-
1 Ιάδες
-
2 Ἰάδες
-
3 μῆλον 1
μῆλον 1Grammatical information: n.Meaning: `apple' (Il.), also (with diff. determining attribute) of other stone-fruits (Hp., Dsc.), often metaph.: `(seed-)capsule of a rose' (Thpr.), in plur. `breasts, cheeks, tonsils, apple-like beaker' (Ar., Theoc., medic., pap., inscr.).Other forms: Dor. Aeol. μᾶλον.Compounds: As 1. member e.g. in μῆλ-οψ `applecoloured' = `yellow' (η 104), μαλο-πάραυος `with apple-like cheekes' (Theoc.); μηλ-άπιον n. name of a fruit (medic., Plin.).). As 2. member in determinatives, e.g. γλυκύ-μαλον, - μηλον `sweet-apple' (Sapph. [?; Risch IF 59, 10 A. 2], Call.), μελί-μηλον `summer-apple, Pyrus praecox' (Dsc.), also `applemead' (medic.) for μηλό-μελι (Dsc.; Strömberg Wortstudien 7); cf. κοκκύ-μηλον; on ἐπιμηλίς s. v.Derivatives: A. Subst. 1. μηλέη, -α `appletree' (Od.); 2. μηλίς, μαλίς f. = μηλέα (Ibyc., Theoc.), `yellow pigment' (Plu.), name of a distemper of asses, `glanders'? (Arist.); 3. μηλίτης οἶνος `apple-, quince-wine' (Plu., Dsc.; Redard 98); 4. μηλίσκα n. pl. name of cups shaped like apples (Delos IIIa); 5. Μηλ-ιάδες f. pl. `fruittree-nymphs' (Poll.; like κρην-ιάδες); 6. μήλωθρον n. = ἄμπελος λευκή (Thphr., Dsc.; cf. ψίλωθρον `id.' from ψιλόω, πύρωθρον = πύρεθρον). -- B. Adj. 7. μήλινος, μάλινος `made of apples, applecoloured' (Sapph., Thphr.); 8. μήλειος `belonging to the apple' (Nic., A. R.); 9. μηλώδης `applelike' (Gal.). -- C. Verb. 10. μηλίζω `resemble an apple (in colour)' (medic.). -- Here also the island name Μῆλος ("apple-island")?; s. Heubeck Glotta 25, 271.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Mediterranean word. -- From Greek Lat. mālum, mēlum, with mālinus `applecoloured', mēlinus `of quince-apples'; s. W.-Hofmann s. 1. mālus. The word has been connected with Hitt. mahla-, but this appeared to have a diff. meaning (`grape, vine, twig of a vine'); Cuny, REA 26(1924)364f; corrected by Sturtevant CGr.1 292, Kronasser VLFL (1956) 88, Szemerényi, Phonetica 17(1967)47; hardly to ἀμάμαξυς, Fur. 212.Page in Frisk: 2,226Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μῆλον 1
-
4 Ναιάδες
Νᾱϊάδες, ΝαιάςNaiad: fem nom /voc pl -
5 κλεισιάδες
κλεισ-ιάδες, αἱ,A door opening into the κλεισίον, street-door of a house, identified with the αὔλειος θύρα, Plu.Publ.20, Poll.4.125, 9.50: written κλεισίαι in Ael.Dion.Fr. 231;κλεισιάδες θύραι D.H.5.39
; = δίθυροι πύλαι, Moer.p.227 P.; but, inner door, opp.αὔλειος, ἐν οἰκίαις αὔλειοι πρόκεινται κλεισιάδων Ph.1.520
;οἴκοι καταμένειν καὶ μηδὲ τὰς κ. ὑπερβαίνειν Id.2.82
, cf. 4; οὐ μόνον τειχῶν ἐντὸς ἀλλὰ καὶ κλεισιάδων θαλαμευομένοις ἀποζῆν Id. ap. Eus.PE8.14: metaph., μεγάλαι κ. ἀναπεπτέαται.. τῷ Πέρσῃ a wide entrance, Hdt.9.9, cf. Plu.Alc.10, Aristid. Or.38(7).21.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κλεισιάδες
-
6 λείβηθρον
λείβ-ηθρον, τό,II Λείβηθρον, τό, mountain district of Thrace inhabited by Orpheus, Str.9.2.25, etc.;τὸ Λιβήθριον Paus.9.34.4
: the inhabitants were proverbially dull, whence the phrasesᾄδειν ἀμουσότερα Λειβηθρίων Aristaenet.1.27
;Λειβηθρίων ἀνοητότεροι Thugen. 4
: the [full] Λειβηθρίδες or Λειβηθρίδες ([etym.] -ιάδες, -ιαι) Νύμφαι were freq. confounded with the Muses, Str.9.2.25, 10.3.17, Paus.l.c., Orph.Fr. 342.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > λείβηθρον
-
7 ληκυθιάδες
ληκυθ-ιάδες· ἐνώτια ποιά, Hsch.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ληκυθιάδες
-
8 Πλειάδες
Πλειάδες, [dialect] Ep. and [dialect] Ion. [full] Πληϊάδες ([dialect] Aeol. [full] Πληΐαδες Sapph.52), αἱ,II later in sg., of the whole constellation, esp. in notes of time, at the setting of the P.,Hp.
