Перевод: с немецкого на все языки

со всех языков на немецкий

concitatio

  • 1 Aufruhr

    Aufruhr, I) eig., Aufstand gegen die Obrigkeit: seditio. – motus (Unruhe im Staate). – concitatio (aufrührerische Aufregung, z. B. plebis contra patres). – tumultus (jede plötzliche Unruhe, jeder plötzliche Krieg). – rebellio (eines zur Ruhe gebrachten Volks gegen den Sieger). – Au. unter den Bürgern, seditio domestica: A. der Legionen gegen ihre Anführer, legionum seditio adversus duces suos. – einen Au. erregen, anstiften etc., seditionem, tumultum facere, concitare; seditionem commovere, concire: zum Au. zu verleiten suchen, sollicitare, concitare alqm: den Au. stillen, dämpfen, unterdrücken, seditionem sedare, comprimere, exstinguere: ein Au. entsteht, bricht aus, entbrennt. seditio oritur, exardescit: ein Au. bricht wieder aus, seditio recrudescit: ein Au. legt sich, seditio conticescit: im Au. begriffen sein, in seditione esse (z. B. inter se). – II) übtr., jede heftige Unruhe: seditio (z. B. des Meeres). – tumultus (des Meeres, Leibes, auch des Gemüts, mentis). – vehementior animi concitatio (des Gemüts). – alles in Au. bringen, setzen, miscere ac turbare od. turbare ac miscere omnia.

    deutsch-lateinisches > Aufruhr

  • 2 Affekt

    Affekt, animi motus, commotio, permotio (Gemütsbewegung). – animi concitatio, perturbatio (heftige Gemütsbew., Gemütsverstimmung). – vis. vis atque incitatio. impetus. cursus incitatior, Ggstz. moderata ingressio (A. in der Rede). – sich von einem starken A. hinreißen lassen, commoveri magnā animi perturbatione: in Affekt geraten, incitari; incendi; inflammari: mit A. reden, concitate dicere: er redet mit A., oratio eius incitatius fertur: ohne A. reden, moderate, summisse dicere: im A., concitatus (Adv. concitate): in großem A., perturbatus (Adv. perturbate): ohne A., s. affektlos.

    deutsch-lateinisches > Affekt

  • 3 Anregung

    Anregung, die, I) Aufregung etc.: incitatio. concitatio (das Antreiben). – animi impetus u. bl. impetus (innerer Drang). – animi motus (innere Bewegung). – auf deine A., te impulsore; te suasore et impulsore: in Anregung bringen, s. anregen no. I: jmdm. eine A. geben, alci impetum dare. – II) Erwähnung: mentio; commemoratio. – in A. bringen s. anregen no. II.

    deutsch-lateinisches > Anregung

  • 4 anreizen

    anreizen, instigare (anreizen, anhetzen). – acuere. exacuere (geistig od. leidenschaftlich aufregen, reizen). – incitare. excitare. concitare (anregen). – irritare (heftig anregen, in Feuer setzen, bes. zum Zorn, Streitu. Kampf). – stimulare. exstimulare (anstacheln, anspornen). – inflammare. incendere. accendere (entflammen, anfeuern): alle alqm od. alcis animum ad alqd. – stimulos alci admovere od. addere. stimulos subdere alcis animo (= stimulare, anstacheln). – calcaria alci adhibere od. admovere (anspornen). – Anreizen, instigatio. irritatio. incitatio. concitatio (alle von der Handlung; s. »anreizen« die VV.). – Ist es = Anreizungsmittel, s. d. – Anreizer, concitator (der Anreger). – stimulator (der Ansporner). – Anreizung, s. Anreizen. – Anreizungsmittel, irritamentum. incitamentum. invitamentum (bes. im Plur.). – illecebra. lenocinium (Lockmittel).

    deutsch-lateinisches > anreizen

  • 5 Aufregung

    Aufregung, agitatio, auch im Plur. (physische, z. B. fluctuum). – concitatio animi (Aufregung, Leidenschaftlichkeit des Gemüts, auch des Zornigen). – in Au., commotus; concitatus: in größter Au., commotus perturbatusque.

    deutsch-lateinisches > Aufregung

  • 6 aufwiegeln

    aufwiegeln, sollicitare. – concitare. incitare (seindlich aufregen, aufreizen). – alcis animum ad defectionem sollicitare (zum Abfall vom Oberherrn verleiten). – jmd. (ein Volk etc.) gegen jmd. au., alqm concitare adversus alqm, incitare in od. contra alqm. Aufwiegeln, das, - ung, die, sollicitatio. – concitatio (Aufreizung).

