Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ambitus

  • 1 ambitus

        ambitus ūs, m    [ambio], a going round, moving about, revolution: aquae per amoenos agros, H.: saeculorum, Ta.—Fig., of speech, circumlocution: circa unam rem ambitūs facere, L. —Meton., a circuit, circumference, border: castra lato ambitu, Ta.—In rhet., a period: verborum.— Esp., a suing for office, canvassing for votes (usu. by unlawful means): legem ambitūs flagitasti: accusare alqm ambitūs: ambitūs largitiones, N.
    * * *
    circuit, edge, extent; orbit, cycle; canvass, bribery; circumlocution; show

    Latin-English dictionary > ambitus

  • 2 ambītus

        ambītus    P. of ambio.
    * * *
    circuit, edge, extent; orbit, cycle; canvass, bribery; circumlocution; show

    Latin-English dictionary > ambītus

  • 3 ambitus

    1.
    ambītus, a, um, Part. of ambio.
    2.
    ambĭtus, ūs, m. [ambio].
    I.
    Lit. A going round, a moving round about, a revolution:

    cum se octo ambitus ad idem caput rettulerint,

    Cic. Tim. 9:

    aquae per amoenos ambitus agros,

    Hor. A. P. 17 (cf. ambio, II. A.):

    alligata mutuo ambitu (i. e. amplexu) corpora,

    Petr. 132:

    ambitu breviore luna currit quam sol,

    Plin. 2, 23, 21, § 86:

    saeculorum,

    Tac. A. 6, 28:

    verborum (i. e. ambages),

    Suet. Tib. 71.—
    II.
    Transf.
    A.
    Abstr. pro concr., a circuit, circle, circumference, periphery, edge of a circular object:

    ambitus parmae,

    Plin. 36, 5, 4, § 4:

    folia ambitu serrato,

    id. 25, 6, 30, § 66:

    castra lato ambitu,

    Tac. A. 1, 61; 4, 49:

    ambitus lacus,

    Suet. Claud. 21.— Trop., of discourse, periphrasis, circumlocution, = ambages:

    multos circa unam rem ambitus facere,

    Liv. 27, 27.—Hence, the open space left round a house:

    ambitus est quod circumeundo teritur,

    Varr. L. L. 5, § 22 Müll.:

    P. Scaevola id solum esse ambitus aedium dixerit, quo etc.,

    Cic. Top. 4: ambitus proprie dicitur inter vicinorum aedificia locus duorum pedum et semipedis ad circumeundi facultatem relictus, Paul. ex Fest. p. 16 Müll. —Also, the small space around sepulchres, Dig. 47, 12, 5.—
    B.
    An unlawful striving for posts of honor, or canvassing for office; esp. by bribery (cf. ambitio, I.), prohibited by the Lex Calpurnia, Caecilia, Fabia, Julia, Licinia, Tullia de ambitu, against bribery, corruption, etc.:

    legem ambitus flagitāsti,

    Cic. Mur. 23:

    punire ambitum,

    id. ib. 32, 67; cf. Sall. C. 18, 2 Kritz:

    accusare aliquem ambitus,

    Cic. Clu. 41:

    deferre nomen alicujus de ambitu,

    id. Cael. 31:

    interrogare aliquem legibus ambitus,

    Sall. C. 18, 2:

    damnatus ambitus,

    Cic. Clu. 41:

    condemnare de ambitu,

    Suet. Caes. 41 al.:

    effusae ambitus largitiones,

    Nep. Att. 6.—
    C.
    In gen., the desire to make a display, ostentation, vanity, show, parade:

    relinque ambitum: tumida res est vana, ventosa,

    Sen. Ep. 84:

    proprius quidam intellegendi ambitus,

    Quint. 12, 10, 3.—Of speech, bombastic fulness, parade:

    imagine et ambitu rerum,

    Quint. 10, 1, 16 Fr.; id. Decl. 4 fin.
    D.
    In rhet., a period:

    comprehensio et ambitus ille verborum (si sic periodum appellari placet),

    Cic. Brut. 44, 162; id. Or. 12; so id. ib. 50.

