accompany

salto (once salĭto, Varr. L. L. 5, § 85 Müll., Salii a salitando), āvi, ātum, 1, v. freq. n. and a. [2. salio], to dance (in the widest signif. of the word, including pantomime and gesticulation; mostly with a contemptuous accessory signif.).

Neutr.: vidi in his unum puerum bullatum, non minorem annis duodecim, cum crotalis saltare, quam saltationem impudicus servulus honeste saltare non posset, Scipio Afric. ap. Macr. S. 2, 10 (v. the whole chapter on this subject); cf. Cic. Pis. 10, 22; id. Deiot. 9, 26; id. Mur. 6, 13; id. Off. 3, 24, 93:

in foro (as an indecorum),

id. ib. 3, 19, 75:

quin scire velim saltare puellam,

Ov. A. A. 3, 349:

fac saltet,

id. R. Am. 334: Sa. Salta, saltabo ego simul. Ste. Siquidem mihi saltandum est, tum vos date, bibat, tibicini, Plaut. Stich. 5, 5, 14; 5, 5, 16; cf.:

ad tibicinis modos (ludiones),

Liv. 7, 2:

tu inter eas restim ductans saltabis,

Ter. Ad. 4, 7, 34:

negarem posse eum (sc. oratorem) satisfacere in gestu, nisi palaestram, nisi saltare didicisset,

Cic. de Or. 3, 22, 83: si vox est, canta;

si mollia bracchia, salta,

Ov. A. A. 1, 595; Vulg. 2 Reg. 6, 14; id. Matt. 14, 6.—Prov.:

cecinimus vobis, et non saltastis,

Vulg. Matt. 11, 17; cf. Luc. 7, 32.— Impers. pass.:

cantatur ac saltatur per omnes gentes,

Quint. 2, 17, 10.—

Trop., of an orator, to speak in a jerking manner, i. e. in little clauses:

Hegesias dum imitari Lysiam vult, saltat incidens particulas,

Cic. Or. 67, 226.—

Act., to dance, i. e. to represent by dancing and gesticulation, to perform in pantomime a play or a part (not ante-Aug.):

pantomimus Mnester tragoediam saltavit, quam olim Neoptolemus tragoedus egerat,

Suet. Calig. 57; so,

pyrrhicham,

id. Caes. 39:

aliquam mimo saltante puellam,

Ov. A. A. 1, 501:

Cyclopa,

Hor. S. 1, 5, 63:

Glaucum,

Vell. 2, 83, 2:

Turnum Vergilii,

Suet. Ner. 54: odaria, to accompany [p. 1621] with dancing, Petr. 53, 11:

laudes alicujus,

Plin. Pan. 54, 1.— Pass.:

ficti saltantur amantes,

Ov. R. Am. 755:

saltata poëmata,

recited with an accompaniment of dancing, id. Tr. 2, 519; cf. id. ib. 5, 7, 25:

plerique jactant cantari saltarique commentarios suos,

Tac. Or. 26:

saltatur Venus, saltatur et Magna Mater,

Arn. 4, n. 35.

sancĭo, xi, ctum, 4 ( pluperf. sancierat, Pompon. ap. Diom. p. 368 P.; id. ap. Prisc. p. 904 ib.:

sancivi,

Prisc. 904; Diom. 368; part. perf. sancitum, Lucr. 1, 587; Cass. Sev. ap. Diom. l. l.), v. a. [Sanscr. root sac, sak, to accompany, honor (cf. sequor); whence also sacer; cf. Gr. HaG, hagios, hagnos], to render sacred or inviolable by a religious act; to appoint as sacred or inviolable.

Lit., mostly of legal ordinances or other public proceedings, to fix unalterably; to establish, appoint, decree, ordain; also, to make irrevocable or unalterable; to enact, confirm, ratify, sanction (freq. and class.; cf.: caveo, scisco).

Sancire legem (jus, foedus, etc.):

legibus istis, quas senatus de ambitu sancire voluerit, etc.,

Cic. Planc. 18, 44:

Cretum leges, quas sive Juppiter sive Minos sanxit,

id. Tusc. 2, 14, 34; cf.:

quasdam leges ex integro sanxit,

Suet. Aug. 34; and:

sancire legem, Ne quis, etc.,

Liv. 3, 55:

tabulas Quas bis quinque viri sanxerunt,

Hor. Ep. 2, 1, 24:

quam temere in nosmet legem sancimus iniquam,

id. S. 1, 3, 67:

legem sanciendo,

Liv. 3, 55 et saep.— Pass.:

haec igitur lex sanciatur, ut, etc.,

Cic. Lael. 12, 40, and 13, 44; cf.:

M. Valerius consul de provocatione legem tulit diligentius sanctam,

Liv. 10, 9:

sacrosanctum esse nihil potest, nisi quod populus plebesve sanxisset,

Cic. Balb. 14, 33:

sanxisset jura nobis,

id. Rep. 3, 11, 18: jus utile civitati, Pompon. ap. Prisc. p. 904:

in quibus (legibus) illa eadem sancta sunt,

Cic. Verr. 2, 2, 50, § 123:

cum aut morte tuā sancienda sint consulum imperia, aut impunitate in perpetuum abroganda,

Liv. 8, 7:

SENTENTIAM,

Inscr. Orell. 4405:

foedus,

to ratify the treaty, Liv. 1, 24; so Cic. Sest. 10, 24:

foedera sanguine,

id. post Red. ad Quir. 5, 13; Liv. 23, 8 fin.; 25, 16; Tac. A. 12, 46; cf. poet.:

foedera fulmine,

Verg. A. 12, 200.—

Sancire lege (edicto, etc.) aliquid, de aliquā re, ut, ne, etc.:

alia moribus confirmarunt, sanxerunt autem alia legibus,

Cic. Rep. 1, 2, 2; cf.:

genus id agrorum certo capite legis confirmari atque sanciri,

id. Agr. 3, 1, 3:

quod aedilis plebis fuisset, contra quam sanctum legibus erat,

Liv. 30, 19:

ne res efferatur jurejurando ac fide sanciatur petunt,

Caes. B. G. 7, 2; cf. Liv. 39, 37:

neque enim rogationibus plebisve scitis sancta sunt ista praecepta,

Quint. 2, 13, 6:

coetibus ac sacrificiis conspirationem civitatum,

Tac. Agr. 27:

eadem fuit (causa) nihil de hac re lege sanciendi,

Liv. 34, 4:

nihil lege ullā in alios sanxit,

Just. 3, 2, 8:

de jure praediorum sanctum apud nos est jure civili, ut, etc.,

Cic. Off. 3, 16, 65:

inhumanissimā lege sanxerunt, ut, etc.,

id. Rep. 2, 37, 63; cf.:

habeat legibus sanctum, Si quis...uti, etc.,

Caes. B. G. 6, 20:

lege naturae, communi jure gentium sanctum est, ut, etc.,

Cic. Har. Resp. 14, 32:

primo duodecim tabulis sanctum, ne quis, etc.,

Tac. A. 6, 16:

