-
1 κῶλον
κῶλον, τό (verwandt mit κολοσσός, auch σκέλος?), – 1) das Glied des menschlichen oder thierischen Leibes, bes. Hände u. Füße; πρὸς κέντρα κῶλον ἐκτενεῖς, = λακτίζω, Aesch. Prom. 323; κνίσσῃ τε κῶλα συγκαλυπτά, Schenkel, 494; μεϑῆκεν αὑτοῦ κῶλα Ag. 1358, er ließ die Glieder sinken, vgl. Eum. 350; von Füßen, wie Soph. κῶλα κάμψον τοῦδ' ἐπ' ἀξέστου πέτρου, O. C. 19, u. von Philoktet, νοσῶν ἀνὴρ κῶλον παλαιᾷ κηρί Phil. 42; Eur. öfter, wie προβὰς κῶλον δεξιόν Phoen. 1412; auch κῶλον ἄγει ταχύπουν, Bacch. 168, u. δρομάδι κώλῳ ἐσύϑη, Hel. 1317; sp. D., wie Opp. Cyn. 3, 506, σκολιῆς ἄγρια κῶλα βάτου Zenodot. ep. (VII, 315); Plat. sagt δέρμα, τρίχας, ὄνυχάς τε ἐπ' ἄκροις τοῖς κώλοις ἔφυσαν, von Händen u. Füßen, Tim. 76 e; τὰ ἐμπρόσϑ ια κῶλα 91 e; vgl. Arist. part. an. 4, 10 incess. an. 13. – Beinknochen, Ath. IV, 182 e; vgl. Poll. 2, 193. – Auch ein Darm, Schol. Ar. Nubb. 552, Arist. part. an. 3, 14; Poll. 2, 209, jetzt richtig κόλον, w. m. s., wie κωλικός. – 2) übertr.; – a) Glied eines Satzes, einer Periode; Arist. rhet. 3, 9; Rhett. – b) Seite einer Figur, eines Körpers, auch Flügel eines Gebäudes, z. B. von den Pyramiden, Her. 2, 126. 4, 62; einer Mauer, 4, 108; πέριξ δένδρων ἄλσος περιφυτεύσο υσι πλὴν κώλου ἑνός Plat. Legg. XII, 947 e. – Auch in der Rennbahn, die eine Hälfte von der Schranke bis ans Ziel, oder zurück, δεῖ κάμψαι διαύλου ϑάτερον κῶλον πάλιν Aesch. Ag. 335. – Bei Antp. Sid. 105 (VII, 172) ist ῥινοῦ ἐΰστροφα κῶλα Umschreibung der Schleuder. – Auch die Ranken des Weins heißen κῶλα σταχύων, Schol. Theocr. 10, 46, κῶλα νάρϑηκος, die Glieder des Rohrs von einem Knoten zum andern, Phurnut.
