-
1 ἐπι-κλάω
ἐπι-κλάω (s. κλάω), einbrechen, einbiegen; ἡ δε-ξιὰ περὶ τἡν κεφαλὴν ἐς τὸ ἄνω ἐπικεκλασμένη Luc. D. D. 11, 2; ἐπικεκλασμένος τὸν αὐχένα rhet. praec. 11; von den Wellen, ἐπ' ἀλλήλων ἐπικλωμένων κυμάτων Alciphr. 1, 1; vgl. Luc. Tox. 20. – Gew. übertr., φείσασϑαι δὲ καὶ ἐπικλασϑῆναι τῇ γνώμῃ οἶκτον λαβόντες, sich rühren, zum Mitleid bewegen lassen, Thuc. 3, 59, wie μὴ παλαιὰς ἀρετὰς ἀκούοντες ἐπικλασϑῆτε 3, 67; Sp., ἡ παροῦσα δυςτυχία τῷ Περικλεῖ περὶ τὸν οἶκον ἐπέκλασε τοὺς Ἀϑηναίους Plut. Pericl. 37; Them. 10 Phoc. 15 u. öfter; εἰς οἶκτον ἐπικλάσαι τοὺς ἀκούοντας Ael. H. A. 10, 36; εἴ πως ἐπικλασϑεῖεν τῇ γνώμῃ τὰ ὅπλα παραδοῦναι, am Muth geknickt werden, den Muth verlieren, Thuc. 4, 37; so ἐπεκλάσϑη allein, Plut. mul. virt. p. 300; – τὸ ἐπικεκλασμένον τῶν μελῶν, das Schmelzende, Luc. Demon. 12.
-
2 συν-επι-κλάω
συν-επι-κλάω (s. κλάω), mit od. zugleich brechen; – übertr., mit zum Mitleid bewegen, Plut. Philop. 9.
-
3 ἐπι-κατα-κλάω
ἐπι-κατα-κλάω (s. κλάω), Erkl. von ἐπιγνάμπτω, Apoll. L. H.
-
4 κατα-κλάω
κατα-κλάω (s. κλάω), zerbrechen, zerknicken; ἐπὶ ἀνϑερίκων καρπὸν ϑέον οὐδὲ κατέκλων Il. 20, 227; κατεκλάσϑη δ' ἐνὶ καυλῷ ἔγχος 13, 608; κατέκλασε γὰρ ἐντέων σϑένος οὐδέν Pind. P. 5, 32; τὰ δόρατα κατέκλων Her. 9, 60; αὐχένα ἐπὶ γαίης, niederbeugen, Thuc. 25, 147. – Häufig übertr., αὐτὰρ ἔμοιγε κατεκλάσϑη φίλον ἦτορ Od. 4, 538, mein Herz wurde gebrochen, vgl. 9, 256. 10, 198. 12, 277; οὐδὲ κατεκλάσϑης τε καὶ ᾤκτισας Callim. Del. 107; a. sp. D. So ist auch bei Plat. οὐδένα ὅντινα οὐ κατέκλασε τῶν παρόντων, er erschütterte, rührte Jeden, Phaed. 117 d richtige Lesart für κατέκλαυσε, was »zu Thränen bringen« heißen sollte; κατέκλασε καὶ συνέτριψεν αὐτῷ τὴν διάνοιαν Plut. Timol. 4. – Auch = schwächen, Eur. Cycl. 766 u. Sp.; brechen, τὸ ϑράσος κατακέκλαστο Plut. Fab. 11; τὸ σοβαρόν amat. 21; von der Stimme, im Ggstz von ἀνακλᾶν, sie tiefer machen, Luc. salt. 27; bei Hippocr. κατακλώμεναι φωναί, gebrochene Stimme.
