ut Jugurthae scelerum ostentui essem,

Sall. J. 24, 10: cupis me esse nequam;

tamen ero frugi bonae,

Plaut. Ps. 1, 5, 51:

magnoque esse argumento, homines scire pleraque antequam nati sint, quod, etc.,

Cic. Sen. 21, 78:

multi Indicioque sui facti persaepe fuere, Lucr 4, 1019: ejus rei ipsa verba formulae testimonio sunt,

Cic. Rosc. Com. 4, 11:

haec res ad levandam annonam impedimento fuit,

Liv. 4, 13:

cujus rei Demosthenes atque Aeschines possunt esse documento,

Quint. 7, 1, 2.—

With second dat. of pers.:

obsecro vos ego mi auxilio sitis,

Plaut. Aul. 4, 9, 5; id. Ep. 5, 2, 11; id. Most. 1, 2, 68:

ne quid Captioni mihi sit,

id. ib. 3, 3, 19:

mihi cordi est,

id. Cist. 1, 1, 110:

ubi eris damno molestiae et dedecori saepe fueris,

id. As. 3, 2, 25:

metuo illaec mihi res ne malo magno fuat,

id. Mil. 2, 6, 12:

nec Salus nobis saluti jam esse potest,

id. Most. 2, 1, 4:

bono usui estis nulli,

id. Curc. 4, 2, 15:

quae sint nobis morbo mortique,

Lucr. 6, 1095:

quo magis quae agis curae sunt mihi,

Ter. Ad. 4, 5, 46:

omitto innumerabiles viros, quorum singuli saluti huic civitati fuerunt,

Cic. Rep. 1, 1, 1: ut mihi magnae curae tuam vitam ac dignitatem esse scires, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A fin.:

accusant ei, quibus occidi patrem Sex. Roscii bono fuit,

Cic. Rosc. Am. 5, 13: haec tam parva [p. 1800] civitas praedae tibi et quaestui fuit, id. Verr. 2, 3, 37, § 85:

ea dictitare, quae detrimento, maculae, invidiae, infamiae nobis omnibus esse possint,

id. ib. 2, 3, 62, §

144: minus ea bella curae patribus erant, quam, etc.,

Liv. 35, 23, 1:

sciant patribus aeque curae fuisse, ne, etc.,

id. 4, 7, 6:

si hoc perinde curae est tibi quam illud mihi,

Plin. Ep. 6, 8, 9:

quantaeque curae tibi fuit, ne quis, etc.,

id. Pan. 25, 3:

quantae sit mihi curae,

id. Ep. 6, 8, 2:

si judicibus ipsis aut gloriae damnatio rei aut deformitati futura absolutio,

Quint. 6, 1, 12.—Rarely with dat. gerund:

nec tamen impedimento id rebus gerundis fuit,

Liv. 26, 24 (for a full account of this dative, v. Roby, Gram. 2, praef. pp. xxv.-lvi., and § 1158 sq.).—

Esse ad aliquid, to be of use for, to serve for:

vinum murteum est ad alvum crudam,

Cato, R. R. 125:

completae naves taeda et pice reliquisque rebus quae sunt ad incendia,

Caes. B. C. 3, 101:

valvae, quae olim ad ornandum templum erant maxime,

Cic. Verr. 2, 4, 56, § 124.—

Id est or hoc est, with predic.-clause by way of explanatory addition, that is, that is to say; sometimes also with a climax in the sense, which is as much as to say, or which is the same thing:

sed domum redeamus, id est ad nostros revertamur,

Cic. Brut. 46, 172:

quodsi in scena, id est in contione verum valet, etc.,

id. Lael. 26, 97:

meos amicos, in quibus est studium, in Graeciam mitto, id est ad Graecos ire jubeo,

id. Ac. 1, 2, 8:

si Epicurum, id est si Democritum probarem,

id. ib. 1, 2, 6:

ut (sapiens) aegritudine opprimatur, id est miseria,

id. Tusc. 3, 13, 27: a parte negotiali, hoc est pragmatikêi, Quint. 3, 7, 1:

cum in bona tua invasero, hoc est, cum te docuero,

id. 8, 3, 89.—

Poet., with Greek inf. pleonastically:

esse dederat monumentum,

Verg. A. 5, 572 (cf.: dôke xeinêion einai, Hom. Il. 10, 269).

sum = eum, Enn. ap. Fest., v. is.

sum- in composition, for sub before m; v. sub fin.

tempĕro, āvi, ātum, 1 (old pres. subj. temperint, Plaut. Truc. 1, 1, 41; collat. dep. form tempĕror, Lact. 7, 5, 12), v. a. and n. [tempus].

Act., to divide or proportion duly, mingle in due proportion; to combine or compound properly; to qualify, temper, etc. (class.; cf.: modifico, misceo).

Lit.:

nec vero qui simplex esse debet, ex dissimilibus rebus misceri et temperari potest,

Cic. Off. 3, 33, 119:

qui (orbium motus) acuta cum gravibus temperans varios aequabiliter concentus efficit,

id. Rep. 6, 18, 18:

ea cum tria sumpsisset, unam in speciem temperavit,

id. Univ. 7:

tale quiddam esse animum, ut sit ex igni atque animă temperatum,

id. N. D. 3, 14, 36:

aes conflare et temperare,

Plin. 7, 56, 57, § 197:

ferrum,

id. 34, 14, 41, § 145:

herbas,

Ov. F. 5, 402:

acetum melle,

Plin. 14, 17, 21, § 114:

vinum,

id. 29, 3, 11, § 50: pocula, to flavor, i. e. to fill, Hor. C. 1, 20, 11; id. Epod. 17, 80; Mart. 9, 12, 7:

venenum,

Suet. Ner. 2 fin.:

unguentum,

Plin. 13, 2, 2, § 18:

collyrium,

id. 27, 10, 59, § 83:

colores,

id. 2, 18, 16, § 79 et saep.:

ejusdem solis tum accessus modici tum recessus et frigoris et caloris modum temperant,

Cic. N. D. 2, 19, 49:

Etesiarum flatu nimii temperantur calores,

id. ib. 2, 53, 131; cf.:

vitis solem umbra temperans,

Plin. 17, 12, 18, § 91: quis aquam (i. e. balneum) temperet ignibus, who shall temper, i. e. warm, Hor. C. 3, 19, 6; so, balneum, Mart. 3, 25, 1:

scatebrisque arentia temperat arva,

i. e. waters, Verg. G. 1, 110; so,

arva (Galesus),

Claud. Cons. Prob. 260.—

Transf., to rule, regulate, govern, manage, arrange, order:

rem publicam institutis et legibus,

Cic. Tusc. 1, 1, 2; cf.:

constituere et temperare civitates,

id. Ac. 2, 1, 3:

Lycurgus, qui Lacedaemoniorum rem publicam temperavit,

id. Div. 1, 43, 96; cf.:

qui (Juppiter) res hominum ac deorum, Qui mare ac terras variisque mundum Temperat horis,

Hor. C. 1, 12, 16:

terram, mare, urbes, etc. (corresp. to regere),

id. ib. 3, 4, 45:

mare,

id. ib. 4, 12, 1:

aequor,

Verg. A. 1, 146:

orbem,

Ov. M. 1, 770; 15, 869:

arces aetherias,

id. ib. 15, 859:

undas,

id. ib. 12, 580:

ratem,

id. ib. 13, 366:

solus id navigii genus temperans,

Vell. 2, 107:

omnia pretio temperata,

id. 2, 60:

senem delirum,

Hor. S. 2, 5, 71:

ora frenis,

id. C. 1, 8, 7 et saep.:

genius qui natale temperat astrum,

id. Ep. 2, 2, 187:

annum,

id. ib. 1, 12, 16; Plin. 2, 6, 4, § 13:

caeli fulgura,

Cic. Leg. 8, 21:

fortunam suo arbitrio,

Petr. 137.— Poet.:

carmen impositis articulis,

i. e. to tune, Prop. 2, 34 (3, 32), 80; cf.:

testudinis aureae strepitum,

Hor. C. 4, 3, 18:

Musam pede Archilochi,

id. Ep. 1, 19, 28 sq.:

citharam nervis,

i. e. to string, Ov. M. 10, 108.—

Trop.

To regulate, rule, etc.:

non modice temperatam sed nimis meracam libertatem sitiens haurire,

Cic. Rep. 1, 43, 96; cf.:

cujus acerbitas morum immanitasque naturae ne vino quidem permixta temperari solet,

id. Phil. 12, 11, 26:

quod (genus) erit aequatum et temperatum ex tribus optimis rerum publicarum modis,

id. Rep. 1, 45, 69; cf. id. ib. 2, 39, 65:

ita in variā et perpetuā oratione hi (numeri) sunt inter se miscendi et temperandi,

id. Or. 58, 197; so,

joined with miscere,

id. Off. 3, 33, 119 (on the contrary, opp. miscere, id. Rep. 2, 23, 42); cf.:

at haec interdum temperanda et varianda sunt,

id. Or. 29, 103; 18, 60; 52, 176:

iracundiam cohibere, victoriam temperare,

id. Marcell. 3, 8:

amara lento Temperet risu,

Hor. C. 2, 16, 27: annonam macelli quotannis temperandam censuit, to be regulated, i. e. fixed at moderate prices, Suet. Tib. 34:

(Aeolus) Sceptra tenens mollitque animos et temperat iras,

soothes, allays, Verg. A. 1, 57:

sumptus,

Ov. Am. 1, 3, 10:

Mercurius temperat astra,

Stat. Th. 1, 305.—

Se temperare ab aliquā re, to refrain from, abstain from, forbear, etc. (late Lat.): temperare se a rectorum suorum reprehensione, Greg. M. in Job, 25, 38 init.; 18, 3: ab utro se temperat, Aug. c. Faust. 6, 5 fin.; id. Trin. 3 prooem.

Neutr., to observe proper measure; to moderate or restrain one ' s self; to forbear, abstain; to be moderate or temperate (class.; cf. moderor).

In gen., constr. with in aliquā re, alicui rei, ab aliquā re, a simple abl., an inf., or ne or quin with subj.

With in and abl.:

jam istoc probior es, cum in amore temperes,

Plaut. Ep. 1, 2, 8:

in multa temperarunt tribuni,

Liv. 2, 52, 5; Sall. J. 85, 9.—

With dat.:

linguae tempera,

Plaut. Rud. 4, 7, 28; so,

linguae,

Liv. 28, 44, 18:

linguae,

Sen. Ira, 3, 6, 2:

manibus,

Liv. 2, 23, 9; 4, 3, 6; 32, 20, 3; Curt. 7, 2, 24:

oculis,

Liv. 21, 22, 7:

irae,

id. 33, 20, 7:

victoriae,

Sall. C. 11, 8:

gulae,

Plin. Ep. 2, 6, 5:

lacrimis,

Curt. 7, 2, 7.—

With ab and abl.:

temperare ab injuriā et maleficio,

Caes. B. G. 1, 7:

a maleficio,

Auct. Her. 2, 19, 29:

a lacrimis,

Verg. A. 2, 8:

precibus ducis mitigati ab excidio civitatis temperavere,

Tac. H. 1, 63.—Rarely with sibi, etc.:

cum sibi in contionibus credas a mendacio temperaturum?

