-
1 mereo
mĕrĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. a., and mĕrĕor, ĭtus, 2, v. dep. [cf. Gr. meros, meiromai, moros, etc.; hence, to receive one's share; cf. II. below], to deserve, merit, to be entitled to, be worthy of a thing; constr. with acc., with ut, with ne, with inf., and absol.I.In gen.(α).With acc.:(β).mereri praemia,
Caes. B. G. 7, 34:laudem,
id. ib. 1, 40, 5; Cic. Div. in Caecil. 18, 60:nec minimum decus,
Hor. A. P. 286:amorem,
Quint. 6 prooem.:favorem aut odium,
id. 4, 1, 44:gratiam nullam,
Liv. 45, 24, 7; Quint. 4, 9, 32:fidem,
Vell. 2, 104 fin.:summum honorem,
Juv. 6, 532:supplicium,
id. 6, 219.—With ut:(γ).respondit, sese meruisse, ut decoraretur,
Cic. de Or. 1, 54, 232.—With ne:(δ).mereri, ne quis,
Plin. 35, 2, 2, § 8.—With inf.:(ε).quae merui vitio perdere cuncta meo,
Ov. Tr. 5, 11, 16:credi,
Quint. 10, 1, 72:sanctus haberi,
Juv. 8, 25.—Absol.:II.dignitatem meam, si mereor, tuearis,
if I deserve it, Cic. Fam. 10, 17, 3.—In a bad sense:meruisse supplicium,
Ov. M. 5, 666.—In partic.A.To earn, gain, get, obtain, acquire:B.quid meres? quantillo argenti te conduxit Pseudulus?
Plaut. Ps. 4, 7, 95: iste, qui meret HS. vicenos, Varr. ap. Non. 4, 296: non amplius duodecim aeris, Cic. [p. 1136] Rosc. Com. 10, 28:ne minus gratiae praecipiendo recta quam offensae reprendendo prava mereamur,
Quint. 4, 2, 39:nomen patronorum,
id. 6, 4, 5:indulgentiam, principis ingenio,
Tac. Dial. 9 fin.:nomen gloriamque merere,
id. H. 2, 37:famam,
id. ib. 2, 31; id. A. 15, 6:ancillā natus diadema Quirini meruit,
Juv. 8, 260:odium,
Caes. B. G. 6, 5, 3:quantum quisque uno die mereret,
Suet. Calig. 40 fin.:aera,
Hor. A. P. 345. —With ut (rare): quem ego ut non excruciem, alterum tantum auri non meream, would not give up torturing him for, etc., Plaut. Bacch. 5, 2, 65: neque ille sibi mereat Persarum montes... ut istuc faciat, would not do it for, etc., id. Stich. 1, 1, 24.—To get by purchase, to buy, purchase:C.uxores, quae vos dote meruerunt,
Plaut. Most. 1, 3, 124:quid arbitramini Rheginos merere velle, ut ab eis marmorea Venus illa auferatur?
what do you think they would take? for what price would they let it be carried away? Cic. Verr. 2, 4, 60, § 135:gloriam,
Plin. Ep. 1, 8, 13:legatum a creditore,
Dig. 35, 2, 21:noxam,
Petr. 139:quid Minyae meruere queri?
