Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Cunning

  • 1 astūtia

        astūtia ae, f    [astutus], adroitness, shrewdness, craft, cunning: intellegendi, Pac. ap. C.: ad rem, T.: confidens. — Plur, tricks, cunning devices: Hem astutias, T.: tollendae.
    * * *
    cunning, cleverness, astuteness; cunning procedure/method, trick, stratagem

    Latin-English dictionary > astūtia

  • 2 astūs

        astūs ūs, m    [2 AC-], adroitness, craft, cunning.—Usu. abl sing. (of manner): rem tractare, cunningly, T.: Id sollerti furtim astu cepisse, O.: versare dolos, V.: Punico, L.— A stratagem: hostium, Ta.: astūs oppugnationum, Ta.
    * * *
    craft, cunning, guile; cunning procedure/method, trick, stratagem

    Latin-English dictionary > astūs

  • 3 argūtus

        argūtus adj. with comp. and sup.    [P. of arguo], active, quick, expressive, lively: manus: oculi: caput (of a horse), graceful, V. — To the hearing, piercing, sharp, shrill (poet.): hirundo, chirping, V.: ilex, rustling, V.: nemus, echoing with song, V.: Neaera, melodious, H.: serra, grating, V.: pecten, rattling, V. — Of style, explicit, detailed: litterae. — Of omens, distinct, clear, striking: argutissima exta: omen, Pr.—Sagacious, acute, witty, bright: in sententiis argutior: poema argutius: acumen, H.—Cunning, sly, artful: calo, H.
    * * *
    arguta -um, argutior -or -us, argutissimus -a -um ADJ
    melodious, clear (sounds), ringing; eloquent; wise, witty, cunning; talkative

    Latin-English dictionary > argūtus

  • 4 artifex

        artifex icis, m and f    [ars + FAC-], a master of an art, professional man, artist, artificer (used of a sculptor, musician, actor, etc.): artifices improbi, i. e. quacks, L.: dicendi, an orator: morbi, healer, Tb.—A maker, builder, author, contriver: mundi: operum, L.: figurae, O.: caedis, O. — A trickster, cunning deceiver, cheat: Artificis scelus, i. e. the wicked device, V.; cf. artificis scelus, i. e. artifex scelestus, V.: O artificem probum! T.— Apposit., a master, skilled, clever, ingenious, dexterous: artifices manūs, O.: talis negoti, S.: ad corrumpendum ingenium.— Artistic: boves, Pr.
    * * *
    I
    (gen.), artificis ADJ
    skilled, artistic; expert, practiced; cunning, artful; creative, productive
    II
    artist, actor; craftsman; master of an art; author, maker; mastermind, schemer

    Latin-English dictionary > artifex

  • 5 astūtus

        astūtus adj. with comp.    [astus], wary, shrewd, sagacious, expert: ratio: me astutiorem fingere.— Crafty, cunning, sly, artful: homo: volpes, H.: gens, Ta.
    * * *
    astuta -um, astutior -or -us, astutissimus -a -um ADJ
    clever, astute, sly, cunning; expert

    Latin-English dictionary > astūtus

  • 6 calliditās

        calliditās ātis, f    [callidus], shrewdness, skill, readiness, aptness (rare): ingeni, N.: fori, Ta.— Cunning, craft, slyness, artfulness: calliditas potius quam sapientia: calliditate Poenos superare: Graeca, L.: servi Calliditates, rogueries, T.
    * * *
    shrewdness, skillfulness, skill; craftiness, cunning; subtle tricks (pl.)

    Latin-English dictionary > calliditās

  • 7 callidus

        callidus adj. with comp. and sup.    [calleo], practised, shrewd, expert, experienced, adroit, skilful, ingenious, prudent, dexterous: agitator: naturā nihil callidius: Stamina suspendit callida (i. e. callide), O.: Callidus huic signo ponebam milia centum, a connoisseur, H.: veterum iudex, H.: callidus Condere furto, H.: foramina callidissimo artificio fabricari: inventum, N.: iunctura, H.— Crafty, cunning, artful, sly: ostendi quam sis callidus, T.: in isto artificio callidior: gens non astuta nec callida, Ta.: ad fraudem: auceps, O.: consilium, T.: ius: liberalitas, calculating, N.: malitia inimici, L.: iuris interpretatio, subtle.
    * * *
    callida -um, callidior -or -us, callidissimus -a -um ADJ
    crafty, sly, cunning; wise, expert, skillful, clever, experienced, ingenious

    Latin-English dictionary > callidus

  • 8 dolōsus

        dolōsus adj.    [dolus], crafty, cunning, deceitful: mulier, H.: gens, O.: consilia: Ferre iugum, H.: taurus (Jupiter in disguise), H.: volpes, Ph.: cinis, treacherous, H.
    * * *
    dolosa, dolosum ADJ
    crafty, cunning; deceitful

    Latin-English dictionary > dolōsus

  • 9 dolus

        dolus ī, m    [cf. δόγοσ], a device, artifice, contrivance ; in the phrase, dolus malus, wilful wrong, fraud, malice: Dolo malo haec fieri omnia, T.: in vi dolus malus inest, the crime of violence implies malice. — Guile, deceit, deception, cunning, trickery: quom nil obsint doli, T.: dolis atque fallaciis contendit, S.: ne cui dolus necteretur, L.: dolo divom victa, V.: ad pernitiem eius dolum quaerere, S.: dolo factum negat esse suo, i. e. any fault, H.: dolo pugnandum est, dum quis par non est armis, N.: consilio etiam additus dolus, L.: dolis instructus et arte, V.— A snare: tendit Turdis dolos, H.: doli fabricator Epeos, V.
    * * *
    trick, device, deceit, treachery, trickery, cunning, fraud

    Latin-English dictionary > dolus

  • 10 vafer

        vafer fra, frum, adj.    with sup, sly, cunning, crafty, artful, subtle: homo: Tentat (te) mille vafer modis, H.: somniorum vaferrumus interpres.
    * * *
    vafra, vafrum ADJ
    sly, cunning, crafty

    Latin-English dictionary > vafer

  • 11 veterātōrius

        veterātōrius adj.    [veterator], crafty, cunning, sly: ab isto nihil veteratorium exspectare.
    * * *
    veteratoria, veteratorium ADJ
    adoit, wily, cunning, crafty; (acquired); bearing mark of practice/experience

    Latin-English dictionary > veterātōrius

  • 12 arguo

    argŭo, ŭi, ūtum (ŭĭtum, hence arguiturus, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 882 P.), 3, v. a. [cf. argês, white; argos, bright; Sanscr. árgunas, bright; ragatas, white; and rag, to shine (v. argentum and argilla); after the same analogy we have clarus, bright; and claro, to make bright, to make evident; and the Engl. clear, adj., and to clear = to make clear; v. Curt. p. 171].
    I.
    A.. In gen., to make clear, to show, prove, make known, declare, assert, mênuein:

    arguo Eam me vidisse intus,

    Plaut. Mil. 2, 3, 66:

    non ex auditu arguo,

    id. Bacch. 3, 3, 65:

    M. Valerius Laevinus... speculatores, non legatos, venisse arguebat,

    Liv. 30, 23:

    degeneres animos timor arguit,

    Verg. A. 4, 13:

    amantem et languor et silentium Arguit,

    Hor. Epod. 11, 9; id. C. 1, 13, 7.— Pass., in a mid. signif.:

    apparet virtus arguiturque malis,

    makes itself known, Ov. Tr. 4, 3, 80:

    laudibus arguitur vini vinosus Homerus,

    betrays himself, Hor. Ep. 1, 19, 6.—
    B.
    Esp.
    a.
    With aliquem, to attempt to show something, in one's case, against him, to accuse, reprove, censure, charge with: Indicāsse est detulisse;

    arguisse accusāsse et convicisse,

    Dig. 50, 16, 197 (cf. Fest. p. 22: Argutum iri in discrimen vocari): tu delinquis, ego arguar pro malefactis? Enn. (as transl. of Eurip. Iphig. Aul. 384: Eit egô dikên dô sôn kakôn ho mê sphaleis) ap. Rufin. §

    37: servos ipsos neque accuso neque arguo neque purgo,

    Cic. Rosc. Am. 41, 120:

    Pergin, sceleste, intendere hanc arguere?

    Plaut. Mil. 2, 4, 27; 2, 2, 32:

    hae tabellae te arguunt,

    id. Bacch. 4, 6, 10:

    an hunc porro tactum sapor arguet oris?

    Lucr. 4, 487:

    quod adjeci, non ut arguerem, sed ne arguerer,

    Vell. 2, 53, 4:

    coram aliquem arguere,

    Liv. 43, 5:

    apud praefectum,

    Tac. A. 14, 41:

    (Deus) arguit te heri,

    Vulg. Gen. 31, 42; ib. Lev. 19, 17; ib. 2 Tim. 4, 2; ib. Apoc. 3, 19 al.—
    b.
    With the cause of complaint in the gen.; abl. with or without de; with in with abl.; with acc.; with a clause as object; or with ut (cf. Ramsh. p. 326; Zumpt, § 446).
    (α).
    With gen.:

    malorum facinorum,

    Plaut. Ps. 2, 4, 56 (cf. infra, argutus, B. 2.):

    aliquem probri, Stupri, dedecoris,

    id. Am. 3, 2, 2:

    viros mortuos summi sceleris,

    Cic. Rab. Perd. 9, 26:

    aliquem tanti facinoris,

    id. Cael. 1:

    criminis,

    Tac. H. 1, 48:

    furti me arguent,

    Vulg. Gen. 30, 33; ib. Eccl. 11, 8:

    repetundarum,

    Tac. A. 3, 33:

    occupandae rei publicae,

    id. ib. 6, 10:

    neglegentiae,

    Suet. Caes. 53:

    noxae,

    id. Aug. 67:

    veneni in se comparati,

    id. Tib. 49:

    socordiae,

    id. Claud. 3:

    mendacii,

    id. Oth. 10:

    timoris,

    Verg. A. 11, 384:

    sceleris arguemur,

    Vulg. 4 Reg. 7, 9; ib. Act. 19, 40 al.—
    (β).
    With abl.:

    te hoc crimine non arguo,

    Cic. Verr. 2, 5, 18; Nep. Paus. 3 fin.
    (γ).
    With de:

    de eo crimine, quo de arguatur,

    Cic. Inv 2, 11, 37:

    de quibus quoniam verbo arguit, etc.,

    id. Rosc. Am. 29 fin.:

    Quis arguet me de peccato?

    Vulg. Joan. 8, 46; 16, 8.—
    (δ).
    With in with abl. (eccl. Lat.):

    non in sacrificiis tuis arguam te,

    Vulg. Psa. 49, 8.—
    (ε).
    With acc.: quid undas Arguit et liquidam molem camposque natantīs? of what does he impeach the waves? etc., quid being here equivalent to cujus or de quo, Lucr. 6, 405 Munro.—
    (ζ).
    With an inf.-clause as object:

    quae (mulier) me arguit Hanc domo ab se subripuisse,

    Plaut. Men. 5, 2, 62; id. Mil. 2, 4, 36:

    occidisse patrem Sex. Roscius arguitur,

    Cic. Rosc. Am. 13, 37:

    auctor illius injuriae fuisse arguebatur?

    id. Verr. 2, 1, 33:

    qui sibimet vim ferro intulisse arguebatur,

    Suet. Claud. 16; id. Ner. 33; id. Galb. 7:

    me Arguit incepto rerum accessisse labori,

    Ov. M. 13, 297; 15, 504.—
    (η).
    With ut, as in Gr. hôs (post-Aug. and rare), Suet. Ner. 7:

    hunc ut dominum et tyrannum, illum ut proditorem arguentes,

    as being master and tyrant, Just. 22, 3.—
    II.
    Transf. to the thing.
    1.
    To accuse, censure, blame:

    ea culpa, quam arguo,

    Liv. 1, 28:

    peccata coram omnibus argue,

    Vulg. 1 Tim. 5, 20:

    tribuni plebis dum arguunt in C. Caesare regni voluntatem,

    Vell. 2, 68; Suet. Tit. 5 fin.:

    taciturnitatem pudoremque quorumdam pro tristitiā et malignitate arguens,

    id. Ner. 23; id. Caes. 75:

    arguebat et perperam editos census,

    he accused of giving a false statement of property, census, id. Calig. 38:

    primusque animalia mensis Arguit imponi,

    censured, taught that it was wrong, Ov. M. 15, 73:

    ut non arguantur opera ejus,

    Vulg. Joan. 3, 20.—
    2.
    Trop., to denounce as false:

    quod et ipsum Fenestella arguit,

    Suet. Vit. Ter. p. 292 Roth.—With reference to the person, to refute, confute:

    aliquem,

    Suet. Calig. 8.—Hence, argūtus, a, um, P. a.
    A.
    Of physical objects, clear.
    1.
    To the sight, bright, glancing, lively:

    manus autem minus arguta, digitis subsequens verba, non exprimens,

    not too much in motion, Cic. de Or. 3, 59, 220 (cf. id. Or. 18, 59: nullae argutiae digitorum, and Quint. 11, 3, [p. 160] 119-123):

    manus inter agendum argutae admodum et gestuosae,

    Gell. 1, 5, 2:

    et oculi nimis arguti, quem ad modum animo affecti sumus, loquuntur,

    Cic. Leg. 1, 9, 27:

    ocelli,

    Ov. Am. 3, 3, 9; 3, 2, 83:

    argutum caput,

    a head graceful in motion, Verg. G. 3, 80 (breve, Servius, but this idea is too prosaic): aures breves et argutae, ears that move quickly (not stiff, rigid), Pall. 4, 13, 2:

    argutā in soleā,

    in the neat sandal, Cat. 68, 72.—
    2.
    a.. To the hearing, clear, penetrating, piercing, both of pleasant and disagreeable sounds, clear-sounding, sharp, noisy, rustling, whizzing, rattling, clashing, etc. (mostly poet.): linguae, Naev. ap. Non. p. 9, 24:

    aves,

    Prop. 1, 18, 30:

    hirundo,

    chirping, Verg. G. 1, 377:

    olores,

    tuneful, id. E. 9, 36: ilex, murmuring, rustling (as moved by the wind), id. ib. 7, 1:

    nemus,

    id. ib. 8, 22 al.—Hence, a poet. epithet of the musician and poet, clear-sounding, melodious:

    Neaera,

    Hor. C. 3, 14, 21:

    poëtae,

    id. Ep. 2, 2, 90:

    fama est arguti Nemesis formosa Tibullus,

    Mart. 8, 73, 7: forum, full of bustle or din, noisy, Ov. A.A. 1, 80:

    serra,

    grating, Verg. G. 1, 143:

    pecten,

    rattling, id. ib. 1, 294; id. A. 7, 14 (cf. in Gr. kerkis aoidos, Aristoph. Ranae, v. 1316) al.—Hence, of rattling, prating, verbose discourse:

    sine virtute argutum civem mihi habeam pro preaeficā, etc.,

    Plaut. Truc. 2, 6, 14:

    [Neque mendaciloquom neque adeo argutum magis],

    id. Trin. 1, 2, 163 Ritschl.—
    b.
    Trop., of written communications, rattling, wordy, verbose:

    obviam mihi litteras quam argutissimas de omnibus rebus crebro mittas,

    Cic. Att. 6, 5: vereor, ne tibi nimium arguta haec sedulitas videatur, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1. — Transf. to omens, clear, distinct, conclusive, clearly indicative, etc.:

    sunt qui vel argutissima haec exta esse dicant,

    Cic. Div. 2, 12 fin.:

    non tibi candidus argutum sternuit omen Amor?

    Prop. 2, 3, 24.—
    3.
    To the smell; sharp, pungent:

    odor argutior,

    Plin. 15, 3, 4, § 18.—
    4.
    To the taste; sharp, keen, pungent:

    sapor,

    Pall. 3, 25, 4; 4, 10, 26.—
    B.
    Of mental qualities.
    1.
    In a good sense, bright, acute, sagacious, witty:

    quis illo (sc. Catone) acerbior in vituperando? in sententiis argutior?

    Cic. Brut. 17, 65:

    orator,

    id. ib. 70, 247:

    poëma facit ita festivum, ita concinnum, ita elegans, nihil ut fieri possit argutius,

    id. Pis. 29; so,

    dicta argutissima,

    id. de Or. 2, 61, 250:

    sententiae,

    id. Opt. Gen. 2:

    acumen,

    Hor. A. P. 364:

    arguto ficta dolore queri,

    dexterously-feigned pain, Prop. 1, 18, 26 al. —
    2.
    In a bad sense, sly, artful, cunning:

    meretrix,

    Hor. S. 1, 10, 40: calo. id. Ep. 1, 14, 42:

    milites,

    Veg. Mil. 3, 6.—As a pun: ecquid argutus est? is he cunning? Ch. Malorum facinorum saepissime (i.e. has been accused of), Plaut. Ps. 2, 4, 56 (v. supra, I. B. a.).—Hence, adv.: argūtē (only in the signif. of B.).
    a.
    Subtly, acutely:

    respondere,

    Cic. Cael. 8:

    conicere,

    id. Brut. 14, 53:

    dicere,

    id. Or. 28, 98.— Comp.:

    dicere,

    Cic. Brut. 11, 42.— Sup.:

    de re argutissime disputare,

    Cic. de Or. 2, 4, 18.—
    b.
    Craftily:

    obrepere,

    Plaut. Trin. 4, 2, 132; Arn. 5, p. 181.

    Lewis & Short latin dictionary > arguo

  • 13 astus

    1.
    astus, a, um, adj., v. astutus.
    2.
    astus, ūs, m. [Curtius suggests the Sanscr. aksh = to reach, hit, and oxus, swift; and Vanicek, ascia and axinê, with the idea of sharpness; others askeô, to practise], adroitness, dexterity; hence, in malam partem, craft, cunning (as a single act, while astutia designates cunning as a habit; until the post-Aug. period found only in the abl., astu, as an adv.; cf. Paul. ex Fest. p. 5 Müll., and Prisc. p. 1012 P.):

    Satin astu et fallendo callet?

    Att. Trag. Rel. p. 197 Rib.:

    Nisi ut astu ingenium linguā laudem et dictis lactem lenibus,

    id. ib. p. 189:

    nam doli non doli sunt, nisi astu colas,

    Plaut. Capt. 2, 1, 30:

    Sed ut astu sum adgressus ad eas!

    id. Poen. 5, 4, 53; id. Trin. 4, 2, 123; id. Ep. 4, 1, 19; id. Poen. prol. 111:

    astu providere,

    Ter. And. 1, 3, 3:

    astu rem tractare,

    id. Eun. 5, 4, 2:

    Consilio versare dolos ingressus et astu, Incipit haec,

    Verg. A. 11, 704:

    ille astu subit,

    id. ib. 10, 522: aliquem astu adgredi, Tac. A. 2, 64:

    astus belli,

    Sil. 16, 32:

    libertae,

    Tac. A. 14, 2:

    oratio, quae astu caret, pondero modo et inpulsu proeliatur,

    Quint. 9, 1, 20.—In plur.:

    astus hostium in perniciem ipsis vertebat,

    Tac. A. 2, 20:

    praeveniens inimicorum astus,

    id. ib. 6, 44; 12, 45; Petr. 97:

    Ulixes nectit pectore astus callidos,

    Sen. Troad. 527:

    nunc advoca astus, anime, nunc fraudes, dolos,

    id. ib. 618:

    ad insidiarum astus,

    Gell. 11, 18, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > astus

  • 14 aculeātus

        aculeātus adj.    [aculeus], with a sting. — Hence, stinging, sharp: litterae.—Cunning, subtle: sophismata.
    * * *
    aculeata, aculeatum ADJ
    prickly; stinging/sharp/barbed; subtle; inflicted by/having sting/spine/points

    Latin-English dictionary > aculeātus

  • 15 acūmen

        acūmen inis, n    [acuo]. — Prop., a point: stili: lignum: sine acumine, O.: commissa in unum tereti acumine crura, i. e. united in a tapering tail, O. — Fig., of the mind, etc., acuteness, keenness, sharpness: ingeniorum: ingenii, N.: argutum iudicis, H.: admovere acumina chartis, H. —Poet., plur, tricks, pretences: meretricis, H.
    * * *
    sharpened point, spur; sting; peak, promontory; sharpness/cunning/acumen; fraud

    Latin-English dictionary > acūmen

  • 16 acūtus

        acūtus adj. with comp. and sup.    [P. of acuo], sharpened, pointed, sharp, cutting: sudes, Cs.: ferrum, H.: aures, pointed, H.: acuta leto Saxa (i. e. ad letum dandum), H.—Fig., to the senses, sharp, pungent, shrill: sonus acutissimus, highest treble: aera, shrill, H.: stridor, H.: sol, oppressive, H.: morbus, violent, H. — Subst: acuta belli, violent calamities, H.— Adv: resonare acutum, shrilly, H. —Of the senses, keen, sharp: oculi: nares, i. e. rigid censoriousness, H.—Of the mind, keen, acute, discerning, penetrating, intelligent, sagacious, cunning: si qui acutiores in contione steterunt: hominum genus: studia, i. e. requiring a keen mind: homo ad fraudem, N.— Adv: acutum cernis, keenly, H.
    * * *
    I
    acuta -um, acutior -or -us, acutissimus -a -um ADJ
    sharp, sharpened, pointed/tapering; severe; glaring; acute, wise; high-pitched
    II
    acuta, acutum ADJ
    of small radius; acute (angle)

    Latin-English dictionary > acūtus

  • 17 argūtiae

        argūtiae ārum, f    [argutus], liveliness, animation: digitorum, lively movements. — Fig., brightness, acuteness, subtlety, wit: Hyperidi. — Shrewdness, cunning: alqd persequi suis argutiis.

    Latin-English dictionary > argūtiae

  • 18 ars

        ars artis, f    [1 AR-], practical skill: manus et ars: arte laboratae vestes, V. — Esp., skill in a special pursuit, a profession, business, art: musica, poetry, T.: magica, V.: (artes) militares et imperatoriae, L.: civiles, politics, Ta.: dicendi, oratory: belli, L.: arte canere, O. — Poet.: artes Infra se positas, i. e. inferior ability, H.—Science, learning, knowledge: Graecae: optimae, N.: inventor artium (Mercurius), Cs. — Theory, general principles: alqd ad artem et ad praecepta revocare.— A work of art: exquisitae: clipeus, Didymaonis artes, V.: Quas (artīs) Parrhasius protulit, H. — Conduct, practice, character: veteres revocavit artīs, ancient virtues, H.: artis bonae fama, S.: artes eximiae: Nihil istac opus est arte, sed eis... Fide et taciturnitate, the service I want is not cookery, but, etc., T.: artium Gratarum facies, charming manners, H. — Cunning, artifice, stratagem, trick, fraud, deceit: arte tractare virum, T.: capti arte, L.: novas artīs versare, V.: nocendi, means, V.: dolosae, O.: arte ducis elusi, Ta.—An elementary treatise, instruction-book: praecepta in artibus relinquere: artem scindes Theodori, Iu.
    * * *
    skill/craft/art; trick, wile; science, knowledge; method, way; character (pl.)

    Latin-English dictionary > ars

  • 19 artificium

        artificium ī, n    [artifex], a profession, trade, employment, art: tenue: opera atque artificia, Cs. —Theory, system: de iure.—Skill, knowledge, ingenuity: singulare: gubernatoris, Cs.—Art, craft, cunning, artifice, trick: alqm artificio pervertere: vicisse artificio, Cs.: simulationis. — A work of art: artifici cupidus: haec opera atque artificia.
    * * *
    art/craft/trade; skill/talent/craftsmanship; art work; method/trick; technology

    Latin-English dictionary > artificium

  • 20 artius

        artius    see 2 arte.
    * * *
    artia, artium ADJ
    sound in mind and body; complete, perfect; skilled in arts; artful, cunning

    Latin-English dictionary > artius

См. также в других словарях:

  • Cunning — Cun ning (k[u^]n n[i^]ng), a. [AS. cunnan to know, to be able. See 1st {Con}, {Can}.] 1. Knowing; skillful; dexterous. A cunning workman. Ex. xxxviii. 23. [1913 Webster] Tis beauty truly blent, whose red and white Nature s own sweet and cunning… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Cunning — Cun ning, n. [AS. cunnung trial, or Icel. kunnandi knowledge. See {Cunning}, a.] 1. Knowledge; art; skill; dexterity. [Archaic] [1913 Webster] Let my right hand forget her cunning. Ps. cxxxvii. 5. [1913 Webster] A carpenter s desert Stands more… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Cunning — can also mean slip past or sneaky. Cunning can refer to the following: A Japanese comedy group known as Cunning (owarai) The Cunning folk, a type of folk magic user This disambiguation page lists articles associated with the same title. If an …   Wikipedia

  • cunning — adj 1 ingenious, *clever, adroit Analogous words: skillful, skilled, adept, *proficient, expert, masterly 2 crafty, tricky, artful, *sly, foxy, insidious, wily, guileful Analogous words: devious, oblique, *crooked …   New Dictionary of Synonyms

  • cunning — [adj1] devious acute, artful, astute, cagey, canny, crafty, crazy like fox*, deep, fancy footwork*, foxy, guileful, insidious, keen, knowing, Machiavellian, sharp, shifty, shrewd, slick, slippery, sly, sly boots*, smart, smarts, smooth, street… …   New thesaurus

  • cunning — index artful, artifice, clandestine, collusive, color (deceptive appearance), deceit, deception, deceptive, deft …   Law dictionary

  • cunning — (adj.) early 14c., learned, skillful, prp. of cunnen to know (see CAN (Cf. can) (v.)). Sense of skillfully deceitful is probably late 14c. As a noun from c.1300. Related: Cunningly …   Etymology dictionary

  • cunning — ► ADJECTIVE 1) skilled in achieving one s ends by deceit or evasion. 2) ingenious. 3) N. Amer. attractive; charming. ► NOUN 1) craftiness. 2) ingenuity. DERIVATIVES …   English terms dictionary

  • cunning — [kun′iŋ] adj. [ME, having skill, knowing < prp. of cunnen, to know: see CAN1] 1. Now Rare skillful or clever 2. skillful in deception; sly; crafty 3. made or done with skill or ingenuity ☆ 4. attractive or pretty in a delicate way; cute n …   English World dictionary

  • Cunning — (Roget s Thesaurus) < N PARAG:Cunning >N GRP: N 1 Sgm: N 1 cunning cunning craft Sgm: N 1 cunningness cunningness craftiness &c. >Adj. Sgm: N 1 subtlety subtlety artificiality Sgm: N 1 maneuvering maneuvering …   English dictionary for students

  • cunning — cun|ning1 [ˈkʌnıŋ] adj [Date: 1200 1300; Origin: Present participle of cun to know , an early form of can; CAN1] 1.) someone who is cunning is clever and good at deceiving people in order to get what they want = ↑crafty ▪ a cunning opponent 2.)… …   Dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»