-
121 go
идти глагол:ездить (ride, drive, go, travel, kick around)пропадать (disappear, vanish, go)тратиться (go, go to expense)быть принятым (go, pass, go through)быть в обращении (go, pass, circulate)приводиться в движение (operate, go)делать какое-л. движение (go)имя существительное: -
122 adeo
1.ăd-ĕo, ĭī, and rarely īvi, ĭtum (arch. adirier for adiri, Enn. Rib. Trag. p. 59), 4, v. n. and a. (acc. to Paul. ex Fest. should be accented a/deo; v. Fest. s. v. adeo, p. 19 Müll.; cf. the foll. word), to go to or approach a person or thing (syn.: accedo, aggredior, advenio, appeto).I.Lit.A.In gen., constr.(α).With ad (very freq.): sed tibi cautim est adeundum ad virum, Att. ap. Non. 512, 10:(β).neque eum ad me adire neque me magni pendere visu'st,
Plaut. Cur. 2, 2, 12:adeamne ad eam?
Ter. And. 4, 1, 15; id. Eun. 3, 5, 30: aut ad consules aut ad te aut ad Brutum adissent, Cic. Fragm. ap. Non. 208, 5:ad M. Bibulum adierunt, id. Fragm. ap. Arus. p. 213 Lind.: ad aedis nostras nusquam adiit,
Plaut. Aul. 1, 1, 24:adibam ad istum fundum,
Cic. Caec. 29 —With in: priusquam Romam atque in horum conventum adiretis, Cic. Verr. 2, 4, 11, § 26 ed. Halm.—Esp.: adire in jus, to go to law:(γ).cum ad praetorem in jus adissemus,
Cic. Verr. 4, § 147; id. Att. 11, 24; Caes. B. C. 1, 87, and in the Plebiscit. de Thermens. lin. 42: QVO DE EA RE IN IOVS ADITVM ERIT, cf. Dirks., Versuche S. p. 193.—Absol.:(δ).adeunt, consistunt, copulantur dexteras,
Plaut. Aul. 1, 2, 38:eccum video: adibo,
Ter. Eun. 5, 7, 5.—With acc.:B.ne Stygeos adeam non libera manes,
Ov. M. 13, 465:voces aetherias adiere domos,
Sil. 6, 253:castrorum vias,
Tac. A. 2, 13:municipia,
id. ib. 39:provinciam,
Suet. Aug. 47:non poterant adire eum,
Vulg. Luc. 8, 19:Graios sales carmine patrio,
to attain to, Verg. Cat. 11, 62; so with latter supine:planioribus aditu locis,
places easier to approach, Liv. 1, 33.—With local adv.:quoquam,
Sall. J. 14:huc,
Plaut. Truc. 2, 7, 60.—Esp.,1.To approach one for the purpose of addressing, asking aid, consulting, and the like, to address, apply to, consult (diff. from aggredior, q. v.). —Constr. with ad or oftener with acc.; hence also pass.:2.quanto satius est, adire blandis verbis atque exquaerere, sintne illa, etc.,
Plaut. Ps. 1, 5, 35:aliquot me adierunt,
Ter. And. 3, 3, 2:adii te heri de filia,
id. Hec. 2, 2, 9: cum pacem peto, cum placo, cum adeo, et cum appello meam, Lucil. ap. Non. 237, 28:ad me adire quosdam memini, qui dicerent,
Cic. Fam. 3, 10:coram adire et alloqui,
Tac. H. 4, 65.— Pass.:aditus consul idem illud responsum retulit,
when applied to, Liv. 37, 6 fin.:neque praetores adiri possent,
Cic. Q. Fr. 1, 2, 5.—Hence: adire aliquem per epistulam, to address one in writing, by a letter:per epistulam, aut per nuntium, quasi regem, adiri eum aiunt,
Plaut. Mil. 4, 6, 9 and 10; cf. Tac. A. 4, 39; id. H. 1, 9.—So also: adire deos, aras, deorum sedes, etc., to approach the gods, their altars, etc., as a suppliant (cf.:acced. ad aras,
Lucr. 5, 1199): quoi me ostendam? quod templum adeam? Att. ap. Non. 281, 6:ut essent simulacra, quae venerantes deos ipsos se adire crederent,
Cic. N. D. 1, 27:adii Dominum et deprecatus sum,
Vulg. Sap. 8, 21:aras,
Cic. Phil. 14, 1:sedes deorum,
Tib. 1, 5, 39:libros Sibyllinos,
to consult the Sibylline Books, Liv. 34, 55; cf. Tac. A. 1, 76:oracula,
Verg. A. 7, 82.—To go to a thing in order to examine it, to visit:3.oppida castellaque munita,
Sall. J. 94:hiberna,
Tac. H. 1, 52.—To come up to one in a hostile manner, to assail, attack:II.aliquem: nunc prior adito tu, ego in insidiis hic ero,
Ter. Ph. 1, 4, 52:nec quisquam ex agmine tanto audet adire virum,
Verg. A. 5, 379:Servilius obvia adire arma jubetur,
Sil. 9, 272.Fig.A.To go to the performance of any act, to enter upon, to undertake, set about, undergo, submit to (cf.: accedo, aggredior, and adorior).—With ad or the acc. (class.):B.nunc eam rem vult, scio, mecum adire ad pactionem,
Plaut. Aul. 2, 2, 25:tum primum nos ad causas et privatas et publicas adire coepimus,
Cic. Brut. 90:adii causas oratorum, id. Fragm. Scaur. ap. Arus. p. 213 Lind.: adire ad rem publicam,
id. de Imp. Pomp. 24, 70:ad extremum periculum,
Caes. B. C. 2, 7.—With acc.:periculum capitis,
Cic. Rosc. Am. 38:laboribus susceptis periculisque aditis,
id. Off. 1, 19:in adeundis periculis,
id. ib. 24; cf.:adeundae inimicitiae, subeundae saepe pro re publica tempestates,
id. Sest. 66, 139: ut vitae periculum aditurus videretur, Auct. B. G. 8, 48: maximos labores et summa pericula. Nep. Timol. 5:omnem fortunam,
Liv. 25, 10:dedecus,
Tac. A. 1, 39:servitutem voluntariam,
id. G. 24:invidiam,
id. A. 4, 70:gaudia,
Tib. 1, 5, 39.—Hence of an inheritance, t. t., to enter on:cum ipse hereditatem patris non adisses,
Cic. Phil. 2, 16; so id. Arch. 5; Suet. Aug. 8 and Dig.;hence also: adire nomen,
to assume the name bequeathed by will, Vell. 2, 60.—Adire manum alicui, prov., to deceive one, to make sport of (the origin of this phrase is unc.; Acidalius conjectures that it arose from some artifice practised in wrestling, Wagner ad Plaut. Aul. 2, 8, 8):2.eo pacto avarae Veneri pulcre adii manum,
Plaut. Poen. 2, 11; so id. Aul. 2, 8, 8; id. Cas. 5, 2, 54; id. Pers. 5, 2, 18.ăd-ĕō̆, adv. [cf. quoad and adhuc] (acc. to Festus, it should be accented adéo, v. the preced. word; but this distinction is merely a later invention of the grammarians; [p. 33] cf. Gell. 7, 7).I.In the ante-class. per.,A.To designate the limit of space or time, with reference to the distance passed through; hence often accompanied by usque (cf. ad), to this, thus far, so far, as far.1.Of space:2.surculum artito usque adeo, quo praeacueris,
fit in the scion as far as you have sharpened it, Cato, R. R. 40, 3.— Hence: res adeo rediit, the affair has gone so far (viz., in deterioration, “cum aliquid pejus exspectatione contigit,” Don. ad Ter. Ph. 1, 2, 5):postremo adeo res rediit: adulescentulus saepe eadem et graviter audiendo victus est,
Ter. Heaut. 1, 1, 61; cf. id. Ph. 1, 2, 5.—Of time, so long ( as), so long ( till), strengthened by usque, and with dum, donec, following, and in Cic. with quoad:B.merces vectatum undique adeo dum, quae tum haberet, peperisset bona,
Plaut. Merc. 1, 1, 76; 3, 4, 72; id. Am. 1, 2, 10 al.:nusquam destitit instare, suadere, orare, usque adeo donec perpulit,
Ter. And. 4, 1, 36; Cato, R. R. 67; id. ib. 76:atque hoc scitis omnes usque adeo hominem in periculo fuisse, quoad scitum sit Sestium vivere,
Cic. Sest. 38, 82.—For the purpose of equalizing two things in comparison, followed by ut: in the same degree or measure or proportion... in which; or so very, so much, so, to such a degree... as (only in comic poets), Plaut. Ep. 4, 1, 38:C.adeon hominem esse invenustum aut infelicem quemquam, ut ego sum?
