-
1 caenum
caenum (less correctly coenum), i, n. [cunio], dirt, filth, mud, mire (always with access. idea of loathsomeness, diff. from limus, lutum, etc.:II.omnes stultos insanire, ut male olere omne caenum,
Cic. Tusc. 4, 24, 54; freq. and class. in prose and poetry);prop.: pulchrum ornatum turpes mores pejus caeno collinunt,
Plaut. Most. 1, 3, 133; cf. id. Poen. 1, 2, 93; 4, 2, 4; Cic. Att. 2, 21, 4; id. Verr. 2, 5, 68, § 173; Lucr. 6, 977; Verg. G. 4, 49; id. A. 6, 296; Ov. M. 1, 418; * Hor. S. 2, 7, 27; Curt. 3, 13, 11; 4, 3, 25; Tac. A. 1, 73; *Suet. Vit. 17:cloacarum,
Col. 2, 15, 6; 7, 4, 6; Plin. 31, 6, 32, § 61; Stat. Th. 9, 502; Paul. Sent. 5, 4, 13.— Prov.: mordicus petere e caeno cibum, Lucil. ap. Non. p. 138, 22.—Trop., filth, dirt, uncleanness:ut eum ex lutulento caeno propere hinc eliciat foras (sc. ex amore meretricum),
Plaut. Bacch. 3, 1, 17:in tenebris volvi caenoque,
Lucr. 3, 77; cf.:ex caeno plebeio consulatum extrahere,
Liv. 10, 15, 9.—Also as a term of reproach, dirty fellow, vile fellow, Plaut. Pers. 3, 3, 3; id. Ps. 1, 3, 132; Cic. Sest. 8, 20; id. Dom. 18, 47. -
2 caenum
caenum (not coenum), ī, n dirt, filth, mud, mire: iudices caeno obliti: Turbidus (Acheron) caeno, V.: caeno evellere plantam, H.: corpore infames caeno mergere, Ta.—Fig., filth, dirt, uncleanness: alqm opponere labi illi atque caeno, vile fellow: plebeium, the unclean mob, L.* * *mud, mire, filth, slime, dirt, uncleanness; (of persons) scum/filth -
3 sordes
sordes, is (abl. sordi, Lucr. 6, 1271; usu. sorde), f. [sordeo], dirt, filth, uncleanness, squalor (class.; esp. freq. in a trop. sense, and in plur.; syn.: situs, squalor, caenum, illuvies).I.Lit.(α).Plur.:(β).pleni sordium,
Plaut. Poen. 1, 2, 104 sq.:in sordibus aurium inhaerescere,
Cic. N. D. 2, 57, 144:sint sine sordibus ungues,
Ov. A. A. 1, 519:caret obsoleti Sordibus tecti,
Hor. C. 2, 10, 7; Plin. 36, 26, 65, § 191.—Sing.:B.etiam in medio oculo paulum sordi'st,
Plaut. Poen. 1, 2, 102:auriculae collectā sorde dolentes,
Hor. Ep. 1, 2, 53:(pellis) Ulceribus tetris prope jam sordique sepultā,
Lucr. 6, 1271.—Transf., plur., a mourning garment (because usu. soiled or dirty); and hence, mourning in gen. (syn. squalor):II.jacere in lacrimis et sordibus,
Cic. Fam. 14, 2, 2; cf.:in sordibus, lamentis, luctuque jacuisti,
id. Pis. 36, 89:mater squalore hujus et sordibus laetatur,
id. Clu. 6, 18; 67, 192; id. Mur. 40, 86:sordes lugubres vobis erant jucundae,
id. Dom. 23, 59; Liv. 6, 16 fin.; Quint. 6, 1, 33; Suet. Vit. 8:suscipere sordes,
Tac. A. 4, 52; id. Or. 12; Val. Max. 7, 8, 7.—Trop., lowness or meanness of rank, a low condition; meanness, baseness of behavior or disposition (syn. illiberalitas).A.In gen.:2.sordes fortunae et vitae,
Cic. Brut. 62, 224:obscuritas et sordes tuae,
id. Vatin. 5, 11; id. Sest. 28, 60:ut quisque sordidissimus videbitur, ita libentissime severitate judicandi sordes suas eluet,
id. Phil. 1, 8, 20:nulla nota, nullus color, nullae sordes videbantur his sententiis allini posse,
id. Verr. 1, 6, 17:in infamiā relinqui ac sordibus,
id. Att. 1, 16, 2; Liv. 4, 56:sordes illae verborum,
low, vulgar expressions, Tac. Or. 21:propter maternas sordes,
low origin, Just. 13, 2, 11:pristinarum sordium oblitus,
id. 25, 1, 9; cf. id. 18, 7, 11.—Concr., the dregs of the people, the mob, rabble (syn. faex):B. (α).apud sordem urbis et faecem,
Cic. Att. 1, 16, 11; so (with caenum) Plin. Ep. 7, 29, 3:sordes et obscuritatem Vitellianarum partium,
Tac. H. 1, 84.—Hence, as a term of abuse:o lutum, o sordes!