-
5 περι-κλάω
περι-κλάω (s. κλάω), umbrechen, Plut. Sull. 12; umbiegen, bes. das Heer im Bogen herumführen, περιέκλα τὴν δύναμιν ἐπὶ δόρυ, Pol. 11, 12, 4, vgl. 11, 23, 2; – τόποι περικεκλασμένοι, 12, 20, 6, unterbrochener, unebener Boden, ein coupirtes Terrain; vgl. λόφοι περικ., 18, 5, 9; auch πόλεις περικεκλασμέναι, 9, 21, 7, die auf solchem Boden liegen; – im med. = sich wonach umbiegen u. hinneigen, Plut. plac. phil. 1, 4.
-
6 ἐπικλάω
ἐπι-κλάω, einbrechen, einbiegen; von den Wellen. Gew. übertr., φείσασϑαι δὲ καὶ ἐπικλασϑῆναι τῇ γνώμῃ οἶκτον λαβόντες, sich rühren, zum Mitleid bewegen lassen; εἴ πως ἐπικλασϑεῖεν τῇ γνώμῃ τὰ ὅπλα παραδοῦναι, am Mut geknickt werden, den Mut verlieren; τὸ ἐπικεκλασμένον τῶν μελῶν, das Schmelzende -
7 επικλαω
I1) ломать, разбивать2) гнуть, сгибатьἐπικεκλασμένος τὸν αὐχένα Luc. — с согнутой шеей;
ἥ δεξιὰ περὴ τέν κεφαλέν ἐς τὸ ἄνω ἐπικεκλασμένη Luc. — закинутая вокруг головы правая рука3) перен. склонять, смягчать(ἐπικλῶσα γλυκυθυμία Plut.)
ἐ. τινα Plut. — внушить сожаление кому-л., разжалобить кого-л.4) перен. надламывать, лишать мужества, расслаблятьἐπικλασθῆναι (τῇ γνώμῃ) Thuc. — утратить мужество, пасть духом, но тж. быть растроганным;
τὸ ἐπικεκλασμένον Luc. — изнеженность, отсутствие мужестваIIArph. = ἐπικλαίω См. επικλαιω -
8 συνεπικλάω
συν-επι-κλάω, mit od. zugleich brechen; übertr., mit zum Mitleid bewegen -
9 επανακλάσθαι
ἐπί, ἀνά-κλάωcry: pres inf mpἐπί-ἀνακλάωbend back: pres inf mpἐπί-ἀνακλάζωcry aloud: fut inf mid -
10 ἐπανακλᾶσθαι
ἐπί, ἀνά-κλάωcry: pres inf mpἐπί-ἀνακλάωbend back: pres inf mpἐπί-ἀνακλάζωcry aloud: fut inf mid -
11 κλαιω
атт. κλάω (ᾱ) (атт. impf. ἔκλᾱον, fut. κλαύσομαι - атт. κλαιήσω и κλαήσω, aor. ἔκλαυσα - эп. 3 л. sing. κλαῦσε; med.: aor. ἐκλαυσάμην, part. pf. κεκλαυσμένος; pass.: aor. ἐκλαύσθην, pf. κέκλαυμαι - поздн. κέκλαυσμαι)1) плакать, рыдать(επί τινι и ἐπί τινα NT.)
εἰπὲ ὅ τι κλαίεις καὴ ὀδύρεαι ; Hom. — скажи, отчего ты плачешь и скорбишь?;κλαυσεταί τις Arph. — кто-нибудь (из них) поплачет, т.е. поплатится;κλαίων δοκεῖς μοι ἀγηλατήσειν Soph. — думаю, что себе на горе ты отправишь в изгнание (виновника мора в Фивах);(в — угрозах) κ. τινὴ λέγειν или κελεύειν Arph. заставлять кого-л. плакать, т.е. желать кому-л. всяческого зла или расправляться с кем-л.;κ. λέγω! Her. — смотри ты у меня!;κλαίοντά τινα καθιστάναι Xen. — заставлять плакать, т.е. мучить кого-л.;κεκλαυμένος Aesch., Soph. — плачущий, весь в слезах2) оплакивать(φίλον πόσιν Hom.; τὴ τῶν Ὀρεστείων κακῶν Soph.; τὰ τέκνα ἑαυτοῦ NT.)
