-
61 pars
partis (изредка acc. im, abl. ī) f.1) часть (corporis, urbis C; civium Cs; diei Nep; de nobis, ex illis C)parte PM etc. и in parte Q — частью, отчастиmajor p. C — большая часть, большинствоdimidia p. C, Sl etc. — половинаtertia p. Cs — одна третьduae partes C — две третиtres partes Cs — три четвертиnovem partes Sl, Nep — девять десятыхmultis partibus C — во много раз, гораздоpartes facere C — делитьpartem facere Dig — составлять или получать частьpartes rei C — подробности, деталиmagnam (bonam) partem или magna (ex) parte Lcr, C, L etc. — в значительной частиex (in) parte C, Cs etc. — частью, частичноaliquā (ex) parte C, PJ — в некоторой части или в известном отношенииnullā (ex) parte O, Q — ни в какой степени, нисколькоnon minimam partem Lcr — не в малой степени или совсем нередкоdecem partes dicere Pt — уметь делить (числа) на десять, т. е. усвоить начатки арифметики2) участие, доляin parte alicujus rei esse L — принимать участие в чём-л.partem habere in (ex) aliquā rē C — быть участником чего-л.plus quam pro parte laborare O — работать больше положенного (т. е. изо всех сил)3) область, край (pagi partesque Cs; partes orientis C)in utramque partem или ab (ex) utraque parte Cs etc. — справа и слеваomnibus (in) partibus C, Cs etc. — везде, повсюдуquā ex parte? C — с какой стороны?, где?in eā parte C — тамquam in partem C — кудаin eam partem C — туда, перен. в том смысле (что) или с тем (чтобы)5) отношениеomni (ex) parte, in omnes partes C, omnibus partibus C , Cs или in (ab) omni parte C, O, L, H — во всех отношениях, совершенно, всецелоin utramque partem C etc. — в обоих случаяхnullam in partem C etc. — ни в каком отношенииin utramque partem (или in contrarias partes) disputare C — спорить за и против6) вид, род, раздел7) преим. pl. партия (partes optimatium et popularium C; partes Sullanae Nep)a parte alicujus esse C, Sl — быть на чьей-л. сторонеnullīus (neutrīus) partis esse (или se in nullam partem movere) C — быть нейтральным8) pl. театр. рольprimae partes Ter, C — главная рольalicujus partes agere C — играть чью-л. рольvocare ad partes aliquem J — выводить (изображать) кого-л. в литературном произведении9) pl. должность, обязанность, задача, долг ( partes imperatoriae C)defensionis partes suscipere (sibi sumere, obtinēre) C — взять на себя обязанности защитникаres est mearum partium или meae sunt partes C — это относится к моим обязанностям10) участник (Consus, p. ingens belli V)11) член ( partes corporis Sl)pars obscena( partes obscenae) O и naturae partes Ph — genitalia -
62 poena
ae f.1) наказание, караp. legum Nep — наказание, установленное законамиviginti quinque aeris p. LXIIT — штраф (пеня) в 25 ассовp. mortis C, Su, тж. p. capitis Cs, C (vitae C) — смертная казньpoenam (poenas) dare (solvere, persolvere, reddere, pendere, expendere) C, L etc. — уплатить пеню, т. е. понести наказание, быть наказанным или поплатитьсяnisi valentior fuissem, dedissem poenas Pt — если бы я не был сильнее (своего противника), пришлось бы мне плохоpoenam (poenas) petere (repetere, capere, sumere) ab aliquo alicujus rei C etc. — наказать кого-л. за что-л.poenas dare alicui C, Sl — быть наказанным кем-л.teneri poenā C — подлежать наказанию или PS быть наказуемымin poenam cecĭnit Ap — (Марсий) доигрался до того, что был наказанpoenam habere L — подвергнуться наказанию, ноpoenas habere ad aliquo L — отомстить кому-л.poenas capere de aliquo L — мстить кому-л.poenam pati alicujus rei Dig — нести наказание за что-л.poenas alicujus persĕqui C или poenas capere pro aliquo Sl — отомстить за кого-л.2) страдание, мучение, мука ( finem imponere poenis VF) -
63 reverentia
1) робость, боязнь (alicujus rei Col, Q, Prp)2) почтение, уважение, благоговение (adversus aliquem C, Sen или alicujus, alicujus rei PJ, O, T; maxima debetur puero r. J)3) почтенность, величие ( patris patriae Vop) -
64 revoco
re-voco, āvī, ātum, āre1)а) звать назад, вызывать обратно (aliquem ab exsilio T, Just и ex exsilio L; revocari ad cenam Pt); отзывать ( in Italiam Cs); призывать ( ad misericordiam C); отводить ( fluctūs O)r. animum ab irā O — смягчить свой гневб) отворачивать ( oculos O)2) отклонять, отговаривать (aliquem ab aliquā re C, O etc.); удерживать, предохранять ( aliquem a peccato Aug)3)а) вновь призывать, приглашать (in suffragium L; ad bibendum Pt); вновь созывать ( veteranos T)revocari in memoriam alicujus rei Just, Pt etc., — вновь вспоминать о чём-лaliquem ad rationem r. Cato — требовать от кого л, отчёта4)а) восстанавливать (vires C; priscos mores L)umbram alicujus r. in florem Pt — воскресить кого-л. в виде цветка(in) spirĭtum r. Pt — приводить в чувствоr. memoriam alicujus rei Sen, Just — вспомнить о чём-л.se r. — возвращаться ( ad pristĭna studia C) или C (тж. se ad se r. C) приходить в себя, опомниться5) отменять, уничтожать ( libertatem T); брать назад (r. promissum suum Sen); обрезывать ( multa in vitibus C)6) стеснять, уплотнять. втискивать (r. in unam domum C): укорачивать ( Phoebus revocaverat umbras VF)7) доводить, сводить, приводить ( aliquid ad meliorem statum C)rem ad manūs r. C — доводить дело до рукопашного бояaliquid ad sortem r. C — бросить жребий о чём-л.aliquid in dubium (или ad incertum) r. C — подвергать что-либо сомнению, ставить что-л. под вопросomnia ad aliquid r. C — использовать всё для чего-л.8) относить ( crimen ad se C); отсылать, направлять ( rem ad populum L); сообразовать, подчинять (rationem ad veritatem C; consilia ad naturam C)aliquid in crimen r. C — вменять что-л. в вину9) театр. вызывать, требовать повторения -
65 species
speciēs, ēī f. (арх. gen. specie и specii; gen. pl. specierum и dat. /abl. speciebus— тк. поздн.) [ specio ]2) взгляд, взор ( speciem aliquo vertere Lcr)primā specie C, QC — с первого взгляда3) вид, внешность, наружность, образ ( horribilis Cs)4) видение, явление, призрак ( nocturna L)s. quietis O — сновидение5) изображение, статуя (s. Jovis C)6) красота, прелесть (caeli C; armorum, vaccae O; s. in dicendo C); блеск, сверкание (s. candorque caeli C); величие (s. dignitasque C); пышность ( triumphi L)7) внушительность, важность ( consulis C)8) видимость, призрачность(sub) specie QC, C, L или per (in) speciem C, Cs, L — под видом, для вида, якобыspeciem alicujus praebere Cs, L, QC (habere, prae se ferre C) — казаться кем-л.ad speciem C, Ap — с виду, на вид, но тж.— как и specie tenus Amm — по видимости, мнимоin speciem alicujus rei O — наподобие чего-л.specie alicujus rei C, L etc. — под предлогом чего-л.9) представление, понятие, идея (s. boni viri C)Aristoteles primus species (pl.) labefactavit C — Аристотель первый поколебал теорию идей (Платона)10) идеал, образец (eloquentiae C; libertatis Nep)11) вид, разновидность (unum genus est possidendi, species infinitae Dig)primum illud genus quaerimus, ex quo ceterae species suspensae sunt Sen — мы ищем тот первичный род, к которому относятся прочие виды13) товарная статья (плоды, хлеб и пр.) (s. vetustate corrupta CJ); статья в описи, отдельный предмет (res per speciem enumeratae Dig; species auri vel argenti Dig)14) специя, приправа, пряность (species superficiem, cui opponuntur, exulcerant Macr) -
66 usus