    deutsch-lateinisches > aufwiegeln

  • 7 Bewegung

    Bewegung, I) eig.: l) im allg.: motus (im allg.). – motio (das In-Bewegung-Setzen). – modus meandi (Art des Laufs, der Planeten etc.). – agitatio (das Hin- u. Herbewegen). – iactatus. iactatio (die schüttelnde u. rüttelnde B., z. B. des Schiffes beim Sturm; iactatio auch die gestikulierende B. des Redners). – circumactus (der Umtrieb = die Umdrehung, z. B. assiduus caeli). – versatio (das Sich-Herumdrehen, z. B. rotae, caeli). – concussus. concussio (erschütternde B.). – machinatio (künstliche B.). – in B. sein, moveri; agitari (hin u. hergetrieben werden): in beständiger, steter B. sein, semper esse in motu; sempiterno motu praeditum esse (z. B. von den Himmelskörpern): in B. kommen, s. (sich) bewegen no. I: in B. setzen, s. bewegen no. I: jmd. tüchtig in B. setzen, alqm exercere (gleichs. in Trab setzen); bis zur Ermüdung, alqm defatigare: in schnelle B. setzen, incitare. concitare (anregen, antreiben, z. B. ein Pferd etc.); iactare (hin u. herschleudern). – 2) insbes.: a) Körperbewegung, Motion: motus. – exercitatio (durch vorgenommene Leibesübungen). – ambulatio (durch Spazierengehen). – gestatio (wenn man sich in einer Sänfte spazieren tragen läßt od. wenn man spazieren reitet). – sich B. machen, ambulare (sich gemächlich ergehen, auf u. ab wandeln); spatiari (sich frei ergehen): sich mäßige Bewegungen machen, modicis exercitationibus uti: starke, acri ambulatione uti. – b) alles das, was der Feind vornimmt, Märsche etc.: motus. – die Bewegungen des Feindes beobachten, quae ab hostibus agantur, cognoscere (übh. was der Feind tut): hostium itinera servare (seine Märsche). – II) uneig.: 1) Unruhe, Aufruhr etc.: motus. – eine aufrührerische B., seditio: in B. geraten, moveri coepisse (vom Staate): B. im Staate erregen, rei publicae afferre motum; auch rebus novis studere. – 2) Antrieb: motus: impulsus. – aus eigener B., meā (tuā etc.) sponte; per se. – 3) Empfindung der Teilnahme, Gemütsbewegung: animi motus, commotio, concitatio. – heftige B., animi perturbatio (vgl. »Affekt«): in heftiger B. sein, perturbatum esse: in B. setzen, excitare alqm (von einer Rede). – bewegungslos, motu od. agitatione et motu vacuus. motu carens (ohne Bewegung). – immotus (unbewegt, regungslos). – Adv.sine (ullo) motu.

    deutsch-lateinisches > Bewegung

  • 8 Demagog

    Demagog, der, a) als Volkslenker durch feine Reden: contionator (Cic. Cat. 4, 9). – b) als Volksfreund, s. Demokrat. – c) als Volksschmeichler: assentator populi. – d) als Revolutionär: homo evertendarum rerum cupidus. homo rerum novarum (od. commutandarum) cupidus. homo rerum mutationis cupidus. princeps novandarum rerum. rerum novarum molitor (Neuerer). – turbator plebis od. vulgi. seditiosus civis et turbulentus (Volksaufwiegler). – e) als Feind der Fürsten und der Obrigkeit: contemptor magistratuum ac regum eorumve, per quos publica administrantur. Demagogenkünste, artes populares. Demagogie, ratio [577] popularis (demokratische Richtung). – concitatio popularis (Volksaufregung). – Ist es = die Demagogen, durch den Plur. der Ausdrr. unter »Demagog«. – demagogisch, popularis (volksfreundlich). – seditiosus (aufrührerisch). – d. Gesinnung, ingenium avidum in novas res: d. Umtriebe, s. Umtrieb.

    deutsch-lateinisches > Demagog

  • 9 Erreger

    Erreger, concitator; concitor. Erregerin, concitatrix. Erregung, concitatio. – commotio (Gemütsbewegung).

    deutsch-lateinisches > Erreger

  • 10 Leidenschaft

    Leidenschaft, animi concitatio. animi impetus. stärker animi perturbatio. motus animi turbatus od. perturbatus (heftige Gemütsbewegung übh.). – animi prava contentio, auch bl. animi contentio (verkehrtes leidenschaftliches Streben). – cupiditas. libīdo (bes. sinnliche Neigung u. Luft, s. »Begierde« den genauern Untersch.). – magnum studium (großer Eifer). – studium flagrans (brennender Eifer). – temeritas (Unüberlegtheit, Leidenschaftlichkeit). – intemperantia (Mangel an Mäßigung, Zügellosigkeit, Ggstz. aequitas). – heftige L., vehemens animi impetus: die ungeregelten Leidenschaften, libidines: aus L., in der L., (animi) perturbatione incitatus; cupiditate incensus; animi pravā contentione provectus; ut erat furiosus (z.B. homo, ut erat furiosus, respondit): mit L., animi quodam impetu; studio flagranti: ohne L., s. leidenschaftslos: die L. der Menschen aufregen, animorum impetus impellere: in L. handeln, cupide agere: in L. etw. tun, impetu quodam trahi ad alqd: in der L. so weit gehen, studio sie efferri. – eine L. (Passion) für etw. haben, s. (leidenschaftlich) lieben.