low-minded creature, Cic. Pis. 26, 62.—Plur.:(β).(populus Romanus) non amat profusas epulas, sordes et inhumanitatem multo minus,
Cic. Mur. 36, 76; so (opp. luxuria) Plin. Ep. 2, 6, 7:damnatus sordium,
id. ib. 2, 12, 4:incusare alicujus sordes,
Quint. 6, 3, 74:sordes obicere alicui,
Hor. S. 1, 6, 68 and 107:sepulcrum sine sordibus exstrue,
id. ib. 2, 5, 105:cogit minimas ediscere sordes,
the meanest tricks, Juv. 14 124; 1, 140.—Sing.:nullum hujus in privatis rebus factum avarum, nullam in re familiari sordem posse proferri,
Cic. Fl. 3, 7; so (with avaritia) Tac. H. 1, 52; 1, 60:extremae avaritiae et sordis infimae infamis,
App. M. 1, p. 112, 2. -
4 caenōsus
-
5 (coenum)
(coenum) ī, see caenum. -
6 lābēs
lābēs is, f [2 LAB-], a falling, sinking in, subsidence: ut multis locis labes factae sint: terrae, L.— A fall, stroke, ruin, destruction: innocentiae: prima mali, first stroke of misfortune, V. — A spot, blot, stain, blemish, defect (poet.): tractata notam labemque remittunt Atramenta, H.: Victima labe carens, spotless, O.—Fig., a stain, blot, stigma, disgrace, discredit: domestica: labem integris inferre: domus sine labe, Iu.: vita sine labe peracta, O.: conscientiae labīs in animo habere.— A cause of ruin, disgrace, scandal, reproach: (Verres) provinciae, scourge: civitatis (of a bad law): labes illa atque caenum, filthy wretch.* * *landslip/subsidence; disaster/debacle; fault/defect/blot/stain/blemish/dishonor -
7 acerosus
ăcĕrōsus, a, um, adj. [ăcus, ĕris], full of chaff: far, mixed with chaff, Gr. autopuros, Lucil. ap. Non. 445, 14:caenum,
id. ib.; v. Fest. s. v. OBACERARE, p. 187 Müll. -
8 caenosus
-
9 coenosus
-
10 coenum
coenum, i, v. caenum. -
11 commingo
com-mingo, minxi, minctum, 3, v. a., to pollute, defile: lectum potus (by vomiting), * Hor. S. 1, 3, 90:suavia comminxit spurcā salivā tuā,
Cat. 78, 8; cf. id. 99, 10: commictum caenum, as a term of reproach, for a paltry, dirty fellow:commictum caeno stercilinium publicum,
Plaut. Pers. 3, 3, 3. -
12 inaresco
ĭn-āresco, ārui, 3, v. inch. n., to become dry in any place, to dry up, become quite dry (post-Aug.).I.Lit.:II.in sole,
Plin. 26, 8.40, § 66;for which: caenum illitum sole,
id. 31, 6, 32, § 61:opus,
Vitr. 7, 3:medicamenta,
Cels. 5, 17 fin.:fructus ante maturitatem,
Col. 4, 24, 3:germina multa cum inaruere,
Plin. 27, 11, 71, § 95:nihil facilius quam lacrimas inarescere,
Quint. 6, 1, 27.— -
13 ineluctabilis
ĭn-ēluctābĭlis, e, adj., from which one cannot extricate one ' s self, unavoidable, inevitable ( poet. and post-Aug.).I.Lit.:II.caenum,
Stat. Th. 9, 502.—Trop.:tempus,
Verg. A. 2, 324:fatum,
id. ib. 8, 334; Vell. 2, 57 fin. -
14 labes
1.lābes, is (abl. labi for labe, Lucr. 5, 930), f. [1. lābor], a fall, falling down, sinking in.I.Lit. (rare but class.):II.dare labem,
Lucr. 2, 1145:motus terrae Rhodum... gravi ruinarum labe concussit,
Just. 30, 4, 3:tantos terrae motus in Italia factos esse, ut multis locis labes factae sint terraeque desederint,
subsidences of the earth, Cic. Div. 1, 35, 78; cf.:labes agri,
id. ib. 1, 43, 97:terrae,
Liv. 42, 15; so absol.:si labes facta sit, omnemque fructum tulerit,
Dig. 19, 2, 15, § 2:labes imbris e caelo,
Arn. 5, 185.—Transf.A.A fall, stroke, ruin, destruction:B.hinc mihi prima mali labes,
the first blow of misfortune, Verg. A. 2, 97:haec prima mali labes, hoc initium impendentis ruinae fuit,
Just. 17, 1, 5: metuo legionibu' labem, Enn. ap. Diom. p. 378 P. (Ann. v. 283 Vahl.):quanta pernis pestis veniet, quanta labes larido,
Plaut. Capt. 4, 3, 3:innocentiae labes ac ruina,
Cic. Fl. 10, 24:labes in tabella,
id. Lael. 12, 41:regnorum labes,
Val. Fl. 5, 237.—Meton., ruin, destruction; of a dangerous person, one who causes ruin:2.(Verres) labes atque pernicies provinciae Siciliae,
Cic. Verr. 1, 1, 2: labes popli, Plant. Pers. 3, 3, 4.—Of a bad law:labes atque eluvies civitatis,
Cic. Dom. 20, 53.—In partic., the falling sickness, epilepsy, Ser. Samm. 57, 1018.—2.Hence, in gen.,
disease, sickness, Grat. Cyneg. 468.lābes, is, f. [Gr. lôbê, lôbeuô; cf. Curt. Griech. Etym. p. 372]. a spot, blot, stain, blemish, defect.I.Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):II.tractata notam labemque remittunt Atramenta,