I ūsus, ūs (dat. uī и ū) m. [ utor ]1) пользование, употребление, применение (domesticus C; cotidianus Cs; u. pedum PJ; navium Cs)aliquid in usu habere Su — пользоваться чём-л.ea, quae in usu habemus Pt — наши повседневные потребности и интересыpublicus u. H — общественное использование2) обычай, обыкновение, привычка ( cultioris vitae Just)u. vivendi C — образ жизниsi volet u. H — если потребует обычай3) упражнение (u. atque exercitatio C); деятельность, практикаu. forensis C — адвокатская деятельностьu. artis C — деятельность на поприще искусстваhabere aliquid in usu PJ — заниматься чём-л.ars ( scientia Cs) et u. T — теория и практикаusu venire alicui Pt — приключаться, случаться, происходить с кем-л.4)а) временное пользование, эксплуатация (fundi, bonorum C)u. (et) fructus или u. fructusque, ususfructus юр. C, Sen, Dig — извлечение доходов, пользование чужой собственностьюб) право пользования (perpetuus nulli datur u. H)u. (et) auctoritas юр. C — давность и вытекающее из неё право собственности6) общение, сношения, близость, знакомство (u. atque commercium Su)u. alicujus и cum aliquo C etc. — знакомство с кем-л.u. amicitiae C — дружбаvetus u. inter nos intercedit C — мы — старые знакомые7) интимная связь, половой акт (u. furtivus Tib)8) опыт, опытность, навык, практика (u. rei militaris или in re militari Cs; u. est magister optimus C)mi u. venit Ter — у меня есть опыт (в этом)9) польза, выгода, ценность ( exiguus C)magnum usum afferre ad aliquid C — быть весьма полезным (пригодным) для чего-л.ex usu alicujus (или usui alicui C) esse Cs — быть полезным (приносить пользу) кому-л.usum habere ex aliquā re C — извлекать пользу из чего-л.10) потребность, нужда ( ūsūs vitae necessarii C)usui esse ad aliquid Cs и alicujus rei Nep — быть необходимым для чего-л.u. est (adest, venit) Pl, Ter, C, Cs etc. — возникает необходимость, необходимоquod tacito u. est Pl — о чём следует умолчатьsi u. veniat (fuerit) Cs, C — если окажется необходимымu. est alicui aliquā re Pl — кому-л. необходимо что-лII ūsus, a, um part. pf. к utor -
67 impleo
implĕo ( inpl-), ēvi, ētum, 2 (sync. forms:I.implerunt,
Verg. E. 6, 48; id. G. 4, 461; Pers. 1, 99; Ov. M. 11, 666 al.:impleris,
Hor. Epod. 17, 59:implerit,
Ov. M. 6, 111:implerint,
Cic. Agr. 2, 18, 47:implerat,
Ov. M. 9, 280 al.:implessem,
Verg. A. 4, 605:implesset,
Ov. M. 9, 667:inplesse,
Liv. 4, 41; Tib. 3, 3, 1; Tac. H. 2, 78 al.), v. a. [inpleo], to fill up, fill full, to make full, fill (freq. and class.; cf. expleo, compleo).Lit.A.In gen.(α).Aliquid ( aliquem) aliqua re:(β).is vomens frustis esculentis gremium suum et totum tribunal implevit,
Cic. Phil. 2, 25, 63:implevitque mero pateram,
Verg. A. 1, 729:foros flammis,
id. ib. 4, 605:herbarum suco expresso caput impleatur,
i. e. be wet all over with, Cels. 3, 18 med.; so,caput calido oleo,
id. 4, 2, 1 med.:cibis vinoque venas,
Liv. 26, 14, 5: manum pinu flagranti, fills his hand with, i. e. grasps, Verg. A. 9, 72:fusti istorum caput,
Plaut. Aul. 3, 3, 6; cf.in the comic pun: quae (dolia) nisi erunt semper plena, ego te implebo flagris,
id. Cas. 1, 35:tuis oraculis Chrysippus totum volumen implevit,
Cic. Div. 2, 56, 115; cf. in the foll. g:Neptunus ventis implevit vela secundis,
filled, swelled, Verg. A. 7, 23.—Aliquid alicujus rei (in analogy with plenus; cf.(γ).compleo): ollam denariorum implere,
Cic. Fam. 9, 18, 4.—With a simple acc.:B.id mustum coicies in amphoram et implebis ad summum,
Col. 12, 36:alter de ipsa justitia quatuor implevit sane grandes libros,
Cic. Rep. 3, 8; cf. id. Ac. 2, 27, 87.—In partic.1.To fill with food, to satisfy, satiate:2.praeparatā nos implevimus cenā,
Petr. 16:implentur veteris Bacchi pinguisque ferinae,
satisfy, regale themselves, Verg. A. 1, 215; so,vis impleri, mid.,
Juv. 5, 75; cf.:se interdiu,
Cels. 1, 2 fin. —To fill, to make fleshy, fat, stout:3.si aqua inter cutem quem implevit,
Cels. 2, 8 med.:implet corpus modica exercitatio, etc.,
makes fat, id. 1, 3 med.:nascentes implent conchylia lunae,
fill up, fatten, Hor. S. 2, 4, 30:Nomentanae vites se frequenter implent,
Col. 3, 2, 14.—Hence also of women and animals, to make pregnant, impregnate:(Peleus Thetidem) ingenti implet Achille,
Ov. M. 11, 265; 4, 698; 5, 111; 9, 280; so of animals: sues implentur uno coitu, Plin. 8, 51, 77, § 205; 9, 23, 39, § 76; Col. 7, 6, 3. —To fill up, amount to a certain measure:II.mensuraque roboris ulnas Quinque ter implebat,
Ov. M. 8, 748:arboris crassitudo quatuor hominum ulnas complectentium implebat,
Plin. 16, 40, 76, § 202; cf. id. 18, 10, 20, § 92:luna quater junctis implerat cornibus orbem,
Ov. M. 2, 344; 7, 530.Trop.A.Ingen., to fill, make full.(α).Aliquid ( aliquem) aliqua re:(β).impune ut urbem nomine impleris meo,
Hor. Epod. 17, 59:urbem tumultu,
Liv. 24, 26, 12; cf.:voce deos,
Val. Fl. 2, 167:aliquem hortatibus,
id. 4, 81:aliquem spe,
Just. 29, 4 fin.:pectus falsis terroribus,
Hor. Ep. 2, 1, 212:scopulos lacrimosis vocibus,
Verg. A. 11, 274:multitudinem exspectatione vana,
Liv. 36, 29, 3; 41, 5, 2:milites praeda,
satisfy, id. 7, 16, 3; 25, 20, 6:omnia terrore,
id. 9, 24, 8:anxiis curis,
id. 1, 56, 4 et saep.:vacua causarum conviciis,
Quint. 12, 9, 8; 4, 2, 114; Tac. A. 1, 22:rem alioqui levem sententiarum pondere,
Quint. 9, 3, 74; cf. id. 5, 13, 56; Liv. 7, 2, 7:cum sese sociorum, cum regum sanguine implerint,
have filled, covered, Cic. Agr. 2, 18, 47:se caedibus,
Sil. 9, 528:te ager vitibus implet,
enriches, Juv. 9, 56.— Pass.:omnia delubra pacem deum exposcentium virorum turba inplebantur,
were thronged, Liv. 3, 5, 14.—Aliquid ( aliquem) alicujus rei:(γ).celeriter adulescentem suae temeritatis implet,
Liv. 1, 46, 8:omnia erroris mutui,
id. 4, 41, 7:aliquem spei animorumque,
id. 7, 7, 5:aliquem religionis,
id. 5, 28, 4:hostes fugae et formidinis,
id. 10, 14, 20 et saep.—With the simple acc.:(δ).acta magni Herculis implerant terras,
Ov. M. 9, 135; 9, 667; id. F. 1, 93:quod tectum magnus hospes impleveris,
hast filled with thy presence, thy greatness, Plin. Pan. 15, 4; id. Ep. 7, 24 fin.:non semper implet (Demosthenes) aures meas,
does not always satisfy, Cic. Or. 29, 104:odium novercae,
Ov. M. 9, 135: implere ceterorum rudes animos, i. q. to inflame, to poison, Tac. A. 1, 31; cf.:urbs deinde impletur (sc. contagione morbi),
Liv. 4, 30, 8:nondum implevere medullas maturae mala nequitiae,
Juv. 14, 215:vestigia alicujus,
to follow after, imitate, Plin. Ep. 8, 13, 1:ceras pusillas,
i. e. to cover with writing, Juv. 14, 30; cf.:ceras capaces,
id. 1, 63:tabulas,
id. 2, 58:vices,
Claud. VI. Cons. Hon. 432.—With the simple abl.: Minyae clamoribus implent (sc. Jasonem), fill, i. e. spur on, inflame by acclamation, Ov. M. 7, 120.—B.In partic.1.To fill up a portion of time or a number, to make out, complete, finish, end:2.puer, qui nondum impleverat annum,
Ov. M. 9, 338:octavum et nonagesimum annum,
Quint. 3, 1, 14; cf.:me quater undenos sciat implevisse Decembres,
Hor. Ep. 1, 20, 27:vitae cursum,
Plin. 7, 16, 16, § 75:finem vitae sponte an fato,
Tac. A. 2, 42 fin.:impleta ut essent sex milia,
Liv. 33, 14; cf.:cohortes conscripserat ac triginta legionum instar impleverat,
Vell. 2, 20, 4:si numerum, si tres implevero,
Juv. 9, 90.—With the accessory notion of activity, to fulfil, discharge, execute, satisfy, content:3.ne id profiteri videar, quod non possim implere,
Cic. Clu. 18, 51; cf.promissum,
Plin. Ep. 2, 12, 6:munia sua,
Tac. A. 3, 53:incohatas delationes,
Dig. 48, 1, 5:consilium,
Tac. H. 1, 16:vera bona,
id. Agr. 44:fata,
Liv. 1, 7, 11:utinam quam spem ille de me concepit, partes officii,
Plin. Ep. 5, 56, 3; 10, 52, 2 (D):impleverim!