    Lewis & Short latin dictionary > ambitus

  • 4 ambitus

    border, edge, extent / going around, circuit.

    Latin-English dictionary of medieval > ambitus

  • 5 ambio

    amb-ĭo, īvi, and ii, ītum, 4, v.n. and a. (although from the root eo, it is regularly conjugated throughout; hence part. perf. ambītus; but ambitio and 2. ambĭtus follow the quantity of the simple verb, eo, ĭtum; in the imperf. ambiebat;

    also ambibat,

    Ov. M. 5, 361; cf. Prisc. p. 910 P.; Zumpt, Gram. § 215).
    I.
    Lit.: aliquid, to go round or about a thing (syn. circumeo):

    ut terram lunae cursus proxime ambiret,

    Cic. Tim. 9:

    ambibat Siculae cautus fundamina terrae,

    Ov. M. 5, 361:

    jubet urbem ambiri,

    Luc. 1, 592.—
    II.
    Transf.
    A.
    To surround, encircle, encompass (syn.:

    circumdo, cingo): insula, quam amnis Euphrates ambiebat,

    Vell. 2, 101:

    ambitae litora terrae,

    Ov. M. 1, 37:

    Thracam nec purior ambiat Hebrus,

    Hor. Ep. 1, 16, 13; Verg. A. 6, 550 (cf. Sen. Ben. 4, 5: flumina campos cingentia;

    v. ambitus, I.): funiculus ambiebat gyrum ejus,

    Vulg. 2 Par. 4, 2:

    muros praealtum mare ambiebat,

    Curt. 4, 2; so Tac. A. 1, 68; 15, 43; Suet. Aug. 95:

    (clipei) oras ambiit auro,

    Verg. A. 10, 243:

    ambiente (gemmam) circulo coloris aurei,

    Plin. 37, 10, 60, § 166:

    Judam suo ambiebat exercitu,

    Vulg. 2 Par. 13, 13.—
    B.
    T. t. to designate the manner in which candidates for office sought to procure votes (v. ambitio), to go round after, to solicit, canvass for votes (syn. peto):

    virtute ambire oportet, non fautoribus,

    Plaut. Am. prol. 18:

    quod si comitia placet in senatu habere, petamus, ambiamus,

    Cic. Phil. 11, 8:

    ambiuntur, rogantur,

    id. Rep. 1, 31; id. Planc. 4:

    singulos ex senatu ambiundo nitebantur, ne etc.,

    Sall. J. 13, 8.—With acc. of the office:

    magistratum sibi,

    Plaut. Am. prol. 74.—
    C.
    In gen., to solicit one for something, for his favor, friendship, etc., to strive for, seek to gain (syn.:

    peto, sector): qui ambīssent palmam histrionibus,

    Plaut. Am. prol. 69: nisi senis amicos oras, ambis, * Ter. And. 2, 2, 36:

    reginam ambire affatu,

    Verg. A. 4, 284:

    conubiis ambire Latinum,

    id. ib. 7, 333:

    te pauper ambit sollicitā prece Ruris colonus,

    Hor. C. 1, 35, 5:

    ambiebat Jason summum sacerdotium,

    Vulg. 2 Macc. 4, 7.—With ut or ne:

    ambienti, ut legibus solveretur,

    Suet. Caes. 18:

    ambirent multi, ne filias in sortem darent,

    id. Aug. 31.—With inf.:

    donec ultro ambiretur consulatum accipere,

    Tac. A. 2, 43:

    pauci, qui ob nobilitatem plurimis nuptiis ambiuntur,

    Tac. G. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > ambio

  • 6 ambitio

    ambĭtĭo, ōnis, f. [ambio], a going round.
    I.
    In the time of the republic, t. t. (v. ambio, II. B.), the going about of candidates for office in Rome, and the soliciting of individual citizens for their vote, a canvassing, suing for office (by just and lawful means;

    while ambitus denotes unlawful means, as bribery, threats, etc.): quid de nostris ambitionibus loquar?