to have reason, cause, Val. Fl. 1, 519.—In milit. lang., mereri and merere stipendia, or simply merere (lit., to earn pay), to serve for pay, to serve as a soldier, serve in the army:D.mereri stipendia,
Cic. Cael. 5, 11:meruit stipendia in eo bello,
id. Mur. 5, 12:adulescens patre suo imperatore meruit,
id. ib.:complures annos,
Caes. B. G. 7, 17:triennio sub Hannibale,
Liv. 21, 4 fin.:Romanis in castris,
Tac. A. 2, 10:in Thracia,
Suet. Vesp. 2:merere equo,
to serve on horseback, in the cavalry, Cic. Phil. 1, 8, 20:merere pedibus,
to serve on foot, in the infantry, Liv. 24, 18: mereri aere (al. equo) publico, Varr. ap. Non. 345, 2.—Mereri (ante-class., merere) de aliquo, or de aliquā re, to deserve or merit any thing of one, to behave in any manner towards one, in a good or bad sense (in Plaut. also with erga):1.te ego, ut digna es, perdam, atque ut de me meres,
Plaut. As. 1, 2, 22:ut erga me est merita,
id. Am. 5, 1, 49:nam de te neque re neque verbis merui, ut faceres quod facis,
id. Aul. 2, 2, 45: saepe (erga me;sc. illam) meritam quod vellem scio,
that she has often treated me as I desired, Ter. Hec. 3, 5, 37.—Esp.: bene, male, optime, etc., mereri, to deserve well, ill, etc.:de mendico male meretur, qui ei dat, etc.,
Plaut. Trin. 2, 2, 58:de re publicā bene mereri,
Cic. Fam. 10, 5, 2:de populi Romani nomine,
id. Brut. 73, 254:melius de quibusdam acerbos inimicos mereri, quam eos amicos, qui dulces videantur,
id. Lael. 24, 90:de re publica meruisse optime,
id. Att. 10, 4, 5:perniciosius de re publicā merentur vitiosi principes,
id. Leg. 3, 14, 32:stet haec urbs praeclara, quoquo modo merita de me erit,
id. Mil. 34, 93:Paulus, qui nihil meruit,
i. e. was innocent, Lact. 2, 16, 17:ita se omni tempore de populo Romano meritos esse, ut,
Caes. B. G. 1, 11:Caesarem imperatorem bene de republicā meritum,
deserving well, id. B. C. 1, 13:optime cum de se meritum judicabat,
id. ib. 3, 99:milites mirifice de re publicā meriti,
Cic. Fam. 12, 12, 3:homines de me divinitus meriti,
id. Red. in Sen. 12, 30; cf.:te ego ut digna's perdam atque ut de me meres,
Plaut. As. 1, 2, 22.— Hence,mĕrens, entis, P. a., that deserves or merits any thing; in a good sense, deserving; in a bad sense, guilty; that has rendered himself deserving towards any one or of any thing; with de, rarely with dat.; esp. with bene, well-deserving (mostly poet. and post-class.):2.consul laudare, increpare merentes,
Sall. J. 100:laurea decreta merenti,
Ov. P. 2, 2, 91: quem periisse, ita de re publicā merentem, doleo, Cic. Fragm. ap. Non. 344, 23; so Inscr. Grut. 933, 5.— With dat.:quando tu me bene merentem tibi habes despicatui,
Plaut. Men. 4, 3, 19.— In sup.: HOMINI BENE MERENTISSIMO, Inscr. Rein. cl. 16, 8; Inscr. Grut. 932, 7; ib. 1129, 3.—mĕrĭtus, a, um, P. a.a. b.Pass., deserved, due, fit, just, proper, right:3.ignarus, laus an poena merita esset,
Liv. 8, 7:triumphus,
id. 39, 4, 6:iracundiam, neque eam injustam, sed meritam ac debitam fuisse,
just, Cic. de Or. 2, 50, 203:mors,
Verg. A 4, 696: noxia, committed, perpetrated, Plaut. Trin. 1, 1, 1: meritis de causis, for merited, i. e. just reasons, Dig. 48, 20.— Sup.:famā optimā et meritissimā frui,
Plin. Ep. 5, 15.—Hence,mĕrĭtum, i, n.a.That which one deserves, desert; in a good sense, reward, recompense; in a bad sense, punishment (only ante- and postclass.):b.nihil suave meritum est,
Ter. Phorm. 2, 1, 75:specta denique, quale caelesti providentia meritum reportaverit,
reward, punishment, App. M. 8, p. 214:delictorum,
Tert. Apol. 21.—That by which one deserves any thing of another, a merit; esp. in a good sense, a service, kindness, benefit, favor (class.):B.propter eorum (militum) divinum atque immortale meritum,
Cic. Phil. 3, 6, 14:pro singulari eorum merito,
id. Cat. 3, 6, 15:magnitudo tuorum erga me meritorum,
id. Fam. 1, 1, 1:et hercule merito tuo feci,
according to your merits, as you deserved, id. Att. 5, 11, 6:pro ingentibus meritis praemia acceperant,
Tac. A. 14, 53:recordatio ingentium meritorum,
Liv. 39, 49, 11; Curt. 8, 3, 14; Suet. Ner. 3; Sen. Ben. 3, 8, 2.—In Plaut. also in the sup.:meritissimo ejus, quae volet faciemus,
on account of his great merit, Plaut. As. 3, 3, 147:merita dare et recipere,
Cic. Lael. 8, 26:magna ejus sunt in me non dico officia, sed merita,
id. Fam. 11, 17, 1.—Also demerit, blame, fault:Caesar, qui a me nullo meo merito alienus esse debebat,
without any fault of mine, id. Sest. 17, 39:nullo meo in se merito,
although I am guilty of no offence against him, Liv. 40, 15:leniter, ex merito quicquid patiare, ferendum est,
Ov. H. 5, 7:ex cujusque merito scio me fecisse,
Liv. 26, 31, 9:quosdam punivit, alios praemiis adfecit, neutrum ex merito,
Tac. H. 4, 50; cf.:quod ob meritum nostrum succensuistis?
