вести+к

(πρὸς ἀλλήλους Thuc., Plut.)

(τινὰ εἰς Ὄλυμπον Eur.; πελταστὰς πρὸς τὸ ὄρος Xen.; ἐπὴ τὰ ἄκρα τῆς χώρας Plut.)

(τέν φάλαγγα Plut.)

ἀ. χορόν Hes., Thuc., Eur. — водить хоровод

(νῆας Her.)

(πρὸς τέν ἤπειρον, ἐπὴ τὰς ἄλλας νήσους Her.; ὁλκὰς ἀναγομένη ἐπ΄ Ἰωνίας Thuc.)

ὁρῶν αὐτὸν ἀναγόμενον ὡς ἀδολεσχήσοντα περί τινος Plat. — видя, что он собирается пуститься в разговоры о чем-то;

(εἰς τέν Ἀκρόπολίν τι Plat.)

(γυναῖκ΄ ἐξ ἀπίης γαίης Hom.; κτέατα Τρωΐαθεν Pind.; τοὺς ξυνειλημμένους Xen.)

(τινὰ ἐς Ἄργος Hom.)

(τέν πόλιν, τὸν χάρακα Plut.)

(κάρα Soph.; ὄμμα ἄνω Plat.; перен. κωκυτόν Eur.)

(τινὰ εἰς μεγάλα πράγματα καὴ τιμάς Plut.)

παιᾶνα ἀνάγετε Soph. — запойте пеан

(πολύδακρυν ἀδονάν Eur.)

(τι εἴς τινα Arst., Dem.)

(θυσίας Her.)

(τέν ὁρτέν τῇ Ἴσι Her.)

πλῆθος αἵματος ἀνήγαγε Plut. — у него открылось сильное кровотечение

(τάφρον περὴ τὸ τεῖχος Plut.)

τὸν λόγον ἐπ΄ ἀρχέν ἀ. Plat. — свести к принципу, т.е. принципиально обосновать положение;

σκοταῖος ἀναγαγών Xen. — уйдя с наступлением темноты;

(τινά Plat.; τινὰ περί τινος Plut. и τινά τι Luc.)

(τινά Thuc., Plat.)

(τινός Pind., ὑπέρ τινος Polyb.)

ἀ. τινά Arst. — высказывать суждение о ком-л.

πρὸς ἑαυτοὺς ἀνακρίνεσθαι Her. — спорить друг с другом

(τινος и ποιεῖν τι, реже τι, крайне редко - Pind. τινι)

ἄ. ὁδόν, ὁδοῖο и κατὰ κέλευθά τινι Hom. — показывать дорогу кому-л., вести кого-л.

(κακῶν Soph.)

(τινός Hom., Her., Xen., Plut., редко τινί Hom., Aesch. и ἔν τισι Hom., Plat.)

(τὸ πλεῖον πολέμοιο Hom.)

(ἱππιοχάρμας τε κλόνους πόλεών τ΄ ἀναστάσεις Aesch.; ἀγῶνα ἐν Ὀλυμπίῃ Her.; ὅ τὸ σύμπαν διέπων θεός Arst.)

(τὰ πρήγματα Her.; τέν ἀρχέν ὡς ἐπίτροπος Plut.)

(σκηπανίῳ ἀνέρας Hom.)

οἱ δικαιολογοῦντες Luc. — судебные поверенные, защитники

(πρός τινα Polyb., Plut.; περί τινος Plut. и τινι ὑπέρ τινος Luc.)

(οἰκήσεις ἰδίας οὐδαμῇ διῳκηκώς Plat.)

(τέν πόλιν Thuc.; τάς τε οἰκίας καὴ τὰς πόλεις Plat.; τὰς πόλεις καὴ τοὺς ἰδίους οἴκους Arst.; νόμοις διοικεῖσθαι Dem.)

(τέν ἀδελφέν καλῶς Dem.; πρεσβείας τὰς μεγίστας Plut.)

(ὠμὰ κρέα Diog.L.)

(τινὰ μάχης и ἐκ μεγάροιο Hom.; τινὰ τήνδε τέν ὁδόν Soph.; τινὰ ἐπ΄ ἀνθηρὸν δάπεδον Arph.; τινὰς ἐς μάχην Her.)

(ἐπὴ θήραν Xen.)

(τὸν μυστικὸν Ἴακχον Plut.)

γνόντες δὲ ταῦτα ἐξάγουσι Xen. — приняв эти решения, они выступают в поход

(τινά Her., Xen.)

(πολλὰ τάλαντα ἐκ τῆς πόλεως Thuc.; σῖτον παρά τινος Dem.)