Flaccus sanxit edicto, ne, etc.,

Cic. Fl. 28, 67:

in omne tempus gravi documento sancirent, ne, etc.,

Liv. 28, 19:

nec, quominus id postea liceret, ulla lex sanxit,

Cic. Ep. ad Brut. 1, 5, 3.—

Without abl.:

de quibus confirmandis et sanciendis legem comitiis centuriatis laturus est,

Cic. Phil. 10, 8, 17; cf.:

acta Caesaris,

id. Att. 14, 21, 2:

quae dubia sunt, per vos sancire vult,

id. Agr. 3 4, 13:

augurem Jovis optimi maximi,

id. Phil. 13, 5, 12:

cum de eo nihil sanxerit, quod antea commissum non erat,

id. Rosc. Am. 25, 70:

quid est, quod tam accurate tamque diligenter caveat et sanciat, ut heredes sui, etc.,

id. Fin. 2, 31, 101.—

With acc. and inf.:

rursus fide sanxerunt liberos Tarentinos leges suaque omnia habituros,

Liv. 25, 8:

omnes liberos esse sanxit,

Suet. Claud. 25.—

Lex sancit, decrees, ordains (with acc. or obj.-clause):

at hoc Valeria lex non dicit, Corneliae leges non sanciunt,

Cic. Agr. 3, 2, 8:

consularis lex sanxit, ne qui magistratus sine provocatione crearetur,

id. Rep. 2, 31, 54; cf.:

res et ab naturā profectas et ab consuetudine probatas, legum metus et religio sanxit,

id. Inv. 2, 53, 160.—

Poet., with relative-clause:

quid quaeque queant, per foedera naturaï, Quid porro nequeant, sancitum quandoquidem exstat,

Lucr. 1, 587. —

To render sacred to any one, to devote, consecrate, dedicate:

sancire alicui carmina,

Stat. S. 3, 3, 215; cf. id. Th. 11, 344: templum, Coripp. 4, 264.—

Transf., to forbid under pain of punishment, to enact a penalty against (very rare):

incestum pontifices supplicio sanciunto,

Cic. Leg. 2, 9, 22; cf.:

noxiae poena par esto, ut in suo vitio quisque plectatur: vis capite, avaritia multa, honoris cupiditas ignominiā sanciatur,

id. ib. 3, 20, 46; id. Planc. 19, 47:

hoc (sc. insidiae) quamquam video neque more turpe haberi, neque aut lege sanciri aut jure civili: tamen naturae lege sanctum est,

id. Off. 3, 17, 69:

erranti viam non monstrare, quod Athenis exsecrationibus publicis sanctum est,

id. ib. 3, 13, 55:

Solon capite sanxit, si qui in seditione non alterius utrius partis fuisset,

made it a capital offence, id. Att. 10, 1, 2.—With abl. of fine:

injurias factas quinque et viginti assibus sanxerunt,

Gell. 20, 1, 31.—Hence, sanc-tus, a, um, P. a.

Orig., rendered sacred, established as inviolable, i. e. sacred, inviolable (whereas sacer signifies consecrated to a deity. Thus, e. g., a temple, grove, or the like, is sacer locus;

but sanctus locus is any public place which it is forbidden to injure or disturb. A sacer locus is also sanctus, but the converse is not always true): proprie dicimus sancta, quae neque sacra neque profana sunt, sed sanctione quādam confirmata, ut leges sanctae sunt, quia sanctione quādam sunt subnixae. Quod enim sanctione quādam subnixum est, id sanctum est, etsi deo non sit consecratum,

Dig. 1, 8, 9:

sanctum est, quod ab injuriā hominum defensum atque munitum est...In municipiis quoque muros esse sanctos,

ib. 1, 8, 8; cf.:

sanctae res, veluti muri et portae,

ib. 1, 8, 1:

campus,

Cic. Rab. Perd. 4, 11:

tribuni ejus (plebis) essent sanctique sunto,

id. Leg. 3, 3, 9 (cf. sacrosanctus):

societas,

id. Off. 1, 8, 26; id. Rep. 1, 32, 49:

fides induciarum,

Liv. 8, 37:

nullum esse officium, nullum jus tam sanctum atque integrum, quod non ejus scelus atque perfidia violarit et imminuerit,

Cic. Rosc. Am. 38, 109; so,

officium,

id. Quint. 6, 26:

poëtae...poëtae nomen,

id. Arch. 8, 18 sq. —Hence, aerarium sanctius, a special treasure of the State, which was only to be used in cases of extreme necessity (v. aerarium).—Of persons:

hospites ab injuriā prohibent sanctosque habent,

Caes. B. G. 6, 23:

ut vestris etiam legionibus sanctus essem,

Cic. Phil. 2, 24, 60:

uxor,

Phaedr. 3, 10, 30.—Because to the idea of inviolability is readily attached that of exalted worth, of sacredness, or divinity (as, on the contrary, our word sacred afterward received the meaning of inviolable, e. g. sacred rights, a sacred promise, sacred honor, etc.), sanctus denotes,

Venerable, august, divine, sacred, pure, holy (very freq. and class.); of a divinity, and of things in any way belonging to one: Saturno sancte create, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 607 Vahl.): Juno Saturnia sancta dearum, id. ap. Serv. ad Verg. A. 4, 576 (Ann. v. 65 ib.): teque pater Tiberine (veneror) tuo cum flumine sancto, id. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 55 ib.):

numen,

Lucr. 5, 309; 6, 70:

sedes deum,

id. 5, 147; Cic. Rep. 5, 5, 7:

fana,

Lucr. 5, 74:

delubra,

id. 6, 417; 6, 1272:

sanctus augustusque fons,

Cic. Tusc. 5, 12, 36:

sanctior dies (with sollemnis),

Hor. C. 4, 11, 17:

ignes (of a sacrifice),

Verg. A. 3, 406 et saep.—

After Augustus,

a title given to the emperors, Ov. F. 2, 127; Val. Fl. 1, 11:

sanctius et reverentius est visum nomen Augusti,

Flor. 4, 12, 66:

intra limina sanctioris aulae,

Mart. 5, 6, 8 (al. aevi):

amicitiae sanctum et venerabile nomen,

Ov. Tr. 1, 8, 15:

libertas,

Liv. 3, 52:

pudicitia,

id. 3, 52.—

Of character, morally pure, good, innocent, pious, holy, just, etc. (freq. and class.): cum esset ille vir exemplum innocentiae, cumque illo nemo neque integrior esset in civitate neque sanctior, Cic. de Or. 1, 53, 229; cf.:

sanctissimi viri,

id. Lael. 11, 39:

homines frugalissimi, sanctissimi,

id. Fl. 29, 71:

sancti et religiosi,

id. Rosc. Com. 15, 44; cf.:

qui sunt sancti, qui religionum colentes,

id. Planc. 33, 80:

vir in publicis religionibus foederum sanctus et diligens,

id. Verr. 2, 5, 19, § 49: veteres et sancti viri, Sall. Fragm. ap. Macr. S. 2, 9:

sanctius consilium,

Liv. 30, 16; cf.:

jura magistratusque legunt sanctumque senatum,

Verg. A. 1, 426:

da (mihi) justo sanctoque videri,

Hor. Ep. 1, 16, 61:

Dareus ut erat sanctus et mitis,

Curt. 3, 8, 5:

amores,

pure, chaste, Cic. Fin. 3, 20, 68; cf.:

virgines,

Hor. C. 1, 2, 27:

sanctissima conjux,

Verg. A. 11, 158:

pudor,

Tib. 1, 3, 83:

mores (with pudicitia),

Juv. 10, 298 et saep.:

me quidem id multo magis movet, quod mihi est et sanctius antiquius,

Cic. Att. 12, 19, 4:

quod apud omnes leve et infirmum est, id apud judicem grave et sanctum esse ducatur?