    Cic. Tusc. 2, 26, 62:

    mea me ambitio ab omni illā cogitatione abstrahebat,

    id. Sull. 4:

    cum ambitionis nostrae tempora postulabant,

    id. Planc. 18, 45:

    si infinitus forensium rerum labor et ambitionis occupatio decursu honorum etiam aetatis flexu constitisset,

    id. de Or. 1, 1, 1:

    hic magistratus a populo summā ambitione contenditur,

    id. Verr. 2, 53, 131:

    tanta exarsit ambitio, ut primores civitatis prensarent homines,

    Liv. 3, 35, 1 et saep.—
    II.
    A.. In gen., a striving for one's favor or good-will; an excessive desire to please, flattery, adulation:

    ambitione labi,

    Cic. Brut. 69, 244:

    sive aliquā suspitione sive ambitione adducti,

    id. Clu. 28, 76:

    in Scipione ambitio major, vita tristior,

    id. Off. 1, 30, 108 Heus., Beier, and Gernh.: Dionysius Platonem magnā ambitione Syracusas perduxit, in an ostentatious manner, for the purpose of securing his favor, Nep. Dion, 2, 2 Br. and Dähn.:

    ambitio (i.e. studium Fabiis placendi) obstabat,

    Liv. 5, 36:

    ambitione relegatā,

    without flattery, Hor. S. 1, 10, 84: ambitionem scriptoris facile averseris, obtrectatio et livor pronis auribus accipiuntur, Tac. H. 1, 1:

    nullo officii aut ambitionis genere omisso, i.e. nullis blanditiis,

    Suet. Oth. 4:

    coronas quam parcissime et sine ambitione tribuit,

    id. Aug. 25 et saep.—Hence, also partiality:

    jus sibi per ambitionem dictum non esse,

    Liv. 3, 47.—
    B.
    With the predom. idea of the purpose or end, a desire for honor, popularity, power, display, etc.; in bon. part., ambition; in mal. part., vanity. —So in Lucr. of the ambitious efforts of men:

    Angustum per iter luctantes ambitionis,

    struggling to press through the narrow way of ambition, Lucr. 5, 1132:

    me ambitio quaedam ad honorum studium duxit,

    Cic. Att. 1, 17:

    Miserrima omnino est ambitio honorumque contentio,

    id. Off. 1, 25:

    a quo incepto studioque me ambitio mala detinuerat,

    Sall. C. 4, 2:

    aut ab avaritiā aut miserā ambitione laborat,

    Hor. S. 1, 4, 26:

    Vitā solutorum miserā ambitione gravique,

    id. ib. 1, 6, 129; so id. ib. 2, 3, 78;

    2, 6, 18: inanis,

    id. Ep. 2, 2, 207:

    levis,

    Ov. F. 1, 103 al.:

    licet ipsa vitium sit ambitio, tamen frequenter causa virtutum est,

    Quint. 1, 2, 22:

    perversa,

    id. 10, 7, 20:

    funerum nulla ambitio,

    no display, pomp, Tac. G. 27.—
    C.
    Great exertion:

    cum admitti magnā ambitione aegre obtinuisset,

    Just. 1, 3.—
    D.
    That which surrounds (v. ambio, 2.;

    postclass. for ambitus): vimineos alveos circumdant ambitione tergorum bubulorum,

    with a wrapping of cowhide, Sol. 22:

    fuliginem ambitio extimae cutis cohibet,

    id. 35: ita assedimus, ut me ex tribus medium lateris ambitione protegerent, Min. Oct. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > ambitio

  • 7 accūsō

        accūsō āvī, ātus, āre    [ad + causa], to call to account, make complaint against, reproach, blame, accuse: alqm ut hostem: alqm graviter, quod, etc., Cs.: cum diis hominibusque accusandis senesceret, L.—Supin. acc.: me accusatum advenit, T.— Meton., of things, to blame, find fault with, throw the blame on: fortunas vestras: culpam alicuius. —In law, to call to account, bring to trial, prosecute, accuse, arraign, indict: accusant ii, qui in fortunas huius invaserunt: ambitūs alterum: ante actarum rerum accusari, for previous offences, N.: accusatus capitis, prosecuted capitally, N.: eum certis propriisque criminibus: crimine Pario accusatus, of treason in the matter of Paros, N.: ne quid accusandus sis, vide, T.: de pecuniis repetundis: inter sicarios et de veneficiis: Lysandrum, quod... conatus esset, etc., N.
    * * *
    accusare, accusavi, accusatus V
    accuse, blame, find fault, impugn; reprimand; charge (w/crime/offense)

