annos

• To many years!, i.e. Many happy returns!

• May he live and flourish for many years

nascor, nātus, nasci (ante-class., and in poets of the class. period also gnatus, v. under P. a. B.; part. fut. nasciturus, Pall. Jun. 7, § 8; Vulg. Judic. 13, 8), 3, v. dep. [from gnascor, gnatus, root gen, whence gigno; cf. Gr. gennaô], to be born, to be begotten (of or by male or female).

Lit.; constr. with ex or de and abl., or with abl. alone; rarely with ab and abl.

With ex and abl. (esp. with name or other appellation of the mother):

cum ex utrāque (uxore) filius natus esset,

Cic. de Or. 1, 40, 183:

cujus ex filiā natus est Sestius,

id. Fam. 13, 8, 1:

Servius Tullius ex serva Tarquiniensi natus,

id. Rep. 2, 21, 37:

ex hac feminā debuit nasci, qui, etc.,

Sen. ad Helv. 16, 6:

natam sibi ex Poppaeā filiam,

Tac. A. 15, 23 init.:

ex Thetide natus,

Quint. 3, 7, 11:

ex Urbiniā natus,

id. 7, 2, 5:

Alexandri filius natus ex Barsine,

Just. 13, 2, 7; cf.:

negantis (Domitii) quidquam ex se et Agrippinā nisi detestabile nasci potuisse,

Suet. Ner. 6:

quod ex nobis natos liberos appellamus, idcirco Cerere nati nominati sunt Liber et Libera,

Cic. N. D. 2, 24, 62; cf.:

convinces facile ex te esse natum, nam tui similis est probe,

Ter. Heaut. 5, 4, 7:

ex militibus Romanis et Hispanis mulieribus natos se memorantes,

Liv. 43, 3, 2;

very rarely with a designation of the father, and only with pronouns: ex hoc Domitius nascitur,

Suet. Ner. 4 init.:

Neoptolemus ex quo nata est Olympias,

Just. 17, 3, 14:

ex quo nasci nepotes deceat,

Plin. Ep. 1, 14, 2:

illum ex me natum,

Val. Max. 5, 10 ext. 3; cf.:

quod tibi filiolus vel filia nascitur ex me,

Juv. 9, 83.—

With de and abl.:

de tigride natus,

Ov. M. 9, 612; cf.:

de stirpe dei nasci,

id. ib. 11, 312:

de pellice natus,

id. ib. 4, 422:

natus de muliere,

Vulg. Job, 14, 1; 15, 14. —

With abl. (so usually with proper names;

and with general designations of parents, family, etc.): quos omnes Erebo et Nocte natos ferunt,

Cic. N. D. 3, 17, 44:

Hercules Jove natus,

id. ib. 3, 16, 42:

Nilo natus,

id. ib. 3, 16, 42:

nascetur Oedipus Lao,

id. Fat. 13, 30:

patre Marte,

id. Rep. 2, 2, 4:

Paulo,

id. Off. 1, 33, 121:

privignus Poppaeā natus,

Suet. Ner. 55:

Ascanius Creusā matre natus,

Liv. 1, 3, 2: Junia, Vell. 2, 127, 4:

amplissimā familiā nati adulescentes,

Caes. B. G. 7, 37, 1:

honestis parentibus,

Quint. 1, 11, 85; Sen. Contr. 7, 21, 1:

Mela quibus Gallio et Seneca parentibus natus,

Tac. A. 16, 17:

deus deo natus,

Liv. 1, 16, 3:

imperioso patre,

id. 7, 4, 5; 9, 1, 12: Assaraco natus Capus, Enn. ap. Philarg. ad Verg. G. 3, 35 (Ann. v. 31 Vahl.):

patre certo nasci,

Cic. Rosc. Am. 16, 46:

Apolline natus,

Ov. M. 15, 639: natus deā, son of a goddess, i. e. Achilles, id. M. 12, 86; so,

natus deā,

of Æneas, Verg. A. 1, 582:

matre Musā natus,

Cic. N. D. 3, 18, 45:

nascetur pulcrā Trojanus origine Caesar,

Verg. A. 1, 286.—

With ab and abl.:

generari et nasci a principibus,

Tac. H. 1, 16:

et qui nascentur ab illo,

Verg. G. 1, 434.—

In other constrr.:

post homines natos,

since men have lived, Cic. Phil. 11, 1, 1:

post genus hominum natum,

id. Balb. 10, 26:

in miseriam nascimur,

id. Tusc. 1, 5, 9:

aves omnes in pedes nascuntur,

with the feet foremost, Plin. 10, 53, 74, § 149:

ad homines nascendos vim hujus numeri (septenarii) pertinere,

to the formation of man in the womb, Gell. 3, 10, 7:

homo nascitur ad laborem,

i. e. it is his nature to suffer it, Vulg. Job, 5, 7.—

Transf., to rise, take beginning, derive origin, spring forth, grow, be found: O fortunatam natam me consule Romam, Cic. ap. Quint. 11, 1, 24; and ap. Juv. 10, 122:

humi nascentia fraga,

Verg. E. 3, 92:

cum nata fuerint folia,

Vulg. Marc. 13, 28:

nascitur ibi plumbum album in mediterraneis regionibus,

is found, produced, Caes. B. G. 5, 12:

onyx nascitur circa Thebas Aegyptias,

Plin. 36, 8, 12, § 61:

ex palude nascitur amnis,

rises, id. 36, 26, 65, § 190:

nascere, praeque diem veniens age, Lucifer, almum,

rise, Verg. E. 8, 17:

unde nigerrimus Auster Nascitur,

id. G. 3, 278:

nascens luna,

Hor. C. 3, 23, 2; id. S. 2, 4, 30:

nascentia templa,

newly built, Mart. 6, 4, 3:

Circaeis nata forent an Lucrinum ad saxum... ostrea,

Juv. 4, 140.— To rise, be formed (of a hill):

ab eo flumine collis nascebatur,

Caes. B. G. 2, 18; cf.:

nascitur altera moles,

Sil. 3, 530. —

Trop.

To arise, spring forth, proceed from, be produced:

scribes ad me, ut mihi nascatur epistulae argumentum,

Cic. Fam. 16, 22, 2:

nulla tam detestabilis pestis est, quae non homini ab homine nascatur,

id. Off. 2, 5, 16:

fateor ea me studiose secutum ex quibus vera gloria nasci posset,

id. Fam. 15, 4, 13:

facinus natum a cupiditate,

id. Verr. 2, 2, 34, § 82; id. Font. 16, 37:

visus ei dicitur draco... dicere quo illa loci nasceretur,

id. Div. 2, 66, 135:

strumae nascuntur maxime in cervice,

Cels. 5, 28, 7; 7, 12, 1 fin.; 7, 6, 4 fin.:

onychem in Arabiae tantum montibus nasci putavere,

Plin. 36, 7, 12, § 59:

frumenta nata sunt,

Cic. Verr. 2, 3, 63, § 147:

ex quo uno haec omnia nata et profecta esse concedit,

id. Quint. 28, 85; id. Agr 2, 33, 90:

profectio nata a timore defectionis,

Caes. B. G. 7, 43:

querelae verae nascuntur pectore ab imo,

Cat. 64, 198:

omnis obligatio vel ex contractu nascitur vel ex delicto,

Gai. Inst. 3, 88 sq. —With ut:

ex hoc nascitur ut,

hence it follows that, Cic. Fin. 3, 19, 63; Sen. Ep. 74, 11.—

Esp., of the spiritual renewal of a religious experience, to be regenerated, born again (eccl. Lat.):

quod natum est ex spiritu, spiritus est,

Vulg. Johan. 3, 6:

nasci denuo,

id. ib. 3, 7:

natus ex Deo,

id. 1 Johan. 3, 9, etc.—Hence, P. a.

nascens, entis, arising, beginning, nascent, infant, immature:

ante Periclem et Thucydidem, qui non nascentibus Athenis, sed jam adultis fuerunt, littera nulla est, etc.,

Cic. Brut. 7, 27:

eloquentiam pueris induunt adhuc nascentibus,

Petr. 4:

(vitulus) vexat nascenti robora cornu,

Juv. 12, 9.—

Subst.: nascentia, ĭum, n., organic bodies, esp. plants, Vitr. 5, 1, 3; 5, 8, 1.—

nātus, a, um, P. a., born; hence,

Subst.: nātus ( gnātus), i, m., a son; and nāta ( gnāta), ae, f. (dat. and abl. pl. natabus, where ambiguity is to be avoided, Plaut. ap. Prisc. p. 733 P.; Inscr. Orell. 7421; Phocas, p. 1707 P.; v. Neue, Formenl. 1, p. 29), a daughter; in plur.: nati (gnati), children, offspring:

caritas, quae est inter natos et parentes,

Cic. Lael. 8, 27:

bellum prope inter parentes natosque,

Liv. 1, 23, 1; cf. id. 5, 40, 3:

cum pecore et gnatis,

Hor. S. 2, 2, 115:

et trepidae matres pressere ad pectora natos,

Verg. A. 7, 518: mihi ausculta, nate, pueros jube cremarier, Enn. [p. 1188] ap. Non. 246, 11 (Trag. v. 329 Vahl.); Hor. S. 1, 3, 43:

natam conlocare alicui,

Plaut. Aul. Arg. 1, 15: o gnata, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 46 Vahl.):

si quis gnatam pro mutā devovet agnā,

Hor. S. 2, 3, 219; cf. id. ib. 2, 3, 199: Hectoris natum de muro jactarier, Enn. ap. Varr. L. L. 10, § 70 Müll. (Trag. v. 130 Vahl.); so, Nerei natae, id. ap. Prisc. p. 733 P. (Trag. v. 135 Vahl.):

maxima natarum Priami,

Verg. A. 1, 654; Ov. M. 13, 661.—Esp. in the phrase natus nemo, not a human being, nobody (Plautine for nemo mortalis):

tamquam si natus nemo in aedibus habitet,

Plaut. Most. 2, 1, 55 Lorenz ad loc.; id. ib. 2, 2, 20:

nato nemini,

id. Cas. 2, 4, 15; id. Ps. 1, 3, 63.—

Adj.

Natus alicui rei or ad aliquam rem, born, made, destined, designed, intended, produced by nature for any thing.

With dat. (class.):

me credo huic esse natum rei, ferundis miseriis,

Ter. Ad. 4, 2, 6:

non sibi se soli natum meminerit, sed patriae, sed suis,

Cic. Fin. 2, 14, 45:

natus huic imperio,

id. Cael. 24, 59:

gurges atque helluo natus abdomini suo, non laudi atque gloriae,

id. Pis. 17, 41:

Judaei et Syri, nationes natae servituti,

id. Prov. Cons. 5, 10. —

With ad (class.):

vir ad omnia summa natus,

Cic. Brut. 68, 239:

natus ad haec tempora,

id. Phil. 12, 4, 9:

ad dicendum natus aptusque,

id. de Or. 1, 22, 99:

ad haudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus,

id. Fin. 5, 22, 63:

ad hoc unum natus,

id. Or. 28, 99:

ut ad cursum equus, ad arandum bos, ad indagandum canis, sic homo ad intellegendum et agendum natus est,

id. Fin. 2, 13, 40:

natus ad sacra Cithaeron,

Ov. M. 2, 223:

canor mulcendas natus ad aures,

id. ib. 5, 561.—

With inf. ( poet.):

quid meruere boves, animal... natum tolerare labores,

Ov. M. 15, 120: sentes tantummodo laedere natae, id. de Nuce, 113.—

With in and acc. ( poet.):

nati in usum laetitiae scyphi,

Hor. C. 1, 27, 1; Ov. M. 14, 99; 15, 117.—

With propter (rare):

apros, animal propter convivia natum,

Juv. 1, 141.—

Formed or constituted by nature in any manner:

alius ager bene natus, alius male,

Varr. R. R. 1, 6, 1:

sarmenta male nata,

Col. 4, 24, 7:

ita natus locus est,

Liv. 9, 2:

inculti versūs et male nati,

Hor. Ep. 2, 1, 233.—

Pro re natā, or (ante- and post-class.) e re natā, under the present circumstances, according to the state of affairs, as matters are:

ut in his pro re natā non incommode possint esse,

Cic. Att. 7, 14, 3:

Antonii colloquium cum heroibus nostris pro re natā non incommodum,

id. ib. 14, 6, 1;

7, 8, 2: e re natā melius fieri haud potuit, quam factum est,

Ter. Ad. 3, 1, 8; App. M. 4, p. 143, 38.—

With a specification of time, so old, of the age of, etc.:

eques Romanus annos prope XC. natus,

Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:

annos natus unum et viginti,

id. de Or. 3, 20, 74:

cum annos ad quinquaginta natus esset,

id. Clu. 40, 110:

cum quinque et viginti natus annos dominatum occupavisset,

id. Tusc. 5, 20, 57:

Cato annos quinque et octoginta natus excessit e vitā,

id. Brut. 20, 80; in inscr. ANNORVM NATVS, etc., Inscr. Mon. Scip. n. 7;

Inscr. Marini Atti, p. 564.— Sometimes, in order to specify the age more exactly, major or minor, without or with quam, is added: annos nata est sedecim non major,

Ter. Eun. 3, 3, 23:

minor quinque et viginti annis natus,

Nep. Han. 3, 2:

minor triginta annis natus,

Cic. Verr. 2, 2, 49, § 122:

homo annos natus major quadraginta,

over forty years old, Cic. Rosc. Am. 14, 49:

Dionysius major annos sexaginta natus decessit,

Nep. Reg. 2, 3:

cum liberis majoribus quam quindecim annos natis,

Liv. 45, 32, 3:

minorem quam annos sex, majorem quam annos decem natam, negarunt capi fas esse,

Gell. 1, 12, 1.—For major, minor, sometimes with plus, minus (ante-class.):

plus triginta annis natus sim,

Plaut. Men. 3, 1, 1:

annos sexaginta natus es aut plus,

Ter. Heaut. 1, 1, 11; cf.:

non amplius novem annos natus,

Nep. Han. 2, 3.— Act. collat. form: nasco, ĕre, to be born, etc.:

ubi germen nascere coeperit,

Cato, R. R. 151 fin.

nascor, nātus, nasci (ante-class., and in poets of the class. period also gnatus, v. under P. a. B.; part. fut. nasciturus, Pall. Jun. 7, § 8; Vulg. Judic. 13, 8), 3, v. dep. [from gnascor, gnatus, root gen, whence gigno; cf. Gr. gennaô], to be born, to be begotten (of or by male or female).

Lit.; constr. with ex or de and abl., or with abl. alone; rarely with ab and abl.

With ex and abl. (esp. with name or other appellation of the mother):

cum ex utrāque (uxore) filius natus esset,

Cic. de Or. 1, 40, 183:

cujus ex filiā natus est Sestius,

id. Fam. 13, 8, 1:

Servius Tullius ex serva Tarquiniensi natus,

id. Rep. 2, 21, 37:

ex hac feminā debuit nasci, qui, etc.,

Sen. ad Helv. 16, 6:

natam sibi ex Poppaeā filiam,

Tac. A. 15, 23 init.:

ex Thetide natus,

Quint. 3, 7, 11:

ex Urbiniā natus,

id. 7, 2, 5:

Alexandri filius natus ex Barsine,

Just. 13, 2, 7; cf.:

negantis (Domitii) quidquam ex se et Agrippinā nisi detestabile nasci potuisse,

Suet. Ner. 6:

quod ex nobis natos liberos appellamus, idcirco Cerere nati nominati sunt Liber et Libera,

Cic. N. D. 2, 24, 62; cf.:

convinces facile ex te esse natum, nam tui similis est probe,

Ter. Heaut. 5, 4, 7:

ex militibus Romanis et Hispanis mulieribus natos se memorantes,

Liv. 43, 3, 2;

very rarely with a designation of the father, and only with pronouns: ex hoc Domitius nascitur,

Suet. Ner. 4 init.:

Neoptolemus ex quo nata est Olympias,

Just. 17, 3, 14:

ex quo nasci nepotes deceat,

Plin. Ep. 1, 14, 2:

illum ex me natum,

Val. Max. 5, 10 ext. 3; cf.:

quod tibi filiolus vel filia nascitur ex me,

Juv. 9, 83.—

With de and abl.:

de tigride natus,

Ov. M. 9, 612; cf.:

de stirpe dei nasci,

id. ib. 11, 312:

de pellice natus,

id. ib. 4, 422:

natus de muliere,

Vulg. Job, 14, 1; 15, 14. —

With abl. (so usually with proper names;

and with general designations of parents, family, etc.): quos omnes Erebo et Nocte natos ferunt,

Cic. N. D. 3, 17, 44:

Hercules Jove natus,

id. ib. 3, 16, 42:

Nilo natus,

id. ib. 3, 16, 42:

nascetur Oedipus Lao,

id. Fat. 13, 30:

patre Marte,

id. Rep. 2, 2, 4:

Paulo,

id. Off. 1, 33, 121:

privignus Poppaeā natus,

Suet. Ner. 55:

Ascanius Creusā matre natus,

Liv. 1, 3, 2: Junia, Vell. 2, 127, 4:

amplissimā familiā nati adulescentes,

Caes. B. G. 7, 37, 1:

honestis parentibus,

Quint. 1, 11, 85; Sen. Contr. 7, 21, 1:

Mela quibus Gallio et Seneca parentibus natus,

Tac. A. 16, 17:

deus deo natus,

Liv. 1, 16, 3:

imperioso patre,

id. 7, 4, 5; 9, 1, 12: Assaraco natus Capus, Enn. ap. Philarg. ad Verg. G. 3, 35 (Ann. v. 31 Vahl.):

patre certo nasci,

Cic. Rosc. Am. 16, 46:

Apolline natus,

Ov. M. 15, 639: natus deā, son of a goddess, i. e. Achilles, id. M. 12, 86; so,

natus deā,

of Æneas, Verg. A. 1, 582:

matre Musā natus,

Cic. N. D. 3, 18, 45:

nascetur pulcrā Trojanus origine Caesar,

Verg. A. 1, 286.—

With ab and abl.:

generari et nasci a principibus,

Tac. H. 1, 16:

et qui nascentur ab illo,

Verg. G. 1, 434.—

In other constrr.:

post homines natos,

since men have lived, Cic. Phil. 11, 1, 1:

post genus hominum natum,

id. Balb. 10, 26:

in miseriam nascimur,

id. Tusc. 1, 5, 9:

aves omnes in pedes nascuntur,

with the feet foremost, Plin. 10, 53, 74, § 149:

ad homines nascendos vim hujus numeri (septenarii) pertinere,

to the formation of man in the womb, Gell. 3, 10, 7:

homo nascitur ad laborem,

i. e. it is his nature to suffer it, Vulg. Job, 5, 7.—

Transf., to rise, take beginning, derive origin, spring forth, grow, be found: O fortunatam natam me consule Romam, Cic. ap. Quint. 11, 1, 24; and ap. Juv. 10, 122:

humi nascentia fraga,

Verg. E. 3, 92:

cum nata fuerint folia,

Vulg. Marc. 13, 28:

nascitur ibi plumbum album in mediterraneis regionibus,

is found, produced, Caes. B. G. 5, 12:

onyx nascitur circa Thebas Aegyptias,

Plin. 36, 8, 12, § 61:

ex palude nascitur amnis,

rises, id. 36, 26, 65, § 190:

nascere, praeque diem veniens age, Lucifer, almum,

rise, Verg. E. 8, 17:

unde nigerrimus Auster Nascitur,

id. G. 3, 278:

nascens luna,

Hor. C. 3, 23, 2; id. S. 2, 4, 30:

nascentia templa,

newly built, Mart. 6, 4, 3:

Circaeis nata forent an Lucrinum ad saxum... ostrea,

Juv. 4, 140.— To rise, be formed (of a hill):

ab eo flumine collis nascebatur,

Caes. B. G. 2, 18; cf.:

nascitur altera moles,

Sil. 3, 530. —

Trop.

To arise, spring forth, proceed from, be produced:

scribes ad me, ut mihi nascatur epistulae argumentum,

Cic. Fam. 16, 22, 2:

nulla tam detestabilis pestis est, quae non homini ab homine nascatur,

id. Off. 2, 5, 16:

fateor ea me studiose secutum ex quibus vera gloria nasci posset,

id. Fam. 15, 4, 13:

facinus natum a cupiditate,

id. Verr. 2, 2, 34, § 82; id. Font. 16, 37:

visus ei dicitur draco... dicere quo illa loci nasceretur,

id. Div. 2, 66, 135:

strumae nascuntur maxime in cervice,

Cels. 5, 28, 7; 7, 12, 1 fin.; 7, 6, 4 fin.:

onychem in Arabiae tantum montibus nasci putavere,

Plin. 36, 7, 12, § 59:

frumenta nata sunt,

Cic. Verr. 2, 3, 63, § 147:

ex quo uno haec omnia nata et profecta esse concedit,

id. Quint. 28, 85; id. Agr 2, 33, 90:

profectio nata a timore defectionis,

Caes. B. G. 7, 43:

querelae verae nascuntur pectore ab imo,

Cat. 64, 198:

omnis obligatio vel ex contractu nascitur vel ex delicto,

Gai. Inst. 3, 88 sq. —With ut:

ex hoc nascitur ut,

hence it follows that, Cic. Fin. 3, 19, 63; Sen. Ep. 74, 11.—

Esp., of the spiritual renewal of a religious experience, to be regenerated, born again (eccl. Lat.):

quod natum est ex spiritu, spiritus est,

Vulg. Johan. 3, 6:

nasci denuo,

id. ib. 3, 7:

natus ex Deo,

id. 1 Johan. 3, 9, etc.—Hence, P. a.

nascens, entis, arising, beginning, nascent, infant, immature:

ante Periclem et Thucydidem, qui non nascentibus Athenis, sed jam adultis fuerunt, littera nulla est, etc.,

Cic. Brut. 7, 27:

eloquentiam pueris induunt adhuc nascentibus,

Petr. 4:

(vitulus) vexat nascenti robora cornu,

Juv. 12, 9.—

Subst.: nascentia, ĭum, n., organic bodies, esp. plants, Vitr. 5, 1, 3; 5, 8, 1.—

nātus, a, um, P. a., born; hence,

Subst.: nātus ( gnātus), i, m., a son; and nāta ( gnāta), ae, f. (dat. and abl. pl. natabus, where ambiguity is to be avoided, Plaut. ap. Prisc. p. 733 P.; Inscr. Orell. 7421; Phocas, p. 1707 P.; v. Neue, Formenl. 1, p. 29), a daughter; in plur.: nati (gnati), children, offspring:

caritas, quae est inter natos et parentes,

Cic. Lael. 8, 27:

bellum prope inter parentes natosque,

Liv. 1, 23, 1; cf. id. 5, 40, 3:

cum pecore et gnatis,

Hor. S. 2, 2, 115:

et trepidae matres pressere ad pectora natos,

Verg. A. 7, 518: mihi ausculta, nate, pueros jube cremarier, Enn. [p. 1188] ap. Non. 246, 11 (Trag. v. 329 Vahl.); Hor. S. 1, 3, 43:

natam conlocare alicui,

Plaut. Aul. Arg. 1, 15: o gnata, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 46 Vahl.):

si quis gnatam pro mutā devovet agnā,

Hor. S. 2, 3, 219; cf. id. ib. 2, 3, 199: Hectoris natum de muro jactarier, Enn. ap. Varr. L. L. 10, § 70 Müll. (Trag. v. 130 Vahl.); so, Nerei natae, id. ap. Prisc. p. 733 P. (Trag. v. 135 Vahl.):

maxima natarum Priami,

Verg. A. 1, 654; Ov. M. 13, 661.—Esp. in the phrase natus nemo, not a human being, nobody (Plautine for nemo mortalis):

tamquam si natus nemo in aedibus habitet,

Plaut. Most. 2, 1, 55 Lorenz ad loc.; id. ib. 2, 2, 20:

nato nemini,

id. Cas. 2, 4, 15; id. Ps. 1, 3, 63.—

Adj.

