Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

agree

  • 1 pangō

        pangō pepigī or pēgī (old panxī), pāctus, ere    [PAC-], to fasten, make fast, fix, drive in: ut clavum pangat, L.—Fig., to make, compose, write, record: maxuma facta patrum, celebrate, Enn. ap. C.: poëmata, H.: de pangendo, quod me adhortaris, nihil fieri potest: Temptamenta tui, contrive, V.— To fix, settle, determine, agree upon, agree, covenant, conclude, stipulate, contract (only perf. stem): terminos, quos Socrates pegerit: quos (finīs) lex pepigerat: ne medicamento uteretur: pacem nobiscum pepigistis, ut, etc., L.: pepigere, capesserent, etc., Ta.: obsides dare, L.: fraudem ulcisci, Ta.: nec quae pepigere recusent, V.: pretium, quo pepigerant, L.: tanti enim pepigerat, L.— To promise in marriage, betroth: alquam lecto nostro, O.: quae pepigere viri, the marriage contract, Ct.
    * * *
    I
    pangere, panxi, panctus V TRANS
    compose; insert, drive in, fasten; plant; fix, settle, agree upon, stipulate
    II
    pangere, pegi, pactus V TRANS
    compose; insert, drive in, fasten; plant; fix, settle, agree upon, stipulate
    III
    pangere, pepigi, pactus V TRANS
    compose; insert, drive in, fasten; plant; fix, settle, agree upon, stipulate

    Latin-English dictionary > pangō

  • 2 congruō

        congruō uī, —, ere,    to coincide, agree: dies cum solis ratione: ut ad metam eandem solis dies congruerent, L.—Fig., to coincide, correspond, be suited, be adapted, agree, accord, suit, fit: alcuius cum moribus, to be congenial: dicta cum scriptis, L.: inter se: sermo inter omnes congruebat, L.: omni causae orationis genus: ad equestrem pugnam, Ta.—To agree, harmonize, accord, be in harmony, be like: inter nos, to be in communication, T.: deūm sententiae, N.: linguā, moribus, L.: animi corporum doloribus congruentes, affected by: in eum morem, following, L.: eae res in unum congruentes, pointing to one conclusion, L.
    * * *
    congruere, congrui, - V INTRANS
    agree, coincide, correspond, be consistent; be suited, be adapted; fit in; unite, combine, come together; blend, harmonize, act together; be congenial

    Latin-English dictionary > congruō

  • 3 congruo

    congrŭo, ŭi, 3 ( inf. pres. congruēre, Ter. Heaut. 3, 1, 102), v. n. [etym. dub.; cf. Corss. Beitr. 457], to run, come, or meet together with something.
    I.
    Prop. (rare;

    mostly post-Aug.): guttae inter se congruunt et confunduntur,

    Vitr. 7, 8, 2:

    arcem nata petit, quo jam manus horrida matrum Congruerat,

    Val. Fl. 2, 307; 6, 58;

    of the stars: sidera meantia cum sole aut congruentia,

    Plin. 2, 79, 81 § 191; cf. Sen. Q. N. 7, 19, 1 (cf. Cic. Tusc. 5, 24, 69, II. B. infra).—

    Hence also of the calendar dates, fixed in accordance with the stars: ut vicesimo anno ad metam eandem solis, unde orsi essent, dies cóngruerent,

    Liv. 1, 19, 6.—Far more freq. and class. in prose and poetry,
    II.
    Trop., to coincide or correspond with a person or thing, in substance, in feeling, or in time, to be suited or adapted to, to agree with, accord, suit, fit.
    A.
    To be suited or fitted to, to agree with (in substance), to correspond; constr. with cum, inter se, the dat., or absol.
    (α).
    With cum:

    illa congruere et cohaerere cum causā,

    Cic. Inv. 1, 14, 19; so id. Lael. 8, 27; id. Att. 2, 8, 1; Liv. 23, 38, 5; Quint. 11, 3, 74: cum virtute congruere semper, Cic. Off. 3, 3, 13.—
    (β).
    With inter se:

    ut corporis temperatio, cum ea congruunt inter se, e quibus constamus, sanitas: sic animi dicitur, cum ejus judicia opinionesque concordant,

    Cic. Tusc. 4, 13, 30:

    cum multae causae... inter se congruere videntur,

    id. Rosc. Am. 22, 62; id. Fin. 3, 19, 62; Quint. 12, 6, 7 fin.; Sen. Ep. 9, 8.—Somewhat diff.:

    fidem auxere captivi eo maxime, quod sermo inter omnes congruebat (for sermones omnium inter se congruebant),

    agreed, was congruous, Liv. 9, 2, 4.—
    (γ).
    With dat.:

    quibus (principiis) congruere debent quae sequuntur,

    Cic. Fin. 3, 6, 20; 2, 31, 99; Liv. 8, 6, 12; 42, 17, 1; Quint. 9, 3, 40; Plin. 21, 6, 17, § 33; Tac. A. 6, 22; 13, 1; Suet. Calig. 3: non omni causae nec auditori neque personae neque tempori congruere orationis unum genus, is suitable, fit, = convenire, Cic. de Or. 3, 55, 210; Quint. 4, 2, 89; Dig. 1, 16, 13.— Impers.:

    Canidius timidius decessit quam professioni ejus congruebat,

    Vell. 2, 87, 3; Dig. 1, 18, 13.—
    (δ).
    Absol.:

    quemadmodum congruit, ut simul et affirmes, te assiduis occupationibus impediri, et scripta nostra desideres?

    is it consistent? Plin. Ep. 7, 2, 1; cf. Plin. 17, 22, 35, § 171:

    res prout congruunt aut repugnant,

    Quint. 7, 2, 57; so id. 5, 10, 74; 5, 10, 107; Tac. A. 12, 6; id. H. 2, 4:

    adversus Latinos bellandum erat, lingua, moribus, etc., congruentes,

    Liv. 8, 6, 15.—
    B.
    To agree (in feeling, opinion, etc.):

    illi inter se congruunt concorditer,

    Plaut. Curc. 2, 2, 14; Ter. Heaut. 3, 1, 102:

    mulier mulieri magis congruit,

    id. Phorm. 4, 5, 14; Nep. Lys. 3 fin.:

    linguā, moribus, armorum genere institutis ante omnia militaribus congruentes,

    Liv. 8, 6, 15:

    ecce autem similia omnia: omnes congruunt: unum cognoris, omnes noris,

    Ter. Phorm. 2, 1, 34:

    de re unā solum dissident de ceteris mirifice congruunt,

    Cic. Leg. 1, 20, 53:

    vereor ne natura... animos quoque dederit corporum doloribus congruentis,

    sympathizing with, sharing in, affected by, id. Tusc. 5, 1, 3; cf.:

    sidera innumerabilia caelo inhaerentia cum ejus ipsius motu congruere,

    id. ib. 5, 24, 69 Tischer ad loc.—Rarely with in and acc.:

    Bruttiis non societate magis Punicā quam suopte ingenio congruentibus in eum morem,

    Liv. 29, 6, 2 Weissenb. ad loc.; cf.:

    omniumque in unum sententiae congruebant,

    id. 26, 2, 5; 25, 32, 2:

    omnes eae res in unum congruentes... damnationem faciebant,

    id. 3, 24, 6.—
    C.
    To come together, agree, meet, coincide (in time):

    suos dies mensisque congruere volunt cum solis lunaeque ratione,

    Cic. Verr. 2, 2, 52, § 129:

    tempus ad id ipsum congruere,

    Liv. 1, 5, 5; so with ad, id. 1, 19, 6:

    cum temporum ratio vix congruat,

    Suet. Gram. 7:

    forte congruerat, ut Clodii Macri et Fonteii Capitonis caedes nuntiarentur,

    it happened at the same time, Tac. H. 1, 7:

    in idem artati temporis,

    Vell. 1, 16, 2; Suet. Caes. 40; Quint. 5, 5, 2.—Hence, congrŭens, entis, P. a. (acc. to II.).
    A.
    Agreeing, fit, appropriate, suitable, consistent, congruous.
    (α).
    With cum:

    vita cum disciplinā,

    Cic. Brut. 31, 117; 38, 141; id. Fin. 2, 14, 45:

    Aristoteles et Theophrastus, cum illis re congruentes, genere docendi paulum differentes,

    id. Leg. 1, 13, 38.—
    (β).
    With dat.:

    congruens actio menti,

    Cic. de Or. 3, 59, 222; id. Fin. 5, 21, 58; 2, 31, 99; id. Fam. 9, 24, 1; Suet. Oth. 12.— Comp.:

    quid congruentius Deo?

    Lact. 4, 26, 13.—
    (γ).
    Absol.:

    genus dicendi aptum et congruens,

    Cic. de Or. 3, 14, 53; Liv. 7, 2, 7:

    actio vocis, vultūs et gestūs,

    Cic. Part. Or. 15, 54:

    oratio verbis discrepans, sententiis congruens,

    id. Leg. 1, 10, 30:

    cum haec duo pro congruentibus sumunt, tam vehementer repugnantia,

    id. Ac. 2, 14, 44.—Hence,
    2.
    Congruens est or videtur, = convenit, it is ( seems) fit, proper, meet (post-Aug. and rare); with acc. and inf.:

    congruens erat, eandem immunitatem parentes obtinere,

    Plin. Pan. 38, 6: congruentius est, Cod. 8, 47, 4.—In sup.:

    congruentissimum est, animam puniri,

    Tert. Anim. 58.—With inf.:

    congruens videtur primordia ejus aperire,

    Tac. H. 5, 2; cf.:

    congruens crediderim recensere,

    id. A. 4, 6. —With ut:

    congruens est, ut, etc.,

    Gell. 17, 8, 13; Dig. 1, 16, 4, § 3.—
    B.
    Agreeing in all its parts; symmetrical, proportioned; accordant, consistent, harmonious: is concentus ex dissimillumarum vocum moderatione concors tamen efficitur et congruens, [p. 421] Cic. Rep. 2, 42, 69:

    Tiberius corpore fuit amplo et robusto... ceteris quoque membris usque ad imos pedes aequalis et congruens,

    Suet. Tib. 68:

    congruens clamor (opp. dissonus),

    Liv. 30, 34, 1; cf.:

    congruentissimā voce acclamare,

    App. Mag. p. 320, 31.—Hence, congrŭenter, adv., agreeably, filly, suitably (twice in Cic., but very rare in the class. per.):

    congruenter naturae convenienterque vivere,

    Cic. Fin. 3, 7, 26:

    ut ad id quodcumque agetur apte congruenterque dicamus,

    id. de Or. 3, 10, 37:

    respondere,

    Dig. 45, 1, 1 fin.Comp., Fronto Orat. 3 fin.; Min. Fel. Oct. 40 fin.Sup., Tert. Pudic. 8 fin.; Aug. Doctr. Christ. 1, 12 al.

    Lewis & Short latin dictionary > congruo

  • 4 consto

    con-sto, stĭti, stātum (constātūrus, Sen. Clem. 1, 19, 3; Plin. 18, 5, 6, § 30; Luc. 2, 17; Mart. 10, 41, 5; Lact. Opif. Dei, 7, 11), 1, v. n.
    I.
    To stand together, stand with some person or thing.
    A.
    Lit. (very rare):

    constant, conserunt sermones inter se drapetae,

    Plaut. Curc. 2, 3, 11.—
    B.
    Trop., to stand with, to agree with, be in accord or agreement, to correspond, fit.
    1.
    With cum and abl. (cf. consisto, II. B. 3.):

    considerabit, constetne oratio aut cum re aut ipsa secum,

    Cic. Inv. 2, 14, 45:

    sententiā non constare cum superioribus et inferioribus sententiis, etc.,

    Auct. Her. 2, 10, 14.—
    2.
    Absol.:

    veri similis narratio erit, si spatia temporum, personarum dignitates, consiliorum rationes, locorum opportunitates constabunt,