id. ib. 1, 10, 3; Quint. 6, 1, 12:desideria naturae,
Curt. 6, 2, 3:exsequiarum officium,
Just. 23, 2, 8:religionis officium,
Sulp. Sev. Chron. 2, 35, 3:hominis officium, Lact. Op. Dei, 20, 9: officium (opp. suscipere),
id. 6, 6, 15:mandatum,
Gai. Inst. 3, 161:legem,
Vulg. Rom. 13, 8.—Rarely with a personal object:implere censorem,
i. e. to discharge the office of censor, Vell. 2, 95 fin. Ruhnk.—Rhet. t. t., to make emphatic, make prominent:infirma, nisi majore quodam oratoris spiritu implentur,
Quint. 5, 13, 56. -
68 inpleo
implĕo ( inpl-), ēvi, ētum, 2 (sync. forms:I.implerunt,
Verg. E. 6, 48; id. G. 4, 461; Pers. 1, 99; Ov. M. 11, 666 al.:impleris,
Hor. Epod. 17, 59:implerit,
Ov. M. 6, 111:implerint,
Cic. Agr. 2, 18, 47:implerat,
Ov. M. 9, 280 al.:implessem,
Verg. A. 4, 605:implesset,
Ov. M. 9, 667:inplesse,
Liv. 4, 41; Tib. 3, 3, 1; Tac. H. 2, 78 al.), v. a. [inpleo], to fill up, fill full, to make full, fill (freq. and class.; cf. expleo, compleo).Lit.A.In gen.(α).Aliquid ( aliquem) aliqua re:(β).is vomens frustis esculentis gremium suum et totum tribunal implevit,
Cic. Phil. 2, 25, 63:implevitque mero pateram,
Verg. A. 1, 729:foros flammis,
id. ib. 4, 605:herbarum suco expresso caput impleatur,
i. e. be wet all over with, Cels. 3, 18 med.; so,caput calido oleo,
id. 4, 2, 1 med.:cibis vinoque venas,
Liv. 26, 14, 5: manum pinu flagranti, fills his hand with, i. e. grasps, Verg. A. 9, 72:fusti istorum caput,
Plaut. Aul. 3, 3, 6; cf.in the comic pun: quae (dolia) nisi erunt semper plena, ego te implebo flagris,
id. Cas. 1, 35:tuis oraculis Chrysippus totum volumen implevit,
Cic. Div. 2, 56, 115; cf. in the foll. g:Neptunus ventis implevit vela secundis,
filled, swelled, Verg. A. 7, 23.—Aliquid alicujus rei (in analogy with plenus; cf.(γ).compleo): ollam denariorum implere,
Cic. Fam. 9, 18, 4.—With a simple acc.:B.id mustum coicies in amphoram et implebis ad summum,
Col. 12, 36:alter de ipsa justitia quatuor implevit sane grandes libros,
Cic. Rep. 3, 8; cf. id. Ac. 2, 27, 87.—In partic.1.To fill with food, to satisfy, satiate:2.praeparatā nos implevimus cenā,
Petr. 16:implentur veteris Bacchi pinguisque ferinae,
satisfy, regale themselves, Verg. A. 1, 215; so,vis impleri, mid.,
Juv. 5, 75; cf.:se interdiu,
Cels. 1, 2 fin. —To fill, to make fleshy, fat, stout:3.si aqua inter cutem quem implevit,
Cels. 2, 8 med.:implet corpus modica exercitatio, etc.,
makes fat, id. 1, 3 med.:nascentes implent conchylia lunae,
fill up, fatten, Hor. S. 2, 4, 30:Nomentanae vites se frequenter implent,
Col. 3, 2, 14.—Hence also of women and animals, to make pregnant, impregnate:(Peleus Thetidem) ingenti implet Achille,
Ov. M. 11, 265; 4, 698; 5, 111; 9, 280; so of animals: sues implentur uno coitu, Plin. 8, 51, 77, § 205; 9, 23, 39, § 76; Col. 7, 6, 3. —To fill up, amount to a certain measure:II.mensuraque roboris ulnas Quinque ter implebat,
Ov. M. 8, 748:arboris crassitudo quatuor hominum ulnas complectentium implebat,
Plin. 16, 40, 76, § 202; cf. id. 18, 10, 20, § 92:luna quater junctis implerat cornibus orbem,
Ov. M. 2, 344; 7, 530.Trop.A.Ingen., to fill, make full.(α).Aliquid ( aliquem) aliqua re:(β).impune ut urbem nomine impleris meo,
Hor. Epod. 17, 59:urbem tumultu,
Liv. 24, 26, 12; cf.:voce deos,
Val. Fl. 2, 167:aliquem hortatibus,
id. 4, 81:aliquem spe,
Just. 29, 4 fin.:pectus falsis terroribus,
Hor. Ep. 2, 1, 212:scopulos lacrimosis vocibus,
Verg. A. 11, 274:multitudinem exspectatione vana,
Liv. 36, 29, 3; 41, 5, 2:milites praeda,
satisfy, id. 7, 16, 3; 25, 20, 6:omnia terrore,
id. 9, 24, 8:anxiis curis,
id. 1, 56, 4 et saep.:vacua causarum conviciis,
Quint. 12, 9, 8; 4, 2, 114; Tac. A. 1, 22:rem alioqui levem sententiarum pondere,
Quint. 9, 3, 74; cf. id. 5, 13, 56; Liv. 7, 2, 7:cum sese sociorum, cum regum sanguine implerint,
have filled, covered, Cic. Agr. 2, 18, 47:se caedibus,
Sil. 9, 528:te ager vitibus implet,
enriches, Juv. 9, 56.— Pass.:omnia delubra pacem deum exposcentium virorum turba inplebantur,
were thronged, Liv. 3, 5, 14.—Aliquid ( aliquem) alicujus rei:(γ).celeriter adulescentem suae temeritatis implet,
Liv. 1, 46, 8:omnia erroris mutui,
id. 4, 41, 7:aliquem spei animorumque,
id. 7, 7, 5:aliquem religionis,
id. 5, 28, 4:hostes fugae et formidinis,
id. 10, 14, 20 et saep.—With the simple acc.:(δ).acta magni Herculis implerant terras,
Ov. M. 9, 135; 9, 667; id. F. 1, 93:quod tectum magnus hospes impleveris,
hast filled with thy presence, thy greatness, Plin. Pan. 15, 4; id. Ep. 7, 24 fin.:non semper implet (Demosthenes) aures meas,
does not always satisfy, Cic. Or. 29, 104:odium novercae,
Ov. M. 9, 135: implere ceterorum rudes animos, i. q. to inflame, to poison, Tac. A. 1, 31; cf.:urbs deinde impletur (sc. contagione morbi),
Liv. 4, 30, 8:nondum implevere medullas maturae mala nequitiae,
Juv. 14, 215:vestigia alicujus,
to follow after, imitate, Plin. Ep. 8, 13, 1:ceras pusillas,
i. e. to cover with writing, Juv. 14, 30; cf.:ceras capaces,
id. 1, 63:tabulas,
id. 2, 58:vices,
Claud. VI. Cons. Hon. 432.—With the simple abl.: Minyae clamoribus implent (sc. Jasonem), fill, i. e. spur on, inflame by acclamation, Ov. M. 7, 120.—B.In partic.1.To fill up a portion of time or a number, to make out, complete, finish, end:2.puer, qui nondum impleverat annum,
Ov. M. 9, 338:octavum et nonagesimum annum,
Quint. 3, 1, 14; cf.:me quater undenos sciat implevisse Decembres,
Hor. Ep. 1, 20, 27:vitae cursum,
Plin. 7, 16, 16, § 75:finem vitae sponte an fato,
Tac. A. 2, 42 fin.:impleta ut essent sex milia,
Liv. 33, 14; cf.:cohortes conscripserat ac triginta legionum instar impleverat,
Vell. 2, 20, 4:si numerum, si tres implevero,
Juv. 9, 90.—With the accessory notion of activity, to fulfil, discharge, execute, satisfy, content:3.ne id profiteri videar, quod non possim implere,
Cic. Clu. 18, 51; cf.promissum,
Plin. Ep. 2, 12, 6:munia sua,
Tac. A. 3, 53:incohatas delationes,
Dig. 48, 1, 5:consilium,
Tac. H. 1, 16:vera bona,
id. Agr. 44:fata,
Liv. 1, 7, 11:utinam quam spem ille de me concepit, partes officii,
Plin. Ep. 5, 56, 3; 10, 52, 2 (D):impleverim!