Ter. And. 1, 5, 10.—Also followed by quasi, when the comparison relates to similarity:gaudere adeo coepit, quasi qui cupiunt nuptias,
in the same manner as those rejoice who desire marriage, Ter. Heaut. 5, 1, 12.—(Only in the comic poets) = ad haec, praeterea, moreover, besides, too: ibi tibi adeo lectus dabitur, ubi tu haud somnum capias ( beside the other annoyances), a bed, too, shall be given you there, etc., Plaut. Ps. 1, 2, 80.—Hence also with etiam:D.adeo etiam argenti faenus creditum audio,
besides too, id. Most. 3, 1, 101.—(Only in the comic poets.) Adeo ut, for this purpose that, to the end that:E.id ego continuo huic dabo, adeo me ut hic emittat manu,
Plaut. Rud. 5, 3, 32:id adeo te oratum advenio, ut, etc.,
id. Aul. 4, 10, 9:adeo ut tu meam sententiam jam jam poscere possis, faciam, etc.,
id. ib. 3, 2, 26 (where Wagner now reads at ut):atque adeo ut scire possis, factum ego tecum hoc divido,
id. Stich. 5, 4, 15. (These passages are so interpreted by Hand, I. p. 138; others regard adeo here = quin immo.)—In narration, in order to put one person in strong contrast with another. It may be denoted by a stronger emphasis upon the word to be made conspicuous, or by yet, on the contrary, etc.:II.jam ille illuc ad erum cum advenerit, narrabit, etc.: ille adeo illum mentiri sibi credet,
Plaut. Am. 1, 2, 4 sq.; so id. Merc. 2, 1, 8 al.To the Latin of every period belongs the use of this word,A.To give emphasis to an idea in comparison, so, so much, so very, with verbs, adjectives, and substantives:B.adeo ut spectare postea omnīs oderit,
Plaut. Capt. prol. 65:neminem quidem adeo infatuare potuit, ut ei nummum ullum crederet,
Cic. Fl. 20, 47:adeoque inopia est coactus Hannibal, ut, etc.,
Liv. 22, 32, 3 Weiss.:et voltu adeo modesto, adeo venusto, ut nil supra,
Ter. And. 1, 1, 92:nemo adeo ferus est, ut, etc.,
Hor. Ep. 1, 1, 39.—With usque:adeo ego illum cogam usque, ut mendicet meus pater,
Plaut. Bacch. 3, 4, 10:usque adeo turbatur,
even so much, so continually, Verg. E. 1, 12; Curt. 10, 1, 42; Luc. 1, 366.—In questions:adeone me fuisse fungum, ut qui illi crederem?
Plaut. Bacch. 2, 3, 49:adeone hospes hujus urbis, adeone ignarus es disciplinae consuetudinisque nostrae, ut haec nescias?
Cic. Rab. 10, 28; so id. Phil. 2, 7, 15; id. Fam. 9, 10; Liv. 2, 7, 10; 5, 6, 4.—With a negative in both clauses, also with quin in the last:non tamen adeo virtutum sterile saeculum, ut non et bona exempla prodiderit,
Tac. H. 1, 3; so Suet. Oth. 9:verum ego numquam adeo astutus fui, quin, etc.,
Ter. Ad. 2, 2, 13.—Sometimes the concluding clause is to be supplied from the first: quis genus Aeneadum, quis Trojae nesciat urbem?... non obtusa adeo gestamus pectora Poeni, viz.,
that we know not the Trojans and their history, Verg. A. 1, 565:adeo senuerunt Juppiter et Mars?
Juv. 6, 59.—Hence (post-Cic.): adeo non ut... adeo nihil ut... so little that, so far from that... (in reference to which, it should be noticed that in Latin the negative is blended with the verb in one idea, which is qualified by adeo) = tantum abest ut: haec dicta adeo nihil moverunt quemquam, ut legati prope violati sint, these words left them all so unmoved that, etc., or had so little effect, etc., Liv. 3, 2, 7: qui adeo non tenuit iram, ut gladio cinctum in senatum venturum se esse palam diceret, who restrained his anger so little that, etc. (for, qui non—tenuit iram adeo, ut), id. 8, 7, 5; so 5, 45, 4; Vell. 2, 66, 4: Curt. 3, 12, 22.—Also with contra in the concluding clause:apud hostes Afri et Carthaginienses adeo non sustinebant, ut contra etiam pedem referrent,
Liv. 30, 34, 5. —Adeo is placed enclitically after its word, like quidem, certe, and the Gr. ge, even, indeed, just, precisely. So,1.Most freq. with pronouns, in order to render prominent something before said, or foll., or otherwise known (cf. in Gr. egôge, suge, autos ge, etc., Viger. ed. Herm. 489, vi. and Zeun.): argentariis male credi qui aiunt, nugas praedicant: nam et bene et male credi dico; id adeo hodie ego expertus sum, just this (touto ge), Plaut. Curc. 5, 3, 1; so id. Aul. 2, 4, 10; 4, 2, 15; id. Am. 1, 1, 98; 1, 2, 6; id. Ep. 1, 1, 51; 2, 2, 31; 5, 2, 40; id. Poen. 1, 2, 57: plerique homines, quos, cum nihil refert, pudet;2.ubi pudendum'st ibi eos deserit pudor, is adeo tu es,
you are just such a one, id. Ep. 2, 1, 2:cui tu obsecutus, facis huic adeo injuriam,
Ter. Hec. 4, 4, 68: tute adeo jam ejus verba audies, you yourself shall hear what he has to say (suge akousêi), Ter. And. 3, 3, 27: Dolabella tuo nihil scito mihi esse jucundius: hanc adeo habebo gratiam illi, i. e. hanc, quae maxima est, gratiam (tautên ge tên charin), Caes. ap. Cic. Att. 9, 16:haec adeo ex illo mihi jam speranda fuerunt,
even this, Verg. A. 11, 275.—It is often to be translated by the intensive and, and just, etc. (so esp. in Cic. and the histt.): id adeo, si placet, considerate, just that (touto ge skopeite), Cic. Caec. 30, 87:id adeo ex ipso senatus consulto cognoscite,
id. Verr. 2, 4, 64, 143; cf. id. Clu. 30, 80:ad hoc quicumque aliarum atque senatus partium erant, conturbari remp., quam minus valere ipsi malebant. Id adeo malum multos post annos in civitatem reverterat,
And just this evil, Sall. C. 37, 11; so 37, 2; id. J. 68, 3; Liv. 2, 29, 9; 4, 2, 2: id adeo manifestum erit, si cognoverimus, etc., and this, precisely this, will be evident, if, etc., Quint. 2, 16, 18 Spald.—It is rarely used with ille:ille adeo illum mentiri sibi credet,
Plaut. Am. 1, 2, 6.—Sometimes with the rel. pron.: quas adeo haud quisquam liber umquam tetigit, Plaut: Poen. 1, 2, 57; Cic. Fin. 2, 12, 37. —With interrog. pron.:Quis adeo tam Latinae linguae ignarus est, quin, etc.,
Gell. 7, 17.—Adeo is joined with the pers. pron. when the discourse passes from one person to another, and attention is to be particularly directed to the latter: Juppiter, tuque adeo summe Sol, qui res omnes inspicis, and thou especially, and chiefly thou, Enn. ap. Prob.:teque adeo decus hoc aevi inibit,
Verg. E. 4, 11; id. G. 1, 24: teque, Neptune, invoco, vosque adeo venti, Poët. ap. Cic. Tusc. 4, 34, 73;and without the copulative: vos adeo... item ego vos virgis circumvinciam,
Plaut. Rud. 3, 4, 25.— Ego adeo often stands for ego quidem, equidem (egôge):tum libertatem Chrysalo largibere: ego adeo numquam accipiam,
Plaut. Bacch. 4, 7, 30; so id. Mil. 4, 4, 55; id. Truc. 4, 3, 73:ego adeo hanc primus inveni viam,
Ter. Eun. 2, 2, 16:nec me adeo fallit,
Verg. A. 4, 96.—Ipse adeo (autos ge), for the sake of emphasis:atque hercle ipsum adeo contuor,
Plaut. As. 2, 3, 24:ipsum adeo praesto video cum Davo,
Ter. And. 2, 5, 4:ipse adeo senis ductor Rhoeteus ibat pulsibus,
Sil. 14, 487.—With the conditional conjj. si, nisi, etc. (Gr. ei ge), if indeed, if truly:3.nihili est autem suum qui officium facere immemor est, nisi adeo monitus,
unless, indeed, he is reminded of it, Plaut. Ps. 4, 7, 2: Si. Num illi molestae quippiam hae sunt nuptiae? Da. Nihil Hercle: aut si adeo, bidui est aut tridui haec sollicitudo, and if, indeed, etc. (not if also, for also is implied in aut), Ter. And. 2, 6, 7.—With adverbs: nunc adeo (nun ge), Plaut. As. 3, 1, 29; id. Mil. 2, 2, 4; id. Merc. 2, 2, 57; id. Men. 1, 2, 11; id. Ps. 1, 2, 52; id. Rud. 3, 4, 23; Ter. And. 4, 5, 26; Verg. A. 9, 156: jam adeo (dê ge), id. ib. 5, 268; Sil. 1, 20; 12, 534; Val. Fl. 3, 70. umquam adeo, Plaut. Cas. 5, 4, 23:4.inde adeo,
Ter. Heaut. 1, 1, 1:hinc adeo,
Verg. E. 9, 59: sic adeo (houtôs ge), id. A. 4, 533; Sil. 12, 646:vix adeo,
Verg. A. 6, 498:non adeo,
Ter. Heaut. 1, 1, 57; Verg. A. 11, 436. —With adjectives = vel, indeed, even, very, fully:5.quot adeo cenae, quas deflevi, mortuae!