id. Rosc. Com. 2, 6; cf.:

est et sancta et gravis oratio (Calvi),

Quint. 10, 1, 115; so comp.:

oratio,

id. 8, 3, 24:

genus orationis,

id. 4, 2, 125:

eloquentia,

Tac. Or. 4:

manus sanctas habere,

Val. Max. 2, 2, 8:

sanctissima disciplina (Stoicorum),

Gell. 1, 2, 7; cf. Lucr. 3, 371. —

In eccl. Lat., substt.

sanctus, i, m., a saint, holy man:

sancti tui,

Vulg. 2 Par. 6, 41:

omnes sancti ejus,

id. Psa. 30, 24. —

sanctum, i, n., a holy place; esp.:

sanctum sanctorum,

Vulg. Exod. 26, 34 et saep.:

in sancto habitas,

id. Psa. 21, 4.—Also in plur.:

sancta sanctorum,

Vulg. Exod. 40, 11 et saep.: violare sancta, id. Judith, 9, 11. — Adv.: sanctē (acc. to B.), solemnly, conscientiously, scrupulously, religiously, with holy awe, etc.:

jurare,

Plaut. Capt. 4, 2, 112; Ter. Hec. 1, 1, 4:

adjurare,

Plaut. Cist. 2, 3, 27; Ter. Hec. 2, 2, 26:

nimis sancte pius,

Plaut. Rud. 4, 7, 8; cf.:

pie sancteque colimus naturam excellentem,

Cic. N. D. 1, 20, 56:

auguste sancteque consecrare,

id. ib. 2, 24, 62:

disce verecundo sanctius ore loqui,

Mart. 8, 1, 2:

multa sunt severius scripta quam in antiquis legibus et sanctius,

Cic. Rab. Post. 4, 8:

se sanctissime gerere,

id. Q. Fr. 1, 2, 4, § 13:

te sancte precor,

Liv. 2, 10:

illae (tabulae) servantur sancte,

scrupulously, religiously, Cic. Rosc. Com. 2, 7; cf.:

me ea, quae tibi promitto ac recipio, sanctissime esse observaturum,

id. Fam. 5, 8, 5:

virgines tam sancte habuit,

Curt. 3, 12, 21:

exempla conservatae sanctissime utrobique opinionis,

Quint. 1, 2, 4:

apud Sallustium dicta sancte et antique,

purely, chastely, id. 8, 3, 44.

sancĭo, xi, ctum, 4 ( pluperf. sancierat, Pompon. ap. Diom. p. 368 P.; id. ap. Prisc. p. 904 ib.:

sancivi,

Prisc. 904; Diom. 368; part. perf. sancitum, Lucr. 1, 587; Cass. Sev. ap. Diom. l. l.), v. a. [Sanscr. root sac, sak, to accompany, honor (cf. sequor); whence also sacer; cf. Gr. HaG, hagios, hagnos], to render sacred or inviolable by a religious act; to appoint as sacred or inviolable.

Lit., mostly of legal ordinances or other public proceedings, to fix unalterably; to establish, appoint, decree, ordain; also, to make irrevocable or unalterable; to enact, confirm, ratify, sanction (freq. and class.; cf.: caveo, scisco).

Sancire legem (jus, foedus, etc.):

legibus istis, quas senatus de ambitu sancire voluerit, etc.,

Cic. Planc. 18, 44:

Cretum leges, quas sive Juppiter sive Minos sanxit,

id. Tusc. 2, 14, 34; cf.:

quasdam leges ex integro sanxit,

Suet. Aug. 34; and:

sancire legem, Ne quis, etc.,

Liv. 3, 55:

tabulas Quas bis quinque viri sanxerunt,

Hor. Ep. 2, 1, 24:

quam temere in nosmet legem sancimus iniquam,

id. S. 1, 3, 67:

legem sanciendo,

Liv. 3, 55 et saep.— Pass.:

haec igitur lex sanciatur, ut, etc.,

Cic. Lael. 12, 40, and 13, 44; cf.:

M. Valerius consul de provocatione legem tulit diligentius sanctam,

Liv. 10, 9:

sacrosanctum esse nihil potest, nisi quod populus plebesve sanxisset,

Cic. Balb. 14, 33:

sanxisset jura nobis,

id. Rep. 3, 11, 18: jus utile civitati, Pompon. ap. Prisc. p. 904:

in quibus (legibus) illa eadem sancta sunt,

Cic. Verr. 2, 2, 50, § 123:

cum aut morte tuā sancienda sint consulum imperia, aut impunitate in perpetuum abroganda,

Liv. 8, 7:

SENTENTIAM,

Inscr. Orell. 4405:

foedus,

to ratify the treaty, Liv. 1, 24; so Cic. Sest. 10, 24:

foedera sanguine,

id. post Red. ad Quir. 5, 13; Liv. 23, 8 fin.; 25, 16; Tac. A. 12, 46; cf. poet.:

foedera fulmine,

Verg. A. 12, 200.—

Sancire lege (edicto, etc.) aliquid, de aliquā re, ut, ne, etc.:

alia moribus confirmarunt, sanxerunt autem alia legibus,

Cic. Rep. 1, 2, 2; cf.:

genus id agrorum certo capite legis confirmari atque sanciri,

id. Agr. 3, 1, 3:

quod aedilis plebis fuisset, contra quam sanctum legibus erat,

Liv. 30, 19:

ne res efferatur jurejurando ac fide sanciatur petunt,

Caes. B. G. 7, 2; cf. Liv. 39, 37:

neque enim rogationibus plebisve scitis sancta sunt ista praecepta,

Quint. 2, 13, 6:

coetibus ac sacrificiis conspirationem civitatum,

Tac. Agr. 27:

eadem fuit (causa) nihil de hac re lege sanciendi,

Liv. 34, 4:

nihil lege ullā in alios sanxit,

Just. 3, 2, 8:

de jure praediorum sanctum apud nos est jure civili, ut, etc.,

Cic. Off. 3, 16, 65:

inhumanissimā lege sanxerunt, ut, etc.,

id. Rep. 2, 37, 63; cf.:

habeat legibus sanctum, Si quis...uti, etc.,

Caes. B. G. 6, 20:

lege naturae, communi jure gentium sanctum est, ut, etc.,

Cic. Har. Resp. 14, 32:

primo duodecim tabulis sanctum, ne quis, etc.,

Tac. A. 6, 16:

Flaccus sanxit edicto, ne, etc.,

Cic. Fl. 28, 67:

in omne tempus gravi documento sancirent, ne, etc.,

Liv. 28, 19:

nec, quominus id postea liceret, ulla lex sanxit,

Cic. Ep. ad Brut. 1, 5, 3.—

Without abl.:

de quibus confirmandis et sanciendis legem comitiis centuriatis laturus est,

Cic. Phil. 10, 8, 17; cf.:

acta Caesaris,

id. Att. 14, 21, 2:

quae dubia sunt, per vos sancire vult,

id. Agr. 3 4, 13:

augurem Jovis optimi maximi,

id. Phil. 13, 5, 12:

cum de eo nihil sanxerit, quod antea commissum non erat,

id. Rosc. Am. 25, 70:

quid est, quod tam accurate tamque diligenter caveat et sanciat, ut heredes sui, etc.,

id. Fin. 2, 31, 101.—

With acc. and inf.:

rursus fide sanxerunt liberos Tarentinos leges suaque omnia habituros,

Liv. 25, 8:

omnes liberos esse sanxit,

Suet. Claud. 25.—

Lex sancit, decrees, ordains (with acc. or obj.-clause):

at hoc Valeria lex non dicit, Corneliae leges non sanciunt,

Cic. Agr. 3, 2, 8:

consularis lex sanxit, ne qui magistratus sine provocatione crearetur,

id. Rep. 2, 31, 54; cf.:

res et ab naturā profectas et ab consuetudine probatas, legum metus et religio sanxit,

id. Inv. 2, 53, 160.—

Poet., with relative-clause:

quid quaeque queant, per foedera naturaï, Quid porro nequeant, sancitum quandoquidem exstat,

