-
1 Έμπεδ'
-
2 Ἔμπεδ'
-
3 έμπεδ'
ἔμπεδα, ἔμπεδαindeclform (adverb)ἔμπεδα, ἔμπεδοςin the ground: neut nom /voc /acc plἔμπεδε, ἔμπεδοςin the ground: masc /fem voc sg -
4 ἔμπεδ'
ἔμπεδα, ἔμπεδαindeclform (adverb)ἔμπεδα, ἔμπεδοςin the ground: neut nom /voc /acc plἔμπεδε, ἔμπεδοςin the ground: masc /fem voc sg -
5 ἐμπεδέω
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐμπεδέω
-
6 ἐμπεδής
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐμπεδής
-
7 ἐμπεδόω
Aἠμπέδουν X.Cyr.8.8.2
: [tense] aor.ἐνεπέδωσα D.C.60.28
: ([etym.] ἔμπεδος):—confirm, ratify,σὺ δ' ἐμπέδου δόσιν S.Ichn.50
; , cf. Ar.Lys. 211, 233, Polem.Hist.83;σπονδάς X.HG3.4.6
;τὰ.. ὁρκωμόσιά τε καὶ ὑποσχέσεις Pl.Phdr. 241b
;ὅρκους καὶ δεξιάς τινι X.Cyr.5.1.22
;συνθήκας Plb.29.24.4
;ὁμολογίας D.H.4.79
;ἀποδείξεσι δόγμα Gal.5.315
; uphold,νόμους Plu.Sol.25
:—[voice] Med., σπονδήν, ἀσφάλειαν ἐμπεδώσασθαι, Ph.1.439, Luc.Hipp.4.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐμπεδόω
-
8 ἐμπέδωσις
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐμπέδωσις
-
9 εμπεδορκεω
-
10 ὅρκος
Grammatical information: m.Meaning: `oath' (Il.), `object to swear by', orig. of the water of the Styx (Β 755, Hes., h. Cer. 259).Compounds: Compp., e.g. ὁρκ-ωμότης m. `who takes an oath' (Arc., Locr. inscr. VI--Va) with ὁρκωμοτ-έω `to take an oath' (trag. a.o.), compound of ὅρκον ὀμόσαι with τη-suffix; εὔ-ορκος `swearing rightly, faithful to one's oath' (Hes.) with εὑορκ-έω, ἔν-ορκος `bound by oath' (Att.) with ἐνορκ-ίζομαι `to bind by oath'; but ἔξορκος `sworn' (Pi.) backformation from ἐξ-ορκόω, - ορκίζω; on ἐπί-ορκος s. v.; πεντορκ-ία f. "taking of five oaths", `oath by five gods' (Locr. Va), with ία-suffix.Derivatives: 1. ὅρκια pl., rarely - ιον n. `objects to swear by, oath pledge, animals sacrificed for an oath, oath, solemn treaty' (Il.), ὅρκιος `belonging to an oath, sworn by' (Att., Leg. Gort.). 2. ὁρκικός `belonging to an oath' (Stoic.). 3. ὁρκόω, - ῶσαι, often w. ἐξ-, `to make one swear, to put under oath' (IA.) with ὁρκώματα pl. `oath' (A.), ὁρκωτής m. `who makes swear, who puts one under oath' (Att.; cf. Fraenkel Nom. ag. 1, 199 f.), ἐξόρκω-σις f. `swearing, adjuration' (Hdt., J.). 4. ὁρκίζω, - ίσαι, Dor. fut. ὁρκιξεω (Delph.), also w. δι-, ἐξ-, `to make one swear, to adjure, to administer an oath' (Ion., X., D., hell., also Dor., s. Fraenkel Denom. 86 a. 147) with ὁρκίσματα pl. `adjurations' (Megara I--IIp), ( δι-, ἐξ-)-ὁρκισμός m. `swearing, adjuration' (LXX, Plb.), ἐξορκισ-τής m. `exorcist' ( Act Ap.). 5. ὁρκίλλομαι `to swear in vain' (Phot.), as if from dimin.-pejor. *ὁρκίλος. 6. - ορκέω only in derivv. from compp. with analogical formations: εὑορκ-έω (with εὑορκ-ία) from εὔ-ορκος(s. above), ψευδορκ-έω from ψεύδ-ορκος (Risch IF 59, 258), with ἐμπεδ-, ἀληθ-, δυσ-, παρ-ορκέω a.o.; on ἐπι-ορκέω s. v. -- On itself stands, with quite diff. meaning ὁρκάνη f. `enclosure' (A., E.) beside late ἑρκάνη as Όργάνη beside Έργάνη (s. on ὄργανον and ἔργον); cf. also Ο῝ρκατος PN (Calymna IIa), s. Fraenkel Nom. ag. 1, 147.