-
1 incesta
1.incestus, a, um, adj. [2. in-castus], unclean (in a moral and religious sense), impure, polluted, defiled, sinful, criminal (as an adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).I.In gen.:II. A.cum verborum contumeliis optimum virum incesto ore lacerasset,
Cic. Phil. 11, 2, 5:saepe Diespiter Neglectus incesto addidit integrum,
punished the good with the bad, Hor. C. 3, 2, 30:catervae Incestarum avium,
that feed on corpses, Stat. Th. 9, 27:profana illic omnia, quae apud nos sacra: rursum concessa apud illos, quae apud nos incesta,
Tac. H. 5, 4:an triste bidental Moverit incestus,
impious, Hor. A. P. 472. —Adj.:B.Ilion Fatalis incestusque judex... vertit In pulverem,
i. e. Paris, Hor. C. 3, 3, 19;called also: praedo,
Stat. Ach. 1, 45:princeps,
Plin. Pan. 52, 3:amores,
Hor. C. 3, 6, 23; Tac. A. 12, 4:nuptiae,
id. ib. 11, 25 fin.; cf.conjugia,
Suet. Claud. 26:noctes,
Plin. Pan. 63, 7:voces,
Ov. Tr. 2, 503:pellicere aliquem incesto sermone,
Liv. 8, 28, 3:incestus manus intra terminos sacratos inferre,
id. 45, 5, 7:corruptor et idem incestus,
Juv. 4, 9. — Hence,Substt.1.incestum, i, n., unchastity, lewdness; esp. as a violation of religious laws, incest (class.):2.incestum pontifices supremo supplicio sanciunto,
Cic. Leg. 2, 9, 22:concubuit cum viro... fecit igitur incestum,
id. Inv. 1, 40, 73. committere, Quint. 4, 2, 88; Dig. 23, 2, 39:ex incesto, quod Augustus cum Julia filia admisisset,
Suet. Calig. 23; cf.:incesti cum sorore reus,
id. Ner. 5:cum filia commissum,
Quint. 5, 10, 19:incesto liberatus,
Cic. Pis. 39, 95:incesti damnata,
Quint. 7, 8, 3:ab incesto id ei loco nomen factum,
Liv. 8, 15, 8:incesti poena... in viro in insulam deportatio est,
Paul. Sent. 2, 26, 15. — In plur.:stupra... et adulteria, incesta denique,
Cic. Tusc. 4, 35, 75:super sororum incesta,
Suet. Calig. 36:Vestalium virginum,
id. Dom. 8.—incesta, ae, f., an incestuous woman, paramour:A. B.hunc (adamanta) dedit olim barbarus incestae,
Juv. 6, 158.— Adv.: incestē ( incastē, Sen. Contr. 2, 13).In partic., unchastely:2.ideo aquam adduxi, ut ea tu inceste uterere?
Cic. Cael. 14, 34:libidinatum,
Suet. Ner. 28:agit incestius res suas,
Arn. 5, 170.incestus, ūs, m. [1. incestus, II.], unchastity, incest (mostly Ciceron.):quaestio de incestu,
Cic. Mil. 22, 59; id. Brut. 32, 122; 124; id. N. D. 3, 30, 74 Klotz; Liv. 4, 44 Weissenb.; Val. Max. 6, 3, 7. -
2 incestus
1.incestus, a, um, adj. [2. in-castus], unclean (in a moral and religious sense), impure, polluted, defiled, sinful, criminal (as an adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).I.In gen.:II. A.cum verborum contumeliis optimum virum incesto ore lacerasset,
Cic. Phil. 11, 2, 5:saepe Diespiter Neglectus incesto addidit integrum,
punished the good with the bad, Hor. C. 3, 2, 30:catervae Incestarum avium,
that feed on corpses, Stat. Th. 9, 27:profana illic omnia, quae apud nos sacra: rursum concessa apud illos, quae apud nos incesta,
Tac. H. 5, 4:an triste bidental Moverit incestus,
impious, Hor. A. P. 472. —Adj.:B.Ilion Fatalis incestusque judex... vertit In pulverem,
i. e. Paris, Hor. C. 3, 3, 19;called also: praedo,
Stat. Ach. 1, 45:princeps,
Plin. Pan. 52, 3:amores,
Hor. C. 3, 6, 23; Tac. A. 12, 4:nuptiae,
id. ib. 11, 25 fin.; cf.conjugia,
Suet. Claud. 26:noctes,
Plin. Pan. 63, 7:voces,
Ov. Tr. 2, 503:pellicere aliquem incesto sermone,
Liv. 8, 28, 3:incestus manus intra terminos sacratos inferre,
id. 45, 5, 7:corruptor et idem incestus,
Juv. 4, 9. — Hence,Substt.1.incestum, i, n., unchastity, lewdness; esp. as a violation of religious laws, incest (class.):2.incestum pontifices supremo supplicio sanciunto,
Cic. Leg. 2, 9, 22:concubuit cum viro... fecit igitur incestum,
id. Inv. 1, 40, 73. committere, Quint. 4, 2, 88; Dig. 23, 2, 39:ex incesto, quod Augustus cum Julia filia admisisset,
Suet. Calig. 23; cf.:incesti cum sorore reus,
id. Ner. 5:cum filia commissum,
Quint. 5, 10, 19:incesto liberatus,
Cic. Pis. 39, 95:incesti damnata,
Quint. 7, 8, 3:ab incesto id ei loco nomen factum,
Liv. 8, 15, 8:incesti poena... in viro in insulam deportatio est,
Paul. Sent. 2, 26, 15. — In plur.:stupra... et adulteria, incesta denique,
Cic. Tusc. 4, 35, 75:super sororum incesta,
Suet. Calig. 36:Vestalium virginum,
id. Dom. 8.—incesta, ae, f., an incestuous woman, paramour:A. B.hunc (adamanta) dedit olim barbarus incestae,
Juv. 6, 158.— Adv.: incestē ( incastē, Sen. Contr. 2, 13).In partic., unchastely:2.ideo aquam adduxi, ut ea tu inceste uterere?