id. ib. 1, 10, 3; Quint. 6, 1, 12:desideria naturae,
Curt. 6, 2, 3:exsequiarum officium,
Just. 23, 2, 8:religionis officium,
Sulp. Sev. Chron. 2, 35, 3:hominis officium, Lact. Op. Dei, 20, 9: officium (opp. suscipere),
id. 6, 6, 15:mandatum,
Gai. Inst. 3, 161:legem,
Vulg. Rom. 13, 8.—Rarely with a personal object:implere censorem,
i. e. to discharge the office of censor, Vell. 2, 95 fin. Ruhnk.—Rhet. t. t., to make emphatic, make prominent:infirma, nisi majore quodam oratoris spiritu implentur,
Quint. 5, 13, 56. -
69 regio
ōnis f. [ rego ]1) направление, линия ( eandein petere regionem Cs)e regione — прямо, напрямик ( moveri C) или напротив, на противоположной стороне (e regione alicujus rei или alicui rei C, Cs)2) положение, состояние (natura et r. provinciae C)3) пограничная линия, граница, предел, черта, рубеж (regionibus spatium circumscribere C)sese regionibus alicujus rei continere C — держаться в рамках чего-л.4) культ. небесная линия ( мысленно проводимая авгурами при ауспициях)5) страна светаr. vespertina H, Vtr — запад6) страна, край (r. fertilissima Cs)7) область, округ, район (r. Padana H); перен. сфера, круг, участок ( definitam habere regionem C)8) ( в Риме) городской район, квартал ( quattuordecim urbis regiones T) -
70 vicinus
I vīcīnus, a, um [ vicus ]v. alicujus rei Lcn и alicui rei V, L etc. — находящийся по соседству с чём-л., близкий к чему-л.tecto v. jugis aquae fons H — рядом с домом ключевая водаheu, quam vicina est ultima terra mihi! O — увы, как близок ко мне край света!2) соседский3) приближающийся, близкий ( mors Ph)4) близкий, сходный ( alicui rei)dialecticorum scientia vicina eloquentiae C — наука диалектиков близка к ораторскому искусствуII vīcīnus, ī m.сосед ( alicujus C) -
71 copia
[co-ops; copia [[ →] inopia] [st1]1 [-] cōpĭa, ae, f.: a - abondance (d'objets divers), grande quantité de; moyens d'existence, ressources, fortune, richesses. - copia frugum, Cic.: récolte abondante. - omnis copia narium, Hor. C. 2, 15, 6: tous les trésors de l'odorat (toutes les fleurs). - exercitum Cn. Domitii suis copiis sustentare, Cic.: entretenir à ses frais l'armée de Cn. Domitius. - copiae maris, Plin. Ep. 5, 2: les ressources de la mer. - circumfluere omnibus copiis, Cic. Lael. 15: nager dans l'abondance. - exercitus Afranii omnium rerum abundabat copia, Caes. BC. 1: l'armée d'Afranius avait tout en abondance. - magna copia pabuli suppetebat, Caes. BC. 1: il avait du fourrage en grande quantité. - numerus exiguus pro copia agri, Liv. 35: nombre insuffisant par rapport à l'étendue du territoire. - in magna copia rerum aliud alii natura iter ostendit, Sall. C. 2: dans le vaste champ des activités humaines la nature montre à chacun la route à suivre. - avaritia pecuniae studium habet... neque copia neque inopia minuitur, Sall. C. 11: l'avidité, c'est le désir d'argent... ni l'abondance, ni l'indigence n'en diminuent la violence. b - au plur. provisions (de bouche), approvisionnements, subsistances, vivres. - inops copiarum, Vell.: sans provisions de bouche, (privé de tout). - copias Dyrrhachii comparare, Caes.: réunir des provisions à Dyrrachium. - copias in castra convehere, Tac.: transporter des approvisionnements dans le camp. - au sing. - copia cum egestate confligit, Cic.: la richesse lutte contre le dénûment. - bonam copiam alicui ejurare, Cic.: déclarer à qqn qu'on est insolvable. - bonam copiam jurare, Varr.: affirmer par serment sa solvabillité. c - grand nombre, foule, multitude. - copia latronum, Sall.: une grande quantité de brigands. - copia poetarum, Cic.: une grande quantité de poètes. d - souvent au plur. corps d'armée, troupes, forces militaires. - navalis copia, Cic.: forces navales. - augebatur illis copia, Caes. BC. 1: leurs effectifs augmentaient. - copias suas exponit; legiones habere sese paratas decem, Caes. BC. 1: il dénombre ses forces: il a dix légions toutes prêtes. - omnibus copiis Sicorim transeunt, Caes. BC. 1: ils passent le Sicoris avec toutes leurs troupes. e - abondance oratoire. - copia dicendi (copia in dicendo), Cic.: l’éloquence. - copia inventionis, Quint.: la richesse d'invention. g - moyen, ressource, faculté, pouvoir, permission, liberté. - copiam quaerere, Ter.: chercher un moyen. - Adherbalis appellandi copia non fuit, Sall. J. 22: il n'y eut pas moyen de rencontrer Adherbal. - non emendi aut mutandi copia erat, Sall. J. 18: il n'y avait pas moyen de faire des achats ou des échanges. - alicui copiam facere alicujus rei: donner à qqn la libre disposition de qqch. - civibus suis consilii sui copiam facere, Cic.: mettre ses avis à la disposition de ses concitoyens. - copiam dare, Virg. (copiam efficere, Plaut.): donner la permission. - dare senatus copiam, Tac.: accorder une audience du sénat. - copiam facere ut, Plaut.: permettre de. - non cunctandi copia est, Plaut. Ep. 1, 2, 58: je n'ai pas de temps à perdre. - si modo copia detur, Ov.: pourvu que j'en aie l'occasion. - pro copia, Plaut.: à ma discrétion, à ma disposition. - pro copia cujusque, Curt.: suivant les facultés de chacun. - pro copia rerum et temporis, Amm. 25: en raison des circonstances. - ex copia rerum statuit sibi nihil agitandum, Sall. J. 39: en raison de la situation, il décida qu'on ne devait rien faire. - avec ut + subj. - copia est ut... Plaut. Ter.: il y a possibilité de. - avec inf. - quibus in otio vel magnifice vel molliter vivere copia erat, bellum quam pacem malebant, Sall. C. 17: alors qu'ils auraient pu vivre sans rien faire dans le luxe ou dans la mollesse, ils préféraient la guerre à la paix. [st1]2 [-] Cōpĭa, ae, f.: l'Abondance (déesse). - aurea fruges Italiae pleno defundit Copia cornu, Hor. Ep. 1: l'Abondance dorée répand sa pleine corne de fruits sur l'Italie. [st1]3 [-] Cōpĭa Augusta = Lugdunum: Lyon.* * *[co-ops; copia [[ →] inopia] [st1]1 [-] cōpĭa, ae, f.: a - abondance (d'objets divers), grande quantité de; moyens d'existence, ressources, fortune, richesses. - copia frugum, Cic.: récolte abondante. - omnis copia narium, Hor. C. 2, 15, 6: tous les trésors de l'odorat (toutes les fleurs). - exercitum Cn. Domitii suis copiis sustentare, Cic.: entretenir à ses frais l'armée de Cn. Domitius. - copiae maris, Plin. Ep. 5, 2: les ressources de la mer. - circumfluere omnibus copiis, Cic. Lael. 15: nager dans l'abondance. - exercitus Afranii omnium rerum abundabat copia, Caes. BC. 1: l'armée d'Afranius avait tout en abondance. - magna copia pabuli suppetebat, Caes. BC. 1: il avait du fourrage en grande quantité. - numerus exiguus pro copia agri, Liv. 35: nombre insuffisant par rapport à l'étendue du territoire. - in magna copia rerum aliud alii natura iter ostendit, Sall. C. 2: dans le vaste champ des activités humaines la nature montre à chacun la route à suivre. - avaritia pecuniae studium habet... neque copia neque inopia minuitur, Sall. C. 11: l'avidité, c'est le désir d'argent... ni l'abondance, ni l'indigence n'en diminuent la violence. b - au plur. provisions (de bouche), approvisionnements, subsistances, vivres. - inops copiarum, Vell.: sans provisions de bouche, (privé de tout). - copias Dyrrhachii comparare, Caes.: réunir des provisions à Dyrrachium. - copias in castra convehere, Tac.: transporter des approvisionnements dans le camp. - au sing. - copia cum egestate confligit, Cic.: la richesse lutte contre le dénûment. - bonam copiam alicui ejurare, Cic.: déclarer à qqn qu'on est insolvable. - bonam copiam jurare, Varr.: affirmer par serment sa solvabillité. c - grand nombre, foule, multitude. - copia latronum, Sall.: une grande quantité de brigands. - copia poetarum, Cic.: une grande quantité de poètes. d - souvent au plur. corps d'armée, troupes, forces militaires. - navalis copia, Cic.: forces navales. - augebatur illis copia, Caes. BC. 1: leurs effectifs augmentaient. - copias suas exponit; legiones habere sese paratas decem, Caes. BC. 1: il dénombre ses forces: il a dix légions toutes prêtes. - omnibus copiis Sicorim transeunt, Caes. BC. 1: ils passent le Sicoris avec toutes leurs troupes. e - abondance oratoire. - copia dicendi (copia in dicendo), Cic.: l’éloquence. - copia inventionis, Quint.: la richesse d'invention. g - moyen, ressource, faculté, pouvoir, permission, liberté. - copiam quaerere, Ter.: chercher un moyen. - Adherbalis appellandi copia non fuit, Sall. J. 22: il n'y eut pas moyen de rencontrer Adherbal. - non emendi aut mutandi copia erat, Sall. J. 18: il n'y avait pas moyen de faire des achats ou des échanges. - alicui copiam facere alicujus rei: donner à qqn la libre disposition de qqch. - civibus suis consilii sui copiam facere, Cic.: mettre ses avis à la disposition de ses concitoyens. - copiam dare, Virg. (copiam efficere, Plaut.): donner la permission. - dare senatus copiam, Tac.: accorder une audience du sénat. - copiam facere ut, Plaut.: permettre de. - non cunctandi copia est, Plaut. Ep. 1, 2, 58: je n'ai pas de temps à perdre. - si modo copia detur, Ov.: pourvu que j'en aie l'occasion. - pro copia, Plaut.: à ma discrétion, à ma disposition. - pro copia cujusque, Curt.: suivant les facultés de chacun. - pro copia rerum et temporis, Amm. 25: en raison des circonstances. - ex copia rerum statuit sibi nihil agitandum, Sall. J. 39: en raison de la situation, il décida qu'on ne devait rien faire. - avec ut + subj. - copia est ut... Plaut. Ter.: il y a possibilité de. - avec inf. - quibus in otio vel magnifice vel molliter vivere copia erat, bellum quam pacem malebant, Sall. C. 17: alors qu'ils auraient pu vivre sans rien faire dans le luxe ou dans la mollesse, ils préféraient la guerre à la paix. [st1]2 [-] Cōpĭa, ae, f.: l'Abondance (déesse). - aurea fruges Italiae pleno defundit Copia cornu, Hor. Ep. 1: l'Abondance dorée répand sa pleine corne de fruits sur l'Italie. [st1]3 [-] Cōpĭa Augusta = Lugdunum: Lyon.