Lucr. 1, 587. —

To render sacred to any one, to devote, consecrate, dedicate:

sancire alicui carmina,

Stat. S. 3, 3, 215; cf. id. Th. 11, 344: templum, Coripp. 4, 264.—

Transf., to forbid under pain of punishment, to enact a penalty against (very rare):

incestum pontifices supplicio sanciunto,

Cic. Leg. 2, 9, 22; cf.:

noxiae poena par esto, ut in suo vitio quisque plectatur: vis capite, avaritia multa, honoris cupiditas ignominiā sanciatur,

id. ib. 3, 20, 46; id. Planc. 19, 47:

hoc (sc. insidiae) quamquam video neque more turpe haberi, neque aut lege sanciri aut jure civili: tamen naturae lege sanctum est,

id. Off. 3, 17, 69:

erranti viam non monstrare, quod Athenis exsecrationibus publicis sanctum est,

id. ib. 3, 13, 55:

Solon capite sanxit, si qui in seditione non alterius utrius partis fuisset,

made it a capital offence, id. Att. 10, 1, 2.—With abl. of fine:

injurias factas quinque et viginti assibus sanxerunt,

Gell. 20, 1, 31.—Hence, sanc-tus, a, um, P. a.

Orig., rendered sacred, established as inviolable, i. e. sacred, inviolable (whereas sacer signifies consecrated to a deity. Thus, e. g., a temple, grove, or the like, is sacer locus;

but sanctus locus is any public place which it is forbidden to injure or disturb. A sacer locus is also sanctus, but the converse is not always true): proprie dicimus sancta, quae neque sacra neque profana sunt, sed sanctione quādam confirmata, ut leges sanctae sunt, quia sanctione quādam sunt subnixae. Quod enim sanctione quādam subnixum est, id sanctum est, etsi deo non sit consecratum,

Dig. 1, 8, 9:

sanctum est, quod ab injuriā hominum defensum atque munitum est...In municipiis quoque muros esse sanctos,

ib. 1, 8, 8; cf.:

sanctae res, veluti muri et portae,

ib. 1, 8, 1:

campus,

Cic. Rab. Perd. 4, 11:

tribuni ejus (plebis) essent sanctique sunto,

id. Leg. 3, 3, 9 (cf. sacrosanctus):

societas,

id. Off. 1, 8, 26; id. Rep. 1, 32, 49:

fides induciarum,

Liv. 8, 37:

nullum esse officium, nullum jus tam sanctum atque integrum, quod non ejus scelus atque perfidia violarit et imminuerit,

Cic. Rosc. Am. 38, 109; so,

officium,

id. Quint. 6, 26:

poëtae...poëtae nomen,

id. Arch. 8, 18 sq. —Hence, aerarium sanctius, a special treasure of the State, which was only to be used in cases of extreme necessity (v. aerarium).—Of persons:

hospites ab injuriā prohibent sanctosque habent,

Caes. B. G. 6, 23:

ut vestris etiam legionibus sanctus essem,

Cic. Phil. 2, 24, 60:

uxor,

Phaedr. 3, 10, 30.—Because to the idea of inviolability is readily attached that of exalted worth, of sacredness, or divinity (as, on the contrary, our word sacred afterward received the meaning of inviolable, e. g. sacred rights, a sacred promise, sacred honor, etc.), sanctus denotes,

Venerable, august, divine, sacred, pure, holy (very freq. and class.); of a divinity, and of things in any way belonging to one: Saturno sancte create, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 607 Vahl.): Juno Saturnia sancta dearum, id. ap. Serv. ad Verg. A. 4, 576 (Ann. v. 65 ib.): teque pater Tiberine (veneror) tuo cum flumine sancto, id. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 55 ib.):

numen,

Lucr. 5, 309; 6, 70:

sedes deum,

id. 5, 147; Cic. Rep. 5, 5, 7:

fana,

Lucr. 5, 74:

delubra,

id. 6, 417; 6, 1272:

sanctus augustusque fons,

Cic. Tusc. 5, 12, 36:

sanctior dies (with sollemnis),

Hor. C. 4, 11, 17:

ignes (of a sacrifice),

Verg. A. 3, 406 et saep.—

After Augustus,

a title given to the emperors, Ov. F. 2, 127; Val. Fl. 1, 11:

sanctius et reverentius est visum nomen Augusti,

Flor. 4, 12, 66:

intra limina sanctioris aulae,

Mart. 5, 6, 8 (al. aevi):

amicitiae sanctum et venerabile nomen,

Ov. Tr. 1, 8, 15:

libertas,

Liv. 3, 52:

pudicitia,

id. 3, 52.—

Of character, morally pure, good, innocent, pious, holy, just, etc. (freq. and class.): cum esset ille vir exemplum innocentiae, cumque illo nemo neque integrior esset in civitate neque sanctior, Cic. de Or. 1, 53, 229; cf.:

sanctissimi viri,

id. Lael. 11, 39:

homines frugalissimi, sanctissimi,

id. Fl. 29, 71:

sancti et religiosi,

id. Rosc. Com. 15, 44; cf.:

qui sunt sancti, qui religionum colentes,

id. Planc. 33, 80:

vir in publicis religionibus foederum sanctus et diligens,

id. Verr. 2, 5, 19, § 49: veteres et sancti viri, Sall. Fragm. ap. Macr. S. 2, 9:

sanctius consilium,

Liv. 30, 16; cf.:

jura magistratusque legunt sanctumque senatum,

Verg. A. 1, 426:

da (mihi) justo sanctoque videri,

Hor. Ep. 1, 16, 61:

Dareus ut erat sanctus et mitis,

Curt. 3, 8, 5:

amores,

pure, chaste, Cic. Fin. 3, 20, 68; cf.:

virgines,

Hor. C. 1, 2, 27:

sanctissima conjux,

Verg. A. 11, 158:

pudor,

Tib. 1, 3, 83:

mores (with pudicitia),

Juv. 10, 298 et saep.:

me quidem id multo magis movet, quod mihi est et sanctius antiquius,

Cic. Att. 12, 19, 4:

quod apud omnes leve et infirmum est, id apud judicem grave et sanctum esse ducatur?

id. Rosc. Com. 2, 6; cf.:

est et sancta et gravis oratio (Calvi),

Quint. 10, 1, 115; so comp.:

oratio,

id. 8, 3, 24:

genus orationis,

id. 4, 2, 125:

eloquentia,

Tac. Or. 4:

manus sanctas habere,

Val. Max. 2, 2, 8:

sanctissima disciplina (Stoicorum),

Gell. 1, 2, 7; cf. Lucr. 3, 371. —

In eccl. Lat., substt.