how very many suppers, Plaut. Stich. 1, 3, 59: quotque adeo fuerint, qui temnere superbum... Lucil. ap. Non. 180, 2: nullumne malorum finem adeo poenaeque dabis (adeo separated from nullum by poet. license)? wilt thou make no end at all to calamity and punishment? Val. Fl. 4, 63:trīs adeo incertos caeca caligine soles erramus,
three whole days we wander about, Verg. A. 3, 203; 7, 629.—And with comp. or the adv. magis, multo, etc.:quae futura et quae facta, eloquar: multo adeo melius quam illi, cum sim Juppiter,
very much better, Plaut. Am. 5, 2, 3; so id. Truc. 2, 1, 5:magis adeo id facilitate quam aliā ullā culpā meā, contigit,
Cic. de Or. 2, 4, 15.—With the conjj. sive, aut, vel, in order to annex a more important thought, or to make a correction, or indeed, or rather, or even only:6.sive qui ipsi ambīssent, seu per internuntium, sive adeo aediles perfidiose quoi duint,
Plaut. Am. prol. 71:si hercle scivissem, sive adeo joculo dixisset mihi, se illam amare,
id. Merc. 5, 4, 33; so id. Truc. 4, 3, 1; id. Men. 5, 2, 74; Ter. Hec. 4, 1, 9: nam si te tegeret pudor, sive adeo cor sapientia imbutum foret, Pacuv. ap. Non. 521, 10:mihi adeunda est ratio, quā ad Apronii quaestum, sive adeo, quā ad istius ingentem immanemque praedam possim pervenire,
or rather, Cic. Verr 2, 3, 46, 110; Verg. A. 11, 369; so, atque adeo:ego princeps in adjutoribus atque adeo secundus,
Cic. Att. 1, 17, 9.—With the imperative, for emphasis, like tandem, modo, dum, the Germ. so, and the Gr. ge (cf. L. and S.), now, I pray:C.propera adeo puerum tollere hinc ab janua,
Ter. And. 4, 4, 20 (cf. xullabete g auton, Soph. Phil. 1003).—Like admodum or nimis, to give emphasis to an idea (for the most part only in comic poets, and never except with the positive of the adj.; cf. Consent. 2023 P.), indeed, truly, so very, so entirely:D.nam me ejus spero fratrem propemodum jam repperisse adulescentem adeo nobilem,
so very noble, Ter. Eun. 1, 2, 123:nec sum adeo informis,
nor am I so very ugly, Verg. E. 2, 25:nam Caii Luciique casu non adeo fractus,
Suet. Aug. 65:et merito adeo,
and with perfect right, Ter. Hec. 2, 1, 42:etiam num credis te ignorarier aut tua facta adeo,
do you, then, think that they are ignorant of you or your conduct entirely? id. Ph. 5, 8, 38.—To denote what exceeds expectation, even: quam omnium Thebis vir unam esse optimam dijudicat, quamque adeo cives Thebani rumificant probam, and whom even the Thebans (who are always ready to speak evil of others) declare to be an honest woman, Plaut. Am. 2, 2, 44.— Hence also it denotes something added to the rest of the sentence, besides, too, over and above, usually in the connection: -que adeo (rare, and never in prose; cf.III.adhuc, I.): quin te Di omnes perdant qui me hodie oculis vidisti tuis, meque adeo scelestum,
and me too, Plaut. Rud. 4, 4, 122; cf. id. 4, 2, 32:haec adeo tibi me, ipsa palam fari omnipotens Saturnia jussit,
Verg. A. 7, 427.After Caesar and Cicero (the only instance of this use adduced from Cicero's works, Off. 1, 11, 36, being found in a passage rejected by the best critics, as B. and K.).A.For adding an important and satisfactory reason to an assertion, and then it always stands at the beginning of the clause, indeed, for:B.cum Hanno perorāsset, nemini omnium cum eo certare necesse fuit: adeo prope omnis senatus Hannibalis erat: the idea is,
Hanno's speech, though so powerful, was ineffectual, and did not need a reply; for all the senators belonged to the party of Hannibal, Liv. 21, 11, 1; so id. 2, 27, 3; 2, 28, 2; 8, 37, 2; Tac. Ann. 1, 50, 81; Juv. 3, 274; 14, 233.—Also for introducing a parenthesis: sed ne illi quidem ipsi satis mitem gentem fore (adeo ferocia atque indomita [p. 34] ingenia esse) ni subinde auro... principum animi concilientur, Liv. 21, 20, 8; so id. 9, 26, 17; 3, 4, 2; Tac. A. 2, 28.—When to a specific fact a general consideration is added as a reason for it, so, thus (in Livy very often):C.haud dubius, facilem in aequo campi victoriam fore: adeo non fortuna modo, sed ratio etiam cum barbaris stabat,
thus not only fortune, but sagacity, was on the side of the barbarians, Liv. 5, 38, 4:adeo ex parvis saepe magnarum momenta rerum pendent,
id. 27, 9, 1; so id. 4, 31, 5; 21, 33, 6; 28, 19; Quint. 1, 12, 7; Curt. 10, 2, 11; Tac. Agr. 1:adeo in teneris consuescere multum est,
Verg. G. 2, 272.—In advancing from one thought to another more important = immo, rather, indeed, nay: nulla umquam res publica ubi tantus paupertati ac parsimoniae honos fuerit: adeo, quanto rerum minus, tanto minus cupiditatis erat, Liv. praef. 11; so Gell. 11, 7; Symm. Ep. 1, 30, 37.—D.With a negative after ne—quidem or quoque, so much the more or less, much less than, still less (post-Aug.):hujus totius temporis fortunam ne deflere quidem satis quisquam digne potuit: adeo nemo exprimere verbis potest,
still less can one describe: it by words, Vell. 2, 67, 1:ne tecta quidem urbis, adeo publicum consilium numquam adiit,
still less, Tac. A. 6, 15; so id. H. 3, 64; Curt. 7, 5, 35:favore militum anxius et superbia viri aequalium quoque, adeo superiorum intolerantis,
who could not endure his equals even, much less his superiors, Tac. H. 4, 80.—So in gen., after any negative: quaelibet enim ex iis artibus in paucos libros contrahi solet: adeo infinito spatio ac traditione opus non est, so much the less is there need, etc., Quint. 12, 11, 16; Plin. 17, 12, 35, § 179; Tac. H. 3, 39.—(The assumption of a causal signif. of adeo = ideo, propterea, rests upon false readings. For in Cael. Cic. Fam. 8, 15 we should read ideo, B. and K., and in Liv. 24, 32, 6, ad ea, Weiss.).—See more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 135-155. -
123 admoveo
ad-mŏvĕo, mōvi, mōtum, 2, v. a. (admōram, admōrim, etc., sync. for admoveram, admoverim, etc., Verg. A. 4, 367; Ov. P. 3, 7, 36), to move a person or thing; to bring, conduct, lead, carry, etc., to or toward a place (syn.: adduco, adicio, adhibeo, appello).I.Lit.A.In gen., constr. with ad or with dat. (in the histt., of an army, implements for besieging, etc.; class. at all periods): dum ne exercitum propius urbem Romam CC milia admoveret, Cic. Phil. 6, 3, 5:B.copias in locum,
Liv. 42, 57:signa Achradinae,
id. 25, 24 ext.; so Flor. 1, 24, 3, 23:castra,
Sil. 1, 296.—Hence, also, sometimes absol., to draw near, to approach, to bring near:jam admovebat rex,
Curt. 9, 4:jam opera admoventi deditio est facta,
Liv. 32, 32:scalas moenibus,
Tac. A. 13, 39. — Trop.:quot admovi illi fabricas! quot fallacias!