-
2 κῶλον
κῶλον, τό,A limb, member of a body, esp. leg, A.Pr. 325, S.OC 183 (lyr.), Ph.42, etc.;δρομάδι κ. E.Hel. 1301
(lyr.);κ. ταχύπουν Id.Ba. 168
(lyr.): mostly in pl., A.Pr.81, S.OC19;χεῖρες καὶ κῶλα E.Ph. 1185
: generally, of arms and legs, and of animals, fore and hind legs,τὰ ἐμπρόσθια κ. Pl.Ti. 91e
;τὰ ἔμπροσθεν καὶ τὰ ὄπισθεν κ. Arist.HA 498a3
, cf. PA 690a20, etc.;δέρμα, τρίχας, ὄνυχάς τε ἐπ' ἄκροις τοῖς κώλοις ἔφυσαν Pl.Ti. 76e
.3 of plants, limb, arm,σκολιῆς ἄγρια κ. βάτου AP7.315
(Zenod. or Rhian.): in pl., also, internodes of the νάρθηξ, Corn.ND30.II generally, member,1 of a building, side or front, of a square or triangular building, Hdt.2.126, 134, 4.62, 108, Pl.Lg. 947e.3 Rhet., member or clause of a περίοδος, Arist.Rh. 1409b13, Phld.Rh.1.165 S., D.H.Comp.22, Quint.9.4.22, Demetr.Eloc.1, Hermog.Id.1.3, 2.3; στίξομεν κατὰ κῶλον Castor in Rh.3.721 W.; διελὼν πρὸς κῶλον, of Origen in his Hexapla, Eus.PE6.16.4 in verse, metrical unit containing fewer than three συζυγίαι without catalexis, Heph.Poëm.1; element of a στροφή, D.H.Comp.19, etc.5 ῥινοῦ ἐΰστροφα κ., poet. for a sling, AP7.172 (Antip. Sid.).6 incorrect form for κόλον (q.v.), Isid.Etym.4.7.38, etc.; cf. κωλικός. -
3 κώλον
-
4 κῶλον
-
5 κῶλον
Grammatical information: n.Meaning: `member of an animal or a man, esp. leg' (IA.), also metaph., e.g. of a part of a periode (Rhet.), often plur., a. o. = `corpse' (LXX, NT).Compounds: Several compp., e.g. ἰσό-κωλος `with equal members' (Arist.), ἀκρο-κώλια `extremities', ὑπο-κώλια `thigh of an animal'Derivatives: Diminut. κωλάριον (Ael.), κωλύφιον (Phryn., Plaut.; cf. Lat. cōlyphium); κωλέα, -ῆ (Att.), κωλήν, - ῆνος f. (IA.), κωλεός f. (Epich., Hp.) `bones of the hip with its flesh, ham' (Solmsen Wortforsch. 124); κώληψ, - ηπος f. `hollow of the knee' (Ψ 726, Nic.); prop. ompound with ἅπτω? (Bechtel Lex. s.v. with Wackernagel), with suffixchange κώληξ `id.' (sch.) [this shows that it does prob. not contain a part of ἄπτω]; κωλώτης m. `lizard' (Hp., Arist., Babr.; Redard Les noms grecs en - της 8; because he can break off his tail, which will grow on(?); cf. Lat. lacerta to lacertus (see W.-Hofmann s. v.); also Lidén KZ 40, 260 f. on Skt. pallī `small house-lizard' (to pad-'foot'; diff. Mayrhofer KEWA s. v.) and Holthausen KZ 71, 60 (Westfal. hacke-molle `salamander' to hacke `pricks'). Denomin. κωλίζομαι `be disjointed in κῶλα' (late).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: No cognate. Related words are perhaps found in Slavic and Baltic, but their relation to κῶλον cannot be specified: OCS, Russ. kolěno `knee, stem, lineage', Russ. člen `member, body-part', Lith. kelỹs `knee'; a fullgrade aorist with o-voc. is suspected by Specht KZ 55, 19 in κόλσασθαι ἱκετεῦσαι H. (but is this cognate?) - Details in WP. 2, 597 ff., Pok. 928. Vasmer and Fraenkel Wb. s. vv. - Cf. also σκέλος. - Unclear. One notes that Pre-Greek has a suffix - ηξ ( νάρθηξ, κύμηξ).Page in Frisk: 2,60-61Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κῶλον
-
6 κωλον
τό1) член тела, преимущ. нога, рука, конечностьνοσῶν ἀνέρ κ. Soph. — человек с больной ногой;
χεῖρες καὴ κῶλα Eur. — руки и ноги;τὰ ἔμπροσθεν καὴ τὰ ὄπισθεν κῶλα Arst. — передние и задние конечности;pl. — тело (ὧν τὰ κῶλα ἔπεσεν ἐν τῇ ἐρήμῳ NT.)2) ветвь, сук(βάτου Anth.)
3) сторона, бок(τῇς πυραμίδος Her.)