σποδὸς ἀνδρὸς εὖ κεκλαυμένου Aesch. — прах человека, горячо ( или горько) оплаканного -
12 επανακλάν
-
13 ἐπανακλᾷν
-
14 περικλάω
A twist round, bend, [ τὴν φλόγα] Thphr.Ign.53 ;τοὺς ἀγκῶνας LXX 4 Ma.10.6
: but usu. break off, [ τὰς δρῦς] Ael.VH9.18 ; τῷ κράνει π. τὸ ξίφος break it round the helmet, Plu.Sull.14 :—[voice] Pass.,περικεκλασμέναι ῥάβδοι Thphr.HP4.6.10
;περικλασθήσονται κλῶνες LXX Wi.4.5
;κολοσσὸς -κλασθεὶς ἀπὸ τῶν γονάτων Str.14.25
; περικλώμενα τοῖς αὑτῶν βρίθεσι bent and broken by.., Plu.Sull.12 ; περικεκλασμένον σχῆμα bent and bowed down, Id.2.878c ; of persons,τοῖς σώμασι -κλώμενοι Arist.Phgn. 813a16
, cf. Theoc.21.48 ; but also, arched,θώραξ Gal.18(1).420
;περικλώμενος κλύδων J.AJ15.9.6
.2 in Optics, refract, Cleom.2.1 ([voice] Pass.).II wheel an army round to the right or left, ἐπὶ δόρυ orἐπ' ἀσπίδα Plb.11.12.4
, cf. 11.23.2 ; also π. τὸν Τίβεριν ἐπὶ τὸ Κίρκαιον divert it, Plu.Caes.58.2 [voice] Pass., of missiles, ricochet, Ph.Bel.79.19.III τόποι περικεκλασμένοι rough, broken ground, Plb.12.20.6 ; so λόφοι περικεκλ. Id.18.22.9 ; οἰκίαι περικεκλ. houses on such ground, Id.9.26A.7 ;περικεκλασμένας λόφοις ἐρημίας Onos.6.7
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > περικλάω
-
15 κλῆρος
κλῆρος, ὁ (vielleicht von κλάω, weil man in den ältesten Zeiten Scherben, Stückchen von Reisern oder Aehnliches zu Loosen brauchtej, – 1) das Loos, das Zeichen des Looses; ἐν δὲ κλήρους ἐβάλοντο· πάλλ' Ἀχιλεύς· ἐκ δὲ κλῆρος ϑόρε Νεστορίδαο Il. 23, 352, wo zugleich die gewöhnlichste Art der Bestimmung oder die Wahl durchs Loos beschrieben ist; vgl. 7, 175 οἱ δὲ κλῆρον ἐσημήναντο ἕκαστος, ἐν δ' ἔβαλον κυνέῃ, und 182. 189. 3, 316. 328 Od. 10, 206; ἐπὶ κλήρους ἐβάλοντο, sie warfen das Loos, 14, 209 (vgl. κλῆρον βάλλεσϑαι ὑπέρ τινος Plut. Luc. 27); κλήρῳ πεπαλάχϑαι 9, 331; κλήρῳ λαχεῖν Il. 24, 400; κλήροις ϑεοπροπέων Pind. P. 4, 191, durch Loose den Rathschluß der Götter erforschen; vgl. Eur. Phoen. 