    Auct. Her. 1, 9, 16.—
    3.
    With dat.:

    si humanitati tuae constare voles,

    Cic. Att. 1, 11, 1.—And esp. with sibi, to agree, accord with itself, to remain like one's self, be consistent:

    in Oppianico sibi constare et superioribus consentire judiciis debuerunt,

    Cic. Clu. 22, 60; so,

    with consentire,

    id. Univ. 3 init.; id. Fin. 2, 11, 35:

    ut constare in vitae perpetuitate possimus nobismetipsis nec in ullo officio claudicare,

    id. Off. 1, 33, 119; so,

    sibi (opp. titubare),

    Quint. 5, 7, 11:

    sibi et rei judicatae,

    Cic. Clu. 38, 106:

    sibi,

    Hor. Ep. 1, 14, 16; id. A. P. 127; cf.:

    constat idem omnibus sermo,

    Liv. 9, 2, 3.—
    4.
    In the phrase ratio constat, mercantile t. t., the account agrees or is correct, is or proves right:

    auri ratio constat: aurum in aerario est,

    Cic. Fl. 28, 69:

    quibus ratio impensarum constaret,

    was correct, accurately kept, Suet. Ner. 30.—
    (β).
    In postAug. prose, esp. in the younger Pliny, transf. from the sphere of business:

    mirum est, quam singulis diebus in urbe ratio aut constet aut constare videatur,

    Plin. Ep. 1, 9, 1; cf. id. ib. 1, 5, 16; 3, 18, 10; 2, 4, 4; 7, 6, 4; id. Pan. 38, 4; Just. praef. § 5: eam condicionem esse imperandi, ut non aliter ratio [p. 439] constet, quam si uni reddatur, Tac. A. 1, 6 fin.
    II.
    With the access. idea of firmness, to stand firm, to remain immovable, unchanging, steadfast, to abide, last, endure, persevere, etc. (very freq. in all perr. and styles).
    A.
    In gen.:

    prius quam totis viribus fulta constaret hostium acies,

    Liv. 3, 60, 9; cf.:

    nec pugna deinde illis constare,

    id. 1, 30, 10:

    ut non color, non vultus ei constaret,

    id. 39, 34, 7; cf.:

    valetudo ei neque corporis neque animi constitit,

    Suet. Calig. 50; and:

    dum sanitas constabit,

    Phaedr. 4, 24, 30:

    non mentibus solum consipere, sed ne auribus quidem atque oculis satis constare poterant,

    Liv. 5, 42, 3; cf.:

    in ebrietate lingua non constat,

    Sen. Ep. 83, 27:

    mente vix constare,

    Cic. Tusc. 4, 17, 39; cf. Liv. 8, 19, 6; 44, 20, 7:

    quā in sententia si constare voluissent,

    Cic. Fam. 1, 9, 14; cf. Caes. B. G. 5, 36 fin.:

    numerus legionum constat,

    id. ib. 7, 35:

    ceteris exercitibus constare fidem,

    Tac. H. 2, 96:

    utrimque fides constitit,

    kept their word, Liv. 37, 32, 13; 2, 13, 9.— Poet.: cum sint huc forsitan illa, Haec translata illuc;

    summā tamen omnia constant,

    i. e. the principal sum remains always the same, Ov. M. 15, 258:

    postquam cuncta videt caelo constare sereno,

    every thing continues in unbroken serenity, Verg. A. 3, 518:

    constitit in nullā qui fuit ante color,

    Ov. A. A. 1, 120.—
    B.
    In partic.
    1.
    Milit. t. t., to stop, halt: multitudinem procul hostium constare videtur, Sisenn. ap. Non. p. 273, 4.—
    2.
    Of facts, reports, etc., to be established, settled, certain, manifest, evident, well known:

    quae cum constent, perspicuum debet esse, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 17, 40:

    eorum quae constant exempla ponemus, horum quae dubia sunt, exempla adferemus, id. mv 1, 38, 68: quod nihil nobis constat,

    Caes. B. G. 7, 5:

    cum et factum constet et nomen, qualia sint vocatur in dubium,

    Cic. Part. Or. 12, 42; cf.:

    cum factum constat, sed a quo sit factum in controversiam venit,

    Quint. 7, 2, 8; and impers., with acc. and inf.:

    mihi multa agitanti constabat, paucorum civium egregiam virtutem cuncta patravisse,

    Sall. C. 53, 4; cf.:

    quod omnibus constabat, hiemari in Gallia oportere,

    Caes. B. G. 4, 29 fin., and Cic. Clu. 13, 38.—
    b.
    Constat (constabat, constabit, etc., it is settled, established, undisputed, certain, well known, etc.), Cic. Mil. 6, 14; id. Quint. 29, 89; Caes. B. G. 3, 6; 3, 9 al.; Ov. M. 7, 533; Quint. 4, 2, 90 et saep.—So freq.: constat inter omnes, with acc. and inf., all agree, all are convinced:

    sed tum nimis inter omnis constabat neminem esse resalutatum,

    Cic. Phil. 2, 41, 106:

    quae propositio in se quiddam continet perspicuum et quod constare inter omnis necesse est, hanc velle approbare et firmare nihil attinet,

    in which all must agree, id. Inv. 1, 36, 62 dub. (B. and K. stare); Caes. B. G. 7, 44; Nep. Alcib. 1, 1; Quint. 6, 1, 8 et saep.; cf.

    also: constare inter homines sapientissimos (for which, just after: omnium consensu sic esse judicatum),

    Cic. de Or. 3, 1, 3:

    inter suos,

    Caes. B. G. 7, 47:

    inter augures, Liv 10, 6, 7 et saep.: cum de Magio constet,

    Cic. Att. 13, 10, 3; cf.:

    de facto constat,

    Quint. 7, 2, 7; so with de, id. 7, 2, 11; 4, 2, 5:

    etsi non satis mihi constiterat, cum aliquāne animi mei molestiā an potius, etc.,

    Cic. Fam. 13, 1, 1:

    nec satis certum constare apud animum poterat, utrum, etc.,

    Liv. 30, 28, 1:

    quid cuique sit opus constare decet,

    Quint. 3, 9, 8; so id. 3, 8, 25:

    quid porro quaerendum est? Factumne sit? At constat. A quo? At patet,

    Cic. Mil. 6, 15; so absol., id. Verr. 2, 3, 21, § 54.—
    3.
    Of a resolve.
    (α).
    Impers.: mihi (ei) constat, = certum est, it is my ( his) fixed determination, I am determined, I am fully resolved (rare): mihi quidem constat, nec meam contumeliam, nec meorum ferre, Anton. ap. Cic. Phil. 13, 19, 42:

    neque satis Bruto neque tribunis militum constabat, quid agerent,

    were undecided, Caes. B. G. 3, 14:

    ut nihil ei constet quod agat,

    Cic. Tusc. 4, 15, 35.—
    (β).
    With the resolve as subject:

    animo constat sententia,

    Verg. A. 5, 748:

    cum constitit consilium,

    when my mind was fully made up, Cic. Att. 8, 11, 1.—
    4.
    In gen., as opp. to that which has no existence, to exist, be, abide (esp. in Lucr.):

    (corpora) quoniam fragili naturā praedita constant,

    Lucr. 1, 582; 1, 246; 1, 510 et saep.:

    antiquissimi fere sunt, quorum quidem scripta constent,

    Cic. de Or. 2, 22, 93; id. Verr. 2, 2, 76, § 187: qui sine manibus et pedibus constare deum posse decreverunt, id. N. D. 1, 33, 92:

    si ipsa mens constare potest vacans corpore,

    id. ib. 1, 10, 25.—
    5.
    With ex, in, de, or the abl. (in Cic. only with ex; cf. Madv. ad Cic. Fin. 4, 8, 19), to consist in or of, to be composed of, to rest upon something, etc.
    (α).
    With ex (very freq. in prose and poetry):

    fulminis ignem e parvis constare figuris,

    Lucr. 2, 385:

    homo ex animo constat et corpore,

    Cic. N. D. 1, 35, 98;

    id. Fin. l. l.: simplex (jus) e dulci constat olivo,

    Hor. S. 2, 4, 64:

    ea virtus, quae constat ex hominibus tuendis,

    Cic. Off. 1, 44, 157 et saep.—
    (β).
    With in and abl. (very rare):

    victoriam in earum cohortium virtute constare,

    Caes. B. C. 3, 89 fin.; Nep. Att. 14 fin.
    * (γ).
    With de:

    partus duplici de semine,

    Lucr. 4, 1229.—
    (δ).
    With abl. (freq. in Lucr. and Quint.):

    aeterno quia constant semine quaeque,

    Lucr. 1, 221; 1, 484; 1, 518 et saep.:

    agri campis, vineis, etc.,

    Plin. Ep. 3, 19, 5:

    constat tota oratio longioribus membris, brevioribus periodis,

    Quint. 9, 4, 134; 5, 10, 63 et saep.:

    causa constat aut unius rei controversiā aut plurium,

    id. 3, 10, 1. omnis disciplina memoriā, id. 11, 2, 1. omne jus aut scripto aut moribus, id. 12, 3, 6 et saep.—
    6.
    Mercantile t. t., like our phrase, to stand at, i. e. to cost; constr. with abl.. gen., etc., of price (cf. Zumpt, Gr. § 444).
    a.
    Lit.
    (α).
    With abl.:

    ut unae quadrigae Romae constiterint quadringentis milibus,

    Varr. R. R. 2, 1, 14; Suet. Vit. 19:

    filius auro,

    Plaut. Truc. 2, 6, 57:

    navis gratis,

    Cic. Verr. 2, 5, 19, § 48 (al. stare):

    HS. sex milibus tibi constant,

    id. ib. 2, 4, 12, §

    28: tanto nobis deliciae,

    Plin. 12, 18, 41, § 84:

    magno tibi,

    Plin. Ep. 2, 6, 4:

    parvo,

    Pall. Febr. 9, 12; cf.

    gratis,

    Sen. Ep. 104, 34; Aug. Serm. 385, 6.—
    (β).
    With gen.:

    (ambulatiuncula) prope dimidio minoris constabit isto loco,

    Cic. Att. 13, 29, 2; Suet. Ner. 27 fin.:

    quanti funus,

    id. Vesp. 19; Juv. 7, 45.—
    (γ).
    With adv.: quod mihi constat carius, Lucil. ap. Non. p. 272, 25; so,

    vilissime,

    Col. 9, 1. 6.—
    (δ).
    With sup.:

    cujus area super HS. millies constitit,

    Suet. Caes. 26.—
    b.
    Trop.:

    edocet, quanto detrimento et quot virorum fortium morte necesse sit constare victoriam,

    Caes. B. G. 7, 19:

    odia constantia magno,

    Ov. H. 7, 47:

    imperia pretio quolibet constant bene,

    Sen. Phoen. 664.—Hence, constans, antis, P. a. (acc. to II. 1.), standing firm, firm, unchangeable, constant, immovable, uniform, fixed, stable, invariable (freq. and class.).
    A.
    Lit.:

    mellis constantior est natura (sc. quam aquae),

    Lucr. 3, 192:

    constans uva contra tenorem unum algoris aestusve,

    Plin. 14, 2, 4, § 27:

    cujus in indomito constantior inguine nervus, Quam nova arbor, etc.,

    Hor. Epod. 12, 19:

    cursus certi et constantes,

    Cic. N. D. 3, 9, 24; cf.:

    constans reversio stellarum (with conveniens),

    id. ib. 2, 21, 54:

    constantissimus motus lunae,

    id. Div. 2, 6, 17:

    nihil (mundo) motu constantius,

    id. N. D. 3, 9, 23; 2, 21, 54:

    constanti vultu graduque,

    Liv. 5, 46, 3: aetas, the mature age (of an adult), Cic. Sen. 10, 33; cf.:

    constans aetas, quae media dicitur,

    id. ib. 20, 76:

    aetate nondum constanti,

    Suet. Galb. 4:

    pax,

    firm, secure, Liv. 6, 25, 6:

    fides,

    Hor. C. 3, 7, 4:

    an ire comminus et certare pro Italiā constantius foret,

    safer, Tac. H. 3, 1. —
    b.
    Agreeing or accordant with itself, consistent, harmonious:

    quemadmodum in oratione constanti, sic in vitā omnia sint apta inter se et convenientia,

    Cic. Off. 1, 40, 144:

    nihil intellego dici potuisse constantius,

    id. Tusc. 5, 9, 25; cf.:

    incredibilia an inter se constantia,

    Quint. 5, 4, 2:

    rumores,

    Cic. Fam. 12, 9, 1:

    constans parum memoria hujus anni,

    Liv. 10, 37, 13:

    constans fama erat,

    Suet. Caes. 6; so,

    opinio,

    id. Tib. 39; id. Vesp. 4 al.—
    B.
    Trop., intellectually or morally certain, sure, steadfast, constant, faithful, steady, unchanging:

    firmi et stabiles et constantes amici,

    Cic. Lael. 17, 62; cf. Nep. Lys. 2, 2:

    quem hominem? Levem? imo gravissimum. Mobilem? imo constantissimum,

    Cic. Rosc. Com. 16, 49; cf. opp. varium, id. Fragm. ap. Quint. 6, 3, 48 Spald.:

    pater amens at is quidem fuit omnium constantissimus,

    a very constant, steadfast man, Cic. Rosc. Am. 14, 41; cf.:

    prudens et constans (testis),

    Quint. 5, 7, 26; and under adv.:

    (Helvidius Priscus) recti pervicax, constans adversus metus,

    Tac. H. 4, 5 fin.:

    constans Fortuna tantum in levitate suā,

    Ov. Tr. 5, 8, 18; cf.: neque fidei constans, neque strenuus in perfidiā, Tac. H. 3, 57:

    constantior In vitiis, etc.,

    Hor. S. 2, 7, 18.— Adv.: constanter.
    1.
    (Acc. to A.) Firmly, immovably, steadily, constantly:

    manere in suo statu,

    Cic. Univ. 13: constanter ac perpetuo placet consilium, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 9:

    vitiis gaudere constanter,

    Hor. S. 2, 7, 6.— Comp.:

    ut maneamus in perspicuis firmius et constantius,

    Cic. Ac. 2, 14, 45.— Sup.:

    impetus caeli constantissime conficiens vicissitudinis anniversarias,

    Cic. N. D. 2, 38, 97.—
    b.
    Harmoniously, evenly, uniformly, consistently:

    constanter et aequaliter ingrediens oratio,

    Cic. Or. 58, 198:

    sibi constanter convenienterque dicere,

    id. Tusc. 5, 9, 26; cf. id. ib. 5, 9, 24; in comp., id. ib. 5, 9, 25; in sup., id. ib. 5, 8, 23; id. Ac. 2, 3, 9; so,

    hi constanter omnes nuntiaverunt,

    with one voice, unanimously, Caes. B. G. 2, 2:

    aequabilius atque constantius sese res humanae haberent,

    Sall. C. 2, 3:

    aequabilius atque constantius regere provincias,

    Tac. A. 15, 21 fin.
    2.
    (Acc. to B.) Steadily, calmly, tranquilly, sedately:

    constanter ac non trepide pugnare,

    Caes. B. G. 3, 25; cf.

    agere, Auct. B. Afr. 84: proelium inire,

    Suet. Vesp. 4; id. Tib. 19:

    constanter et sedate ferre dolorem,

    Cic. Tusc. 2, 20, 46:

    constanter et libere se gerere,

    id. Att. 4, 16, 9:

    constanter prudenterque fit,

    id. Tusc. 4, 6, 12:

    constanter delata beneficia (with judicio, considerate, and opp. repentino quodam impetu),

    id. Off. 1, 15, 49.— Comp.:

    cetera exsequi,

    Suet. Aug. 10:

    acrius quam constantius proelium inire,

    Curt. 4, 6, 14.— Sup.:

    amicitias retinere,

    Suet. Aug. 66; id. Tib. 45 al.

    Lewis & Short latin dictionary > consto

  • 5 concordō

        concordō āvī, ātus, āre    [concors], of persons, to agree, be united, be of one mind, harmonize: cum illā, T.—Fig., to be consistent, be in harmony, agree: cum eius iudicia opinionesque concordant: carmina nervis, O.
    * * *
    concordare, concordavi, concordatus V
    harmonize; be in harmony/agreement/on good terms/friendly; agree; go by pattern

    Latin-English dictionary > concordō

  • 6 cōn-sentiō

        cōn-sentiō sēnsī, sēnsus, īre,    to agree, accord, harmonize, assert unitedly, determine in common, decree, unite upon: hunc consentiunt gentes primarium fuisse: populo R. consentiente, with the approval of: consensit et senatus bellum, i. e. has decreed war, L.: de amicitiae utilitate: vestrae mentes cum populi R. voluntatibus: superioribus iudiciis: virtute ad communem salutem: ad conservandam rem p.: in quā causā omnes ordines: in hoc, L.: in formam luctūs, L.: consensa in posterum diem contio, called by consent, L.: senatus censuit consensit ut bellum fieret, L. (old formula): bellum erat consensum, L.: consensisse, ne dicerent dictatorem, L.: possessiones non vendere.— To agree, join, plot together, conspire, take part: factum defendite vestrum, Consensistis enim, O.: cum Belgis reliquis, Cs.: belli faciendi causā: ad prodendam Hannibali urbem, L. — To accord, agree, harmonize with, fit, suit: in homine omnia in unum consentientia, in an harmonious whole, L.: cum voltus Domitii cum oratione non consentiret, Cs.: inter se omnes partes (corporis) consentiunt: his principiis reliqua consentiebant: suis studiis, approve, H.: ratio nostra consentit, pugnat oratio.

    Latin-English dictionary > cōn-sentiō

  • 7 pacīscor

        pacīscor pactus, ī, dep.    [PAC-], to agree together, bargain, contract, agree, covenant, stipulate, transact: ut ex areā, nisi pactus esset orator, ne tolleret: magnā mercede cum principibus, ut, etc., L.: votis Ne Addant, etc., H.: (provinciam) sibi, stipulate for: tantum ab eo vitam, S.: stipendium populo R. dare, bind themselves, L.: Anchisae renovare annos, O.: pactos (Aetolos) in foedere suas urbīs fore, L.: quod dierum essent pactae induciae, had been agreed upon: quidam pacto inter se ut, etc., under an agreement, that, etc., L.— To betroth: ex quā pactus esset vir domo, in matrimonium duceret, L.—Pass.. cuius filio pacta est Artavasdis filia: Turnus, cui pacta Lavinia erat, L.—Fig., to barter, hazard, stake: vitam pro laude, V.
    * * *
    pacisci, pactus sum V DEP
    make a bargain or agreement; agree, enter into a marriage contract; negotiate

    Latin-English dictionary > pacīscor

  • 8 consentiens

    con-sentĭo (also cosentĭo; v. infra), sensi, sensum, 4, v. n. and a
    I.
    = unā sentio, to feel together: multa (corpora, i. e. substances) Quae neque conecti potuere neque intus Vitalis motus consentire atque imitari, Lucr. 2, 717 Lachm.; cf.:

    consentire animam totam per membra videmus,

    id. 3, 153; Scrib. Comp. 104.—
    II.
    To agree, accord, harmonize with a person or thing; to assert unitedly, determine in common, decree, to unite upon something accordantly, etc. (freq and class. in prose and poetry); constr with cum, inter se, the dat., or absol. of person; and with the acc., de, ad, in, the inf.. causā, or absol. of the thing.
    A.
    Lit., with personal subjects.
    1.
    In a good sense, with acc. and inf.: HONC. OINO. PLOIRVME. COSENTIONT. ROMAI. DVONORO. OPTVMO. FVISE. VIRO... LVCIOM. SCIPIONE., etc. (i. e. hunc unum plurimi consentiunt Romanum bonorum optimum fuisse virum... Lucium Scipionem), inscription of the Scipios, C. I. L. 1, 32: Wordsworth, Fragm, and Spec. p. 160; cf. Cic. Fin. 2, 35, 116; and id. Sen. 17, 61:

    omnes mortales unā mente consentiunt, omnia arma eorum, qui haec salva velint, contra illam pestem esse capienda,

    id. Phil. 4, 3, 7; so Quint. 1, 10, 33; 2, 15, 36 al.; Tac. A. 6, 28 al.—With inf.:

    seu quicquid ubique magnificum est in claritatem ejus (sc. Herculis) referre consensimus,

    Tac. G. 34 fin. —With de de amicitiae utilitate omnes uno ore consentiunt, Cic. Lael. 23, 86; so id. Phil. 1, 9, 21:

    cum aliquo de aliquā re,

    id. Ac. 2, 42. 131.—With [p. 429] cum:

    consentire cum aliquā re, verbis discrepare,

    Cic. Fin. 4, 26, 72:

    cum his (oratoribus) philosophi consentiunt,

    Quint. 2, 17, 2; so Suet. Aug. 58.—With dat.:

    illis superioribus,

    Quint. 2, 15, 32; so id. 5, 14, 33:

    sibi ipse,

    Cic. Off. 1, 2, 5; cf. id. Clu. 22, 60:

    cui parti,

    Quint. 5, 14, 9:

    iis, quibus delectantur,

    id. 5, 11, 19:

    studiis alicujus,

    Hor. Ep. 1, 18, 65 al. —With adversus:

    adversus maleficium omne consensimus,

    Sen. Ben. 3, 6, 2:

    adversus patrem cum amicis,

    Val. Max. 9, 11, ext. 3.—With ad:

    parvo exercitu, sed ad benevolentiam erga nos consentiente,

    Cic. Att. 5, 18, 2; id. Tusc. 3, 2, 3; id. N. D. 2, 23, 60; 2, 46, 119; id. Cat. 4, 7, 15; 4, 9, 18; cf.:

    ad rem publicam conservandam,

    id. Phil. 4, 4, 10:

    ad decernendum triumphum,

    Liv. 36, 40, 10:

    ad necem ejus,

    id. 39, 50, 6:

    ad indutias,

    Suet. Calig. 5.—With in:

    in homine non, ut omne, omnia in unum consentientia, sed singulis membris suum cuique consilium,

    Liv. 2, 32, 9:

    in hoc non contumaciter consentio,

    Quint. 11, 3, 11; cf.:

    consentire in asserendā libertate,

    Suet. Calig. 60: puro pioque duello quaerendas censeo itaque consentio consciscoque, old formula of voting in Liv. 1, 32, 12.—With ut:

    senatus... censuit consensit conscivit ut bellum cum priscis Latinis fieret, old formula for declaring war,

    Liv. 1, 32, 13.—With ne:

    constat, ad alia discordes in uno adversus patrum voluntatem consensisse, ne dicerent dictatorem,

    Liv. 4, 26, 7.—With acc. rei:

    consensit et senatus bellum,

    i. e. has voted, decreed war, Liv. 8, 6, 8:

    bellum erat consensum,

    id. 1, 32, 12:

    consensa in posterum diem contio,

    id. 24, 38, 11.—With inf.:

    si consenserint possessores non vendere, quid futurum est?

    Cic. Agr. 1, 5, 15. — Impers.:

    de prioribus consentitur,

    Tac. A. 1, 13:

    inter plurimos consensum est duas esse partes,

    Quint. 9, 1, 17; 5, 10, 12; Liv. 9, 7, 7; so,

    consensum est, ut, etc.,

    id. 30, 24, 11.—
    2.
    In a bad sense, to agree to any wrong, to join in, to plot together, conspire, take part in, etc.:

    neque se cum Belgis reliquis consensisse, neque contra populum Romanum omnino conjurasse,

    Caes. B. G. 2, 3; so id. ib. fin.:

    belli faciendi causā,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 18:

    urbem inflammare,

    id. Phil. 2, 7, 17:

    quod consensisset cum Hispanis quibusdam... eum (Pompeium) comprehendere,

    id. Fam. 6, 18, 2:

    ad prodendam Hannibali urbem Romanam,

    Liv. 27, 9, 14:

    ad aliquem opprimendum,

    Nep. Dat. 5, 2:

    quod undique abierat, antequam consentirent,

    Liv. 23, 28, 4; so absol., id. 34, 49, 9 al.—
    B.
    Transf., with inanimate subjects, to accord, agree, harmonize with, to fit, suit, etc.
    (α).
    With cum: sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52; cf.:

    cum vultus Domitii cum oratione non consentiret,

    Caes. B. C. 1, 19; Quint. 11, 1, 2; 11, 3, 113; 11, 3, 122: secum ipsa (oratio;

    together with sibi constet),

    Cic. Univ. 3; id. Brut. 38, 141:

    precor... ut vestrae mentes atque sententiae cum populi Romani voluntatibus suffragiisque consentiant,

    id. Mur. 1, 1; Dig. 46, 4, 14.—
    (β).
    With inter se:

    (pulchritudo corporis) delectat hoc ipso, quod inter se omnes partes cum quodam lepore consentiunt,

    Cic. Off. 1, 28, 98; Quint. 5, 7, 29.—
    (γ).
    With dat.:

    si personis, si temporibus, si locis ea quae narrantur consentiunt,

    Cic. Part. Or. 9, 32; id. Phil. 1, 1, 2; id. Att. 7, 3, 3; Quint. 11, 3, 65; 11, 3, 164 al.:

    sibi ipsa lex,

    id. 2, 4, 37.—
    (δ).
    Absol., Lucr. 3, 170; 2, 915; 3, 154:

    ratio nostra consentit, pugnat oratio, etc.,

    Cic. Fin. 3, 3, 10:

    judicationem et statum semper consentire,

    Quint. 3, 11, 20:

    nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat (cithara),

    id. 2, 8, 15:

    utrumque nostrum incredibili modo Consentit astrum,

    Hor. C. 2, 17, 22.—Hence,
    1.
    con-sentĭens, entis, P. a., agreeing, accordant, unanimous:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19:

    cujus de laudibus omnium esset fama consentiens,

    id. Sen. 17, 61:

    animi,

    id. Div. 2, 58, 119:

    consilium omnis vitae,

    id. Tusc. 5, 25, 72.— Abl. consentiente and -ti:

    hominum consentiente auctoritate contenti non sumus?

