Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

complaisance

  • 1 commoditās

        commoditās ātis, f    [commodus], fitness, convenience, a fit occasion, advantage, benefit: si corrigitur, quot commoditates vide, T.: ad faciendum idonea: maximas commoditates amicitia continet: cum commoditas iuvaret, L. — Of persons, complaisance, courtesy, forbearance: magnam mi inicit suā commoditate curam, T.: viri, O.—Of discourse, fitness, adequacy, appropriateness: commoditati ingenium (est) impedimento.— Dexterity: corporis aliqua commoditas.—Convenience, ease: ob commoditatem itineris, L.
    * * *
    timeliness; fitness, aptness; convenience; advantage, utility; complaisance; due measure, just proportion; suitable (oratorical expression); symmetry

    Latin-English dictionary > commoditās

  • 2 grātificātiō

        grātificātiō ōnis, f    [gratificor], obligingness, complaisance: Sullana: inpudens.
    * * *
    showing kindness; complaisance

    Latin-English dictionary > grātificātiō

  • 3 obsequela

    ob-sĕquēla or obsĕquella, ae, f. [obsequor], compliance, complaisance, obsequiousness: obsequela obsequium, Paul. ex Fest. p. 192 Müll. (ante-class. and in Sall.): neque erat tuae benignitatis atque obsequellae, Turp. ap. Non. 215, 32; 29 (Com. Rel. v. 63 and 210 Rib.); Afran. ap. Non. 216, 3 (Com. Rel. v. 257 Rib.):

    obsequelam facere (alicui),

    to show complaisance, Plaut. As. 1, 1, 50 (Fleck. obsequentiam): qui regi per obsequelam orationis cari erant, through obsequiousness in speaking, i. e. because they spoke as he liked, Sall. ap. Non. 215, 33 (Hist. 2, 49 Dietsch).

    Lewis & Short latin dictionary > obsequela

  • 4 obsequella

    ob-sĕquēla or obsĕquella, ae, f. [obsequor], compliance, complaisance, obsequiousness: obsequela obsequium, Paul. ex Fest. p. 192 Müll. (ante-class. and in Sall.): neque erat tuae benignitatis atque obsequellae, Turp. ap. Non. 215, 32; 29 (Com. Rel. v. 63 and 210 Rib.); Afran. ap. Non. 216, 3 (Com. Rel. v. 257 Rib.):

    obsequelam facere (alicui),

    to show complaisance, Plaut. As. 1, 1, 50 (Fleck. obsequentiam): qui regi per obsequelam orationis cari erant, through obsequiousness in speaking, i. e. because they spoke as he liked, Sall. ap. Non. 215, 33 (Hist. 2, 49 Dietsch).

    Lewis & Short latin dictionary > obsequella

  • 5 accommodātiō (adc-)

        accommodātiō (adc-) ōnis, f    [accommodo], an adjustment, accommodation: sententiarum ad inventionem. — Complaisance, regard: magistratuum.

    Latin-English dictionary > accommodātiō (adc-)

  • 6 obsequentia

        obsequentia ae, f    [obsequens], complaisance, obsequiousness: reliquorum, Cs.

    Latin-English dictionary > obsequentia

  • 7 obsequium

        obsequium ī, n    [SEC-], compliance, yieldingness, complaisance, indulgence: Obsequium amicos parit, T.: Antonium obsequio mitigavi: ventris, i. e. gluttony, H.: peritura amantis Obsequio, to her lover, O.: Flectitur obsequio ramus, by its pliancy, O.—Obedience, allegiance: in populum R., L.: erga vos, L.
    * * *
    compliance (act/form/sex/orders); consideration/deference/solicitude; services; obedience/allegiance/discipline (military); tractability/docility (animals); servility/subservience/obsequiousness; ceremony (Bee); attendance; retinue

    Latin-English dictionary > obsequium

  • 8 patientia

        patientia ae, f    [patiens], the quality of suffering, patience, endurance, submission: in inopiā patientiāque permanent, Cs.: famis et frigoris: paupertatis.— Forbearance, indulgence, lenity: patientiam proponit suam, cum, etc., Cs.: quousque tandem abutere patientiā nostrā?: levius fit patientiā alqd, H.— Humility: quem duplici panno patientia velat, H.— Submission to lust, C.— Submissiveness, subjection: Britanniam uno proelio veteri patientiae restituit, Ta.
    * * *
    endurance/hardiness; patience/persistence; apathy; sufferance; hardship; tolerance/forbearance; complaisance/submissiveness; submission by prostitute

