Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

Aenēas

  • 1 Aeneas

    Aenēas, ae, m. (also in the nom. Aenea, Varr. ap. Charis. p. 50 P.; cf. Quint. 1, 5, 61; gen. sometimes Aeneā, Apul. Orth. § 23 Osann.; acc. Aenean often, after the Gr. Ainein, Ov. F. 5, 568; id. H. 7, 36; voc. Aenēā, Poët. ap Varr. L. L. 6, § 60 Müll.; Ov. H. 7, 9), = Aineias, Æneas, son of Venus and Anchises, the hero of Virgil's epic poem, and ancestor of the Romans, worshipped after his death as Juppiter Indiges; cf. Nieb. Röm. Gesch. 1, 207 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > Aeneas

  • 2 Dardanides

    1.
    Dardănus, i, m., Dardanos.
    I.
    The son of Jupiter and Electra of Arcadia, founder of the city Dardania, in Troas, and ancestor of the royal race of Troy, Att. ap. Schol. Bern. ad Verg. G. 1, 502 (v. 653 Ribb.); Verg. A. 8, 134 Serv.; 6, 650; 3, 167 al.; cf. Heyne Verg. A. 3 Excurs. 6; Lact. 1, 23, 3: acc. Dardanon, Ov. F. 4, 31. —
    B.
    Hence,
    1.
    Dardănus, a, um, adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    praeda,

    Prop. 1, 19, 14:

    puppis,

    i. e. of Aeneas, id. 4, 1, 40 (5, 1, 40 M.):

    arma,

    Verg. A. 2, 618:

    pubes,

    id. ib. 5, 119:

    gens,

    Hor. Od. 1, 15, 10:

    Troja,

    Ov. Tr. 5, 10, 4; also for Roman, as the Romans were descendants of Aeneas:

    ductor,

    i. e. the Roman, Scipio Africanus, Sil. 1, 14.—
    2.
    Dardănĭus, a, um, adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    gentes, Att. ap. Apul. de Deo Soc. 24 (v. 523 Ribbeck): gens,

    Verg. A. 1, 602:

    Aeneae,

    id. ib. 1, 494; 6, 169; cf.

    carinae,

    i. e. of Aeneas, id. ib. 4, 658;

    and pinus, the same,

    Ov. F. 1, 519:

    Anchisae,

    Verg. A. 1, 617; 9, 647:

    Iulus (son of Aeneas),

    Ov. M. 15, 767:

    Roma,

    id. ib. 15, 431:

    vates,

    i. e. Helenus, id. ib. 13, 335:

    advena,

    i. e. Paris, id. H. 8, 42:

    senex,

    i. e. Priam, id. Tr. 3, 5, 38:

    triumphus,

    Prop. 2, 14, 1 (3, 6, 1 M):

    minister,

    i. e. Ganymedes, Mart. 11, 104, et saep.—
    b.
    Subst.: Dardănia, ae, f.,
    (α).
    the city Dardania, founded by Dardanus on the Hellespont, S. W. of Abydos (whence its mod. name, the Dardanelles), Ov. Tr. 1, 10, 25. Oftener, esp. in Vergil,
    (β).
    poet. for Troja, Verg. A. 2, 281; 325; 3, 52; Ov. H. 16, 57.—
    3.
    Dardănĭdes, ae, m., son or descendant of Dardanus:

    Ilus,

    Ov. F. 6, 419.— Absol. for Aeneas, Verg. A. 10, 545; 12, 775.—In plur. for Trojan:

    pastores,

    id. ib. 2, 59.— Absol. for Trojans, id. ib. 2, 72; 445 et saep.—
    4.
    Dardănis, ĭdis, f., adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    matres,

    Ov. M. 13, 412:

    nurus,

    id. H. 16, 194; 17, 212:

    Caieta (founded by Trojans),

    Mart. 10, 30.— Absol. for Creüsa, Verg. A. 2, 787.
    II.
    A magician of Phoenicia, Plin. 30, 1, 2, § 9; App. Mag. p. 331, 14.—Hence,
    2.
    Dardănius, a, um, adj., of Dardanus: poet. for Magic, artes, Col. 10, 358.
    III. 2.
    Dardănus, a, um; v. the preceding art. no. I. B. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Dardanides

  • 3 Dardanis

    1.
    Dardănus, i, m., Dardanos.
    I.
    The son of Jupiter and Electra of Arcadia, founder of the city Dardania, in Troas, and ancestor of the royal race of Troy, Att. ap. Schol. Bern. ad Verg. G. 1, 502 (v. 653 Ribb.); Verg. A. 8, 134 Serv.; 6, 650; 3, 167 al.; cf. Heyne Verg. A. 3 Excurs. 6; Lact. 1, 23, 3: acc. Dardanon, Ov. F. 4, 31. —
    B.
    Hence,
    1.
    Dardănus, a, um, adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    praeda,

    Prop. 1, 19, 14:

    puppis,

    i. e. of Aeneas, id. 4, 1, 40 (5, 1, 40 M.):

    arma,

    Verg. A. 2, 618:

    pubes,

    id. ib. 5, 119:

    gens,

    Hor. Od. 1, 15, 10:

    Troja,

    Ov. Tr. 5, 10, 4; also for Roman, as the Romans were descendants of Aeneas:

    ductor,

    i. e. the Roman, Scipio Africanus, Sil. 1, 14.—
    2.
    Dardănĭus, a, um, adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    gentes, Att. ap. Apul. de Deo Soc. 24 (v. 523 Ribbeck): gens,

    Verg. A. 1, 602:

    Aeneae,

    id. ib. 1, 494; 6, 169; cf.

    carinae,

    i. e. of Aeneas, id. ib. 4, 658;

    and pinus, the same,

    Ov. F. 1, 519:

    Anchisae,

    Verg. A. 1, 617; 9, 647:

    Iulus (son of Aeneas),

    Ov. M. 15, 767:

    Roma,

    id. ib. 15, 431:

    vates,

    i. e. Helenus, id. ib. 13, 335:

    advena,

    i. e. Paris, id. H. 8, 42:

    senex,

    i. e. Priam, id. Tr. 3, 5, 38:

    triumphus,

    Prop. 2, 14, 1 (3, 6, 1 M):

    minister,

    i. e. Ganymedes, Mart. 11, 104, et saep.—
    b.
    Subst.: Dardănia, ae, f.,
    (α).
    the city Dardania, founded by Dardanus on the Hellespont, S. W. of Abydos (whence its mod. name, the Dardanelles), Ov. Tr. 1, 10, 25. Oftener, esp. in Vergil,
    (β).
    poet. for Troja, Verg. A. 2, 281; 325; 3, 52; Ov. H. 16, 57.—
    3.
    Dardănĭdes, ae, m., son or descendant of Dardanus:

    Ilus,

    Ov. F. 6, 419.— Absol. for Aeneas, Verg. A. 10, 545; 12, 775.—In plur. for Trojan:

    pastores,

    id. ib. 2, 59.— Absol. for Trojans, id. ib. 2, 72; 445 et saep.—
    4.
    Dardănis, ĭdis, f., adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    matres,

    Ov. M. 13, 412:

    nurus,

    id. H. 16, 194; 17, 212:

    Caieta (founded by Trojans),

    Mart. 10, 30.— Absol. for Creüsa, Verg. A. 2, 787.
    II.
    A magician of Phoenicia, Plin. 30, 1, 2, § 9; App. Mag. p. 331, 14.—Hence,
    2.
    Dardănius, a, um, adj., of Dardanus: poet. for Magic, artes, Col. 10, 358.
    III. 2.
    Dardănus, a, um; v. the preceding art. no. I. B. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Dardanis

  • 4 Dardanius

    1.
    Dardănus, i, m., Dardanos.
    I.
    The son of Jupiter and Electra of Arcadia, founder of the city Dardania, in Troas, and ancestor of the royal race of Troy, Att. ap. Schol. Bern. ad Verg. G. 1, 502 (v. 653 Ribb.); Verg. A. 8, 134 Serv.; 6, 650; 3, 167 al.; cf. Heyne Verg. A. 3 Excurs. 6; Lact. 1, 23, 3: acc. Dardanon, Ov. F. 4, 31. —
    B.
    Hence,
    1.
    Dardănus, a, um, adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    praeda,

    Prop. 1, 19, 14:

    puppis,

    i. e. of Aeneas, id. 4, 1, 40 (5, 1, 40 M.):

    arma,

    Verg. A. 2, 618:

    pubes,

    id. ib. 5, 119:

    gens,

    Hor. Od. 1, 15, 10:

    Troja,

    Ov. Tr. 5, 10, 4; also for Roman, as the Romans were descendants of Aeneas:

    ductor,

    i. e. the Roman, Scipio Africanus, Sil. 1, 14.—
    2.
    Dardănĭus, a, um, adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    gentes, Att. ap. Apul. de Deo Soc. 24 (v. 523 Ribbeck): gens,

    Verg. A. 1, 602:

    Aeneae,

    id. ib. 1, 494; 6, 169; cf.

    carinae,

    i. e. of Aeneas, id. ib. 4, 658;

    and pinus, the same,

    Ov. F. 1, 519:

    Anchisae,

    Verg. A. 1, 617; 9, 647:

    Iulus (son of Aeneas),

    Ov. M. 15, 767:

    Roma,

    id. ib. 15, 431:

    vates,

    i. e. Helenus, id. ib. 13, 335:

    advena,

    i. e. Paris, id. H. 8, 42:

    senex,

    i. e. Priam, id. Tr. 3, 5, 38:

    triumphus,

    Prop. 2, 14, 1 (3, 6, 1 M):

    minister,

    i. e. Ganymedes, Mart. 11, 104, et saep.—
    b.
    Subst.: Dardănia, ae, f.,
    (α).
    the city Dardania, founded by Dardanus on the Hellespont, S. W. of Abydos (whence its mod. name, the Dardanelles), Ov. Tr. 1, 10, 25. Oftener, esp. in Vergil,
    (β).
    poet. for Troja, Verg. A. 2, 281; 325; 3, 52; Ov. H. 16, 57.—
    3.
    Dardănĭdes, ae, m., son or descendant of Dardanus:

    Ilus,

    Ov. F. 6, 419.— Absol. for Aeneas, Verg. A. 10, 545; 12, 775.—In plur. for Trojan:

    pastores,

    id. ib. 2, 59.— Absol. for Trojans, id. ib. 2, 72; 445 et saep.—
    4.
    Dardănis, ĭdis, f., adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    matres,

    Ov. M. 13, 412:

    nurus,

    id. H. 16, 194; 17, 212:

    Caieta (founded by Trojans),

    Mart. 10, 30.— Absol. for Creüsa, Verg. A. 2, 787.
    II.
    A magician of Phoenicia, Plin. 30, 1, 2, § 9; App. Mag. p. 331, 14.—Hence,
    2.
    Dardănius, a, um, adj., of Dardanus: poet. for Magic, artes, Col. 10, 358.
    III. 2.
    Dardănus, a, um; v. the preceding art. no. I. B. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Dardanius

  • 5 Dardanus

    1.
    Dardănus, i, m., Dardanos.
    I.
    The son of Jupiter and Electra of Arcadia, founder of the city Dardania, in Troas, and ancestor of the royal race of Troy, Att. ap. Schol. Bern. ad Verg. G. 1, 502 (v. 653 Ribb.); Verg. A. 8, 134 Serv.; 6, 650; 3, 167 al.; cf. Heyne Verg. A. 3 Excurs. 6; Lact. 1, 23, 3: acc. Dardanon, Ov. F. 4, 31. —
    B.
    Hence,
    1.
    Dardănus, a, um, adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    praeda,

    Prop. 1, 19, 14:

    puppis,

    i. e. of Aeneas, id. 4, 1, 40 (5, 1, 40 M.):

    arma,

    Verg. A. 2, 618:

    pubes,

    id. ib. 5, 119:

    gens,

    Hor. Od. 1, 15, 10:

    Troja,

    Ov. Tr. 5, 10, 4; also for Roman, as the Romans were descendants of Aeneas:

    ductor,

    i. e. the Roman, Scipio Africanus, Sil. 1, 14.—
    2.
    Dardănĭus, a, um, adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    gentes, Att. ap. Apul. de Deo Soc. 24 (v. 523 Ribbeck): gens,

    Verg. A. 1, 602:

    Aeneae,

    id. ib. 1, 494; 6, 169; cf.

    carinae,

    i. e. of Aeneas, id. ib. 4, 658;

    and pinus, the same,

    Ov. F. 1, 519:

    Anchisae,

    Verg. A. 1, 617; 9, 647:

    Iulus (son of Aeneas),

    Ov. M. 15, 767:

    Roma,

    id. ib. 15, 431:

    vates,

    i. e. Helenus, id. ib. 13, 335:

    advena,

    i. e. Paris, id. H. 8, 42:

    senex,

    i. e. Priam, id. Tr. 3, 5, 38:

    triumphus,

    Prop. 2, 14, 1 (3, 6, 1 M):

    minister,

    i. e. Ganymedes, Mart. 11, 104, et saep.—
    b.
    Subst.: Dardănia, ae, f.,
    (α).
    the city Dardania, founded by Dardanus on the Hellespont, S. W. of Abydos (whence its mod. name, the Dardanelles), Ov. Tr. 1, 10, 25. Oftener, esp. in Vergil,
    (β).
    poet. for Troja, Verg. A. 2, 281; 325; 3, 52; Ov. H. 16, 57.—
    3.
    Dardănĭdes, ae, m., son or descendant of Dardanus:

    Ilus,

    Ov. F. 6, 419.— Absol. for Aeneas, Verg. A. 10, 545; 12, 775.—In plur. for Trojan:

    pastores,

    id. ib. 2, 59.— Absol. for Trojans, id. ib. 2, 72; 445 et saep.—
    4.
    Dardănis, ĭdis, f., adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    matres,

    Ov. M. 13, 412:

    nurus,

    id. H. 16, 194; 17, 212:

    Caieta (founded by Trojans),

    Mart. 10, 30.— Absol. for Creüsa, Verg. A. 2, 787.
    II.
    A magician of Phoenicia, Plin. 30, 1, 2, § 9; App. Mag. p. 331, 14.—Hence,
    2.
    Dardănius, a, um, adj., of Dardanus: poet. for Magic, artes, Col. 10, 358.
    III. 2.
    Dardănus, a, um; v. the preceding art. no. I. B. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Dardanus

  • 6 Aenēius

        Aenēius adj.    [Aeneas], of Aeneas, V., O.

    Latin-English dictionary > Aenēius

  • 7 red-dō

        red-dō didī, ditus, ere.    I. To give back, return, restore: scripsit ad te, ut redderes: alqd tibi, T.: Accipe quod numquam reddas mihi, H.: si quid ab omnibus conceditur, id reddo ac remitto, I give it back and renounce it: vobis amissa, L.: obsides, Cs.: follibus auras Accipiunt redduntque, take in and expel, V.: mulieri hereditatem: Redditus Cyri solio Phraates, H.: oculis nostris, V.: non reddere (beneficium) viro bono non licet: se convivio, return, L.: se catenis, H.: Teucrūm se reddat in arma, exposes, V.: Sic modo conbibitur, modo... Redditur ingens Erasinus, is swallowed up... reappears, O.: (Daedalus) Redditus his terris, on his return, V.—To utter in response, make in answer: veras audire et reddere voces, return, V.: Aeneas contra cui talia reddit, answered, V.: responsum, L.—To render, translate, interpret: quae legeram Graece, Latine reddere: verbum pro verbo: verbum verbo, H.—To render, represent, imitate, express, resemble: faciem locorum, O.: et qui te nomine reddet Silvius Aeneas, i. e. shall bear your name, V.—To make to be, cause to appear, render, make: quam (civitatem) ille inlustrem reddidit: itinera infesta, Cs.: Quem insignem reddidit arte, V.: obscuraque moto Reddita forma lacu est, made indistinct, O.: omnīs Catillinas Acidinos postea reddidit, made patriots in comparison: dictum ac factum reddidi, i. e. no sooner said than done, T.: hic reddes omnia ei consilia incerta ut sient, T.: fasciculum sibi aquā madidum r<*>itum esse.—To pay back, revenge, requite, p<*>sh, take satisfaction for: per eum stare quo minus accepta ad Cannas redderetur hosti clades, L.: reddidit hosti cladem, L.    II. To give up, hand over, deliver, impart, assign, yield, render, give, grant, bestow, surrender, relinquish, resign: mihi epistulam: litteris a Caesare consulibus redditis, Cs.: ut primi Salio reddantur honores, V.: reddita gratia (i. e. relata), S.: reddunt ova columbae, Iu.: obligatam Iovi dapem, H.: mors pro patriā reddita: morbo naturae debitum, i. e. to die by disease, N.: hanc animam vacuas in auras, O.: caute vota reddunto, pay: fumantia exta, V.: gravīs poenas, i. e. suffer, S.: reddi viro promissa iubebant, to be awarded, V.: rationem, render an account: animam a pulmonibus reddere, exhale: sonum, give forth, H.: vox reddita, uttered, V: catulum partu, O.: Fructum, quem reddunt praedia, produce, T.: Una superstitio, superis quae reddita divis, which belongs to the gods, V.: tunicam servo, Iu.: neque his petentibus ius redditur, is granted, Cs.: quod reliquum vitae virium, id ferro potissimum reddere volebant, sacrifice: Thermitanis urbem, agros, i. e. leave unforfeited: (civitati) iura legesque, home-rule, Cs.: tribus populis suae leges redditae, independence was recognized, L.: conubia, to grant, L.: Peccatis veniam, H.: Nomina facto vera, call by the right name, O.: magistratūs adi, Iudicium ut reddant tibi, grant you a trial, T.: iudicia in privatos reddebat, assumed jurisdiction in civil actions, Cs.: ius, to give judgment, Ta.—To repeat, report, narrate, recite, rehearse: ea sine scripto verbis eisdem: sive paribus paria (verba) redduntur, sive opponuntur contraria: dictata, rehearse, H.: carmen, recite, H.: causam, O.