Auct. Her. 4, 18, 25:

ne a necessariis quidem sibi rabies temperat,

Sen. Clem. 1, 26, 4.—

With abl. alone:

lacrimis,

Liv. 30, 20; Tac. A. 15, 16:

a venatibus,

Claud. III. Laud. Stil. 270:

risu,

Liv. 32, 34, 3: neque verbis adversus principem neque factis, Suet. Vit. Lucan.—

With inf.:

matronae Canorā hic voce suā tinnire temperent,

Plaut. Poen. prol. 33:

dormire,

id. ib. 22:

maledicere huic,

id. ib. 5, 2, 76: tollere puerum, Enn. ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Trag. v. 67 Vahl.):

exordiri rem novam,

Gell. 4, 9, 5. —

With ne and subj.:

quoi male faciundi est potestas, quom ne id faciat temperat,

Plaut. Stich. 1, 2, 60:

quod in pluribus libris ne facerem temperavi,

Lact. 4, 3, 5.—

With quin (post-Aug.):

non temperante Tiberio quin premeret,

Tac. A. 3, 67: ne sedato quidem tumultu temperare potuit, quin, etc., Suet. Claud. 41; id. Calig. 54:

vix temperabat, quin diceret,

Sen. Contr. 10, 1 (30), 7:

Arruntius non temperavit, quin, etc.,

id. Ep. 114, 19.—

With sibi or animis (so not in Cicero):

neque sibi homines feros temperaturos existimabat, quin, etc.,

Caes. B. G. 1, 33:

vix sibi temperant quin, etc.,

Sen. Ben. 2, 29, 2; Vell. 1, 16, 1: usque mihi temperavi, dum perducerem eo rem, ut, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2:

nequeo mihi temperare, quominus, etc.,

Plin. 18, 6, 8, § 41; 1, praef. §

30: non quivit temperare sibi in eo (signo), etc.,

id. 34, 8, 19, § 62; Plin. Ep. 6, 17, 1:

vix temperavere animis, quin, etc.,

Liv. 5, 45, 7.—

Impers. pass.:

aegre temperatum est, quin, etc.,

they with difficulty refrained, Liv. 32, 10, 8:

nec temperatum manibus foret, ni, etc.,

id. 2, 23, 10:

jam superfundenti se laetitiae vix temperatum est,

id. 5, 7, 8:

ab oppugnatione urbium temperatum,

id. 7, 20, 9:

a caedibus,

id. 25, 25, 9.—

In partic., pregn., to forbear, abstain, or refrain from; to spare, be indulgent to any thing (cf.: parco, abstineo); constr. with dat. or ab:

ut si cuiquam ullā in re umquam temperaverit, ut vos quoque ei temperetis,

Cic. Verr. 2, 2, 6, § 17:

superatis hostibus (shortly after, parcere),

id. ib. 2, 2, 2, §

4: sociis,

id. ib. 2, 1, 59, §

154: alicui in aliquā re,

id. ib. 2, 2, 6, §

17: amicis,

id. Balb. 27, 60:

privignis,

Hor. C. 3, 24, 18:

ingenio suo,

Quint. 10, 1, 98 al.:

in quo ab sociis temperaverant,

Liv. 6, 17, 8:

ab his sacris,

id. 39, 10, 9:

quamvis a plerisque cibis singuli temperemus,

Plin. Ep. 2, 5, 8; cf.:

a mulso sibi temperare,

Cels. 4, 31.— Impers. pass.:

templis deum temperatum est,

Liv. 1, 29, 6 Drak. N. cr.:

nec ab ullo temperatum foret,

id. 24, 31, 11.—Hence,

tempĕ-rans, antis, P. a., observing moderation, sober, moderate, temperate (syn.:

modestus, abstinens): aut temperantem (dices), qui se in aliquā libidine continuerit, in aliquā effuderit?

Cic. Par. 3, 1, 21:

homo in omnibus vitae partibus moderatus ac temperans, etc.,

id. Font. 18, 40; so,

homo,

id. Att. 15, 1, 1.— Sup.:

homo sanctissimus et temperantissimus,

Cic. Font. 17, 38:

principes graviores temperantioresque a cupidine imperii,

refraining, abstaining, Liv. 26, 22, 14 Drak. N. cr. —With gen.:

famae temperans,

Ter. Phorm. 2, 1, 41:

temperans gaudii seraeque laetitiae,

Plin. Pan. 52, 5:

potestatis temperantior,

Tac. A. 13, 46.—Hence, adv.: tempĕranter, with moderation, moderately, Tac. A. 4, 33; 15, 29. — Comp., Cic. Att. 9, 2, A, 2.— Sup. seems not to occur.—

tempĕrātus, a, um, P. a.

Duly arranged or prepared:

prela,

Cato, R. R. 12.—

Limited, moderate, temperate.

Lit.:

temperatae escae modicaeque potiones,

Cic. Div. 1, 51, 115:

regiones caeli neque aestuosae neque frigidae sed temperatae,

Vitr. 1, 4; cf. Plin. 14, 2, 4, § 26.— Comp.:

loca temperatiora,

Caes. B. G. 5, 12:

o temperatae dulce Formiae litus,

Mart. 10, 30, 1:

mitis ac temperatus annus,

Col. 3, 20, 1; cf. in sup.:

temperatissimum anni tempus,

Varr. R. R. 2, 5, 14.—

Trop., of moral character, of speech, etc., moderate, sober, calm, steady, temperate:

est autem ita temperatis moderatisque moribus, ut summa severitas summā cum humanitate jungatur,

Cic. Fam. 12, 27:

justi, temperati, sapientes,

id. N. D. 3, 36, 87: in victoriā tem, peratior, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1:

mens in bonis Ab insolenti temperata Laetitiā,

Hor. C. 2, 3, 3:

vim temperatam di provehunt In majus,

id. ib. 3, 4, 66:

animum temperatum virtutibus fuisse,

Liv. 1, 18, 4:

hoc multo fortius est... illud temperatius,

Sen. Ep. 18, 3:

aequabile et temperatum orationis genus,

Cic. Off. 1, 1, 3:

oratio modica ac temperata,

id. Or. 27, 95.— Comp.:

temperatior oratio,

Cic. de Or. 2, 53, 212.— Sup.:

temperatissimi sanctissimique viri monumentum,

Cic. Verr. 2, 4, 38, § 83. — Adv.: tempĕrātē, in due proportion, with moderation, moderately, temperately.

Lit.:

tepebit,

Cato, R. R. 69, 2:

arbores umoris temperate, parum terreni habentes,

Vitr. 2, 9 med. —

Trop.:

agere,

Cic. Att. 12, 32, 1:

temperatius scribere,

id. ib. 13, 1, 1:

temperatissime et castissime vivere,

Aug. Mus. 6, 15.

tempĕro, āvi, ātum, 1 (old pres. subj. temperint, Plaut. Truc. 1, 1, 41; collat. dep. form tempĕror, Lact. 7, 5, 12), v. a. and n. [tempus].

Act., to divide or proportion duly, mingle in due proportion; to combine or compound properly; to qualify, temper, etc. (class.; cf.: modifico, misceo).

Lit.:

nec vero qui simplex esse debet, ex dissimilibus rebus misceri et temperari potest,

Cic. Off. 3, 33, 119:

qui (orbium motus) acuta cum gravibus temperans varios aequabiliter concentus efficit,

id. Rep. 6, 18, 18:

ea cum tria sumpsisset, unam in speciem temperavit,

id. Univ. 7:

tale quiddam esse animum, ut sit ex igni atque animă temperatum,

id. N. D. 3, 14, 36:

aes conflare et temperare,

Plin. 7, 56, 57, § 197:

ferrum,

id. 34, 14, 41, § 145:

herbas,

Ov. F. 5, 402:

acetum melle,

Plin. 14, 17, 21, § 114:

vinum,

id. 29, 3, 11, § 50: pocula, to flavor, i. e. to fill, Hor. C. 1, 20, 11; id. Epod. 17, 80; Mart. 9, 12, 7:

venenum,

Suet. Ner. 2 fin.:

unguentum,

Plin. 13, 2, 2, § 18:

collyrium,

id. 27, 10, 59, § 83:

colores,

id. 2, 18, 16, § 79 et saep.:

ejusdem solis tum accessus modici tum recessus et frigoris et caloris modum temperant,

Cic. N. D. 2, 19, 49:

Etesiarum flatu nimii temperantur calores,

id. ib. 2, 53, 131; cf.:

vitis solem umbra temperans,

Plin. 17, 12, 18, § 91: quis aquam (i. e. balneum) temperet ignibus, who shall temper, i. e. warm, Hor. C. 3, 19, 6; so, balneum, Mart. 3, 25, 1:

scatebrisque arentia temperat arva,

i. e. waters, Verg. G. 1, 110; so,

arva (Galesus),

Claud. Cons. Prob. 260.—

Transf., to rule, regulate, govern, manage, arrange, order:

rem publicam institutis et legibus,

Cic. Tusc. 1, 1, 2; cf.:

constituere et temperare civitates,

id. Ac. 2, 1, 3:

Lycurgus, qui Lacedaemoniorum rem publicam temperavit,

id. Div. 1, 43, 96; cf.:

qui (Juppiter) res hominum ac deorum, Qui mare ac terras variisque mundum Temperat horis,

Hor. C. 1, 12, 16:

terram, mare, urbes, etc. (corresp. to regere),

id. ib. 3, 4, 45:

mare,

id. ib. 4, 12, 1:

aequor,

Verg. A. 1, 146:

orbem,

Ov. M. 1, 770; 15, 869:

arces aetherias,

id. ib. 15, 859:

undas,

id. ib. 12, 580:

ratem,

id. ib. 13, 366:

solus id navigii genus temperans,

Vell. 2, 107:

omnia pretio temperata,

id. 2, 60:

senem delirum,

Hor. S. 2, 5, 71:

ora frenis,

id. C. 1, 8, 7 et saep.:

genius qui natale temperat astrum,

id. Ep. 2, 2, 187:

annum,

id. ib. 1, 12, 16; Plin. 2, 6, 4, § 13:

caeli fulgura,

Cic. Leg. 8, 21:

fortunam suo arbitrio,

Petr. 137.— Poet.:

carmen impositis articulis,

i. e. to tune, Prop. 2, 34 (3, 32), 80; cf.:

testudinis aureae strepitum,

Hor. C. 4, 3, 18:

Musam pede Archilochi,

id. Ep. 1, 19, 28 sq.:

citharam nervis,

i. e. to string, Ov. M. 10, 108.—

Trop.

To regulate, rule, etc.:

non modice temperatam sed nimis meracam libertatem sitiens haurire,

Cic. Rep. 1, 43, 96; cf.:

cujus acerbitas morum immanitasque naturae ne vino quidem permixta temperari solet,

id. Phil. 12, 11, 26:

quod (genus) erit aequatum et temperatum ex tribus optimis rerum publicarum modis,

id. Rep. 1, 45, 69; cf. id. ib. 2, 39, 65:

ita in variā et perpetuā oratione hi (numeri) sunt inter se miscendi et temperandi,

id. Or. 58, 197; so,

joined with miscere,

id. Off. 3, 33, 119 (on the contrary, opp. miscere, id. Rep. 2, 23, 42); cf.:

at haec interdum temperanda et varianda sunt,

id. Or. 29, 103; 18, 60; 52, 176:

iracundiam cohibere, victoriam temperare,

id. Marcell. 3, 8:

amara lento Temperet risu,

Hor. C. 2, 16, 27: annonam macelli quotannis temperandam censuit, to be regulated, i. e. fixed at moderate prices, Suet. Tib. 34:

(Aeolus) Sceptra tenens mollitque animos et temperat iras,

soothes, allays, Verg. A. 1, 57:

sumptus,

Ov. Am. 1, 3, 10:

Mercurius temperat astra,

Stat. Th. 1, 305.—

Se temperare ab aliquā re, to refrain from, abstain from, forbear, etc. (late Lat.): temperare se a rectorum suorum reprehensione, Greg. M. in Job, 25, 38 init.; 18, 3: ab utro se temperat, Aug. c. Faust. 6, 5 fin.; id. Trin. 3 prooem.

Neutr., to observe proper measure; to moderate or restrain one ' s self; to forbear, abstain; to be moderate or temperate (class.; cf. moderor).

In gen., constr. with in aliquā re, alicui rei, ab aliquā re, a simple abl., an inf., or ne or quin with subj.

With in and abl.:

jam istoc probior es, cum in amore temperes,

Plaut. Ep. 1, 2, 8:

in multa temperarunt tribuni,

Liv. 2, 52, 5; Sall. J. 85, 9.—

With dat.:

linguae tempera,

Plaut. Rud. 4, 7, 28; so,

linguae,

Liv. 28, 44, 18:

linguae,

Sen. Ira, 3, 6, 2:

manibus,

Liv. 2, 23, 9; 4, 3, 6; 32, 20, 3; Curt. 7, 2, 24:

oculis,

Liv. 21, 22, 7:

irae,

id. 33, 20, 7:

victoriae,

Sall. C. 11, 8:

gulae,

Plin. Ep. 2, 6, 5:

lacrimis,

Curt. 7, 2, 7.—

With ab and abl.:

temperare ab injuriā et maleficio,

Caes. B. G. 1, 7:

a maleficio,

Auct. Her. 2, 19, 29:

a lacrimis,

Verg. A. 2, 8:

precibus ducis mitigati ab excidio civitatis temperavere,

Tac. H. 1, 63.—Rarely with sibi, etc.:

cum sibi in contionibus credas a mendacio temperaturum?

