Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

corticis+pm

  • 1 macies

    măcĭes, ēi, f. [maceo], leanness, thinness, meagreness (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Of living beings and the parts of their bodies:

    profectus est (ad bellum) Hirtius consul: at quā imbecillitate? quā macie?

    Cic. Phil. 7, 4, 12; id. Agr. 2, 34, 93:

    hoc maciem facit,

    Plin. 30, 7, 20, § 60:

    reducere ad maciem,

    id. 24, 8, 30, § 46: equi macie corrupti, * Caes. B. C. 3, 58:

    corpus macie extabuit, Cic. poët. Tusc. 3, 12, 26: turpis macies decentes Occupet malas,

    Hor. C. 3, 27, 53: tenet ora profanae Foeda situ macies, Luc. 6, 515:

    macies aegri veteris,

    Juv. 9, 16; 15, 101.—
    B.
    Of inanim, things:

    macies soli,

    poorness, barrenness, Col. 1, 4, 3:

    lapidosa aurosi pulveris,

    Pall. 1, 5, 1:

    jejuna corticis,

    id. Mart. 10, 21; so,

    corticis,

    Plin. 17, 27, 42, § 252:

    seges macie deficit,

    Ov. F. 1, 689.—
    II.
    Transf., of water, diminution:

    aquarum, e. g. at the ebb,

    Sol. 23.—
    * III.
    Trop., meagreness, poverty of language, Tac. Or. 21, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > macies

  • 2 balteus

    ī m.
    1) кайма, кромка, корка (sc. placentae Cato)
    3) пояс (balteo cinctus Ap)
    5) часть сбруи, охватывавшая шею и грудь лошади (pictilibus balteis exornatus, sc. asinus Ap)
    7) (тж. signorum b. Man) зодиак Man
    8) архит. листель, валик (в капители колонны) ( baltei pulvinorum Vtr)
    9) Calp, Tert = praecinctio

    Латинско-русский словарь > balteus

  • 3 circumrasio

    circumrāsio, ōnis f. [ circumrado ]
    соскрёбывание, соскабливание кругом ( corticis PM)

    Латинско-русский словарь > circumrasio

  • 4 hiatus

    hiātus, ūs m. [ hio ]
    1) глубокое (зияющее) отверстие, щель, расселина, ущелье, пропасть (speluncae V; terrae C, Sen etc.); трещина (h. cortĭcis Calp)
    2) пасть, зев
    3) разевание рта C; перен. жажда, страстное желание (h. praemiorum T)
    4) хвастовство, похвальба H
    5) подъём, пафос (h. Sophocleus J)
    6) грам. стечение гласных, зияние C, Q

    Латинско-русский словарь > hiatus

  • 5 litura

    litūra, ae f. [ lino ]
    1) намазывание, смазывание, обмазка (sc. cicatrīcis cortĭcis Col)
    2) затирание (воском) написанного, вычёркивание, тж. исправление ( tabularum C)
    4) пятно (lacrĭmis facta l. Prp)

    Латинско-русский словарь > litura

  • 6 ruminatio

    rūminātio, ōnis f. [ rumino ]
    3) повторение, передумывание, беспрестанное размышление (r. cotidiana C)
    4) удвоение, сдваивание ( cortĭcis PM)

    Латинско-русский словарь > ruminatio

  • 7 delibratio

    dēlibrātio, ōnis, f. (delibro), das Abschälen, corticis, Serv. auct. Aen. 2, 225.

    lateinisch-deutsches > delibratio

  • 8 hiatus

    hiātus, ūs, m. (hio), die weit offenstehende, tief hinabgehende Öffnung, die Kluft, der Schlund, I) eig.: terrae, Sen. u. Suet.: caeli, Plin.: speluncae, Verg.: corticis, Spalte, Calp.: vulneris, Amm.: Plur., hiatus vasti, Sen.: hiatus terrae, Ov. u. Treb. Poll.: repentinis terrarum hiatibus, Cic. de nat. deor. 2, 14: motus hiatusque terrarum, Augustin. – bes. h. oris (des Mundes), Cic.; u. absol. = der weit offenstehende Mund od. Rachen, offene Mund, offene Rachen, Verg. u.a. – u. so quid dignum tanto feret hic promissor hiatu, solch Mundaufreißens Wertes (v. der pomphaften Ankündigung), Hor. – II) übtr.: A) das Schnappen nach etwas = die Gier nach usw., praemiorum, Tac. 4, 42: gladiatorii spectaculi, Augustin. conf. 6, 8: Plur., novos hiatus aperire, immer den gierigen Rachen offen haben, Amm. 29, 1, 19. – B) das Zusammentreffen zweier Vokale in der Rede, das Klaffen, der Hiatus, Cic. or. 77. Quint. 9, 4, 33. Gell. 6 (7), 20, 6.