Hor. Ep. 2, 1, 235:sine labe toga,
Ov. A. A. 1, 514:purum et sine labe salinum,
Pers. 3, 25:victima labe carens,
Ov. M. 15, 130:aliqua corporis labe insignis,
Suet. Aug. 38: item quae (virgo) lingua debili sensuve aurium deminuta, aliave qua corporis labe insignita sit, Gell. 1, 12, 3.—Trop., a stain, blot, stigma, disgrace, discredit: labes macula in vestimento dicitur, et deinde metaphorikôs transfertur in homines vituperatione dignos, Paul. ex Fest. p. 121 Müll. (freq. and class.):b.animi labes nec diuturnitate evanescere, nec amnibus ullis elui potest,
Cic. Leg. 2, 10, 24:saeculi labes atque macula,
id. Balb. 6, 15:labem alicujus dignitati aspergere,
a stain, disgrace, id. Vatin. 6, 15:labem alicui inferre,
id. Cael. 18, 42:famae non sine labe meae,
Prop. 4 (5), 8, 20:domus sine labe,
Juv. 14, 69:vita sine labe peracta,
Ov. P. 2, 7, 49:abolere labem prioris ignominiae,
Tac. H. 3, 24:donec longa dies... concretam eximit labem, purumque relinquit sensum,
Verg. A. 6, 746. —Of an immoral custom:dedit hanc contagio labem,
Juv. 2, 78.— Plur.:conscientiae labes habere,
Cic. Off. 3, 21, 85:peccatorum labibus inquinati,
Lact. 4, 26; id. Ira Dei, 19.—Meton. (abstr. pro concreto), a disgrace, i. e. a good-for-nothing fellow, a wretch:habeo quem opponam labi illi atque caeno,
Cic. Sest. 8, 20:caenum illud ac labes,
id. ib. 11, 26. -
15 obscaenus
obscēnus ( obscaen-, and less properly obscoen-), a, um, adj. [perh. ob and caenum, filth], of adverse, unfavorable, evil omen; ill-boding, inauspicious, ominous, portentous (cf.: sinister, funestus): apud antiquos omnes fere obscena dicta sunt, quae mali ominis habebantur, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: obsceni interpres funestique ominis auctor, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 96 Müll.; Att. ap. Non. 357, 16:II.deūm rixa vertat verba obscena,
Lucil. ib. 357, 17; Enn. ap. Serv. Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 182 Vahl.): montem istum (Aventinum) excluserunt, quasi avibus obscenis ominosum (viz., by reason of the birds, which gave unfavorable omens to Remus), Mess. ap. Gell. 13, 14, 6; so, volucres, birds of illomen, i. e. owls, Verg. A. 12, 876:canes,
id. G. 1, 470:obscenum ostentum,
Suet. Galb. 4:omen,
Cic. Dom. 55, 140: puppis, the fatal ship, that bore Helen when she eloped with Paris to Troy, Ov. H. 5, 119; cf.:Troja,
Cat. 68, 99:anus,
old witches, hags, Hor. Epod. 5, 98.— Sup.: Alliesis dies dicebatur apud Romanos obscenissimi ominis, Paul. ex Fest. s. v. Alliesis, p. 7 Müll.—Transf., repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy.A.In gen. ( poet. and in post-Aug. prose;B.syn.: immundus, turpis): (Allecto) frontem obscenam rugis arat,
Verg. A. 7, 417:volucres pelagi,
i. e. the harpies, id. ib. 3, 241;262: upupa, obscena alias pastu avis,
Plin. 10, 29, 44, § 86; cf. fames, Verg. A. 3, 367:haustus,
of filthy water, Luc. 4, 312:cruor,
Verg. A. 4, 455.— As subst.: obscēna, ōrum, n., the excrements, Sen. Ep. 8, 1, 20; also, the urine:qui clam latuit reddente obscena puellā,
Ov. R. Am. 437; cf. Mel. 1, 9.—In partic., offensive to modesty, i. e. immodest, impure, indecent, lewd, obscene (class.;2.syn.: spurcus, impurus): delicatae et obscenae voluptates,
Cic. N. D. 1, 40, 111:adulterium,
Ov. Tr. 2, 212:obscenas tabellas pingere,
Prop. 2, 5, 19 (6, 27):carmina,
id. 1, 16, 10:gestus motusque,
Tac. A. 15, 37:obscenum in modum formata commotaque manus,
i. e. so as to suggest impure thoughts, Suet. Calig. 56:jocandi genus flagitiosum, obscenum,
Cic. Off. 1, 29, 104:si obscena nudis nominibus enuntientur,
Quint. 8, 3, 38:quodque facere turpe non est, modo occulte, id dicere obscenum est,
Cic. Off. 1, 35, 127; cf. id. ib. § 128; Quint. 11, 3, 125. — Comp.:illud Antipatri paulo obscenius,
Cic. Tusc. 5, 38, 112:abjectior et obscenior vita,
Val. Max. 3, 5 fin.—Sup.:obscenissimi versus,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Vell. 2, 83, 2.—Subst.(α). (β).obscēna, ōrum, less freq. in the sing., obscēnum, i. n., the private parts, ta aidoia.— Plur.:Nymphe fugiens obscena Priapi,
