Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

astūs

  • 1 astus

    astus, ūs, m., die List als Tätigkeit, ein listiger-, schlauer Anschlag, eine Finte (vgl. astutia), im klass. Latein nur im adverb. Abl., später auch in andern Kasus, I) im allg.: docte atque astu, Plaut.: astu magis ac dolo, Suet.: callide et cum astu, Gell.: callido astu, Amm.: satin astu et fallendo callet? Acc. fr.: ad manticulandum astu aggreditur, Pacuv. fr.: consilio versare dolos ingressus et astu incipit haec, Verg.: perplexum Punico astu responsum, Liv.: maior usu armorum et astu (Finten) stolidas vires minoris superavit, Liv.: nihil astu agere, Iustin.: astu carēre (von der Rede), Quint.: duos exercitus populi Romani et astu et virtute conficere, Lact. – II) insbes. = στρατήγημα, die Kriegslist (s. Walther Tac. ann. 12, 33), astus hostium in perniciem ipsis vertebat, Tac.: militari astu cohortes turbidas dispergendi, Tac. – Plur., machinamenta et astus oppugnationum, Tac.: nectit astus callidos, Sen. trag.: ante dolos, ante exsequar astus, Val. Flacc.

    lateinisch-deutsches > astus

  • 2 astus

    astus, ūs, m., die List als Tätigkeit, ein listiger-, schlauer Anschlag, eine Finte (vgl. astutia), im klass. Latein nur im adverb. Abl., später auch in andern Kasus, I) im allg.: docte atque astu, Plaut.: astu magis ac dolo, Suet.: callide et cum astu, Gell.: callido astu, Amm.: satin astu et fallendo callet? Acc. fr.: ad manticulandum astu aggreditur, Pacuv. fr.: consilio versare dolos ingressus et astu incipit haec, Verg.: perplexum Punico astu responsum, Liv.: maior usu armorum et astu (Finten) stolidas vires minoris superavit, Liv.: nihil astu agere, Iustin.: astu carēre (von der Rede), Quint.: duos exercitus populi Romani et astu et virtute conficere, Lact. – II) insbes. = στρατήγημα, die Kriegslist (s. Walther Tac. ann. 12, 33), astus hostium in perniciem ipsis vertebat, Tac.: militari astu cohortes turbidas dispergendi, Tac. – Plur., machinamenta et astus oppugnationum, Tac.: nectit astus callidos, Sen. trag.: ante dolos, ante exsequar astus, Val. Flacc.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > astus

  • 3 astūs

        astūs ūs, m    [2 AC-], adroitness, craft, cunning.—Usu. abl sing. (of manner): rem tractare, cunningly, T.: Id sollerti furtim astu cepisse, O.: versare dolos, V.: Punico, L.— A stratagem: hostium, Ta.: astūs oppugnationum, Ta.
    * * *
    craft, cunning, guile; cunning procedure/method, trick, stratagem

    Latin-English dictionary > astūs

  • 4 astus

    1.
    astus, a, um, adj., v. astutus.
    2.
    astus, ūs, m. [Curtius suggests the Sanscr. aksh = to reach, hit, and oxus, swift; and Vanicek, ascia and axinê, with the idea of sharpness; others askeô, to practise], adroitness, dexterity; hence, in malam partem, craft, cunning (as a single act, while astutia designates cunning as a habit; until the post-Aug. period found only in the abl., astu, as an adv.; cf. Paul. ex Fest. p. 5 Müll., and Prisc. p. 1012 P.):

    Satin astu et fallendo callet?

    Att. Trag. Rel. p. 197 Rib.:

    Nisi ut astu ingenium linguā laudem et dictis lactem lenibus,

    id. ib. p. 189:

    nam doli non doli sunt, nisi astu colas,

    Plaut. Capt. 2, 1, 30:

    Sed ut astu sum adgressus ad eas!

    id. Poen. 5, 4, 53; id. Trin. 4, 2, 123; id. Ep. 4, 1, 19; id. Poen. prol. 111:

    astu providere,

    Ter. And. 1, 3, 3:

    astu rem tractare,

    id. Eun. 5, 4, 2:

    Consilio versare dolos ingressus et astu, Incipit haec,

    Verg. A. 11, 704:

    ille astu subit,

    id. ib. 10, 522: aliquem astu adgredi, Tac. A. 2, 64:

    astus belli,

    Sil. 16, 32:

    libertae,

    Tac. A. 14, 2:

    oratio, quae astu caret, pondero modo et inpulsu proeliatur,

    Quint. 9, 1, 20.—In plur.:

    astus hostium in perniciem ipsis vertebat,

    Tac. A. 2, 20:

    praeveniens inimicorum astus,

    id. ib. 6, 44; 12, 45; Petr. 97:

    Ulixes nectit pectore astus callidos,

    Sen. Troad. 527:

    nunc advoca astus, anime, nunc fraudes, dolos,

    id. ib. 618:

    ad insidiarum astus,

    Gell. 11, 18, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > astus

  • 5 astus

    [st1]1 [-] astŭs, ūs, m.: astuce, ruse, finesse, fourberie, stratagème. [st1]2 [-] astus, a, um, arch.: c. astutus.
    * * *
    [st1]1 [-] astŭs, ūs, m.: astuce, ruse, finesse, fourberie, stratagème. [st1]2 [-] astus, a, um, arch.: c. astutus.
    * * *
        Astus, huius astus, masc. g. Affetterie, Finesse, Astuce, Ruze.

    Dictionarium latinogallicum > astus

  • 6 astus

    ūs m.
    лукавство, хитрость, уловка ( callide et cum astu AG); военная хитрость
    a. hostium in perniciem ipsis vertebat T — военная хитрость врагов погубила их самих. — см. тж. astu II

    Латинско-русский словарь > astus

  • 7 astus

    m, cunning

    Latin-English dictionary of medieval > astus

  • 8 astutus

    astūtus, a, um, adj. [a lengthened form of the ante-class. astus, like versutus from versus, cinctutus from cinctus; and astus itself has the form of a P. a., q. v. init. ], shrewd, sagacious, expert; or (more freq., cf. astutia) in mal. part., sly, cunning, artful, designing, etc.
    * I.
    Ante-class. form astus, a, um: asta lingua, Att. ap. Non. p. 1, 54.—
    II.
    Class. form astūtus:

    malus, callidus, astutus admodum,

    Plaut. Am. 1, 1, 112:

    Causam dicere adversus astutos, audacīs viros, valentes virgatores,

    id. As. 3, 2, 19:

    non tam astutus, neque ita perspicax,

    Ter. Heaut. 5, 1, 1:

    verum ego numquam adeo astutus fui, Quin etc.,

    id. Ad. 2, 2, 13:

    ratio,

    Cic. Verr. 1, 11 fin.:

    nihil astutum,

    id. Or. 19, 64: hoc celandi genus est hominis non aperti, non simplicis, non ingenui;

    versuti potius, obscuri, astuti, fallacis,

    id. Off. 3, 13, 57:

    astuti Getae,

    Prop. 5, 5, 44:

    Parthorum astutae tela remissa fugae,

    id. 4, 8, 54:

    ut est astuta et ingeniosa sollertia,

    Plin. 36, 26, 66, § 192, where Jan omits astuta et:

    gens non astuta, nec callida,

    Tac. G. 22 et saep.:

    pro bene sano Ac non incauto fictum astutumque vocamus,

    Hor. S. 1, 3, 62:

    homo sagax et astutus,

    Mart. 12, 88, 4:

    Est vir astutus multorum eruditor,

    Vulg. Eccli. 37, 21:

    vulpes,

    Hor. S. 2, 3, 186:

    consilium,

    Gell. 5, 10 al. —As subst. (eccl. Lat.):

    Astutus omnia agit cum consilio,

    Vulg. Prov. 13, 16; ib. Eccli. 18, 28.— Comp.:

    fallacia astutior,

    Plaut. Cas. 5, 1, 7:

    si qui me astutiorem fingit (followed by callidius),

    Cic. Fam. 3, 8, 6:

    qui custodit increpationes, astutior fiet,

    Vulg. Prov. 15, 5.—
    * Sup.:

    astutissimus adversarius,

    Aug. Serm. 17: astutissima calliditas, id. Civ. Dei, 21, 6.— Adv.: astūtē, craftily, cunningly:

    astute comminisci aliquid,

    Plaut. Ep. 2, 2, 96:

    docte atque astute captare,

    id. Most. 5, 1, 21:

    consulte, docte atque astute cavere,

    id. Rud. 4, 7, 14: Astute, shrewdly done, Ter. And. 1, 2, 12:

    astute labefactare aliquem,

    id. Eun. 3, 3, 3:

    satis astute adgredi aliquem,

    id. Phorm. 5, 8, 75:

    astute reticere aliquid,

    Cic. ad Q. Fr. 1, 2, 1: astute nihil agere, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 3.— Comp.:

    astutius ponere aliquid,

    Varr. L. L. 9, 1 Müll.— Sup.:

    astutissime componere aliquid,

    Gell. 18, 4:

    astutissime excogitare,

    Lact. 1, 22: astutissime fingi, Aug. Civ. Dei, 19, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > astutus