    deutsch-lateinisches > Leidenschaft

  • 11 Ruderschlag

    Ruderschlag, pulsus remorum. – der rasche, volle R., concitatio remorum.

    deutsch-lateinisches > Ruderschlag

  • 12 Umtrieb

    Umtrieb, I) das Umtreiben: circumactio. circumactus (das Sichherumdrehen, die Umdrehung, z.B. rotarum). – II) Umtriebe, im politischen Sinne: motus (unruhige Bewegungen, z.B. urbani). – consilia (Pläne, z.B. administer consiliorum tuorum). – nova consilia,n. pl. res novae (Neuerungen, demagogische Umtriebe). – conatus (Versuche, Unternehmungen); verb. motus et conatus. artes malae (Ränke, Intrigen). – concitatio popularis (Aufregung des Volks, demagogische Umtriebe). – geheime Umtriebe, consilia clandestina (geheime Pläne); artes obscurae (geheime Ränke, Intrigen). – jmds. Umtriebe im Zaume halten, vereiteln, prohibere alcis motus et conatus: durch jmds. Umtriebe, alcis operā (auf jmds. Betrieb, z.B. patriā pelli).

    deutsch-lateinisches > Umtrieb

См. также в других словарях:

  • concitaţie — concitáţie s. f., g. d. art. concitáţiei; pl. concitáţii Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  CONCITÁŢIE s.f. (Liv.) 1. Excitare. 2. Răscoală, tulburare, nelinişte. [< lat. concitatio]. Trimis de LauraGellner, 14.01.2005 …   Dicționar Român

  • Concitation — Con ci*ta tion, n. [L. concitatio. See {Concite}.] The act of stirring up, exciting, or agitating. [Obs.] The concitation of humors. Sir T. Browne. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • concitación — concitación. (Del lat. concitatĭo, ōnis). f. Acción y efecto de concitar …   Enciclopedia Universal

  • concitazione — /kontʃita tsjone/ s.f. [dal lat. concitatio onis ]. [l essere concitato] ▶◀ agitazione, eccitazione, foga, impeto, turbamento. ↑ esagitazione. ◀▶ calma, pacatezza, placidità, seraficità, serenità, tranquillità …   Enciclopedia Italiana

  • ԳԺՏՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 1 0551 Chronological Sequence: Early classical, 10c գ. παροξυσμός exacerbatio, concitatio, discordia Խոժոռութիւն. դժկամակութիւն. անմիաբանութիւն. ... *Եւ եղեւ գժտութիւն ʼի մէջ նոցա. Գծ. ՟Ժ՟Ե. 39: *Զգժտութիւնսն, զգժդմնութիւնսն. Նար. ՟Խ՟Ե …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԶԱՅՐԱՑՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 1 0711 Chronological Sequence: Early classical գ. παροργισμός, μα concitatio ad iram Գրգռութիւն ʼի զայրոյթ. եւ Ցասումն. *Վասն զայրացութեանցն, որովք զայրացոյց զնա Մանասէ. ՟Դ. Թագ. ՟Ի՟Գ. 26 …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • concitation — et esmeute de peuple, Concitatio multitudinis. Cic …   Thresor de la langue françoyse

  • esmeute — Esmeute, Motus, Tumultuatio, Tumultus, Concitatio multitudinis. Esmeute entre Veneurs signifie une compagnie de chiens courans dressée d une mesme robbe, voyez Meute. Faire esmeute, Concitationes facere, Tumultum iniicere, Tumultuare, Tumultuari …   Thresor de la langue françoyse

  • esmotion — Esmotion, Animi concitatio, Agitatio spiritus, Coagitatio, Permotio, Commotio …   Thresor de la langue françoyse

  • concitación — (Del lat. concitatĭo, ōnis). f. Acción y efecto de concitar …   Diccionario de la lengua española

  • concitation — ˌkän(t)səˈtāshən noun ( s) Etymology: Latin concitation , concitatio, from concitatus (past participle of concitare to stir up, rouse, from com + citare to set in motion) + ion , io ion more at cite : the act of stirring up, exciting, or… …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»