-
1 χρεών
χρεών, [dialect] Ion. [full] χρεόν (the form best attested in Parm.8.45 and Hdt.); also [full] χρειών, Democr.55, τό: gen.A , HF21, but little used save in nom. and acc.:—that which must be,κατὰ τὸ χ. Anaximand.1
(Diels Vorsokr.5);τὴν μοῖραν εἰς τὸ μὴ χ. παραστρέφων E.Fr.491.3
;χ. τοῦ χρησμοῦ Plu.Nic.14
.II necessity, fate,ἥ τε ἡλικία καὶ τὸ χ. Pl.Phdr. 255a
;μοίρας τοῦ χρεών τ' ἀπαλλαγή E.Hipp. 1256
;εἰς τὸ χ. ἰέναι Pl.Ax. 364c
; ἀπελθεῖν εἰς τὸ χ., εἰς τὸ χ. ἀπαλλάσσεσθαι, Str.1.3.21, J.AJ7.15.1; οἱ τὴν εἰς τὸ χ. πορευόμενοι (cj. for ποιούμενοι), v. l. τῶν εἰς τὸ χ. ὁδευόντων, Plu.2.113c;τό τοι χρεὼν οὐκ ἔστι μὴ χρεὼν ποιεῖν Trag.Adesp.368
;ὅ τι γὰρ μὴ χ. οὔτοι χ. παθεῖν E. Ba. 515
; [Ἀλέξανδρον] τὸ χ. ἐν Βαβυλῶνι κατέλαβε Jul.Or.3.107c
.2 mostly in the phrase χρεών (sc. ἐστι), like χρή, it is necessary, c. inf., Thgn.564, A.Ag. 922, S.OT 633, Democr. l. c., etc.: c. acc. et inf., Pi.P.2.52, Hdt.1.41,57, 2.133, A.Pr. 772, 970, al., S.Ph. 1439, Ar. Eq. 138, Th.5.49;τὸ χ. γενέσθαι Hdt.7.17
.3 sts. as a neut. part. (like ἐξόν, etc.), it being necessary, since it was necessary, Id.5.50.III less freq., that which is expedient or right,ὅρκον δ' οὔτ' ἄδικον χ. ἔμμεναι οὔτε δίκαιον Choeril.7
; (lyr.);μητέρ' εἰ χ. ταύτην προσαυδᾶν Id.El. 273
, cf. 983, Ar.Nu. 1446(lyr.), etc.; with the Art.,ἔκανες ὃν οὐ χρῆν, καὶ τὸ μὴ χ. πάθε A.
Ch..930: abs. in part., ὑμεῖς ἂν οὐ χ. ἄρχοιτε ye would rule unrightfully, Th.3.40.—In Trag. χρεών ( = χρή ) appears without ἐστί or ἦν; in Ar. and Prose the verb is more commonly added, but not in Ar.Nu. l. c., Pl.Sph. 220d, Criti. 107b, al.IV as Adj.,τῷ χ. πόσει E.Fr. 501
. (Not in Hom. or Hes., Od.15.201 being f. l. for χρεώ.) [In Poets χρεών is sts. monosyll., as in Choeril. l. c., Parm.4.5, al.; outside of hexameters prob. always disyll., since χρή can be restored in E.IT 1486, Fr.733.3.] (From χρεώ, with addition of ν from the synonym δέον; when used as part. abs., as in Sol.Fr.34.6, Th.3.40, from χρεὼ ὄν.) -
2 παρά-χρεος
παρά-χρεος, adv., p. statt παραχρῆμα, Naeke Choeril. p. 214.