852 κλήρους δ' ἐμοὶ φύλασσε, οὓς ἔλαβον οἰωνίσματ' ὀρνίϑων μαϑών; Ion 908; Ἑλλάδα κλήρῳ λαχοῠσα Aesch. Pers. 123; κλῆρος ἐνϑάϑ' οὐκ ἐπάλλετο Soph. Ant. 392; ὅτ' αὐτοὺς οἱ τεταγμένοι βραβῆς κλήροις ἔπηλαν El. 700, als die Kampfrichter durchs Loos sie bestimmten, sie aufstellten; κλήρου κατὰ μοῖραν Eur. Rhes. 545; Her. 3, 83; διὰ τὴν τοῦ κλήρου τύχην Plat. Rep. X, 619 d; ὡς τὸ πολὺ ἀπὸ κλήρων αἱ ἀρχαὶ ἐν αὐτῇ γίγνονται Rep. VIII, 557 a, die Aemter werden durchs Loos, nach dem Loose zugetheilt; Hermes stand dem Loosen vor, Ar. Pax 364 u. Schol. – Das Loosen selbst, κλῆρον τίϑεσϑε Eur. I. A. 1198; κλ. καὶ χειροτονία Xen. rep. Ath. 1, 2; vgl. Plut. Timol. 31 Aem. P. 10. – Später heißen auch die Würfel, mit denen man wie durch das Loos über Zweifelhaftes entschied, κλῆροι. – 2) das Verloos'te, durch das Loos Zugetheilte oder Zugefallene, der Antheil, bes. der Antheil am Erbe, die Erbschaft, u. vorzugsweise ein vererbtes Grundstück, Erbgut; καὶ οἶκος καὶ κλῆρος ἀκήρατος Il. 15, 497, vgl. Od. 14, 62; Hes. O. 37. 339, Ländereien, bebau'te Felder, φϑείρων τῶν Συρίων τοὺς κλήρους Her. 1, 76, vgl. 9, 94; κατὰ κλῆρον Ἰόνιον Aesch. Pers. 866; πόλιν πατρὸς ὄψεσϑε, κλήρους δ' ἐμβατεύσετε χϑονός Eur. Heracl. 876; ἐχέτω τὴν ϑυγατέρα καὶ τὸν κλῆρον τοῦ τελευτήσαντος Plat. Legg. XII, 924 e, öfter, wie bei den Rednern; bes. Reden des Isaeus ὑπὲρ τοῦ κλήρου τινός, über die Erbschaft; κατέφαγε δὴ τὸν κλῆρον Hipponax bei Ath. VII, 304 b; – πόληες, αἳ κλήρους ἐστήσαντο, die sich ansiedelten, Callim. Del. 281. – 3) ein den Bienenstöcken schädliches Insekt, Arist. H. A. 8, 27. 9, 40. – 4) bei den K. S. der Klerus, die Geistlichkeit.
-
16 περικλαω
1) переламывать(τὸ ξίφος τῷ κράνει Plut.)
περικεκλασμένῳ σχήματι Plut. — в преломленном виде2) изгибатьοἱ τοῖς σώμασι περικλώμενοι Arst. — (люди) с согбенным телом
3) поворачивать, обращать, отклонять(τινα ἐπί τι Plut.)
