Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

С английского на:
Латинский
С латинского на:
Английский

spacious

Толкование Перевод

1 amplus

amplus adj. with comp. and sup. [am- (for ambi-) + PLE-], of large extent, great, ample, spacious, roomy: domus, V.: civitas, Cs., C.: porticūs, V.: ter amplum Geryonem... compescit, H.: amplum et excelsum signum, broad and tall: collis castris parum amplus, not broad enough, S.: amplissima curia.—Meton., abundant, numerous, great, full, copious, large: res familiaris: divitiae, H.: dimissis amplioribus copiis, the greater part of the troops, Cs.: ampliores copias expectare, larger reinforcements, Cs.: ut is amplior numerus esset: commeatus spe amplior, S.: amplissima pecunia.—Fig., ample, great, strong, violent: morbus amplior factus, T.: metus: spes, S.: pro amplissimis meritis (honos).—Of external appearance, etc., magnificent, splendid, glorious: praemia: funus, N.: res gestae, S.: honores, H.: occasio calumniae: orator, eminent: munus aedilitatis amplius: ut ampliore quam gerebat dignus haberetur (sc, potestate), S.: funere ampliore efferri, L.: monumentum quam amplissimum facere: mihi gratiae verbis amplissimis aguntur, in the handsomest terms.—In opinion or judgment, illustrious, noble, renowned, distinguished, glorious: familia: Etruscae gentis regem amplum Tuscis ratus, a proud thing for, L.: sibi amplum esse urbem ab se captam frequentari, L.: parvi et ampli, small and great, H.: amplissimo genere natus, Cs.: honos et nomen: ut quisque est genere copiisque amplissimus, Cs.—Esp.: amplissimus, most honorable (of a high office or an illustrious man): amplissimum collegium decemvirale: res gestae: vir.—Of an orator, copious; see also amplius.
* * *

ampla -um, amplior -or -us, amplissimus -a -um ADJ

great, large, spacious, wide, ample; distinguished, important, honorable

Latin-English dictionary > amplus
2 capāx

capāx ācis, adj. with comp. and sup. [CAP-], containing much, wide, large, spacious, roomy, capacious: conchae, H.: capaciores scyphos, H.: pharetra, O.: urbs, O.: circus capax populi, O.: animal mentis capacius, O.: cibi vinique capacissimus, L. —Fig., susceptible, capable of, good, able, apt, fit for: avidae et capaces (aures): ingenium, great, O.: animi ad praecepta, O.: imperii, Ta.
* * *

capacis (gen.), capacior -or -us, capacissimus -a -um ADJ

large, spacious, roomy, big; capable, fit, competent; has right to inherit

Latin-English dictionary > capāx
3 spatiōsus

spatiōsus adj. with comp. [spatium], roomy, of great extent, ample, spacious, extensive, large, long: corpus, O.: limes, O.: Andromache spatiosior aequo, O.: quid erat spatiosius illis (capillis)? O.—Fig., of time, long, long-continuing, prolonged: nox, O.: senectus, O.: bellum, O.
* * *

spatiosa, spatiosum ADJ

spacious, wide, long

Latin-English dictionary > spatiōsus
4 Magnus

1.
magnus, a, um (archaic gen. magnai for magnae:
magnai reipublicai gratia,
Plaut. Mil. 2, 1, 23), adj.; comp. mājor, us; sup. maxĭmus ( maxŭm-), a, um [root magh-; Sanscr. mahat, maba, great; Gr. megas; cf. meizôn for megiôn; cf. mêchos, majestas; also cf. root mak-; Gr. makros, and perh. makar], great, large.
I.
Lit., of physical size or quantity, great, large; of things, vast, extensive, spacious, etc.: nequam et magnus homo, a great, tall fellow, Lucil. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Mull.; cf.
the double meaning: tu, bis denis grandia libris Qui scribis Priami proelia, magnus homo es,
a great man, Mart. 9, 51, 4: magna ossa lacertique Apparent homini, Lucil. ap. Macr. S. 6, 1:
magna ossa lacertosque Exuit,
Verg. A. 5, 422: (scarus) magnusque bonusque, Enn. ap. App. Mag. p. 299 (Heduph. v. 9 Vahl.): indu mari magno, id. ap. Macr. 6, 2 (Ann. v. 425 Vahl.); so, in mari magno, id. ap. Fest. p. 356 Mull.; cf. Lucr. 2, 554:
magnus fluens Nilus,
Verg. G. 3, 28; Sen. Q. N. 4, 2, 2:
magna et pulcra domus,
spacious, Cic. N. D. 2, 6, 17:
montes,
Cat. 64. 280; cf. Olympum, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 20 Mull. (Ann. v. 1 Vahl.):
templa caelitum,
vast, id. ib. 7, § 6 (Trag. v. 227 Vahl.): magnae quercus, great oaks, lofty oaks, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 194 Vahl.):
aquae,
great floods, inundations, Liv. 24, 9: saxa maxima, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:
oppidum maximum,
Caes. B. G. 1, 23.—
B.
Esp.
1.
Of measure, weight, quantity, great, much, abundant, considerable, etc.:
maximum pondus auri, magnum numerum frumenti, vim mellis maximam exportasse,
Cic. Verr. 2, 2, 72, § 176:
magna pecunia mutua,
id. Att. 11, 3, 3:
copia pabuli,
Caes. B. G. 1, 16:
multitudo peditatus,
id. ib. 4, 34:
divitiae,
Nep. Dion. 1, 2:
populus,
Verg. A. 1, 148.—
2.
Rarely of time, for longus, multus:
interea magnum sol circumvolvitur annum,
Verg. A. 3, 284:
magnum vocans solis (annum) comparatione lunaris,
Macr. S. 2, 11:
magno post tempore,
Just. 11, 10, 14; 32, 3, 10.—
3.
Of the voice, loud, powerful, strong, mighty:
magna voce confiteri,
Cic. Caecin. 32, 92: major pars, the majority:
tribunorum,
Liv. 9, 46, 7.
II.
Trop.
A.
In gen., great, grand, mighty, noble, lofty, important, of great weight or importance, momentous: cum magnis dis, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 207 Vahl.); cf.: Saturnia magna dearum, id. ap. Prisc. p. 1103 P. (Ann. v. 482 Vahl.):
vir magnus in primis,
Cic. N. D. 1, 43, 120:
nemo igitur vir magnus sine aliquo adflatu divino umquam fuit,
id. ib. 2, 66, 167:
magnus hoc bello Themistocles fuit, nec minor in pace,
Nep. Them. 6, 1:
Cato clarus atque magnus habetur,
Sall. C. 53, 1:
amicus,
great, wealthy, Juv. 6, 312: res magnas parvasque Eloqui, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 244 Vahl.):
virtus,
Caes. B. G. 2, 15:
infamia,
Cic. Fam. 1, 1:
eloquentia, gravitas, studium, contentio,
id. ib.:
multo major alacritas, studiumque pugnandi majus,
Caes. B. G. 1, 46:
causa,
great, important, weighty, Cic. Dom. 1, 1:
opus et arduum,
id. Or. 10, 33.— Absol. in neutr, sing. and plur.:
quamquam id magnum, et arduum est,
something great, Cic. Fam. 6, 7, 6: magna Di curant ( great things, important matters), parva neglegunt, id. N. D. 2, 66, 167:
magna loqui,
to say great things, speak boastfully, Tib. 2, 6, 11:
magnum est efficere, ut quis intellegat, quid sit illud, etc.,
it is a great, difficult, important thing, Cic. Ac. 1, 2, 7:
probitatem vel in eis, quos numquam vidimus, vel, quod majus est, in hoste etiam diligimus,
what is far greater, id. Lael. 9, 29: annus magnus, the great year, at the end of which the sun, moon, and planets were supposed to return to the same relative positions, the Piatonic year or cycle, consisting of 15000 years:
quarum (stellarum) ex disparibus motionibus, magnum annum mathematici nominaverunt, etc.,
Cic. N. D. 2, 20, 52; id. Fragm. ap. Tac. Or. 16.— Posit. in comparison: Alexander orbi magnus est, Alex. andro orbis angustus, great in comparison with, i. e. too great for, Sen. Suas. 1, 3.—
B.
In partic.
1.
Of age, with natu, advanced in years, of great age, aged:
jam magno natu,
Nep. Paus. 5; Liv. 3, 71, 3:
homo magnus natu,
id. 10, 38, 6.—Usually in the comp. and sup., with or without natu or annis, older, the elder, the oldest or eldest:
qui (Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,
older than, earlier, Cic. Tusc. 1, 1, 3:
audivi ex majoribus natu,
id. Off. 1, 30, 109:
hic una e multis, quae maxima natu, Pyrgo,
Verg. A. 5, 644:
annos natus major quadraginta,
more than, Cic. Rosc. Am. 14, 39:
civis major annis viginti,
Suet. Caes. 42:
cum liberis, majoribus quam quindecim annos natis,
Liv. 45, 32.— Absol.: senis nostri frater major, the elder of two, Ter. Phorm. 1, 2, 13:
ex duobus filiis major, Caes B. C. 3, 108, 3: Fabii Ambusti filiae duae nuptae, Ser. Sulpicio major minor Licinio Stoloni erat,
Liv. 6, 34:
Gelo maximus stirpis,
id. 23, 30:
ut nubere vellet mulier viro, major juniori,
App. Mag. 27, p. 291, 28; cf.
in gen.: Cyrus major,
Lact. 4, 5, 7:
quaerere uter major aetate fuerit, Homerus an Hesiodus, cum minor Hecuba fuerit quam Helena,
Sen. Ep. 88, 5.—In legal lang., major (opp. minor), one who has attained his twenty-fifth year, who is of age:
si minor negotiis majoris intervenerit,
Dig. 4, 4, 24.—In plur. subst.: mājō-res, um, m., adults (opp. pueri), Varr. L. L. 9, 10, § 16 Mull.—But usually majores, ancestors, forefathers:
Itan tandem hanc majores famam tradiderunt tibi tui, Ut, etc.,
Plaut. Trin. 3, 2, 16:
ibi mei sunt majores siti, pater, avos, proavos, abavos,
id. Mil. 2, 4, 20:
L. Philippus, vir patre, avo, majoribus suis dignissimus,
Cic. Phil. 3, 10, 25:
patres majoresque nostri,
id. Div. in Caecil. 21, 69:
more majorum,
id. Att. 1, 1, 1:
spes tamen una est, aliquando populum Romanum majorum similem fore,
id. Fam. 12, 22, 2:
majores natu,
Nep. Iphicr. 1, 1:
maxima virgo,
the eldest of the Vestal virgins, Ov. F. 4, 639: major erus, the old master, the master of the house, the old man (opp.: minor erus, the young master): Le. Ubinam est erus? Li. Major apud forum'st, minor hic est intus, Plaut. As. 2, 2, 63: majores natu, of the Senate:
de istis rebus in patria majores natu consulemus,
Liv. 1, 32, 10.—In designating relationship, magnus denotes kindred of the fourth, major of the fifth, and maximus of the sixth degree; so, avunculus magnus, a great-uncle; amita magna, a greataunt; avunculus or amita major; avunculus maximus, amita maxima, etc.; v. h. vv., and cf. Dig. 38, 10, 10.—
2.
In specifications of value, in the neutr. absol., magni or magno, high, dear, of great value, at a high price, etc.; cf.: pretii majoris or maximi, higher, highest, very high:
magni esse,
to be highly esteemed, Cic. Fam. 13, 72, 2:
magni aestimare,
id. Tusc. 5, 7, 20:
magni existimans interesse ad decus,
to be of great consequence, id. N. D. 1, 4, 7:
emere agros poterunt quam volent magno,
id. Agr. 2, 13, 34:
magno vendere,
id. Verr. 2, 3, 30, § 71:
conducere aliquid nimium magno,
too high, too dear, id. Att. 1, 17, 9:
magno illi ea cunctatio stetit,
cost him dear, Liv. 2, 36.— Comp.:
ornatus muliebris majoris pretii,
Cic. Inv 1, 31, 51, rarely without pretii:
multo majoris alapae mecum veneunt,
dearer, higher, Phaedr. 2, 5, 25.— Sup.: te haec solum semper fecit maxumi, most highly prized, Ter And. 1, 5, 58:
senatus auctoritatem sibi maximi videri,
Cic. Att. 1, 14, 2: in majus, too greatly, too highly, greater than it is:
extollere aliquid in majus,
more highly than it deserves, Tac. A. 15, 30:
celebrare,
id. ib. 13, 8:
nuntiare,
id. H. 3, 38:
credere,
to believe a thing to be worse than it is, id. ib. 1, 18:
accipere,
to take a thing to be greater than it is, id. ib. 3, 8 init.: innotescere, in an exaggerated manner, id. ib 4, 50.—Also with abl., in majus vero ferri, Liv. 21, 32, 7.—
3.
Magnum and maximum, adverbially, greatly, loudly (ante- and post-class.):
magnum clamat,
greatly, with a loud voice, aloud, Plaut. Mil. 3, 2, 10:
inclamare,
Gell. 5, 9 fin.:
exclamat derepente maximum,
Plaut. Most. 2, 2, 57.—Hence, măgis, adv., only in comp. in this anomalous form (i. e. mag-ius, like pris-cus for [p. 1100] prius-cus, and pris-tinus for prius-tinus); and in sup.: maxĭmē ( maxŭmē).
A.
Comp.: magĭs (apocop. form, măgĕ, Plaut. As. 1, 1, 51; 2, 3, 14; id. Mon. 2, 3, 35; id. Poen. 1, 2, 64; 1, 2, 14; id. Trin. 4, 3, 46; id. Truc. 1, 2, 75; 3, 1, 17; 4, 4, 34; Lucr. 4, 81; 756; 5, 1203; Prop. 1, 11, 9; 3 (4), 14, 2; 4 (5), 8, 16; Verg. A. 10, 481; Sol. 22 fin.; but in Enn. ap. Cic. Fam. 7, 13, 2, magis or magi'. Acc. to Serv. Verg. A. 10, 481, Cicero in the Frumentaria wrote: mage condemnatum hominum in judicium adducere non posse), in a higher degree, more completely, more (for the difference between magis, plus, potius, and amplius, v. amplius).—
B.
In gen.
1.
With no qualifying words.
a.
With the addition of the second term of the comparison.
(α).
With verbs:
quae (facinora) istaec aetas fugere magis quam sectari solet,
Plaut. Mil. 3, 1, 28:
saliendo sese exercebant magis, quam scorto aut saviis,
id. Bacch. 3, 3, 25; id. Pers. 4, 4, 108; 86:
magis honorem tribuere quam salutem accipere,
Caes. B. G. 7, 20, 7:
nisi forte magis erit parricida, si qui consularem patrem, quam si quis humilem necarit,
Cic. Mil. 7, 17:
magis ut consuetudinem servem, quam quod, etc.,
id. Clu. 32, 89.—Repeated:
quam magis exhausto spumaverit ubere mulctra, Laeta magis pressis manabunt flumina mammis, i. e. quo magis,... eo magis,
Verg. G. 3, 309 sq.; cf.:
tam magis illa fremens... quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,
id. ib. 7, 787 sq.; v. Hand, Turs. III. p. 566.—Magis est, quod or ut, there is greater reason, there is more cause that, etc.:
quamobrem etsi magis est, quod gratuler tibi, quam quod te rogem: tamen etiam rogo, etc.,
Cic. Att. 16, 5, 2:
magis est, ut ipse moleste ferat, errasse se, quam ut, etc.,
id. Cael. 6, 14.—
(β).
With substt., usu. with quam: tu me amoris magis quam honoris servavisti gratia, Poet. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 69: bellipotentes sunt magi' quam sapientipotentes, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 188 Vahl.):
umbra es amantum magis quam amator,
Plaut. Mil. 3, 1, 31:
magis adeo id facilitate quam alia ulla culpa mea contigit,
Cic. de Or. 2, 4, 15:
aditus ad consulatum non magis nobilitati quam virtuti pateret,
id. Mur. 8, 17:
magis ratione et consilio quam virtute vicisse,
Caes. B. G. 1, 40, 8; cf.:
ut magis virtute quam dolo contenderent,
id. ib. 1, 13, 6:
se magis consuetudine sua quam merito eorum civitatem conservaturum,
id. ib. 2, 32, 1:
timori magis quam religioni consulere,
id. B. C. 1, 67, 3:
jus bonumque apud eos non legibus magis quam natura valebat,
Sall. C. 9, 1:
non duces magis quam milites callent (obsistere, etc.),
Curt. 3, 2, 14.—And after negatives: non magis quam, as little as:
in dicendo irasci, dolere... non sunt figurae, non magis quam suadere,
Quint. 9, 1, 23:
Romanos nec magis jam dolo capi quam armis vinci posse,
Liv. 10, 4, 10:
pro certo habens non magis Antonio eripi se quam Caesari Brutum posse,
Sen. Suas. 6, 17:
non magis Alexandri saevitiam quam Bessi parricidium ferre potuisse,
Curt. 7, 6, 15; cf.:
nec magis post proelium quam in proelio caedibus temperatum est,
Liv. 2, 16, 9. —Followed by atque instead of quam (rare):
non Apollinis magis verum atque hoc responsum est,
Ter. And. 4, 2, 15.— With the comp. abl. (rare):
quid philosophia magis colendum?
Cic. Fin. 3, 22, 76:
quanto magis Aliensi die Aliam ipsam reformidaturos?
Liv. 6, 28, 6 Weissenb. ad loc.:
quam Juno fertur terris magis omnibus unam... coluisse,
Verg. A. 1, 15 (cf. B. 3. infra):
Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17.—
(γ).
With pronn.:
quid habetis, qui mage immortales vos credam esse quam ego siem?
Plaut. Poen. 1, 2, 64:
quis homo sit magis meus quam tu es?
id. Mil. 3, 1, 20:
quam mage amo quam matrem meam,
id. Truc. 3, 1, 17; cf.:
quem ego ecastor mage amo quam me,
id. ib. 4, 4, 34.—With utrum, followed by an:
jam scibo, utrum haec me mage amet, an marsupium,
Plaut. Men. 2, 3, 35.—With the abl. instead of quam:
nec magis hac infra quicquam est in corpore nostro,
Lucr. 3, 274; Verg. A. 1, 15.—
(δ).
With adjj. and advv., and esp. with those which do not admit the comparative termination (most freq. without adding the second term of the comparison; v. under b. d): numquam potuisti mihi Magis opportunus advenire quam advenis, Plaut. Most. 3, 1, 47:
neque lac lacti magis est simile, quam ille ego similis est mei,
id. Am. 2, 1, 54:
ars magis magna atque uber, quam difficilis et obscura,
Cic. de Or. 1, 42, 190:
corpora magna magis quam firma,
Liv. 5, 44, 4:
vultu pulchro magis quam venusto,
Suet. Ner. 51.—With the abl., Plaut. As. 3, 3, 114:
neque ego hoc homine quemquam vidi magis malum,
id. Ps. 4, 1, 27:
ab secundis rebus magis etiam solito incauti,
Liv. 5, 44, 6.—With compp. (adding to their force):
ita fustibus sum mollior miser magis quam ullus cinaedus,
Plaut. Aul. 3, 2, 8. —
b.
Without the addition of the second term.
(α).
With verbs: ergo plusque magisque viri nunc gloria claret, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 315 Vahl.):
sapiunt magis,
Plaut. Bacch. 3, 3, 4:
magis curae est, magisque afformido, ne, etc.,
id. ib. 4, 10, 3:
magis metuant,
id. Mil. 5, 44:
tum magis id diceres, Fanni, si, etc.,
Cic. Lael. 7 fin.; cf. id. Rep. 1, 40, 62:
cum Pompeius ita contendisset, ut nihil umquam magis,
id. Fam. 1, 9, 20:
magis velle, for malle: quod magis vellem evenire,
Ter. Eun. 5, 7, 1; Val. Fl. 3, 270.—
(β).
With substt.: non ex jure manum consertum sed magi' ferro, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 276 Vahl.):
magis aedilis fieri non potuisset,
better, finer, Cic. Planc. 24, 60.—
(γ).
With pronn.:
ecastor neminem hodie mage Amat corde atque animo suo,
Plaut. Truc. 1, 2, 75.—
(δ).
With adjj. and advv. (so most freq.).—With adjj.:
ut quadam magis necessaria ratione recte sit vivendum,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 2:
magis anxius,
Ov. M. 1, 182:
hic magis tranquillu'st,
Plaut. Bacch. 5, 2, 55:
nihil videtur mundius, nec magis compositum quicquam, nec magis elegans,
Ter. Eun. 5, 4, 12:
nemo fuit magis severus nec magis continens,
id. ib. 2, 1, 21:
quod est magis verisimile,
Caes. B. G. 3, 13, 6:
magis admirabilis oratio,
Quint. 8, 3, 24:
magis communia verba,
id. 8, 2, 24 et saep.; rare: magis quam in aliis = praeter ceteros;
nescio quo pacto magis quam in aliis suum cuique pulchrum est,
Cic. Tusc. 5, 22, 63.— With advv.:
magis aperte,
Ter. Ad. 4, 5, 30:
magis impense,
id. ib. 5, 9, 36.—With compp. adding to their force:
magis est dulcius,
Plaut. Stich. 5, 4, 22:
magis majores nugae,
id. Men. prol. 55:
magis modum in majorem,
id. Am. 1, 1, 145:
contentiores mage erunt,
id. Poen. 2, 15.—
2.
Strengthened.
a.
By etiam, multo, tanto, eo, hoc, quo, tam, quam; and negatively, nihilo:
qualis in dicendo Hierocles Alabandeus, magis etiam Menecles, frater ejus, fuit,
Cic. Brut. 95, 325; id. Off. 1, 21, 72:
illud ad me, ac multo etiam magis ad vos,
id. de Or. 2, 32, 139:
tanto magis Dic, quis est?
Plaut. Bacch. 3, 6, 28:
ut quidque magis contemplor, tanto magis placet,
id. Most. 3, 2, 146:
vicina cacumina caelo, quam sint magis, tanto magis fument,
Lucr. 6, 460:
quanto ille plura miscebat, tanto hic magis in dies convalescebat,
Cic. Mil. 9, 25:
sed eo magis cauto est Opus, ne huc exeat, qui, etc.,
Plaut. Most. 4, 2, 22:
atque eo magis, si, etc.,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 1:
eoque magis quod, etc.,
id. Lael. 2, 7; Caes. B. G. 1, 23; 1, 47; 3, 14;
5, 1: immo vero etiam hoc magis, quam illi veteres, quod, etc.,
Cic. Agr. 2, 35, 97:
hoc vero magis properare Varro, ut, etc.,
Caes. B. C. 2, 20:
quo magis cogito ego cum meo animo,
Plaut. Most. 3, 2, 13; Nep. Thras. 2:
magis quam id reputo, tam magis uror,
Plaut. Bacch. 5, 1, 5:
tam magis illa fremens... Quam magis, etc.,
Verg. A. 7, 787:
quanto mage... tam magis,
Lucr. 4, 81 sq.:
quam magis in pectore meo foveo, quas meus filius turbas turbet... magis curae est magisque afformido, ne, etc.,
Plaut. Bacch. 4, 10, 1; 4, 4, 27; id. Men. 1, 1, 19:
quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,
id. As. 1, 3, 6:
densior hinc suboles Quam magis, etc.,
Verg. G. 3, 309:
cum Vercingetorix nihilo magis in aequum locum descenderet,
Caes. B. G. 6, 53.—
b.
By reduplication: magis magisque, magis et magis, magis ac magis; and poet. also, magis magis, more and more: ex desiderio magis magisque maceror, Afran. ap. Charis. p. 182 P.:
cum cotidie magis magisque perditi homines tectis ac templis urbis minarentur,
Cic. Phil. 1, 2, 5; id. Fam. 2, 18, 2; 16, 21, 2; Sall. C. 5, 7; cf. Cic. Fil. Fam. 16, 21, 2:
de Graecia cotidie magis et magis cogito,
Cic. Att. 14, 18, 4; 16, 3, 1; id. Brut. 90, 308; Liv. 7, 32, 6; Sall. J. 8, 6:
magis deinde ac magis,
Suet. Vit. 10:
post hoc magis ac magis,
id. Gram. 3;
for which also: magisque ac magis deinceps,
id. Tit. 3; Tac. A. 14, 8; Sen. de Ira, 3, 1, 4; id. Ep. 114, 25; id. Ben. 2, 14, 4; Plin. Ep. 1, 12, 10; 7, 3, 4; 10, 28, 3.— Poet. also:
magis atque magis,
Verg. A. 12, 239; Cat. 68, 48:
post, vento crescente, magis magis increbescunt,
id. 64, 275; cf. Verg. G. 4, 311.—
3.
Pleon.
a.
With potius (anteclass.):
magis decorum'st Libertum potius quam patronum onus in via portare,
Plaut. As. 3, 3, 99:
mihi magis lubet cum probis potius quam cum improbis vivere,
id. Trin. 2, 1, 38.—
b.
With malle: quam cum lego, nihil malo quam has res relinquere;
his vero auditis multo magis,
Cic. Tusc. 1, 31, 76:
finge enim malle eum magis suum consequi quam, etc.,
Dig. 17, 2, 52, § 10. —
C.
In partic.: non (neque) magis quam.
1.
To signify perfect equality between two enunciations, no more... than; just as much... as; or neg., no more... than; just as little... as:
domus erat non domino magis ornamento quam civitati,
i. e. just as much to the city as to its owner, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 5; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 2:
non Hannibale magis victo a se quam Q. Fabio,
Liv. 22, 27, 2:
conficior enim maerore, mea Terentia, nec me meae miseriae magis excruciant quam tuae vestraeque,
Cic. Fam. 13, 3, 1; Liv. 9, 22.— Neg.: qui est enim animus in aliquo morbo... non magis est sanus, quam id corpus, quod in morbo est, i. e. is just as far from being sound as a body, etc., Cic. Tusc. 3, 5, 10:
si aliqua in re Verris similis fuero, non magis mihi deerit inimicus quam Verri defuit,
id. Verr. 2, 3, 69, § 162; id. Fam. 5, 12, 3; id. de Or. 2, 8, 31:
non nascitur itaque ex malo bonum, non magis quam ficus ex olea,
Sen. Ep. 87, 25;
Quint. prooem. § 26: non magis Gaium imperaturum, quam per Baianum sinum equis discursurum,
Suet. Calig. 19. —Ellipt.:
nec eo magis lege liberi sunto,
just as little from that as from the rest, Cic. Leg. 3, 4, 11.—
2.
For restricting the idea expressed in the clause with non magis, so that not more, according to a common figure of speech, = less; in Engl. not so much... as; less... than:
deinde credas mihi affirmanti velim, me hoc non pro Lysone magis quam pro omnibus scribere,
Cic. Fam. 13, 24; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 17:
miserebat non poenae magis homines, quam sceleris, quo poenam meriti essent,
Liv. 2, 5; 1, 28.—
3.
Magis minusve, magis aut minus, or magis ac minus; post-Aug. for the usual plus minusve, more or less:
sed istud magis minusve vitiosum est pro personis dicentium,
Quint. 11, 1, 27; Plin. 17, 24, 37, § 220:
minora vero plerumque sunt talia, ut pro persona, tempore, loco, causa magis ac minus vel excusata debeant videri vel reprehendenda,
Quint. 11, 1, 14; Plin. 37, 5, 18, § 67:
quaedam tamen et nationibus puto magis aut minus convenire,
Sen. Ep. 40, 11; cf.:
quosdam minus aut magis osos veritatem,
id. Suas. 1, 5:
aut minus, aut magis,
id. Ep. 82, 14.—
4.
With alius... alio, etc.: ceterae philosophorum disciplinae, omnino alia magis alia, sed tamen omnes, one more than another, i. e. in different degrees, Cic. Fin. 3, 3, 11 Madvig. ad loc. (al.:
alia magis, alia minus, v. Hand, Turs. III. p. 560): mihi videntur omnes quidem illi errasse... sed alius alio magis,
Cic. Fin. 4, 16, 43:
sunt omnino omnes fere similes, sed declarant communis notiones, alia magis alia,
id. Tusc. 4, 24, 53:
alii aliis magis recusare,
Liv. 29, 15, 11.— Sup.: maxĭmē( maxŭmē), in the highest degree, most of all, most particularly, especially, exceedingly, very, etc.
A.
Lit.
1.
Alone.
a.
With a verb:
haec una res in omni libero populo maximeque in pacatis tranquillisque civitatibus praecipue semper floruit,
Cic. de Or. 1, 8, 30:
quid commemorem primum aut laudem maxime?
Ter. Eun. 5, 9, 14; 3, 1, 79:
nos coluit maxime,
id. Ad. 3, 2, 54:
quem convenire maxime cupiebam,
Plaut. Pers. 2, 4, 30; id. As. 3, 3, 133:
de te audiebamus ea, quae maxime vellemus,
Cic. Fam. 12, 25, a, 7; cf. id. Att. 13, 1:
extra quos (fines) egredi non possim, si maxime velim,
id. Quint. 10, 35:
in re publica maxime conservanda sunt jura belli,
most especially, id. Off. 1, 11, 33: huic legioni Caesar propter virtutem confidebat maxime, [p. 1101] Caes. B. G. 1, 40:
quem Homero crederet maxime accedere,
came nearest to, Quint. 10, 1, 86; cf.
pugnare,
most violently, Plaut. Am. 1, 1, 271; 1, 1, 44:
jubere,
most positively, id. Bacch. 4, 9, 80:
id enim est profecto, quod constituta religione rem publicam contineat maxime,
Cic. Leg. 2, 27, 69; cf. maxime fin.:
ab eo exordiri volui maxime,
id. Off. 1, 2, 4:
cernere naturae vim maxime,
id. Tusc. 1, 15, 35.—
b.
With an adj.:
res maxime necessaria,
Cic. Lael. 23, 86:
loca maxime frumentaria,
Caes. B. G. 1, 10:
loci ad hoc maxime idonei,
Quint. 1, 11, 13:
maxime naturali carent amicitia,
Cic. Lael. 21, 80:
maxime feri,
Caes. B. G. 2, 4:
qui eo tempore maxime plebi acceptus erat,
id. ib. 1, 3:
idem ad augendam eloquentiam maxime accommodati erunt,
Quint. 1, 11, 13:
elegans maxime auctor,
id. 10, 1, 93:
maxime vero commune est quaerere, an sit honesta? etc.,
id. 2, 4, 37:
noto enim maxime utar exemplo,
id. 7, 3, 3.—So with supp.:
quae maxime liberalissima,
Cic. Att. 12, 38, 3:
maxime gravissimam omniumque (rerum),
Liv. 41, 23, 4 MS. (dub.: maxumam gravissimamque, Weissenb.). —
c.
With numerals, at most:
puer ad annos maxime natus octo,
Gell. 17, 8, 4.—
d.
With an adv.:
ut dicatis quam maxime ad veritatem accommodate,
Cic. de Or. 1, 33, 149 (v. infra 2).—
2.
Strengthened by unus, unus omnium, omnium, multo, vel, tam, quam, etc. (supply potest):
qui proelium unus maxime accenderat,
Curt. 5, 2, 5:
cum sua modestia unus omnium maxime floreret,
Nep. Milt. 1, 1:
quae maxime omnium belli avida,
Liv. 23, 49; 4, 59; cf. Drak. ad Liv. 36, 19, 4:
atque ea res multo maxime disjunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 85:
imperium populi Romani multo maxime miserabile visum est,
Sall. C. 36, 4:
illud mihi videtur vel maxime confirmare, etc.,
Cic. N. D. 2, 65, 162:
hoc enim uno praestamus vel maxime feris,
id. de Or. 1, 8, 32:
quae quidem vel maxime suspicionem movent,
id. Part. Or. 33, 114:
quam potes, tam verba confer maxime ad compendium,
as much as possible, Plaut. Mil. 3, 1, 186:
ego jubeo quam maxime unam facere nos hanc familiam,
Ter. Ad. 5, 8, 2:
ut quam maxime permaneant diuturna corpora,
Cic. Tusc. 1, 45, 108; id. de Or. 1, 34, 154:
quo mihi rectius videtur, memoriam nostri quam maxime longam efficere,
Sall. C. 1, 3:
ceterum illum juvenem incipere a quam maxime facili ac favorabili causa velim,
Quint. 12, 6, 6.—
3.
With the relative qui in the phrases, quam qui maxime and ut qui maxime:
tam enim sum amicus rei publicae, quam qui maxime,
as any one whatever, Cic. Fam. 5, 2, 6:
grata ea res, ut quae maxime senatui umquam fuit,
Liv. 5, 25; 7, 33.—
4.
With ut quisque... ita (maxime, potissimum or minime), the more... the more (or less):
hoc maxime officii est, ut quisque maxime opis indigeat, ita ei potissimum opitulari,
Cic. Off. 1, 15, 49:
ut quisque magnitudine animae maxime excellit, ita maxime, etc.,
id. ib. 1, 19, 64; cf.
, in the contrary order: colendum autem esse ita quemque maxime, ut quisque maxime virtutibus his lenioribus erit ornatus,
id. ib. 1, 15, 47:
ut enim quisque maxime ad suum commodum refert, quaecumque agit, ita minime est vir bonus,
id. Leg. 1, 18, 49.—
5.
In gradations, to denote the first and most desirable, first of all, in the first place:
hujus industriam maxime quidem vellem, ut imitarentur ii, quos oportebat: secundo autem loco, ne alterius labori inviderent,
Cic. Phil. 8, 10, 31; cf. id. Caecin. 9, 23:
si per eum reductus insidiose redissem, me scilicet maxime sed proxime illum quoque fefellissem,
id. Rab. Post. 12, 33:
in quo genere sunt maxime oves, deinde caprae,
Varr. R. R. 2, 9, 1:
maxime... dein,
Plin. 9, 16, 23, § 56:
sed vitem maxime populus videtur alere, deinde ulmus, post etiam fraxinus,
Col. 5, 6, 4:
maxime... deinde... postea... minume,
Plin. 37, 12, 75, § 196:
maxime... postea... ultimae,
Col. 6, 3, 6:
post Chium maxime laudatur Creticum, mox Aegyptium,
Plin. 18, 7, 17, § 77.—
B.
Transf.
1.
Like potissimum, to give prominence to an idea, especially, particularly, principally:
quae ratio poetas, maximeque Homerum impulit, ut, etc.,
Cic. N. D. 2, 6, 6; Varr. R. R. 1, 51, 1:
scribe aliquid, et maxime, si Pompeius Italia cedit,
Cic. Att. 7, 12, 4: de Cocceio et Libone quae scribis, approbo:
maxime quod de judicatu meo,
id. ib. 12, 19, 2; id. Fin. 5, 1, 1:
cognoscat etiam rerum gestarum et memoriae veteris ordinem, maxime scilicet nostrae civitatis,
id. Or. 34, 120; id. Att. 13, 1, 2.—So in the connection, cum... tum maxime; tum... tum maxime; ut... tum maxime, but more especially:
scio et perspexi saepe: cum antehac, tum hodie maxime,
Plaut. Mil. 4, 8, 56:
plena exemplorum est nostra res publica, cum saepe, tum maxime bello Punico secundo,
Cic. Off. 3, 11, 47; id. Att. 11, 6, 1; id. Fl. 38, 94:
tum exercitationibus crebris atque magnis, tum scribendo maxime persequatur,
id. de Or. 2, 23, 96:
longius autem procedens, ut in ceteris eloquentiae partibus, tum maxime, etc.,
id. Brut. 93, 320.— With nunc, nuper, tum, cum, just, precisely, exactly: Me. Quid? vostrum patri Filii quot eratis? M. Su. Ut nunc maxime memini, duo, just now, Plaut. Men. 5, 9, 58:
cum iis, quos nuper maxime liberaverat,
Caes. B. C. 3, 9:
ipse tum maxime admoto igne refovebat artus,
Curt. 8, 4, 25; 6, 6, 10; 5, 7, 2; Liv. 27, 4, 2 Drak.:
haec cum maxime loqueretur, sex lictores eum circumsistunt valentissimi,
Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142; cf. id. ib. 2, 2, 76, § 187;
2, 4, 38, § 72: totius autem injustitiae nulla capitalior, quam eorum, qui cum maxime fallunt, id agunt, ut viri boni esse videantur,
id. Off. 1, 13, 41; Liv. 4, 3; 30, 33:
tum cum maxime,
at that precise time, at that moment, Liv. 40, 13, 4; 40, 32, 1; 33, 9, 3; 43, 7, 8; so,
tunc cum maxime,
Curt. 3, 2, 17:
nunc cum maxime,
Cic. Clu. 5, 12; id. Sen. 11, 38; Liv. 29, 17, 7; v. 2. cum.—
2.
In colloquial lang., to denote emphatic assent, certainly, by all means, very well, yes; and with immo, to express emphatic dissent, certainly not, by no means: Ar. Jace, pater, talos, ut porro nos jaciamus. De. Maxime, Plaut. As. 5, 2, 54; id. Curc. 2, 3, 36: Th. Nisi quid magis Es occupatus, operam mihi da. Si. Maxime, id. Most. 4, 3, 17; Ter. And. 4, 5, 23: Ca. Numquid peccatum est, Simo? Si. Immo maxime, Plaut. Ps. 1, 5, 80; Ter. Hec. 2, 1, 31:
scilicet res ipsa aspera est, sed vos non timetis eam. Immo vero maxime,
Sall. C. 52, 28 (v. immo); v. Hand, Turs. III. p. 552-607.
2.
Magnus, i, m., a Roman surname, e. g. Cn. Pompeius Magnus; v. Pompeius.

