-
1 insuspicabilia
1. 2. -
2 insuspicabilis
1. 2. -
3 domne
sir; lord, master; (vocative of domnus) -
4 Nam et ipsa scientia potestas es
• Knowledge is power. (Sir Francis Bacon)Latin Quotes (Latin to English) > Nam et ipsa scientia potestas es
-
5 Quod differtur, non aufertur
• That which is postponed is not dropped. Inevitable is yet to happen. (Sir Thomas More)Latin Quotes (Latin to English) > Quod differtur, non aufertur
-
6 acedior
ăcēdĭor, āri, 1, v. dep. [akêdia], to be morose, peevish, Vulg. Sir. 6, 26; 22, 6. -
7 coaequo
cŏ-aequo, āvi, ātum, 1, v. a., to make one thing equal or even with another, to even, level (rare but in good prose).I.Prop.:II.aream,
Cato, R. R. 91 and 129:montes,
Sall. C. 20, 11:pastinatum,
Col. 3, 16, 1:sulcum,
id. 11, 3, 48:glaebas,
id. 2, 17, 4; cf. Pall. 1, 13 fin. —Trop.A.To make equal in worth, dignity, power, etc., to bring to the same level, place on the same footing, equalize: ad libidines injuriasque tuas omnia coaequasti, * Cic. Verr 2, 3, 41, § 95:B.gratiam omnium,
Sall. Rep. Ord. 2, 11, 3:coaequati dignitate, pecuniā, virtute, etc.,
id. ib. 2:primogenito tuo,
Vulg. Sir. 36, 14:pedes meos cervis,
id. 2 Reg. 22, 34.—To compare (late Lat.):aliquem cum aliquo, Lact. de Ira Dei, 7: aliquem alicui,
Hier. in Isa. 5, 17, 14. -
8 dedecus
dē-dĕcus, ŏris, n., disgrace, dishonor, infamy, shame (for syn. cf.: offensio, contumelia, infamia, ignominia, turpitudo, obscoenitas, injuria—freq. and class.).I.In gen.: eos dolores atque carnificinas per dedecus atque maximam contumeliam te facere ausum esse? Cato ap. Gell. 10, 3, 17;B.so with ignominia,
Cic. Div. 2, 9;with infamia,
id. Cluent. 22, 61; cf. id. Cat. 1, 6;with flagitium,
id. Mur. 5, 12;with probrum,
id. Rosc. Am. 24, 68:vitam per dedecus amittere,
Sall. C. 20, 9:in dedecora incurrunt,
Cic. Fin. 1, 14, 47; cf.with damnum,
Plaut. Bacch. 1, 1, 39:magnum fuit generi vestro,
Cic. Brut. 34, 130:dedecori est,
Ter. Heaut. 2, 3, 93:dedecori esse (alicui),
Cic. Off. 1, 33 fin.; id. Att. 8, 11 et saep.; cf.also: aliter ampla domus dedecori domino fit,
id. Off. 1, 39, 139.—Concr. (as sometimes our word shame), that which causes shame; a disgrace, blot, blemish: cum nec prodere visum dedecus auderet (viz., the ass's ears of Midas), Ov. M. 11, 184; cf.: naturae dedecus, a monster, said of the ass, Phaedr. 1, 21, 11; cf. Petr. 74, 9; Vulg. Sir. 3, 13. —II.(Acc. to decus, no. II.) Like to kakon, moral dishonor, vice, turpitude; a vicious action, shameful deed, etc. (very freq.):decus, quod antiqui summum bonum esse dixerant... itemque dedecus illi summum malum,
Cic. Leg. 1, 21, 55; cf. id. Tusc. 2, 5, 14; id. Fin. 3, 11, 38:dedecus admittere,
Caes. B. G. 4, 25, 5; id. B. C. 3, 64 fin.; Cic. Verr. 1, 17, 51; id. Fam. 3, 10, 2 al.:ad avertendos tantorum dedecorum rumores,
Suet. Calig. 48 et saep.; of unchastity, Ov. M. 2, 473; 9, 26; Suet. Aug. 68:dedecorum pretiosus emptor,
Hor. Od. 3, 6, 32:abdicamus occulta dedecoris,
Vulg. 2 Cor. 4, 2. -
9 defraudo
dē-fraudo or defrūdo (cf. frustra and the compounds of claudo), āvi, ātum (old fut. perf. defraudassis = defraudaveris, Plaut. Rud. 5, 2, 58), 1, v. a., to defraud, overreach, cheat (ante-class. and late;in Cic. twice, in proverb. phrases only): tene ego defrudem?