(τινὰ ἀνδράποδον Lys.)

(περίττωσιν Plut.)

(ὕδωρ τάφροις Xen.)

(τινὴ δάκρυ Eur. и δάκρυον Plut.; med. γέλωτα ἔκ τινος Xen.)

(πολλοὺς πόνους καὴ πολλὰς ἐπιμέλειας Xen.)

(τινὰ πρὸ φόωσδε Hom.; σκύμνους Arst.)

(γλῶττα ἐξαγομένη μέχρι πόρρω Arst.)

(τινά Dem.; τὸ ὑγρὸν ὑπὸ τοῦ θερμοῦ Arst.)

(καρπόν Soph. ap. Plut.)

(ἔξω τέν αἱμασιάν Dem.)

(εἰς ἔργον τὸ πρόβλημα Plut.)

(τοὺς λόγους εἰς ἄλλας ὑποθέσεις Plut.)

(τινὰ ἐπ΄ οἶκτον Eur.)

(τινὰ ἐπὴ τὰ πονηρότερα Thuc.; τὸν δῆμον πρὸς ἀπόστασιν Plut.; ἐξαχθεὴς πρᾶξαί τι Dem.)

(ἀχέων τινά Pind.; τὰ ποιήματα τοῦ μύθου Plut.)

(τινά τοῦ βίου и τοῦ ζῆν Plut. или ἐκ τοῦ ζῆν Polyb.; med. φρενῶν τινα Eur.)

ἑαυτὸν ἐ. Plut. — покончить жизнь самоубийством;

(οἱ μεγάλοι πόνοι συντόμως ἐξάγουσιν Epicur. ap. Plut.)

(ὄνομά τι πρὸς τέν Ἑλληνικέν διάλεκτον Plut.)

(τινὰ δεῦρο Eur.; παῖδάς τινος Plut.)

(τὸν Πέρσην Her.; τὸ πλῆθός τινι Arst. - ср. 10)

(στρατιήν Her.; στρατόν Plut.)

ὡς ἐπάγοντες ἐπῇσαν Hom. — когда они, охотясь, продвигались вперед

(σιγῇ καὴ σχέδην Plut.)

(τοὺς λίθους Thuc.; τροφὰ ἐπάγεται τῷ σώματι Plat.; med. ἐκ θαλάττης Thuc.)

(τὰ ἐκ τῶν διωρύχων νάματα Plat.; αὔλακα βαθεῖαν Plut.)

(μαρτύρια Xen.; ποιητὰς ἐν τοῖς λόγοις Plat.)

(πῆμά τινι Hes.; γῆρας νόσους τε Plat.; κινδύνους τινί Isae.; ταραχὰς καὴ φόβους Plut.)

(τινά Hom., Eur., Thuc., τινὰ ἐπί τι Plat., Dem. и τινὰ ποιεῖν τι Eur., med. Thuc.)

οὐκ ἐπήγαγε διὰ τῆς ἑβδόμης Luc. — он прожил не больше недели

(οἱ νόμοι τὰς τιμωρίας ἐπάξουσι Arst.)

(πέντε πάρεξ τοῦ ἀριθμοῦ Her.)

ἀπὸ τῶν καθ΄ ἕκαστα ἐπὴ τὸ καθόλου ἐ. Arst. — заключать от частностей к общему;

ἐ. τινί τι Sext. — поместить что-л. выше чего-л.;

(τοῖς πράγμασιν, sc. τῆς Σικελίας Plut.)

ἐ. τῷ πολέμῳ Plut. — вести войну нерешительно

(ἐν γναφείῳ Lys.; πρὸς τὸν λύχνον Arst.)

(χρυσόν Hom.; ξύλα καὴ λίθους Xen.; ὅ εἰργασμένος σίδηρος Arst.)

(χαλκῷ Hes.; μετὰ τῶν οἰκετῶν Plut.)

(τὰ περὴ Λυδίαν μέταλλα Arst.)

(τὸν κηρόν Arst.)

(ἁμαξίδας Arph.)

(ἥ εἰργασμένη θερμότης Arst.)

(τέν τροφήν Arst.)

(τὸ τεῖχος Her.; οἰκίας Plat.; οἰκοδόμημα διὰ ταχέων εἰργασμένον Thuc.)

(φθόνον, ὀργήν Arst.)

(ἀγάλματα Pind.; ἀνδριάντας Xen.; εἰκόνας Plat.)

(ὕμνους Pind.)

(κλυτὰ ἔργα Hom.; δεινὰ καὴ ἀσεβή Plat.; αἰσχρὸν ἔργον Plut.)