Natus alicui rei or ad aliquam rem, born, made, destined, designed, intended, produced by nature for any thing.

With dat. (class.):

me credo huic esse natum rei, ferundis miseriis,

Ter. Ad. 4, 2, 6:

non sibi se soli natum meminerit, sed patriae, sed suis,

Cic. Fin. 2, 14, 45:

natus huic imperio,

id. Cael. 24, 59:

gurges atque helluo natus abdomini suo, non laudi atque gloriae,

id. Pis. 17, 41:

Judaei et Syri, nationes natae servituti,

id. Prov. Cons. 5, 10. —

With ad (class.):

vir ad omnia summa natus,

Cic. Brut. 68, 239:

natus ad haec tempora,

id. Phil. 12, 4, 9:

ad dicendum natus aptusque,

id. de Or. 1, 22, 99:

ad haudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus,

id. Fin. 5, 22, 63:

ad hoc unum natus,

id. Or. 28, 99:

ut ad cursum equus, ad arandum bos, ad indagandum canis, sic homo ad intellegendum et agendum natus est,

id. Fin. 2, 13, 40:

natus ad sacra Cithaeron,

Ov. M. 2, 223:

canor mulcendas natus ad aures,

id. ib. 5, 561.—

With inf. ( poet.):

quid meruere boves, animal... natum tolerare labores,

Ov. M. 15, 120: sentes tantummodo laedere natae, id. de Nuce, 113.—

With in and acc. ( poet.):

nati in usum laetitiae scyphi,

Hor. C. 1, 27, 1; Ov. M. 14, 99; 15, 117.—

With propter (rare):

apros, animal propter convivia natum,

Juv. 1, 141.—

Formed or constituted by nature in any manner:

alius ager bene natus, alius male,

Varr. R. R. 1, 6, 1:

sarmenta male nata,

Col. 4, 24, 7:

ita natus locus est,

Liv. 9, 2:

inculti versūs et male nati,

Hor. Ep. 2, 1, 233.—

Pro re natā, or (ante- and post-class.) e re natā, under the present circumstances, according to the state of affairs, as matters are:

ut in his pro re natā non incommode possint esse,

Cic. Att. 7, 14, 3:

Antonii colloquium cum heroibus nostris pro re natā non incommodum,

id. ib. 14, 6, 1;

7, 8, 2: e re natā melius fieri haud potuit, quam factum est,

Ter. Ad. 3, 1, 8; App. M. 4, p. 143, 38.—

With a specification of time, so old, of the age of, etc.:

eques Romanus annos prope XC. natus,

Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:

annos natus unum et viginti,

id. de Or. 3, 20, 74:

cum annos ad quinquaginta natus esset,

id. Clu. 40, 110:

cum quinque et viginti natus annos dominatum occupavisset,

id. Tusc. 5, 20, 57:

Cato annos quinque et octoginta natus excessit e vitā,

id. Brut. 20, 80; in inscr. ANNORVM NATVS, etc., Inscr. Mon. Scip. n. 7;

Inscr. Marini Atti, p. 564.— Sometimes, in order to specify the age more exactly, major or minor, without or with quam, is added: annos nata est sedecim non major,

Ter. Eun. 3, 3, 23:

minor quinque et viginti annis natus,

Nep. Han. 3, 2:

minor triginta annis natus,

Cic. Verr. 2, 2, 49, § 122:

homo annos natus major quadraginta,

over forty years old, Cic. Rosc. Am. 14, 49:

Dionysius major annos sexaginta natus decessit,

Nep. Reg. 2, 3:

cum liberis majoribus quam quindecim annos natis,

Liv. 45, 32, 3:

minorem quam annos sex, majorem quam annos decem natam, negarunt capi fas esse,

Gell. 1, 12, 1.—For major, minor, sometimes with plus, minus (ante-class.):

plus triginta annis natus sim,

Plaut. Men. 3, 1, 1:

annos sexaginta natus es aut plus,

Ter. Heaut. 1, 1, 11; cf.:

non amplius novem annos natus,

Nep. Han. 2, 3.— Act. collat. form: nasco, ĕre, to be born, etc.:

ubi germen nascere coeperit,

Cato, R. R. 151 fin.

* * *

annus, i, m. [acc. to some, as Corssen, Beitr. 16, for am-nus, from 2. an- am-; or acc. to others, directly from 2. anus, a ring, and kindred to the form appearing, in enoautos, di-enos, tri-enos].

Lit., a circuit, circular course, periodical return: tempus a brumā ad brumam, dum sol redit, vocatur annus;

quod, ut parvi circuli anuli, sic magni dicebantur circites ani, unde annus,

Varr. L. L. 6, § 8 Müll.; cf.

for the same idea: circum tribus actis annis,

Lucr. 5, 883:

anno, qui solstitiali circumagitur orbe,

Liv. 1, 19; 6, 1:

quae (stellae) volvunt magnos in magnis orbibus annos,

Lucr. 5, 644; so Verg. A. 1, 234:

multis solis redeuntibus annis,

Lucr. 1, 311; so Verg. A. 8, 47; cf. also Voss ad Verg. G. 2, 402; and the Heb. = month, from = to renew; hence, a year (consisting among the Rom. orig. of ten months, ending with Dec. and beginning with Mart., but from the time of Numa of twelve):

annos sexaginta natus,

Ter. Heaut. 1, 1, 10:

principio circum tribus actis impiger annis Floret equus,

Lucr. 5, 881:

tempora mutare annorum,

the seasons, id. 2, 170:

anni tempus, Varr, R. R. 1, 46: nemo est tam senex, qui se annum non putet posse vivere,

Cic. Sen. 7, 24:

centum et septem complevit annos,

id. ib. 5, 13 et saep.:

anni fugaces,

Hor. C. 2, 14, 1:

anni mobiles,

id. A. P. 157:

annus piger,

id. Ep. 1, 1, 21:

anni breves,

id. C. 4, 13, 23:

per exactos annos,

id. ib. 3, 22, 6:

initio anni,

Liv. 2, 52:

principio anni,

id. 2, 48:

anno ineunte,

Suet. Calig. 42; id. Tib. 54:

anno exeunte,

Cic. Div. 1, 25:

extremo anno,

Liv. 2, 64:

extremo anni,

Tac. A. 6, 27:

anno circumacto,

Liv. 6, 1:

vertente anno,

Vulg. 2 Reg. 11, 1:

annus totus,

Hor. S. 2, 3, 1:

annus solidus,

a full year, Liv. 1, 19.— Poet.:

pleno anno,

at the close of, Hor. C. 3, 18, 5; Plaut. Stich. 1, 1, 30; id. Men. 2, 1, 9:

nondum centum et decem anni sunt, cum lata est lex,

Cic. Off. 2, 21, 75: lex anno post quam lata sit abrogata, id. Cornel. Fragm. ap. Orell. IV. 2, p. 448.—

Adverb. phrases.

Anno.

A year ago, last year, perusi (for the most part anteclass.;

not used by Cic.),

Plaut. Am. prol. 91:

quattuor minis ego emi istanc anno,

id. Men. 1, 3, 22; id. Truc. 2, 4, 39: utrum anno an horno te abstuleris a viro, Lucil. ap. Non. p. 121, 8; so,

ab anno priore,

Vulg. 2 Cor. 8, 10; and:

ab anno praeterito,

ib. ib. 9, 2.—

A full or whole year, Liv. 3, 39 fin.:

corpus ejus matronae anno luxerunt,

Aur. Vict. Vir. Ill. 10 fin. (in Livy, instead of it, annum; v. 2. infra).—

In each year, yearly:

uno boum jugo conseri anno quadragena jugera, difficilis tricena justum est,

Plin. 18, 18, 48, § 173.—But in is freq. added when it is related how often a thing happened during the year, Varr. R. R. 2, 11, 8:

ter in anno,

Cic. Rosc. Am. 46:

semel in anno,

Vulg. Heb. 9, 7 (cf.:

semel per annum,

ib. Ex. 30, 10) al. (but without in' ter et quater anno, Hor. C. 1, 31, 14:

bis anno,

Plin. 2, 73, 75, § 184).—

Annum, a year, during a whole year:

matronae annum eum luxerunt,

Liv. 2, 7.—

Ad annum, for the coming year, a year hence:

faciendum est ad annum,

Cic. de Or. 3, 24, 92:

quem ad annum tribunum plebis videbam fore,

id. Att. 5, 2.—

In annum.

For a year: prorogatum in annum im [p. 127] perium est, Liv. 37, 2, 11: si quid Est ( gnaws) animum, differs curandi tempus in annum? Hor. Ep. 1, 2, 39:

provisae frugis in annum Copia,

id. ib. 1, 18, 109.—

In the next year, the next year:

quod stercoratione faciunt in annum segetes meliores,

Varr. R. R. 2, 2, 12.—

Per annos, year by year, yearly:

arva per annos mutant, et superest ager,

Tac. G. 26; so,

per omnes annos,

Vulg. Lev. 16, 34; ib. Luc. 2, 41.—

Omnibus annis, all the years, always, Hor. Ep. 1, 7, 21.—

Transf.

Poet., a part of a year, a season of the year:

nunc frondent silvae, nunc formosissimus an-nus,

now the forest is clothed with verdure, now the year is most beautiful, Verg. E. 3, 57; so,

pomifer annus,

Hor. C. 3, 23, 8:

hibernus annus,

id. Epod. 2, 29: Pisaeumque domus non aestuat annum, i. e. the summer (in which season of the year the Olympic games were celebrated at Pisa), Stat. S. 1, 3, 8.—

The produce of the year ( poet. or in post-Aug. prose; cf.

annona, I.),

Luc. 9, 437:

agricolae annum flevere,

id. 3, 452; 3, 70; Stat. Th. 4, 710; Val. Fl. 5, 424:

nec arare terram aut exspectare annum,

Tac. G. 14, ubi v. Rup.; cf. Schwarz ad Plin. Pan. 29.—

Time of life ( poet.):

Dum vernat sanguis, dum rugis integer annus,

while your years are free from wrinkles, Prop. 5, 5, 59:

vitae longus et annus erit,

the years of life, id. 3, 7, 38.—

In polit. life, the age to which one must attain in order to be appointed to an office (cf. annalis, II.):

quod hoc honore me adfecistis primā petitione, quod anno meo,

Cic. Agr. 2, 2:

subito reliquit annum suum seseque in annum proximum transtulit,

id. Mil. 9, 24:

qui anno suo petierint,

id. ib. 9, 24; id. Att. 1, 1; id. Fam. 10, 25.—

In astronomy: annus magnus or mundanus, the period of time in which the constellations return to the same place; acc. to Macr. Somn. Scip. 2, 11, 15,000 years; v. Cic. N. D. 2, 20; Tac. Or. 16; and Madv. ad Cic. Fin. 2, 31, 102.

antĕ (old form anti, whence antidea, antideo, antidhac; v. antea, anteeo, and antehac) [Gr. anti, over against, facing, anta, antên; Sanscr. anti = over against; Germ. ant- in Ant-wort = Goth. anda-vaurdi, an answer, anda-nahti, the night before], prep. and adv. (acc. to Max. Victor. p. 1953, as prep. with the grave accent; as adv. with the acute on the last syl.).

Prep. with acc., before (syn.: prae, pro).

In space, or trop. in regard to estimation, judgment, or rank (usu. only of objects at rest. while prae is used of those in motion; cf. Herz. ad Caes. B. G. 1, 21; v. exceptions infra).

In space:

quem ante aedīs video,

Plaut. Am. 1, 1, 136:

ante ostium Me audivit stare,

Ter. And. 3, 1, 16; so Vulg. Lev. 1, 5:

Ornatas paulo ante fores,

Juv. 6, 227; so Vulg. Num. 3, 26:

ante meum limen,

Juv. 11, 190:

ante suum fundum,

Cic. Mil. 10:

ut ante suos hortulos postridie piscarentur,

id. Off. 3, 14, 58:

ante sepulcrales infelix adstitit aras,

Ov. M. 8, 480; so Verg. A. 1, 344; 3, 545; Juv. 10, 268:

ante altaria,

id. 8, 155; so Vulg. Deut. 26, 4; ib. Matt. 5, 24. —Of persons:

ante hosce deos erant arulae,

Cic. Verr. 2, 4, 3:

quīs ante ora patrum contigit oppetere,

Verg. A. 1, 95; id. G. 4, 477:

ipsius unam (navem) ante oculos pontus in puppim ferit,

id. A. 1, 114; 2, 531; 2, 773:

ante se statuit funditores,

Liv. 42, 58:

Flos Asiae ante ipsum,

Juv. 5, 56; Vulg. Matt. 17, 2:

si luditur alea pernox Ante Numantinos,

Juv. 8, 11.— Trop.:

ante oculos collocata,

Cic. de Or. 1, 43, 192:

ante oculos errat domus,

Ov. Tr. 3, 4, 57: [p. 128] causam ante eum diceret, before him as judge, Cic. Verr. 1, 3, 9:

donec stet ante judicium,

Vulg. Josh. 20, 6; ib. Marc. 13, 9.—And in eccl. Lat., after the Heb. and Hel. Gr., before, in the sight of, in the judgment of:

ante Dominum vilior fiam,

Vulg. 2 Reg. 6, 21 sq.:

non te justifices ante Deum,

ib. Eccli. 7, 5:

justi ambo ante Deum,

ib. Luc. 1, 6;

and fully: fecit Asa rectum ante conspectum Domini,

ib. 3 Reg. 15, 11; ib. Apoc. 12, 10.—Hence, homines ante pedes (in later Lat.), servants; cf. the annotators upon Juv. 7, 143.—With verbs of motion:

ante me ito,

Plaut. As. 3, 3, 70:

equitatum omnem ante se mittit,

Caes. B. G. 1, 21:

ante ceteras cohortes extra aciem procurrere,

id. B. C. 1, 55:

praecurrit ante omnes,

id. ib. 2, 34; so Nep. Dat. 3, 2; Liv. 7, 41; 45, 40 al.; Vulg. Lev. 27, 11; ib. 1 Reg. 12, 2.—

Trop. of preference in judgment, or regulations in respect to rank, before (this is properly the signification of prae, q. v.; hence more rare than that, and never used by Cic.): quem ante me diligo, before myself, more than myself, Balbus ap. Cic. Att. 8, 15.—So ante aliquem esse, to surpass, excel any one:

facundiā Graecos, gloriā belli Gallos ante Romanos fuisse,

Sall. C. 53, 3, ubi v. Corte and Kritz:

tum me vero et ante Alexandrum et ante Pyrrhum et ante omnes alios imperatores esse,

superior to, Liv. 35, 14:

necessitas ante rationem est,

necessity knows no law, Curt. 7, 7, 10.—Hence very freq. (but mostly poet. and post-class.),

Ante alios, ante omnes, ante ceteros, etc., before others, before all, etc., to designate a comparative relation;

also sometimes, for the sake of emphasis, with comparatives and superlatives: tibi, Neptune, ante alios deos gratias ago,

Plaut. Trin. 4, 1, 5; so Ov. M. 10, 120:

scito illum ante omnīs minumi mortalem preti,

Plaut. As. 5, 2, 8:

tua ante omnes experientia,

Tac. A. 2, 76; 1, 27; Liv. 1, 9:

Junoni ante omnīs candentis vaccae media inter cornua (pateram) fundit,

Verg. A. 4, 59:

Ipse est ante omnes,

Vulg. Col. 1, 17:

O felix una ante alias Priameïa virgo,

Verg. A. 3, 321:

ante omnes furor est insignis equarum,

id. G. 3, 266:

scelere ante alios immanior omnīs,

id. A. 1, 347; Liv. 5, 42:

ante alios pulcherrimus omnīs Turnus,

Verg. A. 7, 55; so Nep. Att. 3, 3; Liv. 1, 15; cf. Rudd. II. p. 82; II. p. 101; II. p. 305.—

Ante omnia.

Before all things, first of all:

alvus ante omnia ducitur,

Cels. 7, 30:

oportet autem ante omnia os nudare,

id. 8, 2:

Ante omnia instituit, ut etc.,

Suet. Ner. 32; id. Calig. 21:

Ante omnia autem, fratres, etc.,

Vulg. Jac. 5, 12; ib. 1 Petr. 4, 8.—

Comparatively, above all, especially, chiefty:

publica maestitia eo ante omnia insignis, quia matronae annum, ut parentem, eum luxerunt,

Liv. 2, 7; 7, 4:

quae natura multis et ante omnia ursis,

Plin. 8, 35, 53, § 125:

dulces ante omnia Musae,

the Muses pleasing above all things, Verg. G. 2, 475; id. E. 2, 72:

deformem et taetrum ante omnia vultum,

Juv. 10, 191.—

In entering upon the discussion of several particulars, or in adducing arguments, first of all, in the first place (similar to ac primum quidem, kai prôton men oun; cf. Spald. ad Quint. 4, 2, 4):

ante omnia quid sit rhetorice,

Quint. 2, 15, 1:

ante omnia igitur imitatio per se ipsa non sufficit,

id. 10, 2, 4; so id. 1, 2, 9; 4, 2, 40; 4, 2, 52; 5, 13, 6; 9, 1, 23.—

Of time.

Before: ANTE MERIDIEM CAVSAM CONICITO, Fragm. XII. Tab. ap. Auct. ad Her. 2, 13; cf.

Dirks. Transl. 177 sq.: ante lucem a portu me praemisisti domum,

Plaut. Am. 2, 1, 55; so Cic. de Or. 2, 64, 259; id. Inv. 2, 4, 15; Suet. Galb. 22; Vulg. Luc. 24, 22:

ante diem caupo sciet,

Juv. 9, 108:

ante brumam,

Ter. Phorm. 4, 4, 28:

ante noctem,

Hor. S. 1, 4, 51:

pereundum erit ante lucernas,

Juv. 10, 339:

ante haec omnia,

Vulg. Luc. 21, 12.— The designation of time is often expressed paraphrastically.

By a person who lived at the time:

jam ante Socratem,

before the time of, Cic. Ac. 1, 12, 44:

qui honos togato habitus ante me est nemini,

before me, before my time, id. Cat. 4, 3:

ante Jovem nulli subigebant arva coloni,

Verg. G. 1, 125:

vixere fortes ante Agamemnona Multi,

Hor. C. 4, 9, 25:

ante Helenam,

id. S. 1, 3, 107:

ante se,

Tac. H. 1, 50:

quod ante eum nemo,

Suet. Caes. 26 al. —

By other objects pertaining to a particular time: ante hoc factum, Plaut. Mil. 4, 8, 64:

ante has meas litteras,

i. e. before the receipt of this letter, Cic. Fam. 13, 17:

per hunc castissimum ante regiam injuriam sanguinem juro,

Liv. 1, 59:

ante mare et terras, et quod tegit omnia, caelum,

Ov. M. 1, 5:

ante sidus fervidum,

Hor. Epod. 1, 27:

ante cibum,

id. S. 1, 10, 61, and Juv. 6, 428:

Hoc discunt omnes ante alpha et beta,

before their A B C, id. 14, 209:

cur ante tubam tremor occupat artus?

Verg. A. 11, 424:

Tecum prius ergo voluta Haec ante tubas,

Juv. 1, 169.—Also by the designation of the office of a person:

ante aedilitatem meam,

Cic. Att. 12, 17:

ante sceptrum Dictaei regis,

Verg. G. 2, 536:

ante imperium ducis,

Flor. 4, 2, 66:

relictis multis filiis et in regno et ante regnum susceptis,

Just. 2, 10.—And by the designation of office in app. to the person:

mortuus est ante istum praetorem,

Cic. Verr. 1, 45, 115:

docuerant fabulas ante hos consules,

id. Brut. 18, 73:

cum ante illum imperatorem clipeis uterentur,

Nep. Iphicr. 1, 3:

quos ante se imperatorem nemo ausus sit aspicere,

id. Epam. 8, 3.—A part. perf. or fut. pass. is freq. added to such substantives for the sake of explanation:

ante hanc urbem conditam,

before the founding of this city, Cic. Tusc. 5, 3, 7 (opp. post urbem conditam):

non multo ante urbem captam,

id. Div. 1, 45:

ante Epaminondam natum,

Nep. Epam. 10, 4:

ante te cognitum multis orantibus opem tuli,

Sall. J. 110, 2:

ante decemviros creatos,

Liv. 3, 53 al. —

Hence particular phrases.

Ante tempus,

Before the right time:

ante tempus excitatis suis,

Liv. 31, 36.—

Before the appointed, proper, or lawful time:

factus est consul bis, primum ante tempus,

Cic. Lael. 3:

honores et ante tempus et quosdam novi generis cepit,

Suet. Aug. 26:

venisti ante tempus torquere nos?

Vulg. Matt. 8, 29 (cf. annus, II. D.).—

Ante diem, poet.,

Before the time:

Caesaribus virtus contigit ante diem,

Ov. A. A. 1, 184:

ante diem vultu gressuque superbo Vicerat aequales,

Stat. S. 2, 1, 108.—

Before the time destined by fate:

filius ante diem patrios inquirit in annos,

Ov. M. 1, 148:

hic dolor ante diem Pandiona misit ad umbras,

id. ib. 6, 675; id. A. A. 3, 739:

sed misera ante diem subitoque accensa furore, etc.,

Verg. A. 4, 697 (cf. Soph. Antig. 461: ei de tou chronou prosthen thanoumai). —

Ante hunc diem, with a negative:

istunc hominem numquam audivi ante hunc diem,

never before this day, never until now, Plaut. Ep. 3, 4, 60; 4, 2, 7:

neque umquam ante hunc diem,

Ter. Hec. 4, 4, 19; 5, 4, 23:

Novum crimen et ante hunc diem inauditum ad te Q. Tubero detulit,

Cic. Lig. 1, 1 (cf. Plaut. Trin. 5, 2, 17: neque eum ante usquam conspexi prius). —

Ante diem (abbrev. a. d.) with an ordinal number gives the date, not of the foregoing, but of the present day; e. g. ante diem quintum (a. d. V.) Kalendas Apriles, the fifth day before the calends of April. Orig. the ante belonged to Kalendas, and they said either, ante die quinto Kalendas (i. e. die quinto ante Kalendas), or ante diem quintum Kalendas; the latter phraseology became the prevailing one, and ante diem, being considered as one word, the prepp. in and ex could be prefixed; cf. Manut. ad Cic. Fam. 3, 12; Duker ad Liv. 27, 23; Rudd. II. p. 291; Madv. Gr. Suppl. I.; Drak. ad Liv. 45, 2, 12: me ante diem XIII. Kalendas Januarias principem revocandae libertatis fuisse, the thirteenth before the calends of January, i. e. the 20 th of Dec., Cic. Phil. 14, 7, 20: ante diem XII. Kalendas Novembres, the 21 st of Oct.: ante diem VI. Kalendas Novembres, the 27 th of Oct., id. Cat. 1, 3: ante diem VIII. Kalendas Decembres, the 24 th of Nov., id. Phil. 3, 8: a. d. IV. Id. Mart. (ante diem quartum Idus Martias), i. e. the 12 th of March, Liv. 40, 59: ante diem III. Non. Jan. M. Cicero natus est, i. e. on the 3 d of Jan., Gell. 15, 28 al.:

in ante diem quartum Kal. Dec. distulit,

Cic. Phil. 3, 8: caedem te optimatium contulisse in ante diem V. Kal. Nov., to the 28 th of Oct., id. Cat. 1, 3:

ex ante diem VII. Id. Febr.,

Varr. R. R. 1, 28, 1: nuntii venerant ex ante diem Non. Jun. usque ad prid. Kal. Sept., from the 3 d of June, Cic. Att. 3, 17:

supplicatio indicta est ante diem V. Id. Oct. cum eo die in quinque dies,

Liv. 45, 2, 12.—

Sometimes to designate the whole time until the passing moment:

ante id tempus et mari et terrā duces erant Lace daemonii,

Nep. Arist. 2, 3:

qui honos huic uni ante id tempus contigit,

id. Timoth. 2, 3:

invictus ante eam diem fuerat,

Curt. 5, 3, 22.—

Ante annos, before the destined time:

Ante suos annos occidit,

Ov. Am. 2, 2, 46:

Ante annos animumque gerens curamque virilem,

beyond his years, Verg. A. 9, 311 (cf.:

suos annos praeterire,

Sil. 4, 428; and:

annos transcendere factis,

id. 2, 348). —

Ante hoc, for antea, antehac, belongs to the later Latin:

ante hoc incognita,

Luc. 6, 116:

ante hoc domūs pars videntur,

Tac. G. 13.

