Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

Cărīna

  • 1 carīna

        carīna ae, f    [1 CAR-], a keel (of a ship): carinae planiores, Cs.: carinas fixerant vadis, L.— Poet., a vessel, boat, ship: statio male fida carinis, V.: Trahunt siccas carinas, H.
    * * *
    keel, bottom of ship, hull; boat, ship, vessel; voyage; half walnut shell

    Latin-English dictionary > carīna

  • 2 Carina

    1.
    cărīna, ae, f. [cf. karuon, cornu].
    I.
    The keel of a ship, Plaut. Mil. 3, 3, 42; Caes. B. G. 3, 13; id. B. C. 1, 54; Liv. 22, 20, 2; 28, 8, 14; Tac. A. 2, 6; Curt. 7, 3, 9; 10, 1, 19; Ov. M. 14, 552; id. P. 4, 3, 5.—In the poets very freq. (in Ovid's Met. alone about thirty times).—
    II.
    Meton.
    A.
    (Pars pro toto.) A vessel, boat, ship, Enn. Ann. 379; 476; 560 Vahl.; Cat. 64, 10; 64, 250; Prop. 3 (4), 9, 35; Verg. G. 1, 303; 1, 360; 2, 445; id. A. 2, 23; 4, 398; 5, 158; Hor. C. 1, 4, 2; 1, 14, 7; id. Epod. 10, 20; Ov. M. 1, 134.—
    B.
    Transf., of objects of similar form; of the shells of nuts, Plin. 15, 22, 24, § 88; of the bodies of dogs, Nemes. Cyneg. 110 Wernsd.; cf. Schol. Stat. Th. 11, 512 and 2. carino.—
    2.
    Esp. freq. as nom. propr.: Cărīnae, ārum, f., the Keels, a celebrated quarter in the fourth region of Rome, between the Cœlian and Esquiline Hills, now S. Pietro in vincoli, Varr. L. L. 5, § 46 sq.; Cic. Q. Fr. 2, 3, 7; Liv. 26, 10, 1; Hor. Ep. 1, 7, 48; Suet. Gram. 15 al.; cf.

    Becker, Antiq. 1, p. 522 sq.: lautae,

    Verg. A. 8, 361 Serv.—Here stood also the house of Pompey, Suet. Tib. 15; id. Gram. 15; hence the humorous play upon the word carinae, ships ' keels, Vell. 2, 77, 1; Aur. Vict. Vir. Ill. 84; cf. Dio. Cass. 48, 38, p. 555.
    2.
    Cărīna, ae, f., a town of Troas, Plin. 5, 32, 41, § 145.
    3.
    Cărīna, ae, m., a mountain in Crete, Plin. 21, 14, 46, § 79.

    Lewis & Short latin dictionary > Carina

  • 3 carina

    1.
    cărīna, ae, f. [cf. karuon, cornu].
    I.
    The keel of a ship, Plaut. Mil. 3, 3, 42; Caes. B. G. 3, 13; id. B. C. 1, 54; Liv. 22, 20, 2; 28, 8, 14; Tac. A. 2, 6; Curt. 7, 3, 9; 10, 1, 19; Ov. M. 14, 552; id. P. 4, 3, 5.—In the poets very freq. (in Ovid's Met. alone about thirty times).—
    II.
    Meton.
    A.
    (Pars pro toto.) A vessel, boat, ship, Enn. Ann. 379; 476; 560 Vahl.; Cat. 64, 10; 64, 250; Prop. 3 (4), 9, 35; Verg. G. 1, 303; 1, 360; 2, 445; id. A. 2, 23; 4, 398; 5, 158; Hor. C. 1, 4, 2; 1, 14, 7; id. Epod. 10, 20; Ov. M. 1, 134.—
    B.
    Transf., of objects of similar form; of the shells of nuts, Plin. 15, 22, 24, § 88; of the bodies of dogs, Nemes. Cyneg. 110 Wernsd.; cf. Schol. Stat. Th. 11, 512 and 2. carino.—
    2.
    Esp. freq. as nom. propr.: Cărīnae, ārum, f., the Keels, a celebrated quarter in the fourth region of Rome, between the Cœlian and Esquiline Hills, now S. Pietro in vincoli, Varr. L. L. 5, § 46 sq.; Cic. Q. Fr. 2, 3, 7; Liv. 26, 10, 1; Hor. Ep. 1, 7, 48; Suet. Gram. 15 al.; cf.

    Becker, Antiq. 1, p. 522 sq.: lautae,

    Verg. A. 8, 361 Serv.—Here stood also the house of Pompey, Suet. Tib. 15; id. Gram. 15; hence the humorous play upon the word carinae, ships ' keels, Vell. 2, 77, 1; Aur. Vict. Vir. Ill. 84; cf. Dio. Cass. 48, 38, p. 555.
    2.
    Cărīna, ae, f., a town of Troas, Plin. 5, 32, 41, § 145.
    3.
    Cărīna, ae, m., a mountain in Crete, Plin. 21, 14, 46, § 79.

    Lewis & Short latin dictionary > carina

  • 4 Carina

    Latin names of constellations > Carina

  • 5 carinus

    Latin-English dictionary > carinus

  • 6 Carinae

    1.
    cărīna, ae, f. [cf. karuon, cornu].
    I.
    The keel of a ship, Plaut. Mil. 3, 3, 42; Caes. B. G. 3, 13; id. B. C. 1, 54; Liv. 22, 20, 2; 28, 8, 14; Tac. A. 2, 6; Curt. 7, 3, 9; 10, 1, 19; Ov. M. 14, 552; id. P. 4, 3, 5.—In the poets very freq. (in Ovid's Met. alone about thirty times).—
    II.
    Meton.
    A.
    (Pars pro toto.) A vessel, boat, ship, Enn. Ann. 379; 476; 560 Vahl.; Cat. 64, 10; 64, 250; Prop. 3 (4), 9, 35; Verg. G. 1, 303; 1, 360; 2, 445; id. A. 2, 23; 4, 398; 5, 158; Hor. C. 1, 4, 2; 1, 14, 7; id. Epod. 10, 20; Ov. M. 1, 134.—
    B.
    Transf., of objects of similar form; of the shells of nuts, Plin. 15, 22, 24, § 88; of the bodies of dogs, Nemes. Cyneg. 110 Wernsd.; cf. Schol. Stat. Th. 11, 512 and 2. carino.—
    2.
    Esp. freq. as nom. propr.: Cărīnae, ārum, f., the Keels, a celebrated quarter in the fourth region of Rome, between the Cœlian and Esquiline Hills, now S. Pietro in vincoli, Varr. L. L. 5, § 46 sq.; Cic. Q. Fr. 2, 3, 7; Liv. 26, 10, 1; Hor. Ep. 1, 7, 48; Suet. Gram. 15 al.; cf.