    Latin-English dictionary > accūsō

  • 8 ambiō

        ambiō (imperf. ambibat, O., L., Ta.), īvī and iī, ītus, īre    [ambi + eo], to go round, go about: terram lunae cursus: Siculae fundamina terrae, O.—To surround, encircle, encompass: ambitae litora terrae, O.: Thracam ambiat Hebrus, H.: moenia, Quae flammis ambit amnis, V.: vallum armis, Ta. —Fig., to canvass for votes: singulos ex senatu, S.: ambiuntur, rogantur cives.—To secure by canvassing, win by solicitation, entreat, solicit, court: senis amicos, T.: connubiis Latinum, V.: te prece, H.: nuptiis ambiri, to be sought in marriage, Ta.
    * * *
    ambire, ambivi, ambitus V
    go round, visit in rotation, inspect; solicit, canvass; circle, embrace

    Latin-English dictionary > ambiō

  • 9 circā

        circā adv.    and praep., later for circum.    I. Adv, around, round about, all around, near: gramen erat circa, O.: ripae Responsant circa, V.: ex montibus qui circa sunt, which are around, L.: sed non passi sunt ii, qui circa erant, who were at hand, N.: multarum circa civitatum inritatis animis, the surrounding towns, L.: corpora multa virūm circa, V.: farre ex agris circa undique convecto, all around, L.: cum circa omnia hostium essent, L.—    II. Praep. with acc. (sometimes after or separated from the acc.). — In space, about, around, on the side of, surrounding, encompassing: quam (Hennam) circa sunt flores: ligna contulerunt circa casam, N.: aes triplex Circa pectus, H.: quem circa tigres iacent, O. — Around, about, among, through: Romulus legatos circa vicinas gentes misit, L.: circa domos ire, L.: circa civitates miserat nuntios, L.—In the region of, near to, near by: urbīs circa Capuam occupare: circa Liternum posuit castra, in the neighborhood of, L. —In vague designations of a place, in, at, about: Circa virentīs campos, H.: cum amor Saeviet circa iecur, H.: quadriduum circa rupem consumptum, L.: circa unam rem ambitūs facere, L.—Of persons as attendants, around, with, attending, accompanying: canes quos circa se haberet: trecentos iuvenes circa se habebat, L. — In time, about: circa eandem horam, L.: Circa lustra decem, H. —In numerical designations, about, nearly, almost: circa quingentos Romanorum, L.—Fig., about, in respect to: circa adfectationem originis, Ta.
    * * *
    I
    around, all around; round about; near, in vicinity/company; on either side
    II
    around, on bounds of; about/near (space/time/numeral); concerning; with

    Latin-English dictionary > circā

  • 10 circumscrīptus

        circumscrīptus adj.    [P. of circumscribo].— In rhet., in periods, periodic: verborum ambitūs.
    * * *
    circumscripta -um, circumscriptior -or -us, circumscriptissimus -a - ADJ
    concisely expressed, succinct; compressed; rounded-off into periods, periodic

    Latin-English dictionary > circumscrīptus

  • 11 com-mētior (conm-)

        com-mētior (conm-) mēnsus, īrī, dep.,    to measure: siderum ambitūs inter se numero. — Fig., to measure, proportion: negotium cum tempore.

    Latin-English dictionary > com-mētior (conm-)

  • 12 complētus

        complētus adj.    [P. of compleo], complete, perfect: verborum ambitus.
    * * *
    completa -um, completior -or -us, completissimus -a -um ADJ
    complete, round off; filled full, full (L+S); perfect