Plaut. Cist. 2, 2, 5 (where formerly admoenivi was erroneously read):tamquam aliquā machinā admotā, capere Asinii adulescentiam,
Cic. Clu. 13;so also: ignes ardentesque laminae ceterique cruciatus admovebantur (sc. civi Romano),
id. Verr. 2, 5, 63:dolorum faces,
id. Off. 2, 10, 37:cumque quasi faces ei doloris admoverentur,
id. Tusc. 2, 25, 61:fasciculum ad nares,
id. ib. 3, 18 fin.:pecus flagrantibus aris,
Verg. A. 12, 171:admotae hostiae (sc. aris),
Tac. A. 2, 69; so Suet. Calig. 32; Luc. 7, 165: Hannibalem admotum, i. e. adductum altaribus, led or conducted to, Liv. 21, 1:labra poculis,
Verg. E. 3, 43:ignes templis,
Tib. 3, 5, 11:exercitum Ariminum,
Liv. 28, 46:vultum ad auditores,
Auct. Her. 3, 15:animam admotis fugientem sustinet herbis,
Ov. M. 10, 188:(opes) Stygiis admoverat umbris,
id. ib. 1, 139:manus operi,
to apply, id. ib. 10, 254:capiti diadema,
Suet. Caes. 79:digitum scripturae,
id. Aug. 80:oscula,
to give a kiss, Ov. M. 10, 644:aliquem ad munera publica,
to promote, advance, Suet. Tib. 10:infantes papillae,
to put to, id. Tib. 44 al.:gressum,
to approach nearer, Stat. Th. 11, 560 (cf.: addere gressum).—Esp.1.To bring one thing near to another, and in the pass. poet. of places, to lie or be situated near:2.nocturna ad lumina linum nuper ubi extinctum admoveas,
Lucr. 6, 901:quae nisi admoto igne ignem concipere possit,
Cic. de Or. 2, 45 fin.: culina ut sit admota, i. e. near or close by, Varr. R. R. 1, 13, 2:genus admotum Superis,
nearly related, Sil. 8, 295:admota Nilo Africa,
Juv. 10, 149.—Hence, aliquem alicui, to bring one near another, i. e. to make friends, to reconcile:mors Agrippae admovit propius Neronem Caesari,
Vell. 2, 96.—With the access. idea of regard to an object to be attained, to move, bring, or apply a thing to; e. g. admovere aures (or aurem), to lend an ear to: manus (or manum) operi, to put one's hand to a work, etc.: accessi, adstiti, animam ( my breath) compressi, aurem admovi, Ter. Phorm. 5, 6, 28:II.admovere aures et subauscultando excipere voces,
Cic. de Or. 2, 36 (cf.:aures adhibere,
id. Arch. 3:praebere aures,
Ov. Tr. 3, 7, 25; and:tenere aures,
id. ib. 4, 10, 49); and aures, poet. for auditores:cum tibi sol tepidus plures admoverit aures,
Hor. Ep. 1, 20, 19:admovent manus vectigalibus populi Rom.,
Cic. Agr. 1, 4; Ov. M. 15, 218; Liv. 5, 22, 4:in marmoribus, quibus Nicias manum admovisset,
which he had put his hand to, Plin. 35, 11, 40, § 133; Curt. 6, 7:ruderibus purgandis manus primus admovit,
Suet. Vesp. 8. But sometimes manus admovere signif., to lay violent hands on, to attack or assault:numquam deos ipsos admovere nocentibus manus,
Liv. 5, 11 fin. al.—Fig., of mental objects, to put, apply, or direct to any thing:quid praedicem... quot stimulos admoverit homini,
put the goad to, Cic. Sest. 5, 12:mulier saevissima est, Cum stimulos odio pudor admovet,
Juv. 10, 328:num admoveri possit oratio ad sensus animorum inflammandos,
Cic. de Or. 1, 14, 60:animis judicum admovere orationem, tamquam fidibus manum,
id. Brut. 54, 200: sed alia quaedam sit ad eum admovenda curatio (just before: adhibenda oratio; cf.adhibeo),
id. Tusc. 4, 28, 61: mentem ad voces alicujus, to direct to, attend to, Auct. Harusp. Resp. 10: serus enim Graecis admovit acumina chartis, not until late did ( the Roman) apply his wits to Greek literature, Hor. Ep. 2, 1, 161:terrorem,
to strike with terror, Liv. 6, 10; 41, 17:spes est admota,
Ov. M. 11, 454:spes cupiditati admota occaecavit animum,
Liv. 43, 10; id. 27, 43: desiderium patriae, to instil or infuse, Curt. 6, 2 al. -
124 periclum
pĕrīcŭlum (contr. pĕrīclum, very freq. in the poets, e. g. Plaut. Bacch. 4, 7, 29; Ter. And. 2, 2, 13; 5, 1, 2; 5, 2, 26 al.; Lucr. 1, 580; 2, 5 et saep.; Verg. A. 2, 709; 751; 3, 711 et saep.; Juv. 6, 94), i, n. [root, Sanscr. par, pi-par-mi, to conduct, guide; Gr. peraô, to pierce; poros. a way through, passage; Lat. porta, portus, ex - perior, per-itus; cf. Germ. fahren, Gefahr], a trial, experiment, attempt, proof, essay (class.; cf. disorimen).I.Lit.:II.fac periculum in litteris,
Ter. Eun. 3, 2, 23:miser est homo qui amat... Scio qui periclum feci,
Plaut. As. 3, 3, 27:priusquam periclum faceret,
Caes. B. G. 4, 21:ex aliis,
Ter. Heaut. 1, 2, 36:alicujus fidei periculum facere,
to make trial of, to try, Cic. Verr. 1, 12, 34:quā in re tute tui periculum fecisti,
id. Div. in Caecil. 8, 27: legionum, Auct. B. Afr. 79.—Transf.A.Concr., an attempt in writing, an essay:B.faciunt imperite, qui in isto periculo non ut a poëtā, sed ut a teste, veritatem exigent (speaking of a poem in honor of Marius),
Cic. Leg. 1, 1, 4; Aus. Idyll. 10, 215.—Risk, hazard, danger, peril (which acompanies an attempt;2.the common signif. of the word): meo periclo rem gero,
Plaut. Bacch. 4, 4, 100:tuo ego istaec dicam illi periculo,
id. ib. 4, 2, 17:periculum facere,
to run a risk, id. ib. 1, 1, 63:si ei subito sit allatum periculum discrimenque patriae,
Cic. Off. 1, 43, 154:salus sociorum summum in periculum ac discrimen vocatur,
id. Imp. Pomp. 5, 12:discriminum et periculorum comites,
id. N. D. 2, 66, 166:obire pericula ac labores,
Liv. 1, 54:periculum adire capitis,
to run the risk of one's life, Cic. Rosc. Am. 38, 110:in periculo animarum suarum,
Vulg. 1 Par. 11, 19:subire pro amico,
Cic. Part. 19, 66:suscipere,
to take upon one's self, id. Mur. 36, 76:ingredi,
id. ib. 2, 4:conflare alicui,
to cause, occasion, id. Sull. 4, 13:intendere in aliquem,
id. Rosc. Am. 3, 7:intendere alicui,
id. Att. 2, 19, 1:mortis alicui inicere,
id. Caecin. 29, 83:facessere innocenti,
id. Div. in Caecil. 14, 45:facere alicui,
Sall. C. 33, 1; cf.:ego nihil facio tibi periculi,
Plaut. Cas. 4, 3, 7:creare alicui,
Cic. Att. 22, 2:comparare alicui,
id. Fl. 38, 96:moliri optimis civibus,
id. Sest. 1, 1:amici depellere,
id. Clu. 6, 8:subterfugere,
id. Fam. 15, 1, 4:adducta est res in maximum periculum et extremum paene discrimen,
id. Phil. 7, 1, 1:se in periculum capitis atque in vitae discrimen inferre,
id. Balb. 10, 25:arcessere aliquem in summum capitis periculum,
id. Rab. Perd. 9, 26:includere in periculum,
id. Clu. 55, 155:in periculum se committere,
to get into danger, id. Inv. 2, 8, 37:eripere ex periculo,
id. Clu. 26, 70:extrahere ex periculo,
to release from danger, id. Sest. 4, 11:rem publicam a periculo prohibere,
id. Imp. Pomp. 7, 19:liberare periculis,
id. de Or. 1, 8, 32:res in periculo vertitur,
the affair becomes perilous, Plaut. Merc. 1, 2, 12:esse in periculo,
Cic. Fam. 4, 15, 2:in periculo versari,
id. Rab. Post. 9, 23:a securi negat ei periculum esse,
that danger threatens him, id. Verr. 2, 5, 44, § 116:periculum est, ne,
there is danger that, id. Tusc. 5, 40, 118; so id. Verr. 1, 11, 32: periculo meo, tuo, suo, at my, your, his risk:meo periculo,
id. Sest. 52, 111:crede audacter meo periculo,
Plaut. Poen. 4, 2, 51:meo periculo rem gero,
