-
1 Όρονται
-
2 Ὄρονται
-
3 όρονται
-
4 ὄρονται
-
5 ὁράω
Grammatical information: v.Meaning: `to look, to perceive, to contemplate, to see' (Il.).Other forms: Ion. also ὀρέω (Hdt.), and besides ὅρηαι (ξ 343), ὁρητο (A 56 a. 198 after Zenodot, accent uncertain), ὀρῃ̃ς, -ῃ̃, - ῆν (Hp., Democr., Herod.), Aeol. ὄρημι (Sapph.), ὄρη (Theoc.); ipf. ἑώρων (Att.), ep. 3. sg. ὅρα, Ion. ὥρα (Hdt.) etc.; pres. also ὄρονται (ξ 104) with - ντο (γ 471), ὅρει φυλάσσει H.; innovated perf. act. ἑόρακα (Att., also ἑώρ-), Ion. ὀρώρηκα a. ὤρηκα (Herod.), Dor. ptc. ὡρακυῖα (Epid.), midd. ἑώραμαι (late Att.), aor. pass. ὁραθῆναι (Arist., D.S.), plqu. also ὀρώρει (Ψ 112).Derivatives: Few derivv., almost all hell. and late, as opposed to the older ones which derive from primary ὀπ- (s. ὄπωπα) and ἰδεῖν: 1. ὁρᾶ-τός `visible' (Hp., Pl.), προ-ορατός `who can be foreseen' (X. Cyr. 1, 6,23) as against πρό-οπτος ( προὖπ-τος) `foreseen, apparent' (IA.); 2. ὅραμα n. `sight, spectacle, apparition' (X., Arist., LXX), παρ- ὁράω (hell. a. late), m. ὁραματίζομαι (Aq.) against ὄμμα, εἶδος (s.vv.); 3. ὅρασις f., also with προ-, παρ-, ὑπερ- a.o., `sight, face, look, apparition', pl. also `eyes' (Demad., Arist., Men.) against ὄψις; ὑφόρα-σις `suspicion' (Plb.) for older ὑποψ-ία; 4. ὁρατής m. `viewer' (LXX, Plu.) against ὀπτήρ `scout'; ὁρατήρ H. as explanation of ὀπτήρ; 5. ὁρατικός `able to see, provided with sight' (Arist., Ph.), ἐφ- ὁράω `fit for oversight' (X.): ἐποπτ-ικός `belonging to ἐπόπτης' (Pl.). 6. ὁρατίζω `to catch sight of, to aim for' (medic. IVp). 7. οὖρος m. `watcher', ἐπίουρος s. v.Origin: IE [Indo-European] [1164] *u̯er- `observe, note'Etymology: From the ipf. ἑώρων (\< *ἠ-Ϝόρων; w. asp. after ὁρῶ) and the pf. ἑόρακα (\< *Ϝε-Ϝόρακα; ἑώρ- after the ipf.) we conclude to an orig. Ϝ-, which however neither in Homer nor epigraphically has left a trace, and also in Myc. oromeno is absent; whether the asper hangs together with the older Ϝ-, remains uncertain (Schwyzer 22 6 f. w. lit.). -- The above presentforms, from which come all non-present forms including the verbal nouns, seem to require three diff. stems: 1. Ϝορᾶ- in ὁρά-ω, from which perh. purely phonetically Ion. ὀρέω (Schwyzer 242); 2. Ϝορη- in Aeol. ὄρημι, ὄρη, ep. ὅρηαι a.o. (s. above); 3. Ϝορ- in ὄρονται, - ντο, ὅρει. Orig. *Ϝορᾶ-ι̯ω can be either an iterative-intensive deverbative of the type ποτάομαι (s. Schwyzer 718 f.), with which the meaning fits well, or be explained as denominative from *Ϝορά̄ f., which is found in φρουρά from *προ-hορά (\< *προ-Ϝορά) and in German., e.g. OHG wara f. `attentiveness', wara neman ' wahrnehmen': IE *u̯orā́ f., beside which