    lateinisch-deutsches > hiatus

  • 9 intellego

    intel-lego, lēxī, lēctum, ere (inter u. lego), die charakteristischen Merkmale unterscheidend innewerden, verstehen, I) vermittels der Sinne u. des Verstandes innewerden, merken, verspüren, wahrnehmen, fühlen, empfinden u. dgl., ex vultu cuiusdam ephori insidias sibi fieri intellexit, Nep.: de gestu intellego, quid respondeas, Cic. – intellecturis auribus uti, Ov.: percussi corticis sono pabulum subesse intellegunt, Plin. – vestigia hominum intellegi a feris, gespürt werden, Plin. – ut aquae salsae non intellegatur sapor, Plin. – nullos intellegit ignes, Ov.: cum frigus contra temporis consuetudinem intellexeris, Colum.: perfundere caput calidā (aquā) et postea frigidā saluberrimum intellegitur, Plin. – in istis studiis viventi non intellegitur (gefühlt), quando obrepat senectus, Cic. – m. bl. Verstande = merken, wahrnehmen, abnehmen, entnehmen, ersehen, erkennen, im Passiv = erhellen, intellexi (habe ersehen) ex tuis litteris, te audisse, Cic.: intellexti, du hast's gemerkt, richtig, Ter.: ex quo intellegitur od. intellegendum est od. intellegi potest m. folg. Acc. u. Infin. od. m. folg. indir. Fragesatz (mit quam, quantus, uter etc.), Cic. u. Nep.: propositio ex se intellegitur, erhellt aus sich selbst, ist an sich klar, Cic. – im Passiv m. dopp. Nom., quae (mala Punica) vero ab his sapore proxima vinosa diximus, utiliora paulo intelleguntur (hält man für etwas nützlicher), Plin. 23, 106. – m. in u. Abl., quoniam non intellexerunt in operibus domini, Lact. 4, 13, 18 (dazu Bünem.). – Abl. absol. intellecto m. folg. indir. Fragesatz, intellecto in quos saeviretur, Tac. ann. 1, 49: intellecto quantum bellum suscitaret, Iustin. 38, 3, 6. – II) vermittels des Erkenntnisvermögens etwas innewerden, zur Einsicht von etwas gelangen, einen (deutlichen) Begriff-, eine (deutliche) Vorstellung-, eine Idee von etwas bekommen od. mit etwas verbinden, etwas denken, sich denken (vorstellen), einsehen, verstehen, dah. auch deutsch bald = meinen (der Meinung sein), bald = wissen, A) im allg.: haec reputent isti, qui negant animum sine corpore se intellegere posse; videbunt, quem in ipso corpore intellegant, Cic.: id, quo ne in deo quidem quidquam maius intellegi potest, Cic.: nec vero deus ipse, qui intellegitur a nobis, alio modo intellegi potest, nisi etc., Cic.: int. magna ex parvis, Cic.: haec dumtaxat in Graecis intellego, quae etc., Cic.: intellegi necesse est esse deos, Cic.: corpus quid sit intellego, Cic.: intellego quid loquar, ich weiß recht wohl, was ich sage, Cic. – cuivis facile intellectu fuit, quam (wie) etc., Nep. – intell. alqd sub alqa re, in alqa re, per alqd, etw. unter usw. etw. verstehen, illa est ευταξία, in qua intellegitur ordinis conservatio, Cic. de off. 1, 142; vgl. Macr. sat. 1, 23, 5: intellego sub hoc verbo multa, Sen. contr. 1, 2, 15; vgl. 9, 5 (28), 10: quamvis per nemo homo intellegatur, addidit tamen, Donat. Ter. eun. 3, 5, 1; vgl. Macr. sat. 1, 17, 12. – u. so mit dopp. Acc. = etwas unter etwas verstehen, quasi sanguinem quid intellegis? Cic.: quid ergo hoc loco honestum intellegit, quem intellegimus divitem? Cic.: quae si vobis pax et concordia intelleguntur (versteht ihr nun darunter Frieden usw.), Sall. hist. fr. 1, 41 (45), 25: ebenso quod pacis est insigne toga, hoc intellegi volo (will ich das darunter verstanden wissen), m. folg. Acc. u. Infin., Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., die Einsicht gewinnen, sich zum Bewußtsein bringen, der Meinung sein, ipsi intellegamus naturā gigni sensum diligendi, Cic. de amic. 32; u. so Cic. Tusc. 1, 100; Cat. 4, 10. – im Passiv m. Nom. u. Infin., ex quo (di) esse beati atque aeterni intellegantur (gedacht werden), Cic. – hoc nomine (νόημα) donarunt ea, quae non dicunt, verum intellegi volunt, verstanden wissen wollen, Quint. – non intellegendi solum, sed etiam dicendi auctor, Meister im Denken u. im Vortrage, Cic.: homo ad duas res, ad intellegendum (Denken) et ad agendum (Handeln) est natus, Cic. – in der Umgangssprache: Ph. intellextin, verstanden? Th. Probe, Ter.: und in Antworten: intellego, ich verstehe = sehr wohl, Komik.: non intellexi, ich habe (es) nicht verstanden, Suet. – tacete, quaeso, Quirites, inquit; plus ego enim quam vos quid rei publicae expediat intellego, ich verstehe besser, was usw., Val. Max. – B) insbes.: 1) etwas verstehen = sich auf etwas verstehen, ein Kunstverständiger-, ein Kenner sein, a) eine Wissenschaft, faciunt intellegendo ut nil intellegant, das heißt denn doch vor lauter Kritik kritiklos sein, Ter. Andr. prol. 17: dicere enim bene nemo potest, nisi qui prudenter intellegit, eine richtige Einsicht hat, Cic. Brut. 23. – b) ein Kunstwerk u. dgl., tamen non multum in istis rebus intellego, Cic.: meum intellegere (meinen Kunstverstand, Geschmack) nullā pecuniā vendo, Petron. – c) eine Sprache verstehen, alcis linguam, Petron. 73, 3. Sen. apoc. 5, 2: linguam avium, Pacuv. tr. 83. – 2) sich auf jmds. Charakter verstehen, jmds. Wesen u. Wert erkennen, jmd. richtig zu schätzen-, zu beurteilen wissen (Ggstz. alqm ignorare), alqm, Vell. u.a.: alqm parum, Sen.: alqs falsus intellegitur, Tac. Vgl. Ruhnken Rut. Lup. 1, 4. p. 16. Döring Plin. ep. 6, 27, 2 u. 8, 23, 5. – / Synkop. Perf. intellexti, Plaut. rud. 1103. Ter. Andr. 201 u.a. Cic. ad Att. 13, 32, 2. – Archaist. Indic. Perf. intellegit, Lucr. 6, 17 (s. Lachm. z. St.): Coniunct. Perf. intellegerint, Sall. hist. fr. 1, 41 (45), 23: Coniunct. Plusquamperf. intellexes, Paut. cist. 625.

    lateinisch-deutsches > intellego

  • 10 mora [1]