sanctus, i, m., a saint, holy man:

sancti tui,

Vulg. 2 Par. 6, 41:

omnes sancti ejus,

id. Psa. 30, 24. —

sanctum, i, n., a holy place; esp.:

sanctum sanctorum,

Vulg. Exod. 26, 34 et saep.:

in sancto habitas,

id. Psa. 21, 4.—Also in plur.:

sancta sanctorum,

Vulg. Exod. 40, 11 et saep.: violare sancta, id. Judith, 9, 11. — Adv.: sanctē (acc. to B.), solemnly, conscientiously, scrupulously, religiously, with holy awe, etc.:

jurare,

Plaut. Capt. 4, 2, 112; Ter. Hec. 1, 1, 4:

adjurare,

Plaut. Cist. 2, 3, 27; Ter. Hec. 2, 2, 26:

nimis sancte pius,

Plaut. Rud. 4, 7, 8; cf.:

pie sancteque colimus naturam excellentem,

Cic. N. D. 1, 20, 56:

auguste sancteque consecrare,

id. ib. 2, 24, 62:

disce verecundo sanctius ore loqui,

Mart. 8, 1, 2:

multa sunt severius scripta quam in antiquis legibus et sanctius,

Cic. Rab. Post. 4, 8:

se sanctissime gerere,

id. Q. Fr. 1, 2, 4, § 13:

te sancte precor,

Liv. 2, 10:

illae (tabulae) servantur sancte,

scrupulously, religiously, Cic. Rosc. Com. 2, 7; cf.:

me ea, quae tibi promitto ac recipio, sanctissime esse observaturum,

id. Fam. 5, 8, 5:

virgines tam sancte habuit,

Curt. 3, 12, 21:

exempla conservatae sanctissime utrobique opinionis,

Quint. 1, 2, 4:

apud Sallustium dicta sancte et antique,

purely, chastely, id. 8, 3, 44.

sector, ōris, m. [id.], one who cuts or cuts off, a cutter (rare but class.).

Lit.:

zonarius,

a cutpurse, Plaut. Trin. 4, 2, 20:

collorum,

a cutthroat, Cic. Rosc. Am. 29, 80 (v. II.); so id. ib. 31 fin.:

feni,

a haycutter, mower, Col. 11, 1, 12.—

Publicists' t. t., a bidder, purchaser at a public sale of goods captured or confiscated by the State (cf. quadruplator):

sectores vocantur qui publica bona mercantur,

Dig. 4, 146:

cum de bonis et de caede agatur, testimonium dicturus est is, qui et sector est et sicarius: hoc est, qui et illorum ipsorum bonorum, de quibus agitur, emptor atque possessor est et eum hominem occidendum curavit, de cujus morte quaeritur,

Cic. Rosc. Am. 36, 103:

sector sis,

id. Phil. 2, 26, 65:

Pompeii (sc. bonorum),

id. ib. 13, 14, 30; Crassus ap. Cic. Fam. 15, 19, 3:

ubique hasta et sector,

Tac. H. 1, 20:

hastae subjecit tabernas, nec sector inventus est,

Flor. 2, 6, 48; Pacat. Pan. Theod. 25, 28; Claud. IV. Cons. Hon. 496; cf. Ps.-Ascon. ap. Cic. Verr. 2, 1, 20, § 52, p. 172, and 2, 1, 23, §

61, p. 177 Orell.—In a double sense, with the signif. I.: nescimus per ista tempora eosdem fere sectores fuisse collorum et bonorum?

cutthroats and cutpurses, Cic. Rosc. Am. 29, 80. —

Trop.:

hinc rapti pretio fasces sectorque favoris Ipse sui populus,

seller of his favor, Luc. 1, 178.—

Geometrical t. t., the sector of a circle, that part of a circle included between any two radii and an arc, Boëth. Art. Geom. p. 379, 13.

sector, ātus, 1 ( inf. sectarier, Plaut. Mil. 2, 1, 13; id. Rud. 1, 2, 57; Hor. S. 1, 2, 78), v. dep. freq. a. [sequor], to follow continually or eagerly, in a good or bad sense; to run after, attend, accompany; to follow after, chase, pursue (freq. and class.).

Lit.

In gen.:

equidem te jam sector quintum hunc annum,

Plaut. Pers. 2, 1, 5:

servum misi, qui sectari solet meum gnatum,

id. Ep. 3, 4, 50: Chrysogonum (servi), Cic. Rosc. Am. 28, 77:

praetorem circum omnia fora,

id. Verr. 2, 2, 70, § 169:

si mercede conducti obviam candidatis issent, si conducti sectarentur,

id. Mur. 32, 67:

at sectabuntur multi,

id. ib. 33, 70:

neque te quisquam stipator Praeter Crispinum sectabitur,

Hor. S. 1, 3, 139:

equitum manus quae regem ex more sectatur,

Tac. A. 15, 2; 15, 33 fin.; Gell. 20, 6, 1 et saep.:

mulieres sectarier,

to run after, Plaut. Mil. 2, 1, 13; 3, 1, 183; cf.:

desine matronas sectarier,

Hor. S. 1, 2, 78:

ipse suas sectatur oves, at filius agnos,

accompanies, guards, Tib. 1, 10, 41:

aratrum,

to follow the plough, id. 2, 3, 7: canes, to follow the hounds (that hunt on before), Prop. 3, 14 (4, 13), 14:

aliquem,

to run after, pursue, Plaut. Cist. 2, 2, 1: servum, Cato ap. Gell. 17, 6, 3:

homo ridicule insanus, qui ejusmodi est, ut eum pueri sectentur,

Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148:

ne scuticā dignum horribili sectere flagello,

Hor. S. 1, 3, 119:

exagitet nostros Manes sectetur et umbras, etc.,

Prop. 2, 8, 19 (2, 8 b, 19).— To visit a place gladly, to frequent:

gymnasia,

Plin. Ep. 1, 22, 6.— Absol.:

homo coepit me obsecrare, Ut sibi liceret discere id de me: sectari jussi (alluding to the train of followers who accompanied the ancient philosophers),

Ter. Eun. 2, 2, 31; id. Phorm. 1, 2, 36: at sectabantur multi... Quid opus est sectatoribus? (of the train of a candidate) Cic. Mur. 34, 71.—

In partic., to pursue, chase, hunt animals: sues silvaticos in montibus, Varr. ap. Non. 555, 31:

sectaris apros,

Verg. E. 3, 75:

gallinam,

Plaut. Mil. 2, 2, 7:

simiam,

id. ib. 2, 2, 24; 2, 2, 106; 2, 3, 13 sq.;

2, 6, 25: leporem,

Hor. S. 1, 2, 106; 2, 2, 9 et saep.:

cervam videre fugere, sectari canes,

Ter. Phorm. prol. 7.—

Trop., to follow or strive after; to pursue eagerly (not freq. till after the Aug. per.; not in Cic.): quid vos hanc miseram ac tenuem sectamini praedam? * Caes. B. G. 6, 35; so,

praedam,

Tac. A. 1, 65:

facinora,

Plaut. Mil. 3, 1, 28:

lites,

Ter. Phorm. 2, 3, 61:

nomina tironum,

Hor. S. 1, 2, 16:

sectantem levia nervi Deficiunt,

id. A. P. 26:

gymnasia aut porticus,

Plin. Ep. 1, 22, 6:

omnes dicendi Veneres,

Quint. 10, 1, 79; cf.:

quas figuras,

id. 9, 3, 100:

voluptatem,

id. 10, 1, 28:

eminentes virtutes,

to seek out, Tac. A. 1, 80:

contumaciam sententiarum, habitum vultumque ejus,

to seek to imitate, id. ib. 16, 22:

praecepta salubria,

Suet. Aug. 89:

commoda,

id. ib. 25:

luxuriosa convivia,

Just. 11, 10, 2:

in alienis eripiendis vitam sectari,

id. 27, 2, 8. —

With a rel. or subj.-clause, to hunt or track out, busy one's self:

mitte sectari, rosa quo locorum Sera moretur,

Hor. C. 1, 38, 3:

non ut omnia dicerem sectatus, sed ut maxime necessaria,

Quint. 1, 10, 1.

signif.:

qui vellet se a cane sectari,

Varr. R. R. 2, 9, 6.

stīpo, āvi, ātum, 1, v. a. [stephô, to surround, crowd upon, stemma, stephanos; cf.: stipator, stipulor], to crowd or press together, to compress (class.; esp. of personal objects, and in part. perf.; cf.: comprimo, compono).