* * *Copia, copiae, Abondance de quelque chose que ce soit, Foison, Copiosité, Largesse, Plenté.\Pro copia. Plaut. Selon ma puissance et richesse.\Pro copia et sapientia. Plaut. Selon mon povoir et sagesse.\Exiguae amicorum copiae. Cic. Peu d'amis.\Neque consilii locum habeo, neque auxilii copiam. Terent. Je n'ay ne lieu de prendre conseil n'aide d'aucun.\Causae copia. Cic. Abondance de droict.\Vitae copia defit illis. Lucret. Ils meurent.\Ex copia rerum consilium trahere. Sallust. Prendre conseil et advis selon la fourniture de ce qu'on ha.\Cassa copia verborum. Lucret. Vaine, Inutile.\Fastidiosa copia. Horat. Qui fait mespriser et ne tenir compte des choses dont on ha abondance.\Mala copia. Horat. Qui nuit, et porte dommage.\Opulenta copia manabit benigno cornu. Horat. Tu auras abondance de tous biens.\Stipata copia rei alicuius. Lucret. Espesse, Serree.\Copia. Tacit. Provision de vivres.\Copia, vel Copiae, tam in singulari, quam in plurali. Terent. Armee, Bende de gens de guerre.\Copiam aliam quaerere. Terent. Aide et support.\Copia, Povoir et puissance. Et iungitur plerumque cum hoc verbo Facio vel Do. Terent. - date crescendi copiam Nouarum. Baillez, ou donnez povoir et liberté.\Dare copiam existimandi aliquid. Terent. Donner ouverture de povoir juger, etc.\Ea res dedit tum existimandi copiam. Terent. Donna.\Copia est quae volumus. Sub. eorum. Plaut. Nous avons ce que nous demandons.\Copia est, vt pedem efferamus ex aedibus. Plaut. Nous avons liberté de sortir.\Copia est illi in otio viuere. Sallust. Il peult.\Copia vix fuit eum adeundi. Plaut. Congé, Faculté, A grand peine peuls je, etc. ou me fut il permis, etc.\Id repetundi copia'st quando velis. Plaut. Tu peuls, Il est en ta puissance de, etc.\Cunctandi copia non est. Plaut. Je n'ay pas loisir d'arrester, Je ne puis tarder.\Copiam facere conueniendi alterum. Plaut. Faire qu'on puisse parler à un autre.\Copiam pugnae facere. Liu. Donner congé de combatre.\Copiam facere consilii sui. Cic. Recevoir et ouir un chascun qui veult venir demander conseil.\Cui copiam scientiae tuae facias. Plin. iunior. A qui tu communiques ta science.\Copiam facere argenti. Plaut. Prester argent.\Orat vt tui copiam sibi potestatemque facias. Plaut. Elle te prie qu'elle te puisse gouverner. B.\Copiam efficere alicui ad aliquam amicam. Plaut. Donner accez et entree. -
72 culpa
culpa, ae, f. [st2]1 [-] faute, culpabilité. [st2]2 [-] négligence, dommage causé par l'incurie. [st2]3 [-] faiblesse, écart de conduite. [st2]4 [-] défaut, imperfection, défectuosité (de qqch). [st2]5 [-] auteur du mal, coupable. - culpā meā: par ma faute. - culpam in aliquem conferre (transferre, derivare): rejeter la faute sur qqn. - culpa est in aliquo: une faute est imputable à qqn. - alicujus rei culpam in aliquem conjicere: rejeter la responsabilité d’une chose sur qqn. - extra culpam esse: être innocent, n'être pas en faute. - utrum ea vestra an nostra culpa est? = est-ce votre faute ou la nôtre? - penes me culpa est: c'est ma faute. - haec mea culpa est: c'est ma faute. - esse in culpa: être en faute. - operum culpae, Vitr. 3, 1, 4.: les défectuosités des travaux. - ob culpam unius omnes plectere: punir tout le monde à cause de la faute d'un seul.* * *culpa, ae, f. [st2]1 [-] faute, culpabilité. [st2]2 [-] négligence, dommage causé par l'incurie. [st2]3 [-] faiblesse, écart de conduite. [st2]4 [-] défaut, imperfection, défectuosité (de qqch). [st2]5 [-] auteur du mal, coupable. - culpā meā: par ma faute. - culpam in aliquem conferre (transferre, derivare): rejeter la faute sur qqn. - culpa est in aliquo: une faute est imputable à qqn. - alicujus rei culpam in aliquem conjicere: rejeter la responsabilité d’une chose sur qqn. - extra culpam esse: être innocent, n'être pas en faute. - utrum ea vestra an nostra culpa est? = est-ce votre faute ou la nôtre? - penes me culpa est: c'est ma faute. - haec mea culpa est: c'est ma faute. - esse in culpa: être en faute. - operum culpae, Vitr. 3, 1, 4.: les défectuosités des travaux. - ob culpam unius omnes plectere: punir tout le monde à cause de la faute d'un seul.* * *Culpa, culpae. Cic. Coulpe, Faulte, Offense qu'on fait par mesgarde.\Culpa mea, tua, eius, etc. Terent. Cic. C'est ma faulte, C'est ta faulte, C'est sa faulte.\A culpa facinus scitis abesse mea. Ouid. Vous scavez bien que je n'en suis point coulpable, Que ce n'est point ma faulte.\Amouere culpas. Horat. Chasser les vices.\Pectora culpa cessant. Sil. Ma conscience me juge que ce n'est point ma faulte.\Ferro culpam compescere. Virg. Tuer la brebis rongneuse, à fin qu'elle ne gaste le reste du troupeau, et que de ce le bergier ne soit blasmé et reprins.\Conferre in alterum. Terent. Rejecter la faulte sur autruy, Dire que c'est sa faulte.\In culpam conuertere fortunam. Cic. Donner blasme à aucun d'une chose advenue par fortune et cas d'adventure, Tourner un cas fortuit en blasme et offense.\Vitio et culpae dare. Cic. Blasmer ou reprendre, Encoulper.\Dare veniam culpae. Ouid. Pardonner la faulte.\Ex culpa eximere aliquem. Cic. L'absouldre, ou l'excuser de la faulte, et monstrer qu'il n'en peult mais.\Liberare culpa aliquem. Cic. L'absouldre d'avoir failli, et declarer que ce n'est point sa faulte, et qu'il n'en peult mais.\Luere culpam. Sil. Satisfaire pour la faulte commise.\Morte alicuius piare culpam. Virgil. Faire mourir aucun pour satisfaction d'une offense.\Hoc praetexit nomine culpam. Virgil. Elle couvre sa faulte et son peché du nom et tiltre de mariage.\Is in culpa sit qui faciat iniuriam. Cic. Soit blasmé.\Similique sunt in culpa, qui officia deserunt mollitia animi. Cic. Ils font pareille faulte.\Si maxime in culpa fuerit Apollonius. Cic. Si c'est la grande faulte d'Apollonius.\Culpa haec a me procul. est. Terent. Ceci n'est point venu par ma faulte.\Maxima autem culpa in eo est qui, etc. Cic. C'est la grande faulte de celuy qui, etc.\Ego culpam non in nauarchis, sed in te fuisse demonstro. Cic. Que ce a esté ta faulte.\Sustinere culpam alicuius rei. Cic. Estre blasmé de quelque chose.\Legis culpam sustinere. Cic. Estre blasmé d'avoir faict une loy.\Culpa teneri. Cic. Estre en faulte.\Vocari in culpam. Quintil. Estre blasmé et reprins, ou encoulpé.\Culpae liberatio. Cic. Absolution et declaration de n'avoir commis aucune faulte.\Difficilis via culpae. Ouid. Le moyen de commettre le cas est difficile, Il est mal aisé de parvenir à faire, etc.\Potare culpa magistra. Horat. Boire et yvrongner librement et sans crainte d'en estre reprins d'aucun.\Qua merui culpa fieri tibi vilis, Achille? Ouid. Qu'ay je fait, parquoy tu, etc. -
73 flagro
flăgro, āre, āvi, ātum - intr. - - voir flagrans [st1]1 [-] brûler, être en feu. --- Cic. Div. 1, 69. - fig. Italiam flagraturam bello intelligo, Cic. Att. 7, 17, 4: je vois que la guerre mettra l'Italie en feu. [st1]2 [-] être animé [d'une passion]; brûler de. - flagrare desiderio, Cic. Att. 5, 11, 1: être rongé par le regret. - flagrare amore, Cic. Tusc. 4, 71: brûler d'amour. - flagrare odio, Cic.: être animé par la haine, détester. - flagrare + inf.: désirer ardemment, brûler de. --- Stat. Th. 3, 118. - ire in aciem flagrabant, Tac.: ils brûlaient d'aller au combat. - flagrare studio alicujus rei: brûler de zèle pour qqch. [st1]3 [-] fig. être la proie de. - flagrare infamiā, Cic. Att. 4, 18, 2: être couvert d'infamie. - convivia, quae flagitiis flagrabunt, Cic. Verr. 4, 71: festins où se déchaînera la débauche. - flagrare amentiā, Cic.: être furieux. - flagrare rumore malo, Hor.: être en butte aux mauvais propos, avoir une mauvaise réputation. - flagrare inopiā, Sall.: être dévoré de misère. [st1]4 [-] en parl. de ch. être ardent. - ut cujusque studium flagrabat, Sall. C. 14, 6: suivant le goût ardent (la passion) de chacun. - flagrabant vitia libidinis apud illum, Cic. Cael. 12: les vices du libertinage avaient chez lui l'ardeur de la flamme. - flagrante adhuc libertate, Tac.: la liberté vivant encore dans leurs âmes. - flagrant oculi, Sen. Ir. 1, 1, 4: les yeux s'enflamment. [st1]4 [-] enflammer d'amour. - tr. - miseram patri flagrabat Elissam, *Stat. S. 5, 2, 120: (Ascagne) enflammait pour son père (Enée) le coeur de la malheureuse Elissa.