Adv., of space and time (the latter most freq.).

Of space, before, in front, forwards: post me erat Aegina, ante Megara, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 9:

fluvius ab tergo, ante circaque velut ripa praeceps oram ejus omnem cingebat,

Liv. 27, 18; 22, 5:

coronatus stabit et ante calix,

Tib. 2, 5, 98:

plena oculis et ante et retro,

Vulg. Apoc. 4, 6.—Of motion (cf. supra, I. A. 1.):

si aut manibus ingrediatur quis aut non ante, sed retro,

Cic. Fin. 5, 12, 35:

pallida Tisiphone morbos agit ante metumque,

Verg. G. 3, 552.—

1.. Of time, before, previously (always in reference to another past time, while ante as prep. is used in reference to the present).

With verbs:

nonne oportuit Praescīsse me ante,

Ter. And. 1, 5, 4:

id te oro, ut ante eamus,

id. ib. 3, 3, 24;

very freq. in Cic.: quod utinam illi ante accidisset,

Cic. Phil. 11, 14:

quae ante acta sunt,

id. Verr. 1, 109:

sicut ante fecimus,

Vulg. Jos. 8, 5; ib. Jud. 16, 20:

fructus omnis ante actae vitae,

Cic. Marcell. 3; so Ov. M. 12, 115, and Tac. A. 6, 16:

apud vos ante feci mentionem,

Cic. Agr. 3, 4:

faciam hoc non novum, sed ab eis ante factum,

id. Verr. 1, 55; Verg. E. 9, 63; Juv. 3, 243; 15, 320:

illud de quo ante dixi,

Cic. Sex. Rosc. 116:

quos ante dixi,

id. Off. 2, 14, 50:

ut ante dixi,

id. Imp. Pomp. 16; id. Mil. 45:

quem ad modum ante dixi,

id. Sex. Rosc. 91:

additis, quae ante deliquerant,

Tac. A. 6, 9:

filium ante sublatum brevi amisit,

id. Agr. 6; id. G. 10; id. A. 11, 7; id. H. 2, 43.—And often accomp. by jam:

acceperam jam ante Caesaris litteras, ut etc.,

Cic. Phil. 2, 49; id. Marcell. 12; id. Verr. 2, 23.—Rarely accomp. by saepe.:

ut saepe ante fecerant,

Cic. Balb. 40; id. Rab. Post. 13.—

Rarely with adjj.:

non filius ante pudicus,

Juv. 3, 111:

quos acciverat, incertum, experiens an et ante gnavos,

Tac. A. 14, 7.—

Often with substt. in the abl. or acc. for a more accurate designation of time (cf. also abhinc with the abl. and acc.; in these cases ante was considered by the ancient critics as a prep., which could also govern the abl.; cf. Charis. p. 209 P.; Serv. ad Verg. E. 1, 30. The position of ante is sometimes before and sometimes after the subst., and sometimes between the numeral and the subst.):

illos septem et multis ante saeculis Lycurgum accepimus fuisse sapientes,

Cic. Tusc. 5, 3, 7:

etsi perpaucis ante diebus (i. e. before the departure of Theophilus, of whom mention is afterwards made) dederam Q. Mucio litteras ad te,

id. Fam. 4, 9:

paucis diebus ante,

id. Phil. 2, 40:

viginti annis ante,

id. Lael. 12, 42:

voverat eam annis undecim ante,

Liv. 40, 52, 4 (cf. id. 40, 51:

quae bello Ligustico ante annis octo vovisset): optimum erit ante annum scrobes facere,

a year before, Col. 4, 2; Plin. Ep. 8, 23, 7:

Tyron urbem ante annum Trojanae cladis condiderunt,

a year before the fall of Troy, Just. 18, 3, 5:

ante quadriennium amissus es,

four years previously, Tac. Agr. 45:

aliquot ante annos,

Suet. Caes. 12; v. id. ib. 81 al.—

With the advv. multo, paulo, aliquanto, tanto, quanto, and rarely permultum:

multo ante prospexi tempestatem futuram,

Cic. Fam. 4, 3, 3:

haud multo ante adventum,

Tac. Agr. 18.—And in the order ante multo:

ante multo a te didicerimus,

Cic. Sen. 2, 6:

Venisti paulo ante in senatum,

id. Cat. 1, 7, 16; id. Marcell. 7; id. Mil. 7; Tac. G. 41; id. H. 3, 68; Suet. Caes. 21; Vulg. Sap. 15, 8; ib. 2 Macc. 3, 30;

6, 29 et saep.—And in the order ante paulo: quae ante paulo perbreviter attigi,

Cic. Rep. 2, 4:

profectus est aliquanto ante furorem Catilinae,

id. Sull. 20, 56 bis; id. Verr. 1, 149.—And in the order ante aliquanto: ante aliquanto quam tu natus es, Cic. Fam. [p. 129] 10, 4; id. Vatin. 25; id. Verr. 2, 46:

tanto ante praedixeras,

id. Phil. 2, 33:

quod si Cleomenes non tanto ante fugisset,

id. Verr. 2, 5, 34; 5, 78, 89; id. Cat. 3, 17; id. de Or. 1, 7, 26; so Quint. 2, 4, 28:

quanto ante providerit,

Cic. Sest. 8:

permultum ante certior factus eram litteris,

id. Fam. 3, 11; cf. Prisc. p. 1191 P.—

Followed by quam (written also as one word, antequam; the form prius quam was more freq. in archaic Latin), sooner than; before.

With ind. pres.:

ante quam doceo id factum non esse, libet mihi,

Cic. Quinct. 48:

ante quam ad sententiam redeo, de me pauca dicam,

id. Cat. 4, 20; id. Mil. 7; id. Deiot. 7; id. Clu. 6.—

With ind. perf.:

memini Catonem anno ante quam est mortuus mecum disserere,

Cic. Lael. 3, 11:

anno ipso ante quam natus est Ennius,

id. Brut. 18, 72:

ante aliquanto quam tu natus es,

id. Fam. 10, 3:

neque ante dimisit eum quam fidem dedit,

Liv. 39, 10:

ante quam ille est factus inimicus,

Cic. Phil. 12, 9.—

Rarely with fut. perf.:

ante provinciam sibi decretam audiet quam potuerit tempus ei rei datum suspicari,

Cic. Phil. 11, 24:

neque defatigabor ante quam... percepero,

id. de Or. 3, 36, 145.—

With subj. pres.:

ante quam veniat in Pontum, litteras ad Cn. Pompeium mittet,

Cic. Agr. 2, 53:

hac lege ante omnia veniunt, quam gleba una ematur,

id. ib. 2, 71; id. Sest. 15; id. Phil. 1, 1; Verg. E. 1, 60 sqq.; Vulg. Gen. 11, 4; ib. 4 Reg. 2, 9; ib. Matt. 6, 8.—

With subj. imperf.:

Romae et ad urbem, ante quam proficisceretur, quaerere coepit,

Cic. Verr. 2, 167:

qui (sol) ante quam se abderet, fugientem vidit Antonium,

id. Phil. 14, 27; 8, 1; id. Verr. 4, 147; Vulg. Gen. 2, 5; 13, 10; ib. Matt. 1, 18; ib. Joan. 8, 58.—

With subj. perf.:

ante vero quam sit ea res adlata, laetitiā frui satis est,

Cic. Phil. 14, 1:

domesticum malum opprimit ante quam prospicere potueris,

id. Verr. 1, 39; id. Sull. 44; id. Planc. 40:

nec ante vincere desierint quam Rubro mari inclusis quod vincerent defuerit,

Liv. 42, 52:

nec ante (barbam capillumque) dempserit quam vindicāsset,

Suet. Caes. 67.—

With subj. pluperf.:

se ante quam eam uxorem duxisset domum, sperāsse etc.,

Ter. Hec. 1, 2, 71:

qui ante quam de meo adventu audire potuissent, in Macedoniam perrexi,

Cic. Planc. 98:

ut consul ante fieret, quam ullum alium magistratum capere licuisset,

id. Imp. Pomp. 62; id. Quinct. 9; id. Verr. 2, 55; 2, 171.—

With inf.:

dici vix potest quam multa sint quae respondeatis ante fieri oportere, quam ad hanc rationem devenire,

Cic. Quinct. 54.—

With part.:

armati nullum ante finem pugnae quam morientes fecerunt,

Liv. 21, 15, 4 (on the use of these different constructions, v. Roby, §§ 1671, 1462, 1672 etc.; Draeger, Hist. Synt. II. pp. 589 sqq.;

and esp. Fischer, Gr. § 621). —In the poets sometimes with quam before ante: Respice item quam nil ad nos anteacta vetustas Temporis aeterni fuerit, quam nascimur ante,

Lucr. 3, 972:

Non ego signatis quicquam mandare tabellis, Ne legat id nemo quam meus ante, velim,

Tib. 4, 7, 8; Mart. 9, 36, 6.—Also in the poets sometimes pleon. ante—prius—quam:

sed mihi vel tellus optem prius ima dehiscat Ante, pudor, quam te violo aut tua jura resolvo,

Verg. A. 4, 24; so,

prius—quam— ante: Aut prius infecto deposcit praemia cursu, Septima quam metam triverit ante rota?

Prop. 3, 20, 25.—

For the designation of order, foll. by tum, deinde, etc., first, in the first place (only in later Lat. for the class. primum):

ut ante caput, deinde reliqua pars auferatur,

Cels. 7, 29:

et ante dicam de his, quae, etc.: tum, etc.,

id. 5, 26:

ante tonderi... deinde... tum, etc.,

id. 6, 6, 8; so Plin. 34, 13, 34, § 131 dub.—

Very rarely used as adj. (in imitation of the Greek):

neque enim ignari sumus ante malorum,

earlier, previous ills, Verg. A. 1, 198 (cf. tôn paros kakôn, Soph. O. T. 1423):

ille elegit, qui recipit ante meliorem,

Quint. Decl. 1, 14; cf. Liv. 24, 82, 5 (on this use of the adv., v. Kritz ad Sall. J. 76, 5).

In composition.

Of space, before, in front of, forwards: antepono, antefigo, antefero, antemitto.—

Fig. of preference, before, above: antepono.—

Of degree, before, above, more: antepotens, antepollens—

In designations of time only with adjj. and advv.: antelucanus, antemeridianus, antehac, antelucio.With verbs, ante is more correctly written separately: ante actus, ante factus, ante gestus, ante paro, etc., although editions differ in this respect. V. more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 361-390, and pp. 394-402.

antĕ (old form anti, whence antidea, antideo, antidhac; v. antea, anteeo, and antehac) [Gr. anti, over against, facing, anta, antên; Sanscr. anti = over against; Germ. ant- in Ant-wort = Goth. anda-vaurdi, an answer, anda-nahti, the night before], prep. and adv. (acc. to Max. Victor. p. 1953, as prep. with the grave accent; as adv. with the acute on the last syl.).

Prep. with acc., before (syn.: prae, pro).

In space, or trop. in regard to estimation, judgment, or rank (usu. only of objects at rest. while prae is used of those in motion; cf. Herz. ad Caes. B. G. 1, 21; v. exceptions infra).

In space:

quem ante aedīs video,

Plaut. Am. 1, 1, 136:

ante ostium Me audivit stare,

Ter. And. 3, 1, 16; so Vulg. Lev. 1, 5:

Ornatas paulo ante fores,

Juv. 6, 227; so Vulg. Num. 3, 26:

ante meum limen,

Juv. 11, 190:

ante suum fundum,

Cic. Mil. 10:

ut ante suos hortulos postridie piscarentur,

id. Off. 3, 14, 58:

ante sepulcrales infelix adstitit aras,

Ov. M. 8, 480; so Verg. A. 1, 344; 3, 545; Juv. 10, 268:

ante altaria,

id. 8, 155; so Vulg. Deut. 26, 4; ib. Matt. 5, 24. —Of persons:

ante hosce deos erant arulae,

Cic. Verr. 2, 4, 3:

quīs ante ora patrum contigit oppetere,

Verg. A. 1, 95; id. G. 4, 477:

ipsius unam (navem) ante oculos pontus in puppim ferit,

id. A. 1, 114; 2, 531; 2, 773:

ante se statuit funditores,

Liv. 42, 58:

Flos Asiae ante ipsum,

Juv. 5, 56; Vulg. Matt. 17, 2:

si luditur alea pernox Ante Numantinos,

Juv. 8, 11.— Trop.:

ante oculos collocata,

Cic. de Or. 1, 43, 192:

ante oculos errat domus,

Ov. Tr. 3, 4, 57: [p. 128] causam ante eum diceret, before him as judge, Cic. Verr. 1, 3, 9:

donec stet ante judicium,

Vulg. Josh. 20, 6; ib. Marc. 13, 9.—And in eccl. Lat., after the Heb. and Hel. Gr., before, in the sight of, in the judgment of:

ante Dominum vilior fiam,

Vulg. 2 Reg. 6, 21 sq.:

non te justifices ante Deum,

ib. Eccli. 7, 5:

justi ambo ante Deum,

ib. Luc. 1, 6;

and fully: fecit Asa rectum ante conspectum Domini,

ib. 3 Reg. 15, 11; ib. Apoc. 12, 10.—Hence, homines ante pedes (in later Lat.), servants; cf. the annotators upon Juv. 7, 143.—With verbs of motion:

ante me ito,

Plaut. As. 3, 3, 70:

equitatum omnem ante se mittit,

Caes. B. G. 1, 21:

ante ceteras cohortes extra aciem procurrere,

id. B. C. 1, 55:

praecurrit ante omnes,

id. ib. 2, 34; so Nep. Dat. 3, 2; Liv. 7, 41; 45, 40 al.; Vulg. Lev. 27, 11; ib. 1 Reg. 12, 2.—

Trop. of preference in judgment, or regulations in respect to rank, before (this is properly the signification of prae, q. v.; hence more rare than that, and never used by Cic.): quem ante me diligo, before myself, more than myself, Balbus ap. Cic. Att. 8, 15.—So ante aliquem esse, to surpass, excel any one:

facundiā Graecos, gloriā belli Gallos ante Romanos fuisse,

Sall. C. 53, 3, ubi v. Corte and Kritz:

tum me vero et ante Alexandrum et ante Pyrrhum et ante omnes alios imperatores esse,

superior to, Liv. 35, 14:

necessitas ante rationem est,

necessity knows no law, Curt. 7, 7, 10.—Hence very freq. (but mostly poet. and post-class.),

Ante alios, ante omnes, ante ceteros, etc., before others, before all, etc., to designate a comparative relation;

also sometimes, for the sake of emphasis, with comparatives and superlatives: tibi, Neptune, ante alios deos gratias ago,

Plaut. Trin. 4, 1, 5; so Ov. M. 10, 120:

scito illum ante omnīs minumi mortalem preti,

Plaut. As. 5, 2, 8:

tua ante omnes experientia,

Tac. A. 2, 76; 1, 27; Liv. 1, 9:

Junoni ante omnīs candentis vaccae media inter cornua (pateram) fundit,

Verg. A. 4, 59:

Ipse est ante omnes,

Vulg. Col. 1, 17:

O felix una ante alias Priameïa virgo,

Verg. A. 3, 321:

ante omnes furor est insignis equarum,

id. G. 3, 266:

scelere ante alios immanior omnīs,

id. A. 1, 347; Liv. 5, 42:

ante alios pulcherrimus omnīs Turnus,

Verg. A. 7, 55; so Nep. Att. 3, 3; Liv. 1, 15; cf. Rudd. II. p. 82; II. p. 101; II. p. 305.—

Ante omnia.

Before all things, first of all:

alvus ante omnia ducitur,

Cels. 7, 30:

oportet autem ante omnia os nudare,

id. 8, 2:

Ante omnia instituit, ut etc.,

Suet. Ner. 32; id. Calig. 21:

Ante omnia autem, fratres, etc.,

Vulg. Jac. 5, 12; ib. 1 Petr. 4, 8.—

Comparatively, above all, especially, chiefty:

publica maestitia eo ante omnia insignis, quia matronae annum, ut parentem, eum luxerunt,

Liv. 2, 7; 7, 4:

quae natura multis et ante omnia ursis,

Plin. 8, 35, 53, § 125:

dulces ante omnia Musae,

the Muses pleasing above all things, Verg. G. 2, 475; id. E. 2, 72:

deformem et taetrum ante omnia vultum,

Juv. 10, 191.—

In entering upon the discussion of several particulars, or in adducing arguments, first of all, in the first place (similar to ac primum quidem, kai prôton men oun; cf. Spald. ad Quint. 4, 2, 4):

ante omnia quid sit rhetorice,

Quint. 2, 15, 1:

ante omnia igitur imitatio per se ipsa non sufficit,

id. 10, 2, 4; so id. 1, 2, 9; 4, 2, 40; 4, 2, 52; 5, 13, 6; 9, 1, 23.—

Of time.

Before: ANTE MERIDIEM CAVSAM CONICITO, Fragm. XII. Tab. ap. Auct. ad Her. 2, 13; cf.

Dirks. Transl. 177 sq.: ante lucem a portu me praemisisti domum,

Plaut. Am. 2, 1, 55; so Cic. de Or. 2, 64, 259; id. Inv. 2, 4, 15; Suet. Galb. 22; Vulg. Luc. 24, 22:

ante diem caupo sciet,

Juv. 9, 108:

ante brumam,

Ter. Phorm. 4, 4, 28:

ante noctem,

Hor. S. 1, 4, 51:

pereundum erit ante lucernas,

Juv. 10, 339:

ante haec omnia,

Vulg. Luc. 21, 12.— The designation of time is often expressed paraphrastically.

By a person who lived at the time:

jam ante Socratem,

before the time of, Cic. Ac. 1, 12, 44:

qui honos togato habitus ante me est nemini,

before me, before my time, id. Cat. 4, 3:

ante Jovem nulli subigebant arva coloni,

Verg. G. 1, 125:

vixere fortes ante Agamemnona Multi,

Hor. C. 4, 9, 25:

ante Helenam,

id. S. 1, 3, 107:

ante se,

Tac. H. 1, 50:

quod ante eum nemo,

Suet. Caes. 26 al. —

By other objects pertaining to a particular time: ante hoc factum, Plaut. Mil. 4, 8, 64:

ante has meas litteras,

i. e. before the receipt of this letter, Cic. Fam. 13, 17:

per hunc castissimum ante regiam injuriam sanguinem juro,

Liv. 1, 59:

ante mare et terras, et quod tegit omnia, caelum,

Ov. M. 1, 5:

ante sidus fervidum,

Hor. Epod. 1, 27:

ante cibum,

id. S. 1, 10, 61, and Juv. 6, 428:

Hoc discunt omnes ante alpha et beta,

before their A B C, id. 14, 209:

cur ante tubam tremor occupat artus?

Verg. A. 11, 424:

Tecum prius ergo voluta Haec ante tubas,

Juv. 1, 169.—Also by the designation of the office of a person:

ante aedilitatem meam,

Cic. Att. 12, 17:

ante sceptrum Dictaei regis,

Verg. G. 2, 536:

ante imperium ducis,

Flor. 4, 2, 66:

relictis multis filiis et in regno et ante regnum susceptis,

Just. 2, 10.—And by the designation of office in app. to the person:

mortuus est ante istum praetorem,

Cic. Verr. 1, 45, 115:

docuerant fabulas ante hos consules,

id. Brut. 18, 73:

cum ante illum imperatorem clipeis uterentur,

Nep. Iphicr. 1, 3:

quos ante se imperatorem nemo ausus sit aspicere,

id. Epam. 8, 3.—A part. perf. or fut. pass. is freq. added to such substantives for the sake of explanation:

ante hanc urbem conditam,

before the founding of this city, Cic. Tusc. 5, 3, 7 (opp. post urbem conditam):

non multo ante urbem captam,

id. Div. 1, 45:

ante Epaminondam natum,

Nep. Epam. 10, 4:

ante te cognitum multis orantibus opem tuli,

Sall. J. 110, 2:

ante decemviros creatos,

Liv. 3, 53 al. —

Hence particular phrases.

Ante tempus,

Before the right time:

ante tempus excitatis suis,

Liv. 31, 36.—

Before the appointed, proper, or lawful time:

factus est consul bis, primum ante tempus,

Cic. Lael. 3:

honores et ante tempus et quosdam novi generis cepit,

Suet. Aug. 26:

venisti ante tempus torquere nos?

Vulg. Matt. 8, 29 (cf. annus, II. D.).—

Ante diem, poet.,

Before the time:

Caesaribus virtus contigit ante diem,

Ov. A. A. 1, 184:

ante diem vultu gressuque superbo Vicerat aequales,

Stat. S. 2, 1, 108.—

Before the time destined by fate:

filius ante diem patrios inquirit in annos,

Ov. M. 1, 148:

hic dolor ante diem Pandiona misit ad umbras,

id. ib. 6, 675; id. A. A. 3, 739:

sed misera ante diem subitoque accensa furore, etc.,

Verg. A. 4, 697 (cf. Soph. Antig. 461: ei de tou chronou prosthen thanoumai). —

Ante hunc diem, with a negative:

istunc hominem numquam audivi ante hunc diem,

never before this day, never until now, Plaut. Ep. 3, 4, 60; 4, 2, 7:

neque umquam ante hunc diem,

Ter. Hec. 4, 4, 19; 5, 4, 23:

Novum crimen et ante hunc diem inauditum ad te Q. Tubero detulit,

Cic. Lig. 1, 1 (cf. Plaut. Trin. 5, 2, 17: neque eum ante usquam conspexi prius). —

Ante diem (abbrev. a. d.) with an ordinal number gives the date, not of the foregoing, but of the present day; e. g. ante diem quintum (a. d. V.) Kalendas Apriles, the fifth day before the calends of April. Orig. the ante belonged to Kalendas, and they said either, ante die quinto Kalendas (i. e. die quinto ante Kalendas), or ante diem quintum Kalendas; the latter phraseology became the prevailing one, and ante diem, being considered as one word, the prepp. in and ex could be prefixed; cf. Manut. ad Cic. Fam. 3, 12; Duker ad Liv. 27, 23; Rudd. II. p. 291; Madv. Gr. Suppl. I.; Drak. ad Liv. 45, 2, 12: me ante diem XIII. Kalendas Januarias principem revocandae libertatis fuisse, the thirteenth before the calends of January, i. e. the 20 th of Dec., Cic. Phil. 14, 7, 20: ante diem XII. Kalendas Novembres, the 21 st of Oct.: ante diem VI. Kalendas Novembres, the 27 th of Oct., id. Cat. 1, 3: ante diem VIII. Kalendas Decembres, the 24 th of Nov., id. Phil. 3, 8: a. d. IV. Id. Mart. (ante diem quartum Idus Martias), i. e. the 12 th of March, Liv. 40, 59: ante diem III. Non. Jan. M. Cicero natus est, i. e. on the 3 d of Jan., Gell. 15, 28 al.:

in ante diem quartum Kal. Dec. distulit,

Cic. Phil. 3, 8: caedem te optimatium contulisse in ante diem V. Kal. Nov., to the 28 th of Oct., id. Cat. 1, 3:

ex ante diem VII. Id. Febr.,

Varr. R. R. 1, 28, 1: nuntii venerant ex ante diem Non. Jun. usque ad prid. Kal. Sept., from the 3 d of June, Cic. Att. 3, 17:

supplicatio indicta est ante diem V. Id. Oct. cum eo die in quinque dies,

Liv. 45, 2, 12.—

Sometimes to designate the whole time until the passing moment:

ante id tempus et mari et terrā duces erant Lace daemonii,

Nep. Arist. 2, 3:

qui honos huic uni ante id tempus contigit,

id. Timoth. 2, 3:

invictus ante eam diem fuerat,

Curt. 5, 3, 22.—

Ante annos, before the destined time:

Ante suos annos occidit,

Ov. Am. 2, 2, 46:

Ante annos animumque gerens curamque virilem,

beyond his years, Verg. A. 9, 311 (cf.:

suos annos praeterire,

Sil. 4, 428; and:

annos transcendere factis,

id. 2, 348). —

Ante hoc, for antea, antehac, belongs to the later Latin:

ante hoc incognita,

Luc. 6, 116:

ante hoc domūs pars videntur,

Tac. G. 13.

