Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

conquirere

  • 1 conquiro

    conquīro ( - quaero), quīsīvi (arch. form CONQVAESEIVEI in inscrr.:

    conquisierit,

    Cic. Verr. 2, 4, 1, § 1; id. Rab. Perd. 5, 15), quīsītum, 3, v. a. [quaero], to seelc or search for, to procure, bring together, collect (class.; esp. freq. in the histt.).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    naves toto flumine Ibero,

    Caes. B. C. 1, 61:

    Lisso Parthinisque et omnibus castellis quod esset frumenti conquiri jussit,

    id. ib. 3, 42:

    haec (cornua) studiose conquisita,

    id. B. G. 6, 28:

    quam plurimum domiti pecoris ex agris,

    Sall. J. 75, 4:

    ea (sc. obsides, arma, servos),

    Caes. B. G. 1, 27 and 28:

    socios ad eum interficiendum,

    Nep. Dion, 8, 3:

    pecuniam,

    Liv. 29, 18, 6; cf.:

    dona ac pecunias acerbe per municipia,

    Tac. H. 3, 76 fin.:

    conquirere et comburere vaticinos libros,

    Liv. 39, 16, 8:

    desertores de exercitu volonum,

    id. 25, 22, 3:

    sacra,

    id. 25, 7, 5 Duker:

    virgines sibi undique,

    Suet. Aug. 71; 83:

    vulgo amantes,

    Prop. 1, 2, 23:

    duces,

    Curt. 9, 9, 1:

    fabros undique,

    Dig. 45, 1, 137, § 3.—
    B.
    Trop., to seek after, search for, go in quest of, to make search for (esp. freq. in Cic. and Tac.):

    conquisita diu dulcique reperta labore carmina,

    Lucr. 3, 419:

    suavitates undique,

    Cic. Off. 3, 33, 117:

    voluptates,

    Caes. B. C. 3, 96; cf.:

    conquirere et comparare voluptatem,

    Cic. Fin. 1, 13, 42; id. Ac. 2, 27, 87:

    vetera exempla,

    id. de Or. 3, 8, 29:

    piacula irae deum,

    Liv. 40, 37, 2:

    impedimenta,

    Tac. A. 1, 47:

    solacia,

    id. ib. 12, 68:

    argumenta,

    id. ib. 14, 44:

    causas,

    id. Or. 15:

    naturae primas causas,

    Cic. Univ. 14 med.:

    omnes artes ad opprimendum eum,

    Tac. A. 15, 56.—
    II.
    Esp. (con intens.), to seek for with earnestness, to search out eagerly or carefully (rare but class.).
    A.
    Lit.:

    Diodorum tota provincia,

    Cic. Verr. 2, 4, 19, § 39:

    (Liberam) investigare et conquirere,

    id. ib. 2, 4, 48, § 106: terrā marique conquiri, Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 9, 2:

    conquirere consulem et sepelire,

    Liv. 22, 52, 6:

    eum ad necem,

    Vell. 2, 41, 2; Nep. Timol. 3, 1; Suet. Vit. 10.—
    B.
    Trop.:

    aliquid sceleris et flagitii,

    to seek to commit, Cic. Agr. 2, 35, 96.—Hence, conquīsītus, a, um, P. a. (acc. to II.), sought out, chosen, costly:

    conquisiti atque electi coloni,

    Cic. Agr. 2, 35, 96: peregrina et conquisita medicamenta, Cels. 5, 26, 23: figurae (opp. obviae dicenti), * Quint. 9, 3, 5.— Sup.:

    mensae conquisitissimis epulis exstruebantur,

    Cic. Tusc. 5, 21, 62.— Comp. prob. not in use.— Adv.: conquīsītē, carefully, with much pains (ante- and post-class., and only in posit.): conquisite commercata edulia, Afran. ap. Non. p. 28, 30:

    conquisite admodum scripsit Varro,

    Gell. 3, 10, 16; cf.:

    conquisite conscripsimus (corresp. with diligenter),

    Auct. Her. 2, 31, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > conquiro

  • 2 conquīrō

        conquīrō quīsīvī (sierit, C.), quīsītus, ere    [com- + quaero], to seek for, hunt up, search out, procure, bring together, collect: toto flumine navīs, Cs.: iubet omnia conquiri: quam plurimum pecoris ex agris, S.: Diodorum totā provinciā: quos potuit (colonos), N.: his ut conquirerent (sc. homines) imperavit, Cs.: pecuniam, L.: quem quisque notum habebat, Cs.: triumviri sacris conquirendis, L. — Fig., to seek after, search for, go in quest of: suavitates undique: voluptates, Cs.: litterae cogitatione conquirendae: artīs ad alqm opprimendum, Ta.: omnia contra sensūs: aliquid sceleris, to seek to commit.
    * * *
    conquirere, conquisivi, conquisitus V TRANS
    seek out; hunt/rake up; investigate; collect; search out/down/for diligently