id. Bacch. 4, 4, 100; id. As. 2, 4, 51:des ei nummos fide et periculo meo,
Dig. 46, 1, 24:navem sumptu periculoque suo armatam mittere,
Cic. Verr. 2, 5, 20, § 50; id. Fl. 17, 41:rem periculi sui facere,
to do a thing at one's own risk, Dig. 23, 5, 16: bono periculo, safely, without danger (post-class.), App. Mag. p. 320, 16.—In partic.a.A trial, action, suit at law (class.):b.meus labor in privatorum periculis caste integreque versatus,
Cic. Imp. Pomp. 1, 2:aliquem in periculis defendere,
Nep. Phoc. 2, 3.—A writ of judgment, a sentence:c.unum ab iis petivit, ut in periculo suo inscriberent, etc.,
Nep. Ep. 8:pericula magistratuum,
Cic. Verr. 2, 3, 79, § 183.—A sickness, attack of sickness (post-Aug.):d.in acutis vero periculis nullis dandum est vinum,
Plin. 23, 1, 24, § 48.— -
125 periculum
pĕrīcŭlum (contr. pĕrīclum, very freq. in the poets, e. g. Plaut. Bacch. 4, 7, 29; Ter. And. 2, 2, 13; 5, 1, 2; 5, 2, 26 al.; Lucr. 1, 580; 2, 5 et saep.; Verg. A. 2, 709; 751; 3, 711 et saep.; Juv. 6, 94), i, n. [root, Sanscr. par, pi-par-mi, to conduct, guide; Gr. peraô, to pierce; poros. a way through, passage; Lat. porta, portus, ex - perior, per-itus; cf. Germ. fahren, Gefahr], a trial, experiment, attempt, proof, essay (class.; cf. disorimen).I.Lit.:II.fac periculum in litteris,
Ter. Eun. 3, 2, 23:miser est homo qui amat... Scio qui periclum feci,
Plaut. As. 3, 3, 27:priusquam periclum faceret,
Caes. B. G. 4, 21:ex aliis,
Ter. Heaut. 1, 2, 36:alicujus fidei periculum facere,
to make trial of, to try, Cic. Verr. 1, 12, 34:quā in re tute tui periculum fecisti,
id. Div. in Caecil. 8, 27: legionum, Auct. B. Afr. 79.—Transf.A.Concr., an attempt in writing, an essay:B.faciunt imperite, qui in isto periculo non ut a poëtā, sed ut a teste, veritatem exigent (speaking of a poem in honor of Marius),
Cic. Leg. 1, 1, 4; Aus. Idyll. 10, 215.—Risk, hazard, danger, peril (which acompanies an attempt;2.the common signif. of the word): meo periclo rem gero,
Plaut. Bacch. 4, 4, 100:tuo ego istaec dicam illi periculo,
id. ib. 4, 2, 17:periculum facere,
to run a risk, id. ib. 1, 1, 63:si ei subito sit allatum periculum discrimenque patriae,
Cic. Off. 1, 43, 154:salus sociorum summum in periculum ac discrimen vocatur,
id. Imp. Pomp. 5, 12:discriminum et periculorum comites,
id. N. D. 2, 66, 166:obire pericula ac labores,
Liv. 1, 54:periculum adire capitis,
to run the risk of one's life, Cic. Rosc. Am. 38, 110:in periculo animarum suarum,
Vulg. 1 Par. 11, 19:subire pro amico,
Cic. Part. 19, 66:suscipere,
to take upon one's self, id. Mur. 36, 76:ingredi,
id. ib. 2, 4:conflare alicui,
to cause, occasion, id. Sull. 4, 13:intendere in aliquem,
id. Rosc. Am. 3, 7:intendere alicui,
id. Att. 2, 19, 1:mortis alicui inicere,
id. Caecin. 29, 83:facessere innocenti,
id. Div. in Caecil. 14, 45:facere alicui,
Sall. C. 33, 1; cf.:ego nihil facio tibi periculi,
Plaut. Cas. 4, 3, 7:creare alicui,
Cic. Att. 22, 2:comparare alicui,
id. Fl. 38, 96:moliri optimis civibus,
id. Sest. 1, 1:amici depellere,
id. Clu. 6, 8:subterfugere,
id. Fam. 15, 1, 4:adducta est res in maximum periculum et extremum paene discrimen,
id. Phil. 7, 1, 1:se in periculum capitis atque in vitae discrimen inferre,
id. Balb. 10, 25:arcessere aliquem in summum capitis periculum,
id. Rab. Perd. 9, 26:includere in periculum,
id. Clu. 55, 155:in periculum se committere,
to get into danger, id. Inv. 2, 8, 37:eripere ex periculo,
id. Clu. 26, 70:extrahere ex periculo,
to release from danger, id. Sest. 4, 11:rem publicam a periculo prohibere,
id. Imp. Pomp. 7, 19:liberare periculis,
id. de Or. 1, 8, 32:res in periculo vertitur,
the affair becomes perilous, Plaut. Merc. 1, 2, 12:esse in periculo,
Cic. Fam. 4, 15, 2:in periculo versari,
id. Rab. Post. 9, 23:a securi negat ei periculum esse,
that danger threatens him, id. Verr. 2, 5, 44, § 116:periculum est, ne,
there is danger that, id. Tusc. 5, 40, 118; so id. Verr. 1, 11, 32: periculo meo, tuo, suo, at my, your, his risk:meo periculo,
id. Sest. 52, 111:crede audacter meo periculo,
Plaut. Poen. 4, 2, 51:meo periculo rem gero,
id. Bacch. 4, 4, 100; id. As. 2, 4, 51:des ei nummos fide et periculo meo,
Dig. 46, 1, 24:navem sumptu periculoque suo armatam mittere,
Cic. Verr. 2, 5, 20, § 50; id. Fl. 17, 41:rem periculi sui facere,
to do a thing at one's own risk, Dig. 23, 5, 16: bono periculo, safely, without danger (post-class.), App. Mag. p. 320, 16.—In partic.a.A trial, action, suit at law (class.):b.meus labor in privatorum periculis caste integreque versatus,
Cic. Imp. Pomp. 1, 2:aliquem in periculis defendere,
Nep. Phoc. 2, 3.—A writ of judgment, a sentence:c.unum ab iis petivit, ut in periculo suo inscriberent, etc.,
Nep. Ep. 8:pericula magistratuum,
Cic. Verr. 2, 3, 79, § 183.—A sickness, attack of sickness (post-Aug.):d.in acutis vero periculis nullis dandum est vinum,
Plin. 23, 1, 24, § 48.— -
126 sisto
sisto, stĭti (Charis. p. 220, and Diom. p. 369, give steti for both sisto and sto, confining stiti to the compounds of both. But steti, as perfect of sisto, is late jurid. Lat., and perh. dub.;I.for steterant,
Verg. A. 3, 110;steterint,
id. ib. 3, 403; Liv. 8, 32, 12, belong to stare; cf. also Gell. 2, 14, 1 sqq.; and v. Neue, Formenl. 2, 461 sq.), stătum [root stă, strengthened by reduplication; cf. histêmi], used in two general senses, I. To cause to stand, place, = colloco, pono; II. To stand, be placed, = sto.Sistere, in gen., = collocare (in class. prose only in the partic. uses, v. A. 4. C. and D., infra).A.Causative, with acc.1.To place = facere ut stet; constr. with in and abl., with abl. alone, and with ad, super, etc., and acc.:2.O qui me gelidis in vallibus Haemi Sistat,
Verg. G. 2, 489:tertia lux classem Cretaeis sistet in oris,
id. A. 3, 117 (classis stat;v. sto): inque tuo celerem litore siste gradum,
Ov. H. 13, 102 (cf. infra, III. 2. A.):jaculum clamanti (al. clamantis) sistit in ore,
plants the dart in his face, Verg. A. 10, 323:disponit quas in fronte manus, medio quas robore sistat,
Stat. Th. 7, 393:(equum ligneum) sacratā sistimus arā,
Verg. A. 2, 245:aeternis potius me pruinis siste,
Stat. Th. 4, 395: ut stata (est) lux pelago, as soon as light was set ( shone) on the sea, id. ib. 5, 476:victima Sistitur ante aras,
Ov. M. 15, 132:quam (suem) Aeneas ubi... sistit ad aram,
Verg. A. 8, 85:post haec Sistitur crater,
Ov. M. 8, 669: vestigia in altero (monte) sisti (non posse), that no footprints can be placed ( made) on the other mountain, Plin. 2, 96, 98, § 211:cohortes expeditas super caput hostium sistit,
Tac. H. 3, 77; cf. id. A. 12, 13; Stat. Th. 4, 445; Sil. 4, 612. —To place, as the result of guidance or conveyance; hence, to convey, to send, lead, take, conduct to, = facere ut veniat; constr. with in and abl., with abl. alone, and with advv. of place: officio meo ripā sistetur in illā Haec, will be carried by me to, etc., Ov. M. 9, 109:3.terrā sistēre petitā,