Epid.1.1;πρὸ Πλειάδος ἐπιτολῆς Arist.HA 553b31
; ἀπὸ Πλειάδος ἀνατολῆς ib. 599b10; μετὰ Πλειάδα ib. 598b7; ἀπὸ Πλειάδος δύσεως ib. 599a28; περὶ Πλειάδος δύσιν ib. 542b22; πρὸς δύσιν Πλειάδος χειμερινήν ib. 566a21;Σείριος ἐγγὺς τῆς ἑπταπόρου Π. ᾄσσων E.IA8
(anap.), cf. Ion 1152: in sg., also a name given to the seven best Alexandrian tragic poets, Heph.9.4, Choerob. in Heph.p.236 C., Suid. s.v. Ἀλέξανδρος Αἰτωλός, al. ( Πλειάδες is perh. derived from πλέω, sail, because they rose at the beginning of the sailing-season (if so Πληϊάδες is metri gr. for Πλε (ϝ) ϊάδες).—Poets (Hes.Frr.177, 178, 179, Pi.N.2.11, A.Fr. 312), using the lengthened form Πελειάδες (Alcm.23.60, gen. sg. (lyr.)), represented them as doves flying before the hunter Orion.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Πλειάδες
-
9 Πληϊάς
-
10 ἔραμαι
Grammatical information: v.Meaning: `desire, love' (Il.)Other forms: lengthened form ἐράασθε Π 208 (cf. Chantraine Gramm. hom. 1, 83); Ion.-Att. ἐράω; aor. ἐράσ(σ)ασθαι, ἐρασθῆναι, fut. ἐρασθήσομαι (ep. Ion.)Derivatives: Verbal adj. ἐρατός `desired, loved' (Il.) with Έρατώ f. name of one of the Muses (Hes.) and ἐρατίζω `desire' (Λ 551); lengthened form ἐρατεινός `lovely' (Il.; after the adjectives in - εινός, e. g. ἀλγεινός; ποθεινός; Pi.); on ἐραστός s. below. - Beside it ἔρως (Il.), gen. etc. - ωτος m. (Hdt., Pi.), ep. also ἔρος m. `(carnal)love', personif. `the god of Love', with several derivv.: beside the hypocoristica Έρώτ-ιον, - άριον, - ίσκος, - ιδεύς further ἐρωτικός `belonging to love' (Att.), ἐρωτύλος `lovely, darling', ἐρωτίς f. `id.' (Theoc.); ἐρωτ-ιάδες ( Νύμφαι; AP); ἐρωτίδια (- εια, - αια) `Eros-feast' (Ath., inscr.); denomin. verb ἐρωτ-ιάω `be ill of love' (Hp.). From ἔρος: ἐρόεις (Hes., h. Hom.); cf. Treu Von Homer zur Lyrik 245. - From a stem ἐρασ-: Aeol. ἐραννός `lovely, charming' \< *ἐρασ-νός ( Il.), ἐράσμιος `id.' (Semon., Anakr.; vgl. Schwyzer 493 n. 10, Chantraine Formation 43), ἐραστής `lover' (Ion.-Att.), also in compp., e. g. παιδ-εραστής (vgl. Fraenkel Nom. ag. 2, 33 and 86), f. ἐράστρια (Eup.); ἐραστός = ἐρατός (Att. etc.); denomin. verb ἐραστεύω = ἐράω (A. Pr. 893 [lyr.]). - The frquent σ-formations, which are hardly all analogical, point to an original σ-stem ἔρως, ἔρασ- (like γέλως, γέλασ-), which was lengthened with - τ-, c.q. passed in an ο-stem (further see Schwyzer 514 n. 4).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: No etymology. So Pre-Greek?Page in Frisk: 1,547Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἔραμαι
-
11 ὄρος