Cic. Cael. 14, 34:libidinatum,
Suet. Ner. 28:agit incestius res suas,
Arn. 5, 170.incestus, ūs, m. [1. incestus, II.], unchastity, incest (mostly Ciceron.):quaestio de incestu,
Cic. Mil. 22, 59; id. Brut. 32, 122; 124; id. N. D. 3, 30, 74 Klotz; Liv. 4, 44 Weissenb.; Val. Max. 6, 3, 7. -
3 obscaenitas
obscēnĭtas ( obscaen-, obscoen-), ātis, f. [obscenus].* I.Unfavorableness, inauspiciousness, of a bad omen:II.mali ominis obscenitas,
Arn. 1, 10.—Moral impurity, foulness, unchastity, lewdness, obscenity.A.In abstr. (the class. signif. of the word):B.si rerum turpitudo adhibetur et verborum obscenitas,
Cic. Off. 1, 29, 104; cf. id. ib. 1, 35, 127; cf. also id. de Or. 2, 59, 242:si quod sit in obscenitate flagitium, id aut in re esse aut in verbo,
id. Fam. 9, 22, 1:obscenitas non a verbis tantum abesse debet, sed etiam a significatione,
Quint. 6, 3, 29:eques Romanus obscenitatis in feminas reus,
Suet. Claud. 15:professis apud se obscenitatem cetera quoque concessisse delicta,
unchastity, id. Ner. 29:obscenitate oris hirsuto atque olido seni clare exprobrata,
the disfigurement produced by lewdness, id. Tib. 45:in obscenitatem, aliquem compellere,
Dig. 1, 12, 1, § 8.—Concr., an obscene thing (post-Aug. and very rare): corporum obscenitas, = ta aidoia, Arn. 5, 176:amputata,
id. 5, 173.— Plur.:in poculis libidines caelare juvit ac per obscenitates bibere,
obscene figures, Plin. H. N 30 prooem. § 5. -
4 obscenitas
obscēnĭtas ( obscaen-, obscoen-), ātis, f. [obscenus].* I.Unfavorableness, inauspiciousness, of a bad omen:II.mali ominis obscenitas,
Arn. 1, 10.—Moral impurity, foulness, unchastity, lewdness, obscenity.A.In abstr. (the class. signif. of the word):B.si rerum turpitudo adhibetur et verborum obscenitas,
Cic. Off. 1, 29, 104; cf. id. ib. 1, 35, 127; cf. also id. de Or. 2, 59, 242:si quod sit in obscenitate flagitium, id aut in re esse aut in verbo,
id. Fam. 9, 22, 1:obscenitas non a verbis tantum abesse debet, sed etiam a significatione,
Quint. 6, 3, 29:eques Romanus obscenitatis in feminas reus,
Suet. Claud. 15:professis apud se obscenitatem cetera quoque concessisse delicta,
unchastity, id. Ner. 29:obscenitate oris hirsuto atque olido seni clare exprobrata,
the disfigurement produced by lewdness, id. Tib. 45:in obscenitatem, aliquem compellere,
Dig. 1, 12, 1, § 8.—Concr., an obscene thing (post-Aug. and very rare): corporum obscenitas, = ta aidoia, Arn. 5, 176:amputata,
id. 5, 173.— Plur.:in poculis libidines caelare juvit ac per obscenitates bibere,
obscene figures, Plin. H. N 30 prooem. § 5. -
5 obscoenitas
obscēnĭtas ( obscaen-, obscoen-), ātis, f. [obscenus].* I.Unfavorableness, inauspiciousness, of a bad omen:II.mali ominis obscenitas,
Arn. 1, 10.—Moral impurity, foulness, unchastity, lewdness, obscenity.A.In abstr. (the class. signif. of the word):B.si rerum turpitudo adhibetur et verborum obscenitas,
Cic. Off. 1, 29, 104; cf. id. ib. 1, 35, 127; cf. also id. de Or. 2, 59, 242:si quod sit in obscenitate flagitium, id aut in re esse aut in verbo,
id. Fam. 9, 22, 1:obscenitas non a verbis tantum abesse debet, sed etiam a significatione,
Quint. 6, 3, 29:eques Romanus obscenitatis in feminas reus,
Suet. Claud. 15:professis apud se obscenitatem cetera quoque concessisse delicta,
unchastity, id. Ner. 29:obscenitate oris hirsuto atque olido seni clare exprobrata,
the disfigurement produced by lewdness, id. Tib. 45:in obscenitatem, aliquem compellere,
Dig. 1, 12, 1, § 8.—Concr., an obscene thing (post-Aug. and very rare): corporum obscenitas, = ta aidoia, Arn. 5, 176:amputata,
id. 5, 173.— Plur.:in poculis libidines caelare juvit ac per obscenitates bibere,
obscene figures, Plin. H. N 30 prooem. § 5. -
6 culpa
