-
1 obsequentia
obsĕquentĭa, ae, f. [1. obsequens], compliance, complaisance, obsequiousness (very rare;not in Cic.): omnes parentes liberis suis facient obsequentiam,
Plaut. As. 1, 1, 50:nimia obsequentia reliquorum,
Caes. B. G. 7, 29, 4; v. obsequela. -
2 obsequentia
obsequentia ae, f [obsequens], complaisance, obsequiousness: reliquorum, Cs. -
3 impunitas
impūnĭtas ( inp-), ātis, f. [impunis], freedom or safety from punishment, impunity (class.; cf.:venia, obsequentia): quis ignorat maximam illecebram esse peccandi impunitatis spem?
Cic. Mil. 16, 43:quem si vicisset, habiturus esset impunitatem et licentiam sempiternam,
id. ib. 31, 84:impunitatem alicui dare,
id. Phil. 8, 32; id. Planc. 1, 3:quorum impunitas fuit non modo a judicio, sed etiam a sermone,
id. Rab. Post. 10, 27:impunitatem desertoris petit,
Quint. 7, 7, 6:cum tanta praesertim gladiorum sit impunitas,
Cic. Phil. 1, 11, 27:impunitas peccatorum data videtur eis, qui ignominiam et infamiam ferunt sine dolore,
id. Tusc. 4, 20, 45:flagitiorum,
id. Pis. 9, 21:superfluens juvenili quadam dicendi impunitate et licentia,
id. Brut. 91, 316; so,crebrescebat licentia atque impunitas asyla statuendi,
Tac. A. 3, 60. -
4 inobsequentia
ĭn-obsĕquentĭa, ae, f., disobedience, Jul. Valer. Res Gest. Alex. M. 2, 21 Mai. -
5 inpunitas
impūnĭtas ( inp-), ātis, f. [impunis], freedom or safety from punishment, impunity (class.; cf.:venia, obsequentia): quis ignorat maximam illecebram esse peccandi impunitatis spem?
Cic. Mil. 16, 43:quem si vicisset, habiturus esset impunitatem et licentiam sempiternam,
id. ib. 31, 84:impunitatem alicui dare,
id. Phil. 8, 32; id. Planc. 1, 3:quorum impunitas fuit non modo a judicio, sed etiam a sermone,
id. Rab. Post. 10, 27:impunitatem desertoris petit,
Quint. 7, 7, 6:cum tanta praesertim gladiorum sit impunitas,
Cic. Phil. 1, 11, 27:impunitas peccatorum data videtur eis, qui ignominiam et infamiam ferunt sine dolore,
id. Tusc. 4, 20, 45:flagitiorum,
id. Pis. 9, 21:superfluens juvenili quadam dicendi impunitate et licentia,
id. Brut. 91, 316; so,crebrescebat licentia atque impunitas asyla statuendi,
Tac. A. 3, 60. -
6 obsequium
ob-sĕquĭum, ii, n. [obsequor].I.In gen., comptiance, yieldingness, complaisance, indulgence (class.; syn.: indulgentia, obsequentia): prosequium a prosequendo, obsequium ab obsequendo dicuntur, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.:II.obsequium amicos, veritas odium parit,
Ter. And. 1, 1, 41:obsequium atque patientia,
Cic. Pis. 2, 5:obsequium et comitas,
id. Att. 6, 6:alicui tribuere,
Ov. Tr. 5, 6, 30:ventris,
i. e. gluttony, Hor. S. 2, 7, 104:animo sumere,
to follow the bent of one's inclinations, Plaut. Bacch. 4, 10, 7:in obsequio uxoris,
in the service of his wife, Vulg. 4 Reg. 5, 2.—Of inanim. things:flectitur obsequio curvatus ab arbore ramus,
by yielding, by its pliancy, Ov. A. A. 2, 179.—In plur.: omnia ei obsequia polliceor, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 3.—In partic.A.Compliance in love, yielding, consent, Petr. 113; Col. 6, 27, 10; Curt. 6, 7, 1; 10, 1, 25.—B.Obedience, allegiance:in populum Romanum,
Liv. 29, 15, 3:principum,
i. e. towards them, Just. 3, 2, 9:ad obsequium redigere,
to subjugate, Suet. Aug. 21:nulla colonia vestra erit, quae nos obsequio erga vos fideque superet,
Liv. 7, 30, 19:obsequium in regem retinere,
Tac. A. 6, 37 (43) fin.; 13, 3; Just. 20, 4, 9: jurare in obsequium alicujus, to swear obedience or allegiance to one, Just. 13, 2:obsequium erga aliquem exuere,
to throw off, Tac. A. 3, 12.
См. также в других словарях:
obsecuencia — ► sustantivo femenino Amabilidad o sumisión en el trato con una persona. SINÓNIMO condescendencia * * * obsecuencia (del lat. «obsequentĭa») f. Amabilidad, condescendencia o sumisión hacia alguien. * * * obsecuencia. (Del lat. obsequentĭa). f.… … Enciclopedia Universal
obsequence — /ob si kweuhns/, n. willingness or eagerness to comply, please, serve, etc.; obsequiousness. Also, obsequeence /ob see kwee euhns/. [1595 1605; < L obsequentia, equiv. to obsequent , s. of obsequens prp. of obsequi to comply with (see OBSEQUIOUS) … Universalium
obsecuencia — {{#}}{{LM O43797}}{{〓}} {{[}}obsecuencia{{]}} ‹ob·se·cuen·cia› {{《}}▍ s.f.{{》}} Sumisión o condescendencia. {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín obsequentia … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
obsecuencia — (Del lat. obsequentĭa). f. Sumisión, amabilidad, condescendencia … Diccionario de la lengua española
obsequence — ˈäbsəkwən(t)s noun ( s) Etymology: Latin obsequentia, from obsequent , obsequens, (present participle of obsequi to yield) + ia : obsequiousness, compliance … Useful english dictionary