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Formally ὅρκος seems to be connected with ἕρκος `fence' (thus already Eust. a. EM); it would be then prop. so much as "bound(s), which one assumes" (Solmsen KZ 32, 275), "limitation, tie, obligation"; such a meaning is indeed found in ὅρκοι δεσμοὶ σφραγῖδος H. [or read *σφραγῖδες?] ; cf. also ὁρκάνη. A convincing argumentation however must still be found. Several attempts by Schroeder (in WP. 2, 528): ὅρκος prop. "fastening" beside ἕρκος "obstruction"; by Luther "Wahrheit" und "Lüge" 90ff. (s. also Weltansicht und Geistesleben 86 ff.): ὅρκος prop. a magical power, that pales in the swearer (*ἕρκει); by Bollack REGr. 71, 1ff.: ὅρκος orig. = Στύξ, taken as worldembracing fence ( μέγας ὅρκος); s. also Hiersche ibd. 35 ff. -- New etymology by Leumann Hom. Wörter 91 f.: ὅρκος = Lat. * sorcus or * surcus in surculus `twig' (diff. on surculus [: surus `twig'] e.g. W.-Hofmann s.v.); so prop. `the staff, which is raised when swearing'; ὄμνυμι `swear' prop. *'grasp'; ὅρκον ὀμόσαι `grasp the staff' ( θεοὺς ὀμόσαι imitation). Criticism by Luther, Bollack a. Hiersche l.c.; cf. also Benveniste Vocab. institutions 2, 165ff. cf. alo the lit. on ὄμνυμι. Further s. ἕρκος.Page in Frisk: 2,418-419Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὅρκος
-
11 πέδον
Grammatical information: n.Compounds: As 2. member in δά-πεδον, κράσ-πεδον a.o.; s. vv. and Risch IF 59, 14 f. Adject. hypostasis ἔμ-πεδος `standing on the ground, firm' (ep. poet., late prose) with ἐμπεδ-όω `to confirm, to consider inviolable' (Att. etc.); bahuvrihi w. α copul. ἄ-πεδος `flat' (Hdt., Th., X.); as 1. member a.o. in πεδο-βάμων `walking the earth' (A.). Adverbs πεδ-όσε, - όθεν, - οι (ep. poet.).Derivatives: Besides with ιο-suffix πεδίον n. `plain, plane, field' (Il.) with many derivv.: 1. πεδι-άς, - άδος f. `flat, level, on the plain' (Pi., IA.); 2. πεδι-εινός, also πεδ-εινός, -ϊνός, `flat, level' (IA.; after αἰπεινός, resp. πυκινός a.o.); 3. πεδι-ακός `belonging to the plain', pl. `inhabitant of the plain country of Attica' (Lys. Fr. 238 S., Arist., pap.); 4. πεδι-εῖς m. pl. `id.' (Plu., D. L., Bosshardt 74); 5. πεδι-άσιος `on the plain' (Str., Dsc.; prob. after Φλειάσιος a.o.); 6. πεδι-ασι-μαῖος = campester (gloss.); 7. πεδι-ώδης `flat' (sch.); 8. Πεδι-ώ f. `goddess of the plain' (Hera; Sicily. -- Cypr. πεδίϳα f. `plain' (cf. Bechtel Dial. 1, 423); after χώρα, γῆ?Etymology: Old inherited word, identical with Hitt. pedan `place, position', Umbr. peřum `bottom', as well as with Arm. het, -oy `track', OWNo. fet n. `pace', Skt. padá- n. `pace, step, footstep', Av. pađa- n. `trace': IE * pedo-m n. Orig. meaning `trace, bottom', from the word for `foot', s. πούς w. lit.Page in Frisk: 2,485-486Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πέδον