πλέν κώλου ἑνός Plat. — (со всех сторон) кроме одной4) половина двойного пробега (туда или обратно), одно направление5) ремень6) грам. колон, часть предложения, элемент периода Arst. -
7 κῶλον
κῶλον, τό, (1) das Glied des menschlichen oder tierischen Leibes, bes. Hände u. Füße; κνίσσῃ τε κῶλα συγκαλυπτά, Schenkel; μεϑῆκεν αὑτοῦ κῶλα, er ließ die Glieder sinken; von Füßen; δέρμα, τρίχας, ὄνυχάς τε ἐπ' ἄκροις τοῖς κώλοις ἔφυσαν, von Händen u. Füßen. Beinknochen. Auch ein Darm. (2) übertr.; (a) Glied eines Satzes, einer Periode; (b) Seite einer Figur, eines Körpers, auch Flügel eines Gebäudes, z. B. von den Pyramiden; einer Mauer. Auch in der Rennbahn, die eine Hälfte von der Schranke bis ans Ziel; ῥινοῦ ἐΰστροφα κῶλα, Umschreibung der Schleuder. Auch die Ranken des Weins heißen κῶλα σταχύων; κῶλα νάρϑηκος, die Glieder des Rohrs von einem Knoten zum andern -
8 κῶλον
κῶλον, ου, τό (Aeschyl. et al.=‘limb’) in LXX and NT only pl., and in the sense dead body, corpse (1 Km 17:46; Lev 26:30; Is 66:24), esp. still unburied ὧν τὰ κῶλα ἔπεσεν ἐν τῇ ἐρήμῳ whose bodies fell in the desert Hb 3:17 (cp. Num 14:29, 32).—DELG. -
9 κῶλον
Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > κῶλον
-
10 κώλον
Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > κώλον
-
11 κῶλον
член тела, конечность; мн.ч. труп.Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > κῶλον
-
12 κῶλον
-ου + τό N 2 5-2-1-0-0=8 Lv 26,30(bis); Nm 14,29.32.33limb, member Lv 26,30; τὰ κῶλα dead body, corpse 1 Sm 17,46→LSJ Suppl -
13 μεσό-κωλον
μεσό-κωλον, τό, wie μεσεντέριον, Darmfett, Gekröse, soweit es an den dicken Därmen hängt, Galen.
-
14 κομμα
- ατος τό [κόπτω]1) чеканкаκοπεὴς τῷ κακίστῳ κόμματι Arph. — (деньги) отвратительной чеканки;ἀνέρ πονηροῦ κόμματος Arph. — дурного сорта человек;ἴδιοί τινές σου, κ. καινόν ; Arph. — какие-то странные у тебя они (боги), новой чеканки, (что-ли)?2) рит. (= κῶλον См. κωλον) часть предложения, речение Cic. -
15 colon
cōlŏn (cōlum), i, n. [st2]1 [-] côlon, partie du gros intestin. [st2]2 [-] colique. [st2]3 [-] partie (de vers, de strophe), membre de phrase. - [gr]gr. κῶλον: membre (d'homme ou d'animal); jambe; le côlon.* * *cōlŏn (cōlum), i, n. [st2]1 [-] côlon, partie du gros intestin. [st2]2 [-] colique. [st2]3 [-] partie (de vers, de strophe), membre de phrase. - [gr]gr. κῶλον: membre (d'homme ou d'animal); jambe; le côlon.* * *Colon, vel colum. Celsus. Un boyau qui va depuis le roignon dextre jusques au senestre, passant sur le bas de l'estomach.\Colon, est etiam membrum orationis. Cic. Un traict de langage n'ayant du tout parfaicte sentence, ains dependant du precedent, ou attendant un autre. -
16 colum
cōlŏn (cōlum), i, n. [st2]1 [-] côlon, partie du gros intestin. [st2]2 [-] colique. [st2]3 [-] partie (de vers, de strophe), membre de phrase. - [gr]gr. κῶλον: membre (d'homme ou d'animal); jambe; le côlon.* * *cōlŏn (cōlum), i, n. [st2]1 [-] côlon, partie du gros intestin. [st2]2 [-] colique. [st2]3 [-] partie (de vers, de strophe), membre de phrase. - [gr]gr. κῶλον: membre (d'homme ou d'animal); jambe; le côlon.* * *Colum, coli. Virgil. Un couloir, ou Une couloire.\Colum, est etiam genus morbi. Plinius. La colique. Vide COLON.\Coli tormenta. Plin. La colique. -