  • 9 astu

    I n. (тк. в abl. и acc.) (греч.)
    город (преим. Афины, как лат. urbs = Рим) Ter, Nep, C etc.
    II astū adv. [ astus ]
    хитро, с лукавством, искусно ( astū ac dolo Su)

    Латинско-русский словарь > astu

  • 10 astulus

    ī m. [demin. к astus ]
    маленькая хитрость, уловка Ap

    Латинско-русский словарь > astulus

  • 11 astutus

    astūtus, a, um [ astus ]
    хитрый, ловкий, лукавый (homo C; vulpes H, Pers)

    Латинско-русский словарь > astutus

  • 12 astu [2]

    2. astū, Abl. v. astus, w. s.

    lateinisch-deutsches > astu [2]

  • 13 astulus

    astulus, ī, m. (astus), eine kleine List, Finte, Apul. met. 9, 1 H.

    lateinisch-deutsches > astulus

  • 14 astutus

    astūtus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (astus), klug, listig, im Hintergehen anderer, sowohl um einen Vorteil zu gewinnen, als auch eigenen Schaden zu verhüten, schlau, hinterlistig, verschlagen, malus, callidus, astutus admodum, Plaut.: ast. viri, Plaut.: ast. homo, Cic.: homo sagax et ast., Mart.: ast. Getae, Prop.: gens non astuta nec callida, Tac.: vulpes ast., Hor. u. Pers.: ratio ast., Cic.: consilium ast., Gell.: Parthorum ast. fuga, Prop.: hoc celandi genus quale sit et cuius hominis, quis non videt? Certe non aperti, non simplicis: versuti potius, obscuri, astuti, fallacis etc., Cic.: cum te pro astuto sapientem appelles, Quint. – Compar. u. Superl., fallacia astutior, Plaut. Cas. 860: quod si qui me astutiorem fingit, Cic. ep. 3, 8, 6: astutissimus adversarius, Augustin. serm. 347, 3: calliditas astutissima, Augustin. de civ. dei 21, 6, 1. – m. in u. Abl., alter eorum erat in dando benignus, in accipiendo astutus, Rutil. Lup. 2, 16.

    lateinisch-deutsches > astutus

  • 15 callidus

    callidus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (calleo), durch Erfahrung u. Übung gewitzigt, praktisch, welt-, lebensklug, gescheit, praktisch geübt od. erfahren, kundig, mit feinem = richtigem Blick begabt od. handelnd, im üblen Sinne = verschmitzt, gerieben, raffiniert, verschlagen, schlau, alle Vorteile fein od. schlau berechnend (vgl. Cic. de nat. deor. 3, 25), Ggstz. imperitus (Cic. Rosc. com. 21), a) v. Pers.u. persönl. Eigenschaften usw., α) absol., agitator (equi), Cic.: artifex, Cic.: auceps, Ov.: fur, Mart.: homo callidus ac veterator, homo versutus et callidus od. callidus et versutus, Cic.: homo c. et ad fraudem acutus, Nep.: gens non astuta nec c., Tac.: imperator c., Nep.: iudex c., Hor.: Musa c., sinnreiche, Lucr.: legum scriptor peritus et c., Cic.: c. servulus, Apul.: naturā nihil est callidius, Cic.: imperator callidissimus, Nep.: vir omnium callidissimus, Nep. – insbes. in bezug auf Kunst, mit feinem Kennerblick, als feiner Kenner, Hor. sat. 2, 3, 23 u. 2, 7, 101. Hor. ep. 1, 10, 26. – β) m. ad u. Akk., ad suom quaestum, Plaut. asin. 186: ad fraudem, Cic. Clu. 183: ad eri fraudationem c. ingenium gerunt, Plaut. asin. 257. – od. m. in u. Akk., femina callida semper in fraudes, Amm. 22, 16, 11. – γ) m. Dat. (= ad m. Akk.), callidi offensionibus accendendis, Tac. ann. 2, 57: mutandis mercibus callidi, Apul. flor. 6. p. 6, 12 Kr. – δ) m. in u. Abl., quidam in disputando mire callidi, Quint. 12, 2, 14: homo in dicendo vehemens et callidus, Cic. Clu. 140. – ε) m. Genet., einer Sache kundig, mit etw. vertraut, in etw. bewandert, ein genauer Kenner, locorum, Amm. 15, 10, 5: penetralium (des Innern der Stadt), Amm. 20, 7, 9: temporum, Tac. ann. 4, 33: corrumpendorum hominum, Porphyr. Hor. ep. 1, 18, 31: callidior rei militaris, Tac. hist. 2, 31 extr. (2, 32 in.): callidissimus rusticarum rerum od. rerum naturae, Col. 2, 2, 1 u. 7, 3, 12. – ζ) m. de (in betreff) u. Abl., neque de futuro satis callidus satisque prudens, Ps. Sall. de rep. 2, 1, 1. – η) m. Abl. (von, durch), homines callidi usu, Cic. Scaur. 24: acutus homo et naturā usuque callidus, Cic. de or. 1, 223: non ego naturā, nec sum tam callidus usu, Ov. her. 19 (20), 25: iuncturā callidus acri, Pers. 5, 14. – θ) m. folg. Infin., Hor. carm. 1, 10, 7 u. 3, 11, 4. Pers. 1, 118. – b) v. Lebl., klug, schlau, fein od. sinnreich od. schlau ausgedacht, schlau berechnet, amor, Ter.: nocendi artificium, Cl. Mamert.: astus, Amm. u. Apul.: audacia, Cic.: consilium, Cic.: doli, Plaut.: versutum et c. factum Solonis, Cic.: c. facundia, Sall. fr.: nimis callida iuris interpretatio, Cic.: alcis inventum c., Nep.: callidum versutumque ius, Cic.: c. liberalitas, Nep.: malitia inimici, Liv.: oratio melior et callidior, Ter.: callidissimum artificium, höchst sinnreiche Kunst, Cic.: callidissima fraus, Apul.