    Latin-English dictionary > red-dō

  • 8 altus

    1.
    altus, a, um, participle from alo., lit., grown or become great, great (altus ab alendo dictus, Paul. ex Fest. p. 7 Müll.; cf. the Germ. gross with the Engl. grow), a polar word meaning both high and deep.
    A.
    Seen from below upwards, high.
    I.
    Lit.: IN ALTOD MARID PVCNANDOD, etc., Columna Duilii; so, maria alta, Liv. Andron. ap. Macr. S. 6, 5, 10; id. ib. ap. Prisc. p. 725 P.: aequor, Pac. ap. Varr. L. L. 7, § 23 Müll.: parietes, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44:

    sub ramis arboris altae,

    Lucr. 2, 30:

    acervus,

    id. 3, 198 al.:

    columellam tribus cubitis ne altiorem,

    Cic. Leg. 2, 26, 66:

    altior illis Ipsa dea est colloque tenus supereminet omnes,

    taller, Ov. M. 3, 181:

    altis de montibus,

    Verg. E. 1, 83:

    umbras Altorum nemorum,

    Ov. M. 1, 591 al. —With the acc. of measure:

    clausi lateribus pedem altis,

    a foot high, Sall. H. Fragm. 4, 39 Gerl.; cf. Lind. C. Gr. I. p. 215.—With gen.:

    triglyphi alti unius et dimidiati moduli, lati in fronte unius moduli,

    Vitr. 4, 3:

    majorem turrim altam cubitorum CXX.,

    id. 10, 5:

    alta novem pedum,

    Col. 8, 14, 1:

    singula latera pedum lata tricenum, alta quinquagenum,

    Plin. 36, 13, 19, § 4.—
    II.
    Trop., high, lofty, elevated, great, magnanimous, high-minded, noble, august, etc.:

    altissimus dignitatis gradus,

    Cic. Phil. 1, 6, 14; so id. Clu. 55; id. Dom. 37.—Of mind or thought:

    te natura excelsum quendam videlicet et altum et humana despicientem genuit,

    Cic. Tusc. 2, 4, 11:

    homo sapiens et altā mente praeditus,

    highminded, id. Mil. 8:

    qui altiore animo sunt,

    id. Fin. 5, 20, 57 al. —So of gods, or persons elevated in birth, rank, etc.;

    also of things personified: rex aetheris altus Juppiter,

    Verg. A. 12, 140:

    Apollo,

    id. ib. 10, 875:

    Caesar,

    Hor. C. 3, 4, 37:

    Aeneas, i. e. deā natus,

    id. S. 2, 5, 62:

    Roma,

    Ov. Tr. 1, 3, 33:

    Carthago,

    Prop. 2, 1, 23 al. —Of the voice, high, shrill, loud, clear:

    Conclamate iterum altiore voce,

    Cat. 42, 18:

    haec fatus altā voce,

    Sen. Troad. 196:

    altissimus sonus,

    Quint. 11, 3, 23 (cf.:

    vox magna,

    Ov. Tr. 4, 9, 24; Juv. 4, 32).— Subst.: altum, i, n., a height:

    sic est hic ordo (senatorius) quasi propositus atque editus in altum,

    on high, Cic. Verr. 2, 3, 41, § 98:

    aedificia in altum edita,

    Tac. H. 3, 71:

    quidquid in altum Fortuna tulit, ruitura levat,

    Sen. Agam. 100.—Esp.
    (α).
    (Sc. caelum.) The height of heaven, high heaven, the heavens:

    ex alto volavit avis,

    Enn. Ann. 1, 108:

    haec ait, et Maiā genitum demisit ab alto,

    Verg. A. 1, 297.—Still more freq.,
    (β).
    (Sc. mare.) The high sea, the deep, the sea: rapit ex alto navīs velivolas, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 224:

    ubi sumus provecti in altum, capiunt praedones navem illam, ubi vectus fui,

    Plaut. Mil. 2, 1, 39; so id. Men. 1, 2, 2; id. Rud. prol. 66; 2, 3, 64:

    terris jactatus et alto,

    Verg. A. 1, 3:

    in altum Vela dabant,

    id. ib. 1, 34:

    collectae ex alto nubes,

    id. G. 1, 324:

    urget ab alto Notus,

    id. ib. 1, 443 al.:

    alto mersā classe,

    Sil. 6, 665:

    ab illā parte urbis navibus aditus ex alto est,

    Cic. Verr. 2, 5, 32:

    in alto jactari,

    id. Inv. 2, 31, 95:

    naves nisi in alto constitui non poterant,

    Caes. B. G. 4, 24:

    naves in altum provectae,

    id. ib. 4, 28: scapha in altum navigat, Sall. Fragm.—So in the plur.:

    alta petens,

    Verg. A. 7, 362.— Trop.:

    quam magis te in altum capessis, tam aestus te in portum refert,

    Plaut. As. 1, 3, 6:

    imbecillitas... in altum provehitur imprudens,

    Cic. Tusc. 4, 18, 42:

    te quasi quidam aestus ingenii tui in altum abstraxit,

    id. de Or. 3, 36, 145.—
    B.
    Seen from above downwards, deep, profound.
    I.
    Lit. (hence sometimes opp. summus): Acherusia templa alta Orci, salvete, Enn. ap. Varr. L. L. 7, 2, 81; Cic. Tusc. 1, 21, 48:

    quom ex alto puteo sursum ad summum escenderis,

    Plaut. Mil. 4, 4, 14:

    altissimae radices,

    Cic. Phil. 4, 5:

    altae stirpes,

    id. Tusc. 3, 6, 13:

    altissima flumina,

    Caes. B. C. 3, 77:

    altior aqua,

    id. ib. 1, 25:

    alta theatri Fundamenta,

    Verg. A. 1, 427:

    gurgite in alto,

    in the deep whirlpool, id. E. 6, 76:

    altum vulnus,

    id. A. 10, 857; Petr. 136; Sen. Troad. 48:

    altum totā metitur cuspide pectus,

    Sil. 4, 292; so id. 6, 580 al.:

    unde altior esset Casus,

    Juv. 10, 106.—With the abl. of measure:

    faciemus (scrobes) tribus pedibus altas,

    Pall. Jan. 10, 3.—
    II.
    Trop. (more freq. in and after the Aug. per.), deep, profound:

    somno quibus est opus alto,

    Hor. S. 2, 1, 8; so Liv. 7, 35:

    sopor,

    Verg. A. 8, 27:

    quies,

    id. ib. 6, 522:

    silentium,

    id. ib. 10, 63; Quint. 10, 3, 22:

    altissima tranquillitas,

    Plin. Ep. 2, 1:

    altissima eruditio,

    id. ib. 4, 30:

    altiores artes,

    Quint. 8, 3, 2.— Subst.: altum, i, n., the depth, i. e. what is deep or far removed:

    ex alto dissimulare,

    Ov. Am. 2, 4, 16:

    non ex alto venire nequitiam, sed summo, quod aiunt, animo inhaerere,

    Sen. Ira, 1, 16 med. al.—Hence, ex alto repetere, or petere, in discourse, to bring from far; as P. a., farfetched:

    quae de nostris officiis scripserim, quoniam ex alto repetita sunt,

    Cic. Fam. 3, 5:

    quid causas petis ex alto?

    Verg. A. 8, 395 (cf.:

    alte repetere in the same sense,

    Cic. Sest. 13; id. Rep. 4, 4, and v. al. infra).—
    C.
    Poet., in reference to a distant (past) time: cur vetera tam ex alto appetissis discidia, Agamemno? Att. ap. Non. 237, 22 (altum: vetus, antiquum, Non.); cf. Verg. G. 4, 285.—With the access. idea of venerable (cf. antiquus), ancient, old:

    genus alto a sanguine Teucri,

    Verg. A. 6, 500:

    Thebanā de matre nothum Sarpedonis alti,

    id. ib. 9, 697;

    genus Clauso referebat ab alto,

    Ov. F. 4, 305:

    altā gente satus,

    Val. Fl. 3, 202:

    altis inclitum titulis genus,

    Sen. Herc. Fur. 338.— Adv.: altē, and very rarely altum, high, deep (v. supra, altus, P. a. init.).
    A.
    High, on high, high up, from on high, from above (v. altus, P. a., A.).
    I.
    Lit.:

    alte ex tuto prospectum aucupo,

    Att. Trag. Rel. p. 188 Rib.:

    colomen alte geminis aptum cornibus,

    id. ib. p. 221:

    alte jubatos angues,

    Naev. ib. p. 9:

    jubar erigere alte,

    Lucr. 4, 404:

    roseā sol alte lampade lucens,

    id. 5, 610:

    in vineā ficos subradito alte, ne eas vitis scandat,

    Cato, R. R. 50:

    cruentum alte extollens pugionem,

    Cic. Phil. 2, 12, 28: non animadvertis cetarios escendere in malum alte, ut perspiciant pisces? Varr. ap. Non. 49, 15:

    (aër) tollit se ac rectis ita faucibus eicit alte,

    Lucr. 6, 689:

    dextram Entellus alte extulit,

    Verg. A. 5, 443:

    alte suras vincire cothurno,

    high up, id. ib. 1, 337:

    puer alte cinctus,

    Hor. S. 2, 8, 10, and Sen. Ep. 92:

    unda alte subjectat arenam,

    Verg. G. 3, 240:

    Nihil tam alte natura constituit, quo virtus non possit eniti,

    Curt. 7, 11, 10: alte maesti in terram cecidimus, from on high, Varr. ap. Non. 79, 16:

    eo calcem cribro succretam indito alte digitos duo,

    to the height of two fingers, Cato, R. R. 18, 7; so Col. R. R. 5, 6, 6.— Comp.:

    quae sunt humiliora neque se tollere a terrā altius possunt,

    Cic. Tusc. 5, 13, 37:

    tollam altius tectum,

    id. Har. Resp. 15, 33:

    altius praecincti,

    Hor. S. 1, 5, 5:

    pullus in arvis altius ingreditur,

    Verg. G. 3, 75:

    caput altius effert,

    id. ib. 3, 553:

    altius atque cadant imbres,

    id. E. 6, 38 ubi v. Forb.:

    altius aliquid tenere,

    Sen. Q. N. 1, 5.— Sup.: [p. 96] cum altissime volāsset (aquila), Suet. Aug. 94.—
    II.
    Trop.:

    alte natus,

    Albin. 1, 379 (cf.: altus Aeneas, supra, P. a., A. II.):

    alte enim cadere non potest,

    Cic. Or. 28, 98:

    video te alte spectare,

    id. Tusc. 1, 34, 82; id. Rep. 6, 23, 25.— Comp.:

    altius se efferre,

    Cic. Rep. 6, 23, 25; 3, 3, 4:

    altius irae surgunt ductori,

    Verg. A. 10, 813:

    altius aliquid agitare,

    Cels. 1 prooem.:

    attollitur vox altius,

    Quint. 11, 3, 65:

    verbis altius atque altius insurgentibus,

    id. 8, 4, 27.— Sup.:

    Ille dies virtutem Catonis altissime illuminavit,

    Vell. 2, 35:

    ingenium altissime adsurgit,

    Plin. Ep. 8, 4.—
    B.
    Deep, deeply (v. altus, P. a. B.).
    I.
    Lit.:

    ablaqueato ficus non alte,

    Cato, R. R. 36:

    ferrum haud alte in corpus descendere,

    Liv. 1, 41:

    alte vulnus adactum,

    Verg. A. 10, 850; Ov. M. 6, 266; Curt. 4, 6, 18; Cels. 5, 26, 30:

    timidum caput abdidit alte,

    Verg. G. 3, 422:

    alte consternunt terram frondes,

    deeply strew, id. A. 4, 443:

    ut petivit Suspirium alte!

    Plaut. Cist. 1, 1, 58 (cf.:

    ingentem gemitum dat pectore ab imo,

    Verg. A. 1, 485):

    inter cupam pertundito alte digitos primorīs tres,

    Cato, R. R. 21, 2:

    minimum alte pedem,

    Col. de Arb. 30.— Comp.:

    ne radices altius agant,

    Col. 5, 6, 8:

    terra altius effossa,

    Quint. 10, 3, 2:

    cum sulcus altius esset impressus,

    Cic. Div. 2, 23, 50:

    frigidus imber Altius ad vivum persedit, Verg G. 3, 441: tracti altius gemitus,

    Sen. Ira, 3, 4, 2.— Sup.:

    (latronibus gladium) altissime demergo,

    App. M. 2, 32.—
    II.
    Trop., deeply, profoundly, far, from afar:

    privatus ut altum Dormiret,

    Juv. 1, 16:

    alte terminus haerens,

    Lucr. 1, 77:

    longo et alte petito prooemio respondere,

    Cic. Clu. 21, 58:

    ratio alte petita,

    Quint. 11, 1, 62:

    alte et a capite repetis, quod quaerimus,

    Cic. Leg. 1, 6, 18; id. Rep. 4, 4, 4; id. Sest. 13, 31.— Comp.:

    qui altius perspiciebant,

    had a deeper insight, Cic. Verr. 1, 7, 19:

    quae principia sint, repetendum altius videtur,

    must be sought out more deeply, id. Off. 1, 16:

    altius repetitae causae,

    Quint. 11, 1, 62:

    de quo si paulo altius ordiri ac repetere memoriam religionis videbor,

    Cic. Verr. 4, 105:

    Hisce tibi in rebus latest alteque videndum,

    Lucr. 6, 647:

    altius supprimere iram,

    Curt. 6, 7, 35:

    altius aliquem percellere,

    Tac. A. 4, 54:

    altius metuere,

    id. ib. 4, 41:

    altius animis maerere,

    id. ib. 2, 82:

    cum verbum aliquod altius transfertur,

    Cic. Or. 25, 82:

    Altius omnem Expediam primā repetens ab origine famam,

    Verg. G. 4, 285;

    so,

    Tac. H. 4, 12:

    altius aliquid persequi,

    Plin. 2, 23, 31, § 35:

    hinc altius cura serpit,

    id. 4, 11, 13, § 87.— Sup.:

    qui vir et quantus esset, altissime inspexi,

    Plin. Ep. 5, 15, 5.
    2.
    altus, ūs, m. [alo], a nourishing, support:

    terrae altu,

    Macr. S. 1, 20 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > altus

  • 9 Diona

    Dĭōnē, ēs ( -a, ae, Cic. N. D. 3, 23, 59), f., = Diônê.
    I.
    The mother of Venus, Cic. l. l.; Hyg. praef.; Claud. Rapt. Pros. 3, 433.—Hence, Dĭōnæus, a, um, adj., of Dione: vestis, the garment worked by Dione for her daughter, Claud. Epith. Pall. et Cel. 102.—Far more freq. as in Greek,
    II.
    Venus, Ov. F. 2, 461; 5, 309; id. Am. 1, 14, 33 al.—Hence, Dĭōnæus, a, um, adj., of Dione (Venus): mater, Venus herself (with reference to Aeneas), Verg. A. 3, 19;

    hence, Dionaeus Caesar, as the descendant of Iulus, Aeneas, and consequently of Venus,

    id. E. 9, 47:

    columba,

    sacred to Venus, Stat. Silv. 3, 5, 80:

    flores,

    Col. 10, 286: antrum, Dione's grotto, as the scene of love and love-songs, Hor. C. 2, 1, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Diona

  • 10 Dionaeus

    Dĭōnē, ēs ( -a, ae, Cic. N. D. 3, 23, 59), f., = Diônê.
    I.
    The mother of Venus, Cic. l. l.; Hyg. praef.; Claud. Rapt. Pros. 3, 433.—Hence, Dĭōnæus, a, um, adj., of Dione: vestis, the garment worked by Dione for her daughter, Claud. Epith. Pall. et Cel. 102.—Far more freq. as in Greek,
    II.
    Venus, Ov. F. 2, 461; 5, 309; id. Am. 1, 14, 33 al.—Hence, Dĭōnæus, a, um, adj., of Dione (Venus): mater, Venus herself (with reference to Aeneas), Verg. A. 3, 19;

    hence, Dionaeus Caesar, as the descendant of Iulus, Aeneas, and consequently of Venus,

    id. E. 9, 47:

    columba,

    sacred to Venus, Stat. Silv. 3, 5, 80:

    flores,

    Col. 10, 286: antrum, Dione's grotto, as the scene of love and love-songs, Hor. C. 2, 1, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Dionaeus

  • 11 Dione

    Dĭōnē, ēs ( -a, ae, Cic. N. D. 3, 23, 59), f., = Diônê.
    I.
    The mother of Venus, Cic. l. l.; Hyg. praef.; Claud. Rapt. Pros. 3, 433.—Hence, Dĭōnæus, a, um, adj., of Dione: vestis, the garment worked by Dione for her daughter, Claud. Epith. Pall. et Cel. 102.—Far more freq. as in Greek,
    II.
    Venus, Ov. F. 2, 461; 5, 309; id. Am. 1, 14, 33 al.—Hence, Dĭōnæus, a, um, adj., of Dione (Venus): mater, Venus herself (with reference to Aeneas), Verg. A. 3, 19;

    hence, Dionaeus Caesar, as the descendant of Iulus, Aeneas, and consequently of Venus,

    id. E. 9, 47:

    columba,

    sacred to Venus, Stat. Silv. 3, 5, 80:

    flores,

    Col. 10, 286: antrum, Dione's grotto, as the scene of love and love-songs, Hor. C. 2, 1, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Dione