(ἀρετήν Isocr.)

(πημονάς Soph.; πόθον τινί Dem.)

(τὰς ἐργασίας τινάς Plat., Arst.)

(χρήματα Her.; ἀργύριον Plat.)

(ἐν τῇ ἀγορᾷ Dem.; σώματι Dem. или ἀπὸ τοῦ σώματος Polyb.)

(ἅρματα Isocr.; πλάταν Eur.; ἡνίας Arph.)

(πόδα, ἀμφῆρες δόρυ Eur.)

(παῖδα χερσίν Soph.)

(τὰς ἀγέλας Xen.)

(στρατόν Aesch.)

(λαὸν δορί Eur.; πόλιν Soph.; οὐχ ὑφ΄ ἡνίας, ἀλλὰ λόγῳ Plut.)

(ὄλβον Pind.)

(ξύλον διαστρεφόμενον Plat.)

(δίκας σκολιάς Solon ap. Dem.; ἀπειλαῖς καὴ πληγαῖς τινα Plat.)

(τέν διάλεκτόν τινος Plut.)

(τινά Plat.)

(τῆς ἐφορίας Arst.)

(τινὰ κλοπῆς Plut.)

(πεμπώβολα χερσίν, τόξον ἐν χειρί, στεροπέν μετὰ χερσίν Hom.; αἰχμήν Aesch.; διὰ χειρός τι и τινὰ ἐπ΄ ὤμων Soph.; μετὰ χεῖράς τι Thuc.)

ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς ἔ. Her. — держаться на острие бритвы, т.е. «на волоске»

(οὐρανόν Hes.)

(Ἕκτορος μένος καὴ χεῖρας Hom.)

(τινὰ χειρός или ποδός Hom.; τινὰ μέσον Arph.)

(πέτρης Hom.; ὅπως κισσὸς δρυός Eur.; πείσματος Plat.; χλαμύδος Luc.)

(ἔργου Pind., Plut.; πολέμου Thuc., Plut.)

(δόξης τινὸς περί τινος, med. ἀληθείας Plat.; med. γνώμης τινός и λόγου τινός Thuc.)

(Κιλίκων τῶνδε ἔχονται Ἀρμένιοι οἵδε Her.)

(κυνέην κεφαλῇ, παρδαλέην ὤμοισιν, σὰκος ὤμῳ, εἷμα ἀμφ΄ ὤμοισι, ἵπποι ζυγὸν ἀμφὴς ἔχοντες Hom.; στολέν ἀμφὴ σῶμα Eur.; τὰ ὅπλα Arst.; συκῆ ἔχουσα φύλλα NT.)

(κραδίην καὴ θυμόν Hom.; τὰν βελέων ἀλκὰν χεροῖν Soph.; τέν γῆν Thuc.; ἐπιστήμην Xen., Plat.; τὰ ἐπιτήδεια Arst.; εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω NT.)

(κίονες γαῖάν τε καὴ οὐρανὸν ἀμφὴς ἔχουσιν Hom.; τὰ ἐπικείμενα βάρη Arst.)

(ὑψοῦ κάρη Hom.)

(ἥ γυνέ ἔχουσα Her.)

ἔ. τὸ κέρας ἄκρον Thuc. — находиться на крайнем фланге;

(οὐρανόν Hom.; Ὀλύμπια δώματα Hes.; χῶρον Aesch.; τὰ ὄρη Xen.)

(φρένες ἧπαρ ἔχουσι Hom.; ὅ χαλκὸς ἔχει τὸ εἶδος τοῦ ἀνδριάντος Arst.)

(Θήβας Eur.)

ἔ. πατρώϊα ἔργα Hom. — возделывать отцовские поля;

(ἀλόχους καὴ τέκνα Hom.)

ἐν θεοῖσιν ἔ. Hom. — зависеть от воли богов;

(σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom.)

(ἵππους, μῦθον σιγῇ Hom.; στόμα σιγᾷ Eur.)

(ἕξουσιν ἅπαντας Ἀχαιοί Hom.)

(κῦμα, ὀδύνας Hom.)

οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχε ἀτρέμας Hom. — копье (в руках) его не оставалось спокойным;

(μάχης Hom., Plut.; τιμωρίης Her.)

(ἄλγεα Hom.; φθόνον Aesch.; θαῦμα Soph.; αἰσχύνην Eur.)

(πικρὰς ὠδῖνας Hom.; ἀγανάκτησιν Thuc.; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον Luc.; ἔλεον Plut.)

(ἵππους πεδίονδε Hom.; ἅρμα, δίφρον Hes.; τὰς νέας παρὰ τέν ἤπειρον Her.)