    lateinisch-deutsches > callidus

  • 16 pernicies

    perniciēs (in Hdschrn. u. Ausgg. auch pernitiēs), ēī, f. (per u. nex), I) das Verderben, der Untergang, das Unglück (Ggstz. salus), sine pernicie corporis, ohne Schädigung d. K., Curt.: perniciem afferre, den Tod verursachen, Plin.: perniciem afferre vitae alcis, Cic.: agi ad perniciem, Phaedr., in perniciem, Plin.: alci perniciem dare, Enn. fr.: depellere perniciem a patria, Cic.: perniciei esse alci, Nep.: facere alci perniciem, V. bringen, Tac.: u. so perniciem ferre, Hor.: facile impelli ad eorum perniciem, Nep.: incumbere ad alcis perniciem, Cic.: incurrere in apertam perniciem, Cic.: machinari alci perniciem, Sall.: moliri alcis perniciem, Cic.: parare alci perniciem, Phaedr.: his opibus paene ad perniciem alcis uti, Caes.: astus hostium in perniciem ipsis vertere, Tac. – Plur., Arnob. 2, 59. – II) meton. = eine verderbliche, schädliche Person oder Sache, auch wir: das Verderben, illa pernicies (Unheilstifter, Unhold), Cic.: p. adulescentum, von einem Leno, Ter.: p. macelli, von einem Fresser, Hor.: p. vini, v. Wasser, Catull.: Plur., verderbliche, schädliche Tiere, Colum. 8, 14, 9. – / Alter Genet. pernicii, Sisenn. hist. 6. fr. 128 (bei Gell. 9, 14, 12 u. b. Non. 486, 30). Cic. Rosc. Am. 131; vgl. Gell. 9, 14, 19 u. Non. 486, 28: alter Genet. pernicies, nach Charis. 31, 20 sq. – alter Dat. pernicie, Liv. 5, 13, 5 (aber Nep. Thras. 2, 2 Halm perniciei). Vgl. übh. Gell. 9, 14. – Über die in Handschriften u. bei Grammatikern vorkommende, angeblich archaist. Schreibung permities handelt ausführlich Th. Bergk in den Beitr. 1, 154 ff.