См. также в других словарях:
Ἔμπεδ' — Ἔμπεδε , Ἔμπεδος masc voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἔμπεδ' — ἔμπεδα , ἔμπεδα indeclform (adverb) ἔμπεδα , ἔμπεδος in the ground neut nom/voc/acc pl ἔμπεδε , ἔμπεδος in the ground masc/fem voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ζωρός — ζωρός, όν (Α) 1. (για κρασί) α) χωρίς νερό, καθαρός, αγνός, άκρατος β) αυτός που έχει αναμιχθεί με επιτυχία 2. (για δηλητήρια ή ναρκωτικές ουσίες) καθαρός, ανόθευτος 3. (για τροφή) ουσιαστικός («διδόναι τι ζωρότερον έσθίειν», Ιπποκρ.) 4. (για… … Dictionary of Greek
αραιός — ή, ό (AM ἀραιός, ά, όν) 1. ο μη πυκνός στη σύστασή του 2. αυτός που έχει κενά κατά διαστήματα ΙΙ νεοελλ. όποιος δεν γίνεται συχνά αρχ. 1. ο ασθενικός, ο άτονος 2. ο στενός 3. το θηλ. ως ουσ. ἡ ἀραιά η γαστήρ, η κοιλιά. [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Η … Dictionary of Greek
ιλάειρα — Μυθολογικό πρόσωπο. Ήταν κόρη του Λεύκιππου, γιου του βασιλιά της Μεσσήνης Περιήρους, και της Φιλοδίκης, κόρης του Ινάχου, βασιλιά του Άργους. Η Ι. και η αδελφή της Φοίβη, επρόκειτο να παντρευτούν τους Αφαρίδες Ίδα και Λυγκέα. Όταν όμως τις… … Dictionary of Greek
μελεδήμων — μελεδήμων, ον (Α) αυτός που φροντίζει, που μεριμνά, που δείχνει επιμέλεια για κάτι, επιμελής (α. «μελεδήμων ἔργων», Εμπεδ. β. «δόμων φυλακὰν μελεδήμονες», Ανθ. Παλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < μελεδαίνω + κατάλ. ήμων (πρβλ. ειδ ήμων, νο ήμων)] … Dictionary of Greek
νεφεληγερέτα — και σπάν. νεφεληγερέτης, ὁ (Α) 1. (σχετικά με τον Δία) αυτός που συναθροίζει τις νεφέλες, τα σύννεφα («τὴν δ οὔ τι προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς», Ομ. Ιλ.) 2. (για τον αέρα) αυτός που συγκεντρώνει τα νέφη («ἀέρα νεφεληγερέτην», Εμπεδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ … Dictionary of Greek
νηστεύω — (ΑΜ νηστεύω, Μ και νηστεύγω) [νήστις] 1. απέχω από τροφή, μένω νηστικός 2. απέχω από ορισμένες τροφές για ορισμένες μέρες τού χρόνου που ορίζει η Εκκλησία 3. μτφ. απέχω από κάποια ενέργεια ή από σαρκικές απολαύσεις, εγκρατεύομαι, αποφεύγω κάτι… … Dictionary of Greek
ορειλεχής — ὀρειλεχής, ές (Α) αυτός που κοιμάται ή κατοικεί στα όρη («ὀρειλεχεῑς λέοντες», Εμπεδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. ὀρει (βλ. λ. όρος [II]) + λεχής (< λέχος «κλίνη»), πρβλ. γη λεχής] … Dictionary of Greek
ρίζωμα — το / ῥίζωμα, ΝΜΑ το σύνολο τών ριζών δέντρου ή θάμνου νεοελλ. μσν. το να ριζώνει, να στερεώνεται κάτι με ρίζες στη γή, το ριζοβόλημα νεοελλ. βοτ. τύπος μεταμορφωμένου υπόγειου βλαστού, ο οποίος αναπτύσσεται οριζόντια και με τις διακλαδώσεις του… … Dictionary of Greek
σήπομαι — ΝΜΑ, και σέπομαι Ν, και ενεργ. σήπω Α αποσυντίθεμαι, φθείρομαι από αποσύνθεση, σαπίζω αρχ. 1. ενεργ. σήπω α) προξενώ σήψη, επιφέρω αποσύνθεση («... ἔχιδν ἔφυ σήπειν θιγοῡσ ὅμαυλον οὐ δεδηγμένον», Αισχύλ.) β) φθείρω, καταστρέφω («αἱ ἡσυχίαι… … Dictionary of Greek