Toch. A war, B were `flavour', IE *u̯oro-s m. Difficult to judge however is (Ϝ)όρη-μι etc. It looks like a disyllabic athemat. formation, and ὀρῃ̃ς, -ῃ̃, - ῆν can have been tranformed from this by thematization (Schwyzer 680). One may compare Lat. verē-ri `observe scrupulously, venerate', though with ablauting stemvowel. Weakest attested is the primary monosyll. (orig. athematic?; Chantraine Gramm. hom. 1, 311) ὄρονται, - ντο (to which also ὅρει in H.?); it regards moreover the same formulaic expression: ἐπὶ δ' ἀνέρες ἐσθλοὶ ὄρονται (- ντο), thus in plqu. ἐπὶ δ' ἀνηρ ἐσθλὸς ὀρώρει. Here too the o-vowel is remarkable, though analogous cases can be found like ὄθομαι, οἴχομαι a.o. (Schwyzer 721, Chantraine l.c.). To the primry verb belong both *προ-Ϝορ-ά in φρουρά (s. above and s.v.) and the form which occurs only in compounds as 2. member, - (Ϝ)ορ-ός, `guardian', e.g. θυρ-, τιμ-ωρός, κηπουρός from θυρα-, τιμα-, κηπο-Ϝορ-ός; it agrees formally (but not functionally) with Germ., e.g. OS war `attentive, cautious', OHG giwar `id., gewahr'. The other word belonging to this group from diff. languages, e.g. Latv. veruôs, vērtiês `inspect, observe', Toch. A wär, B wär-sk- `smell', Hitt. u̯erite- `fear', give nothing for Greek. -- Further forms w. lit. in WP. 1, 284f., Pok. 1164, W.-Hofmann s. vereor. On the suppletive system ὁράω: ὄψομαι: εἶδον: ἑόρακα Gonda Lingua 9, 178 ff., Bloch Suppl. Verba 91 ff. ; on the expressions for `see, eye' in Greek Prévot Rev. de phil. 61, 133ff., 233ff. -- S. also 2. οὖρος, ὤρα.Page in Frisk: 2,409-410Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὁράω
-
6 vereor
vereor, ritus sum, ērī (griech. επὶ ορονται, sie beaufsichtigen, οὖρος, Wächter, ὁράω, sehe, gotisch war, behutsam, ahd. war, giwar, vorsichtig), scheuen, I) Scheu haben vor etw., a) aus Furcht übh., etw. scheuen, fürchten = vor etw. od. etw. zu tun sich scheuen, sich fürchten, α) m. Acc.: conspectum patris, Ter.: hostem, Caes.: bella Gallica, Cic. – β) Partiz. verēns m. Genet.: sunt verentes plagarum, Colum.: nec verentes sumptuum, Auson. – γ) mit folg. Infin. u. (selten) Acc. u. Infin.: ut verear eloqui, porcet pudor, Pacuv. fr.: vereor dicere, Ter.: vereor committere, ut etc., Cic.: quos interficere vereretur, Caes.: quod mihi accĭdisse vereor, Sidon.: vereare insanus haberi, Hor. – vereor magis me amoris causā hoc ornatu incedere, Plaut. mil. 1285. – impers., Cyrenaici, quos non est veritum in voluptate summum bonum ponere, Cic. de fin. 2, 39. – b) aus Furcht vor Verletzung der Heiligkeit u. Würde, jmd. od. etw. scheuen = vor jmd. od. etwas eine heilige Scheu-, Ehrfurcht-, Achtung haben, auf