Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

guidance

  • 1 moderātiō

        moderātiō ōnis, f    [moderor], a controlling, guidance, government, regulation: tempestatum: omnia in unius moderatione vertentur: effrenati populi, restraint.—Moderation, temperateness, selfcontrol: (terrarum) moderatione sublatā, temperate state: dum modo illa moderatio teneatur: dicendi, in speaking: animi: imperii, L.: regis, Cu.
    * * *
    moderation; self control; guidance; government, regulation

    Latin-English dictionary > moderātiō

  • 2 regimen

        regimen inis, n    [REG-], a means of guidance, director, rudder: carinae, O.—Fig., a guiding, directing, rule, guidance, government, command: totius magistratūs, L.: equorum, Ta.— A ruler, director, governor: rerum, i. e. of the state, L.
    * * *
    control, steering; direction

    Latin-English dictionary > regimen

  • 3 regimen

    rĕgĭmen, ĭnis, n. [rego], a guiding, guidance, direction (freq. only after the Aug. per., esp. in. Tac.; not in Cic. or Cæs.).
    I.
    Lit.:

    regimen equorum exercere,

    Tac. A. 13, 3 fin.:

    classis,

    Vell. 2, 85, 2; cf.:

    procellis regimen impedire,

    Tac. A. 2, 23:

    equarum,

    id. ib. 13, 3:

    vocis sermonisque regimen primores (dentes) tenet,

    Plin. 7, 16, 15, § 70.—
    B.
    Poet., concr., a rudder:

    frangitur et regimen,

    Ov. M. 11, 552:

    regimen carinae Flectere,

    id. ib. 3, 593: cum magnus inhorruit Auster... Non regimen prodest, Petr. poët. 123, 235. —
    II.
    Trop., a guiding, governing, directing; rule, guidance, government, command.
    A.
    In gen.: in quo (sc. animo) consilium vitae regimenque locatum est, * Lucr. 3, 95:

    regimen totius magistratūs penes Appium erat,

    Liv. 3, 33:

    rerum,

    id. 6, 6:

    summae rei penes Germanicum,

    Tac. A. 1, 31:

    regimen tenere,

    id. ib. 13, 49:

    cohortium,

    id. ib. 12, 42:

    morum legumque,

    Suet. Aug. 27 fin.:

    virtutis vestrae,

    Tac. H. 1, 84: in omnia [p. 1550] regimen, id. A. 3, 47.—
    B.
    In partic., the direction of State affairs, rule, government, Enn. ap. Fest. p. 278 (Ann. v. 400 Vahl.);

    id. ap. Censor. Fragm. c. 14 (Trag. v. 381 ib.): regimen suscipere,

    Tac. A. 4, 9:

    regimen manu tractare cruentum,

    Stat. Th. 11, 658.—
    C.
    Concr., a ruler, director, governor:

    regimen rerum,

    i. e. of the State, Liv. 4, 31, 5:

    rerum humanarum,

    Val. Max. 1, 1, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > regimen

  • 4 auspicium

        auspicium ī, n    [auspex], divination by the flight of birds, augury from birds, auspices: comitia auspiciis impedire: auspicia habere, authority to take the auspices, L.: observare, L.—A sign, omen, divine premonition, indication by augury: optimis auspiciis ea geri: alitem auspicium fecisse, L.: melioribus auspiciis, under better omens, V.: cui (diviti) si libido Fecerit auspicium, i. e. an impulse, H. — Since only the chief in command could take the auspices for the army, command, guidance, authority: ductu auspicioque eius res gerere, L.: tuis Auspiciis confecta duella, H.: Illius auspiciis moenia victa, O.: maioribus ire auspiciis, i. e. of Jupiter himself, V. — Right, power, inclination, will: meis ducere vitam Auspiciis, V.: populum paribus regamus Auspiciis, V.
    * * *
    divination (by birds); omen; beginning; auspices (pl.); right of doing auspices

    Latin-English dictionary > auspicium

  • 5 gubernāculum

        gubernāculum (poet. -nāclum, V.), ī, n    [guberno], a helm, rudder: ad gubernaculum accessit: Ipse gubernaclo rector subit, V.— Plur, guidance, direction, control, government: rei p.: ereptis senatui gubernaculis: ad gubernacula rei p. sedere, C., L.
    * * *
    helm, rudder, steering oar of ship; helm of "ship of state"; government

    Latin-English dictionary > gubernāculum

  • 6 mōnstrātiō

        mōnstrātiō ōnis, f    [monstro], a showing, direction, guidance: tua, T.
    * * *
    exhibition (of art, of objects)

    Latin-English dictionary > mōnstrātiō

  • 7 ducamen

    guidance; duchy; ducal dignity (Nelson); moulding

    Latin-English dictionary > ducamen

  • 8 portisculus

    timing-hammer (to keep beat); guidance

    Latin-English dictionary > portisculus

  • 9 arbitratus

    1.
    arbī̆trātus, a, um, Part. of arbitror.
    2.
    arbī̆trātus, ūs, m. [arbitror].
    I.
    The judgment (as will, not as opinion; accordingly = voluntas, not = sententia), freewill, inclination, pleasure, wish, choice, decision (class.; cf. Gell. 13, 20, 19:

    hic allegatus et hic arbitratus pro allegatione proque arbitratione dicuntur. Quā ratione servatā arbitratu et allegatu meo dicimus, which latter expression is most freq. used): viri boni arbitratu resolvetur,

    Cato, R. R. 149, 2; so id. ib. 145, 3:

    arbitratu domini,

    id. ib. 144, 1:

    nunc quidem meo arbitratu loquar libere, quae volam et quae lubebit,

    Plaut. Truc. 2, 1, 2:

    Vapulabis meo arbitratu et novorum aedilium,

    id. Trin. 4, 2, 148; so id. Capt. 3, 1, 35; id. Ep. 5, 2, 22; id. Men. 5, 5, 46; id. Mil. 4, 6, 6; id. Ps. 1, 5, 13:

    tuus arbitratus sit: comburas, si velis,

    id. As. 4, 1, 21; so id. Rud. 5, 2, 68: Er. Agedum, excutedum pallium. St. Tuo arbitratu, id. Aul. 4, 4, 20; id. Am. 3, 2, 50; id. Most. 3, 2, 106; id. Capt. 4, 2, 87; id. Ps. 2, 2, 66; id. Truc. 5, 19:

    quas (sententias) exposui arbitratu meo,

    Cic. Lael. 1, 3:

    ut id meo arbitratu facerem,

    id. Fin. 1, 21, 72, and id. ib. 4, 1, 2; id. Fam. 7, 1, 5:

    tuo vero id quidem arbitratu,

    id. Fin. 1, 8, 28; so id. Brut. 11, 42; Tac. Or. 42 fin.:

    suo arbitratu,

    Plaut. Men. 1, 1, 15:

    ejus arbitratu fieri,

    id. Rud. 4, 3, 96:

    arbitratu suo,

    Suet. Tib. 68: Tr. Quoius arbitratu nos vis facere? Gr. Viduli arbitratu, Plaut. Rud. 4, 3, 63 sq.; 4, 3, 66:

    senatūs arbitratu,

    Suet. Tib. 34; so id. Aug. 35.—
    II.
    Direction, guidance:

    considerare oportet, cujus arbitratu sit educatus,

    Cic. Inv. 1, 25; so Inscr. Grut. 185, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > arbitratus