π. τέν δύναμιν ἐπὴ δόρυ Polyb. — поворачивать войско направо4) делать неровнымτόποι περικεκλασμένοι Polyb. — пересеченные местности;
πόλεις περικεκλασμέναι Polyb. — города, построенные на холмистой местности -
17 κατακλάω
κατα-κλάω, zerbrechen, zerknicken; αὐχένα ἐπὶ γαίης, niederbeugen. Häufig übertr., αὐτὰρ ἔμοιγε κατεκλάσϑη φίλον ἦτορ, mein Herz wurde gebrochen; οὐδένα ὅντινα οὐ κατέκλασε τῶν παρόντων, er erschütterte, rührte jeden. Auch = schwächen; brechen; von der Stimme, Ggstzv ἀνακλᾶν, sie tiefer machen; κατακλώμεναι φωναί, gebrochene Stimme -
18 κλῆρος
κλῆρος, ὁ (vielleicht von κλάω, weil man in den ältesten Zeiten Scherben, Stückchen von Reisern oder Ähnliches zu Losen brauchte), (1) das Los, das Zeichen des Loses; ἐπὶ κλήρους ἐβάλοντο, sie warfen das Los; κλήροις ϑεοπροπέων, durch Lose den Ratschluß der Götter erforschen; ὅτ' αὐτοὺς οἱ τεταγμένοι βραβῆς κλήροις ἔπηλαν, als die Kampfrichter durchs Los sie bestimmten, sie aufstellten; ὡς τὸ πολὺ ἀπὸ κλήρων αἱ ἀρχαὶ ἐν αὐτῇ γίγνονται, die Ämter werden durchs Los, nach dem Lose zugeteilt; Hermes stand dem Losen vor. Das Losen selbst. Später heißen auch die Würfel, mit denen man wie durch das Los über Zweifelhaftes entschied, κλῆροι. (2) das Verloste, durch das Los Zugeteilte oder Zugefallene, der Anteil, bes. der Anteil am Erbe, die Erbschaft, u. vorzugsweise ein vererbtes Grundstück, Erbgut; Ländereien, bebaute Felder; bes. Reden des Isaeus ὑπὲρ τοῦ κλήρου τινός, über die Erbschaft; πόληες, αἳ κλήρους ἐστήσαντο, die sich ansiedelten. (3) ein den Bienenstöcken schädliches Insekt. (4) der Klerus, die Geistlichkeit -
19 κλᾰω
κλᾰ́ωGrammatical information: v.Meaning: `break, break off'Other forms: ( ἐνι-κλᾶν, κατ-έκλων) Il., aor. κλάσ(σ)αι, pass. κλασθῆναι (Il.), athem. ptc. ἀπο-κλά̄ς (Anacr. 17; cf. below), fut. κλάσω, perf. pass. κέκλασμαι (IA.),Derivatives: κλάσις `breaking' (IA.), κλάσμα `broken piece' (Att.) with κλασμάτιον (Delos IIIa), ἀνα-κλασμός `bending back' (Heliod.), κλάστης ἀμπελουργός H., also ὀστο-κλάστης (Kyran.) a. o., κλαστήριον `knife for clipping the vine' (Delos IIa u. a.); sec. κλαστάζω `clip the vine', metaph. `chastize' (Ar. Eq. 166); on the formation Schwyzer 706. - On κλών, κλωνός m. `sprout' (Att.) with the diminutives κλωνίον, - ίδιον, - άριον, - ίσκος (Thphr., hell. inschr., Gp.), further κλωνίτης `with sprouts' (Hdn.), κλῶναξ = `κλάδος' (H.), κλωνίζω `clip' (Suid.) see on κλάδος; not from *κλα-ών (Schwyzer 521; s. also 487 n. 3). On κλῶμαξ, ἀπόκλωμα below. - With diff. ablaut κλῆμα `twig (of the vine), tendril of the vine', κλῆρος ( κλᾶρος) `lot', κλῶμαξ `heap of stones' (s. vv.), ἀπόκλωμα. ἀπολογία ἐπὶ τὸ χεῖρον H. - Quite doubtful Κλαζομεναί PlN (Anatolia), acc. to Fraenkel KZ 42, 256; 43, 216 "where the waves break" (free imagination).