Lit.:

qui acceperant majorem numerum (assium), non in arcā ponebant, sed in aliquā cellā stipabant, id est componebant, quo minus loci occuparet,

Varr. L. L. 5, § 182 Müll.:

ingens argentum,

Verg. A. 3, 465:

apes mella Stipant,

id. G. 4, 164; id. A. 1, 433:

materies stipata,

Lucr. 1, 345:

nec tamen undique corporea stipata tenentur omnia naturā,

id. 1, 329; cf. id. 2, 294; 1, 611; 1, 664:

Graeci stipati, quini in lectulis, saepe plures,

Cic. Pis. 27, 67:

velut stipata phalanx,

Liv. 33, 18:

ita in arto stipatae erant naves, ut, etc.,

id. 26, 39:

fratrum stipata cohors,

Verg. A. 10, 328.— Poet.: stipare Platona Menandro, i. e. to pack up together the works of Plato, Menander, etc., Hor. S. 2, 3, 11:

custodum gregibus circa seu stipat euntem,

closely surrounds her with, Prop. 3, 8 (4, 7), 13; cf.

mid.: cuncta praecipiti stipantur saecula cursu,

throng, crowd, Claud. Rapt. Pros. 2, 311.—

Transf., to press, cram, stuff, or fill full of any thing:

ut pontes calonibus et impedimentis stipatos reperit,

Suet. Calig. 51:

hos (poëtas) ediscit et hos arcto stipata theatro Spectat Roma,

Hor. Ep. 2, 1, 60; cf.:

curia cum patribus fuerit stipata,

Ov. P. 3, 1, 143:

multo Patrum stipatur curia coetu,

Sil. 11, 503:

recessus equi,

Petr. 89:

tribunal,

Plin. Ep. 6, 33, 4:

calathos prunis,

Col. 10, 405:

nucein sulfure,

Flor. 3, 19:

calceum,

Tert. Virg. Vel. 12:

tectum omne,

App. M. 3, p. 130, 13.—

With a personal object, of a dense crowd, to surround, encompass, environ, attend, accompany, [p. 1761] etc. (syn.:

comitor, prosequor): Catilina stipatus choro juventutis, vallatus indicibus atque sicariis,

Cic. Mur. 24, 49:

qui stipatus semper sicariis, saeptus armatis, munitus indicibus fuit,

id. Sest. 44, 95:

stipati gregibus amicorum,

id. Att. 1, 18, 1; cf. id. Mil. 1, 1:

telis stipati,

id. Phil. 5, 6, 17:

qui senatum stiparit armatis,

id. ib. 3, 12, 31:

stipatus lictoribus,

id. Verr. 2, 4, 40, § 86:

senectus stipata studiis juventutis,

id. Sen. 9, 28:

comitum turba est stipata suarum,

Ov. M. 3, 186:

juventus stipat ducem,

Val. Fl. 7, 557; Plin. Pan. 23; Capitol. Max. et Balb. 13.— Absol.:

magnă stipante catervă,

Verg. A. 4, 136; Liv. 42, 39:

huc coetus ministrūm stipantur,

Stat. S. 3, 1, 87. —Hence, * stīpātus, a, um, P. a., begirt, surrounded:

ab omni ordine, sexu, aetate stipatissimus,

Sid. Ep. 3, 2.

suc-cĭno ( subc-; also succăno, Varr. L. L. 6, § 75 Müll.), ĕre, v. a. and n. [cano], to sing to, accompany (rare).

Lit.:

tubicines imitatus est succinente Habinnā,

Petr. 69, 4:

cantibus iste tuis alterno succinet ore,

Calp. Ecl. 4, 79.—

Transf., to accord, agree:

(agricultura) succinit pastorali,

Varr. R. R. 1, 2, 16:

clamat: Victum date. Succinit alter: Et mihi, etc.,

another chimes in, Hor. Ep. 1, 17, 48.

suc-cĭno ( subc-; also succăno, Varr. L. L. 6, § 75 Müll.), ĕre, v. a. and n. [cano], to sing to, accompany (rare).

Lit.:

tubicines imitatus est succinente Habinnā,

Petr. 69, 4:

cantibus iste tuis alterno succinet ore,

Calp. Ecl. 4, 79.—

Transf., to accord, agree:

(agricultura) succinit pastorali,

Varr. R. R. 1, 2, 16:

clamat: Victum date. Succinit alter: Et mihi, etc.,

another chimes in, Hor. Ep. 1, 17, 48.

suc-cĭno ( subc-; also succăno, Varr. L. L. 6, § 75 Müll.), ĕre, v. a. and n. [cano], to sing to, accompany (rare).

Lit.:

tubicines imitatus est succinente Habinnā,

Petr. 69, 4:

cantibus iste tuis alterno succinet ore,

Calp. Ecl. 4, 79.—

Transf., to accord, agree:

(agricultura) succinit pastorali,

Varr. R. R. 1, 2, 16:

clamat: Victum date. Succinit alter: Et mihi, etc.,

another chimes in, Hor. Ep. 1, 17, 48.

tĕgo, xi, ctum, 3, v. a. [Gr. stegô, to cover; tegos, stegos, roof; Sanscr. sthag-, to hide; Germ. decken; Engl thatch], to cover (syn. operio).

Lit.

In gen.:

amica corpus ejus (Alcibiadis) texit suo pallio,

Cic. Div 2, 69, 143:

capite se totum tegit,

Plaut. Trin. 4, 2, 9:

(tegillo) tectus esse soleo, si pluvit,

id. Rud. 2, 7, 19: fere res omnes aut corio sunt Aut etiam conchis [p. 1846] aut callo aut cortice tectae, covered, clothed, Lucr. 4, 936; cf.:

bestiae aliae coriis tectae sunt, aliae villis vestitae,

Cic. N. D. 2, 47, 121:

ut tecti, ut vestiti, ut salvi esse possemus,

id. ib. 2, 69, 150:

corpora veste villosā,

Tib. 2, 3, 76:

caput galea,

Prop. 4 (5), 3, 44:

Mars tunicā adamantinā tectus,

Hor. C. 1, 6, 13:

ensis Vaginā tectus,

id. S. 2, 1, 4. —In Greek constr.:

primā tectus lanugine malas,

Ov. M. 12, 291:

cucullo caput tectus,

Mart. 5, 14, 6:

quae (casae) more Gallorum stramentis erant tectae,

Caes. B. G. 5, 43:

tectas casas testudinum superficie,

Plin. 6, 24, 28, § 109:

musculum,

Caes. B. C. 2, 10:

domum,

Dig. 19, 1, 18: naves tectae, covered with decks, decked ( = constratae), Caes. B. C. 1, 56; Liv. 36, 43, 13 (opp. apertae);

31, 46, 6: tectae instrataeque scaphae,

Caes. B. C. 3, 100:

incepto tegeret cum lumina somno,

Verg. G. 4, 414:

utne tegam spurco Damae latus?

i. e. to go by the side of, walk cheek by jowl with, Hor. S. 2, 5, 18; so,

latus alicui,

Suet. Claud. 24; cf. aliquem, to surround, attend, accompany:

omnis eum stipata tegebat Turba ducum,

Verg. A. 11, 12; Stat. S. 5, 1, 26: sarta tecta; v. sartus. —

In partic.