    Latin-English dictionary > patientia

  • 9 accommodatio

    adjustment, willingness to oblige, complaisance; fitting, adapting, adaptation

    Latin-English dictionary > accommodatio

  • 10 accomodatio

    adjustment, willingness to oblige, complaisance; fitting, adapting, adaptation

    Latin-English dictionary > accomodatio

  • 11 adcommodatio

    adjustment, willingness to oblige, complaisance; fitting, adapting, adaptation

    Latin-English dictionary > adcommodatio

  • 12 dignanter

    courteously; with complaisance; worthily (Ecc); properly

    Latin-English dictionary > dignanter

  • 13 paciencia

    endurance/hardiness; patience/persistence; apathy; sufferance; hardship; tolerance/forbearance; complaisance/submissiveness; submission by prostitute

    Latin-English dictionary > paciencia

  • 14 accommodatio

    accommŏdātĭo, ōnis, f. [accommodo], the fitting or adjusting of one thing to another.
    I.
    In gen.:

    a. verborum et sententiarum ad inventionem,

    Cic. Inv. 1, 7, 9.—
    II.
    Esp., the adapting of one's feeling or will to another's, compliance, complaisance, indulgence:

    ex liberalitate atque accommodatione magistratuum,

    Cic. Verr. 2, 3, 82, § 189.

    Lewis & Short latin dictionary > accommodatio

  • 15 commoditas

    commŏdĭtas, ātis, f. [commodus].
    I.
    Due measure, just proportion, symmetry (so very rare): commoditas et aequitas membrorum, * Suet. Aug. 79.—
    B.
    Of discourse, fitness, a suitable oratorical expression, Cic. Rosc. Am. 4, 9; id. Inv. 1, 2, 3;

    corresp. to commode dicere,

    Auct. Her. 1, 1, 1.—
    II.
    (Acc. to commodus, II.) Easy, unrestrained, free action:

    corporis aliqua commoditas non naturā data, sed studio et industriā parta,

    i. e. dexterity, skill, Cic. Inv. 1, 25, 36.—
    2.
    Convenience, ease:

    id, ob commoditatem itineris ponte sublicio... conjungi urbi placuit,

    Liv. 1, 33, 6.—
    B.
    Of things, fitness, convenience, a fit occasion, advantage, benefit (class.):

    commoditatis omnes articulos scio,

    Plaut. Men. 1, 2, 31:

    in loco opportunitas, in occasione commoditas ad faciendum idonea (consideranda est),

    Cic. Inv. 2, 12, 40; id. Off. 1, 39, 138; Plaut. Poen. 4, 2, 94; Ter. And. 3, 3, 37:

    o Fors Fortuna, quantis commoditatibus hunc onerastis diem!

    id. Phorm. 5, 6, 1:

    plurimas et maximas commoditates amicitia continet,

    Cic. Lael. 7, 23; cf. id. N. D. 3, 36, 86; id. Fin. 4, 12, 29:

    percipere fructum aut commoditatem ex re,

    id. Off. 2, 4, 14:

    cum commoditas juvaret,

    Liv. 4, 60, 2.—
    2.
    Of persons, pleasantness, complaisance, courteousness, forbearance, lenity (only ante-class. and in Ov.):

    vir lepidissime, Cumulate commoditate,

    Plaut. Mil. 4, 9, 6; Ter. Ad. 4, 5, 76: patris, Poët. ap. Cic. N. D. 3, 29, 73:

    viri,

    Ov. H. 17, 176; 16, 310.—
    b.
    Meton. in Plaut.:

    commoditas mea, as a term of endearment,

    Plaut. Ep. 5, 1, 8; id. Men. 1, 2, 28; id. Poen. 1, 3, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > commoditas

  • 16 dignor

    dignor, ātus, 1, v. dep. a. [dignus], to deem worthy or deserving (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    (α).
    Aliquem aliqua re:

    haud equidem tali me dignor honore,

    Verg. A. 1, 335; so,

    aliquem honore,

    Ov. M. 1, 194; 3, 521; Suet. Vesp. 2 fin. al.:

    te alio funere,

    Verg. A. 11, 169:

    hunc mensa, cubili (dea),

    id. E. 4, 63:

    aliquem non sermone, non visu,

    Tac. A. 4, 74 fin.:

    libellum veniā,

    Ov. Tr. 3, 14, 51; id. Pont. 1, 8, 9 al.—
    (β).
    With inf. as object, like the Gr. axiô and axioumai, to regard as fit, becoming, worthy of one's self, to deign; and with a negative, not to deign, to disdain:

    jam nemo suspicere in caeli dignatur lucida templa,

    Lucr. 2, 1039; so with a neg., * Cat. 64, 407; Verg. A. 10, 732; 866; 12 464; Ov. M. 10, 158; Hor. Ep. 1, 19, 40; Suet. Ner. 22; id. Vesp. 13 al.—Affirmatively:

    quos eximia specie donare natura dignata est,

    Curt. 6, 5, 29:

    cui se pulcra viro dignetur jungere Dido,

    Verg. A. 4, 192; id. E. 6, 1; Ov. Am. 3, 1, 37; id. F. 4, 540; id. Tr. 4, 1, 52; Suet. Vesp. 7; Sen. Contr. 4, 28, 9:

    si digneris audire,

    Vulg. Judith, 5, 5.—
    (γ).
    With double acc.:

    o felix si quem dignabitur, inquit, ista virum,

    will hold worthy to be her husband, Ov. M. 8, 326; so,

    regem nostrum filium,

    Curt. 6, 10, 28.—
    (δ).
    Ellipt. with one acc. (the inf. to be supplied from the context):

    orant succedere muris Dignarique domos (sc. visere),

    Stat. Th. 12, 785:

    nullo Macedonum dignante Parthorum imperium,

    Just. 41, 4.—Hence, dignanter, adv., courteously, with complaisance (post-class. and very rare):

    loquentem dignanter audite,

    Vop. Tac. 8:

    impertire,

    Symm. Ep. 5, 63.— Sup. Auct. Itin. Alex. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > dignor

  • 17 gratificatio

    grātĭfĭcātĭo, ōnis, f. [gratificor], a showing kindness, doing favors, obligingness, complaisance (rare but class.):

    conjungitur impudens gratificatio cum acerba injuria,

    Cic. Agr. 3, 2, 6; id. Mur. 20, 42; id. N. D. 1, 44, 122; Plin. 21, 3, 9, § 12.

    Lewis & Short latin dictionary > gratificatio

  • 18 indulgentia

    I.
    Of persons:

    quid est dignius, in quo omnis nostra diligentia indulgentiaque consumatur?

    Cic. Verr. 2, 1, 44, § 112:

    in hujus (matris) sinu indulgentiaque educatus,

    Tac. Agr. 4:

    a corporis obsequio indulgentiaque discedere,

    Cic. Leg. 1, 23, 60;

    with benevolentia,

    id. ib. 13, 35:

    materiam sibi ducis indulgentia quaerit,

    Juv. 7, 21.—With in and acc.:

    Caesaris in se,

    Caes. B. G. 7, 63, 8: ejus nimia indulgentia in Lepidum, Planc. ad Cic. Fam. 10, 23, 4: pro sua indulgentia in suos, Balb. et Opp. ad Cic. Att. 9, 7, A, 2.—With gen. obj.:

    qui simili sensu atque indulgentia filiarum commovemini, etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 44, § 112. —
    II.
    Transf., of inanim. and abstr. things (post-Aug.):

    caeli,

    i. e. mild weather, Plin. 17, 2, 2, § 16; 18, 21, 50, § 186:

    fortunae,

    Vell. 2, 80.—
    B.
    A remission (post-class.).
    (α).
    Of punishment, Capitol. Anton. 6, § 3. —
    (β).
    Of taxation, Amm. 16, 5, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > indulgentia

  • 19 mos

    mos, mōris, m. [etym. dub.; perh. root ma-, measure; cf.: maturus, matutinus; prop., a measuring or guiding rule of life; hence], manner, custom, way, usage, practice, fashion, wont, as determined not by the laws, but by men's will and pleasure, humor, self-will, caprice (class.; cf.: consuetudo, usus).
    I.
    Lit.:

    opsequens oboediensque'st mori atque imperiis patris,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 54:

    huncine erat aequum ex illius more, an illum ex hujus vivere?

    Ter. Heaut. 1, 2, 24: alieno more vivendum est mihi, according to the will or humor of another, id. And. 1, 1, 125:

    nonne fuit levius dominae pervincere mores,

    Prop. 1, 17, 15: morem alicui gerere, to do the will of a person, to humor, gratify, obey him:

    sic decet morem geras,

    Plaut. Most. 3, 2, 35; Cic. Tusc. 1, 9, 17:

    animo morem gessero,

    Ter. And. 4, 1, 17:

    adulescenti morem gestum oportuit,

    id. Ad. 2, 2, 6; v. gero.—
    II.
    The will as a rule for action, custom, usage, practice, wont, habit:

    leges mori serviunt,

    usage, custom, Plaut. Trin. 4, 3, 36:

    legi morique parendum est,

    Cic. Univ. 11:

    ibam forte Viā Sacrā, sicut meus est mos,

    custom, wont, Hor. S. 1, 9, 1:

    contra morem consuetudinemque civilem,

    Cic. Off. 1, 41, 148:

    quae vero more agentur institutisque civilibus,

    according to usage, according to custom, id. ib.:

    mos est hominum, ut nolint eundem pluribus rebus excellere,

    id. Brut. 21, 84:

    ut mos est,

    Juv. 6, 392;

    moris erat quondam servare, etc.,

    id. 11, 83:

    more sinistro,

    by a perverted custom, id. 2, 87.— So with ut:

    morem traditum a patribus, ut, etc.,

    Liv. 27, 11, 10:

    hunc morem servare, ut, etc.,

    id. 32, 34, 5:

    virginibus Tyriis mos est gestare pharetram,

    it is the custom, they are accustomed, Verg. A. 1, 336:

    qui istic mos est?

    Ter. Heaut. 3, 3, 1:

    mos ita rogandi,

    Cic. Fam. 12, 17, 1:

    ut mos fuit Bithyniae regibus,

    id. Verr. 2, 5, 11, § 27: moris est, it is the custom:

    negavit, moris esse Graecorum, ut, etc.,

    id. ib. 2, 1, 26, § 66; Vell. 2, 37, 5:

    quae moris Graecorum non sint,

    Liv. 36, 28, 4; cf.:

    (aliquid) satis ex more Graecorum factum,

    id. 36, 28, 5:

    ut Domitiano moris erat,

    Tac. Agr. 39.— Plur.:

    id quoque morum Tiberii erat,

    Tac. A. 1, 80:

    praeter civium morem,

    contrary to custom, to usage, Ter. And. 5, 3, 9: sine more, unwonted, unparalleled:

    facinus sine more,

    Stat. Th. 1, 238; so,

    nullo more,

    id. ib. 7, 135:

    supra morem: terra supra morem densa,

    unusually, Verg. G. 2, 227 (cf.:

    supra modum): perducere aliquid in morem,

    to make into a custom, make customary, Cic. Inv. 2, 54, 162:

    quod jam in morem venerat, ut, etc.,

    had become customary, Liv. 42, 21, 7.—
    B.
    In partic., in a moral point of view, conduct, behavior; in plur., manners, morals, character; in a good or bad sense:

    est ita temperatis moderatisque moribus, ut summa severitas summā cum humanitate jungatur,

    manners, Cic. Fam. 12, 27, 1:

    suavissimi mores,

    id. Att. 16, 16, A, 6: boni, id. Fragm. ap. Non. 254, 8.—Prov.:

    corrumpunt mores bonos colloquia mala,

    Vulg. 1 Cor. 15, 33:

    justi,

    Cic. de Or. 2, 43, 184:

    severi et pudici,

    Plin. 28, 8, 27, § 106:

    sanctissimi,

    Plin. Ep. 10, 20, 3: feri immanisque natura, Cic. Rosc. [p. 1168] Am. 13, 38:

    totam vitam, naturam moresque alicujus cognoscere,

    character, id. ib. 38, 109:

    eos esse M'. Curii mores, eamque probitatem, ut, etc.,

    id. Fam. 13, 17, 3; id. de Or. 2, 43, 182:

    mores disciplinamque alicujus imitari,

    id. Deiot. 10, 28:

    perditi,

    id. Fam. 2, 5, 2:

    praefectura morum,

    the supervision of the public morals, Suet. Caes. 76:

    moribus et caelum patuit,

    to good morals, virtue, Prop. 4 (5), 11, 101:

    amator meretricis mores sibi emit auro et purpurā,

    polite behavior, complaisance, Plaut. Most. 1, 3, 128:

    propitiis, si per mores nostros liceret, diis,

    i. e. our evil way of life, Tac. H. 3, 72:

    morum quoque filius,

    like his father in character, Juv. 14, 52:

    ne te ignarum fuisse dicas meorum morum, leno ego sum,

    i. e. my trade, Ter. Ad. 2, 1, 6:

    in publicis moribus,

    Suet. Tib. 33; 42.—
    III.
    Transf.
    A.
    Quality, nature, manner; mode, fashion:

    haec meretrix fecit, ut mos est meretricius,

    Plaut. Men. 5, 4, 8:

    mores siderum,

    qualities, properties, Plin. 18, 24, 56, § 206:

    caeli,

    Verg. G. 1, 51:

    Carneadeo more et modo disputare,

    manner, Cic. Univ. 1:

    si humano modo, si usitato more peccāsset,

    in the usual manner, id. Verr. 2, 2, 3, § 9:

    Graeco more bibere,

    id. ib. 1, 26, 66:

    apis Matinae More modoque,

    after the manner of, like, Hor. C. 4, 2, 27:

    Dardanius torrentis aquae vel turbinis atri More furens,

    Verg. A. 10, 604:

    more novalium,

    Col. 3, 13, 4:

    caeli et anni mores,

    Col. 1, Praef. 23:

    omnium more,

    Cic. Fam. 12, 17, 3; so,

    ad morem actionum,

    Quint. 4, 1, 43:

    elabitur anguis in morem fluminis,

    like, Verg. G. 1, 245:

    in hunc operis morem,

    Hor. S. 2, 1, 63:

    pecudum in morem,

    Flor. 3, 8, 6:

    morem vestis tenere,

    mode, fashion, Just. 1, 2, 3.—
    B.
    A precept, law, rule ( poet. and postAug.):

    moresque viris et moenia ponet,

    precepts, laws, Verg. A. 1, 264; cf.:

    pacis inponere morem,

    id. ib. 6, 852:

    quod moribus eorum interdici non poterat,

    Nep. Ham. 3:

    quid ferri duritiā pugnacius? sed cedit, et patitur mores,

    submits to laws, obeys, is tamed, Plin. 36, 16, 25, § 127:

    ut leo mores Accepit,

    Stat. Ach. 2, 183:

    in morem tonsa coma, = ex more ludi,

    Verg. A. 5, 556.

    Lewis & Short latin dictionary > mos

  • 20 obsequentia

    obsĕquentĭa, ae, f. [1. obsequens], compliance, complaisance, obsequiousness (very rare;

    not in Cic.): omnes parentes liberis suis facient obsequentiam,

    Plaut. As. 1, 1, 50:

    nimia obsequentia reliquorum,

    Caes. B. G. 7, 29, 4; v. obsequela.

    Lewis & Short latin dictionary > obsequentia

См. также в других словарях:

  • complaisance — [ kɔ̃plɛzɑ̃s ] n. f. • 1361; de complaire 1 ♦ Disposition à acquiescer aux goûts, aux sentiments d autrui pour lui plaire. ⇒ amitié, bienveillance. Faire qqch. avec complaisance, par complaisance. Attendre qqch. de la complaisance de qqn. J abuse …   Encyclopédie Universelle

  • complaisance — COMPLAISANCE. s. f. Douceur, et facilité de caractère, qui fait qu on se conforme, qu on acquiesce aux sentimens, aux volontés d autrui. La complaisance doit être réciproque. Avoir une complaisance honnête, une complaisance raisonnable. Il faut… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • complaisance — Complaisance. s. f. v. Douceur & facilité d esprit qui fait qu on se conforme, qu on acquiesce aux sentimens, aux volontez d autruy. La complaisance doit estre reciproque. complaisance aveugle. complaisance criminelle. une complaisance honneste.… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Complaisance — Com plai*sance (?; 277), n. [F. complaisance. See {Complaisant}, and cf. {Complacence}.] Disposition to please or oblige; obliging compliance with the wishes of others; a deportment indicative of a desire to please; courtesy; civility. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • complaisance — 1650s, from Fr. complaisance (14c.), in M.Fr. care or desire to please, from M.L. complacentia (see COMPLACENCE (Cf. complacence)) …   Etymology dictionary

  • Complaisance — (fr., spr. Kongpläsangs), Artigkeit, Gefälligkeit; daher Complaisant (spr. Kongpläsang), dienstfertig …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Complaisance — (franz., spr. kongpläsāngß ), Gefälligkeit, Artigkeit; par c., aus Gefälligkeit; complaisant (spr. sāng), gefällig, artig, dienstfertig …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Complaisance — (frz., spr. kongpläsángß), Artigkeit, Gefälligkeit; complaisant (spr. sáng), gefällig, dienstbeflissen …   Kleines Konversations-Lexikon

  • complaisance — index consideration (sympathetic regard), courtesy, deference Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • complaisance — [n] agreeableness accommodativeness, acquiescence, compliance, courtesy, deference, friendliness, kindness, obligingness, politeness, respect; concept 633 Ant. antagonism, disagreeableness, discontent, dissatisfaction, obstinancy …   New thesaurus

  • complaisance — [kəm plā′zəns, kəm plā′səns; ] also [ käm′plə zans΄] n. [Fr < COMPLAISANT] 1. willingness to please; disposition to be obliging and agreeable; affability 2. an act or instance of this …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»