Liv. 25, 6, 4.—Transf., worth, value, importance of a thing ( poet. and post-class.):4.quo sit merito quaeque notata dies,
Ov. F. 1, 7:negotiorum,
Cod. Just. 8, 5, 2: aedificia majoris meriti, of greater value, Cod. Th. 15, 1, 30:loci,
Mart. 8, 65, 7:primi saporis mella thymi sucus effundit, secundi meriti thymbra, tertii meriti rosmarinus,
Pall. 1, 37, 3.—mĕrĭtō, adv., according to desert, deservedly, justly, often connected with jure (class.):b.quamquam merito sum iratus Metello,
Cic. Verr. 2, 3, 68, § 158:merito ac jure laudantur,
id. Cat. 3, 6, 14; cf.:te ipse jure optimo, merito incuses, licet,
Plaut. Most. 3, 2, 23:recte ac merito commovebamur,
Cic. Verr. 2, 5, 67, § 172:merito jam suspectus,
Juv. 3, 221; 10, 208. — Sup.: meritissimo te magni facio, Turp. ap. Non. 139, 17; Caecil. ib. 18:me deridere meritissumo,
Plaut. Ep. 3, 3, 49; Cic. de Or. 1, 55, 234; S. C. ap. Plin. Ep. 8, 6, 6; ap. Flor. 1, 9.—Post-class.: meritissime, Sol. 7, 18.—In partic.: libens (lubens) merito, a form of expression used in paying vows; v. libens, under libet. -
2 dīgnus
dīgnus adj. with comp. and sup. [DEC-], worthy, deserving, meritorious, deserved, suitable, fitting, becoming, proper: quod te dignumst facere, T.: vir maioribus suis dignissimus: adsentatio, quae ne libero quidem digna est: O fons, Dulci digne mero, H.: quod dignum memoriā visum, Cs.: quicquid dignum sapiente bonoque, H.: dicere Cinnā digna, V.: dignum factis suis exitium invenit, S.: digna, quoi committas mulierem, T.: videtur, qui imperet, dignus esse: digna res est ubi tu nervos intendas tuos, worth your utmost exertion, T.: dignos esse, eorum agrum Bolanum esse (i. e. ut eorum esset), L.: unā perire, O.: concedere, Ct.: fuisse coniunx, O.: amari, V.: legi, H.: digna res visa, ut simulacrum pingi iuberet, L.: quidquid putabit dignum esse memoriae, Ph.: Di tibi id quod dignus es duint, T.: amicus, dignus huic ad imitandum: si digna poena pro factis eorum reperitur, S.: Dignum praestabo me pro laude merentis, H.: causa, L.: dignior heres, H.: dignas gratīs persolvere, V.: digna gloria ruris, V.: id, cum ipse per se dignus putaretur, impetravit: ex malā conscientiā digna timere, just retribution, S.: dici ut dignumst, as is proper, T.: quid minus est dignum quam videri, etc.: rem minus aegre quam dignum erat tulisse, L.: serius quam dignum populo R. fuit: ut probae dignum est, O.: cum auctoribus, quibus dignius credi est, L. — With supin. abl.: nihil dignum dictu, L.: digna relatu, O.: agere digna memoratu, Ta.—As subst: nulla contumelia est, quam facit dignus: diligere non dignos: exemplum ab dignis ad indignos transfertur, S.: dignis ait esse paratus, i. e. (to help) the deserving, H.* * *digna -um, dignior -or -us, dignissimus -a -um ADJappropriate/suitable; worthy, deserving, meriting -
3 culpātus
culpātus adj. [P. of culpo], blamable, deserving reproach: Paris, V.* * *culpata -um, culpatior -or -us, culpatissimus -a -um ADJreprehensible, deserving of censure; corrupted (L+S) -
4 merēns
merēns entis, adj. [P. of mereo], deserving, meriting: optime merentes socios deserere, Cs.: laudare et increpare merentīs, S.: rite merenti Venit laurea, O.—As subst m.: sumpsisse merentis poenas, i. e. punished the guilty one, V.: Dignus pro laude merentis, of my benefactor, H.* * *merentis (gen.), merentior -or -us, merentissimus -a -um ADJmerit-worthy; well-deserving -
5 mereor