jmd. od. etw. Rücksicht nehmen, gegen jmd. Zurückhaltung beobachten, α) m. Acc.: metuebant eum servi, verebantur liberi, Cic.: quem et amabat ut fratrem et ut maiorem fratrem verebatur, Cic. – Passiv, malunt metui quam vereri se ab suis, Afran. com. 34. – β) m. Genet.: viri, Afran. fr.: huius feminae primariae, Ter.: ne tui quidem testimonii veritus, Cic. ad Att. 8, 4, 1. – impers., nihilne te populi veretur? Atta com. 7. – c) aus Furcht vor Verletzung des Schicklichen, Scheu und Scham haben, hic vereri perdidit, hat Scheu u. Scham verloren, Plaut. Bacch. 158. – II) etw. fürchten = zu befürchten haben, wegen etw. besorgt sein, sein Bedenken haben, α) m. Acc.: periculum, Caes.: supplicium ab alqo, Cornif. rhet.: multi famam, conscientiam pauci verentur, Plin. ep. – β) m. Dat., eo minus veritus navibus, quod etc., für die Schiffe etwas (eine Gefahr) befürchtend, besorgt, Caes. b.G. 5, 9, 1. – γ) m. de u. Abl., de (in betreff) qua (Carthagine) vereri non ante desinam, quam illam excisam esse cognovero, Cic. de sen. 18. – δ) m. Acc. u. Infin.: vereor plus quam fas est captivam hiscere, Acc. tr. 157: iudex verebar non omnes causam vincere posse suam, Ov. her. 16, 75 sq. (doch unecht): quippe celebratam Macedonum fortitudinem ad ludibrium recĭdisse verebatur, Curt. 9, 7 (29), 23. – ε) m. ne (daß) od. ut od. ne non (daß nicht), also vereor ne m. Konj., ich fürchte, es möchte = leicht od. am Ende möchte ich, non vereor ne oder vereor ut mit Konj., ich fürchte, es möchte nicht = schwerlich möchte, und non vereor ne non mit Konj., ich fürchte nicht, daß nicht = ich möchte nicht leicht, schwerlich möchte ich (er, es), vereor, ne sit turpe timere, Cic.: vereor, ne haec quoque laetitia vana evadat, Liv.: litteris tuis intellexi te vereri, ne superiores mihi redditae non essent, Cic.: illa duo vereor, ut tibi possim concedere, Cic.: non verendum quidem est, ut tenere se possit, Cic.: et tamen veremur, ut hoc natura patiatur? Cic.: non vereor, ne hoc iudicium meum P. Servilio iudici non probem, Cic.: non vereor, ne non scribendo te expleam, Cic.: quid est cur verear, ne ad eam sententiam non possim accommodare Torquatos nostros? Cic. – ζ) mit folg. Fragesatz: Pomptinum quod scribis in urbem introisse, vereor, quid sit, Cic.: hoc quomodo acciperent homines, vereor etiam nunc, Cael. b. Cic.: eri semper lenitas verebar quorsum evaderet, Ter.: vereor, num hic aliud sit dicendum, Gaius dig.
-
7 βόσκω