* * *flăgro, āre, āvi, ātum - intr. - - voir flagrans [st1]1 [-] brûler, être en feu. --- Cic. Div. 1, 69. - fig. Italiam flagraturam bello intelligo, Cic. Att. 7, 17, 4: je vois que la guerre mettra l'Italie en feu. [st1]2 [-] être animé [d'une passion]; brûler de. - flagrare desiderio, Cic. Att. 5, 11, 1: être rongé par le regret. - flagrare amore, Cic. Tusc. 4, 71: brûler d'amour. - flagrare odio, Cic.: être animé par la haine, détester. - flagrare + inf.: désirer ardemment, brûler de. --- Stat. Th. 3, 118. - ire in aciem flagrabant, Tac.: ils brûlaient d'aller au combat. - flagrare studio alicujus rei: brûler de zèle pour qqch. [st1]3 [-] fig. être la proie de. - flagrare infamiā, Cic. Att. 4, 18, 2: être couvert d'infamie. - convivia, quae flagitiis flagrabunt, Cic. Verr. 4, 71: festins où se déchaînera la débauche. - flagrare amentiā, Cic.: être furieux. - flagrare rumore malo, Hor.: être en butte aux mauvais propos, avoir une mauvaise réputation. - flagrare inopiā, Sall.: être dévoré de misère. [st1]4 [-] en parl. de ch. être ardent. - ut cujusque studium flagrabat, Sall. C. 14, 6: suivant le goût ardent (la passion) de chacun. - flagrabant vitia libidinis apud illum, Cic. Cael. 12: les vices du libertinage avaient chez lui l'ardeur de la flamme. - flagrante adhuc libertate, Tac.: la liberté vivant encore dans leurs âmes. - flagrant oculi, Sen. Ir. 1, 1, 4: les yeux s'enflamment. [st1]4 [-] enflammer d'amour. - tr. - miseram patri flagrabat Elissam, *Stat. S. 5, 2, 120: (Ascagne) enflammait pour son père (Enée) le coeur de la malheureuse Elissa.* * *Flagro, flagras, flagrare. Plin. Ardoir.\Flagrare libidinibus, per translationem. Sueton. Brusler de paillardise.\Flagrare amentia. Cic. Estre du tout hors du sens et sans raison, Estre espris de folie, et estre si insensé, que plus on ne peult.\Amore. Cic. Brusler d'amour.\Flagrat bello tota Italia. Cic. Toute l'Italie est pleine de guerre, Elle brusle de guerre, Est embrasee de guerre.\Flagrare gratia. Tacit. Estre fort en bonne grace.\Infamia. Cic. Estre fort mal renommé.\Inopia et cupiditatibus. Sallust. Estre en grande povreté.\Inuidia. Cic. Estre fort hay.\Odio alicuius rei. Plinius. Brusler de mal talent qu'on ha contre quelque chose.\Flagrant mutuo odio mugil et lupus. Plin. S'entrehayent fort.\Rumore malo flagrare. Horat. Avoir fort mauvais bruit.\Studiis. Cic. Estre fort ardant aux estudes.\Vt cuiusque studium ex aetate flagrabat. Sallust. Selon ce que un chascun estoit fort addonné à quelque chose.\Flagrant conuiuia stupris et flagitiis. Cic. Ardent et sont embrasez. -
74 rudis
[st1]1 [-] rudis, e.: - [abcl][b]a - brut, qui est à l'état naturel, non façonné; rude, âpre, dur. - [abcl]b - jeune, nouveau, neuf, qui n'a pas servi. - [abcl]c - inculte, grossier, ignorant. - [abcl]d - inexpérimenté dans, étranger à, non habitué à, novice, ignorant. - [abcl]e - naïf, simple, franc, sans détour, innocent.[/b] - rudis moles, Ov.: masse informe. - rudia saxa, Quint.: pierres non taillées. - rudis vox, Quint.: voix rude. - rudes capilli, Sen.: cheveux en désordre. - rudis agna, Mart.: brebis qui vient de naître. - alicujus rei rudis: ignorant tout de qqch. - in aliqua re rudis: tout à fait ignorant de qqch, étranger à qqch. - in disserendo rudes, Cic. Rep. 1, 8, 13: étrangers à l'art d'argumenter. - rudis ad pedestria bella, Liv. 24, 48, 5: sans aucune connaissance des combats de l'infanterie. - rudis simplicitas, Ov.: simplicité naïve. [st1]2 [-] rudis, is, f.: - [abcl][b]a - baguette (non polie dont les gladiateurs se servaient comme d'une espèce de fleuret pour s'exercer). - [abcl]b - baguette d'honneur (remise au gladiateur à la fin de sa carrière). - [abcl]c - Plin. spatule.[/b] - rudem accipere, Cic.: recevoir son congé, être licencié, prendre sa retraite.* * *[st1]1 [-] rudis, e.: - [abcl][b]a - brut, qui est à l'état naturel, non façonné; rude, âpre, dur. - [abcl]b - jeune, nouveau, neuf, qui n'a pas servi. - [abcl]c - inculte, grossier, ignorant. - [abcl]d - inexpérimenté dans, étranger à, non habitué à, novice, ignorant. - [abcl]e - naïf, simple, franc, sans détour, innocent.[/b] - rudis moles, Ov.: masse informe. - rudia saxa, Quint.: pierres non taillées. - rudis vox, Quint.: voix rude. - rudes capilli, Sen.: cheveux en désordre. - rudis agna, Mart.: brebis qui vient de naître. - alicujus rei rudis: ignorant tout de qqch. - in aliqua re rudis: tout à fait ignorant de qqch, étranger à qqch. - in disserendo rudes, Cic. Rep. 1, 8, 13: étrangers à l'art d'argumenter. - rudis ad pedestria bella, Liv. 24, 48, 5: sans aucune connaissance des combats de l'infanterie. - rudis simplicitas, Ov.: simplicité naïve. [st1]2 [-] rudis, is, f.: - [abcl][b]a - baguette (non polie dont les gladiateurs se servaient comme d'une espèce de fleuret pour s'exercer). - [abcl]b - baguette d'honneur (remise au gladiateur à la fin de sa carrière). - [abcl]c - Plin. spatule.[/b] - rudem accipere, Cic.: recevoir son congé, être licencié, prendre sa retraite.* * *I.Rudis, huius rudis, f. ge. Cato. Une verge de bois qui n'est point accoustree.\Rudem accipere. Cic. Avoir son congé en matiere de gladiateurs.\Donatus rude. Horat. A qui on a donné son congé.\Ad rudem compellere. Cic. Contraindre d'estre gladiateur et de combatre.\Rudem meruit. Martial. Il a merité de se reposer et d'estre desormais nourri à rien faire.\Rudibus pugnare. Cic. Se batre à espees rabatues. Bud.II.Rudis, et hoc rude, Adiectiuum. Nouveau, Ignorant, Qui ne scait rien.\Ad mala iampridem non sumus vlla rudes. Ouid. Il y a desja long temps que je suis tout accoustumé et endurci à endurer mal et adversité, Je ne suis plus nouveau ne apprenti à endurer et souffrir, Je scay bien long temps à que c'est d'avoir mal.\Ad seditiones rudis. Liu. Qui ne scait comme il se fault gouverner en sedition.\In iure ciuili rudis. Cic. Bien neuf, ou Ignorant en, etc.\Operum rudes iuuenci. Ouid. Qui n'ont jamais besongné.\Rerum omnium rudis. Cic. Qui ne se congnoist en rien.\Rei militaris rudis. Cic. Qui ne congnoist rien en faict de guerre.\Rudis tractandi militares animos. Curt. Qui ne scait comment il fault traicter, etc.\Anni rudes. Claud. Les premiers ans, Jeunesse.\Campus rudis. Virgil. Qui n'a point encore esté labouré ne cultivé.\Capilli rudes. Seneca. Qui ne sont peignez ne accoustrez.\Lanae rudes. Ouid. Escrues, Telles qu'elles viennent de la beste.\Materia rudis. Lucan. Qui n'est point faconnee.\Pectus rude. Ouid. Qui n'a point encore esté touché de l'aguillon d'amour.\Populi rudes. Ouid. Ignorants, Grossiers.\Rudibus seculis obseruata prodigia. Cic. Du temps que les gents n'estoyent point si fins ne si malicieux.\Vetustas rudis. Ouid. Les gents du temps passé simples.\Vulgus rude. Ouid. Lourdault, Sans art, Sans civilité.\Rudis. Iuuenal. Rustique, Rustault. -
75 mentio
1.mentĭo, ōnis, f. [from root man-, men-; v. memini], a calling to mind, a cursory speaking of, a making mention, mentioning, naming, mention:2.civitatis,
Cic. Verr. 2, 5, 64, § 166:casu in eorum mentionem incidi,
accidentally happened to mention them, id. Div. in Caecil. 15, 50:tui,
mention of you, id. Att. 5, 9, 3:Graecorum,
Juv. 3, 114.—With a foll. ut:mentionem fecit, ut reperirem, etc.,
Plaut. Cist. 1, 2, 15:mentione illatā a tribunis, ut liceret,
Liv. 4, 1, 2; 4, 8, 4:mentionem facere alicujus rei,
to make mention of a thing, mention it, Cic. Rosc. Am. 2, 5:mentionem de aliquā re,
id. Agr. 3, 2, 4:de quo feci supra mentionem,
id. Leg. 3, 6, 14:mentionem movere alicujus rei,
Liv. 28, 11:mentionem habere accusatorum,
to make mention of, to mention, id. 38, 56:mentionem rei incohare,
id. 29, 23:mentionem condicionum jacere,
Vell. 2, 65, 1: mentionem facere, with acc. and inf., to mention:noli facere mentionem, te has emisse,
Plaut. Most. 3, 2, 126:in senatu consules faciunt mentionem, placere statui, si, etc.,
Cic. Verr. 2, 2, 39, § 95:mentio in senatu facta,
id. Att. 1, 13, 3; Liv. 6, 6, 2:qua de re tecum mentionem feceram,
Plaut. Pers. 1, 3, 29:fac mentionem cum avonculo,
id. Aul. 4, 7, 4:ubi mentionem ego fecero de puellā, mihi ut despondeat,
to propose for a girl, Plaut. Aul. 2, 2, 27.—In plur.:secessionis mentiones ad vulgus militum sermonibus occultis serere,
suggestions, hints, Liv. 3, 43, 2.mentĭo, ire, 4, v. n. (archaic collat. form of mentior, Prisc. 8, 6, 29, p. 799 P.):te mentire spirito sancto, v. l. for mentiri,
Vulg. Act. 5, 3; for mentitus, pass. part., v. mentior fin., and cf. Neue, Formenl. 2, p. 297 sq. -
76 miror
mīror, ātus, 1 ( act. collat. form, v. miro), v. dep. a. and n. [Sanscr. smi, smile; Gr. meidaô; cf.: mirus, nimīrum], to wonder or marvel at, to be astonished or amazed at a thing; to admire; constr. with acc., acc. with inf., with quod, si, quā ratione, quid, unde, etc., with de, and poet.; in Greek constr. also aliquem alicujus rei (class.).(α).With acc.:(β).neglegentiam hominis,
Cic. Att. 10, 5, 59:illud jam mirari desino, quod ante mirabar,
id. de Or. 2, 14, 59:signa, tabulas pictas, vasa caelata,
Sall. C. 11, 6:praemia,
Verg. G. 3, 49:patrem,
to honor admiringly, Stat. S. 5, 2, 75:alia digna miratu,
of admiring wonder, Sen. Ep. 94, 56:mirari se,
to admire one's self, be in love with one's self, be vain, Cat. 22, 17.—With object-clause:(γ).si quis forte miratur, me ad accusandum descendere,
Cic. Div. in Caecil. 1, 1.—With quod:(δ).mirari se aiebat, quod non rideret haruspex, haruspicem cum vidisset,
Cic. Div. 2, 24, 51.—With si:(ε).idne tu miraris, si patrissat filius?