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: The uniform verbale system, is based on κλᾰ(σ)-; it may be the result of simplification. Whether this started from a presens or an aorist cannot be decided because there are no non-Greek cognates; cf. the presentation in Schwyzer 676 a. 752 and in Chantraine Gramm. hom. 1, 354 (who considers the present κλάω as secondary against κλάσαι). In the isolated ἀπο-κλά̄ς an old athematic form (present or aorist? Schwyzer 676 a. 742) could have been preserved; but an analogical innovation (as after φθᾰ́σαι: φθάς?) cannot be excluded however. For the old passive κλασθῆναι one might think of κλαδ- (Schwyzer 761), but extension of an aorist-stems κλασ- combined with analogy is also possible (Chantraine Gramm. hom. 1, 404f.). An old s-present *κλά[σ]-ω from IE. *kl̥-s-ō (Brugmann Grundr.2 2: 3, 342, Schwyzer 706) has no support. - The primary verbs of the other languages are completely deviant: Lith. kalù, kálti `forge, hammer' = OCS koljǫ, klati, Russ. kolótь `sting, split, hew' (full grade IE. * kolH-; on the meaning WP. 1, 438 and Vasmer Russ. et. Wb. s. v.); Lith. kuliù, kùlti (zero grade, IE. kl̥H-); Lat. per-cellō `smash' (basis uncertain). Further forms Pok. 545ff., W.-Hofmann s. clādēs. S. also κλαδαρός, κλάδος, κόλος etc. So no IE etym. It cannot comes from IE *klas- as this form cannot be made from IE. So prob. the word is of Pre-Greek origin.Page in Frisk: 1,866-867Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κλᾰω
-
20 ὀκλάζω
Grammatical information: v.Meaning: `to prostrate, to crouch on ones heels, to squat', metaph. `to sink, to abate', trans. `to abate' (N 281, Hld.).Other forms: aor. ὀκλάσαι (S.).Derivatives: ὄκλα-σις f. `crouching' (Hp., Luc.), - σμα n. name of a Persian dance (Ar. Fr. 344 b); also ὀκλα-δίας m. `camp stool' (Att. inscr., Ar.), - δία = ὄκλασις (Suid.; cf. Scheller Oxytonierung 40), - δόν (A. R., Nonn.), - δις (Hdn. Gr.), - διστί (Babr.) adv. `crouchingly, squattingly, prostratingly'; ὀκλάξ adv. `id.' (Hp., Pherecr.; after γνύξ, πύξ etc.); Ὄκλασος m. PN (sch.; like Δάμασος a.o., s. Chantraine Form. 435).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: As basis of ὀκλάζω can not only a noun (*ὄκλος, *ὀκλή, *ὀκλάς?), but also a verb *ὀκλάω ( δαμάω: δαμάζω) have served (cf. Schwyzer 734). Therefore prop. with Prellwitz s. v. *ὀ-κλάω, - άζω like NHG zusammen-brechen, also of the knees ( ὀκλα-δ-ίας etc. like κλά-δ-ος, κλα-δ-αρός)? -- After Frisk IF 49, 99 f. to κῶλον, σκέλος; morpholog. unconvincing. -- Note the H.-glosses κλωκυδά τὸ καθῆσθαι ἐπ' ἀμφοτέροις ποσίν, ὀκκῦλαι τὸ ὀκλάσαι καὶ ἐπὶ τῶν πτερ\<ν\> ῶν καθίζεσθαι.Page in Frisk: 2,373Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὀκλάζω
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ἐπανακλᾶσθαι — ἐπί , ἀνά κλάω cry pres inf mp ἐπί ἀνακλάω bend back pres inf mp ἐπί ἀνακλάζω cry aloud fut inf mid … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐπανακλᾷν — ἐπί , ἀνά κλάω cry pres inf act ἐπί ἀνακλάω bend back pres inf act … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κλαίω — και κλαίγω (AM κλαίω, Α αττ. τ. κλάω, αιολ. τ. κλαΐω, Μ και κλαίγω) 1. χύνω δάκρυα για να εκφράσω τη θλίψη μου ή, σπανίως, και τη χαρά μου (α. «κλαίει σαν μωρό παιδί» β. «κι αν δε σε κλάψει η μάννα σου, ο κόσμος σε δακρύζει», Πολίτ. γ. «στην… … Dictionary of Greek
οκλάζω — (Α ὀκλάζω) 1. κάθομαι με κεκαμμένα τα σκέλη, κάθομαι σε μαζεμένη στάση με λυγισμένα τα γόνατα και με το σώμα στηριγμένο στα δάχτυλα τών ποδιών 2. (ιδίως για ζώο, όπως άλογο ή βόδι) πέφτω στα γόνατα και στηρίζω το βάρος τού σώματός μου σε αυτά,… … Dictionary of Greek