Auct. Her. 4, 18, 25:

ne a necessariis quidem sibi rabies temperat,

Sen. Clem. 1, 26, 4.—

With abl. alone:

lacrimis,

Liv. 30, 20; Tac. A. 15, 16:

a venatibus,

Claud. III. Laud. Stil. 270:

risu,

Liv. 32, 34, 3: neque verbis adversus principem neque factis, Suet. Vit. Lucan.—

With inf.:

matronae Canorā hic voce suā tinnire temperent,

Plaut. Poen. prol. 33:

dormire,

id. ib. 22:

maledicere huic,

id. ib. 5, 2, 76: tollere puerum, Enn. ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Trag. v. 67 Vahl.):

exordiri rem novam,

Gell. 4, 9, 5. —

With ne and subj.:

quoi male faciundi est potestas, quom ne id faciat temperat,

Plaut. Stich. 1, 2, 60:

quod in pluribus libris ne facerem temperavi,

Lact. 4, 3, 5.—

With quin (post-Aug.):

non temperante Tiberio quin premeret,

Tac. A. 3, 67: ne sedato quidem tumultu temperare potuit, quin, etc., Suet. Claud. 41; id. Calig. 54:

vix temperabat, quin diceret,

Sen. Contr. 10, 1 (30), 7:

Arruntius non temperavit, quin, etc.,

id. Ep. 114, 19.—

With sibi or animis (so not in Cicero):

neque sibi homines feros temperaturos existimabat, quin, etc.,

Caes. B. G. 1, 33:

vix sibi temperant quin, etc.,

Sen. Ben. 2, 29, 2; Vell. 1, 16, 1: usque mihi temperavi, dum perducerem eo rem, ut, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2:

nequeo mihi temperare, quominus, etc.,

Plin. 18, 6, 8, § 41; 1, praef. §

30: non quivit temperare sibi in eo (signo), etc.,

id. 34, 8, 19, § 62; Plin. Ep. 6, 17, 1:

vix temperavere animis, quin, etc.,

Liv. 5, 45, 7.—

Impers. pass.:

aegre temperatum est, quin, etc.,

they with difficulty refrained, Liv. 32, 10, 8:

nec temperatum manibus foret, ni, etc.,

id. 2, 23, 10:

jam superfundenti se laetitiae vix temperatum est,

id. 5, 7, 8:

ab oppugnatione urbium temperatum,

id. 7, 20, 9:

a caedibus,

id. 25, 25, 9.—

In partic., pregn., to forbear, abstain, or refrain from; to spare, be indulgent to any thing (cf.: parco, abstineo); constr. with dat. or ab:

ut si cuiquam ullā in re umquam temperaverit, ut vos quoque ei temperetis,

Cic. Verr. 2, 2, 6, § 17:

superatis hostibus (shortly after, parcere),

id. ib. 2, 2, 2, §

4: sociis,

id. ib. 2, 1, 59, §

154: alicui in aliquā re,

id. ib. 2, 2, 6, §

17: amicis,

id. Balb. 27, 60:

privignis,

Hor. C. 3, 24, 18:

ingenio suo,

Quint. 10, 1, 98 al.:

in quo ab sociis temperaverant,

Liv. 6, 17, 8:

ab his sacris,

id. 39, 10, 9:

quamvis a plerisque cibis singuli temperemus,

Plin. Ep. 2, 5, 8; cf.:

a mulso sibi temperare,

Cels. 4, 31.— Impers. pass.:

templis deum temperatum est,

Liv. 1, 29, 6 Drak. N. cr.:

nec ab ullo temperatum foret,

id. 24, 31, 11.—Hence,

tempĕ-rans, antis, P. a., observing moderation, sober, moderate, temperate (syn.:

modestus, abstinens): aut temperantem (dices), qui se in aliquā libidine continuerit, in aliquā effuderit?

Cic. Par. 3, 1, 21:

homo in omnibus vitae partibus moderatus ac temperans, etc.,

id. Font. 18, 40; so,

homo,

id. Att. 15, 1, 1.— Sup.:

homo sanctissimus et temperantissimus,

Cic. Font. 17, 38:

principes graviores temperantioresque a cupidine imperii,

refraining, abstaining, Liv. 26, 22, 14 Drak. N. cr. —With gen.:

famae temperans,

Ter. Phorm. 2, 1, 41:

temperans gaudii seraeque laetitiae,

Plin. Pan. 52, 5:

potestatis temperantior,

Tac. A. 13, 46.—Hence, adv.: tempĕranter, with moderation, moderately, Tac. A. 4, 33; 15, 29. — Comp., Cic. Att. 9, 2, A, 2.— Sup. seems not to occur.—

tempĕrātus, a, um, P. a.

Duly arranged or prepared:

prela,

Cato, R. R. 12.—

Limited, moderate, temperate.

Lit.:

temperatae escae modicaeque potiones,

Cic. Div. 1, 51, 115:

regiones caeli neque aestuosae neque frigidae sed temperatae,

Vitr. 1, 4; cf. Plin. 14, 2, 4, § 26.— Comp.:

loca temperatiora,

Caes. B. G. 5, 12:

o temperatae dulce Formiae litus,

Mart. 10, 30, 1:

mitis ac temperatus annus,

Col. 3, 20, 1; cf. in sup.:

temperatissimum anni tempus,

Varr. R. R. 2, 5, 14.—

Trop., of moral character, of speech, etc., moderate, sober, calm, steady, temperate:

est autem ita temperatis moderatisque moribus, ut summa severitas summā cum humanitate jungatur,

Cic. Fam. 12, 27:

justi, temperati, sapientes,

id. N. D. 3, 36, 87: in victoriā tem, peratior, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1:

mens in bonis Ab insolenti temperata Laetitiā,

Hor. C. 2, 3, 3:

vim temperatam di provehunt In majus,

id. ib. 3, 4, 66:

animum temperatum virtutibus fuisse,

Liv. 1, 18, 4:

hoc multo fortius est... illud temperatius,

Sen. Ep. 18, 3:

aequabile et temperatum orationis genus,

Cic. Off. 1, 1, 3:

oratio modica ac temperata,

id. Or. 27, 95.— Comp.:

temperatior oratio,

Cic. de Or. 2, 53, 212.— Sup.:

temperatissimi sanctissimique viri monumentum,

Cic. Verr. 2, 4, 38, § 83. — Adv.: tempĕrātē, in due proportion, with moderation, moderately, temperately.

Lit.:

tepebit,

Cato, R. R. 69, 2:

arbores umoris temperate, parum terreni habentes,

Vitr. 2, 9 med. —

Trop.:

agere,

Cic. Att. 12, 32, 1:

temperatius scribere,

id. ib. 13, 1, 1:

temperatissime et castissime vivere,

Aug. Mus. 6, 15.

1)

а) приводить в движение, вести ( magnum agmen V); погонять, гнать (greges Sen; capellas V)

б) загонять ( pisces in retia PM); уводить (captivos QC, M); угонять ( boves L); уносить (praedam Pl, Sl, L)

в) приводить в волнение, волновать ( freta ventus agit O); изгонять ( membris venena V); шевелить, приводить в движение (a. carmine quercus V — об Орфее)

2) возвр.

3) преследовать, гонять, охотиться (cervos, aprum V)

4)

а) двигать ( stellae per occultum aguntur Sen)

б) направлять (carpentum per aliquid L); проводить (cloacam sub terram, v. l. sub terra L)

5)

а) метать (scintillas Lcr; hastam V); вращать, крутить ( fundam circum caput V); отбрасывать

б) испускать ( gemitus V); вбивать, вколачивать ( sublīcas Cs); вонзать ( stipitem per corpus Sen)

6) возбуждать, побуждать ( nova quaerere tecta V); доводить ( aliquem ad или in aliquam rem)

7) беспокоить, тревожить, мучить, досаждать, преследовать ( stimulis V)

8) делать, действовать, заниматься

9) замышлять, задумывать, затевать, иметь в виду, стараться

10) говорить, обсуждать (de aliquā re Cs, C); обращаться, беседовать ( plebejo sermone cum aliquo C); выражать

11) ( реже se a. Sen) поступать, вести себя, обращаться ( familiariter cum aliquo Sl)

12) pass. agi обстоять, касаться

13) осуществлять, вести; заведовать, управлять

14)

а) ( о времени) проводить (vitam ruri Ter; noctem quietam T; aetatem in litteris C)

б) pass. протекать, идти ( о годах)

в) поздн. в pl.

15) жить, находиться ( в том или ином состоянии), пребывать

16) преследовать в судебном порядке, обвинять, судить

17) юр. вести на суде, защищать

18) произносить или петь ( rnedicabile carmen VF); читать, декламировать ( cum dignitate ac venustate C); представлять, разыгрывать, играть (на сцене) (fabulam Pl, Ter, C, Pt)

19) imper. (преим. при imper. другого глагола) age, agite ну, ну же, давай(те), тж. ладно (уж), хорошо, пускай, увы, что же (intens. agedum, agesis и др.)

com-pōno ( conp-), posui (COMPOSEIVERVNT, C. I. L. 1, 199, 2), positum (compostus, Plaut. Mil. 4, 7, 21 Lorenz; Verg. A. 1, 249; Lucil. ap. Cic. de Or. 3, 43, 171; Varr ap. Sen. Ep. 56, 6), 3, v. a., to put, place, lay, bring or set together, to unite, join, connect, collect, aggregate, compose, to order, arrange, adjust, etc. (class. and very freq.).

In gen., of different objects.

To bring into union, gather, collect, put together.

Of things in gen.:

aridum lignum,

Hor. C. 3, 17, 14:

composita fronde,

Prop. 1, 20, 22:

uvas in tecto in cratibus,

Cato, R. R. 112, 2:

in quo (loco) erant ea conposita, quibus rex te numerare constituerat,

Cic. Deiot. 6, 17:

(amomum) manipulatim leniter componitur,

Plin. 12, 13, 28, § 48:

amphoras in culleum,

Cato, R. R. 113, 2:

ligna in caminum,

id. ib. 37, 5.—

To bring into contact, fit together, join:

quid... in operibus manu factis tam compositum tamque compactum et coagmentatum inveniri potest?

Cic. Fin. 3, 22, 74: cum poclo bibo eodem, amplector, labra labellis conpono, Lucil. ap. Non. p. 260, 28:

tum latus conponit lateri et cum pectore pectus,

id. ib. p. 260, 30:

conponens manibusque manus atque ori bus ora,

Verg. A. 8, 486:

Mercurio Sais fertur Virgineum conposuisse latus,

Prop. 2, 2, 12; cf.

caput,

Tib. 1, 5, 8.—Hence, of broken limbs, etc., med. t. t., to set:

ossa,

Cels. 8, 10, 2:

jugulum,

id. 8, 8, 8 et saep.—

Esp., to pack up for a journey, etc.:

omnia composta sunt quae donavi,

Plaut. Mil. 4, 7, 21:

i ergo intro et compone quae tecum simul Ferantur,

Ter. Hec. 4, 3, 5:

dum tota domus raeda componitur una,

Juv. 3, 10.—

Of persons:

is (Saturnus) genus indocile ac dispersum montibus altis Composuit,

Verg. A. 8, 322:

et tabula una duos poterit componere amantes,

Prop. 2, 26, 33 (3, 22, 13); cf. II. C. 5. infra.—

To bring together in hostility, to oppose, to couple, pair, match in combat (cf. compositio, III.); esp. of gladiators, etc.: Samnis, spurcus homo, cum Pacideiano conponitur, optimus multo Post homines natos gladiator qui fuit unus, Lucil. Sat. ap. Non. p. 257, 18; cf. Cic. Opt. Gen. 6, 17:

Rupili et Persi par pugnat, uti non Compositum melius cum Bitho Bacchius,

Hor. S. 1, 7, 20 Orell. ad loc.:

staturam habere Threcis cum Threce conpositi,

Sen. Q. N. 4, praef. 8;

and in gen.: si quis casus duos inter se bonos viros composuerit,

Quint. 2, 17, 34:

cuive virum mallem memet componere,

Sil. 10, 70:

componimur Vecordi Decio,

id. 11, 212:

hunc fatis,

id. 1, 39:

cum ventis, pelagique furentibus undis Composuit mortale genus,

Luc. 3, 196;

and fig.: pergis pugnantia secum Frontibus adversis componere,

Hor. S. 1, 1, 103:

ecce par deo dignum, vir fortis cum fortuna mala conpositus,

Sen. Prov. 1, 2, 9:

non illa (rhetorice) secum ipsa componitur,

Quint. 2, 17, 33;

and of a judicial contest: accita Epicharis et cum indice composita,

confronted, Tac. A. 15, 51; 16, 10.—

To oppose by way of comparison, to compare, contrast.