-
3 παίζω
παίζω, fut. παίξομαι u. παιξοῠμαι, z. B. Xen. Conv. 9, 2, aor. ἔπαισα, so beides attisch, vgl. Schol. Ar. Th. 947 u. Atticisten, nur dor. ἔπαιξα, Phryn. 102, oder nach Moeris hellenistisch, doch ist προςέπαιξεν v. l. bei Xen. Mem. 3, 1, 4, παῖξαι Plat. Euthyd. 278 c, ὑποπαίξας Ael. H. A. 12, 21, ἵνα τι παίξωμεν S. Emp. pyrrh. 2, 211; perf. πέπαισμαι, erst Sp. πέπαιγμαι, die auch das perf. act. πέπαιχα bilden, vgl. Lob. Phryn. 240; – scherzen, wie die Kinder spielen, lachen; Od. 6, 106. 7, 291; H. h. Cer. 425; παίσατε, Od. 8, 251, wo es tanzen bedeutet, wie 23, 147; H. h. Ven. 120; Hes. Sc. 277. 282; μετ' αὐτῆς παίζων χορεύειν βούλομαι, Ar. Ran. 415; παίζων ἐνόπλια, vom Waffentanze, Pind. Ol. 13, 83; – ein musikalisches Instrument spielen, H. h. Apoll. 206; – gew. übh. scherzen, οἷα παίζομεν ἀμφὶ τράπεζαν, mit Hindeutung auf den Chorgesang, Pind. Ol. 1, 16; ϑεᾶς παίζων κατ' ἄλσος, Soph. El. 557, scheint auf die Jagd zu gehen; παίζει πρὸς ἡμᾶς δεσπότης, Eur. Herc. Fur. 952; auch = spotten, verlachen, παίσαντα καὶ σκώψαντα vrbdt Ar. Ran. 392, wie παίζων καὶ χλευάζων 375 (wovon es Plut. Symp. 2, 1, 5 unterscheidet); πέπαισται μετρίως ἡμῖν, Th. 1230; vgl. οὐκοῦν ἤδη πεπαίσϑω μετρίως ἡμ ῖν τὰ περὶ λόγων, Plat. Phaedr. 278 b; πεπαῖχϑαί τις ἂν οἰηϑείη τὴν λέξιν, Timarch. bei Ath. XI, 501 e, wie ὁ λόγος ἄλλως πέπαισται ὑπὸ Ἑλλήνων, ist zum Scherz erdichtet, Her. 4, 77; οὐχ ὅτι παίζει, καί φησιν ἐπιλήσμων εἶναι, Plat. Prot. 336 d, er sagt zum Spaß; πότερον παίζετε ταῦτα λέγοντες, Euthyd. 283 b; πρός τινα, Gorg. 500 d Hipp. mai. 300 d; εἰς τὰς τρίχας μου, auf meine Haare spotten, Phaed. 89 b, wie Plut. Alex. 38 u. a. Sp.; Ggstz σπουδάζω, Plat. Phaedr. 234 d Gorg. 481 a (wie bei Xen. Cyr. 8, 3, 47 im Ggstz von σπουδῇ λέγειν); καὶ γελᾶν, Euthyphr. 3 e; mit dem accus., παιδιάν, Scherz treiben, Alc. I, 110 b, wie Ar. Plut. 1057 u. Luc. Prom. 8; auch παίζω παλαιστήν, ich spiele den Ringer. Epict. encheir. 29; παίζειν διὰ σκωμμάτων εἰς τοὺς ἀπαντῶντας, Plut. Camill. 33. – Sp. auch τί, verspotten, Luc. Nigr. 20; τινά τινι, Einen womit necken, Sp., die es auch bes. von verliebten Tändeleien brauchen, vgl. Naeke Choeril. p. 245. – Die dor. Form παίσδω Theocr. 15, 42 u. öfter.
-
4 σίγμα
σίγμα, od. σῖγμα, τό, der Buchstabe Sigma, als dessen Name eigtl. indecl., Plat. Crat. 427 a Theaet. 203 a, von Sp. auch deklinirt. Von der ältesten Gestalt des Buchstabens, C, überhaupt ein Halbkreis, wie Aeschrion den Mond τὸ καλὸν οὐρανοῠ νέον σίγμα, »des Himmels schöne neue Sichel« nannte, der Neumond, Naeke Choeril. p. 189; die Orchestra, als ein Halbrund, τὸ τοῠ ϑεάτρου σίγμα, Tim. Lex. 196; Xen. Hell. 4, 4, 10 nennt σίγματα die Adzeichen, welche die Sicyonier auf ihren Schilden hatten.
-
5 τροχο-κουράς
τροχο-κουράς, άδος, ὁ, ἡ, u. τροχοκουρίς, δος, ἡ, rund herum geschoren, Choeril. 4 bei Ios. c. Ap. 1, 22.
