-
1 Μένης
Μένηςnom sg -
2 μένης
-
3 μένῃς
-
4 πρευ-μενής
πρευ-μενής, ές, sanftmüthig, huldvoll, gnädig; χοὰς δὲ πρευμενεῖς ἐδεξάμην, Aesch. Pers. 671; τύχη, Ag. 1631; gew. von Personen; τινί, 814, πρευμενὴς ἡμῖν γενοῠ, Eur. Hec. 538; πρευμενοῠς νόστου τυχόντες, 540, u. öfter; auch comparat., Eur. Troad. 734 u. einzeln bei folgdn Dichtern. – Adv. πρευμενῶς, z. B. παρῄνεσα, Aesch. Pers. 220; δέχεσϑαι, freundlich, Eum. 227 (von πραΰς, πρηΰ u. μένος, statt πρηυμενής).
-
5 πρᾱϋ-μενής
πρᾱϋ-μενής, ές, sanftmüthig, ursprüngliche Form von πρευμενής; Hesych. hat πραϋμένως, προϑύμως.
-
6 ζα-μενής
ζα-μενής, ές (μένος), sehr kräftig, muthig; ζαμενέστατε H. h. Merc. 307. Oft bei Pind., z. B. Κένταυρος P. 9, 39; ἥλιος N. 4, 13 i Schol. ξηραντικός); λόγος Soph. Ai. 137, heftig; so öfter bei sp. D., χόλος Opp. C. 3, 448 (wo früher ein Wort ζαμενήχολος stand); ζαμενὲς κοτέειν Nic. Th. 181.
-
7 εὐρυ-μενής
εὐρυ-μενής, ές, breit u. gewaltig, τεῖχος Orph. Arg. 990, Φᾶσις 1055.
-
8 εὐ-μενής
εὐ-μενής, ές (μένος), gut gesinnt, wohlwollend, bes. von den Göttern, gnädig, ϑεοί Xen. Hell. 6, 4, 2; ἦτορ H. h. 21, 7; Κ ρονίδαι Pind. P. 2, 25; τύχη, νοῦς, Ol. 14, 16 P. 8, 19; εὐμενὴς ὁ Λύκειος ἔστω πάσᾳ νεολαίᾳ Aesch. Suppl. 669 u. oft; ὑμῖν δ' ἂν εἴη δῆμος εὐμενέστερος 483; von Sachen, ὀλολυγμὸν ἱερὸν εὐμενῆ παιάνισον Spt. 250; Σπερχειὸς ἄρδει πεδίον εὐμενεῖ ποτῷ Pers. 479; wie νέους ἕρποντας εὐμενεῖ πέδῳ Spt. 17; so Soph. u. Eur.; τὰ σφάγια δέξαι ταῖς γυναιξὶν εὐμενής Ar. Lys. 204; καὶ ἵλεως Plat. Phaedr. 257 a u. oft (wie Theocr. 5, 18); μετὰ τύχης εὐμενοῦς Legg. VII, 813 a; σύμμαχοι Rep. III, 416 b, wohlwollende, treue Bundesgenossen, wie Xen. u. A.; παρέσχετε τ ὴν γῆν εὐμενῆ ἐναγωνίσασϑαι τοῖς Ἕλλησιν Thuc. 2, 74; πρὸς πᾶσαν φιλοσοφίαν Plut. Lucull. 42; – τὸ τῶν ϑεῶν εὐμενές, = εὔνοια, Dem. 4, 45. – Von Heilmitteln, die einen wohlthätigen Einfluß auf Etwas ausüben, heilsam, zuträglich, Hippocr. u. a. Medic.; Plut.; ähnlich ἡ τραχεῖα ὁδὸς τοῖς ποσὶν ἀμαχεὶ ἰοῦσιν εὐμενεστέρα ἢ ὁμαλὴ τὰς κεφαλὰς βαλλομένοις, bequemer, Xen. An. 4, 6, 12. – Adv. εὐμενῶς, ϑεὸς εὐμ. προςδέρκεται Aesch. Ag. 926; ἡδέως καὶ εὐμ. τὸν λόγον ἀπεδέξατο Plat. Phaed. 89 a; ἀκούειν Rep. X, 607 d u. A.; εὐμενεστέρως διατεϑῆναι Isocr. 4, 43; εὐμενέστερον, Eur. Hel. 1298 u. A.