id. ib. 3, 635:(vos) facili jam tramite sistam,
Verg. A. 6, 676:ut eum in Syriā aut Aegypto sisterent orabat,
to convey him to, Tac. H. 2, 9.—So with hic (= in with abl.) or huc (= in with acc.):hic siste patrem,
Sen. Phoen. 121:Annam huc siste sororem,
Verg. A. 4, 634.—To place an army in order of battle, draw up, = instruere:4.aciem in litore sistit,
Verg. A. 10, 309; cf.:sistere tertiam decimam legionem in ipso aggere jubet,
Tac. H. 3, 21.—Se sistere = to betake one's self, to present one's self, to come (so twice in Cicero's letters):5.des operam, id quod mihi affirmasti, ut te ante Kal. Jan., ubicumque erimus, sistas,
Cic. Att. 3, 25:te vegetum nobis in Graeciā sistas,
id. ib. 10, 16, 6 (cf. infra, E.):hic dea se primum rapido pulcherrima nisu Sistit,
Verg. A. 11, 853.—With two acc. (cf.: praesto, reddo) = to cause to be in a certain condition, to place, etc.; often with dat. of interest (ante- and post-class., and poet.; cf.b.supra, 4.): ego vos salvos sistam,
I will place you in safety, see you to a safe place, Plaut. Rud. 4, 4, 5:omnia salva sistentur tibi,
all will be returned to you in good order, id. ib. 5, 3, 3; so,suam rem sibi salvam sistam,
id. Poen. 5, 2, 123; cf.:rectius tacitas tibi res sistam, quam quod dictum est mutae mulieri,
will keep your secrets, id. ib. 4, 2, 54:neque (dotem) incolumem sistere illi, et detraxe autument,
that you deliver it entire to her, id. Trin. 3, 3, 15:cum te reducem aetas prospera sistet,
Cat. 64, 238: tu modo servitio vacuum me siste (= praesta) superbo, set me free from, Prop. 4, 16 (3, 17), 42:tutum patrio te limine sistam,
will see you safe home, Verg. A. 2, 620:praedā onustos triumphantesque mecum domos reduces sistatis,
Liv. 29, 27, 3 Weissenb. ad loc.:Pelasgis siste levem campum,
Stat. Th. 8, 328:modo se isdem in terris victorem sisterent,
Tac. A. 2, 14:operā tuā sistas hunc nobis sanum atque validum,
give him back to us, safe and sound, Gell. 18, 10, 7: ita mihi salvam ac sospitem rempublicam sistere in suā sede liceat, Aug. ap. Suet. Aug. 28.—Neutr, with double nom., = exsistere, to be, to become: judex extremae sistet vitaeque necisque, he will become a judge, etc., Manil. 4, 548 (dub.):B.tempora quod sistant propriis parentia signis,
id. 3, 529 (dub.; al. sic stant; cf. infra, II.).—As neuter verb, to stand, rest, be placed, lie ( poet.);C.constr. like sto: ne quis mihi obstiterit obviam, nam qui obstiterit, ore sistet,
will lie on his face, Plaut. Capt. 4, 2, 13 Brix ad loc.: (nemo sit) tantā gloriā... quin cadat, quin capite sistat, will be placed or stand on his head, id. Curc. 2, 3, 8:ibi crebro, credo, capite sistebant cadi,
id. Mil. 3, 2, 36 Lorenz (Brix, hoc illi crebro capite):ipsum si quicquam posse in se sistere credis,
to rest upon itself, Lucr. 1, 1057:neque posse in terrā sistere terram,
nor can the earth rest upon itself, id. 2, 603:at conlectus aquae... qui lapides inter sistit per strata viarum,
id. 4, 415:incerti quo fata ferant, ubi sistere detur,
to rest, to stay, Verg. A. 3, 7; cf.:quaesitisque diu terris, ubi sistere detur,
Ov. M. 1, 307. —As jurid. term.1.In both a causative and neuter sense = to produce in court, or to appear in court after being bound over by the judge or by promise to the adversary (vadimonium); constr. either absol. or with the dat. of the adversary to whom the promise is made (alicui sisti), to appear upon somebody's demand; also, in judicio sisti. The present active is either used reflexively (se sistere = to appear), or with a transitive object (sistere aliquem = to produce in court one in whose behalf the promise has been made). The present passive, sisti, sistendus, sistitur, = to appear or to be produced. The perfect act., stiti, stitisse, rarely the perfect passive, status sum, = to have appeared, I appeared. So in all periods of the language:2.cum autem in jus vocatus fuerit adversarius, ni eo die finitum fuerit negotium, vadimonium ei faciendum est, id est ut promittat se certo die sisti,
Gai. 4, 184:fit ut Alfenus promittat, Naevio sisti Quinctium,
that Quinctius would be forthcoming upon Naevius's complaint, Cic. Quint. 21, 67; cf. id. ib. 8, 30 (v. infra, B.):testificatur, P. Quinctium non stitisse, et se stitisse,
id. ib. 6, 25:quin puellam sistendam promittat (= fore ut puella sistatur in judicio),
Liv. 3, 45, 3:interrogavit quisquam, in quem diem locumque vadimonium promitti juberet, et Scipio manum ad ipsam oppidi, quod obsidebatur, arcem protendens: Perendie sese sistant illo in loco,
Gell. 7, 1, 10:si quis quendam in judicio sisti promiserit, in eādem causā eum debet sistere,
Dig. 2, 11, 11:si servum in eādem causā sistere promiserit, et liber factus sistatur,... non recte sistitur,
ib. 2, 9, 5:sed si statu liberum sisti promissum sit, in eādem causā sisti videtur, quamvis liber sistatur,
ib. 2, 9, 6:cum quis in judicio sisti promiserit, neque adjecerit poenam si status non esset,
ib. 2, 6, 4:si quis in judicio secundum suam promissionem non stitit,
ib. 2, 11, 2, § 1; cf. ib. 2, 5, 1; 2, 8, 2; 2, 11, 2, § 3.—Vadimonium sistere, to present one's self in court, thus keeping the solemn engagement (vadimonium) made to that effect; lit., to make the vadimonium stand, i. e. effective, opp. deserere vadimonium = not to appear, to forfeit the vadimonium. The phrase does not occur in the jurists of the Pandects, the institution of the vadimonium being abolished by Marcus Aurelius. It is found in the following three places only: quid si vadimonium capite obvoluto stitisses? Cat. ap. Gell. 2, 14, 1: ut Quinctium sisti Alfenus promitteret. Venit Romam Quinctius;D.vadimonium sistit,
Cic. Quint. 8, 30:ut nullum illa stiterit vadimonium sine Attico,
Nep. Att. 9; Gai. 4, 185; cf. diem sistere under status, P. a. infra.—Transf., out of judicial usage, in gen., = to appear or present one's self, quasi ex vadimonio; constr. absol. or with dat. of the person entitled to demand the appearance:E.ubi tu es qui me vadatus's Veneriis vadimoniis? Sisto ego tibi me, et mihi contra itidem ted ut sistas suadeo (of a lover's appointment),
Plaut. Curc. 1, 3, 5; so,tibi amatorem illum alacrem vadimonio sistam,
produce, App. M. 9, p. 227, 14:nam promisimus carnufici aut talentum magnum, aut hunc hodie sistere,
Plaut. Rud. 3, 4, 73:vas factus est alter ejus sistendi, ut si ille non revertisset, moriendum esset sibi,
Cic. Off. 3, 10, 45. —Fana sistere, acc. to Festus anciently used, either = to place ( secure and fix places for) temples in founding a city, or to place the couches in the lectisternia:F.sistere fana, cum in urbe condendā dicitur, significat loca in oppido futurorum fanorum constituere: quamquam Antistius Labeo, in commentario XV. juris pontificii ait fana sistere esse lectisternia certis locis et diebus habere,