    1. mora, ae, f., I) der Verzug, die Verzögerung, der Aufschub, der Aufenthalt, A) im allg.: moram alci rei inferre od. afferre od. facere, Cic.: moram alci rei offerre od. inicere, Liv.: moram exigere, Vell.: dare moram parvulam, Iuven.: nec mora nec requies interdatur fluendi, Lucr.: moram interponere, s. inter-pōnono. II, B: moras agitare, Sall.: moras nectere, Flor.: moram moliri, Verg.: moram u. moras (Aufschub) quaerere, Corp. inscr. Lat. 4, 2069. Ov. met. 2, 461 (vgl. si fenerator in recipiendo tardus ac difficilis moras quaerit, Sen. de ben. 2, 17, 7): morae ad decernendum bellum auctorem fuisse, Liv. 31, 40, 9 (vgl. 21, 45, 9): moram trahere, zögern, Verg.: moram producere malo, das Übel aufschieben, Ter.: moras rumpere, Verg., pellere od. corripere, Ov., praecipitare, Verg.: moras tollere, Ov.: pati lentas obsidione moras, eine sich langsam hinziehende Belagerung aushalten, Ov.: quaeris in nullo amore moram, bei keiner Liebe suchst du, hast du lange Verzug, d.i. bald findest du bei den Mädchen Gehör, Prop.: res habet (leidet) moram, Cic.: habui paululum morae, dum etc., mußte ein wenig verziehen, Caes. in Cic. ep.: tibi paululum esse morae, Cic.: nihil in mora habuit, quo minus etc., zögerte nicht usw., Vell.: est alqd in mora, quo minus m. Konj., Liv., od. ne m. Konj., Liv.: so auch alci esse in mora, Ter.: od. esse morae nuptiis, Ter.: in mora tribuni erant, waren hinderlich, Liv.: neque ego in mora sum, Liv.: alci esse in mora, Plaut.: hoc mihi morae est, hält mich auf, Ter.: per me nulla mora est, Ter., od. nulla in me est m., Verg., ich halte es nicht auf: non m. tibi erit in me, ich werde dich nicht aufhalten, Ter.: nulla m. est, das kann ohne weiteres (sogleich) geschehen, Nep.: iam iam nulla mora est, jetzt zögere ich nicht mehr, Verg.: in iudice nulla mora est, der R. läßt nicht auf sich warten, ist bereit, Ov. – non (nulla) mora est u. dgl. m. folg. quin od. quo minus u. Konj., nec m. ulla est, quin... ducam, ich will sogleich usw., an mir soll's nicht liegen usw., Ter.: nec per nos erit mora, quo minus gratissimi simus, Sen.: et (bona Sthenii) vendidisset, si tantulum morae fuisset, quo minus ei pecunia illa numeraretur, Cic.: quaero, num quando tibi moram attulerit, quo minus concilium advocares, Cic.: nullam exoriri moram posse, quo minus diriperentur, Caes.: nullam moram interponendam putavimus, quin videremus hominem, Cic.: haud ullam intercessuram moram, quin urbs in potestatem eins tradatur, Liv.: nulla mora facta, quin Poenus in aciem educeret, Liv.: moram mihi nullam fore, daß ich nicht zögern dürfe, Cic.: est m., das hält zu lange auf, ist zu langweilig, Plaut.: nec mora, und sogleich (ohne Verzug), Verg., Ov. u. Apul. – mora est m. Infin., es würde aufhalten, Ov. met. 3, 225: mera mora est m. Infin. = es wäre reine Zeitverschwendung, Plaut. capt. 396: longa mora est m. Infin., es würde zu lange aufhalten, Ov. met. 1, 214; 5, 207 u. 463; 13, 205: aber hoc quoque, cur ita sit, dicere nulla mora est, sag ich dir ohne Verzug, Ov. fast. 3, 768: sine mora, Cic., od. haud mora, Verg., od. nullā morā, Prop., d.i. ohne Verzug: inter moras, unterdessen, mittlerweile, Plin. ep. 9, 13, 20. Suet. Ner. 49, 2: u. so inter aliquas moras, Suet. Aug. 78, 2. – B) insbes.: 1) der Aufenthalt auf dem Marsche, die Rast, der Rasttag, Liv. u. Ov. – 2) als rhet. t. t. = das Innehalten im Reden, die Pause, interpuncta, morae respirationesque, Cic.: respiratio est m., Quint. – 3) der Nachdruck beim Stoß mit einer Waffe, bildl., sic oratio non ictu magis quam morā imprimitur, Plin. ep. 1, 20, 3. – II) übtr.: 1) die Zeit, insofern sie eine Weile währt, der Zeitraum, die Länge der Zeit, longa fuit medii mora temporis, eine lange Zwischenzeit verstrich, Ov.: dolor finitus est morā (mit der L. d. Z., mit der Zeit), Ov.: u. so molliri morā, Ov.: non temporariā morā, verum aeternitatis destinatione, Plin. – 2) meton., v. dem, was Verzug macht, der Verzug, das Hindernis, v. einer Pers., restituendae Romanis Capuae mora atque impedimentum es, verzögerst u. verhinderst, Liv. 23, 9, 11: si nihil aliud erimus certe belli mora, Sen. suas. 2. § 19: Abas pugnae nodusque moraque, der den Sieg verhindert u. verzögert, Verg. Aen. 10, 428: u. so nodus et mora publicae securitatis Antonius, Flor. 4, 9, 1. – v. einem Fisch, s. echenēis. – v. Lebl., moris indupedita exiguis, Lucr. 6, 453: quae tantae tenuere morae? Verg. Aen. 2, 283 (u. so absol. 9, 13; 10, 888; 12, 699): m. subj. Genet., mora clipei, 12, 541: crudi mora corticis, Val. Flacc. 6, 97: morae loricae, Verg. Aen. 10, 485: morae capuli, aeris, Sil. 1, 516 u. 5, 319: morae fossarum, Verg. Aen. 9, 143 u. Sil. 9, 218: morae portarum, Stat. Theb. 10, 196.

    lateinisch-deutsches > mora [1]

  • 11 pretium

    pretium, iī, n. (vgl. altindisch apratā, ohne Entgelt, umsonst), der Wert, Preis einer Sache, I) eig. u. bildl.: 1) eig.: pretium statuere merci, Plaut.: pr. constituere, Cic.: eadem praetia (so!) etiam materiae pineae praestituere, Edict. Diocl.: pretia rerum venalium (zus. = die Marktpreise) statuere, Lact.: exquirere pretia, Liv., pretia palam, Cic.: exquirere per se pretia et usque eo extendere, ut etc., die Preise selbst machen u. dergestalt steigern, daß usw., Suet.: percontari pretium (v. Käufer), Apul.: pretium centum nummis indicare (vom Verkäufer), Apul.: pretium augere, zum Gebote zulegen (v. Käufer), Plin.: pretium facere, den Pr. bestimmen, vom Verkäufer = fordern, Plaut., vom Käufer = bieten, Mart. u. ICt.: pretium conficere, den Preis bestimmen, ein Angebot stellen, v. Präko als Ausrufer in der Versteigerung, Cic.: servos immensis pretiis vendere, Suet. – pretium habere, einen Wert haben, etw. gelten, Cic.: so auch esse in pretio, auch wir »im Preise sein od. stehen«, Liv. u. Ov.: ager maioris pretii, Ter.: parvi pretii esse, Cic.: esse pretii minimi, Sall. fr.: homo omnium minimi pretii, der allernichtswürdigste, Plaut. mil. 558: servus nequam et nulli (so!) pretii, ein nichtswürdiger Taugenichts, Gell. 17, 6, 2. – 2) bildl.: operae eorum pretium facere, ihren Dienst schätzen, Liv.: aliquod morum est pretium, haben einigen W., Ov.: esse in suo pretio, seinen gehörigen W. haben, Ov.: corticis etiam ad medicamenta pr. est, Plin.: cortex Indis maximo pretio est, hat den gr. W. für die Inder, Plin. – II) übtr.: A) das Geld, a) das Geld als Preis für etw., pretio emere, für Geld, Cic.: magno pretio, für vieles Geld, Cic.: parvo pretio, für weniges Geld, wohlfeil, Cic. – Insbes., α) der Kaufpreis, pretium dominis reddere, Eutr. 2, 27: emptoribus pretia restituere, Eutr. 8, 13. – β) das Lösegeld, pactum pro capite pretium, Cic. de off. 3, 107: captivos pretio (gegen L.) remittere, Curt. 4, 11 (44), 15: captivos omnes sine pretio remittere, Curt. 7, 9 (38), 18: Phrahati filium sine pretio remittere, Iustin. 42, 5, 9: eos incolumes sine pretio dimittere, Iustin. 7, 6, 6: captivos sine pretio dare, Eutr. 2, 27: et matrem et coniugem et liberos sine pretio recipere, Curt. 4, 1 (2), 13. – b) Geld, Geldeswert, rude, Ov.: est pretium (Geld) in pretio, dat census honores, Ov.: converso in pretium deo, in Gold, Hor. – B) der Lohn, die Belohnung, a) übh., eig. u. bildl.: manus, Macherlohn (manupretium), Cic.: pretium polliceri (verheißen), Ter.: habes pretium, du bist belohnt, Hor.: pretio afficere, belohnen, Verg.: hic pretium curae (Werkes) dulce recentis erat, Ov.: habere operae pretium, Liv.: magna operae pretia mereri, Liv.: operae pretium est od. videtur, es lohnt sich der Mühe, ist der Mühe wert, mit folg. Infin., Enn. fr., Cic. u.a.: ebenso est pretium curae, Iuven. 6, 474: u. bl. est pretium, Tac. ann. 1, 57 u. 2, 35: u. pretium operis est, Sil. 16, 45: facere operae pretium, etwas tun, was der Mühe wert ist, Liv. – b) die Belohnung, der Preis (s. Spengel Ter. Andr. 39), pretium certaminis, der Siegespreis, Ov.: nullo satis digno morae pretio tempus terunt, mit keiner die Mühe recht belohnenden Sache, Liv. – c) der Lohn = die Strafe, si malos imitabor, tum pretium pro noxa dabis, Liv. Andr. fr.: verbera, compedes, molae, haec pretia sunt ignaviae, Plaut.: ego pretium ob stultitiam fero, Ter.: et peccare nefas aut pretium est mori, Hor. – d) die Bestechung, adduci pretio ad hominem condemnandum, Cic.: nec prece, nec pretio, nec periculo a recta via deduci, Cornif. rhet. – e) pretia vivendi, Reizmittel zum Leben, Plin. ep. 1, 12, 4.