    lateinisch-deutsches > pernicies

  • 17 acer

    [st1]1 [-] ăcĕr, ăcĕris, n.: érable, bois d'érable.    - acer coloribus inpar, Ov. M. 10: [l'érable dissemblable par ses couleurs] = l'érable aux feuilles de couleurs variées.    - fém. dans Serv. En. 2, 16. [st1]2 [-] ācĕr, cris, cre [cf. aceo, acies]:    - acer f., Enn. An. 406: acres m., Enn. An. 369 acrus, a, um [décad.] II acre, acc. n. adv Sall. H. 4, 76 ; Pers. 4, 127.    - cf. gr. ἀκίς, ἀκών, άκμή, ἄκρος. a - pointu, perçant.    - ferrum acre, Tac. G. 6: fer acéré.    - acres stimuli, Virg. En. 9, 718: aiguillons poignants. b - perçant, pénétrant, âpre, rude, vif [en parlant de ce qui affecte les sens].    - acetum acre, Cato, Agr. 104, 1: vinaigre piquant.    - suavitate acerrima, Cic. de Or. 3, 99: [parfum] d'une douceur très pénétrante.    - sonitus acer flammae, Virg. G. 4, 409: crépitement de la flamme.    - acrior frigoris vis, Liv. 21, 54, 8: la force plus pénétrante du froid.    - acris hiems, Hor. O. 1, 4, 1: l'âpre, le rude hiver. c - perçant, pénétrant [en parlant des sens et de l'intell.].    - sensus acerrimus, Cic. Fin. 2, 52: [la vue] le sens le plus pénétrant, le plus vif.    - animus acer, Cic. de Or. 2, 84: esprit vif. d - [en parlant du caractère] ardent, impétueux, énergique, ou [en mauv. part] violent, fougueux, passionné.    - milites acres, Cic. Cat. 2, 21: soldats ardents.    - hostis acerrimus, Cic. Verr. 5, 76: l'ennemi le plus acharné.    - acerrimi duces, Cic. Mur. 33: chefs les plus énergiques.    - Aufidus acer, Hor. S. 1, 1. 58: le violent Aufide.    - in dicendo acrior, Cic. Br. 86: orateur plus ardent.    - avec ad acer ad efficiendum, Cic. Clu. 67: prompt à réaliser.    - avec in abl. acer in rebus gerendis, Cic. Fam. 8, 15, 1: ardent dans l'action.    - avec in acc. litterae acriores in aliquem, Liv. 6, 22, 3: lettre plus violente à l'égard de qqn.    - avec abl. acer bellis, Virg. En. 10, 411: ardent dans les batailles.    - avec gén. acer militiae, Tac. H, 1, 5: infatigable soldat.    - acer + inf.: ardent à faire qqch. --- Sil. 3, 338. e - vif, violent, rigoureux [bonne ou mauv. part, en parlant de sentiments ou de choses abstraites].    - acer amor gloriae, Cic. Arch. 28: vif amour de la gloire.    - acrioribus suppliciis, Cic. Cat. 1, 3: avec des supplices plus rigoureux.    - acerrima pugna, Cic. Mur. 34: combat le plus acharné.    - acrioribus remediis, Cic. Clu. 67: avec des remèdes plus énergiques, avec des moyens plus efficaces.    - nox acerrima fuit, Cic. Sull. 52: ce fut la nuit la plus terrible.    - acris oratio, Cic. Or. 66: vivacité du style.    - acre, acris, subst. n.: âpreté, violence. --- Hor. S. 1, 10, 14.
    * * *
    [st1]1 [-] ăcĕr, ăcĕris, n.: érable, bois d'érable.    - acer coloribus inpar, Ov. M. 10: [l'érable dissemblable par ses couleurs] = l'érable aux feuilles de couleurs variées.    - fém. dans Serv. En. 2, 16. [st1]2 [-] ācĕr, cris, cre [cf. aceo, acies]:    - acer f., Enn. An. 406: acres m., Enn. An. 369 acrus, a, um [décad.] II acre, acc. n. adv Sall. H. 4, 76 ; Pers. 4, 127.    - cf. gr. ἀκίς, ἀκών, άκμή, ἄκρος. a - pointu, perçant.    - ferrum acre, Tac. G. 6: fer acéré.    - acres stimuli, Virg. En. 9, 718: aiguillons poignants. b - perçant, pénétrant, âpre, rude, vif [en parlant de ce qui affecte les sens].    - acetum acre, Cato, Agr. 104, 1: vinaigre piquant.    - suavitate acerrima, Cic. de Or. 3, 99: [parfum] d'une douceur très pénétrante.    - sonitus acer flammae, Virg. G. 4, 409: crépitement de la flamme.    - acrior frigoris vis, Liv. 21, 54, 8: la force plus pénétrante du froid.    - acris hiems, Hor. O. 1, 4, 1: l'âpre, le rude hiver. c - perçant, pénétrant [en parlant des sens et de l'intell.].    - sensus acerrimus, Cic. Fin. 2, 52: [la vue] le sens le plus pénétrant, le plus vif.    - animus acer, Cic. de Or. 2, 84: esprit vif. d - [en parlant du caractère] ardent, impétueux, énergique, ou [en mauv. part] violent, fougueux, passionné.    - milites acres, Cic. Cat. 2, 21: soldats ardents.    - hostis acerrimus, Cic. Verr. 5, 76: l'ennemi le plus acharné.    - acerrimi duces, Cic. Mur. 33: chefs les plus énergiques.    - Aufidus acer, Hor. S. 1, 1. 58: le violent Aufide.    - in dicendo acrior, Cic. Br. 86: orateur plus ardent.    - avec ad acer ad efficiendum, Cic. Clu. 67: prompt à réaliser.    - avec in abl. acer in rebus gerendis, Cic. Fam. 8, 15, 1: ardent dans l'action.    - avec in acc. litterae acriores in aliquem, Liv. 6, 22, 3: lettre plus violente à l'égard de qqn.    - avec abl. acer bellis, Virg. En. 10, 411: ardent dans les batailles.    - avec gén. acer militiae, Tac. H, 1, 5: infatigable soldat.    - acer + inf.: ardent à faire qqch. --- Sil. 3, 338. e - vif, violent, rigoureux [bonne ou mauv. part, en parlant de sentiments ou de choses abstraites].    - acer amor gloriae, Cic. Arch. 28: vif amour de la gloire.    - acrioribus suppliciis, Cic. Cat. 1, 3: avec des supplices plus rigoureux.    - acerrima pugna, Cic. Mur. 34: combat le plus acharné.    - acrioribus remediis, Cic. Clu. 67: avec des remèdes plus énergiques, avec des moyens plus efficaces.    - nox acerrima fuit, Cic. Sull. 52: ce fut la nuit la plus terrible.    - acris oratio, Cic. Or. 66: vivacité du style.    - acre, acris, subst. n.: âpreté, violence. --- Hor. S. 1, 10, 14.
    * * *
    I.
        Acer, aceris, n. g. prima et pen. corr. Arbor. Erable.
    II.
        Acer, haec acris, hoc acre. Aspre, Hisnel, Fort, Vehement.
    \
        In rebus gerendis acer. Caelius ad Ciceronem. Prompt, Vif, Subtil.
    \
        Acerrimum acetum. Celsus. Bien fort.
    \
        Acies acris ingenii, Cic. La poincte d'un esprit subtile et ague, Esprit vif et subtil.
    \
        Aduersarius acerrimus. Cic. Dur et aspre ennemi.
    \
        AEtas acris. Ouid. Forte et vive.
    \
        Amator acer, qui amat vehementius. Cic. Fort amoureux.
    \
        Amor acer. Cic. Amour ardent.
    \
        Animaduersor acer et diligens. Cic. Qui prend garde de bien pres, et regarde aguement.
    \
        Acri animo se defendebat. De grand courage.
    \
        Animus acer et praesens. Cic. Vif, Subtil, Non endormi.
    \
        Apri acres. Ouid. Forts et puissants.
    \
        Arcus acer. Virg. Fort.
    \
        Ardor acrior. Claud. Plus grand et plus vehement.
    \
        Astus acer. Valer. Flac. Subtile finesse.
    \
        Bellum acre et magnum. Cic. Aspre, Quand les deux parties sont fort irritees l'une contre l'autre.
    \
        Caedes acris. Ouid. Grand et cruel meurtre.
    \
        Canis acer. Horat. Aspre et hardi.
    \
        Canis naribus acer. Ouid. Qui ha bon nez.
    \
        Cibi acres. Plin. Viandes sures, Aigrettes et poignantes.
    \
        Cogitatio acerrima atque attentissima. Cic. Quand on pense bien profondement. \ Consilia acriora. Tacit. Violents.
    \
        Cor acre. Lucret. Chault et cholere.
    \
        Cupiditas acerrima et fortissima. Cic. Ardent et vehement desir, ou convoitise. \ Cura acris. Cic. Grand soing.