-
9 δυς-μενής
δυς-μενής, ές, feindlich gesinnt, feindselig, feindlich, Apoll. Lex. Hom. p. 61, 5 Δυσμενέων· τῶν ἐχϑρῶν; Sanskrit. dur-manâs, Curtius Grundz. d. Griech. Etymol. 1, p. 205. Bei Homer oft, aber nur im plural. Beispiele: adjektivisch, ἀνδρῶν δυσμενέων Odyss. 4, 246, ἀνδράσι δυσμενέεσσιν Iliad. 6, 453, ἄνδρας δυσμενέας Iliad. 10, 40; substantivisch, Feinde, δυσμενέων Iliad. 19, 62, δυσμενέεσσι Odyss. 17, 289. Δυσμενέες καὶ ἀνάρσιοι Odyss. 14, 85; Gegensatz εὐμενέτης Odyss. 6, 184, πόλλ' ἄλγεα δυσμενέεσσιν, χαρματα δ' εὐμενέτῃσι. – Pind. P. 8, 10 N. 9, 38; Tragg. oft, theils absol., der Feind, neben πολέμιος Soph. Phil. 1307, theils τινί; u. so auch in Prosa, von Her. 3, 82 an; compar., Plat. Prot. 817 b. – Selten von Sachen, χοαί Soph. El. 435. – Adv. δυςμενῶς, z. B. ἔχειν τινί, Isocr. 3, 5.
-
10 ἀ-μενής
-
11 ἐμ-μενής
ἐμ-μενής, ές, dabei ausharrend, standhaft; τὸ ἐμ. καὶ ϑαρσαλέον Tim. Phlias. bei Plut. virt. moral. 6, Standhaftigkeit. Bei Hom. adverbial, ἐμμενὲς αἰεί, beharrlich, unablässig, Il. 10, 361. 364. 13, 517 Od. 9, 386. 21, 69, τρέχειν, πίνειν u. ä. – Adv. ἐμμενέως, ἐμάχοντο Hes. Th. 712; Sc, 429.
-
12 ὑπερ-μενής
ὑπερ-μενής, ές, übermächtig, übergewaltig; Κρονίων, Il. 2, 350. 8, 470 u, öfter, wie Hes.; auch βασιλῆες, Iliad. 8, 236 Od. 13, 205; ἐπίκουρος, 17, 362. – Später auch im tadelnden Sinne, übermüthig, gewaltthätig.
-
13 Μένητα
Μένηςneut nom /voc /acc plΜένηςmasc /fem acc sg -
14 Μένητε
Μένηςnom /voc /acc dual -
15 Μένητι
Μένηςdat sg -
16 μένηις
μένῃς, μένωstay: pres subj act 2nd sg -
17 ανεξηραμένης
ἀνεξηρᾱμένης, ἀνά, ἐκ-ἀρέομαιperf part mp fem gen sg (attic epic ionic)ἀνεξηρᾱμένης, ἀνά, ἐκ-ἐράομαιlove: perf part mp fem gen sg (attic epic ionic)ἀνεξηρᾱμένης, ἀνά, ἐκ-ἐράομαιlove: perf part mp fem gen sg (attic epic doric ionic aeolic)ἀνεξηρᾱμένης, ἀνά, ἐκ-ἐρέομαιask: perf part mp fem gen sg (attic epic ionic)ἀνεξηρᾱμένης, ἀνά, ἐκ-ἐρέωlove: perf part mp fem gen sg (attic epic ionic)ἀνά-ἐξαράομαιutter curses: perf part mp fem gen sg (attic epic ionic) -
18 ἀνεξηραμένης
ἀνεξηρᾱμένης, ἀνά, ἐκ-ἀρέομαιperf part mp fem gen sg (attic epic ionic)ἀνεξηρᾱμένης, ἀνά, ἐκ-ἐράομαιlove: perf part mp fem gen sg (attic epic ionic)ἀνεξηρᾱμένης, ἀνά, ἐκ-ἐράομαιlove: perf part mp fem gen sg (attic epic doric ionic aeolic)ἀνεξηρᾱμένης, ἀνά, ἐκ-ἐρέομαιask: perf part mp fem gen sg (attic epic ionic)ἀνεξηρᾱμένης, ἀνά, ἐκ-ἐρέωlove: perf part mp fem gen sg (attic epic ionic)ἀνά-ἐξαράομαιutter curses: perf part mp fem gen sg (attic epic ionic) -
19 μένος
Grammatical information: n.Meaning: `mind, courage, anger, strength, impulse' (Il.).Compounds: Compp., e.g. δυσ-μενής `evilminded, hostile' (Il.) with δυσμέν-εια, - ίη, - αίνω a. o.; metr. enlarged δυσμενέων, - έοντες (Od.; Leumann Hom Wörter 116 n. 83); ἀ-μενής `forceless' (E.); here the PN Άμενέας, Άμενίσκος and (with unexplained - νν-) Άμεννάμενος? (Bechtel, Namenst. 6 f.); on ἀμενηνός s. v.; PN like Κλεο-μένης; as 1. member in μενο-εικής `suited to the desired, agreeable, richly' (Hom.).Derivatives: To μένος belong two verbs with remarkable formation: 1. μενεαίνω, - ῆναι `desire strongly, rage' (Il.); prob. with analog. - αίνω from uncontracted μένε-ος etc. (Fraenkel Nom. ag. 1, 54 n. 2 a. 2, 211, Schwyzer 440; cf. κτερε-ΐζω, μελε-ϊστί); diff. Solmsen Wortforsch. 51 n. 2, Chantraine Mél. Pedersen 205ff. (from *μενέ[σ]-ων; but δυσ-μενέων must be explained diff., s. above); cf. on βλεμεαίνω. --2. μενοινάω (- ώω), - ῆσαι `have in mind, aim at, wish, desire' (Il.) with μενοινή f. `intention, desire' (Call., A. R., AP; prob. backformation); origin unclear; quite uncertain hypothesis by Solmsen Wortforsch. 