    Latin-English dictionary > conquīrō

  • 3 (cūriosē)

       (cūriosē) adv.    [curiosus], carefully, attentively. — Comp: curiosius animadvertunt ea.— Curiously: conquirere.

    Latin-English dictionary > (cūriosē)

  • 4 sēdulus

        sēdulus adj.    [SED-], persistent, busy, diligent, industrious, zealous, careful, unremitting, solicitous, assiduous, sedulous: eloquentes videbare, non sedulos velle conquirere, orators, not those who labor at oratory: Exanimat lentus spectator, sedulus inflat, H.: Baucis, O.: mater, Ph.: Sedula fune viri contento bracchia lassant, O.— Officious, obtrusive: Ne odium libellis Sedulus importes minister, H.: male sedula nutrix, O.
    * * *
    sedula, sedulum ADJ
    attentive, painstaking, sedulous

    Latin-English dictionary > sēdulus

  • 5 suāvitās

        suāvitās ātis, f    [suavis].—To the senses, sweetness, pleasantness, agreeableness: piscium: odorum: villa mirificā suavitate: conquirere suavitates.—Fig., to the mind, pleasantness, agreeableness, attractiveness: mira in cognoscendo: sermonum atque morum: propter multas suavitates humanitatis tuae.
    * * *
    charm, attractiveness; sweetness

    Latin-English dictionary > suāvitās

  • 6 fomentum

    fōmentum, i, n. [contr. from fovimentum from foveo], a warm application, warm lotion or poultice, fomentation.
    I.
    Lit.:

    calida,

    Cels. 2, 17 med.:

    aquae calidae,

    id. 8, 10, 7:

    calida, sicca,

    id. 3, 11 init.; 4, 14; cf. Suet. Aug. 81:

    assideat, fomenta paret,

    Hor. S. 1, 1, 82:

    adhibere,

    Col. 6, 30, 3:

    (juvant) fomenta podagrum,

    Hor. Ep. 1, 2, 52: fomenta vulneribus nulla, i. e. bandages (before, ligamenta), Tac. A. 15, 55.—
    B.
    Transf., for fomes, touch-wood, kindling-wood: se ex arboribus fomenta excidisse, Clod. ap. Serv. Verg. A. 1, 176:

    fomenta ignium varia,

    Amm. 20, 7, 12.—
    II.
    Trop.
    A.
    A lenitive, mitigation, alleviation:

    haec sunt solatia, haec fomenta summorum dolorum,

    Cic. Tusc. 2, 24, 59; cf.:

    patentiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet,

    id. Fin. 2, 29, 95:

    militaribus animis adhibenda fomenta, ut ferre pacem velint,

    Tac. A. 1, 46:

    paupertati suae fomenta conquirere,

    App. M. 2, p. 124; Quint. 4, 3, 10:

    ut haec ingrata ventis dividat Fomenta, vulnus nil malum levantia,

    i. e. consolations, Hor. Epod. 11, 17.—
    B.
    Poet. transf., nourishment:

    quodsi frigida curarum fomenta relinquere posses,

    Hor. Ep. 1, 3, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > fomentum

  • 7 incallidus

    in-callĭdus, a, um, adj., unskilful, incapable, simple, stupid:

    servus non incallidus,

    i. e. shrewd, knowing, Cic. Clu. 16, 47:

    non incallidi homines,

    id. Inv. 1, 3, 4:

    incallidus alioqui et facilis juventa,

    Tac. A. 3, 8: judex formae, incompetent, Sabin. Her. 3, 55; cf.: fuit in jure non incallidus, Capit. Macrin. 13. — Adv.: incallĭdē, unskilfully:

    in his tribus generibus non incallide tergiversantur,

    Cic. Off. 3, 33, 118:

    opposuisse hoc Tullianum,

    Gell. 12, 13, 19:

    conquirere,

    id. 7. 3, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > incallidus

  • 8 mare

    măre, is ( abl. sing. mare, Varr. ap. Charis. p. 45 and 111 P.; and in Prisc. p. 759 ib.; Lucr. 1, 161; Ov. Tr. 5, 2, 20; id. P. 4, 6, 46; 198; Lact. Mort. Pers. 21, 11; gen. plur. marum, Naev. ap. Prisc. p. 770 P.), n. [root mar-, gleam, glimmer (cf. hals marmareê, Il. 14, 273); Gr. marmaros; Lat. marmor; Sanscr. mīras, sea; Goth. marei; Angl. - Sax. mere; Germ. Meer. Curtius, however, refers these words to root mar-, die; cf. morior, marceo], the sea, opp. to dry land.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: sol, qui Mare, terram, caelum contines tuo cum lumine, Enn. ap. Prob. Verg. E. 6, 31 (Trag. v. 322 Vahl.): indu mari magno, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 425 ib.):

    mare infidum,

    Plaut. Trin. 4, 1, 13:

    fluctuosum,

    id. Rud. 4, 2, 5:

    ventosum,

    Hor. C. 3, 4, 45:

    tumultuosum,

    id. ib. 3, 1, 26:

    tumidum,

    Verg. A. 8, 671:

    placidum,

    id. E. 2, 26:

    tranquillum,

    Plaut. Poen. 3, 1, 4:

    vastissimum,

    Cic. Pis. 24, 57:

    vastum atque apertum,

    Caes. B. G. 3, 12:

    profundum et immensum,

    Cic. Planc. 6, 15:

    planum,

    Juv. 12, 62:

    numquam ingressus es mare,

    Ter. Hec. 3, 4, 5:

    mare pedibus ingredi,

    Lact. 4, 15, 21:

    remenso ire mari,

    Verg. A. 3, 144: terrā marique, by sea and by land:

    terra marique acquirenda,

    i. e. at all hazards, Juv. 14, 222; v. terra.—In plur.: maria salsa, Enn. ap. Non. 183, 18 (Trag. v. 145 Vahl.):

    quibus cavernis maria sustineantur,

    Cic. Tusc. 5, 24 fin.:

    in reliquis maribus,

    Caes. B. G. 5, 1, 2.— Poet. as a figure for hard-heartedness:

    te saevae progenuere ferae Aut mare, etc.,

    Ov. H. 7, 39; cf. Cat. 64, 155; cf. also: Nam mare haud est mare; vos mare acerrumum;

    nam in mari repperi, hic elavi bonis,

    Plaut. As. 1, 2, 8 sq.: meretricem ego item esse reor mare ut est;

    quod des devorat, numquam abundat,

    id. Truc. 2, 7, 17 sq. —In apposition with Oceanus:

    proximus mare Oceanum in Andibus hiemarat,

    Caes. B. G. 3, 7, 2; Tac. H. 4, 12; cf.

    also: ecce maris magna claudit nos obice pontus,

    the depths of the sea, Verg. A. 10, 377:

    maria omnia caelo Miscere,

    id. ib. 5, 790.—Prov.: mare caelo miscere, to mingle sea and sky, i. e. to raise a terrific storm, bluster:

    clames licet, et mare caelo Confundas, homo sum,

    Juv. 6, 282:

    quis caelum terris non misceat et mare caelo,

    id. 2, 25: terrā marique aliquid quaerere or conquirere, to search for a thing by sea and land, i. e. everywhere, Plaut. Poen. prol. 105; Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 9; Sall. C. 13: maria et montes polliceri, to promise seas and mountains, i. e. more than one can perform, id. ib. 23, 2: his qui contentus non est, in mare fundat aquas, pour water into the sea, i. e. fill that which is already full, Ov. Tr. 5, 6, 44.—
    B.
    In partic., of single seas:

    mare nostrum,

    i. e. the Mediterranean Sea, Caes. B. G. 5, 1; Sall. J. 17; Plin. 6, 28, 30, § 126; Luc. 8, 293:

    mare superum,

    the Upper Sea, the Adriatic, Plaut. Men. 2, 1, 11; Cic. de Or. 3, 19, 69; Mel. 2, 4; Plin. 3, 5, 6, § 41; 3, 5, 10 al.: mare inferum, the Etruscan Sea, Cic. l. l.; Att. 8, 3, 5; Mel. l. l.;