    lateinisch-deutsches > pretium

  • 12 refrigero

    re-frīgero, āvī, ātum, āre, I) tr. abkühlen (Ggstz. calefacere), A) eig.: a) physisch: stella Saturni refrigerat (Ggstz. stella Martis incendit), Cic.: ignis in aquam coniectus restinguitur et refrigeratur, Cic.: r. aestum, Plin.: r. aquam decoctam, Plin.: r. vitem, Colum.: frumentum, Cato. – b) animalisch: α) übh.: se, Cels.: membra undā, Ov.: dei membra partim ardentia partim refrigerata dicenda sunt, Cic. – Passiv refrigerari medial = sich abkühlen, umbris aquisve, Cic.: refrigerandi sui causā, Suet. – β) v. Speisen, Getränken u. Arzneien = die Hitze im Körper mindern, kühlen, refrigerant olera, Cels.: novum vinum refrigerare, vetus calefacere, Varro fr.: nec non (colocynthis) ramentis corticis recens podagras refrigerat, Plin. – Partiz. subst., refrīgerantia, ium, n., kühlende Mittel (Ggstz. calefacientia), Cels. 4, 2. p. 124, 17; 5, 26. no. 33 u. 34. – B) übtr.: 1) im allg., abkühlen, des Feuers-, der Wärme-, des Eifers berauben, Passiv refrigerari, sich abkühlen, erkalten, nachlassen, sich verlieren, accusatio refrigerata, Cic.: sermone refrigerato, Cic.: amore inventionis refrigerato, Quint.: refrigeratus ab Antonio, erkaltet gegen A., Vell. – testem urbane dicto refr., durch eine feine Wendung lahmlegen (gleichs. mit kaltem Wasser überschütten), Quint. 5, 7, 26. – aegre perlegit, refrigeratus saepe a semet ipso, indem der Beifall durch seine eigene Schuld geschwächt wurde (weil er sich immer durch lautes Lachen unterbrach), Suet. Claud. 41, 1. – 2) als Übersetzung von ἀναψύχειν τινά, jmdm. Labung-, Linderung bringen, Tert. de anim. 51 extr.; ad Scap. 4. – II) intr. sich abkühlen, kalt werden, cum (olla) refrigeraverit, Plin. Val. 1, 37: dimittat illud refrigerare, Anthim. 81 codd. GA.

    lateinisch-deutsches > refrigero

  • 13 ruminatio

    rūminātio, ōnis, f. (rumino), das Wiederkäuen, I) eig. u. übtr.: a) eig., Plin. 11, 201. Serv. Verg. ecl. 6, 54. – b) übtr., die Verdoppelung, Wiederholung, corticis inter nucleos, Plin. 15, 94: hiemis, Plin. 17, 191. – II) bildl.: de ruminatione cotidiana, wie man täglich das Alte wiederkäue, Cic. ad Att. 2, 12, 2.

    lateinisch-deutsches > ruminatio

  • 14 scabritia

    scabritia, ae, f. u. scabritiēs, ēī, f. (scaber), I) die Rauhigkeit, Schäbigkeit, chartae, Plin.: corticis, Plin.: unguium, Plin.: Plur., scabritiae genarum, oculorum, unguium, Plin. – II) insbes., die Krätze, Räude, Colum. 7, 5, 8. – / Nbf. scabrēs, wovon Abl. scabre, Pacuv. tr. 314 (auch angeführt von Varro sat. Men. 254).

    lateinisch-deutsches > scabritia

  • 15 balteus

    baltĕus, i, m.    - plur. baltei Tac. H. 1, 57 II n. balteum Varr. L. 5, 116 ; plur. baltea Prop. 4, 10, 22 ; Plin. 33, 152 ; Non. 194, 21.    - voir hors site balteus. [st1]1 [-] baudrier, ceinturon. --- Caes. BG. 5, 44, 7 ; Virg. En. 12, 942. [st1]2 [-] ceinture. --- Luc. 2, 362. [st1]3 [-] ceinture du grand prêtre hébreu. --- Vulg. Ex. 28, 4. [st1]4 [-] sous-ventrière. --- Claud. Epig. 21, 2. [st1]5 [-] étrivières. --- Juv. 9, 112. [st1]6 [-] le zodiaque. --- Manil. 1, 677. [st1]7 [-] le bord, la croûte d'une pâtisserie. --- Cato, Agr. 76, 3. [st1]8 [-] l'écorce [coupée en bandes] des osiers. --- Plin. 16, 164. [st1]9 [-] listel du chapiteau ionique. --- Vitr. 3, 5, 7. [st1]10 [-] gradin circulaire (dans un théâtre, il marquait une ligne de démarcation entre les différentes classes des spectateurs). --- Tert. Spect. 3.
    * * *
    baltĕus, i, m.    - plur. baltei Tac. H. 1, 57 II n. balteum Varr. L. 5, 116 ; plur. baltea Prop. 4, 10, 22 ; Plin. 33, 152 ; Non. 194, 21.    - voir hors site balteus. [st1]1 [-] baudrier, ceinturon. --- Caes. BG. 5, 44, 7 ; Virg. En. 12, 942. [st1]2 [-] ceinture. --- Luc. 2, 362. [st1]3 [-] ceinture du grand prêtre hébreu. --- Vulg. Ex. 28, 4. [st1]4 [-] sous-ventrière. --- Claud. Epig. 21, 2. [st1]5 [-] étrivières. --- Juv. 9, 112. [st1]6 [-] le zodiaque. --- Manil. 1, 677. [st1]7 [-] le bord, la croûte d'une pâtisserie. --- Cato, Agr. 76, 3. [st1]8 [-] l'écorce [coupée en bandes] des osiers. --- Plin. 16, 164. [st1]9 [-] listel du chapiteau ionique. --- Vitr. 3, 5, 7. [st1]10 [-] gradin circulaire (dans un théâtre, il marquait une ligne de démarcation entre les différentes classes des spectateurs). --- Tert. Spect. 3.
    * * *
        Balteus, et Balteum dicimus: licet in singulari magis sit in vsu balteus, in plurali vero baltea Quintil Un baudrier.
    \
        Balteus corticis. Plin. De la tille large.