Adv., of space and time (the latter most freq.).

Of space, before, in front, forwards: post me erat Aegina, ante Megara, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 9:

fluvius ab tergo, ante circaque velut ripa praeceps oram ejus omnem cingebat,

Liv. 27, 18; 22, 5:

coronatus stabit et ante calix,

Tib. 2, 5, 98:

plena oculis et ante et retro,

Vulg. Apoc. 4, 6.—Of motion (cf. supra, I. A. 1.):

si aut manibus ingrediatur quis aut non ante, sed retro,

Cic. Fin. 5, 12, 35:

pallida Tisiphone morbos agit ante metumque,

Verg. G. 3, 552.—

1.. Of time, before, previously (always in reference to another past time, while ante as prep. is used in reference to the present).

With verbs:

nonne oportuit Praescīsse me ante,

Ter. And. 1, 5, 4:

id te oro, ut ante eamus,

id. ib. 3, 3, 24;

very freq. in Cic.: quod utinam illi ante accidisset,

Cic. Phil. 11, 14:

quae ante acta sunt,

id. Verr. 1, 109:

sicut ante fecimus,

Vulg. Jos. 8, 5; ib. Jud. 16, 20:

fructus omnis ante actae vitae,

Cic. Marcell. 3; so Ov. M. 12, 115, and Tac. A. 6, 16:

apud vos ante feci mentionem,

Cic. Agr. 3, 4:

faciam hoc non novum, sed ab eis ante factum,

id. Verr. 1, 55; Verg. E. 9, 63; Juv. 3, 243; 15, 320:

illud de quo ante dixi,

Cic. Sex. Rosc. 116:

quos ante dixi,

id. Off. 2, 14, 50:

ut ante dixi,

id. Imp. Pomp. 16; id. Mil. 45:

quem ad modum ante dixi,

id. Sex. Rosc. 91:

additis, quae ante deliquerant,

Tac. A. 6, 9:

filium ante sublatum brevi amisit,

id. Agr. 6; id. G. 10; id. A. 11, 7; id. H. 2, 43.—And often accomp. by jam:

acceperam jam ante Caesaris litteras, ut etc.,

Cic. Phil. 2, 49; id. Marcell. 12; id. Verr. 2, 23.—Rarely accomp. by saepe.:

ut saepe ante fecerant,

Cic. Balb. 40; id. Rab. Post. 13.—

Rarely with adjj.:

non filius ante pudicus,

Juv. 3, 111:

quos acciverat, incertum, experiens an et ante gnavos,

Tac. A. 14, 7.—

Often with substt. in the abl. or acc. for a more accurate designation of time (cf. also abhinc with the abl. and acc.; in these cases ante was considered by the ancient critics as a prep., which could also govern the abl.; cf. Charis. p. 209 P.; Serv. ad Verg. E. 1, 30. The position of ante is sometimes before and sometimes after the subst., and sometimes between the numeral and the subst.):

illos septem et multis ante saeculis Lycurgum accepimus fuisse sapientes,

Cic. Tusc. 5, 3, 7:

etsi perpaucis ante diebus (i. e. before the departure of Theophilus, of whom mention is afterwards made) dederam Q. Mucio litteras ad te,

id. Fam. 4, 9:

paucis diebus ante,

id. Phil. 2, 40:

viginti annis ante,

id. Lael. 12, 42:

voverat eam annis undecim ante,

Liv. 40, 52, 4 (cf. id. 40, 51:

quae bello Ligustico ante annis octo vovisset): optimum erit ante annum scrobes facere,

a year before, Col. 4, 2; Plin. Ep. 8, 23, 7:

Tyron urbem ante annum Trojanae cladis condiderunt,

a year before the fall of Troy, Just. 18, 3, 5:

ante quadriennium amissus es,

four years previously, Tac. Agr. 45:

aliquot ante annos,

Suet. Caes. 12; v. id. ib. 81 al.—

With the advv. multo, paulo, aliquanto, tanto, quanto, and rarely permultum:

multo ante prospexi tempestatem futuram,

Cic. Fam. 4, 3, 3:

haud multo ante adventum,

Tac. Agr. 18.—And in the order ante multo:

ante multo a te didicerimus,

Cic. Sen. 2, 6:

Venisti paulo ante in senatum,

id. Cat. 1, 7, 16; id. Marcell. 7; id. Mil. 7; Tac. G. 41; id. H. 3, 68; Suet. Caes. 21; Vulg. Sap. 15, 8; ib. 2 Macc. 3, 30;

6, 29 et saep.—And in the order ante paulo: quae ante paulo perbreviter attigi,

Cic. Rep. 2, 4:

profectus est aliquanto ante furorem Catilinae,

id. Sull. 20, 56 bis; id. Verr. 1, 149.—And in the order ante aliquanto: ante aliquanto quam tu natus es, Cic. Fam. [p. 129] 10, 4; id. Vatin. 25; id. Verr. 2, 46:

tanto ante praedixeras,

id. Phil. 2, 33:

quod si Cleomenes non tanto ante fugisset,

id. Verr. 2, 5, 34; 5, 78, 89; id. Cat. 3, 17; id. de Or. 1, 7, 26; so Quint. 2, 4, 28:

quanto ante providerit,

Cic. Sest. 8:

permultum ante certior factus eram litteris,

id. Fam. 3, 11; cf. Prisc. p. 1191 P.—

Followed by quam (written also as one word, antequam; the form prius quam was more freq. in archaic Latin), sooner than; before.

With ind. pres.:

ante quam doceo id factum non esse, libet mihi,

Cic. Quinct. 48:

ante quam ad sententiam redeo, de me pauca dicam,

id. Cat. 4, 20; id. Mil. 7; id. Deiot. 7; id. Clu. 6.—

With ind. perf.:

memini Catonem anno ante quam est mortuus mecum disserere,

Cic. Lael. 3, 11:

anno ipso ante quam natus est Ennius,

id. Brut. 18, 72:

ante aliquanto quam tu natus es,

id. Fam. 10, 3:

neque ante dimisit eum quam fidem dedit,

Liv. 39, 10:

ante quam ille est factus inimicus,

Cic. Phil. 12, 9.—

Rarely with fut. perf.:

ante provinciam sibi decretam audiet quam potuerit tempus ei rei datum suspicari,

Cic. Phil. 11, 24:

neque defatigabor ante quam... percepero,

id. de Or. 3, 36, 145.—

With subj. pres.:

ante quam veniat in Pontum, litteras ad Cn. Pompeium mittet,

Cic. Agr. 2, 53:

hac lege ante omnia veniunt, quam gleba una ematur,

id. ib. 2, 71; id. Sest. 15; id. Phil. 1, 1; Verg. E. 1, 60 sqq.; Vulg. Gen. 11, 4; ib. 4 Reg. 2, 9; ib. Matt. 6, 8.—

With subj. imperf.:

Romae et ad urbem, ante quam proficisceretur, quaerere coepit,

Cic. Verr. 2, 167:

qui (sol) ante quam se abderet, fugientem vidit Antonium,

id. Phil. 14, 27; 8, 1; id. Verr. 4, 147; Vulg. Gen. 2, 5; 13, 10; ib. Matt. 1, 18; ib. Joan. 8, 58.—

With subj. perf.:

ante vero quam sit ea res adlata, laetitiā frui satis est,

Cic. Phil. 14, 1:

domesticum malum opprimit ante quam prospicere potueris,

id. Verr. 1, 39; id. Sull. 44; id. Planc. 40:

nec ante vincere desierint quam Rubro mari inclusis quod vincerent defuerit,

Liv. 42, 52:

nec ante (barbam capillumque) dempserit quam vindicāsset,

Suet. Caes. 67.—

With subj. pluperf.:

se ante quam eam uxorem duxisset domum, sperāsse etc.,

Ter. Hec. 1, 2, 71:

qui ante quam de meo adventu audire potuissent, in Macedoniam perrexi,

Cic. Planc. 98:

ut consul ante fieret, quam ullum alium magistratum capere licuisset,

id. Imp. Pomp. 62; id. Quinct. 9; id. Verr. 2, 55; 2, 171.—

With inf.:

dici vix potest quam multa sint quae respondeatis ante fieri oportere, quam ad hanc rationem devenire,

Cic. Quinct. 54.—

With part.:

armati nullum ante finem pugnae quam morientes fecerunt,

Liv. 21, 15, 4 (on the use of these different constructions, v. Roby, §§ 1671, 1462, 1672 etc.; Draeger, Hist. Synt. II. pp. 589 sqq.;

and esp. Fischer, Gr. § 621). —In the poets sometimes with quam before ante: Respice item quam nil ad nos anteacta vetustas Temporis aeterni fuerit, quam nascimur ante,

Lucr. 3, 972:

Non ego signatis quicquam mandare tabellis, Ne legat id nemo quam meus ante, velim,

Tib. 4, 7, 8; Mart. 9, 36, 6.—Also in the poets sometimes pleon. ante—prius—quam:

sed mihi vel tellus optem prius ima dehiscat Ante, pudor, quam te violo aut tua jura resolvo,

Verg. A. 4, 24; so,

prius—quam— ante: Aut prius infecto deposcit praemia cursu, Septima quam metam triverit ante rota?

Prop. 3, 20, 25.—

For the designation of order, foll. by tum, deinde, etc., first, in the first place (only in later Lat. for the class. primum):

ut ante caput, deinde reliqua pars auferatur,

Cels. 7, 29:

et ante dicam de his, quae, etc.: tum, etc.,

id. 5, 26:

ante tonderi... deinde... tum, etc.,

id. 6, 6, 8; so Plin. 34, 13, 34, § 131 dub.—

Very rarely used as adj. (in imitation of the Greek):

neque enim ignari sumus ante malorum,

earlier, previous ills, Verg. A. 1, 198 (cf. tôn paros kakôn, Soph. O. T. 1423):

ille elegit, qui recipit ante meliorem,

Quint. Decl. 1, 14; cf. Liv. 24, 82, 5 (on this use of the adv., v. Kritz ad Sall. J. 76, 5).

In composition.

Of space, before, in front of, forwards: antepono, antefigo, antefero, antemitto.—

Fig. of preference, before, above: antepono.—

Of degree, before, above, more: antepotens, antepollens—

In designations of time only with adjj. and advv.: antelucanus, antemeridianus, antehac, antelucio.With verbs, ante is more correctly written separately: ante actus, ante factus, ante gestus, ante paro, etc., although editions differ in this respect. V. more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 361-390, and pp. 394-402.

fĕrē and fermē ( fĕrĕ, Aus. Epigr. 10, 5, 5), adv. [Sanscr. dhar-, dhar-ami, to bear, support; Gr. root, thra-, in thrênus, stool, thronos, seat; Lat. firmus; cf.: forma, forum. Ferme is perh. a sup. form for ferime, v. Rib. Lat. Part. p. 6 sq. Erroneously, Varr.: ferme dicitur quod nunc fere: utrumque dictum a ferendo, quod id quod fertur est in motu atque adventat, L. L. 7, § 92 Müll.], approximately, closely, in two senses.

With the idea of approach predominant, nearly, almost, well-nigh, within a little, for the most part, about (esp. with words of number, quantity, multitude; cf.: plerumque, vulgo).

Form fere:

fere sexennis,

Plaut. Poen. 4, 2, 80:

abhinc menses decem fere,

Ter. Hec. 5, 3, 24; cf.:

fere abhinc annos quindecim,

id. Phorm. 5, 8, 28:

fere in diebus paucis, quibus haec acta sunt, Chrysis vicina haec moritur,

soon, only a few days after, id. And. 1, 1, 77:

quinta fere hora,

about the fifth hour, Cic. Pis. 6, 13:

hora fere tertia,

id. Att. 14, 20, 1:

tertia fere vigilia,

Caes. B. G. 4, 23, 1:

sexcentos fere annos,

Cic. Rep. 1, 48:

sexto decimo fere anno,

id. ib. 2, 33:

anno fere ante, quam consul est declaratus,

id. ib. 1, 5:

anno fere centesimo et quadragesimo post mortem Numae,

id. ib. 2, 15; cf.:

anno trecentesimo et quinquagesimo fere post Romam conditam,

id. ib. 1, 16:

decem fere annis post primos consules,

id. ib. 2, 32; cf.

also: decessit fere post annum quartum quam, etc.,

Nep. Arist. 3 fin.:

meus fere aequalis,

Cic. Brut. 48, 179; cf. id. Off. 3, 1, 1:

ipsa Peloponnesus fere tota in mari est,

id. Rep. 2, 4, 8; cf.:

totius fere Galliae legati ad Caesarem gratulatum convenerunt,

Caes. B. G. 1, 30, 1:

totis fere a fronte et ab sinistra parte nudatis castris,

id. ib. 2, 23, 4:

rerum omnium fere modus,

Cic. Rep. 6, 18; cf.:

quam fere omnium constans et moderata ratio vitae,

id. Clu. 16, 46:

ex omnibus fere partibus,

Caes. B. G. 7, 19:

in reliquis fere rebus,

id. ib. 6, 13, 3:

omnes fere,

Cic. Fam. 6, 10, 3; Caes. B. G. 2, 25, 1; 4, 20, 1; Nep. Arist. 2, 3; id. Chabr. 3, 4; Liv. 21, 60, 9; Suet. Caes. 87;

and in the order fere omnes,

Caes. B. G. 5, 13, 1; 5, 23, 4:

cujus disputationis fuit extremum fere de immortalitate animorum,

Cic. Lael. 4, 14; cf.: Phalereus ille Demetrius ultimus est fere ex Atticis. Quint. 10, 1, 80: cum fere e regione castris castra poneret, Caes. B. G. 7, 35, 1; id. ib. 3, 12, 1:

plus fere,

Plaut. Truc. 1, 1, 45:

semper fere,

Cic. de Or. 2, 6, 22:

satis fere diximus,

id. Off. 1, 18, 60:

tantum fere,

almost only, id. Rep. 2, 18 fin.:

Lycurgus eadem vidit fere,

id. ib. 2, 23:

haec fere,

id. ib. 1, 34 fin.; cf.:

hoc fere ab reliquis differunt, quod,

in this chiefly, Caes. B. G. 6, 18, 3:

haec fere dicere habui,

Cic. N. D. 3, 39, 93:

haec erant fere, quae, etc.,

id. Fam. 12, 5 fin.; 12, 30 fin.; id. Att. 2, 16, 1; id. Or. 54, 182; id. Ac. 2, 32, 102:

exposui fere non philosophorum judicia, sed, etc.,

id. N. D. 1, 16, 42; cf.:

sic fere componendum, quomodo pronuntiandum erit,

Quint. 9, 4, 138:

fere eodem pacto, quo,

Hor. Ep. 1, 6, 10:

et fere apparet, quid in invidiam, etc.... dicendum sit,

Quint. 5, 12, 16.—

Form ferme:

hoc factum est ferme abhinc biennium,

Plaut. Bacch. 3, 2, 4; so,

abhinc annos ferme L.,

Vell. 2, 90 fin.:

nam ferme ante annos DCCCCL. floruit,

id. 1, 5, 3:

intra XII. ferme annos,

id. 2, 11 fin.:

duodequadragesimo ferme anno, ex quo regnare coeperat Tarquinius,

Liv. 1, 40:

mille ferme delecti propugnatores onerariis imponuntur,

id. 30, 10; cf.:

pars ferme dimidia,

id. 42, 51:

a quo (flumine) aberat mons ferme milia viginti,

Sall. J. 48, 3; cf.:

in tumulo quatuor ferme milia distante ab castris regiis consedit,

Liv. 30, 8:

abest ab Carthagine quindecim milia ferme passuum locus,

id. 30, 9:

ferme eadem omnia, quae, etc.,

Ter. Phorm. 5, 7, 21:

cum ferme cunctos proceres cum honore nominavisset,

Tac. A. 3, 76:

mihi quidem aetas acta est ferme,

for the most part, about, Plaut. Trin. 2, 2, 38.

With the idea of nearness or closeness predominant, quite, entirely, just.

Form fere:

domum revortor maestus atque animo fere conturbato,

quite distracted, Ter. Heaut. 1, 1, 69:

quod statuas quoque videmus ornatu fere militari,

quite military, Cic. Off. 1, 18, 61:

paria esse fere peccata,

quite equal, Hor. S. 1, 3, 96:

etsi nobis, qui id aetatis sumus, evigilatum fere est, tamen, etc.,

entirely, sufficiently, Cic. Rep. 3, 29:

cum circa hanc fere consultationem disceptatio omnis verteretur,

just on this debated point, Liv. 36, 7, 1: jamque fere, just now, Enn. ap. Non. 217, 11; and ap. Charis. p. 114 P. (Ann. v. 286 and 580 ed. Vahl.); Verg. A. 3, 135; 5, 327; 835; cf.: jam fere, Enn. ap. Non. 355, 17 (Trag. v. 201 ed. Vahl.); and: jam... fere, id. ap. Varr. L. L. 7, § 46 Müll. (Ann. v. 447 ed. Vahl.):

sermo qui tum fere multis erat in ore,

just then, Cic. Lael. 1, 2.—

Form ferme: circumvenire video ferme injuria, altogether wrong, Naev. ap. Varr. L. L. 7, § 92 Müll. (Rib. Trag. Fragm. p. 12); cf.: ferme aderant ratibus, just, Enn. ib. § 23 Müll. (Ann. v. 602 ed. Vahl.); so, quod ferme dirum in tempus cecidere Latinae, Cic. Poët. Div. 1, 11, 18; and:

sed eum constabat virum esse ferme bonum,

Gell. 14, 2, 5:

ferme ut quisque rem accurat suam, Sic ei procedunt post principia denique,

Plaut. Pers. 4, 1, 4; so,

ferme ut pueri,

Ter. Hec. 3, 1, 32:

jam ferme moriens me vocat,

just dying, id. And. 1, 5, 49.—

In partic.

With negatives, scarcely, hardly.

(= vix, non facile.) Form fere:

nihil aut non fere multum differre,

Cic. Brut. 40, 150:

nemo fere saltat sobrius,

id. Mur. 6; id. de Or. 1, 25, 116:

nihil fere intelligit,

id. Off. 3, 3, 15:

non fere labitur,

id. Fin. 1, 6, 18:

quod non fere ante auctumnum Elaver vado transiri solet,

Caes. B. G. 7, 35, 1:

duo spondei non fere jungi patiuntur,

Quint. 9, 4, 101:

in se dicere non est fere nisi scurrarum,

id. 6, 3, 82:

denique ex bellica victoria non fere quemquam est invidia civium consecuta,

hardly any one, Cic. Sest. 23, 51:

rationem sententiae suae non fere reddere,

id. Tusc. 1, 17, 38:

nec adhuc fere inveni, qui, etc.,

id. Att. 7, 6, 1; cf.:

quod non fere contingit, nisi, etc.,

id. Lael. 20, 72:

nec rei fere sane amplius quicquam fuit,

Ter. Heaut. 1, 1, 3:

in qua (disputatione) nihil fere, quod magno opere ad rationes omnium rerum pertineret, praetermissum puto,

Cic. Rep. 1, 8 fin.: tum est Cato locutus;

quo erat nemo fere senior temporibus illis, nemo prudentior,

id. Lael. 1, 5:

dixit, hunc ne in convivio quidem ullo fere interfuisse,

id. Rosc. Am. 14:

neque ullum fere totius hiemis tempus sine sollicitudine Caesaris intercessit,

Caes. B. G. 5, 53, 5: neque enim [p. 736] fere iam est ullus dies occupatus, ut nihil, etc., Quint. 10, 7, 27.—With a neg. interrog.:

nam quid fere undique placet?

Quint. 1, 2, 15.—

Form ferme:

hoc non ferme sine magnis principum vitiis evenit,

Cic. Rep. 1, 45 fin.; id. Tusc. 5, 38, 111:

quod non ferme decernitur, nisi, etc.,

Liv. 22, 9, 8; 24, 25, 9:

voluptatibus erant inferiores, nec pecuniis ferme superiores,

Cic. Rep. 2, 34 fin.; so,

nec ferme res antiqua alia est nobilior,

Liv. 1, 24:

facio, quod manifesto moechi haud ferme solent,

Plaut. Poen. 4, 2, 40; so Ter. And. 3, 1, 2:

haud ferme,

Liv. 21, 7, 9; 27, 28, 14:

ut eo nihil ferme quisquam addere posset,

Cic. Brut. 43, 161:

quia nemo ferme huc sine damno devortitur,

Plaut. Men. 2, 1, 39:

non ferme facilius aliquid tenere,

Cic. Rep. 2, 5 fin.; 1, 45, 69.—

Of time (in the usual course of things; opp. to sometimes, now and then), in general, generally, usually, commonly.