Ov. M. 9, 347; cf.:pars nudi agunt, pars tantum obscena velati,
Mel. 3, 7:obscena,
Suet. Calig. 58; id. Dom. 10:obscena corporis,
Just. 1, 6.— Sing.:virile,
Ov. F. 6, 631; Lact. 1, 21, 28; id. Epit. 23, 8; Jul. Obsequ. 84.—Hence, also, adv.: obscēnē (acc. to II. B), impurely, indecently, lewdly, obscenely (class.):latrocinari, fraudare, adulterare, re turpe est, sed dicitur non obscene,
Cic. Off. 1, 35, 128.— Comp.:cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,
Cic. N. D. 3, 22, 56:obscenius concurrerent litterae,
id. de Or. 45, 154.— Sup.:impudicissime et obscenissime vixit,
Eutr. 8, 22. -
16 obscena
obscēnus ( obscaen-, and less properly obscoen-), a, um, adj. [perh. ob and caenum, filth], of adverse, unfavorable, evil omen; ill-boding, inauspicious, ominous, portentous (cf.: sinister, funestus): apud antiquos omnes fere obscena dicta sunt, quae mali ominis habebantur, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: obsceni interpres funestique ominis auctor, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 96 Müll.; Att. ap. Non. 357, 16:II.deūm rixa vertat verba obscena,
Lucil. ib. 357, 17; Enn. ap. Serv. Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 182 Vahl.): montem istum (Aventinum) excluserunt, quasi avibus obscenis ominosum (viz., by reason of the birds, which gave unfavorable omens to Remus), Mess. ap. Gell. 13, 14, 6; so, volucres, birds of illomen, i. e. owls, Verg. A. 12, 876:canes,
id. G. 1, 470:obscenum ostentum,
Suet. Galb. 4:omen,
Cic. Dom. 55, 140: puppis, the fatal ship, that bore Helen when she eloped with Paris to Troy, Ov. H. 5, 119; cf.:Troja,
Cat. 68, 99:anus,
old witches, hags, Hor. Epod. 5, 98.— Sup.: Alliesis dies dicebatur apud Romanos obscenissimi ominis, Paul. ex Fest. s. v. Alliesis, p. 7 Müll.—Transf., repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy.A.In gen. ( poet. and in post-Aug. prose;B.syn.: immundus, turpis): (Allecto) frontem obscenam rugis arat,
Verg. A. 7, 417:volucres pelagi,
i. e. the harpies, id. ib. 3, 241;262: upupa, obscena alias pastu avis,
Plin. 10, 29, 44, § 86; cf. fames, Verg. A. 3, 367:haustus,
of filthy water, Luc. 4, 312:cruor,
Verg. A. 4, 455.— As subst.: obscēna, ōrum, n., the excrements, Sen. Ep. 8, 1, 20; also, the urine:qui clam latuit reddente obscena puellā,
Ov. R. Am. 437; cf. Mel. 1, 9.—In partic., offensive to modesty, i. e. immodest, impure, indecent, lewd, obscene (class.;2.syn.: spurcus, impurus): delicatae et obscenae voluptates,
Cic. N. D. 1, 40, 111:adulterium,
Ov. Tr. 2, 212:obscenas tabellas pingere,
Prop. 2, 5, 19 (6, 27):carmina,
id. 1, 16, 10:gestus motusque,
Tac. A. 15, 37:obscenum in modum formata commotaque manus,
i. e. so as to suggest impure thoughts, Suet. Calig. 56:jocandi genus flagitiosum, obscenum,
Cic. Off. 1, 29, 104:si obscena nudis nominibus enuntientur,
Quint. 8, 3, 38:quodque facere turpe non est, modo occulte, id dicere obscenum est,
Cic. Off. 1, 35, 127; cf. id. ib. § 128; Quint. 11, 3, 125. — Comp.:illud Antipatri paulo obscenius,
Cic. Tusc. 5, 38, 112:abjectior et obscenior vita,
Val. Max. 3, 5 fin.—Sup.:obscenissimi versus,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Vell. 2, 83, 2.—Subst.(α). (β).obscēna, ōrum, less freq. in the sing., obscēnum, i. n., the private parts, ta aidoia.— Plur.:Nymphe fugiens obscena Priapi,
Ov. M. 9, 347; cf.:pars nudi agunt, pars tantum obscena velati,
Mel. 3, 7:obscena,
Suet. Calig. 58; id. Dom. 10:obscena corporis,
Just. 1, 6.— Sing.:virile,
Ov. F. 6, 631; Lact. 1, 21, 28; id. Epit. 23, 8; Jul. Obsequ. 84.—Hence, also, adv.: obscēnē (acc. to II. B), impurely, indecently, lewdly, obscenely (class.):latrocinari, fraudare, adulterare, re turpe est, sed dicitur non obscene,
Cic. Off. 1, 35, 128.— Comp.:cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,
Cic. N. D. 3, 22, 56:obscenius concurrerent litterae,
id. de Or. 45, 154.— Sup.:impudicissime et obscenissime vixit,
Eutr. 8, 22. -
17 obscenum