mereor itus, ērī, dep. [SMAR-], to deserve, merit, be entitled to: dignitatem meam, si mereor, tuearis, if I deserve it: Pa. quid meritu's? Da. crucem, T.: stipendia, serve in the army: laudem, Cs.: gratiam nullam, L.: sanctus haberi, Iu.: ut memor esses sui, T.— To deserve well, be meritorious: eane meritos hostīs sine causā factos? after deserving so well, L.: Qui sui memores alios fecere merendo, V.: Hac (arte) te merentem Vexere, etc., H.— To deserve a return, merit recompense, behave: erga me saepe (illam) meritam quod vellem scio, treated me as I desired, T.: recepto Supplice sic merito, deserving this reception, V.: optime de communi libertate meritus, Cs.: de re p. bene, i. e. to serve well: melius de quibusdam inimicos mereri quam amicos, have treated better: perniciosius de re p. merentur principes, i. e. act ruinously: urbs quoque modo erit merita de me, has treated me: optime eum de se meritum iudicabat, Cs.* * *mereri, meritus sum V DEPearn; deserve/merit/have right; win/gain/incur; earn soldier/whore pay, serve -
6 dīgnō
dīgnō —, —, āre [dignus], to deem worthy: cunctas nomine, C. poët.: laude dignari: coniugio Veneris dignate, V.* * *dignare, dignavi, dignatus V TRANSdeem/consider/think worthy/becoming/deserving/fit (to); deign, condescend -
7 dīgnor
dīgnor ātus, ārī, dep. [dignus], to deem worthy, honor, deign, condescend: tali me honore, V.: quaecumque (loca) adventu, Ta.: alio te funere, V.: Bis septem ordinibus quam (summam) lex dignatur Othonis, requires for a knight, Iu.: Verba conectere digner, shall I stoop, H.: Cui se viro dignetur iungere Dido, V.: inter amabilīs ponere me choros, H.: si quem dignabitur ista virum, accepts, O.: fugientem haud est dignatus Sternere, disdained, V.: alite verti, O.: ambire pulpita, H.* * *dignari, dignatus sum V DEPdeem/consider/think worthy/becoming/deserving/fit (to); deign, condescend -
8 frūgī
frūgī adj. indecl. [ dat predic. of frux], useful, fit, proper, worthy, honest, discreet, virtuous, temperate, frugal (for comp. and sup. see frugalis): frugi es; ubi? T.: frugi hominem dici: homines plane frugi ac sobrii: Hominis frugi officium, T.: frugi dicatur, H.: Sum bonus et frugi, H.: mancipium, H.—Of things: cenula, Iu.* * *worthy/honest/deserving; virtuous; thrifty/frugal; temperate/sober; useful/fit -
9 grātus
grātus adj. with comp. and sup. [GRA-], beloved, dear, acceptable, pleasing, agreeable: factum omnibus: optimo cuique oratio gratissima: nihil patri gratius facere: id gratum acceptumque habendum: supplicia eorum gratiora dis arbitrantur, Cs.: hedera est gratissima Baccho, O.: conviva, welcome, H.: carmina, H.: Gratior pulchro in corpore virtus, V.: parentibus error, V.: Si quod adest gratum iuvat, acceptable, i. e. with content, H. —As subst n.: feceris nobis gratum omnibus, do us a favor: gratissimum mihi feceris, si, etc., a very great favor: quae rebus grata erant, gratiora verbis facere, L.: Gratum elocutā consiliantibus Iunone divis, something pleasant, H.—With supin. abl.: his gratiora dictu alia esse scio, L.—Of persons: Venus, H.: iuvenum gratissime Crantor, O: vates dis gratissima, O.— Thankful, grateful, thankworthy, deserving, procuring thanks: cognovi te gratissimum omnium: re ipsā atque animo gratissimus: si bene de me meritis gratum me praebeo: erga me: gratissimis animis prosequi, etc.: horam gratā sume manu, H.: quom gratum mihi esse potuit, i. e. it might have procured me thanks, T.: quam sit re pulchrum, beneficio gratum, tyrannum occidere, productive of gratitude.* * *grata -um, gratior -or -us, gratissimus -a -um ADJpleasing, acceptable, agreeable, welcome; dear, beloved; grateful, thankful -
10 honestus