With acc. and dat.: quid est, cur componere ausis mihi te aut me tibi? Att. ap. Non. p. 257, 15 (Trag. Rel. v. 147 Rib.):

nec divis homines componier aequom'st,

Cat. 68, 141: composita dicta evolvunt, Quae cum componas, dicta factis discrepant, Att. ap. Non. p. 260, 21 (Trag. Rel. v. 48 Rib.):

si parva licet conponere magnis,

Verg. G. 4, 176:

parvis conponere magna solebam,

id. E. 1, 23; Ov. M. 5, [p. 392] 416:

audes cladi componere nostrae, Nympha, tuam?

id. ib. 15, 530:

divinis humana,

Aus. Ecl. 1, 10.—

With acc. and cum:

ubi Metelli dicta cum factis conposuit,

Sall. J. 48, 1: causam suam cum causa adversarii. Quint. 7, 2, 22.

In partic.

Of the parts of a whole, or of a whole as made up of parts.

To bring together, compose, compound, make up, mix, construct.

With ex:

exercitus ejus conpositus ex variis gentibus,

Sall. J. 18, 3:

genus humanum ex corpore et anima conpositum,

id. ib. 2, 1:

liber ex alienis orationibus compositus,

Cic. Div. in Caecil. 14, 47:

antidoton... ex multis atque interim contrariis quoque inter se effectibus,

Quint. 1, 10, 6:

ex quo (umore) componi debet (medicamentum),

Cels. 6, 7, 1 fin. —

With abl.:

mensam gramine,

Sil. 15, 51.—

With acc. alone:

medicamentum,

Col. 6, 4, 1; Scrib. Comp. 10.—

Esp., of buildings, etc., to construct, build:

qui cuncta conposuit,

i. e. the Creator, Cic. Univ. 13:

urbem,

Verg. A. 3, 387:

illa (templa) deis,

Ov. F. 1, 708 Burm. ad loc.:

aggere conposito tumuli,

Verg. A. 7, 6:

deletas Thebas,

Prop. 2, 6, 5.—

Of words, to compound:

vitilitigatores ex vitiis et litigatoribus, Plin. praef. § 32: verba composita (opp. simplicia),

Quint. 1, 5, 3.—

Of writings, speeches, etc.

To compose, write, construct (very freq.):

leges,

Lucr. 4, 966:

compone hoc, quod postulo, de argento: de reliquo videro,

Cic. Verr. 2, 4, 16, § 36:

quartum librum,

id. de Or. 2, 55, 224:

libros,

id. Fam. 16, 20; Plin. Ep. 9, 9, 1:

libellos,

Quint. 12, 8, 5:

actiones,

Cic. Att. 6, 1, 8; Quint. 11, 3, 68:

argumentum,

Cic. Att. 15, 4, 3:

edictum eis verbis,

id. Verr. 2, 1, 45, § 116:

edictum eorum arbitratu,

id. ib. 2, 1, 46, §

119: artes,

books of instruction, id. Brut. 12, 48; id. Ac. 2, 13, 40:

artificium,

id. de Or. 2, 19, 83:

commentarium consulatus mei,

id. Att. 1, 19, 10; Quint. 1, 8, 19:

quarum (litterarum) exemplum,

Cic. Agr. 2, 20, 53:

quandam disciplinae formulam,

id. Ac. 1, 4, 17:

stipulationum et judiciorum formulas,

id. Leg. 1, 4, 14:

interdictum,

id. Caecin. 21, 59:

poema,

id. ad Q. Fr. 3, 1, 4; cf. Hor. Ep. 2, 1, 77; Ov. Tr. 5, 12, 60:

senatus consultum,

Cic. Fam. 10, 22, 2:

testimonium,

id. Att. 15, 15, 1:

verba ad religionem deorum immortalium,

id. Dom. 47, 124:

de judicialibus causis aliqua,

Quint. 3, 6, 104:

aliquid de ratione dicendi, id. prooem. 1: quae de ortu vitaque Scapulae composita erant,

Tac. A. 16, 14:

Apion... inmortalitate donari a se scripsit ad quos aliqua conponebat, Plin. praef. § 25: carmen,

Cic. Mur. 12, 26:

carmina,

Tac. Or. 12; id. A. 3, 49:

epistulas,

id. ib. 2, 70:

litteras nomine Marcelli,

Liv. 27, 28, 4; Tac. A. 11, 20:

orationem habere ad conciliandos plebis animos conpositam,

Liv. 1, 35, 2:

blanditias tremula voce,

Tib. 1, 2, 91:

meditata manu verba trementi,

Ov. M. 9, 521:

versus,

Hor. S. 1, 4, 8:

mollem versum,

Prop. 1, 7, 19:

cantus,

Tib. 1, 2, 53:

in morem annalium,

Tac. Or. 22:

orationes adversus aliquem,

id. ib. 37:

litteras ad aliquem,

id. A. 15, 8; 14, 22:

probra in Gaium,

id. ib. 6, 9;

14, 50: multa et atrocia in Macronem,

id. ib. 6, 44 (38) et saep.—

Transf., of the subjects, etc., treated, to write about, treat, celebrate:

tuas laudes,

Tib. 4, 1, 35:

res gestas,

Hor. Ep. 2, 1, 251:

tempora Iliaca,

Vell. 1, 3, 2:

bellum Troicum,

id. 1, 5, 3:

Juli Africani vitam componendo, spem hominibus fecisti plurium ejus modi librorum,

Tac. Or. 14:

veteres populi Romani res,

id. A. 4, 32:

Neronis res,

id. ib. 1, 1; 11, 11.—

From the notion of closing.

To put away, put aside, put in place:

armamentis conplicandis, conponendis studuimus,

i. e. folding up the sails and lowering the masts, Plaut. Merc. 1, 2, 80:

(tempus) ad componenda armamenta expediendumque remigem,

Liv. 26, 39, 8:

vela contrahit malosque inclinat et simul armamenta componens, etc.,

id. 36, 44, 2:

arma,

Hor. C. 4, 14, 52:

tristes istos conpone libellos,

put aside, Prop. 1, 9, 13.—

To store up, put away, collect:

nec... Aut conponere opes norant aut parcere parto,

Verg. A. 8, 317:

ego conposito securus acervo Despiciam dites,

Tib. 1, 1, 77;

so fig.: condo et compono quae mox depromere possim,

Hor. Ep. 1, 1, 12.— So esp. to preserve, pack, put up fruits, meat, etc., for future use:

pernas,

Cato, R. R. 162, 12:

tergora (suis),

Col. 12, 55, 2: siccatos coliculos, id. 12, 9, 1:

caepam in fidelia,

id. 12, 10, 2:

herbas,

id. 12, 13, 2:

poma,

id. 12, 47, 5:

olivas,

Pall. Nov. 22, 5:

herbam olla nova,

Scrib. Comp. 60:

faenum,

Dig. 19, 2, 11, § 4:

fructus in urceis, capsellis,

ib. 33, 7, 12, §1.—

Of the ashes or remains of the dead, to adjust, lay out, to collect and inurn, inter, bury:

tu mea conpones et dices, ossa, Properti, Haec tua sunt,

Prop. 2, 24, 35 (3, 19, 19):

cinerem,

Ov. F. 3, 547:

cinerem ossaque,

Val. Fl. 7, 203:

sic ego conponi versus in ossa velim,

Tib. 3, 2, 26.—Hence, in gen., of persons, to bury:

quem... prope cognatos conpositum cineres,

Cat. 68, 98:

omnes composui (meos),

Hor. S. 1, 9, 28:

compositi busta avi,

Ov. F. 5, 426:

Pisonem Verania uxor... T. Vinium Crispina filia composuere,

Tac. H. 1, 47:

componi tumulo eodem,

Ov. M. 4, 157:

toro Mortua componar,

id. ib. 9, 504:

alto Conpositus lecto,

Pers. 3, 104:

aliquem terra,

Sil. 9, 95.—

To lay at rest, compose, quiet.

Of things: omnia noctis erant placida composta quiete, Varr. Atac. ap. Sen. Contr. 3, 16:

cum mare compositum est,

Ov. A. A. 3, 259:

aquas,

id. H. 13, 136:

fessum tumentes Composuit pelagus ventis patientibus undas,

Luc. 5, 702.—

Of persons:

nec vigilantibus, sed etiam quiete compositis,

Quint. 11, 2, 5:

ubi jam thalamis se conposuere,

Verg. G. 4, 189:

defessa membra,

id. ib. 4, 438:

si bene conpositus somno vinoque jacebit,

Ov. Am. 1, 4, 53.—

To end strife, confusion, etc., to compose, pacify, allay, settle, calm, appease, quiet, tranquillize, reconcile, etc., that which is disturbed or at variance.

With personal object:

aversos amicos,

Hor. S. 1, 5, 29:

ceteros clementia,

Tac. A. 12, 55:

comitia praetorum,

id. ib. 14, 28; id. H. 1, 85:

juvenes concitatos,

Quint. 1, 10, 32; cf.:

barbarum animos,

Tac. A. 14, 39:

gentem,

Sil. 17, 356.—Esp. of the mind:

prima (pars philosophiae) conponit animum,

Sen. Ep. 89, 9:

argumentum conpositae mentis,

id. ib. 2, 1; Cels. 3, 18; Sil. 11, 352:

mentem somno,

id. 3, 162:

religio saevas componit mentis,

id. 13, 317.—

Of places, countries, etc.:

C. Caesar componendae Armeniae deligitur,

Tac. A. 2, 4:

Campaniam,

id. H. 4, 3:

Daciam,

id. ib. 3, 53.—

With abstr. or indef. objects:

si possum hoc inter vos conponere,

Plaut. Curc. 5, 3, 23; cf.:

vides, inter nos sic haec potius cum bona Ut componamus gratia quam cum mala?

Ter. Phorm. 4, 3, 17:

gaudens conponi foedere bellum,

Verg. A. 12, 109; so,

bellum,

Sall. J. 97, 2; Nep. Hann. 6, 2; id. Alcib. 8, 3; Vell. 2, 25, 1; Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33, 3:

bella,

Tac. A. 3, 56:

cum vellet pro communi amico controversias regum componere,

Caes. B. C. 3, 109:

uti per colloquia omnes controversiae componantur,

id. ib. 1, 9 fin.:

curas,

Verg. A. 4, 341; Sil. 12, 682:

lites,

Verg. E. 3, 108:

seditionem civilem,

Suet. Caes. 4:

statum Orientis,

id. Calig. 1:

Romanus Ardeae turbatas seditione res... composuit,

Liv. 4, 10, 6; 3, 53, 1:

legatorum res et bello turbatas,

id. 45, 16, 2:

res Germanicas,

Suet. Vit. 9:

discordias,

Tac. H. 4, 50:

compositis praesentibus,

id. A. 1, 45:

odia et certamina,

id. ib. 15, 2.—Less freq. transf., with the result as object:

pacem componi volo Meo patri cum matre,

Plaut. Merc. 5, 2, 113:

si pax cum Carthaginiensibus componi nequisset,

Liv. 30, 40, 13:

at me conposita pace fefellit Amor,

Prop. 2, 2, 2:

pax circa Brundusium composita,

Vell. 2, 75, 3:

pacem cum Pyrrho,

Just. 18, 2, 6; cf. D. 2. infra.—

Absol.:

coheredes mei conponere et transigere cupiebant,

Plin. Ep. 5, 1, 7; and so impers. pass.:

posteaquam id quod maxime volui fieri non potuit, ut componeretur,

Cic. Rosc. Am. 47, 136:

Pompei summam esse... voluntatem, ut componeretur atque ab armis discederetur,

Caes. B. C. 3, 16.—

Hence, to set right, to set in or restore to the proper place or condition, to adjust, etc.