obscēnus ( obscaen-, and less properly obscoen-), a, um, adj. [perh. ob and caenum, filth], of adverse, unfavorable, evil omen; ill-boding, inauspicious, ominous, portentous (cf.: sinister, funestus): apud antiquos omnes fere obscena dicta sunt, quae mali ominis habebantur, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: obsceni interpres funestique ominis auctor, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 96 Müll.; Att. ap. Non. 357, 16:II.deūm rixa vertat verba obscena,
Lucil. ib. 357, 17; Enn. ap. Serv. Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 182 Vahl.): montem istum (Aventinum) excluserunt, quasi avibus obscenis ominosum (viz., by reason of the birds, which gave unfavorable omens to Remus), Mess. ap. Gell. 13, 14, 6; so, volucres, birds of illomen, i. e. owls, Verg. A. 12, 876:canes,
id. G. 1, 470:obscenum ostentum,
Suet. Galb. 4:omen,
Cic. Dom. 55, 140: puppis, the fatal ship, that bore Helen when she eloped with Paris to Troy, Ov. H. 5, 119; cf.:Troja,
Cat. 68, 99:anus,
old witches, hags, Hor. Epod. 5, 98.— Sup.: Alliesis dies dicebatur apud Romanos obscenissimi ominis, Paul. ex Fest. s. v. Alliesis, p. 7 Müll.—Transf., repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy.A.In gen. ( poet. and in post-Aug. prose;B.syn.: immundus, turpis): (Allecto) frontem obscenam rugis arat,
Verg. A. 7, 417:volucres pelagi,
i. e. the harpies, id. ib. 3, 241;262: upupa, obscena alias pastu avis,
Plin. 10, 29, 44, § 86; cf. fames, Verg. A. 3, 367:haustus,
of filthy water, Luc. 4, 312:cruor,
Verg. A. 4, 455.— As subst.: obscēna, ōrum, n., the excrements, Sen. Ep. 8, 1, 20; also, the urine:qui clam latuit reddente obscena puellā,
Ov. R. Am. 437; cf. Mel. 1, 9.—In partic., offensive to modesty, i. e. immodest, impure, indecent, lewd, obscene (class.;2.syn.: spurcus, impurus): delicatae et obscenae voluptates,
Cic. N. D. 1, 40, 111:adulterium,
Ov. Tr. 2, 212:obscenas tabellas pingere,
Prop. 2, 5, 19 (6, 27):carmina,
id. 1, 16, 10:gestus motusque,
Tac. A. 15, 37:obscenum in modum formata commotaque manus,
i. e. so as to suggest impure thoughts, Suet. Calig. 56:jocandi genus flagitiosum, obscenum,
Cic. Off. 1, 29, 104:si obscena nudis nominibus enuntientur,
Quint. 8, 3, 38:quodque facere turpe non est, modo occulte, id dicere obscenum est,
Cic. Off. 1, 35, 127; cf. id. ib. § 128; Quint. 11, 3, 125. — Comp.:illud Antipatri paulo obscenius,
Cic. Tusc. 5, 38, 112:abjectior et obscenior vita,
Val. Max. 3, 5 fin.—Sup.:obscenissimi versus,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Vell. 2, 83, 2.—Subst.(α). (β).obscēna, ōrum, less freq. in the sing., obscēnum, i. n., the private parts, ta aidoia.— Plur.:Nymphe fugiens obscena Priapi,
Ov. M. 9, 347; cf.:pars nudi agunt, pars tantum obscena velati,
Mel. 3, 7:obscena,
Suet. Calig. 58; id. Dom. 10:obscena corporis,
Just. 1, 6.— Sing.:virile,
Ov. F. 6, 631; Lact. 1, 21, 28; id. Epit. 23, 8; Jul. Obsequ. 84.—Hence, also, adv.: obscēnē (acc. to II. B), impurely, indecently, lewdly, obscenely (class.):latrocinari, fraudare, adulterare, re turpe est, sed dicitur non obscene,
Cic. Off. 1, 35, 128.— Comp.:cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,
Cic. N. D. 3, 22, 56:obscenius concurrerent litterae,
id. de Or. 45, 154.— Sup.:impudicissime et obscenissime vixit,
Eutr. 8, 22. -
18 obscenus
obscēnus ( obscaen-, and less properly obscoen-), a, um, adj. [perh. ob and caenum, filth], of adverse, unfavorable, evil omen; ill-boding, inauspicious, ominous, portentous (cf.: sinister, funestus): apud antiquos omnes fere obscena dicta sunt, quae mali ominis habebantur, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: obsceni interpres funestique ominis auctor, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 96 Müll.; Att. ap. Non. 357, 16:II.deūm rixa vertat verba obscena,
Lucil. ib. 357, 17; Enn. ap. Serv. Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 182 Vahl.): montem istum (Aventinum) excluserunt, quasi avibus obscenis ominosum (viz., by reason of the birds, which gave unfavorable omens to Remus), Mess. ap. Gell. 13, 14, 6; so, volucres, birds of illomen, i. e. owls, Verg. A. 12, 876:canes,
id. G. 1, 470:obscenum ostentum,
Suet. Galb. 4:omen,