    Plin. l. l. al.: mare Aegeum,

    Juv. 13, 246: mare rubrum, v. ruber;

    of a fresh - water lake: Galileae,

    Vulg. Matt. 4, 18.—
    II.
    Transf. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Sea-water, salt-water:

    Chium maris expers,

    unmixed Chian wine, Hor. S. 2, 8, 15 (id est, sine aqua marina, Schol. Acr.); so,

    vinum mari condire,

    Plin. 14, 7, 9, § 73.—
    B.
    The color of the sea, sea-green:

    smaragdi virens mare,

    Plin. 37, 6, 21, § 80. —
    * C.
    Of the air: mare aëris, the sea, i. e. expanse of air:

    id omne Aëris in magnum fertur mare,

    Lucr. 5, 276.—
    D.
    A large vessel:

    bases et mare aëneum,

    Vulg. 4 Reg. 25, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > mare

  • 9 pabulum

    pābŭlum, i, n. [from the root pa, whence also pa-sco], food, nourishment.
    I.
    Lit.
    A.
    Of men (only poet.):

    dura mundi,

    Lucr. 5, 944:

    dira (of the human food of Polyphemus),

    Val. Fl. 4, 105; Stat. Th. 12, 566.—
    B.
    Of animals, food, fodder (very freq. and class.):

    bubus pabulum parare,

    Cato, R. R. 54, 1:

    pabulo pecoris student (Numidae),

    Sall. J. 90, 1:

    secare pabulum,

    Caes. B. G. 7, 14:

    supportare,

    id. B. C. 3, 58:

    consumere,

    id. B. G. 7, 18:

    conquirere,

    Hirt. B. G. 8, 10:

    comparare,

    Nep. Eum. 8:

    hirundo Pabula parva legens,

    Verg. A. 12, 475:

    pabula decerpere,

    Ov. M. 13, 943:

    pabula carpsit ovis,

    id. F. 4, 750; id. P. 1, 2, 122:

    praebere feris,

    Lucr. 4, 685; 5, 991:

    pabula laeta,

    id. 2, 364; 875:

    luna feras ducit ad pabula,

    Petr. 100:

    viciam conserere in pabulum,

    Col. 11, 2, 71:

    cervi noctu procedunt ad pabula,

    Plin. 8, 32, 50, § 117:

    subus serpentes in pabulo sunt,

    id. 11, 53, 115, § 279:

    ager frugum pabulique laetus,

    i. e. food for men and beasts, Sall. H. 2, 91 Dietsch; id. J. 90, 1.—
    II.
    Trop., food, nourishment, sustenance (class.): Acheruntis pabulum, food for Acheron (said of one who deserves to die), Plaut. Cas. 2, 1, 11:

    piscibus in alto credo praehibent pabulum,

    id. Rud. 2, 6, 29:

    amoris,

    Lucr. 4, 1063: est [p. 1287] enim animorum ingeniorumque naturale quoddam quasi pabulum consideratio contemplatioque naturae, Cic. Ac. 2, 41, 127:

    studii atque doctrinae,

    id. Sen. 14, 49:

    dederatque gravi nova pabula morbo,

    Ov. M. 8, 876.—Of manure:

    pabula fesso praebere novali,

    Col. 10, 84; 2, 5, 1.—Of nourishment for the mind:

    quasi pabula quaedam animo ad sublimiora scandendi conquirens,

    Amm. 14, 5, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > pabulum

  • 10 sedulus

    sēdŭlus, a, um, adj. [etym. dub.; acc. to Curt. from root hed-, to go; Gr. hodos, way; whence Lat. solum, solium; cf. tremulus, from tremo; prop. active, inclined to motion; but perh. better referred to root sed-, sid-, (Sanscr. sad-), of sedeo; Engl. sit; cf. assiduus. The derivation from sē - dolo, adopted by Don. Ter. Ad. 3, 3, 59; Serv. Verg. A. 2, 374; Non. 37, 28; and Isid. Orig. 10, 244 and 247; cf. Döderl. Syn. 1, p. 117 sq. al., is an error]; orig. sitting fast, persisting in some course of action; hence, busy, diligent, industrious, zealous, careful, unremitting, solicitous, assiduous, sedulous (mostly poet.;

    syn.: diligens, officiosus, attentus): eloquentes videbare, non sedulos velle conquirere,

    orators, not those who labor at oratory, Cic. Brut. 47, 176:

    haec a concubitu fit sedula, tardior illa,

    Ov. A. A. 1, 377:

    exanimat lentus spectator, sedulus inflat,

    Hor. Ep. 2, 1, 178:

    tantum venerata virum hunc sedula curet,

    Tib. 1, 5, 33; cf.