    Cic. Div. 1, 39, 84; so,

    consentiente voce,

    Suet. Galb. 13;

    on the other hand, clamore consentienti pugnam poscunt,

    Liv. 10, 40, 1.—
    2.
    consensus, a, um, Part., agreed upon:

    consensis quibusdam et concessis,

    Gell. 15, 26, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > consentiens

  • 9 consentio

    con-sentĭo (also cosentĭo; v. infra), sensi, sensum, 4, v. n. and a
    I.
    = unā sentio, to feel together: multa (corpora, i. e. substances) Quae neque conecti potuere neque intus Vitalis motus consentire atque imitari, Lucr. 2, 717 Lachm.; cf.:

    consentire animam totam per membra videmus,

    id. 3, 153; Scrib. Comp. 104.—
    II.
    To agree, accord, harmonize with a person or thing; to assert unitedly, determine in common, decree, to unite upon something accordantly, etc. (freq and class. in prose and poetry); constr with cum, inter se, the dat., or absol. of person; and with the acc., de, ad, in, the inf.. causā, or absol. of the thing.
    A.
    Lit., with personal subjects.
    1.
    In a good sense, with acc. and inf.: HONC. OINO. PLOIRVME. COSENTIONT. ROMAI. DVONORO. OPTVMO. FVISE. VIRO... LVCIOM. SCIPIONE., etc. (i. e. hunc unum plurimi consentiunt Romanum bonorum optimum fuisse virum... Lucium Scipionem), inscription of the Scipios, C. I. L. 1, 32: Wordsworth, Fragm, and Spec. p. 160; cf. Cic. Fin. 2, 35, 116; and id. Sen. 17, 61:

    omnes mortales unā mente consentiunt, omnia arma eorum, qui haec salva velint, contra illam pestem esse capienda,

    id. Phil. 4, 3, 7; so Quint. 1, 10, 33; 2, 15, 36 al.; Tac. A. 6, 28 al.—With inf.:

    seu quicquid ubique magnificum est in claritatem ejus (sc. Herculis) referre consensimus,

    Tac. G. 34 fin. —With de de amicitiae utilitate omnes uno ore consentiunt, Cic. Lael. 23, 86; so id. Phil. 1, 9, 21:

    cum aliquo de aliquā re,

    id. Ac. 2, 42. 131.—With [p. 429] cum:

    consentire cum aliquā re, verbis discrepare,

    Cic. Fin. 4, 26, 72:

    cum his (oratoribus) philosophi consentiunt,

    Quint. 2, 17, 2; so Suet. Aug. 58.—With dat.:

    illis superioribus,

    Quint. 2, 15, 32; so id. 5, 14, 33:

    sibi ipse,

    Cic. Off. 1, 2, 5; cf. id. Clu. 22, 60:

    cui parti,

    Quint. 5, 14, 9:

    iis, quibus delectantur,

    id. 5, 11, 19:

    studiis alicujus,

    Hor. Ep. 1, 18, 65 al. —With adversus:

    adversus maleficium omne consensimus,

    Sen. Ben. 3, 6, 2:

    adversus patrem cum amicis,

    Val. Max. 9, 11, ext. 3.—With ad:

    parvo exercitu, sed ad benevolentiam erga nos consentiente,

    Cic. Att. 5, 18, 2; id. Tusc. 3, 2, 3; id. N. D. 2, 23, 60; 2, 46, 119; id. Cat. 4, 7, 15; 4, 9, 18; cf.:

    ad rem publicam conservandam,

    id. Phil. 4, 4, 10:

    ad decernendum triumphum,

    Liv. 36, 40, 10:

    ad necem ejus,

    id. 39, 50, 6:

    ad indutias,

    Suet. Calig. 5.—With in:

    in homine non, ut omne, omnia in unum consentientia, sed singulis membris suum cuique consilium,

    Liv. 2, 32, 9:

    in hoc non contumaciter consentio,

    Quint. 11, 3, 11; cf.:

    consentire in asserendā libertate,

    Suet. Calig. 60: puro pioque duello quaerendas censeo itaque consentio consciscoque, old formula of voting in Liv. 1, 32, 12.—With ut:

    senatus... censuit consensit conscivit ut bellum cum priscis Latinis fieret, old formula for declaring war,

    Liv. 1, 32, 13.—With ne:

    constat, ad alia discordes in uno adversus patrum voluntatem consensisse, ne dicerent dictatorem,

    Liv. 4, 26, 7.—With acc. rei:

    consensit et senatus bellum,

    i. e. has voted, decreed war, Liv. 8, 6, 8:

    bellum erat consensum,

    id. 1, 32, 12:

    consensa in posterum diem contio,

    id. 24, 38, 11.—With inf.:

    si consenserint possessores non vendere, quid futurum est?

    Cic. Agr. 1, 5, 15. — Impers.:

    de prioribus consentitur,

    Tac. A. 1, 13:

    inter plurimos consensum est duas esse partes,

    Quint. 9, 1, 17; 5, 10, 12; Liv. 9, 7, 7; so,

    consensum est, ut, etc.,

    id. 30, 24, 11.—
    2.
    In a bad sense, to agree to any wrong, to join in, to plot together, conspire, take part in, etc.:

    neque se cum Belgis reliquis consensisse, neque contra populum Romanum omnino conjurasse,

    Caes. B. G. 2, 3; so id. ib. fin.:

    belli faciendi causā,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 18:

    urbem inflammare,

    id. Phil. 2, 7, 17:

    quod consensisset cum Hispanis quibusdam... eum (Pompeium) comprehendere,

    id. Fam. 6, 18, 2:

    ad prodendam Hannibali urbem Romanam,

    Liv. 27, 9, 14:

    ad aliquem opprimendum,

    Nep. Dat. 5, 2:

    quod undique abierat, antequam consentirent,

    Liv. 23, 28, 4; so absol., id. 34, 49, 9 al.—
    B.
    Transf., with inanimate subjects, to accord, agree, harmonize with, to fit, suit, etc.
    (α).
    With cum: sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52; cf.:

    cum vultus Domitii cum oratione non consentiret,

    Caes. B. C. 1, 19; Quint. 11, 1, 2; 11, 3, 113; 11, 3, 122: secum ipsa (oratio;

    together with sibi constet),

    Cic. Univ. 3; id. Brut. 38, 141:

    precor... ut vestrae mentes atque sententiae cum populi Romani voluntatibus suffragiisque consentiant,

    id. Mur. 1, 1; Dig. 46, 4, 14.—
    (β).
    With inter se:

    (pulchritudo corporis) delectat hoc ipso, quod inter se omnes partes cum quodam lepore consentiunt,

    Cic. Off. 1, 28, 98; Quint. 5, 7, 29.—
    (γ).
    With dat.:

    si personis, si temporibus, si locis ea quae narrantur consentiunt,

    Cic. Part. Or. 9, 32; id. Phil. 1, 1, 2; id. Att. 7, 3, 3; Quint. 11, 3, 65; 11, 3, 164 al.:

    sibi ipsa lex,

    id. 2, 4, 37.—
    (δ).
    Absol., Lucr. 3, 170; 2, 915; 3, 154:

    ratio nostra consentit, pugnat oratio, etc.,

    Cic. Fin. 3, 3, 10:

    judicationem et statum semper consentire,

    Quint. 3, 11, 20:

    nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat (cithara),

    id. 2, 8, 15:

    utrumque nostrum incredibili modo Consentit astrum,

    Hor. C. 2, 17, 22.—Hence,
    1.
    con-sentĭens, entis, P. a., agreeing, accordant, unanimous:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19:

    cujus de laudibus omnium esset fama consentiens,

    id. Sen. 17, 61:

    animi,

    id. Div. 2, 58, 119:

    consilium omnis vitae,

    id. Tusc. 5, 25, 72.— Abl. consentiente and -ti:

    hominum consentiente auctoritate contenti non sumus?

    Cic. Div. 1, 39, 84; so,

    consentiente voce,

    Suet. Galb. 13;

    on the other hand, clamore consentienti pugnam poscunt,

    Liv. 10, 40, 1.—
    2.
    consensus, a, um, Part., agreed upon:

    consensis quibusdam et concessis,

    Gell. 15, 26, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > consentio

  • 10 constituo

    con-stĭtŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [statuo], to cause to stand, put or lay down, to set, put, place, fix, station, deposit a person or thing somewhere (esp. firmly or immovably), etc. (the act. corresponding to consistere; class.).
    I.
    In gen.
    A.
    Prop.:

    hominem ante pedes Q. Manilii constituunt,

    Cic. Clu. 13, 38:

    vobis (dīs) candentem taurum ante aras,

    Verg. A. 5, 237:

    impedimenta,

    Liv. 44, 36, 6:

    reliquias praedonum contractas in urbibus,

    Vell. 2, 32 fin.:

    unum aliquem lectorem,

    Quint. 2, 5, 6:

    velut in aliquā sublimi speculā constitutus,

    Lact. 2, 2, 18.—
    B.
    Trop.:

    cum hujus vobis adulescentiam proposueritis, constituitote vobis ante oculos etiam hujus miseri senectutem,

    Cic. Cael. 32, 79.—
    II.
    Esp.,
    A.
    Milit. t. t.
    1.
    To station or post troops somewhere, to draw up, set in order:

    legionem Caesar passibus CC. ab eo tumulo constituit,

    Caes. B. G. 1, 43:

    legiones pro castris in acie,

    id. ib. 2, 8 fin.;

    4, 35: aciem ordinesque intra silvas,

    id. ib. 2, 19:

    octo cohortes in fronte,

    Sall. C. 59, 2:

    quod reliquum peditum erat, obliquo constituerunt colle,

    Liv. 28, 33, 8 al.:

    naves ad latus apertum hostium,

    Caes. B. G. 4, 25; cf.:

    naves aperto ac plano litore,

    id. ib. 4, 23 fin.:

    naves nisi in alto,

    id. ib. 4, 24:

    subsidiarias (naves) in secundo ordine, Auct. B. Alex. 14, 3: classem apud Salamina exadversum Athenas,

    Nep. Them. 3, 4; cf. id. Alcib. 8, 1:

    praesidia in Rutenis provincialibus,

    Caes. B. G. 7, 7.—Rarely of a single person: se constituere, to station or post one's self: dum se Gallus iterum eodem pacto constituere studet, Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 17.—
    2.
    In contrast with a march, to cause to halt:

    paulisper agmen constituit,

    Sall. J. 49, 5; so,

    agmen,

    Liv. 35, 28, 8; 38, 25, 12:

    signa paulisper novitate rei,

    id. 33, 10, 3; so,

    signa,

    id. 34, 20, 4.—And trop.:

    si constituitur aliquando (narratio) ac non istā brevitate percurritur,

    Cic. de Or. 2, 80, 328.—
    B.
    With the access. idea of preparation, to set up, erect, establish, found, build, construct, prepare, make, create, constitute (class. and very freq.).
    1.
    Lit.:

    genus humanum, quorum omnia causā constituisse deos,

    Lucr. 2, 175:

    aggerem apparare, vineas agere, turres duas constituere coepit,

    Caes. B. G. 7, 17:

    turres,

    id. ib. 2, 12:

    turrim,

    id. ib. 2, 30:

    castella ad extremas fossas,

    id. ib. 2, 8:

    vineas ac testudines,

    Nep. Milt. 7, 2:

    locis certis horrea,

    Caes. B. C. 3, 42:

    inane sepulcrum,

    Ov. M. 6, 568:

    feralis cupressos,

    Verg. A. 6, 216:

    ingentem quercum in tumulo,

    id. ib. 11, 6:

    pyras curvo in litore,

    id. ib. 11, 185:

    quattuor aras ad alta delubra dearum,

    id. G. 4, 542; Suet. Aug. 59 fin.:

    aedem in foro geminis fratribus,

    id. Caes. 10:

    castra Romae,

    id. Tib. 37 et saep.:

    oppidum,

    to found, Caes. B. C. 1, 15; Nep. Cim. 2, 2; so,

    nova moenia,

    Verg. A. 12, 194; cf.:

    moenia in Aside terrā,

    Ov. M. 9, 449:

    domicilium sibi Magnesiae,

    Nep. Them. 10, 2:

    triplex Piraeei portus constitutus est,

    id. ib. 6, 1:

    hiberna omnium legionum in Belgis,

    Caes. B. G. 3, 38:

    di primum homines humo excitatos celsos et erectos constituerunt,

    Cic. N. D. 2, 56, 140.—
    2.
    Trop., to bring about, effect, establish, appoint, etc., freq. of judicial determinations, etc.: videte, [p. 438] per deos immortalis, quod jus nobis, quam condicionem vobismet ipsis, quam denique civitati legem constituere velitis, to establish, Cic. Caecin. 14, 40:

    jus melius Sullanis praediis quam paternis,

    id. Agr. 3, 3, 10:

    judicium,

    id. Part. Or. 28, 99:

    judicium de pecuniis repetundis,

    id. Div. in Caecil. 4, 11:

    judicium capitis in se,

    id. Verr. 2, 5, 54, § 141:

    controversiam,

    id. de Or. 1, 31, 143:

    quaestionem,

    Quint. 3, 11, 17; 4, 2, 10:

    ratiocinationem,

    id. 5, 14, 12:

    in hac accusatione comparandā constituendāque laborare,

    Cic. Verr. 2, 1, 1, § 2; and of persons, to designate, appoint, select, put forward, etc.:

    accusatorem,

    id. Div. in Caecil. 3, 10; Quint. 3, 10, 3 (cf.:

    comparare accusatorem,

    Cic. Clu. 67, 191):

    testis,

    Cic. Verr. 1, 18, 55:

    tutores pupillis,

    Dig. 2, 1, 1 et saep.:

    nuper apud C. Orchivium collegam meum locus ab judicibus Fausto Sullae de pecuniis residuis non est constitutus,

    no trial of him was permitted, Cic. Clu. 34, 94:

    reum statim fecit, utique ei locus primus constitueretur impetravit,

    id. ib. 20, 56:

    fidem,

    id. Part. Or. 9, 31; cf. id. Sen. 18, 62:

    concordiam,

    id. Att. 8, 11, D, 1:

    si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem,

    id. Fin. 2, 24, 78:

    amicitiam tecum,

    Q. Cic. Pet. Cons. 7, 27 (cf. id. ib. §

    25: amicitiae permultae comparantur): libertatem,

    Cic. Fl. 11, 25:

    victoriam,

    id. Rosc. Am. 6, 16:

    pacem (opp. bellum gerere),

    id. ib. 8, 22:

    quantum mali sibi ac liberis suis,

    id. Verr. 2, 1, 25, § 65.—
    C.
    With the access. idea of ordering, contriving, to establish, fix, appoint, settle, order, manage; to confirm, regulate, arrange, dispose.
    1.
    Lit.:

    Ti. et C. Gracchos plebem in agris publicis constituisse,

    to have established, Cic. Agr. 2, 5, 10; cf. id. ib. 2, 31, 83:

    ibi futuros Helvetios, ubi eos Caesar constituisset,

    should assign them a permanent abode, Caes. B. G. 1, 13:

    reges in civitate,

    Cic. Agr. 2, 6, 15; cf. id. Off. 2, 12, 41:

    Commium regem ibi,

    Caes. B. G. 4, 21:

    decemviralem potestatem in omnibus urbibus,

    Nep. Lys. 2, 1; cf. Cic. Agr. 2, 7, 17:

    curatores legibus agrariis,

    id. ib.; cf.:

    publice patronum huic causae,

    id. Mur. 2, 4:

    regnum alicui,

    Nep. Chabr. 2, 1 al.:

    composita et constituta res publica,

    Cic. Leg. 3, 18, 42; cf.:

    bene morata et bene constituta civitas,

    id. Brut. 2, 7; so id. Agr. 2, 5, 10 fin.:

    civitates,

    to organize, id. de Or. 1, 9, 35:

    quis tibi concesserit... reliquas utilitates in constituendis civitatibus... a disertis ornateque dicentibus esse constitutas,

    id. ib. 1, 9, 36:

    Chersoneso tali modo constituto,

    Nep. Milt. 2, 4:

    res summā aequitate,

    id. ib. 2, 2; cf.:

    rem nummariam,

    Cic. Off. 3, 20, 80:

    rem familiarem,

    id. Phil. 11, 2, 4.—
    2.
    Trop.:

    ineuntis aetatis inscitia senum constituenda et regenda prudentiā est,

    Cic. Off. 1, 34, 122; cf.:

    majores vestri majestatis constituendae gratiā bis Aventinum occupavere,

    Sall. J. 31, 17; Cic. Fam. 15, 4, 6:

    jam perfectis constitutisque viribus,

    Quint. 10, 1, 57.— Pass. impers.: non tam sinistre constitutum est, ut non, etc., i. e. we are not so badly off as not, etc., Plin. Pan. 45, 5.—Of persons:

    Athenaeum in maximā apud regem auctoritate gratiāque,

    Cic. Fam. 15, 4, 6:

    aliquem sibi quaestoris in loco,

    id. Verr. 2, 1, 30, § 77:

    in potestate aliquem,

    Lact. Epit. 55, 6:

    constituuntur in honoribus, cum magistratus creantur,

    Aug. Cont. adv. Leg. 1, 45 al. —
    D.
    With the access. idea of limiting, fixing, allotting, to fix, appoint something ( for or to something), to settle, agree upon, define, determine.
    1.
    Lit.:

    propter dissensionem placuerat dividi thesauros finesque imperii singulis constitui,

    Sall. J. 12, 1:

    summum pretium,

    Cic. Att. 12, 31, 2; cf.:

    pretium frumento,

    id. Verr. 2, 3, 73, § 171:

    certam pecuniam proconsulibus,

    Suet. Aug. 36; id. Ner. 10:

    propria loca senatoribus,

    id. Claud. 21:

    diem nuptiis,

    Plaut. Trin. 2, 4, 180; cf.:

    nuptias in hunc diem,

    Ter. And. 1, 5, 34:

    diem concilio,

    Caes. B. G. 1, 30:

    diem colloquio,

    id. ib. 1, 47:

    posterum diem pugnae,

    id. ib. 3, 23 fin.:

    negotio proximum diem,

    Sall. J. 93, 8:

    certum tempus ei rei,

    Caes. B. C. 3, 19:

    grandiorem aetatem ad consulatum,

    Cic. Phil. 5, 17, 47:

    tempus in posterum diem locumque,

    Liv. 38, 25, 2:

    postquam ad constitutam non venerat diem,

    id. 27, 16, 16:

    locus, tempus constitutum est,

    Ter. Eun. 3, 4, 3:

    modum credendi,

    Cic. Rab. Post. 3, 5: de numero pastorum alii angustius, alii laxius constituunt:

    ego in octogenas hirtas oves singulos pastores constitui, Atticus in centenas,

    Varr. R. R. 2, 10, 10.—
    b.
    T. t. of the lang. of business, to accord, agree with one in a thing, to appoint, fix, to concert, agree upon, assent to (cf. Gron. Obss. p. 14 sq.); constr. aliquid cum aliquo, alicui, inter se, or with acc. only, or absol.
    (α).
    Cum aliquo:

    ubiea dies, quam constituerat cum legatis venit,

    Caes. B. G. 1, 8:

    pactam et constitutam esse cum Manlio diem,

    Cic. Cat. 1, 9, 24:

    constitui cum quodam hospite, Me esse illum conventuram,

    Ter. Hec. 1, 2, 120:

    constitui cum hominibus, quo die mihi Messanae praesto essent,

    Cic. Verr. 2, 2, 27, § 65: cum aliquo, ut, etc., Aug. ap. Suet. Calig. 8; cf. under P. a., B. 2.—
    (β).
    Alicui:

    L. Cincio HS. XXCD. constitui me curaturum Idibus Febr.,

    Cic. Att. 1, 7 init.; id. Off. 1, 10, 32:

    ubi nocturnae Numa constituebat amicae,

    Juv. 3, 12; cf.:

    sane, inquit, vellem non constituissem, in Tusculanum me hodie venturum esse, Laelio,

    id. de Or. 1, 62, 265.—
    (γ).
    With acc. only or absol.:

    vadimonia constituta,

    Cic. Sen. 7, 21:

    de pecuniā constitutā,

    Dig. 13, tit. 5; Ter. Heaut. 4, 4, 4:

    (Vaccenses) compositis inter se rebus in diem tertiam constituunt,

    Sall. J. 66, 2:

    sic constituunt, sic condicunt,

    Tac. G. 11; Juv. 6, 487.— Pass. impers.:

    Avillius, ut erat constitutum, simulat se aegrotare,

    Cic. Clu. 13, 37.—
    2.
    Trop.:

    constituendi sunt qui sint in amicitiā fines deligendi,

    Cic. Lael. 16, 56:

    si forte quaereretur quae esset ars imperatoris, constituendum putarem principio, quis esset imperator: qui cum esset constitutus administrator quidam belli gerendi, tum adjungerem, etc. (for which, soon after, definire),

    id. de Or. 1, 48, 210; cf. C. 1. supra, and Quint. 12, 1, 1:

    nondum satis constitui molestiaene plus an voluptatis attulerit mihi Trebatius noster,

    Cic. Fam. 11, 27, 1:

    ut constitueret, honestum esse aliquid quod, etc.,

    id. Off. 2, 3, 9:

    bona possessa non esse constitui,

    id. Quint. 29, 89:

    de hoc Antigonus cum solus constituere non auderet, ad consilium retulit,

    Nep. Eum. 12, 1.—
    E.
    With the access. idea of resolving, to determine to do something, to take a resolution, to resolve, decide, determine.
    (α).
    With inf.:

    si quis mare Neptunum Cereremque vocare Constituit fruges,

    Lucr. 2, 656:

    cohortes duas in Nantuatibus collocare,

    Caes. B. G. 3, 1:

    bellum cum Germanis gerere,

    id. ib. 4, 6:

    Romanorum adventum exspectare atque ibi decertare,

    id. ib. 4, 19:

    desciscere a rege,

    Nep. Dat. 5, 5.—
    (β).
    With acc. and inf.:

    audio constitutum esse Pompeio et ejus consilio in Siciliam me mittere,

    Cic. Att. 7, 7, 4. —
    (γ).
    With interrog.-clause:

    quantum pecuniae quaeque civitas daret, Aristides delectus est, qui constitueret,

    Nep. Arist. 3, 1. —
    (δ).
    With ut:

    rus uti irem, jam heri constitueram,

    Plaut. Ps. 1, 5, 136:

    constitueram, ut pridie Idus Aquini manerem,

    Cic. Att. 16, 10, 1:

    constituimus inter nos ut ambulationem conficeremus,

    id. Fin. 5, 1, 1:

    Lentulus cum ceteris constituerant, uti, etc.,

    Sall. C. 43, 1.—Hence, constĭtūtus, a, um, P. a.
    A.
    Adj. (acc. to B.), constituted, arranged, disposed:

    bene constitutum corpus,

    Cic. Tusc. 2, 6, 17:

    viri sapientes et bene naturā constituti,

    id. Sest. 65, 137:

    quotus quisque philosophorum invenitur, qui sit ita moratus, ita animo ac vitā constitutus, ut ratio postulat,

    id. Tusc. 2, 4, 11:

    qui integri sunt et sani et bene constituti de rebus domesticis,

    id. Sest. 45, 97.—
    2.
    (Acc. to C.) Fixed, established:

    cursus siderum,

    Quint. 1, 10, 46:

    discrimina (opp. fortuita),

    id. 5, 10, 42:

    jam confirmatae constitutaeque vocis,

    id. 11, 3, 29.—
    B.
    Subst.: constĭtūtum, i, n.
    1.
    (Acc. to B.) An institution, ordinance, law (mostly postclass.), Cod. Th. 1, 11, 5; 12, 41, 1.—
    b.
    Trop.:

    cum videas ordinem rerum et naturam per constituta procedere,

    according to established laws, Sen. Q. N. 3, 16, 2.—
    2.
    (Acc. to D. 1. b.) An agreement, appointment, accommodation; a compact (in good prose):

    ante rem quaeruntur, quae talia sunt, apparatus, conloquia, locus, constitutum, convivium,

    Cic. Top. 12, 52; so absol., id. Att. 11, 16, 2; id. Cael. 8, 20:

    rescripsit constitutum se cum eo habere,

    id. Att. 12, 23, 3:

    constitutum factum esse cum servis, ut venirent, etc.,

    id. Cael. 25, 61; and humorously: si quod constitutum cum podagra habes, fac ut in alium diem differas, id. Fam. 7, 4; so,

    ad constitutum venire,

    Varr. R. R. 2, 5, 1; Cic. Caecin. 12, 33:

    se proripu it,

    Suet. Oth. 6;

    and without a verb,

    Cic. Att. 12, 1, 1; Flor. 2, 6, 16 (but in Vell. 2, 110, 1, the better read. is consili).