Lewis & Short latin dictionary > Magnus
5 magnus

1.
magnus, a, um (archaic gen. magnai for magnae:
magnai reipublicai gratia,
Plaut. Mil. 2, 1, 23), adj.; comp. mājor, us; sup. maxĭmus ( maxŭm-), a, um [root magh-; Sanscr. mahat, maba, great; Gr. megas; cf. meizôn for megiôn; cf. mêchos, majestas; also cf. root mak-; Gr. makros, and perh. makar], great, large.
I.
Lit., of physical size or quantity, great, large; of things, vast, extensive, spacious, etc.: nequam et magnus homo, a great, tall fellow, Lucil. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Mull.; cf.
the double meaning: tu, bis denis grandia libris Qui scribis Priami proelia, magnus homo es,
a great man, Mart. 9, 51, 4: magna ossa lacertique Apparent homini, Lucil. ap. Macr. S. 6, 1:
magna ossa lacertosque Exuit,
Verg. A. 5, 422: (scarus) magnusque bonusque, Enn. ap. App. Mag. p. 299 (Heduph. v. 9 Vahl.): indu mari magno, id. ap. Macr. 6, 2 (Ann. v. 425 Vahl.); so, in mari magno, id. ap. Fest. p. 356 Mull.; cf. Lucr. 2, 554:
magnus fluens Nilus,
Verg. G. 3, 28; Sen. Q. N. 4, 2, 2:
magna et pulcra domus,
spacious, Cic. N. D. 2, 6, 17:
montes,
Cat. 64. 280; cf. Olympum, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 20 Mull. (Ann. v. 1 Vahl.):
templa caelitum,
vast, id. ib. 7, § 6 (Trag. v. 227 Vahl.): magnae quercus, great oaks, lofty oaks, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 194 Vahl.):
aquae,
great floods, inundations, Liv. 24, 9: saxa maxima, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:
oppidum maximum,
Caes. B. G. 1, 23.—
B.
Esp.
1.
Of measure, weight, quantity, great, much, abundant, considerable, etc.:
maximum pondus auri, magnum numerum frumenti, vim mellis maximam exportasse,
Cic. Verr. 2, 2, 72, § 176:
magna pecunia mutua,
id. Att. 11, 3, 3:
copia pabuli,
Caes. B. G. 1, 16:
multitudo peditatus,
id. ib. 4, 34:
divitiae,
Nep. Dion. 1, 2:
populus,
Verg. A. 1, 148.—
2.
Rarely of time, for longus, multus:
interea magnum sol circumvolvitur annum,
Verg. A. 3, 284:
magnum vocans solis (annum) comparatione lunaris,
Macr. S. 2, 11:
magno post tempore,
Just. 11, 10, 14; 32, 3, 10.—
3.
Of the voice, loud, powerful, strong, mighty:
magna voce confiteri,
Cic. Caecin. 32, 92: major pars, the majority:
tribunorum,
Liv. 9, 46, 7.
II.
Trop.
A.
In gen., great, grand, mighty, noble, lofty, important, of great weight or importance, momentous: cum magnis dis, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 207 Vahl.); cf.: Saturnia magna dearum, id. ap. Prisc. p. 1103 P. (Ann. v. 482 Vahl.):
vir magnus in primis,
Cic. N. D. 1, 43, 120:
nemo igitur vir magnus sine aliquo adflatu divino umquam fuit,
id. ib. 2, 66, 167:
magnus hoc bello Themistocles fuit, nec minor in pace,
Nep. Them. 6, 1:
Cato clarus atque magnus habetur,
Sall. C. 53, 1:
amicus,
great, wealthy, Juv. 6, 312: res magnas parvasque Eloqui, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 244 Vahl.):
virtus,
Caes. B. G. 2, 15:
infamia,
Cic. Fam. 1, 1:
eloquentia, gravitas, studium, contentio,
id. ib.:
multo major alacritas, studiumque pugnandi majus,
Caes. B. G. 1, 46:
causa,
great, important, weighty, Cic. Dom. 1, 1:
opus et arduum,
id. Or. 10, 33.— Absol. in neutr, sing. and plur.:
quamquam id magnum, et arduum est,
something great, Cic. Fam. 6, 7, 6: magna Di curant ( great things, important matters), parva neglegunt, id. N. D. 2, 66, 167:
magna loqui,
to say great things, speak boastfully, Tib. 2, 6, 11:
magnum est efficere, ut quis intellegat, quid sit illud, etc.,
it is a great, difficult, important thing, Cic. Ac. 1, 2, 7:
probitatem vel in eis, quos numquam vidimus, vel, quod majus est, in hoste etiam diligimus,
what is far greater, id. Lael. 9, 29: annus magnus, the great year, at the end of which the sun, moon, and planets were supposed to return to the same relative positions, the Piatonic year or cycle, consisting of 15000 years:
quarum (stellarum) ex disparibus motionibus, magnum annum mathematici nominaverunt, etc.,
Cic. N. D. 2, 20, 52; id. Fragm. ap. Tac. Or. 16.— Posit. in comparison: Alexander orbi magnus est, Alex. andro orbis angustus, great in comparison with, i. e. too great for, Sen. Suas. 1, 3.—
B.
In partic.
1.
Of age, with natu, advanced in years, of great age, aged:
jam magno natu,
Nep. Paus. 5; Liv. 3, 71, 3:
homo magnus natu,
id. 10, 38, 6.—Usually in the comp. and sup., with or without natu or annis, older, the elder, the oldest or eldest:
qui (Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,
older than, earlier, Cic. Tusc. 1, 1, 3:
audivi ex majoribus natu,
id. Off. 1, 30, 109:
hic una e multis, quae maxima natu, Pyrgo,
Verg. A. 5, 644:
annos natus major quadraginta,
more than, Cic. Rosc. Am. 14, 39:
civis major annis viginti,
Suet. Caes. 42:
cum liberis, majoribus quam quindecim annos natis,
Liv. 45, 32.— Absol.: senis nostri frater major, the elder of two, Ter. Phorm. 1, 2, 13:
ex duobus filiis major, Caes B. C. 3, 108, 3: Fabii Ambusti filiae duae nuptae, Ser. Sulpicio major minor Licinio Stoloni erat,
Liv. 6, 34:
Gelo maximus stirpis,
id. 23, 30:
ut nubere vellet mulier viro, major juniori,
App. Mag. 27, p. 291, 28; cf.
in gen.: Cyrus major,
Lact. 4, 5, 7:
quaerere uter major aetate fuerit, Homerus an Hesiodus, cum minor Hecuba fuerit quam Helena,
Sen. Ep. 88, 5.—In legal lang., major (opp. minor), one who has attained his twenty-fifth year, who is of age:
si minor negotiis majoris intervenerit,
Dig. 4, 4, 24.—In plur. subst.: mājō-res, um, m., adults (opp. pueri), Varr. L. L. 9, 10, § 16 Mull.—But usually majores, ancestors, forefathers:
Itan tandem hanc majores famam tradiderunt tibi tui, Ut, etc.,
Plaut. Trin. 3, 2, 16:
ibi mei sunt majores siti, pater, avos, proavos, abavos,
id. Mil. 2, 4, 20:
L. Philippus, vir patre, avo, majoribus suis dignissimus,
Cic. Phil. 3, 10, 25:
patres majoresque nostri,
id. Div. in Caecil. 21, 69:
more majorum,
id. Att. 1, 1, 1:
spes tamen una est, aliquando populum Romanum majorum similem fore,
id. Fam. 12, 22, 2:
majores natu,
Nep. Iphicr. 1, 1:
maxima virgo,
the eldest of the Vestal virgins, Ov. F. 4, 639: major erus, the old master, the master of the house, the old man (opp.: minor erus, the young master): Le. Ubinam est erus? Li. Major apud forum'st, minor hic est intus, Plaut. As. 2, 2, 63: majores natu, of the Senate:
de istis rebus in patria majores natu consulemus,
Liv. 1, 32, 10.—In designating relationship, magnus denotes kindred of the fourth, major of the fifth, and maximus of the sixth degree; so, avunculus magnus, a great-uncle; amita magna, a greataunt; avunculus or amita major; avunculus maximus, amita maxima, etc.; v. h. vv., and cf. Dig. 38, 10, 10.—
2.
In specifications of value, in the neutr. absol., magni or magno, high, dear, of great value, at a high price, etc.; cf.: pretii majoris or maximi, higher, highest, very high:
magni esse,
to be highly esteemed, Cic. Fam. 13, 72, 2:
magni aestimare,
id. Tusc. 5, 7, 20:
magni existimans interesse ad decus,
to be of great consequence, id. N. D. 1, 4, 7:
emere agros poterunt quam volent magno,
id. Agr. 2, 13, 34:
magno vendere,
id. Verr. 2, 3, 30, § 71:
conducere aliquid nimium magno,
too high, too dear, id. Att. 1, 17, 9:
magno illi ea cunctatio stetit,
cost him dear, Liv. 2, 36.— Comp.:
ornatus muliebris majoris pretii,
Cic. Inv 1, 31, 51, rarely without pretii:
multo majoris alapae mecum veneunt,
dearer, higher, Phaedr. 2, 5, 25.— Sup.: te haec solum semper fecit maxumi, most highly prized, Ter And. 1, 5, 58:
senatus auctoritatem sibi maximi videri,
Cic. Att. 1, 14, 2: in majus, too greatly, too highly, greater than it is:
extollere aliquid in majus,
more highly than it deserves, Tac. A. 15, 30:
celebrare,
id. ib. 13, 8:
nuntiare,
id. H. 3, 38:
credere,
to believe a thing to be worse than it is, id. ib. 1, 18:
accipere,
to take a thing to be greater than it is, id. ib. 3, 8 init.: innotescere, in an exaggerated manner, id. ib 4, 50.—Also with abl., in majus vero ferri, Liv. 21, 32, 7.—
3.
Magnum and maximum, adverbially, greatly, loudly (ante- and post-class.):
magnum clamat,
greatly, with a loud voice, aloud, Plaut. Mil. 3, 2, 10:
inclamare,
Gell. 5, 9 fin.:
exclamat derepente maximum,
Plaut. Most. 2, 2, 57.—Hence, măgis, adv., only in comp. in this anomalous form (i. e. mag-ius, like pris-cus for [p. 1100] prius-cus, and pris-tinus for prius-tinus); and in sup.: maxĭmē ( maxŭmē).
A.
Comp.: magĭs (apocop. form, măgĕ, Plaut. As. 1, 1, 51; 2, 3, 14; id. Mon. 2, 3, 35; id. Poen. 1, 2, 64; 1, 2, 14; id. Trin. 4, 3, 46; id. Truc. 1, 2, 75; 3, 1, 17; 4, 4, 34; Lucr. 4, 81; 756; 5, 1203; Prop. 1, 11, 9; 3 (4), 14, 2; 4 (5), 8, 16; Verg. A. 10, 481; Sol. 22 fin.; but in Enn. ap. Cic. Fam. 7, 13, 2, magis or magi'. Acc. to Serv. Verg. A. 10, 481, Cicero in the Frumentaria wrote: mage condemnatum hominum in judicium adducere non posse), in a higher degree, more completely, more (for the difference between magis, plus, potius, and amplius, v. amplius).—
B.
In gen.
1.
With no qualifying words.
a.
With the addition of the second term of the comparison.
(α).
With verbs:
quae (facinora) istaec aetas fugere magis quam sectari solet,
Plaut. Mil. 3, 1, 28:
saliendo sese exercebant magis, quam scorto aut saviis,
id. Bacch. 3, 3, 25; id. Pers. 4, 4, 108; 86:
magis honorem tribuere quam salutem accipere,
Caes. B. G. 7, 20, 7:
nisi forte magis erit parricida, si qui consularem patrem, quam si quis humilem necarit,
Cic. Mil. 7, 17:
magis ut consuetudinem servem, quam quod, etc.,
id. Clu. 32, 89.—Repeated:
quam magis exhausto spumaverit ubere mulctra, Laeta magis pressis manabunt flumina mammis, i. e. quo magis,... eo magis,
Verg. G. 3, 309 sq.; cf.:
tam magis illa fremens... quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,
id. ib. 7, 787 sq.; v. Hand, Turs. III. p. 566.—Magis est, quod or ut, there is greater reason, there is more cause that, etc.:
quamobrem etsi magis est, quod gratuler tibi, quam quod te rogem: tamen etiam rogo, etc.,
Cic. Att. 16, 5, 2:
magis est, ut ipse moleste ferat, errasse se, quam ut, etc.,
id. Cael. 6, 14.—
(β).
With substt., usu. with quam: tu me amoris magis quam honoris servavisti gratia, Poet. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 69: bellipotentes sunt magi' quam sapientipotentes, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 188 Vahl.):
umbra es amantum magis quam amator,
Plaut. Mil. 3, 1, 31:
magis adeo id facilitate quam alia ulla culpa mea contigit,
Cic. de Or. 2, 4, 15:
aditus ad consulatum non magis nobilitati quam virtuti pateret,
id. Mur. 8, 17:
magis ratione et consilio quam virtute vicisse,
Caes. B. G. 1, 40, 8; cf.:
ut magis virtute quam dolo contenderent,
id. ib. 1, 13, 6:
se magis consuetudine sua quam merito eorum civitatem conservaturum,
id. ib. 2, 32, 1:
timori magis quam religioni consulere,
id. B. C. 1, 67, 3:
jus bonumque apud eos non legibus magis quam natura valebat,
Sall. C. 9, 1:
non duces magis quam milites callent (obsistere, etc.),
Curt. 3, 2, 14.—And after negatives: non magis quam, as little as:
in dicendo irasci, dolere... non sunt figurae, non magis quam suadere,
Quint. 9, 1, 23:
Romanos nec magis jam dolo capi quam armis vinci posse,
Liv. 10, 4, 10:
pro certo habens non magis Antonio eripi se quam Caesari Brutum posse,
Sen. Suas. 6, 17:
non magis Alexandri saevitiam quam Bessi parricidium ferre potuisse,
Curt. 7, 6, 15; cf.:
nec magis post proelium quam in proelio caedibus temperatum est,
Liv. 2, 16, 9. —Followed by atque instead of quam (rare):
non Apollinis magis verum atque hoc responsum est,
Ter. And. 4, 2, 15.— With the comp. abl. (rare):
quid philosophia magis colendum?
Cic. Fin. 3, 22, 76:
quanto magis Aliensi die Aliam ipsam reformidaturos?
Liv. 6, 28, 6 Weissenb. ad loc.:
quam Juno fertur terris magis omnibus unam... coluisse,
Verg. A. 1, 15 (cf. B. 3. infra):
Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17.—
(γ).
With pronn.:
quid habetis, qui mage immortales vos credam esse quam ego siem?
Plaut. Poen. 1, 2, 64:
quis homo sit magis meus quam tu es?
id. Mil. 3, 1, 20:
quam mage amo quam matrem meam,
id. Truc. 3, 1, 17; cf.:
quem ego ecastor mage amo quam me,
id. ib. 4, 4, 34.—With utrum, followed by an:
jam scibo, utrum haec me mage amet, an marsupium,
Plaut. Men. 2, 3, 35.—With the abl. instead of quam:
nec magis hac infra quicquam est in corpore nostro,
Lucr. 3, 274; Verg. A. 1, 15.—
(δ).
With adjj. and advv., and esp. with those which do not admit the comparative termination (most freq. without adding the second term of the comparison; v. under b. d): numquam potuisti mihi Magis opportunus advenire quam advenis, Plaut. Most. 3, 1, 47:
neque lac lacti magis est simile, quam ille ego similis est mei,
id. Am. 2, 1, 54:
ars magis magna atque uber, quam difficilis et obscura,
Cic. de Or. 1, 42, 190:
corpora magna magis quam firma,
Liv. 5, 44, 4:
vultu pulchro magis quam venusto,
Suet. Ner. 51.—With the abl., Plaut. As. 3, 3, 114:
neque ego hoc homine quemquam vidi magis malum,
id. Ps. 4, 1, 27:
ab secundis rebus magis etiam solito incauti,
Liv. 5, 44, 6.—With compp. (adding to their force):
ita fustibus sum mollior miser magis quam ullus cinaedus,
Plaut. Aul. 3, 2, 8. —
b.
Without the addition of the second term.
(α).
With verbs: ergo plusque magisque viri nunc gloria claret, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 315 Vahl.):
sapiunt magis,
Plaut. Bacch. 3, 3, 4:
magis curae est, magisque afformido, ne, etc.,
id. ib. 4, 10, 3:
magis metuant,
id. Mil. 5, 44:
tum magis id diceres, Fanni, si, etc.,
Cic. Lael. 7 fin.; cf. id. Rep. 1, 40, 62:
cum Pompeius ita contendisset, ut nihil umquam magis,
id. Fam. 1, 9, 20:
magis velle, for malle: quod magis vellem evenire,
Ter. Eun. 5, 7, 1; Val. Fl. 3, 270.—
(β).
With substt.: non ex jure manum consertum sed magi' ferro, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 276 Vahl.):
magis aedilis fieri non potuisset,
better, finer, Cic. Planc. 24, 60.—
(γ).
With pronn.:
ecastor neminem hodie mage Amat corde atque animo suo,
Plaut. Truc. 1, 2, 75.—
(δ).
With adjj. and advv. (so most freq.).—With adjj.:
ut quadam magis necessaria ratione recte sit vivendum,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 2:
magis anxius,
Ov. M. 1, 182:
hic magis tranquillu'st,
Plaut. Bacch. 5, 2, 55:
nihil videtur mundius, nec magis compositum quicquam, nec magis elegans,
Ter. Eun. 5, 4, 12:
nemo fuit magis severus nec magis continens,
id. ib. 2, 1, 21:
quod est magis verisimile,
Caes. B. G. 3, 13, 6:
magis admirabilis oratio,
Quint. 8, 3, 24:
magis communia verba,
id. 8, 2, 24 et saep.; rare: magis quam in aliis = praeter ceteros;
nescio quo pacto magis quam in aliis suum cuique pulchrum est,
Cic. Tusc. 5, 22, 63.— With advv.:
magis aperte,
Ter. Ad. 4, 5, 30:
magis impense,
id. ib. 5, 9, 36.—With compp. adding to their force:
magis est dulcius,
Plaut. Stich. 5, 4, 22:
magis majores nugae,
id. Men. prol. 55:
magis modum in majorem,
id. Am. 1, 1, 145:
contentiores mage erunt,
id. Poen. 2, 15.—
2.
Strengthened.
a.
By etiam, multo, tanto, eo, hoc, quo, tam, quam; and negatively, nihilo:
qualis in dicendo Hierocles Alabandeus, magis etiam Menecles, frater ejus, fuit,
Cic. Brut. 95, 325; id. Off. 1, 21, 72:
illud ad me, ac multo etiam magis ad vos,
id. de Or. 2, 32, 139:
tanto magis Dic, quis est?
Plaut. Bacch. 3, 6, 28:
ut quidque magis contemplor, tanto magis placet,
id. Most. 3, 2, 146:
vicina cacumina caelo, quam sint magis, tanto magis fument,
Lucr. 6, 460:
quanto ille plura miscebat, tanto hic magis in dies convalescebat,
Cic. Mil. 9, 25:
sed eo magis cauto est Opus, ne huc exeat, qui, etc.,
Plaut. Most. 4, 2, 22:
atque eo magis, si, etc.,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 1:
eoque magis quod, etc.,
id. Lael. 2, 7; Caes. B. G. 1, 23; 1, 47; 3, 14;
5, 1: immo vero etiam hoc magis, quam illi veteres, quod, etc.,
Cic. Agr. 2, 35, 97:
hoc vero magis properare Varro, ut, etc.,
Caes. B. C. 2, 20:
quo magis cogito ego cum meo animo,
Plaut. Most. 3, 2, 13; Nep. Thras. 2:
magis quam id reputo, tam magis uror,
Plaut. Bacch. 5, 1, 5:
tam magis illa fremens... Quam magis, etc.,
Verg. A. 7, 787:
quanto mage... tam magis,
Lucr. 4, 81 sq.:
quam magis in pectore meo foveo, quas meus filius turbas turbet... magis curae est magisque afformido, ne, etc.,
Plaut. Bacch. 4, 10, 1; 4, 4, 27; id. Men. 1, 1, 19:
quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,
id. As. 1, 3, 6:
densior hinc suboles Quam magis, etc.,
Verg. G. 3, 309:
cum Vercingetorix nihilo magis in aequum locum descenderet,
Caes. B. G. 6, 53.—
b.
By reduplication: magis magisque, magis et magis, magis ac magis; and poet. also, magis magis, more and more: ex desiderio magis magisque maceror, Afran. ap. Charis. p. 182 P.:
cum cotidie magis magisque perditi homines tectis ac templis urbis minarentur,
Cic. Phil. 1, 2, 5; id. Fam. 2, 18, 2; 16, 21, 2; Sall. C. 5, 7; cf. Cic. Fil. Fam. 16, 21, 2:
de Graecia cotidie magis et magis cogito,
Cic. Att. 14, 18, 4; 16, 3, 1; id. Brut. 90, 308; Liv. 7, 32, 6; Sall. J. 8, 6:
magis deinde ac magis,
Suet. Vit. 10:
post hoc magis ac magis,
id. Gram. 3;
for which also: magisque ac magis deinceps,
id. Tit. 3; Tac. A. 14, 8; Sen. de Ira, 3, 1, 4; id. Ep. 114, 25; id. Ben. 2, 14, 4; Plin. Ep. 1, 12, 10; 7, 3, 4; 10, 28, 3.— Poet. also:
magis atque magis,
Verg. A. 12, 239; Cat. 68, 48:
post, vento crescente, magis magis increbescunt,
id. 64, 275; cf. Verg. G. 4, 311.—
3.
Pleon.
a.
With potius (anteclass.):
magis decorum'st Libertum potius quam patronum onus in via portare,
Plaut. As. 3, 3, 99:
mihi magis lubet cum probis potius quam cum improbis vivere,
id. Trin. 2, 1, 38.—
b.
With malle: quam cum lego, nihil malo quam has res relinquere;
his vero auditis multo magis,
Cic. Tusc. 1, 31, 76:
finge enim malle eum magis suum consequi quam, etc.,
Dig. 17, 2, 52, § 10. —
C.
In partic.: non (neque) magis quam.
1.
To signify perfect equality between two enunciations, no more... than; just as much... as; or neg., no more... than; just as little... as:
domus erat non domino magis ornamento quam civitati,
i. e. just as much to the city as to its owner, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 5; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 2:
non Hannibale magis victo a se quam Q. Fabio,
Liv. 22, 27, 2:
conficior enim maerore, mea Terentia, nec me meae miseriae magis excruciant quam tuae vestraeque,
Cic. Fam. 13, 3, 1; Liv. 9, 22.— Neg.: qui est enim animus in aliquo morbo... non magis est sanus, quam id corpus, quod in morbo est, i. e. is just as far from being sound as a body, etc., Cic. Tusc. 3, 5, 10:
si aliqua in re Verris similis fuero, non magis mihi deerit inimicus quam Verri defuit,
id. Verr. 2, 3, 69, § 162; id. Fam. 5, 12, 3; id. de Or. 2, 8, 31:
non nascitur itaque ex malo bonum, non magis quam ficus ex olea,
Sen. Ep. 87, 25;
Quint. prooem. § 26: non magis Gaium imperaturum, quam per Baianum sinum equis discursurum,
Suet. Calig. 19. —Ellipt.:
nec eo magis lege liberi sunto,
just as little from that as from the rest, Cic. Leg. 3, 4, 11.—
2.
For restricting the idea expressed in the clause with non magis, so that not more, according to a common figure of speech, = less; in Engl. not so much... as; less... than:
deinde credas mihi affirmanti velim, me hoc non pro Lysone magis quam pro omnibus scribere,
Cic. Fam. 13, 24; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 17:
miserebat non poenae magis homines, quam sceleris, quo poenam meriti essent,
Liv. 2, 5; 1, 28.—
3.
Magis minusve, magis aut minus, or magis ac minus; post-Aug. for the usual plus minusve, more or less:
sed istud magis minusve vitiosum est pro personis dicentium,
Quint. 11, 1, 27; Plin. 17, 24, 37, § 220:
minora vero plerumque sunt talia, ut pro persona, tempore, loco, causa magis ac minus vel excusata debeant videri vel reprehendenda,
Quint. 11, 1, 14; Plin. 37, 5, 18, § 67:
quaedam tamen et nationibus puto magis aut minus convenire,
Sen. Ep. 40, 11; cf.:
quosdam minus aut magis osos veritatem,
id. Suas. 1, 5:
aut minus, aut magis,
id. Ep. 82, 14.—
4.
With alius... alio, etc.: ceterae philosophorum disciplinae, omnino alia magis alia, sed tamen omnes, one more than another, i. e. in different degrees, Cic. Fin. 3, 3, 11 Madvig. ad loc. (al.:
alia magis, alia minus, v. Hand, Turs. III. p. 560): mihi videntur omnes quidem illi errasse... sed alius alio magis,
Cic. Fin. 4, 16, 43:
sunt omnino omnes fere similes, sed declarant communis notiones, alia magis alia,
id. Tusc. 4, 24, 53:
alii aliis magis recusare,
Liv. 29, 15, 11.— Sup.: maxĭmē( maxŭmē), in the highest degree, most of all, most particularly, especially, exceedingly, very, etc.
A.
Lit.
1.
Alone.
a.
With a verb:
haec una res in omni libero populo maximeque in pacatis tranquillisque civitatibus praecipue semper floruit,
Cic. de Or. 1, 8, 30:
quid commemorem primum aut laudem maxime?
Ter. Eun. 5, 9, 14; 3, 1, 79:
nos coluit maxime,
id. Ad. 3, 2, 54:
quem convenire maxime cupiebam,
Plaut. Pers. 2, 4, 30; id. As. 3, 3, 133:
de te audiebamus ea, quae maxime vellemus,
Cic. Fam. 12, 25, a, 7; cf. id. Att. 13, 1:
extra quos (fines) egredi non possim, si maxime velim,
id. Quint. 10, 35:
in re publica maxime conservanda sunt jura belli,
most especially, id. Off. 1, 11, 33: huic legioni Caesar propter virtutem confidebat maxime, [p. 1101] Caes. B. G. 1, 40:
quem Homero crederet maxime accedere,
came nearest to, Quint. 10, 1, 86; cf.
pugnare,
most violently, Plaut. Am. 1, 1, 271; 1, 1, 44:
jubere,
most positively, id. Bacch. 4, 9, 80:
id enim est profecto, quod constituta religione rem publicam contineat maxime,
Cic. Leg. 2, 27, 69; cf. maxime fin.:
ab eo exordiri volui maxime,
id. Off. 1, 2, 4:
cernere naturae vim maxime,
id. Tusc. 1, 15, 35.—
b.
With an adj.:
res maxime necessaria,
Cic. Lael. 23, 86:
loca maxime frumentaria,
Caes. B. G. 1, 10:
loci ad hoc maxime idonei,
Quint. 1, 11, 13:
maxime naturali carent amicitia,
Cic. Lael. 21, 80:
maxime feri,
Caes. B. G. 2, 4:
qui eo tempore maxime plebi acceptus erat,
id. ib. 1, 3:
idem ad augendam eloquentiam maxime accommodati erunt,
Quint. 1, 11, 13:
elegans maxime auctor,
id. 10, 1, 93:
maxime vero commune est quaerere, an sit honesta? etc.,
id. 2, 4, 37:
noto enim maxime utar exemplo,
id. 7, 3, 3.—So with supp.:
quae maxime liberalissima,
Cic. Att. 12, 38, 3:
maxime gravissimam omniumque (rerum),
Liv. 41, 23, 4 MS. (dub.: maxumam gravissimamque, Weissenb.). —
c.
With numerals, at most:
puer ad annos maxime natus octo,
Gell. 17, 8, 4.—
d.
With an adv.:
ut dicatis quam maxime ad veritatem accommodate,
Cic. de Or. 1, 33, 149 (v. infra 2).—
2.
Strengthened by unus, unus omnium, omnium, multo, vel, tam, quam, etc. (supply potest):
qui proelium unus maxime accenderat,
Curt. 5, 2, 5:
cum sua modestia unus omnium maxime floreret,
Nep. Milt. 1, 1:
quae maxime omnium belli avida,
Liv. 23, 49; 4, 59; cf. Drak. ad Liv. 36, 19, 4:
atque ea res multo maxime disjunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 85:
imperium populi Romani multo maxime miserabile visum est,
Sall. C. 36, 4:
illud mihi videtur vel maxime confirmare, etc.,
Cic. N. D. 2, 65, 162:
hoc enim uno praestamus vel maxime feris,
id. de Or. 1, 8, 32:
quae quidem vel maxime suspicionem movent,
id. Part. Or. 33, 114:
quam potes, tam verba confer maxime ad compendium,
as much as possible, Plaut. Mil. 3, 1, 186:
ego jubeo quam maxime unam facere nos hanc familiam,
Ter. Ad. 5, 8, 2:
ut quam maxime permaneant diuturna corpora,
Cic. Tusc. 1, 45, 108; id. de Or. 1, 34, 154:
quo mihi rectius videtur, memoriam nostri quam maxime longam efficere,
Sall. C. 1, 3:
ceterum illum juvenem incipere a quam maxime facili ac favorabili causa velim,
Quint. 12, 6, 6.—
3.
With the relative qui in the phrases, quam qui maxime and ut qui maxime:
tam enim sum amicus rei publicae, quam qui maxime,
as any one whatever, Cic. Fam. 5, 2, 6:
grata ea res, ut quae maxime senatui umquam fuit,
Liv. 5, 25; 7, 33.—
4.
With ut quisque... ita (maxime, potissimum or minime), the more... the more (or less):
hoc maxime officii est, ut quisque maxime opis indigeat, ita ei potissimum opitulari,
Cic. Off. 1, 15, 49:
ut quisque magnitudine animae maxime excellit, ita maxime, etc.,
id. ib. 1, 19, 64; cf.
, in the contrary order: colendum autem esse ita quemque maxime, ut quisque maxime virtutibus his lenioribus erit ornatus,
id. ib. 1, 15, 47:
ut enim quisque maxime ad suum commodum refert, quaecumque agit, ita minime est vir bonus,
id. Leg. 1, 18, 49.—
5.
In gradations, to denote the first and most desirable, first of all, in the first place:
hujus industriam maxime quidem vellem, ut imitarentur ii, quos oportebat: secundo autem loco, ne alterius labori inviderent,
Cic. Phil. 8, 10, 31; cf. id. Caecin. 9, 23:
si per eum reductus insidiose redissem, me scilicet maxime sed proxime illum quoque fefellissem,
id. Rab. Post. 12, 33:
in quo genere sunt maxime oves, deinde caprae,
Varr. R. R. 2, 9, 1:
maxime... dein,
Plin. 9, 16, 23, § 56:
sed vitem maxime populus videtur alere, deinde ulmus, post etiam fraxinus,
Col. 5, 6, 4:
maxime... deinde... postea... minume,
Plin. 37, 12, 75, § 196:
maxime... postea... ultimae,
Col. 6, 3, 6:
post Chium maxime laudatur Creticum, mox Aegyptium,
Plin. 18, 7, 17, § 77.—
B.
Transf.
1.
Like potissimum, to give prominence to an idea, especially, particularly, principally:
quae ratio poetas, maximeque Homerum impulit, ut, etc.,
Cic. N. D. 2, 6, 6; Varr. R. R. 1, 51, 1:
scribe aliquid, et maxime, si Pompeius Italia cedit,
Cic. Att. 7, 12, 4: de Cocceio et Libone quae scribis, approbo:
maxime quod de judicatu meo,
id. ib. 12, 19, 2; id. Fin. 5, 1, 1:
cognoscat etiam rerum gestarum et memoriae veteris ordinem, maxime scilicet nostrae civitatis,
id. Or. 34, 120; id. Att. 13, 1, 2.—So in the connection, cum... tum maxime; tum... tum maxime; ut... tum maxime, but more especially:
scio et perspexi saepe: cum antehac, tum hodie maxime,
Plaut. Mil. 4, 8, 56:
plena exemplorum est nostra res publica, cum saepe, tum maxime bello Punico secundo,
Cic. Off. 3, 11, 47; id. Att. 11, 6, 1; id. Fl. 38, 94:
tum exercitationibus crebris atque magnis, tum scribendo maxime persequatur,
id. de Or. 2, 23, 96:
longius autem procedens, ut in ceteris eloquentiae partibus, tum maxime, etc.,
id. Brut. 93, 320.— With nunc, nuper, tum, cum, just, precisely, exactly: Me. Quid? vostrum patri Filii quot eratis? M. Su. Ut nunc maxime memini, duo, just now, Plaut. Men. 5, 9, 58:
cum iis, quos nuper maxime liberaverat,
Caes. B. C. 3, 9:
ipse tum maxime admoto igne refovebat artus,
Curt. 8, 4, 25; 6, 6, 10; 5, 7, 2; Liv. 27, 4, 2 Drak.:
haec cum maxime loqueretur, sex lictores eum circumsistunt valentissimi,
Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142; cf. id. ib. 2, 2, 76, § 187;
2, 4, 38, § 72: totius autem injustitiae nulla capitalior, quam eorum, qui cum maxime fallunt, id agunt, ut viri boni esse videantur,
id. Off. 1, 13, 41; Liv. 4, 3; 30, 33:
tum cum maxime,
at that precise time, at that moment, Liv. 40, 13, 4; 40, 32, 1; 33, 9, 3; 43, 7, 8; so,
tunc cum maxime,
Curt. 3, 2, 17:
nunc cum maxime,
Cic. Clu. 5, 12; id. Sen. 11, 38; Liv. 29, 17, 7; v. 2. cum.—
2.
In colloquial lang., to denote emphatic assent, certainly, by all means, very well, yes; and with immo, to express emphatic dissent, certainly not, by no means: Ar. Jace, pater, talos, ut porro nos jaciamus. De. Maxime, Plaut. As. 5, 2, 54; id. Curc. 2, 3, 36: Th. Nisi quid magis Es occupatus, operam mihi da. Si. Maxime, id. Most. 4, 3, 17; Ter. And. 4, 5, 23: Ca. Numquid peccatum est, Simo? Si. Immo maxime, Plaut. Ps. 1, 5, 80; Ter. Hec. 2, 1, 31:
scilicet res ipsa aspera est, sed vos non timetis eam. Immo vero maxime,
Sall. C. 52, 28 (v. immo); v. Hand, Turs. III. p. 552-607.
2.
Magnus, i, m., a Roman surname, e. g. Cn. Pompeius Magnus; v. Pompeius.