    Becker, Antiq. 1, p. 522 sq.: lautae,

    Verg. A. 8, 361 Serv.—Here stood also the house of Pompey, Suet. Tib. 15; id. Gram. 15; hence the humorous play upon the word carinae, ships ' keels, Vell. 2, 77, 1; Aur. Vict. Vir. Ill. 84; cf. Dio. Cass. 48, 38, p. 555.
    2.
    Cărīna, ae, f., a town of Troas, Plin. 5, 32, 41, § 145.
    3.
    Cărīna, ae, m., a mountain in Crete, Plin. 21, 14, 46, § 79.

    Lewis & Short latin dictionary > Carinae

  • 7 vadum

        vadum ī, n    [BA-], a shallow place, shallow, shoal, ford: Rhodanus nonnullis locis vado transitur, Cs.: vadum fluminis temptare, si transire possent, Cs.: vado superari amnis non poterat, L.: in scopulo luctans brevibusque vadis, L.: Nessus, scitus vadorum, O.: (aquae) vada nota secantes, i. e. the river bed, O.: Cera vadum tentet, rasis infusa tabellis, try the ford, i. e. make a first attempt, O.— Plur, a shallow crossing, ford: vadis repertis partem copiarum transducere, Cs.—A body of water, sea, stream (poet.): longā sulcant vada salsa carinā, V.: Non tangenda rates transiliunt vada, H.—The depths, bottom (poet.): saxa Vadis levata, H.: Sedit limoso pressa carina vado, O.—Prov.: omnis res est iam in vado, touches bottom, i. e. is safe, T.
    * * *
    shallow place, stream; ford, shoal; channel

    Latin-English dictionary > vadum

  • 8 fundo

    1.
    fundo, fūdi, fūsum, 3, v. a. [root FUD; Gr. CHU, cheW-, in cheô, cheusô;

    Lat. futis, futtilis, ec-futio, re-futo, etc.,

    Curt. Gr. Etym. p. 204 sq. ], to pour, pour out, shed.
    I.
    Lit., of fluids.
    1.
    In gen.:

    (natura terram) sucum venis cogebat fundere apertis Consimilem lactis, etc.,

    Lucr. 5, 812:

    sanguinem e patera,

    Cic. Div. 1, 23, 46:

    novum liquorem (i. e. vinum) de patera,

    Hor. C. 1, 31, 3:

    vina paterā in aras,

    Ov. M. 9, 160; cf.:

    vinum inter cornua,

    id. ib. 7, 594:

    vinum super aequora,

    id. ib. 11, 247:

    duo rite mero libans carchesia Baccho Fundit humi,

    Verg. A. 5, 78:

    laticem urnis,

    Ov. M. 3, 172:

    lacrimas,

    Verg. A. 3, 348: cf. Ov. M. [p. 793] 5, 540:

    fundit Anigros aquas,

    pours out, id. ib. 15, 282:

    parumne fusum est Latini sanguinis?

    shed, spilt, Hor. Epod. 7, 4:

    sanguine ob rem publicam fuso,

    Sall. H. Fr. 2, 96, 2 Dietsch:

    sanguinem de regno (i. e. propter regnum),

    Curt. 10, 5.—Mid.:

    memorandum, in septem lacus eum (Strymonem) fundi,

    discharges itself, Plin. 4, 10, 17, § 38:

    ingentibus procellis fusus imber,

    pouring, Liv. 6, 8, 7; 6, 32, 6; cf.:

    sanguis in corporibus fusus,

    Cic. de Or. 2, 77, 310.—
    2.
    In partic.
    a.
    Of metals, to make by melting, to melt, cast, found:

    exolevit fundendi aeris pretiosi ratio,

    Plin. 34, 2, 3, § 5; cf. id. 34, 7, 18, § 46:

    caldarium (aes) funditur tantum, malleis fragile,

    id. 34, 8, 20, § 94:

    aere fuso,

    id. 34, 11, 24, § 107:

    vitrum,

    id. 34, 14, 42, § 148:

    glandes, Auct. B. Afr. 20, 3: Theodorus ipse se ex aere fudit,

    Plin. 34, 8, 19, § 83:

    ne statuam quidem inchoari, cum ejus membra fundentur,

    Quint. 2, 1, 12:

    fusis omnibus membris (statuae),

    id. 7 praef. §

    2: olim quaerere amabam, Quid sculptum infabre, quid fusum durius esset,

    Hor. S. 2, 3, 22.—
    * b.
    In medic. lang.: aliquem, to cause one to have fluid stools, to relax the bowels (opp. comprimere): si compresserit aliquem morbus aut fuderit, Cels. praef. med.; cf. under P. a.—
    B.
    Transf.
    1.
    To wet, moisten, bathe with a liquid ( poet. and very rare):

    (ossa) niveo fundere lacte,

    Tib. 3, 2, 20:

    multo tempora funde mero,

    id. 1, 7, 50.—
    2.
    Of things non-fluid.
    a.
    In gen., to pour forth in abundance, to scatter, cast, hurl; to spread, extend, diffuse:

    desectam cum stramento segetem corbibus fudere in Tiberim,

    Liv. 2, 5, 3:

    picem reliquasque res, quibus ignis excitari potest, fundebant,

    Caes. B. G. 7, 24, 4:

    tela,

    Val. Fl. 3, 243:

    sagittam,

    Sil. 7, 647:

    (solis) radios per opaca domorum,

    Lucr. 2, 115:

    quas (maculas) incuria fudit,

    has scattered, Hor. A. P. 352:

    fundunt se carcere laeti Thraces equi,

    pour themselves forth, rush out, Val. Fl. 1, 611:

    se cuncta manus ratibus,

    id. 2, 662:

    littera fundens se in charta,

    Plin. 13, 12, 25, § 81:

    luna se fundebat per fenestras,

    Verg. A. 3, 152.—Mid.:

    ne (vitis) in omnes partes nimia fundatur,

    spread out, Cic. de Sen. 15, 52:

    homines fusi per agros ac dispersi,

    Cic. Sest. 42, 91.—
    b.
    In partic.
    (α).
    With the accessory notion of production, to bring forth, bear or produce (in abundance):

    crescunt arbusta et fetus in tempore fundunt,

    Lucr. 1, 351; cf.:

    terra feta frugibus et vario leguminum genere, quae cum maxima largitate fundit,

    Cic. N. D. 2, 62, 156:

    flores aut fruges aut bacas,

    id. Tusc. 5, 13, 37:

    frugem,

    id. de Sen. 15, 51:

    plus materiae (vites),

    Plin. 17, 22, 35, § 192:

    cum centesimo Leontini campi fundunt,

    id. 18, 10, 21, § 95:

    facile illa (piscium ova) aqua et sustinentur et fetum fundunt,

    Cic. N. D. 2, 51, 129:

    (terra) animal prope certo tempore fudit Omne,

    Lucr. 5, 823; cf. ib. 917:

    fudit equum magno tellus percussa tridenti,

    Verg. G. 1, 13:

    Africa asinorum silvestrium multitudinem fundit,

    Plin. 8, 30, 46, § 108: quae te beluam ex utero, non hominem fudit, Cic. Pis. init.; Verg. A. 8, 139, v. Forbig. ad h. l.—
    (β).
    With the secondary notion of depth or downward direction, to throw or cast to the ground, to prostrate:

    (victi hostes) et de jugis, quae ceperant, funduntur,

    Liv. 9, 43, 20:

    nec prius absistit, quam septem ingentia victor Corpora (cervorum) fundat humi,

    Verg. A. 1, 193; cf. Ov. M. 13, 85; Sil. 4, 533:

    aliquem arcu,

    Val. Fl. 1, 446.—In middle force:

    fundi in alga,

    to lie down, Val. Fl. 1, 252.—Esp. freq. milit. t. t., overthrow, overcome, rout, vanquish an enemy:

    hostes nefarios prostravit, fudit, occidit,

    Cic. Phil. 14, 10, 27; cf.:

    exercitus caesus fususque,

    id. ib. 14, 1, 1:

    aliquos caedere, fundere atque fugare,

    Sall. J. 58, 3:

    Gaetulos,

    id. ib. 88, 3:

    classes fusae fugataeque,

    id. ib. 79, 4; cf.:

    si vi fudisset cecidissetque hostes,

    Liv. 35, 1, 8:

    hostes de jugis,

    id. 9, 43, 20:

    Gallos de delubris vestris,

    id. 6, 16, 2:

    eas omnes copias a se uno proelio fusas ac superatas esse,

    Caes. B. G. 1, 44, 8; cf.:

    Massilienses crebris eruptionibus fusi,

    id. B. C. 2, 22, 1:

    Latini ad Veserim fusi et fugati,

    Cic. Off. 3, 31, 112; Liv. 2, 6 fin.:

    quatuor exercitus Carthaginiensium fudi, fugavi, Hispania expuli,

    id. 28, 28, 9; cf. Drak. on 38, 53, 2;

    less freq. in a reversed order: alios arma sumentes fugant funduntque,

    Sall. J. 21, 2; Vell. 2, 46 fin.: omnibus hostium copiis fusis armisque exutis, Caes. B. G. 3, 6, 3:

    magnas copias hostium fudit,

    Cic. Mur. 9, 20:

    Sabinos equitatu fudit,

    id. Rep. 2, 20:

    Armeniorum copias,

    id. Arch. 9, 21:

    maximas copias parva manu,

    Sall. C. 7, 7.
    II.
    Trop.
    A.
    Ingen., to pour out or forth, to spread out, extend, display:

    imago de corpore fusa,

    Lucr. 4, 53:

    animam moribundo corpore fudit,

    id. 3, 1033; cf. id. 3, 700:

    concidit ac multo vitam cum sanguine fudit,

    Verg. A. 2, 532:

    circuli (appellantur), quod mixta farina et caseo et aqua circuitum aequabiliter fundebant,

    poured out, spread out, Varr. L. L. 5, § 106:

    quem secutus Cicero hanc famam latius fudit,

    Quint. 11, 2, 14; cf. id. 10, 5, 11:

    cum vero causa ea inciderit, in qua vis eloquentiae possit expromi: tum se latius fundet orator,

    will display himself, Cic. Or. 36, 125:

    superstitio, fusa per gentes,

    id. Div. 2, 72 init.; cf. Quint. 11, 3, 84:

    neque se tanta in eo (Cicerone) fudisset ubertas,

    id. 12, 2, 23:

    fundet opes, Latiumque beabit divite lingua,

    riches of expression, Hor. Ep. 2, 2, 121. —Mid.:

    quamquam negant, nec virtutes nec vitia crescere: tamen utrumque eorum fundi quodammodo et quasi dilatari putant,

    to be diffused, Cic. Fin. 3, 15, 48; cf.:

    modo virtus latius funditur,

    Sen. Ep. 74, 27; and:

    semper ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur,

    id. 5, 30, 92:

    saepe in amplificanda re funditur numerose et volubiliter oratio,

    id. Or. 62, 210.—
    B.
    In partic., of speech, to pour forth, utter:

    per quam (arteriam) vox principium a mente ducens percipitur et funditur,

    Cic. N. D. 2, 59, 149; cf.:

    e quibus elici vocem et fundi videmus,

    id. Tusc. 2, 24, 56:

    inanes sonos,

    id. ib. 5, 26, 73 (for which:

    inani voce sonare,

    id. Fin. 2, 15, 48):

    sonum,

    id. Ac. 2, 23, 74:

    verba poëtarum more (opp. ratione et arte distinguere),

    id. Fin. 4, 4, 10:

    versus hexametros aliosque variis modis atque numeris ex tempore,

    id. de Or. 3, 50, 194; cf.:

    grave plenumque carmen,

    id. Tusc. 1, 26, 64:

    tam bonos septenarios ad tibiam,

    id. ib. 1, 44, 107:

    physicorum oracula,

    id. N. D. 1, 26, 66:

    has ore loquelas,

    Verg. A. 5, 842:

    preces pectore ab imo,

    id. ib. 6, 55; so,

    preces,

    id. ib. 5, 234; Hor. Epod. 17, 53:

    mera mendacia,

    Plaut. Ps. 4, 1, 33:

    jam tu verba fundis hic, sapientia?