17 μεσόκωλον
μεσό-κωλον, τό,II in pl., part of the μεσεντέριον next to the κῶλον, Hp.Oss. 1, Epid.6.4.6: sg., Gal.17(2).134.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μεσόκωλον
-
18 κόλον
Grammatical information: n.Meaning: `large intestine, ileum' (Ar. Eq. 455, Arist., Nic., Poll.); name of food preserved in a pot ( PSI 5, 535, 39; 46, IIIa), after Ath. 6, 262a = ἡ τροφή.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: No convincing explanation. Bq points with hesitation to κυλλός `curbed', κελλόν στρεβλόν H. Others (Hoffmann BB 15, 47, Wood ClassPhil. 21, 341ff., Lidén KZ 61, 23) connect καλίδια ἔντερα. Κύπριοι H. (s. v.). Late Greek had the form κῶλον, through influence of κῶλον `member'. Fur. 131 connects χοάς `intestines', further χόλικες, γόλα ἔντερα. Μακεδόνες ( γόδα codd.), γάλλια ἔντερα, γάλλος = χόλιξ; none really convincing.Page in Frisk: 1,902Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κόλον
-
19 colon
-
20 membrum
membrum, ī, n., I) ein Glied des (fleischigen) Körpers, gew. Plur. membra, die Glieder als Körperteile (artus die Fugen der membra, die Gliedmaßen, articuli die Gelenke), Ter., Cic. u.a.: laceri artus, truncata membra, Plin. pan.: captus (gelähmt) omnibus membris, Liv.: non senectute sed fame membris trementibus, Sen.: membra trahere, Liv.: membra movere ad certos modos, v. pantom. Tanz, Tibull. – insbes. = das männliche Glied, der Penis, Priap. 68, 25 (vollst. membrum virile, Porphyr. Hor. sat. 1, 9, 69): u. so Plur. membra, Ov. am. 3, 7, 65. – u. Plur. membra = das weibliche Glied, Apul. met. 5, 6 u. 10, 31. – II) übtr., ein Glied = ein Teil, 1) im allg.: α) v. Lebl.: membra quassa carinae, Ov.: membra fracta ratis, Ov.: quassatae membra ratis, Ov.: vineae, Pallad.: membra oppidi, urbis, Amm.: omnia civitatis, Amm. – v. Abstr., omnes eius (philosophiae) partes atque omnia membra, Cic. de nat. deor. 1, 9: per omnia philosophiae membra prudenter disputando currere, Amm. 16, 5, 6: eadem sunt membra in utraque disputatione, Cic. de or. 3, 119. β) v. Pers.: convictus membra mei, Ov. trist. 4, 10, 48: fidae dulcia membra domus, Ov. trist. 1, 3, 64 (versch. von unten no. 2, b): membra et partes alienae potentiae (= Genossen u. Teilnehmer), Sen. ep. 21, 6: poet., fluctuantia membra Libyae, v. punischen Soldaten, Sil. 2, 310. – 2) insbes.: a) ein Glied des Staates (Ggstz. corpus, die Gesamtmasse, der Verband), per multa membra civitas dissipata in unum tandem corpus redigitur, Iustin. 5, 10, 10: membra partesque imperii, Suet. Aug. 48: rei publicae totius membra, Amm. 18, 5, 1: Achaei scilicet per civitates veluti per membra divisi sunt, unum tamen corpus et unum imperium habent, Iustin. 34, 1, 2: corpore sic toto ac membris Roma omnibus usa, Sil. 12, 318: cur ut decisa atque avulsa a corpore membra despiciar? Sil. 1, 670. – b) ein Glied = ein Gemach, ein Zimmer eines Hauses, dormitorium membrum, Schlafgemach, Plin. ep. 2, 17, 9; domus membra, Lucr. 6, 804. Apul. met. 3, 28 u. 7, 1: modus membrorum numerusque, Colum. 6, 1, 1: cubicula et eiusmodi membra, Cic. ad Q. fr. 3, 1, 1. § 2. – c) = κῶλον, ein Glied der Rede, ein Satzglied (s. Cic. or. 223), orationis, Cornif. rhet.: membra minutiora, Cic.