Lewis & Short latin dictionary > magnus
6 majores

1.
magnus, a, um (archaic gen. magnai for magnae:
magnai reipublicai gratia,
Plaut. Mil. 2, 1, 23), adj.; comp. mājor, us; sup. maxĭmus ( maxŭm-), a, um [root magh-; Sanscr. mahat, maba, great; Gr. megas; cf. meizôn for megiôn; cf. mêchos, majestas; also cf. root mak-; Gr. makros, and perh. makar], great, large.
I.
Lit., of physical size or quantity, great, large; of things, vast, extensive, spacious, etc.: nequam et magnus homo, a great, tall fellow, Lucil. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Mull.; cf.
the double meaning: tu, bis denis grandia libris Qui scribis Priami proelia, magnus homo es,
a great man, Mart. 9, 51, 4: magna ossa lacertique Apparent homini, Lucil. ap. Macr. S. 6, 1:
magna ossa lacertosque Exuit,
Verg. A. 5, 422: (scarus) magnusque bonusque, Enn. ap. App. Mag. p. 299 (Heduph. v. 9 Vahl.): indu mari magno, id. ap. Macr. 6, 2 (Ann. v. 425 Vahl.); so, in mari magno, id. ap. Fest. p. 356 Mull.; cf. Lucr. 2, 554:
magnus fluens Nilus,
Verg. G. 3, 28; Sen. Q. N. 4, 2, 2:
magna et pulcra domus,
spacious, Cic. N. D. 2, 6, 17:
montes,
Cat. 64. 280; cf. Olympum, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 20 Mull. (Ann. v. 1 Vahl.):
templa caelitum,
vast, id. ib. 7, § 6 (Trag. v. 227 Vahl.): magnae quercus, great oaks, lofty oaks, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 194 Vahl.):
aquae,
great floods, inundations, Liv. 24, 9: saxa maxima, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:
oppidum maximum,
Caes. B. G. 1, 23.—
B.
Esp.
1.
Of measure, weight, quantity, great, much, abundant, considerable, etc.:
maximum pondus auri, magnum numerum frumenti, vim mellis maximam exportasse,
Cic. Verr. 2, 2, 72, § 176:
magna pecunia mutua,
id. Att. 11, 3, 3:
copia pabuli,
Caes. B. G. 1, 16:
multitudo peditatus,
id. ib. 4, 34:
divitiae,
Nep. Dion. 1, 2:
populus,
Verg. A. 1, 148.—
2.
Rarely of time, for longus, multus:
interea magnum sol circumvolvitur annum,
Verg. A. 3, 284:
magnum vocans solis (annum) comparatione lunaris,
Macr. S. 2, 11:
magno post tempore,
Just. 11, 10, 14; 32, 3, 10.—
3.
Of the voice, loud, powerful, strong, mighty:
magna voce confiteri,
Cic. Caecin. 32, 92: major pars, the majority:
tribunorum,
Liv. 9, 46, 7.
II.
Trop.
A.
In gen., great, grand, mighty, noble, lofty, important, of great weight or importance, momentous: cum magnis dis, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 207 Vahl.); cf.: Saturnia magna dearum, id. ap. Prisc. p. 1103 P. (Ann. v. 482 Vahl.):
vir magnus in primis,
Cic. N. D. 1, 43, 120:
nemo igitur vir magnus sine aliquo adflatu divino umquam fuit,
id. ib. 2, 66, 167:
magnus hoc bello Themistocles fuit, nec minor in pace,
Nep. Them. 6, 1:
Cato clarus atque magnus habetur,
Sall. C. 53, 1:
amicus,
great, wealthy, Juv. 6, 312: res magnas parvasque Eloqui, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 244 Vahl.):
virtus,
Caes. B. G. 2, 15:
infamia,
Cic. Fam. 1, 1:
eloquentia, gravitas, studium, contentio,
id. ib.:
multo major alacritas, studiumque pugnandi majus,
Caes. B. G. 1, 46:
causa,
great, important, weighty, Cic. Dom. 1, 1:
opus et arduum,
id. Or. 10, 33.— Absol. in neutr, sing. and plur.:
quamquam id magnum, et arduum est,
something great, Cic. Fam. 6, 7, 6: magna Di curant ( great things, important matters), parva neglegunt, id. N. D. 2, 66, 167:
magna loqui,
to say great things, speak boastfully, Tib. 2, 6, 11:
magnum est efficere, ut quis intellegat, quid sit illud, etc.,
it is a great, difficult, important thing, Cic. Ac. 1, 2, 7:
probitatem vel in eis, quos numquam vidimus, vel, quod majus est, in hoste etiam diligimus,
what is far greater, id. Lael. 9, 29: annus magnus, the great year, at the end of which the sun, moon, and planets were supposed to return to the same relative positions, the Piatonic year or cycle, consisting of 15000 years:
quarum (stellarum) ex disparibus motionibus, magnum annum mathematici nominaverunt, etc.,
Cic. N. D. 2, 20, 52; id. Fragm. ap. Tac. Or. 16.— Posit. in comparison: Alexander orbi magnus est, Alex. andro orbis angustus, great in comparison with, i. e. too great for, Sen. Suas. 1, 3.—
B.
In partic.
1.
Of age, with natu, advanced in years, of great age, aged:
jam magno natu,
Nep. Paus. 5; Liv. 3, 71, 3:
homo magnus natu,
id. 10, 38, 6.—Usually in the comp. and sup., with or without natu or annis, older, the elder, the oldest or eldest:
qui (Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,
older than, earlier, Cic. Tusc. 1, 1, 3:
audivi ex majoribus natu,
id. Off. 1, 30, 109:
hic una e multis, quae maxima natu, Pyrgo,
Verg. A. 5, 644:
annos natus major quadraginta,
more than, Cic. Rosc. Am. 14, 39:
civis major annis viginti,
Suet. Caes. 42:
cum liberis, majoribus quam quindecim annos natis,
Liv. 45, 32.— Absol.: senis nostri frater major, the elder of two, Ter. Phorm. 1, 2, 13:
ex duobus filiis major, Caes B. C. 3, 108, 3: Fabii Ambusti filiae duae nuptae, Ser. Sulpicio major minor Licinio Stoloni erat,
Liv. 6, 34:
Gelo maximus stirpis,
id. 23, 30:
ut nubere vellet mulier viro, major juniori,
App. Mag. 27, p. 291, 28; cf.
in gen.: Cyrus major,
Lact. 4, 5, 7:
quaerere uter major aetate fuerit, Homerus an Hesiodus, cum minor Hecuba fuerit quam Helena,
Sen. Ep. 88, 5.—In legal lang., major (opp. minor), one who has attained his twenty-fifth year, who is of age:
si minor negotiis majoris intervenerit,
Dig. 4, 4, 24.—In plur. subst.: mājō-res, um, m., adults (opp. pueri), Varr. L. L. 9, 10, § 16 Mull.—But usually majores, ancestors, forefathers:
Itan tandem hanc majores famam tradiderunt tibi tui, Ut, etc.,
Plaut. Trin. 3, 2, 16:
ibi mei sunt majores siti, pater, avos, proavos, abavos,
id. Mil. 2, 4, 20:
L. Philippus, vir patre, avo, majoribus suis dignissimus,
Cic. Phil. 3, 10, 25:
patres majoresque nostri,
id. Div. in Caecil. 21, 69:
more majorum,
id. Att. 1, 1, 1:
spes tamen una est, aliquando populum Romanum majorum similem fore,
id. Fam. 12, 22, 2:
majores natu,
Nep. Iphicr. 1, 1:
maxima virgo,
the eldest of the Vestal virgins, Ov. F. 4, 639: major erus, the old master, the master of the house, the old man (opp.: minor erus, the young master): Le. Ubinam est erus? Li. Major apud forum'st, minor hic est intus, Plaut. As. 2, 2, 63: majores natu, of the Senate:
de istis rebus in patria majores natu consulemus,
Liv. 1, 32, 10.—In designating relationship, magnus denotes kindred of the fourth, major of the fifth, and maximus of the sixth degree; so, avunculus magnus, a great-uncle; amita magna, a greataunt; avunculus or amita major; avunculus maximus, amita maxima, etc.; v. h. vv., and cf. Dig. 38, 10, 10.—
2.
In specifications of value, in the neutr. absol., magni or magno, high, dear, of great value, at a high price, etc.; cf.: pretii majoris or maximi, higher, highest, very high:
magni esse,
to be highly esteemed, Cic. Fam. 13, 72, 2:
magni aestimare,
id. Tusc. 5, 7, 20:
magni existimans interesse ad decus,
to be of great consequence, id. N. D. 1, 4, 7:
emere agros poterunt quam volent magno,
id. Agr. 2, 13, 34:
magno vendere,
id. Verr. 2, 3, 30, § 71:
conducere aliquid nimium magno,
too high, too dear, id. Att. 1, 17, 9:
magno illi ea cunctatio stetit,
cost him dear, Liv. 2, 36.— Comp.:
ornatus muliebris majoris pretii,
Cic. Inv 1, 31, 51, rarely without pretii:
multo majoris alapae mecum veneunt,
dearer, higher, Phaedr. 2, 5, 25.— Sup.: te haec solum semper fecit maxumi, most highly prized, Ter And. 1, 5, 58:
senatus auctoritatem sibi maximi videri,
Cic. Att. 1, 14, 2: in majus, too greatly, too highly, greater than it is:
extollere aliquid in majus,
more highly than it deserves, Tac. A. 15, 30:
celebrare,
id. ib. 13, 8:
nuntiare,
id. H. 3, 38:
credere,
to believe a thing to be worse than it is, id. ib. 1, 18:
accipere,
to take a thing to be greater than it is, id. ib. 3, 8 init.: innotescere, in an exaggerated manner, id. ib 4, 50.—Also with abl., in majus vero ferri, Liv. 21, 32, 7.—
3.
Magnum and maximum, adverbially, greatly, loudly (ante- and post-class.):
magnum clamat,
greatly, with a loud voice, aloud, Plaut. Mil. 3, 2, 10:
inclamare,
Gell. 5, 9 fin.:
exclamat derepente maximum,
Plaut. Most. 2, 2, 57.—Hence, măgis, adv., only in comp. in this anomalous form (i. e. mag-ius, like pris-cus for [p. 1100] prius-cus, and pris-tinus for prius-tinus); and in sup.: maxĭmē ( maxŭmē).
A.
Comp.: magĭs (apocop. form, măgĕ, Plaut. As. 1, 1, 51; 2, 3, 14; id. Mon. 2, 3, 35; id. Poen. 1, 2, 64; 1, 2, 14; id. Trin. 4, 3, 46; id. Truc. 1, 2, 75; 3, 1, 17; 4, 4, 34; Lucr. 4, 81; 756; 5, 1203; Prop. 1, 11, 9; 3 (4), 14, 2; 4 (5), 8, 16; Verg. A. 10, 481; Sol. 22 fin.; but in Enn. ap. Cic. Fam. 7, 13, 2, magis or magi'. Acc. to Serv. Verg. A. 10, 481, Cicero in the Frumentaria wrote: mage condemnatum hominum in judicium adducere non posse), in a higher degree, more completely, more (for the difference between magis, plus, potius, and amplius, v. amplius).—
B.
In gen.
1.
With no qualifying words.
a.
With the addition of the second term of the comparison.
(α).
With verbs:
quae (facinora) istaec aetas fugere magis quam sectari solet,
Plaut. Mil. 3, 1, 28:
saliendo sese exercebant magis, quam scorto aut saviis,
id. Bacch. 3, 3, 25; id. Pers. 4, 4, 108; 86:
magis honorem tribuere quam salutem accipere,
Caes. B. G. 7, 20, 7:
nisi forte magis erit parricida, si qui consularem patrem, quam si quis humilem necarit,
Cic. Mil. 7, 17:
magis ut consuetudinem servem, quam quod, etc.,
id. Clu. 32, 89.—Repeated:
quam magis exhausto spumaverit ubere mulctra, Laeta magis pressis manabunt flumina mammis, i. e. quo magis,... eo magis,
Verg. G. 3, 309 sq.; cf.:
tam magis illa fremens... quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,
id. ib. 7, 787 sq.; v. Hand, Turs. III. p. 566.—Magis est, quod or ut, there is greater reason, there is more cause that, etc.:
quamobrem etsi magis est, quod gratuler tibi, quam quod te rogem: tamen etiam rogo, etc.,
Cic. Att. 16, 5, 2:
magis est, ut ipse moleste ferat, errasse se, quam ut, etc.,
id. Cael. 6, 14.—
(β).
With substt., usu. with quam: tu me amoris magis quam honoris servavisti gratia, Poet. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 69: bellipotentes sunt magi' quam sapientipotentes, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 188 Vahl.):
umbra es amantum magis quam amator,
Plaut. Mil. 3, 1, 31:
magis adeo id facilitate quam alia ulla culpa mea contigit,
Cic. de Or. 2, 4, 15:
aditus ad consulatum non magis nobilitati quam virtuti pateret,
id. Mur. 8, 17:
magis ratione et consilio quam virtute vicisse,
Caes. B. G. 1, 40, 8; cf.:
ut magis virtute quam dolo contenderent,
id. ib. 1, 13, 6:
se magis consuetudine sua quam merito eorum civitatem conservaturum,
id. ib. 2, 32, 1:
timori magis quam religioni consulere,
id. B. C. 1, 67, 3:
jus bonumque apud eos non legibus magis quam natura valebat,
Sall. C. 9, 1:
non duces magis quam milites callent (obsistere, etc.),
Curt. 3, 2, 14.—And after negatives: non magis quam, as little as:
in dicendo irasci, dolere... non sunt figurae, non magis quam suadere,
Quint. 9, 1, 23:
Romanos nec magis jam dolo capi quam armis vinci posse,
Liv. 10, 4, 10:
pro certo habens non magis Antonio eripi se quam Caesari Brutum posse,
Sen. Suas. 6, 17:
non magis Alexandri saevitiam quam Bessi parricidium ferre potuisse,
Curt. 7, 6, 15; cf.:
nec magis post proelium quam in proelio caedibus temperatum est,
Liv. 2, 16, 9. —Followed by atque instead of quam (rare):
non Apollinis magis verum atque hoc responsum est,
Ter. And. 4, 2, 15.— With the comp. abl. (rare):
quid philosophia magis colendum?
Cic. Fin. 3, 22, 76:
quanto magis Aliensi die Aliam ipsam reformidaturos?
Liv. 6, 28, 6 Weissenb. ad loc.:
quam Juno fertur terris magis omnibus unam... coluisse,
Verg. A. 1, 15 (cf. B. 3. infra):
Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17.—
(γ).
With pronn.:
quid habetis, qui mage immortales vos credam esse quam ego siem?
Plaut. Poen. 1, 2, 64:
quis homo sit magis meus quam tu es?
id. Mil. 3, 1, 20:
quam mage amo quam matrem meam,
id. Truc. 3, 1, 17; cf.:
quem ego ecastor mage amo quam me,
id. ib. 4, 4, 34.—With utrum, followed by an:
jam scibo, utrum haec me mage amet, an marsupium,
Plaut. Men. 2, 3, 35.—With the abl. instead of quam:
nec magis hac infra quicquam est in corpore nostro,
Lucr. 3, 274; Verg. A. 1, 15.—
(δ).
With adjj. and advv., and esp. with those which do not admit the comparative termination (most freq. without adding the second term of the comparison; v. under b. d): numquam potuisti mihi Magis opportunus advenire quam advenis, Plaut. Most. 3, 1, 47:
neque lac lacti magis est simile, quam ille ego similis est mei,
id. Am. 2, 1, 54:
ars magis magna atque uber, quam difficilis et obscura,
Cic. de Or. 1, 42, 190:
corpora magna magis quam firma,
Liv. 5, 44, 4:
vultu pulchro magis quam venusto,
Suet. Ner. 51.—With the abl., Plaut. As. 3, 3, 114:
neque ego hoc homine quemquam vidi magis malum,
id. Ps. 4, 1, 27:
ab secundis rebus magis etiam solito incauti,
Liv. 5, 44, 6.—With compp. (adding to their force):
ita fustibus sum mollior miser magis quam ullus cinaedus,
Plaut. Aul. 3, 2, 8. —
b.
Without the addition of the second term.
(α).
With verbs: ergo plusque magisque viri nunc gloria claret, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 315 Vahl.):
sapiunt magis,
Plaut. Bacch. 3, 3, 4:
magis curae est, magisque afformido, ne, etc.,
id. ib. 4, 10, 3:
magis metuant,
id. Mil. 5, 44:
tum magis id diceres, Fanni, si, etc.,
Cic. Lael. 7 fin.; cf. id. Rep. 1, 40, 62:
cum Pompeius ita contendisset, ut nihil umquam magis,
id. Fam. 1, 9, 20:
magis velle, for malle: quod magis vellem evenire,
Ter. Eun. 5, 7, 1; Val. Fl. 3, 270.—
(β).
With substt.: non ex jure manum consertum sed magi' ferro, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 276 Vahl.):
magis aedilis fieri non potuisset,
better, finer, Cic. Planc. 24, 60.—
(γ).
With pronn.:
ecastor neminem hodie mage Amat corde atque animo suo,
Plaut. Truc. 1, 2, 75.—
(δ).
With adjj. and advv. (so most freq.).—With adjj.:
ut quadam magis necessaria ratione recte sit vivendum,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 2:
magis anxius,
Ov. M. 1, 182:
hic magis tranquillu'st,
Plaut. Bacch. 5, 2, 55:
nihil videtur mundius, nec magis compositum quicquam, nec magis elegans,
Ter. Eun. 5, 4, 12:
nemo fuit magis severus nec magis continens,
id. ib. 2, 1, 21:
quod est magis verisimile,
Caes. B. G. 3, 13, 6:
magis admirabilis oratio,
Quint. 8, 3, 24:
magis communia verba,
id. 8, 2, 24 et saep.; rare: magis quam in aliis = praeter ceteros;
nescio quo pacto magis quam in aliis suum cuique pulchrum est,
Cic. Tusc. 5, 22, 63.— With advv.:
magis aperte,
Ter. Ad. 4, 5, 30:
magis impense,
id. ib. 5, 9, 36.—With compp. adding to their force:
magis est dulcius,
Plaut. Stich. 5, 4, 22:
magis majores nugae,
id. Men. prol. 55:
magis modum in majorem,
id. Am. 1, 1, 145:
contentiores mage erunt,
id. Poen. 2, 15.—
2.
Strengthened.
a.
By etiam, multo, tanto, eo, hoc, quo, tam, quam; and negatively, nihilo:
qualis in dicendo Hierocles Alabandeus, magis etiam Menecles, frater ejus, fuit,
Cic. Brut. 95, 325; id. Off. 1, 21, 72:
illud ad me, ac multo etiam magis ad vos,
id. de Or. 2, 32, 139:
tanto magis Dic, quis est?
Plaut. Bacch. 3, 6, 28:
ut quidque magis contemplor, tanto magis placet,
id. Most. 3, 2, 146:
vicina cacumina caelo, quam sint magis, tanto magis fument,
Lucr. 6, 460:
quanto ille plura miscebat, tanto hic magis in dies convalescebat,
Cic. Mil. 9, 25:
sed eo magis cauto est Opus, ne huc exeat, qui, etc.,
Plaut. Most. 4, 2, 22:
atque eo magis, si, etc.,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 1:
eoque magis quod, etc.,
id. Lael. 2, 7; Caes. B. G. 1, 23; 1, 47; 3, 14;
5, 1: immo vero etiam hoc magis, quam illi veteres, quod, etc.,
Cic. Agr. 2, 35, 97:
hoc vero magis properare Varro, ut, etc.,
Caes. B. C. 2, 20:
quo magis cogito ego cum meo animo,
Plaut. Most. 3, 2, 13; Nep. Thras. 2:
magis quam id reputo, tam magis uror,
Plaut. Bacch. 5, 1, 5:
tam magis illa fremens... Quam magis, etc.,
Verg. A. 7, 787:
quanto mage... tam magis,
Lucr. 4, 81 sq.:
quam magis in pectore meo foveo, quas meus filius turbas turbet... magis curae est magisque afformido, ne, etc.,
Plaut. Bacch. 4, 10, 1; 4, 4, 27; id. Men. 1, 1, 19:
quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,
id. As. 1, 3, 6:
densior hinc suboles Quam magis, etc.,
Verg. G. 3, 309:
cum Vercingetorix nihilo magis in aequum locum descenderet,
Caes. B. G. 6, 53.—
b.
By reduplication: magis magisque, magis et magis, magis ac magis; and poet. also, magis magis, more and more: ex desiderio magis magisque maceror, Afran. ap. Charis. p. 182 P.:
cum cotidie magis magisque perditi homines tectis ac templis urbis minarentur,
Cic. Phil. 1, 2, 5; id. Fam. 2, 18, 2; 16, 21, 2; Sall. C. 5, 7; cf. Cic. Fil. Fam. 16, 21, 2:
de Graecia cotidie magis et magis cogito,
Cic. Att. 14, 18, 4; 16, 3, 1; id. Brut. 90, 308; Liv. 7, 32, 6; Sall. J. 8, 6:
magis deinde ac magis,
Suet. Vit. 10:
post hoc magis ac magis,
id. Gram. 3;
for which also: magisque ac magis deinceps,
id. Tit. 3; Tac. A. 14, 8; Sen. de Ira, 3, 1, 4; id. Ep. 114, 25; id. Ben. 2, 14, 4; Plin. Ep. 1, 12, 10; 7, 3, 4; 10, 28, 3.— Poet. also:
magis atque magis,
Verg. A. 12, 239; Cat. 68, 48:
post, vento crescente, magis magis increbescunt,
id. 64, 275; cf. Verg. G. 4, 311.—
3.
Pleon.
a.
With potius (anteclass.):
magis decorum'st Libertum potius quam patronum onus in via portare,
Plaut. As. 3, 3, 99:
mihi magis lubet cum probis potius quam cum improbis vivere,
id. Trin. 2, 1, 38.—
b.
With malle: quam cum lego, nihil malo quam has res relinquere;
his vero auditis multo magis,
Cic. Tusc. 1, 31, 76:
finge enim malle eum magis suum consequi quam, etc.,
Dig. 17, 2, 52, § 10. —
C.
In partic.: non (neque) magis quam.
1.
To signify perfect equality between two enunciations, no more... than; just as much... as; or neg., no more... than; just as little... as:
domus erat non domino magis ornamento quam civitati,
i. e. just as much to the city as to its owner, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 5; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 2:
non Hannibale magis victo a se quam Q. Fabio,
Liv. 22, 27, 2:
conficior enim maerore, mea Terentia, nec me meae miseriae magis excruciant quam tuae vestraeque,
Cic. Fam. 13, 3, 1; Liv. 9, 22.— Neg.: qui est enim animus in aliquo morbo... non magis est sanus, quam id corpus, quod in morbo est, i. e. is just as far from being sound as a body, etc., Cic. Tusc. 3, 5, 10:
si aliqua in re Verris similis fuero, non magis mihi deerit inimicus quam Verri defuit,
id. Verr. 2, 3, 69, § 162; id. Fam. 5, 12, 3; id. de Or. 2, 8, 31:
non nascitur itaque ex malo bonum, non magis quam ficus ex olea,
Sen. Ep. 87, 25;
Quint. prooem. § 26: non magis Gaium imperaturum, quam per Baianum sinum equis discursurum,
Suet. Calig. 19. —Ellipt.:
nec eo magis lege liberi sunto,
just as little from that as from the rest, Cic. Leg. 3, 4, 11.—
2.
For restricting the idea expressed in the clause with non magis, so that not more, according to a common figure of speech, = less; in Engl. not so much... as; less... than:
deinde credas mihi affirmanti velim, me hoc non pro Lysone magis quam pro omnibus scribere,
Cic. Fam. 13, 24; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 17:
miserebat non poenae magis homines, quam sceleris, quo poenam meriti essent,
Liv. 2, 5; 1, 28.—
3.
Magis minusve, magis aut minus, or magis ac minus; post-Aug. for the usual plus minusve, more or less:
sed istud magis minusve vitiosum est pro personis dicentium,
Quint. 11, 1, 27; Plin. 17, 24, 37, § 220:
minora vero plerumque sunt talia, ut pro persona, tempore, loco, causa magis ac minus vel excusata debeant videri vel reprehendenda,
Quint. 11, 1, 14; Plin. 37, 5, 18, § 67:
quaedam tamen et nationibus puto magis aut minus convenire,
Sen. Ep. 40, 11; cf.:
quosdam minus aut magis osos veritatem,
id. Suas. 1, 5:
aut minus, aut magis,
id. Ep. 82, 14.—
4.
With alius... alio, etc.: ceterae philosophorum disciplinae, omnino alia magis alia, sed tamen omnes, one more than another, i. e. in different degrees, Cic. Fin. 3, 3, 11 Madvig. ad loc. (al.:
alia magis, alia minus, v. Hand, Turs. III. p. 560): mihi videntur omnes quidem illi errasse... sed alius alio magis,
Cic. Fin. 4, 16, 43:
sunt omnino omnes fere similes, sed declarant communis notiones, alia magis alia,
id. Tusc. 4, 24, 53:
alii aliis magis recusare,
Liv. 29, 15, 11.— Sup.: maxĭmē( maxŭmē), in the highest degree, most of all, most particularly, especially, exceedingly, very, etc.
A.
Lit.
1.
Alone.
a.
With a verb:
haec una res in omni libero populo maximeque in pacatis tranquillisque civitatibus praecipue semper floruit,
Cic. de Or. 1, 8, 30:
quid commemorem primum aut laudem maxime?
Ter. Eun. 5, 9, 14; 3, 1, 79:
nos coluit maxime,
id. Ad. 3, 2, 54:
quem convenire maxime cupiebam,
Plaut. Pers. 2, 4, 30; id. As. 3, 3, 133:
de te audiebamus ea, quae maxime vellemus,
Cic. Fam. 12, 25, a, 7; cf. id. Att. 13, 1:
extra quos (fines) egredi non possim, si maxime velim,
id. Quint. 10, 35:
in re publica maxime conservanda sunt jura belli,
most especially, id. Off. 1, 11, 33: huic legioni Caesar propter virtutem confidebat maxime, [p. 1101] Caes. B. G. 1, 40:
quem Homero crederet maxime accedere,
came nearest to, Quint. 10, 1, 86; cf.
pugnare,
most violently, Plaut. Am. 1, 1, 271; 1, 1, 44:
jubere,
most positively, id. Bacch. 4, 9, 80:
id enim est profecto, quod constituta religione rem publicam contineat maxime,
Cic. Leg. 2, 27, 69; cf. maxime fin.:
ab eo exordiri volui maxime,
id. Off. 1, 2, 4:
cernere naturae vim maxime,
id. Tusc. 1, 15, 35.—
b.
With an adj.:
res maxime necessaria,
Cic. Lael. 23, 86:
loca maxime frumentaria,
Caes. B. G. 1, 10:
loci ad hoc maxime idonei,
Quint. 1, 11, 13:
maxime naturali carent amicitia,
Cic. Lael. 21, 80:
maxime feri,
Caes. B. G. 2, 4:
qui eo tempore maxime plebi acceptus erat,
id. ib. 1, 3:
idem ad augendam eloquentiam maxime accommodati erunt,
Quint. 1, 11, 13:
elegans maxime auctor,
id. 10, 1, 93:
maxime vero commune est quaerere, an sit honesta? etc.,
id. 2, 4, 37:
noto enim maxime utar exemplo,
id. 7, 3, 3.—So with supp.:
quae maxime liberalissima,
Cic. Att. 12, 38, 3:
maxime gravissimam omniumque (rerum),
Liv. 41, 23, 4 MS. (dub.: maxumam gravissimamque, Weissenb.). —
c.
With numerals, at most:
puer ad annos maxime natus octo,
Gell. 17, 8, 4.—
d.
With an adv.:
ut dicatis quam maxime ad veritatem accommodate,
Cic. de Or. 1, 33, 149 (v. infra 2).—
2.
Strengthened by unus, unus omnium, omnium, multo, vel, tam, quam, etc. (supply potest):
qui proelium unus maxime accenderat,
Curt. 5, 2, 5:
cum sua modestia unus omnium maxime floreret,
Nep. Milt. 1, 1:
quae maxime omnium belli avida,
Liv. 23, 49; 4, 59; cf. Drak. ad Liv. 36, 19, 4:
atque ea res multo maxime disjunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 85:
imperium populi Romani multo maxime miserabile visum est,
Sall. C. 36, 4:
illud mihi videtur vel maxime confirmare, etc.,
Cic. N. D. 2, 65, 162:
hoc enim uno praestamus vel maxime feris,
id. de Or. 1, 8, 32:
quae quidem vel maxime suspicionem movent,
id. Part. Or. 33, 114:
quam potes, tam verba confer maxime ad compendium,
as much as possible, Plaut. Mil. 3, 1, 186:
ego jubeo quam maxime unam facere nos hanc familiam,
Ter. Ad. 5, 8, 2:
ut quam maxime permaneant diuturna corpora,
Cic. Tusc. 1, 45, 108; id. de Or. 1, 34, 154:
quo mihi rectius videtur, memoriam nostri quam maxime longam efficere,
Sall. C. 1, 3:
ceterum illum juvenem incipere a quam maxime facili ac favorabili causa velim,
Quint. 12, 6, 6.—
3.
With the relative qui in the phrases, quam qui maxime and ut qui maxime:
tam enim sum amicus rei publicae, quam qui maxime,
as any one whatever, Cic. Fam. 5, 2, 6:
grata ea res, ut quae maxime senatui umquam fuit,
Liv. 5, 25; 7, 33.—
4.
With ut quisque... ita (maxime, potissimum or minime), the more... the more (or less):
hoc maxime officii est, ut quisque maxime opis indigeat, ita ei potissimum opitulari,
Cic. Off. 1, 15, 49:
ut quisque magnitudine animae maxime excellit, ita maxime, etc.,
id. ib. 1, 19, 64; cf.
, in the contrary order: colendum autem esse ita quemque maxime, ut quisque maxime virtutibus his lenioribus erit ornatus,
id. ib. 1, 15, 47:
ut enim quisque maxime ad suum commodum refert, quaecumque agit, ita minime est vir bonus,
id. Leg. 1, 18, 49.—
5.
In gradations, to denote the first and most desirable, first of all, in the first place:
hujus industriam maxime quidem vellem, ut imitarentur ii, quos oportebat: secundo autem loco, ne alterius labori inviderent,
Cic. Phil. 8, 10, 31; cf. id. Caecin. 9, 23:
si per eum reductus insidiose redissem, me scilicet maxime sed proxime illum quoque fefellissem,
id. Rab. Post. 12, 33:
in quo genere sunt maxime oves, deinde caprae,
Varr. R. R. 2, 9, 1:
maxime... dein,
Plin. 9, 16, 23, § 56:
sed vitem maxime populus videtur alere, deinde ulmus, post etiam fraxinus,
Col. 5, 6, 4:
maxime... deinde... postea... minume,
Plin. 37, 12, 75, § 196:
maxime... postea... ultimae,
Col. 6, 3, 6:
post Chium maxime laudatur Creticum, mox Aegyptium,
Plin. 18, 7, 17, § 77.—
B.
Transf.
1.
Like potissimum, to give prominence to an idea, especially, particularly, principally:
quae ratio poetas, maximeque Homerum impulit, ut, etc.,
Cic. N. D. 2, 6, 6; Varr. R. R. 1, 51, 1:
scribe aliquid, et maxime, si Pompeius Italia cedit,
Cic. Att. 7, 12, 4: de Cocceio et Libone quae scribis, approbo:
maxime quod de judicatu meo,
id. ib. 12, 19, 2; id. Fin. 5, 1, 1:
cognoscat etiam rerum gestarum et memoriae veteris ordinem, maxime scilicet nostrae civitatis,
id. Or. 34, 120; id. Att. 13, 1, 2.—So in the connection, cum... tum maxime; tum... tum maxime; ut... tum maxime, but more especially:
scio et perspexi saepe: cum antehac, tum hodie maxime,
Plaut. Mil. 4, 8, 56:
plena exemplorum est nostra res publica, cum saepe, tum maxime bello Punico secundo,
Cic. Off. 3, 11, 47; id. Att. 11, 6, 1; id. Fl. 38, 94:
tum exercitationibus crebris atque magnis, tum scribendo maxime persequatur,
id. de Or. 2, 23, 96:
longius autem procedens, ut in ceteris eloquentiae partibus, tum maxime, etc.,
id. Brut. 93, 320.— With nunc, nuper, tum, cum, just, precisely, exactly: Me. Quid? vostrum patri Filii quot eratis? M. Su. Ut nunc maxime memini, duo, just now, Plaut. Men. 5, 9, 58:
cum iis, quos nuper maxime liberaverat,
Caes. B. C. 3, 9:
ipse tum maxime admoto igne refovebat artus,
Curt. 8, 4, 25; 6, 6, 10; 5, 7, 2; Liv. 27, 4, 2 Drak.:
haec cum maxime loqueretur, sex lictores eum circumsistunt valentissimi,
Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142; cf. id. ib. 2, 2, 76, § 187;
2, 4, 38, § 72: totius autem injustitiae nulla capitalior, quam eorum, qui cum maxime fallunt, id agunt, ut viri boni esse videantur,
id. Off. 1, 13, 41; Liv. 4, 3; 30, 33:
tum cum maxime,
at that precise time, at that moment, Liv. 40, 13, 4; 40, 32, 1; 33, 9, 3; 43, 7, 8; so,
tunc cum maxime,
Curt. 3, 2, 17:
nunc cum maxime,
Cic. Clu. 5, 12; id. Sen. 11, 38; Liv. 29, 17, 7; v. 2. cum.—
2.
In colloquial lang., to denote emphatic assent, certainly, by all means, very well, yes; and with immo, to express emphatic dissent, certainly not, by no means: Ar. Jace, pater, talos, ut porro nos jaciamus. De. Maxime, Plaut. As. 5, 2, 54; id. Curc. 2, 3, 36: Th. Nisi quid magis Es occupatus, operam mihi da. Si. Maxime, id. Most. 4, 3, 17; Ter. And. 4, 5, 23: Ca. Numquid peccatum est, Simo? Si. Immo maxime, Plaut. Ps. 1, 5, 80; Ter. Hec. 2, 1, 31:
scilicet res ipsa aspera est, sed vos non timetis eam. Immo vero maxime,
Sall. C. 52, 28 (v. immo); v. Hand, Turs. III. p. 552-607.
2.
Magnus, i, m., a Roman surname, e. g. Cn. Pompeius Magnus; v. Pompeius.