In gen., to arrange, adjust, order, set in order:

aulaeis se superbis Aurea sponda, of one's attitude on a couch,

Verg. A. 1, 697:

ad ictum militaris gladii conposita cervice,

Sen. Cons. Marc. 26, 2:

diductis aedificia angulis vidimus moveri iterumque conponi,

id. Q. N. 6, 30, 4:

si ad rem pertinet, quomodo caelo adfecto conpositisque sideribus quodque animal oriatur,

Cic. Div. 2, 47, 98:

tibi enim gratias agebat, quod signa componenda suscepisses,

id. Att. 4, 9, 1.—

Esp., milit. t. t.:

se ad confligendum, Sisenn. ap. Non p. 257, 13: exercitum in hibernaculis, Sali J. 103, 1: in secunda (acie) cohortis, id. H. inc. Fragm. 44 Dietsch: stabant conpositi suis quisque ordinibus (opp. incompositi),

Liv. 44, 38, 11:

conpositi numero in turmas,

Verg. A. 11, 599:

cunctos licentia vagos compositus invadit = compositis ordinibus,

Tac. H. 4, 35:

agmen,

id. ib. 2, 89; 5, 1; id. A. 12, 16:

ordines,

id. H. 4, 33:

vagos paventesque Vitellianos, sua quemque apud signa, componunt,

id. ib. 3, 35:

pugnae exercitum,

id. A. 13, 40:

auxilia in numerum legionis,

id. ib. 2, 80 Nipp. ad loc.:

equitem per turmas,

id. ib. 15, 29:

insidias in montibus,

Just. 1, 3, 11.—

Of the order of words in language: quam lepide lexeis compostae! ut tesserulae omnes Arte pavimento atque emblemate vermiculato, Lucil. ap. Cic. de Or. 3, 43, 171; id. ap. Cic. Or. 44, 149; cf. id. ib. sq.:

ut aptior sit oratio, ipsa verba compone,

id. Brut. 17, 68.—

With reference to orderly appearance, etc., of the clothing, hair; the expression of the countenance, etc., to lay, smooth, adjust:

suon quisque loco'st? Vide capillum, satin compositu'st commode?

Plaut. Most. 1, 3, 97:

composito et delibuto capillo,

Cic. Rosc. Am. 46, 135:

comas,

Ov. R. Am. 679:

crines,

Verg. G. 4, 417:

ne turbarentur comae, quas componi, etc.,

Quint. 11, 3, 148:

togam,

to lay in proper folds, Hor. S. 2, 3, 77; Quint. 11, 3, 156; cf.:

nec tamen ante adiit... Quam se composuit, quam circumspexit amictus,

Ov. M. 4, 318:

pulvinum facili manu,

id. A. A. 1, 160; cf.

torum,

id. F. 3, 484:

jam libet componere voltus,

id. M. 13, 767:

vultu composito, ne laeti excessu principis, etc.,

Tac. A. 1, 7; Plin. Ep. 3, 16, 5; cf.:

(Tiberius) compositus ore,

id. ib. 2, 34:

vultum natura horridum... efferabat, componens ad speculum in omnem terrorem,

distorting, Suet. Calig. 50.—

In gen., to adjust, arrange, regulate, for the expression of something, or to accord with something; usu. ad aliquid:

ad abstinentiam rursus, non secus ac modo ad balineum animum vultumque conposui,

Plin. Ep. 7, 1, 6:

orationis ipsius vultus ad id, quod efficere intendimus, compositus,

Quint. 9, 1, 21:

utraque manu ad modum aliquid portantium composita,

id. 11, 3, 120:

ge. stum oratoris ad similitudinem saltationis,

id. 1, 11, 19:

figuram ad imitationem alterius scripturae,

id. 9, 2, 34:

nec ad votum composita civitas,

Tac. Or. 41:

cuncta ad decorem inperi conposita,

id. H. 1, 71:

cunctis ad tristitiam conpositis,

id. A. 3, 1. —Less freq. with dat.:

voltus conponere famae Taedet,

to adapt, Tib. 4, 7, 9:

venturis carbasa ventis,

Luc. 3, 596:

me quoque mittendis rectum componite telis,

id. 3, 717. —With in:

Nero itinera urbis... veste servili in dissimulationem sui compositus pererrabat,

disguised, made up, Tac. A. 13, 25. —

To bring to a particular form or condition, to dispose, arrange, set in order, contrive, devise, prepare.

With acc.:

ego itinera sic composueram, ut Nonis Quinctilibus Puteolis essem,

Cic. Att. 15, 26, 3:

quod adest memento Componere aequus,

Hor. C. 3, 29, 33:

conposita atque constituta re publica,

Cic. Leg. 3, 18, 42:

necdum compositis maturisve satis consiliis,

Liv. 4, 13, 5:

(diem) totum in consideranda causa componendaque posuisse,

Cic. Brut. 22, 87:

tempus in cognoscendis componendisque causis consumere,

id. Or. 42, 143:

ex sententia omnibus rebus paratis conpositisque,

Sall. J. 43, 5; 94, 1:

in senatu cuncta longis aliorum principatibus composita statim decernuntur,

Tac. H. 2, 55:

dum quae forent firmando Neronis imperio componuntur,

id. A. 12, 68.—

With ad or in and acc. of the purpose for which, or the example according to which, etc.:

cum alteri placeat auspicia ista ad utilitatem esse rei publicae conposita,

Cic. Leg. 2, 13, 32:

omnia ad voluptatem multitudinis inperitae,

Quint. 10, 1, 43:

animum ad omnes casus,

id. 12, 9, 20; Val. Fl. 1, 321:

satis igitur in hoc nos componet multa scribendi exercitatio,

Quint. 9, 4, 114:

cultum victumque non ad nova exempla conponere, sed ut majorum mores suadent,

Sen. Tranq. 9, 2. —

To arrange in agreement with others, to agree upon, contrive, devise, invent, conspire to make, etc.

In gen.: eum allegaverunt, suom qui servom diceret Cum auro esse apud me: conposita est fallacia, [p. 393] Ut, etc., Plaut. Poen. 3, 5, 29:

quin jam virginem Despondi: res composita'st,

Ter. Ad. 4, 7, 17:

ita causa componitur, ut item palaestritae Bidini peterent ab Epicrate hereditatem,

Cic. Verr. 2, 2, 22, § 54:

societatem praedarum cum latronibus conposuisse,

Sall. H. 4, 11 Dietsch:

crimen ab inimicis Romae conpositum,

Cic. Verr. 2, 3, 61, § 141:

conpositis inter se rebus,

Sall. J. 66, 2:

ita conposito dolo digrediuntur,

id. ib. 111, 4:

conposito jam consilio,

Liv. 3, 53, 3: ceteri proditores ea quae composita erant exspectabant;

convenerat autem, etc.,

id. 25, 9, 8:

sub noctem susurri Composita repetantur hora,

Hor. C. 1, 9, 20:

ictum jam foedus, et omnes Conpositae leges,

Verg. A. 12, 315:

compositis notis,

Tib. 1, 2, 22:

crimen ac dolum ultro,

Tac. H. 1, 34:

proditionem,

id. ib. 2, 100:

seditionem,

id. ib. 4, 14:

insidias,

id. ib. 5, 22; id. A. 12, 54; 13, 47: pacem componere, v. B. 5. supra.—

With rel.-clause:

cum summa concordia, quos dimitterent, quos retinerent, composuerunt,

Liv. 40, 40, 14.—

With inf.:

ii, secretis conloquiis conponunt Gallos concire,

Tac. A. 3, 40.—

Pass. impers.:

ut domi compositum cum Marcio erat,

Liv. 2, 37, 1.—

With ut and subj.:

compositum inter ipsos ut Latiaris strueret dolum,

Tac. A. 4, 68; cf. P. a. subst. —

In gen., to feign, invent, devise, contrive, in order to deceive or delude, etc.: composita dicta, Att. ap. Non. p. 260, 22 (Trag. Rel. v. 47 Rib.):

ne tu istic hodie malo tuo conpositis mendaciis Advenisti,

Plaut. Am. 1, 1, 211:

nec bene mendaci risus conponitur ore,

Tib. 3, 6, 35 (3, 7, 3):

sed vobis facile'st verba et conponere fraudes,

Prop. 2, 9, 31:

insidias in me conponis inanes,

id. 2, 32 (3, 30), 19:

compositas insidias fatoque evitatas ementitur,

Tac. A. 13, 47:

si haec fabulosa et composita videntur,

id. Or. 12; id. Agr. 40:

quae ut augendae famae composita, sic reliqua non in obscuro habentur,

id. A. 15, 16; cf.:

vetustatem, ut cetera, in majus conponentem altores Jovis celebravisse,

exaggerating, Sall. H. 3, 60 Dietsch.— Part. perf. with in and acc., pretending, assuming the appearance or expression:

(Domitianus) paratus simulatione, in adrogantiam compositus audiit preces,

Tac. Agr. 42:

is in maestitiam compositus,

id. H. 2, 9; 1, 54:

in securitatem,

id. A. 3, 44.—Rarely with ad:

tunc compositus ad maestitiam,

Tac. A. 13, 20.— Hence, P. a.: compŏsĭtus ( - postus), a, um.

Well-arranged, ordered, or constituted, orderly, regular:

quae (injuria) dum foris sunt, nil videtur mundius, Nec magis compositum quicquam nec magis elegans,

Ter. Eun. 5, 4, 13: admiratus sum... sunchusin litterularum, quae solent tuae compositissimae et clarissimae esse, Cic. Att. 6, 9, 1:

acrior impetu atque animis quam compositior ullo ordine pugna fuit,

Liv. 28, 22, 13:

intellegitur, etiamsi non adjecero, conpositum ordinatumque fore talem virum,

Sen. Vit. Beat. 8, 3:

composita et quieta et beata respublica,

Tac. Or. 36. —Of writings:

quare in his quoque libris erant eadem aliqua... omnia vero compositiora et elaborata,

Quint. 1, pr. § 8; cf.:

illa quae curam fatentur et ficta atque composita videri etiam volunt,

elaborate, id. 8, pr. § 23.— Transf., of the orator himself:

si aut compositi oratoris bene structam collocationem dissolvas permutatione verborum,

Cic. Or. 70, 232.—

Fitly disposed for any purpose, prepared, apt, fit, adapted, qualified, suitable, ready:

perficiam ut nemo umquam paratior, vigilantior, compositior ad judicium venisse videatur,

Cic. Verr. 1, 1, 11; so,

equus bene natura compositus,

Auct. Her. 4, 46, 59.— With ad or in and acc., or with dat.:

arte quadam ab juventa in ostentationem (virtutum) compositus,

Liv. 26, 19, 3 Weissenb. ad loc.:

alius historiae magis idoneus, alius compositus ad carmen,

Quint. 2, 8, 7:

aeque in adulationem compositus (sacerdos),

Curt. 4, 7, 26:

(Attici) non maxime ad risum compositi,

Quint. 6, 3, 18:

natura atque arte compositus alliciendis etiam Muciani moribus,

Tac. H. 2, 5.—

Quiet, peaceful, undisturbed, calm, composed, unimpassioned, etc.:

ut peractis quae agenda fuerint salvo jam et composito die possis ibi manere,

Plin. Ep. 2, 17, 2:

lenis et nitidi et compositi generis amatores,

Quint. 10, 1, 44:

actio,

id. 11, 3, 110:

aetas,

mature, sedate, Tac. A. 13, 1: adfectus mites atque compositi, Quint. 6, 2, 9:

supercilium (opp. erectum),

id. 11, 3, 74:

repetitio eorum (civium) labefactabat compositam civitatem,

Flor. 3, 23, 3.—

Compound, composite, made up of parts (opp. simplex):

verba,

Quint. 1, 5, 3; 1, 6, 38; 7, 9, 5:

voces,

id. 1, 5, 65; cf. id. 1, 5, 9; 2, 12, 3.—Hence, subst.: compŏsĭtum ( conp-), i, n., that which is agreed, an agreement, compact, etc.; only abl. in the phrases,

Ex composito, according to agreement, by agreement, in concert, Sall. H. 2, 12 Dietsch:

tum ex composito orta vis,

Liv. 1, 9, 10; 5, 14, 2; 36, 25, 1; 40, 48, 4; Suet. Claud. 37; Tac. H. 4, 66.—

De composito, by agreement, App. Mag. 1, p. 273; and,

More rarely in the same sense, composito alone, Ter. Phorm. 5, 1, 29; Nep. Dat. 6, 6; Verg. A. 2, 129.—Hence also adv.: compŏsĭtē ( conp-), in an orderly, regular, or skilful manner, orderly, regularly, properly (class. but rare;

not in Quint.): ambulare,

Col. 6, 2, 5:

indutus,

Gell. 1, 5, 2:

composite et apte dicere,

Cic. Or. 71, 236:

composite, ornate, copiose eloqui,

id. De Or. 1, 11, 48:

composite atque magnifice casum reipublicae miserati,

Sall. C. 51, 9:

bene et composite disseruit,

id. Ib. 52.— Comp.:

compositius cuncta quam festinantius agerent,

Tac. A. 15, 3.

com-pōno ( conp-), posui (COMPOSEIVERVNT, C. I. L. 1, 199, 2), positum (compostus, Plaut. Mil. 4, 7, 21 Lorenz; Verg. A. 1, 249; Lucil. ap. Cic. de Or. 3, 43, 171; Varr ap. Sen. Ep. 56, 6), 3, v. a., to put, place, lay, bring or set together, to unite, join, connect, collect, aggregate, compose, to order, arrange, adjust, etc. (class. and very freq.).