    you waste, Ter. Ad. 5, 2, 7:

    opprobria rustica,

    Hor. Ep. 2, 1, 146:

    iras inanes,

    Val. Fl. 3, 697:

    vehemens et liquidus puroque simillimus amni Fundet opes,

    Hor. Ep. 2, 2, 121:

    preces,

    App. M. 11, p. 258, 4; Tac. A. 14, 30; Aug. in Psa. 25, 10 al.—Hence, fūsus, a, um, P. a., spread out, extended, broad, large, copious, diffuse.
    A.
    Lit.:

    (aër) tum fusus et extenuatus sublime fertur, tum autem concretus in nubes cogitur,

    Cic. N. D. 2, 39, 101: fusior alvus, i. e. more relaxed (opp. astrictior), Cels. 1, 3 med.:

    toga (opp. restricta),

    wide, full, Suet. Aug. 73:

    Gallorum fusa et candida corpora,

    full, plump, Liv. 38, 21, 9:

    campi in omnem partem,

    extended, Verg. A. 6, 440; cf.:

    non fusior ulli Terra fuit domino,

    a broader, larger kingdom, Luc. 4, 670.—
    B.
    Trop., copious, diffuse; flowing, free:

    genus sermonis non liquidum, non fusum ac profluens,

    Cic. de Or. 2, 38, 159; cf.:

    constricta an latius fusa narratio,

    Quint. 2, 13, 5:

    materia abundantior atque ultra quam oporteat fusa,

    id. 2, 4, 7:

    ut illud, quod ad omnem honestatem pertinet, decorum, quam late fusum sit, appareat,

    Cic. Off. 1, 28, 98; cf. Quint. 11, 1, 5:

    (vox) in egressionibus fusa et securae claritatis (opp. contracta),

    unrestrained, free, id. 11, 3, 64:

    periodus,

    id. 9, 4, 128:

    fusiores liberioresque numeri,

    id. 130:

    lingua Graeca prolixior fusiorque quam nostra,

    Gell. 2, 26, 7:

    in locis ac descriptionibus fusi ac fluentes,

    Quint. 9, 4, 138:

    plenior Aeschines et magis fusus,

    id. 10, 1, 77:

    dulcis et candidus et fusus Herodotus (opp. densus et brevis et semper instans sibi Thucydides),

    id. 10, 1, 73.— Sup. seems not to occur.— Adv.: fūse.
    * 1.
    (Acc. to A.) Spread out, extended:

    (manus) fusius paulo in diversum resolvitur,

    Quint. 11, 3, 97.—
    2.
    (Acc. to B.) Copiously, at length, diffusely:

    quae fuse olim disputabantur ac libere, ea nunc articulatim distincteque dicuntur,

    Cic. Leg. 1, 13, 36:

    multa dicere fuse lateque,

    id. Tusc. 4, 26, 57:

    fuse lateque dicendi facultas,

    id. Or. 32, 113:

    fuse et copiose augere et ornate aliquid (opp. brevia et acuta),

    id. Fin. 3, 7, 26.— Comp.:

    haec cum uberius disputantur et fusius (opp. brevius angustiusque concluduntur),

    Cic. N. D. 2, 7, 20:

    fusius et ornatius rem exponere,

    Quint. 4, 2, 128.— Sup. seems not to occur.
    2.
    fundo, āvi, ātum, 1, v. a. [fundus], to lay the bottom, keel, foundation of a thing, to found (syn.: condo, exstruo, etc.).
    I.
    Lit. (perh. only poet.):

    haec carina satis probe fundata et bene statuta est,

    i. e. is laid, Plaut. Mil. 3, 3, 44 (v. Ritschl ad h. l.);

    dum mea puppis erat validā fundata carinā,

    Ov. P. 4, 3, 5; id. H. 16, 111:

    Erycino in vertice sedes fundatur Veneri Idaliae,

    is founded, Verg. A. 5, 759: sedes saxo vetusto. id. ib. 8, 478:

    arces,

    id. ib. 4, 260.—
    B.
    Transf., in gen., to fasten, secure, make firm:

    dente tenaci Ancora fundabat naves,

    Verg. A. 6, 4:

    (genus humanum) Et majoribus et solidis magis ossibus intus Fundatum,

    Lucr. 5, 928; 4, 828.—
    II.
    Trop., to found, establish, fix, confirm (class., esp. in part. perf.; cf.:

    firmo, stabilio): illud vero maxime nostrum fundavit imperium et populi Romani nomen auxit, quod, etc.,