  • 10 Argo

    Argo, ūs, f. ( gen. Argūs, Prop. 3, 22, 19; acc. Argo, Varr. ap. Charis. p. 94 P.; Argon, Prop 1, 20, 17 Müll.; dat. and abl. prob. not used), = Argô, the name of the ship in which the Greek heroes, under the guidance of Jason, sailed to Colchis in quest of the golden fleece, Enn. ap. Auct. ad Her. 2, 22 (Trag. v. 284 Vahl.); Verg. E. 4. 34 al. Later placed by Minerva as a constellation in heaven (cf. Hyg. Fab. 14), Cic. Arat. 126; also id. N. D. 2, 44, 114, Col. 11, 2, 66:

    decimo Cal. Octobr. Argo navis occidit: tempestatem significat, interdum pluviam,

    id. 11, 2, 24.—Acc. to the first signif., Argō-us, a, um, adj., = Argôos, pertaining to the Argo, and in gen. to the Argonauts, Prop. 4, 22, 13; Hor. Epod. 16, 57; Val. Fl. 5, 436; 6, 116; 7, 573; 8, 294.

    Lewis & Short latin dictionary > Argo

  • 11 auctoritas

    auctōrĭtas (not autōr- nor authōr-), ātis, f. [auctor], acc. to the different signiff. of that word,
    I.
    In gen., a producing, production, invention, cause (very rare;

    syn.: auctoramentum, sententia, judicium, consilium, vis, pondus, favor, gratia): quod si exquiratur usque ab stirpe auctoritas (sc. rumoris),

    originator, inventor, Plaut. Trin. 1, 2, 180:

    ejus facti qui sint principes et inventores, qui denique auctoritatis ejus et inventionis comprobatores,

    Cic. Inv. 1, 28, 43:

    utrum poëtae Stoicos depravārint, an Stoici poëtis dederint auctoritatem, non facile dixerim,

    id. N. D. 3, 38, 91.—
    II.
    Esp.,
    A.
    A view, opinion, judgment:

    errat vehementer, si quis in orationibus nostris auctoritates nostras consignatas se habere arbitratur,

    Cic. Clu. 50, 139:

    reliquum est, ut de Q. Catuli auctoritate et sententiā dicendum esse videatur,

    id. Imp. Pomp. 20; 22:

    Mihi quidem ex animo eximi non potest, esse deos, id tamen ipsum, quod mihi persuasum est auctoritate majorum, cur ita sit, nihil tu me doces,

    id. N. D. 3, 3, 7:

    plus apud me antiquorum auctoritas valet,

    id. Lael. 4, 13.—
    B.
    Counsel, advice, persuasion, encouragement to something (esp. if made with energy and sustained by the authority and influence of the counsellor; cf.

    auctor, I. C.): auctoritatem defugere,

    Plaut. Poen. 1, 1, 19:

    Jubeo, cogo atque impero. Numquam defugiam auctoritatem,

    Ter. Eun. 2, 3, 99 Ruhnk.: attende jam, Torquate, quam ego defugiam auctoritatem consulatūs mei, how little pleased (ironically) I am that the occurrences of my consulship are ascribed to my exertions, my influence, Cic. Sull. 11, 33:

    cujus (Reguli) cum valuisset auctoritas, captivi retenti sunt,

    id. Off. 3, 27, 100:

    jure, legibus, auctoritate omnium, qui consulebantur, testamentum fecerat,

    id. Verr. 2, 1, 42:

    ejus (Sexti) mihi vivit auctoritas,

    id. Att. 10, 1, 1:

    his rebus adducti et auctoritate Orgetorigis permoti etc.,

    Caes. B. G. 1, 3: ut per auctoritatem earum civitatium suae preces nuper repudiatae faciliorem aditum ad senatum haberent, i. e. agentibus, intervenientibus, Liv. 38, 3 al.—Also consolatory exhortation, consolation, comfort:

    his autem litteris animum tuum...amicissimi hominis auctoritate confirmandum etiam atque etiam puto,

    Cic. Fam. 6, 6, 2.—
    C.
    Will, pleasure, decision, bidding, command, precept, decree:

    si ad verba rem deflectere velimus, consilium autem eorum, qui scripserunt, et rationem et auctoritatem relinquamus?

    Cic. Caecin. 18, 51:

    verba servire hominum consiliis et auctoritatibus,

    id. ib. 18, 52:

    legio auctoritatem Caesaris persecuta est,

    id. Phil. 3, 3:

    nisi legiones ad Caesaris auctoritatem se contulissent,

    under his command, guidance, id. Fam. 10, 28 fin. —Hence,
    2.
    Esp., in political lang., t. t.
    a.
    Senatūs auctoritas,
    (α).
    The will of the senate:

    agrum Picenum contra senatūs auctoritatem dividere,

    Cic. Sen. 4, 11.—More freq.,
    (β).
    A decree of the senate, = Senatūs consultum:

    Senatūs vetus auctoritas de Bacchanalibus,

    Cic. Leg. 2, 15, 37:

    sine senatūs auctoritate foedus facere,

    id. Off. 3, 30, 109:

    Senatūs auctoritas gravissima intercessit,

    id. Fam. 1, 2 fin.:

    responditque ita ex auctoritate senatūs consul,

    Liv. 7, 31:

    imperio non populi jussu, non ex auctoritate patrum dato,

    id. 26, 2:

    Neminem exulum nisi ex Senatūs auctoritate restituit,

    Suet. Claud. 12:

    citra senatūs populique auctoritatem,

    id. Caes. 28 al. —Hence the superscription to the decrees of the Senate:

    SENATVS. CONSVLTI. AVCTORITAS., abbrev., S. C. A.,

    Cic. Fam. 8, 8.—Sometimes between senatūs auctoritas and senatūs consultum this distinction is to be made, that the former designates a decision of the senate, invalidated by the protestation of the tribune of the people or by the people themselves;

    the latter, one that is passed without opposition,

    Cic. Fam. 8, 8; Liv. 4, 57.—
    b.
    Auctoritas populi, the popular will or decision:

    isti principes et sibi et ceteris populi universi auctoritati parendum esse fateantur,

    Cic. Imp. Pomp. 22; so,

    publica,

    Vell. 2, 62, 3; Dig. 1, 2, 2, § 4.—
    c.
    Auctoritas collegii (pontificum), Liv. 34, 44; cf. Cic. Leg. 2, 19 and 21.—
    D.
    Liberty, ability, power, authority to do according to one's pleasure:

    qui habet imperium a populo Romano auctoritatem legum dandarum ab senatu,

    Cic. Verr. 2, 2, 49:

    Verres tantum sibi auctoritatis in re publicā suscepit, ut, etc.,

    id. ib. 2, 5, 58: Invita in hoc loco versatur oratio;

    videtur enim auctoritatem adferre peccandi,

    id. N. D. 3, 35, 85:

    Senatūs faciem secum attulerat auctoritatemque populi Romani,

    id. Phil. 8, 8.—
    E.
    Might, power, authority, reputation, dignity, influence, weight (very freq.):

    ut vostra auctoritas Meae auctoritati fautrix adjutrixque sit, Ter. Hec. prol. alt. 40: aequitate causae et auctoritate suā aliquem commovere,

    Cic. Verr. 2, 1, 48:

    id maximā auctoritate philosophi adfirmant,

    id. Off. 3, 29, 105:

    Digna est memoriā Q. Catuli cum auctoritas tum verecundia,

    Vell. 2, 32:

    optimatium auctoritatem deminuere,

    Suet. Caes. 11; so,

    auctoritatem habere,

    Cic. Phil. 11, 10 fin.; id. Sen. 17, 60:

    adripere,

    id. ib. 18, 62; id. N. D. 3, 35, 85:

    facere,

    to procure, obtain, id. Imp. Pomp. 15: Grandis auctoritatis es et bene regis regnum Israël, * Vulg. 3 Reg. 21, 7:

    imminuere,

    Cic. de Or. 2, 37 fin.:

    levare,

    id. Ac. 2, 22, 69:

    fructus capere auctoritatis,

    id. Sen. 18, 62:

    Quae sunt voluptates corporis cum auctoritatis praemiis comparandae?

    id. ib. 18, 64 et saep. — Transf. to things, importance, significance, weight, power, worth, value, estimation:

    bos in pecuariā maximā debet esse auctoritate,

    Varr. R. R. 2, 5:

    sunt certa legum verba... quo plus auctoritatis habeant, paulo antiquiora,

    more weight, force, Cic. Leg. 2, 7, 18:

    totius hujusce rei quae sit vis, quae auctoritas, quod pondus, ignorant,

    id. Fl. 4:

    utilitatis species falsa ab honestatis auctoritate superata est,

    id. Off. 3, 30, 109: cum antea per aetatem nondum hujus auctoritatem loci attingere auderem, of this honorable place, i. e. the rostra, id. Imp. Pomp 1:

    bibliothecas omnium philosophorum mihi videtur XII. tabularum libellus auctoritatis pondere superare,

    id. de Or. 1, 44, 195; id. Fam. 1, 7; Dolab. ap. Cic. ib. 9, 9 fin.:

    auctoritas praecipua lupo (pisci),

    Plin. 9, 17, 28, § 61: Post eum (Maecenatum) interiit auctoritas sapori (pullorum [p. 200] asinorum), id. 8, 43, 68, § 170 Jan:

    unguentorum,

    id. 13, 1, 2, § 4:

    auctoritas dignitasque formae,

    Suet. Claud. 30.—Also of feigned, assumed authority:

    nec cognovi quemquam, qui majore auctoritate nihil diceret,

    that said nothing with a greater air of authority, Cic. Div. 2, 67, 139.—
    F.
    An example, pattern, model:

    omnium superiorum auctoritatem repudiare,

    Cic. Verr. 2, 3, 19:

    memoriā digna juventuti rei publicae capessendae auctoritas disciplinaque,

    id. Sest. 6, 14:

    valuit auctoritas,

    id. Tusc. 2, 22, 53; so id. Verr. 2, 3, 93; 2, 5, 32:

    tu is es qui in disputando non tuum judicium sequare, sed auctoritati aliorum pareas,

    id. Leg. 1, 13, 36; id. Rosc. Am. 6, 16 al.—
    G.
    A warrant, security for establishing a fact, assertion, etc., credibility:

    cum ea (justitia) sine prudentiā satis habeat auctoritatis,

    Cic. Off. 2, 9, 34:

    desinant putare, auctoritatem esse in eo testimonio, cujus auctor inventus est nemo,

    id. Fl. 22, 53:

    Quid vero habet auctoritatis furor iste, quem divinum vocatis?

    id. Div. 2, 54, 110:

    tollitur omnis auctoritas somniorum,

    id. ib. 2, 59, 123:

    cum ad vanitatem accessit auctoritas,

    id. Lael. 25, 94.—
    2.
    Meton., the things which serve for the verification or establishment of a fact.
    a.
    A record, document:

    videt legationes, cum publicis auctoritatibus convenisse,

    Cic. Verr. 1, 3, 7:

    nihil putas valere in judiciis civitatum auctoritates ac litteras,

    id. ib. 2, 3, 62, § 146.—
    b.
    The name of a person who is security for something, authority:

    cum auctoritates principum conjurationis colligeret,

    Cic. Sull. 13, 37:

    sed tu auctoritates contemnis, ratione pugnas,

    id. N. D. 3, 4, 9.—Hence for the names of persons present at the drawing up of a decree of the senate:

    quod in auctoritatibus praescriptis exstat,

    Cic. de Or. 3, 2, 5: Senatūs consultum, quod tibi misi, factum est auctoritatesque perscriptae, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8.—
    H.
    Right of possession (cf. auctor, II. F. 1.):

    lex usum et auctoritatem fundi jubet esse biennium,

    Cic. Caecin. 19, 54:

    usūs auctoritas fundi biennium est,

    id. Top. 4, 23; so id. Caecin. 26, 74; id. Har. Resp. 7; Lex Atin. ap. Gell. 17, 6; cf. Hugo, Rechtsgesch. p. 217 sq.—So in the laws of the XII. Tables: ADVERSVS. HOSTEM. AETERNA. AVCTORITAS., against a stranger the right of possession is perpetual (i. e. a stranger cannot, by prescription, obtain the right of possession to the property of a Roman), ap. Cic. Off. 1, 12, 37.—
    J.
    In jurid. lang., a guaranty, security, Paul. Sent. 2, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > auctoritas

  • 12 auspicium

    I.
    A.. Lit.:

    auspicia avium,

    Plin. 7, 56, 57, § 203 (as if overlooking the origin of auspicium): praetor auspicat auspicium prosperum, Naev. ap. Non. p. 468, 28: Dant (Romulus et Remus) operam simul auspicio augurioque etc., Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 81 sq. Vahl.:

    pullarium in auspicium mittit,

    Liv. 10, 40, 2:

    ab auspicio bono proficisci, of marriage,

    Cat. 45, 19 Ellis (cf. auspex, II. A. 2.) et saep.; cf.

    the class. passages,

    Cic. Div. 1, 47 sq.; 2, 34 sq.; Liv. 6, 41, 4 sq.—So auspicium habere, to have the right of taking auspices (which, in the performance of civil duties, was possessed by all magistrates, but, in time of war, only by the commander - in - chief):

    omnes magistratus auspicium judiciumque habento,

    Cic. Leg. 3, 3, 10:

    quod nemo plebeius auspicia haberet,

    Liv. 4, 6, 2.—Of the commander - in - chief:

    expugnatum oppidumst Imperio atque auspicio mei eri Amphitruonis,

    Plaut. Am. 1, 1, 37:

    Ut gesserit rem publicam ductu, imperio, auspicio suo,

    id. ib. 1, 1, 41;

    2, 2, 25: qui ductu auspicioque ejus res prospere gesserant,

    Liv. 5, 46, 6; 8, 31, 1; 10, 7, 7; 41, 28, 1 al.;

    21, 40, 3: recepta signa ductu Germanici, auspiciis Tiberii,

    Tac. A. 2, 41:

    Septentrionalis oceanus navigatus est auspiciis divi Augusti,

    Plin. 2, 67, 67, § 167:

    alia ductu meo, alia imperio auspicioque perdomui,

    Curt. 6, 3, 2:

    domuit partim ductu partim auspiciis suis Cantabriam, etc.,

    Suet. Aug. 21 Ruhnk.—And so absol.:

    vates rege vatis habenas, Auspicio felix totus ut annus eat (sc. tuo),

    Ov. F. 1, 26 Merk.—Hence for the chief command, guidance:

    tuis auspiciis totum confecta duella per orbem,

    Hor. Ep. 2, 1, 254 Schmid:

    Illius auspiciis obsessae moenia pacem Victa petent Mutinae,

    Ov. M. 15, 822.—And, in gen., right, power, inclination, will:

    Me si fata meis paterentur ducere vitam Auspiciis et sponte meā componere curas, etc.,

    Verg. A. 4, 341:

    Communem hunc ergo populum paribusque regamus Auspiciis,

    id. ib. 4, 103 (aequali potestate, Serv.).—
    B.
    Transf., in gen., a sign, omen, a divine premonition or token:

    Liquido exeo auspicio foras, Avi sinistrā,

    Plaut. Ep. 2, 2, 2; so id. Ps. 2, 4, 72:

    optimum,

    id. Stich. 3, 2, 6: dicere ausus est optimis auspiciis ea geri, Cic. Sen. 4, 11:

    quae contra rem publicam ferrentur, contra auspicia ferri,

    id. ib.:

    melius,

    Plaut. Men. 5, 9, 88:

    vanum,

    Prop. 1, 3, 28:

    infaustum,

    Verg. A. 11, 347:

    felix,

    Just. 1, 10 al. —So, auspicium facere, of things which give signs, tokens, omens:

    augurium haec (mustela) facit,

    Plaut. Stich. 3, 2, 10:

    cur aliis a laevā, aliis a dexterā datum est avibus, ut ratum auspicium facere possint?

    Cic. Div. 2, 38, 80:

    circa summum culmen hominis auspicium fecisse,

    Liv. 1, 34, 9.— Poet.: cui (diviti) si vitiosa libido Fecerit auspicium, gave him a token (viz. for changing), urged him to a new decision, Hor, Ep. 1, 1, 86.—
    II.
    Trop., = initium, a beginning (cf. auspicor, II., and auspex, II. B.):

    auspicia belli a parricidio incipientes,

    Just. 26, 2, 2:

    auspicia regni a parricidio coepit,

    id. 27, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > auspicium

  • 13 authoritas

    auctōrĭtas (not autōr- nor authōr-), ātis, f. [auctor], acc. to the different signiff. of that word,
    I.
    In gen., a producing, production, invention, cause (very rare;

    syn.: auctoramentum, sententia, judicium, consilium, vis, pondus, favor, gratia): quod si exquiratur usque ab stirpe auctoritas (sc. rumoris),

    originator, inventor, Plaut. Trin. 1, 2, 180:

    ejus facti qui sint principes et inventores, qui denique auctoritatis ejus et inventionis comprobatores,

    Cic. Inv. 1, 28, 43:

    utrum poëtae Stoicos depravārint, an Stoici poëtis dederint auctoritatem, non facile dixerim,

    id. N. D. 3, 38, 91.—
    II.
    Esp.,
    A.
    A view, opinion, judgment:

    errat vehementer, si quis in orationibus nostris auctoritates nostras consignatas se habere arbitratur,

    Cic. Clu. 50, 139:

    reliquum est, ut de Q. Catuli auctoritate et sententiā dicendum esse videatur,

    id. Imp. Pomp. 20; 22:

    Mihi quidem ex animo eximi non potest, esse deos, id tamen ipsum, quod mihi persuasum est auctoritate majorum, cur ita sit, nihil tu me doces,

    id. N. D. 3, 3, 7:

    plus apud me antiquorum auctoritas valet,

    id. Lael. 4, 13.—
    B.
    Counsel, advice, persuasion, encouragement to something (esp. if made with energy and sustained by the authority and influence of the counsellor; cf.

    auctor, I. C.): auctoritatem defugere,

    Plaut. Poen. 1, 1, 19:

    Jubeo, cogo atque impero. Numquam defugiam auctoritatem,

    Ter. Eun. 2, 3, 99 Ruhnk.: attende jam, Torquate, quam ego defugiam auctoritatem consulatūs mei, how little pleased (ironically) I am that the occurrences of my consulship are ascribed to my exertions, my influence, Cic. Sull. 11, 33:

    cujus (Reguli) cum valuisset auctoritas, captivi retenti sunt,

    id. Off. 3, 27, 100:

    jure, legibus, auctoritate omnium, qui consulebantur, testamentum fecerat,

    id. Verr. 2, 1, 42:

    ejus (Sexti) mihi vivit auctoritas,

    id. Att. 10, 1, 1:

    his rebus adducti et auctoritate Orgetorigis permoti etc.,

    Caes. B. G. 1, 3: ut per auctoritatem earum civitatium suae preces nuper repudiatae faciliorem aditum ad senatum haberent, i. e. agentibus, intervenientibus, Liv. 38, 3 al.—Also consolatory exhortation, consolation, comfort:

    his autem litteris animum tuum...amicissimi hominis auctoritate confirmandum etiam atque etiam puto,

    Cic. Fam. 6, 6, 2.—
    C.
    Will, pleasure, decision, bidding, command, precept, decree:

    si ad verba rem deflectere velimus, consilium autem eorum, qui scripserunt, et rationem et auctoritatem relinquamus?

    Cic. Caecin. 18, 51:

    verba servire hominum consiliis et auctoritatibus,

    id. ib. 18, 52:

    legio auctoritatem Caesaris persecuta est,

    id. Phil. 3, 3:

    nisi legiones ad Caesaris auctoritatem se contulissent,

    under his command, guidance, id. Fam. 10, 28 fin. —Hence,
    2.
    Esp., in political lang., t. t.
    a.
    Senatūs auctoritas,
    (α).
    The will of the senate:

    agrum Picenum contra senatūs auctoritatem dividere,

    Cic. Sen. 4, 11.—More freq.,
    (β).
    A decree of the senate, = Senatūs consultum:

    Senatūs vetus auctoritas de Bacchanalibus,

    Cic. Leg. 2, 15, 37:

    sine senatūs auctoritate foedus facere,

    id. Off. 3, 30, 109:

    Senatūs auctoritas gravissima intercessit,

    id. Fam. 1, 2 fin.:

    responditque ita ex auctoritate senatūs consul,

    Liv. 7, 31:

    imperio non populi jussu, non ex auctoritate patrum dato,

    id. 26, 2:

    Neminem exulum nisi ex Senatūs auctoritate restituit,

    Suet. Claud. 12:

    citra senatūs populique auctoritatem,

    id. Caes. 28 al. —Hence the superscription to the decrees of the Senate:

    SENATVS. CONSVLTI. AVCTORITAS., abbrev., S. C. A.,

    Cic. Fam. 8, 8.—Sometimes between senatūs auctoritas and senatūs consultum this distinction is to be made, that the former designates a decision of the senate, invalidated by the protestation of the tribune of the people or by the people themselves;

    the latter, one that is passed without opposition,

    Cic. Fam. 8, 8; Liv. 4, 57.—
    b.
    Auctoritas populi, the popular will or decision:

    isti principes et sibi et ceteris populi universi auctoritati parendum esse fateantur,

    Cic. Imp. Pomp. 22; so,

    publica,

    Vell. 2, 62, 3; Dig. 1, 2, 2, § 4.—
    c.
    Auctoritas collegii (pontificum), Liv. 34, 44; cf. Cic. Leg. 2, 19 and 21.—
    D.
    Liberty, ability, power, authority to do according to one's pleasure:

    qui habet imperium a populo Romano auctoritatem legum dandarum ab senatu,

    Cic. Verr. 2, 2, 49:

    Verres tantum sibi auctoritatis in re publicā suscepit, ut, etc.,

    id. ib. 2, 5, 58: Invita in hoc loco versatur oratio;

    videtur enim auctoritatem adferre peccandi,

    id. N. D. 3, 35, 85:

    Senatūs faciem secum attulerat auctoritatemque populi Romani,

    id. Phil. 8, 8.—
    E.
    Might, power, authority, reputation, dignity, influence, weight (very freq.):

    ut vostra auctoritas Meae auctoritati fautrix adjutrixque sit, Ter. Hec. prol. alt. 40: aequitate causae et auctoritate suā aliquem commovere,

    Cic. Verr. 2, 1, 48:

    id maximā auctoritate philosophi adfirmant,

    id. Off. 3, 29, 105:

    Digna est memoriā Q. Catuli cum auctoritas tum verecundia,

    Vell. 2, 32:

    optimatium auctoritatem deminuere,

    Suet. Caes. 11; so,

    auctoritatem habere,

    Cic. Phil. 11, 10 fin.; id. Sen. 17, 60:

    adripere,

    id. ib. 18, 62; id. N. D. 3, 35, 85:

    facere,

    to procure, obtain, id. Imp. Pomp. 15: Grandis auctoritatis es et bene regis regnum Israël, * Vulg. 3 Reg. 21, 7:

    imminuere,

    Cic. de Or. 2, 37 fin.:

    levare,

    id. Ac. 2, 22, 69:

    fructus capere auctoritatis,

    id. Sen. 18, 62:

    Quae sunt voluptates corporis cum auctoritatis praemiis comparandae?

    id. ib. 18, 64 et saep. — Transf. to things, importance, significance, weight, power, worth, value, estimation:

    bos in pecuariā maximā debet esse auctoritate,

    Varr. R. R. 2, 5:

    sunt certa legum verba... quo plus auctoritatis habeant, paulo antiquiora,

    more weight, force, Cic. Leg. 2, 7, 18:

    totius hujusce rei quae sit vis, quae auctoritas, quod pondus, ignorant,

    id. Fl. 4:

    utilitatis species falsa ab honestatis auctoritate superata est,

    id. Off. 3, 30, 109: cum antea per aetatem nondum hujus auctoritatem loci attingere auderem, of this honorable place, i. e. the rostra, id. Imp. Pomp 1:

    bibliothecas omnium philosophorum mihi videtur XII. tabularum libellus auctoritatis pondere superare,

    id. de Or. 1, 44, 195; id. Fam. 1, 7; Dolab. ap. Cic. ib. 9, 9 fin.:

    auctoritas praecipua lupo (pisci),

    Plin. 9, 17, 28, § 61: Post eum (Maecenatum) interiit auctoritas sapori (pullorum [p. 200] asinorum), id. 8, 43, 68, § 170 Jan:

    unguentorum,

    id. 13, 1, 2, § 4:

    auctoritas dignitasque formae,

    Suet. Claud. 30.—Also of feigned, assumed authority:

    nec cognovi quemquam, qui majore auctoritate nihil diceret,

    that said nothing with a greater air of authority, Cic. Div. 2, 67, 139.—
    F.
    An example, pattern, model:

    omnium superiorum auctoritatem repudiare,

    Cic. Verr. 2, 3, 19:

    memoriā digna juventuti rei publicae capessendae auctoritas disciplinaque,

    id. Sest. 6, 14:

    valuit auctoritas,

    id. Tusc. 2, 22, 53; so id. Verr. 2, 3, 93; 2, 5, 32:

    tu is es qui in disputando non tuum judicium sequare, sed auctoritati aliorum pareas,

    id. Leg. 1, 13, 36; id. Rosc. Am. 6, 16 al.—
    G.
    A warrant, security for establishing a fact, assertion, etc., credibility:

    cum ea (justitia) sine prudentiā satis habeat auctoritatis,

    Cic. Off. 2, 9, 34:

    desinant putare, auctoritatem esse in eo testimonio, cujus auctor inventus est nemo,

    id. Fl. 22, 53:

    Quid vero habet auctoritatis furor iste, quem divinum vocatis?

    id. Div. 2, 54, 110:

    tollitur omnis auctoritas somniorum,

    id. ib. 2, 59, 123:

    cum ad vanitatem accessit auctoritas,

    id. Lael. 25, 94.—
    2.
    Meton., the things which serve for the verification or establishment of a fact.
    a.
    A record, document:

    videt legationes, cum publicis auctoritatibus convenisse,

    Cic. Verr. 1, 3, 7:

    nihil putas valere in judiciis civitatum auctoritates ac litteras,

    id. ib. 2, 3, 62, § 146.—
    b.
    The name of a person who is security for something, authority:

    cum auctoritates principum conjurationis colligeret,

    Cic. Sull. 13, 37:

    sed tu auctoritates contemnis, ratione pugnas,

    id. N. D. 3, 4, 9.—Hence for the names of persons present at the drawing up of a decree of the senate:

    quod in auctoritatibus praescriptis exstat,

    Cic. de Or. 3, 2, 5: Senatūs consultum, quod tibi misi, factum est auctoritatesque perscriptae, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8.—
    H.
    Right of possession (cf. auctor, II. F. 1.):

    lex usum et auctoritatem fundi jubet esse biennium,

    Cic. Caecin. 19, 54:

    usūs auctoritas fundi biennium est,

    id. Top. 4, 23; so id. Caecin. 26, 74; id. Har. Resp. 7; Lex Atin. ap. Gell. 17, 6; cf. Hugo, Rechtsgesch. p. 217 sq.—So in the laws of the XII. Tables: ADVERSVS. HOSTEM. AETERNA. AVCTORITAS., against a stranger the right of possession is perpetual (i. e. a stranger cannot, by prescription, obtain the right of possession to the property of a Roman), ap. Cic. Off. 1, 12, 37.—
    J.
    In jurid. lang., a guaranty, security, Paul. Sent. 2, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > authoritas

  • 14 autoritas

    auctōrĭtas (not autōr- nor authōr-), ātis, f. [auctor], acc. to the different signiff. of that word,
    I.
    In gen., a producing, production, invention, cause (very rare;

    syn.: auctoramentum, sententia, judicium, consilium, vis, pondus, favor, gratia): quod si exquiratur usque ab stirpe auctoritas (sc. rumoris),

    originator, inventor, Plaut. Trin. 1, 2, 180:

    ejus facti qui sint principes et inventores, qui denique auctoritatis ejus et inventionis comprobatores,