Form fere:

Fit fere, ut, etc.,

Cic. Rep. 6, 10; cf.:

jam hoc fere sic fieri solere accepimus,

id. de Imp. Pomp. 9, 24:

quod fere solet fieri,

id. Inv. 1, 29, 46; cf.

also: ut fere fit,

id. ib. 2, 4, 14:

nam fere maxima pars morem hunc homines habent,

Plaut. Capt. 2, 1, 36:

quod fere libenter homines id, quod volunt, credunt,

Caes. B. G. 3, 18, 6:

aedificio circumdato silva (ut sunt fere domicilia Gallorum, etc.),

id. ib. 6, 30, 3:

ruri fere se continebat,

Ter. Ph. 2, 3, 16:

nam fere non difficile est invenire, quid, etc.,

Auct. Her. 2, 18, 27:

in eum fere est voluntas nostra propensior,

Cic. Off. 2, 20, 69:

sic omnia nimia in contraria fere convertuntur,

id. Rep. 1, 44:

quod in illis singuli fuissent fere, qui, etc.,

id. ib. 2, 1:

nominatim fere referri, quid, etc.,

id. de Or. 2, 33, 142:

nigra fere terra,

commonly black, Verg. G. 2, 203:

qui timet his adversa, fere miratur eodem quo cupiens pacto,

Hor. Ep. 1, 6, 9.—Strengthened by plerumque or plerique:

hic solebamus fere Plerumque eam operiri,

Ter. Ph. 1, 2, 39; cf.

corresp. to plerumque: fortuna eos plerumque efficit caecos, quos complexa est: itaque efferuntur fere fastidio et contumacia,

Cic. Lael. 15, 54:

adducto fere vultu, plerumque tacitus,

Suet. Tib. 68:

non sunt vitiosiores, quam fere plerique, qui avari avaros... reprehendunt,

Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Opp. raro, interdum, saepe:

fere praedicta aetas laeto solo truncoque tres materias, raro quatuor desiderat,

Col. 4, 17, 5; cf.:

fereque id in capillo fit, rarius in barba,

Cels. 6, 2:

ipse Circenses ex amicorum fere libertinorumque cenaculis spectabat, interdum e pulvinari,

Suet. Aug. 15:

in consulatu pedibus fere, extra consulatum saepe adaperta sella per publicum incessit,

id. ib. 53.—

Form ferme:

quod ferme evenit,

Cic. Rep. 1, 42:

nam ferme apud Numidas in omnibus proeliis magis pedes quam arma tuta sunt,

Sall. J. 74 fin.:

inculta ferme vestiuntur virgultis vepribusque,

Liv. 21, 54:

intacta invidia media sunt: ad summa ferme tendit,

id. 45, 35; cf.:

mobilis et varia est ferme natura malorum,

Juv. 13, 236:

ceterum parva quoque (ut ferme principia omnia),

Liv. 7, 2:

ut ferme ad nova imperia,

Tac. A. 2, 2:

quae antea dictatorum et consulum ferme fuerant beneficia,

Liv. 9, 30, 3:

nocte ferme proficiscebantur,

id. 34, 13, 3.

amplus, a, um, adj. [some regard this as a shortened form of anapleôs, = filled up, full; others, as for ambulus from amb-, rounded out, as superus from super, etc.; v. Doed. Syn. II. p. 113; but perh. it is better to form it from am- and -plus, akin to -pleo, plenus, q. v. Pott], thus pr., full all round; hence, great, large. —In space, of large extent, great, large, wide, ample, spacious (the forms amplus and amplior are very rare in the ante-class. per., and rare in all periods. Amplius is com. in the ante-class., freq. in the class., and very freq. in the post-class. per., the Vulg. rarely using the other forms, but using this 121 times. Amplissimus belongs to prose, and is scarcely used before Cicero, with whom it was a very favorite word. It was also used by Plin. Maj. and Min., but never by Tac., Sall. (in his genuine works), nor the Vulg. Catullus used only the form amplius, and Prop. only amplus, while Tib. and Pers. never used this word in any form. Ampliter is found mostly in Plaut.; and ample and amplissime are used a few times by Cic. and by writers that followed him; syn.: magnus, ingens, latus, late patens, spatiosus, laxus).

Lit.:

amplus et spectu protervo ferox,

Pac. Trag. Rel. p. 94 Rib.:

qui (Pluto) ter amplum Geryonen compescit unda,

Hor. C. 2, 14, 7:

ampla domus dedecori domino fit, si est in ea solitudo,

Cic. Off. 1, 39, 139; so Verg. A. 2, 310:

admodum amplum et excelsum signum,

Cic. Verr. 4, 74:

collis castris parum amplus,

Sall. J. 98, 3:

porticibus in amplis,

Verg. A. 3, 353:

per amplum mittimur Elysium,

id. ib. 6, 743:

vocemque per ampla volutant Atria,

id. ib. 1, 725:

nil vulva pulchrius ampla,

Hor. Ep. 1, 15, 41:

amplae aures,

Plin. 11, 52, 114, § 274:

milium amplum grano,

id. 18, 7, 10, § 55:

cubiculum amplum,

Plin. Ep. 2, 17, 6:

baptisterium amplum atque opacum,

id. ib. 5, 6, 25.— Comp.:

quanto est res amplior,

Lucr. 2, 1133:

Amplior Urgo et Capraria,

Plin. 3, 6, 12, § 81:

avis paulo amplior passere,

id. 10, 32, 47, § 89:

amplior specie mortali,

Suet. Aug. 94; id. Caes. 76 (for the neutr. amplius, v. infra).— Sup.:

amplissima curia... gymnasium amplissimum,

Cic. Verr. 2, 4, 53:

urbs amplissima atque ornatissima,

id. Agr. 2, 76:

amplissimum peristylum,

id. Dom. 116:

(candelabrum) ad amplissimi templi ornatum esse factum,

id. Verr. 4, 65:

mons Italiae amplissimus,

Plin. 3, 5, 7, § 48:

amplissimum flumen,

Plin. Ep. 8, 8, 3:

amplissimus lacus,

id. ib. 10, 41, 2:

amplissima insula,

Plin. 6, 20, 23, § 71:

amplissimi horti,

Plin. Ep. 8, 18, 11:

amplissima arborum,

Plin. 16, 39, 76, § 200:

est (topazon) amplissima gemmarum,

id. 37, 8, 32, § 109:

amplissimum cubiculum,

Plin. Ep. 5, 6, 23.—

Transf., great, abundant, ample, much, long:

bono atque amplo lucro,

Plaut. Am. prol. 6 and Ep. 2, 2, 117:

pabula miseris mortalibus ampla,

Lucr. 5, 944:

ampla civitas,

Cic. Verr. 4, 81; 4, 96:

civitas ampla atque florens,

Caes. B. G. 4, 3:

gens ampla,

Plin. 5, 30, 33, § 125:

amplae copiae,

Caes. B. G. 5, 19:

ampla manus militum,

Liv. Epit. 1, 4, 9:

pecuaria res ampla,

Cic. Quinct. 12:

res familiaris ampla,

id. Phil. 13, 8:

(res) ampla,

Sall. H. Fragm. 3, 82, 20 Kritz:

patrimonium amplum et copiosum,

Cic. Sex. Rosc. 6; id. Dom. 146: id. Phil. 2, 67:

amplae divitiae,

Hor. S. 2, 2, 101:

esse patri ejus amplas facultates,

Plin. Ep. 1, 14, 9:

in amplis opibus heres,

Plin. 9, 36, 59, § 122.— Comp.:

amplior numerus,

Cic. Mil. 57; Sall. J. 105, 3; Tac. A. 14, 53:

ampliores aquae,

Plin. 5, 9, 10, § 58:

amplior exercitus,

Sall. J. 54, 3; Suet. Vesp. 4:

commeatus spe amplior,

Sall. J. 75, 8:

amplior pecunia, Auct. B. Alex. 56: pecunia amplior,

Plin. Ep. 3, 11, 2:

pretia ampliora,

Plin. 10, 29, 43, § 84:

omnia longe ampliora invenire quam etc.,

Plin. Ep. 1, 14, 10:

ampliores noctes,

Plin. 18, 26, 63, § 232:

ut ampliori tempore maneret,

Vulg. Act. 18, 20.— Sup.:

peditatus copiae amplissimae e Gallia,

Cic. Font. 8:

exercitus amplissimus,

Plin. Ep. 2, 13, 2; 9, 13, 11:

amplissima pecunia,

Cic. Rosc. Am. 31:

amplissimae fortunae,

id. Verr. 2, 5, 8; id. Quinct. 49; id. Phil. 10, 4:

amplissimae patrimonii copiae,

id. Fl. 89:

amplissimas summas emptionibus occupare,

Plin. Ep. 8, 2, 3:

opes amplissimae,

id. ib. 8, 18, 4:

amplissima dies horarum quindecim etc.,

the longest day, Plin. 6, 34, 39, § 218.—Also subst. in comp. neutr. (v. amplius, adv. infra), more:

ut quirem exaudire amplius,

Att. Trag. Rel. p. 173 Rib.:

si vis amplius dari, Dabitur,

Plaut. Trin. 2, 1, 18:

jam amplius orat,

id. ib. 2, 1, 19:

daturus non sum amplius,

Cic. Verr. 2, 2, 29:

non complectar in his libris amplius quam quod etc.,

id. de Or. 1, 6, 22:

tantum adfero quantum ipse optat, atque etiam amplius,

Plaut. Capt. 4, 1, 10:

ni amplius etiam, quod ebibit,

id. Trin. 2, 1, 20: Ph. Etiamne amplius? Th. Nil, Ter. Eun. 1, 2, 63: Tr. Dimidium Volo ut dicas. Gr. Immo hercle etiam amplius, Plaut. Rud. 4, 3, 21: Th. Nempe octoginta debentur huic minae? Tr. Haud nummo amplius, id. Most. 3, 3, 16:

etiam amplius illam adparare condecet,

Turp. Com. Rel. p. 100 Rib.:

hoc onere suscepto amplexus animo sum aliquanto amplius,

Cic. Verr. 2, 1:

si sit opus liquidi non amplius urna,

Hor. S. 1, 1, 54:

omnis numerus amplius octingentis milibus explebat,

Vell. 2, 110, 3:

Segestanis imponebat aliquanto amplius quam etc.,

Cic. Verr. 4, 76:

illa corona contentus Thrasybulus neque amplius requisivit,

Nep. Thras. 4, 3:

amplius possidere,

Plin. 18, 4, 3, § 17:

Ille imperio ei reddito haud amplius, quam ut duo ex tribus filiis secum militarent, exegit,

Curt. 8, 4, 21:

dedit quantum maximum potuit, daturus amplius, si potuisset,

Plin. Ep. 3, 21, 6:

cum hoc amplius praestet, quod etc.,

id. ib. 7, 25, 1.—Also with part. gen., more of, a greater quantity or number of:

gaudeo tibi liberorum esse amplius,

Plaut. Cist. 5, 4:

te amplius bibisse praedicet loti,

Cat. 39, 21:

amplius frumenti auferre,

Cic. Verr. 3, 49:

expensum est auri viginti paulo amplius,

id. Fl. 6, 8:

amplius negotii contrahi,

id. Cat. 4, 9:

si amplius obsidum vellet,

Caes. B. G. 6, 9, ubi v. Herz.:

quanto ejus amplius processerat temporis,

id. B. C. 3, 25.—

Fig.

Of internal power or force, great, strong, violent, impetuous:

pro viribus amplis,

Lucr. 5, 1174:

amplae vires peditum,

Plin. 6, 20, 23, § 75;

ampla nepotum Spes,

Prop. 4, 22, 41:

poena sera, sed ampla,

full, strict, id. 4, 5, 32. — Comp.:

haec irae factae essent multo ampliores,

Ter. Hec. 3, 1, 9:

si forte morbus amplior factus siet, i. e. gravior,

id. ib. 3, 1, 50:

amplior metus,

Cic. Clu. 128:

amplior potentia feris,

Plin. 28, 10, 42, § 153:

ampliorem dicendi facultatem consequi,

Quint. 2, 3, 4:

amplior eoque acrior impetus,

Flor. 4, 2, 66:

spes amplior,

Sall. J. 105, 4:

amplius accipietis judicium,

severer, Vulg. Matt. 23, 14:

amplior auctoritas,

Plin. 37, 3, 12, § 47:

amplior virtus,

higher merit, Quint. 8, 3, 83:

idem aut amplior cultus (dei),

Plin. 28, 2, 4, § 18:

amplior est quaestio,

Quint. 3, 5, 8:

ampliora verba,

of larger meaning, id. 8, 4, 2: scientia intellegentiaque ac sapientia ampliores inventae sunt in te, Vulg. Dan. 5, 14:

quo legatis animus amplior esset,

Sall. C. 40, 6; 59, 1:

spiritus amplior,

Vulg. Dan. 5, 12; 6, 3.— Sup.:

(honos) pro amplissimis meritis redditur,

Cic. Phil. 5, 41:

cujus sideris (Caniculae) effectus amplissimi in terra sentiuntur,

very violent, Plin. 2, 40, 40, § 107:

amplissima spes,

Suet. Caes. 7:

his finis cognitionis amplissimae,

most important trial, Plin. Ep. 2, 11, 23.—

Of external splendor, great, handsome, magnificent, splendid, glorious:

illis ampla satis forma, pudicitia,

great enough, Prop. 1, 2, 24:

haec ampla sunt, haec divina,

Cic. Sest. 102; id. Arch. 23:

res gestae satis amplae,

Sall. C. 8, 2:

cur parum amplis adfecerit praemiis,

Cic. Mil. 57:

ampla quidem, sed pro ingentibus meritis praemia acceperunt,

Tac. A. 14, 53:

amplum in modum praemia ostentare,

Aur. Vict. Caes. 26, 6:

amplis honoribus usi,

Sall. J. 25, 4:

amplis honoribus auctos,

Hor. S. 1, 6, 11.—Sometimes in mal. part. or ironically:

amplam occasionem calumniae nactus,

a fine opportunity, Cic. Verr. 2, 61:

spolia ampla refertis Tuque puerque tuus,

glorious spoils, Verg. A. 4, 93.— Comp.:

ne ullum munus aedilitatis amplius aut gratius populo esse possit,

Cic. Verr. 2, 1, 5; id. Mur. 37:

praemiis ad perdiscendum amplioribus commoveri,

id. de Or. 1, 4, 13:

alicui ampliorem laudem tribuere,

id. Sest. 27:

in aliqua re esse laudem ampliorem,

id. Marcell. 4:

corporis membris plus dedit, id amplius atque augustius ratus (Zeuxis),

Quint. 12, 10, 5:

ut Augustus vocaretur ampliore cognomine,

Suet. Aug. 7.— Subst.:

in potestatibus eo modo agitabat, ut ampliore, quam gerebat, dignus haberetur,

of something greater, Sall. J. 63, 5.— Sup.:

ut consules monumentum quam amplissimum faciundum curent,

Cic. Phil. 14, 38; 14, 31; id. Verr. 4, 82:

hoc munus aedilitatis amplissimum,

id. ib. 1, 12, 36; Aur. Vict. Vir. Ill. 1, 74:

alicui amplissimas potestates dare,

Cic. Agr. 2, 31:

insignibus amplissimis ornatus,

id. ib. 2, 101:

dona amplissima conferre,

Plin. 18, 3, 3, § 9:

praemia legatis dedistis amplissima,

Cic. Cat. 4, 5; id. Phil. 2, 32:

spe amplissimorum praemiorum adduci,

id. Mil. 5; id. de Or. 1, 5, 16:

velut praemium quoddam amplissimum longi laboris,

Quint. 10, 7, 1:

munera amplissima mittere,

Caes. B. G. 1, 43:

vestris beneficiis amplissimis adfectus,

Cic. Imp. Pomp. 51; id. Dom. 98:

laudi amplissimae lauream concedere,

id. Pis. 74:

laudibus amplissimis adficere,

id. Phil. 7, 11:

amplissimam gloriam consequi,

id. Prov. Cons. 39:

ut eum amplissimo regis honore et nomine adfeceris,

id. Deiot. 14:

amplissimis aliquem efferre honoribus,

Aur. Vict. Epit. 17, 3:

amplissimis uti honoribus,

Cic. Fl. 45:

amplissimos honores adipisci,

id. Verr. 5, 181:

honores adsequi amplissimos,

id. Mil. 81:

aliquem ad honores amplissimos perducere,

id. Am. 20, 73:

meus labor fructum est amplissimum consecutus,

id. Imp. Pomp 2:

mihi gratiae verbis amplissimis aguntur,

in the handsomest termis, id. Cat. 3, 14; id. Phil. 2, 13; id. Quir. 15:

ei amplissimis verbis gratias egimus,

id. Phil. 1, 3:

provincia Gallia merito ornatur verbis amplissimis ab senatu,

id. ib. 4, 9:

amplissimis verbis conlaudatus,

Suet. Caes. 16:

amplissimo populi senatusque judicio exercitus habuistis,

Cic. Agr. 1, 12; id. Fl. 5; id. Dom. 86; id. Planc. 93:

de meo consulatu amplissima atque ornatissima decreta fecerunt,

id. Dom. 74:

quam universi populi, illius gentis, amplissimum testimonium (said of Cic.),

Plin. 7, 30, 31, § 116.—

In respect of the opinion of others, esteemed, renowned, etc.:

quicquid est, quamvis amplum sit, id est parum tum cum est aliquid amplius,

Cic. Marcell. 26:

quid hunc hominem magnum aut amplum de re publica cogitare (putare possumus), qui etc.,

great or noble, id. Imp. Pomp. 37:

omnia, quae vobis cara atque ampla sunt,

id. Agr. 2, 9; id. Arch. 23:

convenerunt corrogati et quidem ampli quidam homines,

id. Phil. 3, 20:

hoc studium parvi properemus et ampli,

small and great, Hor. Ep. 1, 3, 28:

amplis doctoribus instructus,

Tac. A. 14, 52:

sin autem sunt amplae et honestae familiae plebeiae,

Cic. Mur. 7, 15.— Comp.:

cum est aliquid amplius,

Cic. Marcell. 26:

ampliores ordines,

Caes. B. C. 1, 77, where Dinter reads priores: quo (ingenio) neque melius neque amplius aliud in natura mortalium est, [p. 112] Sall. J. 2, 4:

nihil amplius potes (tribuere) amicitia tua,

Plin. Ep. 2, 13, 10:

quid amplius facitis?

Vulg. Matt. 5, 47.— Sup.:

ex amplissimo genere nubere,

Cic. Cael. 34:

amplissimo genere natus,

Caes. B. G. 4, 12:

genere copiisque amplissimus, id. ib 6, 15: quam (familiam) vidit amplissimam,

Cic. Phil. 13, 12:

amplissimos patruos habere,

id. Sex. Rosc. 147:

amplissima civitas,

id. Verr. 5, 122:

apud illos Fabiorum nomen est amplissimum,

id. Font. 36; id. Caecin. 104; id. Verr. 3, 96; id. Deiot. 14:

mihi hic locus ad agendum amplissimus est visus,

id. Imp. Pomp. 1:

non adgrediar ad illa maxima atque amplissima prius quam etc.,

id. Sest. 5:

licet tribuas ei quantum amplissimum potes, nihil tamen amplius potes amicitia tua,

Plin. Ep. 2, 13, 10:

amplissimis operibus increscere,

id. ib. 8, 4, 3:

honores in amplissimo consilio collocare,

Cic. Sen. 2:

amplissimi orbis terrae consilii principes,

id. Phil. 3, 34: honoris amplissimi puto esse accusare improbos, I esteem it to be the greatest honor, etc., id. Div. in Caecil. 70:

promotus ad amplissimas procurationes,

Plin. Ep. 7, 31, 3:

praeter honores amplissimos cognomenque etc.,

Plin. 7, 44, 45, § 142:

spes amplissimae dignitatis,

Cic. Agr. 2, 49; id. Sen. 19, 68; Suet. Vit. 2.—

Hence, amplissimus (almost always thus in sup.) as a title for persons holding great and honored offices, as consul, senator, etc., or as an honorable epithet of the office itself or the body of officers, distinguished, very distinguished, honorable, right honorable, most honorable, etc.:

is mihi videtur amplissimus, qui sua virtute in altiorem locum pervenit,

Cic. Sex. Rosc. 83:

homo et suis et populi Romani ornamentis amplissimus,

id. Mur. 8:

P. Africanus rebus gestis amplissimus,

id. Caecin. 69:

ut homines amplissimi testimonium de sua re non dicerent,

id. Sex. Rosc. 102; id. Clu. 197:

Q. Catuli atque ceterorum amplissimorum hominum auctoritas,

id. Imp. Pomp. 63:

vir amplissimus ejus civitatis,

id. Verr. 4, 17; id. Fl. 32:

exercitum Cn. Domitii, amplissimi viri, sustentavit,

id. Deiot. 5, 14:

cum habeas amplissimi viri religionem (of L. Lucullus),

id. Arch. 4, 8; id. Lig. 22:

in quo consilio amplissimi viri judicarent,

id. Mil. 5; id. Balb. 1; id. Dom. 2:

comitatus virorum amplissimorum,

id. Sull. 9:

viros primarios atque amplissimos civitatis in consilium advocare,

id. Verr. 3, 18:

ordinis amplissimi esse,

Aur. Vict. Caes. 13, 1; 37, 6:

cives amplissimos legare,

Cic. Balb. 42:

hoc amplissimum nomen, i. e. senatorium,

id. Verr. 3, 96:

amplissimus honos, i. e. consulatus,

id. Rep. 1, 6; so,

amplissimo praeditus magistratu,

Suet. Aug. 26:

amplissimus ordo, i. e. senatorius,

Plin. Ep. 10, 3; Suet. Calig. 49:

amplissimi ordines, i. e. senatus et equites,

id. Vesp. 9:

amplissimum collegium decemvirale,

Cic. Verr. 2, 4, 49:

an vero vir amplissimus, P. Scipio, pontifex maximus, etc.,

id. Cat. 1, 3:

amplissimum sacerdotium,

id. Verr. 2, 126; id. Phil. 13, 8:

sacerdotium amplissimum,

id. Verr. 2, 127.—

As rhet. epithet:

amplus orator,

one that speaks richly and with dignity, Cic. Or. 9; id. Brut. 68:

herous (pes), qui est idem dactylus Aristoteli amplior, iambus humanior videatur,

grander, more stately, Quint. 9, 4, 88:

amplius compositionis genus,

more copious style, id. 9, 4, 129.— Adv. (on the extent of the use of the different forms of the adverb, v. supra init.), largely, abundantly, copiously.

Lit.

Form amplĭter:

benigne ei largi atque ampliter,

Att. Trag. Rel. p. 173 Rib.:

aptate munde atque ampliter convivium,

Pomp. Com. Rel. p. 234 Rib.:

extructam ampliter mensam,

Lucil. 13, 7 Mull.:

opsonato ampliter,

Plaut. Cas. 2, 8, 65:

adpositum est ampliter,

id. Mil. 3, 1, 163:

acceptus hilare atque ampliter,

id. Merc. prol. 98:

modeste melius facere sumptum quam ampliter,

id. Stich. 5, 4, 10:

parum (digitulos) immersisti ampliter,

not deep enough, id. Bacch. 4, 4, 26.—

Form amplē:

exornat ample magnificeque triclinium,

Cic. Verr. 4, 62: qui ample valetudinarios nutriunt, in great numbers (v. the context), Cels. praef. med. —

Trop., fully, handsomely.

Form amplĭter:

ampliter dicere,

fully, particularly, Gell. 10, 3, 4:

laudare ampliter,

id. 2, 6, 11.—

Form amplē: duo genera sunt: unum attenuate presseque, alterum sublate ampleque dicentium, with great fulness, richly (v. amplus, II. E.), Cic. Brut. 55, 201; so,

elate ampleque loqui,

id. Tusc. 5, 9, 24:

satis ample sonabant in Pompeiani nominis locum Cato et Scipio,

full grandly filled the place of, Flor. 4, 2, 65.— Comp.: amplĭus, more, longer, further, besides (syn.: ultra, praeterea); of time, number, and action (while plus denotes more in quantity, measure, etc.; magis, more, in the comparison of quality, and sometimes of action; and potius, rather, the choice between different objects or acts), constr. absol., with comp. abl., and, in the case of numerals, like minus, plus, propius, q. v., without quam with the nom., acc., or gen., or rarely with the abl. comp., or with quam, but chiefly in the post-Aug. per.; cf. Zumpt, § 485; Madv. § 305; Roby, § 1273; Herz. ad Caes. B. G. 4, 12; and Draeger, Hist. Synt. I. p. 521 sq.