Plaut. Asin. 1, 1, 81 sq.; cf. ib. 78 and 80; id. Bacch. 4, 4, 84; id. Trin. 2, 4, 11; Ter. Ad. 2, 2, 38:me defrudes drachumā,
Plaut. Ps. 1, 1, 91; Apul. Met. 4, p. 154, 5; id. 9, p. 230, 13: id. de Mag. 82, p. 326, 13; Vulg. Sir. 7, 23.— Also with acc. pers. and rei: aes defraudasse cauponem, Varr. ap. Non. 25, 1;and proverb.: quem ne andabatam quidem defraudare poteramus,
Cic. Fam. 7, 10, 2:ne brevitas defraudasse aures videatur,
id. Or. 66, 221: genium, to deny one's self an enjoyment (opp. indulgere), Plaut. Aul. 4, 9, 14; Ter. Ph. 1, 1, 10 Ruhnk.; so,nihil sibi,
Petr. 69, 2.—With two accus., Vulg. Luc. 19, 8. -
10 defunctio
-
11 deminoratio
dēminōrātio, ōnis, f. [deminoro], degradation, injury, Vulg. Sir. 22, 3. -
12 denotatio
dēnŏtātĭo, ōnis, f. [denoto], a marking or pointing out (late Lat.): omnium denotatione damnatus. Quint. Decl. 19, 3; Tert. Cult. fem. 13; Vulg. Sir. 5, 17. -
13 denoto
dē-nŏto, āvi, ātum, 1, v. a.I.Lit., to mark, set a mark on, with chalk, color, etc.:II.pedes venalium creta,
Plin. 35, 17, 58, § 199:lineam conspicuo colore,
Col. 3, 15.—Transf.A.To mark out, point out, specify, indicate, denote, designate (rare but class.—cf. demonstro):B.qui uno nuntio atque una significatione litterarum civis Romanos necandos trucidandosque denotavit,
Cic. de Imp. Pomp. 3, 7:haud dubie Icilios denotante senatu,
Liv. 4, 55.—To take note of, mark with the mind, observe accurately, denotantibus vobis ora ac metum singulorum, Tac. A. 3, 53:III.cum denotandis hominum palloribus sufficeret vultus,
id. Agr. 45:quot et quales sint nati,
id. 7, 9, 11:cum ei res similes occurrant, quas non habeat denotatas,
Cic. Ac. 2, 18, 57; cf. Vell. 2, 70, 2.—Trop., to stigmatize, scandalize, brand with reproach or infamy:mollem et effeminatum omni probro,
Suet. Cal. 56 fin.:turpia legata, quae denotandi legatarii gratia scribuntur,
Dig. 30, 54 init.:qui gaudet iniquitate denotabitur,
Vulg. Sir. 19, 5 sq. —Hence, P. a., dēnŏtātus, marked out, conspicuous.—Comp.:denotatior ad contumeliae morsum,
Tert. adv. Marc. 1, 19. -
14 denudatio
dē-nūdātĭo, ōnis, f., a laying bare, uncovering, Vulg. Sir. 11. 29. From -
15 denudo
dē-nūdo, āvi, ātum, 1, v. a., to lay bare, make naked, denude.I.i. q., nudo, to uncover (rare but class.).A.Lit.: denudatis ossibus, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106:B.ne Verres denudetur a pectore, ne cicatrices populus Romanus aspiciat,
id. Verr. 2, 5, 13:capita cum superciliis denudanda tonsori praebuimus,
Petr. 103, 3:matresfamilias et adultas aetate virgines,
Suet. Aug. 69:(surculi) medullam,
Varr. R. R. 1, 41, 2:femur virginis,
Vulg. Judith, 9, 2.—Trop., to disclose, reveal, detect, betray, expose:II.denudavit mihi suum consilium,
Liv. 44, 38; cf. id. 42, 13:multa incidunt quae invitos denudent,
Sen. Tranq. 15:arcana amici,
Vulg. Sir. 27, 17.—i. q., spolio, to strip, plunder.* A.Lit.: civibus Romanis crudelissime denudatis ac divenditis, Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 15.—* B.Trop.:ne dum novo et alieno ornatu velis ornare juris civilis scientiam, suo quoque eam concesso et tradito spolies atque denudes,
id. de Or. 1, 55, 235. -
16 dolositas
-
17 dominus
dŏmĭnus (in inscrr. sometimes written by syncop. DOMNVS), i, m. [Sanscr. damanas, he who subdues, root dam-; Gr. damaô, damnêmi, v. domo] Prop., one who has subdued or conquered; hence, a master, possessor, ruler, lord, proprietor, owner (cf. herus).I.Prop.: quam dispari Dominare domino! Poëta ap. Cic. Off. 1, 39, 139:II.nec domo dominus, sed domino domus honestanda est, etc.,