    Dictionarium latinogallicum > balteus

  • 16 pretium

    prĕtĭum, ĭi, n. [st1]1 [-] valeur d'une chose, prix.    - pretium constituere, Cic. Att. 12, 31, 2; pacisci, Cic. Off. 3, 107: fixer un prix, convenir d'un prix.    - pretium facere: fixer le prix.    - duobus pretiis unum et idem frumentum vendere, Cic. Verr. 3, 179: vendre un seul et même blé à deux prix différents.    - quibus hic pretiis porci veneunt? Plaut. Men. 5, 6, 26: à quels prix les porcs sont-ils vendus ici?    - pretio quaestuque duci, Cic. Verr. 4, 124: être guidé par la valeur marchande et l'appât du gain.    - pretii magni, parvi esse: être d'un grand, d'un faible prix.    - majoris esse, Cic. Inv. 1, 51: être d'un plus grand prix.    - pretium habere, Cic. Verr. 3, 227; in pretio esse, Cic. Amer 77: être à un prix élevé, avoir du prix. [st1]2 [-] argent.    - Plaut. Cap. 32.    - in pretio pretium nunc est, Ov. F. 1, 217: aujourd'hui il n'y a que l'argent qui ait de la valeur.    - pretio aliquid mercari, Cic. Verr. 2, 122: acheter qqch à prix d'argent.    - pretio mercari ordinem senatorium: acheter son entrée dans l'ordre sénatorial en y mettant le prix (à prix d'argent).    - parvo pretio redimere, Caes. BG. 1, 18: racheter à vil prix.    - in pretio pretium nunc est, Ov. F. 1, 217: aujourd'hui il n'y a que l'argent qui ait du prix.    - converso in pretium deo, Hor. O. 3, 16, 8: pour un dieu changé en or [en pluie d'or]. [st1]3 [-] rançon.    - Cic. Off. 3, 107 ; Curt. 4, 11, 14 ; 7, 9, 18. [st1]4 [-] prix, valeur.    - operae pretium est + inf.: il vaut la peine de.    - cf. Plaut. Mil. 31 ; Poen. 1174 ; Cic. Verr. 4, 30 ; Cat. 4, 16; Agr. 2, 73.    - est pretium curae, Plin. Ep. 8, 6, 211 d. Liv. il vaut la peine de.    - operae pretium facere: faire qqch qui en vaille la peine. --- Liv. praef. 1; 25, 30, 3, etc.    - operae pretium facere: fixer le prix de la peine, apprécier la peine. --- Liv. 27, 17, 14.    - n. b. - operae pretium facere: fixer le prix de la peine ou faire qqch qui en vaille la peine.    - alicui pretium est ou pretium est seul, avec inf.: il paraît utile à qqn de, ou il est utile de. --- Tac. An. 1, 57 ; 2, 35. [st1]5 [-] récompense, salaire.    - pretium recte facti triumphum habere, Liv. 45, 37, 5: recevoir le triomphe en récompense de sa belle conduite.    - pro cujusque merito pretia poenasque exsolvere, Liv. 26, 40, 15: s'acquitter en récompensant et en punissant selon le traitement mérité par chacun.    - verbera pretia ignaviae, Plaut. Men. 976: des coups, récompense de la paresse.    - pretium est mori, Hor. O. 3, 24, 24: la mort est le prix de la faute.    - multi committunt eadem diuerso crimina fato: ille crucem sceleris pretium tulit, hic diadema, Juv. 13, 104: beaucoup commettent les mêmes crimes et reçoivent un châtiment différent: comme prix de son crime un tel est crucifié, tel autre est couronné.
    * * *
    prĕtĭum, ĭi, n. [st1]1 [-] valeur d'une chose, prix.    - pretium constituere, Cic. Att. 12, 31, 2; pacisci, Cic. Off. 3, 107: fixer un prix, convenir d'un prix.    - pretium facere: fixer le prix.    - duobus pretiis unum et idem frumentum vendere, Cic. Verr. 3, 179: vendre un seul et même blé à deux prix différents.    - quibus hic pretiis porci veneunt? Plaut. Men. 5, 6, 26: à quels prix les porcs sont-ils vendus ici?    - pretio quaestuque duci, Cic. Verr. 4, 124: être guidé par la valeur marchande et l'appât du gain.    - pretii magni, parvi esse: être d'un grand, d'un faible prix.    - majoris esse, Cic. Inv. 1, 51: être d'un plus grand prix.    - pretium habere, Cic. Verr. 3, 227; in pretio esse, Cic. Amer 77: être à un prix élevé, avoir du prix. [st1]2 [-] argent.    - Plaut. Cap. 32.    - in pretio pretium nunc est, Ov. F. 1, 217: aujourd'hui il n'y a que l'argent qui ait de la valeur.    - pretio aliquid mercari, Cic. Verr. 2, 122: acheter qqch à prix d'argent.    - pretio mercari ordinem senatorium: acheter son entrée dans l'ordre sénatorial en y mettant le prix (à prix d'argent).    - parvo pretio redimere, Caes. BG. 1, 18: racheter à vil prix.    - in pretio pretium nunc est, Ov. F. 1, 217: aujourd'hui il n'y a que l'argent qui ait du prix.    - converso in pretium deo, Hor. O. 3, 16, 8: pour un dieu changé en or [en pluie d'or]. [st1]3 [-] rançon.    - Cic. Off. 3, 107 ; Curt. 4, 11, 14 ; 7, 9, 18. [st1]4 [-] prix, valeur.    - operae pretium est + inf.: il vaut la peine de.    - cf. Plaut. Mil. 31 ; Poen. 1174 ; Cic. Verr. 4, 30 ; Cat. 4, 16; Agr. 2, 73.    - est pretium curae, Plin. Ep. 8, 6, 211 d. Liv. il vaut la peine de.    - operae pretium facere: faire qqch qui en vaille la peine. --- Liv. praef. 1; 25, 30, 3, etc.    - operae pretium facere: fixer le prix de la peine, apprécier la peine. --- Liv. 27, 17, 14.    - n. b. - operae pretium facere: fixer le prix de la peine ou faire qqch qui en vaille la peine.    - alicui pretium est ou pretium est seul, avec inf.: il paraît utile à qqn de, ou il est utile de. --- Tac. An. 1, 57 ; 2, 35. [st1]5 [-] récompense, salaire.    - pretium recte facti triumphum habere, Liv. 45, 37, 5: recevoir le triomphe en récompense de sa belle conduite.    - pro cujusque merito pretia poenasque exsolvere, Liv. 26, 40, 15: s'acquitter en récompensant et en punissant selon le traitement mérité par chacun.    - verbera pretia ignaviae, Plaut. Men. 976: des coups, récompense de la paresse.    - pretium est mori, Hor. O. 3, 24, 24: la mort est le prix de la faute.    - multi committunt eadem diuerso crimina fato: ille crucem sceleris pretium tulit, hic diadema, Juv. 13, 104: beaucoup commettent les mêmes crimes et reçoivent un châtiment différent: comme prix de son crime un tel est crucifié, tel autre est couronné.
    * * *
        Pretium, pretii. Terentius. Le pris qu'on baille pour une chose achetee.
    \
        Pretium piperis in libras sex. Sub. denariorum. Plinius. Chascune livre de poyvre se vend, etc. Le taux est, etc.
    \
        Pretia ei a XXXV, ad X. CCC. Plinius. Le pris en est, On les vend, etc.
    \
        Pretium. Terent. Loyer, Salaire.
    \
        Pretii magni homo, vel pretii parui. Terent. Cic. De grande estime, Duquel on doibt tenir grand compte, Homme de grande value, ou valeur.
    \
        Auellere pretium ante, quam mercem ostendere. Horat. Exiger le payement devant que monstrer la marchandise.
    \
        Quoquo pretio coemptus erit. Cicero. Quelque pris qu'il sera acheté.
    \
        Pretium facere alicui rei. Plinius. La faire estre pretieuse et de grande estime, La faire estre de requeste, et de bonne vente.
    \
        Annona pretium, nisi in calamitate fructuum, non habet. Cic. N'est point à pris, ou N'est point chere, ou de requeste.
    \
        Iacent pretia praediorum. Cic. L'estimation en est petite, Les heritages ne sont point prisez, ne de requeste, Ne se vendent point bien, On n'en tient compte.
    \
        Mercari pretio. Cic. Acheter à deniers comptants.
    \
        Mercari aliquid tanto pretio. Cic. Autant, Aussi cher.
    \
        - quanto Metiris pretio, quod, etc. Iuuenalis. Combien estime tu que, etc.
    \
        Pactum pretium. Cic. Pris faict et accordé entre aucuns.
    \
        Pretium statuere arti suae. Terent. Mettre à pris sa besongne.
    \
        Magno pretio stare. Horat. Couster cher.
    \
        Corticis ad medicamenta pretium est. Plin. On prise et estime on l'escorce pour faire medecine, Elle est de requeste.
    \
        Casiae corticem contra atque in cinamomo leuari, et exinaniri, pretium est. Plin. Elle est estimee meilleure, C'est signe de bonté, Elle en vault mieulx, et en est mieulx vendue.
    \
        Vendere aliquid paruo pretio. Cic. A vil pris.