In gen.:

deliberatum est non tacere [me] amplius,

Afran. Com. Rel. p. 199 Rib.:

otium ubi erit, de istis rebus tum amplius tecum loquar,

Plaut. Truc. 4, 4, 18:

cui amplius male faxim,

id. Aul. 3, 2, 6: De. Etiam? Li. Amplius, id. As. 1, 1, 29: Ar. Vale. Ph. Aliquanto amplius valerem, si hic maneres, id. ib. 3, 3, 2:

etiam faxo amabit (eam) amplius,

id. Men. 5, 2, 40:

multo tanto illum accusabo, quam te accusavi, amplius,

id. ib. 5, 2, 49:

quo populum servare potissit amplius,

Lucil. 1, 15 Mull.:

At ego amplius dico,

Cic. Verr. 2, 26:

amplius posse,

Sall. J. 69, 2:

armis amplius valere,

id. ib. 111, 1:

si lamentetur miser amplius aequo,

Lucr. 3, 953:

tribus vobis opsonatumst an opsono amplius Tibi et parasito et mulieri?

besides, Plaut. Men. 2, 2, 45:

Quam vellem invitatum, ut nobiscum esset amplius,

Ter. Heaut. 1, 2, 11:

in illo exercitu cuncta (probra) fuere et alia amplius,

Sall. J. 44, 5:

felices ter et amplius,

Hor. C. 1, 13, 17:

binas aut amplius domos continuare,

Sall. C. 20, 11:

ter nec amplius,

Suet. Caes. 25:

cum non solum de his scripserit, sed amplius praecepta (reliquerit),

Quint. 12, 11, 24:

multa promi amplius possunt,

Plin. 2, 17, 15, § 77:

si studere amplius possum,

Quint. 6, prooem. 4:

auram communem amplius haurire potui?

id. 6, prooem. 12:

sagum, quod amplius est,

Vulg. Exod. 26, 12.—

And so very often with the pron. quid, etc.; with the negatives nihil, non, neque, nec, ne; and sometimes with nemo and haud.

With quid, etc.:

Quid faciam amplius?

Ter. Ad. 4, 7, 14, and Cic. Har. Resp. 42:

quid dicam amplius?

Quint. 8, 4, 7:

quid a me amplius dicendum putatis?

Cic. Verr. 3, 60:

quid quaeris amplius?

id. Sex. Rosc. 145; id. Dom. 41; id. Verr. 2, 191:

quid vultis amplius?

id. Mil. 35:

quid amplius vis?

Hor. Epod. 17, 30:

quid exspectatis amplius?

Cic. Verr. 2, 174:

quid amplius exspectabo,

Vulg. 4 Reg. 6, 33:

quid loquar amplius de hoc homine?

Cic. Caecin. 25:

quid amplius laboremus?

Quint. 8, prooem. 31:

quid habet amplius homo?

Vulg. Eccl. 1, 3; 6, 8:

quid ego aliud exoptem amplius, nisi etc.,

Plaut. As. 3, 3, 134:

quid amplius debeam optare?

Quint. 4, 1, 51: Lo. Numquid amplius? Ly. Tantum est, Plaut. Merc. 2, 2, 11; Ter. And. 2, 1, 25: De. An quid est etiam amplius? He. Vero amplius, id. Ad. 3, 4, 22:

quid est quod tibi mea ars efficere hoc possit amplius?

more than this, id. And. 1, 1, 4:

Etenim quid est, Catilina, quod jam amplius exspectes, si etc.,

Cic. Cat. 1, 3, 6; id. Sull. 90:

si quid amplius scit,

Plaut. Rud. 2, 2, 23:

si quid ego addidero amplius,

id. Trin. 4, 2, 13:

si amplius aliquid gloriatus fuero,

Vulg. 2 Cor. 10, 8.—And often hoc amplius, where hoc is commonly an abl., but sometimes may be regarded as a nom. or an acc.:

hoc amplius si quid poteris,

any thing beyond this, Cic. de Or. 1, 10, 44: et hoc amplius (additur), quod etc., and this further, that etc., id. Sull. 44; so Quint. 5, 13, 36:

de paedagogis hoc amplius, ut aut sint etc.,

id. 1, 1, 8:

Mario urbe Italiaque interdicendum, Marciano hoc amplius, Africa,

Plin. Ep. 2, 11, 19; Quint. 1, 5, 50; 1, 5, 55; sometimes in plur., his amplius:

his amplius apud eundem (est) etc.,

Quint. 9, 3, 15;

so rarely eo amplius: inferiasque his annua religione, publice instituit, et eo amplius matri Circenses,

Suet. Calig. 15:

quaeris quid potuerit amplius adsequi,

Cic. Planc. 60: prius quam (hic) turbarum quid faciat amplius, Plaut. Men. 5, 2, 93:

quare jam te cur amplius excrucies?

Cat. 76, 10.—

With nihil, etc.:

habet nihil amplius quam lutum,

Lucil. 9, 46 Mull.:

nihil habui amplius, quod praeciperem,

Quint. 7, 1, 64:

nihil enim dixit amplius,

Cic. Deiot. 21:

Nihil dico amplius: causa dicta est,

I say no more; I have done with my case, id. ib. 8:

nihil amplius dico, nisi me etc.,

id. Planc. 96:

nihil amplius dicam quam victoriam etc.,

id. Marcell. 17.—Hence, nihil dico or dicam amplius, when one fears to wound by declaring his opinion, etc., I say no more, have nothing further to say or add:

vetus est, Nihili cocio est. Scis cujus? non dico amplius,

Plaut. As. 1, 3, 51:

si, quod equitis Romani filius est, inferior esse debuit: omnes tecum equitum Romanorum filii petiverunt. Nihil dico amplius,

Cic. Planc. 7 (tacite significat eos dignitate inferiores esse Plancio, Manut. ad h.l.):

Alterius vero partis nihil amplius dicam quam id, quod etc.,

id. Marcell. 6, 17:

amplius nihil respondit,

Vulg. Marc. 15, 5:

nihil amplius addens,

ib. Deut. 5, 22:

nihil noverunt amplius,

ib. Eccl. 9, 5:

nihil amplius optet,

Hor. Ep. 1, 2, 46:

nihil amplius potes,

Plin. Ep. 2, 13, 10:

amplius quod desideres, nihil erit,

this will leave nothing to be desired, Cic. Tusc. 1, 11, 24:

nil amplius oro, nisi ut etc.,

Hor. S. 2, 6, 4:

ipse Augustus nihil amplius quam equestri familia ortum se scribit,

Suet. Aug. 2:

si non amplius, ad lustrum hoc protolleret unum,

Lucil. 1, 33 Mull.:

non luctabor tecum, Crasse, amplius,

Cic. de Or. 1, 17, 74; id. Tusc. 5, 34, 98:

verbum non amplius addam,

Hor. S. 1, 1, 121:

non amplius me objurgabis,

Quint. 5, 10, 47:

non amplius posse,

Sall. Fragm. Hist. 3, 82, 19 Kritz:

non habent amplius quid faciant,

Vulg. Luc. 12, 4: non videbitis amplius faciem meam. ib. Gen. 44, 23; ib. Heb. 10, 17:

amplius illa jam non inveniet,

ib. Apoc. 18, 14:

studium, quo non aliud ad dignitatem amplius excogitari potest,

Tac. Or. 5:

extra me non est alia amplius,

Vulg. Soph. 2, 15:

neque hoc amplius quam quod vides nobis quicquamst,

Plaut. Rud. 1, 5, 21:

neque va dari amplius neque etc.,

Cic. Quinct. 23:

nec jam amplius ullae Adparent terrae,

Verg. A. 3, 192; 3, 260; 5, 8; 9, 426; 9, 519; 11, 807; 12, 680; id. G. 4, 503:

nec irascar amplius,

Vulg. Ezech. 16, 42; ib. Apoc. 7, 16:

ne amplius dona petas,

Cat. 68, 14:

urere ne possit calor amplius aridus artus,

Lucr. 4, 874;

ne quos amplius Rhenum transire pateretur,

Caes. B. G. 1, 43:

ut ne quem amplius posthac discipulum reciperet,

Suet. Gram. 17:

ne amplius morando Scaurum incenderet,

Sall. J. 25, 10; id. Fragm. Hist. 1, 2, 10 Kritz;

3, 82, 17: ne amplius divulgetur,

Vulg. Act. 4, 17:

ut nequaquam amplius per eamdem viam revertamini,

ib. Deut. 17, 16:

nolite amplius accipere pecuniam,

ib. 4 Reg. 12, 7.—

With nemo:

cur non restipulatur neminem amplius petiturum?

Cic. Q. Rosc. 12, 36:

cum amplius nemo occurreret,

nobody further, no one more, Curt. 8, 10, 2; so,

neminem amplius viderunt,

Vulg. Marc. 9, 7:

nemo emet amplius,

no one will buy any longer, any more, ib. Apoc. 18, 11 (for cases of haud with amplius, v. c. a and g).—

With numerals and numeral forms.

Without quam:

amplius horam suffixum in cruce me memini esse,

Cat. 69, 3:

horam amplius jam in demoliendo signo homines moliebantur,

Cic. Verr. 4, 95:

amplius annos triginta tribunus fuerat,

Sall. C. 59, 6:

me non amplius novem annos nato,

Nep. Hann. 2, 3:

per annos amplius quadraginta,

Suet. Aug. 72; 32:

quid si tandem amplius triennium est?

Cic. Q. Rosc. 8:

Tu faciem illius noctem non amplius unam Falle dolo,

Verg. A. 1, 683:

inveniebat Sabim flumen non amplius milia passuum decem abesse,

Caes. B. G. 2, 16; 4, 12:

reliquum spatium, quod est non amplius pedum sexcentorum, mons continet,

id. ib. 1, 28;

2, 29: amplius sestertium ducentiens acceptum hereditatibus rettuli,

Cic. Phil. 2, 40; id. Fl. 68; so Plin. Ep. 10, 39, 1:

huic paulo amplius tertiam partem denegem?

id. ib. 5, 7, 3:

cum eum amplius centum cives Romani cognoscerent,

Cic. Verr. 1, 14; 5, 155:

victi amplius ducenti ceciderunt,

Liv. 21, 29, 3: non amplius quattuordecim cohortes, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, C:

ex omni multitudine non amplius quadraginta locum cepere,

Sall. J. 58, 3: torrentes amplius centum, [p. 113] Plin. 5, 28, 29, § 103; 9, 5, 4, § 10.—And very rarely placed after the numeral:

qui septingentos jam annos amplius numquam mutatis legibus vivunt,

Cic. Fl. 63:

pugnatum duas amplius horas,

Liv. 25, 19, 15 Weissenb.:

duo haud amplius milia peditum effugerunt,

id. 28, 2:

decem amplius versus perdidimus,

Plin. Ep. 3, 5, 12:

tris pateat caeli spatium non amplius ulnas,

Verg. E. 3, 105.—

With the comp. abl. (rare but class.):

cum jam amplius horis sex continenter pugnaretur,

Caes. B. G. 3, 5; 4, 37:

pugnatum amplius duabus horis est,

Liv. 27, 12:

neque triennio amplius supervixit,

Suet. Caes. 89:

uti non amplius quinis aut senis milibus passuum interesset,

Caes. B. G. 1, 15; 1, 23; 2, 7;

6, 29: non amplius patet milibus quinque et triginta,

Sall. Fragm. Hist. 4, 1, 34 Kritz:

est ab capite paulo amplius mille passibus locus,

Plin. Ep. 10, 90, 1:

ab Capsa non amplius duum milium intervallo,

Sall. J. 91, 3:

(Catilina) cum initio non amplius duobus milibus (militum) habuisset,

id. C. 56, 2; so,

denas alii, alii plures (uxores) habent, set reges eo amplius,

id. J. 80, 7.—

And prob. the following ambiguous cases: cum mille non amplius equitibus,

Sall. J. 105, 3:

oppidum non amplius mille passuum abesse,

id. ib. 68, 3.—

With quam (postAug. and eccl.):

non amplius, cum plurimum, quam septem horas dormiebat,

Suet. Aug. 78:

nec amplius quam septem et viginti dies Brundisii commoratus,

id. ib. 17:

Toto triennio semel omnino eam nec amplius quam uno die paucissimis vidit horis,

id. Tib. 51:

demoratus dies non amplius quam octo aut decem,

Vulg. Act. 25, 6:

ut non amplius apud te quam quarta (pars) remaneret,

Plin. Ep. 5, 19:

ut vexillum veteranorum, non amplius quam quingenti numero, copias fuderint,

Tac. A. 3, 21:

haud amplius quam ducentos misit,

id. ib. 14, 32:

insidiantur ei ex iis viri amplius quam quadraginta,

Vulg. Act. 23, 21.—

Amplius, t. t. of judges when they deferred an important case for future examination:

Amplius adeo prolixum temporis spatium significat, ut judices quotienscunque significarent, adhuc se audire velle, amplius dicebant. Itaque negotium differebant, unde hodieque ampliari judicium differri dicitur,

Charis. 176 P.; so Don. ad Ter. Eun. 2, 3, 39; cf.

also amplio and ampliatio: cum consules re audita amplius de consilii sententia pronuntiavissent,

Cic. Brut. 22, 86:

antea vel judicari primo poterat vel amplius pronuntiari,

id. Verr. 2, 1, 26:

ut de Philodamo amplius pronuntiaretur,

id. ib. 2, 1, 29.—

And metaph.: ego amplius deliberandum censeo,

Ter. Phorm. 2, 4, 17.—

Amplius non petere, judicial t. phr., to bring no further action, to make no further claim:

quid ita satis non dedit, AMPLIVS [A SE] NEMINEM PETITVRVM?

Cic. Rosc. Com. 12, 35:

Tibi ego, Brute, non solvam, nisi prius a te cavero amplius eo nomine neminem, cujus petitio sit, petiturum,

id. Brut. 5, 18:

sunt duo, quae te rogo: primum, ut si quid satis dandum erit, AMPLIVS EO NOMINE NON PETI, cures etc.,

id. Fam. 13, 28 A:

quod ille recusarit satis dare amplius abs te non peti,

id. Att. 1, 8, 1.—

Hoc amplius, beside the general use given above (II. Comp. b. a), as t. phr. of senators when they approved a measure, but amended it by addition:

Servilio adsentior et HOC AMPLIVS CENSEO, magnum Pompeium fecisse etc.,

Cic. Phil. 12, 21, 50:

cui cum essem adsensus, decrevi HOC AMPLIVS, ut etc.,

id. ad Brut. 1, 5, 1;

so Seneca: fortasse et post omnes citatus nihil improbabo ex iis, quae priores decreverint, et dicam HOC AMPLIVS CENSEO, Vit. Beat. 3, 2: Quaedam ex istis sunt, quibus adsentire possumus, sed HOC AMPLIVS CENSEO,

id. Q. N. 3, 15, 1.—

To this may be added the elliptical phrases, nihil amplius and si nihil amplius:

nihil amplius, denoting that there is nothing further than has been declared: sese ipsum abs te repetit. Nihil amplius,

Cic. Verr. 5, 49, 128;

(res publica) ulta suas injurias est per vos interitu tyranni. Nihil amplius,

id. Fam. 12, 1, 2; and, si nihil amplius, marking a limit, if nothing more, at least:

excedam tectis? An, si nihil amplius, obstem?

Ov. M. 9, 148.

word more, which is sometimes an adj., sometimes a subst., and sometimes an adv., and some of the above examples would admit of different classifications; as, non amplius dicere, not to speak further (adv.) or not to say more (subst.), Plaut. As. 1, 3, 51; but some of them would admit of only one explanation;

as, ne quos amplius Rhenum transire pateretur,

Caes. B. G. 1, 43. Sup.: amplissimē.

Lit., very largely, most abundantly:

ut quibus militibus amplissime (agri) dati adsignati essent,

in the largest shares, Cic. Phil. 5, 53:

duumviri (deos) tribus quam amplissume tum apparari poterat stratis lectis placavere,

Liv. 5, 13, 6 Weissenb.—

Fig., most generously, most handsomely:

qui amplissime de salute mea decreverint,

Cic. Dom. 44:

amplissime laudare,

in the handsomest style, Plin. 18, 3, 3, § 11; Suet. Calig. 15:

honores amplissime gessit,

Cic. Verr. 2, 112:

pater cum amplissime ex praetura triumphasset,

with the greatest pomp, id. Mur. 15:

placere eum quam amplissime supremo suo die efferri,

should be carried forth with every possible solemnity, id. Phil. 9, 7, 16. V. on this word, Hand, Turs. I. pp. 287-296.

amplus, a, um, adj. [some regard this as a shortened form of anapleôs, = filled up, full; others, as for ambulus from amb-, rounded out, as superus from super, etc.; v. Doed. Syn. II. p. 113; but perh. it is better to form it from am- and -plus, akin to -pleo, plenus, q. v. Pott], thus pr., full all round; hence, great, large. —In space, of large extent, great, large, wide, ample, spacious (the forms amplus and amplior are very rare in the ante-class. per., and rare in all periods. Amplius is com. in the ante-class., freq. in the class., and very freq. in the post-class. per., the Vulg. rarely using the other forms, but using this 121 times. Amplissimus belongs to prose, and is scarcely used before Cicero, with whom it was a very favorite word. It was also used by Plin. Maj. and Min., but never by Tac., Sall. (in his genuine works), nor the Vulg. Catullus used only the form amplius, and Prop. only amplus, while Tib. and Pers. never used this word in any form. Ampliter is found mostly in Plaut.; and ample and amplissime are used a few times by Cic. and by writers that followed him; syn.: magnus, ingens, latus, late patens, spatiosus, laxus).

Lit.:

amplus et spectu protervo ferox,

Pac. Trag. Rel. p. 94 Rib.:

qui (Pluto) ter amplum Geryonen compescit unda,

Hor. C. 2, 14, 7:

ampla domus dedecori domino fit, si est in ea solitudo,

Cic. Off. 1, 39, 139; so Verg. A. 2, 310:

admodum amplum et excelsum signum,

Cic. Verr. 4, 74:

collis castris parum amplus,

Sall. J. 98, 3:

porticibus in amplis,

Verg. A. 3, 353:

per amplum mittimur Elysium,

id. ib. 6, 743:

vocemque per ampla volutant Atria,

id. ib. 1, 725:

nil vulva pulchrius ampla,

Hor. Ep. 1, 15, 41:

amplae aures,

Plin. 11, 52, 114, § 274:

milium amplum grano,

id. 18, 7, 10, § 55:

cubiculum amplum,

Plin. Ep. 2, 17, 6:

baptisterium amplum atque opacum,

id. ib. 5, 6, 25.— Comp.:

quanto est res amplior,

Lucr. 2, 1133:

Amplior Urgo et Capraria,

Plin. 3, 6, 12, § 81:

avis paulo amplior passere,

id. 10, 32, 47, § 89:

amplior specie mortali,

Suet. Aug. 94; id. Caes. 76 (for the neutr. amplius, v. infra).— Sup.:

amplissima curia... gymnasium amplissimum,

Cic. Verr. 2, 4, 53:

urbs amplissima atque ornatissima,

id. Agr. 2, 76:

amplissimum peristylum,

id. Dom. 116:

(candelabrum) ad amplissimi templi ornatum esse factum,

id. Verr. 4, 65:

mons Italiae amplissimus,

Plin. 3, 5, 7, § 48:

amplissimum flumen,

Plin. Ep. 8, 8, 3:

amplissimus lacus,

id. ib. 10, 41, 2:

amplissima insula,

Plin. 6, 20, 23, § 71:

amplissimi horti,

Plin. Ep. 8, 18, 11:

amplissima arborum,

Plin. 16, 39, 76, § 200:

est (topazon) amplissima gemmarum,

id. 37, 8, 32, § 109:

amplissimum cubiculum,

Plin. Ep. 5, 6, 23.—

Transf., great, abundant, ample, much, long:

bono atque amplo lucro,

Plaut. Am. prol. 6 and Ep. 2, 2, 117:

pabula miseris mortalibus ampla,

Lucr. 5, 944:

ampla civitas,

Cic. Verr. 4, 81; 4, 96:

civitas ampla atque florens,

Caes. B. G. 4, 3:

gens ampla,

Plin. 5, 30, 33, § 125:

amplae copiae,

Caes. B. G. 5, 19:

ampla manus militum,

Liv. Epit. 1, 4, 9:

pecuaria res ampla,

Cic. Quinct. 12:

res familiaris ampla,

id. Phil. 13, 8:

(res) ampla,

Sall. H. Fragm. 3, 82, 20 Kritz:

patrimonium amplum et copiosum,

Cic. Sex. Rosc. 6; id. Dom. 146: id. Phil. 2, 67:

amplae divitiae,

Hor. S. 2, 2, 101:

esse patri ejus amplas facultates,

Plin. Ep. 1, 14, 9:

in amplis opibus heres,

Plin. 9, 36, 59, § 122.— Comp.:

amplior numerus,

Cic. Mil. 57; Sall. J. 105, 3; Tac. A. 14, 53:

ampliores aquae,

Plin. 5, 9, 10, § 58:

amplior exercitus,

Sall. J. 54, 3; Suet. Vesp. 4:

commeatus spe amplior,

Sall. J. 75, 8:

amplior pecunia, Auct. B. Alex. 56: pecunia amplior,

Plin. Ep. 3, 11, 2:

pretia ampliora,

Plin. 10, 29, 43, § 84:

omnia longe ampliora invenire quam etc.,

Plin. Ep. 1, 14, 10:

ampliores noctes,

Plin. 18, 26, 63, § 232:

ut ampliori tempore maneret,

Vulg. Act. 18, 20.— Sup.:

peditatus copiae amplissimae e Gallia,

Cic. Font. 8:

exercitus amplissimus,

Plin. Ep. 2, 13, 2; 9, 13, 11:

amplissima pecunia,

Cic. Rosc. Am. 31:

amplissimae fortunae,

id. Verr. 2, 5, 8; id. Quinct. 49; id. Phil. 10, 4:

amplissimae patrimonii copiae,

id. Fl. 89:

amplissimas summas emptionibus occupare,

Plin. Ep. 8, 2, 3:

opes amplissimae,

id. ib. 8, 18, 4:

amplissima dies horarum quindecim etc.,

the longest day, Plin. 6, 34, 39, § 218.—Also subst. in comp. neutr. (v. amplius, adv. infra), more:

ut quirem exaudire amplius,

Att. Trag. Rel. p. 173 Rib.:

si vis amplius dari, Dabitur,

Plaut. Trin. 2, 1, 18:

jam amplius orat,

id. ib. 2, 1, 19:

daturus non sum amplius,

Cic. Verr. 2, 2, 29:

non complectar in his libris amplius quam quod etc.,

id. de Or. 1, 6, 22:

tantum adfero quantum ipse optat, atque etiam amplius,

Plaut. Capt. 4, 1, 10:

ni amplius etiam, quod ebibit,

id. Trin. 2, 1, 20: Ph. Etiamne amplius? Th. Nil, Ter. Eun. 1, 2, 63: Tr. Dimidium Volo ut dicas. Gr. Immo hercle etiam amplius, Plaut. Rud. 4, 3, 21: Th. Nempe octoginta debentur huic minae? Tr. Haud nummo amplius, id. Most. 3, 3, 16:

etiam amplius illam adparare condecet,

Turp. Com. Rel. p. 100 Rib.:

hoc onere suscepto amplexus animo sum aliquanto amplius,

Cic. Verr. 2, 1:

si sit opus liquidi non amplius urna,

Hor. S. 1, 1, 54:

omnis numerus amplius octingentis milibus explebat,

Vell. 2, 110, 3:

Segestanis imponebat aliquanto amplius quam etc.,

Cic. Verr. 4, 76:

illa corona contentus Thrasybulus neque amplius requisivit,

Nep. Thras. 4, 3:

amplius possidere,

Plin. 18, 4, 3, § 17:

Ille imperio ei reddito haud amplius, quam ut duo ex tribus filiis secum militarent, exegit,

Curt. 8, 4, 21:

dedit quantum maximum potuit, daturus amplius, si potuisset,

Plin. Ep. 3, 21, 6:

cum hoc amplius praestet, quod etc.,

id. ib. 7, 25, 1.—Also with part. gen., more of, a greater quantity or number of:

gaudeo tibi liberorum esse amplius,

Plaut. Cist. 5, 4:

te amplius bibisse praedicet loti,

Cat. 39, 21:

amplius frumenti auferre,

Cic. Verr. 3, 49:

expensum est auri viginti paulo amplius,

id. Fl. 6, 8:

amplius negotii contrahi,

id. Cat. 4, 9:

si amplius obsidum vellet,

Caes. B. G. 6, 9, ubi v. Herz.:

quanto ejus amplius processerat temporis,

id. B. C. 3, 25.—

Fig.