  • 12 parvolus

    parvŭlus or parvŏlus, a, um, adj. dim. [parvus], very small, little, petty, slight, (class.):

    ne dum parvulum hoc consequimur, illud amittamus, quod maximum est,

    Cic. Inv. 2, 3, 10:

    parvola magni formica laboris,

    Hor. S. 1, 1, 33:

    parvula, pumilis,

    Lucr. 4, 1162:

    impulsio,

    Cic. Inv. 2, 8, 25:

    res,

    id. Quint. 16, 53:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8:

    stridor,

    Plin. 17, 24, 37, § 221:

    res,

    Hor. Ep. 1, 18, 29:

    tuta et parvola laudo,

    id. ib. 15, 42:

    proelium,

    a skirmish, Caes. B. G. 2, 30:

    detrimentum,

    id. ib. 5, 50:

    causa,

    Lucr. 4, 193.—
    II.
    In partic.
    A.
    Of age, little, young: a parvulo, from his childhood, = a puero, Ter. And. 1, 1, 8:

    parvula (soror),

    id. Eun. 3, 3, 18:

    segmentatis dormisset parvula cunis,

    when a child, Juv. 6, 89; cf.: ab parvulis, from their infancy or childhood, Caes. B. G. 6, 21; cf.:

    a parvulā aetate,

    Just. 12, 4.—Esp. as subst.: parvŭlus, i, m., a child:

    si quis mihi parvulus aulā luderet Aeneas,

    Verg. A. 4, 328; cf.:

    rex Si vis tu fieri, nullus tibi parvolus aulā Luserit Aeneas,

    Juv. 5, 138:

    parvulus enim natus est nobis,

    Vulg. Isa. 9, 6:

    exceptis parvulis,

    id. Matt. 14, 24.—Of animals:

    (ursi) parvuli excepti,

    Caes. B. G. 6, 28, 4.—
    B.
    Too little, i. e. not equal to, not sufficient for a thing:

    quam illi rei ego etiam nunc sum parvolus!

    Plaut. Ps. 3, 1, 17.—
    C.
    Deficient in understanding, indiscreet, Arn. 1, 43.—Hence, adv.: parvŭlum, little, not much (not in Cic. or Cæs.):

    aut nihil aut parvulum,

    Cels. 7, 18, 32:

    parvulum referret, an, etc.,

    Plin. Ep. 8, 14, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > parvolus

  • 13 parvulus

    parvŭlus or parvŏlus, a, um, adj. dim. [parvus], very small, little, petty, slight, (class.):

    ne dum parvulum hoc consequimur, illud amittamus, quod maximum est,

    Cic. Inv. 2, 3, 10:

    parvola magni formica laboris,

    Hor. S. 1, 1, 33:

    parvula, pumilis,

    Lucr. 4, 1162:

    impulsio,

    Cic. Inv. 2, 8, 25:

    res,

    id. Quint. 16, 53:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8:

    stridor,

    Plin. 17, 24, 37, § 221:

    res,

    Hor. Ep. 1, 18, 29:

    tuta et parvola laudo,

    id. ib. 15, 42:

    proelium,

    a skirmish, Caes. B. G. 2, 30:

    detrimentum,

    id. ib. 5, 50:

    causa,

    Lucr. 4, 193.—
    II.
    In partic.
    A.
    Of age, little, young: a parvulo, from his childhood, = a puero, Ter. And. 1, 1, 8:

    parvula (soror),

    id. Eun. 3, 3, 18:

    segmentatis dormisset parvula cunis,

    when a child, Juv. 6, 89; cf.: ab parvulis, from their infancy or childhood, Caes. B. G. 6, 21; cf.:

    a parvulā aetate,

    Just. 12, 4.—Esp. as subst.: parvŭlus, i, m., a child:

    si quis mihi parvulus aulā luderet Aeneas,

    Verg. A. 4, 328; cf.:

    rex Si vis tu fieri, nullus tibi parvolus aulā Luserit Aeneas,

    Juv. 5, 138:

    parvulus enim natus est nobis,

    Vulg. Isa. 9, 6:

    exceptis parvulis,

    id. Matt. 14, 24.—Of animals:

    (ursi) parvuli excepti,

    Caes. B. G. 6, 28, 4.—
    B.
    Too little, i. e. not equal to, not sufficient for a thing:

    quam illi rei ego etiam nunc sum parvolus!

    Plaut. Ps. 3, 1, 17.—
    C.
    Deficient in understanding, indiscreet, Arn. 1, 43.—Hence, adv.: parvŭlum, little, not much (not in Cic. or Cæs.):

    aut nihil aut parvulum,

    Cels. 7, 18, 32:

    parvulum referret, an, etc.,

    Plin. Ep. 8, 14, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > parvulus

  • 14 pater

    păter, tris (old gen PATRVS. Inscr Corp. Lat. 1469; dat PATRE, ib 182), m. [Sanscr. root pā, to nourish, protect; Lat. pasco; hence, Zend, patar, protector; Gr. patêr; Sanscr pitri; Engl. father; Germ. Vater], a father, sire.
    I.
    Lit. Aes. Ehem, pater mi, tu hic eras? De Tuus hercle vero et animo et patura pater, Ter. Ad. 5, 7, 3:

    patre certo nasci,

    Cic. Rosc. Am. 16, 46:

    Servius Tullius captivā Corniculanā natus, patre nullo, matre servā,

    i. e. by an unknown father, Liv. 4, 3:

    SI PATER FILIVM TER VENVM DVIT FILIVS A PATRE LIBER ESTO, Lex XII. Tab.: CORNELIVS SCIPIO BARBATVS GNAIVOD PATRE PROGNATVS, Epit. of the Scipios: ego a patre ita eram deductus,

    by my father, Cic. Lael. 1, 1:

    aliquem patris loco colere debere,

    id. Phil. 2, 38, 99.—
    II.
    Transf.
    A.
    The father as head and rep resentative of the household, esp., paterfamilias and paterfamiliae:

    pauci milites patresque familiae recepti,

    Caes. B. C. 2, 44:

    quemeunque patrem familiae arripuissetis,

    Cic. de Or. 1, 43; v. familia.—
    B.
    In plur.: patres, fathers, forefathers:

    patrum nostrorum aetas,

    Cic. Or. 5, 18:

    memoria patrum,

    id. de Or. 1, 40, 181:

    apud patres nostros,

    id. Off. 3, 11, 47:

    patres majoresque nostri,

    id. Div. in Caecil. 21, 69:

    Dominus Deus patrum vestrorum, Vulg Exod 3, 15: descenderunt patres tui in Aegyptum,

    id. Deut. 10, 22.—So in sing (eccl. Lat.): dixitque Jacob;

    Deus patris mei Abraham, etc.,

    Vulg. Gen. 32, 9: quod juravit ad Abra. [p. 1314] ham patrem nostrūm, id. Luc. 1, 73.—
    C.
    PATRES for parentes, parents, Inscr. Grut. 707, 5; 656, 2; 692, 1; 704, 1.—
    D.
    As a title of honor, father. —Of a deity, esp. of Jupiter: divum pater atque hominum rex, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 179 Vahl.); cf.: pater optime Olimpi, id. ap. Oros. 6, 1 (Ann. v. 198 ib.):

    ipse pater mediā nimborum in nocte coruscā Fulmina molitur dextrā,

    Verg. G. 1, 328:

    Gradivumque patrem Geticis qui praesidet arvis,

    id. A. 3, 35:

    pater Lemnius,

    i. e. Vulcan, id. ib. 8, 454:

    Bacche pater,

    Hor. C. 3, 3, 13; cf.

    Lenaeus,

    i. e. Bacchus, Verg. G. 2, 7:

    pater Silvane,

    Hor. Epod. 2, 21: Quirine pater, Enn. ap. Non. 120, 1 (Ann. v. 121 Vahl.): pater Tiberine, id. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 55 ib.); of the Tiber, Liv. 2, 10:

    Apenninus,

    Verg. A. 12, 703 Wagner:

    pater Aeneas,

    id. ib. 1, 699.—Of the creative or generative powers of nature as deities:

    pater Aether,

    Lucr. 1, 250: aequoreus, i. e. Ocean, Col. poët. 10, 200.—As an honorable designation applied to senators:

    principes, qui appellati sunt propter caritatem patres,

    Cic. Rep. 2, 8, 14:

    patres ab honore patriciique progenies eorum appellati,

    Liv. 1, 8.—Hence, patres = patricii, opp. to plebeii:

    quā re ad patres censeo revertare: plebeii quam fuerint importuni, vides,

    Cic. Fam. 9, 21, 3 fin.:

    patres conscripti, v. conscribo: pater patrum, pater sacrorum, pater nomimus, the title given to the high-priest of Mithras,

    Inscr. Grut. 28, 2; 315, 5; 1102, 2; Inscr. Orell. 5059: patratus, v. h. v. under patro, P. a.—Of the founder of a school:

    Zeno, pater Stoicorum,

    Cic. N. D. 3, 9, 23;

    of a teacher, as a source or creator: Isocrates pater eloquentiae,

    Cic. de Or. 2, 3, 10:

    Herodotus pater historiae,

    id. Leg. 1, 1, 5: pater patriae, the father of his country, of Cicero, Cic. Pis. 3, 6:

    quem Q. Catulus, quem multi alii saepe in senatu patrem patriae nominarant,

    id. Sest. 57, 121; cf.:

    Roma patrem patriae Ciceronem libera dixit,

    Juv. 8, 245.—So of Marius:

    C. Marium quem vere patrem patriae... possumus dicere,

    Cic. Rab. Perd. 10, 27;

    of Trajan, and other emperors: at tu etiam nomen patris patriae recusabas,

    Plin. Pan. 21; cf. Sen. Clem. 1, 14, 2; Suet. Caes. 76; id. Tib. 26; id. Ner. 8; cf.

    also: pater senatūs,

    Tac. A. 11, 25; Ov. F. 2, 127; id. Tr. 2, 39; 181; id. P. 1, 1, 36:

    pater orbis,

    id. F. 3, 72; Stat. S. 1, 4, 95; 4, 8, 20.—As a term of respect:

    pater Aeneas,

    Verg. A. 5, 348;

    esp., to an old man,

    Plaut. Most. 4, 2, 36; Verg. A. 5, 521; so id. ib. 533.—
    E.
    In eccl. Lat., the Supreme Being, God:

    sicut enim Pater habet vitam in semet ipso,

    Vulg. Joan. 5, 26:

    confiteor tibi, Pater Domine caeli et terrae,

    id. Luc. 10, 21:

    Pater caelestis,

    id. Matt. 5, 48; 18, 35:

    Pater vester qui in caelis est,

    id. ib. 23, 9:

    Pater noster, qui es in caelis,

    id. ib. 6, 9:

    adorabunt Patrem,

    id. Joan. 4, 23; id. Act. 1, 7 saep.—
    * F.
    Pater cenae, the host, Hor. S. 2, 8, 7:

    misericordiarum,

    Vulg. 2 Cor. 1, 3. —Hence, by way of opposition, *
    G.
    Pater esuritionum, the father of hunger-pains, said of a very poor man who suffers from hunger, Cat. 21, 1.—
    H.
    Of animals, sire:

    virque paterque gregis,

    Ov. A. A. 1, 522; Petr. 133 fin.; Col. 6, 37, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > pater

  • 15 reddo

    red-do, dĭdi, dĭtum, 3 (old fut. reddibo = reddam, Plaut. Cas. 1, 41; id. Men. 5, 7, 49, acc. to Non. 476, 27; id. Fragm. ap. Non. 508, 9; pass. reddibitur, id. Ep. 1, 1, 22), v. a.
    I.
    Lit., to give back, return, restore (freq. and class.;

    syn. restituo): reddere est quod debeas ei cujus est volenti dare,

    Sen. Ben. 7, 19, 2:

    ut mihi pallam reddat, quam dudum dedi,

    Plaut. Men. 4, 2, 109; 4, 3, 5; cf.:

    potes nunc mutuam drachmam dare mihi unam, quam cras reddam tibi?

    id. Ps. 1, 1, 84;

    so corresp. to dare,

    id. ib. 1, 1, 89; id. Stich. 4, 1, 42:

    quid si reddatur illi, unde empta est,

    id. Merc. 2, 3, 83; id. Men. 3, 3, 21 sq.; Ter. Ad. 5, 9, 24 sq. et saep.; cf.

    the foll.: ea, quae utenda acceperis, majore mensurā, si modo possis, jubet reddere Hesiodus,

    Cic. Off. 1, 15, 48;

    so corresp. to accipere,

    id. Lael. 8, 26; 16, 58; id. Rep. 2, 5, 10; Sen. Ben. 1, 1, 13:

    accipe quod nunquam reddas mihi,

    Hor. S. 2, 3, 66; Verg. G. 4, 172; id. A. 8, 450 et saep.:

    si quid ab omnibus conceditur, id reddo ac remitto,

    I give it back and renounce it, Cic. Sull. 30, 84: Th. Redde argentum aut virginem. Ph. Quod argentum, quam tu virginem, me reposcis? Plaut. Curc. 5, 2, 14:

    ut (virginem) suis Restituam ac reddam,

    Ter. Eun. 1, 2, 67;

    so with restituere,

    Liv. 3, 68 al.; cf.:

    reddere alias tegulas, i. e. restituere,

    Plaut. Most. 1, 2, 29: obsides, Naev. ap. Non. 474, 19; so Caes. B. G. 1, 35; 1, 36; 6, 12:

    captivos,

    id. ib. 7, 90; Liv. 26, 50:

    ho mines,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 7 al.:

    corpora (mor tuorum),

    Verg. A. 11, 103; cf. id. ib. 2, 543:

    equos,

    Cic. Rep. 4, 2, 2; Suet. Aug. 38:

    suum cuique,

    Cic. Rosc. Am. 47, 136:

    hereditatem mulieri,

    id. Fin. 2, 18, 58:

    sive paribus paria redduntur,

    i. e. are set against, opposed to, id. Or. 49, 164:

    nosmet ipsos nobis reddidistis,

    id. Red. in Sen. 1, 1:

    redditus Cyri solio Phraates,

    Hor. C. 2, 2, 17:

    reddas incolumem, precor,

    id. ib. 1, 3, 7:

    ut te reddat natis carisque,

    id. S. 1, 1, 83:

    redditus terris Daedalus,

    Verg. A. 6, 18; cf.:

    patriis aris,

    id. ib. 11, 269:

    oculis nostris,

    id. ib. 2, 740:

    tenebris,

    id. ib. 6, 545:

    sed jam urbi votisque publicis redditus,

    Plin. Pan. 60, 1:

    ex magnā desperatione saluti redditus,

    Just. 12, 10, 1:

    quin tu primum salutem reddis, quam dedi,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 11:

    operam da, opera reddibitur tibi,

    id. Ep. 1, 1, 22; so id. Men. 4, 2, 101: cum duo genera liberalitatis sint, unum dandi beneficii, alterum reddendi, demus nec ne, in nostrā potestate est;

    non reddere viro bono non licet,

    Cic. Off. 1, 15, 48; so Sen. Ben. 1, 1 sq.; and cf. Plaut. Pers. 5, 1, 10:

    redde his libertatem,

    id. Poen. 5, 4, 17; so,

    Lyciis libertatem ademit, Rhodiis reddidit,

    Suet. Claud. 25:

    patriam,

    Liv. 5, 51 fin.:

    sibi ereptum honorem,

    Verg. A. 5, 342:

    conspectum,

    id. ib. 9, 262 al.:

    se ipse convivio reddidit,

    betook himself again to the banquet, returned, Liv. 23, 9 fin.:

    quae belua reddit se catenis,

    Hor. S. 2, 7, 71:

    se reddidit astris,

    Sil. 4, 119; so,

    lux terris,

    Verg. A. 8, 170:

    se iterum in arma,

    id. ib. 10, 684.—
    (β).
    Poet., with inf.:

    sua monstra profundo Reddidit habere Jovi,

    Stat. Th. 1, 616.—
    (γ).
    Absol. (rare and poet.), of a river:

    sic modo conbibitur, modo Redditur ingens Erasinus,

    is swallowed up... reappears, Ov. M. 15, 275. —
    II.
    Transf.
    1.
    To give up, hand over, deliver, impart, assign; to yield, render, give, grant, bestow, pay, surrender, relinquish, resign (syn.:

    trado, refero): Cincius eam mihi abs te epistulam reddidit, quam tu dederas,

    Cic. Att. 1, 20, 1; so,

    litteras (alicui),

    id. ib. 2, 1, 1; id. Fam. 2, 17, 1:

    litteras a te mihi reddidit stator tuus,

    id. ib. 2, 1, 1; Caes. B. C. 1, 1; 2, 20; 3, 33; Sall. C. 34, 3; cf.

    mandata,

    Suet. Tib. 16:

    pretium alicui pro benefactis ejus,

    Plaut. Capt. 5, 1, 20:

    hoccine pretii,

    id. As. 1, 2, 2; cf.:

    praemia debita (along with persolvere grates),

    Verg. A. 2, 537:

    cetera praemia (with dare),

    id. ib. 9, 254:

    primos honores,

    id. ib. 5, 347:

    gratiam alicui (for the usual referre gratiam),

    Sall. J. 110, 4:

    reddunt ova columbae,

    Juv. 3, 202:

    obligatam Jovi dapem,

    Hor. C. 2, 7, 17:

    o fortunata mors, quae naturae debita, pro patriā est potissimum reddita,

    Cic. Phil. 14, 12, 31; cf.:

    vitam naturae reddendam,

    id. Rep. 1, 3, 5; so, vitam. Lucr. 6, 1198:

    debitum naturae morbo,

    i. e. to die by disease, Nep. Reg. 1 fin.:

    lucem,

    Ov. Tr. 3, 3, 35:

    ultimum spiritum,

    Vell. 2, 14, 2; cf. id. 2, 22, 2; 2, 35 fin.;

    2, 87, 2: animam caelo,

    id. ib. 123 fin.; cf.

    animas (with moriuntur),

    Verg. G. 3, 495:

    hanc animam, vacuas in auras,

    Ov. P. 2, 11, 7:

    caute vota reddunto,

    to pay, offer, render, Cic. Leg. 2, 9, 22; so,

    vota,

    Verg. E. 5, 75; Just. 11, 10, 10:

    tura Lari,

    Tib. 1, 3, 34:

    liba deae,

    Ov. F. 6, 476:

    fumantia exta,

    Verg. G. 2, 194; Tac. H. 4, 53; cf.:

    graves poenas,

    i. e. to suffer, Sall. J. 14, 21:

    promissa viro,

    Verg. A. 5, 386 al.:

    tibi ego rationem reddam?