    Lewis & Short latin dictionary > constituo

  • 11 cosentio

    con-sentĭo (also cosentĭo; v. infra), sensi, sensum, 4, v. n. and a
    I.
    = unā sentio, to feel together: multa (corpora, i. e. substances) Quae neque conecti potuere neque intus Vitalis motus consentire atque imitari, Lucr. 2, 717 Lachm.; cf.:

    consentire animam totam per membra videmus,

    id. 3, 153; Scrib. Comp. 104.—
    II.
    To agree, accord, harmonize with a person or thing; to assert unitedly, determine in common, decree, to unite upon something accordantly, etc. (freq and class. in prose and poetry); constr with cum, inter se, the dat., or absol. of person; and with the acc., de, ad, in, the inf.. causā, or absol. of the thing.
    A.
    Lit., with personal subjects.
    1.
    In a good sense, with acc. and inf.: HONC. OINO. PLOIRVME. COSENTIONT. ROMAI. DVONORO. OPTVMO. FVISE. VIRO... LVCIOM. SCIPIONE., etc. (i. e. hunc unum plurimi consentiunt Romanum bonorum optimum fuisse virum... Lucium Scipionem), inscription of the Scipios, C. I. L. 1, 32: Wordsworth, Fragm, and Spec. p. 160; cf. Cic. Fin. 2, 35, 116; and id. Sen. 17, 61:

    omnes mortales unā mente consentiunt, omnia arma eorum, qui haec salva velint, contra illam pestem esse capienda,

    id. Phil. 4, 3, 7; so Quint. 1, 10, 33; 2, 15, 36 al.; Tac. A. 6, 28 al.—With inf.:

    seu quicquid ubique magnificum est in claritatem ejus (sc. Herculis) referre consensimus,

    Tac. G. 34 fin. —With de de amicitiae utilitate omnes uno ore consentiunt, Cic. Lael. 23, 86; so id. Phil. 1, 9, 21:

    cum aliquo de aliquā re,

    id. Ac. 2, 42. 131.—With [p. 429] cum:

    consentire cum aliquā re, verbis discrepare,

    Cic. Fin. 4, 26, 72:

    cum his (oratoribus) philosophi consentiunt,

    Quint. 2, 17, 2; so Suet. Aug. 58.—With dat.:

    illis superioribus,

    Quint. 2, 15, 32; so id. 5, 14, 33:

    sibi ipse,

    Cic. Off. 1, 2, 5; cf. id. Clu. 22, 60:

    cui parti,

    Quint. 5, 14, 9:

    iis, quibus delectantur,

    id. 5, 11, 19:

    studiis alicujus,

    Hor. Ep. 1, 18, 65 al. —With adversus:

    adversus maleficium omne consensimus,

    Sen. Ben. 3, 6, 2:

    adversus patrem cum amicis,

    Val. Max. 9, 11, ext. 3.—With ad:

    parvo exercitu, sed ad benevolentiam erga nos consentiente,

    Cic. Att. 5, 18, 2; id. Tusc. 3, 2, 3; id. N. D. 2, 23, 60; 2, 46, 119; id. Cat. 4, 7, 15; 4, 9, 18; cf.:

    ad rem publicam conservandam,

    id. Phil. 4, 4, 10:

    ad decernendum triumphum,

    Liv. 36, 40, 10:

    ad necem ejus,

    id. 39, 50, 6:

    ad indutias,

    Suet. Calig. 5.—With in:

    in homine non, ut omne, omnia in unum consentientia, sed singulis membris suum cuique consilium,

    Liv. 2, 32, 9:

    in hoc non contumaciter consentio,

    Quint. 11, 3, 11; cf.:

    consentire in asserendā libertate,

    Suet. Calig. 60: puro pioque duello quaerendas censeo itaque consentio consciscoque, old formula of voting in Liv. 1, 32, 12.—With ut:

    senatus... censuit consensit conscivit ut bellum cum priscis Latinis fieret, old formula for declaring war,

    Liv. 1, 32, 13.—With ne:

    constat, ad alia discordes in uno adversus patrum voluntatem consensisse, ne dicerent dictatorem,

    Liv. 4, 26, 7.—With acc. rei:

    consensit et senatus bellum,

    i. e. has voted, decreed war, Liv. 8, 6, 8:

    bellum erat consensum,

    id. 1, 32, 12:

    consensa in posterum diem contio,

    id. 24, 38, 11.—With inf.:

    si consenserint possessores non vendere, quid futurum est?

    Cic. Agr. 1, 5, 15. — Impers.:

    de prioribus consentitur,

    Tac. A. 1, 13:

    inter plurimos consensum est duas esse partes,

    Quint. 9, 1, 17; 5, 10, 12; Liv. 9, 7, 7; so,

    consensum est, ut, etc.,

    id. 30, 24, 11.—
    2.
    In a bad sense, to agree to any wrong, to join in, to plot together, conspire, take part in, etc.:

    neque se cum Belgis reliquis consensisse, neque contra populum Romanum omnino conjurasse,

    Caes. B. G. 2, 3; so id. ib. fin.:

    belli faciendi causā,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 18:

    urbem inflammare,

    id. Phil. 2, 7, 17:

    quod consensisset cum Hispanis quibusdam... eum (Pompeium) comprehendere,

    id. Fam. 6, 18, 2:

    ad prodendam Hannibali urbem Romanam,

    Liv. 27, 9, 14:

    ad aliquem opprimendum,

    Nep. Dat. 5, 2:

    quod undique abierat, antequam consentirent,

    Liv. 23, 28, 4; so absol., id. 34, 49, 9 al.—
    B.
    Transf., with inanimate subjects, to accord, agree, harmonize with, to fit, suit, etc.
    (α).
    With cum: sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52; cf.:

    cum vultus Domitii cum oratione non consentiret,

    Caes. B. C. 1, 19; Quint. 11, 1, 2; 11, 3, 113; 11, 3, 122: secum ipsa (oratio;

    together with sibi constet),

    Cic. Univ. 3; id. Brut. 38, 141:

    precor... ut vestrae mentes atque sententiae cum populi Romani voluntatibus suffragiisque consentiant,

    id. Mur. 1, 1; Dig. 46, 4, 14.—
    (β).
    With inter se:

    (pulchritudo corporis) delectat hoc ipso, quod inter se omnes partes cum quodam lepore consentiunt,

    Cic. Off. 1, 28, 98; Quint. 5, 7, 29.—
    (γ).
    With dat.:

    si personis, si temporibus, si locis ea quae narrantur consentiunt,

    Cic. Part. Or. 9, 32; id. Phil. 1, 1, 2; id. Att. 7, 3, 3; Quint. 11, 3, 65; 11, 3, 164 al.:

    sibi ipsa lex,

    id. 2, 4, 37.—
    (δ).
    Absol., Lucr. 3, 170; 2, 915; 3, 154:

    ratio nostra consentit, pugnat oratio, etc.,

    Cic. Fin. 3, 3, 10:

    judicationem et statum semper consentire,

    Quint. 3, 11, 20:

    nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat (cithara),

    id. 2, 8, 15:

    utrumque nostrum incredibili modo Consentit astrum,

    Hor. C. 2, 17, 22.—Hence,
    1.
    con-sentĭens, entis, P. a., agreeing, accordant, unanimous:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19:

    cujus de laudibus omnium esset fama consentiens,

    id. Sen. 17, 61:

    animi,

    id. Div. 2, 58, 119:

    consilium omnis vitae,

    id. Tusc. 5, 25, 72.— Abl. consentiente and -ti:

    hominum consentiente auctoritate contenti non sumus?

    Cic. Div. 1, 39, 84; so,

    consentiente voce,

    Suet. Galb. 13;

    on the other hand, clamore consentienti pugnam poscunt,

    Liv. 10, 40, 1.—
    2.
    consensus, a, um, Part., agreed upon:

    consensis quibusdam et concessis,

    Gell. 15, 26, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > cosentio

  • 12 commodum

    [st1]1 [-] commodum, adv.: fort à propos, à point nommé.    - commodum cum: juste au moment où. [st1]2 [-] commodum, i, n.: - [abcl][b]a - commodité, aise, loisir. - [abcl]b - avantage, utilité, bien-être, profit. - [abcl]c - occasion, opportunité. - [abcl]d - intérêt, prêt. - [abcl]e - pension, privilège, gratification, appointements.[/b]    - per commodum, ex commodo: en toute commodité, commodément.    - maximo tuo commodo: entièrement à ta commodité.    - commodo tuo: à ta commodité, quand tu voudras, à ton aise.    - de commodis suis cogitare: songer à son intérêt.    - respicere commoda alicujus: veiller aux intérêts de qqn.    - communi commodo inservire: servir l'intérêt général.    - commoda pacis: les avantages de la paix.    - commodo (per commodum) + gén.: sans nuire à, sans gêner, sans déranger.    - commodo rei publicae aliquid facere, Cic. Fam, 1, 1, 3: faire qqch sans nuire à l'Etat.    - si ita commodum vestrum fert: si votre intérêt le veut ainsi.    - ut cuique commodum est: selon l'intérêt de chacun.    - vestrum quibus commodum est ite mecum, Liv. 38: ceux d'entre vous à qui cela agrée, venez avec moi.    - commoda emeritae militiae, Suet. Calig. 44: la pension de retraite des vétérans.    - Romule, militibus scisti dare commoda solus, Ov. A. A. 1, 131: Romulus, toi seul, tu as su donner ces avantages aux soldats.
    * * *
    [st1]1 [-] commodum, adv.: fort à propos, à point nommé.    - commodum cum: juste au moment où. [st1]2 [-] commodum, i, n.: - [abcl][b]a - commodité, aise, loisir. - [abcl]b - avantage, utilité, bien-être, profit. - [abcl]c - occasion, opportunité. - [abcl]d - intérêt, prêt. - [abcl]e - pension, privilège, gratification, appointements.[/b]    - per commodum, ex commodo: en toute commodité, commodément.    - maximo tuo commodo: entièrement à ta commodité.    - commodo tuo: à ta commodité, quand tu voudras, à ton aise.    - de commodis suis cogitare: songer à son intérêt.    - respicere commoda alicujus: veiller aux intérêts de qqn.    - communi commodo inservire: servir l'intérêt général.    - commoda pacis: les avantages de la paix.    - commodo (per commodum) + gén.: sans nuire à, sans gêner, sans déranger.    - commodo rei publicae aliquid facere, Cic. Fam, 1, 1, 3: faire qqch sans nuire à l'Etat.    - si ita commodum vestrum fert: si votre intérêt le veut ainsi.    - ut cuique commodum est: selon l'intérêt de chacun.    - vestrum quibus commodum est ite mecum, Liv. 38: ceux d'entre vous à qui cela agrée, venez avec moi.    - commoda emeritae militiae, Suet. Calig. 44: la pension de retraite des vétérans.    - Romule, militibus scisti dare commoda solus, Ov. A. A. 1, 131: Romulus, toi seul, tu as su donner ces avantages aux soldats.
    * * *
    I.
        Commodum, commodi, pen. corr. Cic. Prouffit et emolument, Utilité, Commodité, Aisance.
    \
        Missum ad vos de communibus commodis. Tacitus. Pour le prouffit, etc.
    \
        Comparare sua commoda ex incommodis alterius. Terent. Faire son prouffit en dommageant autruy, ou Faire estimation de son aisement, par la comparaison du malaise d'autruy.
    \
        Demere commoda aliqua alicui. Ouid. Luy oster.
    \
        Inhibere commoda alicuius. Ouid. Empescher.
    \
        Inseruire suis commodis. Cic. Estre trop à son prouffit.
    \
        Limare commoda alicuius. Horat. Diminuer, Appetisser.
    \
        Seruire commodis, vtilitatique alicuius. Cic. Regarder et tascher à faire le prouffit d'aucun.
    \
        Commoda pro Stipendiis. vnde Commoda militiae. Iuuenal. Gages de gens de guerre.
    \
        Quum est commodum, cantat. Terent. Quand bon luy semble.
    \
        Quantum commodum est. Cic. Tantum detraxit, quantum commodum fuit. Autant que bon luy a semblé, et qu'il luy en falloit.
    \
        Cui tibi esset commodum, condonares. Cic. A qui bon te sembloit.
    \
        Si commodum est. Terent. Si commodum est, hodie apud me sis volo. Si tu as loisir et l'opportunité.
    \
        Quod erit mihi bonum atque commodum. Terent. Tout ce qui me sera bon, ou prouffitable, et servira à l'affaire.
    \
        Commoda quae cupio eueniunt. Plaut. A poinct.
    \
        Dicere suo commodo. Cic. Parler tout à loisir ainsi que bon luy semble, sans estre contrainct de se haster, A son aise.
    \
        Quod commodo Reip. facere possis. Cic. Pourveu que tu le puisses faire sans grever la Republique.
    \
        Quod commodo tua fiat. Cic. Sans ton dommage, Sans te incommoder, ou endommager.
    II.
        Commodum, Aduerbium. Opportune. Plaut. Tout à poinct, Bien à poinct, Commodeement.
    \
        Talentum argenti commodum magnum inerat in crumena. Plaut. De bonne adventure, De bonne fortune.
    \
        Illa sese interea commodum huc aduerterat. Terent. Alors, A ceste heure la mesme, Sur ce faict.
    \
        Commodum obsonare. Plaut. Apprester à manger et banqueter à aucun honnestement, non point trop escharsement, ne trop largement ou excessivement.
    \
        Commodum, sequente particula Quum, id significat quod Vix: vt Commodum ad te miseram Demeam, quum Eros ad me venit. Cic. A grand peine estoit Demea parti, etc. A l'heure mesme qu'il partoit.
    \
        Commodum discesseras heri, quum Trebatius venit. Cic. Tu ne faisois hier que partir, quand, etc.