Lewis & Short latin dictionary > majores
7 maxume

1.
magnus, a, um (archaic gen. magnai for magnae:
magnai reipublicai gratia,
Plaut. Mil. 2, 1, 23), adj.; comp. mājor, us; sup. maxĭmus ( maxŭm-), a, um [root magh-; Sanscr. mahat, maba, great; Gr. megas; cf. meizôn for megiôn; cf. mêchos, majestas; also cf. root mak-; Gr. makros, and perh. makar], great, large.
I.
Lit., of physical size or quantity, great, large; of things, vast, extensive, spacious, etc.: nequam et magnus homo, a great, tall fellow, Lucil. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Mull.; cf.
the double meaning: tu, bis denis grandia libris Qui scribis Priami proelia, magnus homo es,
a great man, Mart. 9, 51, 4: magna ossa lacertique Apparent homini, Lucil. ap. Macr. S. 6, 1:
magna ossa lacertosque Exuit,
Verg. A. 5, 422: (scarus) magnusque bonusque, Enn. ap. App. Mag. p. 299 (Heduph. v. 9 Vahl.): indu mari magno, id. ap. Macr. 6, 2 (Ann. v. 425 Vahl.); so, in mari magno, id. ap. Fest. p. 356 Mull.; cf. Lucr. 2, 554:
magnus fluens Nilus,
Verg. G. 3, 28; Sen. Q. N. 4, 2, 2:
magna et pulcra domus,
spacious, Cic. N. D. 2, 6, 17:
montes,
Cat. 64. 280; cf. Olympum, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 20 Mull. (Ann. v. 1 Vahl.):
templa caelitum,
vast, id. ib. 7, § 6 (Trag. v. 227 Vahl.): magnae quercus, great oaks, lofty oaks, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 194 Vahl.):
aquae,
great floods, inundations, Liv. 24, 9: saxa maxima, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:
oppidum maximum,
Caes. B. G. 1, 23.—
B.
Esp.
1.
Of measure, weight, quantity, great, much, abundant, considerable, etc.:
maximum pondus auri, magnum numerum frumenti, vim mellis maximam exportasse,
Cic. Verr. 2, 2, 72, § 176:
magna pecunia mutua,
id. Att. 11, 3, 3:
copia pabuli,
Caes. B. G. 1, 16:
multitudo peditatus,
id. ib. 4, 34:
divitiae,
Nep. Dion. 1, 2:
populus,
Verg. A. 1, 148.—
2.
Rarely of time, for longus, multus:
interea magnum sol circumvolvitur annum,
Verg. A. 3, 284:
magnum vocans solis (annum) comparatione lunaris,
Macr. S. 2, 11:
magno post tempore,
Just. 11, 10, 14; 32, 3, 10.—
3.
Of the voice, loud, powerful, strong, mighty:
magna voce confiteri,
Cic. Caecin. 32, 92: major pars, the majority:
tribunorum,
Liv. 9, 46, 7.
II.
Trop.
A.
In gen., great, grand, mighty, noble, lofty, important, of great weight or importance, momentous: cum magnis dis, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 207 Vahl.); cf.: Saturnia magna dearum, id. ap. Prisc. p. 1103 P. (Ann. v. 482 Vahl.):
vir magnus in primis,
Cic. N. D. 1, 43, 120:
nemo igitur vir magnus sine aliquo adflatu divino umquam fuit,
id. ib. 2, 66, 167:
magnus hoc bello Themistocles fuit, nec minor in pace,
Nep. Them. 6, 1:
Cato clarus atque magnus habetur,
Sall. C. 53, 1:
amicus,
great, wealthy, Juv. 6, 312: res magnas parvasque Eloqui, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 244 Vahl.):
virtus,
Caes. B. G. 2, 15:
infamia,
Cic. Fam. 1, 1:
eloquentia, gravitas, studium, contentio,
id. ib.:
multo major alacritas, studiumque pugnandi majus,
Caes. B. G. 1, 46:
causa,
great, important, weighty, Cic. Dom. 1, 1:
opus et arduum,
id. Or. 10, 33.— Absol. in neutr, sing. and plur.:
quamquam id magnum, et arduum est,
something great, Cic. Fam. 6, 7, 6: magna Di curant ( great things, important matters), parva neglegunt, id. N. D. 2, 66, 167:
magna loqui,
to say great things, speak boastfully, Tib. 2, 6, 11:
magnum est efficere, ut quis intellegat, quid sit illud, etc.,
it is a great, difficult, important thing, Cic. Ac. 1, 2, 7:
probitatem vel in eis, quos numquam vidimus, vel, quod majus est, in hoste etiam diligimus,
what is far greater, id. Lael. 9, 29: annus magnus, the great year, at the end of which the sun, moon, and planets were supposed to return to the same relative positions, the Piatonic year or cycle, consisting of 15000 years:
quarum (stellarum) ex disparibus motionibus, magnum annum mathematici nominaverunt, etc.,
Cic. N. D. 2, 20, 52; id. Fragm. ap. Tac. Or. 16.— Posit. in comparison: Alexander orbi magnus est, Alex. andro orbis angustus, great in comparison with, i. e. too great for, Sen. Suas. 1, 3.—
B.
In partic.
1.
Of age, with natu, advanced in years, of great age, aged:
jam magno natu,
Nep. Paus. 5; Liv. 3, 71, 3:
homo magnus natu,
id. 10, 38, 6.—Usually in the comp. and sup., with or without natu or annis, older, the elder, the oldest or eldest:
qui (Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,
older than, earlier, Cic. Tusc. 1, 1, 3:
audivi ex majoribus natu,
id. Off. 1, 30, 109:
hic una e multis, quae maxima natu, Pyrgo,
Verg. A. 5, 644:
annos natus major quadraginta,
more than, Cic. Rosc. Am. 14, 39:
civis major annis viginti,
Suet. Caes. 42:
cum liberis, majoribus quam quindecim annos natis,
Liv. 45, 32.— Absol.: senis nostri frater major, the elder of two, Ter. Phorm. 1, 2, 13:
ex duobus filiis major, Caes B. C. 3, 108, 3: Fabii Ambusti filiae duae nuptae, Ser. Sulpicio major minor Licinio Stoloni erat,
Liv. 6, 34:
Gelo maximus stirpis,
id. 23, 30:
ut nubere vellet mulier viro, major juniori,
App. Mag. 27, p. 291, 28; cf.
in gen.: Cyrus major,
Lact. 4, 5, 7:
quaerere uter major aetate fuerit, Homerus an Hesiodus, cum minor Hecuba fuerit quam Helena,
Sen. Ep. 88, 5.—In legal lang., major (opp. minor), one who has attained his twenty-fifth year, who is of age:
si minor negotiis majoris intervenerit,
Dig. 4, 4, 24.—In plur. subst.: mājō-res, um, m., adults (opp. pueri), Varr. L. L. 9, 10, § 16 Mull.—But usually majores, ancestors, forefathers:
Itan tandem hanc majores famam tradiderunt tibi tui, Ut, etc.,
Plaut. Trin. 3, 2, 16:
ibi mei sunt majores siti, pater, avos, proavos, abavos,
id. Mil. 2, 4, 20:
L. Philippus, vir patre, avo, majoribus suis dignissimus,
Cic. Phil. 3, 10, 25:
patres majoresque nostri,
id. Div. in Caecil. 21, 69:
more majorum,
id. Att. 1, 1, 1:
spes tamen una est, aliquando populum Romanum majorum similem fore,
id. Fam. 12, 22, 2:
majores natu,
Nep. Iphicr. 1, 1:
maxima virgo,
the eldest of the Vestal virgins, Ov. F. 4, 639: major erus, the old master, the master of the house, the old man (opp.: minor erus, the young master): Le. Ubinam est erus? Li. Major apud forum'st, minor hic est intus, Plaut. As. 2, 2, 63: majores natu, of the Senate:
de istis rebus in patria majores natu consulemus,
Liv. 1, 32, 10.—In designating relationship, magnus denotes kindred of the fourth, major of the fifth, and maximus of the sixth degree; so, avunculus magnus, a great-uncle; amita magna, a greataunt; avunculus or amita major; avunculus maximus, amita maxima, etc.; v. h. vv., and cf. Dig. 38, 10, 10.—
2.
In specifications of value, in the neutr. absol., magni or magno, high, dear, of great value, at a high price, etc.; cf.: pretii majoris or maximi, higher, highest, very high:
magni esse,
to be highly esteemed, Cic. Fam. 13, 72, 2:
magni aestimare,
id. Tusc. 5, 7, 20:
magni existimans interesse ad decus,
to be of great consequence, id. N. D. 1, 4, 7:
emere agros poterunt quam volent magno,
id. Agr. 2, 13, 34:
magno vendere,
id. Verr. 2, 3, 30, § 71:
conducere aliquid nimium magno,
too high, too dear, id. Att. 1, 17, 9:
magno illi ea cunctatio stetit,
cost him dear, Liv. 2, 36.— Comp.:
ornatus muliebris majoris pretii,
Cic. Inv 1, 31, 51, rarely without pretii:
multo majoris alapae mecum veneunt,
dearer, higher, Phaedr. 2, 5, 25.— Sup.: te haec solum semper fecit maxumi, most highly prized, Ter And. 1, 5, 58:
senatus auctoritatem sibi maximi videri,
Cic. Att. 1, 14, 2: in majus, too greatly, too highly, greater than it is:
extollere aliquid in majus,
more highly than it deserves, Tac. A. 15, 30:
celebrare,
id. ib. 13, 8:
nuntiare,
id. H. 3, 38:
credere,
to believe a thing to be worse than it is, id. ib. 1, 18:
accipere,
to take a thing to be greater than it is, id. ib. 3, 8 init.: innotescere, in an exaggerated manner, id. ib 4, 50.—Also with abl., in majus vero ferri, Liv. 21, 32, 7.—
3.
Magnum and maximum, adverbially, greatly, loudly (ante- and post-class.):
magnum clamat,
greatly, with a loud voice, aloud, Plaut. Mil. 3, 2, 10:
inclamare,
Gell. 5, 9 fin.:
exclamat derepente maximum,
Plaut. Most. 2, 2, 57.—Hence, măgis, adv., only in comp. in this anomalous form (i. e. mag-ius, like pris-cus for [p. 1100] prius-cus, and pris-tinus for prius-tinus); and in sup.: maxĭmē ( maxŭmē).
A.
Comp.: magĭs (apocop. form, măgĕ, Plaut. As. 1, 1, 51; 2, 3, 14; id. Mon. 2, 3, 35; id. Poen. 1, 2, 64; 1, 2, 14; id. Trin. 4, 3, 46; id. Truc. 1, 2, 75; 3, 1, 17; 4, 4, 34; Lucr. 4, 81; 756; 5, 1203; Prop. 1, 11, 9; 3 (4), 14, 2; 4 (5), 8, 16; Verg. A. 10, 481; Sol. 22 fin.; but in Enn. ap. Cic. Fam. 7, 13, 2, magis or magi'. Acc. to Serv. Verg. A. 10, 481, Cicero in the Frumentaria wrote: mage condemnatum hominum in judicium adducere non posse), in a higher degree, more completely, more (for the difference between magis, plus, potius, and amplius, v. amplius).—
B.
In gen.
1.
With no qualifying words.
a.
With the addition of the second term of the comparison.
(α).
With verbs:
quae (facinora) istaec aetas fugere magis quam sectari solet,
Plaut. Mil. 3, 1, 28:
saliendo sese exercebant magis, quam scorto aut saviis,
id. Bacch. 3, 3, 25; id. Pers. 4, 4, 108; 86:
magis honorem tribuere quam salutem accipere,
Caes. B. G. 7, 20, 7:
nisi forte magis erit parricida, si qui consularem patrem, quam si quis humilem necarit,
Cic. Mil. 7, 17:
magis ut consuetudinem servem, quam quod, etc.,
id. Clu. 32, 89.—Repeated:
quam magis exhausto spumaverit ubere mulctra, Laeta magis pressis manabunt flumina mammis, i. e. quo magis,... eo magis,
Verg. G. 3, 309 sq.; cf.:
tam magis illa fremens... quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,
id. ib. 7, 787 sq.; v. Hand, Turs. III. p. 566.—Magis est, quod or ut, there is greater reason, there is more cause that, etc.:
quamobrem etsi magis est, quod gratuler tibi, quam quod te rogem: tamen etiam rogo, etc.,
Cic. Att. 16, 5, 2:
magis est, ut ipse moleste ferat, errasse se, quam ut, etc.,
id. Cael. 6, 14.—
(β).
With substt., usu. with quam: tu me amoris magis quam honoris servavisti gratia, Poet. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 69: bellipotentes sunt magi' quam sapientipotentes, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 188 Vahl.):
umbra es amantum magis quam amator,
Plaut. Mil. 3, 1, 31:
magis adeo id facilitate quam alia ulla culpa mea contigit,
Cic. de Or. 2, 4, 15:
aditus ad consulatum non magis nobilitati quam virtuti pateret,
id. Mur. 8, 17:
magis ratione et consilio quam virtute vicisse,
Caes. B. G. 1, 40, 8; cf.:
ut magis virtute quam dolo contenderent,
id. ib. 1, 13, 6:
se magis consuetudine sua quam merito eorum civitatem conservaturum,
id. ib. 2, 32, 1:
timori magis quam religioni consulere,
id. B. C. 1, 67, 3:
jus bonumque apud eos non legibus magis quam natura valebat,
Sall. C. 9, 1:
non duces magis quam milites callent (obsistere, etc.),
Curt. 3, 2, 14.—And after negatives: non magis quam, as little as:
in dicendo irasci, dolere... non sunt figurae, non magis quam suadere,
Quint. 9, 1, 23:
Romanos nec magis jam dolo capi quam armis vinci posse,
Liv. 10, 4, 10:
pro certo habens non magis Antonio eripi se quam Caesari Brutum posse,
Sen. Suas. 6, 17:
non magis Alexandri saevitiam quam Bessi parricidium ferre potuisse,
Curt. 7, 6, 15; cf.:
nec magis post proelium quam in proelio caedibus temperatum est,
Liv. 2, 16, 9. —Followed by atque instead of quam (rare):
non Apollinis magis verum atque hoc responsum est,
Ter. And. 4, 2, 15.— With the comp. abl. (rare):
quid philosophia magis colendum?
Cic. Fin. 3, 22, 76:
quanto magis Aliensi die Aliam ipsam reformidaturos?
Liv. 6, 28, 6 Weissenb. ad loc.:
quam Juno fertur terris magis omnibus unam... coluisse,
Verg. A. 1, 15 (cf. B. 3. infra):
Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17.—
(γ).
With pronn.:
quid habetis, qui mage immortales vos credam esse quam ego siem?
Plaut. Poen. 1, 2, 64:
quis homo sit magis meus quam tu es?
id. Mil. 3, 1, 20:
quam mage amo quam matrem meam,
id. Truc. 3, 1, 17; cf.:
quem ego ecastor mage amo quam me,
id. ib. 4, 4, 34.—With utrum, followed by an:
jam scibo, utrum haec me mage amet, an marsupium,
Plaut. Men. 2, 3, 35.—With the abl. instead of quam:
nec magis hac infra quicquam est in corpore nostro,
Lucr. 3, 274; Verg. A. 1, 15.—
(δ).
With adjj. and advv., and esp. with those which do not admit the comparative termination (most freq. without adding the second term of the comparison; v. under b. d): numquam potuisti mihi Magis opportunus advenire quam advenis, Plaut. Most. 3, 1, 47:
neque lac lacti magis est simile, quam ille ego similis est mei,
id. Am. 2, 1, 54:
ars magis magna atque uber, quam difficilis et obscura,
Cic. de Or. 1, 42, 190:
corpora magna magis quam firma,
Liv. 5, 44, 4:
vultu pulchro magis quam venusto,
Suet. Ner. 51.—With the abl., Plaut. As. 3, 3, 114:
neque ego hoc homine quemquam vidi magis malum,
id. Ps. 4, 1, 27:
ab secundis rebus magis etiam solito incauti,
Liv. 5, 44, 6.—With compp. (adding to their force):
ita fustibus sum mollior miser magis quam ullus cinaedus,
Plaut. Aul. 3, 2, 8. —
b.
Without the addition of the second term.
(α).
With verbs: ergo plusque magisque viri nunc gloria claret, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 315 Vahl.):
sapiunt magis,
Plaut. Bacch. 3, 3, 4:
magis curae est, magisque afformido, ne, etc.,
id. ib. 4, 10, 3:
magis metuant,
id. Mil. 5, 44:
tum magis id diceres, Fanni, si, etc.,
Cic. Lael. 7 fin.; cf. id. Rep. 1, 40, 62:
cum Pompeius ita contendisset, ut nihil umquam magis,
id. Fam. 1, 9, 20:
magis velle, for malle: quod magis vellem evenire,
Ter. Eun. 5, 7, 1; Val. Fl. 3, 270.—
(β).
With substt.: non ex jure manum consertum sed magi' ferro, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 276 Vahl.):
magis aedilis fieri non potuisset,
better, finer, Cic. Planc. 24, 60.—
(γ).
With pronn.:
ecastor neminem hodie mage Amat corde atque animo suo,
Plaut. Truc. 1, 2, 75.—
(δ).
With adjj. and advv. (so most freq.).—With adjj.:
ut quadam magis necessaria ratione recte sit vivendum,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 2:
magis anxius,
Ov. M. 1, 182:
hic magis tranquillu'st,
Plaut. Bacch. 5, 2, 55:
nihil videtur mundius, nec magis compositum quicquam, nec magis elegans,
Ter. Eun. 5, 4, 12:
nemo fuit magis severus nec magis continens,
id. ib. 2, 1, 21:
quod est magis verisimile,
Caes. B. G. 3, 13, 6:
magis admirabilis oratio,
Quint. 8, 3, 24:
magis communia verba,
id. 8, 2, 24 et saep.; rare: magis quam in aliis = praeter ceteros;
nescio quo pacto magis quam in aliis suum cuique pulchrum est,
Cic. Tusc. 5, 22, 63.— With advv.:
magis aperte,
Ter. Ad. 4, 5, 30:
magis impense,
id. ib. 5, 9, 36.—With compp. adding to their force:
magis est dulcius,
Plaut. Stich. 5, 4, 22:
magis majores nugae,
id. Men. prol. 55:
magis modum in majorem,
id. Am. 1, 1, 145:
contentiores mage erunt,
id. Poen. 2, 15.—
2.
Strengthened.
a.
By etiam, multo, tanto, eo, hoc, quo, tam, quam; and negatively, nihilo:
qualis in dicendo Hierocles Alabandeus, magis etiam Menecles, frater ejus, fuit,
Cic. Brut. 95, 325; id. Off. 1, 21, 72:
illud ad me, ac multo etiam magis ad vos,
id. de Or. 2, 32, 139:
tanto magis Dic, quis est?
Plaut. Bacch. 3, 6, 28:
ut quidque magis contemplor, tanto magis placet,
id. Most. 3, 2, 146:
vicina cacumina caelo, quam sint magis, tanto magis fument,
Lucr. 6, 460:
quanto ille plura miscebat, tanto hic magis in dies convalescebat,
Cic. Mil. 9, 25:
sed eo magis cauto est Opus, ne huc exeat, qui, etc.,
Plaut. Most. 4, 2, 22:
atque eo magis, si, etc.,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 1:
eoque magis quod, etc.,
id. Lael. 2, 7; Caes. B. G. 1, 23; 1, 47; 3, 14;
5, 1: immo vero etiam hoc magis, quam illi veteres, quod, etc.,
Cic. Agr. 2, 35, 97:
hoc vero magis properare Varro, ut, etc.,
Caes. B. C. 2, 20:
quo magis cogito ego cum meo animo,
Plaut. Most. 3, 2, 13; Nep. Thras. 2:
magis quam id reputo, tam magis uror,
Plaut. Bacch. 5, 1, 5:
tam magis illa fremens... Quam magis, etc.,
Verg. A. 7, 787:
quanto mage... tam magis,
Lucr. 4, 81 sq.:
quam magis in pectore meo foveo, quas meus filius turbas turbet... magis curae est magisque afformido, ne, etc.,
Plaut. Bacch. 4, 10, 1; 4, 4, 27; id. Men. 1, 1, 19:
quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,
id. As. 1, 3, 6:
densior hinc suboles Quam magis, etc.,
Verg. G. 3, 309:
cum Vercingetorix nihilo magis in aequum locum descenderet,
Caes. B. G. 6, 53.—
b.
By reduplication: magis magisque, magis et magis, magis ac magis; and poet. also, magis magis, more and more: ex desiderio magis magisque maceror, Afran. ap. Charis. p. 182 P.:
cum cotidie magis magisque perditi homines tectis ac templis urbis minarentur,
Cic. Phil. 1, 2, 5; id. Fam. 2, 18, 2; 16, 21, 2; Sall. C. 5, 7; cf. Cic. Fil. Fam. 16, 21, 2:
de Graecia cotidie magis et magis cogito,
Cic. Att. 14, 18, 4; 16, 3, 1; id. Brut. 90, 308; Liv. 7, 32, 6; Sall. J. 8, 6:
magis deinde ac magis,
Suet. Vit. 10:
post hoc magis ac magis,
id. Gram. 3;
for which also: magisque ac magis deinceps,
id. Tit. 3; Tac. A. 14, 8; Sen. de Ira, 3, 1, 4; id. Ep. 114, 25; id. Ben. 2, 14, 4; Plin. Ep. 1, 12, 10; 7, 3, 4; 10, 28, 3.— Poet. also:
magis atque magis,
Verg. A. 12, 239; Cat. 68, 48:
post, vento crescente, magis magis increbescunt,
id. 64, 275; cf. Verg. G. 4, 311.—
3.
Pleon.
a.
With potius (anteclass.):
magis decorum'st Libertum potius quam patronum onus in via portare,
Plaut. As. 3, 3, 99:
mihi magis lubet cum probis potius quam cum improbis vivere,
id. Trin. 2, 1, 38.—
b.
With malle: quam cum lego, nihil malo quam has res relinquere;
his vero auditis multo magis,
Cic. Tusc. 1, 31, 76:
finge enim malle eum magis suum consequi quam, etc.,
Dig. 17, 2, 52, § 10. —
C.
In partic.: non (neque) magis quam.
1.
To signify perfect equality between two enunciations, no more... than; just as much... as; or neg., no more... than; just as little... as:
domus erat non domino magis ornamento quam civitati,
i. e. just as much to the city as to its owner, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 5; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 2:
non Hannibale magis victo a se quam Q. Fabio,
Liv. 22, 27, 2:
conficior enim maerore, mea Terentia, nec me meae miseriae magis excruciant quam tuae vestraeque,
Cic. Fam. 13, 3, 1; Liv. 9, 22.— Neg.: qui est enim animus in aliquo morbo... non magis est sanus, quam id corpus, quod in morbo est, i. e. is just as far from being sound as a body, etc., Cic. Tusc. 3, 5, 10:
si aliqua in re Verris similis fuero, non magis mihi deerit inimicus quam Verri defuit,
id. Verr. 2, 3, 69, § 162; id. Fam. 5, 12, 3; id. de Or. 2, 8, 31:
non nascitur itaque ex malo bonum, non magis quam ficus ex olea,
Sen. Ep. 87, 25;
Quint. prooem. § 26: non magis Gaium imperaturum, quam per Baianum sinum equis discursurum,
Suet. Calig. 19. —Ellipt.:
nec eo magis lege liberi sunto,
just as little from that as from the rest, Cic. Leg. 3, 4, 11.—
2.
For restricting the idea expressed in the clause with non magis, so that not more, according to a common figure of speech, = less; in Engl. not so much... as; less... than:
deinde credas mihi affirmanti velim, me hoc non pro Lysone magis quam pro omnibus scribere,
Cic. Fam. 13, 24; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 17:
miserebat non poenae magis homines, quam sceleris, quo poenam meriti essent,
Liv. 2, 5; 1, 28.—
3.
Magis minusve, magis aut minus, or magis ac minus; post-Aug. for the usual plus minusve, more or less:
sed istud magis minusve vitiosum est pro personis dicentium,
Quint. 11, 1, 27; Plin. 17, 24, 37, § 220:
minora vero plerumque sunt talia, ut pro persona, tempore, loco, causa magis ac minus vel excusata debeant videri vel reprehendenda,
Quint. 11, 1, 14; Plin. 37, 5, 18, § 67:
quaedam tamen et nationibus puto magis aut minus convenire,
Sen. Ep. 40, 11; cf.:
quosdam minus aut magis osos veritatem,
id. Suas. 1, 5:
aut minus, aut magis,
id. Ep. 82, 14.—
4.
With alius... alio, etc.: ceterae philosophorum disciplinae, omnino alia magis alia, sed tamen omnes, one more than another, i. e. in different degrees, Cic. Fin. 3, 3, 11 Madvig. ad loc. (al.:
alia magis, alia minus, v. Hand, Turs. III. p. 560): mihi videntur omnes quidem illi errasse... sed alius alio magis,
Cic. Fin. 4, 16, 43:
sunt omnino omnes fere similes, sed declarant communis notiones, alia magis alia,
id. Tusc. 4, 24, 53:
alii aliis magis recusare,
Liv. 29, 15, 11.— Sup.: maxĭmē( maxŭmē), in the highest degree, most of all, most particularly, especially, exceedingly, very, etc.
A.
Lit.
1.
Alone.
a.
With a verb:
haec una res in omni libero populo maximeque in pacatis tranquillisque civitatibus praecipue semper floruit,
Cic. de Or. 1, 8, 30:
quid commemorem primum aut laudem maxime?
Ter. Eun. 5, 9, 14; 3, 1, 79:
nos coluit maxime,
id. Ad. 3, 2, 54:
quem convenire maxime cupiebam,
Plaut. Pers. 2, 4, 30; id. As. 3, 3, 133:
de te audiebamus ea, quae maxime vellemus,
Cic. Fam. 12, 25, a, 7; cf. id. Att. 13, 1:
extra quos (fines) egredi non possim, si maxime velim,
id. Quint. 10, 35:
in re publica maxime conservanda sunt jura belli,
most especially, id. Off. 1, 11, 33: huic legioni Caesar propter virtutem confidebat maxime, [p. 1101] Caes. B. G. 1, 40:
quem Homero crederet maxime accedere,
came nearest to, Quint. 10, 1, 86; cf.
pugnare,
most violently, Plaut. Am. 1, 1, 271; 1, 1, 44:
jubere,
most positively, id. Bacch. 4, 9, 80:
id enim est profecto, quod constituta religione rem publicam contineat maxime,
Cic. Leg. 2, 27, 69; cf. maxime fin.:
ab eo exordiri volui maxime,
id. Off. 1, 2, 4:
cernere naturae vim maxime,
id. Tusc. 1, 15, 35.—
b.
With an adj.:
res maxime necessaria,
Cic. Lael. 23, 86:
loca maxime frumentaria,
Caes. B. G. 1, 10:
loci ad hoc maxime idonei,
Quint. 1, 11, 13:
maxime naturali carent amicitia,
Cic. Lael. 21, 80:
maxime feri,
Caes. B. G. 2, 4:
qui eo tempore maxime plebi acceptus erat,
id. ib. 1, 3:
idem ad augendam eloquentiam maxime accommodati erunt,
Quint. 1, 11, 13:
elegans maxime auctor,
id. 10, 1, 93:
maxime vero commune est quaerere, an sit honesta? etc.,
id. 2, 4, 37:
noto enim maxime utar exemplo,
id. 7, 3, 3.—So with supp.:
quae maxime liberalissima,
Cic. Att. 12, 38, 3:
maxime gravissimam omniumque (rerum),
Liv. 41, 23, 4 MS. (dub.: maxumam gravissimamque, Weissenb.). —
c.
With numerals, at most:
puer ad annos maxime natus octo,
Gell. 17, 8, 4.—
d.
With an adv.:
ut dicatis quam maxime ad veritatem accommodate,
Cic. de Or. 1, 33, 149 (v. infra 2).—
2.
Strengthened by unus, unus omnium, omnium, multo, vel, tam, quam, etc. (supply potest):
qui proelium unus maxime accenderat,
Curt. 5, 2, 5:
cum sua modestia unus omnium maxime floreret,
Nep. Milt. 1, 1:
quae maxime omnium belli avida,
Liv. 23, 49; 4, 59; cf. Drak. ad Liv. 36, 19, 4:
atque ea res multo maxime disjunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 85:
imperium populi Romani multo maxime miserabile visum est,
Sall. C. 36, 4:
illud mihi videtur vel maxime confirmare, etc.,
Cic. N. D. 2, 65, 162:
hoc enim uno praestamus vel maxime feris,
id. de Or. 1, 8, 32:
quae quidem vel maxime suspicionem movent,
id. Part. Or. 33, 114:
quam potes, tam verba confer maxime ad compendium,
as much as possible, Plaut. Mil. 3, 1, 186:
ego jubeo quam maxime unam facere nos hanc familiam,
Ter. Ad. 5, 8, 2:
ut quam maxime permaneant diuturna corpora,
Cic. Tusc. 1, 45, 108; id. de Or. 1, 34, 154:
quo mihi rectius videtur, memoriam nostri quam maxime longam efficere,
Sall. C. 1, 3:
ceterum illum juvenem incipere a quam maxime facili ac favorabili causa velim,
Quint. 12, 6, 6.—
3.
With the relative qui in the phrases, quam qui maxime and ut qui maxime:
tam enim sum amicus rei publicae, quam qui maxime,
as any one whatever, Cic. Fam. 5, 2, 6:
grata ea res, ut quae maxime senatui umquam fuit,
Liv. 5, 25; 7, 33.—
4.
With ut quisque... ita (maxime, potissimum or minime), the more... the more (or less):
hoc maxime officii est, ut quisque maxime opis indigeat, ita ei potissimum opitulari,
Cic. Off. 1, 15, 49:
ut quisque magnitudine animae maxime excellit, ita maxime, etc.,
id. ib. 1, 19, 64; cf.
, in the contrary order: colendum autem esse ita quemque maxime, ut quisque maxime virtutibus his lenioribus erit ornatus,
id. ib. 1, 15, 47:
ut enim quisque maxime ad suum commodum refert, quaecumque agit, ita minime est vir bonus,
id. Leg. 1, 18, 49.—
5.
In gradations, to denote the first and most desirable, first of all, in the first place:
hujus industriam maxime quidem vellem, ut imitarentur ii, quos oportebat: secundo autem loco, ne alterius labori inviderent,
Cic. Phil. 8, 10, 31; cf. id. Caecin. 9, 23:
si per eum reductus insidiose redissem, me scilicet maxime sed proxime illum quoque fefellissem,
id. Rab. Post. 12, 33:
in quo genere sunt maxime oves, deinde caprae,
Varr. R. R. 2, 9, 1:
maxime... dein,
Plin. 9, 16, 23, § 56:
sed vitem maxime populus videtur alere, deinde ulmus, post etiam fraxinus,
Col. 5, 6, 4:
maxime... deinde... postea... minume,
Plin. 37, 12, 75, § 196:
maxime... postea... ultimae,
Col. 6, 3, 6:
post Chium maxime laudatur Creticum, mox Aegyptium,
Plin. 18, 7, 17, § 77.—
B.
Transf.
1.
Like potissimum, to give prominence to an idea, especially, particularly, principally:
quae ratio poetas, maximeque Homerum impulit, ut, etc.,
Cic. N. D. 2, 6, 6; Varr. R. R. 1, 51, 1:
scribe aliquid, et maxime, si Pompeius Italia cedit,
Cic. Att. 7, 12, 4: de Cocceio et Libone quae scribis, approbo:
maxime quod de judicatu meo,
id. ib. 12, 19, 2; id. Fin. 5, 1, 1:
cognoscat etiam rerum gestarum et memoriae veteris ordinem, maxime scilicet nostrae civitatis,
id. Or. 34, 120; id. Att. 13, 1, 2.—So in the connection, cum... tum maxime; tum... tum maxime; ut... tum maxime, but more especially:
scio et perspexi saepe: cum antehac, tum hodie maxime,
Plaut. Mil. 4, 8, 56:
plena exemplorum est nostra res publica, cum saepe, tum maxime bello Punico secundo,
Cic. Off. 3, 11, 47; id. Att. 11, 6, 1; id. Fl. 38, 94:
tum exercitationibus crebris atque magnis, tum scribendo maxime persequatur,
id. de Or. 2, 23, 96:
longius autem procedens, ut in ceteris eloquentiae partibus, tum maxime, etc.,
id. Brut. 93, 320.— With nunc, nuper, tum, cum, just, precisely, exactly: Me. Quid? vostrum patri Filii quot eratis? M. Su. Ut nunc maxime memini, duo, just now, Plaut. Men. 5, 9, 58:
cum iis, quos nuper maxime liberaverat,
Caes. B. C. 3, 9:
ipse tum maxime admoto igne refovebat artus,
Curt. 8, 4, 25; 6, 6, 10; 5, 7, 2; Liv. 27, 4, 2 Drak.:
haec cum maxime loqueretur, sex lictores eum circumsistunt valentissimi,
Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142; cf. id. ib. 2, 2, 76, § 187;
2, 4, 38, § 72: totius autem injustitiae nulla capitalior, quam eorum, qui cum maxime fallunt, id agunt, ut viri boni esse videantur,
id. Off. 1, 13, 41; Liv. 4, 3; 30, 33:
tum cum maxime,
at that precise time, at that moment, Liv. 40, 13, 4; 40, 32, 1; 33, 9, 3; 43, 7, 8; so,
tunc cum maxime,
Curt. 3, 2, 17:
nunc cum maxime,
Cic. Clu. 5, 12; id. Sen. 11, 38; Liv. 29, 17, 7; v. 2. cum.—
2.
In colloquial lang., to denote emphatic assent, certainly, by all means, very well, yes; and with immo, to express emphatic dissent, certainly not, by no means: Ar. Jace, pater, talos, ut porro nos jaciamus. De. Maxime, Plaut. As. 5, 2, 54; id. Curc. 2, 3, 36: Th. Nisi quid magis Es occupatus, operam mihi da. Si. Maxime, id. Most. 4, 3, 17; Ter. And. 4, 5, 23: Ca. Numquid peccatum est, Simo? Si. Immo maxime, Plaut. Ps. 1, 5, 80; Ter. Hec. 2, 1, 31:
scilicet res ipsa aspera est, sed vos non timetis eam. Immo vero maxime,
Sall. C. 52, 28 (v. immo); v. Hand, Turs. III. p. 552-607.
2.
Magnus, i, m., a Roman surname, e. g. Cn. Pompeius Magnus; v. Pompeius.