    Cic. Balb. 13, 31; cf.:

    quantis laboribus fundatum imperium,

    id. Cat. 4, 9, 19:

    qui (rei publicae status) bonorum omnium conjunctione et auctoritate consulatus mei fixus et fundatus videbatur,

    id. Att. 1, 16, 6:

    accurate non modo fundata verum etiam exstructa disciplina,

    id. Fin. 4, 1, 1; cf.:

    fundati a doctore,

    thoroughly instructed, Lact. 6, 21, 4:

    res publica praeclare fundata,

    Cic. Par. 1, 2, 10; cf.:

    qui legibus urbem Fundavit,

    Verg. A. 6, 810:

    in eorum agro sedes fundare Bastarnis,

    Liv. 40, 57, 5:

    libertatem, salutem, securitatem,

    Plin. Pan. 8, 1:

    jus civile,

    Dig. 1, 2, 2, § 39:

    vacuos Penates prole,

    Stat. S. 4, 7, 30; cf.:

    thalamos Tritonide nympha,

    i. e. to marry, Sil. 2, 65:

    partis et fundatis amicitiis,

    Q. Cic. Petit. Cons. 7, 25:

    fundatae atque optime constitutae opes,

    Cic. Rab. Post. 1, 1; cf.:

    nitidis fundata pecunia villis,

    well laid out, Hor. Ep. 1, 15, 46:

    nihil veritate fundatum,

    Cic. Fl. 11, 26; cf. Lucr. 5, 161.— Hence, fundātus, a, um, P. a., firm, fixed, grounded, durable (very rare).
    A.
    Lit.:

    quo fundatior erit ex arenato directura, etc.,

    Vitr. 7, 3 med.:

    si permanetis in fide fundati,

    Vulg. Col. 1, 23.—
    B.
    Trop.: deflevi subitas fundatissimae familiae ruinas, Auct. Or. pro Domo, 36, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > fundo

  • 9 natantes

    năto, āvi, ātum, 1, v. freq. n. and a. [no], to swim, to float.
    I.
    Lit.:

    qui neque in Oceano natare volueris studiosissimus homo natandi,

    Cic. Fam. 7, 10, 2:

    natant pisces aequore,

    Ov. P. 2, 7, 28: canis, per flumen, carnem dum ferret, natans, Phaedr. 1, 4, 2:

    natat uncta carina,

    floats, Verg. A. 4, 398:

    crura natantia,

    palmated feet, Ov. M. 14, 551; cf.:

    apta natando crura,

    id. ib. 15, 376.—Of storm-tossed or shipwrecked persons, to float about, be tossed about:

    naufragus natans,

    Cic. Inv. 2, 51, 163; cf.

    trop.: et natat exuviis Graecia pressa tuis,

    Prop. 4 (5), 1, 115:

    cum saepe in portu fracta carina natet,

    id. 2, 25, 24 (3, 20, 24):

    Ithacum lugere natantem,

    Juv. 10, 257.—
    (β).
    Poet., with acc.:

    nocte natat caecā serus freta,

    swims across, Verg. G. 3, 260:

    aquas,

    to swim in, Mart. 14, 196, 2:

    Tiberinum,

    to swim across, Juv. 8, 265.—Hence, also, pass.:

    quot piscibus unda natatur,

    Ov. Tr. 5, 2, 25. —
    B.
    Transf.
    1.
    To swim or spread about ( poet.):

    quā Tiberinus campo liberiore natat,

    Ov. F. 4, 291:

    natantibus radicibus,

    Col. Arb. 6; Prop. 2, 12, 52 (3, 7, 52):

    ingens medio natat umbra profundo,

    Stat. Th. 2, 42:

    niveo natat ignis in ore,

    id. Achill. 1, 161.—
    2.
    To swim or overflow with any thing, to be overflowed (mostly poet.).
    (α).
    With abl.:

    natabant pavimenta vino,

    Cic. Phil. 2, 41, 105:

    plenis Rura natant fossis,

    are inundated, Verg. G. 1, 372:

    sanieque aspersa natarent Limina,

    id. A. 3, 625:

    fletibus ora natant,

    Stat. Th. 2, 337:

    carmina in ipse ore natant,

    id. S. 2, 1, 18.—
    (β).
    Absol.:

    exspectant imbres, quorum modo cuncta natabant Impulsu,

    Luc. 4, 330:

    plana natant,

    Sil. 4, 751.—
    3.
    Of the eyes, to swim (of drunken or dying persons), to be feeble, failing ( poet.):

    vinis oculique animique natabant,

    Ov. F. 6, 673:

    moriens oculis natantibus Circumspexit Athin,

    id. M. 5, 72; Sil. 2, 122; cf.:

    ante oculos natant tenebrae,

    Ov. M. 12, 136:

    oculi natantes et quādam voluptate suffusi,

    Quint. 4, 3, 76.—
    4.
    To move to and fro, not stand still:

    nec vagus in laxā pes tibi pelle (i. e. calceo) natet,

    Ov. A. A. 1, 516; Calp. Ecl. 6, 43; Nemes. Cyn. 170.—
    5.
    Of birds, to fly:

    ardea sublimis pennae confisa natanti,

    Luc. 5, 554.—
    II.
    Trop., to fluctuate, waver, be uncertain ( = titubare, huc atque illuc ferri):

    in quo quidem magis tu mihi natare visus es quam ipse Neptunus,

    Cic. N. D. 3, 24, 62:

    mutatio voluntatis indicat animum natare,

    Sen. Ep. 35, 4:

    pars multa (hominum) natat, modo recta capessens, Interdum pravis obnoxia,

    Hor. S. 2, 7, 6; Sil. 7, 726; Manil. 4, 256: vitreoque natant praetoria ponto, float or waver reflected in the water, Stat. S. 2, 2, 49.—Hence, nătans, antis, P. a., swimming; hence, nătantes, ūm, poet. for fishes:

    genus omne natantum,

    Verg. G. 3, 541; Cael. Aur. Tard. 3, 2, § 31.