Cic. ib. 39, 139; cf. id. Fin. 1, 18, 58:(vilicus) consideret, quae dominus imperaverit, fiant, etc.,
Cato R. R. 5, 3 sq.;so opp. servus,
Plaut. Am. 2, 2, 227; id. Mil. 3, 1, 149; Ter. Ad. 5, 6, 6; id. Eun. 3, 2, 33; Varr. R. R. 1, 2, 17; id. ap. Non. 355, 19; Cic. Deiot. 11, 30; Sall. J. 31, 11 et saep.;opp. familia,
Ter. Ad. 1, 2, 9;opp. ancilla,
Cic. de Or. 2, 68, 276; and (with herus) Plaut. Capt. 2, 3, 3; cf. id. Ps. 4, 7, 90 sq.; Cic. N. D. 2, 63 et saep.—Also of the master's son, the young master, Plaut. Capt. prol. 18:siet in iis agris, qui non saepe dominos mutant... de domino bono colono melius emetur,
Cato R. R. 1, 4; cf. Cic. Att. 12, 19; id. de Sen. 16, 56; Hor. Ep. 2, 2, 174; so,rerum suarum,
Cic. Tusc. 3, 5, 11: auctionum, id. [p. 609] Quint. 5, 19:insularum,
Suet. Caes. 41:equi,
id. ib. 61 et saep.—In gen., a master, lord, ruler, commander, chief, proprietor, owner (in republican Rome of public men, usually with the accessory notion, unlawful, despotic):b.hujus principis populi et omnium gentium domini atque victoris,
Cic. Planc. 4 fin.; id. Off. 3, 21, 83; cf.:quippe qui (sc. populi) domini sint legum, judiciorum, belli, pacis, foederum, capitis, uniuscujusque, pecuniae,
id. Rep. 1, 32:di domini omnium rerum ac moderatores,
id. Leg. 2, 7; cf. id. Fin. 4, 5; id. Univ. 7:videsne, ut de rege (sc. Tarquinio) dominus exstiterit? hic est enim dominus populi, quem Graeci tyrannum vocant, etc.,
id. Rep. 2, 26; cf. id. 1, 45; Verg. A. 4, 214.— Trop.:liberatos se per eum dicunt gravissimis dominis, terrore sempiterno ac nocturno metu,
Cic. Tusc. 1, 21;of the judge: qui rei dominus futurus est,
id. de Or. 2, 17, 72; poët. of the possessor of an art, Ov. M. 1, 524; 13, 138.—Poet., sometimes as an adj.:B.dominae manus,
Ov. Am. 2, 5, 30:arae,
Stat. Th. 5, 578:praebere caput domina venale sub hasta,
the auction spear, Juv. 3, 33.—In partic.1.With or without convivii or epuli, the master of a feast, the entertainer, host, Cic. Vatin. 13; Lucil., Varr., and Sall. ap. Non. 281, 21 sq.; Varr. ap. Gell. 13, 11, 5; Liv. 23, 8 al.—2.The master of a play or of public games; the employer of players or gladiators:3.quae mihi atque vobis res vortat bene Gregique huic et dominis atque conductoribus,
Plaut. As. prol. 3; Cic. Att. 2, 19, 3.—In the period of the empire (Augustus and Tiberius declined it, Suet. Aug. 53; Tib. 27), a title of the emperors, Suet. Dom. 13; Mart. 5, 8; 10, 72; Phaedr. 2, 5, 14; Inscr. Orell. 1109; 1146 al.—4.A term of endearment in addressing a lover, Ov. Am. 3, 7, 11.—5.In respectful greeting, like our Sir, Sen. Ep. 3; Mart. 6, 88; Suet. Claud. 21.—6. 7.Of Christ, the Lord (eccl. Lat.):Augusti Caesaris temporibus natus est Dominus Christus,
Oros. 6, 17 fin.; Vulg. Johan. 13, 13 et saep. -
18 ducatus
dŭcātus, ūs, m. [dux], military leadership, command = hêgemonia (post-Aug.), Suet. Tib. 19; Flor. 3, 21, 2; Just. 2, 15, 14; Vulg. Sirach, 7, 4:II.calculis omnibus ducatum latrones ei deferunt,
App. M. 7, p. 191 med. —In gen., guidance (eccl. Lat.):III.caecus autem si caeco ducatum praestet,
Vulg. Matt. 15, 14.—Transf., authority:quaerere a domino ducatum,
Vulg. Sir. 7, 4 al. -
19 egenum