Of internal power or force, great, strong, violent, impetuous:

pro viribus amplis,

Lucr. 5, 1174:

amplae vires peditum,

Plin. 6, 20, 23, § 75;

ampla nepotum Spes,

Prop. 4, 22, 41:

poena sera, sed ampla,

full, strict, id. 4, 5, 32. — Comp.:

haec irae factae essent multo ampliores,

Ter. Hec. 3, 1, 9:

si forte morbus amplior factus siet, i. e. gravior,

id. ib. 3, 1, 50:

amplior metus,

Cic. Clu. 128:

amplior potentia feris,

Plin. 28, 10, 42, § 153:

ampliorem dicendi facultatem consequi,

Quint. 2, 3, 4:

amplior eoque acrior impetus,

Flor. 4, 2, 66:

spes amplior,

Sall. J. 105, 4:

amplius accipietis judicium,

severer, Vulg. Matt. 23, 14:

amplior auctoritas,

Plin. 37, 3, 12, § 47:

amplior virtus,

higher merit, Quint. 8, 3, 83:

idem aut amplior cultus (dei),

Plin. 28, 2, 4, § 18:

amplior est quaestio,

Quint. 3, 5, 8:

ampliora verba,

of larger meaning, id. 8, 4, 2: scientia intellegentiaque ac sapientia ampliores inventae sunt in te, Vulg. Dan. 5, 14:

quo legatis animus amplior esset,

Sall. C. 40, 6; 59, 1:

spiritus amplior,

Vulg. Dan. 5, 12; 6, 3.— Sup.:

(honos) pro amplissimis meritis redditur,

Cic. Phil. 5, 41:

cujus sideris (Caniculae) effectus amplissimi in terra sentiuntur,

very violent, Plin. 2, 40, 40, § 107:

amplissima spes,

Suet. Caes. 7:

his finis cognitionis amplissimae,

most important trial, Plin. Ep. 2, 11, 23.—

Of external splendor, great, handsome, magnificent, splendid, glorious:

illis ampla satis forma, pudicitia,

great enough, Prop. 1, 2, 24:

haec ampla sunt, haec divina,

Cic. Sest. 102; id. Arch. 23:

res gestae satis amplae,

Sall. C. 8, 2:

cur parum amplis adfecerit praemiis,

Cic. Mil. 57:

ampla quidem, sed pro ingentibus meritis praemia acceperunt,

Tac. A. 14, 53:

amplum in modum praemia ostentare,

Aur. Vict. Caes. 26, 6:

amplis honoribus usi,

Sall. J. 25, 4:

amplis honoribus auctos,

Hor. S. 1, 6, 11.—Sometimes in mal. part. or ironically:

amplam occasionem calumniae nactus,

a fine opportunity, Cic. Verr. 2, 61:

spolia ampla refertis Tuque puerque tuus,

glorious spoils, Verg. A. 4, 93.— Comp.:

ne ullum munus aedilitatis amplius aut gratius populo esse possit,

Cic. Verr. 2, 1, 5; id. Mur. 37:

praemiis ad perdiscendum amplioribus commoveri,

id. de Or. 1, 4, 13:

alicui ampliorem laudem tribuere,

id. Sest. 27:

in aliqua re esse laudem ampliorem,

id. Marcell. 4:

corporis membris plus dedit, id amplius atque augustius ratus (Zeuxis),

Quint. 12, 10, 5:

ut Augustus vocaretur ampliore cognomine,

Suet. Aug. 7.— Subst.:

in potestatibus eo modo agitabat, ut ampliore, quam gerebat, dignus haberetur,

of something greater, Sall. J. 63, 5.— Sup.:

ut consules monumentum quam amplissimum faciundum curent,

Cic. Phil. 14, 38; 14, 31; id. Verr. 4, 82:

hoc munus aedilitatis amplissimum,

id. ib. 1, 12, 36; Aur. Vict. Vir. Ill. 1, 74:

alicui amplissimas potestates dare,

Cic. Agr. 2, 31:

insignibus amplissimis ornatus,

id. ib. 2, 101:

dona amplissima conferre,

Plin. 18, 3, 3, § 9:

praemia legatis dedistis amplissima,

Cic. Cat. 4, 5; id. Phil. 2, 32:

spe amplissimorum praemiorum adduci,

id. Mil. 5; id. de Or. 1, 5, 16:

velut praemium quoddam amplissimum longi laboris,

Quint. 10, 7, 1:

munera amplissima mittere,

Caes. B. G. 1, 43:

vestris beneficiis amplissimis adfectus,

Cic. Imp. Pomp. 51; id. Dom. 98:

laudi amplissimae lauream concedere,

id. Pis. 74:

laudibus amplissimis adficere,

id. Phil. 7, 11:

amplissimam gloriam consequi,

id. Prov. Cons. 39:

ut eum amplissimo regis honore et nomine adfeceris,

id. Deiot. 14:

amplissimis aliquem efferre honoribus,

Aur. Vict. Epit. 17, 3:

amplissimis uti honoribus,

Cic. Fl. 45:

amplissimos honores adipisci,

id. Verr. 5, 181:

honores adsequi amplissimos,

id. Mil. 81:

aliquem ad honores amplissimos perducere,

id. Am. 20, 73:

meus labor fructum est amplissimum consecutus,

id. Imp. Pomp 2:

mihi gratiae verbis amplissimis aguntur,

in the handsomest termis, id. Cat. 3, 14; id. Phil. 2, 13; id. Quir. 15:

ei amplissimis verbis gratias egimus,

id. Phil. 1, 3:

provincia Gallia merito ornatur verbis amplissimis ab senatu,

id. ib. 4, 9:

amplissimis verbis conlaudatus,

Suet. Caes. 16:

amplissimo populi senatusque judicio exercitus habuistis,

Cic. Agr. 1, 12; id. Fl. 5; id. Dom. 86; id. Planc. 93:

de meo consulatu amplissima atque ornatissima decreta fecerunt,

id. Dom. 74:

quam universi populi, illius gentis, amplissimum testimonium (said of Cic.),

Plin. 7, 30, 31, § 116.—

In respect of the opinion of others, esteemed, renowned, etc.:

quicquid est, quamvis amplum sit, id est parum tum cum est aliquid amplius,

Cic. Marcell. 26:

quid hunc hominem magnum aut amplum de re publica cogitare (putare possumus), qui etc.,

great or noble, id. Imp. Pomp. 37:

omnia, quae vobis cara atque ampla sunt,

id. Agr. 2, 9; id. Arch. 23:

convenerunt corrogati et quidem ampli quidam homines,

id. Phil. 3, 20:

hoc studium parvi properemus et ampli,

small and great, Hor. Ep. 1, 3, 28:

amplis doctoribus instructus,

Tac. A. 14, 52:

sin autem sunt amplae et honestae familiae plebeiae,

Cic. Mur. 7, 15.— Comp.:

cum est aliquid amplius,

Cic. Marcell. 26:

ampliores ordines,

Caes. B. C. 1, 77, where Dinter reads priores: quo (ingenio) neque melius neque amplius aliud in natura mortalium est, [p. 112] Sall. J. 2, 4:

nihil amplius potes (tribuere) amicitia tua,

Plin. Ep. 2, 13, 10:

quid amplius facitis?

Vulg. Matt. 5, 47.— Sup.:

ex amplissimo genere nubere,

Cic. Cael. 34:

amplissimo genere natus,

Caes. B. G. 4, 12:

genere copiisque amplissimus, id. ib 6, 15: quam (familiam) vidit amplissimam,

Cic. Phil. 13, 12:

amplissimos patruos habere,

id. Sex. Rosc. 147:

amplissima civitas,

id. Verr. 5, 122:

apud illos Fabiorum nomen est amplissimum,

id. Font. 36; id. Caecin. 104; id. Verr. 3, 96; id. Deiot. 14:

mihi hic locus ad agendum amplissimus est visus,

id. Imp. Pomp. 1:

non adgrediar ad illa maxima atque amplissima prius quam etc.,

id. Sest. 5:

licet tribuas ei quantum amplissimum potes, nihil tamen amplius potes amicitia tua,

Plin. Ep. 2, 13, 10:

amplissimis operibus increscere,

id. ib. 8, 4, 3:

honores in amplissimo consilio collocare,

Cic. Sen. 2:

amplissimi orbis terrae consilii principes,

id. Phil. 3, 34: honoris amplissimi puto esse accusare improbos, I esteem it to be the greatest honor, etc., id. Div. in Caecil. 70:

promotus ad amplissimas procurationes,

Plin. Ep. 7, 31, 3:

praeter honores amplissimos cognomenque etc.,

Plin. 7, 44, 45, § 142:

spes amplissimae dignitatis,

Cic. Agr. 2, 49; id. Sen. 19, 68; Suet. Vit. 2.—

Hence, amplissimus (almost always thus in sup.) as a title for persons holding great and honored offices, as consul, senator, etc., or as an honorable epithet of the office itself or the body of officers, distinguished, very distinguished, honorable, right honorable, most honorable, etc.:

is mihi videtur amplissimus, qui sua virtute in altiorem locum pervenit,

Cic. Sex. Rosc. 83:

homo et suis et populi Romani ornamentis amplissimus,

id. Mur. 8:

P. Africanus rebus gestis amplissimus,

id. Caecin. 69:

ut homines amplissimi testimonium de sua re non dicerent,

id. Sex. Rosc. 102; id. Clu. 197:

Q. Catuli atque ceterorum amplissimorum hominum auctoritas,

id. Imp. Pomp. 63:

vir amplissimus ejus civitatis,

id. Verr. 4, 17; id. Fl. 32:

exercitum Cn. Domitii, amplissimi viri, sustentavit,

id. Deiot. 5, 14:

cum habeas amplissimi viri religionem (of L. Lucullus),

id. Arch. 4, 8; id. Lig. 22:

in quo consilio amplissimi viri judicarent,

id. Mil. 5; id. Balb. 1; id. Dom. 2:

comitatus virorum amplissimorum,

id. Sull. 9:

viros primarios atque amplissimos civitatis in consilium advocare,

id. Verr. 3, 18:

ordinis amplissimi esse,

Aur. Vict. Caes. 13, 1; 37, 6:

cives amplissimos legare,

Cic. Balb. 42:

hoc amplissimum nomen, i. e. senatorium,

id. Verr. 3, 96:

amplissimus honos, i. e. consulatus,

id. Rep. 1, 6; so,

amplissimo praeditus magistratu,

Suet. Aug. 26:

amplissimus ordo, i. e. senatorius,

Plin. Ep. 10, 3; Suet. Calig. 49:

amplissimi ordines, i. e. senatus et equites,

id. Vesp. 9:

amplissimum collegium decemvirale,

Cic. Verr. 2, 4, 49:

an vero vir amplissimus, P. Scipio, pontifex maximus, etc.,

id. Cat. 1, 3:

amplissimum sacerdotium,

id. Verr. 2, 126; id. Phil. 13, 8:

sacerdotium amplissimum,

id. Verr. 2, 127.—

As rhet. epithet:

amplus orator,

one that speaks richly and with dignity, Cic. Or. 9; id. Brut. 68:

herous (pes), qui est idem dactylus Aristoteli amplior, iambus humanior videatur,

grander, more stately, Quint. 9, 4, 88:

amplius compositionis genus,

more copious style, id. 9, 4, 129.— Adv. (on the extent of the use of the different forms of the adverb, v. supra init.), largely, abundantly, copiously.

Lit.

Form amplĭter:

benigne ei largi atque ampliter,

Att. Trag. Rel. p. 173 Rib.:

aptate munde atque ampliter convivium,

Pomp. Com. Rel. p. 234 Rib.:

extructam ampliter mensam,

Lucil. 13, 7 Mull.:

opsonato ampliter,

Plaut. Cas. 2, 8, 65:

adpositum est ampliter,

id. Mil. 3, 1, 163:

acceptus hilare atque ampliter,

id. Merc. prol. 98:

modeste melius facere sumptum quam ampliter,

id. Stich. 5, 4, 10:

parum (digitulos) immersisti ampliter,

not deep enough, id. Bacch. 4, 4, 26.—

Form amplē:

exornat ample magnificeque triclinium,

Cic. Verr. 4, 62: qui ample valetudinarios nutriunt, in great numbers (v. the context), Cels. praef. med. —

Trop., fully, handsomely.

Form amplĭter:

ampliter dicere,

fully, particularly, Gell. 10, 3, 4:

laudare ampliter,

id. 2, 6, 11.—

Form amplē: duo genera sunt: unum attenuate presseque, alterum sublate ampleque dicentium, with great fulness, richly (v. amplus, II. E.), Cic. Brut. 55, 201; so,

elate ampleque loqui,

id. Tusc. 5, 9, 24:

satis ample sonabant in Pompeiani nominis locum Cato et Scipio,

full grandly filled the place of, Flor. 4, 2, 65.— Comp.: amplĭus, more, longer, further, besides (syn.: ultra, praeterea); of time, number, and action (while plus denotes more in quantity, measure, etc.; magis, more, in the comparison of quality, and sometimes of action; and potius, rather, the choice between different objects or acts), constr. absol., with comp. abl., and, in the case of numerals, like minus, plus, propius, q. v., without quam with the nom., acc., or gen., or rarely with the abl. comp., or with quam, but chiefly in the post-Aug. per.; cf. Zumpt, § 485; Madv. § 305; Roby, § 1273; Herz. ad Caes. B. G. 4, 12; and Draeger, Hist. Synt. I. p. 521 sq.

In gen.:

deliberatum est non tacere [me] amplius,

Afran. Com. Rel. p. 199 Rib.:

otium ubi erit, de istis rebus tum amplius tecum loquar,

Plaut. Truc. 4, 4, 18:

cui amplius male faxim,

id. Aul. 3, 2, 6: De. Etiam? Li. Amplius, id. As. 1, 1, 29: Ar. Vale. Ph. Aliquanto amplius valerem, si hic maneres, id. ib. 3, 3, 2:

etiam faxo amabit (eam) amplius,

id. Men. 5, 2, 40:

multo tanto illum accusabo, quam te accusavi, amplius,

id. ib. 5, 2, 49:

quo populum servare potissit amplius,

Lucil. 1, 15 Mull.:

At ego amplius dico,

Cic. Verr. 2, 26:

amplius posse,

Sall. J. 69, 2:

armis amplius valere,

id. ib. 111, 1:

si lamentetur miser amplius aequo,

Lucr. 3, 953:

tribus vobis opsonatumst an opsono amplius Tibi et parasito et mulieri?

besides, Plaut. Men. 2, 2, 45:

Quam vellem invitatum, ut nobiscum esset amplius,

Ter. Heaut. 1, 2, 11:

in illo exercitu cuncta (probra) fuere et alia amplius,

Sall. J. 44, 5:

felices ter et amplius,

Hor. C. 1, 13, 17:

binas aut amplius domos continuare,

Sall. C. 20, 11:

ter nec amplius,

Suet. Caes. 25:

cum non solum de his scripserit, sed amplius praecepta (reliquerit),

Quint. 12, 11, 24:

multa promi amplius possunt,

Plin. 2, 17, 15, § 77:

si studere amplius possum,

Quint. 6, prooem. 4:

auram communem amplius haurire potui?

id. 6, prooem. 12:

sagum, quod amplius est,

Vulg. Exod. 26, 12.—

And so very often with the pron. quid, etc.; with the negatives nihil, non, neque, nec, ne; and sometimes with nemo and haud.

With quid, etc.:

Quid faciam amplius?

Ter. Ad. 4, 7, 14, and Cic. Har. Resp. 42:

quid dicam amplius?

Quint. 8, 4, 7:

quid a me amplius dicendum putatis?

Cic. Verr. 3, 60:

quid quaeris amplius?

id. Sex. Rosc. 145; id. Dom. 41; id. Verr. 2, 191:

quid vultis amplius?

id. Mil. 35:

quid amplius vis?

Hor. Epod. 17, 30:

quid exspectatis amplius?

Cic. Verr. 2, 174:

quid amplius exspectabo,

Vulg. 4 Reg. 6, 33:

quid loquar amplius de hoc homine?

Cic. Caecin. 25:

quid amplius laboremus?

Quint. 8, prooem. 31:

quid habet amplius homo?

Vulg. Eccl. 1, 3; 6, 8:

quid ego aliud exoptem amplius, nisi etc.,

Plaut. As. 3, 3, 134:

quid amplius debeam optare?

Quint. 4, 1, 51: Lo. Numquid amplius? Ly. Tantum est, Plaut. Merc. 2, 2, 11; Ter. And. 2, 1, 25: De. An quid est etiam amplius? He. Vero amplius, id. Ad. 3, 4, 22:

quid est quod tibi mea ars efficere hoc possit amplius?

more than this, id. And. 1, 1, 4:

Etenim quid est, Catilina, quod jam amplius exspectes, si etc.,

Cic. Cat. 1, 3, 6; id. Sull. 90:

si quid amplius scit,

Plaut. Rud. 2, 2, 23:

si quid ego addidero amplius,

id. Trin. 4, 2, 13:

si amplius aliquid gloriatus fuero,

Vulg. 2 Cor. 10, 8.—And often hoc amplius, where hoc is commonly an abl., but sometimes may be regarded as a nom. or an acc.:

hoc amplius si quid poteris,

any thing beyond this, Cic. de Or. 1, 10, 44: et hoc amplius (additur), quod etc., and this further, that etc., id. Sull. 44; so Quint. 5, 13, 36:

de paedagogis hoc amplius, ut aut sint etc.,

id. 1, 1, 8:

Mario urbe Italiaque interdicendum, Marciano hoc amplius, Africa,

Plin. Ep. 2, 11, 19; Quint. 1, 5, 50; 1, 5, 55; sometimes in plur., his amplius:

his amplius apud eundem (est) etc.,

Quint. 9, 3, 15;

so rarely eo amplius: inferiasque his annua religione, publice instituit, et eo amplius matri Circenses,

Suet. Calig. 15:

quaeris quid potuerit amplius adsequi,

Cic. Planc. 60: prius quam (hic) turbarum quid faciat amplius, Plaut. Men. 5, 2, 93:

quare jam te cur amplius excrucies?

Cat. 76, 10.—

With nihil, etc.:

habet nihil amplius quam lutum,

Lucil. 9, 46 Mull.:

nihil habui amplius, quod praeciperem,

Quint. 7, 1, 64:

nihil enim dixit amplius,

Cic. Deiot. 21:

Nihil dico amplius: causa dicta est,

I say no more; I have done with my case, id. ib. 8:

nihil amplius dico, nisi me etc.,

id. Planc. 96:

nihil amplius dicam quam victoriam etc.,

id. Marcell. 17.—Hence, nihil dico or dicam amplius, when one fears to wound by declaring his opinion, etc., I say no more, have nothing further to say or add:

vetus est, Nihili cocio est. Scis cujus? non dico amplius,

Plaut. As. 1, 3, 51:

si, quod equitis Romani filius est, inferior esse debuit: omnes tecum equitum Romanorum filii petiverunt. Nihil dico amplius,

Cic. Planc. 7 (tacite significat eos dignitate inferiores esse Plancio, Manut. ad h.l.):

Alterius vero partis nihil amplius dicam quam id, quod etc.,

id. Marcell. 6, 17:

amplius nihil respondit,

Vulg. Marc. 15, 5:

nihil amplius addens,

ib. Deut. 5, 22:

nihil noverunt amplius,

ib. Eccl. 9, 5:

nihil amplius optet,

Hor. Ep. 1, 2, 46:

nihil amplius potes,

Plin. Ep. 2, 13, 10:

amplius quod desideres, nihil erit,

this will leave nothing to be desired, Cic. Tusc. 1, 11, 24:

nil amplius oro, nisi ut etc.,

Hor. S. 2, 6, 4:

ipse Augustus nihil amplius quam equestri familia ortum se scribit,

Suet. Aug. 2:

si non amplius, ad lustrum hoc protolleret unum,

Lucil. 1, 33 Mull.:

non luctabor tecum, Crasse, amplius,

Cic. de Or. 1, 17, 74; id. Tusc. 5, 34, 98:

verbum non amplius addam,

Hor. S. 1, 1, 121:

non amplius me objurgabis,

Quint. 5, 10, 47:

non amplius posse,

Sall. Fragm. Hist. 3, 82, 19 Kritz:

non habent amplius quid faciant,

Vulg. Luc. 12, 4: non videbitis amplius faciem meam. ib. Gen. 44, 23; ib. Heb. 10, 17:

amplius illa jam non inveniet,

ib. Apoc. 18, 14:

studium, quo non aliud ad dignitatem amplius excogitari potest,

Tac. Or. 5:

extra me non est alia amplius,

Vulg. Soph. 2, 15:

neque hoc amplius quam quod vides nobis quicquamst,

Plaut. Rud. 1, 5, 21:

neque va dari amplius neque etc.,

Cic. Quinct. 23:

nec jam amplius ullae Adparent terrae,

Verg. A. 3, 192; 3, 260; 5, 8; 9, 426; 9, 519; 11, 807; 12, 680; id. G. 4, 503:

nec irascar amplius,

Vulg. Ezech. 16, 42; ib. Apoc. 7, 16:

ne amplius dona petas,

Cat. 68, 14:

urere ne possit calor amplius aridus artus,

Lucr. 4, 874;

ne quos amplius Rhenum transire pateretur,

Caes. B. G. 1, 43:

ut ne quem amplius posthac discipulum reciperet,

Suet. Gram. 17:

ne amplius morando Scaurum incenderet,

Sall. J. 25, 10; id. Fragm. Hist. 1, 2, 10 Kritz;

3, 82, 17: ne amplius divulgetur,

Vulg. Act. 4, 17:

ut nequaquam amplius per eamdem viam revertamini,

ib. Deut. 17, 16:

nolite amplius accipere pecuniam,

ib. 4 Reg. 12, 7.—

With nemo:

cur non restipulatur neminem amplius petiturum?

Cic. Q. Rosc. 12, 36:

cum amplius nemo occurreret,

nobody further, no one more, Curt. 8, 10, 2; so,

neminem amplius viderunt,

Vulg. Marc. 9, 7:

nemo emet amplius,

no one will buy any longer, any more, ib. Apoc. 18, 11 (for cases of haud with amplius, v. c. a and g).—

With numerals and numeral forms.

Without quam:

amplius horam suffixum in cruce me memini esse,

Cat. 69, 3:

horam amplius jam in demoliendo signo homines moliebantur,

Cic. Verr. 4, 95:

amplius annos triginta tribunus fuerat,

Sall. C. 59, 6:

me non amplius novem annos nato,

Nep. Hann. 2, 3:

per annos amplius quadraginta,

Suet. Aug. 72; 32:

quid si tandem amplius triennium est?