    Lewis & Short latin dictionary > natantes

  • 10 nato

    năto, āvi, ātum, 1, v. freq. n. and a. [no], to swim, to float.
    I.
    Lit.:

    qui neque in Oceano natare volueris studiosissimus homo natandi,

    Cic. Fam. 7, 10, 2:

    natant pisces aequore,

    Ov. P. 2, 7, 28: canis, per flumen, carnem dum ferret, natans, Phaedr. 1, 4, 2:

    natat uncta carina,

    floats, Verg. A. 4, 398:

    crura natantia,

    palmated feet, Ov. M. 14, 551; cf.:

    apta natando crura,

    id. ib. 15, 376.—Of storm-tossed or shipwrecked persons, to float about, be tossed about:

    naufragus natans,

    Cic. Inv. 2, 51, 163; cf.

    trop.: et natat exuviis Graecia pressa tuis,

    Prop. 4 (5), 1, 115:

    cum saepe in portu fracta carina natet,

    id. 2, 25, 24 (3, 20, 24):

    Ithacum lugere natantem,

    Juv. 10, 257.—
    (β).
    Poet., with acc.:

    nocte natat caecā serus freta,

    swims across, Verg. G. 3, 260:

    aquas,

    to swim in, Mart. 14, 196, 2:

    Tiberinum,

    to swim across, Juv. 8, 265.—Hence, also, pass.:

    quot piscibus unda natatur,

    Ov. Tr. 5, 2, 25. —
    B.
    Transf.
    1.
    To swim or spread about ( poet.):

    quā Tiberinus campo liberiore natat,

    Ov. F. 4, 291:

    natantibus radicibus,

    Col. Arb. 6; Prop. 2, 12, 52 (3, 7, 52):

    ingens medio natat umbra profundo,

    Stat. Th. 2, 42:

    niveo natat ignis in ore,

    id. Achill. 1, 161.—
    2.
    To swim or overflow with any thing, to be overflowed (mostly poet.).
    (α).
    With abl.:

    natabant pavimenta vino,

    Cic. Phil. 2, 41, 105:

    plenis Rura natant fossis,

    are inundated, Verg. G. 1, 372:

    sanieque aspersa natarent Limina,

    id. A. 3, 625:

    fletibus ora natant,

    Stat. Th. 2, 337:

    carmina in ipse ore natant,

    id. S. 2, 1, 18.—
    (β).
    Absol.:

    exspectant imbres, quorum modo cuncta natabant Impulsu,

    Luc. 4, 330:

    plana natant,

    Sil. 4, 751.—
    3.
    Of the eyes, to swim (of drunken or dying persons), to be feeble, failing ( poet.):

    vinis oculique animique natabant,

    Ov. F. 6, 673:

    moriens oculis natantibus Circumspexit Athin,

    id. M. 5, 72; Sil. 2, 122; cf.:

    ante oculos natant tenebrae,

    Ov. M. 12, 136:

    oculi natantes et quādam voluptate suffusi,

    Quint. 4, 3, 76.—
    4.
    To move to and fro, not stand still:

    nec vagus in laxā pes tibi pelle (i. e. calceo) natet,

    Ov. A. A. 1, 516; Calp. Ecl. 6, 43; Nemes. Cyn. 170.—
    5.
    Of birds, to fly:

    ardea sublimis pennae confisa natanti,

    Luc. 5, 554.—
    II.
    Trop., to fluctuate, waver, be uncertain ( = titubare, huc atque illuc ferri):

    in quo quidem magis tu mihi natare visus es quam ipse Neptunus,

    Cic. N. D. 3, 24, 62:

    mutatio voluntatis indicat animum natare,

    Sen. Ep. 35, 4:

    pars multa (hominum) natat, modo recta capessens, Interdum pravis obnoxia,

    Hor. S. 2, 7, 6; Sil. 7, 726; Manil. 4, 256: vitreoque natant praetoria ponto, float or waver reflected in the water, Stat. S. 2, 2, 49.—Hence, nătans, antis, P. a., swimming; hence, nătantes, ūm, poet. for fishes:

    genus omne natantum,

    Verg. G. 3, 541; Cael. Aur. Tard. 3, 2, § 31.

    Lewis & Short latin dictionary > nato

  • 11 vadum

    vădum, i, n. ( masc. collat form, vă-dus, i, Varr. ap. Serv. Verg. A. 1, 111; Sall. H. 1, 68 Dietsch) [cf. the root BA, bainô, whence, also, vado; hence, that through which one can go], a shallow place in water, a shallow, shoal, ford.
    I.
    Lit.
    1.
    Sing.:

    Rhodanus nonnullis locis vado transitur,

    Caes. B. G. 1, 6; 5, 58; 7, 55:

    vadum in flumine efficere,

    id. B. C. 1, 61:

    vadum fluminis temptare, si transire possent,

    id. ib. 1, 83:

    exercitum vado transducere,

    id. ib. 3, 37:

    vado flumen penetrare,

    Tac. A. 2, 68:

    vado superari amnis non poterat,

    Liv. 38, 13, 9; 38, 18, 7:

    piscis qui vivit in vado,

    Cels. 2, 18:

    amnis incerto vado,

    Tac. A. 12, 33.—
    2.
    Piur., so esp. of a shallow place where a river is crossed, a ford:

    ibi vadis repertis partem suarum copiarum transducere conati sunt,

    Caes. B. G. 2, 9; 1, 8; 3, 13; Liv. 26, 45, 8; 31, 1, 5; Tac. A. 2, 23; id. H. 4, 27; Lucr. 1, 200; Ov. M. 1, 370; 3, 19.—Also of shallows, as dangerous in navigation: mystica ad dextram vada Praetervecti, Att. ap. Varr. L. L. 7, 19 Müll. (Trag. Rel. v. 687 Rib.):

    brevia,

    Verg. A. 5, 221:

    caeca,

    id. ib. 1, 536:

    dura saxis Lilybeia caecis,

    id. ib. 3, 706; cf.:

    Nessus, scitus vadorum,

    Ov. M. 9, 108.—
    B.
    Transf.
    1.
    A body of water, a sea, stream, etc. ( poet.):

    longā sulcant vada salsa carinā,

    Verg. A. 5, 158; 7, 198; Cat. 64, 58:

    si tamen Non tangenda rates transiliunt vada,

    Hor. C. 1, 3, 24; Ov. P. 4, 9, 2; Sen. Hippol. 181 al.—
    2.
    The bottom of a body of water, the depths ( poet. and in post-Aug. prose):

    saxa Vadis levata,

    Hor. Epod. 16, 26; Plin. 3, praef. §

    4: ostrea capta solido vado,

    id. 32, 6, 21, § 59:

    sedit limoso pressa carina vado,

    Ov. F. 4, 300.—
    3.
    The bottom of a well, Phaedr. 4, 9, 12; Plin. 31, 3, 23, § 39.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of shallow water, as a place of safety to the swimmer:

    haec propemodum jam esse in vado salutis res videtur,

    i. e. in safety, Plaut. Aul. 4, 10, 73:

    at in vado'st: jam facile enabit,

    id. Rud. 1, 2, 81:

    omnis res est jam in vado,

    Ter. And. 5, 2, 4.—
    B.
    Of shallows, as dangerous to the mariner:

    emersisse jam e vadis et scopulos praetervecta videtur oratio mea,

    Cic. Cael. 21, 51: cera vadum tentet, rasis infusa tabellis, explore the way, i. e. make a first attempt, Ov. A. A. 1, 437.