Fest. p. 267 Lind. To this usage Plaut. perh. alludes:apud illas aedis sistendae mihi sunt sycophantiae,
the place about that house I must make the scene of my tricks, Plaut. Trin. 4, 2, 25.—Sistere monumenta, etc., or sistere alone, to erect statues, etc. (= statuere; post-class. and rare;II.mostly in Tac.): ut apud Palatium effigies eorum sisteret,
Tac. A. 15, 72:cum Augustus sibi templum sisti non prohibuisset,
id. ib. 4 37:at Romae tropaea de Parthis arcusque sistebantur,
id. ib. 15, 18:monuere ut... templum iisdem vestigiis sisteretur,
id. H. 4, 53:sistere monumenta,
Aus. Ep. 24, 55: Ast ego te... Carthaginis arce Marmoreis sistam templis (cf. histanai tina), Sil. 8, 231; v. statuo.Sistere = to cause what is tottering or loose to stand firm, to support or fasten; and neutr., to stand firm.A.Causative (rare;B.perh. not in class. prose) = stabilire: sucus... mobilis (dentes) sistit,
Plin. 20, 3, 8, § 15; and trop.: hic (Marcellus) rem Romanam magno turbante tumultu Sistet (cf.: respublica stat;v. sto),
Verg. A. 6, 858; cf.:non ita civitatem aegram esse, ut consuetis remediis sisti posset,
Liv. 3, 20, 8 (where sisti may be impers.; v. infra, III. C.).—Neutr., to stand firm, to last, = stare:2.nec mortale genus, nec divum corpora sancta Exiguom possent horai sistere tempus,
Lucr. 1, 1016: qui rem publicam sistere negat posse, nisi ad equestrem ordinem judicia referantur, Cotta ap. Cic. Verr. 2, 3, 96, § 223.—Neutr., to stand firm, to resist:III.nec quicquam Teucros Sustentare valet telis, aut sistere contra,
Verg. A. 11, 873; so with dat. = resistere:donec Galba, inruenti turbae neque aetate neque corpore sistens, sella levaretur,
Tac. H. 1, 35; cf. sisti = resistere, III. B. 1. f. infra.Sistere = to stand still, and to cause to stand still.A.Neutr. = stare (rare; in Varr., Tac., and the poets).a.To stand still:b.solstitium dictum est quod sol eo die sistere videatur,
Varr. L. L. 5, p. 53 (Bip.):sistunt amnes,
Verg. G. 1, 479:incurrit, errat, sistit,
Sen. Herc. Oet. 248.—To remain, stop:c.Siste! Quo praeceps ruis?
Sen. Thyest. 77; id. Oedip. 1050:vis tu quidem istum intra locum sistere?
will you remain in that position? Tac. A. 4, 40.—Trop., to stop, not to go any farther:d.depunge, ubi sistam,
Pers. 6, 79:nec in Hectore tracto sistere,
to stop at the dragging of Hector, Stat. Achill. 1, 7.—To cease (dub.):B.hactenus sistat nefas' pius est,
if his crime ceases here, he will be pious, Sen. Thyest. 744 (perh. act., to stop, end).—Causative (not ante-Aug.; freq. in Tac., Plin., and the poets).1. a.With gradum:b.plano sistit uterque gradum,
arrest their steps, Prop. 5 (4), 10, 36; Verg. A. 6, 465:siste properantem gradum,
Sen. Herc. Fur. 772:repente sistunt gradum,
Curt. 4, 6, 14. —With pedem, Ov. R. Am. 80.—With fugam, to stop, stay, check, stem, arrest the flight:c.fugam foedam siste,
Liv. 1, 12, 5:si periculo suo fugam sistere posset,
id. 30, 12, 1; so Curt. 8, 14, 37; 4, 16, 2; 8, 3, 2; Tac. A. 12, 39.—Of vehicles, horses, etc.:d. e.esseda siste,
Prop. 2, 1, 76:equos,
Verg. A. 12, 355:quadrijugos,
Stat. Achill. 2, 429; so id. Th. 5, 364.—With bellum, to halt (cf. infra, D.):f.Aquilejae sisti bellum expectarique Mucianum jubebat,
Tac. H. 3, [p. 1712] 8.—Of living objects, in gen.(α).To arrest their course, make them halt:(β).aegre coercitam legionem Bedriaci sistit,
Tac. H. 2, 23:festinantia sistens Fata,
staying the hurrying Fates, Stat. S. 3, 4, 24.—So, se sistere with ab, to desist from:non prius se ab effuso cursu sistunt,
Liv. 6, 29, 3; hence, to arrest by wounding, i. e. to wound or kill:aliquem cuspide,
Sil. 1, 382; 1, 163; so,cervum vulnere sistere,
id. 2, 78.—To stop a hostile attack of persons, to resist them, ward them off:g.ut non sisterent modo Sabinas legiones, sed in fugam averterent,
Liv. 1, 37, 3:ibi integrae vires sistunt invehentem se jam Samnitem,
id. 10, 14, 18:nec sisti vis hostium poterat,
Curt. 5, 3, 11:nec sisti poterant scandentes,
Tac. H. 3, 71; 5, 21. —Trop., to stop the advance of prices:2.pretia augeri in dies, nec mediocribus remediis sisti posse,
Tac. A. 3, 52.—To arrest the motion of fluids.a.Of water:b.sistere aquam fluviis,
Verg. A. 4, 489:amnis, siste parumper aquas,
Ov. Am. 3, 6, 2:quae concita flumina sistunt,
id. M. 7, 154:sistito infestum mare,
calm, Sen. Agam. 523; cf. Ov. M. 7, 200; id. H. 6, 87; Plin. 28, 8, 29, § 118.—Of blood and secretions:3. 4.(ea) quibus sistitur sanguis parari jubet,
Tac. A. 15, 54:sanguinem,
Plin. 20, 7, 25, § 59; 28, 18, 73, § 239; 27, 4, 5, § 18:haemorrhoidum abundantiam,
id. 27, 4, 5, § 19:fluctiones,
id. 20, 8, 27, § 71, 34, 10, 23, § 105; 35, 17, 57, § 195:nomas,
id. 30, 13, 39, § 116; 24, 16, 94, § 151:mensis,
id. 23, 6, 60, § 112:vomitiones,
id. 20, 20, 81, § 213:alvum bubus,
id. 18, 16, 42, § 143:alvum,
stop the bowels, id. 23, 6, 60, § 113; 22, 25, 59, § 126; 20, 5, 18, § 37:ventrem,
id. 20, 23, 96, § 256; Mart. 13, 116.—To end, put an end to (= finem facere alicui rei); pass., to cease:5.querelas,
Ov. M. 7, 711:fletus,
id. ib. 14, 835:lacrimas,
id. F. 1, 367; 480; 6, 154:minas,
id. Tr. 1, 2, 60:opus,
id. H. 16 (17), 266; id. M. 3, 153:labores,
id. ib. 5, 490:furorem,
Stat. Th. 5, 663:furialem impetum,
Sen. Med. 157; id. Agam. 203:pace tamen sisti bellum placet,
Ov. M. 14, 803:antequam summa dies spectacula sistat,
id. F. 4, 387:sitim sistere,
to allay, id. P. 3, 1, 18:nec primo in limine sistit conatus scelerum,
suppresses, Stat. S. 5, 2, 86:ruinas,
to stop destruction, Plin. Pan. 50, 4:ventum,
to ward off, turn the wind, id. Ep. 2, 17, 17;(motus terrae) non ante quadraginta dies sistuntur, = desinunt,
Plin. 2, 82, 84, § 198.—Sistere with intra = to confine, keep within:C.transgresso jam Alpes Caecina, quem sisti intra Gallias posse speraverant,
Tac. H. 2, 11:dum populatio lucem intra sisteretur,
provided the raids were confined to day-time, id. A. 4, 48. —Impers. and trop., to arrest or avoid an impending misfortune, or to stand, i. e. to endure; generally in the form sisti non potest (more rarely: sisti potest) = it cannot be endured, a disaster cannot be avoided or met (once in Plaut.; freq. in Liv.; sometimes in Tac.; cf., in gen., Brix ad Plaut. Trin. 720; Drak. ad Liv. 3, 16, 4; Weissenb. ad Liv. 2, 29, 8; Gronov. ad Liv. 4, 12, 6; Beneke ad Just. 11, 1, 6).1.Without a subject, res or a noun of general import being understood:2.quid ego nunc agam, nisi ut clipeum ad dorsum accommodem, etc.? Non sisti potest,
it is intolerable, Plaut. Trin. 3, 2, 94:totam plebem aere alieno demersam esse, nec sisti posse nisi omnibus consulatur,
Liv. 2, 29, 8:si domestica seditio adiciatur, sisti non posse,
the situation will be desperate, id. 45, 19, 3:si quem similem priore anno dedissent, non potuisse sisti,
id. 3, 9, 8:vixque concordiā sisti videbatur,
that the crisis could scarcely be met, even by harmonious action, id. 3, 16, 4:qualicunque urbis statu, manente disciplinā militari sisti potuisse,