In gen., of different objects.

To bring into union, gather, collect, put together.

Of things in gen.:

aridum lignum,

Hor. C. 3, 17, 14:

composita fronde,

Prop. 1, 20, 22:

uvas in tecto in cratibus,

Cato, R. R. 112, 2:

in quo (loco) erant ea conposita, quibus rex te numerare constituerat,

Cic. Deiot. 6, 17:

(amomum) manipulatim leniter componitur,

Plin. 12, 13, 28, § 48:

amphoras in culleum,

Cato, R. R. 113, 2:

ligna in caminum,

id. ib. 37, 5.—

To bring into contact, fit together, join:

quid... in operibus manu factis tam compositum tamque compactum et coagmentatum inveniri potest?

Cic. Fin. 3, 22, 74: cum poclo bibo eodem, amplector, labra labellis conpono, Lucil. ap. Non. p. 260, 28:

tum latus conponit lateri et cum pectore pectus,

id. ib. p. 260, 30:

conponens manibusque manus atque ori bus ora,

Verg. A. 8, 486:

Mercurio Sais fertur Virgineum conposuisse latus,

Prop. 2, 2, 12; cf.

caput,

Tib. 1, 5, 8.—Hence, of broken limbs, etc., med. t. t., to set:

ossa,

Cels. 8, 10, 2:

jugulum,

id. 8, 8, 8 et saep.—

Esp., to pack up for a journey, etc.:

omnia composta sunt quae donavi,

Plaut. Mil. 4, 7, 21:

i ergo intro et compone quae tecum simul Ferantur,

Ter. Hec. 4, 3, 5:

dum tota domus raeda componitur una,

Juv. 3, 10.—

Of persons:

is (Saturnus) genus indocile ac dispersum montibus altis Composuit,

Verg. A. 8, 322:

et tabula una duos poterit componere amantes,

Prop. 2, 26, 33 (3, 22, 13); cf. II. C. 5. infra.—

To bring together in hostility, to oppose, to couple, pair, match in combat (cf. compositio, III.); esp. of gladiators, etc.: Samnis, spurcus homo, cum Pacideiano conponitur, optimus multo Post homines natos gladiator qui fuit unus, Lucil. Sat. ap. Non. p. 257, 18; cf. Cic. Opt. Gen. 6, 17:

Rupili et Persi par pugnat, uti non Compositum melius cum Bitho Bacchius,

Hor. S. 1, 7, 20 Orell. ad loc.:

staturam habere Threcis cum Threce conpositi,

Sen. Q. N. 4, praef. 8;

and in gen.: si quis casus duos inter se bonos viros composuerit,

Quint. 2, 17, 34:

cuive virum mallem memet componere,

Sil. 10, 70:

componimur Vecordi Decio,

id. 11, 212:

hunc fatis,

id. 1, 39:

cum ventis, pelagique furentibus undis Composuit mortale genus,

Luc. 3, 196;

and fig.: pergis pugnantia secum Frontibus adversis componere,

Hor. S. 1, 1, 103:

ecce par deo dignum, vir fortis cum fortuna mala conpositus,

Sen. Prov. 1, 2, 9:

non illa (rhetorice) secum ipsa componitur,

Quint. 2, 17, 33;

and of a judicial contest: accita Epicharis et cum indice composita,

confronted, Tac. A. 15, 51; 16, 10.—

To oppose by way of comparison, to compare, contrast.

With acc. and dat.: quid est, cur componere ausis mihi te aut me tibi? Att. ap. Non. p. 257, 15 (Trag. Rel. v. 147 Rib.):

nec divis homines componier aequom'st,

Cat. 68, 141: composita dicta evolvunt, Quae cum componas, dicta factis discrepant, Att. ap. Non. p. 260, 21 (Trag. Rel. v. 48 Rib.):

si parva licet conponere magnis,

Verg. G. 4, 176:

parvis conponere magna solebam,

id. E. 1, 23; Ov. M. 5, [p. 392] 416:

audes cladi componere nostrae, Nympha, tuam?

id. ib. 15, 530:

divinis humana,

Aus. Ecl. 1, 10.—

With acc. and cum:

ubi Metelli dicta cum factis conposuit,

Sall. J. 48, 1: causam suam cum causa adversarii. Quint. 7, 2, 22.

In partic.

Of the parts of a whole, or of a whole as made up of parts.

To bring together, compose, compound, make up, mix, construct.

With ex:

exercitus ejus conpositus ex variis gentibus,

Sall. J. 18, 3:

genus humanum ex corpore et anima conpositum,

id. ib. 2, 1:

liber ex alienis orationibus compositus,

Cic. Div. in Caecil. 14, 47:

antidoton... ex multis atque interim contrariis quoque inter se effectibus,

Quint. 1, 10, 6:

ex quo (umore) componi debet (medicamentum),

Cels. 6, 7, 1 fin. —

With abl.:

mensam gramine,

Sil. 15, 51.—

With acc. alone:

medicamentum,

Col. 6, 4, 1; Scrib. Comp. 10.—

Esp., of buildings, etc., to construct, build:

qui cuncta conposuit,

i. e. the Creator, Cic. Univ. 13:

urbem,

Verg. A. 3, 387:

illa (templa) deis,

Ov. F. 1, 708 Burm. ad loc.:

aggere conposito tumuli,

Verg. A. 7, 6:

deletas Thebas,

Prop. 2, 6, 5.—

Of words, to compound:

vitilitigatores ex vitiis et litigatoribus, Plin. praef. § 32: verba composita (opp. simplicia),

Quint. 1, 5, 3.—

Of writings, speeches, etc.

To compose, write, construct (very freq.):

leges,

Lucr. 4, 966:

compone hoc, quod postulo, de argento: de reliquo videro,

Cic. Verr. 2, 4, 16, § 36:

quartum librum,

id. de Or. 2, 55, 224:

libros,

id. Fam. 16, 20; Plin. Ep. 9, 9, 1:

libellos,

Quint. 12, 8, 5:

actiones,

Cic. Att. 6, 1, 8; Quint. 11, 3, 68:

argumentum,

Cic. Att. 15, 4, 3:

edictum eis verbis,

id. Verr. 2, 1, 45, § 116:

edictum eorum arbitratu,

id. ib. 2, 1, 46, §

119: artes,

books of instruction, id. Brut. 12, 48; id. Ac. 2, 13, 40:

artificium,

id. de Or. 2, 19, 83:

commentarium consulatus mei,

id. Att. 1, 19, 10; Quint. 1, 8, 19:

quarum (litterarum) exemplum,

Cic. Agr. 2, 20, 53:

quandam disciplinae formulam,

id. Ac. 1, 4, 17:

stipulationum et judiciorum formulas,

id. Leg. 1, 4, 14:

interdictum,

id. Caecin. 21, 59:

poema,

id. ad Q. Fr. 3, 1, 4; cf. Hor. Ep. 2, 1, 77; Ov. Tr. 5, 12, 60:

senatus consultum,

Cic. Fam. 10, 22, 2:

testimonium,

id. Att. 15, 15, 1:

verba ad religionem deorum immortalium,

id. Dom. 47, 124:

de judicialibus causis aliqua,

Quint. 3, 6, 104:

aliquid de ratione dicendi, id. prooem. 1: quae de ortu vitaque Scapulae composita erant,

Tac. A. 16, 14:

Apion... inmortalitate donari a se scripsit ad quos aliqua conponebat, Plin. praef. § 25: carmen,

Cic. Mur. 12, 26:

carmina,

Tac. Or. 12; id. A. 3, 49:

epistulas,

id. ib. 2, 70:

litteras nomine Marcelli,

Liv. 27, 28, 4; Tac. A. 11, 20:

orationem habere ad conciliandos plebis animos conpositam,

Liv. 1, 35, 2:

blanditias tremula voce,

Tib. 1, 2, 91:

meditata manu verba trementi,

Ov. M. 9, 521:

versus,

Hor. S. 1, 4, 8:

mollem versum,

Prop. 1, 7, 19:

cantus,

Tib. 1, 2, 53:

in morem annalium,

Tac. Or. 22:

orationes adversus aliquem,

id. ib. 37:

litteras ad aliquem,

id. A. 15, 8; 14, 22:

probra in Gaium,

id. ib. 6, 9;

14, 50: multa et atrocia in Macronem,

id. ib. 6, 44 (38) et saep.—

Transf., of the subjects, etc., treated, to write about, treat, celebrate:

tuas laudes,

Tib. 4, 1, 35:

res gestas,

Hor. Ep. 2, 1, 251:

tempora Iliaca,

Vell. 1, 3, 2:

bellum Troicum,

id. 1, 5, 3:

Juli Africani vitam componendo, spem hominibus fecisti plurium ejus modi librorum,

Tac. Or. 14:

veteres populi Romani res,

id. A. 4, 32:

Neronis res,

id. ib. 1, 1; 11, 11.—

From the notion of closing.

To put away, put aside, put in place:

armamentis conplicandis, conponendis studuimus,

i. e. folding up the sails and lowering the masts, Plaut. Merc. 1, 2, 80:

(tempus) ad componenda armamenta expediendumque remigem,

Liv. 26, 39, 8:

vela contrahit malosque inclinat et simul armamenta componens, etc.,

id. 36, 44, 2:

arma,

Hor. C. 4, 14, 52:

tristes istos conpone libellos,

put aside, Prop. 1, 9, 13.—

To store up, put away, collect:

nec... Aut conponere opes norant aut parcere parto,

Verg. A. 8, 317:

ego conposito securus acervo Despiciam dites,

Tib. 1, 1, 77;

so fig.: condo et compono quae mox depromere possim,

Hor. Ep. 1, 1, 12.— So esp. to preserve, pack, put up fruits, meat, etc., for future use:

pernas,

Cato, R. R. 162, 12:

tergora (suis),

Col. 12, 55, 2: siccatos coliculos, id. 12, 9, 1:

caepam in fidelia,

id. 12, 10, 2:

herbas,

id. 12, 13, 2:

poma,

id. 12, 47, 5:

olivas,

Pall. Nov. 22, 5:

herbam olla nova,

Scrib. Comp. 60:

faenum,

Dig. 19, 2, 11, § 4:

fructus in urceis, capsellis,

ib. 33, 7, 12, §1.—

Of the ashes or remains of the dead, to adjust, lay out, to collect and inurn, inter, bury:

tu mea conpones et dices, ossa, Properti, Haec tua sunt,

Prop. 2, 24, 35 (3, 19, 19):

cinerem,

Ov. F. 3, 547:

cinerem ossaque,

Val. Fl. 7, 203:

sic ego conponi versus in ossa velim,

Tib. 3, 2, 26.—Hence, in gen., of persons, to bury:

quem... prope cognatos conpositum cineres,

Cat. 68, 98:

omnes composui (meos),

Hor. S. 1, 9, 28:

compositi busta avi,

Ov. F. 5, 426:

Pisonem Verania uxor... T. Vinium Crispina filia composuere,

Tac. H. 1, 47:

componi tumulo eodem,

Ov. M. 4, 157:

toro Mortua componar,

id. ib. 9, 504:

alto Conpositus lecto,

Pers. 3, 104:

aliquem terra,

Sil. 9, 95.—

To lay at rest, compose, quiet.

Of things: omnia noctis erant placida composta quiete, Varr. Atac. ap. Sen. Contr. 3, 16:

cum mare compositum est,

Ov. A. A. 3, 259:

aquas,

id. H. 13, 136:

fessum tumentes Composuit pelagus ventis patientibus undas,

Luc. 5, 702.—

Of persons:

nec vigilantibus, sed etiam quiete compositis,

Quint. 11, 2, 5:

ubi jam thalamis se conposuere,

Verg. G. 4, 189:

defessa membra,

id. ib. 4, 438:

si bene conpositus somno vinoque jacebit,

Ov. Am. 1, 4, 53.—

To end strife, confusion, etc., to compose, pacify, allay, settle, calm, appease, quiet, tranquillize, reconcile, etc., that which is disturbed or at variance.