culpa ae, f [SCARP-], a fault, error, blame, guilt, failure, defect: delicti: omnes culpae istius avaritiae, maiestatis, crudelitatis: quicquid huius factumst culpā, T.: In culpā est, to blame, T.: non est ista mea culpa, sed temporum: qui in eādem culpā sint, share: in quo est tua culpa nonnulla, you are not without fault: a culpā vacuus, S.: conscia culpae, O.: ne penes ipsos culpa esset cladis, L.: culpa, quae te est penes, T.: extra culpam esse: eius rei culpam in multitudinem coniecerunt, Cs.: suam culpam ad negotia transferre, S.: in culpā ponere aliquem: Si mora pro culpā est, O.: tua aetas emovit culpas, H.: fata, quae manent culpas, H.—Person.: ludus erat culpā potare magistrā (i. e. a game in which the loser must drink), H.: Culpam Poena premit comes, H.—Poet.: Huic uni succumbere culpae, temptation, V.— Unchastity: Virginum, H.: hoc praetexit nomine culpam, V.—Remissness, neglect: rem facere culpā minorem, H.—The mischievous thing, mischief: continuo culpam (sc. ovem aegram) ferro compesce, V.* * *fault/blame/responsibility (w/GEN); crime (esp. against chastity); negligence; offense; error; (sense of) guilt; fault/defect (moral/other); sickness/injury -
7 incestum
incestum ī, n [1 incestus], impious unchastity, incest: incestum supremo supplicio sancire: facere: ab incesto id ei loco nomen factum, L.— Plur., C. -
8 (incestus, ūs)
(incestus, ūs) m [2 in+2 CAD-], unchastity, incest.—Only abl: quaestio de incestu. -
9 mollitia or mollitiēs
mollitia or mollitiēs ae, acc. am or em, f [mollis], pliability, flexibility, softness: teneritas ac mollitia quaedam.—Fig., softness, tenderness, weakness, irresolution, effeminacy, voluptuousness, wantonness: animi, T.: viri, S.: naturae, sensitive disposition: animi est ista mollitia, non virtus, weakness, Cs.: civitatum mores lapsi ad mollitias: per mollitiam agere, i. e. indulge oneself, S.: corporis, unchastity, Ta. -
10 obscēnitās (obscaen-)
obscēnitās (obscaen-) ātis, f [obscenus], moral impurity, foulness, unchastity, lewdness, obscenity: turpissima: si quod sit in obscenitate flagitium. -
11 probrum
probrum ī, n a shameful act, base deed: ignaviae luxuriaeque probra, S.: emergere ex paternis probris.—Immodesty, lewdness, unchastity: probri insimulare feminam.—Shame, disgrace, dishonor, infamy, degradation: Quin in probro sim, T.: alquem senatu probri gratiā movere, S.: vita rustica, quam tu probro et crimini putas esse oportere, disgraceful: probrum castis inferre: terras implere probris, O.: Antoni, Romani nominis probra.—Abuse, insult, reproach, libel: epistulae plenae omnium in me probrorum: ingerere probra, L.: multa obicere: probris alqm onerare, L.* * *disgrace; abuse, insult; disgrace, shame -
12 bimaris
bĭmăris, e, adj. [bis - mare], lying between two seas.I.Lit., an epithet of Corinth ( poet.; a favorite word of Ovid): bimarisve Corinthi Moenia, * Hor. C. 1, 7, 2; Ov. M. 5, 407:II.Ephyre,
id. H. 12, 27:Isthmos,
id. M. 7, 405; 6, 419 sq.—Trop.:morbus,
of one who practises unnatural unchastity, Aus. Epigr. 131. -
13 compello
1.com-pello ( conp-), pŭli, pulsum, 3, v. a., to drive together to a place, to collect, assemble (opp. expello, Cic. Pis. 7, 16;I.to dispellere,
Plaut. As. 3, 3, 149;and to aspellere,
id. Trin. 3, 2, 46; class.).Lit. of herds, flocks:II.tum compellendum (agnos) in gregem ovium,
Varr. R. R. 2, 2, 18:armentum in speluncam,
Liv. 1, 7, 5; cf.:pecoris vim ingentem in saltum avium,
id. 9, 31, 7:greges in unum,
Verg. E. 7, 2:pecus totius provinciae,
Cic. Pis. 36, 87: haedorum gregem hibisco ( poet. for ad hibiscum), Verg. E. 2, 30.—Also of other objects:primordia,
Lucr. 2, 564:homines unum in locum,
Cic. Inv. 1, 2, 2:naves (hostium) in portum,
Caes. B. C. 1, 58 fin.:hostes intra oppida murosque,
id. B. G. 7, 65; so of the driving or forcing of enemies in a body; cf.:adversarios intra moenia,
Nep. Ages. 5, 3:hostem fugatum in naves,
Liv. 10, 2, 2:Dardanos in urbem,
id. 41, 19, 9; Suet. Vit. 15:oppidanos intra munimenta,
Curt. 8, 11, 1:hostes in fugam,
Just. 4, 4.—Hence fig.:bellum Medulliam,
to turn the war thither, Liv. 1, 33, 4:is (hostes) eo compulit ut locorum angustiis clausi, etc.,
drove them into so close corners, Nep. Ham. 2, 4:Pompeium domum suam,
Cic. Pis. 7, 16:ad monumentorum deversoria plebe compulsā,
Suet. Ner. 38: quam (imaginem) virga semel horrida... Nigro compulerit gregi, * Hor. C. 1, 24, 18:ossa in suas sedes,
Cels. 6, 7 fin. —Trop.A.To bring or press together:B.amores nostros dispulsos,
Plaut. As. 3, 3, 149:cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?
Cic. Ac. 2, 35, 112.—Far more freq.,To drive, bring, move, impel, incite, urge, compel, force, constrain to something; constr. with ad, in, more rarely with ut, the inf. or absol.(α).With ad (freq. in Suet.):(β).aliquem ad virtutem,
Plaut. Bacch. 4, 10, 10:ad arma,
Cic. Marcell. 5, 13:ad bellum,
Ov. M. 5, 219:ad deditionem fame,
Suet. Aug. 14; Curt. 9, 1, 19:ad necem,
Suet. Aug. 66; id. Calig. 23; id. Ner. 35: ad mortem, id. Tib. 56; Quint. 7, 3, 7:ad confessionem,
Suet. Claud. 15:ad pugnam,
id. ib. 21:ad rapinas,
Luc. 7, 99:ad defectionem,
Curt. 10, 1, 45:ad laqueum,
Plin. 36, 5, 4, § 12:ad impudicitiam,
Dig. 1, 6, 2.—With in:(γ).in hunc sensum compellor injuriis,
Cic. Fam. 1, 9, 21:in eundem metum,
Liv. 25, 29, 8:in socordiam,
Col. 11, 1, 11:in mortem,
Quint. 7, 3, 7:in metum,
Tac. H. 2, 27. —With ut:(δ).callidum senem callidis dolis Conpuli et perpuli, mihi omnia ut crederet,
Plaut. Bacch. 4, 4, 4; Suet. Caes. 1; 24; id. Vesp. 2; Tac. Or. 4; Curt. 8, 8, 2. —With inf.:(ε).aliquem jussa nefanda pati,
Ov. F. 3, 860; Luc. 3, 144; Suet. Tib. 62; id. Dom. 14; Curt. 5, 1, 35; Just. 16, 5; 30, 3; Gai Inst. 2, 237.—Absol.:2.ceteras nationes conterruit, compulit, domuit,
Cic. Prov. Cons. 13, 33:aliquā indignatione compellendus,
Quint. 9, 4, 138:ille qui aspellit, is conpellit,
Plaut. Trin. 3, 2, 46; freq. in perf. part.:periculis compulsus,
Cic. Fam. 1, 9, 11; Caes. B. C. 3, 41; Liv. 27, 30, 3.compello ( conp-), āvi, ātum, 1, v. a. [1. compello; cf. 2. appello, āre, from 1. appello, ĕre, and jugare, from root of jungo], to accost one.I.Without implying reproach, to accost, address (mostly poet.): exin compellare pater me voce videtur his verbis, etc., Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 41 (Ann. v. 45 Vahl.); so, aliquem, id. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 256 ib.):II.aliquem voce,
Verg. A. 5, 161; and:notis vocibus,
id. ib. 6, 499; cf. Ov. M. 14, 839:blande hominem,
Plaut. Poen. 3, 3, 72; cf. id. Stich. 2, 1, 43:familiariter,
id. Men. 2, 3, 23: carmine, * Cat. 64, 24:talibus agrestem com pellat Oreada dictis,
Ov. M. 8, 787; 12, 585:Tauream nomine,
Liv. 23, 47, 2; Curt. 4, 13, 20:aliquem multo honore,
Verg. A. 3, 474:verbis amicis,
id. ib. 2, 372:aliquam de stupro,
to invite to unchastity, Val. Max. 6, 1, 2; in like sense absol.:compellare,
Hyg. Fab. 57.—In a hostile sense, to address one reproachfully or abusively, to reproach, chide, rebuke, upbraid, abuse, to take to task, call to account (good prose).A.In gen.:B.mimus nominatim Accium poëtam compellavit in scaenā,
Auct. Her. 1, 14, 24:neque aspexit mater, quin eum fratricidam impiumque detestans compellaret,
Nep. Timol. 1, 5:pro cunctatore segnem, pro cauto timidum compellabat,
Liv. 22, 12, 12; 34, 2, 8:ne compellarer inultus,
Hor. S. 2, 3, 297; 1, 7, 31; id. Ep. 1, 7, 34.—Esp., jurid. t. t., of authorities, to summon one to answer a charge; or of adversaries, to arraign one before a tribunal, to accuse of crime (cf. 2. appello):Q. Ciceronem compellat edicto,
Cic. Phil. 3, 7, 17; id. Red. in Sen. 5, 12; 13, 52:Nigidius minari in contione, se judicem, qui non adfuerit, compellaturum,
id. Att. 2, 2, 3; so id. Phil. 3, 7, 17; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 3; Nep. Alcib. 4, 1; Liv. 43, 2, 11; Tac. A. 16, 27; Suet. Caes. 17. -
14 conpello
1.com-pello ( conp-), pŭli, pulsum, 3, v. a., to drive together to a place, to collect, assemble (opp. expello, Cic. Pis. 7, 16;I.to dispellere,
Plaut. As. 3, 3, 149;and to aspellere,
id. Trin. 3, 2, 46; class.).Lit. of herds, flocks:II.tum compellendum (agnos) in gregem ovium,
Varr. R. R. 2, 2, 18:armentum in speluncam,
Liv. 1, 7, 5; cf.:pecoris vim ingentem in saltum avium,
id. 9, 31, 7:greges in unum,
Verg. E. 7, 2:pecus totius provinciae,
Cic. Pis. 36, 87: haedorum gregem hibisco ( poet. for ad hibiscum), Verg. E. 2, 30.—Also of other objects:primordia,
Lucr. 2, 564:homines unum in locum,
Cic. Inv. 1, 2, 2:naves (hostium) in portum,
Caes. B. C. 1, 58 fin.:hostes intra oppida murosque,
id. B. G. 7, 65; so of the driving or forcing of enemies in a body; cf.:adversarios intra moenia,
Nep. Ages. 5, 3:hostem fugatum in naves,
Liv. 10, 2, 2:Dardanos in urbem,
id. 41, 19, 9; Suet. Vit. 15:oppidanos intra munimenta,
Curt. 8, 11, 1:hostes in fugam,
Just. 4, 4.—Hence fig.:bellum Medulliam,
to turn the war thither, Liv. 1, 33, 4:is (hostes) eo compulit ut locorum angustiis clausi, etc.,
drove them into so close corners, Nep. Ham. 2, 4:Pompeium domum suam,
Cic. Pis. 7, 16:ad monumentorum deversoria plebe compulsā,
Suet. Ner. 38: quam (imaginem) virga semel horrida... Nigro compulerit gregi, * Hor. C. 1, 24, 18:ossa in suas sedes,
Cels. 6, 7 fin. —Trop.A.To bring or press together:B.amores nostros dispulsos,
Plaut. As. 3, 3, 149:cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?
Cic. Ac. 2, 35, 112.—Far more freq.,To drive, bring, move, impel, incite, urge, compel, force, constrain to something; constr. with ad, in, more rarely with ut, the inf. or absol.(α).With ad (freq. in Suet.):(β).aliquem ad virtutem,
Plaut. Bacch. 4, 10, 10:ad arma,
Cic. Marcell. 5, 13:ad bellum,
Ov. M. 5, 219:ad deditionem fame,
Suet. Aug. 14; Curt. 9, 1, 19:ad necem,
Suet. Aug. 66; id. Calig. 23; id. Ner. 35: ad mortem, id. Tib. 56; Quint. 7, 3, 7:ad confessionem,
Suet. Claud. 15:ad pugnam,
id. ib. 21:ad rapinas,
Luc. 7, 99:ad defectionem,
Curt. 10, 1, 45:ad laqueum,
Plin. 36, 5, 4, § 12:ad impudicitiam,
Dig. 1, 6, 2.—With in:(γ).in hunc sensum compellor injuriis,
Cic. Fam. 1, 9, 21:in eundem metum,
Liv. 25, 29, 8:in socordiam,
Col. 11, 1, 11:in mortem,
Quint. 7, 3, 7:in metum,
Tac. H. 2, 27. —With ut:(δ).callidum senem callidis dolis Conpuli et perpuli, mihi omnia ut crederet,
Plaut. Bacch. 4, 4, 4; Suet. Caes. 1; 24; id. Vesp. 2; Tac. Or. 4; Curt. 8, 8, 2. —With inf.:(ε).aliquem jussa nefanda pati,
Ov. F. 3, 860; Luc. 3, 144; Suet. Tib. 62; id. Dom. 14; Curt. 5, 1, 35; Just. 16, 5; 30, 3; Gai Inst. 2, 237.—Absol.:2.ceteras nationes conterruit, compulit, domuit,
Cic. Prov. Cons. 13, 33:aliquā indignatione compellendus,
Quint. 9, 4, 138:ille qui aspellit, is conpellit,
Plaut. Trin. 3, 2, 46; freq. in perf. part.:periculis compulsus,
Cic. Fam. 1, 9, 11; Caes. B. C. 3, 41; Liv. 27, 30, 3.compello ( conp-), āvi, ātum, 1, v. a. [1. compello; cf. 2. appello, āre, from 1. appello, ĕre, and jugare, from root of jungo], to accost one.I.Without implying reproach, to accost, address (mostly poet.): exin compellare pater me voce videtur his verbis, etc., Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 41 (Ann. v. 45 Vahl.); so, aliquem, id. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 256 ib.):II.aliquem voce,
Verg. A. 5, 161; and:notis vocibus,
id. ib. 6, 499; cf. Ov. M. 14, 839:blande hominem,
Plaut. Poen. 3, 3, 72; cf. id. Stich. 2, 1, 43:familiariter,
id. Men. 2, 3, 23: carmine, * Cat. 64, 24:talibus agrestem com pellat Oreada dictis,
Ov. M. 8, 787; 12, 585:Tauream nomine,
Liv. 23, 47, 2; Curt. 4, 13, 20:aliquem multo honore,
Verg. A. 3, 474:verbis amicis,
id. ib. 2, 372:aliquam de stupro,
to invite to unchastity, Val. Max. 6, 1, 2; in like sense absol.:compellare,
Hyg. Fab. 57.—In a hostile sense, to address one reproachfully or abusively, to reproach, chide, rebuke, upbraid, abuse, to take to task, call to account (good prose).A.In gen.:B.mimus nominatim Accium poëtam compellavit in scaenā,
Auct. Her. 1, 14, 24:neque aspexit mater, quin eum fratricidam impiumque detestans compellaret,
Nep. Timol. 1, 5:pro cunctatore segnem, pro cauto timidum compellabat,
Liv. 22, 12, 12; 34, 2, 8:ne compellarer inultus,
Hor. S. 2, 3, 297; 1, 7, 31; id. Ep. 1, 7, 34.—Esp., jurid. t. t., of authorities, to summon one to answer a charge; or of adversaries, to arraign one before a tribunal, to accuse of crime (cf. 2. appello):Q. Ciceronem compellat edicto,
Cic. Phil. 3, 7, 17; id. Red. in Sen. 5, 12; 13, 52:Nigidius minari in contione, se judicem, qui non adfuerit, compellaturum,
id. Att. 2, 2, 3; so id. Phil. 3, 7, 17; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 3; Nep. Alcib. 4, 1; Liv. 43, 2, 11; Tac. A. 16, 27; Suet. Caes. 17. -
15 culpa
culpa, ae, f. [kindr. in root with scelus; cf. Sanscr. skhal-, errare], crime, fault, blame, failure, defect (as a state worthy of punishment; on the contr. delictum, peccatum, etc., as punishable acts; diff. from scelus, which implies an intentional injury of others; but culpa includes in it an error in judgment).I.Prop.A.In gen. (very freq. in every period and species of composition):B.delictum suum Suamque ut culpam expetere in mortalem sinat,
Plaut. Am. 1, 2, 33; cf.:non C. Rabirium culpa delicti, non invidia vitae... in discrimen capitis vocaverunt,
Cic. Rab. Perd. 1, 2:in hoc uno genere omnis inesse culpas istius maximas avaritiae, majestatis, dementiae, libidinis, crudelitatis,
id. Verr. 2, 5, 17, § 42:et culpam in facto, non scelus esse meo,
Ov. Tr. 4, 1, 24 et saep.:quicquid hujus factum'st culpa, non factum'st mea,
Ter. Eun. 5, 6, 10:is quidem In culpā non est,
to blame, in fault, id. Hec. 4, 4, 78; cf. id. ib. 3, 1, 19:praesidio ad eorum, qui in culpā essent, timorem uti,
Cic. Fam. 15, 2, 7:malo Tironis verecundiam in culpā esse, quam inliberalitatem Curii,
id. Att. 8, 6, 3; id. Planc. 4, 10; cf.:ut jam sit in iis culpa, qui, etc.,
id. Fam. 1, 9, 13:tua culpa nonnulla est,
you are somewhat to blame, not without fault, id. ib. 3, 8, 6:sed haec mea culpa est,
id. Brut. 35, 133:ne penes ipsos culpa esset cladis,
Liv. 5, 36, 10:penes Aetolos culpam belli esse,
id. 35, 33, 3; Sen. Ben. 7, 18, 2; Plin. Ep. 10, 30 (39), 2:culpa, quae te est penes, Ter. hec. 4, 1, 20: culpa abest ab aliquo,
Quint. 11, 1, 64:aliquem extra culpam belli esse judicare,
Liv. 8, 19, 10:in mutum confers culpam,
Plaut. Truc. 4, 3, 55:conferre in aliquem,
Ter. Eun. 2, 3, 96; Caes. B. G. 4, 27; Cic. Sen. 5, 14 al.; cf.:culpam transferre in aliquem,
Ter. And. 2, 3, 5; Cic. Att. 15, 28; id. Font. 8, 18:suam quisque culpam auctores ad negotia transferunt,
Sall. J. 1, 4:contrahere culpam,
Cic. Att. 11, 24, 1:culpam non modo derivare in aliquem, sed communicare cum altero,
id. Verr. 2, 2, 20, § 49:in culpā ponere aliquem,
id. Clu. 45, 127:indecorant bene nata (pectora) culpae,
Hor. C. 4, 4, 36; 4, 15, 11:seraque fata, Quae manent culpas etiam sub Orco,
id. ib. 3, 11, 29; App. Dogm. Plat. 2, p. 28, 5; Arn. 1, p. 27.—In partic.1.The crime of unchastity, a faux pas (cf. crimen, II. A. 2.), Ov. M. 2, 37 et saep.; Verg. A. 4, 19; 4, 172; Hor. C. 3, 27, 38; 3, 6, 17; Tac. A. 3, 24 et saep.—2.Mostly in jurid. Lat., the fault of remissness, neglect, Dig. 17, 2, 72; 18, 1, 68; 42, 5, 8, § 3:II.nec sum facturus (rem) vitio culpāve minorem,
Hor. S. 2, 6, 6.—Meton., any thing mischievous or injurious, mischief:B.continuo culpam (sc. ovem aegram) ferro compesce,
Verg. G. 3, 468:sedula (i. e. meretrix),
Prop. 4 (5), 5, 20.—Of things, a fault, defect:operum et laudes et culpae,
Vitr. 3, 1, 4. -
16 dedecus
dē-dĕcus, ŏris, n., disgrace, dishonor, infamy, shame (for syn. cf.: offensio, contumelia, infamia, ignominia, turpitudo, obscoenitas, injuria—freq. and class.).I.In gen.: eos dolores atque carnificinas per dedecus atque maximam contumeliam te facere ausum esse? Cato ap. Gell. 10, 3, 17;B.so with ignominia,
Cic. Div. 2, 9;with infamia,
id. Cluent. 22, 61; cf. id. Cat. 1, 6;with flagitium,
id. Mur. 5, 12;with probrum,
id. Rosc. Am. 24, 68:vitam per dedecus amittere,
Sall. C. 20, 9:in dedecora incurrunt,
Cic. Fin. 1, 14, 47; cf.with damnum,
Plaut. Bacch. 1, 1, 39:magnum fuit generi vestro,
Cic. Brut. 34, 130:dedecori est,
Ter. Heaut. 2, 3, 93:dedecori esse (alicui),
Cic. Off. 1, 33 fin.; id. Att. 8, 11 et saep.; cf.also: aliter ampla domus dedecori domino fit,
id. Off. 1, 39, 139.—Concr. (as sometimes our word shame), that which causes shame; a disgrace, blot, blemish: cum nec prodere visum dedecus auderet (viz., the ass's ears of Midas), Ov. M. 11, 184; cf.: naturae dedecus, a monster, said of the ass, Phaedr. 1, 21, 11; cf. Petr. 74, 9; Vulg. Sir. 3, 13. —II.(Acc. to decus, no. II.) Like to kakon, moral dishonor, vice, turpitude; a vicious action, shameful deed, etc. (very freq.):decus, quod antiqui summum bonum esse dixerant... itemque dedecus illi summum malum,
Cic. Leg. 1, 21, 55; cf. id. Tusc. 2, 5, 14; id. Fin. 3, 11, 38:dedecus admittere,
Caes. B. G. 4, 25, 5; id. B. C. 3, 64 fin.; Cic. Verr. 1, 17, 51; id. Fam. 3, 10, 2 al.:ad avertendos tantorum dedecorum rumores,
Suet. Calig. 48 et saep.; of unchastity, Ov. M. 2, 473; 9, 26; Suet. Aug. 68:dedecorum pretiosus emptor,
Hor. Od. 3, 6, 32:abdicamus occulta dedecoris,
Vulg. 2 Cor. 4, 2. -
17 Hippomeneis
Hippŏmĕnēis, ĭdis, f., = Hippomenêïs, Limone, a daughter of Hippomenes of Athens, who, as a punishment for unchastity, [p. 857] was thrown by her father to a horse to be devoured, Ov. Ib. 337; cf. id. ib. 461 (al. Hippomeneia). -
18 mollitia
mollĭtĭa ( mollĭcĭa), ae, f., and mol-lĭtĭes ( mollĭcĭes), ēi, f. [mollis], movableness, pliability, flexibility, suppleness; softness (class.).I.Lit.:II.mollitia cervicum,
Cic. Or. 18, 59:lapidis,
Plin. 36, 22, 45, § 162:lanae,
id. 19, 3, 18, § 48:carnis,
id. 9, 17, 28, § 61:teneritas et mollitia quaedam,
Cic. Fin. 5, 21, 58.—Trop., softness, tenderness, susceptibility; weakness, irresolution; effeminacy, voluptuousness, wantonness (cf.:inertia, desidia): quā mollitiā sum animi ac lenitate, numquam mehercule illius lacrimis ac precibus restitissem,
Cic. Sull. 6, 18:agilitas mollitiesque naturae,
sensitive disposition, id. Att. 1, 17, 4:frontis,
bashfulness, Plin. Ep. 6, 29, 6:animi est ista mollities, non virtus, inopiam paulisper ferre non posse,
weakness, irresolution, Caes. B. G. 7, 77:Niciae,
Cic. Att. 12, 26, 2:inertiā et mollitiā animi,
Sall. C. 52, 28:mollitia socordiaque,
id. J. 70, 5:in munditiis, mollitiis deliciisque aetatulam agere,
Plaut. Ps. 1, 2, 40:civitatum mores lapsi ad mollitiam,
Cic. Leg. 2, 15, 38:mollities luxuriaque,
Just. 1, 7, 13: vocis, Claud. ap. Eutr. 1, 441:Maecenas otio ac mollitiis paene ultra feminam fluens,
Vell. 2, 88, 2; id. 1, 6, 2.—Esp., unchastity, Plin. 28, 8, 27, § 106:corporis,
Tac. A. 11, 2. -
19 mollities
mollĭtĭa ( mollĭcĭa), ae, f., and mol-lĭtĭes ( mollĭcĭes), ēi, f. [mollis], movableness, pliability, flexibility, suppleness; softness (class.).I.Lit.:II.mollitia cervicum,
Cic. Or. 18, 59:lapidis,
Plin. 36, 22, 45, § 162:lanae,
id. 19, 3, 18, § 48:carnis,
id. 9, 17, 28, § 61:teneritas et mollitia quaedam,
Cic. Fin. 5, 21, 58.—Trop., softness, tenderness, susceptibility; weakness, irresolution; effeminacy, voluptuousness, wantonness (cf.:inertia, desidia): quā mollitiā sum animi ac lenitate, numquam mehercule illius lacrimis ac precibus restitissem,
Cic. Sull. 6, 18:agilitas mollitiesque naturae,
sensitive disposition, id. Att. 1, 17, 4:frontis,
bashfulness, Plin. Ep. 6, 29, 6:animi est ista mollities, non virtus, inopiam paulisper ferre non posse,
weakness, irresolution, Caes. B. G. 7, 77:Niciae,
Cic. Att. 12, 26, 2:inertiā et mollitiā animi,
Sall. C. 52, 28:mollitia socordiaque,
id. J. 70, 5:in munditiis, mollitiis deliciisque aetatulam agere,
Plaut. Ps. 1, 2, 40:civitatum mores lapsi ad mollitiam,
Cic. Leg. 2, 15, 38:mollities luxuriaque,
Just. 1, 7, 13: vocis, Claud. ap. Eutr. 1, 441:Maecenas otio ac mollitiis paene ultra feminam fluens,
Vell. 2, 88, 2; id. 1, 6, 2.—Esp., unchastity, Plin. 28, 8, 27, § 106:corporis,
Tac. A. 11, 2. -
20 probrum
prŏbrum, i, n. [cf. Gr. propherein, to reproach; and opprobrium], a shameful or disgraceful act (class.; syn.: dedecus, flagitium).I.Lit.A.In gen.: qui, nisi probrum, omnia alia indelicta aestimant, Att. ap. Fest. p. 229 Müll.:B.flagitium probrumque magnum expergefacis,
Plaut. Curc. 1, 3, 42:ignaviae luxuriaeque probra,
Sall. J. 44, 5:emergere ex paternis probris ac vitiis,
Cic. Verr. 2, 3, 69, § 162.—In partic., unchaste or immodest conduct, lewdness, unchastity, adultery:II.Alcumenam insontem probri Amphitruo accusat,
Plaut. Am. 3, 1, 9:exsequi,
id. Truc. 2, 5, 8:vitii probrique plena,
id. Mil. 2, 5, 13:probri insimulasti pudicissimam feminam,
Cic. Phil. 2, 38, 99; Ov. M. 10, 695:probri suspicio,
Suet. Caes. 43; cf.:aliquam habere cum summo probro,
Ter. And. 5, 3, 10; Liv. 25, 3; Tac. A. 3, 56:probrum virginis Vestalis ut capite puniretur,
Fest. p. 241 Müll.—Transf., the disgrace arising from an infamous act, shame, reproach, disgrace, dishonor, infamy: ea tum compressa parit huic puerum, sibi probrum, Caecil. ap. Fest. p. 229 Müll.:B.nemo id probro ducet Alcumenae,
Plaut. Am. 2, 1, 30:ego jam tua probra aperibo omnia,
id. Truc. 4, 2, 50:in probro esse,
Ter. Phorm. 5, 4, 6:quem (Curium) censores senatu probri gratiā moverant,
Sall. C. 23, 1:vita rustica, quam tu probro et crimini putas esse oportere,
to be reproachful, shameful, Cic. Rosc. Am. 17, 48:postquam divitiae honori esse coeperunt, paupertas probro haberi,
Sall. C. 12, 1:probrum castis, labem integris, infamiam bonis inferre,
Cic. Cael. 18, 42:ut probrum objectare,
id. Tusc. 1, 2, 3:probrum atque dedecus,
id. Rosc. Am. 24, 68:terras implere probris,
Ov. H. 17, 208:luere sanguine probra,
id. Ib. 567.—In partic., abuse, insult, reproachful language, a reproach, libel:epistulae plenae omnium in me probrorum,
Cic. Att. 11, 9, 2:aliquem probris maledictisque vexare,
id. Fl. 20, 48:in isto tuo maledicto probrum mihi nullum objectas,
id. Dom. 29, 76:probra dicere alicui,
Ov. A. A. 3, 49:jactare in aliquem,
Liv. 29, 9:ingerere probra,
id. 2, 45:increpare multis ac servilibus probris,
Tac. A. 11, 37:probra jacere,
id. H. 4, 45:cumulare,
id. A. 1, 21:aggerare,
id. ib. 13, 14:componere,
id. ib. 16, 21:probris lacessere,
Sen. Agam. 980:probris omnibus contaminatus,
Suet. Vit. 4.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Unchastity — Un*chas ti*ty, n. The quality or state of being unchaste; lewdness; incontinence. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
unchastity — index obscenity, vice Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
unchastity — noun Date: 14th century the quality or state of being unchaste … New Collegiate Dictionary
unchastity — See unchastely. * * * … Universalium
unchastity — noun The quality or state of being unchaste; lewdness; incontinence … Wiktionary
unchastity — Synonyms and related words: Cyrenaic hedonism, Cyrenaicism, amorality, appetite, appetitiveness, backsliding, carnality, criminality, delinquency, epicureanism, epicurism, ethical hedonism, evil, evil nature, hedonic calculus, hedonics, hedonism … Moby Thesaurus
unchastity — n. lack of chastity, impurity, immodesty … English contemporary dictionary
unchastity — n. Dissoluteness, libidinousness, incontinence, lewdness, wantonness, lechery … New dictionary of synonyms
unchastity — un·chastity … English syllables
unchastity — Impurity in mind and conduct, which may exist without actually engaging in unlawful sexual intercourse … Black's law dictionary
unchastity — See unchaste; unchaste woman … Ballentine's law dictionary