    Lewis & Short latin dictionary > vadum

  • 12 cēdō

        cēdō cessī, cessus, ere    [1 CAD-], to go from, give place, remove, withdraw, go away, depart, retire: cedam atque abibo: ex ingratā civitate: patriā: carinā, Ct.: per ora (hominum), i. e. to be seen, H.: Siciliā sibi omni cedi, to be evacuated, L.: cedere foro, to leave the exchange, i. e. be bankrupt, Iu.: alicui hortorum possessione, i. e. to cede, assign: ut possessionibus cederent: loco cedere, to retreat, N.: ex acie, abandon, L.: locum ex quo cesserant repetunt, L.: cedentes insequi, the retreating enemy, Cs.—Fig., to pass away, go from, drop out, vanish: vitā, die: e vitā: horae quidem cedunt et dies, elapse: memoriā, be forgotten, L.: fiducia cessit Quo tibi, diva, mei? V. —To come to, fall ( as a possession), to fall to the lot of, accrue: ut is quaestus huic cederet: quae captae urbi cessura forent, L.: regnorum cessit Pars Heleno, V.: undae cesserunt piscibus habitandae, O.: summa rerum in ducem cessit, Ta.: aurum in paucorum praedam cessisse, L.: quod cedit in altera iura, H.—To result, happen, turn out, fall out, work: gesta quae prospere ei cesserunt, were successful, N.: neque insidiae prospere cessere, S.: prout prima cessissent, in proportion to his success at the outset, Ta.: Quā Parcae sinebant Cedere res Latio, V.: neque si male cesserat, neque si bene, H.—With in and acc, to take the place of, supply the want of, be a substitute for: poena in vicem fidei cesserat, L.: victoribus fortuna in sapientiam cessit, Ta.: epulae pro stipendio cedunt, are taken in commutation, Ta. — To yield, give place: quasi locum dare et cedere: pete cedentem aëra disco, H.: in tutum, L.: cedere nescius, H.: pars cedere, alii insequi, S.: huc omnis aratri Cessit amor, i. e. to warlike zeal, V.— With dat, to yield to, retreat before, submit to, be overcome by: Viriatho exercitūs nostri imperatoresque cesserunt: hosti, N.: comites, quibus ensis et ignis Cesserunt, i. e. who were unharmed, O.: fortunae, S.: loco iniquo, non hosti cessum, L.: Tu ne cede malis, succumb, V.—To yield in rank, be inferior: nullā re cedens caelestibus: virtute nostris, Cs.: laudibus lanificae artis, O.: in re nullā Agesilao, N.: ut non multum Graecis cederetur, were not inferior.—To comply with, yield to, obey, conform to: auctoritati viri: cessit tibi blandienti Cerberus, H.: deae, O.: Cedo equidem, I comply, V.—To grant, concede, allow, give up, yield, permit: aliquid amicitiae: currum ei, L.: cessit patribus, ut in praesentiā tribuni crearentur, L.
    * * *
    I
    give/bring here!/hand over, come (now/here); tell/show us, out with it! behold!
    II
    cedere, cessi, cessus V
    go/pass (from/away); withdraw/retire/leave; step aside/make way; take place of; grant, concede, yield, submit; fall back/to; happen/result; start (period)

    Latin-English dictionary > cēdō

  • 13 fundō

        fundō āvī, ātus, āre    [fundus], to lay the bottom, make a foundation, found, begin: puppis fundata carinā, O.: sedes Fundatur Veneri, is founded, V.: dente tenaci Ancora fundabat navīs, fastened, V.—Fig., to found, establish, fix, confirm: imperium: res p. praeclare fundata: legibus urbem, V.: suas opes, Cu.: nitidis fundata pecunia villis, well laid out, H.
    * * *
    I
    fundare, fundavi, fundatus V
    establish, found, begin; lay the bottom, lay a foundation; confirm
    II
    fundere, fudi, fusus V
    pour, cast (metals); scatter, shed, rout

    Latin-English dictionary > fundō

  • 14 lacessō

        lacessō īvī, ītus, ere    [lacio (obsol.), 1 LAC-], to excite, provoke, challenge, exasperate, irritate: ferro virum: virum voce, V.: me amabis et scripto aliquo lacesses, i. e. force me to write in return: si non lacessisset prior, T.: hostīs proelio, i. e. assail, Cs.: te iniuriā: Saguntini nec lacessentes nec lacessiti, L.: leonem, H.: aera Sole lacessita (i. e. percussa radiis solis), struck with the sunbeams' glitter, V.: taurus ventos lacessit ictibus, tosses defiance, V.— To urge, arouse, excite, stimulate, shake, move: ad philosophas scriptiones: ad pugnam, L.: aurigae manibus lacessunt Pectora plausa cavis, pat their breasts, V.: bella, V.: deos (precibus), importune, H.: pelagus carinā, defy, H.— To call forth, arouse, produce: sermones: ferrum, V.
    * * *
    lacessere, lacessivi, lacessitus V
    provoke, excite, harass, challenge, harass; attack, assail