Plaut. Ps. 1, 5, 27: miror si, I should wonder, be surprised, if:miror, in illā superbiā et importunitate si quemquam amicum habere potuit,
Cic. Lael. 15, 54.—With rel.-clause:(ζ).ne miremini, quā ratione hic tantum potuerit,
Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134:ejus rei quae causa esset miratus,
Caes. B. G. 1, 32:miror, quid ex Piraeo abierit,
Ter. Eun. 2, 2, 59:satis mirari non possum, unde, etc.,
Cic. N. D. 1, 34, 95:si quis antea mirabatur, quid esset, quod, etc.,
id. Sest. 1.—With de:(η).de singulari impudentiā,
Cic. Verr. 2, 1, 2, § 6.—With cum: ne quis miretur, cum tam clare tonuerit, Pompon. ap. Non. 473, 3 (Com. Rel. v. 4 Rib.).—(θ).Poet. in Greek constr. (thaumazô tina tinos), aliquem alicujus rei:II.(te) justitiaene prius mirer belline laborum,
Verg. A. 11, 126.—Trop.A.To have a regard for:B.familiaritates... amantium nos amicorum et nostra mirantium,
Cic. Off. 2, 8, 30.—Of inanim. subjects ( poet.):(arbos) miraturque novas frondes et non sua poma,
Verg. G. 2, 82.—Hence, mīran-dus, a, um, P. a., wonderful, strange, singular (class.):in mirandam altitudinem depressum,
Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:mirandum in modum,
in a wonderful manner, id. Att. 9, 7, 3:cliens,
Juv. 10, 161:fides,
Stat. S. 1, 3, 20.— Neutr. absol.: mirandum est, unde, etc., the wonder is, etc., Juv. 10, 32. -
77 imperium
ī n. [ impero ]1) приказание, (по)веление, предписание, распоряжение (accipere i. L)i. alicujus rei C — распоряжение о чём-л. (насчёт чего-л.)imperio alicujus Cs — по чьему-л. приказуexsĕqui i. Ter — исполнить приказrecusare i. C — отказать в повиновении2) власть, владычество ( consuetudinis PS)summum i. или summa imperii C — верховная властьi. in aliquem Pl — власть над кем-л.in imperio esse C — занимать высокий пост, обладать властьюesse sub imperio alicujus Ter — быть в чьей-л. властиredigere aliquem sub i. alicujus Cs — покорить кого-л. кому-л.i. sui PM — самообладание3) полнота власти, полномочия, должность (consulari imperio praeditus C)4) воен. высшее командование (dare alicui i. Enn etc.)imperia et magistratus Nep etc., тж. imperia et potestates C — высшие военные и гражданские власти (должности)5) период власти, срок полномочий ( haec gesta sunt suo imperio L)6) pl. начальники, власти ( provincia erat plena imperiorum Cs)7) государство, империя (i. Persarum QC) -
78 adspectus
1. 2.aspectus ( adsp-), ūs, m. ( gen. aspecti, Att. ap Non. p. 485, 21; cf. Prisc. p. 712 P.; Rudd. I. p. 103, n. 46; dat. sing. aspectu, like jussu, manu, etc., Verg. A. 6, 465; cf. Schneid Gr II. 332) [aspicio].I. a.Absol.: intellegens dicendi existimator uno aspectu et praeteriens de oratore saepe judicat, Cic Brut. 54, 200:b.e quibus (litteris tuis) primo aspectu voluptatem cepi, quod erant a te ipso scriptae,
id. Att. 7, 3, 1 hic primo aspectu inanimum quiddam se putat cernere, id. N. D 2, 35, 90:urbs situ est praeclaro ad aspectum,
id. Verr 2, 4, 52 fin.:voci tamen et aspectui pepercit,
Tac. A. 15, 61 et saep.—With gen. of obj. or adj. for gen.:B.carere aspectu civium,
Cic. Cat. 1, 7, 17:hominum aspectum lucemque vitare,
id. Sull. 26, 74:aspectum civium gravari,
Tac. A. 3, 59:se aspectu alicujus subtrahere,
Verg. A. 6, 465:ab aspectu alicujus auferri,
Vulg. Tob. 12, 21:aspectum alicujus fugere, Sen Hippol. 734: aspectum alicujus rei exuere,
Tac. A. 16, 28:si te aspectus detinet urbis,
Verg. A. 4, 347:in aspectu earum,
Vulg. Gen. 30, 38:violare sacra aspectu virili, i. e. virorum,
Cic. Har Resp. 5, 8. in aspectu tuo gaudebit, Vulg. Tob. 11, 8.—In plur.:sic orsus Apollo Mortales medio aspectus sermone reliquit, i. e. mortalium,
Verg. A. 9, 657.—Physically, the sight, glance:C.lubricos oculos fecit (natura) et mobiles, ut aspectum, quo vellent, facile converterent,
Cic. N. D. 2, 57, 142: si contendemus per continuationem, acri aspectu utemur, Auct. ad Her. 3, 15, 27.—The sense of sight: Sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52' quicquid sub aspectum oculorum cadit, Vulg. Lev. 13, 12:II.caelum ita aptum est. ut sub aspectum et tactum cadat,
Cic. Tim. 5:aspectum omnino amittere,
id. Tusc. 1, 30, 73:res caecae et ab aspectūs judicio remotae,
id. de Or. 2, 87, 357.—Pass. (i. e. transferred to the object seen).A.The visibility, appearance:B. 1.adspectu siderum,
Plin. 2, 68, 68, § 172:In sedecim partes caelum in eo adspectu divisere Tusci,
id. 2, 54, 55, § 143, where Jan reads spectu. —In gen.: quadrupes aspectu truci, Pac. ap. Cic. Div 2, 64, 133:2.Horribili super aspectu mortalibus instans,
Lucr. 1, 65:erat rotis horribilis aspectus,
Vulg. Ezech. 2, 18: pomorum [p. 174] jucundus aspectus, Cic. N. D. 2, 63, 158; id. Phil. 2, 29:erat aspectus ejus sicut fulgur,
Vulg. Matt. 28, 3:aspectus faciei illius immutatus est super Sidrach etc.,
ib. Dan. 3, 19:fuit (Iphicrates) et animo magno et corpore imperatoriāque formā, ut ipso aspectu cuivis iniceret admirationem sui,
Nep. Iphicr. 3, 1:Canidia et Sagana horrendae aspectu,
Hor. S. 1, 8, 26:apes horridae adspectu,
Plin. 11, 18, 19, § 59:(rex) erat terribilis aspectu,
Vulg. Esth. 15, 9:lignum (erat) aspectu delectabile,
ib. Gen. 3, 6:Bucephalus adspectu torvo,
Plin. 8, 42, 64, § 154:Oceanus cruento aspectu,
Tac. A. 14, 32 al. —Hence,Of shape, the form, appearance:3.herba adspectu roris marini,
Plin. 24, 19, 113, § 173; 10, 39, 56, § 115:super similitudinem throni similitudo quasi aspectus hominis,
Vulg. Ezech. 1, 26: quasi aspectus equorum, ib. Joel, 2, 4.—Of color, the color, appearance, look:carbunculi adspectūs nigrioris,
Plin. 37, 7, 25, § 95:discolor,
id. 31, 2, 20, § 30:Cum color albus in cute fuerit et capillorum mutaverit aspectum,
Vulg. Lev. 13, 10; ib. Ezech. 1, 7; 1, 16. -
79 aspectus
1. 2.aspectus ( adsp-), ūs, m. ( gen. aspecti, Att. ap Non. p. 485, 21; cf. Prisc. p. 712 P.; Rudd. I. p. 103, n. 46; dat. sing. aspectu, like jussu, manu, etc., Verg. A. 6, 465; cf. Schneid Gr II. 332) [aspicio].I. a.Absol.: intellegens dicendi existimator uno aspectu et praeteriens de oratore saepe judicat, Cic Brut. 54, 200:b.e quibus (litteris tuis) primo aspectu voluptatem cepi, quod erant a te ipso scriptae,
id. Att. 7, 3, 1 hic primo aspectu inanimum quiddam se putat cernere, id. N. D 2, 35, 90:urbs situ est praeclaro ad aspectum,
id. Verr 2, 4, 52 fin.:voci tamen et aspectui pepercit,
Tac. A. 15, 61 et saep.—With gen. of obj. or adj. for gen.:B.carere aspectu civium,
Cic. Cat. 1, 7, 17:hominum aspectum lucemque vitare,
id. Sull. 26, 74:aspectum civium gravari,