Cic. Dom. 55, 140: puppis, the fatal ship, that bore Helen when she eloped with Paris to Troy, Ov. H. 5, 119; cf.:Troja,
Cat. 68, 99:anus,
old witches, hags, Hor. Epod. 5, 98.— Sup.: Alliesis dies dicebatur apud Romanos obscenissimi ominis, Paul. ex Fest. s. v. Alliesis, p. 7 Müll.—Transf., repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy.A.In gen. ( poet. and in post-Aug. prose;B.syn.: immundus, turpis): (Allecto) frontem obscenam rugis arat,
Verg. A. 7, 417:volucres pelagi,
i. e. the harpies, id. ib. 3, 241;262: upupa, obscena alias pastu avis,
Plin. 10, 29, 44, § 86; cf. fames, Verg. A. 3, 367:haustus,
of filthy water, Luc. 4, 312:cruor,
Verg. A. 4, 455.— As subst.: obscēna, ōrum, n., the excrements, Sen. Ep. 8, 1, 20; also, the urine:qui clam latuit reddente obscena puellā,
Ov. R. Am. 437; cf. Mel. 1, 9.—In partic., offensive to modesty, i. e. immodest, impure, indecent, lewd, obscene (class.;2.syn.: spurcus, impurus): delicatae et obscenae voluptates,
Cic. N. D. 1, 40, 111:adulterium,
Ov. Tr. 2, 212:obscenas tabellas pingere,
Prop. 2, 5, 19 (6, 27):carmina,
id. 1, 16, 10:gestus motusque,
Tac. A. 15, 37:obscenum in modum formata commotaque manus,
i. e. so as to suggest impure thoughts, Suet. Calig. 56:jocandi genus flagitiosum, obscenum,
Cic. Off. 1, 29, 104:si obscena nudis nominibus enuntientur,
Quint. 8, 3, 38:quodque facere turpe non est, modo occulte, id dicere obscenum est,
Cic. Off. 1, 35, 127; cf. id. ib. § 128; Quint. 11, 3, 125. — Comp.:illud Antipatri paulo obscenius,
Cic. Tusc. 5, 38, 112:abjectior et obscenior vita,
Val. Max. 3, 5 fin.—Sup.:obscenissimi versus,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Vell. 2, 83, 2.—Subst.(α). (β).obscēna, ōrum, less freq. in the sing., obscēnum, i. n., the private parts, ta aidoia.— Plur.:Nymphe fugiens obscena Priapi,
Ov. M. 9, 347; cf.:pars nudi agunt, pars tantum obscena velati,
Mel. 3, 7:obscena,
Suet. Calig. 58; id. Dom. 10:obscena corporis,
Just. 1, 6.— Sing.:virile,
Ov. F. 6, 631; Lact. 1, 21, 28; id. Epit. 23, 8; Jul. Obsequ. 84.—Hence, also, adv.: obscēnē (acc. to II. B), impurely, indecently, lewdly, obscenely (class.):latrocinari, fraudare, adulterare, re turpe est, sed dicitur non obscene,
Cic. Off. 1, 35, 128.— Comp.:cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,
Cic. N. D. 3, 22, 56:obscenius concurrerent litterae,
id. de Or. 45, 154.— Sup.:impudicissime et obscenissime vixit,
Eutr. 8, 22. -
19 obscoenus
obscēnus ( obscaen-, and less properly obscoen-), a, um, adj. [perh. ob and caenum, filth], of adverse, unfavorable, evil omen; ill-boding, inauspicious, ominous, portentous (cf.: sinister, funestus): apud antiquos omnes fere obscena dicta sunt, quae mali ominis habebantur, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: obsceni interpres funestique ominis auctor, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 96 Müll.; Att. ap. Non. 357, 16:II.deūm rixa vertat verba obscena,
Lucil. ib. 357, 17; Enn. ap. Serv. Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 182 Vahl.): montem istum (Aventinum) excluserunt, quasi avibus obscenis ominosum (viz., by reason of the birds, which gave unfavorable omens to Remus), Mess. ap. Gell. 13, 14, 6; so, volucres, birds of illomen, i. e. owls, Verg. A. 12, 876:canes,
id. G. 1, 470:obscenum ostentum,
Suet. Galb. 4:omen,
Cic. Dom. 55, 140: puppis, the fatal ship, that bore Helen when she eloped with Paris to Troy, Ov. H. 5, 119; cf.:Troja,
Cat. 68, 99:anus,
old witches, hags, Hor. Epod. 5, 98.— Sup.: Alliesis dies dicebatur apud Romanos obscenissimi ominis, Paul. ex Fest. s. v. Alliesis, p. 7 Müll.—Transf., repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy.A.In gen. ( poet. and in post-Aug. prose;B.syn.: immundus, turpis): (Allecto) frontem obscenam rugis arat,
Verg. A. 7, 417:volucres pelagi,
i. e. the harpies, id. ib. 3, 241;262: upupa, obscena alias pastu avis,
Plin. 10, 29, 44, § 86; cf. fames, Verg. A. 3, 367:haustus,
of filthy water, Luc. 4, 312:cruor,
Verg. A. 4, 455.— As subst.: obscēna, ōrum, n., the excrements, Sen. Ep. 8, 1, 20; also, the urine:qui clam latuit reddente obscena puellā,