    \
        Curae acres. Lucret. Dures, fascheuses et poignantes.
    \
        Cursus acer. Stat. Viste, Legier.
    \
        Custodia acris. Tacit. Soigneuse et vigilante, forte et puissante garde.
    \
        Dolor acer. Virg. Aspre. \ Dominus acer. Lucret. Rude.
    \
        Egestas acris. Lucret. Dure.
    \
        Equus acer. Virg. Vif, Hisnel, Ardent.
    \
        Fauor plebis acrior in Domitium. Tacit. Plus grand et plus vehement.
    \
        Fax acerrima. Tacit. Acerrimam bello facem praetulit. Il a esté le principal esmouveur et allumeur de guerre.
    \
        Flagitator assiduus et acer. Cic. Diligent et presque importun.
    \
        Frigus acre. Lucret. Aspre.
    \
        Fuga acris. Virg. Viste.
    \
        Gustu acri mordet. Elle ha un goust aspre et piquant.
    \
        Homo acer, pro Aspero. Terent. Aspre et rude.
    \
        Homo acer, pro Forti. Virgil. Fort, Vaillant.
    \
        Hyems acris. Plaut. Fort iver et aspre.
    \
        Acer in absentes linguae iactator. Claudian. Aigre detracteur et mesdisant.
    \
        Imagines acres. Cic. Qui excitent et esmeuvent.
    \
        Quanquam fuit acri ingenio. Cic. Vif et subtil esprit.
    \
        Inimicus acerrimus. Cic. Tresrude, Tresaspre, Tresaigre.
    \
        Hoc acri intentione seruandum est. Plin. Fort soigneusement. et attentivement.
    \
        Inuidia acris. Horat. Grande, Aspre.
    \
        Iudicium acre. Cic. Bon jugement, Grande consideration.
    \
        Memoria acris. Cic. Bonne et vive memoire.
    \
        Militia acris. Horat. Forte et aspre guerre.
    \
        Ministerium acre. Tacit. Difficile et de grande entreprinse.
    \
        Morsus acer. Catullus. Aspre morsure.
    \
        Natura acris. Horat. Vive et forte.
    \
        Oculus acer et acutus. Cic. Voyant cler.
    \
        Odor acer, apud Plinium saepe legitur, pro Odore vehementiore. Fort odeur.
    \
        Potentia solis acrior. Virg. La grande force du soleil.
    \
        Potor acer. Horat. Grand buveur, Fort buveur.
    \
        Praelium acre. Tacit. Rude et aspre combat.
    \
        Pruina acris. Lucret. Forte gelee.
    \
        Remex acer. Virg. Puissant gacheur.
    \
        Rubor acer. Senec. Rougeur vive et ardente.
    \
        Sensus videndi acerrimus. Cic. L'oeil, ou l'organe de veoir est le plus vif, le plus prompt, et plus soubdain de touts les sens.
    \
        Silentium acre et intentum. Plin. Fort grande silence.
    \
        Sol acer. Plin. Soleil aspre et ardent.
    \
        Sonipes acer. Stat. Haquenee vive et deliberee.
    \
        Stimuli acres. Horat. Fort poignants et esmouvants, Aspres.
    \
        Stomachus acer. Horat. Quand la viande s'aigrit et corrompt dedens l'estomach.
    \
        Studium acre Cic. Soigneuse diligence, Grand travail et estude.
    \
        Testes acerrimi: Plaut. Tesmoings qui pressent fort un accusé, et qui luy maintiennent le cas en barbe.
    \
        Tibia acri commendare aliquem. Horat. Le louer, ou escrire ses louanges par vers composez avec grande diligence, ou Le louer haultement, Le louer hault et cler.
    \
        Venenum acre. Lucret. Forte poison.
    \
        Vir acer. Cic. Fort et vertueux, Vaillant.
    \
        Visus acer. Plin. Veue fort ague.
    \
        Vultus acer. Lucret. Rude et aspre regard ou visage.
    \
        Acre, pro Acriter. Persius. Aigrement, Asprement.