    Cic. Inv. 1, 28, 43:

    utrum poëtae Stoicos depravārint, an Stoici poëtis dederint auctoritatem, non facile dixerim,

    id. N. D. 3, 38, 91.—
    II.
    Esp.,
    A.
    A view, opinion, judgment:

    errat vehementer, si quis in orationibus nostris auctoritates nostras consignatas se habere arbitratur,

    Cic. Clu. 50, 139:

    reliquum est, ut de Q. Catuli auctoritate et sententiā dicendum esse videatur,

    id. Imp. Pomp. 20; 22:

    Mihi quidem ex animo eximi non potest, esse deos, id tamen ipsum, quod mihi persuasum est auctoritate majorum, cur ita sit, nihil tu me doces,

    id. N. D. 3, 3, 7:

    plus apud me antiquorum auctoritas valet,

    id. Lael. 4, 13.—
    B.
    Counsel, advice, persuasion, encouragement to something (esp. if made with energy and sustained by the authority and influence of the counsellor; cf.

    auctor, I. C.): auctoritatem defugere,

    Plaut. Poen. 1, 1, 19:

    Jubeo, cogo atque impero. Numquam defugiam auctoritatem,

    Ter. Eun. 2, 3, 99 Ruhnk.: attende jam, Torquate, quam ego defugiam auctoritatem consulatūs mei, how little pleased (ironically) I am that the occurrences of my consulship are ascribed to my exertions, my influence, Cic. Sull. 11, 33:

    cujus (Reguli) cum valuisset auctoritas, captivi retenti sunt,

    id. Off. 3, 27, 100:

    jure, legibus, auctoritate omnium, qui consulebantur, testamentum fecerat,

    id. Verr. 2, 1, 42:

    ejus (Sexti) mihi vivit auctoritas,

    id. Att. 10, 1, 1:

    his rebus adducti et auctoritate Orgetorigis permoti etc.,

    Caes. B. G. 1, 3: ut per auctoritatem earum civitatium suae preces nuper repudiatae faciliorem aditum ad senatum haberent, i. e. agentibus, intervenientibus, Liv. 38, 3 al.—Also consolatory exhortation, consolation, comfort:

    his autem litteris animum tuum...amicissimi hominis auctoritate confirmandum etiam atque etiam puto,

    Cic. Fam. 6, 6, 2.—
    C.
    Will, pleasure, decision, bidding, command, precept, decree:

    si ad verba rem deflectere velimus, consilium autem eorum, qui scripserunt, et rationem et auctoritatem relinquamus?

    Cic. Caecin. 18, 51:

    verba servire hominum consiliis et auctoritatibus,

    id. ib. 18, 52:

    legio auctoritatem Caesaris persecuta est,

    id. Phil. 3, 3:

    nisi legiones ad Caesaris auctoritatem se contulissent,

    under his command, guidance, id. Fam. 10, 28 fin. —Hence,
    2.
    Esp., in political lang., t. t.
    a.
    Senatūs auctoritas,
    (α).
    The will of the senate:

    agrum Picenum contra senatūs auctoritatem dividere,

    Cic. Sen. 4, 11.—More freq.,
    (β).
    A decree of the senate, = Senatūs consultum:

    Senatūs vetus auctoritas de Bacchanalibus,

    Cic. Leg. 2, 15, 37:

    sine senatūs auctoritate foedus facere,

    id. Off. 3, 30, 109:

    Senatūs auctoritas gravissima intercessit,

    id. Fam. 1, 2 fin.:

    responditque ita ex auctoritate senatūs consul,

    Liv. 7, 31:

    imperio non populi jussu, non ex auctoritate patrum dato,

    id. 26, 2:

    Neminem exulum nisi ex Senatūs auctoritate restituit,

    Suet. Claud. 12:

    citra senatūs populique auctoritatem,

    id. Caes. 28 al. —Hence the superscription to the decrees of the Senate:

    SENATVS. CONSVLTI. AVCTORITAS., abbrev., S. C. A.,

    Cic. Fam. 8, 8.—Sometimes between senatūs auctoritas and senatūs consultum this distinction is to be made, that the former designates a decision of the senate, invalidated by the protestation of the tribune of the people or by the people themselves;

    the latter, one that is passed without opposition,

    Cic. Fam. 8, 8; Liv. 4, 57.—
    b.
    Auctoritas populi, the popular will or decision:

    isti principes et sibi et ceteris populi universi auctoritati parendum esse fateantur,

    Cic. Imp. Pomp. 22; so,

    publica,

    Vell. 2, 62, 3; Dig. 1, 2, 2, § 4.—
    c.
    Auctoritas collegii (pontificum), Liv. 34, 44; cf. Cic. Leg. 2, 19 and 21.—
    D.
    Liberty, ability, power, authority to do according to one's pleasure:

    qui habet imperium a populo Romano auctoritatem legum dandarum ab senatu,

    Cic. Verr. 2, 2, 49:

    Verres tantum sibi auctoritatis in re publicā suscepit, ut, etc.,

    id. ib. 2, 5, 58: Invita in hoc loco versatur oratio;

    videtur enim auctoritatem adferre peccandi,

    id. N. D. 3, 35, 85:

    Senatūs faciem secum attulerat auctoritatemque populi Romani,

    id. Phil. 8, 8.—
    E.
    Might, power, authority, reputation, dignity, influence, weight (very freq.):

    ut vostra auctoritas Meae auctoritati fautrix adjutrixque sit, Ter. Hec. prol. alt. 40: aequitate causae et auctoritate suā aliquem commovere,

    Cic. Verr. 2, 1, 48:

    id maximā auctoritate philosophi adfirmant,

    id. Off. 3, 29, 105:

    Digna est memoriā Q. Catuli cum auctoritas tum verecundia,

    Vell. 2, 32:

    optimatium auctoritatem deminuere,

    Suet. Caes. 11; so,

    auctoritatem habere,

    Cic. Phil. 11, 10 fin.; id. Sen. 17, 60:

    adripere,

    id. ib. 18, 62; id. N. D. 3, 35, 85:

    facere,

    to procure, obtain, id. Imp. Pomp. 15: Grandis auctoritatis es et bene regis regnum Israël, * Vulg. 3 Reg. 21, 7:

    imminuere,

    Cic. de Or. 2, 37 fin.:

    levare,

    id. Ac. 2, 22, 69:

    fructus capere auctoritatis,

    id. Sen. 18, 62:

    Quae sunt voluptates corporis cum auctoritatis praemiis comparandae?