51 f. (from *μενώ f.; cf. Μενοίτης, - οίτιος, which however certainly belongs to οἶτος `fate'); not better Brugmann IF 29, 237f., 12, 152, Wiedemann BB 28, 51, Specht Ursprung 167.Etymology: As old verbal noun identical with Skt. mánas- n., Av. manah- n. `pirit, thought, will', IE *ménos n.; here OP Haxā-maniš m. PN prop. "who has the mind of a friend", `friendly minded' (Gr. Άχαιμένης; s. v.). Adj. δυσ-μενής = Av. duš-manah- `evilminded', Skt. dur-manas- `sorrowful'; εὑ-μενής: Skt. su-mánas- `wellminded'. But Lith. mẽnas m. `rememberance' is innovation to menù `remember' (cf. Fraenkel s. v.). -- A perfect of situation belonging here is μέμονα (s.v.), cf. γένος: γέγονα; with deviating meaning the present μαίνομαι (s. v.). On μένος: μαίνομαι cf. Z 100f. (of Achilleus): ἀλλ' ὅδε λίην | μαίνεται, οὑδέ τίς οἱ δύναται μένος ἰσοφαρίζειν (Porzig Satzinhalte 34). With diff. formation e.g. Lat. mēns, - tis f. `mind' = Skt. ma-tí- `id.' etc.; IE *mn̥-tí- f.; cf. gēns beside genus = γένος. Further s. μιμνήσκω; cf. also on μένω.Page in Frisk: 2,208Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μένος
-
20 τεθεαμένης
τεθεᾱμένης, θεάομαιgaze at: perf part mp fem gen sg (attic epic ionic)τεθεᾱμένης, θεάομαιgaze at: perf part mp fem gen sg (attic epic doric ionic aeolic)τεθεᾱμένης, θεάωgaze at: perf part mp fem gen sg (attic epic ionic)τεθεᾱμένης, θεάωgaze at: perf part mp fem gen sg (attic epic doric ionic aeolic)
См. также в других словарях:
Μένης — nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μένῃς — μένω stay pres subj act 2nd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κουμανταρέας, Μένης — (Αθήνα 1931 –). Πεζογράφος και μεταφραστής λογοτεχνίας. Δεν ακολούθησε ολοκληρωμένο κύκλο πανεπιστημιακών σπουδών και μετά τη θητεία του στο ναυτικό εργάστηκε για μια εικοσαετία σε ναυτιλιακές και ασφαλιστικές εταιρείες. Παράλληλα ασχολήθηκε με… … Dictionary of Greek
Μένητα — Μένης neut nom/voc/acc pl Μένης masc/fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μένηις — μένῃς , μένω stay pres subj act 2nd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μένητε — Μένης nom/voc/acc dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μένητι — Μένης dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀνεξηραμένης — ἀνεξηρᾱμένης , ἀνά , ἐκ ἀρέομαι perf part mp fem gen sg (attic epic ionic) ἀνεξηρᾱμένης , ἀνά , ἐκ ἐράομαι love perf part mp fem gen sg (attic epic ionic) ἀνεξηρᾱμένης , ἀνά , ἐκ ἐράομαι love perf part mp fem gen sg (attic epic doric ionic… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Conjugaisons Du Grec Ancien (Tableaux)/Λύω Moyen — Conjugaison du verbe λύω (« délier ») à la voix moyenne, donc λύομαι. Modèle des verbes thématiques au radical terminé par ι et υ. La voix moyenne ne diffère en grec de la voix passive qu’au futur et à l’aoriste. Cet article dépend de… … Wikipédia en Français
Conjugaisons du grec ancien (tableaux)/Λύω moyen — Conjugaison du verbe λύω (« délier ») à la voix moyenne, donc λύομαι. Modèle des verbes thématiques au radical terminé par ι et υ. La voix moyenne ne diffère en grec de la voix passive qu’au futur et à l’aoriste. Cet article dépend de… … Wikipédia en Français
Conjugaisons du grec ancien (tableaux)/λύω moyen — Conjugaison du verbe λύω (« délier ») à la voix moyenne, donc λύομαι. Modèle des verbes thématiques au radical terminé par ι et υ. La voix moyenne ne diffère en grec de la voix passive qu’au futur et à l’aoriste. Cet article dépend de… … Wikipédia en Français