    Dictionarium latinogallicum > commodum

  • 13 consulo

    consŭlo, ĕre, consŭlŭi, consultum    - intr. - [st1]1 [-] tenir conseil, délibérer, prendre une résolution, prendre des mesures, pourvoir, prendre garde, veiller, réfléchir.    - consulere in aliquem (qqf. de aliquo): prendre une mesure contre qqn.    - de aliquo, de aliqua re consulere: délibérer sur qqn, sur qqch.    - consulens curia, Hor.: le sénat en délibération.    - consulere cum suis, Liv.: se consulter avec les siens.    - ad summam rem consulere: prendre des mesures en vue de l’intérêt général.    - consulere ad summam rerum, Caes.: prendre conseil des événements, aviser d'après l'ensemble des circonstances.    - consulere ex re, Tac.: prendre conseil des événements, aviser d'après l'ensemble des circonstances.    - consulere in longitudinem, Ter. Heaut. 5, 2, 10: réfléchir à l'avenir.    - consulere in medium (in commune, in publicum): délibérer en vue de l'intérêt général, avoir en vue l'intérêt commun.    - consulere in unum, Tac. H. 1, 68: concerter ses desseins.    - consulere sibi per se, Hor.: n'avoir d'autre conseiller que soi-même.    - consulere de salute suorum, Cic. Sull. 22: songer au salut des siens.    - consulere de se, Cic.: s'occuper de soi.    - consulere graviter de perfugis, Liv.: traiter sévèrement les transfuges.    - crudeliter in victos consulebatur, Liv.: on sévissait contre les vaincus.    - alicui consulere: avoir soin de qqn, avoir des égards pour qqn, s'occuper de qqn.    - consulere civibus, Cic.: favoriser les intérêts des citoyens.    - consulere sibi, Cic. Sall.: songer à soi, pourvoir à ses intérêts.    - Cornelius, non, cui simulabat, consulendo... Liv.: Cornélius, non par intérêt pour celui qu'il feignait de protéger...    - perterritis omnibus sibi quisque consulebat, Caes. BC. 2, 43, 2: dans l'effroi général, chacun s'occupait de soi.    - alicui rei consulere: avoir soin de qqch, s'occuper de qqch.    - consulere receptui sibi, Caes. BC. 3, 69: se ménager une retraite.    - consulere magis irae quam famae, Sall. C. 51, 7: consulter sa colère plus que l'intérêt de sa réputation.    - qui mi consultum optime velit esse, Ter. Phorm. 1, 3, 1:... qui ne veut que mon bonheur.    - optime tibi consultum esse volo, Ter.: je veux que tu sois heureux.    - timori consulere, Caes.: obéir à la crainte    - male patriae consulere, Nep. Ep. 10: faire le malheur de son pays.    - consulere ut: veiller à ce que.    - consulere ne: veiller à ce que ne pas. - tr. - [st1]2 [-] délibérer sur, discuter, examiner, consulter, demander conseil, demander l'avis, décider.    - rem consulere: délibérer sur qqch, examiner qqch.    - quid consuluistis? Plaut.: qu'avez-vous arrêté?    - quae male consuluerunt, Sall.: les funestes résolutions qu'ils ont prises.    - consulit ab re, Plaut.: il nous donne un conseil contraire à notre intérêt.    - consulere optimi, Apul.: approuver fort.    - boni consulere aliquid: estimer comme bon qqch, trouver bon, agréer qqch, être satisfait de qqch.    - avaritia consuluit invenisse... Plin.: l'avarice s'est applaudi d'avoir trouvé...    - eane fieri boni consulitis? Cato ap. Gell. 10, 3, 17: approuvez-vous de tels actes?    - haec consule missa boni, Ov. P. 3, 8, 24: agrée cet envoi.    - senatum consulere: consulter le sénat.    - Apollinem consulere: consulter Apollon.    - consulere aliquem utrum... an...: consulter qqn pour savoir si... ou si...    - consulere aliquem aliquid (de aliqua re, in rem): consulter qqn sur qqch.    - qui solent consuli de jure (qui consuluntur), Cic.: les jurisconsultes.
    * * *
    consŭlo, ĕre, consŭlŭi, consultum    - intr. - [st1]1 [-] tenir conseil, délibérer, prendre une résolution, prendre des mesures, pourvoir, prendre garde, veiller, réfléchir.    - consulere in aliquem (qqf. de aliquo): prendre une mesure contre qqn.    - de aliquo, de aliqua re consulere: délibérer sur qqn, sur qqch.    - consulens curia, Hor.: le sénat en délibération.    - consulere cum suis, Liv.: se consulter avec les siens.    - ad summam rem consulere: prendre des mesures en vue de l’intérêt général.    - consulere ad summam rerum, Caes.: prendre conseil des événements, aviser d'après l'ensemble des circonstances.    - consulere ex re, Tac.: prendre conseil des événements, aviser d'après l'ensemble des circonstances.    - consulere in longitudinem, Ter. Heaut. 5, 2, 10: réfléchir à l'avenir.    - consulere in medium (in commune, in publicum): délibérer en vue de l'intérêt général, avoir en vue l'intérêt commun.    - consulere in unum, Tac. H. 1, 68: concerter ses desseins.    - consulere sibi per se, Hor.: n'avoir d'autre conseiller que soi-même.    - consulere de salute suorum, Cic. Sull. 22: songer au salut des siens.    - consulere de se, Cic.: s'occuper de soi.    - consulere graviter de perfugis, Liv.: traiter sévèrement les transfuges.    - crudeliter in victos consulebatur, Liv.: on sévissait contre les vaincus.    - alicui consulere: avoir soin de qqn, avoir des égards pour qqn, s'occuper de qqn.    - consulere civibus, Cic.: favoriser les intérêts des citoyens.    - consulere sibi, Cic. Sall.: songer à soi, pourvoir à ses intérêts.    - Cornelius, non, cui simulabat, consulendo... Liv.: Cornélius, non par intérêt pour celui qu'il feignait de protéger...    - perterritis omnibus sibi quisque consulebat, Caes. BC. 2, 43, 2: dans l'effroi général, chacun s'occupait de soi.    - alicui rei consulere: avoir soin de qqch, s'occuper de qqch.    - consulere receptui sibi, Caes. BC. 3, 69: se ménager une retraite.    - consulere magis irae quam famae, Sall. C. 51, 7: consulter sa colère plus que l'intérêt de sa réputation.    - qui mi consultum optime velit esse, Ter. Phorm. 1, 3, 1:... qui ne veut que mon bonheur.    - optime tibi consultum esse volo, Ter.: je veux que tu sois heureux.    - timori consulere, Caes.: obéir à la crainte    - male patriae consulere, Nep. Ep. 10: faire le malheur de son pays.    - consulere ut: veiller à ce que.    - consulere ne: veiller à ce que ne pas. - tr. - [st1]2 [-] délibérer sur, discuter, examiner, consulter, demander conseil, demander l'avis, décider.    - rem consulere: délibérer sur qqch, examiner qqch.    - quid consuluistis? Plaut.: qu'avez-vous arrêté?    - quae male consuluerunt, Sall.: les funestes résolutions qu'ils ont prises.    - consulit ab re, Plaut.: il nous donne un conseil contraire à notre intérêt.    - consulere optimi, Apul.: approuver fort.    - boni consulere aliquid: estimer comme bon qqch, trouver bon, agréer qqch, être satisfait de qqch.    - avaritia consuluit invenisse... Plin.: l'avarice s'est applaudi d'avoir trouvé...    - eane fieri boni consulitis? Cato ap. Gell. 10, 3, 17: approuvez-vous de tels actes?    - haec consule missa boni, Ov. P. 3, 8, 24: agrée cet envoi.    - senatum consulere: consulter le sénat.    - Apollinem consulere: consulter Apollon.    - consulere aliquem utrum... an...: consulter qqn pour savoir si... ou si...    - consulere aliquem aliquid (de aliqua re, in rem): consulter qqn sur qqch.    - qui solent consuli de jure (qui consuluntur), Cic.: les jurisconsultes.
    * * *
        Consulo, consulis, pen. corr. consului, consultum, consulere. Adviser, et prendre conseil, Consulter.
    \
        In longitudinem consulere. Terent. Prouvoir pour l'advenir.
    \
        In commune consulere. Terent. Prouvoir et entendre au commun prouffit de l'un et de l'autre.
    \
        In publicum consulere, Idem. Plin. iunior. Aider et prouvoir au prouffit public en assemblee publique, Pourchasser le prouffit public.
    \
        In medium consulere. Lucan. Quand chascun dit son advis en assemblee publique.
    \
        Consulitur in medium. Liu. Chascun en la congregation et assemblee publique dit son advis et opinion pour le prouffit commun, Chascun entend au prouffit commun.
    \
        Consulere de aliquo bene vel male. Liu. Opiner humainement ou rigoreusement en son faict, Le traicter doulcement, ou rudement.
    \
        Acerbe de aliquo consulere. Liu. Le traicter rudement.
    \
        Consulere de salute suorum. Cic. Penser de sauver les siens.
    \
        Consulere de se grauius. Cic. Entreprendre de s'affoler soymesme, S'occire, Se tuer.
    \
        Ex re consulere. Tacit. S'adviser, ou prendre advis selon l'occasion et opportunité des choses.
    \
        In humiliores crudeliter, libidinoseque consulebatur. Liu. On les traictoit cruellement.
    \
        Pessime istuc in te atque in illum consulis. Terent. Tu fais une chose qui est grandement dommageable à toy et à luy.
    \
        Consulere aliquid mali quod facias alteri. Plaut. Penser et songer, ou consulter quelque malice que tu faces à autruy.
    \
        Consulere alicui. Terent. Luy prouvoir.
    \
        Tu fortasse quid me fiat paruipendis, dum illi consulas. Terent. Tu ne te soucie que je devienne, pourveu que tu luy prouvoye.
    \
        Longe consulere. Virgil. Adviser de loing.
    \
        Consulere alicui optime. Cic. Prouvoir advantageusement.
    \
        Optime illi consultum vult esse. Terent. Il ne demande que le prouffit de cestuy là.
    \
        Consulere male alicui. Plaut. Faire fascherie à autruy, Luy faire mal ses besongnes.
    \
        Commodis et vtilitati aliquorum consulere. Cic. Regarder et entendre à leur prouffit.
    \
        Concordiae consulere. Liu. Regarder et adviser à l'union et concorde.
    \
        Existimationi. Cic. Prouvoir à garder son honneur.
    \
        Famae. Cic. Prouvoir qu'on ait bonne opinion de nous.
    \
        Pudori consulere. Cic. Garder son honneur.
    \
        Saluti consulere suae. Caesar. Prouvoir à se sauver.
    \
        Supremis suis consulere. Tacit. Prouvoir à la fin de sa vie.
    \
        Consulere tempori. Cic. Avoir esgard au temps.
    \
        Consulere, accusatiuo personae iunctum, significat Petere consilium. Plautus, Neque te consulit. Il ne te demande point conseil.
    \
        Coniectorem consulere. Plaut. Aller au devin.
    \
        Consulere aliquid alterum. Plautus. Luy demander conseil de quelque chose.
    \
        Consulere ius. Liu. Demander à un legiste son opinion de quelque difficulté de droict.
    \
        Speculum consulere. Ouid. Se mirer, Se regarder dedens un miroir.
    \
        Neque qua quaeram, consultum est. Plaut. Et si ne scay de quel costé, etc.

    Dictionarium latinogallicum > consulo

  • 14 perlito

    perlĭto, āre, āvi, ātum - intr. - faire un sacrifice agréable aux dieux, obtenir des présages favorables, trouver les victimes favorables. --- Liv. 41, 15; 41, 14.    - passif impers. diu non perlitatum tenuerat dictatorem, Liv. 7, 8, 5: des sacrifices longtemps défavorables avaient retenu le dictateur. --- Liv. 36, 1, 3.    - tr. res divinae perlitatae, Val. Ant. d. Gell. 1, 7, 10, sacrifice agréé des dieux.
    * * *
    perlĭto, āre, āvi, ātum - intr. - faire un sacrifice agréable aux dieux, obtenir des présages favorables, trouver les victimes favorables. --- Liv. 41, 15; 41, 14.    - passif impers. diu non perlitatum tenuerat dictatorem, Liv. 7, 8, 5: des sacrifices longtemps défavorables avaient retenu le dictateur. --- Liv. 36, 1, 3.    - tr. res divinae perlitatae, Val. Ant. d. Gell. 1, 7, 10, sacrifice agréé des dieux.
    * * *
        Perlito, perlitas, pen. corr. perlitare. Liu. Impetrer et obtenir par sacrifices ce qu'on demandoit.