With personal object:

aversos amicos,

Hor. S. 1, 5, 29:

ceteros clementia,

Tac. A. 12, 55:

comitia praetorum,

id. ib. 14, 28; id. H. 1, 85:

juvenes concitatos,

Quint. 1, 10, 32; cf.:

barbarum animos,

Tac. A. 14, 39:

gentem,

Sil. 17, 356.—Esp. of the mind:

prima (pars philosophiae) conponit animum,

Sen. Ep. 89, 9:

argumentum conpositae mentis,

id. ib. 2, 1; Cels. 3, 18; Sil. 11, 352:

mentem somno,

id. 3, 162:

religio saevas componit mentis,

id. 13, 317.—

Of places, countries, etc.:

C. Caesar componendae Armeniae deligitur,

Tac. A. 2, 4:

Campaniam,

id. H. 4, 3:

Daciam,

id. ib. 3, 53.—

With abstr. or indef. objects:

si possum hoc inter vos conponere,

Plaut. Curc. 5, 3, 23; cf.:

vides, inter nos sic haec potius cum bona Ut componamus gratia quam cum mala?

Ter. Phorm. 4, 3, 17:

gaudens conponi foedere bellum,

Verg. A. 12, 109; so,

bellum,

Sall. J. 97, 2; Nep. Hann. 6, 2; id. Alcib. 8, 3; Vell. 2, 25, 1; Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33, 3:

bella,

Tac. A. 3, 56:

cum vellet pro communi amico controversias regum componere,

Caes. B. C. 3, 109:

uti per colloquia omnes controversiae componantur,

id. ib. 1, 9 fin.:

curas,

Verg. A. 4, 341; Sil. 12, 682:

lites,

Verg. E. 3, 108:

seditionem civilem,

Suet. Caes. 4:

statum Orientis,

id. Calig. 1:

Romanus Ardeae turbatas seditione res... composuit,

Liv. 4, 10, 6; 3, 53, 1:

legatorum res et bello turbatas,

id. 45, 16, 2:

res Germanicas,

Suet. Vit. 9:

discordias,

Tac. H. 4, 50:

compositis praesentibus,

id. A. 1, 45:

odia et certamina,

id. ib. 15, 2.—Less freq. transf., with the result as object:

pacem componi volo Meo patri cum matre,

Plaut. Merc. 5, 2, 113:

si pax cum Carthaginiensibus componi nequisset,

Liv. 30, 40, 13:

at me conposita pace fefellit Amor,

Prop. 2, 2, 2:

pax circa Brundusium composita,

Vell. 2, 75, 3:

pacem cum Pyrrho,

Just. 18, 2, 6; cf. D. 2. infra.—

Absol.:

coheredes mei conponere et transigere cupiebant,

Plin. Ep. 5, 1, 7; and so impers. pass.:

posteaquam id quod maxime volui fieri non potuit, ut componeretur,

Cic. Rosc. Am. 47, 136:

Pompei summam esse... voluntatem, ut componeretur atque ab armis discederetur,

Caes. B. C. 3, 16.—

Hence, to set right, to set in or restore to the proper place or condition, to adjust, etc.

In gen., to arrange, adjust, order, set in order:

aulaeis se superbis Aurea sponda, of one's attitude on a couch,

Verg. A. 1, 697:

ad ictum militaris gladii conposita cervice,

Sen. Cons. Marc. 26, 2:

diductis aedificia angulis vidimus moveri iterumque conponi,

id. Q. N. 6, 30, 4:

si ad rem pertinet, quomodo caelo adfecto conpositisque sideribus quodque animal oriatur,

Cic. Div. 2, 47, 98:

tibi enim gratias agebat, quod signa componenda suscepisses,

id. Att. 4, 9, 1.—

Esp., milit. t. t.:

se ad confligendum, Sisenn. ap. Non p. 257, 13: exercitum in hibernaculis, Sali J. 103, 1: in secunda (acie) cohortis, id. H. inc. Fragm. 44 Dietsch: stabant conpositi suis quisque ordinibus (opp. incompositi),

Liv. 44, 38, 11:

conpositi numero in turmas,

Verg. A. 11, 599:

cunctos licentia vagos compositus invadit = compositis ordinibus,

Tac. H. 4, 35:

agmen,

id. ib. 2, 89; 5, 1; id. A. 12, 16:

ordines,

id. H. 4, 33:

vagos paventesque Vitellianos, sua quemque apud signa, componunt,

id. ib. 3, 35:

pugnae exercitum,

id. A. 13, 40:

auxilia in numerum legionis,

id. ib. 2, 80 Nipp. ad loc.:

equitem per turmas,

id. ib. 15, 29:

insidias in montibus,

Just. 1, 3, 11.—

Of the order of words in language: quam lepide lexeis compostae! ut tesserulae omnes Arte pavimento atque emblemate vermiculato, Lucil. ap. Cic. de Or. 3, 43, 171; id. ap. Cic. Or. 44, 149; cf. id. ib. sq.:

ut aptior sit oratio, ipsa verba compone,

id. Brut. 17, 68.—

With reference to orderly appearance, etc., of the clothing, hair; the expression of the countenance, etc., to lay, smooth, adjust:

suon quisque loco'st? Vide capillum, satin compositu'st commode?

Plaut. Most. 1, 3, 97:

composito et delibuto capillo,

Cic. Rosc. Am. 46, 135:

comas,

Ov. R. Am. 679:

crines,

Verg. G. 4, 417:

ne turbarentur comae, quas componi, etc.,

Quint. 11, 3, 148:

togam,

to lay in proper folds, Hor. S. 2, 3, 77; Quint. 11, 3, 156; cf.:

nec tamen ante adiit... Quam se composuit, quam circumspexit amictus,

Ov. M. 4, 318:

pulvinum facili manu,

id. A. A. 1, 160; cf.

torum,

id. F. 3, 484:

jam libet componere voltus,

id. M. 13, 767:

vultu composito, ne laeti excessu principis, etc.,

Tac. A. 1, 7; Plin. Ep. 3, 16, 5; cf.:

(Tiberius) compositus ore,

id. ib. 2, 34:

vultum natura horridum... efferabat, componens ad speculum in omnem terrorem,

distorting, Suet. Calig. 50.—

In gen., to adjust, arrange, regulate, for the expression of something, or to accord with something; usu. ad aliquid:

ad abstinentiam rursus, non secus ac modo ad balineum animum vultumque conposui,

Plin. Ep. 7, 1, 6:

orationis ipsius vultus ad id, quod efficere intendimus, compositus,

Quint. 9, 1, 21:

utraque manu ad modum aliquid portantium composita,

id. 11, 3, 120:

ge. stum oratoris ad similitudinem saltationis,

id. 1, 11, 19:

figuram ad imitationem alterius scripturae,

id. 9, 2, 34:

nec ad votum composita civitas,

Tac. Or. 41:

cuncta ad decorem inperi conposita,

id. H. 1, 71:

cunctis ad tristitiam conpositis,

id. A. 3, 1. —Less freq. with dat.:

voltus conponere famae Taedet,

to adapt, Tib. 4, 7, 9:

venturis carbasa ventis,

Luc. 3, 596:

me quoque mittendis rectum componite telis,

id. 3, 717. —With in:

Nero itinera urbis... veste servili in dissimulationem sui compositus pererrabat,

disguised, made up, Tac. A. 13, 25. —

To bring to a particular form or condition, to dispose, arrange, set in order, contrive, devise, prepare.

With acc.:

ego itinera sic composueram, ut Nonis Quinctilibus Puteolis essem,

Cic. Att. 15, 26, 3:

quod adest memento Componere aequus,

Hor. C. 3, 29, 33:

conposita atque constituta re publica,

Cic. Leg. 3, 18, 42:

necdum compositis maturisve satis consiliis,

Liv. 4, 13, 5:

(diem) totum in consideranda causa componendaque posuisse,

Cic. Brut. 22, 87:

tempus in cognoscendis componendisque causis consumere,

id. Or. 42, 143:

ex sententia omnibus rebus paratis conpositisque,

Sall. J. 43, 5; 94, 1:

in senatu cuncta longis aliorum principatibus composita statim decernuntur,

Tac. H. 2, 55:

dum quae forent firmando Neronis imperio componuntur,

id. A. 12, 68.—

With ad or in and acc. of the purpose for which, or the example according to which, etc.:

cum alteri placeat auspicia ista ad utilitatem esse rei publicae conposita,

Cic. Leg. 2, 13, 32:

omnia ad voluptatem multitudinis inperitae,

Quint. 10, 1, 43:

animum ad omnes casus,

id. 12, 9, 20; Val. Fl. 1, 321:

satis igitur in hoc nos componet multa scribendi exercitatio,

Quint. 9, 4, 114:

cultum victumque non ad nova exempla conponere, sed ut majorum mores suadent,

Sen. Tranq. 9, 2. —

To arrange in agreement with others, to agree upon, contrive, devise, invent, conspire to make, etc.

In gen.: eum allegaverunt, suom qui servom diceret Cum auro esse apud me: conposita est fallacia, [p. 393] Ut, etc., Plaut. Poen. 3, 5, 29:

quin jam virginem Despondi: res composita'st,

Ter. Ad. 4, 7, 17:

ita causa componitur, ut item palaestritae Bidini peterent ab Epicrate hereditatem,

Cic. Verr. 2, 2, 22, § 54:

societatem praedarum cum latronibus conposuisse,

Sall. H. 4, 11 Dietsch:

crimen ab inimicis Romae conpositum,

Cic. Verr. 2, 3, 61, § 141:

conpositis inter se rebus,

Sall. J. 66, 2:

ita conposito dolo digrediuntur,

id. ib. 111, 4:

conposito jam consilio,

Liv. 3, 53, 3: ceteri proditores ea quae composita erant exspectabant;

convenerat autem, etc.,

id. 25, 9, 8:

sub noctem susurri Composita repetantur hora,

Hor. C. 1, 9, 20:

ictum jam foedus, et omnes Conpositae leges,

Verg. A. 12, 315:

compositis notis,

Tib. 1, 2, 22:

crimen ac dolum ultro,

Tac. H. 1, 34:

proditionem,

id. ib. 2, 100:

seditionem,

id. ib. 4, 14:

insidias,

id. ib. 5, 22; id. A. 12, 54; 13, 47: pacem componere, v. B. 5. supra.—

With rel.-clause:

cum summa concordia, quos dimitterent, quos retinerent, composuerunt,

Liv. 40, 40, 14.—

With inf.:

ii, secretis conloquiis conponunt Gallos concire,

Tac. A. 3, 40.—

Pass. impers.:

ut domi compositum cum Marcio erat,

Liv. 2, 37, 1.—

With ut and subj.:

compositum inter ipsos ut Latiaris strueret dolum,

Tac. A. 4, 68; cf. P. a. subst. —

In gen., to feign, invent, devise, contrive, in order to deceive or delude, etc.: composita dicta, Att. ap. Non. p. 260, 22 (Trag. Rel. v. 47 Rib.):

ne tu istic hodie malo tuo conpositis mendaciis Advenisti,

Plaut. Am. 1, 1, 211:

nec bene mendaci risus conponitur ore,

Tib. 3, 6, 35 (3, 7, 3):

sed vobis facile'st verba et conponere fraudes,

Prop. 2, 9, 31:

insidias in me conponis inanes,

id. 2, 32 (3, 30), 19:

compositas insidias fatoque evitatas ementitur,

Tac. A. 13, 47:

si haec fabulosa et composita videntur,

id. Or. 12; id. Agr. 40:

quae ut augendae famae composita, sic reliqua non in obscuro habentur,

id. A. 15, 16; cf.:

vetustatem, ut cetera, in majus conponentem altores Jovis celebravisse,

exaggerating, Sall. H. 3, 60 Dietsch.— Part. perf. with in and acc., pretending, assuming the appearance or expression:

(Domitianus) paratus simulatione, in adrogantiam compositus audiit preces,

Tac. Agr. 42:

is in maestitiam compositus,

id. H. 2, 9; 1, 54:

in securitatem,

id. A. 3, 44.—Rarely with ad:

tunc compositus ad maestitiam,

Tac. A. 13, 20.— Hence, P. a.: compŏsĭtus ( - postus), a, um.