    Latin-English dictionary > complētus

  • 13 condemnō

        condemnō āvī, ātus, are    [com- + damno], to convict, condemn, sentence, find guilty: omnes sine dubitatione condemnant: reum: alquem iudicio turpissimo: hunc sibi, for his own benefit: arbitrium pro socio condemnari, in an arbitration on the partnership: alqm ambitūs: alqm capitis, capitally: iniuriarum: pecuniae publicae: rerum capitalium, S.: sponsionis: eodem crimine Sopatrum: quadruplo condemnari, be mulcted: alqm de aleā: de pecuniis repetundis. — To condemn, blame, disapprove: factum iudicio amicorum: aliquem inertiae: summae iniquitatis condemnari, Cs.: hominem de litteris conruptis.—Of a prosecutor, to convict, prosecute successfully, prove guilty: hoc crimine illum: alqm furti: istum omnium sententiis: inimicum.
    * * *
    condemnare, condemnavi, condemnatus V TRANS
    condemn, doom, convict; find guilty; (pass) sentence; blame, censure, impugn

    Latin-English dictionary > condemnō

  • 14 contrāctus

        contrāctus adj. with comp.    [P. of contraho], drawn together, compressed, contracted, short, narrow, restricted, limited: nares contractiores habent introitūs: cuticula, wrinkled, Iu.: frons, H.: vestigia vatum, the narrow path, H.: ipsos in usūs locus, too narrow, V. — Fig.: ambitus verborum, brief: studia contractiora, more limited: paupertas, stinted, H.: Contractus leget, in retirement, H.
    * * *
    I
    contracta, contractum ADJ
    close/narrow/restricted/pinched; short (time); abridged, terse; restrained
    II
    contracta, contractum ADJ
    violated; dishonored; touched carnally; stolen, purloined, taken by stealth
    III
    shrinking/narrowing; undertaking; legal/commercial agreement/contract

    Latin-English dictionary > contrāctus

  • 15 damnātīō

        damnātīō ōnis, f    [damno], condemnation, conviction: hanc damnationem duci non oportere: reorum acerbissimae: damnationem anteire veneno, Ta.: ambitūs: tantae pecuniae, to so large a fine: hae pecuniae tibi damnationi esse deberent.
    * * *
    condemnation (in a court of law); obligation under a will; adverse judgement; damnation

    damnatio memoriae -- erasing all record/images of defeated rivals

    Latin-English dictionary > damnātīō

  • 16 damnō

        damnō āvī, ātus, āre    [damnum], to adjudge guilty, condemn, convict: reum: damnarent an absolverent: delicta mariti, i. e. believe him guilty, O.: causa damnata, decided unfavorably: contra edictum fecisse damnari: ambitūs damnatus, Cs.: furti: eo crimine damnari: Clodio interfecto, eo nomine erat damnatus, Cs.: existimatione damnatus, by public opinion: de maiestate damnatus: damnatus, quod praebuisset, etc., L.: ducent damnatum domum, will condemn and drag home (as a fraudulent debtor), T.: damnatum poenam sequi oportebat, if convicted, Cs. — To sentence, doom: capitis, Cs.: octupli damnari, mulcted: absentem capitalis poenae, L.: falso damnati crimine mortis, V.: longi laboris, H.: tertiā parte agri, L.: morti, L.: a Popilio decem milibus aeris, i. e. prosecuted by P., and fined, L.: gladiatorum dare centum Damnati paria, i. e. bound by the will, H.— To condemn, blame, disapprove, reject: nimios amores, O.: facto damnandus in uno, O.: sua lumina, the evidence of, O.: consilium, Cu.— To consecrate, devote, condemn as a sacrifice: caput Orco, V.: Quem damnet labor (sc. leto), V.—With voti (poet. also votis), to grant one's prayer (and thus exact fulfilment of a vow): dixit nunc demum se voti esse damnatum, N.: ut damnarentur ipsi votorum, L.: damnabis tu quoque votis (agricolas), V.
    * * *
    damnare, damnavi, damnatus V TRANS
    pass/pronounce judgement, find guilty; deliver/condemn/sentence; harm/damn/doom; discredit; seek/secure condemnation of; find fault; bind/oblige under a will