    Dictionarium latinogallicum > perlito

  • 15 probatus

    prŏbātus, a, um [st2]1 [-] éprouvé, essayé, mis à l'épreuve. [st2]2 [-] approuvé, estimé, jugé bon, considéré; qui plaît, qui agrée. [st2]3 [-] prouvé, avéré, manifeste.    - probatus alicui: agréable à qqn.
    * * *
    prŏbātus, a, um [st2]1 [-] éprouvé, essayé, mis à l'épreuve. [st2]2 [-] approuvé, estimé, jugé bon, considéré; qui plaît, qui agrée. [st2]3 [-] prouvé, avéré, manifeste.    - probatus alicui: agréable à qqn.
    * * *
        Probatus, pe. prod. Participium, siue Nomen ex participio. Cic. Esprouvé, Prouvé, Experimenté.
    \
        AEtatis spatio probatus. Cic. Esprouvé de long temps.
    \
        Crimen patens sine teste probatum. Ouid. Prouvé.
    \
        Opera probata homo. Cic. Qui a faict choses qui ont esté louees.
    \
        Nemo probatior suis. Liu. Il n'en y a point que les siens estimassent et louassent plus.
    \
        Homo probatissimus. Cic. Fort estimé.

    Dictionarium latinogallicum > probatus

  • 16 audiō

        audiō īvī or iī, ītus, īre    [2 AV-], to hear: quae vera audivi, taceo, T.: verbum ex te, T.: de te ex te, your account of yourself: ista de maioribus: ab ipso, H.: eum querentem, N.: hoc maiores natu dicere: a maioribus natu mirari solitum, etc.: Audiet civīs acuisse ferrum, H.: Bibulus nondum audiebatur esse in Syria: Cur ita crediderim audi, H.: audi Quid ferat, H.: id ex eo audivi, cum diceret, etc.: de Psaltriā hac audivit, T.: illos de quibus audivi: quin tu hoc audi, listen, T.: audin' (for audisne?), do you hear? T.—Supin. acc.: vocat (me) hic auditum scripta, H.—Supin. abl.: O rem auditu crudelem.—P. pass.: cui non sunt auditae Demosthenis vigiliae: non uni militi sed universis audiuntur, L.: Audita arboribus fides, H.: auditi advertitis cursum, already known by report, V. — Subst: nihil habeo praeter auditum, hearsay: refert audita, what he had heard, O.—To listen to, give attention to: etsi a vobis sic audior, ut, etc.: audi, Iuppiter, et tu, Iane, L.—To hear, be taught by, learn from: te annum iam audientem Cratippum: audiendum sibi de ambitu, i. e. must examine the charge: de pace audisse, entertained proposals, L.: dolos, investigate, V. — To listen to, lend an ear, regard, hear, grant: di meas preces audiverunt: neque preces audiri intellegit, Cs.: si sensisset auditas preces, L.: Audiit et genitor Intonuit, V.: puellas Ter vocata audis, H.—To hear with assent, accept, agree with, approve, yield to, grant, allow: fabulas: tum id audirem, si, etc., I would assent to it, if, etc.: audio, nunc dicis aliquid, granted: non audio, I do not admit it.—To obey, heed: sapientiam: me, L.: te tellus audit Hiberiae, H.: neque audit currus habenas, V.— In the phrase, dicto audiens esse, to obey: sunt illi quidem dicto audientes: dicto audientes in tantā re: dicto audiens esse huic ordini: Tullio iubere populum dicto audientem esse, L.: dicto audiens fuit iussis, N.—To be called, be named, reported, regarded: si curas esse quod audis, H.: Id audire, to bear that name, V.: bene audire velle, to be praised: bene a parentibus: male audies, you will be in bad repute, T.: insuetus male audiendi, N.: minus commode audire, i. e. to be injured in reputation.
    * * *
    audire, audivi, auditus V
    hear, listen, accept, agree with; obey; harken, pay attention; be able to hear

    Latin-English dictionary > audiō

  • 17 concinō

        concinō cinuī, —, ere    [com- + cano], intrans, to sound in concert, sing harmoniously: concinunt tubae, L.: concinit albus olor, O.—Fig., to agree, harmonize, accord: inter se: cum alquo: concinentīs collegas audire, L.— Trans, to sing, celebrate in song, magnify: haec flebilibus modis concinuntur: laetos dies, H.: Carmina, Ct.: laudes Iovi, Tb.—To sing prophetically, prophesy: omen, Pr., amanti omina, O.
    * * *
    concinere, concinui, - V
    sing/chant/shout/sound together; celebrate in song; say same thing, agree

    Latin-English dictionary > concinō

  • 18 con-veniō

        con-veniō vēnī, ventus, īre,    to come together, meet, assemble, gather, come in a body: ex provinciā, Cs.: ad Caesarem gratulatum, Cs.: ad eum defendendum, N.: Romam Italia tota convenit: unum in locum, Cs.: in consilium frequentes: in unum, S.: civitates, quae in id forum convenirent, i. e. had their seat of justice in: clam inter se: uno in loco.—To address, accost, meet, visit, obtain an interview with: Pamphilum, T.: Verrem: eum in itinere, Cs.: per Gabinium ceteros, S.: ut se conveniri nolit: conveniundi patris tempus, T.: aditum petentibus conveniendi non dabat, N.— Fig., to come, fall: in manum, under tutelage (see manus), C.—To come to a decision, be concluded, be agreed on, be settled: si in eo manerent, quod convenisset, Cs.: condiciones non convenerunt, N.: id convenerat signum, L.: id modo non conveniebat, quod, etc., on that point only there was no agreement, L.: pax convēnit, S.: in eas condiciones cum pax conveniret, L.: quod (signum) convenerat, Cs.: Haec fratri mecum non conveniunt, T.: quod tempus inter eos committendi proeli convenerat, Cs.: qui (iudex) inter adversarios convenisset: pacem conventam frustra fuisse, S. — Impers, it is agreed, is settled: convenit, reliqua belli perfecta, is generally asserted, L.: quibus consulibus interierit non convenit, N.: pacto convēnit, ut, etc., L.: omnis exercitus, uti convenerat, deductus, etc., S.: tibi cum bonis civibus: conveniat mihi tecum necesse est, ipsum fecisse, etc., you and I must needs agree, that, etc.: quem ad modum (aedes) traderetur: inter consules satis, L.: saevis inter se convenit ursis, there is harmony, Iu.—To fit, be adapted to: ad pedem apte: Dicitur toga convenisse Menandro, sat well on, H. —To be fit, be suitable, become, consist, apply, belong, be appropriate: conveniunt mores, T.: Non bene conveniunt Maiestas et amor, agree, O.: in hunc ordinem: ad maximam partem: ad nummum convenit, agrees to a farthing: natura hominis cum universā: quid posterius priori non convenit?: viris laborem convenire, S.: Non hoc conveniet lyrae, H.: Haud convenit, ire, etc., T.: quid vos sequi conveniat: confestim te interfectum esse convenit: quo sidere terram Vertere Conveniat, V.: sit tibi curae Quantae conveniat Munatius, as dear as he ought to be, H.

    Latin-English dictionary > con-veniō

  • 19 dēcīdō

        dēcīdō cīdī, cīsus, ere    [de + caedo], to cut off, cut away: virgam arbori, Ta.: Te decisa dextera quaerit, V.—Prov.: pennas, to clip, H.—Fig., to decide, determine, settle, terminate, put an end to: sine me: pro se: rebus actis atque decisis: decisa negotia, H.: quid iis ad denarium solveretur: de rebus omnibus.— To agree, come to an agreement, adjust, compound, compromise: de totā re cum Roscio: cum accusatore: decidere iactu coepit cum ventis, by throwing overboard (the cargo), Iu.: in iugera singula ternis medimnis.
    * * *
    I
    decidere, decidi, - V INTRANS
    fall/drop/hang/flow down/off/over; sink/drop; fail, fall in ruin; end up; die
    II
    decidere, decidi, decisus V TRANS
    detach, cut off/out/down; fell; cut/notch/carve to delineate; flog thoroughly; make explicit; put an end to, bring to conclusion, settle/decide/agree (on)

    Latin-English dictionary > dēcīdō

  • 20 spondeō

        spondeō spopondī, spōnsus, ēre    [cf. σπένδω], to promise sacredly, warrant, vow, give assurance: promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, etc.: quis est qui spondeat eundum animum postea fore, L.: spondebant animis id (bellum) Cornelium finiturum, i. e. were entirely confident, L.: spondebo enim tibi, vel potius spondeo in meque recipio, eos esse M'. Curi mores: praemia, quae spopondimus: fidem, O.: legionibus agros: non si mihi Iuppiter auctor Spondeat, hoc sperem, V.—In law, to assume an obligation, promise solemnly, bind oneself, undertake: quis spopondisse me dicit? nemo: si quis quod spopondit... si id non facit, condemnatur. —In behalf of another, to engage, vouch, become security, enter bail: pro multis: et se quisque paratum ad spondendum Icilio ostendere, L.: Hic sponsum (me) vocat, H.: Fraudator homines cum advocat sponsum inprobos, Ph.— To make a wager of law, agree to a forfeit on failure to prove an assertion: eum illi iacenti latera tunderentur, ut aliquando spondere se diceret.—In public life, to engage, stipulate, agree, conclude, promise: spoponderunt consules, legati (in concluding peace), L.: quod spondendo pacem servassent exercitum, L.: hosti nihil spopondistis, civem neminem spondere pro vobis iussistis, L.: quid tandem si spopondissemus urbem hanc relicturum populum R.? L.— To promise in marriage, engage, betroth: quae sponsa est mihi, T.—Of things, to promise, forbode: nec quicquam placidum spondentia Sidera, O.: quod prope diem futurum spondet fortuna vestra, L.
    * * *
    I
    spondere, spepondi, sponsus V INTRANS
    promise, give pledge/undertaking/surety; contract to give/take in marriage
    II
    spondere, spopondi, sponsus V INTRANS
    promise, give pledge/undertaking/surety; contract to give/take in marriage

    Latin-English dictionary > spondeō

См. также в других словарях:

  • agréé — [ agree ] n. m. • 1829; de agréer ♦ Mandataire représentant les parties au tribunal de commerce. La profession d agréé a fusionné en 1971 avec celles d avocat et d avoué. ● agréé nom masculin Mandataire qui représentait les parties au tribunal de …   Encyclopédie Universelle

  • agree — a‧gree [əˈgriː] verb [intransitive, transitive] 1. to make a decision with someone after a discussion with them: • They have agreed a price for the land. • He has agreed a new two year contract. agree to do something • The company agreed in… …   Financial and business terms

  • Agree — A*gree , v. i. [imp. & p. p. {Agreed}; p. pr. & vb. n. {Agreeing}.] [F. agr[ e]er to accept or receive kindly, fr. [ a] gr[ e]; [ a] (L. ad) + gr[ e] good will, consent, liking, fr. L. gratus pleasing, agreeable. See {Grateful}.] 1. To harmonize… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • agree — 1 *assent, accede, consent, acquiesce, subscribe Analogous words: *grant, concede, allow: accept, *receive: admit, *acknowledge Antonyms: protest (against): differ (with) Contrasted words …   New Dictionary of Synonyms

  • agree — agree; agree·a·bil·i·ty; agree·a·ble·ness; agree·a·bly; agree·ment; dis·agree; agree·a·ble; …   English syllables

  • agree — vb agreed, agree·ing vt: to share an opinion that agreed the terms were fair vi 1: to share an opinion, understanding, or intent unable to agree on a verdict New York Law Journal …   Law dictionary

  • agréé — agréé, ée 1. (a gré é, ée) part. passé. Reçu, admis, accueilli. Ma recherche a été agréée. Ses présents furent agréés (voy. agréer 1). agréé 2. (a gré é) s. m. Défenseur admis à plaider devant un tribunal de commerce. ÉTYMOLOGIE    Agréer 1.… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • agree — ► VERB (agrees, agreed, agreeing) 1) have the same opinion about something. 2) (be agreed) (of two or more parties) be in agreement. 3) (agree to) express willingness to comply with (a request, suggestion, etc.). 4) …   English terms dictionary

  • agree — [ə grē′] vi. agreed, agreeing [ME agreen < OFr agreer, to receive kindly < a gré, favorably < a (L ad), to + gré, good will < L gratus, pleasing: see GRACE] 1. to consent or accede (to); say “yes” 2. to be in harmony or accord [their… …   English World dictionary

  • Agree — A*gree , v. t. 1. To make harmonious; to reconcile or make friends. [Obs.] Spenser. [1913 Webster] 2. To admit, or come to one mind concerning; to settle; to arrange; as, to agree the fact; to agree differences. [Obs.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • agree — is used intransitively (without an object) with about, on, to, upon, and with, or with a that clause, and transitively (with an object) to mean ‘to arrange or settle (a thing in which various interests are concerned)’; there are examples of this… …   Modern English usage

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»