Grammatical information: n.Meaning: `mountain, height'; also (in Egypt) `desert' in contrast to cultivated plain (Il.).Other forms: w. metr. length. οὔρ-εος, - εα etc. (ep.), also ὤρ-εος, - εα (Theoc.); Megar. ὄρρος and Chalcid. (RPh. 71, 1997, 170)Compounds: As 1. member 1. w. unenlarged stem a.o. in ὀρεσκῳ̃ος (s. v.); 2. themat. enlarged e.g. in ὀρεο-σέλινον n. `mountain-parsley' (Thphr.; Risch IF 59, 257, Strömberg Pflanzn. 33 a. 116); 3. often in dat. sg. (= loc.), e.g. ὀρει-δρόμος `roming in the mountains' (Pi., E., Nonn.), after thir a.o. ὀρεί-χαλκος m. `mountain ore, brass (h. Hom. 6, 9, Hes. Sc. 122; Risch 59, 27; on the meaning Michell ClassRev. 69, 21 f.), Lat. LW [loanword] orichalcum, folketym. auri-; also ὠρό-χαλκος (Peripl. M. Rubr., PGiss. 47, 6; - ο- in comp.boundary, ὠ- = Lat. au-?); 4. in dat. pl., e.g. ὀρεσί-τροφος `grown up in the mountains' (Hom.).Derivatives: 1. ὀρέσ-τερος `living in the mountains, to consist of mountains' (Χ 93; Chantraine Études 36 w. n.3 a. lit.); 2. ὄρειος (= *ὄρεσ-ιος), ep. lyr. οὔρ-, `mountainous' (h. Merc. 244), f. - ειάς (AP), as subst. `mountain-nymph' (Bion, Nonn.); 3. ὀρεινός (\< *ὀρεσ-νός) `id.' (IA.); 4. Όρέσ-της m. PN (Il.) with Όρεστ-άδης (Fraenkel Nom. ag. 2, 184), ὀρέστ(ε)ιον n. = ἑλένιον (Dsc., Plin.; Strömberg Pflanzenn. 102); Όρέσ-ται m. pl. "highlander", name of an Epeirotic people (Th.); ὀρεστ-ιάδες νύμφαι (Ζ 420, h. Hom. 19, 19); metr. for *ὀρεστ-άδ- (Schwyzer 508); ὀρεστ-ίας m. `mountain wind' (Call.; like Όλυμπίας a.o., Chantraine Form. 95); 5. ὀρώδης `mountainous' (EM).Etymology: Prop. prob. *"elevation" as verbal noun of ὄρνυμαι, ὀρέσθαι `rise etc.' (s.v. w. lit.); cf. Chantraine Form. 417, Schwyzer 512 and Porzig Satzinhalte 300 (so * h₃er-os). A further deriv. of this s-stems may be found in Skt. r̥ṣ-vá- `ricing up, high'; vgl. auch ὄρρος und ὀρσοθύρη.Page in Frisk: 2,426Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὄρος
См. также в других словарях:
Ἰάδες — Ἰάς the Ionian flower fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σουγιαδάκι — το, Ν [σουγιάς / ιάδες] υποκορ. μικρός σουγιάς … Dictionary of Greek
Σπεράντσας, Στέλιος — Γιατρός και λογοτέχνης (1888 1962). Καταγόταν από τη Σμύρνη, στην Ευαγγελική σχολή της οποίας τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Στη συνέχεια σπούδασε ιατρική και οδοντιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στο διάστημα 1933 1935 διατέλεσε… … Dictionary of Greek
φονιάς — ο πληθ. ιάδες, θηλ. φόνισσα 1. αυτός που σκότωσε άνθρωπο, ανθρωποκτόνος, δολοφόνος: Και για το Χάρο το φονιά κοντάρια και μαχαίρια (Ι. Ζερβός). 2. ο συστηματικός ή επαγγελματίας δολοφόνος: Εις την ώρα που σκιασμένος και παράξενα ντυμένος βγαίν ο… … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Ναιάδες — Νᾱϊάδες , Ναιάς Naiad fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