    Dictionarium latinogallicum > pretium

  • 17 delibratio

    dēlibrātio, ōnis, f. (delibro), das Abschälen, corticis, Serv. auct. Aen. 2, 225.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > delibratio

  • 18 hiatus

    hiātus, ūs, m. (hio), die weit offenstehende, tief hinabgehende Öffnung, die Kluft, der Schlund, I) eig.: terrae, Sen. u. Suet.: caeli, Plin.: speluncae, Verg.: corticis, Spalte, Calp.: vulneris, Amm.: Plur., hiatus vasti, Sen.: hiatus terrae, Ov. u. Treb. Poll.: repentinis terrarum hiatibus, Cic. de nat. deor. 2, 14: motus hiatusque terrarum, Augustin. – bes. h. oris (des Mundes), Cic.; u. absol. = der weit offenstehende Mund od. Rachen, offene Mund, offene Rachen, Verg. u.a. – u. so quid dignum tanto feret hic promissor hiatu, solch Mundaufreißens Wertes (v. der pomphaften Ankündigung), Hor. – II) übtr.: A) das Schnappen nach etwas = die Gier nach usw., praemiorum, Tac. 4, 42: gladiatorii spectaculi, Augustin. conf. 6, 8: Plur., novos hiatus aperire, immer den gierigen Rachen offen haben, Amm. 29, 1, 19. – B) das Zusammentreffen zweier Vokale in der Rede, das Klaffen, der Hiatus, Cic. or. 77. Quint. 9, 4, 33. Gell. 6 (7), 20, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hiatus