(Πύλονδε Hom.; εἰς τέν Ἀργολίδα χώρην Her.)

(ἔρευνάν τινος Soph.)

(τέν κεφαλέν πρὸς τῇ κεφαλῇ τινος Xen.)

(ταῦτα σ΄ ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph.)

(οὐκ ἔχων ὅ τι χρέ λέγειν Xen.; τέχνην τινά Hes., Eur., Her., Plat.)

(γνώμην δίκαιαν, στέφανον εὐκλείας Soph.)

(τινί Arst., Dem., πρός τι Plat. и πρός τινα Plut.)

Ὀρφέα ἄνακτα ἔ. Eur. — считать Орфея (своим) учителем;

εὖ ἔ. Hom. и χαλῶς ἔ. Soph., Plat.; — быть в порядке, прекрасно обстоять, процветать;

ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. — так скажи же мне;

ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. — ты запретил мне доступ к обеим (войне и охоте);

κακὸς κακὸν ἡγηλάζει погов. Hom. — злодей ведет злодея (ср. «рыбак рыбака …»)

(κακὸν μόρον Hom.)

(πελέκεας ἑξείης, δρυόχους ὥς, δώδεκα, med. κρητῆρας Hom.)

(τὰς ἀμπέλους ἐν τοῖς καλάμοις Arst.)

(πεζοὺς ἐξόπιθε Hom.; τὰς ἀγέλας πλησίον τινός Xen.; τὰ μὲν ἐκ δεξιῶν, τὰ δὲ ἐξ εὐωνύμων NT.)

(λόγχας καθ΄ αὐτοῖν Soph.)

(τρόπαιον Soph., Isocr., Plat., med. Xen., Arph.; ἀνδριάντα Her.; μνημεῖον ἀνδρείας τινὸς χάριν Arph.)

(τὰ μακρὰ στῆσαι τείχη Thuc.)

(χρυσοῦ δέκα τάλαντα Hom.; τὰ χρήματα ἀριθμεῖν, μετρεῖν καὴ ἱ. Xen.; μεγάλα βάρη Arst.)

(ἄντα τινός, παρά τινα Hom.)

(ἀργύρεοι σταθμοὴ ἐν χαλκέῳ ἔστασαν οὐδῷ Hom.)

(στήλη ἐπὴ τύμβῳ ἑστήκει Hom.)

ἱ. μέγα κῦμα Hom. — (о реке) вздымать высокие волны, сильно волноваться;

(φυλόπιδα Hom.; μῆνιν Soph.)

(βοήν Aesch., Eur.; κραυγήν Eur.)

(ἐν ταῖς περιπετείαις εὖ ἵστασθαι καὴ νουνεχῶς Polyb.)

(ἡμιόνους τε καὴ ἵππους Hom.; τέν φάλαγγα Xen.; τὸν ῥοῦν Plat.; αἱ ἐναντίαι κινήσεις ἱστᾶσι ἀλλήλας Arst.; ὅ τῆς γενέσεως ποταμὸς οὔ ποτε στήσεται Plut.)

στήσεται ἀδικῶν Dem. — он перестанет дурно поступать

(τοῦ θανάτου τὸ δέος Plut.)

ἄγε στέωμεν Hom. — давай остановимся;

(χορούς Her., Soph.; ἑορτάν Pind.; med.: ἀγῶνα HH.; ἤθεά τε καὴ νόμους Her.)

(κτερίσματα Soph.; τῇ Μητρὴ παννυχίδα Her.)

(στῇσαι δύσκηλον χθόνα Aesch.)

(τινὰ βασιλέα, ὅ ὑπὸ Δαρείου σταθεὴς ὕπαρχος Her.; τινὰ τύραννον Soph., med. Alcaeus ap. Arst.)

(ἡμέραν NT.)

ἔαρος ἱσταμένοιο Hom., Hes. — с наступлением весны;

(οἱ στρόβιλοι ἑστᾶσί τε καὴ ἅμα καὴ κινοῦνται Plat.)

(πρὸς οὐ δικαίους Thuc.; αὐξομένῳ τῷ Δημητρίῳ Plut.)

(οὐδὲν ἑστηκὸς ἔχειν Arst.; λόγος μεθοδικὸς καὴ ἑστώς Polyb.)

τὰ νῦν ἑστῶτα Soph. — нынешние обстоятельства;

(εἴδωλον, σάκος, med. πέπλον Hom.; δεῖπνον Hes.)

(δῶμα, τεῖχος Hom.; βωμὸν καὴ ναόν Xen.; σκηνάς NT.)

