-
1 σαίνω
σαίνω, aor. ἔσηνα, auch ἔσᾱνα, Apollod. com. bei Ath. I, 3 c (verwandt mit σείω), 1) wed eln mit dem Schwanz, eigtl. vom Hunde, ὅτ' ἂν ἀμφὶ ἄνακτα κύνες δαίτηϑεν ἰόντα σαίνωσι, Od. 10, 217. 16, 6; οὐρῇ μέν ῥ' ὅγ' ἔσηνε, 17, 302; von Wölfen u. Löwen, 10, 219; οὐρῇ τε καὶ οὔασι σαίνειν, mit Schwanz und Ohren wedeln, wackeln, Hes. Th. 771; κέρκῳ, Ar. Equ. 1026; Sp. auch trans., σαίνειν οὐράν, den Schwanz wedelnd hin und her bewegen; auch ἡ οὐρὰ σαίνει, der Schwanz wedelt, u. σαίνειν τινά, Einen anwedeln, Nossis 9 (IX, 604); vgl. Onest. 10 (VII, 66). – Uebertr., schmeicheln, lieb kosen, μὶν φίλον ἔσανεν, Pind. P. 1, 52; schmeicheln, Aesch. Pers. 97 Ag. 772; μόρον, dem Tode schmeicheln, daß er Einen nicht wegraffe, d. i. ihn scheuen, meiden, Spt. 365. 686; σαίνων τε γαστρὸς ἀνάγκαις, nachgebend, Ag. 707; auch pass., σαίνομαι ὑπ' ἐλπίδος, Ch. 192; u. in späterer Prosa, wie Pol. 16, 24, 6; Luc. D. D. 12, 2. Fugit. 16; ποτὶ ἀγγελίαν, eine Botschaft freundlich aufnehmen, Pind. Ol. 4, 5, vgl. σαίνων ποτὶ πάιτας, P. 2. 62, freundlich oder gefällig gegen Einen sein; übertr. von sanften, schmeichelnden Meereswellen, Valck. Theocr. 6, 12. – 2) wie Soph. Ant. 1199 von einem Worte sagt παιδός με σαίνει φϑόγγος, der Ton trifft mein Ohr, so übh. erschüttern, bewegen, erschrecken, σαίνει μ' ἔννυχος φρυκτωρία, Eur. Rhes. 55, vgl. Ion 685; bes. bei Sp., wie N. T.
-
2 σαινω
(fut. σᾰνῶ, aor. ἔσηνα - дор. ἔσᾱνα)1) вилять, махать(οὐρῇ Hom. и οὐραν Soph.)
σ. κέρκῳ τινά Arph. — вилять хвостом перед кем-л.2) вилять хвостом(σαίνοντες κύνες Hom.)
3) ласкаться, быть ласковым(πρός τινα и τινά Pind.)
4) радоваться(ποτὴ ἀγγελίαν Pind.; τέν ὑπόσχεσιν Luc.)
5) льстить, лебезить, обхаживатьὑδαρεῖ σ. φιλότητι Aesch. — льстить притворной дружбой;
σ. μόρον τε καὴ μάχην ἀψυχίᾳ Aesch. — трусливо стараться избежать смерти и сражения;σαίνεσθαι ὑπ΄ ἐλπίδος Aesch. — льстить себя надеждой6) ласкать, радовать, нравиться(τέν ψυχήν Arst.; παιδός με σαίνει φθόγγος Soph.)
οὔ με σαίνει θέσφατα Eur. — не по душе мне (эти) пророчества7) pass. колебаться, смущаться(ἐν ταῖς θλίφεσι NT.)
-
3 σαίνω
Aσαῖνον Od.10.219
: [tense] aor.ἔσηνα 17.302
; [dialect] Dor.ἔσᾱνα Pi.O.4.6
, P.1.52:—[voice] Pass., A.Ch. 194:—prop. of dogs, wag the tail, fawn,ὅτ' ἂν ἀμφὶ ἄνακτα κύνες.. σαίνωσι Od.10.217
; ; ;ἡ κύων ἔσηνε καὶ προσῆλθ' Apollod.