βόσκω, fut. βοσκήσω, we id en, das Vieh hüten; εἰμποδας βοῠς βόσκ' ἐν Περκώτ ῃ Iliad. 15, 548; τόσα πώεα οἰῶν, τόσσα συῶν συβόσια, τόσ' αἰπόλια πλατέ' αἰγῶν βόσκουσι ξεῖνοί τε καὶ αὐτοῦ βώτορες ἄνδρες Odyss. 14, 102; passiv. geweidet, gehütet werden, Odyss. 14, 104 ἔνϑα δέ τ' αἰπόλια πλατέ' αἰγῶν ἕνδεκα πάντα ἐσχατιῇ βόσκοντ', ἐπὶ δ' ἀνέρες ἐσϑλοὶ ὄρονται; Iliad. 17, 62 βοσκομένης ἀγέλης βοῦν; Odyss. 21, 49 ταῠρος βοσκόμενος λειμῶνι; 12, 355 βοσκέσκονϑ' ἕλικες καλαὶ βόες εὐρυμέτωποι, vgl. 12, 128 ff; von einer Insel wird Odyss. 9, 124 gesagt βόσκει δέ τε μηκάδας αἶγας; katachrestisch wird das Wort von einem Hirsche Odyss. 4, 338 gebraucht, ἔλαφος κνημοὺς ἐξερέῃσι καὶ ἄγκεα ποιήεντα βοσκομένη; von Vögeln Iliad. 15, 691, ὀρνίϑων πετεηνῶν ἔϑνος ποταμὸν πάρα βοσκομενάων, χηνῶν ἢ γεράνων ἢ κύκνων; von Seethieren, Odyss. 12, 97 καὶ εἴ ποϑι μεῖζον ἕλῃσιν κῆτος, ἃ μυρία βόσκει ἀγάστονος Ἀμφιτρίτη: von Menschen, Odyss. 11, 365 οἷά τε πολλοὺς βόσκει γαῖα μέλαινα πολυσπερέας ἀνϑρώπους; Odyss. 14, 325 καί νύ κεν ἐς δεκάτην γενεὴν ἕτερόν γ' ἔτι βόσκοι· τόσσα οἱ ἐν μεγάροις κειμήλια κεῖτο ἄνακτος; vom Bauche, Odyss. 18, 364 ὄφρ' ἂν ἔχῃς βόσκειν σὴν γαστέρ' ἄναλτον; 17, 559 σῖτον δὲ καὶ αἰτίζων κατὰ δῆμον γαστέρα βοσκήσεις. – So bes. bei Folgdn meist mit verächtlicher Nebenbedeutung, ἄνδρας ἀργούς Ar. Nubb. 330; ἐπικούρους Her. 6, 39; ναυτικὸν βόσκοντες Thuc. 7, 48; Sp.; – βόσκειν νόσον Soph. Phil. 313: übertr., ἐλπὶς βόσκει φυγάδας Eur. Phoen. 399; vgl. Soph. Ant. 1241. – Pass., geweidet werden, βοσκηϑείς Nic. Th. 34; vgl. Aesch. Ch. 226; Soph. Ai. 559; Plat. Rep. IX, 586 a; βοσκησεῖσϑαι Theocr. 5, 103. Aber τί, Aesch. Ag. 118, verzehren; sp. D. Uebh. schwelgen in etwas, περὶ δειρήν, ἐπὶ σοῖς ἅψεσι, P. Sil. 11. 30 (V, 272. 286). – βοσκητέον, man muß ernähren, Ar. Av. 1359.
-
8 ὄρομαι
ὄρομαι (vgl. οὖρος), kommt nur Od. 14, 104 vor, ἐπὶ δ' ἀνέρες ἐσϑλοὶ ὄρονται, was von Alten ὁρῶσι, φυλάττουσι, darüber wachen, erklärt wird, obwohl Andere auch an ὄρνυμι dachten, Hesych. ἐφορμῶσι, ἐπακολουϑοῦσιν.
-
9 ἄφενος
ἄφενος (Ableitung unsicher, vgl. Buttmann Lexil. 1, 46), τό, reichlicher Vorrath, Reichthum; Hom. dreimal, Iliad. 1, 171 ἄφενος καὶ πλοῦτον ἀφύξειν, ἄφενος u. πλοῦτος steht auf Homer. Art παραλλήλως, beides bedeutet dasselbe, vgl. Apoll. lex. Hom. p. 48, 30 ἄφενος πλοῦτος – ἀπὸ τούτου καὶ ἀφνειος ὁ πλούσιος; Iliad. 23, 299 μέγα γάρ οἱ ἔδωκει Ζεὺς ἄφενος; Odyss. 14, 99 οὐδὲ ξυνεείκοσι φωτῶν ἔστ' ἄφενος τοσσοῠτον· ἐγὼ δέ κέ τοι καταλέξω. δώδεκ' ἐν ἠπείρῳ ἀγέλαι· τόσα πώεα οἰῶν, τόσσα συῶν συβόσια, τόσ' αἰπόλια πλατέ' αἰγῶν βόσκουσι ξεῖνοί τε καὶ αὐτοῦ βώτορες ἄνδρες. ἔνϑα δέ τ' αἰπόλια πλατέ' αἰγῶν ἕνδεκα παντα ἐσχατιῇ βόσκοντ, ἐπὶ δ' ἀνέρες ἐσϑλοὶ ὀρονται. – αὐτὰρ ἐγὼ σῦς τάσδε φυλάσσω τε ῥύομαί τε; – vom Reichthume der Götter, Hes. Th. 112. – Bei Hes. O. 24 ist es masc., wie Call. Iov. 96; Crinag. ep. 33 (IX, 234).