    puer (minister),

    Hor. C. 1, 38, 6:

    agricola,

    Plin. 17, 14, 24, § 101:

    olitor, Col. poët. 10, 148: apis,

    Tib. 2, 1, 50; Ov. M. 13, 928:

    Baucis,

    id. ib. 8, 640:

    anus,

    Tib. 1, 3, 84:

    nutrix,

    Ov. H. 21, 95; id. M. 10, 438; Hor. A. P. 116:

    mater,

    Phaedr. 4, 5, 13:

    deducat juvenum sedula turba senem,

    Tib. 1, 4, 80:

    sedula fune viri contento bracchia lassant,

    Ov. F. 4, 297:

    labor,

    Sen. Hippol. 1109:

    opera,

    App. M. 9, p. 237:

    industria,

    id. ib. 2, p. 128:

    ministerium,

    id. ib. 11, p. 267:

    cura,

    Col. 8, 1, 3 et saep.: velim te arbitrari factum. R. Sedulum est, submoventur hostes, removentur lapides, Plaut. Fragm. ap. Charis. p. 194 P.—
    II.
    With an invidious implication, officious, obtrusive:

    ne studio nostri pecces odiumque libellis Sedulus importes opera vehemente minister,

    Hor. Ep. 1, 13, 5:

    hospes,

    id. S. 1, 5, 71:

    nec quisquam flammae sedulus addat aquam,

    Tib. 2, 4, 42:

    luna,

    Prop. 1, 3, 32; cf.:

    male sedulus,

    Ov. A. A. 3, 699; id. M. 10, 438.—Hence, advv.
    A. 1.
    In gen. (very freq. and class.;

    a favorite word of Plaut. and Ter.): nam ille amico suo sodali sedulo rem mandatam exsequitur,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 71 sq.:

    ut cognorant, dabimus operam sedulo,

    id. Cas. prol. 16; so,

    operam dare,

    id. Pers. 4, 7, 10; id. Men. 5, 7, 20:

    addere,

    id. Cist. 1, 1, 54; id. Most. 1, 2, 41:

    comparare quae opus sunt,

    Liv. 1, 41:

    faciam sedulo, Ut, etc.,

    Plaut. Capt. 2, 3, 25.—Most freq. with facere; cf. Cato, R. R. 2, 2; Plaut. Ep. 2, 2, 108; id. Bacch. 4, 8, 30; id. Merc. 2, 3, 126; id. Poen. 1, 2, 144; id. Pers. 1, 1, 47 sq.; Ter. And. 3, 4, 18; 4, 1, 56; id. Eun. 2, 3, 71; id. Heaut. 1, 1, 74; 2, 4, 16; id. Ad. 1, 1, 25; 2, 2, 43; Cic. Clu. 21, 58; id. Fin. 3, 4 fin.; Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 10 a, 2.—With fieri, Plaut. Merc. 2, 2, 31; id. Rud. 1, 4, 22; id. Trin. 1, 2, 155; Ter. Ad. 3, 3, 59; id. Phorm. 1, 4, 51; 5, 8, 12; Cic. Fam. 2, 11 fin.; cf.:

    sedulo id ago,

    Ter. And. 3, 5, 8:

    agitans mecum,

    id. Phorm. 4, 3, 10: ad socios nostros sedulo dispertieram, alio frumentum, alio legatos, etc., Cato ap. Charis. p. 197 P.; cf.: salutem impertit studiose et sedulo, Lucil. ap. Non. 37, 30:

    aliquid conservare,

    Cato, R. R. 5, 8:

    servare,

    Plaut. Capt. 2, 2, 7; id. Curc. 5, 2, 41; id. Rud. 2, 3, 52:

    celare,

    id. Aul. 1, 2, 35:

    dissimulare,

    Ter. Hec. 4, 2, 2; id. Phorm. 2, 3, 81:

    animum advertere,

    Plaut. Stich. 4, 1, 40; id. Rud. 2, 2, 1; cf.:

    munditer se habere,

    id. Poen. 1, 2, 26: Ge. Valuistine usque? Ep. Sustentatum'st sedulo, id. Stich. 3, 2, 14; 4, 2, 8:

    sedulo aliquid dicere,

    to assert emphatically, protest, id. Capt. 4, 2, 106; cf.: ego illud sedulo Negare factum;

    ille instat factum,

    Ter. And. 1, 1, 119; so,

    moneo,

    id. Ad. 3, 3, 72:

    et moneo, et hortor,

    id. Hec. 1, 1, 6:

    credere,

    i. e. sincerely, id. Phorm. 2, 4, 13; cf.

    argumentari,

    Cic. Att. 3, 12, 1.—
    2.
    In partic., with an implication of design, on purpose, designedly, intentionally (rare;

    not in Cic.): aliquid occultare,

    Plaut. Capt. 2, 2, 48:

    fingit causas, ne det, sedulo,

    Ter. Eun. 1, 2, 58:

    nusquam nisi in virtute spes est, milites, et ego sedulo, ne esset, feci,

    Liv. 34, 14:

    diem extrahere,

    id. 28, 15:

    tempus terere,

    id. 3, 46: imitari aliquem, Quint. 7, 1, 54.—
    B.
    sēdŭlē, busily, diligently, carefully, etc. (post-Aug. and rare):

    semper custos sedule circumire debet alvearia,

    Col. 9, 9, 1: hoc munus implet sedule, Prud. steph. 5, 407; Vulg. 4 Reg. 4, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > sedulus

  • 11 subplementum

    supplēmentum ( subpl-), i, n. [suppleo], that with which any thing is made full or whole; a filling up, supply, supplement.
    I.
    In gen. (so rare;

    perh. only post-Aug.): ex geminis singula capita in supplementum gregis reservantur,

    Col. 7, 6, 7:

    nec ullis juventutis supplementis frequentatae,

    id. 9, 13, 13:

    adjectum supplementum Campaniae coloniae,

    Vell. 2, 81, 2:

    quosdam bello captos in supplementum urbium dividit,

    Just. 8, 6, 1:

    digitum torpentem cornei circuli supplemento scripturae admovere,

    with the help, aid, Suet. Aug. 80:

    supplementum operi postulabant,

    App. M. p. 231, 12:

    sordentia supplementa et dapes gratuitas conquirere,

    broken victuals, id. ib. 4, p. 149, 5:

    artis magicae,

    apparatus, id. ib. 2, p. 124, 16.—
    II.
    In partic., in milit. lang., a making up, filling up a body of troops, recruiting; concr., supplies, reinforcements (the class. signif. of the word):

    supplementum legionibus scribere,

    Cic. Fam. 3, 3, 1; cf. Liv. 42, 10, 12:

    legiones veteres supplemento explere,

    id. 1, 30:

    per causam supplementi ab exercitu discedit,

    Caes. B. G. 7, 9:

    supplementi nomine,

    id. B. C. 3, 4:

    in supplementum classis juventus armaque data,

    Liv. 28, 37, 4:

    servos ad suplpementum remigum dedit,

    id. 26, 47, 3:

    in supplementum scribere,

    id. 37, 2, 2; 42, 1, 2:

    distribuere,

    Curt. 4, 5, 18:

    legere,

    id. 5, 1, 13:

    milites, qui in supplementum venerant,

    Just. 3, 4, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > subplementum

  • 12 supplementum

    supplēmentum ( subpl-), i, n. [suppleo], that with which any thing is made full or whole; a filling up, supply, supplement.
    I.
    In gen. (so rare;

    perh. only post-Aug.): ex geminis singula capita in supplementum gregis reservantur,