Cic. Q. Rosc. 8:

Tu faciem illius noctem non amplius unam Falle dolo,

Verg. A. 1, 683:

inveniebat Sabim flumen non amplius milia passuum decem abesse,

Caes. B. G. 2, 16; 4, 12:

reliquum spatium, quod est non amplius pedum sexcentorum, mons continet,

id. ib. 1, 28;

2, 29: amplius sestertium ducentiens acceptum hereditatibus rettuli,

Cic. Phil. 2, 40; id. Fl. 68; so Plin. Ep. 10, 39, 1:

huic paulo amplius tertiam partem denegem?

id. ib. 5, 7, 3:

cum eum amplius centum cives Romani cognoscerent,

Cic. Verr. 1, 14; 5, 155:

victi amplius ducenti ceciderunt,

Liv. 21, 29, 3: non amplius quattuordecim cohortes, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, C:

ex omni multitudine non amplius quadraginta locum cepere,

Sall. J. 58, 3: torrentes amplius centum, [p. 113] Plin. 5, 28, 29, § 103; 9, 5, 4, § 10.—And very rarely placed after the numeral:

qui septingentos jam annos amplius numquam mutatis legibus vivunt,

Cic. Fl. 63:

pugnatum duas amplius horas,

Liv. 25, 19, 15 Weissenb.:

duo haud amplius milia peditum effugerunt,

id. 28, 2:

decem amplius versus perdidimus,

Plin. Ep. 3, 5, 12:

tris pateat caeli spatium non amplius ulnas,

Verg. E. 3, 105.—

With the comp. abl. (rare but class.):

cum jam amplius horis sex continenter pugnaretur,

Caes. B. G. 3, 5; 4, 37:

pugnatum amplius duabus horis est,

Liv. 27, 12:

neque triennio amplius supervixit,

Suet. Caes. 89:

uti non amplius quinis aut senis milibus passuum interesset,

Caes. B. G. 1, 15; 1, 23; 2, 7;

6, 29: non amplius patet milibus quinque et triginta,

Sall. Fragm. Hist. 4, 1, 34 Kritz:

est ab capite paulo amplius mille passibus locus,

Plin. Ep. 10, 90, 1:

ab Capsa non amplius duum milium intervallo,

Sall. J. 91, 3:

(Catilina) cum initio non amplius duobus milibus (militum) habuisset,

id. C. 56, 2; so,

denas alii, alii plures (uxores) habent, set reges eo amplius,

id. J. 80, 7.—

And prob. the following ambiguous cases: cum mille non amplius equitibus,

Sall. J. 105, 3:

oppidum non amplius mille passuum abesse,

id. ib. 68, 3.—

With quam (postAug. and eccl.):

non amplius, cum plurimum, quam septem horas dormiebat,

Suet. Aug. 78:

nec amplius quam septem et viginti dies Brundisii commoratus,

id. ib. 17:

Toto triennio semel omnino eam nec amplius quam uno die paucissimis vidit horis,

id. Tib. 51:

demoratus dies non amplius quam octo aut decem,

Vulg. Act. 25, 6:

ut non amplius apud te quam quarta (pars) remaneret,

Plin. Ep. 5, 19:

ut vexillum veteranorum, non amplius quam quingenti numero, copias fuderint,

Tac. A. 3, 21:

haud amplius quam ducentos misit,

id. ib. 14, 32:

insidiantur ei ex iis viri amplius quam quadraginta,

Vulg. Act. 23, 21.—

Amplius, t. t. of judges when they deferred an important case for future examination:

Amplius adeo prolixum temporis spatium significat, ut judices quotienscunque significarent, adhuc se audire velle, amplius dicebant. Itaque negotium differebant, unde hodieque ampliari judicium differri dicitur,

Charis. 176 P.; so Don. ad Ter. Eun. 2, 3, 39; cf.

also amplio and ampliatio: cum consules re audita amplius de consilii sententia pronuntiavissent,

Cic. Brut. 22, 86:

antea vel judicari primo poterat vel amplius pronuntiari,

id. Verr. 2, 1, 26:

ut de Philodamo amplius pronuntiaretur,

id. ib. 2, 1, 29.—

And metaph.: ego amplius deliberandum censeo,

Ter. Phorm. 2, 4, 17.—

Amplius non petere, judicial t. phr., to bring no further action, to make no further claim:

quid ita satis non dedit, AMPLIVS [A SE] NEMINEM PETITVRVM?

Cic. Rosc. Com. 12, 35:

Tibi ego, Brute, non solvam, nisi prius a te cavero amplius eo nomine neminem, cujus petitio sit, petiturum,

id. Brut. 5, 18:

sunt duo, quae te rogo: primum, ut si quid satis dandum erit, AMPLIVS EO NOMINE NON PETI, cures etc.,

id. Fam. 13, 28 A:

quod ille recusarit satis dare amplius abs te non peti,

id. Att. 1, 8, 1.—

Hoc amplius, beside the general use given above (II. Comp. b. a), as t. phr. of senators when they approved a measure, but amended it by addition:

Servilio adsentior et HOC AMPLIVS CENSEO, magnum Pompeium fecisse etc.,

Cic. Phil. 12, 21, 50:

cui cum essem adsensus, decrevi HOC AMPLIVS, ut etc.,

id. ad Brut. 1, 5, 1;

so Seneca: fortasse et post omnes citatus nihil improbabo ex iis, quae priores decreverint, et dicam HOC AMPLIVS CENSEO, Vit. Beat. 3, 2: Quaedam ex istis sunt, quibus adsentire possumus, sed HOC AMPLIVS CENSEO,

id. Q. N. 3, 15, 1.—

To this may be added the elliptical phrases, nihil amplius and si nihil amplius:

nihil amplius, denoting that there is nothing further than has been declared: sese ipsum abs te repetit. Nihil amplius,

Cic. Verr. 5, 49, 128;

(res publica) ulta suas injurias est per vos interitu tyranni. Nihil amplius,

id. Fam. 12, 1, 2; and, si nihil amplius, marking a limit, if nothing more, at least:

excedam tectis? An, si nihil amplius, obstem?

Ov. M. 9, 148.

word more, which is sometimes an adj., sometimes a subst., and sometimes an adv., and some of the above examples would admit of different classifications; as, non amplius dicere, not to speak further (adv.) or not to say more (subst.), Plaut. As. 1, 3, 51; but some of them would admit of only one explanation;

as, ne quos amplius Rhenum transire pateretur,

Caes. B. G. 1, 43. Sup.: amplissimē.

Lit., very largely, most abundantly:

ut quibus militibus amplissime (agri) dati adsignati essent,

in the largest shares, Cic. Phil. 5, 53:

duumviri (deos) tribus quam amplissume tum apparari poterat stratis lectis placavere,

Liv. 5, 13, 6 Weissenb.—

Fig., most generously, most handsomely:

qui amplissime de salute mea decreverint,

Cic. Dom. 44:

amplissime laudare,

in the handsomest style, Plin. 18, 3, 3, § 11; Suet. Calig. 15:

honores amplissime gessit,

Cic. Verr. 2, 112:

pater cum amplissime ex praetura triumphasset,

with the greatest pomp, id. Mur. 15:

placere eum quam amplissime supremo suo die efferri,

should be carried forth with every possible solemnity, id. Phil. 9, 7, 16. V. on this word, Hand, Turs. I. pp. 287-296.

cum (archaic form COM, found in an inscr., COM PREIVATVD; in MSS. sometimes quom or quum), prep. with abl. [for skom, Sanscr. root sak, together; cf. sequor, and Gr. koinos, sun], designates in gen. accompaniment, community, connection of one object with another (opp. sine, separatim, etc.), with, together, together with, in connection or company with, along with; sometimes also to be translated and.

In gen., Plaut. Am. prol. 95:

qui cum Amphitruone abiit hinc in exercitum,

id. ib. prol. 125:

cum Pansā vixi in Pompeiano,

Cic. Att. 14, 20, 4:

semper ille antea cum uxore, tum sine eā,

id. Mil. 21, 55:

quibuscum essem libenter,

id. Fam. 5, 21, 1; cf.:

cum quibus in ceteris intellegis afuisse,

id. Sull. 3, 7:

si cenas hodie mecum,

Hor. Ep. 1, 7, 70:

vagamur egentes cum conjugibus et liberis,

Cic. Att. 8, 2, 3:

errare malo cum Platone, etc.,

id. Tusc. 1, 17, 39:

qui unum imperium unumque magistratum cum ipsis habeant,

Caes. B. G. 2, 3 et saep.—

In an expression of displeasure:

in' hinc, quo dignus, cum donis tuis Tam lepidis,

Ter. Eun. 4, 3, 9; cf. Plaut. Most. 2, 2, 33; Ter. And. 5, 4, 38; id. Eun. 1, 2, 73; id. Heaut. 4, 6, 7 al.—

In a designation of time with which some action concurs:

egone abs te abii hinc hodie cum diluculo?

Plaut. Am. 2, 2, 121; so,

cum primo luci,

id. Cist. 2, 1, 58:

cras cum filio cum primo luci ibo hinc,

Ter. Ad. 5, 3, 55; Cic. Off. 3, 31, 112; cf.:

cum primā luce,

id. Att. 4, 3, 4; and:

cum primo lumine solis,

Verg. A. 7, 130: cum primo mane, Auct. B. Afr. 62: cum mane, Lucil. ap. Diom. p. 372 P:

pariter cum ortu solis,

Sall. J. 106, 5:

pariter cum occasu solis,

id. ib. 68, 2; cf.:

cum sole reliquit,

Verg. A. 3, 568 et saep.:

mane cum luci simul,

Plaut. Merc. 2, 1, 31; v. simul: exiit cum nuntio (i. e. at the same time with, etc.), Caes. B. G. 5, 46; cf.: cum his nuntius Romam ad consulendum redit ( = hama toisde), Liv. 1, 32, 10:

simul cum dono designavit templo Jovis fines,

id. 1, 10, 5; cf.:

et vixisse cum re publicā pariter, et cum illā simul extinctus esse videatur,

Cic. de Or. 3, 3, 10.—

In designating the relations, circumstances, way, and manner with which any act is connected, by which it is accompanied, under or in which it takes place, etc., with, in, under, in the midst of, among, to, at: aliquid cum malo suo facere, Plaut. Bacch. 3, 4, 4; cf.:

cum magnā calamitate et prope pernicie civitatis,

Cic. Verr. 2, 1, 24, § 63:

cum summā rei publicae salute et cum tuā peste ac pernicie cumque eorum exitio, qui, etc.,

id. Cat. 1, 13, 33:

cum magno provinciae periculo,

Caes. B. G. 1, 10:

cum summo probro,

Ter. And. 5, 3, 10: cum summo terrore hominum, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 6:

cum summā tuā dignitate,

Cic. Fin. 4, 22, 61:

cum bonā alite,

Cat. 61, 19:

ferendum hoc onus est cum labore,

Plaut. Am. 1, 1, 21; cf. Cic. N. D. 2, 23, 59:

multis cum lacrimis aliquem obsecrare,

amid many tears, Caes. B. G. 1, 20; cf.:

hunc ipsum abstulit magno cum gemitu civitatis,

Cic. Verr. 2, 1, 19, § 49:

orare cum lacrimis coepere,

Liv. 5, 30, 5:

si minus cum curā aut cautelā locus loquendi lectus est,

Plaut. Mil. 3, 1, 6 Ritschl; so,

cum curā,

Cic. Inv. 1, 39, 70; Sall. J. 54, 1; Liv. 22, 42, 5 et saep.; cf.:

cum summo studio,

Sall. C. 51, 38:

cum quanto studio periculoque,

Liv. 8, 25, 12 al.:

cum multā venustate et omni sale,

Cic. Fin. 1, 3, 9:

summā cum celeritate ad exercitum rediit,

Hirt. B. G. 8, 52:

maximo cum clamore involant,

Plaut. Am. 1, 1, 89:

cum clamore,

Liv. 2, 23, 8; 5, 45, 2:

cum clamore ac tumultu,

id. 9, 31, 8; cf.:

Athenienses cum silentio auditi sunt,

id. 38, 10, 4; 7, 35, 1:

illud cum pace agemus,

Cic. Tusc. 5, 29, 83:

cum bonā pace,

Liv. 1, 24, 3; 21, 24, 5:

cum bonā gratiā,

Cic. Fat. 4, 7:

cum bonā veniā,

Liv. 29, 1, 7; cf.:

cum veniā,

Ov. Tr. 4, 1, 104; Quint. 10, 1, 72:

cum virtute vivere,

Cic. Fin. 3, 8, 29; cf. id. ib. 2, 11, 34:

cum judicio,

Quint. 10, 1, 8:

cum firmā memoriā,

id. 5, 10, 54:

legata cum fide ac sine calumniā persolvere,

Suet. Calig. 16:

spolia in aede... cum sollemni dedicatione dono fixit,

Liv. 4, 20, 3.—

Attributively, with subst.:

et huic proelium cum Tuscis ad Janiculum erat crimini,

Liv. 2, 52, 7 Weissenb. ad loc.:

frumenti cum summā caritate inopia erat,

id. 2, 12, 1; 2, 5, 2; 7, 29, 3.—

Cum eo quod, ut, or ne (in an amplification or limitation), with the circumstance or in the regard that, on or under the condition, with the exception, that, etc. (except once in Cic. epistt. not ante-Aug.).

Cum eo quod, with indic., Quint. 12, 10, 47 Spald.; 10, 7, 13; so,

cum eo quidem, quod, etc.,

id. 2, 4, 30. —With subj.:

sit sane, quoniam ita tu vis: sed tamen cum eo, credo, quod sine peccato meo fiat,

Cic. Att. 6, 1, 7.—

With ut:

Antium nova colonia missa cum eo, ut Antiatibus permitteretur, si et ipsi adscribi coloni vellent,

Liv. 8, 14, 8; so id. 8, 14, 2; 30, 10, 21; 36, 5, 3; Cels. 3, 22.—So with tamen:

cum eo tamen, ut nullo tempore is... non sit sustinendus,

Cels. 3, 5 fin.; 4, 6 fin. —

With ne:

obsequar voluntati tuae cum eo, ne dubites, etc.,

Col. 5, 1, 4:

cum eo, ne amplius quam has urant,

Cels. 7, 22; and with tamen:

cum eo tamen, ne, etc.,

id. 2, 17.—

Cum dis volentibus, etc., with God's help, by the will of the gods, sun theôi:

cum divis volentibus quodque bene eveniat mando tibi, Mani, etc.,

Cato, R. R. 141, 1: volentibu' cum magnis dis, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38:

agite, cum dis bene juvantibus arma capite,

Liv. 21, 43, 7; so,

cum superis,

Claud. Cons. Stil. III. p. 174.—

Cum with an ordinal number (cum octavo, cum decimo, etc.) for our - fold, in economical lang., of the multiplication of cultivated products:

ut ex eodem semine aliubi cum decimo redeat, aliubi cum quinto decimo,

ten-, fifteenfold, Varr. R. R. 1, 44, 1; so,

cum octavo, cum decimo,

Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112:

cum centesimo,

Plin. 18, 10, 21, § 95; cf. with a subst.:

cum centesimā fruge agricolis faenus reddente terrā,

id. 5, 4, 3, § 24.—

With a means or instrument, considered as attending or accompanying the actor in his action (so most freq. anteclass., or in the poets and scientific writers): acribus inter se cum armis confligere, Lucil. ap. Non. p. 261, 6: effundit voces proprio cum pectore, Enn. ap. Serv. ad Verg. G. 2, 424: cum voce maximā conclamat, Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 10:

cum linguā lingere,

Cat. 98, 3:

cum suo gurgite accepit venientem (fluvius),

Verg. A. 9, 816:

cum vino et oleo ungere,

Veg. 1, 11, 8 et saep.:

terra in Augurum libris scripta cum R uno,

Varr. L. L. 5, § 21 Müll.

In partic.

Completing the meaning of verbs.

With verbs of union, connection, and agreement: cum veteribus copiis se conjungere, Caes. B. G. 1, 37:

ut proprie cohaereat cum narratione,

Auct. Her. 1, 7, 11:

(haec) arbitror mihi constare cum ceteris scriptoribus,

id. 1, 9, 16:

interfectam esse... convenit mihi cum adversariis,

id. 1, 10, 17; cf. Cic. Inv. 1, 22, 31:

quī autem poterat in gratiam redire cum Oppianico Cluentius?

id. Clu. 31, 86:

hanc sententiam cum virtute congruere semper,

id. Off. 3, 3, 13:

foedera quibus etiam cum hoste devincitur fides,

id. ib. 3, 31, 111:

capita nominis Latini stare ac sentire cum rege videbant,

Liv. 1, 52, 4:

cum aliquo in gratiam redire,

id. 3, 58, 4:

stabat cum eo senatūs majestas,

id. 8, 34, 1:

conjurasse cum Pausaniā,

Curt. 7, 1, 6:

Autronium secum facere,

Cic. Sull. 13, 36; cf. also conecto, colligo, consentio, compono, etc.—

Of companionship, association, sharing, etc.:

cum his me oblecto, qui res gestas aut orationes scripserunt suas,

Cic. de Or. 2, 14, 61:

quoniam vivitur, non cum perfectis hominibus, sed cum iis, etc.,

id. Off. 1, 15, 46:

nulla (societas) carior quam ea quae cum re publicā est unicuique nostrum,

id. ib. 1, 17, 51:

cum civibus vivere,

id. ib. 1, 34, 124:

cum M. Fabio mihi summus usus est,

id. Fam. 9, 25, 2; cf.:

cum quibus publice privatimque hospitia amicitiasque junxerant,

Liv. 1, 45, 2:

partiri cum Dinaeā matre jussit,

Cic. Clu. 7, 21:

cum Baebio communicare,

id. ib. 16, 47; cf.

of local association, nearness: cum mortuā jugulatum servum nudum positurum ait,

Liv. 1, 58, 4:

duos tamen pudor cum eo tenuit,

id. 2, 10, 5.—

Of intercourse, traffic, etc.:

cum aliquo agere,

to deal with, Cic. Ac. 2, 35, 112; Caes. B. G. 1, 13:

cum eo Accius injuriarum agit,

Auct. Her. 1, 14, 24:

si par est agere cum civibus,

Cic. Off. 2, 23, 83; 3, 22, 88; id. Scaur. 10, 20; cf. id. Fam. 5, 18, 1; Liv. 1, 19, 7; 3, 9, 13; 4, 15, 2; Val. Max. 4, 3, 8:

si mihi cum Peripateticis res esset,

Cic. Ac. 2, 35, 112:

tecum enim mihi res est,

id. Rosc. Am. 30, 84:

uni tibi et cum singulis res est,

Liv. 2, 12, 11:

pacem cum Sabinis facere,

Cic. Off. 3, 30, 109.—Esp.: agere cum aliquo, to have a lawsuit with, Gai Inst. 4, 87; 4, 114 et saep.; v. ago, II. B. 8. a., and II. B. 9.; consisto, I. B. 5.; cf. also pango, etc.—

Of deliberation and discussion:

haec ego cum ipsis philosophis disserebam,

Cic. de Or. 1, 13, 57:

tempus cum conjuratis consultando absumunt,

Liv. 2, 4, 3 et saep.; v. also cogito, reputo, dubito, etc.—

Of strife, difference, etc.:

quibuscum continenter bellum gerunt,

Caes. B. G. 1, 1:

cum Cleanthe quam multis rebus Chrysippus dissidet!

Cic. Ac. 2, 47, 143:

neque tam quererer cum deo quod, etc.,

id. ib. 2, 25, 81:

cum quo Antiochum saepe disputantem audiebam,

id. ib. 2, 4, 11:

cum stomacheretur cum Metello,

id. Or. 2, 66, 267:

manu cum hoste confligere,

id. Off. 1, 23, 81:

utilia cum honestis pugnare,

id. ib. 3, 7, 34: cum Catone dissentire. id. ib. 3, 22, 88:

cum majoribus nostris bella gessit,

id. Scaur. 19, 45; Liv. 1, 35, 7; 7, 22, 4:

cum Auruncis bellum inire,

id. 2, 16, 8; cf.:

cum Volscis aequo Marte discessum est,

id. 2, 40, 14:

inimicitias cum Africano gerere,

Val. Max. 4, 1, 8; Sen. Vit. Beat. 2, 3:

cum Scipione dissentire,

Val. Max. 4, 1, 12:

cum utrāque (uxore) divortium fecit,

Suet. Claud. 26; cf. also certo, pugno, discrepo, differo, distraho, dissentio, etc.—

Of comparison:

nec Arcesilae calumnia conferenda est cum Democriti verecundiā,

Cic. Ac. 2, 5, 14:

hanc rationem dicendi cum imperatoris laude comparare,

id. de Or. 1, 2, 8:

conferam Sullamne cum Junio,

id. Clu. 34, 94:

(orationem) cum magnitudine utilitatis comparare,

id. Off. 2, 6, 20.—

Pregn., implying the notion of being furnished, endowed, clothed with any thing, or of possessing, holding, suffering under, etc., in a lit. and trop. sense: ille vir haud magnā cum re sed plenus fidei, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1 (cf. the antith.:

hominem sine re, sine fide,

Cic. Cael. 32, 78):

a portu illuc nunc cum laternā advenit,

Plaut. Am. prol. 149:

cadus cum vino,

id. Stich. 5, 1, 7; cf. id. Pers. 2, 3, 15:

olla cum aquā,

Cato, R. R. 156:

arcula cum ornamentis,

Plaut. Most. 1, 3, 91:

fiscos cum pecuniā Siciliensi,

Cic. Verr. 1, 8, 22:

onerariae naves cum commeatu,

Liv. 30, 24, 5 et saep.:

cum servili schemā,

Plaut. Am. prol. 117;

so of clothing,

id. Rud. 1, 4, 31; Cic. Verr. 2, 4, 24, § 54; 2, 5, 13, § 31; [p. 490] id. Rab. Post. 10, 27; Liv. 35, 34, 7; Suet. Claud. 13; Sil. 1, 94 et saep.:

ut ne quis cum telo servus esset,

Cic. Verr. 2, 5, 3, § 7;

so of weapons,

id. Phil. 2, 8, 19; cf.:

inmissi cum falcibus, etc.,

id. Tusc. 5, 23, 65:

vidi argenteum Cupidinem cum lampade,

holding, id. Verr. 2, 2, 47, § 115:

simulacrum Cereris cum faucibus,

id. ib. 2, 4, 49, §

109: cum elephanti capite puer natus,

Liv. 27, 11, 5; cf.:

cum quinque pedibus natus,

id. 30, 2, 10; 33, 1, 11; 27, 4, 14 al.: omnia cum pulchris animis Romana juventus, Enn. ap. Don. ad Ter. Phorm. 3, 1, 1; cf.

Ter. ib.: Minucius cum vulnere gravi relatus in castra,

Liv. 9, 44, 14:

te Romam venisse cum febri,

Cic. Att. 6, 9, 1; so id. de Or. 3, 2, 6; id. Clu. 62, 175: cum eisdem suis vitiis nobilissimus, with all his faults, i. e. in spite of, id. ib. 40, 112:

ex eis qui cum imperio sint,

id. Fam. 1, 1, 3 Manut.; cf.:

cum imperio aut magistratu,

Suet. Tib. 12 Bremi; v. imperium.—

With idem (never of the identity of two subjects, but freq. of the relation of two subjects to the same object, etc.;

v. Krebs, Antibarb. p. 538): tibi mecum in eodem est pistrino vivendum,

Cic. de Or. 2, 33, 144:

quandoque tu... omnibus in eisdem flagitiis mecum versatus es,

id. Verr. 2, 3, 80, § 187:

Numidae... in eādem mecum Africā geniti,

Liv. 30, 12, 15; 28, 28, 14; Tac. A. 15, 2; Val. Max. 6, 5, 3.—

In the adverb. phrase, cum primis, with the foremost, i.e. especially, particularly (rare), Cic. Verr. 2, 2, 28, § 68; id. Brut. 62, 224.—Post-class. also as one word: cumprīmis, Gell. 1, 12, 7 al.