ĕgēnus, a, um, adj. [egeo], in want of, in need of, destitute or void of any thing (rare, and mostly poet. for egens).(α).With gen.:(β).(nos) omnium,
Verg. A. 1, 599; Liv. 9, 6:omnis spei,
Tac. A. 1, 53:aquarum (regio),
id. ib. 15, 3 fin.; cf. id. ib. 4, 30:decoris,
Sil. 6, 304.—With abl.:(γ).commeatu,
Tac. A. 12, 46; 15, 12.—Absol.:II. A. B.res,
i. e. indigent, needy, necessitous, Plaut. Capt. 2, 3, 46; id. Poen. 1, 1, 2; Verg. A. 6, 91; 8, 365; 10, 367:frater,
Vulg. Deut. 15, 11.— -
20 egenus
ĕgēnus, a, um, adj. [egeo], in want of, in need of, destitute or void of any thing (rare, and mostly poet. for egens).(α).With gen.:(β).(nos) omnium,
Verg. A. 1, 599; Liv. 9, 6:omnis spei,
Tac. A. 1, 53:aquarum (regio),
id. ib. 15, 3 fin.; cf. id. ib. 4, 30:decoris,
Sil. 6, 304.—With abl.:(γ).commeatu,
Tac. A. 12, 46; 15, 12.—Absol.:II. A. B.res,
i. e. indigent, needy, necessitous, Plaut. Capt. 2, 3, 46; id. Poen. 1, 1, 2; Verg. A. 6, 91; 8, 365; 10, 367:frater,
Vulg. Deut. 15, 11.—
См. также в других словарях:
sir — sir … Dictionnaire des rimes
şirələnmə — «Şirələnmək»dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
Sir-J — экс D.O.B. Community Sir J на фотосессии альбома … Википедия
Æsir — gathered around the body of Baldur. Painting by Christoffer Wilhelm Eckersberg 1817. In Old Norse, áss (or ǫss, ás, plural æsir; feminine ásynja, plural ásynjur) is the term denoting a member of the principal pantheon in Norse paganism. This… … Wikipedia
şir — ŞIR, şiruri, s.n. 1. Grup, mulţime de fiinţe sau de lucruri dispuse în succesiune, desfăşurate în linie (dreaptă); rând, şirag (1). ♢ loc. adv. şi adj. În şir = în rând unul după altul. ♦ Şirag (2). ♦ (înv.) Rând scris sau tipărit. ♦ Lanţ de… … Dicționar Român
sir — ● sir nom masculin (anglais sir, du français sire) Titre d honneur chez les Anglais, précédant le prénom suivi ou non du nom de famille. ● sir (difficultés) nom masculin (anglais sir, du français sire) Prononciation … Encyclopédie Universelle
sir — W3 [sə strong sə: $ sər strong sə:r] n [Date: 1200 1300; Origin: SIRE1] 1.) spoken used when speaking to a man in order to be polite or show respect ▪ Report back to me in an hour, sergeant. Yes, sir. ▪ Can I help you, sir? ▪ Sir! You dropped… … Dictionary of contemporary English
Sir — es una palabra del idioma inglés que significa señor. Tiene varios contextos. Era usado como un término de cortesía entre personas iguales. Su uso en la actualidad está reservado para personas que poseen un estatus o un rango mayor; como cuando… … Wikipedia Español
sir — [ weak sər, strong sɜr ] * 1. ) SPOKEN used as a polite way of speaking to a man. This word can be used by someone who works in a store or restaurant for speaking to a customer, by someone speaking to a senior officer, or by someone speaking to… … Usage of the words and phrases in modern English
Sir — Sir, n. [OE. sire, F. sire, contr. from the nominative L. senior an elder, elderly person, compar. of senex,senis, an aged person; akin to Gr. ??? old, Skr. sana, Goth. sineigs old, sinista eldest, Ir. & Gael. sean old, W. hen. Cf. {Seignior},… … The Collaborative International Dictionary of English
Sir — 〈[ sœ:] m. 6〉 1. 〈i. w. S.〉 Herr (engl. Anrede ohne Namen) 2. 〈i. e. S.〉 (engl. Titel für Adlige, meist nur mit dem Vornamen gebraucht); →a. Lady [<mengl. sire; zu senior „älter“] * * * SIR: DIN Kurzzeichen für Styrol Isopren Kautschuke … Universal-Lexikon