honestus adj. with comp. and sup. [honos], regarded with honor, respected, honored, of high birth, distinguished, honorable, respectable, noble: is mihi videtur, etc.: imago, L.: cum honesto aliquo homine: loco natus honesto, of good family, Cs.: eques in primis, eminent: milites honestissimi sui generis, Cs.: quia deus auctor culpae honestior erat, L.: dies honestissimus nobis: omnium honestarum rerum egens, befitting his rank, S.—As subst m.: turpis honesto (confusus), H.— Noble, fine, handsome, beautiful: facies, T.: formā praeter ceteras, T.: caput, V.—Fig., deserving honor, honorable, respectable, creditable, worthy, decent, proper, becoming: ut (civium vita) virtute honesta sit: postulatio: praescriptio, Cs.: certatio: homines honestissimi: censor, conscientious, H.: soror, chaste, H.: mors, Ta.: honestius est laborare, quam, etc.: neque quicquam nisi honestum postulare: feminis lugere honestum est, Ta.: mores honestos tradere, Iu.* * *honesta -um, honestior -or -us, honestissimus -a -um ADJdistinguished, reputable, respected, honorable, upright, honest; worthy -
11 idōneus
idōneus adj., fit, meet, proper, becoming, suitable, apt, capable, convenient, sufficient: rerum initium, T.: quos idoneos ducebat, consilium habet, S.: auctor, responsible: minus idoneum hominem praemio adficere, i. e. deserving: idoneum visum est dicere, etc., pertinent, S.: minus idoneis (verbis) uti: aetas ad haec utenda, T.: ad amicitiam: ad navium multitudinem portūs: ad agendum tempora: idoneus, quem fallere incipias, T.: idoneus non est, qui impetret, etc.: res, de quā quaeratur: non natus idoneus armis, Pr.: novis rebus, S.: arti Cuilibet, H.: castris locus, Cs.: patriae, serviceable, Iu.: Fons rivo dare nomen, i. e. large enough, H.: Si torrere iecur quaeris idoneum, H. — Plur m. as subst: in deligendis idoneis: cum idoneis conlocutus, L.* * *idonea, idoneum ADJsuitable, fit, proper; sufficient for, able -
12 indīgnandus
indīgnandus adj. [P. of indignor], to be despised, deserving contempt: (vestis) lecto, O. -
13 in-dīgnus
in-dīgnus adj. with comp. and sup, unworthy, undeserving, unfit: senator voluerat fieri, quamvis indignus: indignissimi candidati, L.: poëta, incompetent, H.: te omni honore indignissimum iudicat: magnorum avorum, V.: indigni erant qui impetrarent?: indignus quem mors tam saeva maneret, Iu.: ut a vobis redimeremur, L.: indigni fraternum rumpere foedus (i. e. quos non decet), H.—Not deserving, undeserving: calamitates hominum indignorum, undeservedly suffering: Cur eget indignus quisquam? H.: indignus iniuriā hac, T.: indigna laedi Crura, O.—Of things, unworthy, unbecoming, shameful, intolerable, severe, cruel, harsh: iniuria, T.: lictoribus indignum in modum mulcatis, L.: indignis modis acceptus, T.: indignissima mors: aliquid pro indignissimo habere, L.: hoc uno sol quicquam non vidit indignius: amor, not returned, V.: nulla vox populi R. maiestate indigna, Cs.: nihil facere fide suā indignum, N.: studiis labor, Iu.: digna atque indigna relatu Vociferans, V.: id auditu dicere indignum, L.: indignum est a pari vinci, indignius ab inferiore: Nec fuit indignum superis, bis, etc., i. e. deemed too severe, V.: indignum! shame! O.— Plur n. as subst: indigna pati, outrage, L. -
14 meritus
meritus adj. [P. of mereor], deserving: meriti iuvenci, V.: lingua, guilty, O.: nihil meritum saxum, unoffending, O.— Due, deserved, fit, just, proper, right: ignarus, laus an poena merita esset, L.: iracundia merita ac debita: honores, V.: nomen, H.: poenae, O.* * *merita, meritum ADJdeserved, due -
15 palmārius
-
16 plausibilis
plausibilis e, adj. [plaudo], praiseworthy, deserving applause: censorium nomen.* * *plausibilis, plausibile ADJ -
17 prō-mereō