Lewis & Short latin dictionary > maxume
8 maxumus

1.
magnus, a, um (archaic gen. magnai for magnae:
magnai reipublicai gratia,
Plaut. Mil. 2, 1, 23), adj.; comp. mājor, us; sup. maxĭmus ( maxŭm-), a, um [root magh-; Sanscr. mahat, maba, great; Gr. megas; cf. meizôn for megiôn; cf. mêchos, majestas; also cf. root mak-; Gr. makros, and perh. makar], great, large.
I.
Lit., of physical size or quantity, great, large; of things, vast, extensive, spacious, etc.: nequam et magnus homo, a great, tall fellow, Lucil. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Mull.; cf.
the double meaning: tu, bis denis grandia libris Qui scribis Priami proelia, magnus homo es,
a great man, Mart. 9, 51, 4: magna ossa lacertique Apparent homini, Lucil. ap. Macr. S. 6, 1:
magna ossa lacertosque Exuit,
Verg. A. 5, 422: (scarus) magnusque bonusque, Enn. ap. App. Mag. p. 299 (Heduph. v. 9 Vahl.): indu mari magno, id. ap. Macr. 6, 2 (Ann. v. 425 Vahl.); so, in mari magno, id. ap. Fest. p. 356 Mull.; cf. Lucr. 2, 554:
magnus fluens Nilus,
Verg. G. 3, 28; Sen. Q. N. 4, 2, 2:
magna et pulcra domus,
spacious, Cic. N. D. 2, 6, 17:
montes,
Cat. 64. 280; cf. Olympum, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 20 Mull. (Ann. v. 1 Vahl.):
templa caelitum,
vast, id. ib. 7, § 6 (Trag. v. 227 Vahl.): magnae quercus, great oaks, lofty oaks, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 194 Vahl.):
aquae,
great floods, inundations, Liv. 24, 9: saxa maxima, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:
oppidum maximum,
Caes. B. G. 1, 23.—
B.
Esp.
1.
Of measure, weight, quantity, great, much, abundant, considerable, etc.:
maximum pondus auri, magnum numerum frumenti, vim mellis maximam exportasse,
Cic. Verr. 2, 2, 72, § 176:
magna pecunia mutua,
id. Att. 11, 3, 3:
copia pabuli,
Caes. B. G. 1, 16:
multitudo peditatus,
id. ib. 4, 34:
divitiae,
Nep. Dion. 1, 2:
populus,
Verg. A. 1, 148.—
2.
Rarely of time, for longus, multus:
interea magnum sol circumvolvitur annum,
Verg. A. 3, 284:
magnum vocans solis (annum) comparatione lunaris,
Macr. S. 2, 11:
magno post tempore,
Just. 11, 10, 14; 32, 3, 10.—
3.
Of the voice, loud, powerful, strong, mighty:
magna voce confiteri,
Cic. Caecin. 32, 92: major pars, the majority:
tribunorum,
Liv. 9, 46, 7.
II.
Trop.
A.
In gen., great, grand, mighty, noble, lofty, important, of great weight or importance, momentous: cum magnis dis, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 207 Vahl.); cf.: Saturnia magna dearum, id. ap. Prisc. p. 1103 P. (Ann. v. 482 Vahl.):
vir magnus in primis,
Cic. N. D. 1, 43, 120:
nemo igitur vir magnus sine aliquo adflatu divino umquam fuit,
id. ib. 2, 66, 167:
magnus hoc bello Themistocles fuit, nec minor in pace,
Nep. Them. 6, 1:
Cato clarus atque magnus habetur,
Sall. C. 53, 1:
amicus,
great, wealthy, Juv. 6, 312: res magnas parvasque Eloqui, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 244 Vahl.):
virtus,
Caes. B. G. 2, 15:
infamia,
Cic. Fam. 1, 1:
eloquentia, gravitas, studium, contentio,
id. ib.:
multo major alacritas, studiumque pugnandi majus,
Caes. B. G. 1, 46:
causa,
great, important, weighty, Cic. Dom. 1, 1:
opus et arduum,
id. Or. 10, 33.— Absol. in neutr, sing. and plur.:
quamquam id magnum, et arduum est,
something great, Cic. Fam. 6, 7, 6: magna Di curant ( great things, important matters), parva neglegunt, id. N. D. 2, 66, 167:
magna loqui,
to say great things, speak boastfully, Tib. 2, 6, 11:
magnum est efficere, ut quis intellegat, quid sit illud, etc.,
it is a great, difficult, important thing, Cic. Ac. 1, 2, 7:
probitatem vel in eis, quos numquam vidimus, vel, quod majus est, in hoste etiam diligimus,
what is far greater, id. Lael. 9, 29: annus magnus, the great year, at the end of which the sun, moon, and planets were supposed to return to the same relative positions, the Piatonic year or cycle, consisting of 15000 years:
quarum (stellarum) ex disparibus motionibus, magnum annum mathematici nominaverunt, etc.,
Cic. N. D. 2, 20, 52; id. Fragm. ap. Tac. Or. 16.— Posit. in comparison: Alexander orbi magnus est, Alex. andro orbis angustus, great in comparison with, i. e. too great for, Sen. Suas. 1, 3.—
B.
In partic.
1.
Of age, with natu, advanced in years, of great age, aged:
jam magno natu,
Nep. Paus. 5; Liv. 3, 71, 3:
homo magnus natu,
id. 10, 38, 6.—Usually in the comp. and sup., with or without natu or annis, older, the elder, the oldest or eldest:
qui (Livius) fuit major natu quam Plautus et Naevius,
older than, earlier, Cic. Tusc. 1, 1, 3:
audivi ex majoribus natu,
id. Off. 1, 30, 109:
hic una e multis, quae maxima natu, Pyrgo,
Verg. A. 5, 644:
annos natus major quadraginta,
more than, Cic. Rosc. Am. 14, 39:
civis major annis viginti,
Suet. Caes. 42:
cum liberis, majoribus quam quindecim annos natis,
Liv. 45, 32.— Absol.: senis nostri frater major, the elder of two, Ter. Phorm. 1, 2, 13:
ex duobus filiis major, Caes B. C. 3, 108, 3: Fabii Ambusti filiae duae nuptae, Ser. Sulpicio major minor Licinio Stoloni erat,
Liv. 6, 34:
Gelo maximus stirpis,
id. 23, 30:
ut nubere vellet mulier viro, major juniori,
App. Mag. 27, p. 291, 28; cf.
in gen.: Cyrus major,
Lact. 4, 5, 7:
quaerere uter major aetate fuerit, Homerus an Hesiodus, cum minor Hecuba fuerit quam Helena,
Sen. Ep. 88, 5.—In legal lang., major (opp. minor), one who has attained his twenty-fifth year, who is of age:
si minor negotiis majoris intervenerit,
Dig. 4, 4, 24.—In plur. subst.: mājō-res, um, m., adults (opp. pueri), Varr. L. L. 9, 10, § 16 Mull.—But usually majores, ancestors, forefathers:
Itan tandem hanc majores famam tradiderunt tibi tui, Ut, etc.,
Plaut. Trin. 3, 2, 16:
ibi mei sunt majores siti, pater, avos, proavos, abavos,
id. Mil. 2, 4, 20:
L. Philippus, vir patre, avo, majoribus suis dignissimus,
Cic. Phil. 3, 10, 25:
patres majoresque nostri,
id. Div. in Caecil. 21, 69:
more majorum,
id. Att. 1, 1, 1:
spes tamen una est, aliquando populum Romanum majorum similem fore,
id. Fam. 12, 22, 2:
majores natu,
Nep. Iphicr. 1, 1:
maxima virgo,
the eldest of the Vestal virgins, Ov. F. 4, 639: major erus, the old master, the master of the house, the old man (opp.: minor erus, the young master): Le. Ubinam est erus? Li. Major apud forum'st, minor hic est intus, Plaut. As. 2, 2, 63: majores natu, of the Senate:
de istis rebus in patria majores natu consulemus,
Liv. 1, 32, 10.—In designating relationship, magnus denotes kindred of the fourth, major of the fifth, and maximus of the sixth degree; so, avunculus magnus, a great-uncle; amita magna, a greataunt; avunculus or amita major; avunculus maximus, amita maxima, etc.; v. h. vv., and cf. Dig. 38, 10, 10.—
2.
In specifications of value, in the neutr. absol., magni or magno, high, dear, of great value, at a high price, etc.; cf.: pretii majoris or maximi, higher, highest, very high:
magni esse,
to be highly esteemed, Cic. Fam. 13, 72, 2:
magni aestimare,
id. Tusc. 5, 7, 20:
magni existimans interesse ad decus,
to be of great consequence, id. N. D. 1, 4, 7:
emere agros poterunt quam volent magno,
id. Agr. 2, 13, 34:
magno vendere,
id. Verr. 2, 3, 30, § 71:
conducere aliquid nimium magno,
too high, too dear, id. Att. 1, 17, 9:
magno illi ea cunctatio stetit,
cost him dear, Liv. 2, 36.— Comp.:
ornatus muliebris majoris pretii,
Cic. Inv 1, 31, 51, rarely without pretii:
multo majoris alapae mecum veneunt,
dearer, higher, Phaedr. 2, 5, 25.— Sup.: te haec solum semper fecit maxumi, most highly prized, Ter And. 1, 5, 58:
senatus auctoritatem sibi maximi videri,
Cic. Att. 1, 14, 2: in majus, too greatly, too highly, greater than it is:
extollere aliquid in majus,
more highly than it deserves, Tac. A. 15, 30:
celebrare,
id. ib. 13, 8:
nuntiare,
id. H. 3, 38:
credere,
to believe a thing to be worse than it is, id. ib. 1, 18:
accipere,
to take a thing to be greater than it is, id. ib. 3, 8 init.: innotescere, in an exaggerated manner, id. ib 4, 50.—Also with abl., in majus vero ferri, Liv. 21, 32, 7.—
3.
Magnum and maximum, adverbially, greatly, loudly (ante- and post-class.):
magnum clamat,
greatly, with a loud voice, aloud, Plaut. Mil. 3, 2, 10:
inclamare,
Gell. 5, 9 fin.:
exclamat derepente maximum,
Plaut. Most. 2, 2, 57.—Hence, măgis, adv., only in comp. in this anomalous form (i. e. mag-ius, like pris-cus for [p. 1100] prius-cus, and pris-tinus for prius-tinus); and in sup.: maxĭmē ( maxŭmē).
A.
Comp.: magĭs (apocop. form, măgĕ, Plaut. As. 1, 1, 51; 2, 3, 14; id. Mon. 2, 3, 35; id. Poen. 1, 2, 64; 1, 2, 14; id. Trin. 4, 3, 46; id. Truc. 1, 2, 75; 3, 1, 17; 4, 4, 34; Lucr. 4, 81; 756; 5, 1203; Prop. 1, 11, 9; 3 (4), 14, 2; 4 (5), 8, 16; Verg. A. 10, 481; Sol. 22 fin.; but in Enn. ap. Cic. Fam. 7, 13, 2, magis or magi'. Acc. to Serv. Verg. A. 10, 481, Cicero in the Frumentaria wrote: mage condemnatum hominum in judicium adducere non posse), in a higher degree, more completely, more (for the difference between magis, plus, potius, and amplius, v. amplius).—
B.
In gen.
1.
With no qualifying words.
a.
With the addition of the second term of the comparison.
(α).
With verbs:
quae (facinora) istaec aetas fugere magis quam sectari solet,
Plaut. Mil. 3, 1, 28:
saliendo sese exercebant magis, quam scorto aut saviis,
id. Bacch. 3, 3, 25; id. Pers. 4, 4, 108; 86:
magis honorem tribuere quam salutem accipere,
Caes. B. G. 7, 20, 7:
nisi forte magis erit parricida, si qui consularem patrem, quam si quis humilem necarit,
Cic. Mil. 7, 17:
magis ut consuetudinem servem, quam quod, etc.,
id. Clu. 32, 89.—Repeated:
quam magis exhausto spumaverit ubere mulctra, Laeta magis pressis manabunt flumina mammis, i. e. quo magis,... eo magis,
Verg. G. 3, 309 sq.; cf.:
tam magis illa fremens... quam magis effuso crudescunt sanguine pugnae,
id. ib. 7, 787 sq.; v. Hand, Turs. III. p. 566.—Magis est, quod or ut, there is greater reason, there is more cause that, etc.:
quamobrem etsi magis est, quod gratuler tibi, quam quod te rogem: tamen etiam rogo, etc.,
Cic. Att. 16, 5, 2:
magis est, ut ipse moleste ferat, errasse se, quam ut, etc.,
id. Cael. 6, 14.—
(β).
With substt., usu. with quam: tu me amoris magis quam honoris servavisti gratia, Poet. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 69: bellipotentes sunt magi' quam sapientipotentes, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 188 Vahl.):
umbra es amantum magis quam amator,
Plaut. Mil. 3, 1, 31:
magis adeo id facilitate quam alia ulla culpa mea contigit,
Cic. de Or. 2, 4, 15:
aditus ad consulatum non magis nobilitati quam virtuti pateret,
id. Mur. 8, 17:
magis ratione et consilio quam virtute vicisse,
Caes. B. G. 1, 40, 8; cf.:
ut magis virtute quam dolo contenderent,
id. ib. 1, 13, 6:
se magis consuetudine sua quam merito eorum civitatem conservaturum,
id. ib. 2, 32, 1:
timori magis quam religioni consulere,
id. B. C. 1, 67, 3:
jus bonumque apud eos non legibus magis quam natura valebat,
Sall. C. 9, 1:
non duces magis quam milites callent (obsistere, etc.),
Curt. 3, 2, 14.—And after negatives: non magis quam, as little as:
in dicendo irasci, dolere... non sunt figurae, non magis quam suadere,
Quint. 9, 1, 23:
Romanos nec magis jam dolo capi quam armis vinci posse,
Liv. 10, 4, 10:
pro certo habens non magis Antonio eripi se quam Caesari Brutum posse,
Sen. Suas. 6, 17:
non magis Alexandri saevitiam quam Bessi parricidium ferre potuisse,
Curt. 7, 6, 15; cf.:
nec magis post proelium quam in proelio caedibus temperatum est,
Liv. 2, 16, 9. —Followed by atque instead of quam (rare):
non Apollinis magis verum atque hoc responsum est,
Ter. And. 4, 2, 15.— With the comp. abl. (rare):
quid philosophia magis colendum?
Cic. Fin. 3, 22, 76:
quanto magis Aliensi die Aliam ipsam reformidaturos?
Liv. 6, 28, 6 Weissenb. ad loc.:
quam Juno fertur terris magis omnibus unam... coluisse,
Verg. A. 1, 15 (cf. B. 3. infra):
Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17.—
(γ).
With pronn.:
quid habetis, qui mage immortales vos credam esse quam ego siem?
Plaut. Poen. 1, 2, 64:
quis homo sit magis meus quam tu es?
id. Mil. 3, 1, 20:
quam mage amo quam matrem meam,
id. Truc. 3, 1, 17; cf.:
quem ego ecastor mage amo quam me,
id. ib. 4, 4, 34.—With utrum, followed by an:
jam scibo, utrum haec me mage amet, an marsupium,
Plaut. Men. 2, 3, 35.—With the abl. instead of quam:
nec magis hac infra quicquam est in corpore nostro,
Lucr. 3, 274; Verg. A. 1, 15.—
(δ).
With adjj. and advv., and esp. with those which do not admit the comparative termination (most freq. without adding the second term of the comparison; v. under b. d): numquam potuisti mihi Magis opportunus advenire quam advenis, Plaut. Most. 3, 1, 47:
neque lac lacti magis est simile, quam ille ego similis est mei,
id. Am. 2, 1, 54:
ars magis magna atque uber, quam difficilis et obscura,
Cic. de Or. 1, 42, 190:
corpora magna magis quam firma,
Liv. 5, 44, 4:
vultu pulchro magis quam venusto,
Suet. Ner. 51.—With the abl., Plaut. As. 3, 3, 114:
neque ego hoc homine quemquam vidi magis malum,
id. Ps. 4, 1, 27:
ab secundis rebus magis etiam solito incauti,
Liv. 5, 44, 6.—With compp. (adding to their force):
ita fustibus sum mollior miser magis quam ullus cinaedus,
Plaut. Aul. 3, 2, 8. —
b.
Without the addition of the second term.
(α).
With verbs: ergo plusque magisque viri nunc gloria claret, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 315 Vahl.):
sapiunt magis,
Plaut. Bacch. 3, 3, 4:
magis curae est, magisque afformido, ne, etc.,
id. ib. 4, 10, 3:
magis metuant,
id. Mil. 5, 44:
tum magis id diceres, Fanni, si, etc.,
Cic. Lael. 7 fin.; cf. id. Rep. 1, 40, 62:
cum Pompeius ita contendisset, ut nihil umquam magis,
id. Fam. 1, 9, 20:
magis velle, for malle: quod magis vellem evenire,
Ter. Eun. 5, 7, 1; Val. Fl. 3, 270.—
(β).
With substt.: non ex jure manum consertum sed magi' ferro, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 276 Vahl.):
magis aedilis fieri non potuisset,
better, finer, Cic. Planc. 24, 60.—
(γ).
With pronn.:
ecastor neminem hodie mage Amat corde atque animo suo,
Plaut. Truc. 1, 2, 75.—
(δ).
With adjj. and advv. (so most freq.).—With adjj.:
ut quadam magis necessaria ratione recte sit vivendum,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 2:
magis anxius,
Ov. M. 1, 182:
hic magis tranquillu'st,
Plaut. Bacch. 5, 2, 55:
nihil videtur mundius, nec magis compositum quicquam, nec magis elegans,
Ter. Eun. 5, 4, 12:
nemo fuit magis severus nec magis continens,
id. ib. 2, 1, 21:
quod est magis verisimile,
Caes. B. G. 3, 13, 6:
magis admirabilis oratio,
Quint. 8, 3, 24:
magis communia verba,
id. 8, 2, 24 et saep.; rare: magis quam in aliis = praeter ceteros;
nescio quo pacto magis quam in aliis suum cuique pulchrum est,
Cic. Tusc. 5, 22, 63.— With advv.:
magis aperte,
Ter. Ad. 4, 5, 30:
magis impense,
id. ib. 5, 9, 36.—With compp. adding to their force:
magis est dulcius,
Plaut. Stich. 5, 4, 22:
magis majores nugae,
id. Men. prol. 55:
magis modum in majorem,
id. Am. 1, 1, 145:
contentiores mage erunt,
id. Poen. 2, 15.—
2.
Strengthened.
a.
By etiam, multo, tanto, eo, hoc, quo, tam, quam; and negatively, nihilo:
qualis in dicendo Hierocles Alabandeus, magis etiam Menecles, frater ejus, fuit,
Cic. Brut. 95, 325; id. Off. 1, 21, 72:
illud ad me, ac multo etiam magis ad vos,
id. de Or. 2, 32, 139:
tanto magis Dic, quis est?
Plaut. Bacch. 3, 6, 28:
ut quidque magis contemplor, tanto magis placet,
id. Most. 3, 2, 146:
vicina cacumina caelo, quam sint magis, tanto magis fument,
Lucr. 6, 460:
quanto ille plura miscebat, tanto hic magis in dies convalescebat,
Cic. Mil. 9, 25:
sed eo magis cauto est Opus, ne huc exeat, qui, etc.,
Plaut. Most. 4, 2, 22:
atque eo magis, si, etc.,
Cic. Verr. 2, 3, 1, § 1:
eoque magis quod, etc.,
id. Lael. 2, 7; Caes. B. G. 1, 23; 1, 47; 3, 14;
5, 1: immo vero etiam hoc magis, quam illi veteres, quod, etc.,
Cic. Agr. 2, 35, 97:
hoc vero magis properare Varro, ut, etc.,
Caes. B. C. 2, 20:
quo magis cogito ego cum meo animo,
Plaut. Most. 3, 2, 13; Nep. Thras. 2:
magis quam id reputo, tam magis uror,
Plaut. Bacch. 5, 1, 5:
tam magis illa fremens... Quam magis, etc.,
Verg. A. 7, 787:
quanto mage... tam magis,
Lucr. 4, 81 sq.:
quam magis in pectore meo foveo, quas meus filius turbas turbet... magis curae est magisque afformido, ne, etc.,
Plaut. Bacch. 4, 10, 1; 4, 4, 27; id. Men. 1, 1, 19:
quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,
id. As. 1, 3, 6:
densior hinc suboles Quam magis, etc.,
Verg. G. 3, 309:
cum Vercingetorix nihilo magis in aequum locum descenderet,
Caes. B. G. 6, 53.—
b.
By reduplication: magis magisque, magis et magis, magis ac magis; and poet. also, magis magis, more and more: ex desiderio magis magisque maceror, Afran. ap. Charis. p. 182 P.:
cum cotidie magis magisque perditi homines tectis ac templis urbis minarentur,
Cic. Phil. 1, 2, 5; id. Fam. 2, 18, 2; 16, 21, 2; Sall. C. 5, 7; cf. Cic. Fil. Fam. 16, 21, 2:
de Graecia cotidie magis et magis cogito,
Cic. Att. 14, 18, 4; 16, 3, 1; id. Brut. 90, 308; Liv. 7, 32, 6; Sall. J. 8, 6:
magis deinde ac magis,
Suet. Vit. 10:
post hoc magis ac magis,
id. Gram. 3;
for which also: magisque ac magis deinceps,
id. Tit. 3; Tac. A. 14, 8; Sen. de Ira, 3, 1, 4; id. Ep. 114, 25; id. Ben. 2, 14, 4; Plin. Ep. 1, 12, 10; 7, 3, 4; 10, 28, 3.— Poet. also:
magis atque magis,
Verg. A. 12, 239; Cat. 68, 48:
post, vento crescente, magis magis increbescunt,
id. 64, 275; cf. Verg. G. 4, 311.—
3.
Pleon.
a.
With potius (anteclass.):
magis decorum'st Libertum potius quam patronum onus in via portare,
Plaut. As. 3, 3, 99:
mihi magis lubet cum probis potius quam cum improbis vivere,
id. Trin. 2, 1, 38.—
b.
With malle: quam cum lego, nihil malo quam has res relinquere;
his vero auditis multo magis,
Cic. Tusc. 1, 31, 76:
finge enim malle eum magis suum consequi quam, etc.,
Dig. 17, 2, 52, § 10. —
C.
In partic.: non (neque) magis quam.
1.
To signify perfect equality between two enunciations, no more... than; just as much... as; or neg., no more... than; just as little... as:
domus erat non domino magis ornamento quam civitati,
i. e. just as much to the city as to its owner, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 5; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 2:
non Hannibale magis victo a se quam Q. Fabio,
Liv. 22, 27, 2:
conficior enim maerore, mea Terentia, nec me meae miseriae magis excruciant quam tuae vestraeque,
Cic. Fam. 13, 3, 1; Liv. 9, 22.— Neg.: qui est enim animus in aliquo morbo... non magis est sanus, quam id corpus, quod in morbo est, i. e. is just as far from being sound as a body, etc., Cic. Tusc. 3, 5, 10:
si aliqua in re Verris similis fuero, non magis mihi deerit inimicus quam Verri defuit,
id. Verr. 2, 3, 69, § 162; id. Fam. 5, 12, 3; id. de Or. 2, 8, 31:
non nascitur itaque ex malo bonum, non magis quam ficus ex olea,
Sen. Ep. 87, 25;
Quint. prooem. § 26: non magis Gaium imperaturum, quam per Baianum sinum equis discursurum,
Suet. Calig. 19. —Ellipt.:
nec eo magis lege liberi sunto,
just as little from that as from the rest, Cic. Leg. 3, 4, 11.—
2.
For restricting the idea expressed in the clause with non magis, so that not more, according to a common figure of speech, = less; in Engl. not so much... as; less... than:
deinde credas mihi affirmanti velim, me hoc non pro Lysone magis quam pro omnibus scribere,
Cic. Fam. 13, 24; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 17:
miserebat non poenae magis homines, quam sceleris, quo poenam meriti essent,
Liv. 2, 5; 1, 28.—
3.
Magis minusve, magis aut minus, or magis ac minus; post-Aug. for the usual plus minusve, more or less:
sed istud magis minusve vitiosum est pro personis dicentium,
Quint. 11, 1, 27; Plin. 17, 24, 37, § 220:
minora vero plerumque sunt talia, ut pro persona, tempore, loco, causa magis ac minus vel excusata debeant videri vel reprehendenda,
Quint. 11, 1, 14; Plin. 37, 5, 18, § 67:
quaedam tamen et nationibus puto magis aut minus convenire,
Sen. Ep. 40, 11; cf.:
quosdam minus aut magis osos veritatem,
id. Suas. 1, 5:
aut minus, aut magis,
id. Ep. 82, 14.—
4.
With alius... alio, etc.: ceterae philosophorum disciplinae, omnino alia magis alia, sed tamen omnes, one more than another, i. e. in different degrees, Cic. Fin. 3, 3, 11 Madvig. ad loc. (al.:
alia magis, alia minus, v. Hand, Turs. III. p. 560): mihi videntur omnes quidem illi errasse... sed alius alio magis,
Cic. Fin. 4, 16, 43:
sunt omnino omnes fere similes, sed declarant communis notiones, alia magis alia,
id. Tusc. 4, 24, 53:
alii aliis magis recusare,
Liv. 29, 15, 11.— Sup.: maxĭmē( maxŭmē), in the highest degree, most of all, most particularly, especially, exceedingly, very, etc.
A.
Lit.
1.
Alone.
a.
With a verb:
haec una res in omni libero populo maximeque in pacatis tranquillisque civitatibus praecipue semper floruit,
Cic. de Or. 1, 8, 30:
quid commemorem primum aut laudem maxime?
Ter. Eun. 5, 9, 14; 3, 1, 79:
nos coluit maxime,
id. Ad. 3, 2, 54:
quem convenire maxime cupiebam,
Plaut. Pers. 2, 4, 30; id. As. 3, 3, 133:
de te audiebamus ea, quae maxime vellemus,
Cic. Fam. 12, 25, a, 7; cf. id. Att. 13, 1:
extra quos (fines) egredi non possim, si maxime velim,
id. Quint. 10, 35:
in re publica maxime conservanda sunt jura belli,
most especially, id. Off. 1, 11, 33: huic legioni Caesar propter virtutem confidebat maxime, [p. 1101] Caes. B. G. 1, 40:
quem Homero crederet maxime accedere,
came nearest to, Quint. 10, 1, 86; cf.
pugnare,
most violently, Plaut. Am. 1, 1, 271; 1, 1, 44:
jubere,
most positively, id. Bacch. 4, 9, 80:
id enim est profecto, quod constituta religione rem publicam contineat maxime,
Cic. Leg. 2, 27, 69; cf. maxime fin.:
ab eo exordiri volui maxime,
id. Off. 1, 2, 4:
cernere naturae vim maxime,
id. Tusc. 1, 15, 35.—
b.
With an adj.:
res maxime necessaria,
Cic. Lael. 23, 86:
loca maxime frumentaria,
Caes. B. G. 1, 10:
loci ad hoc maxime idonei,
Quint. 1, 11, 13:
maxime naturali carent amicitia,
Cic. Lael. 21, 80:
maxime feri,
Caes. B. G. 2, 4:
qui eo tempore maxime plebi acceptus erat,
id. ib. 1, 3:
idem ad augendam eloquentiam maxime accommodati erunt,
Quint. 1, 11, 13:
elegans maxime auctor,
id. 10, 1, 93:
maxime vero commune est quaerere, an sit honesta? etc.,
id. 2, 4, 37:
noto enim maxime utar exemplo,
id. 7, 3, 3.—So with supp.:
quae maxime liberalissima,
Cic. Att. 12, 38, 3:
maxime gravissimam omniumque (rerum),
Liv. 41, 23, 4 MS. (dub.: maxumam gravissimamque, Weissenb.). —
c.
With numerals, at most:
puer ad annos maxime natus octo,
Gell. 17, 8, 4.—
d.
With an adv.:
ut dicatis quam maxime ad veritatem accommodate,
Cic. de Or. 1, 33, 149 (v. infra 2).—
2.
Strengthened by unus, unus omnium, omnium, multo, vel, tam, quam, etc. (supply potest):
qui proelium unus maxime accenderat,
Curt. 5, 2, 5:
cum sua modestia unus omnium maxime floreret,
Nep. Milt. 1, 1:
quae maxime omnium belli avida,
Liv. 23, 49; 4, 59; cf. Drak. ad Liv. 36, 19, 4:
atque ea res multo maxime disjunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 85:
imperium populi Romani multo maxime miserabile visum est,
Sall. C. 36, 4:
illud mihi videtur vel maxime confirmare, etc.,
Cic. N. D. 2, 65, 162:
hoc enim uno praestamus vel maxime feris,
id. de Or. 1, 8, 32:
quae quidem vel maxime suspicionem movent,
id. Part. Or. 33, 114:
quam potes, tam verba confer maxime ad compendium,
as much as possible, Plaut. Mil. 3, 1, 186:
ego jubeo quam maxime unam facere nos hanc familiam,
Ter. Ad. 5, 8, 2:
ut quam maxime permaneant diuturna corpora,
Cic. Tusc. 1, 45, 108; id. de Or. 1, 34, 154:
quo mihi rectius videtur, memoriam nostri quam maxime longam efficere,
Sall. C. 1, 3:
ceterum illum juvenem incipere a quam maxime facili ac favorabili causa velim,
Quint. 12, 6, 6.—
3.
With the relative qui in the phrases, quam qui maxime and ut qui maxime:
tam enim sum amicus rei publicae, quam qui maxime,
as any one whatever, Cic. Fam. 5, 2, 6:
grata ea res, ut quae maxime senatui umquam fuit,
Liv. 5, 25; 7, 33.—
4.
With ut quisque... ita (maxime, potissimum or minime), the more... the more (or less):
hoc maxime officii est, ut quisque maxime opis indigeat, ita ei potissimum opitulari,
Cic. Off. 1, 15, 49:
ut quisque magnitudine animae maxime excellit, ita maxime, etc.,
id. ib. 1, 19, 64; cf.
, in the contrary order: colendum autem esse ita quemque maxime, ut quisque maxime virtutibus his lenioribus erit ornatus,
id. ib. 1, 15, 47:
ut enim quisque maxime ad suum commodum refert, quaecumque agit, ita minime est vir bonus,
id. Leg. 1, 18, 49.—
5.
In gradations, to denote the first and most desirable, first of all, in the first place:
hujus industriam maxime quidem vellem, ut imitarentur ii, quos oportebat: secundo autem loco, ne alterius labori inviderent,
Cic. Phil. 8, 10, 31; cf. id. Caecin. 9, 23:
si per eum reductus insidiose redissem, me scilicet maxime sed proxime illum quoque fefellissem,
id. Rab. Post. 12, 33:
in quo genere sunt maxime oves, deinde caprae,
Varr. R. R. 2, 9, 1:
maxime... dein,
Plin. 9, 16, 23, § 56:
sed vitem maxime populus videtur alere, deinde ulmus, post etiam fraxinus,
Col. 5, 6, 4:
maxime... deinde... postea... minume,
Plin. 37, 12, 75, § 196:
maxime... postea... ultimae,
Col. 6, 3, 6:
post Chium maxime laudatur Creticum, mox Aegyptium,
Plin. 18, 7, 17, § 77.—
B.
Transf.
1.
Like potissimum, to give prominence to an idea, especially, particularly, principally:
quae ratio poetas, maximeque Homerum impulit, ut, etc.,
Cic. N. D. 2, 6, 6; Varr. R. R. 1, 51, 1:
scribe aliquid, et maxime, si Pompeius Italia cedit,
Cic. Att. 7, 12, 4: de Cocceio et Libone quae scribis, approbo:
maxime quod de judicatu meo,
id. ib. 12, 19, 2; id. Fin. 5, 1, 1:
cognoscat etiam rerum gestarum et memoriae veteris ordinem, maxime scilicet nostrae civitatis,
id. Or. 34, 120; id. Att. 13, 1, 2.—So in the connection, cum... tum maxime; tum... tum maxime; ut... tum maxime, but more especially:
scio et perspexi saepe: cum antehac, tum hodie maxime,
Plaut. Mil. 4, 8, 56:
plena exemplorum est nostra res publica, cum saepe, tum maxime bello Punico secundo,
Cic. Off. 3, 11, 47; id. Att. 11, 6, 1; id. Fl. 38, 94:
tum exercitationibus crebris atque magnis, tum scribendo maxime persequatur,
id. de Or. 2, 23, 96:
longius autem procedens, ut in ceteris eloquentiae partibus, tum maxime, etc.,
id. Brut. 93, 320.— With nunc, nuper, tum, cum, just, precisely, exactly: Me. Quid? vostrum patri Filii quot eratis? M. Su. Ut nunc maxime memini, duo, just now, Plaut. Men. 5, 9, 58:
cum iis, quos nuper maxime liberaverat,
Caes. B. C. 3, 9:
ipse tum maxime admoto igne refovebat artus,
Curt. 8, 4, 25; 6, 6, 10; 5, 7, 2; Liv. 27, 4, 2 Drak.:
haec cum maxime loqueretur, sex lictores eum circumsistunt valentissimi,
Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142; cf. id. ib. 2, 2, 76, § 187;
2, 4, 38, § 72: totius autem injustitiae nulla capitalior, quam eorum, qui cum maxime fallunt, id agunt, ut viri boni esse videantur,
id. Off. 1, 13, 41; Liv. 4, 3; 30, 33:
tum cum maxime,
at that precise time, at that moment, Liv. 40, 13, 4; 40, 32, 1; 33, 9, 3; 43, 7, 8; so,
tunc cum maxime,
Curt. 3, 2, 17:
nunc cum maxime,
Cic. Clu. 5, 12; id. Sen. 11, 38; Liv. 29, 17, 7; v. 2. cum.—
2.
In colloquial lang., to denote emphatic assent, certainly, by all means, very well, yes; and with immo, to express emphatic dissent, certainly not, by no means: Ar. Jace, pater, talos, ut porro nos jaciamus. De. Maxime, Plaut. As. 5, 2, 54; id. Curc. 2, 3, 36: Th. Nisi quid magis Es occupatus, operam mihi da. Si. Maxime, id. Most. 4, 3, 17; Ter. And. 4, 5, 23: Ca. Numquid peccatum est, Simo? Si. Immo maxime, Plaut. Ps. 1, 5, 80; Ter. Hec. 2, 1, 31:
scilicet res ipsa aspera est, sed vos non timetis eam. Immo vero maxime,
Sall. C. 52, 28 (v. immo); v. Hand, Turs. III. p. 552-607.
2.
Magnus, i, m., a Roman surname, e. g. Cn. Pompeius Magnus; v. Pompeius.