-
10 ἐπ-όρνῡμι
ἐπ-όρνῡμι (s. ὄρνυμι), erregen, aufregen, erwecken; ἐπὶ δ' ὤρνυε πάντας ἑταίρους Od. 21, 100, im feindlichen Sinne, wie ἄγρει μάν οἱ ἔπορσον Ἀϑηναίην Il. 5, 765; ὅς ῥά οἱ Ἅκτορ' ἐπῶρσε 17, 72; ἥ σφιν ἐπῶρσ' ἄνεμον Od. 5, 109; Eur. Cycl. 12; c. int., οἶον ἐπόρσειαν πολεμίζειν Ἅκτορι Il. 7, 42; καί οἱ ἐπ' αἰετὸν ὦρσε Hes. Th. 523; feindlich, Unglück zusenden, ὀϊζύν Od. 7, 271, ἤδη γάρ οἱ ἐπώρνυε μόρσιμον ἦμαρ Ill. 15, 613, ὕπνον τινί, der Gott sandte ihr einen Schlaf, Od. 22, 429; ὅς μοι ἐπῶρσε μένος Il. 10, 93, in mir Muth anregte. – Pass. sich gegen Einen erheben, anstürmen, ἐπῶρτ' Ἀ χιλῆϊ Il. 21. 324; so feindlich, ἐπὶ δ' ὤρνυτο δῖος Ἀπειός 23, 689; ἐπὶ δ' ἀνέρες ἐσϑλοὶ ὄρονται Od. 14, 104, vgl. 3, 471 u. ἐπὶ δ' ἀνὴρ ἐσϑλὸς ὀρώρει Il. 23, 112. Vgl. ὄρνυμι. – C. acc., τόνδ' ἐπόρνυται στόλον Aesch. Suppl. 184.
-
11 ορομαι
(эп. impf. ὀρόμην, ppf. ὀρώρειν) наблюдать, охранятьαἰπόλια αἰγῶν βόσκονται, ἐπὴ δ΄ ἀνέρες ὄρονται — (возможно ἐπόρονται in tmesi) Hom. пасутся стада коз, и охраняют их люди
-
12 vereor
vereor, ritus sum, ērī (griech. επὶ ορονται, sie beaufsichtigen, οὖρος, Wächter, ὁράω, sehe, gotisch war, behutsam, ahd. war, giwar, vorsichtig), scheuen, I) Scheu haben vor etw., a) aus Furcht übh., etw. scheuen, fürchten = vor etw. od. etw. zu tun sich scheuen, sich fürchten, α) m. Acc.: conspectum patris, Ter.: hostem, Caes.: bella Gallica, Cic. – β) Partiz. verēns m. Genet.: sunt verentes plagarum, Colum.: nec verentes sumptuum, Auson. – γ) mit folg. Infin. u. (selten) Acc. u. Infin.: ut verear eloqui, porcet pudor, Pacuv. fr.: vereor dicere, Ter.: vereor committere, ut etc., Cic.: quos interficere vereretur, Caes.: quod mihi accĭdisse vereor, Sidon.: vereare insanus haberi, Hor. – vereor magis me amoris causā hoc ornatu incedere, Plaut. mil. 1285. – impers., Cyrenaici, quos non est veritum in voluptate summum bonum ponere, Cic. de fin. 2, 39. – b) aus Furcht vor Verletzung der Heiligkeit u. Würde, jmd. od. etw. scheuen = vor jmd. od. etwas eine heilige Scheu-, Ehrfurcht-, Achtung haben, auf jmd. od. etw. Rücksicht nehmen, gegen jmd. Zurückhaltung beobachten, α) m. Acc.: metuebant eum servi, verebantur liberi, Cic.: quem et amabat ut fratrem et ut maiorem fratrem verebatur, Cic. – Passiv, malunt metui quam vereri se ab suis, Afran. com. 34. – β) m. Genet.: viri, Afran. fr.: huius feminae primariae, Ter.:————ne tui quidem testimonii veritus, Cic. ad Att. 8, 4, 1. – impers., nihilne te populi veretur? Atta com. 7. – c) aus Furcht vor Verletzung des Schicklichen, Scheu und Scham haben, hic vereri perdidit, hat Scheu u. Scham verloren, Plaut. Bacch. 