  • 19 intellego

    intel-lego, lēxī, lēctum, ere (inter u. lego), die charakteristischen Merkmale unterscheidend innewerden, verstehen, I) vermittels der Sinne u. des Verstandes innewerden, merken, verspüren, wahrnehmen, fühlen, empfinden u. dgl., ex vultu cuiusdam ephori insidias sibi fieri intellexit, Nep.: de gestu intellego, quid respondeas, Cic. – intellecturis auribus uti, Ov.: percussi corticis sono pabulum subesse intellegunt, Plin. – vestigia hominum intellegi a feris, gespürt werden, Plin. – ut aquae salsae non intellegatur sapor, Plin. – nullos intellegit ignes, Ov.: cum frigus contra temporis consuetudinem intellexeris, Colum.: perfundere caput calidā (aquā) et postea frigidā saluberrimum intellegitur, Plin. – in istis studiis viventi non intellegitur (gefühlt), quando obrepat senectus, Cic. – m. bl. Verstande = merken, wahrnehmen, abnehmen, entnehmen, ersehen, erkennen, im Passiv = erhellen, intellexi (habe ersehen) ex tuis litteris, te audisse, Cic.: intellexti, du hast's gemerkt, richtig, Ter.: ex quo intellegitur od. intellegendum est od. intellegi potest m. folg. Acc. u. Infin. od. m. folg. indir. Fragesatz (mit quam, quantus, uter etc.), Cic. u. Nep.: propositio ex se intellegitur, erhellt aus sich selbst, ist an sich klar, Cic. – im Passiv m. dopp. Nom., quae (mala Punica) vero ab his sapore proxima vinosa diximus, utiliora paulo intelleguntur (hält man
    ————
    für etwas nützlicher), Plin. 23, 106. – m. in u. Abl., quoniam non intellexerunt in operibus domini, Lact. 4, 13, 18 (dazu Bünem.). – Abl. absol. intellecto m. folg. indir. Fragesatz, intellecto in quos saeviretur, Tac. ann. 1, 49: intellecto quantum bellum suscitaret, Iustin. 38, 3, 6. – II) vermittels des Erkenntnisvermögens etwas innewerden, zur Einsicht von etwas gelangen, einen (deutlichen) Begriff-, eine (deutliche) Vorstellung-, eine Idee von etwas bekommen od. mit etwas verbinden, etwas denken, sich denken (vorstellen), einsehen, verstehen, dah. auch deutsch bald = meinen (der Meinung sein), bald = wissen, A) im allg.: haec reputent isti, qui negant animum sine corpore se intellegere posse; videbunt, quem in ipso corpore intellegant, Cic.: id, quo ne in deo quidem quidquam maius intellegi potest, Cic.: nec vero deus ipse, qui intellegitur a nobis, alio modo intellegi potest, nisi etc., Cic.: int. magna ex parvis, Cic.: haec dumtaxat in Graecis intellego, quae etc., Cic.: intellegi necesse est esse deos, Cic.: corpus quid sit intellego, Cic.: intellego quid loquar, ich weiß recht wohl, was ich sage, Cic. – cuivis facile intellectu fuit, quam (wie) etc., Nep. – intell. alqd sub alqa re, in alqa re, per alqd, etw. unter usw. etw. verstehen, illa est ευταξία, in qua intellegitur ordinis conservatio, Cic. de off. 1, 142; vgl. Macr. sat. 1, 23, 5: intellego sub hoc verbo multa, Sen. contr. 1, 2, 15; vgl. 9, 5 (28), 10:
    ————
    quamvis per nemo homo intellegatur, addidit tamen, Donat. Ter. eun. 3, 5, 1; vgl. Macr. sat. 1, 17, 12. – u. so mit dopp. Acc. = etwas unter etwas verstehen, quasi sanguinem quid intellegis? Cic.: quid ergo hoc loco honestum intellegit, quem intellegimus divitem? Cic.: quae si vobis pax et concordia intelleguntur (versteht ihr nun darunter Frieden usw.), Sall. hist. fr. 1, 41 (45), 25: ebenso quod pacis est insigne toga, hoc intellegi volo (will ich das darunter verstanden wissen), m. folg. Acc. u. Infin., Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., die Einsicht gewinnen, sich zum Bewußtsein bringen, der Meinung sein, ipsi intellegamus naturā gigni sensum diligendi, Cic. de amic. 32; u. so Cic. Tusc. 1, 100; Cat. 4, 10. – im Passiv m. Nom. u. Infin., ex quo (di) esse beati atque aeterni intellegantur (gedacht werden), Cic. – hoc nomine (νόημα) donarunt ea, quae non dicunt, verum intellegi volunt, verstanden wissen wollen, Quint. – non intellegendi solum, sed etiam dicendi auctor, Meister im Denken u. im Vortrage, Cic.: homo ad duas res, ad intellegendum (Denken) et ad agendum (Handeln) est natus, Cic. – in der Umgangssprache: Ph. intellextin, verstanden? Th. Probe, Ter.: und in Antworten: intellego, ich verstehe = sehr wohl, Komik.: non intellexi, ich habe (es) nicht verstanden, Suet. – tacete, quaeso, Quirites, inquit; plus ego enim quam vos quid rei publicae expediat intellego, ich verstehe bes-
    ————
    ser, was usw., Val. Max. – B) insbes.: 1) etwas verstehen = sich auf etwas verstehen, ein Kunstverständiger-, ein Kenner sein, a) eine Wissenschaft, faciunt intellegendo ut nil intellegant, das heißt denn doch vor lauter Kritik kritiklos sein, Ter. Andr. prol. 17: dicere enim bene nemo potest, nisi qui prudenter intellegit, eine richtige Einsicht hat, Cic. Brut. 23. – b) ein Kunstwerk u. dgl., tamen non multum in istis rebus intellego, Cic.: meum intellegere (meinen Kunstverstand, Geschmack) nullā pecuniā vendo, Petron. – c) eine Sprache verstehen, alcis linguam, Petron. 73, 3. Sen. apoc. 5, 2: linguam avium, Pacuv. tr. 83. – 2) sich auf jmds. Charakter verstehen, jmds. Wesen u. Wert erkennen, jmd. richtig zu schätzen-, zu beurteilen wissen (Ggstz. alqm ignorare), alqm, Vell. u.a.: alqm parum, Sen.: alqs falsus intellegitur, Tac. Vgl. Ruhnken Rut. Lup. 1, 4. p. 16. Döring Plin. ep. 6, 27, 2 u. 8, 23, 5. – Synkop. Perf. intellexti, Plaut. rud. 1103. Ter. Andr. 201 u.a. Cic. ad Att. 13, 32, 2. – Archaist. Indic. Perf. intellegit, Lucr. 6, 17 (s. Lachm. z. St.): Coniunct. Perf. intellegerint, Sall. hist. fr. 1, 41 (45), 23: Coniunct. Plusquamperf. intellexes, Paut. cist. 625.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intellego