these evils were endurable, id. 2, 44, 10: exercitum gravi morbo affectari, nec sisti potuisse ni, etc., it would have ended in disaster, if not, etc., id. 29, 10, 1:qui omnes populi si pariter deficiant, sisti nullo modo posse,
Just. 11, 1, 6 Gronov. ad loc.; cf. Liv. 3, 20, 8 supra, II. A. 1.— Rarely with a subject-clause understood: nec jam sisti poterat, and it was no longer tolerable, i. e. that Nero should disgrace himself, etc., Tac. A. 14, 14.—Rarely with quin, to prevent etc. (pregn., implying also the stopping of something; cf.A.supra, III. B. 1.): neque sisti potuit quin et palatium et domus et cuncta circum haurirentur (igni),
Tac. A. 15, 39.—Hence, stătus, a, um, P. a., as attribute of nouns, occurs in several conventional phrases, as relics of archaic usage.Status (condictusve) dies cum hoste, in the XII. Tables, = a day of trial fixed by the judge or agreed upon with the adversary;B.esp., a peregrinus (= hostis),
Cic. Off. 1, 12, 37. It presupposes a phrase, diem sistere, prob.=vadimonium sistere (v. supra, I. C. 2.). Such an appointment was an excuse from the most important public duties, even for soldiers from joining the army, Cinc. ap. Gell. 16, 4, 4.—Hence, transf.: si status condictus cum hoste intercedit dies, tamen est eundum quo imperant,
i. e. under all circumstances we must go, Plaut. Curc. 1, 1, 5.—In certain phrases, appointed, fixed, regular (cf. statutus, with which it is often confounded in MSS.):C.status dies: tres in anno statos dies habere quibus, etc.,
Liv. 39, 13, 8:stato loco statisque diebus,
id. 42, 32, 2; so id. 5, 52, 2; 27, 23 fin.:stato lustri die,
Sen. Troad. 781:status sacrificii dies,
Flor. 1, 3, 16:statum tempus, statā vice, etc.: lunae defectio statis temporibus fit,
Liv. 44, 37 init.; so id. 28, 6, 10:stato tempore,
Tac. A. 12, 13; id. H. 4, 81; Plin. 11, 37, 65, § 173:stata tempora (partus),
Stat. Achill. 2, 673:adeo in illā plagā mundus statas vices temporum mutat,
Curt. 8, 19, 13; so id. 9, 9, 9; 5, 1, 23; so, feriae, etc.: feriae statae appellabantur quod certo statutoque die observarentur, Paul. ex Fest. p. 69 Lind.:stata quinquennia,
Stat. S. 5, 3, 113:stata sacra or sacrificia: stata sacrificia sunt quae certis diebus fieri debent,
Fest. p. 264 Lind.:proficiscuntur Aeniam ad statum sacrificium,
Liv. 40, 4, 9; 23, 35, 3; 5, 46, 2; 39, 13, 8; Cic. Mil. 17, 45:solemne et statum sacrificium (al. statutum),
id. Tusc. 1, 47, 113; so Liv. 23, 35, 3:stata sacra,
Ov. F. 2, 528; Stat. Th. 1, 666:stata foedera,
id. ib. 11, 380:status flatus,
Sen. Ben. 4, 28:stati cursus siderum,
Plin. 18, 29, 69, § 291 (different: statae stellae = fixed stars, Censor. D. N. 8, belonging to II. 2. supra): statae febres, intermittent fevers, returning regularly, Plin. 28, 27, 28, § 107.—Moderate, average, normal:inter enim pulcherrimam feminam et deformissimam media forma quaedam est, quae et a nimio pulcritudinis periculo et a summo deformitatis odio vacat, qualis a Q. Ennio perquam eleganti vocabulo stata dicitur...Ennius autem eas fere feminas ait incolumi pudicitia esse quae statā formā forent,
Gell. 5, 11, 12 -14 (v. Enn. Trag. p. 133 Vahl.). -
127 procedure
1. n процедура2. n юр. судебное производство3. n тех. операция; процедура; порядок действияdecision procedure — процедура принятия решения; алгоритм
4. n тех. технологический процесс5. n тех. методика, приёмы проведенияСинонимический ряд:1. approach (noun) approach; method; process; strategy2. course (noun) agenda; agendum; attack; conduct; course; line; management; operation; plan; policy; polity; program; tack3. fashion (noun) fashion; style; technique4. maneuver (noun) act; deed; goings-on; maneuver; transaction5. programme (noun) line; policy; programme6. step (noun) manoeuvre; measure; move; proceeding; step; tactic -
128 uphold
1. v поддерживать2. v поощрять, оказывать моральную поддержку, подбадривать3. v утверждать; подтверждать4. v одобрять5. v подниматьСинонимический ряд:1. hold (verb) carry; hold; maintain2. lift (verb) elevate; hoist; hold up; lift; pick up; raise; rear; take up; uplift; upraise; uprear3. support (verb) advocate; back; backstop; bear; bear up; bolster; brace; buoy up; buttress; carry; champion; endorse; get behind; help; maintain; plump for; preserve; prop; shore up; side with; stand behind; support; sustain; underprop; upbear; vindicateАнтонимический ряд:
См. также в других словарях:
Conduct Unbecoming (film) — Conduct Unbecoming Directed by Michael Anderson Starring Michael York … Wikipedia
Attack on Pearl Harbor — Part of the Pacific Theater of World War II … Wikipedia
Attack on Sydney Harbour — Infobox Military Conflict conflict=Attack on Sydney Harbour partof=the Battle for Australia during World War II caption=1 June 1942. A Japanese Ko hyoteki class midget submarine, believed to be Midget No. 14, is raised from Sydney Harbour date=31 … Wikipedia
Attack Squadron 174 (U.S. Navy) — Infobox Military Unit unit name= Attack Squadron One Seven Four caption= VA 174 Insignia dates= 11 August 1948 30 June 1998 country= United States allegiance= branch= US Navy type= Attack Squadron role= size= command structure= Light Attack Wing… … Wikipedia
Attack of the 60 Foot Centerfold — Infobox Film name = Attack of the 60 Foot Centerfold image size = caption = Theatrical film poster director = Fred Olen Ray producer = writer = Steve Armogida narrator = starring = J.J. North, Ted Monte, Raelyn Saalman, Tammy Parks, Tim Abell,… … Wikipedia
Attack on Derryard checkpoint — Infobox Military Conflict conflict = Attack on Derryard PVC partof= The Troubles caption= date=13 December 1989 place= Rosslea, County Fermanagh territory= result= British checkpoint complex severely damaged; eventually closed by 1991… … Wikipedia
Attack Squadron 46 (United States Navy) — Infobox Military Unit unit name= Attack Squadron 46 caption= VA 46 insignia dates= May 24 1955 – June 30 1991 country= United States allegiance= branch= United States Navy type= All Weather Attack role= size= command structure= Inactive current… … Wikipedia
attack fax — n. A fax transmission (usually sent to the media) that attacks the ideas or conduct of an opponent or rival. Example Citations: The Clinton strategists...responded to the daily Attack Fax from the Bush campaign. (The Bush campaign used the… … New words
attack helicopter — combat helicopter, type of helicopter used to conduct air attacks in war … English contemporary dictionary
Hasty attack — is a specific form of attack identified within United States military doctrine, in which upon contact with an enemy that is unprepared a unit decides to conduct an attack with limited planning and coordination and with rapid preparation and… … Wikipedia
2007 Fort Dix attack plot — Location Fort Dix, New Jersey, United States Date Planned; … Wikipedia