См. также в других словарях:
κῶλον — limb neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κῶλα — κῶλον limb neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κόλο(ν) — το (AM κόλον και σπαν. κῶλον) το τμήμα τού παχέος εντέρου από το τυφλό μέχρι την αρχή τού απευθυσμένου αρχ. τροφή, φαγητό. [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Κατά μια άποψη, συνδέεται με τη λ. κυλλός «καμπύλος, κυρτός». Ο τ. κῶλον είναι μεταπλασμένος και… … Dictionary of Greek
κώλο(ν) — το (AM κώλον) 1. μέλος σώματος ανθρώπου ή ζώου και ειδικά τα άκρα τους (α. «άνω κώλα» χέρια β. «πρὸς κέντρα κῶλον ἐκτενεῑς», Αισχύλ. γ. «τά τ ἐμπρόσθια κῶλα καὶ τὰς κεφαλὰς εἰς γῆν ἑλκόμενα», Πλάτ.) 2. γραμμ. το τμήμα τής περιόδου που βρίσκεται… … Dictionary of Greek
κωλικός — Κοιλιακός πόνος μεγάλης έντασης, που οφείλεται σε σπασμό ενός κοίλου σπλάχνου· ο εντοπισμός και η αντανάκλασή του εξαρτώνται από το ενεχόμενο όργανο. Ο σπασμός των χοληφόρων οδών προκαλεί, για παράδειγμα, τον αποκαλούμενο κ. του ήπατος, κατά τον… … Dictionary of Greek
колено — укр. колiно, ст. слав. колѣно γόνυ, φυλή, болг. коляно, сербохорв. ко̀љено, словен. koleno, чеш., слвц. kоlеnо, польск. kоlаnо, в. луж. kоlеnо, н. луж. koleno. Родственно лит. kelỹs – то же, kelėnas колено, коленная чашечка , греч. κῶλον член … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
член — Заимств. из цслав., др. русск. челенъкъ – то же, Поуч. Ефрем. Сирина (Шахматов, Очерк 153), пачеленъкъ небольшой член , укр. челен член , диал. (карп. укр.) челенки мн. фаланги пальцев , сербск. цслав. чланъ (ст. слав. *члѣнъ), болг. члан, члян… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Colon (punctuation) — Colon Punctuation apostrophe ( ’ … Wikipedia
Colon (rhetoric) — A colon (Greek κῶλον, pl. cola) is a rhetorical figure consisting of a clause which is grammatically, but not logically, complete. In Latin, it is called a membrum or membrum orationis. Sentences consisting of two cola are called dicola; those… … Wikipedia
Glossary of rhetorical terms — Rhetorical Theory is a subject rife with jargon and special terminology. This page explains commonly used rhetorical terms in alphabetical order. The brief definitions here are intended to serve as a quick reference rather than an in depth… … Wikipedia
Kolon (Rhetorik) — Kolon, Plural: Kola (altgriechisch κῶλον kolon „Glied”) heißt die rhythmische Elementareinheit von einem oder mehreren Wörtern in Rede (Prosa) oder Vers. Durch Zäsur (leichte Atempausen oder merkliche Einschnitte beim Sprechen) werden die… … Deutsch Wikipedia