Lewis & Short latin dictionary > maxumus
9 lātus

lātus adj. with comp. and sup. [STER-], broad, wide, extensive: fossa: via: amnis latior, L.: latissimum flumen, Cs.: rana bove latior, Ph.: Moenia, V.: latos finīs parare, Cs.: orbis, H.: terrae, O.: Polyphemi acies, wide eye, Iu.: latus ut in Circo spatiere, spreading the toga wide, H.— Broad, in breadth, extending (with expressions of distance): fossae xv pedes, Cs.: palus non latior pedibus quinquaginta, Cs.—As subst n.: crescere in latum, in width, O.—Fig., of utterance, broad. —Plur. n. as subst: cuius tu illa lata imitaris, broad pronunciation.—Of style, diffuse, copious: oratio latior.
* * *
I
lata -um, latior -or -us, latissimus -a -um ADJ

wide, broad; spacious, extensive
II
lateris N N

side; flank

Latin-English dictionary > lātus
10 latus

latus eris, n [PLAT-], the side, flank: cuius latus mucro petebat: lateri adcommodat ensem, V.: si tetigit latus acrior, nudged, Iu.: lateris dolore consumptus, pleurisy: lateris vigili cum febre dolor, Iu.: utne tegam Damae latus, walk beside, H.: servi claudit latus, gives the wall to, Iu.: negotia circa saliunt latus, encompass, H.: a senis latere numquam discedere, never leave his side.—The side, body, person: latere tecto abscedere, unharmed, T.: Penna latus vestit, tenet, O.: fessum longā militiā, H.—Of speakers, the lungs: nobilitatus ex lateribus et lacertis tuis: legem bonis lateribus suadere.—Of things, the side, flank, lateral surface: terra angusta verticibus, lateribus latior: latus unum castrorum, Cs.: Illyricum, coast, Iu.: castelli, S.: tum prora avertit et undis Dat latus, the ship's side, V.: ubi pulsarunt acres latera ardua fluctūs, O.: Nudum remigio, H.—Of an army, the flank, wing, side: equites ad latera disponit, on the wings, Cs.: latere tecto abscedere, with flank protected, i. e. safely, T.: latere aperto, the flank exposed, Cs.: ne in frontem simul et latera pugnaretur, Ta.: latere inde sinistro petit, farther to the left, O.: a tergo, a fronte, a lateribus tenebitur, on the sides: ab utroque latere, Cs.: ab latere adgredi, L.: ex lateribus ceteros adgreditur, S.—Fig., the person, life: regi latus cingebant, attached themselves closely, L.: lateri adhaerere gravem dominum, was pressing upon them, L.: addit eos ab latere tyranni, the intimates, L.
* * *
I
lata -um, latior -or -us, latissimus -a -um ADJ

wide, broad; spacious, extensive
II
lateris N N

side; flank

Latin-English dictionary > latus
11 lātus

lātus P. of fero.
* * *
I
lata -um, latior -or -us, latissimus -a -um ADJ

wide, broad; spacious, extensive
II
lateris N N

side; flank

Latin-English dictionary > lātus
12 laxātus

laxātus P. of laxo.
* * *

laxata -um, laxatior -or -us, laxatissimus -a -um ADJ

wide, large in extent, spacious; loose, slack, lax

Latin-English dictionary > laxātus
13 laxus

laxus adj. with comp. and sup. [LAG-], wide, loose, open, spacious, roomy: casses, V.: In pede calceus, H.: spatium, L.: conpages, yielding, V.: arcus, unbent, V.: laxo arcu Cedere campis, H.— Fig., loose, free, wide: laxissimas habenas habere amicitiae: hostis, in quo neglegentiae laxior locus esset, greater latitude, L.: laxius imperium, more indulgent, S.: laxior annona, i. e. low-priced, L.: diem statuo satis laxam, sufficiently distant.
* * *

laxa, laxum ADJ

wide, loose, roomy, slack, open, lax

Latin-English dictionary > laxus
14 longus

longus adj. with comp. and sup. [2 LEG-], long, extended: via: longissima epistula: proficisci longissimo agmine, Cs.: navis longa, a war-ship, man-of-war (from its shape), Cs.: versus, the heroic hexameter: honorum Pagina, Iu.: vestis, V.: longioris fugae consilium, further, Cs.: manūs, farreaching, O.— In length, long: musculus pedes LX longus, Cs.: ferrum tres longum pedes, in length, L.— Great, vast, spacious: pontus, H.: classemque ex aethere longo prospexit, V.: caelum, O.— Long, of long duration, lasting, prolonged, tedious: in tam longā aetate: vita longior: uno die longior mensis: longā interiectā morā, Cs.: spatium (sc. temporis), L.: memoriam nostri longam efficere, S.: longo tempore, after a long interval, V.: anni, a great age, V.: dies, length of days, Iu.: syllaba: voces, V.: senectus, Iu.: mors, slow, V.: quam improbe fecerit, longum est dicere, it would be tedious: ne longum sit, to speak briefly: Ne longum faciam, H.: exemplis hoc facere longius, to spin out: nolo esse longus, tedious: respondit, nihil sibi longius fuisse, quam ut me videret, i. e. that he was impatient: nec mihi longius quicquam est quam, etc., nothing is more tedious: fatigat edendi Ex longo rabies, since long ago, V.: spem incohare longam, looking far ahead, H.: longus spe, slow to hope, H.— Distant, remote, long delayed: in longiorem diem conferre, Cs.: dies, V.—As subst n.: in longum dilata res, long postponed, L.: Causando nostros in longum ducis amores, delay, V.
* * *

longa -um, longior -or -us, longissimus -a -um ADJ

long; tall; tedious, taking long time; boundless; far; of specific length/time

Latin-English dictionary > longus
15 māgnus

māgnus adj. with comp.
* * *

magna -um, major -or -us, maximus -a -um ADJ

large, great; powerful; big; tall; long; broad; extensive; spacious

Latin-English dictionary > māgnus
16 māximus

māximus [1 MAC-].—Of size, large, great, big, high, tall, long, broad, extensive, spacious: fons, S.: aedificium: urbs: solitudines, S.: simulacrum facere maius: oppidum non maximum maximis locis decoravit: aquae magnae fuerunt, inundations, L.: Maior (belua) dimidio, by half, H.: maior videri (Scylla), statelier, V.: Calceus pede maior, too large for, H.: onus parvo corpore maius, H.—Of number or quantity, great, large, abundant, considerable, much: numerus frumenti: copia pabuli, Cs.: maiorem pecuniam polliceri: tibi praeda cedat Maior an illi, i. e. the victor's spoils, H.: populus, V.: tribunorum pars maior, the majority, L.: turba clientium maior, more numerous, H.: maximum pondus auri: Si maiorem feci rem, increased my estate, H.—Of value, great, large, considerable: magni preti servi: ager preti maioris, T.: magna munera et maiora promissa, S.: cuius auctoritas magni habebatur, was highly esteemed, Cs.: qui auctoritatem magni putet, esteems highly: quem tu Non magni pendis, H.: multo maioris vēnire, dearer, Ph.: quorum longe maximi consilia fuerunt, most valuable: haec te semper fecit maxumi, prized most highly, T.: conduxit non magno domum, at no high price: magno illi ea cunctatio stetit, cost him dear, L.—Of force, strong, powerful, vehement, loud: manu magnā euntem Inpulit, V.: magnā voce confiteri: strenitus, H.—Of time, great, long, extended: annum, V.: annum, i. e. the Platonic cycle of the heavens.—Early, high, long past: iam magno natu, aged, N.: magno natu non sufficientibus viribus, through old age, L.: maximo natu filius, N.: maior patria, original, Cu.—Of persons, aged, old, advanced ; only in comp. and sup, elder, eldest: omnes maiores natu, elders, Cs.: maior natu quam Plautus: frater suus maior natu, elder, L.: maximus natu ex iis, the oldest, L.: ex duobus filiis maior, Cs.: Maior Neronum, the elder, H.: (homo) annos natus maior quadraginta, more than forty years old: annos natast sedecim, non maior, T.: non maior annis quinquaginta, L.— Plur m. as subst: maiores, the fathers, ancestors, ancients, men of old: maiores vestri: nostri: more maiorum.—Fig., great, noble, grand, mighty, important, weighty, momentous: rebus maximis gestis: missi magnis de rebus, important business, H.: in agro maiora opera: causa, weighty: omen, significant, V.: spectaculum, impressive, H.: aliquid invadere magnum, enterprise, V.: haud magna memoratu res est, L.—As subst n.: id magnum est, a great thing: magna di curant, parva neglegunt: maiora audere, V.: ad maiora properat oratio: magnum loqui, loftily, H.: Omnia magna loquens, of everything magnificent, H.—Of rank or station, great, high, eminent, powerful: potestas: dignitas: di, Enn. ap. C.: rex Olympi, V.: maximus Ilioneus, V.: maiorum ne quis amicus, one of your great friends, H.: Iuppiter optimus maximus: pontifex maximus, chief: maioribus uti, associate with superiors, H.—Of mind or character, great, elevated, noble, lofty: vir acris animi magnique: magno animo est: vir magnus: Cato magnus habetur, S.: magnus hoc bello Themistocles fuit, N.: invidiā maior, above, H.: maior reprensis, greater than those criticised, H.: nebulo, thorough-paced, T.: fur. —In force or degree, great, severe, strong, intense: morbi: dolor, Cs.: minae: amor, V.: gemitus luctusque: quid potuere maius? more heinous, H.: Mari virtutem in maius celebrare, magnify, S.: his in maius etiam acceptis, L.: incerta in maius vero ferri solent, be exaggerated, L.— Proud, boastful, lofty, assuming: nobis ut res dant sese, ita magni atque humiles sumus, T.: lingua, H.: verba, V.

Latin-English dictionary > māximus
17 amplus

large, spacious, ample / great important, honorable.