Well-arranged, ordered, or constituted, orderly, regular:

quae (injuria) dum foris sunt, nil videtur mundius, Nec magis compositum quicquam nec magis elegans,

Ter. Eun. 5, 4, 13: admiratus sum... sunchusin litterularum, quae solent tuae compositissimae et clarissimae esse, Cic. Att. 6, 9, 1:

acrior impetu atque animis quam compositior ullo ordine pugna fuit,

Liv. 28, 22, 13:

intellegitur, etiamsi non adjecero, conpositum ordinatumque fore talem virum,

Sen. Vit. Beat. 8, 3:

composita et quieta et beata respublica,

Tac. Or. 36. —Of writings:

quare in his quoque libris erant eadem aliqua... omnia vero compositiora et elaborata,

Quint. 1, pr. § 8; cf.:

illa quae curam fatentur et ficta atque composita videri etiam volunt,

elaborate, id. 8, pr. § 23.— Transf., of the orator himself:

si aut compositi oratoris bene structam collocationem dissolvas permutatione verborum,

Cic. Or. 70, 232.—

Fitly disposed for any purpose, prepared, apt, fit, adapted, qualified, suitable, ready:

perficiam ut nemo umquam paratior, vigilantior, compositior ad judicium venisse videatur,

Cic. Verr. 1, 1, 11; so,

equus bene natura compositus,

Auct. Her. 4, 46, 59.— With ad or in and acc., or with dat.:

arte quadam ab juventa in ostentationem (virtutum) compositus,

Liv. 26, 19, 3 Weissenb. ad loc.:

alius historiae magis idoneus, alius compositus ad carmen,

Quint. 2, 8, 7:

aeque in adulationem compositus (sacerdos),

Curt. 4, 7, 26:

(Attici) non maxime ad risum compositi,

Quint. 6, 3, 18:

natura atque arte compositus alliciendis etiam Muciani moribus,

Tac. H. 2, 5.—

Quiet, peaceful, undisturbed, calm, composed, unimpassioned, etc.:

ut peractis quae agenda fuerint salvo jam et composito die possis ibi manere,

Plin. Ep. 2, 17, 2:

lenis et nitidi et compositi generis amatores,

Quint. 10, 1, 44:

actio,

id. 11, 3, 110:

aetas,

mature, sedate, Tac. A. 13, 1: adfectus mites atque compositi, Quint. 6, 2, 9:

supercilium (opp. erectum),

id. 11, 3, 74:

repetitio eorum (civium) labefactabat compositam civitatem,

Flor. 3, 23, 3.—

Compound, composite, made up of parts (opp. simplex):

verba,

Quint. 1, 5, 3; 1, 6, 38; 7, 9, 5:

voces,

id. 1, 5, 65; cf. id. 1, 5, 9; 2, 12, 3.—Hence, subst.: compŏsĭtum ( conp-), i, n., that which is agreed, an agreement, compact, etc.; only abl. in the phrases,

Ex composito, according to agreement, by agreement, in concert, Sall. H. 2, 12 Dietsch:

tum ex composito orta vis,

Liv. 1, 9, 10; 5, 14, 2; 36, 25, 1; 40, 48, 4; Suet. Claud. 37; Tac. H. 4, 66.—

De composito, by agreement, App. Mag. 1, p. 273; and,

More rarely in the same sense, composito alone, Ter. Phorm. 5, 1, 29; Nep. Dat. 6, 6; Verg. A. 2, 129.—Hence also adv.: compŏsĭtē ( conp-), in an orderly, regular, or skilful manner, orderly, regularly, properly (class. but rare;

not in Quint.): ambulare,

Col. 6, 2, 5:

indutus,

Gell. 1, 5, 2:

composite et apte dicere,

Cic. Or. 71, 236:

composite, ornate, copiose eloqui,

id. De Or. 1, 11, 48:

composite atque magnifice casum reipublicae miserati,

Sall. C. 51, 9:

bene et composite disseruit,

id. Ib. 52.— Comp.:

compositius cuncta quam festinantius agerent,

Tac. A. 15, 3.

com-pōno ( conp-), posui (COMPOSEIVERVNT, C. I. L. 1, 199, 2), positum (compostus, Plaut. Mil. 4, 7, 21 Lorenz; Verg. A. 1, 249; Lucil. ap. Cic. de Or. 3, 43, 171; Varr ap. Sen. Ep. 56, 6), 3, v. a., to put, place, lay, bring or set together, to unite, join, connect, collect, aggregate, compose, to order, arrange, adjust, etc. (class. and very freq.).

In gen., of different objects.

To bring into union, gather, collect, put together.

Of things in gen.:

aridum lignum,

Hor. C. 3, 17, 14:

composita fronde,

Prop. 1, 20, 22:

uvas in tecto in cratibus,

Cato, R. R. 112, 2:

in quo (loco) erant ea conposita, quibus rex te numerare constituerat,

Cic. Deiot. 6, 17:

(amomum) manipulatim leniter componitur,

Plin. 12, 13, 28, § 48:

amphoras in culleum,

Cato, R. R. 113, 2:

ligna in caminum,

id. ib. 37, 5.—

To bring into contact, fit together, join:

quid... in operibus manu factis tam compositum tamque compactum et coagmentatum inveniri potest?

Cic. Fin. 3, 22, 74: cum poclo bibo eodem, amplector, labra labellis conpono, Lucil. ap. Non. p. 260, 28:

tum latus conponit lateri et cum pectore pectus,

id. ib. p. 260, 30:

conponens manibusque manus atque ori bus ora,

Verg. A. 8, 486:

Mercurio Sais fertur Virgineum conposuisse latus,

Prop. 2, 2, 12; cf.

caput,

Tib. 1, 5, 8.—Hence, of broken limbs, etc., med. t. t., to set:

ossa,

Cels. 8, 10, 2:

jugulum,

id. 8, 8, 8 et saep.—

Esp., to pack up for a journey, etc.:

omnia composta sunt quae donavi,

Plaut. Mil. 4, 7, 21:

i ergo intro et compone quae tecum simul Ferantur,

Ter. Hec. 4, 3, 5:

dum tota domus raeda componitur una,

Juv. 3, 10.—

Of persons:

is (Saturnus) genus indocile ac dispersum montibus altis Composuit,

Verg. A. 8, 322:

et tabula una duos poterit componere amantes,

Prop. 2, 26, 33 (3, 22, 13); cf. II. C. 5. infra.—

To bring together in hostility, to oppose, to couple, pair, match in combat (cf. compositio, III.); esp. of gladiators, etc.: Samnis, spurcus homo, cum Pacideiano conponitur, optimus multo Post homines natos gladiator qui fuit unus, Lucil. Sat. ap. Non. p. 257, 18; cf. Cic. Opt. Gen. 6, 17:

Rupili et Persi par pugnat, uti non Compositum melius cum Bitho Bacchius,

Hor. S. 1, 7, 20 Orell. ad loc.:

staturam habere Threcis cum Threce conpositi,

Sen. Q. N. 4, praef. 8;

and in gen.: si quis casus duos inter se bonos viros composuerit,

Quint. 2, 17, 34:

cuive virum mallem memet componere,

Sil. 10, 70:

componimur Vecordi Decio,

id. 11, 212:

hunc fatis,

id. 1, 39:

cum ventis, pelagique furentibus undis Composuit mortale genus,

Luc. 3, 196;

and fig.: pergis pugnantia secum Frontibus adversis componere,

Hor. S. 1, 1, 103:

ecce par deo dignum, vir fortis cum fortuna mala conpositus,

Sen. Prov. 1, 2, 9:

non illa (rhetorice) secum ipsa componitur,

Quint. 2, 17, 33;

and of a judicial contest: accita Epicharis et cum indice composita,

confronted, Tac. A. 15, 51; 16, 10.—

To oppose by way of comparison, to compare, contrast.

With acc. and dat.: quid est, cur componere ausis mihi te aut me tibi? Att. ap. Non. p. 257, 15 (Trag. Rel. v. 147 Rib.):

nec divis homines componier aequom'st,

Cat. 68, 141: composita dicta evolvunt, Quae cum componas, dicta factis discrepant, Att. ap. Non. p. 260, 21 (Trag. Rel. v. 48 Rib.):

si parva licet conponere magnis,

Verg. G. 4, 176:

parvis conponere magna solebam,

id. E. 1, 23; Ov. M. 5, [p. 392] 416:

audes cladi componere nostrae, Nympha, tuam?

id. ib. 15, 530:

divinis humana,

Aus. Ecl. 1, 10.—

With acc. and cum:

ubi Metelli dicta cum factis conposuit,

Sall. J. 48, 1: causam suam cum causa adversarii. Quint. 7, 2, 22.

In partic.

Of the parts of a whole, or of a whole as made up of parts.

To bring together, compose, compound, make up, mix, construct.

With ex:

exercitus ejus conpositus ex variis gentibus,

Sall. J. 18, 3:

genus humanum ex corpore et anima conpositum,

id. ib. 2, 1:

liber ex alienis orationibus compositus,

Cic. Div. in Caecil. 14, 47:

antidoton... ex multis atque interim contrariis quoque inter se effectibus,

Quint. 1, 10, 6:

ex quo (umore) componi debet (medicamentum),

Cels. 6, 7, 1 fin. —

With abl.:

mensam gramine,

Sil. 15, 51.—

With acc. alone:

medicamentum,

Col. 6, 4, 1; Scrib. Comp. 10.—

Esp., of buildings, etc., to construct, build:

qui cuncta conposuit,

i. e. the Creator, Cic. Univ. 13:

urbem,

Verg. A. 3, 387:

illa (templa) deis,

Ov. F. 1, 708 Burm. ad loc.:

aggere conposito tumuli,

Verg. A. 7, 6:

deletas Thebas,

Prop. 2, 6, 5.—

Of words, to compound:

vitilitigatores ex vitiis et litigatoribus, Plin. praef. § 32: verba composita (opp. simplicia),

Quint. 1, 5, 3.—

Of writings, speeches, etc.

To compose, write, construct (very freq.):

leges,

Lucr. 4, 966:

compone hoc, quod postulo, de argento: de reliquo videro,

Cic. Verr. 2, 4, 16, § 36:

quartum librum,

id. de Or. 2, 55, 224:

libros,

id. Fam. 16, 20; Plin. Ep. 9, 9, 1:

libellos,

Quint. 12, 8, 5:

actiones,

Cic. Att. 6, 1, 8; Quint. 11, 3, 68:

argumentum,

Cic. Att. 15, 4, 3:

edictum eis verbis,

id. Verr. 2, 1, 45, § 116:

edictum eorum arbitratu,

id. ib. 2, 1, 46, §

119: artes,

books of instruction, id. Brut. 12, 48; id. Ac. 2, 13, 40:

artificium,

id. de Or. 2, 19, 83:

commentarium consulatus mei,

id. Att. 1, 19, 10; Quint. 1, 8, 19:

quarum (litterarum) exemplum,

Cic. Agr. 2, 20, 53:

quandam disciplinae formulam,

id. Ac. 1, 4, 17:

stipulationum et judiciorum formulas,

id. Leg. 1, 4, 14:

interdictum,

id. Caecin. 21, 59:

poema,

id. ad Q. Fr. 3, 1, 4; cf. Hor. Ep. 2, 1, 77; Ov. Tr. 5, 12, 60:

senatus consultum,

Cic. Fam. 10, 22, 2:

testimonium,

id. Att. 15, 15, 1:

verba ad religionem deorum immortalium,

id. Dom. 47, 124:

de judicialibus causis aliqua,

Quint. 3, 6, 104:

aliquid de ratione dicendi, id. prooem. 1: quae de ortu vitaque Scapulae composita erant,

Tac. A. 16, 14:

Apion... inmortalitate donari a se scripsit ad quos aliqua conponebat, Plin. praef. § 25: carmen,

Cic. Mur. 12, 26:

carmina,

Tac. Or. 12; id. A. 3, 49:

epistulas,

id. ib. 2, 70:

litteras nomine Marcelli,

Liv. 27, 28, 4; Tac. A. 11, 20:

orationem habere ad conciliandos plebis animos conpositam,

Liv. 1, 35, 2:

blanditias tremula voce,

Tib. 1, 2, 91:

meditata manu verba trementi,

Ov. M. 9, 521:

versus,

Hor. S. 1, 4, 8:

mollem versum,

Prop. 1, 7, 19:

cantus,

Tib. 1, 2, 53:

in morem annalium,

Tac. Or. 22:

orationes adversus aliquem,

id. ib. 37:

litteras ad aliquem,

id. A. 15, 8; 14, 22:

probra in Gaium,

id. ib. 6, 9;

14, 50: multa et atrocia in Macronem,

id. ib. 6, 44 (38) et saep.—