prō-mereō uī, —, ēre, to deserve, be deserving of, merit: quando bene promeruit, fiat, T. -
18 reus
reus adj. [res], concerned in a thing, party to an action: reos appello omnīs, quorum de re disceptatur.— Accused, arraigned, defendant, prosecuted, under charges: Milone reo ad populum, accusante P. Clodio: cum a me reus factus sit, was prosecuted: ne quis istis legibus reus fiat: rei ad populum circumeunt sordidati, when under charges before the tribal comitia, L.: ut socrus adulescentis rea ne fiat: tota rea citaretur Etruria: de vi: ob eandem causam et eodem crimine: Nunc reus infelix absens agor, O.—As subst m., the defendant, accused, prisoner: innocentem reum condemnatum audiebant: aliter condemnari reus non potest.— Bound, answerable, responsible: ut suae quisque partis tutandae reus sit, L.: voti reus, when bound by my vow, i. e. when my prayer is granted, V.: fortunae, to be blamed for, L.: Quid fiet sonti, cum rea laudis agar? i. e. though deserving praise am accused, O.* * *Irea, reum ADJliable to (penalty of); guiltyIIparty in law suit; plaintiff/defendant; culprit/guilty party, debtor; sinner -
19 benemerens
benemerentis (gen.), benemerentior -or -us, benemerentissimus -a -um ADJ -
20 benemeritus
benemerita -um, benemeritior -or -us, benemeritissimus -a -um ADJwell deserved/due/deserving
См. также в других словарях:
deserving — [di zʉrv′iŋ] adj. 1. having merit; worthy of aid, a reward, etc. [a deserving student] 2. worthy (of) [a subject most deserving of attention] n. Now Rare desert; merit or demerit … English World dictionary
Deserving — De*serv ing, a. Meritorious; worthy; as, a deserving person or act. {De*serv ing*ly}, adv. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Deserving — De*serv ing, n. Desert; merit. [1913 Webster] A person of great deservings from the republic. Swift. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
deserving — index entitled, laudable, meritorious, moral, tenable Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
deserving — [adj] worthy, meritorious admirable, commendable, due, estimable, fitting, laudable, needy, praisable, praiseworthy, righteous, rightful, thankworthy; concept 404 Ant. undeserving, unworthy … New thesaurus
deserving — ► ADJECTIVE ▪ worthy of favourable treatment or assistance … English terms dictionary
deserving — adj. 1) richly deserving 2) deserving of (deserving of help) * * * [dɪ zɜːvɪŋ] richly deserving deserving of (deserving of help) … Combinatory dictionary
deserving — de|serv|ing [dıˈzə:vıŋ US ə:r ] adj 1.) needing help and support, especially financial support deserving causes/cases ▪ The National Lottery provides extra money for deserving causes. 2.) be deserving of sth formal to deserve something ▪ Some… … Dictionary of contemporary English
deserving — [[t]dɪzɜ͟ː(r)vɪŋ[/t]] 1) ADJ GRADED If you describe a person, organization, or cause as deserving, you mean that you think they should be helped. The money saved could be used for more deserving causes. 2) ADJ GRADED: v link ADJ of n If someone… … English dictionary
deserving — adjective 1 needing help and support, especially financial support: Grants will only be awarded to deserving applicants. | deserving case (=someone or something which deserves help, especially financial help) 2 be deserving of formal to deserve… … Longman dictionary of contemporary English
deserving — deservingly, adv. deservingness, n. /di zerr ving/, adj. 1. qualified for or having a claim to reward, assistance, etc., because of one s actions, qualities, or situation: the deserving poor; a deserving applicant. 2. meriting; worthy: a criminal … Universalium