To cover, hide, conceal (rare in lit. sense;

syn.: abscondo, occulto): Caesar tectis insignibus suorum occultatisque signis militaribus, etc.,

Caes. B. G. 7, 45:

fugientem silvae texerunt,

id. ib. 6, 30:

oves (silva),

Ov. M. 13, 822:

quas (tabellas) tegat in tepido sinu,

id. A. A. 3, 622:

ferae latibulis se tegunt,

Cic. Rab. Post. 15, 42; cf.:

nebula matutina texerat inceptum,

Liv. 41, 2, 4:

Scipionem nebulae possiderent ac tegerent,

Vop. prol. 2. —

To shelter, protect, defend (rare in lit. sense); constr., in analogy with defendere and tueri, aliquid ab aliquo or ab aliquā re:

qui portus ab Africo tegebatur, ab Austro non erat tutus,

Caes. B. C. 3, 26:

ut alter (ordo propugnatorum) ponte ab incidentibus telis tegeretur,

Hirt. B. G. 8, 9:

aliquem conservare et tegere,

id. ib. 1, 85:

tempestas et nostros texit et naves Rhodias afflixit,

Caes. B. C. 3, 27; Hirt. B. G. 8, 5; Sall. J. 101, 4:

triumpho, si licet me latere tecto abscedere,

i. e. with a whole skin, safe, unhurt, Ter. Heaut. 4, 2, 5.— Pass. in mid. force:

tegi magis Romani quam pugnare,

Liv. 4, 37, 11.—

To cover over, bury, enclose ( poet.):

te modo terra tegat,

Prop. 2, 26, 44 (3, 22, 24):

sit tibi terra levis mollique tegaris harenā,

Mart. 9, 29, 11:

ossa tegebat humus,

Ov. M. 15, 56:

ossa tegit tumulus,

id. Am. 2, 6, 59:

Sicanio tegitur sepulcro,

Luc. 2, 548. —

Trop.

In gen., to cover (very rare):

tempestas, mihi quae modestiam omnem, Detexit tectus quā fui,

Plaut. Most. 1, 3, 7. —

In partic.

(Acc. to I. B. 1.) To cloak, hide, veil, conceal, keep secret (freq. and class.):

triumphi nomine tegere atque velare cupiditatem suam,

Cic. Pis. 24, 56:

multis simulationum involucris tegitur et quasi velis quibusdam obtenditur unius cujusque natura,

id. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15:

ignaviam suam tenebrarum ac parietum custodiis tegere,

id. Rab. Perd. 7, 21:

animus ejus vultu, flagitia parietibus tegebantur,

id. Sest. 9, 22:

summam prudentiam simulatione stultitiae,

id. Brut. 14, 53:

honestā praescriptione rem turpissimam,

Caes. B. C. 3, 32; cf.:

turpia facta oratione,

Sall. J. 85, 31:

aliquid mendacio,

Cic. Quint. 26, 81:

nomen tyranni humanitate,

Nep. Dion, 1:

commissum,

Hor. Ep. 1, 18, 38; id. A. P. 200:

non uti corporis vulnera, ita exercitus incommoda sunt tegenda,

Caes. B. C. 2, 31:

nostram sententiam,

Cic. Tusc. 5, 4, 11:

dira supplicia,

Verg. A. 6, 498:

causam doloris,

Ov. M. 13, 748:

pectoribus dabas multa tegenda meis,

id. Tr. 3, 6, 10: ignobilitatis tegendae causā, Cap. Max. 8. —

(Acc. to I. B. 2.) To defend, protect, guard:

aliquid excusatione amicitiae,

Cic. Lael. 12, 43; id. Clu. 11:

quod is meam salutem atque vitam suā benevolentiā, praesidio custodiāque texisset,

id. Planc. 1, 1:

nostri clarissimorum hominum auctoritate leges et jura tecta esse voluerunt,

id. de Or. 1, 59, 253:

pericula facile innocentiā tecti repellemus,

id. Imp. Pomp. 24, 70:

qui a patrum crudelibus suppliciis tegere liberos sciant,

Liv. 1, 53, 8:

aliquem tegere ac tueri, Cic Fam. 13, 66, 2: libertatem, patriam, parentisque armis tegere,

Sall. C. 6, 5: ut legatos cura magistratuum magis quam jus gentium ab irā impetuque hominum tegeret, Liv. 8, 6, 7:

legationisque jure satis tectum se arbitraretur,

Nep. Pelop. 5, 1.—Hence, tec-tus, a, um, P. a., covered, i. e. hidden, concealed.

Lit.:

cuniculi,

Hirt. B. G. 8, 41. —

Trop., hidden, not frank, open, or plain; secret, concealed, disguised; close, reserved, cautious:

sermo verbis tectus,

covered, enveloped, Cic. Fam. 9, 22, 1; cf.

verba (opp. apertissima),

id. ib. 9, 22, 5:

occultior atque tectior cupiditas,

id. Rosc. Am. 36, 104:

amor,

Ov. R. Am. 619. —

Of persons: occultus et tectus,

Cic. Fin. 2, 17, 54:

tecti esse ad alienos possumus,

id. Rosc. Am. 40, 116; cf. in comp.:

tectior,

id. Phil. 13, 3, 6:

te in dicendo mihi videri tectissimum,

id. de Or. 2, 73, 296:

silet ille, tectusque recusat Prodere quemquam,

Verg. A. 2, 126; cf.:

quis consideratior illo? Quis tectior?

Cic. Deiot. 6, 16. — Hence, adv.: tectō, covertly, privily, cautiously:

et tamen ab illo aperte, tecte quicquid est datum, libenter accepi,

Cic. Att. 1, 14, 4. — Comp.:

tectius,

Cic. Fam. 9, 22, 2; id. Planc. 10, 8, 5; Ov. A. A. 1, 276.

tĕgo, xi, ctum, 3, v. a. [Gr. stegô, to cover; tegos, stegos, roof; Sanscr. sthag-, to hide; Germ. decken; Engl thatch], to cover (syn. operio).

Lit.