  • 20 mora

    1. mora, ae, f., I) der Verzug, die Verzögerung, der Aufschub, der Aufenthalt, A) im allg.: moram alci rei inferre od. afferre od. facere, Cic.: moram alci rei offerre od. inicere, Liv.: moram exigere, Vell.: dare moram parvulam, Iuven.: nec mora nec requies interdatur fluendi, Lucr.: moram interponere, s. interpono no. II, B: moras agitare, Sall.: moras nectere, Flor.: moram moliri, Verg.: moram u. moras (Aufschub) quaerere, Corp. inscr. Lat. 4, 2069. Ov. met. 2, 461 (vgl. si fenerator in recipiendo tardus ac difficilis moras quaerit, Sen. de ben. 2, 17, 7): morae ad decernendum bellum auctorem fuisse, Liv. 31, 40, 9 (vgl. 21, 45, 9): moram trahere, zögern, Verg.: moram producere malo, das Übel aufschieben, Ter.: moras rumpere, Verg., pellere od. corripere, Ov., praecipitare, Verg.: moras tollere, Ov.: pati lentas obsidione moras, eine sich langsam hinziehende Belagerung aushalten, Ov.: quaeris in nullo amore moram, bei keiner Liebe suchst du, hast du lange Verzug, d.i. bald findest du bei den Mädchen Gehör, Prop.: res habet (leidet) moram, Cic.: habui paululum morae, dum etc., mußte ein wenig verziehen, Caes. in Cic. ep.: tibi paululum esse morae, Cic.: nihil in mora habuit, quo minus etc., zögerte nicht usw., Vell.: est alqd in mora, quo minus m. Konj., Liv., od. ne m. Konj., Liv.: so auch alci esse in mora, Ter.: od. esse morae
    ————
    nuptiis, Ter.: in mora tribuni erant, waren hinderlich, Liv.: neque ego in mora sum, Liv.: alci esse in mora, Plaut.: hoc mihi morae est, hält mich auf, Ter.: per me nulla mora est, Ter., od. nulla in me est m., Verg., ich halte es nicht auf: non m. tibi erit in me, ich werde dich nicht aufhalten, Ter.: nulla m. est, das kann ohne weiteres (sogleich) geschehen, Nep.: iam iam nulla mora est, jetzt zögere ich nicht mehr, Verg.: in iudice nulla mora est, der R. läßt nicht auf sich warten, ist bereit, Ov. – non (nulla) mora est u. dgl. m. folg. quin od. quo minus u. Konj., nec m. ulla est, quin... ducam, ich will sogleich usw., an mir soll's nicht liegen usw., Ter.: nec per nos erit mora, quo minus gratissimi simus, Sen.: et (bona Sthenii) vendidisset, si tantulum morae fuisset, quo minus ei pecunia illa numeraretur, Cic.: quaero, num quando tibi moram attulerit, quo minus concilium advocares, Cic.: nullam exoriri moram posse, quo minus diriperentur, Caes.: nullam moram interponendam putavimus, quin videremus hominem, Cic.: haud ullam intercessuram moram, quin urbs in potestatem eins tradatur, Liv.: nulla mora facta, quin Poenus in aciem educeret, Liv.: moram mihi nullam fore, daß ich nicht zögern dürfe, Cic.: est m., das hält zu lange auf, ist zu langweilig, Plaut.: nec mora, und sogleich (ohne Verzug), Verg., Ov. u. Apul. – mora est m. Infin., es würde aufhalten, Ov. met. 3, 225: mera mora est m.
    ————
    Infin. = es wäre reine Zeitverschwendung, Plaut. capt. 396: longa mora est m. Infin., es würde zu lange aufhalten, Ov. met. 1, 214; 5, 207 u. 463; 13, 205: aber hoc quoque, cur ita sit, dicere nulla mora est, sag ich dir ohne Verzug, Ov. fast. 3, 768: sine mora, Cic., od. haud mora, Verg., od. nullā morā, Prop., d.i. ohne Verzug: inter moras, unterdessen, mittlerweile, Plin. ep. 9, 13, 20. Suet. Ner. 49, 2: u. so inter aliquas moras, Suet. Aug. 78, 2. – B) insbes.: 1) der Aufenthalt auf dem Marsche, die Rast, der Rasttag, Liv. u. Ov. – 2) als rhet. t. t. = das Innehalten im Reden, die Pause, interpuncta, morae respirationesque, Cic.: respiratio est m., Quint. – 3) der Nachdruck beim Stoß mit einer Waffe, bildl., sic oratio non ictu magis quam morā imprimitur, Plin. ep. 1, 20, 3. – II) übtr.: 1) die Zeit, insofern sie eine Weile währt, der Zeitraum, die Länge der Zeit, longa fuit medii mora temporis, eine lange Zwischenzeit verstrich, Ov.: dolor finitus est morā (mit der L. d. Z., mit der Zeit), Ov.: u. so molliri morā, Ov.: non temporariā morā, verum aeternitatis destinatione, Plin. – 2) meton., v. dem, was Verzug macht, der Verzug, das Hindernis, v. einer Pers., restituendae Romanis Capuae mora atque impedimentum es, verzögerst u. verhinderst, Liv. 23, 9, 11: si nihil aliud erimus certe belli mora, Sen. suas. 2. § 19: Abas pugnae nodusque moraque, der den Sieg verhindert u.
    ————
    verzögert, Verg. Aen. 10, 428: u. so nodus et mora publicae securitatis Antonius, Flor. 4, 9, 1. – v. einem Fisch, s. echeneis. – v. Lebl., moris indupedita exiguis, Lucr. 6, 453: quae tantae tenuere morae? Verg. Aen. 2, 283 (u. so absol. 9, 13; 10, 888; 12, 699): m. subj. Genet., mora clipei, 12, 541: crudi mora corticis, Val. Flacc. 6, 97: morae loricae, Verg. Aen. 10, 485: morae capuli, aeris, Sil. 1, 516 u. 5, 319: morae fossarum, Verg. Aen. 9, 143 u. Sil. 9, 218: morae portarum, Stat. Theb. 10, 196.
    ————————
    2. mora, ae, f. (μόρα), eine Abteilung des spartanischen Heeres, die aus vierhundert, fünfhundert, siebenhundert, ja neunhundert Mann bestand, eine More, Nep. Iph. 2, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mora

См. также в других словарях:

  • Flavēdo cortĭcis aurantiōrum, F. c. citri — (Pharm.), die gelbe Schale von Pomeranzen u. von Citronen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • cortex corticis — [TA] part of the renal cortex consisting of a narrow peripheral zone where the renal columns do not have visible renal corpuscles …   Medical dictionary

  • labyrinthus corticis — [TA] cortical labyrinth: a network of tubules and blood vessels in the renal cortex …   Medical dictionary

  • laminae corticis cerebri — layers of cerebral cortex …   Medical dictionary

  • stratum granulosum corticis cerebelli — [TA] granular layer of cerebellar cortex: the deep layer of the cortex of the cerebellum; it contains many small neurons (granule cells) and is separated from the molecular layer by the Purkinje cell layer …   Medical dictionary

  • stratum moleculare corticis cerebelli — [TA] molecular layer of cerebellar cortex: the superficial layer of the cortex of the cerebellum, containing a relatively small number of stellate neurons, and separated from the granular layer by the Purkinje cell layer. Called also plexiform… …   Medical dictionary

  • stratum purkinjense corticis cerebelli — [TA] Purkinje cell layer: a layer of the cerebellar cortex containing the large neurons called Purkinje cells; it is bounded externally by the molecular layer and internally by the granular layer. Some consider it to be the deepest portion of the …   Medical dictionary

  • layer — A sheet of one substance lying on another and distinguished from it by a difference in texture or color or by not being continuous with it. SEE ALSO: stratum, lamina. SYN: panniculus. ameloblastic l. the internal l. of the enamel organ. SYN: enam …   Medical dictionary

  • субкортикальный — (суб... + лат. cortex (corticis) кора) подкорковый расположенный ниже коры головного мозга, под нею. Новый словарь иностранных слов. by EdwART, , 2009. субкортикальный [суб… + лат. cortex (corticis) кора ] – подкорковый (в частности –… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • stratum — One of the layers of differentiated tissue, the aggregate of which forms any given structure, such as the retina or the skin. SEE ALSO: lamina, layer. [L. sterno, pp. stratus, to spread out, strew, ntr. of pp. as noun, s., a bed cover, layer] s.… …   Medical dictionary

  • Некроз — I Некроз (necrōsis, греч. nekrōsis омертвение) омертвение клеток и тканей в живом организме, сопровождающееся необратимым прекращением их функций. Н. не только патологический процесс, но и необходимый компонент нормальной жизнедеятельности клеток …   Медицинская энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»