    Latin-English dictionary > lacessō

  • 15 mētior

        mētior mēnsus, īrī, dep.    [1 MA-], to measure, mete: magnitudinem mundi: nummos, i. e. have in great abundance, H.: pedes syllabis, measure by syllables: annum, i. e. divide, O.: Hesperiam metire iacens, i. e. with your dead body, V.— To measure out, deal out, distribute: frumentum militibus, Cs.: exercitui si metiendum esset: Caecubum, H.— To measure, pass over, traverse: Sacram viam, pace off, H.: aequor curru, sail through, V.: carinā aquas, O.—Fig., to measure, estimate, judge, value: suo metu pericula, S.: sonantia metiri auribus: oculo latus, H.: omnia quaestu, by profit: homines virtute, non fortunā, N.: se suo modulo ac pede, H.: nec se metitur ad illum modum, i. e. accommodates herself, Iu.: quanto Metiris pretio, quod, etc., Iu.
    * * *
    metiri, mensus sum V DEP
    measure, estimate; distribute, mete; traverse, sail/walk through

    Latin-English dictionary > mētior

  • 16 natō

        natō āvī, ātus, āre, freq.    [no], to swim, float: natandi causā venire: natant pisces aequore, O.: Canis per flumen natans, Ph.: natat uncta carina, floats, V.: crura natantia, webbed feet, O.: placidis undis, O.: naufragus natans, tossed about: Nocte natat serus freta, swims, V.: Tiberinum, Iu.: quot piscibus unda natatur, O.— To spread about, broaden: quā Tiberinus campo liberiore natat, O.— To swim, overflow, be overflowed: natabant pavimenta vino: plenis Rura natant fossis, are inundated, V. —Of the eyes, to swim, be feeble, fail: moriens oculis natantibus Circumspexit Athin, O.— To move about, waver, hover, move to and fro: ante oculos natant tenebrae, O.—Fig., to fluctuate, waver, be uncertain: in quo tu mihi natare visus es: pars multa (hominum) natat, H.
    * * *
    natare, natavi, natatus V
    swim; float

    Latin-English dictionary > natō

  • 17 pandus

        pandus adj.    [PAND-], bent, crooked, curved: carina, V.: rami, O.: cornua, O.: delphines, O.: asellus, crook-backed, O.
    * * *
    panda, pandum ADJ

    Latin-English dictionary > pandus

  • 18 prae-eō

        prae-eō iī    (īvī), —, īre, to go before, lead the way, precede: ut consulibus lictores praeirent: praeeunte carinā, V.: novi praeeunt fasces, O.— Fig., to go before, precede: naturā praeeunte.— To recite beforehand, dictate, prescribe: omnia, uti decemviri praeierunt, facta, had ordered, L.: ades, dum dedico domum, ut mihi praeeatis: praei verba, quibus me devoveam, L.: coactus pontifex verba praeire, to dictate the formula of consecration, L.: praeeuntibus exsecrabile carmen sacerdotibus, L.: alcui preces, Cu.: vobis voce, quid iudicaretis.

    Latin-English dictionary > prae-eō

  • 19 sulcō

        sulcō āvī, —, āre    [sulcus], to furrow, turn up, plough: vomere humum, O.— To furrow, plough, cross, traverse, mark: (anguis) harenam Sulcat, O.: vada salsa carinā, V.
    * * *
    sulcare, sulcavi, sulcatus V
    furrow, plough; cleave

    Latin-English dictionary > sulcō

  • 20 vēlifer

        vēlifer fera, ferum, adj.    [velum+1 FER-], sail-bearing: carina, O., Pr.
    * * *
    velifera, veliferum ADJ

    Latin-English dictionary > vēlifer

См. также в других словарях:

  • Carina — may refer to:* Carina (constellation) * Carina Dwarf, a dwarf galaxy orbiting the Milky Way * Carinatae, a term within phylogenetic taxonomy referring to birds * USS Carina (AK 74) * Carina (anatomy), a ridge in the sagittal plane of the trachea… …   Wikipedia

  • Carina — Saltar a navegación, búsqueda Carina Nombre Latino Carina Abreviatura Car Genitivo Ca …   Wikipedia Español

  • Carina — ist: ein weiblicher Vorname, siehe Carina (Vorname) ein Automodell des Konzerns Toyota, siehe Toyota Carina die lateinische Bezeichnung eines Sternbilds, siehe Kiel des Schiffs ein Asteroid des Hauptgürtels, siehe (491) Carina ein Teil der Blüten …   Deutsch Wikipedia

  • carina — cȁrina ž DEFINICIJA 1. iznos u novcu koji se plaća državi na vrijednost, prekoračenje vrijednosti ili prekoračenje količine robe prema propisu o uvozu i izvozu [uvozna carina; izvozna carina; visoka carina; zaštitna carina; proći carinu] 2.… …   Hrvatski jezični portal

  • carina — f. anat. Ángulo que forma la tráquea cuando se divide en los dos bronquios principales. Medical Dictionary. 2011. carina parte de un …   Diccionario médico

  • Carina — cariña. adj. Se dice del individuo de un pueblo amerindio que habita entre los límites de los Estados de Anzoátegui, Monagas y Bolívar, al este de Venezuela. U. t. c. s. || 2. Perteneciente o relativo a los cariña. || 3. m. Lengua de filiación… …   Enciclopedia Universal

  • Carina — (Церматт,Швейцария) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: Untere Wiestistrasse 12, 3920 …   Каталог отелей

  • cariña — 1. adj. Se dice del individuo de un pueblo amerindio que habita entre los límites de los Estados de Anzoátegui, Monagas y Bolívar, al este de Venezuela. U. t. c. s.) 2. Perteneciente o relativo a los cariña. 3. m. Lengua de filiación caribe que… …   Diccionario de la lengua española

  • Carina — Ca*ri na, n. [L., keel.] 1. (Bot.) A keel. (a) That part of a papilionaceous flower, consisting of two petals, commonly united, which incloses the organs of fructification. (b) A longitudinal ridge or projection like the keel of a boat. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Carīna — (lat.), 1) Schiffskiel; daher 2) Carinae, eine Straße in der 4. Region von Rom (sd. a. Geogr.), weil sie die Form eines Schiffskieles hatte; 3) (Bot.), der Kiel, die Rückenschärfe, eine scharfkantige Erhöhung eines Blüthen od. Fruchttheils; 4) so …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Carīna — (lat. »Schiffskiel«), in der Botanik eine kahnförmige Bildung eines Blüten oder Fruchtteils, als Teil der Schmetterlingsblüte das Schiffchen (s. Leguminosen) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»