    will render an account, Plaut. Aul. 1, 1, 6; so,

    rationem,

    id. Trin. 2, 4, 114; Cic. Tusc. 1, 17, 38;

    v. ratio: animam a pulmonibus respirare et reddere,

    to give off, exhale, id. N. D. 2, 54, 136; cf.:

    ut tibiae sonum reddunt,

    give forth, Quint. 11, 3, 20; so,

    sonum,

    id. 9, 4, 40; 66; Sen. Ep. 108; Hor. A. P. 348:

    vocem,

    Verg. A. 3, 40; 7, 95; 8, 217 (with mugiit); Hor. A. P. 158:

    stridorem,

    Ov. M. 11, 608:

    murmura,

    id. ib. 10, 702:

    flammam,

    Plin. 37, 2, 11, § 36 et saep.; so,

    alvum,

    Cels. 2, 12, 2:

    bilem,

    id. 7, 23:

    sanguinem,

    to vomit, Plin. Ep. 5, 19, 6 (just before:

    sanguinem rejecit): urinam,

    Plin. 8, 42, 66, § 165:

    calculum,

    id. 28, 15, 61, § 217:

    catulum partu,

    Ov. M. 15, 379; cf.

    so of parturition,

    id. ib. 10, 513; id. H. 16, 46:

    fructum, quem reddunt praedia,

    yield, produce, Ter. Phorm. 4, 3, 75; Ov. P. 1, 5, 26; Col. 2, 16, 2; Pall. Febr. 9, 4; Plin. 18, 9, 20, § 87; cf. Tib. 2, 6, 22; Quint. 12, 10, 25:

    generi nostro haec reddita est benignitas,

    is imparted to, Plaut. Stich. 1, 3, 27; cf.: nulla quies est [p. 1539] Reddita corporibus primis, Lucr. 2, 96. — Hence, poet., redditum esse, in gen., = factum esse, esse:

    una superstitio, superis quae reddita divis,

    which is given, belongs to the gods, Verg. A. 12, 817:

    quibus et color et sapor una reddita sunt cum odore,

    Lucr. 2, 681; cf. id. 2, 228 Munro ad loc.; Juv. 1, 93; Orell. ad Hor. Ep. 2, 1, 216:

    neque iis petentibus jus redditur,

    is dispensed, granted, Caes. B. G. 6, 13:

    alicui jus,

    Quint. 11, 2, 50; cf.:

    alicui testimonium reddere industriae,

    id. 11, 1, 88:

    quod reliquum vitae virium, id ferro potissimum reddere volebant,

    to yield, sacrifice, Cic. Verr. 2, 5, 34, § 89:

    quibus ille pro meritis... jura legesque reddiderat,

    had conferred upon it the power of self-jurisdiction, Caes. B. G. 7, 76; cf Liv. 9, 43, 23 Drak.:

    Lanuvinis sacra sua reddita,

    id. 8, 14:

    conubia,

    to bestow, grant, id. 4, 5:

    peccatis veniam,

    Hor. S. 1, 3, 75:

    nomina facto vera,

    to call by the right name, Ov. Tr. 3, 6, 36.— Hence,
    b.
    Jurid. t. t.:

    judicium,

    to appoint, grant, fix the time for a trial, Ter. Phorm. 2, 3, 57; Caes. B. C. 2, 18; Quint. 7, 4, 43; Tac. A. 1, 72:

    jus,

    to administer justice, pronounce sentence, id. ib. 6, 11; 13, 51; id. H. 3, 68; id. G. 12; Suet. Vit. 9 et saep.—
    2.
    To give up, yield, abandon to one that which has not been taken away, but only threatened or in danger:

    Thermitanis urbem, agros legesque suas reddere,

    Cic. Verr. 2, 2, 37, § 90 ( = relinquere, id. ib. 2, 2, 36, §

    88): Orestis leges suae redditae,

    left undisturbed, Liv. 33, 34, 6; 9, 43, 23 (cf. restituere); 29, 21, 7.—
    3.
    To give back, pay back; hence, to take revenge for, punish, inflict vengeance for:

    per eum stare quominus accepta ad Cannas redderetur hosti clades,

    Liv. 24, 17, 7:

    reddidit hosti cladem,

    id. 24, 20, 2:

    redditaque aequa Cannensi clades,

    id. 27, 49, 5.—
    4.
    To give back in speech or writing, i. e.
    a.
    To translate, render (syn.:

    converto, transfero): cum ea, quae legeram Graece, Latine redderem,

    Cic. de Or. 1, 34, 155:

    verbum pro verbo,

    id. Opt. Gen. 5:

    verbo verbum,

    Hor. A. P. 133; cf. Ov. Tr. 5, 7, 54.—
    b.
    To repeat, declare, report, narrate, recite, rehearse (freq. in Quint.):

    ut quae secum commentatus esset, ea sine scripto verbis iisdem redderet, quibus cogitasset,

    Cic. Brut. 88, 301; cf. Quint. 10, 6, 3:

    sive paria (verba) paribus redduntur, sive opponuntur contraria,

    Cic. Or. 49, 164:

    reddere quae restant,

    id. Brut. 74, 258:

    tertium actum de pastionibus,

    Varr. R. R. 3, 17, 1:

    nomina per ordinem audita,

    Quint. 11, 2, 23:

    causas corruptae eloquentiae,

    id. 8, 6, 76:

    quid cuique vendidissent,

    id. 11, 2, 24:

    dictata,

    to repeat, rehearse, Hor. Ep. 1, 18, 14; id. S. 2, 8, 80:

    carmen,

    to recite, deliver, id. C. 4, 6, 43:

    cum talia reddidit hospes,

    Ov. M. 6, 330; Lucr. 2, 179:

    causam,

    id. F. 1, 278:

    insigne exemplum suo loco,

    Tac. H. 4, 67.—
    c.
    To answer, reply ( poet.):

    veras audire et reddere voces,

    Verg. A. 1, 409; 6, 689:

    Aeneas contra cui talia reddit,

    id. ib. 10, 530;

    2, 323: auditis ille haec placido sic reddidit ore,

    id. ib. 11, 251 et saep.; cf.

    responsa,

    id. G. 3, 491:

    responsum,

    Liv. 38, 9; 3, 60; Verg. A. 6, 672.—
    5.
    To give back or render a thing according to its nature or qualities; to represent, imitate, express, resemble ( poet. and in post - Aug. prose):

    quas hominum reddunt facies,

    Lucr. 6, 812:

    faciem locorum,

    Ov. M. 6, 122; 7, 752:

    lux aemula vultum Reddidit,

    gave back, reflected, Stat. Achill. 2, 191:

    formam alicujus,

    Sil. 3, 634:

    et qui te nomine reddet Silvius Aeneas,

    Verg. A. 6, 768; cf.:

    jam Phoebe toto fratrem cum redderet orbe,

    Luc. 1, 538:

    paternam elegantiam in loquendo,

    Quint. 1, 1, 6; 6, 3, 107; cf.:

    odorem croci saporemque,

    i. e. to smell and taste like saffron, Plin. 36, 23, 55, § 177:

    imaginem quandam uvae,

    id. 34, 12, 32, § 123:

    flammam excellentis purpurae et odorem maris,

    id. 35, 6, 27, § 46:

    Apelleā redditus arte Mentor,

    Mart. 11, 10, 2.—
    6.
    To give back, return a thing changed in some respect:

    senem illum Tibi dedo ulteriorem lepide ut lenitum reddas,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 31; cf.:

    quas tu sapienter mihi reddidisti opiparas opera tua,

    id. Poen. 1, 1, 4.— Hence, in gen.,
    7.
    To make or cause a thing to be or appear something or somehow; to render (very freq. and class.; cf.:

    facio, redigo): reddam ego te ex ferā fame mansuetem,

    Plaut. As. 1, 2, 19; id. Capt. 4, 2, 42:

    eam (servitutem) lenem reddere,

    id. ib. 2, 5, 1: tutiorem et opulentiorem vitam reddere, Cic. Rep. 1, 2, 3:

    haec itinera infesta reddiderat,

    Caes. B. C. 3, 79:

    aliquem insignem,

    Verg. A. 5, 705:

    obscuraque moto Reddita forma lacu est,

    dimmed by the disturbance of the water, Ov. M. 3, 476:

    homines ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,

    Cic. Inv. 1, 2, 2: omnes Catilinas Acidinos postea reddidit, has made all the Catilines seem to be Acidini, i. e. patriots, in comparison with himself, id. Att. 4, 3, 3:

    aliquid perfectum,

    Plaut. As. 1, 1, 109:

    aliquid effectum,

    to accomplish, id. Ps. 1, 3, 152; 1, 5, 116; 5, 2, 14:

    omne transactum,

    id. Capt. 2, 2, 95:

    actum,

    id. Trin. 3, 3, 90:

    dictum ac factum,

    Ter. Heaut. 4, 5, 12.— With ut and subj.:

    hic reddes omnia Quae sunt certa ei consilia incerta ut sient,

    Ter. And. 2, 3, 15.— Pass. = fieri scripsit fasciculum illum epistularum totum sibi aquā madidum redditum esse, Cic. Q. Fr. 2, 12, 4; Just. 16, 4, 6; 22, 7, 2:

    per sudorem corpus tantum imbecillius redditur,

    Cels. 3, 3, 19; cf. Just. 29, 4, 3; 42, 5, 4; 44, 1, 10; Flor. 3, 5, 17; Val. Max. 4, 3 prooem.; Lact. 4, 26, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > reddo

  • 16 Anchīsēs

        Anchīsēs ae (abl. Anchisā, V.), m, Αγχίσησ, father of Aeneas, V., O.