In gen.:

amica corpus ejus (Alcibiadis) texit suo pallio,

Cic. Div 2, 69, 143:

capite se totum tegit,

Plaut. Trin. 4, 2, 9:

(tegillo) tectus esse soleo, si pluvit,

id. Rud. 2, 7, 19: fere res omnes aut corio sunt Aut etiam conchis [p. 1846] aut callo aut cortice tectae, covered, clothed, Lucr. 4, 936; cf.:

bestiae aliae coriis tectae sunt, aliae villis vestitae,

Cic. N. D. 2, 47, 121:

ut tecti, ut vestiti, ut salvi esse possemus,

id. ib. 2, 69, 150:

corpora veste villosā,

Tib. 2, 3, 76:

caput galea,

Prop. 4 (5), 3, 44:

Mars tunicā adamantinā tectus,

Hor. C. 1, 6, 13:

ensis Vaginā tectus,

id. S. 2, 1, 4. —In Greek constr.:

primā tectus lanugine malas,

Ov. M. 12, 291:

cucullo caput tectus,

Mart. 5, 14, 6:

quae (casae) more Gallorum stramentis erant tectae,

Caes. B. G. 5, 43:

tectas casas testudinum superficie,

Plin. 6, 24, 28, § 109:

musculum,

Caes. B. C. 2, 10:

domum,

Dig. 19, 1, 18: naves tectae, covered with decks, decked ( = constratae), Caes. B. C. 1, 56; Liv. 36, 43, 13 (opp. apertae);

31, 46, 6: tectae instrataeque scaphae,

Caes. B. C. 3, 100:

incepto tegeret cum lumina somno,

Verg. G. 4, 414:

utne tegam spurco Damae latus?

i. e. to go by the side of, walk cheek by jowl with, Hor. S. 2, 5, 18; so,

latus alicui,

Suet. Claud. 24; cf. aliquem, to surround, attend, accompany:

omnis eum stipata tegebat Turba ducum,

Verg. A. 11, 12; Stat. S. 5, 1, 26: sarta tecta; v. sartus. —

In partic.

To cover, hide, conceal (rare in lit. sense;

syn.: abscondo, occulto): Caesar tectis insignibus suorum occultatisque signis militaribus, etc.,

Caes. B. G. 7, 45:

fugientem silvae texerunt,

id. ib. 6, 30:

oves (silva),

Ov. M. 13, 822:

quas (tabellas) tegat in tepido sinu,

id. A. A. 3, 622:

ferae latibulis se tegunt,

Cic. Rab. Post. 15, 42; cf.:

nebula matutina texerat inceptum,

Liv. 41, 2, 4:

Scipionem nebulae possiderent ac tegerent,

Vop. prol. 2. —

To shelter, protect, defend (rare in lit. sense); constr., in analogy with defendere and tueri, aliquid ab aliquo or ab aliquā re:

qui portus ab Africo tegebatur, ab Austro non erat tutus,

Caes. B. C. 3, 26:

ut alter (ordo propugnatorum) ponte ab incidentibus telis tegeretur,

Hirt. B. G. 8, 9:

aliquem conservare et tegere,

id. ib. 1, 85:

tempestas et nostros texit et naves Rhodias afflixit,

Caes. B. C. 3, 27; Hirt. B. G. 8, 5; Sall. J. 101, 4:

triumpho, si licet me latere tecto abscedere,

i. e. with a whole skin, safe, unhurt, Ter. Heaut. 4, 2, 5.— Pass. in mid. force:

tegi magis Romani quam pugnare,

Liv. 4, 37, 11.—

To cover over, bury, enclose ( poet.):

te modo terra tegat,

Prop. 2, 26, 44 (3, 22, 24):

sit tibi terra levis mollique tegaris harenā,

Mart. 9, 29, 11:

ossa tegebat humus,

Ov. M. 15, 56:

ossa tegit tumulus,

id. Am. 2, 6, 59:

Sicanio tegitur sepulcro,

Luc. 2, 548. —

Trop.

In gen., to cover (very rare):

tempestas, mihi quae modestiam omnem, Detexit tectus quā fui,

Plaut. Most. 1, 3, 7. —

In partic.

(Acc. to I. B. 1.) To cloak, hide, veil, conceal, keep secret (freq. and class.):

triumphi nomine tegere atque velare cupiditatem suam,

Cic. Pis. 24, 56:

multis simulationum involucris tegitur et quasi velis quibusdam obtenditur unius cujusque natura,

id. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15:

ignaviam suam tenebrarum ac parietum custodiis tegere,

id. Rab. Perd. 7, 21:

animus ejus vultu, flagitia parietibus tegebantur,

id. Sest. 9, 22:

summam prudentiam simulatione stultitiae,

id. Brut. 14, 53:

honestā praescriptione rem turpissimam,

Caes. B. C. 3, 32; cf.:

turpia facta oratione,

Sall. J. 85, 31:

aliquid mendacio,

Cic. Quint. 26, 81:

nomen tyranni humanitate,

Nep. Dion, 1:

commissum,

Hor. Ep. 1, 18, 38; id. A. P. 200:

non uti corporis vulnera, ita exercitus incommoda sunt tegenda,

Caes. B. C. 2, 31:

nostram sententiam,

Cic. Tusc. 5, 4, 11:

dira supplicia,

Verg. A. 6, 498:

causam doloris,

Ov. M. 13, 748:

pectoribus dabas multa tegenda meis,

id. Tr. 3, 6, 10: ignobilitatis tegendae causā, Cap. Max. 8. —

(Acc. to I. B. 2.) To defend, protect, guard:

aliquid excusatione amicitiae,

Cic. Lael. 12, 43; id. Clu. 11:

quod is meam salutem atque vitam suā benevolentiā, praesidio custodiāque texisset,

id. Planc. 1, 1:

nostri clarissimorum hominum auctoritate leges et jura tecta esse voluerunt,

id. de Or. 1, 59, 253:

pericula facile innocentiā tecti repellemus,

id. Imp. Pomp. 24, 70:

qui a patrum crudelibus suppliciis tegere liberos sciant,

Liv. 1, 53, 8:

aliquem tegere ac tueri, Cic Fam. 13, 66, 2: libertatem, patriam, parentisque armis tegere,

Sall. C. 6, 5: ut legatos cura magistratuum magis quam jus gentium ab irā impetuque hominum tegeret, Liv. 8, 6, 7:

legationisque jure satis tectum se arbitraretur,

Nep. Pelop. 5, 1.—Hence, tec-tus, a, um, P. a., covered, i. e. hidden, concealed.

Lit.:

cuniculi,

Hirt. B. G. 8, 41. —

Trop., hidden, not frank, open, or plain; secret, concealed, disguised; close, reserved, cautious:

sermo verbis tectus,

covered, enveloped, Cic. Fam. 9, 22, 1; cf.

verba (opp. apertissima),

id. ib. 9, 22, 5:

occultior atque tectior cupiditas,

id. Rosc. Am. 36, 104:

amor,

Ov. R. Am. 619. —

Of persons: occultus et tectus,

Cic. Fin. 2, 17, 54:

tecti esse ad alienos possumus,

id. Rosc. Am. 40, 116; cf. in comp.:

tectior,

id. Phil. 13, 3, 6:

te in dicendo mihi videri tectissimum,

id. de Or. 2, 73, 296:

silet ille, tectusque recusat Prodere quemquam,

Verg. A. 2, 126; cf.:

quis consideratior illo? Quis tectior?

Cic. Deiot. 6, 16. — Hence, adv.: tectō, covertly, privily, cautiously:

et tamen ab illo aperte, tecte quicquid est datum, libenter accepi,

Cic. Att. 1, 14, 4. — Comp.:

tectius,

Cic. Fam. 9, 22, 2; id. Planc. 10, 8, 5; Ov. A. A. 1, 276.