158. – II) etw. fürchten = zu befürchten haben, wegen etw. besorgt sein, sein Bedenken haben, α) m. Acc.: periculum, Caes.: supplicium ab alqo, Cornif. rhet.: multi famam, conscientiam pauci verentur, Plin. ep. – β) m. Dat., eo minus veritus navibus, quod etc., für die Schiffe etwas (eine Gefahr) befürchtend, besorgt, Caes. b.G. 5, 9, 1. – γ) m. de u. Abl., de (in betreff) qua (Carthagine) vereri non ante desinam, quam illam excisam esse cognovero, Cic. de sen. 18. – δ) m. Acc. u. Infin.: vereor plus quam fas est captivam hiscere, Acc. tr. 157: iudex verebar non omnes causam vincere posse suam, Ov. her. 16, 75 sq. (doch unecht): quippe celebratam Macedonum fortitudinem ad ludibrium recĭdisse verebatur, Curt. 9, 7 (29), 23. – ε) m. ne (daß) od. ut od. ne non (daß nicht), also vereor ne m. Konj., ich fürchte, es möchte = leicht od. am Ende möchte ich, non vereor ne oder vereor ut mit Konj., ich fürchte, es möchte nicht = schwerlich möchte, und non vereor ne non mit Konj., ich fürchte nicht, daß nicht = ich möchte nicht leicht, schwerlich möchte ich (er, es), vereor, ne sit turpe timere, Cic.: vereor, ne haec quoque laetitia vana evadat, Liv.: lit-————teris tuis intellexi te vereri, ne superiores mihi redditae non essent, Cic.: illa duo vereor, ut tibi possim concedere, Cic.: non verendum quidem est, ut tenere se possit, Cic.: et tamen veremur, ut hoc natura patiatur? Cic.: non vereor, ne hoc iudicium meum P. Servilio iudici non probem, Cic.: non vereor, ne non scribendo te expleam, Cic.: quid est cur verear, ne ad eam sententiam non possim accommodare Torquatos nostros? Cic. – ζ) mit folg. Fragesatz: Pomptinum quod scribis in urbem introisse, vereor, quid sit, Cic.: hoc quomodo acciperent homines, vereor etiam nunc, Cael. b. Cic.: eri semper lenitas verebar quorsum evaderet, Ter.: vereor, num hic aliud sit dicendum, Gaius dig. -
13 ὄρομαι
A keep watch, used only in compd. with ἐπί, which is always separated from the Verb by tmesis,αἰπόλια πλατἔ αἰγῶν.. ἐσχατιῇ βόσκοντ', ἐπὶ δ' ἀνέρες ἐσθλοὶ ὄρονται Od.14.104
;ἐπὶ δ' ἀνέρες ἐσθλοὶ ὄροντο, οἶνον οἰνοχοεῦντες 3.471
(cf. ὄρνυμι ad init.);ἐπὶ δ' ἀνὴρ ἐσθλὸς ὀρώρει Μηριόνης Il.23.112
.—So Sch.Od.14.104 (cf. ὅρει· φυλάσσει, Hsch.) rightly: ἐπὶ.. ὄρομαι is related to ἐπίουρος (ἔφορος). -
14 ὄρομαι
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ὄρομαι
-
15 ὄρομαι
Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὄρομαι
См. также в других словарях:
Ὄρονται — Ὀρόντης masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὄρονται — ὄρομαι keep watch pres ind mp 3rd pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
όρομαι — ὄρομαι (Α) 1. (μόνο εν σύνθ. με την πρόθ. ἐπί, πάντοτε όμως με τμήση) επιβλέπω, επιτηρώ, φυλάσσω προσεκτικά («ἐπὶ δ ἀνὴρ ἐσθλὸς ὀρώρειν Μηριόνης», Ομ. Ιλ.) 2. (κατά τον Ησύχ.) α) «ὀρόμενος ὁρμώμενος» β) «ὄρονται ἐφορμῶσιν, ἐπακολουθοῡσιν».… … Dictionary of Greek
u̯er-8 (*su̯er-) — u̯er 8 (*su̯er ) English meaning: to observe, pay attention Deutsche Übersetzung: “gewahren, achtgeben” Material: Gk. only Fορ , with spiritus asper ὁρ : Hom. ἐπὶ ὄρονται ‘sie beaufsichtigen”, ὅρει ψυλάσσει Hes., u̯orós in… … Proto-Indo-European etymological dictionary