    Latin-English dictionary > Anchīsēs

  • 17 Anchīsiadēs

        Anchīsiadēs ae, m    patr., son of Anchises Aeneas, V.

    Latin-English dictionary > Anchīsiadēs

  • 18 caput

        caput itis, n    [CAP-], the head: Capillus circum caput Reiectus, T.: caput obnubito, L.: capitis nives, H.: capite operto: aperire: velare, L.: abscindere cervicibus: capite demisso: attollere, O.: extollere, to become bold: breve (equi), H.: coronatum (bovis), Tb.: per caput pedesque ire, heels over head, Ct.: dux cum exercitu supra caput est, i. e. is ready to fall upon us, S.: capita conferre, to lay heads together, i. e. to confer in secret, L.: caput aut collum petere, strike at the vital parts: haec alias inter caput extulit urbes, towers, i. e. excels, V.: aliena negotia Per caput saliunt, run through the head, i. e. the mind, H.: capitis labor, mental exertion, H. — Meton., the head, top, summit, point, end, extremity: iocur sine capite (of a sacrifice), L.: in extis, O.: tignorum, Cs.: cornu duxit, donec curvata coirent capita, the ends, V. — The origin, source, spring, head (of a river), L.: caput unde erumpit Enipeus, V.: celsis caput urbibus exit, my source springs among great cities, V.—The mouth, embouchure (rare): multis capitibus in Oceanum influit, Cs.—Of plants: diducere terram ad capita, the roots, V.: papavera demisere caput, the heads, V.: capitum iugatio, branches (of the vine). — Of mountains, the summit: capita aspera montis, V. — Of persons, a head, person: ridiculum caput! T.: carum, V.: duo haec capita taeterrima: ignota, L.: di capiti ipsius reservent, for himself, V.: capiti cane talia Dardanio rebusque tuis, i. e. for Aeneas and yourself, V.: Perfidum, H.: de sacrando cum bonis capite alcuius, L.: ut caput Iovi sacraretur, L.—With numerals: capitum Helvetiorum milia CCLXIII, souls, Cs.: nullum caput Proserpina fugit, H.: in capita, to each person, L.; cf. sus Triginta capitum fetūs enixa, V.—Fig., life, physical life: Capitis periculum adire, to risk life, T.: caput obiectare periclis, V.: capitis poena, capital punishment, Cs.: certamen capitis et famae: ut capite dimices tuo, L.: caput offerre pro patriā: patrium tibi crede caput (i. e. patris vitam), O.: accusatus capitis absolvitur, of a capital crime, N.: Sthenium capite damnare.—Civil life, personality, civil rights, liberty and citizenship: capitis causae, involving citizenship: iudicium capitis: capitis deminutio, loss of civil rights, Cs.—Poet.: capitis minor, H.—Of persons, a leader, chief, guide: concitandorum Graecorum: capita nominis Latini, heads, chiefs, L.: ut se Suevorum caput credant, chief tribe, Ta.: capita coniurationis securi percussi, L.: illic est huic rei caput, author, contriver, T.: ab illo fonte et capite Socrate: corpori valido caput deerat, leader, L.: ipsum Expugnare caput, the great man himself, H. —A head, chief, capital: Thebae totius Graeciae, first city, N.: Roma, orbis terrarum, L.: castellum eius regionis, principal place, L.: Romam caput Latio esse, L.: ius nigrum, cenae caput, principal dish: fundus, vestrae pecuniae, chief source of income: caput esse artis, decere, the note, characteristic: ad consilium de re p. dandum caput est nosse rem p., first qualification: caput litterarum cum alquo, reason for corresponding: Epicuri, chief dogma: caput belli et summa, V.—In writings, a division, paragraph, chapter: legis: caput Annianum de hereditatibus, passage in the will of A.— Of money, the principal sum, capital, stock: quibus ille de capite dempsisset, reduced their debts: de capite deducite alqd, L.: Quinas hic capiti mercedes exsecet, extort sixty per centum, H.
    * * *
    head; person; life; leader; top; source/mouth (river); capital (punishment); heading; chapter, principal division

    Latin-English dictionary > caput

  • 19 castus

        castus adj. with comp. and sup.    [2 CAD-], morally pure, unpolluted, spotless, guiltless, virtuous: mentes: vita castissima: quis hoc adulescente castior? V.: populus frugi castusque, H.: se castos servare: castissima domus: signa, proofs of innocence, O.: res familiaris casta a cruore civili. — Plur m. as subst: probrum castis inferre. — Chaste, unpolluted, virtuous, continent: (mulieres) castiores: Minerva, H.: matres, V.: poeta, Ct.: ius matrimonii: voltus, O.—Pious, religious, holy, sacred: Aeneas, H.: sacerdotes, V.: qui castam contionem defendo, i. e. auspicato in loco: verbenae, H.: crines, O.: laurus, Tb.: nemus, Ta.— Free from avarice, disinterested: homo: castissimus homo.
    * * *
    I
    casta -um, castior -or -us, castissimus -a -um ADJ
    pure, moral; chaste, virtuous, pious; sacred; spotless; free from/untouched by
    II
    ceremonial state of abstinence; sexual abstinence on religious grounds

    Latin-English dictionary > castus

  • 20 Chimaera

        Chimaera ae, f, χίμαιρα, a fabulous monster, C., V., H., O.—A ship in the fleet of Aeneas, V.

    Latin-English dictionary > Chimaera

См. также в других словарях:

  • Aeneas — flieht aus Troja (Federico Barocci 1598) Aineias (griechisch Aἰνείας, lateinisch Aeneas; deutsch auch Äneas) ist eine bedeutende Figur in der griechisch/römischen Mythologie und …   Deutsch Wikipedia

  • Aenéas — AENÉAS, æ, Gr. Ἀινείας, ου, (⇒ Tab. XXI.) 1 §. Namen. Diesen leiten einige von dem griechischen Worte ἀινεῖν, loben, her, weil Aeneas allerdings lobenswürdig gewesen. I. C. Scalig. Poët. lib. III. c. 12. & ex eo Becman. in Orig. L. L. sub Aeneas …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Aeneas — Aeneas, myth., Sohn des Anchises und der Venus, nach Hektor der tapferste Trojaner, rettete seinen alten Vater aus dem brennenden Troja und sammelte der ältesten Sage zufolge nach dem Abzuge der Griechen den Ueberrest des trojan. Volkes; von der… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Aeneas — Aeneas. Ein Heros der Geschichte des trojanischen Kriegs, von Virgil in seiner Aeneide gefeiert. Er war des Anchises und der Aphrodite Sohn, und kämpfte tapfer doch fruchtlos für Troja mit. Als die Stadt brannte, und die hohe Feste Priamos fiel,… …   Damen Conversations Lexikon

  • Aeneas — hero of the Æneid, son of Anchises and Aphrodite, Latin, from Gk. Aineias, of unknown origin, perhaps lit. praise worthy, from ainos tale, story, saying, praise (related to ENIGMA (Cf. enigma)); or perhaps related to ainos horrible, terrible. The …   Etymology dictionary

  • Aeneas — [i nē′əs] n. [L < Gr Aineias] Gr. & Rom. Myth. a Trojan, son of Anchises and Venus, and hero of Virgil s Aeneid: escaping from ruined Troy, Aeneas wanders for years before coming to Latium: he is considered the forefather of the Romans …   English World dictionary

  • Aeneas — m British (rare): from the Latin name of the Trojan hero who, according to classical legend, fled after the sack of Troy and sailed eventually to Italy, where he founded the Roman state. This, in essence, is the subject of Virgil s Aeneid. The… …   First names dictionary

  • Aeneas —   [lateinisch], griechisch römischer Mythos: Äneas …   Universal-Lexikon

  • Aeneas — roch Lavendelduft und kannte seine Mutter …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Aeneas — This article is about the Roman hero. For other uses, see Aeneas (disambiguation). In Greco Roman mythology, Aeneas (Greek: Unicode|Αἰνείας, Aineías ; pronEng|ɪˈniːəs in English) was a Trojan hero, the son of prince Anchises and the goddess Venus …   Wikipedia

  • Aeneas — /i nee euhs/, n. Class. Myth. a Trojan hero, the reputed ancestor of the Romans: protagonist of the Aeneid. * * * Mythical hero of Troy and Rome. He was the son of Aphrodite and Anchises, a member of Trojan royal family. According to Homer, he… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»