    Col. 7, 6, 7:

    nec ullis juventutis supplementis frequentatae,

    id. 9, 13, 13:

    adjectum supplementum Campaniae coloniae,

    Vell. 2, 81, 2:

    quosdam bello captos in supplementum urbium dividit,

    Just. 8, 6, 1:

    digitum torpentem cornei circuli supplemento scripturae admovere,

    with the help, aid, Suet. Aug. 80:

    supplementum operi postulabant,

    App. M. p. 231, 12:

    sordentia supplementa et dapes gratuitas conquirere,

    broken victuals, id. ib. 4, p. 149, 5:

    artis magicae,

    apparatus, id. ib. 2, p. 124, 16.—
    II.
    In partic., in milit. lang., a making up, filling up a body of troops, recruiting; concr., supplies, reinforcements (the class. signif. of the word):

    supplementum legionibus scribere,

    Cic. Fam. 3, 3, 1; cf. Liv. 42, 10, 12:

    legiones veteres supplemento explere,

    id. 1, 30:

    per causam supplementi ab exercitu discedit,

    Caes. B. G. 7, 9:

    supplementi nomine,

    id. B. C. 3, 4:

    in supplementum classis juventus armaque data,

    Liv. 28, 37, 4:

    servos ad suplpementum remigum dedit,

    id. 26, 47, 3:

    in supplementum scribere,

    id. 37, 2, 2; 42, 1, 2:

    distribuere,

    Curt. 4, 5, 18:

    legere,

    id. 5, 1, 13:

    milites, qui in supplementum venerant,

    Just. 3, 4, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > supplementum

См. также в других словарях:

  • conquirere — index hoard Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • conquérir — [ kɔ̃kerir ] v. tr. <conjug. : 21> • conquerre 1080; lat. pop. °conquærere, class. conquirere « chercher à prendre », d apr. quærere « chercher » 1 ♦ Acquérir par les armes, soumettre par la force. ⇒ assujettir, dominer, soumettre,… …   Encyclopédie Universelle

  • conquerir — (del lat. «conquirĕre», reunir; ant.) tr. *Conquistar. * * * conquerir. (Del lat. conquirĕre, buscar con diligencia, reunir). tr. ant. conquistar …   Enciclopedia Universal

  • Konquistador — Kon|quis|ta|dor 〈[ kı ] m. 23〉 1. Eroberer 2. 〈bes.〉 spanische u. portugiesische Eroberer Süd u. Mittelamerikas im 16. Jh. [<span. conquistador „Eroberer“] * * * Kon|quis|ta|dor , der; en, en [span. conquistador = Eroberer, zu: conquistar =… …   Universal-Lexikon

  • conquérir — (kon ké rir), je conquiers, tu conquiers, il conquiert, nous conquérons, vous conquérez, ils conquièrent ; je conquérais ; je conquis, nous conquîmes ; je conquerrai ; conquiers, qu il conquière, conquérons, conquérez, qu ils conquièrent ; que je …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • cuceri — CUCERÍ, cuceresc, vb.IV. I. tranz. 1. A cuprinde, a ocupa, a supune un teritoriu cu puterea armelor. ♦ A doborî ceva prin luptă susţinută; A câştiga. 2. fig. A şi atrage simpatia, a câştiga dragostea sau bunăvoinţa cuiva. II. tranz. şi refl. (înv …   Dicționar Român

  • Conquer — Con quer (k[o^][ng] k[ e]r), v. t. [imp. & p. p. {Conquered}; p. pr. & vb. n. {Conquering}.] [OF. conquerre, F. conqu[ e]rir, fr. L. conquirere, quisitum, to seek or search for, to bring together, LL., to conquer; con + quaerere to seek. See… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Conquered — Conquer Con quer (k[o^][ng] k[ e]r), v. t. [imp. & p. p. {Conquered}; p. pr. & vb. n. {Conquering}.] [OF. conquerre, F. conqu[ e]rir, fr. L. conquirere, quisitum, to seek or search for, to bring together, LL., to conquer; con + quaerere to seek.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Conquering — Conquer Con quer (k[o^][ng] k[ e]r), v. t. [imp. & p. p. {Conquered}; p. pr. & vb. n. {Conquering}.] [OF. conquerre, F. conqu[ e]rir, fr. L. conquirere, quisitum, to seek or search for, to bring together, LL., to conquer; con + quaerere to seek.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Conquest — Con quest, n. [OF. conquest, conqueste, F. conqu[^e]te, LL. conquistum, conquista, prop. p. p. from L. conquirere. See {Conquer}.] 1. The act or process of conquering, or acquiring by force; the act of overcoming or subduing opposition by force,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Norman Conquest — Conquest Con quest, n. [OF. conquest, conqueste, F. conqu[^e]te, LL. conquistum, conquista, prop. p. p. from L. conquirere. See {Conquer}.] 1. The act or process of conquering, or acquiring by force; the act of overcoming or subduing opposition… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»