    id. ib. 18, 64 et saep. — Transf. to things, importance, significance, weight, power, worth, value, estimation:

    bos in pecuariā maximā debet esse auctoritate,

    Varr. R. R. 2, 5:

    sunt certa legum verba... quo plus auctoritatis habeant, paulo antiquiora,

    more weight, force, Cic. Leg. 2, 7, 18:

    totius hujusce rei quae sit vis, quae auctoritas, quod pondus, ignorant,

    id. Fl. 4:

    utilitatis species falsa ab honestatis auctoritate superata est,

    id. Off. 3, 30, 109: cum antea per aetatem nondum hujus auctoritatem loci attingere auderem, of this honorable place, i. e. the rostra, id. Imp. Pomp 1:

    bibliothecas omnium philosophorum mihi videtur XII. tabularum libellus auctoritatis pondere superare,

    id. de Or. 1, 44, 195; id. Fam. 1, 7; Dolab. ap. Cic. ib. 9, 9 fin.:

    auctoritas praecipua lupo (pisci),

    Plin. 9, 17, 28, § 61: Post eum (Maecenatum) interiit auctoritas sapori (pullorum [p. 200] asinorum), id. 8, 43, 68, § 170 Jan:

    unguentorum,

    id. 13, 1, 2, § 4:

    auctoritas dignitasque formae,

    Suet. Claud. 30.—Also of feigned, assumed authority:

    nec cognovi quemquam, qui majore auctoritate nihil diceret,

    that said nothing with a greater air of authority, Cic. Div. 2, 67, 139.—
    F.
    An example, pattern, model:

    omnium superiorum auctoritatem repudiare,

    Cic. Verr. 2, 3, 19:

    memoriā digna juventuti rei publicae capessendae auctoritas disciplinaque,

    id. Sest. 6, 14:

    valuit auctoritas,

    id. Tusc. 2, 22, 53; so id. Verr. 2, 3, 93; 2, 5, 32:

    tu is es qui in disputando non tuum judicium sequare, sed auctoritati aliorum pareas,

    id. Leg. 1, 13, 36; id. Rosc. Am. 6, 16 al.—
    G.
    A warrant, security for establishing a fact, assertion, etc., credibility:

    cum ea (justitia) sine prudentiā satis habeat auctoritatis,

    Cic. Off. 2, 9, 34:

    desinant putare, auctoritatem esse in eo testimonio, cujus auctor inventus est nemo,

    id. Fl. 22, 53:

    Quid vero habet auctoritatis furor iste, quem divinum vocatis?

    id. Div. 2, 54, 110:

    tollitur omnis auctoritas somniorum,

    id. ib. 2, 59, 123:

    cum ad vanitatem accessit auctoritas,

    id. Lael. 25, 94.—
    2.
    Meton., the things which serve for the verification or establishment of a fact.
    a.
    A record, document:

    videt legationes, cum publicis auctoritatibus convenisse,

    Cic. Verr. 1, 3, 7:

    nihil putas valere in judiciis civitatum auctoritates ac litteras,

    id. ib. 2, 3, 62, § 146.—
    b.
    The name of a person who is security for something, authority:

    cum auctoritates principum conjurationis colligeret,

    Cic. Sull. 13, 37:

    sed tu auctoritates contemnis, ratione pugnas,

    id. N. D. 3, 4, 9.—Hence for the names of persons present at the drawing up of a decree of the senate:

    quod in auctoritatibus praescriptis exstat,

    Cic. de Or. 3, 2, 5: Senatūs consultum, quod tibi misi, factum est auctoritatesque perscriptae, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8.—
    H.
    Right of possession (cf. auctor, II. F. 1.):

    lex usum et auctoritatem fundi jubet esse biennium,

    Cic. Caecin. 19, 54:

    usūs auctoritas fundi biennium est,

    id. Top. 4, 23; so id. Caecin. 26, 74; id. Har. Resp. 7; Lex Atin. ap. Gell. 17, 6; cf. Hugo, Rechtsgesch. p. 217 sq.—So in the laws of the XII. Tables: ADVERSVS. HOSTEM. AETERNA. AVCTORITAS., against a stranger the right of possession is perpetual (i. e. a stranger cannot, by prescription, obtain the right of possession to the property of a Roman), ap. Cic. Off. 1, 12, 37.—
    J.
    In jurid. lang., a guaranty, security, Paul. Sent. 2, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > autoritas

  • 15 ducatus

    dŭcātus, ūs, m. [dux], military leadership, command = hêgemonia (post-Aug.), Suet. Tib. 19; Flor. 3, 21, 2; Just. 2, 15, 14; Vulg. Sirach, 7, 4:

    calculis omnibus ducatum latrones ei deferunt,

    App. M. 7, p. 191 med.
    II.
    In gen., guidance (eccl. Lat.):

    caecus autem si caeco ducatum praestet,

    Vulg. Matt. 15, 14.—
    III.
    Transf., authority:

    quaerere a domino ducatum,

    Vulg. Sir. 7, 4 al.

    Lewis & Short latin dictionary > ducatus

  • 16 gremium

    grĕmĭum, ii, n. [Sanscr. garbh-as, child; cf. germen], the lap, bosom (freq. and class.; cf. sinus).
    I.
    Lit.:

    in gremium imbrem aureum (mittere),

    Ter. Eun. 3, 5, 37:

    (Juppiter) puer lactens Fortunae in gremio sedens, mammam appetens,

    Cic. Div. 2, 41, 86; id. Brut. 58, 211; id. Leg. 2, 25, 63; Cat. 45, 2; Verg. A. 11, 744 al.— Poet.:

    quiipse sui gnati minxerit in gremium,

    i. e. has dishonored his son's wife, Cat. 67, 30.—
    II.
    Transf.:

    terra gremio mollito et subacto semen sparsum excipit,

    Cic. de Sen. 15, 51:

    Aetolia medio fere Graeciae gremio continetur,

    i. e. in the heart, centre, id. Pis. 37, 91:

    in gremio Thebes,

    Sil. 3, 678:

    e gremio Capuae,

    id. 12, 204; cf.:

    Padus gremio Vesuli montis profluens,

    from the bowels, Plin. 3, 16, 20, § 117:

    molarum,

    Verg. M. 23:

    fluminis,

    Sil. 8, 192:

    excusso in mediam curiam togae gremio,

    Flor. 2, 6, 7:

    haec sunt, o carnifex, in gremio sepulta consulatus tui,

    Cic. Pis. 5, 11:

    abstrahi e sinu gremioque patriae,

    id. Cael. 24, 59:

    in fratris gremio,

    id. Clu. 5, 13:

    quaecumque mihi fortuna fidesque est, In vestris pono gremiis,

    Verg. A. 9, 261:

    fingamus igitur Alexandrum dari nobis impositum gremio,

    i. e. under our guidance, Quint. 1, 1, 24; 1, 2, 1; 2, 4, 15;

    2, 5, 5: quis gremio Enceladi affert quantum meruit labor?

    Juv. 7, 215.