Com.14.5: with the dat. added, οὐρῇ μέν ῥ' ὅ γ' ἔσηνε, of the dog Argus, Od.17.302;σ. οὐρῇ τε καὶ οὔασι Hes.
l.c.;ἔσαινεν οὐρᾷ με S. Fr. 687
( ἔσαινεν οὐράν wagged his tail, Hemsterhuis, cf. Sch.rec.A. Th. 704, Sch.rec.Theoc.2.109).II metaph. of persons, fawn, cringe,ὑδαρεῖ σ. φιλότητι A.Ag. 798
(anap.), cf. Pers.97 (lyr., s.v.l.); alsoσ. ποτὶ πάντας Pi.P.2.82
; σ. ποτὶ ἀγγελίαν greet it with joy, Id.O.4.6.III c. acc. pers., fawn upon,κέρκῳ τινά Ar.Eq. 1031
, cf. AP9.604 (Noss.); so of fishes, .2 fawn on, pay court to, greet, τινα Pi.P.1.52;ὅτ' ἐλεύθερος ἀτμένα σαίνει Call.Aet.1.1.19
; σ. μόρον cringe to it, seek to avert it, A.Th. 383, 704; παιδός με σαίνει φθόγγος greets me, S.Ant. 1214; φαιδρὰ γοῦν ἀπ' ὀμμάτων σαίνει με greets me gladly from her eyes, Id.OC 320.3 gladden, esp. with hope or conviction,ἐλπίδι κέαρ B.1.55
; (lyr.);τὰ λεγόμενα.. σ. τὴν ψυχήν Arist.Metaph. 1090a37
; so σ. τὴν ὑπόσχεσιν receive it with marks of gladness, Luc.Merc.Cond.20 (dub., σαίνει τῇ ὑποσχέσει is prob. cj.):—[voice] Pass.,σαίνομαι δ' ὑπ' ἐλπίδος A.Ch. 194
.4 beguile, cozen, deceive, ; σ. μ' ἔννυχος φρυκτωρία seeks to deceive me, E.Rh.55 (or in signf. 111.3).5 in 1 Ep.Thess.3.3, σαίνεσθαι ἐν ταῖς θλίψεσι seems to mean to be shaken, disturbed;σαινόμενοι τοῖς λεγομένοις ἐδάκρυον D.L.8.41
(or in signf. 111.4); σαίνεται· κινεῖται, σαλεύεται, ταράττεται, Hsch.; but cf. σιαίνω. -
4 σαίνω
Grammatical information: v.Meaning: `to wag with the tail, to waggle', metaph. `to blandish, to flatter' (Od., Hes.).Other forms: rare aor. ἔσηνα (e.g. ρ 302), ἔσᾱνα (Pi. O. 4, 6, P. 1, 52).Compounds: Also w. περι-, προσ- a.o. As 1. member in σαίνουροι καὶ σαινουρίδες οἱ τὰς οὑρὰς συνεχῶς κινοῦντες ἵπποι καὶ κύνες H.Derivatives: σάννιον τὸ αἰδοῖον ἀντὶ τοῦ κέρκιον. τὸ γὰρ αἰδοῖον ἐσθ' ὅτε οὑρὰν ἔλεγον, ὡς Εὔπολις H., so prop. `tail' (- νν- hypocor. gemination); also σαν-νίων (Arr.), σάννας (Cratin.), σάννορος (Rhinth.) m. `fool', σαννάδας τὰς ἀγρίας αἶγας H.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Unexplained. To be rejected Solmsen IF 30, 38 ff.: prop. denom. of an old word for `penis', *σήν, gen. *σαν-ός, IE *tu̯ēn, gen. *tu̯n̥-ós [one would expects *tu̯nH-, as perh. in the Lith. form] to Lith. tvìnstu, tvìnti `swell out, of a river' a.o.; n-enlargement of tēu̯-, tū̆- `swell' (WP. 1, 706ff., Pok. 1080ff.; not to σῶς). Here acc. to Solmsen also other words in σα-, e. g. Σάτυρος (s. v.).Page in Frisk: 2,671Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σαίνω
См. также в других словарях:
σηνούροι — οἱ, Α (κατά τον Ησύχ.) «ταῑς οὐραῑς σαίνοντες». [ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται πιθ. για ιων. τ. τού σαίνουροι < σαίνω «κουνώ την ουρά μου» + ουρος (< οὐρά), πρβλ. σεί ουρος. Για το η τού τ. πρβλ. σπάνιο τ. ἔσηνα, αόρ. τού σαίνω] … Dictionary of Greek