Tac. A. 3, 59:se aspectu alicujus subtrahere,
Verg. A. 6, 465:ab aspectu alicujus auferri,
Vulg. Tob. 12, 21:aspectum alicujus fugere, Sen Hippol. 734: aspectum alicujus rei exuere,
Tac. A. 16, 28:si te aspectus detinet urbis,
Verg. A. 4, 347:in aspectu earum,
Vulg. Gen. 30, 38:violare sacra aspectu virili, i. e. virorum,
Cic. Har Resp. 5, 8. in aspectu tuo gaudebit, Vulg. Tob. 11, 8.—In plur.:sic orsus Apollo Mortales medio aspectus sermone reliquit, i. e. mortalium,
Verg. A. 9, 657.—Physically, the sight, glance:C.lubricos oculos fecit (natura) et mobiles, ut aspectum, quo vellent, facile converterent,
Cic. N. D. 2, 57, 142: si contendemus per continuationem, acri aspectu utemur, Auct. ad Her. 3, 15, 27.—The sense of sight: Sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52' quicquid sub aspectum oculorum cadit, Vulg. Lev. 13, 12:II.caelum ita aptum est. ut sub aspectum et tactum cadat,
Cic. Tim. 5:aspectum omnino amittere,
id. Tusc. 1, 30, 73:res caecae et ab aspectūs judicio remotae,
id. de Or. 2, 87, 357.—Pass. (i. e. transferred to the object seen).A.The visibility, appearance:B. 1.adspectu siderum,
Plin. 2, 68, 68, § 172:In sedecim partes caelum in eo adspectu divisere Tusci,
id. 2, 54, 55, § 143, where Jan reads spectu. —In gen.: quadrupes aspectu truci, Pac. ap. Cic. Div 2, 64, 133:2.Horribili super aspectu mortalibus instans,
Lucr. 1, 65:erat rotis horribilis aspectus,
Vulg. Ezech. 2, 18: pomorum [p. 174] jucundus aspectus, Cic. N. D. 2, 63, 158; id. Phil. 2, 29:erat aspectus ejus sicut fulgur,
Vulg. Matt. 28, 3:aspectus faciei illius immutatus est super Sidrach etc.,
ib. Dan. 3, 19:fuit (Iphicrates) et animo magno et corpore imperatoriāque formā, ut ipso aspectu cuivis iniceret admirationem sui,
Nep. Iphicr. 3, 1:Canidia et Sagana horrendae aspectu,
Hor. S. 1, 8, 26:apes horridae adspectu,
Plin. 11, 18, 19, § 59:(rex) erat terribilis aspectu,
Vulg. Esth. 15, 9:lignum (erat) aspectu delectabile,
ib. Gen. 3, 6:Bucephalus adspectu torvo,
Plin. 8, 42, 64, § 154:Oceanus cruento aspectu,
Tac. A. 14, 32 al. —Hence,Of shape, the form, appearance:3.herba adspectu roris marini,
Plin. 24, 19, 113, § 173; 10, 39, 56, § 115:super similitudinem throni similitudo quasi aspectus hominis,
Vulg. Ezech. 1, 26: quasi aspectus equorum, ib. Joel, 2, 4.—Of color, the color, appearance, look:carbunculi adspectūs nigrioris,
Plin. 37, 7, 25, § 95:discolor,
id. 31, 2, 20, § 30:Cum color albus in cute fuerit et capillorum mutaverit aspectum,
Vulg. Lev. 13, 10; ib. Ezech. 1, 7; 1, 16. -
80 absolvo
ab-solvo, solvī, solūtum, ere1) отделять ( lingua absoluta a gutture PM — о лягушках); отвязывать (sc. asinum Ap; canem Amm); отворять ( valvas stabuli Ap)2)а) освобождать (vinclis T и a vinculis Pl; domum ex pignoribus Dig)loca nebularum noctibus absoluta Pall — места, не знающие ночных тумановб) избавлять (aliquem cura Sl; populum Romanum bello T; aliquem timoris Sen; se a. ab aliquā re C)3) освобождать (от обвинения), оправдывать (по суду) (aliquem alicujus rei, aliquā re и — редко — de aliqua re)a. aliquem suspicione alicujus rei L — снять с кого-л. подозрение в чём-л.a. aliquem capitis Nep — не приговаривать к смертной казни (помиловать) кого-л.4) доводить до конца, заканчивать, завершать (opus Cs; libellos Su; rem inchoatam C)a. beneficium suum L — довести своё благодеяние до конца6) (покороче) излагать, рассказыватьde aliquā re a. uno verbo Pl (paucis Sl) — вкратце рассказать о чём-л.7) выполнять ( promissa Vr)8) ( о должниках) рассчитываться, платить, оплачивать (aliquem Pl, Ter; creditorem Dig)
См. также в других словарях:
recuperatio est alicujus rei in causam, alterius adductse per judicem acquisitio — /rak(y)uwpareysh(iy)ow est sblak(y)uwjas riyay in kozam, oltarayas adaktiy par juwdasam aekwazish(iy)ow/ Recovery is the acquisition by sentence of a judge of anything brought into the cause of another … Black's law dictionary
si alicujus rei societas sit et finis negotio impositus est, finitur societas — /say aelakyuwjas riyay sasayatses sit et faynas nagowsh(iy)ow impozatas est, finatar sasayataes/ If there is a partnership in any matter, and the business is ended, the partnership ceases … Black's law dictionary
Si alicujus rei societas sit, et finis negotio impositus est, finitur societas — If a matter is a partnership affair, when the transaction or business is concluded, the partnership is at an end. Griswold v Waddington (NY) 16 Johns 438, 488 … Ballentine's law dictionary
partnership — part·ner·ship n: an association of two or more persons or entities that conduct a business for profit as co owners see also uniform partnership act in the important laws section compare corporation, joint venture, sole pro … Law dictionary
respect — [ rɛspɛ ] n. m. • 1287; lat. respectus, de respicere → répit 1 ♦ Vx Fait de prendre en considération. Loc. Au respect de : à l égard de, par rapport à. 2 ♦ (av. 1540) Mod. Sentiment qui porte à accorder à qqn une considération admirative, en… … Encyclopédie Universelle
accommodement — [ akɔmɔdmɑ̃ ] n. m. • 1585; de accommoder 1 ♦ Vx Arrangement convenable. 2 ♦ Mod. Règlement à l amiable (d un différend, d une querelle). ⇒ arrangement, compromis, conciliation. Obtenir un accommodement. « On a parlé de paix et d accommodement »… … Encyclopédie Universelle
Evolution — Evolution (History and Scientific Foundation) † Catholic Encyclopedia ► Evolution (History and Scientific Foundation) The world of organisms comprises a great system of individual forms generally classified according to structural… … Catholic encyclopedia
Indiculien — Das sogenannte Indiculus superstitionum et paganiarum („Kleines Verzeichnis des Aberglaubens und des Heidentums“) in lateinischer Schriftsprache ist eine kirchliche Handschrift gegen den germanisch–sächsischen Paganismus aus dem späten… … Deutsch Wikipedia
Indiculus — Das sogenannte Indiculus superstitionum et paganiarum („Kleines Verzeichnis des Aberglaubens und des Heidentums“) in lateinischer Schriftsprache ist eine kirchliche Handschrift gegen den germanisch–sächsischen Paganismus aus dem späten… … Deutsch Wikipedia
Indiculus superstitionum et paganiarum — Das sogenannte Indiculus superstitionum et paganiarum („Kleines Verzeichnis des Aberglaubens und des Heidentums“) in lateinischer Schriftsprache ist eine kirchliche Handschrift gegen den germanisch–sächsischen Paganismus aus dem späten… … Deutsch Wikipedia
Droit Des Obligations — Introduction générale Présentation générale Droit des obl … Wikipédia en Français