Latin-English dictionary of medieval > amplus
18 laxus

wide, spacious / later, postponed / lax, loose, relaxed

Latin-English dictionary of medieval > laxus
19 amplissime

amplus, a, um, adj. [some regard this as a shortened form of anapleôs, = filled up, full; others, as for ambulus from amb-, rounded out, as superus from super, etc.; v. Doed. Syn. II. p. 113; but perh. it is better to form it from am- and -plus, akin to -pleo, plenus, q. v. Pott], thus pr., full all round; hence, great, large. —In space, of large extent, great, large, wide, ample, spacious (the forms amplus and amplior are very rare in the ante-class. per., and rare in all periods. Amplius is com. in the ante-class., freq. in the class., and very freq. in the post-class. per., the Vulg. rarely using the other forms, but using this 121 times. Amplissimus belongs to prose, and is scarcely used before Cicero, with whom it was a very favorite word. It was also used by Plin. Maj. and Min., but never by Tac., Sall. (in his genuine works), nor the Vulg. Catullus used only the form amplius, and Prop. only amplus, while Tib. and Pers. never used this word in any form. Ampliter is found mostly in Plaut.; and ample and amplissime are used a few times by Cic. and by writers that followed him; syn.: magnus, ingens, latus, late patens, spatiosus, laxus).
I.
Lit.:
amplus et spectu protervo ferox,
Pac. Trag. Rel. p. 94 Rib.:
qui (Pluto) ter amplum Geryonen compescit unda,
Hor. C. 2, 14, 7:
ampla domus dedecori domino fit, si est in ea solitudo,
Cic. Off. 1, 39, 139; so Verg. A. 2, 310:
admodum amplum et excelsum signum,
Cic. Verr. 4, 74:
collis castris parum amplus,
Sall. J. 98, 3:
porticibus in amplis,
Verg. A. 3, 353:
per amplum mittimur Elysium,
id. ib. 6, 743:
vocemque per ampla volutant Atria,
id. ib. 1, 725:
nil vulva pulchrius ampla,
Hor. Ep. 1, 15, 41:
amplae aures,
Plin. 11, 52, 114, § 274:
milium amplum grano,
id. 18, 7, 10, § 55:
cubiculum amplum,
Plin. Ep. 2, 17, 6:
baptisterium amplum atque opacum,
id. ib. 5, 6, 25.— Comp.:
quanto est res amplior,
Lucr. 2, 1133:
Amplior Urgo et Capraria,
Plin. 3, 6, 12, § 81:
avis paulo amplior passere,
id. 10, 32, 47, § 89:
amplior specie mortali,
Suet. Aug. 94; id. Caes. 76 (for the neutr. amplius, v. infra).— Sup.:
amplissima curia... gymnasium amplissimum,
Cic. Verr. 2, 4, 53:
urbs amplissima atque ornatissima,
id. Agr. 2, 76:
amplissimum peristylum,
id. Dom. 116:
(candelabrum) ad amplissimi templi ornatum esse factum,
id. Verr. 4, 65:
mons Italiae amplissimus,
Plin. 3, 5, 7, § 48:
amplissimum flumen,
Plin. Ep. 8, 8, 3:
amplissimus lacus,
id. ib. 10, 41, 2:
amplissima insula,
Plin. 6, 20, 23, § 71:
amplissimi horti,
Plin. Ep. 8, 18, 11:
amplissima arborum,
Plin. 16, 39, 76, § 200:
est (topazon) amplissima gemmarum,
id. 37, 8, 32, § 109:
amplissimum cubiculum,
Plin. Ep. 5, 6, 23.—
B.
Transf., great, abundant, ample, much, long:
bono atque amplo lucro,
Plaut. Am. prol. 6 and Ep. 2, 2, 117:
pabula miseris mortalibus ampla,
Lucr. 5, 944:
ampla civitas,
Cic. Verr. 4, 81; 4, 96:
civitas ampla atque florens,
Caes. B. G. 4, 3:
gens ampla,
Plin. 5, 30, 33, § 125:
amplae copiae,
Caes. B. G. 5, 19:
ampla manus militum,
Liv. Epit. 1, 4, 9:
pecuaria res ampla,
Cic. Quinct. 12:
res familiaris ampla,
id. Phil. 13, 8:
(res) ampla,
Sall. H. Fragm. 3, 82, 20 Kritz:
patrimonium amplum et copiosum,
Cic. Sex. Rosc. 6; id. Dom. 146: id. Phil. 2, 67:
amplae divitiae,
Hor. S. 2, 2, 101:
esse patri ejus amplas facultates,
Plin. Ep. 1, 14, 9:
in amplis opibus heres,
Plin. 9, 36, 59, § 122.— Comp.:
amplior numerus,
Cic. Mil. 57; Sall. J. 105, 3; Tac. A. 14, 53:
ampliores aquae,
Plin. 5, 9, 10, § 58:
amplior exercitus,
Sall. J. 54, 3; Suet. Vesp. 4:
commeatus spe amplior,
Sall. J. 75, 8:
amplior pecunia, Auct. B. Alex. 56: pecunia amplior,
Plin. Ep. 3, 11, 2:
pretia ampliora,
Plin. 10, 29, 43, § 84:
omnia longe ampliora invenire quam etc.,
Plin. Ep. 1, 14, 10:
ampliores noctes,
Plin. 18, 26, 63, § 232:
ut ampliori tempore maneret,
Vulg. Act. 18, 20.— Sup.:
peditatus copiae amplissimae e Gallia,
Cic. Font. 8:
exercitus amplissimus,
Plin. Ep. 2, 13, 2; 9, 13, 11:
amplissima pecunia,
Cic. Rosc. Am. 31:
amplissimae fortunae,
id. Verr. 2, 5, 8; id. Quinct. 49; id. Phil. 10, 4:
amplissimae patrimonii copiae,
id. Fl. 89:
amplissimas summas emptionibus occupare,
Plin. Ep. 8, 2, 3:
opes amplissimae,
id. ib. 8, 18, 4:
amplissima dies horarum quindecim etc.,
the longest day, Plin. 6, 34, 39, § 218.—Also subst. in comp. neutr. (v. amplius, adv. infra), more:
ut quirem exaudire amplius,
Att. Trag. Rel. p. 173 Rib.:
si vis amplius dari, Dabitur,
Plaut. Trin. 2, 1, 18:
jam amplius orat,
id. ib. 2, 1, 19:
daturus non sum amplius,
Cic. Verr. 2, 2, 29:
non complectar in his libris amplius quam quod etc.,
id. de Or. 1, 6, 22:
tantum adfero quantum ipse optat, atque etiam amplius,
Plaut. Capt. 4, 1, 10:
ni amplius etiam, quod ebibit,
id. Trin. 2, 1, 20: Ph. Etiamne amplius? Th. Nil, Ter. Eun. 1, 2, 63: Tr. Dimidium Volo ut dicas. Gr. Immo hercle etiam amplius, Plaut. Rud. 4, 3, 21: Th. Nempe octoginta debentur huic minae? Tr. Haud nummo amplius, id. Most. 3, 3, 16:
etiam amplius illam adparare condecet,
Turp. Com. Rel. p. 100 Rib.:
hoc onere suscepto amplexus animo sum aliquanto amplius,
Cic. Verr. 2, 1:
si sit opus liquidi non amplius urna,
Hor. S. 1, 1, 54:
omnis numerus amplius octingentis milibus explebat,
Vell. 2, 110, 3:
Segestanis imponebat aliquanto amplius quam etc.,
Cic. Verr. 4, 76:
illa corona contentus Thrasybulus neque amplius requisivit,
Nep. Thras. 4, 3:
amplius possidere,
Plin. 18, 4, 3, § 17:
Ille imperio ei reddito haud amplius, quam ut duo ex tribus filiis secum militarent, exegit,
Curt. 8, 4, 21:
dedit quantum maximum potuit, daturus amplius, si potuisset,
Plin. Ep. 3, 21, 6:
cum hoc amplius praestet, quod etc.,
id. ib. 7, 25, 1.—Also with part. gen., more of, a greater quantity or number of:
gaudeo tibi liberorum esse amplius,
Plaut. Cist. 5, 4:
te amplius bibisse praedicet loti,
Cat. 39, 21:
amplius frumenti auferre,
Cic. Verr. 3, 49:
expensum est auri viginti paulo amplius,
id. Fl. 6, 8:
amplius negotii contrahi,
id. Cat. 4, 9:
si amplius obsidum vellet,
Caes. B. G. 6, 9, ubi v. Herz.:
quanto ejus amplius processerat temporis,
id. B. C. 3, 25.—
II.
Fig.
A.
Of internal power or force, great, strong, violent, impetuous:
pro viribus amplis,
Lucr. 5, 1174:
amplae vires peditum,
Plin. 6, 20, 23, § 75;
ampla nepotum Spes,
Prop. 4, 22, 41:
poena sera, sed ampla,
full, strict, id. 4, 5, 32. — Comp.:
haec irae factae essent multo ampliores,
Ter. Hec. 3, 1, 9:
si forte morbus amplior factus siet, i. e. gravior,
id. ib. 3, 1, 50:
amplior metus,
Cic. Clu. 128:
amplior potentia feris,
Plin. 28, 10, 42, § 153:
ampliorem dicendi facultatem consequi,
Quint. 2, 3, 4:
amplior eoque acrior impetus,
Flor. 4, 2, 66:
spes amplior,
Sall. J. 105, 4:
amplius accipietis judicium,
severer, Vulg. Matt. 23, 14:
amplior auctoritas,
Plin. 37, 3, 12, § 47:
amplior virtus,
higher merit, Quint. 8, 3, 83:
idem aut amplior cultus (dei),
Plin. 28, 2, 4, § 18:
amplior est quaestio,
Quint. 3, 5, 8:
ampliora verba,
of larger meaning, id. 8, 4, 2: scientia intellegentiaque ac sapientia ampliores inventae sunt in te, Vulg. Dan. 5, 14:
quo legatis animus amplior esset,
Sall. C. 40, 6; 59, 1:
spiritus amplior,
Vulg. Dan. 5, 12; 6, 3.— Sup.:
(honos) pro amplissimis meritis redditur,
Cic. Phil. 5, 41:
cujus sideris (Caniculae) effectus amplissimi in terra sentiuntur,
very violent, Plin. 2, 40, 40, § 107:
amplissima spes,
Suet. Caes. 7:
his finis cognitionis amplissimae,
most important trial, Plin. Ep. 2, 11, 23.—
B.
Of external splendor, great, handsome, magnificent, splendid, glorious:
illis ampla satis forma, pudicitia,
great enough, Prop. 1, 2, 24:
haec ampla sunt, haec divina,
Cic. Sest. 102; id. Arch. 23:
res gestae satis amplae,
Sall. C. 8, 2:
cur parum amplis adfecerit praemiis,
Cic. Mil. 57:
ampla quidem, sed pro ingentibus meritis praemia acceperunt,
Tac. A. 14, 53:
amplum in modum praemia ostentare,
Aur. Vict. Caes. 26, 6:
amplis honoribus usi,
Sall. J. 25, 4:
amplis honoribus auctos,
Hor. S. 1, 6, 11.—Sometimes in mal. part. or ironically:
amplam occasionem calumniae nactus,
a fine opportunity, Cic. Verr. 2, 61:
spolia ampla refertis Tuque puerque tuus,
glorious spoils, Verg. A. 4, 93.— Comp.:
ne ullum munus aedilitatis amplius aut gratius populo esse possit,
Cic. Verr. 2, 1, 5; id. Mur. 37:
praemiis ad perdiscendum amplioribus commoveri,
id. de Or. 1, 4, 13:
alicui ampliorem laudem tribuere,
id. Sest. 27:
in aliqua re esse laudem ampliorem,
id. Marcell. 4:
corporis membris plus dedit, id amplius atque augustius ratus (Zeuxis),
Quint. 12, 10, 5:
ut Augustus vocaretur ampliore cognomine,
Suet. Aug. 7.— Subst.:
in potestatibus eo modo agitabat, ut ampliore, quam gerebat, dignus haberetur,
of something greater, Sall. J. 63, 5.— Sup.:
ut consules monumentum quam amplissimum faciundum curent,
Cic. Phil. 14, 38; 14, 31; id. Verr. 4, 82:
hoc munus aedilitatis amplissimum,
id. ib. 1, 12, 36; Aur. Vict. Vir. Ill. 1, 74:
alicui amplissimas potestates dare,
Cic. Agr. 2, 31:
insignibus amplissimis ornatus,
id. ib. 2, 101:
dona amplissima conferre,
Plin. 18, 3, 3, § 9:
praemia legatis dedistis amplissima,
Cic. Cat. 4, 5; id. Phil. 2, 32:
spe amplissimorum praemiorum adduci,
id. Mil. 5; id. de Or. 1, 5, 16:
velut praemium quoddam amplissimum longi laboris,
Quint. 10, 7, 1:
munera amplissima mittere,
Caes. B. G. 1, 43:
vestris beneficiis amplissimis adfectus,
Cic. Imp. Pomp. 51; id. Dom. 98:
laudi amplissimae lauream concedere,
id. Pis. 74:
laudibus amplissimis adficere,
id. Phil. 7, 11:
amplissimam gloriam consequi,
id. Prov. Cons. 39:
ut eum amplissimo regis honore et nomine adfeceris,
id. Deiot. 14:
amplissimis aliquem efferre honoribus,
Aur. Vict. Epit. 17, 3:
amplissimis uti honoribus,
Cic. Fl. 45:
amplissimos honores adipisci,
id. Verr. 5, 181:
honores adsequi amplissimos,
id. Mil. 81:
aliquem ad honores amplissimos perducere,
id. Am. 20, 73:
meus labor fructum est amplissimum consecutus,
id. Imp. Pomp 2:
mihi gratiae verbis amplissimis aguntur,
in the handsomest termis, id. Cat. 3, 14; id. Phil. 2, 13; id. Quir. 15:
ei amplissimis verbis gratias egimus,
id. Phil. 1, 3:
provincia Gallia merito ornatur verbis amplissimis ab senatu,
id. ib. 4, 9:
amplissimis verbis conlaudatus,
Suet. Caes. 16:
amplissimo populi senatusque judicio exercitus habuistis,
Cic. Agr. 1, 12; id. Fl. 5; id. Dom. 86; id. Planc. 93:
de meo consulatu amplissima atque ornatissima decreta fecerunt,
id. Dom. 74:
quam universi populi, illius gentis, amplissimum testimonium (said of Cic.),
Plin. 7, 30, 31, § 116.—
C.
In respect of the opinion of others, esteemed, renowned, etc.:
quicquid est, quamvis amplum sit, id est parum tum cum est aliquid amplius,
Cic. Marcell. 26:
quid hunc hominem magnum aut amplum de re publica cogitare (putare possumus), qui etc.,
great or noble, id. Imp. Pomp. 37:
omnia, quae vobis cara atque ampla sunt,
id. Agr. 2, 9; id. Arch. 23:
convenerunt corrogati et quidem ampli quidam homines,
id. Phil. 3, 20:
hoc studium parvi properemus et ampli,
small and great, Hor. Ep. 1, 3, 28:
amplis doctoribus instructus,
Tac. A. 14, 52:
sin autem sunt amplae et honestae familiae plebeiae,
Cic. Mur. 7, 15.— Comp.:
cum est aliquid amplius,
Cic. Marcell. 26:
ampliores ordines,
Caes. B. C. 1, 77, where Dinter reads priores: quo (ingenio) neque melius neque amplius aliud in natura mortalium est, [p. 112] Sall. J. 2, 4:
nihil amplius potes (tribuere) amicitia tua,
Plin. Ep. 2, 13, 10:
quid amplius facitis?
Vulg. Matt. 5, 47.— Sup.:
ex amplissimo genere nubere,
Cic. Cael. 34:
amplissimo genere natus,
Caes. B. G. 4, 12:
genere copiisque amplissimus, id. ib 6, 15: quam (familiam) vidit amplissimam,
Cic. Phil. 13, 12:
amplissimos patruos habere,
id. Sex. Rosc. 147:
amplissima civitas,
id. Verr. 5, 122:
apud illos Fabiorum nomen est amplissimum,
id. Font. 36; id. Caecin. 104; id. Verr. 3, 96; id. Deiot. 14:
mihi hic locus ad agendum amplissimus est visus,
id. Imp. Pomp. 1:
non adgrediar ad illa maxima atque amplissima prius quam etc.,
id. Sest. 5:
licet tribuas ei quantum amplissimum potes, nihil tamen amplius potes amicitia tua,
Plin. Ep. 2, 13, 10:
amplissimis operibus increscere,
id. ib. 8, 4, 3:
honores in amplissimo consilio collocare,
Cic. Sen. 2:
amplissimi orbis terrae consilii principes,
id. Phil. 3, 34: honoris amplissimi puto esse accusare improbos, I esteem it to be the greatest honor, etc., id. Div. in Caecil. 70:
promotus ad amplissimas procurationes,
Plin. Ep. 7, 31, 3:
praeter honores amplissimos cognomenque etc.,
Plin. 7, 44, 45, § 142:
spes amplissimae dignitatis,
Cic. Agr. 2, 49; id. Sen. 19, 68; Suet. Vit. 2.—
D.
Hence, amplissimus (almost always thus in sup.) as a title for persons holding great and honored offices, as consul, senator, etc., or as an honorable epithet of the office itself or the body of officers, distinguished, very distinguished, honorable, right honorable, most honorable, etc.:
is mihi videtur amplissimus, qui sua virtute in altiorem locum pervenit,
Cic. Sex. Rosc. 83:
homo et suis et populi Romani ornamentis amplissimus,
id. Mur. 8:
P. Africanus rebus gestis amplissimus,
id. Caecin. 69:
ut homines amplissimi testimonium de sua re non dicerent,
id. Sex. Rosc. 102; id. Clu. 197:
Q. Catuli atque ceterorum amplissimorum hominum auctoritas,
id. Imp. Pomp. 63:
vir amplissimus ejus civitatis,
id. Verr. 4, 17; id. Fl. 32:
exercitum Cn. Domitii, amplissimi viri, sustentavit,
id. Deiot. 5, 14:
cum habeas amplissimi viri religionem (of L. Lucullus),
id. Arch. 4, 8; id. Lig. 22:
in quo consilio amplissimi viri judicarent,
id. Mil. 5; id. Balb. 1; id. Dom. 2:
comitatus virorum amplissimorum,
id. Sull. 9:
viros primarios atque amplissimos civitatis in consilium advocare,
id. Verr. 3, 18:
ordinis amplissimi esse,
Aur. Vict. Caes. 13, 1; 37, 6:
cives amplissimos legare,
Cic. Balb. 42:
hoc amplissimum nomen, i. e. senatorium,
id. Verr. 3, 96:
amplissimus honos, i. e. consulatus,
id. Rep. 1, 6; so,
amplissimo praeditus magistratu,
Suet. Aug. 26:
amplissimus ordo, i. e. senatorius,
Plin. Ep. 10, 3; Suet. Calig. 49:
amplissimi ordines, i. e. senatus et equites,
id. Vesp. 9:
amplissimum collegium decemvirale,
Cic. Verr. 2, 4, 49:
an vero vir amplissimus, P. Scipio, pontifex maximus, etc.,
id. Cat. 1, 3:
amplissimum sacerdotium,
id. Verr. 2, 126; id. Phil. 13, 8:
sacerdotium amplissimum,
id. Verr. 2, 127.—
E.
As rhet. epithet:
amplus orator,
one that speaks richly and with dignity, Cic. Or. 9; id. Brut. 68:
herous (pes), qui est idem dactylus Aristoteli amplior, iambus humanior videatur,
grander, more stately, Quint. 9, 4, 88:
amplius compositionis genus,
more copious style, id. 9, 4, 129.— Adv. (on the extent of the use of the different forms of the adverb, v. supra init.), largely, abundantly, copiously.
I.
Lit.
a.
Form amplĭter:
benigne ei largi atque ampliter,
Att. Trag. Rel. p. 173 Rib.:
aptate munde atque ampliter convivium,
Pomp. Com. Rel. p. 234 Rib.:
extructam ampliter mensam,
Lucil. 13, 7 Mull.:
opsonato ampliter,
Plaut. Cas. 2, 8, 65:
adpositum est ampliter,
id. Mil. 3, 1, 163:
acceptus hilare atque ampliter,
id. Merc. prol. 98:
modeste melius facere sumptum quam ampliter,
id. Stich. 5, 4, 10:
parum (digitulos) immersisti ampliter,
not deep enough, id. Bacch. 4, 4, 26.—
b.
Form amplē:
exornat ample magnificeque triclinium,
Cic. Verr. 4, 62: qui ample valetudinarios nutriunt, in great numbers (v. the context), Cels. praef. med. —
II.
Trop., fully, handsomely.
a.
Form amplĭter:
ampliter dicere,
fully, particularly, Gell. 10, 3, 4:
laudare ampliter,
id. 2, 6, 11.—
b.
Form amplē: duo genera sunt: unum attenuate presseque, alterum sublate ampleque dicentium, with great fulness, richly (v. amplus, II. E.), Cic. Brut. 55, 201; so,
elate ampleque loqui,
id. Tusc. 5, 9, 24:
satis ample sonabant in Pompeiani nominis locum Cato et Scipio,
full grandly filled the place of, Flor. 4, 2, 65.— Comp.: amplĭus, more, longer, further, besides (syn.: ultra, praeterea); of time, number, and action (while plus denotes more in quantity, measure, etc.; magis, more, in the comparison of quality, and sometimes of action; and potius, rather, the choice between different objects or acts), constr. absol., with comp. abl., and, in the case of numerals, like minus, plus, propius, q. v., without quam with the nom., acc., or gen., or rarely with the abl. comp., or with quam, but chiefly in the post-Aug. per.; cf. Zumpt, § 485; Madv. § 305; Roby, § 1273; Herz. ad Caes. B. G. 4, 12; and Draeger, Hist. Synt. I. p. 521 sq.
a.
In gen.:
deliberatum est non tacere [me] amplius,
Afran. Com. Rel. p. 199 Rib.:
otium ubi erit, de istis rebus tum amplius tecum loquar,
Plaut. Truc. 4, 4, 18:
cui amplius male faxim,
id. Aul. 3, 2, 6: De. Etiam? Li. Amplius, id. As. 1, 1, 29: Ar. Vale. Ph. Aliquanto amplius valerem, si hic maneres, id. ib. 3, 3, 2:
etiam faxo amabit (eam) amplius,
id. Men. 5, 2, 40:
multo tanto illum accusabo, quam te accusavi, amplius,
id. ib. 5, 2, 49:
quo populum servare potissit amplius,
Lucil. 1, 15 Mull.:
At ego amplius dico,
Cic. Verr. 2, 26:
amplius posse,
Sall. J. 69, 2:
armis amplius valere,
id. ib. 111, 1:
si lamentetur miser amplius aequo,
Lucr. 3, 953:
tribus vobis opsonatumst an opsono amplius Tibi et parasito et mulieri?
besides, Plaut. Men. 2, 2, 45:
Quam vellem invitatum, ut nobiscum esset amplius,
Ter. Heaut. 1, 2, 11:
in illo exercitu cuncta (probra) fuere et alia amplius,
Sall. J. 44, 5:
felices ter et amplius,
Hor. C. 1, 13, 17:
binas aut amplius domos continuare,
Sall. C. 20, 11:
ter nec amplius,
Suet. Caes. 25:
cum non solum de his scripserit, sed amplius praecepta (reliquerit),
Quint. 12, 11, 24:
multa promi amplius possunt,
Plin. 2, 17, 15, § 77:
si studere amplius possum,
Quint. 6, prooem. 4:
auram communem amplius haurire potui?
id. 6, prooem. 12:
sagum, quod amplius est,
Vulg. Exod. 26, 12.—
b.
And so very often with the pron. quid, etc.; with the negatives nihil, non, neque, nec, ne; and sometimes with nemo and haud.
(α).
With quid, etc.:
Quid faciam amplius?
Ter. Ad. 4, 7, 14, and Cic. Har. Resp. 42:
quid dicam amplius?
Quint. 8, 4, 7:
quid a me amplius dicendum putatis?
Cic. Verr. 3, 60:
quid quaeris amplius?
id. Sex. Rosc. 145; id. Dom. 41; id. Verr. 2, 191:
quid vultis amplius?
id. Mil. 35:
quid amplius vis?
Hor. Epod. 17, 30:
quid exspectatis amplius?
Cic. Verr. 2, 174:
quid amplius exspectabo,
Vulg. 4 Reg. 6, 33:
quid loquar amplius de hoc homine?
Cic. Caecin. 25:
quid amplius laboremus?
Quint. 8, prooem. 31:
quid habet amplius homo?
Vulg. Eccl. 1, 3; 6, 8:
quid ego aliud exoptem amplius, nisi etc.,
Plaut. As. 3, 3, 134:
quid amplius debeam optare?
Quint. 4, 1, 51: Lo. Numquid amplius? Ly. Tantum est, Plaut. Merc. 2, 2, 11; Ter. And. 2, 1, 25: De. An quid est etiam amplius? He. Vero amplius, id. Ad. 3, 4, 22:
quid est quod tibi mea ars efficere hoc possit amplius?
more than this, id. And. 1, 1, 4:
Etenim quid est, Catilina, quod jam amplius exspectes, si etc.,
Cic. Cat. 1, 3, 6; id. Sull. 90:
si quid amplius scit,
Plaut. Rud. 2, 2, 23:
si quid ego addidero amplius,
id. Trin. 4, 2, 13:
si amplius aliquid gloriatus fuero,
Vulg. 2 Cor. 10, 8.—And often hoc amplius, where hoc is commonly an abl., but sometimes may be regarded as a nom. or an acc.:
hoc amplius si quid poteris,
any thing beyond this, Cic. de Or. 1, 10, 44: et hoc amplius (additur), quod etc., and this further, that etc., id. Sull. 44; so Quint. 5, 13, 36:
de paedagogis hoc amplius, ut aut sint etc.,
id. 1, 1, 8:
Mario urbe Italiaque interdicendum, Marciano hoc amplius, Africa,
Plin. Ep. 2, 11, 19; Quint. 1, 5, 50; 1, 5, 55; sometimes in plur., his amplius:
his amplius apud eundem (est) etc.,
Quint. 9, 3, 15;
so rarely eo amplius: inferiasque his annua religione, publice instituit, et eo amplius matri Circenses,
Suet. Calig. 15:
quaeris quid potuerit amplius adsequi,
Cic. Planc. 60: prius quam (hic) turbarum quid faciat amplius, Plaut. Men. 5, 2, 93:
quare jam te cur amplius excrucies?
Cat. 76, 10.—
(β).
With nihil, etc.:
habet nihil amplius quam lutum,
Lucil. 9, 46 Mull.:
nihil habui amplius, quod praeciperem,
Quint. 7, 1, 64:
nihil enim dixit amplius,
Cic. Deiot. 21:
Nihil dico amplius: causa dicta est,
I say no more; I have done with my case, id. ib. 8:
nihil amplius dico, nisi me etc.,
id. Planc. 96:
nihil amplius dicam quam victoriam etc.,
id. Marcell. 17.—Hence, nihil dico or dicam amplius, when one fears to wound by declaring his opinion, etc., I say no more, have nothing further to say or add:
vetus est, Nihili cocio est. Scis cujus? non dico amplius,
Plaut. As. 1, 3, 51:
si, quod equitis Romani filius est, inferior esse debuit: omnes tecum equitum Romanorum filii petiverunt. Nihil dico amplius,
Cic. Planc. 7 (tacite significat eos dignitate inferiores esse Plancio, Manut. ad h.l.):
Alterius vero partis nihil amplius dicam quam id, quod etc.,
id. Marcell. 6, 17:
amplius nihil respondit,
Vulg. Marc. 15, 5:
nihil amplius addens,
ib. Deut. 5, 22:
nihil noverunt amplius,
ib. Eccl. 9, 5:
nihil amplius optet,
Hor. Ep. 1, 2, 46:
nihil amplius potes,
Plin. Ep. 2, 13, 10:
amplius quod desideres, nihil erit,
this will leave nothing to be desired, Cic. Tusc. 1, 11, 24:
nil amplius oro, nisi ut etc.,
Hor. S. 2, 6, 4:
ipse Augustus nihil amplius quam equestri familia ortum se scribit,
Suet. Aug. 2:
si non amplius, ad lustrum hoc protolleret unum,
Lucil. 1, 33 Mull.:
non luctabor tecum, Crasse, amplius,
Cic. de Or. 1, 17, 74; id. Tusc. 5, 34, 98:
verbum non amplius addam,
Hor. S. 1, 1, 121:
non amplius me objurgabis,
Quint. 5, 10, 47:
non amplius posse,
Sall. Fragm. Hist. 3, 82, 19 Kritz:
non habent amplius quid faciant,
Vulg. Luc. 12, 4: non videbitis amplius faciem meam. ib. Gen. 44, 23; ib. Heb. 10, 17:
amplius illa jam non inveniet,
ib. Apoc. 18, 14:
studium, quo non aliud ad dignitatem amplius excogitari potest,
Tac. Or. 5:
extra me non est alia amplius,
Vulg. Soph. 2, 15:
neque hoc amplius quam quod vides nobis quicquamst,
Plaut. Rud. 1, 5, 21:
neque va dari amplius neque etc.,
Cic. Quinct. 23:
nec jam amplius ullae Adparent terrae,
Verg. A. 3, 192; 3, 260; 5, 8; 9, 426; 9, 519; 11, 807; 12, 680; id. G. 4, 503:
nec irascar amplius,
Vulg. Ezech. 16, 42; ib. Apoc. 7, 16:
ne amplius dona petas,
Cat. 68, 14:
urere ne possit calor amplius aridus artus,
Lucr. 4, 874;
ne quos amplius Rhenum transire pateretur,
Caes. B. G. 1, 43:
ut ne quem amplius posthac discipulum reciperet,
Suet. Gram. 17:
ne amplius morando Scaurum incenderet,
Sall. J. 25, 10; id. Fragm. Hist. 1, 2, 10 Kritz;
3, 82, 17: ne amplius divulgetur,
Vulg. Act. 4, 17:
ut nequaquam amplius per eamdem viam revertamini,
ib. Deut. 17, 16:
nolite amplius accipere pecuniam,
ib. 4 Reg. 12, 7.—
(γ).
With nemo:
cur non restipulatur neminem amplius petiturum?
Cic. Q. Rosc. 12, 36:
cum amplius nemo occurreret,
nobody further, no one more, Curt. 8, 10, 2; so,
neminem amplius viderunt,
Vulg. Marc. 9, 7:
nemo emet amplius,
no one will buy any longer, any more, ib. Apoc. 18, 11 (for cases of haud with amplius, v. c. a and g).—
c.
With numerals and numeral forms.
(α).
Without quam:
amplius horam suffixum in cruce me memini esse,
Cat. 69, 3:
horam amplius jam in demoliendo signo homines moliebantur,
Cic. Verr. 4, 95:
amplius annos triginta tribunus fuerat,
Sall. C. 59, 6:
me non amplius novem annos nato,
Nep. Hann. 2, 3:
per annos amplius quadraginta,
Suet. Aug. 72; 32:
quid si tandem amplius triennium est?
Cic. Q. Rosc. 8:
Tu faciem illius noctem non amplius unam Falle dolo,
Verg. A. 1, 683:
inveniebat Sabim flumen non amplius milia passuum decem abesse,
Caes. B. G. 2, 16; 4, 12:
reliquum spatium, quod est non amplius pedum sexcentorum, mons continet,
id. ib. 1, 28;
2, 29: amplius sestertium ducentiens acceptum hereditatibus rettuli,
Cic. Phil. 2, 40; id. Fl. 68; so Plin. Ep. 10, 39, 1:
huic paulo amplius tertiam partem denegem?
id. ib. 5, 7, 3:
cum eum amplius centum cives Romani cognoscerent,
Cic. Verr. 1, 14; 5, 155:
victi amplius ducenti ceciderunt,
Liv. 21, 29, 3: non amplius quattuordecim cohortes, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, C:
ex omni multitudine non amplius quadraginta locum cepere,
Sall. J. 58, 3: torrentes amplius centum, [p. 113] Plin. 5, 28, 29, § 103; 9, 5, 4, § 10.—And very rarely placed after the numeral:
qui septingentos jam annos amplius numquam mutatis legibus vivunt,
Cic. Fl. 63:
pugnatum duas amplius horas,
Liv. 25, 19, 15 Weissenb.:
duo haud amplius milia peditum effugerunt,
id. 28, 2:
decem amplius versus perdidimus,
Plin. Ep. 3, 5, 12:
tris pateat caeli spatium non amplius ulnas,
Verg. E. 3, 105.—
(β).
With the comp. abl. (rare but class.):
cum jam amplius horis sex continenter pugnaretur,
Caes. B. G. 3, 5; 4, 37:
pugnatum amplius duabus horis est,
Liv. 27, 12:
neque triennio amplius supervixit,
Suet. Caes. 89:
uti non amplius quinis aut senis milibus passuum interesset,
Caes. B. G. 1, 15; 1, 23; 2, 7;
6, 29: non amplius patet milibus quinque et triginta,
Sall. Fragm. Hist. 4, 1, 34 Kritz:
est ab capite paulo amplius mille passibus locus,
Plin. Ep. 10, 90, 1:
ab Capsa non amplius duum milium intervallo,
Sall. J. 91, 3:
(Catilina) cum initio non amplius duobus milibus (militum) habuisset,
id. C. 56, 2; so,
denas alii, alii plures (uxores) habent, set reges eo amplius,
id. J. 80, 7.—
And prob. the following ambiguous cases: cum mille non amplius equitibus,
Sall. J. 105, 3:
oppidum non amplius mille passuum abesse,
id. ib. 68, 3.—
(γ).
With quam (postAug. and eccl.):
non amplius, cum plurimum, quam septem horas dormiebat,
Suet. Aug. 78:
nec amplius quam septem et viginti dies Brundisii commoratus,
id. ib. 17:
Toto triennio semel omnino eam nec amplius quam uno die paucissimis vidit horis,
id. Tib. 51:
demoratus dies non amplius quam octo aut decem,
Vulg. Act. 25, 6:
ut non amplius apud te quam quarta (pars) remaneret,
Plin. Ep. 5, 19:
ut vexillum veteranorum, non amplius quam quingenti numero, copias fuderint,
Tac. A. 3, 21:
haud amplius quam ducentos misit,
id. ib. 14, 32:
insidiantur ei ex iis viri amplius quam quadraginta,
Vulg. Act. 23, 21.—
d. (α).
Amplius, t. t. of judges when they deferred an important case for future examination:
Amplius adeo prolixum temporis spatium significat, ut judices quotienscunque significarent, adhuc se audire velle, amplius dicebant. Itaque negotium differebant, unde hodieque ampliari judicium differri dicitur,
Charis. 176 P.; so Don. ad Ter. Eun. 2, 3, 39; cf.
also amplio and ampliatio: cum consules re audita amplius de consilii sententia pronuntiavissent,
Cic. Brut. 22, 86:
antea vel judicari primo poterat vel amplius pronuntiari,
id. Verr. 2, 1, 26:
ut de Philodamo amplius pronuntiaretur,
id. ib. 2, 1, 29.—
And metaph.: ego amplius deliberandum censeo,
Ter. Phorm. 2, 4, 17.—
(β).
Amplius non petere, judicial t. phr., to bring no further action, to make no further claim:
quid ita satis non dedit, AMPLIVS [A SE] NEMINEM PETITVRVM?
Cic. Rosc. Com. 12, 35:
Tibi ego, Brute, non solvam, nisi prius a te cavero amplius eo nomine neminem, cujus petitio sit, petiturum,
id. Brut. 5, 18:
sunt duo, quae te rogo: primum, ut si quid satis dandum erit, AMPLIVS EO NOMINE NON PETI, cures etc.,
id. Fam. 13, 28 A:
quod ille recusarit satis dare amplius abs te non peti,
id. Att. 1, 8, 1.—
(γ).
Hoc amplius, beside the general use given above (II. Comp. b. a), as t. phr. of senators when they approved a measure, but amended it by addition:
Servilio adsentior et HOC AMPLIVS CENSEO, magnum Pompeium fecisse etc.,
Cic. Phil. 12, 21, 50:
cui cum essem adsensus, decrevi HOC AMPLIVS, ut etc.,
id. ad Brut. 1, 5, 1;
so Seneca: fortasse et post omnes citatus nihil improbabo ex iis, quae priores decreverint, et dicam HOC AMPLIVS CENSEO, Vit. Beat. 3, 2: Quaedam ex istis sunt, quibus adsentire possumus, sed HOC AMPLIVS CENSEO,
id. Q. N. 3, 15, 1.—
(δ).
To this may be added the elliptical phrases, nihil amplius and si nihil amplius:
nihil amplius, denoting that there is nothing further than has been declared: sese ipsum abs te repetit. Nihil amplius,
Cic. Verr. 5, 49, 128;
(res publica) ulta suas injurias est per vos interitu tyranni. Nihil amplius,
id. Fam. 12, 1, 2; and, si nihil amplius, marking a limit, if nothing more, at least:
excedam tectis? An, si nihil amplius, obstem?
Ov. M. 9, 148.
► The form amplius has the ambiguity of the Engl.
word more, which is sometimes an adj., sometimes a subst., and sometimes an adv., and some of the above examples would admit of different classifications; as, non amplius dicere, not to speak further (adv.) or not to say more (subst.), Plaut. As. 1, 3, 51; but some of them would admit of only one explanation;
as, ne quos amplius Rhenum transire pateretur,
Caes. B. G. 1, 43. Sup.: amplissimē.
I.
Lit., very largely, most abundantly:
ut quibus militibus amplissime (agri) dati adsignati essent,
in the largest shares, Cic. Phil. 5, 53:
duumviri (deos) tribus quam amplissume tum apparari poterat stratis lectis placavere,
Liv. 5, 13, 6 Weissenb.—
II.
Fig., most generously, most handsomely:
qui amplissime de salute mea decreverint,
Cic. Dom. 44:
amplissime laudare,
in the handsomest style, Plin. 18, 3, 3, § 11; Suet. Calig. 15:
honores amplissime gessit,
Cic. Verr. 2, 112:
pater cum amplissime ex praetura triumphasset,
with the greatest pomp, id. Mur. 15:
placere eum quam amplissime supremo suo die efferri,
should be carried forth with every possible solemnity, id. Phil. 9, 7, 16. V. on this word, Hand, Turs. I. pp. 287-296.