-
6 φίλητρον
φίλητρον, τό, Liebeshandel, verliebtes Abenteuer, φίλητρα ἀείδειν Crates gramm. ep. (XI, 218); auch = φίλτρον, Nähe Choeril. p. 98.
-
7 χαλί-κρᾱτος
χαλί-κρᾱτος, ion. χαλίκρητος, ungemischt, vom Weine, Archil. frg. 1, in ionischer Form, wie χαλίκρητοι σπονδαί Aesch. frg. 438; Ap. Rh. 1, 473; νᾶμα Agath. 8 (V, 244). – Compar. χαλικρότερος Nic. Al. 626, für χαλικρατότερος; vgl. Schäfer bei Näke Choeril. p. 273.
-
8 χοιρίλος
-
9 ναυ-άγιον
ναυ-άγιον, τό, ion. ναυήγιον, Schiffstrümmer, Wrack; ἐρειδόμενον ναυαγίοις, Pind. I. 1, 36, richtiger ναυαγίαις (vgl. ἐρείδω); Tragg., ϑάλασσα ναυαγίων πλήϑουσα, Aesch. Pers. 412; Eur. Hec. 417. 514; u. in Prosa, ναυήγια Her. 7, 191. 8, 18 u. öfter; τὰ ναυάγια ἀνελκύσαντες, Thuc. 7, 23; ναυαγίων ἐκράτησαν, Zeichen der gewonnenen Seeschlacht, 4, 14; πρὸς τὰ ναυάγια καὶ τοὺς νεκροὺς ἐτράποντο, 1, 50; auch ἀναιρεῖσϑαι τὰ ναυάγια, wie die Todten, Xen. Hell. 1, 7, 10 u. Folgde; ποιεῖσϑαι τὸν ὅρμον ἐπὶ τῶν ναυαγίων, Pol. 16, 8, 2; ἐπὶ λεπτοῦ ναυαγίου διαφερόμενος, Plut. Pomp. 32; u. übertr. auf andere Dinge, von Wagentrümmern, ἐπίμπλατο ναυαγίων Κρισσαῖον ἱππικῶν πέδον, Soph. El. 730, wie Choeril. bei Ath. XI, 464 b den zerbrochenen Becher ἀνδρῶν δαιτυμόνων ναυάγιον nennt; Plut. oft. – Bei Sp. auch = ναυαγία, vgl. Lob. Phryn. 519.
-
10 νεο-ζυγής
-
11 αὐχμαλέος
αὐχμαλέος, α, ον, = αὐχμηρός, Choeril. N. p. 144.
-
12 ὀχεύω
ὀχεύω, bespringen, von männlichen Thieren, belegen, beschälen, τὴν ἵππον, Her. 3, 85, u. med. sich begatten, ὀρνίϑων γένεα ὀχευόμενα, 2, 64; τὸ μὲν ϑῆλυ τίκτειν, τὸ δὲ ἄῤῥεν ὀχεύειν, Plat. Rep. V, 454 d; εἶδον αὐτὸν ὀχεύοντα τὴν κ ύνα, Euthyd. 298 e; Arist. H. A. 6, 20 u. öfter; u. Sp., wie Luc. V. 1. 1, 22; Plut. de sol. anim. 7. Aber auch = bespringen lassen, τοὺς ἵππους ὀχεύουσι, Arist. de gen. an. 2, 8. – Pass. ὀχεύεσϑαι ὑπό τινος, Arist. u. Sp., von weiblichen Thieren, besprungen, belegt werden. – Von Menschen nur selten oder gar nicht gebraucht, vgl. Nähe Choeril. p. 245.
-
13 ἀ-κείρατος
ἀ-κείρατος, ungeschoren, l. d. Choeril. S. Nähe p. 107.
-
14 ἐνδελέχεια
ἐνδελέχεια, ἡ (? vgl. ἐντελέχεια), Fortdauer, das Ununterbrochensein, Menand. bei Stob. flor. 29, 19; πέτρην κοιλαίνει ῥανίς Choeril., s. Nähe p. 169. ἐνδελεχέω, fortdauern, ununterbrochen fortwähren, LXX.; Sp. auch ἐνδελεχίζω.