    Dictionarium latinogallicum > acer

  • 18 callidus

    callĭdus, a, um [st2]1 [-] expérimenté, habile, ingénieux, adroit. [st2]2 [-] rusé, astucieux, fourbe, artificieux.    - callidus rei rusticae, Col. 2, 2, 1: expert en agriculture.    - callidus temporum, Tac.: un politique habile.    - callidus ad quaestum, Plaut.: qui connaît bien ses intérêts.    - callidus condere furto, Hor. C. 1, 10, 7: habile à commettre un larcin.    - callida junctura, Hor. A. P. 47: heureuse alliance des mots.    - callidus ac veterator, Cic.: tout pétri de ruse et d'artifice.    - callidus in disputando, Quint. 12, 2, 14: plein de resssources dans la discussion.
    * * *
    callĭdus, a, um [st2]1 [-] expérimenté, habile, ingénieux, adroit. [st2]2 [-] rusé, astucieux, fourbe, artificieux.    - callidus rei rusticae, Col. 2, 2, 1: expert en agriculture.    - callidus temporum, Tac.: un politique habile.    - callidus ad quaestum, Plaut.: qui connaît bien ses intérêts.    - callidus condere furto, Hor. C. 1, 10, 7: habile à commettre un larcin.    - callida junctura, Hor. A. P. 47: heureuse alliance des mots.    - callidus ac veterator, Cic.: tout pétri de ruse et d'artifice.    - callidus in disputando, Quint. 12, 2, 14: plein de resssources dans la discussion.
    * * *
        Callidus, pe. cor. Adiectiuum. Cic. Qui par son long usaige scait quelque chose, Rusé, Leurré.
    \
        Callidissimus rerum rusticarum. Colum. Fort scavant et bon laboureur, qui scait bien que c'est que de labeur.
    \
        Callidus accendendis offensionibus. Tacit. Fin et ingenieux à mettre dissension entre les personnes.
    \
        Callidus ad fraudem. Cic. Fin et rusé à faire tromperie.
    \
        Artificium callidum. Cic. Subtil et ingenieux.
    \
        Astus callidi. Seneca. Ingenieuse finesse.
    \
        Lena callida. Tibul. Fine maquerelle.
    \
        Nauitae callidi. Horat. Prudens, Rusez.

    Dictionarium latinogallicum > callidus

  • 19 astu

    1. astu ( asty), nur Akk. u. Abl. astū, n. (ἄστυ), die Stadt, nur von »Athen«, in astu venire, Ter. eun. 987. Nep. Alc. 6, 4: in astu, quod appellatur, se conferre, Cic. de legg. 2, 5: accedere astu, Nep. Them. 4, 1: in asty et portum Piraeum ducti sunt salientes, Vitr. 8, 3, 6: in asty Olympium architectandum suscipere, Vitr. 7. praef. 17.
    ————————
    2. astū, Abl. v. astus, w. s.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > astu

  • 20 astulus

    astulus, ī, m. (astus), eine kleine List, Finte, Apul. met. 9, 1 H.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > astulus

См. также в других словарях:

  • Astus 16.1 — The Astus 16.1 is a 16ft (5.1m) trimaran aimed at family day sailing. Its design has been optimised for simplicity of use: the traditional centreboard on the main hull has been replaced by foils built in each float (see picture).ConstructionThe… …   Wikipedia

  • Astus 20.1 — The Astus 20.1 is a 20ft (6.1m) trimaran aimed at family day sailing, though its cabin offers basic cruising capability. Its multihull design offers speed and stability.ConstructionThe Astus 20.1 is built in glass reinforced polyester (GRP)… …   Wikipedia

  • Astus 14.1 — The Astus 14.1 is a 14ft (4.18m) trimaran aimed at recreational sailing and racing. The trimaran design is unusual for a boat of this size but is said to combine the features of other types of design: pointing ability of a monohull dinghly (the… …   Wikipedia

  • Astus, S. — S. Astus (Astius), (23. Mai), ein Martyrer in Afrika. S. S. Quintus …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • astus — agnus castus …   Dictionnaire des rimes

  • Multihull — and monohull ship layouts A multihull is a ship, vessel, craft or boat with more than one hull. Contents 1 Description …   Wikipedia

  • Open Ocean Performance Sixties — The Open Ocean Performance Sixty, or simply Open 60, is a class of trimaran racing yacht defined by the Ocean Racing Multihull Association. These boats are specified to be between 59 and 60 feet long and are intended to compete in a variety of… …   Wikipedia

  • Sprint 15 — Current Specifications On the Beach at Pentewan Sands UK …   Wikipedia

  • North American Catamaran Racing Association — NACRA (North American Catamaran Racing Association) is a class of racing catamarans originating in the USA with adoption in Europe, Australia, and many island nations. Within the NACRA class are a variety of catamaran sizes and styles ranging… …   Wikipedia

  • Ocean Racing Multihull Association — The Ocean Racing Multihull Association (ORMA) is an international structure created in 1996 by the International Sailing Federation (ISAF) within the sport of sailing which administers the multihull 60 feet classes of sailboats. The association… …   Wikipedia

  • Dart 18 — Current Specifications Class Symbol Crew 2 LOA 5480 mm …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»