(τινα ἄφρονα Hom.; med.: φίλον τινά Xen.; τὸν θεὸν ἀρωγόν Soph.)

εἰρήνην ποιεῖσθαι Xen. — заключать мир;

τὰ ποιοῦντα καὴ τὰ πάσχοντα Plat. — действующие и страдательные начала;

(κριθάς Arph.; παῖδα Xen.)

(ἀργύριον Dem.; οὐδὲν ἐκ τῆς γῆς Xen.; πέντε τάλαντα NT.)

(τὰ τεταγμένα τῇ πόλει Xen.; τὰς ἐντολάς NT.)

(πολλὰ χρηστὰ περὴ τέν πόλιν Arph.; πολλὰ ἀγαθὰ τέν πόλιν Plat.; med. βοηθείας τινί Isocr.)

(ἱρά Her.; θυσίαν Xen.; ἑορτήν NT.)

(τινὰ ἄλοχον ποιεῖσθαι Hom.)

(φόβον Hom.; γέλωτα Plat.)

(στόνον Soph.; κραυγήν Xen.)

(κωμῳδίαν καὴ τραγῳδίαν Plat.)

(τὸν Ἀγαμέμνονα ἀγαθὸν ἄνδρα Plat.)

(καινοὺς θεούς Plat.; ὀνόματα Arst.)

σφέας ποιέω ἴσους ἐκείνοισι εἶναι Her. — я полагаю, что их было столько же, сколько тех;

πῶς ποιήσεις ; Soph. — что ты предпримешь?;

(κλαίειν τινά Xen.)

π. εἴσω Xen. — вводить;

(πολὺν χρόνον ἔν τινι Anth.)

συμφορέν ποιεῖσθαί τι Her. — считать что-л. несчастьем;

π. τινί, ἄντα и ἐναντίβιόν τινος Hom. — воевать против кого-л.;

ῥηΐτεροι π. ἦσαν Ἀχαιοί Hom. — тогда легче было сражаться с ахейцами

τὸ προηγούμενον στράτευμα Xen. — ведущий отряд, авангард;

(χερμάδιον Hom.; ἐπὴ τῆς κεφαλῆς τι Xen.)

(ἀγγελίην τινί Hom.; δῶρα πρός τινα Xen.)

(ἄλγεα Hom.; βλάβην Xen.)

(ἄμπελοι φέρουσιν οἶνον Hom.)

(πόλινδέ τινα Hom.)

(τινὰ κατὰ τῶν πετρῶν Xen.; τινὰ εἰς τὸν τάρταρον Plat.)

(αἶγα, τινά Hom.)

(θεῶν ἱερά Eur.)

(τρίποδα Hes.; τἀπινίκια Soph.; τὰ νικητήρια Plat.)

(φόρον Thuc.; ἀναλώματα Plat.)

φ. χάριν τινί Hom., Eur. — оказывать услугу кому-л. (см., однако, 9);

(λυγρά Hom.; δούλιον ζυγόν Aesch.; τὰς διατριβὰς καὴ τοὺς λόγους τινος Plat.)

(φ. τέν αἰτίαν τινὸς ἐπί τινα Polyb.)

(τέν πόλιν Plut.)

(πληγέν ἐπὴ πληγῇ εἴς τι φ. Polyb.)

(μάρτυρα Dem.; παραδείγματα Polyb.)

(τινά τινα Dem.)

ὁδὸς ἐς τὸ πρὸς ἠῶ φέρουσα Her. — дорога, идущая в восточном направлении;

ἐς αἰσχύνην φ. Her. — приводить к позору, позорить;

(γλῶσσαν κακήν Aesch.)

(καλῶς Thuc.; κακῶς Xen.)

μέγα τοι φέρεται πὰρ σέθεν Pind. — большие о тебе ходят слухи;

φέρ΄ εἰπὲ δή μοι Soph. — скажи-ка мне, пожалуйста;

χειρὸς ἔχειν τινά Hom. — держать кого-л. за руку;

πῆχυς χειρὸς δεξιτερῆς Hom. — локоть правой руки;

ἐπ΄ ἀριστερὰ χειρός Hom. — по правую сторону (руку);

ἀπέχειν χεῖρας (χέρας) τινός Hom., Aesch. — не прикасаться к кому-л.;

ὑπὸ χεῖρα ποιεῖσθαι Xen. — подчинять, покорять;

μεγάλη χ. πλήθεος Her. — большая толпа;

(χ. σιδηρᾶ Thuc., Diod.)

(ὅπλον ἥ χ. καλουμένη Xen.)

(γλαφυρὰ χ. Theocr.)