Ov. R. Am. 437; cf. Mel. 1, 9.—In partic., offensive to modesty, i. e. immodest, impure, indecent, lewd, obscene (class.;2.syn.: spurcus, impurus): delicatae et obscenae voluptates,
Cic. N. D. 1, 40, 111:adulterium,
Ov. Tr. 2, 212:obscenas tabellas pingere,
Prop. 2, 5, 19 (6, 27):carmina,
id. 1, 16, 10:gestus motusque,
Tac. A. 15, 37:obscenum in modum formata commotaque manus,
i. e. so as to suggest impure thoughts, Suet. Calig. 56:jocandi genus flagitiosum, obscenum,
Cic. Off. 1, 29, 104:si obscena nudis nominibus enuntientur,
Quint. 8, 3, 38:quodque facere turpe non est, modo occulte, id dicere obscenum est,
Cic. Off. 1, 35, 127; cf. id. ib. § 128; Quint. 11, 3, 125. — Comp.:illud Antipatri paulo obscenius,
Cic. Tusc. 5, 38, 112:abjectior et obscenior vita,
Val. Max. 3, 5 fin.—Sup.:obscenissimi versus,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Vell. 2, 83, 2.—Subst.(α). (β).obscēna, ōrum, less freq. in the sing., obscēnum, i. n., the private parts, ta aidoia.— Plur.:Nymphe fugiens obscena Priapi,
Ov. M. 9, 347; cf.:pars nudi agunt, pars tantum obscena velati,
Mel. 3, 7:obscena,
Suet. Calig. 58; id. Dom. 10:obscena corporis,
Just. 1, 6.— Sing.:virile,
Ov. F. 6, 631; Lact. 1, 21, 28; id. Epit. 23, 8; Jul. Obsequ. 84.—Hence, also, adv.: obscēnē (acc. to II. B), impurely, indecently, lewdly, obscenely (class.):latrocinari, fraudare, adulterare, re turpe est, sed dicitur non obscene,
Cic. Off. 1, 35, 128.— Comp.:cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,
Cic. N. D. 3, 22, 56:obscenius concurrerent litterae,
id. de Or. 45, 154.— Sup.:impudicissime et obscenissime vixit,
Eutr. 8, 22. -
20 volvo
volvo, volvi, vŏlūtum, 3 ( inf. pass. volvier, Lucr. 5, 714), v. a. [Sanscr. varas, circumference; Gr. eluô, to wrap; root Wel-], to roll, turn about, turn round, tumble any thing.I.Lit.A.In gen.:B.(amnis) volvit sub undis Grandia saxa,
Lucr. 1, 288; Verg. A. 11, 529; Ov. Ib. 173:flumen lapides volvens,
Hor. C. 3, 29, 38:beluas cum fluctibus (procellae),
Plin. 9, 3, 2, § 5:vortices (flumen),
Hor. C. 2, 9, 22:fumum caligine (ventus),
Lucr. 6, 691:oculos huc illuc,
Verg. A. 4, 363:oculos per singula,
id. ib. 8, 618:filum,
Varr. L. L. 5, § 114 Müll. volvendi sunt libri, to unroll, i. e. open, Cic. Brut. 87, 298:Tyrrhena carmina retro,
Lucr. 6, 381 (hence, volumen, in the signif. of roll, book, volume, v. h. v. I.):semineces volvit multos,
rolls in the dust, fells to the ground, Verg. A. 12, 329 et saep.—In partic.1.To roll up or together, form by rolling:2.pilas,
Plin. 30, 11, 30, § 99; cf.:qui terga dederant, conversi in hostem volventesque orbem, etc.,
forming a circle, Liv. 22, 29, 5:jam orbem volventes suos increpans,
id. 4, 28, 3.—To breathe, exhale, etc. ( poet.):3.vitalis aëris auras Volvere in ore,
Lucr. 6, 1225:(equus) Collectumque fremens volvit sub naribus ignem,
Verg. G. 3, 85.—Mid., to turn or roll itself round about, to turn or roll along:II. A.nobis caenum teterrima quom sit Spurcities, eadem subus haec jucunda videtur, Insatiabiliter toti ut volvantur ibidem,
Lucr. 6, 978:ille (anguis) inter vestes et levia pectora lapsus Volvitur,
Verg. A. 7, 349:cylindrum volvi et versari turbinem putant,
Cic. Fat. 18, 42:illi qui volvuntur stellarum cursus sempiterni,
id. Rep. 6, 17, 17:excussus curru moribundus volvitur arvis,
rolls, Verg. A. 10, 590:volvi humi,
id. ib. 11, 640:volvitur Euryalus leto,
id. ib. 9, 433:lacrimae volvuntur inanes,
roll, flow, id. ib. 4, 449.— Part.:volventia plaustra,
Verg. G. 1, 163.—In gen.:B.volvere curarum tristes in pectore fluctus,
Lucr. 6, 34:magnos fluctus irarum,
id. 6, 74:ingentes iras in pectore,
Liv. 35, 18, 6:tot volvere casus Insignem pietate virum,
i. e. to undergo so many misfortunes, Verg. A. 1, 9; cf.:satis diu saxum hoc volvo,
Ter. Eun. 5, 9 (8), 55:(lunam) celerem pronos Volvere menses,
in rolling on, Hor. C. 4, 6, 40; cf.:volvendis mensibus,
Verg. A. 1, 269:has omnis (animas) ubi mille rotam volvere per annos,
i. e. completed the cycle, id. ib. 6, 748; and neutr.:volventibus annis,
with revolving years, after the lapse of years, id. ib. 1, 234; cf.:volventia lustra,
Lucr. 5, 928:volvens annus,