    Latin-English dictionary > damnō

  • 17 grātulor

        grātulor ātus, ārī, dep.    [gratus], to manifest joy, be glad, congratulate, rejoice: laeto voltu: tibi: ipse mihi gratulatus sum: mihi de filiā: de iudicio ambitūs: ei voce maximā victoriam: tibi pro amicitiā nostrā, S.: tibi in hoc: quā in re tibi: ei recuperatam libertatem est gratulatus: adventum gratulantur (sc. me esse), T.: tibi ingenium non latuisse tuum, O.: mihi quod habiturus essem amicum: quod abes: tibi, cum tantum vales, etc.: gratulor victoriae suae: inter se cives, quasi vicissent, gratulabantur.— Supin. acc.: ad me venire gratulatum: ad Caesarem gratulatum convenerunt, Cs.— To give thanks, render thanks, thank: deos gratulando obtundere, T.
    * * *
    gratulari, gratulatus sum V DEP
    congratulate; rejoice, be glad; thank, give/render thanks

    Latin-English dictionary > grātulor

  • 18 īnfringō

        īnfringō frēgī, frāctus, ere    [in+frango], to break off, break, bruise: infractis omnibus hastis, L.: infracta tela, V.: violas Liliaque, O.: quibus (liminibus) latus, bruise on the threshold, H.: infractus remus (broken, to the eye).— To inflict: Homini colaphos, T.—Fig., to break, subdue, overcome, check, weaken, mitigate, assuage: ut vis militum infringeretur, Cs.: florem dignitatis: animos eorum, L.: infractae vires, V.: fortia facta suis modis, weaken, O.: nec fatis infracta (Iuno), appeased, V.: infringitur ille quasi verborum ambitus, is broken off.
    * * *
    infringere, infregi, infractus V
    break, break off; lessen, weaken, diminish, dishearten; overcome, crush

    Latin-English dictionary > īnfringō

  • 19 integer

        integer tegra, tegrum, adj. with comp. integrior and sup. integerrimus    [2 in-+TAG-], untouched, unhurt, entire, whole, complete: annus: integro die, i. e. with the day before us, H.: quarum (sublicarum) pars inferior integra remanebat, Cs.: signa (litterarum), unbroken.—Unimpaired, uninjured, unhurt, unwounded, unmutilated, unexhausted, sound, fresh, vigorous: aetate integrā, in her flower, T.: cum integri defessis succederent, Cs.: florentes atque integri: integros pro sauciis arcessere, S.: Pelops, entire, O.: cecidit Cethegus Integer, unmutilated, Iu.: opes (opp. accisae), H.: integer aevi sanguis, the vigor of youth, V.: gens a cladibus belli, L.—Not worn, fresh, new, unused: ad integrum bellum cuncta parare, S.: pugnam edere, L.: uti causā hac integrā, this pretext as a fresh one, T.: eum Plautus locum reliquit integrum, not imitated, T.—In the phrase, de integro or ab integro, anew, afresh: potius quam redeat de integro haec oratio, be told over again, T.: relata de integro res ad senatum, L.: columnam efficere ab integro novam: Magnus ab integro saeclorum nascitur ordo, V.—Untainted, fresh, sweet: ut anteponantur integra contaminatis: fontes, H.—In the phrase, in integrum restituere, to restore to a former condition, pardon, forgive: quod te absente hic filius Egit restitui in integrum aequomst, i. e. be undone, T.: in integrum restituti, pardoned: nonnullos ambitūs damnatos in integrum restituit, Cs.—Fig., new, open, undecided, undetermined: rem integram ad reditum suum iussit esse: ut quam integerrima essent ad pacem omnia, Cs.: quid hac quaestione dici potest integrius?: quoad erit integrum, still in my power: non est integrum Pompeio consilio iam uti tuo, open: si integrum daretur, i. e. if he be unfettered. —Inexperienced, ignorant: me discipulum integrum accipe.—Healthy, sound, sane, unimpaired: animi, H.: mens, H.: integrius iudicium a favore, L.—Unbiassed, impartial: integrum se servare, neutral: arbiter, Iu.: scopulis surdior Icari Voces audit, adhuc integer, heart-whole, H.—Blameless, irreproachable, spotless, pure, honest, virtuous: illo nemo integrior: integerrima vita: testes: vitae, in life, H.: virgo ab se, T.: a coniuratione, not implicated in, Ta.
    * * *
    I
    integra -um, integrior -or -us, integerrimus -a -um ADJ
    untouched, entire, whole, complete; uninjured, sound, fresh (troops), vigorous
    II
    fresh troops (pl.)

