Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

obsequentia

  • 1 obsequentia

    obsĕquentĭa, ae, f. [1. obsequens], compliance, complaisance, obsequiousness (very rare;

    not in Cic.): omnes parentes liberis suis facient obsequentiam,

    Plaut. As. 1, 1, 50:

    nimia obsequentia reliquorum,

    Caes. B. G. 7, 29, 4; v. obsequela.

    Lewis & Short latin dictionary > obsequentia

  • 2 obsequentia

        obsequentia ae, f    [obsequens], complaisance, obsequiousness: reliquorum, Cs.

    Latin-English dictionary > obsequentia

  • 3 impunitas

    impūnĭtas ( inp-), ātis, f. [impunis], freedom or safety from punishment, impunity (class.; cf.:

    venia, obsequentia): quis ignorat maximam illecebram esse peccandi impunitatis spem?

    Cic. Mil. 16, 43:

    quem si vicisset, habiturus esset impunitatem et licentiam sempiternam,

    id. ib. 31, 84:

    impunitatem alicui dare,

    id. Phil. 8, 32; id. Planc. 1, 3:

    quorum impunitas fuit non modo a judicio, sed etiam a sermone,

    id. Rab. Post. 10, 27:

    impunitatem desertoris petit,

    Quint. 7, 7, 6:

    cum tanta praesertim gladiorum sit impunitas,

    Cic. Phil. 1, 11, 27:

    impunitas peccatorum data videtur eis, qui ignominiam et infamiam ferunt sine dolore,

    id. Tusc. 4, 20, 45:

    flagitiorum,

    id. Pis. 9, 21:

    superfluens juvenili quadam dicendi impunitate et licentia,

    id. Brut. 91, 316; so,

    crebrescebat licentia atque impunitas asyla statuendi,

    Tac. A. 3, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > impunitas

  • 4 inobsequentia

    ĭn-obsĕquentĭa, ae, f., disobedience, Jul. Valer. Res Gest. Alex. M. 2, 21 Mai.

    Lewis & Short latin dictionary > inobsequentia

  • 5 inpunitas

    impūnĭtas ( inp-), ātis, f. [impunis], freedom or safety from punishment, impunity (class.; cf.:

    venia, obsequentia): quis ignorat maximam illecebram esse peccandi impunitatis spem?

    Cic. Mil. 16, 43:

    quem si vicisset, habiturus esset impunitatem et licentiam sempiternam,

    id. ib. 31, 84:

    impunitatem alicui dare,

    id. Phil. 8, 32; id. Planc. 1, 3:

    quorum impunitas fuit non modo a judicio, sed etiam a sermone,

    id. Rab. Post. 10, 27:

    impunitatem desertoris petit,

    Quint. 7, 7, 6:

    cum tanta praesertim gladiorum sit impunitas,

    Cic. Phil. 1, 11, 27:

    impunitas peccatorum data videtur eis, qui ignominiam et infamiam ferunt sine dolore,

    id. Tusc. 4, 20, 45:

    flagitiorum,

    id. Pis. 9, 21:

    superfluens juvenili quadam dicendi impunitate et licentia,

    id. Brut. 91, 316; so,

    crebrescebat licentia atque impunitas asyla statuendi,

    Tac. A. 3, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > inpunitas

  • 6 obsequium

    ob-sĕquĭum, ii, n. [obsequor].
    I.
    In gen., comptiance, yieldingness, complaisance, indulgence (class.; syn.: indulgentia, obsequentia): prosequium a prosequendo, obsequium ab obsequendo dicuntur, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.:

    obsequium amicos, veritas odium parit,

    Ter. And. 1, 1, 41:

    obsequium atque patientia,

    Cic. Pis. 2, 5:

    obsequium et comitas,

    id. Att. 6, 6:

    alicui tribuere,

    Ov. Tr. 5, 6, 30:

    ventris,

    i. e. gluttony, Hor. S. 2, 7, 104:

    animo sumere,

    to follow the bent of one's inclinations, Plaut. Bacch. 4, 10, 7:

    in obsequio uxoris,

    in the service of his wife, Vulg. 4 Reg. 5, 2.—Of inanim. things:

    flectitur obsequio curvatus ab arbore ramus,

    by yielding, by its pliancy, Ov. A. A. 2, 179.—In plur.: omnia ei obsequia polliceor, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 3.—
    II.
    In partic.
    A.
    Compliance in love, yielding, consent, Petr. 113; Col. 6, 27, 10; Curt. 6, 7, 1; 10, 1, 25.—
    B.
    Obedience, allegiance:

    in populum Romanum,

    Liv. 29, 15, 3:

    principum,

    i. e. towards them, Just. 3, 2, 9:

    ad obsequium redigere,

    to subjugate, Suet. Aug. 21:

    nulla colonia vestra erit, quae nos obsequio erga vos fideque superet,

    Liv. 7, 30, 19:

    obsequium in regem retinere,

    Tac. A. 6, 37 (43) fin.; 13, 3; Just. 20, 4, 9: jurare in obsequium alicujus, to swear obedience or allegiance to one, Just. 13, 2:

    obsequium erga aliquem exuere,

    to throw off, Tac. A. 3, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > obsequium

См. также в других словарях:

  • obsecuencia — ► sustantivo femenino Amabilidad o sumisión en el trato con una persona. SINÓNIMO condescendencia * * * obsecuencia (del lat. «obsequentĭa») f. Amabilidad, condescendencia o sumisión hacia alguien. * * * obsecuencia. (Del lat. obsequentĭa). f.… …   Enciclopedia Universal

  • obsequence — /ob si kweuhns/, n. willingness or eagerness to comply, please, serve, etc.; obsequiousness. Also, obsequeence /ob see kwee euhns/. [1595 1605; < L obsequentia, equiv. to obsequent , s. of obsequens prp. of obsequi to comply with (see OBSEQUIOUS) …   Universalium

  • obsecuencia — {{#}}{{LM O43797}}{{〓}} {{[}}obsecuencia{{]}} ‹ob·se·cuen·cia› {{《}}▍ s.f.{{》}} Sumisión o condescendencia. {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín obsequentia …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • obsecuencia — (Del lat. obsequentĭa). f. Sumisión, amabilidad, condescendencia …   Diccionario de la lengua española

  • obsequence — ˈäbsəkwən(t)s noun ( s) Etymology: Latin obsequentia, from obsequent , obsequens, (present participle of obsequi to yield) + ia : obsequiousness, compliance …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»