Ov. M. 5, 565:sic fata deum rex Sortitur volvitque vices,
fixes the series of revolving events, Verg. A. 3, 376; cf.:sic volvere Parcas,
id. ib. 1, 22:M. Pontidius celeriter sane verba volvens,
rolling off, Cic. Brut. 70, 246:sententias facile verbis,
id. ib. 81, 280 longissima est complexio verborum, quae volvi uno spiritu potest, id. de Or. 3, 47, 182:ne verba traic amus aperte, quo melius aut cadat aut volvatur oratio,
be rounded, form periods, id. Or. 69, 229.—In partic., to turn over or revolve in the mind; to ponder, meditate, or reflect upon, consider (cf. verso):multa cum animo suo volvebat,
Sall. J. 6, 2; 108, 3:multa secum,
id. C. 32, 1; id. J. 113, 1; Liv. 26, 7, 3:immensa omnia animo,
id. 2, 49, 5; Tac. H. 1, 30; Suet. Vesp. 5:bellum in animo,
Liv. 42, 5, 1:in pectore,
id. 35, 18, 6:has inanium rerum inanes ipsas volventes cogitationes,
id. 6, 28, 7; 34, 60, 2; 32, 20, 2; Curt. 10, 5, 15:incerta consilia,
id. 10, 8, 7; 5, 9, 3:bellum adversus nos,
Tac. A. 3, 38:Fauni sub pectore sortem,
Verg. A. 7, 254: haec illis volventibus tandem vicit fortuna [p. 2014] reipublicae, Sall. C. 41, 3:subinde hoc in animo volve,
Sen. Ep. 13, 13:secretas cogitationes intra se,
Curt. 10, 8, 9:adeo ut plerumque intra me ipsum volvam,
Tac. A. 14, 53:regna tecum volvis,
Val. Max. 7, 2, ext. 1:mente aliquid,
Lact. Epit. 60, 13.
См. также в других словарях:
cieno — (Del lat. caenum, fango.) ► sustantivo masculino Lodo blando que se deposita en el fondo de ríos, lagunas o sitios bajos y húmedos: ■ la rana se ocultó en el cieno de una charca. * * * cieno (del lat. «caenum») 1 m. Mezcla de tierra y agua, a… … Enciclopedia Universal
k̂u̯ei-1, k̂u̯ei-no- — k̂u̯ei 1, k̂u̯ei no English meaning: dirt; to defile Deutsche Übersetzung: ‘schlamm, Kot, beschmutzen” Material: With formants n(o) : Lat. caenum ‘smut, ordure, Unflat”, obscēnus, obscaenus (back formation from*obscēnare) “dirty,… … Proto-Indo-European etymological dictionary
Obscenidad — en latín obscenus, significando repulsivo, detestable , (posiblemente derivado de ob caenum, literalmente de la basura ). El término se usa principalmente en un contexto legal para describir expresiones (palabras, imágenes, acciones) que ofenden… … Wikipedia Español
ciénaga — /syay neuh geuh, syen euh , sin /, n. Southwestern U.S. a swamp or marsh, esp. one formed and fed by springs. Also, cienega. [1840 50, Amer.; < Sp, deriv. of cieno mud, slime < L caenum filth] * * * ▪ Colombia in full San Juan de Ciénaga … … Universalium
ciénega — (del sup. lat. «caenĭca») f. Ciénaga. * * * ciénega. (Del lat. *caenĭca, de caenum, cieno). f. ciénaga … Enciclopedia Universal
ciénego — (del sup. lat. «caenĭcum») m. Ciénago. * * * ciénego. (Del lat. *caenĭcum, de caenum, cieno). m. NO Arg. y Ecuad. ciénaga … Enciclopedia Universal
Латинская нецензурная лексика — Внимание! Данная страница или раздел содержит ненормативную лексику … Википедия
obszön — Adj std. (18. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. obscoenus, obscēnus, zu l. cēnum, caenum Schmutz, Unflat und l. ob . Abstraktum: Obszönität. Ebenso nndl. obsceen, ne. obscene, nfrz. obscène, nschw. obscen, nnorw. obscøn. ✎ DF 2 (1942), 231f.;… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
ԳԱՅՌ — (ի, ից.) NBH 1 0528 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 12c, 14c գ. ԳԱՅՌ որ եւ ԳԱՌ, ԳԵՌ. ռմկ. կայռ. βόρβορος, πηλός , ἱλύς Coenum, caenum, lutum, limus, φορυτός quisquiliae Կաւ գռեհաց գարշահոտ. շաղախ. ցեխ. ցիխ. տիղմ. աղբ,… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՇԱՂԱԽ — (ոյ.) NBH 2 0460 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical գ. πηλός, ἱλύς lutum, caenum. Նոյն ընդ Ցեխ, ցիխ. որպէս թէ կաւ շաղեալ. ... (իսկ շելէգ, տիղմ կպչուն. եւ սէլսալ ՝ տիղմ կամ կաւ աւազախառն). *Եղեւ նոցա աղիւսն ʼի տեղի քարի, եւ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
obscene — (adj.) 1590s, offensive to the senses, or to taste and refinement, from M.Fr. obscene, from L. obscenus offensive, especially to modesty, originally boding ill, inauspicious, of unknown origin; perhaps from ob onto (see OB (Cf. ob )) + caenum… … Etymology dictionary