    Lewis & Short latin dictionary > gremium

  • 17 gubernaclum

    gŭbernācŭlum ( poet. contr. gŭ-bernāclum, Lucr. 4, 904; Verg. A. 5, 176; 859; 6, 349 al.), i, n. [guberno], a helm, rudder (cf. clavus).
    I.
    Lit.:

    hominis, non sapientis inventa sunt navigia, additis a tergo gubernaculis, quae huc atque illuc cursum navigii torqueant: exemplum a piscibus tractum, qui cauda reguntur, etc.,

    Sen. Ep. 90; cf.:

    piscium meatus gubernaculi modo regunt (caudae),

    Plin. 11, 50, 111, § 264:

    ut cruribus velut gubernaculis demissis cursum dirigeret,

    Front. 3, 13, 6:

    hic ille naufragus ad gubernaculum accessit, et navi, quoad potuit, est opitulatus,

    Cic. Inv. 2, 51, 154:

    ipse gubernaclo rector subit, ipse magister,

    Verg. A. 5, 176.—
    II.
    Transf., guidance, direction; esp. of the state, government (usually in plur.):

    clavum tanti imperii tenere et gubernacula rei publicae tractare,

    Cic. Sest. 9, 20; cf.:

    qui ad gubernacula rei publicae sedere debebant,

    id. Rosc. Am. 18, 51:

    repelli a gubernaculis civitatum,

    id. de Or. 1, 11, 46:

    recedere a gubernaculis,

    id. Fam. 16, 27, 1:

    ad gubernacula rei publicae accedere,

    Liv. 4, 3, 17: quis ad gubernacula sedeat summa cura [p. 831] providendum, id. 24, 8, 13:

    abicere gubernacula imperii,

    Val. Max. 7, 6, 1:

    transferre ad aliquem fortunarum suarum gubernacula,

    Nazar. Pan. Const. 27, 2:

    temperare gubernacula vitae,

    Plin. 11, 37, 88, § 219.—In sing.:

    (rare) exercitus non habilis gubernaculo,

    Vell. 2, 113, 2:

    gubernaculum rei publicae tenere,

    Lact. 1, 1, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > gubernaclum

  • 18 gubernaculum

    gŭbernācŭlum ( poet. contr. gŭ-bernāclum, Lucr. 4, 904; Verg. A. 5, 176; 859; 6, 349 al.), i, n. [guberno], a helm, rudder (cf. clavus).
    I.
    Lit.:

    hominis, non sapientis inventa sunt navigia, additis a tergo gubernaculis, quae huc atque illuc cursum navigii torqueant: exemplum a piscibus tractum, qui cauda reguntur, etc.,

    Sen. Ep. 90; cf.:

    piscium meatus gubernaculi modo regunt (caudae),

    Plin. 11, 50, 111, § 264:

    ut cruribus velut gubernaculis demissis cursum dirigeret,

    Front. 3, 13, 6:

    hic ille naufragus ad gubernaculum accessit, et navi, quoad potuit, est opitulatus,

    Cic. Inv. 2, 51, 154:

    ipse gubernaclo rector subit, ipse magister,

    Verg. A. 5, 176.—
    II.
    Transf., guidance, direction; esp. of the state, government (usually in plur.):

    clavum tanti imperii tenere et gubernacula rei publicae tractare,

    Cic. Sest. 9, 20; cf.:

    qui ad gubernacula rei publicae sedere debebant,

    id. Rosc. Am. 18, 51:

    repelli a gubernaculis civitatum,

    id. de Or. 1, 11, 46:

    recedere a gubernaculis,

    id. Fam. 16, 27, 1:

    ad gubernacula rei publicae accedere,

    Liv. 4, 3, 17: quis ad gubernacula sedeat summa cura [p. 831] providendum, id. 24, 8, 13:

    abicere gubernacula imperii,

    Val. Max. 7, 6, 1:

    transferre ad aliquem fortunarum suarum gubernacula,

    Nazar. Pan. Const. 27, 2:

    temperare gubernacula vitae,

    Plin. 11, 37, 88, § 219.—In sing.:

    (rare) exercitus non habilis gubernaculo,

    Vell. 2, 113, 2:

    gubernaculum rei publicae tenere,

    Lact. 1, 1, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > gubernaculum

  • 19 moderamentum

    mŏdĕrāmentum, i, n. [id.], a means of guidance, a guide:

    accentus moderamenta vocum,

    Gell. 13, 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > moderamentum

  • 20 moderatio

    mŏdĕrātĭo, ōnis, f. [moderor].
    I.
    A moderating, moderation in any thing; moderateness, temperateness of the weather (Ciceron.):

    dummodo illa praescriptio moderatioque teneatur,

    Cic. Cael. 18, 42:

    moderatio et continentia,

    id. Att. 6, 2, 4:

    animi,

    id. Sen. 1, 1:

    dicendi,

    in speaking, id. Agr. 2, 1, 2:

    moderatio modestiaque in dicendo,

    id. Phil. 2, 5, 10:

    in cibo,

    Cels. 3, 18:

    effrenati populi,

    a moderating, restraining, Cic. de Or. 2, 9, 35:

    conflagrare terras necesse est a tantis ardoribus, moderatione et temperatione sublatā,

    temperate state, id. N. D. 2, 36, 92.— In gen., regular arrangement, regularity:

    moderatio et conformatio continentiae et temperantiae,

    Cic. Off. 3, 25, 96.—
    II.
    Guidance, government:

    mundi,

    Cic. N. D. 3, 35, 185:

    rei publicae,

    id. Leg. 3, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > moderatio

См. также в других словарях:

  • guidance — [ gidɑ̃s ] n. f. • 1969; mot angl. (1927) ♦ Anglic. 1 ♦ Aide psychologique et psychothérapique et conseils apportés par des spécialistes en vue d une meilleure adaptation. Centre de guidance infantile. 2 ♦ Aide éducationnelle générale. Directeur… …   Encyclopédie Universelle

  • Guidance — may refer to:*Guidance (finance) *Guidance system *Guidance Solutions, an eCommerce development company * Guidance , an episode of Death Note …   Wikipedia

  • Guidance — Guid ance, n. [See {Guide}.] The act or result of guiding; the superintendence or assistance of a guide; direction; government; a leading. [1913 Webster] His studies were without guidance and without plan. Macaulay. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • guidance — I noun admonition, advice, advisement, advocacy, backing, bidding, briefing, coaching, consilium, consultation, counsel, criticism, cue, direction, directive, ductus, edification, education, encouragement, enlightenment, exhortation,… …   Law dictionary

  • guidance — 1530s, the process of directing conduct, hybrid from GUIDE (Cf. guide) + ANCE (Cf. ance); replacing 15c. guying. In reference to direction in school, career, marriage, etc., from 1927 …   Etymology dictionary

  • guidance — [n] counseling advice, auspices, conduct, conduction, control, conveyance, direction, government, help, instruction, intelligence, leadership, management, navigation, supervision, teaching; concepts 75,274,278 …   New thesaurus

  • guidance — ► NOUN 1) advice or information aimed at resolving a problem or difficulty. 2) the directing of the motion or position of something …   English terms dictionary

  • guidance — [gīd′ ns] n. 1. the act of guiding; direction; leadership 2. something that guides 3. advice or assistance, as that given to students by vocational or educational counselors 4. the process of directing the course of a spacecraft, missile, etc …   English World dictionary

  • guidance — noun ADJECTIVE ▪ clear, detailed, proper, specific ▪ careful ▪ firm ▪ Parents need to provide their children with firm guidance …   Collocations dictionary

  • guidance — It is increasingly important for firms to meet or exceed analysts consensus earnings forecasts. Often management will give guidance or hints of the earnings per share prospects over the next quarter or next year to try to direct the consensus to… …   Financial and business terms

  • guidance — guid|ance W3 [ˈgaıdəns] n [U] 1.) help and advice that is given to someone about their work, education, or personal life guidance on/about ▪ I went to a counselor for guidance on my career. under sb s expert guidance ▪ I was looking forward to… …   Dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»