    Latin-English dictionary > integer

  • 20 inter-rogō

        inter-rogō āvī, ātus, āre,    to ask, question, inquire, interrogate: recte, T.: interrogandi facultas: testem: illud, put this question, L.: nil plus, have no more to ask, Iu.: quendam quaedam geometrica: interrogans, solerentne, etc., Cs.: interrogas me, num, etc.: interrogatus, quid sentires: tunc sententiae interrogari coeptae, L.—To interrogate judicially, examine, go to law with, sue: bene testem, cross-examine: legibus interrogari, L.: consules legibus ambitūs interrogati, S.: Capitonem repetundarum (i. e. reum facere), Ta.—P. n. as subst: ad interrogata respondere, to inquiries.

    Latin-English dictionary > inter-rogō

См. также в других словарях:

  • AMBITUS — Tessiture d’une mélodie ou étendue de l’échelle sonore du grave à l’aigu à l’intérieur de laquelle se déploie une mélodie. L’ambitus sert aussi à différencier le mode authente (ou authentique) du mode plagal, en plain chant grégorien. En effet,… …   Encyclopédie Universelle

  • Ambitus — Ambitus, among ancient Romans, signified the act of suing, or making interest for candidates of offices.The candidates went about the city and into public places and assembles, to beg voices, which was called ambitus ; am in the ancient Latin,… …   Wikipedia

  • ambitus — ÁMBITUS subst. Întindere a unei melodii, de la sunetul ei cel mai grav până la cel mai înalt. – Din fr. ambitus. Trimis de ana zecheru, 03.04.2003. Sursa: DEX 98  ÁMBITUS s. (muz.) diapazon, întindere, registru. Trimis de siveco, 05.08.2004.… …   Dicționar Român

  • Ambĭtus — (lat.), »der Umhergang«, dann die Bewerbung um ein öffentliches Amt, benannt von der alten Sitte der Kandidaten in Rom, auf Straßen und Plätzen umherzugehen (ambire), um die Bürger um ihre Stimme zu bitten. Frühzeitig machten sich Mißbräuche beim …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Ambĭtus — (lat.), 1) (röm. Ant.), eigentlich die Bewerbung um ein öffentliches Amt, s. Ambitio 2); später 2) die unrechtmäßige Bewerbung um ein[394] Amt (Ambitus crimen), z.B. durch Bestechung od. Drohung. Er galt als ein Verbrechen, gegen welches mehrere… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Ambitus — Am bi*tus ([a^]m b[i^]*t[u^]s), n. [L. See {Ambit}, {Ambition}.] 1. The exterior edge or border of a thing, as the border of a leaf, or the outline of a bivalve shell. [1913 Webster] 2. (Rom. Antiq.) A canvassing for votes. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Ambitus [1] — Ambitus, der wenigstens 21/2ʼ breite freie Platz zwischen zwei Häusern; der freie Platz zwischen den Außengebäuden einer Kirche und der sie umgebenden Mauer …   Herders Conversations-Lexikon

  • Ambitus [2] — Ambitus, die unrechtmäßige Bewerbung um ein Amt, indem der zur Verleihung Berechtigte durch Geld, Versprechen oder Drohung bearbeitet wird. Die röm. Republik gab Gesetze gegen dieses Uebel von 431 v. Chr. bis zu Pompejus und Cäsar, ein Beweis,… …   Herders Conversations-Lexikon

  • ambitus — circunferencia, perímetro Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 …   Diccionario médico

  • ambitus — ambítus m DEFINICIJA glazb. melodijski raspon od najdubljeg do najvišeg tona ETIMOLOGIJA lat. ← ambire: obilaziti …   Hrvatski jezični portal

  • Ambitus — У этого термина существуют и другие значения, см. Амбитус. Ambitus, Амбитус юридический термин в римском праве. Изначально ambitus древнеримский обычай кандидатов в магистраты ходить среди собравшихся на форуме или Марсовом поле людей, чтобы… …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»