-
15 ὑπ-οχετεύω
ὑπ-οχετεύω, darunter hin- od. ableiten. [ Empedocl. scheint die erste Sylbe des Verses wegen lang gebraucht zu haben, Naeke Choeril. p. 118.]
-
16 ὑπο-ψοφέω
ὑπο-ψοφέω, darunter od. ein wenig lärmen, einen leisen Laut von sich geben, Naeke Choeril. p. 250; Nic. Th. 297; καὶ ὑπηχέω Ael. H. A. 6, 24.
-
17 αὐχμαλέος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αὐχμαλέος
-
18 δαρτός
A flayed, ἵππων δ. πρόσωπα the skin flayed from horses' heads, Choeril.4.5; δ. χιτών, of skin stripped off, Paul.Aeg. 6.61.II τὰδ. fish which must be skinned before dressing, Mnesith. ap.Ath.8.357c; of animals,ἕν τι τῶν δ. ὀνομαζομένων Gal.2.644
, cf. IG12.190, SIG57.31 (Milet., V. B.C.). -
19 δονέω
A shake, of the effects of the wind, τὸ δέ τε πνοιαὶ δονέουσιν they shake the young tree, Il.17.55; ἄνεμος.. νέφεα σκιόεντα δονήσας having driven them, 12.157;ἀνέμῳ δεδονημένον αὖον ἄχερδον Theoc. 24.90
: generally, shake, δ. γάλα, in order to make butter, Hdt.4.2;δ. ἄκοντα Pi.P.1.44
:—[voice] Pass., δονοῦνται τὸ νευρῶδες have twitchings in the tendons, Paul.Aeg.6.74.2 drive about, τὰς.. οἶστρος.. ἐδόνησεν (sc. τὰς βόας) Od.22.300; disturb, terrify, Tim.Pers. 222: hence of love, agitate, excite, Sapph.40, Ar.Ec. 954 (lyr.);ποθεινὰ Ἑλλὰς αὐτὰν δ. μάστιγι πειθοῦς Pi.P.4.219
, cf. 6.36 ([voice] Pass.);θυμὸν δονέουσι μέριμναι B.1.69
(but δ. καρδίαν to agitate one's mind, Fr.8);ὀσμὴ.. μυκτῆρα δονεῖ Mnesim.4.60
;ἡμᾶς ἐδόνησεν ἡ μουσική Alciphr.Fr.6.12
:—[voice] Pass., ἡ Ἀσίη ἐδονέετο Asia was in commotion, Hdt.7.1;τὰ ὑπερόρια πολέμοις ἐδονεῖτο App.BC4.52
;πελέκεσσι δονεῖσθαι Corinn. 18
;Ἔρωτι δονεύμενος Bion Fr.6.5
;παῖδα ποθῶν δεδόνητο Theoc.13.65
: [tense] fut. [voice] Med. in pass. sense,ἅρματα καλὰ δονήσεται h.Ap. 270
.3 [voice] Pass., wheel, of troops, Arist.Mu. 399b9.II of sound, murmur, buzz, of bees, prob. in h.Merc. 563; δ. θρόον ὕμνων rouse the voice of song, Pi.N.7.81:—also in [voice] Med. or [voice] Pass.,λυρᾶν τε βοαὶ καναχαί τ' αὐλῶν δονέονται Id.P.10.39
; of bees, Choeril.2;ῥοιζήμασιν αἰθὴρ δονεῖται Ar.Av. 1183
.—Poet. word, used in [dialect] Ion., X.Smp.2.8, and late Prose; of medical percussion, Aret.SD2.1. -
20 θυμόεις
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θυμόεις
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Triptolemvs — TRIPTOLĔMVS, i, Gr. Τριπτόλεμος, ου, (⇒ Tab. XV.) 1 §. Namen. Diesen soll er von τρίβειν τὰς οὔλας, haben, weil er zuerst die Gerste zu dreschen gewiesen. Phurnut. de N.D. c. 28. Andere wollen dagegen, daß sein Namen so viel heiße, als einer, der … Gründliches mythologisches Lexikon