Lewis & Short latin dictionary > amplissime
20 amplus

amplus, a, um, adj. [some regard this as a shortened form of anapleôs, = filled up, full; others, as for ambulus from amb-, rounded out, as superus from super, etc.; v. Doed. Syn. II. p. 113; but perh. it is better to form it from am- and -plus, akin to -pleo, plenus, q. v. Pott], thus pr., full all round; hence, great, large. —In space, of large extent, great, large, wide, ample, spacious (the forms amplus and amplior are very rare in the ante-class. per., and rare in all periods. Amplius is com. in the ante-class., freq. in the class., and very freq. in the post-class. per., the Vulg. rarely using the other forms, but using this 121 times. Amplissimus belongs to prose, and is scarcely used before Cicero, with whom it was a very favorite word. It was also used by Plin. Maj. and Min., but never by Tac., Sall. (in his genuine works), nor the Vulg. Catullus used only the form amplius, and Prop. only amplus, while Tib. and Pers. never used this word in any form. Ampliter is found mostly in Plaut.; and ample and amplissime are used a few times by Cic. and by writers that followed him; syn.: magnus, ingens, latus, late patens, spatiosus, laxus).
I.
Lit.:
amplus et spectu protervo ferox,
Pac. Trag. Rel. p. 94 Rib.:
qui (Pluto) ter amplum Geryonen compescit unda,
Hor. C. 2, 14, 7:
ampla domus dedecori domino fit, si est in ea solitudo,
Cic. Off. 1, 39, 139; so Verg. A. 2, 310:
admodum amplum et excelsum signum,
Cic. Verr. 4, 74:
collis castris parum amplus,
Sall. J. 98, 3:
porticibus in amplis,
Verg. A. 3, 353:
per amplum mittimur Elysium,
id. ib. 6, 743:
vocemque per ampla volutant Atria,
id. ib. 1, 725:
nil vulva pulchrius ampla,
Hor. Ep. 1, 15, 41:
amplae aures,
Plin. 11, 52, 114, § 274:
milium amplum grano,
id. 18, 7, 10, § 55:
cubiculum amplum,
Plin. Ep. 2, 17, 6:
baptisterium amplum atque opacum,
id. ib. 5, 6, 25.— Comp.:
quanto est res amplior,
Lucr. 2, 1133:
Amplior Urgo et Capraria,
Plin. 3, 6, 12, § 81:
avis paulo amplior passere,
id. 10, 32, 47, § 89:
amplior specie mortali,
Suet. Aug. 94; id. Caes. 76 (for the neutr. amplius, v. infra).— Sup.:
amplissima curia... gymnasium amplissimum,
Cic. Verr. 2, 4, 53:
urbs amplissima atque ornatissima,
id. Agr. 2, 76:
amplissimum peristylum,
id. Dom. 116:
(candelabrum) ad amplissimi templi ornatum esse factum,
id. Verr. 4, 65:
mons Italiae amplissimus,
Plin. 3, 5, 7, § 48:
amplissimum flumen,
Plin. Ep. 8, 8, 3:
amplissimus lacus,
id. ib. 10, 41, 2:
amplissima insula,
Plin. 6, 20, 23, § 71:
amplissimi horti,
Plin. Ep. 8, 18, 11:
amplissima arborum,
Plin. 16, 39, 76, § 200:
est (topazon) amplissima gemmarum,
id. 37, 8, 32, § 109:
amplissimum cubiculum,
Plin. Ep. 5, 6, 23.—
B.
Transf., great, abundant, ample, much, long:
bono atque amplo lucro,
Plaut. Am. prol. 6 and Ep. 2, 2, 117:
pabula miseris mortalibus ampla,
Lucr. 5, 944:
ampla civitas,
Cic. Verr. 4, 81; 4, 96:
civitas ampla atque florens,
Caes. B. G. 4, 3:
gens ampla,
Plin. 5, 30, 33, § 125:
amplae copiae,
Caes. B. G. 5, 19:
ampla manus militum,
Liv. Epit. 1, 4, 9:
pecuaria res ampla,
Cic. Quinct. 12:
res familiaris ampla,
id. Phil. 13, 8:
(res) ampla,
Sall. H. Fragm. 3, 82, 20 Kritz:
patrimonium amplum et copiosum,
Cic. Sex. Rosc. 6; id. Dom. 146: id. Phil. 2, 67:
amplae divitiae,
Hor. S. 2, 2, 101:
esse patri ejus amplas facultates,
Plin. Ep. 1, 14, 9:
in amplis opibus heres,
Plin. 9, 36, 59, § 122.— Comp.:
amplior numerus,
Cic. Mil. 57; Sall. J. 105, 3; Tac. A. 14, 53:
ampliores aquae,
Plin. 5, 9, 10, § 58:
amplior exercitus,
Sall. J. 54, 3; Suet. Vesp. 4:
commeatus spe amplior,
Sall. J. 75, 8:
amplior pecunia, Auct. B. Alex. 56: pecunia amplior,
Plin. Ep. 3, 11, 2:
pretia ampliora,
Plin. 10, 29, 43, § 84:
omnia longe ampliora invenire quam etc.,
Plin. Ep. 1, 14, 10:
ampliores noctes,
Plin. 18, 26, 63, § 232:
ut ampliori tempore maneret,
Vulg. Act. 18, 20.— Sup.:
peditatus copiae amplissimae e Gallia,
Cic. Font. 8:
exercitus amplissimus,
Plin. Ep. 2, 13, 2; 9, 13, 11:
amplissima pecunia,
Cic. Rosc. Am. 31:
amplissimae fortunae,
id. Verr. 2, 5, 8; id. Quinct. 49; id. Phil. 10, 4:
amplissimae patrimonii copiae,
id. Fl. 89:
amplissimas summas emptionibus occupare,
Plin. Ep. 8, 2, 3:
opes amplissimae,
id. ib. 8, 18, 4:
amplissima dies horarum quindecim etc.,
the longest day, Plin. 6, 34, 39, § 218.—Also subst. in comp. neutr. (v. amplius, adv. infra), more:
ut quirem exaudire amplius,
Att. Trag. Rel. p. 173 Rib.:
si vis amplius dari, Dabitur,
Plaut. Trin. 2, 1, 18:
jam amplius orat,
id. ib. 2, 1, 19:
daturus non sum amplius,
Cic. Verr. 2, 2, 29:
non complectar in his libris amplius quam quod etc.,
id. de Or. 1, 6, 22:
tantum adfero quantum ipse optat, atque etiam amplius,
Plaut. Capt. 4, 1, 10:
ni amplius etiam, quod ebibit,
id. Trin. 2, 1, 20: Ph. Etiamne amplius? Th. Nil, Ter. Eun. 1, 2, 63: Tr. Dimidium Volo ut dicas. Gr. Immo hercle etiam amplius, Plaut. Rud. 4, 3, 21: Th. Nempe octoginta debentur huic minae? Tr. Haud nummo amplius, id. Most. 3, 3, 16:
etiam amplius illam adparare condecet,
Turp. Com. Rel. p. 100 Rib.:
hoc onere suscepto amplexus animo sum aliquanto amplius,
Cic. Verr. 2, 1:
si sit opus liquidi non amplius urna,
Hor. S. 1, 1, 54:
omnis numerus amplius octingentis milibus explebat,
Vell. 2, 110, 3:
Segestanis imponebat aliquanto amplius quam etc.,
Cic. Verr. 4, 76:
illa corona contentus Thrasybulus neque amplius requisivit,
Nep. Thras. 4, 3:
amplius possidere,
Plin. 18, 4, 3, § 17:
Ille imperio ei reddito haud amplius, quam ut duo ex tribus filiis secum militarent, exegit,
Curt. 8, 4, 21:
dedit quantum maximum potuit, daturus amplius, si potuisset,
Plin. Ep. 3, 21, 6:
cum hoc amplius praestet, quod etc.,
id. ib. 7, 25, 1.—Also with part. gen., more of, a greater quantity or number of:
gaudeo tibi liberorum esse amplius,
Plaut. Cist. 5, 4:
te amplius bibisse praedicet loti,
Cat. 39, 21:
amplius frumenti auferre,
Cic. Verr. 3, 49:
expensum est auri viginti paulo amplius,
id. Fl. 6, 8:
amplius negotii contrahi,
id. Cat. 4, 9:
si amplius obsidum vellet,
Caes. B. G. 6, 9, ubi v. Herz.:
quanto ejus amplius processerat temporis,
id. B. C. 3, 25.—
II.
Fig.
A.
Of internal power or force, great, strong, violent, impetuous:
pro viribus amplis,
Lucr. 5, 1174:
amplae vires peditum,
Plin. 6, 20, 23, § 75;
ampla nepotum Spes,
Prop. 4, 22, 41:
poena sera, sed ampla,
full, strict, id. 4, 5, 32. — Comp.:
haec irae factae essent multo ampliores,
Ter. Hec. 3, 1, 9:
si forte morbus amplior factus siet, i. e. gravior,
id. ib. 3, 1, 50:
amplior metus,
Cic. Clu. 128:
amplior potentia feris,
Plin. 28, 10, 42, § 153:
ampliorem dicendi facultatem consequi,
Quint. 2, 3, 4:
amplior eoque acrior impetus,
Flor. 4, 2, 66:
spes amplior,
Sall. J. 105, 4:
amplius accipietis judicium,
severer, Vulg. Matt. 23, 14:
amplior auctoritas,
Plin. 37, 3, 12, § 47:
amplior virtus,
higher merit, Quint. 8, 3, 83:
idem aut amplior cultus (dei),
Plin. 28, 2, 4, § 18:
amplior est quaestio,
Quint. 3, 5, 8:
ampliora verba,
of larger meaning, id. 8, 4, 2: scientia intellegentiaque ac sapientia ampliores inventae sunt in te, Vulg. Dan. 5, 14:
quo legatis animus amplior esset,
Sall. C. 40, 6; 59, 1:
spiritus amplior,
Vulg. Dan. 5, 12; 6, 3.— Sup.:
(honos) pro amplissimis meritis redditur,
Cic. Phil. 5, 41:
cujus sideris (Caniculae) effectus amplissimi in terra sentiuntur,
very violent, Plin. 2, 40, 40, § 107:
amplissima spes,
Suet. Caes. 7:
his finis cognitionis amplissimae,
most important trial, Plin. Ep. 2, 11, 23.—
B.
Of external splendor, great, handsome, magnificent, splendid, glorious:
illis ampla satis forma, pudicitia,
great enough, Prop. 1, 2, 24:
haec ampla sunt, haec divina,
Cic. Sest. 102; id. Arch. 23:
res gestae satis amplae,
Sall. C. 8, 2:
cur parum amplis adfecerit praemiis,
Cic. Mil. 57:
ampla quidem, sed pro ingentibus meritis praemia acceperunt,
Tac. A. 14, 53:
amplum in modum praemia ostentare,
Aur. Vict. Caes. 26, 6:
amplis honoribus usi,
Sall. J. 25, 4:
amplis honoribus auctos,
Hor. S. 1, 6, 11.—Sometimes in mal. part. or ironically:
amplam occasionem calumniae nactus,
a fine opportunity, Cic. Verr. 2, 61:
spolia ampla refertis Tuque puerque tuus,
glorious spoils, Verg. A. 4, 93.— Comp.:
ne ullum munus aedilitatis amplius aut gratius populo esse possit,
Cic. Verr. 2, 1, 5; id. Mur. 37:
praemiis ad perdiscendum amplioribus commoveri,
id. de Or. 1, 4, 13:
alicui ampliorem laudem tribuere,
id. Sest. 27:
in aliqua re esse laudem ampliorem,
id. Marcell. 4:
corporis membris plus dedit, id amplius atque augustius ratus (Zeuxis),
Quint. 12, 10, 5:
ut Augustus vocaretur ampliore cognomine,
Suet. Aug. 7.— Subst.:
in potestatibus eo modo agitabat, ut ampliore, quam gerebat, dignus haberetur,
of something greater, Sall. J. 63, 5.— Sup.:
ut consules monumentum quam amplissimum faciundum curent,
Cic. Phil. 14, 38; 14, 31; id. Verr. 4, 82:
hoc munus aedilitatis amplissimum,
id. ib. 1, 12, 36; Aur. Vict. Vir. Ill. 1, 74:
alicui amplissimas potestates dare,
Cic. Agr. 2, 31:
insignibus amplissimis ornatus,
id. ib. 2, 101:
dona amplissima conferre,
Plin. 18, 3, 3, § 9:
praemia legatis dedistis amplissima,
Cic. Cat. 4, 5; id. Phil. 2, 32:
spe amplissimorum praemiorum adduci,
id. Mil. 5; id. de Or. 1, 5, 16:
velut praemium quoddam amplissimum longi laboris,
Quint. 10, 7, 1:
munera amplissima mittere,
Caes. B. G. 1, 43:
vestris beneficiis amplissimis adfectus,
Cic. Imp. Pomp. 51; id. Dom. 98:
laudi amplissimae lauream concedere,
id. Pis. 74:
laudibus amplissimis adficere,
id. Phil. 7, 11:
amplissimam gloriam consequi,
id. Prov. Cons. 39:
ut eum amplissimo regis honore et nomine adfeceris,
id. Deiot. 14:
amplissimis aliquem efferre honoribus,
Aur. Vict. Epit. 17, 3:
amplissimis uti honoribus,
Cic. Fl. 45:
amplissimos honores adipisci,
id. Verr. 5, 181:
honores adsequi amplissimos,
id. Mil. 81:
aliquem ad honores amplissimos perducere,
id. Am. 20, 73:
meus labor fructum est amplissimum consecutus,
id. Imp. Pomp 2:
mihi gratiae verbis amplissimis aguntur,
in the handsomest termis, id. Cat. 3, 14; id. Phil. 2, 13; id. Quir. 15:
ei amplissimis verbis gratias egimus,
id. Phil. 1, 3:
provincia Gallia merito ornatur verbis amplissimis ab senatu,
id. ib. 4, 9:
amplissimis verbis conlaudatus,
Suet. Caes. 16:
amplissimo populi senatusque judicio exercitus habuistis,
Cic. Agr. 1, 12; id. Fl. 5; id. Dom. 86; id. Planc. 93:
de meo consulatu amplissima atque ornatissima decreta fecerunt,
id. Dom. 74:
quam universi populi, illius gentis, amplissimum testimonium (said of Cic.),
Plin. 7, 30, 31, § 116.—
C.
In respect of the opinion of others, esteemed, renowned, etc.:
quicquid est, quamvis amplum sit, id est parum tum cum est aliquid amplius,
Cic. Marcell. 26:
quid hunc hominem magnum aut amplum de re publica cogitare (putare possumus), qui etc.,
great or noble, id. Imp. Pomp. 37:
omnia, quae vobis cara atque ampla sunt,
id. Agr. 2, 9; id. Arch. 23:
convenerunt corrogati et quidem ampli quidam homines,
id. Phil. 3, 20:
hoc studium parvi properemus et ampli,
small and great, Hor. Ep. 1, 3, 28:
amplis doctoribus instructus,
Tac. A. 14, 52:
sin autem sunt amplae et honestae familiae plebeiae,
Cic. Mur. 7, 15.— Comp.:
cum est aliquid amplius,
Cic. Marcell. 26:
ampliores ordines,
Caes. B. C. 1, 77, where Dinter reads priores: quo (ingenio) neque melius neque amplius aliud in natura mortalium est, [p. 112] Sall. J. 2, 4:
nihil amplius potes (tribuere) amicitia tua,
Plin. Ep. 2, 13, 10:
quid amplius facitis?
Vulg. Matt. 5, 47.— Sup.:
ex amplissimo genere nubere,
Cic. Cael. 34:
amplissimo genere natus,
Caes. B. G. 4, 12:
genere copiisque amplissimus, id. ib 6, 15: quam (familiam) vidit amplissimam,
Cic. Phil. 13, 12:
amplissimos patruos habere,
id. Sex. Rosc. 147:
amplissima civitas,
id. Verr. 5, 122:
apud illos Fabiorum nomen est amplissimum,
id. Font. 36; id. Caecin. 104; id. Verr. 3, 96; id. Deiot. 14:
mihi hic locus ad agendum amplissimus est visus,
id. Imp. Pomp. 1:
non adgrediar ad illa maxima atque amplissima prius quam etc.,
id. Sest. 5:
licet tribuas ei quantum amplissimum potes, nihil tamen amplius potes amicitia tua,
Plin. Ep. 2, 13, 10:
amplissimis operibus increscere,
id. ib. 8, 4, 3:
honores in amplissimo consilio collocare,
Cic. Sen. 2:
amplissimi orbis terrae consilii principes,
id. Phil. 3, 34: honoris amplissimi puto esse accusare improbos, I esteem it to be the greatest honor, etc., id. Div. in Caecil. 70:
promotus ad amplissimas procurationes,
Plin. Ep. 7, 31, 3:
praeter honores amplissimos cognomenque etc.,
Plin. 7, 44, 45, § 142:
spes amplissimae dignitatis,
Cic. Agr. 2, 49; id. Sen. 19, 68; Suet. Vit. 2.—
D.
Hence, amplissimus (almost always thus in sup.) as a title for persons holding great and honored offices, as consul, senator, etc., or as an honorable epithet of the office itself or the body of officers, distinguished, very distinguished, honorable, right honorable, most honorable, etc.:
is mihi videtur amplissimus, qui sua virtute in altiorem locum pervenit,
Cic. Sex. Rosc. 83:
homo et suis et populi Romani ornamentis amplissimus,
id. Mur. 8:
P. Africanus rebus gestis amplissimus,
id. Caecin. 69:
ut homines amplissimi testimonium de sua re non dicerent,
id. Sex. Rosc. 102; id. Clu. 197:
Q. Catuli atque ceterorum amplissimorum hominum auctoritas,
id. Imp. Pomp. 63:
vir amplissimus ejus civitatis,
id. Verr. 4, 17; id. Fl. 32:
exercitum Cn. Domitii, amplissimi viri, sustentavit,
id. Deiot. 5, 14:
cum habeas amplissimi viri religionem (of L. Lucullus),
id. Arch. 4, 8; id. Lig. 22:
in quo consilio amplissimi viri judicarent,
id. Mil. 5; id. Balb. 1; id. Dom. 2:
comitatus virorum amplissimorum,
id. Sull. 9:
viros primarios atque amplissimos civitatis in consilium advocare,
id. Verr. 3, 18:
ordinis amplissimi esse,
Aur. Vict. Caes. 13, 1; 37, 6:
cives amplissimos legare,
Cic. Balb. 42:
hoc amplissimum nomen, i. e. senatorium,
id. Verr. 3, 96:
amplissimus honos, i. e. consulatus,
id. Rep. 1, 6; so,
amplissimo praeditus magistratu,
Suet. Aug. 26:
amplissimus ordo, i. e. senatorius,
Plin. Ep. 10, 3; Suet. Calig. 49:
amplissimi ordines, i. e. senatus et equites,
id. Vesp. 9:
amplissimum collegium decemvirale,
Cic. Verr. 2, 4, 49:
an vero vir amplissimus, P. Scipio, pontifex maximus, etc.,
id. Cat. 1, 3:
amplissimum sacerdotium,
id. Verr. 2, 126; id. Phil. 13, 8:
sacerdotium amplissimum,
id. Verr. 2, 127.—
E.
As rhet. epithet:
amplus orator,
one that speaks richly and with dignity, Cic. Or. 9; id. Brut. 68:
herous (pes), qui est idem dactylus Aristoteli amplior, iambus humanior videatur,
grander, more stately, Quint. 9, 4, 88:
amplius compositionis genus,
more copious style, id. 9, 4, 129.— Adv. (on the extent of the use of the different forms of the adverb, v. supra init.), largely, abundantly, copiously.
I.
Lit.
a.
Form amplĭter:
benigne ei largi atque ampliter,
Att. Trag. Rel. p. 173 Rib.:
aptate munde atque ampliter convivium,
Pomp. Com. Rel. p. 234 Rib.:
extructam ampliter mensam,
Lucil. 13, 7 Mull.:
opsonato ampliter,
Plaut. Cas. 2, 8, 65:
adpositum est ampliter,
id. Mil. 3, 1, 163:
acceptus hilare atque ampliter,
id. Merc. prol. 98:
modeste melius facere sumptum quam ampliter,
id. Stich. 5, 4, 10:
parum (digitulos) immersisti ampliter,
not deep enough, id. Bacch. 4, 4, 26.—
b.
Form amplē:
exornat ample magnificeque triclinium,
Cic. Verr. 4, 62: qui ample valetudinarios nutriunt, in great numbers (v. the context), Cels. praef. med. —
II.
Trop., fully, handsomely.
a.
Form amplĭter:
ampliter dicere,
fully, particularly, Gell. 10, 3, 4:
laudare ampliter,
id. 2, 6, 11.—
b.
Form amplē: duo genera sunt: unum attenuate presseque, alterum sublate ampleque dicentium, with great fulness, richly (v. amplus, II. E.), Cic. Brut. 55, 201; so,
elate ampleque loqui,
id. Tusc. 5, 9, 24:
satis ample sonabant in Pompeiani nominis locum Cato et Scipio,
full grandly filled the place of, Flor. 4, 2, 65.— Comp.: amplĭus, more, longer, further, besides (syn.: ultra, praeterea); of time, number, and action (while plus denotes more in quantity, measure, etc.; magis, more, in the comparison of quality, and sometimes of action; and potius, rather, the choice between different objects or acts), constr. absol., with comp. abl., and, in the case of numerals, like minus, plus, propius, q. v., without quam with the nom., acc., or gen., or rarely with the abl. comp., or with quam, but chiefly in the post-Aug. per.; cf. Zumpt, § 485; Madv. § 305; Roby, § 1273; Herz. ad Caes. B. G. 4, 12; and Draeger, Hist. Synt. I. p. 521 sq.
a.
In gen.:
deliberatum est non tacere [me] amplius,
Afran. Com. Rel. p. 199 Rib.:
otium ubi erit, de istis rebus tum amplius tecum loquar,
Plaut. Truc. 4, 4, 18:
cui amplius male faxim,
id. Aul. 3, 2, 6: De. Etiam? Li. Amplius, id. As. 1, 1, 29: Ar. Vale. Ph. Aliquanto amplius valerem, si hic maneres, id. ib. 3, 3, 2:
etiam faxo amabit (eam) amplius,
id. Men. 5, 2, 40:
multo tanto illum accusabo, quam te accusavi, amplius,
id. ib. 5, 2, 49:
quo populum servare potissit amplius,
Lucil. 1, 15 Mull.:
At ego amplius dico,
Cic. Verr. 2, 26:
amplius posse,
Sall. J. 69, 2:
armis amplius valere,
id. ib. 111, 1:
si lamentetur miser amplius aequo,
Lucr. 3, 953:
tribus vobis opsonatumst an opsono amplius Tibi et parasito et mulieri?
besides, Plaut. Men. 2, 2, 45:
Quam vellem invitatum, ut nobiscum esset amplius,
Ter. Heaut. 1, 2, 11:
in illo exercitu cuncta (probra) fuere et alia amplius,
Sall. J. 44, 5:
felices ter et amplius,
Hor. C. 1, 13, 17:
binas aut amplius domos continuare,
Sall. C. 20, 11:
ter nec amplius,
Suet. Caes. 25:
cum non solum de his scripserit, sed amplius praecepta (reliquerit),
Quint. 12, 11, 24:
multa promi amplius possunt,
Plin. 2, 17, 15, § 77:
si studere amplius possum,
Quint. 6, prooem. 4:
auram communem amplius haurire potui?
id. 6, prooem. 12:
sagum, quod amplius est,
Vulg. Exod. 26, 12.—
b.
And so very often with the pron. quid, etc.; with the negatives nihil, non, neque, nec, ne; and sometimes with nemo and haud.
(α).
With quid, etc.:
Quid faciam amplius?
Ter. Ad. 4, 7, 14, and Cic. Har. Resp. 42:
quid dicam amplius?
Quint. 8, 4, 7:
quid a me amplius dicendum putatis?
Cic. Verr. 3, 60:
quid quaeris amplius?
id. Sex. Rosc. 145; id. Dom. 41; id. Verr. 2, 191:
quid vultis amplius?
id. Mil. 35:
quid amplius vis?
Hor. Epod. 17, 30:
quid exspectatis amplius?
Cic. Verr. 2, 174:
quid amplius exspectabo,
Vulg. 4 Reg. 6, 33:
quid loquar amplius de hoc homine?
Cic. Caecin. 25:
quid amplius laboremus?
Quint. 8, prooem. 31:
quid habet amplius homo?
Vulg. Eccl. 1, 3; 6, 8:
quid ego aliud exoptem amplius, nisi etc.,
Plaut. As. 3, 3, 134:
quid amplius debeam optare?
Quint. 4, 1, 51: Lo. Numquid amplius? Ly. Tantum est, Plaut. Merc. 2, 2, 11; Ter. And. 2, 1, 25: De. An quid est etiam amplius? He. Vero amplius, id. Ad. 3, 4, 22:
quid est quod tibi mea ars efficere hoc possit amplius?
more than this, id. And. 1, 1, 4:
Etenim quid est, Catilina, quod jam amplius exspectes, si etc.,
Cic. Cat. 1, 3, 6; id. Sull. 90:
si quid amplius scit,
Plaut. Rud. 2, 2, 23:
si quid ego addidero amplius,
id. Trin. 4, 2, 13:
si amplius aliquid gloriatus fuero,
Vulg. 2 Cor. 10, 8.—And often hoc amplius, where hoc is commonly an abl., but sometimes may be regarded as a nom. or an acc.:
hoc amplius si quid poteris,
any thing beyond this, Cic. de Or. 1, 10, 44: et hoc amplius (additur), quod etc., and this further, that etc., id. Sull. 44; so Quint. 5, 13, 36:
de paedagogis hoc amplius, ut aut sint etc.,
id. 1, 1, 8:
Mario urbe Italiaque interdicendum, Marciano hoc amplius, Africa,
Plin. Ep. 2, 11, 19; Quint. 1, 5, 50; 1, 5, 55; sometimes in plur., his amplius:
his amplius apud eundem (est) etc.,
Quint. 9, 3, 15;
so rarely eo amplius: inferiasque his annua religione, publice instituit, et eo amplius matri Circenses,
Suet. Calig. 15:
quaeris quid potuerit amplius adsequi,
Cic. Planc. 60: prius quam (hic) turbarum quid faciat amplius, Plaut. Men. 5, 2, 93:
quare jam te cur amplius excrucies?
Cat. 76, 10.—
(β).
With nihil, etc.:
habet nihil amplius quam lutum,
Lucil. 9, 46 Mull.:
nihil habui amplius, quod praeciperem,
Quint. 7, 1, 64:
nihil enim dixit amplius,
Cic. Deiot. 21:
Nihil dico amplius: causa dicta est,
I say no more; I have done with my case, id. ib. 8:
nihil amplius dico, nisi me etc.,
id. Planc. 96:
nihil amplius dicam quam victoriam etc.,
id. Marcell. 17.—Hence, nihil dico or dicam amplius, when one fears to wound by declaring his opinion, etc., I say no more, have nothing further to say or add:
vetus est, Nihili cocio est. Scis cujus? non dico amplius,
Plaut. As. 1, 3, 51:
si, quod equitis Romani filius est, inferior esse debuit: omnes tecum equitum Romanorum filii petiverunt. Nihil dico amplius,
Cic. Planc. 7 (tacite significat eos dignitate inferiores esse Plancio, Manut. ad h.l.):
Alterius vero partis nihil amplius dicam quam id, quod etc.,
id. Marcell. 6, 17:
amplius nihil respondit,
Vulg. Marc. 15, 5:
nihil amplius addens,
ib. Deut. 5, 22:
nihil noverunt amplius,
ib. Eccl. 9, 5:
nihil amplius optet,
Hor. Ep. 1, 2, 46:
nihil amplius potes,
Plin. Ep. 2, 13, 10:
amplius quod desideres, nihil erit,
this will leave nothing to be desired, Cic. Tusc. 1, 11, 24:
nil amplius oro, nisi ut etc.,
Hor. S. 2, 6, 4:
ipse Augustus nihil amplius quam equestri familia ortum se scribit,
Suet. Aug. 2:
si non amplius, ad lustrum hoc protolleret unum,
Lucil. 1, 33 Mull.:
non luctabor tecum, Crasse, amplius,
Cic. de Or. 1, 17, 74; id. Tusc. 5, 34, 98:
verbum non amplius addam,
Hor. S. 1, 1, 121:
non amplius me objurgabis,
Quint. 5, 10, 47:
non amplius posse,
Sall. Fragm. Hist. 3, 82, 19 Kritz:
non habent amplius quid faciant,
Vulg. Luc. 12, 4: non videbitis amplius faciem meam. ib. Gen. 44, 23; ib. Heb. 10, 17:
amplius illa jam non inveniet,
ib. Apoc. 18, 14:
studium, quo non aliud ad dignitatem amplius excogitari potest,
Tac. Or. 5:
extra me non est alia amplius,
Vulg. Soph. 2, 15:
neque hoc amplius quam quod vides nobis quicquamst,
Plaut. Rud. 1, 5, 21:
neque va dari amplius neque etc.,
Cic. Quinct. 23:
nec jam amplius ullae Adparent terrae,
Verg. A. 3, 192; 3, 260; 5, 8; 9, 426; 9, 519; 11, 807; 12, 680; id. G. 4, 503:
nec irascar amplius,
Vulg. Ezech. 16, 42; ib. Apoc. 7, 16:
ne amplius dona petas,
Cat. 68, 14:
urere ne possit calor amplius aridus artus,
Lucr. 4, 874;
ne quos amplius Rhenum transire pateretur,
Caes. B. G. 1, 43:
ut ne quem amplius posthac discipulum reciperet,
Suet. Gram. 17:
ne amplius morando Scaurum incenderet,
Sall. J. 25, 10; id. Fragm. Hist. 1, 2, 10 Kritz;
3, 82, 17: ne amplius divulgetur,
Vulg. Act. 4, 17:
ut nequaquam amplius per eamdem viam revertamini,
ib. Deut. 17, 16:
nolite amplius accipere pecuniam,
ib. 4 Reg. 12, 7.—
(γ).
With nemo:
cur non restipulatur neminem amplius petiturum?
Cic. Q. Rosc. 12, 36:
cum amplius nemo occurreret,
nobody further, no one more, Curt. 8, 10, 2; so,
neminem amplius viderunt,
Vulg. Marc. 9, 7:
nemo emet amplius,
no one will buy any longer, any more, ib. Apoc. 18, 11 (for cases of haud with amplius, v. c. a and g).—
c.
With numerals and numeral forms.
(α).
Without quam:
amplius horam suffixum in cruce me memini esse,
Cat. 69, 3:
horam amplius jam in demoliendo signo homines moliebantur,
Cic. Verr. 4, 95:
amplius annos triginta tribunus fuerat,
Sall. C. 59, 6:
me non amplius novem annos nato,
Nep. Hann. 2, 3:
per annos amplius quadraginta,
Suet. Aug. 72; 32:
quid si tandem amplius triennium est?
Cic. Q. Rosc. 8:
Tu faciem illius noctem non amplius unam Falle dolo,
Verg. A. 1, 683:
inveniebat Sabim flumen non amplius milia passuum decem abesse,
Caes. B. G. 2, 16; 4, 12:
reliquum spatium, quod est non amplius pedum sexcentorum, mons continet,
id. ib. 1, 28;
2, 29: amplius sestertium ducentiens acceptum hereditatibus rettuli,
Cic. Phil. 2, 40; id. Fl. 68; so Plin. Ep. 10, 39, 1:
huic paulo amplius tertiam partem denegem?
id. ib. 5, 7, 3:
cum eum amplius centum cives Romani cognoscerent,
Cic. Verr. 1, 14; 5, 155:
victi amplius ducenti ceciderunt,
Liv. 21, 29, 3: non amplius quattuordecim cohortes, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, C:
ex omni multitudine non amplius quadraginta locum cepere,
Sall. J. 58, 3: torrentes amplius centum, [p. 113] Plin. 5, 28, 29, § 103; 9, 5, 4, § 10.—And very rarely placed after the numeral:
qui septingentos jam annos amplius numquam mutatis legibus vivunt,
Cic. Fl. 63:
pugnatum duas amplius horas,
Liv. 25, 19, 15 Weissenb.:
duo haud amplius milia peditum effugerunt,
id. 28, 2:
decem amplius versus perdidimus,
Plin. Ep. 3, 5, 12:
tris pateat caeli spatium non amplius ulnas,
Verg. E. 3, 105.—
(β).
With the comp. abl. (rare but class.):
cum jam amplius horis sex continenter pugnaretur,
Caes. B. G. 3, 5; 4, 37:
pugnatum amplius duabus horis est,
Liv. 27, 12:
neque triennio amplius supervixit,
Suet. Caes. 89:
uti non amplius quinis aut senis milibus passuum interesset,
Caes. B. G. 1, 15; 1, 23; 2, 7;
6, 29: non amplius patet milibus quinque et triginta,
Sall. Fragm. Hist. 4, 1, 34 Kritz:
est ab capite paulo amplius mille passibus locus,
Plin. Ep. 10, 90, 1:
ab Capsa non amplius duum milium intervallo,
Sall. J. 91, 3:
(Catilina) cum initio non amplius duobus milibus (militum) habuisset,
id. C. 56, 2; so,
denas alii, alii plures (uxores) habent, set reges eo amplius,
id. J. 80, 7.—
And prob. the following ambiguous cases: cum mille non amplius equitibus,
Sall. J. 105, 3:
oppidum non amplius mille passuum abesse,
id. ib. 68, 3.—
(γ).
With quam (postAug. and eccl.):
non amplius, cum plurimum, quam septem horas dormiebat,
Suet. Aug. 78:
nec amplius quam septem et viginti dies Brundisii commoratus,
id. ib. 17:
Toto triennio semel omnino eam nec amplius quam uno die paucissimis vidit horis,
id. Tib. 51:
demoratus dies non amplius quam octo aut decem,
Vulg. Act. 25, 6:
ut non amplius apud te quam quarta (pars) remaneret,
Plin. Ep. 5, 19:
ut vexillum veteranorum, non amplius quam quingenti numero, copias fuderint,
Tac. A. 3, 21:
haud amplius quam ducentos misit,
id. ib. 14, 32:
insidiantur ei ex iis viri amplius quam quadraginta,
Vulg. Act. 23, 21.—
d. (α).
Amplius, t. t. of judges when they deferred an important case for future examination:
Amplius adeo prolixum temporis spatium significat, ut judices quotienscunque significarent, adhuc se audire velle, amplius dicebant. Itaque negotium differebant, unde hodieque ampliari judicium differri dicitur,
Charis. 176 P.; so Don. ad Ter. Eun. 2, 3, 39; cf.
also amplio and ampliatio: cum consules re audita amplius de consilii sententia pronuntiavissent,
Cic. Brut. 22, 86:
antea vel judicari primo poterat vel amplius pronuntiari,
id. Verr. 2, 1, 26:
ut de Philodamo amplius pronuntiaretur,
id. ib. 2, 1, 29.—
And metaph.: ego amplius deliberandum censeo,
Ter. Phorm. 2, 4, 17.—
(β).
Amplius non petere, judicial t. phr., to bring no further action, to make no further claim:
quid ita satis non dedit, AMPLIVS [A SE] NEMINEM PETITVRVM?
Cic. Rosc. Com. 12, 35:
Tibi ego, Brute, non solvam, nisi prius a te cavero amplius eo nomine neminem, cujus petitio sit, petiturum,
id. Brut. 5, 18:
sunt duo, quae te rogo: primum, ut si quid satis dandum erit, AMPLIVS EO NOMINE NON PETI, cures etc.,
id. Fam. 13, 28 A:
quod ille recusarit satis dare amplius abs te non peti,
id. Att. 1, 8, 1.—
(γ).
Hoc amplius, beside the general use given above (II. Comp. b. a), as t. phr. of senators when they approved a measure, but amended it by addition:
Servilio adsentior et HOC AMPLIVS CENSEO, magnum Pompeium fecisse etc.,
Cic. Phil. 12, 21, 50:
cui cum essem adsensus, decrevi HOC AMPLIVS, ut etc.,
id. ad Brut. 1, 5, 1;
so Seneca: fortasse et post omnes citatus nihil improbabo ex iis, quae priores decreverint, et dicam HOC AMPLIVS CENSEO, Vit. Beat. 3, 2: Quaedam ex istis sunt, quibus adsentire possumus, sed HOC AMPLIVS CENSEO,
id. Q. N. 3, 15, 1.—
(δ).
To this may be added the elliptical phrases, nihil amplius and si nihil amplius:
nihil amplius, denoting that there is nothing further than has been declared: sese ipsum abs te repetit. Nihil amplius,
Cic. Verr. 5, 49, 128;
(res publica) ulta suas injurias est per vos interitu tyranni. Nihil amplius,
id. Fam. 12, 1, 2; and, si nihil amplius, marking a limit, if nothing more, at least:
excedam tectis? An, si nihil amplius, obstem?
Ov. M. 9, 148.
► The form amplius has the ambiguity of the Engl.
word more, which is sometimes an adj., sometimes a subst., and sometimes an adv., and some of the above examples would admit of different classifications; as, non amplius dicere, not to speak further (adv.) or not to say more (subst.), Plaut. As. 1, 3, 51; but some of them would admit of only one explanation;
as, ne quos amplius Rhenum transire pateretur,
Caes. B. G. 1, 43. Sup.: amplissimē.
I.
Lit., very largely, most abundantly:
ut quibus militibus amplissime (agri) dati adsignati essent,
in the largest shares, Cic. Phil. 5, 53:
duumviri (deos) tribus quam amplissume tum apparari poterat stratis lectis placavere,
Liv. 5, 13, 6 Weissenb.—
II.
Fig., most generously, most handsomely:
qui amplissime de salute mea decreverint,
Cic. Dom. 44:
amplissime laudare,
in the handsomest style, Plin. 18, 3, 3, § 11; Suet. Calig. 15:
honores amplissime gessit,
Cic. Verr. 2, 112:
pater cum amplissime ex praetura triumphasset,
with the greatest pomp, id. Mur. 15:
placere eum quam amplissime supremo suo die efferri,
should be carried forth with every possible solemnity, id. Phil. 9, 7, 16. V. on this word, Hand, Turs. I. pp. 287-296.

Lewis & Short latin dictionary > amplus

Страницы

См. также в других словарях:

spacious — spacious, commodious, capacious, ample are comparable when they mean larger in extent than the average. Spacious implies great length and breadth and, sometimes, height; primarily, it is applied to things that have bounds or walls {spacious… … New Dictionary of Synonyms
Spacious — Spa cious, a. [L. spatiousus: cf. F. spacieux. See {Space}, n.] 1. Extending far and wide; vast in extent. A spacious plain outstretched in circuit wide. Milton. [1913 Webster] 2. Inclosing an extended space; having large or ample room; not… … The Collaborative International Dictionary of English
spacious — index broad, capacious, open (unclosed) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
spacious — (adj.) late 14c., from O.Fr. spacios or directly from L. spatiosus (M.L. spaciosus), from spatium (see SPACE (Cf. space) (n.)) … Etymology dictionary
spacious — [adj] extensive, expansive ample, big, boundless, broad, capacious, cavernous, comfortable, commodious, endless, enormous, extended, generous, great, huge, immense, infinite, large, limitless, roomy, sizable, uncrowded, vast, voluminous, wide,… … New thesaurus
spacious — ► ADJECTIVE ▪ (of a room or building) having plenty of space. DERIVATIVES spaciously adverb spaciousness noun … English terms dictionary
spacious — [spā′shəs] adj. [ME < OFr spacieux < L spatiosus] 1. having or giving more than enough space or room; vast; extensive 2. great; large; not confined or limited spaciously adv. spaciousness n … English World dictionary
spacious — adjective Etymology: Middle English, from Anglo French spacioux, from Latin spatiosus, from spatium space, room Date: 14th century 1. vast or ample in extent ; roomy < a spacious residence > 2. large or magnificent in scale ; expansive < a more… … New Collegiate Dictionary
spacious — spaciously, adv. spaciousness, n. /spay sheuhs/, adj. 1. containing much space, as a house, room, or vehicle; amply large. 2. occupying much space; vast. 3. of a great extent or area; broad; large; great: the spacious prairies. 4. broad in scope … Universalium
spacious — adjective a) Having much space; roomy The apartment has a spacious bedroom . . . b) Large in expanse . . and it has a spacious view of the mountains … Wiktionary
spacious — adj. VERBS ▪ be, feel, look, seem ADVERB ▪ extremely, fairly, very, etc. ▪ … Collocations dictionary

Словари и энциклопедии на Академике

Перевод: с латинского на английский

spacious

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Словари и энциклопедии на Академике

Перевод: с латинского на английский

spacious

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка: